As Ann Déscrolláil
Cuir Déscrolláil ar siúl chun an dá leagan a scrolláil le chéile.
Uimhir 6 de 1967
AN tACHT CÁNACH IONCAIM, 1967
[An tiontú oifigiúil.]
CUID I
Léiriú agus Réamhráiteach
Caibidil I
Léiriú
Léiriú i gcoitinne.
1909, c. 49.
1920, c. 18.
1.—(1) San Acht seo, ach amháin mar a bhforáiltear a mhalairt nó mar a n-éilíonn an comhthéacs a mhalairt—
ciallaíonn “ciste blianachta”, i gcás nach gcoinnítear ciste blianachta ar leithligh ó chiste árachais saoil chuideachta árachais, an chuid sin den chiste árachais saoil is ionann agus dliteanas na cuideachta faoina conarthaí blianachta, mar a luaitear ina tuairisceáin thréimhsiúla faoin Assurance Companies Act, 1909;
ciallaíonn “ioncam inmheasúnaithe” i gcás aon ioncaim seachas ioncam tuillte méid an ioncaim sin arna mheas de réir forálacha an Achta seo;
ciallaíonn “cuideachta árachais” aon daoine nó comhlachtaí daoine lena mbaineann an Assurance Companies Act, 1909;
ciallaíonn “comhlacht daoine” aon chomhlacht polaiteach, corpraithe, nó coláisteach, agus aon chuideachta, bráithreachas, comhaltacht agus cumann daoine, corpraithe nó neamhchorpraithe;
ciallaíonn “Cléireach do na Coimisinéirí Speisialta” an duine atá de thuras na huaire údaraithe ag na Coimisinéirí Speisialta gníomhú sa cháil sin;
ciallaíonn “Bailitheoir” an tArd-Bhailitheoir arna cheapadh faoi alt 162;
ciallaíonn “tosach feidhme an Achta seo” an 6ú lá d'Aibreán, 1967: is é sin, an dáta a thiocfaidh an tAcht seo i bhfeidhm, faoi réim agus de réir alt 554;
tá le “ráta contae” an bhrí a shanntar dó le halt 12 den Acht Rialtais áitiúil, 1946;
ciallaíonn “ciste árachais saoil coigríche” aon chiste is ionann agus méid dliteanais chomhlacht árachais i leith gnó árachais saoil le sealbhóirí polasaithe agus blianachtóirí a chónaíonn lasmuigh den Stát agus a ndearnadh a dtairiscintí leis an gcuideachta, nó ar dheonaigh an chuideachta a gconarthaí blianachta, i mbrainse nó gníomhaireacht nó trí bhrainse nó gníomhaireacht lasmuigh den Stát, agus, i gcás nach gcoinnítear ciste den sórt sin ar leithligh ó chiste árachais saoil na cuideachta, ciallaíonn sé an chuid sin den chiste árachais saoil is ionann agus dliteanas na cuideachta faoi na polasaithe agus na conarthaí blianachta sin; an dliteanas sin a mheas sa tslí chéanna ina ndéantar é a mheas chun críocha tuairisceán tréimhsiúil na cuideachta faoin Assurance Companies Act, 1909;
ciallaíonn “duine éagumasaithe” aon naíon nó duine mímheabhrach;
ciallaíonn “cigire” cigire cánach arna cheapadh faoi alt 161;
folaíonn “gnó árachais saoil” gnó deonaithe blianachtaí;
ciallaíonn “údarás áitiúil”—
(a) bardas contae-bhuirge nó buirge eile,
(b) comhairle contae, nó
(c) comhairle ceantair uirbigh;
tá le “ráta bardasach” an bhrí a shanntar dó le halt 46;
tá le “Coimisinéirí na bhFiach Náisiúnta” an bhrí a shanntar dó le halt 31 den Acht Airgeadais, 1940;
folaíonn “gairm” slí bheatha;
ciallaíonn “údarás rátúcháin”—
(a) bardas contae-bhuirge nó buirge eile,
(b) comhairle contae, nó
(c) comhairle ceantair uirbigh;
folaíonn “gaol” duine ar bith a raibh a choinneáil ag an duine ag a bhfuil asbhaint á éileamh agus a bhí á chothabháil aige ar a chostas féin an fad a bhí an duine sin faoi bhun sé bliana déag d'aois;
tá le “achtacháin aisghairthe” an bhrí a shanntar dó le halt 554 (1);
tá le “ioncam inchánaithe” an bhrí a shanntar dó le halt 137 (1);
ciallaíonn “an ráta caighdeánach cánach” an lánráta cánach ioncaim a mhuirearaítear in aghaidh na bliana;
tá le “reacht” an bhrí a shanntar dó le halt 3 den Acht Léiriúcháin, 1937;
ciallaíonn “cáin” cáin ioncaim nó forcháin;
tá le “ioncam inchánach” an bhrí a shanntar dó le halt 137 (1);
folaíonn “trádáil” gach trádáil, ceird, monarú, fiontar nó cúram de chineál trádála;
ciallaíonn “bliain mheasúnachta”, maidir le haon cháin, an bhliain a ndearnadh cáin den sórt sin a fhorchur ina haghaidh le haon Acht a fhorchuireann dleachtanna cánach ioncaim;
ciallaíonn “an bhliain 1967-68” an bhliain mheasúnachta dar tosach an 6ú lá d'Aibreán, 1967, agus ciallaíonn aon abairt chomhréire ina bhfuil lua den tsamhail chéanna ar dhá bhliain an bhliain mheasúnachta dar tosach an 6ú lá d'Aibreán sa bhliain is túisce a luaitear den dá bhliain sin.
(2) Mura n-éilíonn an comhthéacs a mhalairt, déanfar tagairtí san Acht seo d'aon achtachán a fhorléiriú mar thagairtí don achtachán sin arna leasú nó arna leathnú le haon achtachán ina dhiaidh sin.
(3) San Acht seo, aon tagairt do Chuid, d'alt nó do sceideal is tagairt í do Chuid nó d'alt den Acht seo nó do sceideal a ghabhann leis, mura dtaispeántar gur tagairt d'achtachán éigin eile atá ar intinn.
(4) San Acht seo, aon tagairt d'fho-alt, do mhír nó d'fhomhír is tagairt í don fho-alt, don mhír nó don fhomhír den fhoráil (lena n-áirítear sceideal) ina bhfuil an tagairt, mura dtaispeántar gur tagairt d'fhoráil éigin eile atá ar intinn.
(5) Déanfar an méid den Acht seo a bhaineann le cáin bhrabús corparáide a fhorléiriú i dteannta Chuid V den Finance Act, 1920, agus na n-achtachán a leasaíonn nó a leathnaíonn an Chuid sin.
Ioncam tuillte
[1918, a. 14 (3) (4); 1919, a. 22; 1920, a. 33; 1958, a. 40 (1) (4) (5); 1959, a. 53; 1961, a. 10 (4); 1964, a. 8 (4).]
1837, c. 2 (1 Vict.)
2.—(1) Faoi réir fho-alt (2), san Acht seo ciallaíonn “ioncam tuillte”, maidir le haon phearsa aonair—
(a) aon ioncam a éiríonn maidir le luach saothair ar bith ó aon oifig nó fostaíocht shochair atá ag an bpearsa aonair, nó maidir le haon phinsean, aoisliúntas, nó liúntas eile, pá iarchurtha, nó cúiteamh i leith cailliúint oifige, a tugadh i leith seirbhísí a rinne an phearsa aonair nó fearchéile nó tuiste na pearsan aonair in aon oifig nó fostaíocht shochair nó a tugadh don phearsa aonair i leith na seirbhísí a rinne aon duine éagtha, cibé acu a bheidh nó nach mbeidh an phearsa aonair nó fearchéile nó tuiste na pearsan aonair tar éis ranníoc a dhéanamh i leith an phinsin, an aoisliúntais, nó an phá iarchurtha sin; agus
(b) aon ioncam ó aon mhaoin a ghabhann le díolaiochtaí, nó is cuid de dhíolaíochtaí, aon oifige nó fostaíochta sochair atá ag an bpearsa aonair; agus
(c) aon ioncam a mhuirearaítear faoi Sceideal B nó Sceideal D, agus a fhaigheann an phearsa aonair go díreach as a thrádáil nó a ghairm a sheoladh nó a fheidhmiú, cibé acu mar phearsa aonair, nó, i gcás comhpháirtíochta, mar pháirtí ag gníomhú go pearsanta sa chomhpháirtíocht.
I gcásanna ina measfar gur brabúis leis an bhfearchéile brabúis banchéile, folaíonn aon tagairt san fho-alt seo don phearsa aonair an fearchéile nó an banchéile.
(2) Gan dochar do ghinearáltacht fho-alt (1), san Acht seo, folaíonn “ioncam tuillte”, ach amháin mar a bhforáiltear a mhalairt go sainráite—
(a) ioncam ar bith a éiríonn i ndáil le pinsin Státliosta a deonaíodh faoin Civil List Act, 1837, arna leasú le haon achtachán ina dhiaidh sin;
(b) aon íocaíochtaí sochar a meastar, de bhua alt 224 (4), gur díolaíochtaí iad lena mbaineann Caibidil IV de Chuid V;
(c) nuair a bheifear a bhreithniú an bhfuil aon fhaoiseamh le deonú do phearsa aonair faoi alt 134 nó faoi alt 138 (3) agus, má tá, cén faoiseamh é, aon ioncam ó chearta paitinne (mar mhínítear in alt 284) chun pearsa aonair i gcás inar deonaíodh an phaitinn i leith aireagán a cheap sé féin iarbhír, cibé acu ina aonar nó i gcomhar le haon duine eile;
(d) i gcás pearsa eaglaise nó ministir d'aon aicme creidimh a ghlac an rogha maidir le luach bliantúil an tí a áitíonn sé dá bhforáiltear le halt 548, suim ar bith atá le háireamh mar ioncam tuillte dá chuid de bhua na rogha sin;
(e) blianacht ar bith is iníoctha le pearsa aonair de réir téarmaí chonradh blianachta nó scéim iontaobhais a bheidh ceadaithe de thuras na huaire ag na Coimisinéirí Ioncaim chun críocha Chaibidil III de Chuid XII, a mhéid is iníoctha an bhlianacht sin de chomaoin ar aon mhéid a dtugtar faoiseamh ina leith faoi alt 236; agus
(f) íocaíocht ar bith is inmhuirir i leith cánach faoi Sceideal E de bhua alt 114;
Ar choinníoll, má tharla i gcás ioncam ó aon chearta paitinne den sórt a luaitear i mír (c), gur le haon duine eile tráth ar bith aon chuid de na cearta atá i gceist nó d'aon chearta ar deonaíodh iad astu, nach measfar gur ioncam tuillte ach amháin an méid sin den ioncam sin nach inchurtha go hiomchuí i leith na gcearta ba leis an duine eile sin.
“Na hAchtanna Cánach Ioncaim”.
[1919, a. 28;
1924, a. 42 (2).]
3.—In achtachán ar bith a rithfear tar éis an Achta seo ciallóidh “na hAchtanna Cánach Ioncaim” an tAcht seo agus gach achtachán eile a bhaineann le cáin ioncaim nó forcháin.
Caibidil II
Réamhráiteach
Muirear; Sceidil.
[1918, a. 1.]
4.—I gcás ina n-achtaíonn aon Acht go muirearófar cáin ioncaim d'aon bhliain de réir aon ráta áirithe, déanfar, faoi réir forálacha an Achta seo, an cháin de réir an ráta sin a mhuirearú don bhliain sin maidir leis an maoin, na brabúis, nó na gnóchain go léir a thuairiscítear nó a áirítear faoi seach sna Sceideal atá sna hailt den Acht seo a dtugtar a n-uimhreacha thíos, is é sin le rá—
Sceideal A—Alt 9;
Sceideal B—Alt 30;
Sceideal C—Alt 47;
Sceideal D—Alt 52; agus
Sceideal E—Alt 109,
agus is inchurtha chun feidhme faoi seach maidir leis na Sceidil sin de réir forálacha an Achta seo.
Measúnachtaí bliantúla.
[1918, a. 2;
1924, a. 43 (1).]
5.—Déanfar gach measúnacht agus muirear i leith cánach do bhliain dar tosach an 6ú lá d'Aibreán agus dar críoch an 5ú lá d'Aibreán ina dhiaidh sin.
Codáin d'fhiche scilling.
[1918, a. 3.]
6.—Déanfar an chionúireacht chuí chánach a mhuirearú ar gach codán d'fhiche scilling ach ní mhuirearófar aon cháin d'ainmluach is lú ná pingin.
Feidhm maidir le cáin sa bhliain ina dhiaidh sin a bheith ag achtacháin a bheidh i bhfeidhm d'aon bhliain áirithe.
[1918, a. 210.]
7.—D'fhonn a áirithiú go gcruinneofar i dtráth cuí cáin a fhéadfar a fhorchur d'aon bhliain dar tosach an 6ú lá d'Aibreán, beidh ag na forálacha sin go léir atá san Acht seo, nó in aon Acht eile a bhaineann le cáin, agus a bhí i bhfeidhm an lá roimhe sin, lán-fheidhm agus lán-éifeacht maidir leis an gcáin a fhéadfar a fhorchur amhlaidh, ionann agus dá mba go ndearnadh an cháin sin a fhorchur iarbhír le hAcht ón Oireachtas agus na forálacha sin a fheidhmiú ina leith leis an Acht.
Muirearú agus asbhaint cánach nár muirearaíodh nó nár asbhaineadh roimh dháta an Achta bhliantúil a rith.
[1918, a. 211.]
8.—(1) Más rud é in aon bhliain mheasúnachta go ndearnadh aon íocaíochtaí leathbhliantúla nó ráithiúla ar chuntas aon úis, díbhinní nó brabús nó gnóchan bliantúil eile, roimh an dáta a ritheadh an tAcht ag forchur na cánach don bhliain sin, agus nach mbeifear tar éis cáin a mhuirearú ar an gcéanna nó a asbhaint as, nó nach mbeifear tar éis cáin a mhuirearú air nó a asbhaint as de réir an ráta a forchuireadh go críochnaitheach don bhliain sin, déanfar an méid nár muirearaíodh nó nár asbhaineadh amhlaidh a mhuirearú faoi Chás IV de Sceideal D i leith na n-íocaíochtaí sin, mar bhrabúis nó gnóchain nár muirearaíodh de bhua aon Sceidil eile, agus déanfaidh na gníomhairí ar cuireadh ar a n-iontaobh ús, díbhinní nó brabúis nó gnóchain bhliantúla eile a íoc liosta a thabhairt do na Coimisinéirí Ioncaim ina mbeidh ainmneacha agus seolta na ndaoine dar tugadh íocaíochtaí agus méid na n-íocaíochtaí sin, ar éileamh ó na Coimisinéirí chuige sin.
(2) Duine ar bith a mbeidh sé dlite de aon chíos, ús nó blianacht a íoc, nó aon íocaíocht bhliantúil eile a dhéanamh, beidh údarás aige aon asbhaint a dhéanamh ar chuntas cánach d'aon bhliain mheasúnachta nach mbeidh déanta aige roimh dháta an Achta a rith a fhorchuireann an cháin don bhliain sin, nó aon easnamh in aon asbhaint den sórt sin a rinneadh amhlaidh a shlánú an chéad uair eile a mbeidh an cíos, an t-ús nó an bhlianacht á íoc nó a bheidh an íocaíocht bhliantúil eile á déanamh tar éis dáta an Achta a rith a d'fhorchuir an cháin amhlaidh, i dteannta aon asbhaint eile a bheidh údaras aige de réir dlí a dhéanamh, agus beidh teideal aige freisin, mura mbeadh aon íocaíocht ann arís as a bhféadfar an asbhaint a dhéanamh, an tsuim a ghnóthú a fhéadfaí a asbhaint ionann agus dá mba fhiach í a bhí dlite den duine ar ina choinne a fhéadfaí an asbhaint a dhéanamh i gcéaduair dá mbeadh an tAcht a d'fhorchuir an cháin don bhliain i bhfeidhm.
CUID II
Sceidil A agus B
Caibidil I
Sceideal A
Sceideal A.
[1918, Sc. A.]
[1929, a. 8 agus Sc. 1, Cuid I.]
9.—Is é seo a leanas an Sceideal a luaitear san Acht seo mar Sceideal A—
Sceideal A
1. Muirearófar cáin faoin Sceideal seo i leith na maoine sna tailte, sna tionóntáin agus sna hoidhreachtáin uile sa Stát, in aghaidh gach fiche scilling dá luach bliantúil.
2. Ní bhaineann mír 1 le tailte, tionóntáin agus oidhreachtáin a ndéantar, de bhua alt 53, an mhaoin iontu a mhuirearú faoi Sceideal D, Cás 1.
Luach Bliantúil a Mheas
Luach bliantúil do Sceideal A.
[1918, a. 187 (1); 1935, a. 3 (1) (6) (7) (8); 1944, a. 3 (1).]
10.—(1) Baineann an t-alt seo, ach amháin mar a bhforáiltear a mhalairt sa Chuid seo, le luach bliantúil na maoine uile ar maidir léi a bheidh cáin faoi Sceideal A le muirearú.
(2) Ach amháin sna cásanna a luaitear sna forálacha ina dhiaidh seo den alt seo, is é luach bliantúil na maoine uile cúig cheathrú luacháil inrátaithe na maoine sin de thuras na huaire.
(3) Is é luach bliantúil tailte agus tithe feirme agus foirgneamh feirme a bheidh áitithe i dteannta tailte chun feirmeoireacht a dhéanamh ar na tailte sin a luacháil inrátaithe de thuras na huaire.
(4) Is é luach bliantúil na maoine uile atá i gContae-Bhuirg Phort Láirge luacháil inrátaithe na maoine de thuras na huaire.
(5) Má bhíonn ar áireamh sa luach bliantúil ar maidir leis a bheidh cáin le muirearú ar aon mhaoin de bhun fho-alt (2) (arna ríomh de réir an fho-ailt sin) codán de phunt nach cúig scilling nó iolrú ar chúig scilling féadfar—
(a) más mó é ná deich scilling, an codán sin de phunt a laghdú, chun an luach bliantúil sin a ríomh amhlaidh, go dtí an chéad iolrú eile is ísle ar chúig scilling, nó
(b) más mó é ná cúig scilling ach gur 1ú é ná deich scilling, an codán sin de phunt a laghdú, chun na críche a dúradh, go cúig scilling, nó
(c) más 1ú é ná cúig scilling, neamhshuim a dhéanamh den chodán sin de phunt chun na críche a dúradh.
(6) I gcás ina mbeidh, de bhua fho-alt (2), cáin muirearaithe d'aon bhliain mheasúnachta ar mhaoin faoi threoir luach bliantúil arna ríomh de réir an fho-ailt sin, agus go laghdófar ina dhiaidh sin an luacháil ar an maoin a bhí i bhfeidhm sa bhliain mheasúnachta sin chun críocha an ráta chontae nó an ráta bhardasaigh agus go dtiocfaidh an laghdú i ngníomh chun críocha an ráta chontae nó an ráta bhardasaigh tráth nach déanaí ná trí bliana tar éis deireadh na bliana measúnachta sin, ansin, más dóigh leis na Coimisinéirí Ioncaim gur chóir faoiseamh i leith na cánach sin a bheidh muirearaithe amhlaidh don bhliain mheasúnachta sin a dheonú maidir le luach bliantúil arna ríomh de réir chúig cheathrú den luacháil sin arna laghdú amhlaidh, féadfaidh siad an faoiseamh sin a dheonú trí aisíoc nó ar shlí eile.
Áit chónaithe úinéir-áitithe phríobháideach.
[1954, a. 5.]
11.—(1) Má dhéanann pearsa aonair éileamh sa tslí a fhorordaítear leis an Acht seo agus go gcruthóidh sé gurb eisean úinéir aon mhaoine a mbeadh, mura mbeadh an t-alt seo, feidhm ag alt 10 (2) maidir léi agus go bhfuil an mhaoin sin á háitiú aige go heisiatach mar áit chónaithe dó féin, ansin—
(a) ní bheidh feidhm ag alt 10 (2) maidir leis an maoin,
(b) faoi réir forálacha na Coda seo, is é luach bliantúil na maoine faoi Sceideal A a luacháil inrátaithe de thuras na huaire, agus
(c) má muirearaíodh cáin i leith na maoine iomchuí ar shlí seachas de réir an ailt seo, aisíocfar aon cháin a ró-íocadh.
(2) Measfar maoin a bheith á háitiú go heisiatach mar áit chónaithe dó féin ag an bpearsa aonair dá dtagraítear i bhfo-alt (1) más rud é gur chuige sin atá sí á háitiú aige go formhór agus nach bhfuil aon chuid di á háitiú chun críocha trádála ach go bhfuil cuid di á háitiú chun críocha gairme.
Tithe nua-thógtha.
[1935, a. 2.]
12.—D'fhonn a dhéanamh amach i gcás teach nó foirgneamh a bheidh rátaithe den chéad uair, cad é an luach bliantúil ar faoina threoir a bheidh cáin inmhuirir, de bhun na Coda seo, faoi Sceideal A, measfar an luacháil ar faoina threoir a bheidh an teach nó an foirgneamh rátaithe amhlaidh a bheith i bhfeidhm don bhlian mheasúnachta ar lena linn a áiteofar an teach nó an foirgneamh den chéad uair, ach sin faoi réir aon fhaoiseamh is gá i leith na coda sin (más aon chuid é) den bhliain sin nach raibh an teach nó an foirgneamh áitithe.
Measúnacht faoi threoir cíosa bhliantúil.
[1918, a. 187 (4) (5) (6);
1935, a. 3 (5);
1944, a. 3 (1).]
13.—(1) I gcás achomhairc ag duine ar dóigh leis gurb éagóir air aon mheasúnacht faoi Sceideal A, má chruthaítear chun sástacht na gCoimisinéirí Speisialta a éistfidh an t-achomharc, nó an Bhreithimh a athéisteoidh an t-achomharc, gur mó an luach bliantúil ar a bhfuil an mheasúnacht bunaithe ná an cíos bliantúil ar ar fiú an mhaoin ar ina leith a dhéantar an mheasúnacht a ligean ó bhliain go bliain, tabharfar faoiseamh tríd an measúnacht a laghdú agus an cháin a mhuirearú ar an méid ar a muirearófaí í dá nglacfaí leis an gcíos sin mar fhoras na measúnachta in ionad an luacha bhliantúil sin.
(2) Más mó an cíos bliantúil sin ar ar fiú an mhaoin a ligean ó bhliain go bliain ná an cíos iarbhír is iníoctha go bliantúil ag an tionónta nó ag an áititheoir, déanfar an tiarna talún nó an léasóir is neasa a mheasúnú agus a mhuirearú, faoi Sceideal A, ar mhéid an chíosa iarbhír amháin, agus déanfar an tionónta nó an t-áititheoir a mheasúnú agus a mhuirearú faoi Sceideal A ar an difear.
(3) Más dóigh le cigire nó le cibé oifigeach eile a cheapfaidh na Coimisinéirí Ioncaim chuige sin gur mó an luach bliantúil ar faoina threoir atá measúnacht chánach déanta ar aon mhaoin de bhun alt 10 (2) ná an cíos bliantúil ar ar fiú an mhaoin a ligean ó bhliain go bliain, féadfaidh sé, d'ainneoin nach ndearnadh aon achomharc in aghaidh na measúnachta agus d'ainneoin alt 416 (6), faoiseamh a dheonú aon tráth roimh dheireadh na bliana measúnachta tríd an measúnacht a laghdú agus an cháin a mhuirearú ar an méid ar a muirearófaí í, dar leis, dá mba gur measúnaíodh í faoi threoir an chíosa bhliantúil a dúradh in ionad í a mheasúnú faoi threoir an luacha bhliantúil sin, agus is measúnacht chríochnaitheach dhochloíte chun gach críche an mheasúnacht arna laghdú amhlaidh.
(4) Más rud é, maidir le duine a fhaigheann cíos i leith aon mhaoine atá díolmhaithe óna rátú faoin ráta chontae, nó nach bhfuil inmheasúnaithe faoin ráta bardasach ach amháin ar chionúireacht den luacháil inrátaithe, go bhfuil ráta inmhuirir ar an duine sin go feadh leath phuntáiste aon ráta chontae nó nach bhfuil sé inmheasúnaithe i leith an chíosa sin faoin ráta bardasach ach amháin ar chionúireacht den luacháil inrátaithe, déanfar an cháin faoi Sceideal A a mheasúnú agus a mhuirearú air ar lánmhéid an chíosa sin.
Daoine is Inmhuirir
Daoine is inmhuirir.
[1918, a. 187 (2);
1944, a. 3 (1);
1963, a. 24 (1).]
14.—Muirearófar cáin faoi Sceideal A ar thiarna talún nó ar léasóir is neasa na maoine, ach féadfar, más dóigh leis an gcigire gur gá nó gur cuí sin, í a mhuirearú ar an duine a bheidh rátaithe faoin ráta contae nó faoin ráta bardasach i leith na maoine.
Measúnachtaí ar leithligh faoi Sceideal A nó faoi Sceideal B i gcásanna áirithe.
[1965, a. 3 (1) (2) (3) (6).]
15.—(1) Má bhíonn duine—
(a) i gcaitheamh aon choda de bhliain mheasúnachta, cibé acu ina aonar nó i gcomhpháirt le duine nó le daoine eile sna himthosca a luaitear i bhfo-alt (2) den alt seo, nó
(b) i gcaitheamh iomlán aon bhliana measúnachta, i gcomhpháirt mar a dúradh,
i dteideal aon eastáit nó leasa i maoin a mbeadh sé inmheasúnaithe ar leithligh nó i dteannta an duine nó na ndaoine eile ina leith faoi Sceideal A nó Sceideal B, dá mbeadh seisean, nó eisean agus an duine nó na daoine eile, i dteideal an eastáit nó an leasa sin ar feadh na bliana go léir, measúnófar é ar leithligh faoi Sceideal A nó faoi Sceideal B, cibé acu é, i leith a eastáit nó a leasa, nó i leith a choda den eastát nó den leas, sa mhaoin in aghaidh na coda den bhliain nó in aghaidh na bliana go léir ar an gcionúireacht iomchuí den luach bliantúil nó den luach inmheasúnaithe.
(2) Is iad na himthosca ina mbeidh feidhm ag fo-alt (1) den alt seo maidir le duine ag a bhfuil teideal chun eastáit nó leasa i maoin i gcomhpháirt le duine nó daoine eile go bhfuil an t-eastát nó an leas sin aige mar chomhoidhrseach, mar nasc-thionónta, mar thionónta i gcoiteannas nó mar thionónta ar thailte nó ar thionóntáin i gcomhpháirtíocht.
(3) I gcás duine lena mbaineann an t-alt seo a bheith faoi dhliteanas cuid a íoc d'íocaíocht bhliantúil atá forcoimeádta as an maoin iomchuí nó ina muirear uirthi déanfar, chun críocha alt 433, an chuid sin a áireamh mar ní is iníoctha mar fhorcoimeád as an eastát nó an leas, nó as an gcuid den eastát nó den leas, ar ina leith a mheasúnófar é faoin alt seo, nó mar mhuirear ar an gcéanna.
(4) San alt seo—
ciallaíonn “íocaíocht bhliantúil” aon íocaíocht as a bhfuil, ar leith ó aon neamhdhóthanacht brabús nó gnóchan ar thaobh an duine a bhfuil an íocaíocht á déanamh aige, cáin inasbhainte faoi alt 433.
Ionadaithe taidhleoireachta.
[1918, Sc. A, Uimh., VII, r. 10.]
16.—Aon cháin a bheidh le muirearú i leith aon tí nó tionóntáin a bheidh á áitiú ag ionadaí taidhleoireachta creidiúnaithe aon Stáit choigríche beidh a muirear agus a híoc ar an tiarna talún nó ar an duine ag a mbeidh an teideal is neasa chun cíosa an tí nó an tionóntáin.
Morgáistithe i seilbh.
[1918, Sc. A, Uimh. VII, r. 13.]
17.—Aon mhorgáistí a bheidh i seilbh na maoine morgáistithe beidh sé faoi dhliteanas i leith na hasbhainte céanna agus a bheadh aon tiarna talún, agus in aon socrú cuntas idir an morgáistí sin agus an morgáisteoir, déanfar an cháin is iníoctha ar ús a bheidh dlite i leith an mhorgáiste a lamháil mar airgead a fuarthas ar chuntas úis.
Ceart a bheith ag daoine a d'íoc cáin aisíoc a fháil i gcásanna áirithe.
[1918, Sc. A, Uimh. VIII, r.1, 2, 4-7, 11.]
1847, c. 32.
18.—(1) Tionónta-áititheoir aon mhaoine a íocann an cháin beidh sé, faoi réir alt 93 (2), i dteideal méid a asbhaint agus a choinneáil i leith an chíosa is iníoctha leis an tiarna talún de thuras na huaire (agus na suimeanna go léir a lamháiltear de bhua an Achta seo a asbhaint i dtosach) is ionann agus an ráta nó na rátaí cánach a bhí i bhfeidhm i gcaitheamh na tréimhse a raibh an cíos sin ag faibhriú ar a feadh chun bheith dlite in aghaidh gach fiche scilling den chéanna, agus déanfar an asbhaint sin as an gcéad íocaíocht a dhéanfar ina dhiaidh sin ar chuntas cíosa, agus déanfaidh aon ghlacadóir thar ceann an Stáit nó aon duine eile a gheobhaidh an cíos an asbhaint a lamháil ar iarmhar an chíosa a fháil:
Ar choinníoll nach mbeidh tionónta ná áititheoir i dteideal aon suim a asbhaint as an gcíos is mó ná an méid cánach a bheidh muirearaithe i leith na maoine sin a dúradh, agus a d'íoc sé iarbhír.
(2) Beidh tionónta a íocfaidh an cháin saortha agus urscaoilte ón méid airgid is comhionann leis an asbhaint, ionann agus dá mba rud é gur íocadh an tsuim sin iarbhír mar chíos.
(3) I gcás ina mbeidh maoin ar bith faoi réir aon suim bhliantúil a íoc uirthi, cibé acu is iníoctha í go leath-bhliantúil nó de réir aon tréimhse is giorra nó is faide ná sin, beidh teideal, faoi réir alt 93 (2), ag tiarna talún nó ag úinéir a muirearaíodh i leith cánach faoin Sceideal seo nó a bhfuil cáin inbhainte de faoin bhfo-alt seo nó faoi fho-alt (1) ar an íocaíocht sin a dhéanamh, cibé méid den cháin sin a asbhaint agus a choinneáil is ionann agus an ráta nó na rátaí cánach ioncaim a bhí i bhfeidhm i gcaitheamh na tréimhse a raibh an íocaíocht sin ag faibhriú ar a feadh chun bheith dlite, in aghaidh gach fiche scilling den chéanna (agus an chionúireacht chuí d'aon suimeanna a lamháladh de bhua an Achta seo a asbhaint i dtosach), agus déanfaidh gach glacadóir thar ceann an Stáit, agus déanfaidh gach duine dá dtabharfar íocaíocht den sórt sin, ar iarmhar an chéanna a fháil, an asbhaint a lamháil, gan aon táille a bhaint amach as sin a dhéanmh:
Ar choinníoll nach mbeidh aon duine den sórt a dúradh ar tionónta nó áititheoir freisin é ar an maoin i dteideal aon mhéid a bhaint as aon chíos is mó ná an méid cánach a bheidh muirearaithe i leith aon mhaoine den sórt sin agus a d'íoc sé iarbhír.
San fho-alt seo ciallaíonn “suim bhliantúil” aon ús, blianacht, cíos, cíosmhuirear, cíos feofheirme nó íocaíocht bhliantúil eile atá forcoimeádta nó muirearaithe ar aon mhaoin.
(4) Beidh an tiarna talún nó an t-úinéir saortha agus urscaoilte ón méid airgid is comhionann leis na hasbhaintí ionann agus dá mba gur íocadh an tsuim sin iarbhír.
(5) Más rud é go mbeidh, faoin Landed Property Improvement (Ireland) Act, 1847, nó faoi aon Achtanna ag leasú an Achta sin, airgead poiblí airleactha ar mhodh iasachta chun feabhsú tailte a chur ar aghaidh, agus a aisíoc áirithe trí chíosmhuirear ar na tailte a bheidh le híoc thar téarma blianta, trína ndéanfar an phríomhshuim a airleacadh a aisíoc faoi dheireadh le hús, féadfaidh an duine a bheidh ag íoc aon chíosmhuirir den sórt sin an oiread sin den cháin faoi Sceideal A a bheidh muirearaithe i leith na dtailte a asbhaint agus a choinneáil as agus is comhionann leis an gcáin ar an tríú cuid, ar a mhéid, den mhéid is iníoctha de réir an ráta nó na rátaí cánach a bhí i bhfeidhm i gcaitheamh na tréimhse a raibh an íocaíocht ag faibhriú ar a feadh chun bheith dlite; agus déanfaidh bailitheoirí agus glacadóirí na gcíosmhuirear sin an asbhaint sin a lamháil ar iarmhar an chíosmhuirir sin a bheidh dlite an uair sin a fháil.
(6) Aon duine is tionónta-áititheoir aon mhaoine de thuras na huaire agus ar ceanglaíodh air, agus a rinne, aon suimeanna a íoc ina leith sin faoi Sceideal A ar chóir nó ar cóir, faoi fhorálacha an Achta seo, gur cóir iad a bheith íoctha nó a íoc ag tionónta nó áititheoir roimhe sin, féadfaidh sé an tsuim, nó aon chuid di, is cóir a bheith íoctha nó is cóir a íoc amhlaidh, a asbhaint agus a choinneáil as aon íocaíocht cíosa a dhéanfar ina dhiaidh sin lena thiarna talún.
(7) Amhail idir an t-úinéir agus morgáistí ar a chuid maoine nó aon duine ag a bhfuil muirear uirthi sin nó atá i dteideal aon bhunchíosa, cíosmhuirir, blianachta, nó suime bliantúla eile is iníoctha aisti, ní dhéanfaidh aon fhaoiseamh faoi alt 23 difear do cheart an úinéara faoin alt seo i leith cánach.
Áititheoir.
[1918, Sc. A, Uimh. VII, r. 2.]
19.—Gach duine ag a mbeidh úsáid aon mhaoine measfar gurb eisean áititheoir na maoine sin.
Asbhaintí agus Liúntais
Liúntas i gcás comhlachta eaglaisigh nó choláistigh.
[1918, Sc. A, Uimh. V, r. 1 (c) agus 3.]
20.—(1) Tabharfar liúntas faoi Sceideal A i leith an mhéid a bheidh caite i gcaitheamh na bliana roimh an mbliain mheasúnachta ar dheisiúcháin a rinne aon chomhlacht eaglaiseach nó comhlacht coláisteach ar aon eaglais choláisteach nó séipéal coláisteach nó ar shaingeal eaglaise, nó ar aon choláiste nó halla in aon ollscoil sa Stát, nó a rinne aon duine a raibh de cheangal air an céanna a dheisiú.
(2) Féadfar na liúntais a dheonófar faoin alt seo a dheonú don chomhlacht nó don duine a thuairiscítear ansin in aon tsuim amháin, trína n-asbhaint ón measúnacht, más ann, ar an gcomhlacht nó ar an duine sin, nó trí aisíocaíocht.
Liúntas i leith rátaí siltin agus rátaí eile agus caiteachais ar mhuirbhallaí.
[1918, Sc. A, Uimh. V, r. 1 (f), (g) agus 2.]
21.—(1) Tabharfar liúntas faoi Sceideal A—
(a) i leith an mhéid a bheidh muirearaithe ar mhaoin le ráta poiblí nó le measúnacht phoiblí i leith siltin, fálaithe, nó tógáil cladhfoirt;
(b) i leith an mhéid a bheidh caite ag tiarna talún nó ag úinéir tailte de réir mheán an bhliain is fiche roimhe sin, ag déanamh nó ag deisiú muirbhallaí nó cladhfoirt eile is gá le haghaidh na dtailte a bhuanchoimeád nó a chosaint i gcoinne cúngrach nó tuiliú na farraige nó aon abhann taoide, bíodh is nach ndearnadh na suimeanna a caitheadh a mhuirearú ar na tailte trí ráta poiblí nó trí mheasúnacht phoiblí.
(2) Deonófar na liúntais a dheonófar faoin alt seo (mura tionónta a dhéanann na híocaíochtaí lena mbaineann siad, nó aon chuid díobh) ón measúnacht ar an maoin lena mbaineann.
Nós imeachta agus teorainneacha ama le haghaidh éileamh faoi na forálacha sin roimhe seo.
[1918, Sc. A, Uimh. V, r. 5 agus 6;
1925, a. 9 (3).]
22.—(1) An duine a bheidh i dteideal aon cheann de na liúntais sin roimhe seo nach ndearnadh ar mhodh asbhainte nó cealaithe ón measúnacht agus a fhéadfar a dhéanamh trí aisíoc, féadfaidh an duine sin an liúntas a éileamh tráth ar bith laistigh de shé bliana tar éis bheith caite don bhliain mheasúnachta, trí fhógra i scríbhinn a thabhairt don chigire.
(2) Ar chruthúnas a fháil dó go bhfuil an t-éilitheoir i dteideal an liúntais, deimhneoidh an cigire sonraí agus méid an liúntais do na Coimisinéirí Speisialta, agus eiseoidh siad sin ordú aisíoca.
Liúntas deisiúchán.
[1918, Sc. A, Uimh. V, r. 7;
1934, a. 2;
1959, a. 32 (1).]
23.—(1) I gcás ina mbeidh cáin muirearaithe ar luach bliantúil arna mheas ar shlí seachas i ndáil le brabúis, beidh éifeacht ag na forálacha seo a leanas:—
(a) i gcás measúnacht ar aon tailte nó ar aon teach feirme nó foirgnimh feirme atá áitithe i dteannta aon tailte le feirmeoireacht a dhéanamh ar na tailte sin, déanfar, chun críocha bailithe, méid na measúnachta a laghdú suim is ionann agus an t-ochtú cuid di; agus
(b) i gcás measúnachta ar aon áitribh is foirgnimh nó déanmhais tionscail de réir bhrí alt 255, déanfar, chun críocha bailithe, méid na measúnachta a laghdú—
(i) i gcás inarb é an t-úinéir an t-áititheoir nó gurb inmhuirir é mar thiarna talún, nó i gcás inar tionónta an t-áititheoir agus gur ghlac an tiarna talún air féin costas na ndeisiúchán a íoc, suim is ionann agus an tríú cuid den mhéid sin; agus
(ii) i gcás inar tionónta an t-áititheoir agus gur ghlac sé air féin costas na ndeisiúchán a íoc, cibé suim, nach mó ná an tríú cuid den mhéid sin, is gá chun é a laghdú le bheith cothrom leis an méid cíosa is iníoctha aige.
(2) Más rud é, i gcás lena mbaineann fo-alt (1) (a), go bhfuil méid na measúnachta níos mó ná an t-ochtú cuid nó, i gcás lena mbaineann fo-alt (1) (b) níos mó ná an tríú cuid faoi bhun an chíosa, tar éis aon eisíocaíocht a bhaint as an gcíos sin ba chóir de réir dlí a bhaint as agus an mheasúnacht á déanamh, ní dhéanfar na laghduithe dá dtagraítear i bhfo-alt (1).
Liúntas le haghaidh cothabhála, deisiúchán, árachais agus bainistí.
[1918, Sc. A, Uimh. V, r. 8;
1918, a. 17;
1922, a. 25;
1934, a. 2;
1959, a. 32 (1).]
24.—(1) Má dhéanann úinéir aon mhaoine a laghdófar faoi alt 23 chun críocha bailithe an mheasúnacht uirthi a chruthú go ndeachaigh a chostas maidir le cothabháil, deisiúcháin, árachas agus bainistí, de réir meán na gcúig bliana roimhe sin, thar an ochtú cuid, i gcás lena mbaineann alt 23 (1) (a), de luach bliantúil na talún mar a glacadh leis faoi Sceideal A agus, i gcás lena mbaineann alt 23 (1) (b), thar an tríú cuid den luach sin, beidh teideal aige, i dteannta aon laghdú ar an measúnacht chun críocha an bhailithe, go n-aisíocfaí leis méid na cánach ar an mbreis ar éileamh a dhéanamh chuige sin:
Ar choinníoll—
(a) nach ndéanfar aon aisíoc cánach faoin bhfo-alt seo maidir le costas cothabhála, deisiúchán, árachais nó bainistí, má rinneadh agus a mhéid a rinneadh an costas sin a lamháil ar shlí eile mar asbhaint agus ioncam á ríomh chun críche cánach ioncaim; agus
(b) nach mbeidh éilitheoir i dteideal faoisimh faoin bhfo-alt seo i leith aon ioncaim a mbeidh teideal aige an cháin air a mhuirearú in aghaidh aon duine eile nó é a asbhaint, a choimeád nó a íoc as aon íocaíocht a bheidh dlite de a dhéanamh le haon duine eile.
(2) Nuair a bheidh costas cothabhála, deisiúchán, árachais agus bainistí aon talún nó tithe á chur i gcomparáid, chun críche an ailt seo, le luach bliantúil na talún nó na dtithe, déanfar costas iomlán na cothabhála, na ndeisiúchán, an árachais agus na bainistí ar aon talamh a bhainistítear mar eastát amháin, nó ar aon tithe ar aon talamh den sórt sin, a chur i gcomparáid le luach bliantúil iomlán na talún nó na dtithe, de réir mar a bheidh.
(3) Beidh feidhm ag forálacha Sceideal 4 agus mhír IX de Sceideal 18 maidir le héilimh ar aisíoc faoin alt seo:
Ar choinníoll, má dhéanann úinéir aon talún nó tí dearbhú i dtaobh an chostais a bhain dó maidir le cothabháil, deisiúcháin, árachas agus bainistí agus an dearbhú sin a sheachadadh do chigire, agus go mbeidh an cigire sásta i dtaobh an dearbhú a bheith ceart, go ndeimhneoidh an cigire méid an liúntais a mbeidh teideal chuige ag an úinéir faoin alt seo, agus ansin déanfar aisíoc de réir a dheimhnithe.
(4) Nuair a bheidh meán na gcúig bhliana chun críocha an ailt seo á ríomh, is í an bhliain lena nglacfar an bhliain dar críoch an 31ú lá de Mhárta, nó cibé dáta eile, ghlacfaidh úinéir na talún nó na dtithe le toiliú an chigire, agus measfar gurb iad na cúig bliana roimhe sin na blianta sin roimh thosach na bliana arb ina haghaidh atá an cháin muirearaithe ar ina leith a éilítear aisíoc.
(5) Chun críocha an ailt seo folóidh “cothabháil” athsholáthar tithe feirme, foirgneamh feirme, iostán, fál, agus oibreacha eile nuair is gá an t-athsholáthar chun an cíos láithreach a chothabháil.
Faoiseamh cothabhála do mhaointe beaga.
[1934, a. 2 (2); 1935, a. 3 (3).]
25.—Más deimhin leis na Coimisinéirí Ioncaim maidir le haon teach nó foirgneamh nach mó ná sé phunt cúig scilling a luach bliantúil arna fhionnadh de réir alt 10—
(a) go bhfuil an teach nó an foirgneamh sin ligthe bona fide chun tionónta, agus
(b) gurb ar an tiarna talún nó ar an léasóir is neasa atá costas deisiúchán, cothabhála agus árachaithe an tí nó an fhoirgnimh, agus
(c) gur lú luach bliantúil an tí nó an fhoirgnimh sin arna fhionnadh amhlaidh ná an t-ioncam bliantúil a fhaigheann an tiarna talún nó an léasóir is neasa sin as an teach nó an foirgneamh sin, agus na blianta a thógáil le chéile, tar éis lamháil a dhéanamh i leith an méid a chosain na deisiúcháin, an chothabháil agus an t-árachas sin air,
féadfaidh na Coimisinéirí Ioncaim cibé faoiseamh a dheonú, trí aisíoc nó eile, is cóir.
Caillteanas de dheasca tuile nó anfa.
[1918, Sc. A, Uimh. V, r. 9.]
26.—(1) I gcás ina ndearnadh talamh a fhorléasadh ar cíos forcoimeádta, gan fíneáil nó suim eile a íoc nó conradh a dhéanamh ina leith in ionad cíosa fhorcoimeádta, agus go rabhthas caillteach leis na barraí a bhí ag fás, nó leis an stoc, ar na tailte, nó go raibh na tailte nó aon chuid díobh neamhinsaothraithe in imeacht aon bhliana mar gheall ar thuile nó anfa, féadfaidh an cigire, ar é d'fháil cruthú gur lamháil nó gur chomhaontaigh an t-úinéir, cealú a dhéanamh don tionónta, i gcomaoin aon chaillteanais den sórt sin, ar an gcíos go léir nó ar aon chuid den chíos a bhí forcoimeádta nó iníoctha d'aon bhliain den téarma, an chomhréir chéanna de chealú a dhéanamh sa mheasúnacht faoi Sceideal A don bhliain ar cealaíodh cíos ina haghaidh, agus an céanna a urscaoileadh ón gcomhréir chéanna cánach.
(2) I gcás aon chaillteanas den sórt sin tarlú ar thailte a bhí á n-áitiú ag an úinéir, féadfaidh an cigire, ar é d'fháil cruthú ar an gcaillteanas, cealú den sórt, agus urscaoileadh ó cháin den sórt, a dhéanamh faoi Sceideal A a dhéanfaí dá mbeadh an talamh forléasta chun tionónta agus go ndearna an t-úineír an cealú sin cíosa ar comhréir leis an gcaillteanas a mheasann an cigire a dhéanfaí nó ba chóir a dhéanamh i leith an chaillteanais sin.
Ollscoileanna, coláistí, ospidéil, scoileanna agus tithe almsa.
[1918, Sc. A. Uimh. VI, r. 1.]
27.—Tabharfar na liúntais bhreise seo a leanas faoi Sceideal A—
(a) méid na cánach a bheidh muirearaithe ar aon choláiste nó halla in aon ollscoil sa Stát, i leith na bhfoirgneamh agus na n-oifigí poiblí a bhaineann leis an gcoláiste nó leis an halla, a mhéid nach bhfuil siad á n-áitiú ag aon duine ar leithligh de nó ag aon duine atá ag íoc cíosa ar an gcéanna:
(b) an méid a caitheadh ar fhoirgnimh phoiblí agus oifigí aon choláiste nó halla den sórt sin a dheisiú, agus ar na gairdíní, na cosáin agus na faichí críléise, a deisíodh agus a cothabháladh as cistí an choláiste nó an halla:
(c) méid na cánach a bheidh muirearaithe ar aon ospidéal, scoil phoiblí, nó teach almsa i leith na bhfoirgneamh, na n-oifigí, agus na n-áitreabh poiblí a bhaineann leis an gcéanna, agus sa mhéid nach bhfuil sin á áitiú ag aon oifigeach ar leithligh nó ag máistir an chéanna a bhfuil £150 nó níos mó aige d'ioncam iomlán bliantúil, cibé foinse as a dtagann sé, arna mheas de réir an Achta seo, nó ag duine atá ag íoc cíosa ar an gcéanna:
(d) an méid a caitheadh ag deisiú aon ospidéil, scoile poiblí, nó tí almsa den sórt sin, agus na n-oifigí a bhaineann leis an gcéanna, agus na ngairdíní, na gcosán, agus na bhfaichí a úsáidtear le haghaidh cothaithe nó críléise na mbiatach, na scoláirí agus na n-almsach faoi seach, a dheisítear agus a chothabháiltear le cistí an ospidéil, na scoile poiblí nó an tí almsa:
(e) méid na cánach a bheidh muirearaithe ar aon fhoirgneamh is maoin le haon fhoras litríochta nó eolaíochta, agus nach n-úsáidtear ach amháin chun críocha an fhorais sin, agus nach ndéantar nó nach n-éilítear aon íocaíocht ann ar aon teagasc a thugtar ann trí léachtaí nó eile, agus a mhéid nach bhfuil sé á áitiú ag oifigeach den fhoras ná ag aon duine a íocann cíos ar an gcéanna.
Liúntas do rátaí a íocann an tiarna talún.
[1918, a. 194: 1944, a. 3 (1).]
28.—Nuair a bheidh cáin is inmhuirir faoi Sceideal A ar an tiarna talún nó ar an léasóir is neasa á measúnú—
(a) mura lú an méid nó an luach bliantúil, ar a ndéanfar an mheasúnacht, ná an cíos bliantúil a fhorcoimeádtar nó is iníoctha leis i leith na maoine ar maidir léi a dhéanfar an mheasúnacht, tabharfar liúntas nó déanfar cealú i leith an mhéid den ráta contae nó na cionúireachta sin is inchurtha chun fóirithint ar na boicht den ráta bardasach a d'íoc sé i leith na maoine céanna an bhliain roimhe sin; agus
(b) más lú an méid nó an luach bliantúil ar a ndéanfar an mheasúnacht ná an cíos sin, tabharfar liúntas nó déanfar cealú ar aon-mhéid leis an mbreis a bheidh ar an gcíos sin ag méid an ráta chontae nó na cionúireachta is inchurtha chun fóirithint ar na boicht den ráta bardasach, i dteannta na suime ar a ndearnadh an mheasúnacht.
Aisíoc cánach i leith cíosa a cailleadh.
[1918, a. 204; 1925, a. 9 (4).]
29.—(1) Má bhíonn tiarna talún nó léasóir is neasa aon mhaoine a muirearaíodh i leith cánach faoi Sceideal A tar éis an cháin a íoc agus má chruthaíonn sé, chun sástacht na gCoimisinéirí Speisialta, go bhfuil an cíos, nó aon chuid de atá dlite dó nó iníoctha leis i leith na maoine sin, in aghaidh na tréimhse ar muirearaíodh an cháin sin ina leith, caillte go hiomlán agus go doghnóiteach—
(a) mar gheall ar fhéimheacht, dócmhainneacht, nó éalú an tionónta nó an áititheora ag arbh iníoctha an cíos sin; nó
(b) mar gheall ar an tionónta nó an t-áititheoir sin do shannadh nó d'aistriú a chuid earraí go calaoiseach, nó
(c) mar gheall ar an maoin a bheith fágtha ar diomailt gan áitiú,
beidh teideal aige go n-aisíocfar leis cibé cionúireacht den cháin sin a bheidh íoctha aige i leith an chíosa a cailleadh amhlaidh; agus eiseoidh na Coimisinéirí Speisialta ordú aisíoca, díreach mar a dhéanann siad i gcás aisíocaíochtaí eile.
(2) Déanfar aon éileamh den sórt sin ar aisíoc laistigh de bhliain tar éis bheith caite don bhliain mheasúnachta.
Caibidil II
Sceideal B
Sceideal B.
[1918, Sc. B, ceannteideal agus r.1; 1922 a. 23 (1).]
30.—Is é seo a leanas an Sceideal a luaitear san Acht seo mar Sceideal B:—
1. Déanfar cáin faoin Sceideal seo a mhuirearú i leith áitiú na dtailte, na dtionóntán agus na n-oidhreachtán uile sa Stát is inmhuirir i leith cánach faoi Sceideal A, ach amháin—
(a) aon teach cónaithe, nó na hoifigí tís a bhaineann leis sin, mura bhfuil siad áitithe, de bhua an fhorléasta amháin chéanna, mar aon le feirm thailte, nó le feirm deachún, chun feirmeoireacht a dhéanamh ar an gcéanna; nó
(b) aon stóras nó foirgneamh eile atá á áitiú chun trádáil nó gairm a sheoladh.
2. Muirearófar cáin faoin Sceideal seo in aghaidh gach fiche scilling de luach inmheasúnaithe na dtailte, na dtionóntán nó na n-oidhreachtán lena mbaineann.
San Acht seo ciallaíonn “luach inmheasúnaithe” i ndáil le cáin faoin Sceideal seo méid is comhionann le luach bliantúil na dtailte, na dtionóntán agus na n-oidhreachtán, nó, in aon chás ina gcruthófar chun sástacht na gCoimisinéirí Speisilta i gcás aon duine atá ag áitiú aon tailte agus atá measúnaithe i leith cánach i ndáil leo, nach d'aon-toisc chun feirmeoireachta ná go formhór chun na gcríocha sin atá na tailte sin á n-áitiú ag an duine sin, agus nach ndeimhneoidh an tAire Talmhaíochta agus Iascaigh, ar an ábhar a tharchur chuige ó na Coimisinéirí Ioncaim, gur míréasúnach na tailte a bheith á n-úsáid ag áititheoir na dtailte sin chun críche seachas feirmeoireacht, méid is comhionann leis an tríú cuid den luach bliantúil.
3. An cháin a mhuirearófar faoin Sceideal seo is cáin í i dteannta na cánach a mhuirearófar faoi Sceideal A.
Luach bliantúil do Sceideal B.
[1918, a. 187 (1) (4);
1923, a. 5 (1);
1925, a. 5.]
31.—(1) Faoi réir fho-alt (2), is é luach bliantúil tailte chun críocha Sceidil B, luacháil inrátaithe na dtailte de thuras na huaire.
(2) Measfar gurb é an luach bliantúil a dúradh—
(a) an cíos breithiúnach arna shocrú faoi na Land Law (Ireland) Acts nó faoi aon cheann acu; nó
(b) an t-ús bliantúil nó an íocaíocht bhliantúil is íníoctha le Coimisiún Talún na hÉireann in ionad cíosa faoi na hAchtanna Talamh-Cheannaigh nó faoi aon cheann acu; nó
(c) an bhlianacht cheannaigh is iníoctha faoi na hAchtanna Talamh-Cheannaigh nó faoi aon cheann acu,
in aon chás ina suífear gur lú ná an luacháil inrátaithe an cíos breithiúnach sin, an t-ús bliantúil nó an íocaíocht bhliantúil sin, nó an bhlianacht cheannaigh sin, cibé acu é.
(3) Beidh feidhm ag alt 13 (1) maidir le measúnacht faoi Sceideal B mar a bhaineann sé le Sceideal A.
(4) San alt seo ciallaíonn “blianacht cheannaigh” an chéad bhlianacht nó an bhlianacht bhunaidh is iníoctha sula ndéanfar aon fhuascailt nó laghdú reachtúil.
Daoine is inmhuirir.
[1918, a. 187 (3); Sc. A, Uimh. VII, r. 2; Sc. B, r. 4.]
32.—(1) Muirearófar cáin faoi Sceideal B ar áititheoir na maoine.
(2) Gach duine ag a mbeidh úsáid aon mhaoine measfar gurb eisean áititheoir na maoine sin.
Measúnú ar bhrabúis áirithe ó stail a choinneáil.
[1939, a. 7.]
33.—I gcás duine is áititheoir ar thalamh agus atá measúnaithe faoi Sceideal B i leith áitiú na talún sin, a bheith freisin ina úinéir nó ina pháirt-úinéir ar stail a choinnítear de ghnáth ar an talamh sin, measfar, chun críocha an Achta seo, gur brabúis ó áitiú na talún sin brabúis an duine sin ó tháillí a fuair sé nó ab infhaighte aige i leith eachmaireacht ag an stail sin ar an talamh sin ar láracha le daoine eile.
Feirmeoireacht: muirearú faoi Sceideal D a ghlacadh de rogha.
[1918, Sc. B, r. 5.]
34.—(1) Duine ar bith nach bhfuil ag áitiú talún ach chun críocha feirmeoireachta amháin féadfaidh sé é a ghlacadh de rogha é a mheasúnú agus a mhuirearú faoi Sceideal D, agus de réir na bhforálacha is infheidhmithe ina leith sin, in ionad é a mheasúnú agus a mhuirearú faoin Sceideal seo.
(2) Déanfar an rogha sin ag duine ar bith a chur in iúl trí fhógra i scríbhinn arna sheachadadh go pearsanta nó arna chur tríd an bpost i litir chláraithe chun an chigire laistigh de dhá mhí tar éis tosach na bliana measúnachta; agus amhail ón tráth a gheobhaidh sé an fógra agus dá éis sin is faoi Sceideal D a bheidh an muirir air in aghaidh na bliana sin agus measfar chun gach críche gur brabúis nó gnóchain trádála is inmhuirir faoin Sceideal sin a bhrabús nó a ghnóchain ó áitíocht na dtailte.
Feirmeoireacht: brabúis is lú ná an luach inmheasúnaithe.
[1918, Sc. B, r. 6; 1925, a. 9 (4).]
35.—Má dhéanann duine nach bhfuil tailte á n-áitiú aige mar úinéir nó ar shlí eile ach amháin chun críocha feirmeoireachta a shuíomh, laistigh de thréimhse bliana tar éis deireadh aon bliana measúnachta, chun sástacht na gCoimisinéirí Speisialta gur lú na brabúis nó na gnóchain ón áitiú sin i gcaitheamh na bliana sin ná luach inmheasúnaithe na dtailte faoin Sceideal seo, measfar gurbh é an t-ioncaim ón áitiú sin méid iarbhír na mbrabús nó na ngnóchan sin, agus má íocadh iomlán na cánach, deimhneofar an méid a ró-íocadh agus aisíocfar é sa tslí chéanna ina n-aisíoctar cáin faoi alt 22 (2).
Talamh coille.
[1918, Sc. B, r. 7;
1922, a. 23 (2).]
36.—(1) Duine ar bith a áitíonn talamh coille agus a chruthóidh chun sástacht na gCoimisinéirí Speisialta go bhfuil an talamh coille sin á bhainistí aige ar fhoras tráchtála agus le brabúis a dhéanamh, féadfaidh sé é a ghlacadh de rogha é a mheasúnú agus a mhuirearú i leith cánach i ndáil leis an talamh coille sin faoi Sceideal D in ionad faoin Sceideal seo sa tslí chéanna le duine nach n-áitíonn tailte ach chun críocha feirmeoireachta amháin, agus beidh feidhm ag alt 34 dá réir sin.
(2) Bainfidh aon rogha den sórt sin leis an talamh coille go léir a bheidh á bhainistí amhlaidh ar an eastáit céanna:
Ar choinníoll go ndéanfar chun na críche sin talamh coille a áireamh mar thalamh coille ar eastát ar leithligh, má thugann an duine a bheidh ag áitiú na talún coille sin fógra do na Coimisnéirí Speisialta laistigh de dheich mbliana tar éis an ama a plandáladh nó a athphlandáladh iad.
(3) Beidh éifeacht ag an rogha ní amháin maidir leis an mbliain mheasúnachta, ach freisin maidir le gach bliain mheasúnachta san am le teacht, an fad a bheidh an talamh coille á áitiú ag an duine a dhéanfaidh an rogha.
Measúnú brabús ó áitiú talún faoi Sceideal D i gcásanna áirithe eile.
[1936, a. 6.]
37.—(1) Más rud é, maidir le haon bhliain mheasúnachta, go mbeidh duine lena mbaineann an t-alt seo inmhuirir i leith cánach faoi Sceideal B i ndáil le háitiú aon tailte chun críocha feirmeoireachta:
(a) déanfaidh an duine, nuair a cheanglófar sin air trí fhógra i scríbhinn arna sheirbheáil air ag cigire ráiteas a ullmhú agus a sheachadadh don chigire, laistigh den am a theorainneofar leis an bhfógra, ina n-inseoidh sé na brabúis nó na gnóchain a mbeadh cáin inmhuirir air ina leith don bhliain mheasúnachta dá nglacadh sé rogha maidir leis na tailte faoi alt 34;
(b) má mhainníonn an duine an ráiteas a sheachadadh, nó mura mbeidh na Coimisinéirí Ioncaim sásta leis an ráiteas a sheachadfaidh an duine, féadfaidh na Coimisinéirí Ioncaim fógra i scríbhinn nó fógraí i scríbhinn a sheirbheáil ar an duine á cheangal air aon cheann de na nithe seo a leanas a dhéanamh, is é sin le rá—
(i) cóipeanna de cibé cuntais (lena n-áirítear cláir chomhardaithe) a bhainfidh le háitiú na dtailte a shonrófar nó a thuairisceofar san fhógra a sheachadadh do chigire laistigh de cibé tréimhse a shonrófar san fhógra, lena n-áirítear, má bhíonn na cuntais iniúchta, cóip de dheimhniú an iniúchóra,
(ii) na leabhair, na cuntais agus na doiciméid sin go léir a bheidh ina sheilbh nó ar a urláimh, agus a shonrófar nó a thuairisceofar san fhógra, is leabhair, cuntais agus doiciméid ina mbeidh eolas i dtaobh idirbheartanna maidir le háitiú na dtailte, a chur ar fáil, laistigh de cibé am a shonrófar san fhógra, lena n-iniúchadh ag cigire nó ag aon oifigeach a bheidh údaraithe ag na Coimisinéirí Ioncaim;
(c) féadfaidh an cigire nó an t-oifigeach eile cóipeanna a dhéanamh d'aon leabhair, cuntais nó doiciméid a chuirfear ar fáil le hiniúchadh aige faoin mír sin roimhe seo nó sleachta a thógáil astu;
(d) má mhainníonn an duine aon ní a dhéanamh a cheanglófar air le fógra faoi mhír (b) a dhéanamh beidh feidhm ag an Acht seo amhail is dá mbeadh sé tar éis rogha a ghlacadh go cuí faoi alt 34 maidir leis na tailte trí fhógra arna sheachadadh díreach tar éis tosach na bliana measúnachta;
(e) i gcás ina mbeidh an duine tar éis cóipeanna a sheachadadh de chuntais a bhainfidh le háitiú na dtailte agus gur dóigh leis na Coimisinéirí Ioncaim go ndéanann na cuntais lua thar ceart ar na brabúis nó ar na gnóchain ón áitiú sin, féadfaidh na Coimisinéirí Ioncaim deimhniú dá réir sin;
(f) i gcás ina mbeidh deimhniú tugtha ag na Coimisinéirí Ioncaim faoin mír sin roimhe seo—
(i) beidh feidhm ag an Acht seo, faoi réir na chéad fhomhíre eile, amhail agus dá mbeadh an duine tar éis rogha a ghlacadh go cuí, faoi alt 34, i gcás na dtailte trí fhógra a seachadadh díreach tar éis tosach na bliana measúnachta,
(ii) féadfar achomharc a dhéanamh, laistigh de lá agus fiche tar éis a chur in iúl don duine gur tugadh an deimhniú, i gcoinne an deimhnithe chun na gCoimisinéirí Speisialta díreach mar a fhéadfaí a dhéanamh i gcoinne measúnacht i leith cánach ioncaim agus beidh éifeacht dá réir sin ag na forálacha den Acht seo a bhaineann le hachomhairc.
(2) (a) Baineann an t-alt seo—
(i) le duine atá ag gabháil do thrádáil nó gairm sa bhliain mheasúnachta,
(ii) le duine is duine pósta sa bhliain mheasúnachta, agus a bhfuil a bhanchéile nó a fearchéile ag gabháil do thrádáil nó gairm an bhliain sin, nó
(iii) le duine is stiúrthóir sa bhliain mheasúnachta ar chuideachta atá ag gabháil do thrádáil an bhliain sin agus arb é an t-úinéir tairbhiúil é, nó ar féidir leis, go díreach nó trí mheán cuideachtaí eile nó ar aon mhodh eile, rialú a dhéanamh, ar níos mó ná 25 faoin gcéad de gnáth-scairchaipiteal na cuideachta,
faoi réir an choinníll nach mbeidh duine, arb é a bheadh ann ar leithligh ón gcoinníoll seo, de bhua fhomhír (ii), duine lena mbaineann an t-alt seo, ina dhuine den sórt sin i gcás nach mbeidh sé le meas, chun críocha cánach ioncaim, an banchéile a bheith ina cónaí lena fearchéile.
(b) Chun críocha fhomhír (iii) de mhír (a), i gcás gnáthscairchaipiteal atá ar úinéireacht nó faoi rialú mar a luaitear san fhomhír ag duine arb é atá ann banchéile, fearchéile nó naíon stiúrthóra, nó ag iontaobhaí iontaobhais chun sochair do dhuine nó do dhaoine arb eisean nó iadsan, nó ar a bhfuil, aon duine den sórt sin nó an stiúrthóir sin, measfar an gnáth-scairchaipiteal sin a bheith ar úinéireacht nó faoi rialú ag an stiúrthóir sin agus ní ag aon duine eile.
(c) San fho-alt seo—
ciallaíonn “cuideachta” cuideachta de réir bhrí Acht na gCuideachtaí, 1963;
folaíonn “stiúrthóir” duine a shealbhaíonn aon oifig nó fostaíocht faoi chuideachta;
ciallaíonn “gnáth-scairchaipiteal” caipiteal eisithe uile (cibé ainm a thugtar air) de chuid cuideachta seachas caipiteal a bhfuil ceart ag a shealbhóirí díbhinn a fháil de réir ráta shocraithe nó de réir ráta a athraíonn de réir an ráta cánach ioncaim, ach nach bhfuil aon cheart eile acu chun scair de bhrabúis na cuideachta a fháil.
Faoiseamh faoi Sceideal B i gcás caillteanais de dheasca tuile nó anfa.
[1918, Sc. B, r. 3.]
38.—Beidh feidhm i gcás Sceideal B mar atá i gcás Sceideal A ag alt 26, a bhaineann le faoiseamh i gcás ciallteanas ó thuile nó anfa, agus i gcás talún a suífear chun sástacht na gCoimisinéirí Speisialta gur duine éagumasaithe a dhílseánach, nó go bhfuil sé faoi neamhchumas ar aon bhealach eile chun toiliú le cealú ar an gcíos, féadfaidh na Coimisinéirí Speisialta cealú agus urscaoileadh cánach faoi Sceideal B a lamháil ar chruthú a thabhairt dóibh ar an gcaillteanas i leith an chealaithe chíosa is dóigh leo ba cheart a bheith déanta.
Caibidil III
Ginearálta
Cóipeanna de rátaí a thabhairt do na Coimisinéirí Ioncaim.
[1918, a. 191;
1944, a. 3 (1).]
39.—(1) D'fhonn cáin a mheasúnú is inmhuirir faoi Sceidil A agus B, déanfaidh rúnaí nó cléireach údaráis rátúcháin, nó duine a bheidh ag gníomhú sa cháil sin, cóipeanna dílse den ráta contae deiridh nó den ráta bardasach deiridh a rinne an t-údarás dá limistéar rátúcháin nó d'aon chuid de a chur ar aghaidh chun na gCoimisinéirí Ioncaim ag a gceannoifig i mBaile Átha Cliath ar iad á iarraidh sin.
(2) íocfaidh na Coimisinéirí Ioncaim le haon duine den sórt sin na caiteachais a bhain le déanamh na gcóipeanna sin uile, nach mó ná ráta dhá scilling agus sé phingin ar gach céad rátúchán.
(3) Má fhaillíonn aon duine den sórt sin na cóipeanna sin a chur ar aghaidh, tar éis do na Coimisinéirí Ioncaim á iarraidh air sin a dhéanamh, forghéillfidh sé suim £50 i leith gach faillí den sórt sin.
Luachálacha a thabhairt ar aird do chigire.
[1918, a. 192;
1944, a. 3 (1).
40.—(1) Déanfaidh gach duine, ar aon chigire, nó oifigeach eile a bheidh ag gníomhú i bhfeidhmiú an Achta seo, á iarraidh sin, aon suirbhé nó luacháil a thabhairt ar aird dó ar dá réir a bheidh na rátaí d'aon limistéar rátúcháin nó cuid de limistéar rátúcháin measúnaithe nó gearrtha, nó aon ráta nó measúnacht déanta faoi aon Acht a bhaineann leis an ráta contae nó leis an ráta bardasach, a bheidh ina choimeád nó ina sheilbh agus tabharfaidh sé cead don chigire nó don oifigeach eile an céanna a iniúchadh, agus cóipeanna de nó sleachta as a thógáil, gan íocaíocht.
(2) Duine ar bith den sórt sin a dhiúltóidh, ar iarratas den sórt sin chuige, aon suirbhé, luacháil, ráta nó measúnacht a thabhairt ar aird a bheidh ina choimeád nó ina sheilbh, nó cead a thabhairt é a iniúchadh, nó cibé cóipeanna de nó sleachta as a thógáil a mheasfaidh an cigire nó an t-oifigeach eile a bheith oiriúnach, forghéillfidh sé suim £50 in aghaidh gach diúltú den sórt sin.
Cumhacht na gCoimisinéirí Ioncaim chun athluacháil a ordú.
[1918, a. 193;
1944, a. 3 (1).
41.—(1) Más dóigh leis na Coimisinéirí Ioncaim in aon chás nach bhfuil aon luacháil inrátaithe áirithe atá i bhfeidhm de thuras na huaire ceart (ag féachaint do na prionsabail ar dá réir ba chóir an luacháil a bheith déanta de réir dlí) maidir le hiomlán na maoine, nó le cuid den mhaoin, a háirítear ann, féadfaidh siad a ordú don Choimisinéir Luachála athluacháil ar an maoin a dhéanamh nó a chur faoi deara é a dhéanamh, chun críocha cánach, de réir na bprionsabal a bheidh forordaithe le dlí, agus déanfaidh an Coimisinéir Luachála, nó cuirfidh sé faoi deara go ndéanfar, an athluacháil agus an mheasúnacht le gach luas dá chaothúla, agus síneoidh sé an athluacháil agus cuirfidh sé ar aghaidh í go dtí na Coimisinéirí Ioncaim.
(2) Déanfar an cháin is inmhuirir faoi Sceidil A agus B, tar éis aon athluacháil den sórt sin, a mheasúnú agus a mhuirearú dá réir sin.
(3) Aon duine a mheasúnófar de réir aon athluacháil den sórt sin féadfaidh sé, más éagóir leis í, achomharc a dhéanamh in aghaidh na measúnachta ar an bhforas go bhfuil an athluacháil mícheart agus féadfaidh na Coimisinéirí Speisialta a éistfidh an t-achomharc, nó féadfaidh an Breitheamh a athéistfidh an t-achomharc, an athluacháil agus an mheasúnacht a athrú, agus cibé ordú ina thaobh sin a dhéanamh, is oiriúnach leo nó leis.
Maoin neamháitithe.
[1918, Sc. A, Uimh. VII, r. 4; Sc. B, r. 4.]
42.—Déanfar cáin faoi Sceidil A agus B a mhuirearú ar an uile mhaoin, cibé acu a bheidh sí áitithe tráth na measúnachta nó nach mbeidh, ach má bhíonn aon teach nó má thagann aon teach chun bheith neamháitithe ar feadh na bliana measúnachta nó coda di, ní thoibheofar an cháin air in aghaidh na tréimhse a bheidh sé neamháitithe amhlaidh, agus déanfaidh an cigire, ar chruthú a fháil i dtaobh na tréimhse a bhí an teach neamháitithe, an cháin in aghaidh na tréimhse sin a urscaoileadh ar achomharc.
Cosaint maidir le caingne eisiachtana.
[1918, a. 205.]
43.—Ní bhuafar ar chaingean eisiachtana i leith neamhíoc cíosa ar an bhforas nach bhfuil an duine a dhlíonn an cíos a íoc i dteideal asbhainte faoin Acht seo a laghdódh an méid a bheidh dlite de faoi bhun cíos bliana.
Faoiseamh do dhaoine a bacadh óna gcuid talún a úsáid.
[1927, a. 6.]
44.—Más deimhin leis na Coimisinéirí Ioncaim go ndearnadh duine a bhí i dteideal úinéireachta agus áitiú aon talún a bhac in aon bhliain mheasúnachta mar gheall ar fhoghail, imeaglú, nó dáil chorraithe na comharsanachta ón talamh sin a úsáid agus a áitiú, beidh cumhacht acu a chur faoi deara cibé faoiseamh a thabhairt is cóir agus is réasúnach sna himthosca sin i leith aon chánach is iníoctha i gcás na talún sin faoi Sceideal A nó Sceideal B in aghaidh na bliana measúnachta sin.
Faoiseamh do chomharchumainn feirmeoireachta agus d'iontaobhaithe feirmeoireachta.
[1927, a. 7.]
45.—Más deimhin leis na Coimisinéirí Ioncaim go bhfuil aon talamh ar úinéireacht agus á áitiú ag comharchumann a bunaíodh roimh an 6ú lá d'Aibreán, 1927, chun talamh a fháil le roinnt ar a chomhaltaí nó ag comhlacht iontaobhaithe a bunaíodh roimh an 6ú lá d'Aibreán, 1927, chun talamh a fháil le roinnt ar a gcuid cestuisqui-trustent agus más deimhin freisin leis na Coimisinéirí Ioncaim, ag féachaint d'ioncam inchánaithe na bpearsan aonair iomaí ag á bhfuil leas tairbhiúil sa talamh sin, go gcuirfeadh sé cruatan míchuí ar na pearsana aonair sin an cháin a measúnaíodh maidir leis an talamh sin faoi Sceideal A nó faoi Sceideal B d'aon bhliain áirithe a chruinniú, beidh cumhacht ag an Coimisinéirí Ioncaim a chur faoi deara go dtabharfar cibé faoiseamh is cóir agus is réasúnach i leith na cánach sin.
Míniú ar “an ráta bardasach”.
[1944, a. 3 (2); An tAcht Rialtais Áitiúil, 1946, a. 18 (6).]
46.—Sa Chuid seo ciallaíonn “an ráta bardasach” aon ráta arb é atá ann—
(a) an ráta is intobhaigh ag Ard-Mhéara Ró-Onórach, Seanóirí agus Buirgéisigh Bhaile Átha Cliath faoi alt 63 den Act Rialtais Áitiúla (Baile Átha Cliath), 1930, nó
(b) an ráta is intobhaigh ag Bardas Dhún Laoghaire faoi alt 63 den Acht Rialtais Áitiúla (Baile Átha Cliath), 1930, a dúradh, nó
(c) an ráta is intobhaigh faoi alt 25 d'Acht Bainistí Chathair Luimnigh, 1934, nó
(d) an ráta is intobhaigh faoi alt 24 d'Acht Bainistí Chathair Phortláirge, 1939, nó
(e) an ráta is intobhaigh faoi alt 16 d'Acht Bainistí Chathair Chorcaighe (Leasú), 1941, nó
(f) an ráta is intobhaigh faoi alt 18 den Acht Rialtais Áitiúil, 1946.
CUID III
Sceideal C agus na Príomh-Fhorálacha a Bhaineann leis sin
Sceideal C.
[1918, Sc. C. Gin. r. 1;
1938, a. 5 (2) (3) (4).]
47.—Is é seo a leanas an Sceideal a luaitear san Acht seo mar Sceideal C—
Sceideal C
1. Déanfar cáin faoin Sceideal seo a mhuirearú i leith na mbrabús go léir ó dhíbhinní ioncaim phoiblí is iníoctha sa Stát in aon bhliain mheasúnachta.
2. I gcás ina bhfaighidh baincéir nó aon duine eile sa Stát íocaíocht ar aon díbhinní ioncaim phoiblí choigríche, trí chupóin a gheofar ó dhuine eile nó ar bhealach eile thar a cheann, muireorófar cáin faoin Sceideal seo i leith na ndíbhinní.
3. I gcás ina ndéanfaidh baincéir sa Stát cúpóin d'aon díbhinní ioncaim phoiblí choigríche a dhíol nó a réadú ar shlí eile agus na fáltais ón réadú sin a íoc le haon duine áirithe nó a thabhairt anonn chun cuntais an duine sin, muirearófar cáin faoin Sceideal seo i leith fáltas an réadaithe.
4. I gcás ina ndéanfaidh déileálaí cúpón sa Stát cúpóin a cheannach d'aon díbhinní ioncaim phoiblí choigríche ar shlí seachas ó bhaincéir nó ó dhéileálaí cúpón eile, muirearófar cáin faoin Sceideal seo i leith an phraghais a íocfar ar an gceannach.
5. Ní bheidh feidhm ag aon ní i mír 1 i gcás aon bhlianachtaí nach de chineál poiblí iad.
6. Muirearófar an cháin faoin Sceideal seo ar gach fiche scilling a mhuirearófar de mhéid bliantúil na mbrabús, na ndíbhinní, na bhfáltas réadaithe nó an phraghais a íocadh ar cheannach.
Muirearú agus íoc.
[1918, Sc. C, Gin. r. 1;
1938, a. 5 (2) (3) (4).]
48.—(1) Déanfaidh na coimisinéirí a ainmnítear chuige sin leis an Acht seo cáin faoi Sceideal C a mhuirearú, agus is iad a íocfaidh thar ceann na ndaoine a bheidh i dteideal na mbrabús, na ndíbhinní, na bhfáltas réadaithe nó an phraghais a íocadh ar cheannach is ábhar don cháin—
(a) i gcás cánach arna muirearú faoi mhír 1 den Sceideal sin, na daoine agus na comhlachtaí daoine faoi seach ar cuireadh an t-íoc ar a n-iontaoibh;
(b) i gcás cánach arna muirearú faoi mhír 2, 3 nó 4 den Sceideal sin, an baincéir nó an duine eile nó an baincéir nó an déileálaí cúpón, de réir mar a bheidh.
(2) Beidh éifeacht ag forálacha Sceideal 1 maidir le measúnú, muirearú agus íoc cánach faoi Sceideal C.
Stoic Stáit agus stoic taidhleoirí coigríche.
[1918, Sc. C, Gin. r. 2 (a) (b) (c).]
49.—(1) Ní bheidh aon cháin inmhuirir maidir le stoc, díbhinní nó ús a aistreofar chun cuntas i leabhair Bhanc na hÉireann in ainm an Aire Airgeadais de bhun aon reachta, ach cuirfidh Banc na hÉireann cuntas ar mhéid iomlán an chéanna chun na gCoimisinéirí Speisialta.
(2) Ní hinmhuirir aon cháin maidir leis an stoc, na díbhinní nó an t-ús de chuid an Stáit is cuma cén t-ainm faoina mbeidh an céanna i leabhair Bhanc na hÉireann.
(3) Ní hinmhuirir aon cháin maidir le stoc, díbhinní nó ús de chuid ionadaí thaidhleoireachta chreidiúnaithe aon Stáit choigríche a chónaíonn sa Stát.
Ar choinníoll, má bhíonn an céanna in ainm iontaobhaí, go ndéanfaidh an t-iontaobhaí an mhaoin a bheidh ann ag aon ionadaí den sórt sin a chruthú do na Coimisinéirí Speisialta.
Urrúis críocha coigriche.
[1918, Sc. C, Gin. r. 2 (d);
1925, a. 12;
1965, a. 4 (6).]
50.—(1) Ní hinmhuirir aon cháin i leith na ndíbhinní ar urrúis de chuid aon chríche lasmuigh den Stát is iníoctha sa Stát, má chruthaítear chun sástacht na gCoimisinéirí Ioncaim nach sa Stát a chónaíonn an duine ar leis na hurrúis agus a bheidh i dteideal na ndíbhinní; ach ní thabharfar aon liúntas ná ní dhéanfar aon aisíoc i leith na cánach ar na díbhinní ar urrúis de chuid aon chríche den sórt sin is iníoctha sa Stát ach amháin mar a fhoráiltear leis an Acht seo:
Ar choinníoll, i gcás ina mbeidh urrúis de chuid aon chríche den sórt sin á dteachtadh faoi aon iontaobhas, agus gurb é an duine is tairbhí i seilbh faoin iontaobhas an t-aon tairbhí i seilbh atá ann agus go bhféadfaidh sé, tríd an t-iontaobhas a chúlghairm nó trí aon chumhachtaí faoin iontaobhas a fheidhmiú, a iarraidh ar na hiontaobhaithe tráth ar bith na hurrúis a aistriú chuige saor ar fad ó aon iontaobhas, go measfar, chun críocha an ailt seo, gurb é an duine é ar leis na hurrúis.
(2) Féadfaidh na Coimisinéirí Ioncaim faoiseamh faoin alt seo a thabhairt ar mhodh liúntais nó aisíocaíochta ar éileamh chuige sin a dhéanamh chucu.
(3) Duine ar bith arb éagóir leis cinneadh na gCoimisinéirí Ioncaim ar aon cheist maidir le cónaí a éireoidh faoin alt seo féadfaidh sé, trí fhógra i scríbhinn sa chéill sin a thabharfar do na Coimisinéirí Ioncaim laistigh de dhá mhí ón dáta ar a dtabharfar fógra faoin gcinneadh dó, a iarraidh go ndéanfadh na Coimisinéirí Speisialta a éileamh ar fhaoiseamh a éisteacht agus a chinneadh.
(4) I gcás ina ndéanfar iarratas faoi fho-alt (3), déanfaidh na Coimisinéirí Speisialta an t-éileamh a éisteacht agus a chinneadh mar a dhéanfaí le hachomharc chucu i gcoinne measúnachta agus beidh feidhm dá réir sin, le haon mhodhnuithe is gá, ag na forálacha uile den Acht seo a bhaineann le hachomharc den sórt sin (lena n-áirítear na forálacha a bhaineann le hathéisteacht achomhairc agus le cás a shonrú le haghaidh tuairim na hArd-Chúirte ar phonc dlí).
Mínithe.
[1918, Sc. C, Gin. r. 1; gníomhairí íoca, r. 9;
1938, a. 5.]
51.—Sa Chuid seo—
ciallaíonn “díbhinní”, ach amháin sa leagan “stoic, díbhinní nó ús”, aon ús, blianachtaí, díbhinní nó scaireanna blianachtaí;
folaíonn “ioncam poiblí”, ach amháin i gcás ina n-éilíonn an comhthéacs a mhalairt, ioncam poiblí Rialtais ar bith agus ioncam aon údaráis nó fhorais phoiblí in aon tír lasmuigh den Stát;
ciallaíonn “díbhinní ioncaim poiblí” díbhinní is iníoctha as aon ioncam poiblí;
ciallaíonn “díbhinní ioncaim poiblí choigríche” díbhinní is iníoctha in áit seachas sa Stát (cibé acu is iníoctha nó nach iníoctha iad sa Stát freisin) as aon ioncam poiblí seachas ioncam poiblí an Stáit;
folaíonn “baincéir” duine ag gníomhú mar bhaincéir;
folaíonn “cúpóin” agus “cúpóin d'aon díbhinní ioncaim phoiblí choigríche” barántais le haghaidh, nó billí malairte a airbheartaíonn a bheith tarraingthe nó déanta i leith íoca, aon díbhinní ioncaim phoiblí choigríche.
CUID IV
Sceideal D
Caibidil I
Muirear i leith Cánach agus Ginearálta
Sceideal D.
[1918, Sc. D, c. r. 1;
1923, a. 12 (4).
1935, a. 5 (1).]
52.—Is é seo a leanas an Sceideal a luaitear san Acht seo mar Sceideal D—
Sceideal D
1. Déanfar cáin faoin Sceideal seo a mhuirearú—
(a) i leith na mbrabús nó na ngnóchan bliantúil a éireoidh nó a fhaibhreoidh—
(i) chun duine ar bith a chónaíonn sa Stát ó chineál ar bith maoine, cibé acu sa Stát di nó in áit eile: agus
(ii) chun duine ar bith a chónaíonn sa Stát ó aon trádáil, gairm nó fostaíocht, cibé acu sa Stát nó in áit eile a bhítear ag gabháil di, agus
(iii) chun duine ar bith, cibé acu is saoránach Éireannach é nó nach ea, cé nach sa Stát a chónaíonn sé, ó mhaoin ar bith sa Stát, nó aon trádáil, gairm nó fostaíocht a fheidhmítear sa Stát; agus
(iv) chun duine ar bith, cibé acu is saoránach Éireannach é nó nach ea, cé nach sa Stát a chónaíonn sé, ó dhíol aon earraí, nó marsantais, a mhonaraigh nó a pháirt-mhonaraigh an duine sin sa Stát.
(b) i leith an úis airgid uile, blianachtaí agus brabúis nó gnóchain bhliantúla eile nach muirearaítear faoi Sceideal A, Sceideal B, Sceideal C nó Sceideal E, agus nach bhfuil díolmhaithe go speisialta ó cháin,
i ngach cás in aghaidh gach fiche scilling de mhéid bliantúil na mbrabús nó na ngnóchan:
Ar choinníoll nach mbeidh brabúis nó gnóchain a éireoidh nó a fhaibhreoidh chun duine ar bith ó oifig, fostaíocht nó pinsean inmhuirir i leith cánach faoin Sceideal seo, de bhua na míre seo, murab inmhuirir i leith cánach iad faoi Chás III den Sceideal seo.
2. Maidir le forálacha mhír 1, is forálacha iad gan dochar d'aon fhoráil eile den Acht seo a ordaíonn cáin a mhuirearú faoin Sceideal seo, agus muirearófar dá réir sin an cháin a ordaítear a mhuirearú amhlaidh.
Na Cásanna.
[1918, Sc. A, Uimh. III; Sc. D, r. mh. 2;
riail is infheidhmithe maidir le Cás I agus
Cás III, r. 1;
1922, a. 18 (1);
1924, a. 2;
1929, a. 2 (3) agus
8 agus 11;
1935, a. 4;
1954, a. 12 (3);
1955, a. 5 (3);
1957, a. 6 (3);
1962, a. 2 (2);
1964, a. 12 (4).]
53.—(1) Déanfar cáin faoi Sceideal D a mhuirearú faoi na Cásanna seo a leanas:
Cás I.—Cáin maidir leo seo a leanas—
(a) aon trádáil nach bhfuil in aon Sceideal eile;
(b) an mhaoin sna tailte, sna tionóntáin agus sna hoidhreachtáin seo a leanas—
(i) cairéil chloiche, shlinne, aolchloiche nó chailce, nó cairéil nó sloic ghainimhe, gairbhéil nó cré;
(ii) mianaigh ghuail, stáin, luaidhe, chopair, pirít, iarainn agus mianaigh eile;
(iii) oibreacha iarainn, oibreacha gáis, toibreacha salainn nó oibreacha salainn, mianaigh alúim nó oibreacha alúim, oibreacha uisce, srutháin uisce, canálacha, uiscebhealaigh intíre, duganna, caidhséir nó leibhéil, iascaigh, cearta margaí agus aontaí, dolaí, iarnróid agus bealaí eile, droichid, farantóireachtaí agus gnóthais eile den chineál céanna ag a mbíonn brabúis ó aon tailte, tionóntáin nó oidhreachtáin;
Cás II.—Cáin maidir le haon ghairm nach bhfuil in aon Sceideal eile;
Cás III.—Cáin maidir leo seo a leanas—
(a) aon ús airgid, bliantúil nó eile, nó aon bhlianacht, nó aon íocaíocht bhliantúil eile, cibé acu sa Stát nó lasmuigh de is iníoctha an íocaíocht sin, mar mhuirear ar aon mhaoin de chuid an duine a íocann an céanna de bhua aon ghníomhais nó uachta nó eile, nó mar fhorcoimeád as, nó mar fhiach pearsanta nó mar oibleagáid phearsanta de bhua aon chonartha, nó cibé acu a ghlactar an céanna agus gur iníoctha é go leath-bhliantúil nó i gceann aon tréimhsí is giorra nó is faide ná sin;
(b) an uile lascaine;
(c) brabúis ar urrúis a thugann ús is iníoctha as an ioncam poiblí seachas iad sin a mhuirearaítear faoi Sceideal C;
(d) ús ar aon urrúis a eisíodh nó a meastar a eisíodh de réir bhrí alt 466, faoi údarás an Aire Airgeadais, i gcásanna ina n-íoctar an t-ús sin gan cáin a asbhaint;
(e) ioncam ó urrúis lasmuigh den Stát ach amháin cibé ioncam a mhuirearaítear faoi Sceideal C;
(f) ioncam ó shealúchais lasmuigh den Stát;
Cás IV.—Cáin i leith aon bhrabúis nó gnóchain bhliantúla nach dtagann faoi aon Chás acu sin roimhe seo, agus nach muirearaítear de bhua aon Sceideal eile;
agus is infheidhmithe maidir leis na Cásanna sin faoi seach faoi réim agus de réir forálacha an Achta seo.
(2) Na forálacha atá i bhfo-alt (1) is forálacha iad gan dochar d'aon fhoráil eile den Acht seo a ordaíonn cáin a mhuirearú faoi Chás amháin nó faoi Chás eile de na Cásanna sin, agus muirearófar dá réir sin an cháin a ordaítear a mhuirearú amhlaidh.
Garraíodóireacht mhargaidh.
[1958, a. 2.]
54.—(1) San alt seo ciallaíonn “talamh garraí mhargaidh” talamh sa Stát a áitítear mar gharraí altran nó mar gharraí chun an toradh a dhíol (seachas talamh a úsáidtear chun hopaí a fhás), agus forléireofar “garraíodóireacht mhargaidh” dá réir sin.
(2) D'ainneoin aon ní i Sceideal B, nó sna forálacha is infheidhmithe maidir leis, déileálfar le garraíodóireacht mhargaidh mar thrádáil chun críocha uile an Achta seo maidir leis an duine a sheolann é, agus—
(a) déanfar na brabúis nó na gnóchain as a mhuirearú faoi Chás I de Sceideal D, agus
(b) ní dhéanfar cáin ioncaim a mhuirearú faoi Sceideal B i leith áitiú talamh garraí mhargaidh,
ach i gcás talamh áirithe ar talamh garraí mhargaidh é ar feadh coda, agus amháin ar feadh coda, den bhliain mheasúnachta, muirearófar cáin faoi Sceideal B ar an talamh sin don bhliain sin ar an oiread de luach inmheasúnaithe na talún sin a bhfuil an chomhréir chéanna idir é agus an luach sin atá idir an chuid eile den bhliain sin agus bliain.
(3) I gcás inar talamh garraí mhargaidh cuid de mhaoin atá luacháilte mar aonad faoi na hAchtanna Luachála—
(a) déanfar luach bliantúil na talún garraí mhargaidh, chun críocha alt 65, a ríomh trí luacháil inrátaithe na maoine a chionroinnt,
(b) déanfar an luach inmheasúnaithe chun críocha aon mheasúnachta faoi Sceideal B maidir leis an gcuid eile den mhaoin a ríomh trí chionroinnt a dhéanamh ar an méid arbh é luach inmheasúnaithe na maoine é, chun críocha Sceideal B, dá mba nárbh thalamh garraí mhargaidh aon chuid de, agus
(c) aon chionroinnt is gá de réir an fho-ailt seo déanfaidh an cigire é ar feadh a chumais de réir a eolais agus a bhreithiúnais.
(4) Féadfaidh na Coimisinéirí Speisialta nó an Chúirt Chuarda cionroinnt a rinneadh faoi fho-alt (3) a leasú, ar achomharc i gcoinne measúnachta ar fhoras na cionroinnte a éisteacht nó a athéisteacht, ach, ar aon achomharc den sórt sin a éisteacht nó a athéisteacht, beidh deimhniú ón gCoimisinéir Luachála, a thabharfaidh ceachtar páirtí san achomharc, agus a dheimhneoidh, maidir le maoin a bheidh luacháilte mar aonad faoi na hAchtanna Luachála, an méid den luacháil inrátaithe is inchurtha i leith aon choda áirithe den mhaoin, ina chruthú dochloíte maidir leis an méid is inchurtha amhlaidh.
Ús, etc., arna íoc gan cáin a asbhaint faoi Sceideal C.
[1923, a. 8;
1924, a. 9.]
55.—(1) I gcás ina mbeidh aon ús, díbhinní, blianachtaí, nó scaireanna blianachtaí lena mbaineann an t-alt seo nó i gcás ina mbeidh na brabúis a ghabhann le haon ús, díbhinní nó blianachtaí den sórt sin le muirearú faoi na forálacha is infheidhmithe maidir le Sceideal C ach nach mbeidh iarbhír measúnaithe i leith aon bhliana faoin Sceideal sin féadfar cáin ar an ús, ar na díbhinní, ar na scaireanna blianachtaí nó ar na brabúis sin a mhuirearú agus a mheasúnú ar an duine agus beidh siad iníoctha ag an duine a bheidh i dteideal an t-ús, na díbhinní, nó na híocaíochtaí bliantúla eile sin don bhliain sin a fháil faoin gCás iomchuí de Sceideal D.
(2) Baineann an t-alt seo leis an ús, na díbhinní, na blianachtaí agus na scaireanna blianachtaí uile is iníoctha as aon ioncam poiblí de chuid an Stáit nó as aon ioncam poiblí de chuid na Breataine Móire nó de chuid Tuairsceart Éireann nó de chuid na Breataine Móire agus Thuaisceart Éireann.
Cáin ar choiréil, mianaigh agus gnólachtai eile.
[1918, Sc. A, Uimh. III;
1929, a. 8 agus Sc. I, Cuid I.]
56.—(1) Beidh feidhm ag forálacha Chaibidil II maidir leis na gnólachtaí is inmhuirir, de bhua alt 53, faoi Chás 1 (b) de Sceideal D, faoi réir forálacha an ailt seo.
(2) Déanfar cáin faoi Chás 1 de Sceideal D a mheasúnú agus a mhuirearú ar an duine nó ar an gcomhlacht daoine a sheolann an gnólacht sin, nó ar na gníomhairí nó na hoifigigh eile ag a mbeidh stiúradh nó bainistí an ghnólachta nó a fhaigheann a bhrabúis.
(3) (a) An ríomh i leith aon mhianaigh a bheidh á sheoladh ag comhlacht fiontaróirí déanfar é agus luafar é i dteannta a chéile in aon suim amháin ach féadfar aon fhiontaróir a mheasúnú agus a mhuirearú ar leithligh má dhéanann sé dearbhú ag dearbhú a chionúireachta nó a scaire sa ghnólacht chun na críche sin.
(b) Aon fhiontaróir a mheasúnófar agus a mhuirearófar ar leithligh amhlaidh féadfaidh sé fritháireamh in aghaidh a bhrabúis ó ghnólacht nó ó ghnólachtaí acu sin a dhéanamh ar mhéid an chaillteanais a bhain dó in aon ghnólacht eile den sórt a bheidh deimhnithe ag an gcigire.
(c) In aon chás den sórt sin ní dhéanfar ach measúnacht agus muirear amháin ar iarmhéid an tsochair agus an dochair, agus déanfar é sa cheantar measúnachta ina bhfuil an fiontaróir inmhuirir i leith na méide is mó.
(4) Ní lamhálfar aon asbhaint ná fritháireamh (seachas an asbhaint a dheonaítear le halt 67 (2)) nuair a bheidh na brabúis á meas ar chuntas, nó faoi threoir luach bliantúil aon tailte, tionóntán nó oidhreachtán a áitítear agus a úsáidtear i ndáil leis an ngnólacht agus nach bhfuil measúnaithe agus muirearaithe faoi Sceideal A de réir fho-alt (6).
(5) Forléireofar Cuid XXI agus beidh éifeacht aici ionann agus dá mb'inmhuirir faoi Sceideal A aon cháin ioncaim in inmhuirir faoi Sceideal D i leith aon cheann de na gnólachtaí lena mbaineann fo-alt (1).
(6) I gcás ar bith inar dóigh leis na Coimisinéirí Ioncaim gur gá nó gur cuí sin, féadfar an mhaoin in aon cheann de na gnólachtaí a shonraítear in alt 53 mar mhaoin is inmhuirir faoi Chás 1 (b) a mheasúnú agus a mhuirearú faoi Sceideal A in ionad Sceideal D.
Ach amháin mar a dúradh, ní dhéanfar cáin faoi Sceideal A a mhuirearú i leith na maoine in aon ghnólacht den sórt sin.
Caibidil II
Cásanna I agus II
Méid an mhuirir.
[1918, Sc. D, Cna. I agus II, r. 1 (1).]
57.—Muirearófar an cháin faoi Chásanna I agus II de Sceideal D gan aon asbhaint eile ach amháin mar a lamháiltear leis an Acht seo.
Foras measúnachta.
[1918, Sc. D, Cna.
I agus II, r. 1 (2);
1929, a. 9, 12;
1932, a. 5 (4);
1942, a. 5.]
58.—(1) Faoi réir forálacha an ailt seo agus ailt 59 agus 60, muirearófar cáin faoi Chás I nó Cás II de Sceideal D ar mhéid iomlán brabús nó gnóchan na bliana roimh an bhliain mheasúnachta.
(2) I gcás ina mbeifear tar éis trádáil nó gairm a bhunú agus a thosú sa bhliain mheasúnachta, déanfar ríomh na mbrabús nó na ngnóchan is inmhuirir faoi Chás I nó Cás II de Sceideal D ar mhéid iomlán na mbrabús nó na ngnóchan a éireoidh sa bhliain mheasúnachta nó de réir an mheán-mhéid i cibé tréimhse, nach mó ná bliain, is gá sa chás agus a ordóidh an cigire.
(3) Duine ar bith ar arb inmhuirir cáin ioncaim i leith brabús nó gnóchan aon trádála nó gairme a bunaíodh agus a tosaíodh sa bhliain roimh an mbliain mheasúnachta muirearófar é ar mhéid iomlán brabús nó gnóchan bliana amháin ó am an bhunaithe agus an tosaithe sin, ach beidh sé i dteideal, ar fhógra i scríbhinn a thabhairt don chigire laistigh de dhá mhí dhéag tar éis deireadh na bliana measúnachta, go muirearófar é i leith cánach ioncaim ar mhéid brabús nó gnóchan na bliana measúnachta.
(4) Duine ar bith ar arb inmhuirir cáin ioncaim i leith brabús nó gnóchan aon trádála nó gairme a bunaíodh agus a tosaíodh sa bhliain díreach roimh an mbliain díreach roimh an mbliain mheasúnachta beidh sé i dteideal, ar fhógra i scríbhinn a thabhairt don chigire laistigh de dhá mhí dhéag tar éis deireadh na bliana measúnachta, go laghdófar an mheasúnacht an méid (más ann) a bheidh ag comhshuim na measúnachtaí faoi seach don bhliain mheasúnachta agus don bhliain roimh an mbliain sin de bhreis ar mhéid iomlán brabús nó gnóchan an dá bhliain sin.
(5) (a) Más rud é in aon bhliain mheasúnachta go mbuanscoirfear de thrádáil nó de ghairm ansin d'ainneoin aon ní san Acht seo—
(i) déanfar an duine a mbeidh cáin muirearaithe nó inmhuirir air ina leith sin a mhuirearú in aghaidh na bliana sin ar mhéid brabús nó gnóchan na tréimhse dar tosach an 6ú lá d'Aibreán na bliana sin agus dar críoch dáta an bhuanscortha, faoi réir aon asbhainte nó fritháirimh a mbeidh teideal aige chuige faoi alt 308 nó 309, agus, má muirearaíodh é ar shlí seachas de réir na míre seo, aisíocfar aon cháin a ró-íocadh, nó féadfar measúnacht bhreise a dhéanamh air, de réir mar is gá sa chás;
(ii) más mó brabúis nó gnóchain na bliana dar críoch an 5ú lá d'Aibreán sa bhliain roimh an mbliain mheasúnachta a tharlóidh an buanscor ná an méid a muirearaíodh ar an duine sin in aghaidh na bliana sin roimhe sin, nó a mhuirearófaí air dá mba nár lamháladh aon asbhaint nó fritháireamh mar a dúradh, féadfar measúnacht bhreise a dhéanamh air, ionas go muirearófar é in aghaidh na bliana roimhe sin ar mhéid brabús nó gnóchan na bliana sin dar críoch an 5ú lá d'Aibreán, faoi réir aon asbhainte nó fritháirimh mar a dúradh a mbeidh teideal aige chuige.
(b) I gcás duine d'fháil bháis a thiocfadh, faoin bhfo-alt seo, mura mbeadh go bhfuair sé bás, chun bheith inmhuirir i leith cánach ioncaim in aghaidh aon bhliana áirithe, déanfar an cháin ab inmhuirir amhlaidh a mheasúnú agus a mhuirearú ar a sheiceadóirí nó a riarthóirí, agus is fiach a bheidh inti a bheidh dlite agus iníoctha as a eastát.
(6) Déanfar an tagairt i bhfo-alt (5) do bhuanscor trádála nó gairme a fhorléiriú mar thagairt do bhuanscor de dheasca an duine a bhí ag gabháil don trádáil nó don ghairm d'fháil bháis le linn dó bheith ag gabháil don chéanna agus freisin do bhuanscor le linn beo an duine sin, agus chun críocha fho-alt (5) measfar an bás sin a bheith ina chúis le buanscor agus measfar an buanscor sin do tharlú lá an bháis sin.
Athruithe dílseánachta.
[1918, Cna. I agus II, Sc. D, r. II;
1965, a. 55 (1).]
59.—(1) Má tharlaíonn tráth ar bith tar éis an 5ú lá d'Aibreán, 1965, i gcás trádála nó gairme a bhí á seoladh díreach roimh an am sin ag pearsa aonair (dá ngairtear an réamhtheachtaí ina dhiaidh seo san fho-alt seo), go dtiocfaidh sí chun bheith á seoladh ag duine aonair eile nó ag comhpháirtíocht daoine (lena n-áirítear comhpháirtíocht inar comhpháirtí an réamhtheachtaí), déanfar an cháin is iníoctha ag an réamhtheachtaí in aghaidh na mblianta measúnachta uile a ríomh ionann agus dá mba rud é gur buanscoireadh an tráth sin den trádáil nó den ghairm.
(2) I gcás pearsa aonair (dá ngairtear an comharba ina dhiaidh seo san fho-alt seo) a theacht, tráth ar bith tar éis an 5ú lá d'Aibreán, 1965, i gcomharbas trádála nó gairme a bhí díreach roimh an am sin á seoladh ag pearsa aonair eile nó ag comhpháirtíocht daoine (lena n-áirítear comhpháirtíocht inar chomhpháirtí an comharba), déanfar an cháin is iníoctha ag an gcomharba in aghaidh na mblianta measúnachta uile a ríomh ionann agus dá mba rud é gur ag an am sin a bhunaigh sé nó a thosaigh sé an trádáil nó an ghairm.
(3) I gcás báis duine a thiocfadh, mura mbeadh gur éag sé, chun bheith, faoi fhoráil an ailt seo, inmhuirir i leith cánach ioncaim in aghaidh aon bhliana áirithe, déanfar an cháin ab inmhuirir amhlaidh a mheasúnú agus a mhuirearú ar a sheiceadóirí nó a riarthóirí, agus is fiach a bheidh inti a bheidh dlite agus iníoctha as a eastát.
Tréimhse ríofa brabús.
[1929, a. 15.]
60.—(1) Más rud é, i gcás aon trádala nó gairme nó i gcás áitiú a aon talún a áitítear d'aon toisc nó go formhór chun críche feirmeoireachta nó i gcás áitiú aon talamh coille, gur ghnách cuntais a dhéanamh suas:—
(a) mura ndearnadh ach cuntas amháin suas go dtí dáta sa bhliain roimh an mbliain mheasúnachta, agus gur chuntas in aghaidh tréimhse bhliana é sin, measfar gurbh iad brabúis nó gnóchain na bliana dar chríoch an dáta sin brabúis nó gnóchain na bliana roimh an mbliain mheasúnachta;
(b) mura ndearnadh aon chuntas in aghaidh tréimhse bliana suas go dtí dáta sa bhliain roimh an mbliain mheasúnachta, nó má rinneadh níos mó ná aon chuntas amháin suas go dtí dátaí sa bhliain sin, cinnfidh na Coimisinéirí Ioncaim cén tréimhse dhá mhí dhéag a measfar gurb í an bhliain í a mbeidh sé le háireamh gurb iad na brabúis nó na gnóchain ina haghaidh brabúis nó gnóchain na bliana roimh an mbliain mheasúnachta.
(2) I gcás ina mbeidh na Coimisinéirí Ioncaim tar éis cinneadh a dhéanamh faoi fho-alt (1) (b) agus gur dóigh leo gur chóir dá dhroim sin an cháin in aghaidh na bliana measúnachta deiridh roimhe sin i leith na mbrabús nó na ngnóchan ón mbunadh céanna a ríomh ar bhrabúis nó gnóchain thréimhse comhréire, féadfaidh siad orduithe sa chéill sin a thabhairt agus déanfar measúnacht nó measúnacht bhreise nó aisíocaíocht chánach dá réir sin.
(3) Beidh ábhar achomhairc ann i gcoinne aon mheasúnachta nó measúnachta breise nó i leith aon aisíocaíocht chánach faoi fho-alt (2), agus déanfar aon achomharc den sórt sin chun na gCoimisinéirí Speisialta agus breithneoidh siad sin na himthosca agus tabharfaidh siad cibé faoiseamh is dóigh leo a bheith cóir, más aon fhaoiseamh é, agus is cinneadh críochnaitheach dochloíte a bheidh ina gcinneadh, mura gceanglóidh an duine a bheidh measúnaithe go n-athéisfí a achomharc faoi alt 429, nó mura gceanglaítear faoin Acht seo go ndéanfaí cás a shonrú le haghaidh tuairim na hArd-Chúirte.
(4) I gcás duine d'fháil bháis a thiocfadh, faoi fhorálacha an ailt seo, mura mbeadh go bhfuair sé bás, chun bheith inmhuirir i leith cánach ioncaim in aghaidh aon bhliana áirithe, déanfar an cháin ab inmhuirir amhlaidh a mheasúnú agus a mhuirearú ar a sheiceadóirí nó a riarthóirí agus is fiach a bheidh inti a bheidh dlite agus iníoctha as a eastát.
Riail Ghinearálta maidir le hasbhaintí.
[1918, Sc. D, Cásanna I agus II, r. 3;
1921, a. 31;
1922, a. 18 (1);
1929, a. 19, Sc. 3.]
61.—Faoi réir forálacha an Achta seo, nuair a bheidh méid na mbrabús nó na ngnóchan a bheidh le muirearú á ríomh, ní dhéanfar aon suim a asbhaint i leith na nithe seo a leanas:—
(a) aon eisíocaíochtaí nó costas, nach airgead a leagadh amach nó a caitheadh go hiomlán agus go heisiatach chun críocha na trádála nó na gairme;
(b) aon eisíocaíochtaí nó costas chothabhála de chuid na bpáirtithe nó a dteaghlach nó a mbunachas nó aon suimeanna a caitheadh chun aon críocha tís nó críocha príobháideacha eile ar leithligh ó chríocha na trádála nó na gairme sin;
(c) cíos nó luach bliantúil aon tí chónaithe nó oifigí tís nó aon choda den chéanna, ach amháin an chuid sin den chéanna a úsáidtear chun críocha na trádála nó na gairme:
Ar choinníoll, i gcás aon chuid den sórt sin a bheith a húsáid amhlaidh, gur suim de mhéid a chinnfidh an cigire a asbhainfear amhlaidh agus mura dóigh leis an gcigire, ag féachaint do na himthosca uile, gur chóir suim éigin is mó ná sin a asbhaint, de mhéid nach mó ná dhá thrian den luach bhliantúil nó den chíos bliantúil a íoctar bona fide ar an teach cónaithe nó na hoifigí sin;
(d) aon suim a caitheadh ar dheisiú áitreabh nó a áitítear nó i leith soláthar, deisiúchán, nó athrú aon uirlisí, áiseanna, nó earraí a úsáidtear chun críocha na trádála nó na gairme, seachas an tsuim a caitheadh iarbhír chun na gcríocha sin;
(e) aon chaillteanas nach mbaineann leis an trádáil nó an ghairm nó nach n-éiríonn aisti;
(f) aon chaipiteal a astarraingíodh as an trádáil nó as an ngairm sin, nó aon suim a úsáideadh nó a beartaíodh a úsáid sa trádáil nó sa ghairm sin;
(g) aon chaipiteal a úsáideadh ag feabhsú áitreabh a áitítear chun críocha na trádála nó na gairme;
(h) aon ús a bheadh déanta dá mba rud é gur cuireadh aon suimeanna den sórt a dúradh ag saothrú úis;
(i) aon fhiacha, ach amháin drochfhiacha ar cruthaíodh chun sástacht an chigire gur drochfhiacha iad agus fiacha amhrasacha a mhéid a mheastar faoi seach gur droch fhiacha iad sin. I gcás féimheacht nó dócmhainneacht féichiúnaí, measfar gurb é luach aon fhéich an méid a bhféadfaí bheith ag súil leis go réasúnach a gheofaí ar aon fhiach den sórt sin;
(j) aon mheán-chaillteanas thar méid iarbhír an chaillteanais tar éis coigeartaithe;
(k) aon suim is inghnóthaithe faoi árachas nó faoi chonradh slánaíochta;
(l) aon ús bliantúil, nó aon bhlianacht, nó aon íocaíocht bhliantúil eile is iníoctha as na brabúis nó na gnóchain;
(m) aon ríchíos nó suim eile a íocadh i leith úsáid paitinne.
Stoc trádála a bhain le trádáil scortha.
[1918, Cna. I agus II, Sc. D, r. 19;
1942, a. 2;
1955, a. 55 (2).]
62.—(1) Nuair a bheidh brabúis nó gnóchain trádála a buanscoireadh á ríomh, déanfar aon stoc trádála a bhain leis an trádáil tráth a scortha a luacháil de réir na bhforálacha seo a leanas:
(a) i gcás aon stoic thrádála den sórt sin—
(i) a dhíolfar le duine ag a bhfuil trádála á seoladh nó a bheartaíonn trádáil a sheoladh sa Stát, nó a aistreofar chun an duine sin ar chomaoin luachmhar, agus
(ii) a bhféadfaidh an duine sin an costas ina leith a bhain dó ar an díol nó ar an aistriú sin a asbhaint mar chaiteachas agus brabúis nó gnóchain na trádála sin a bhí á seoladh aige nó a bheartaigh sé a sheoladh á ríomh chun críche ar bith den Acht seo,
measfar gurb é luach an stoic thrádála sin an praghas a íocadh air ar an díol sin nó luach na comaoine a tugadh ina leith ar an aistriú sin, cibé acu é;
(b) i gcás aon stoic thrádála eile den sórt sin, measfar gurb é a luach an méid a gheofaí air dá mba rud é gur díoladh é ar an margadh oscailte tráth an trádáil a scor.
(2) San alt seo—
ciallaíonn “stoc trádála” maoin d'aon chineál, réadach nó pearsanta, agus is—
(a) maoin de shórt a dhíoltar i ngnáthchúrsa na trádála a n-úsáidtear an abairt maidir léi nó a dhíolfaí amhlaidh dá mbeadh sí aibí nó dá mbeadh a monarú, a hullmhú nó a déanamh críochnaithe, nó
(b) ábhair de chineál a úsáidtear i monarú, ullmhú, nó déanamh maoine de shórt a dhíoltar i ngnáthchúrsa na trádála sin,
déanfar tagairtí do scor de thrádáil a fhorléiriú mar thagairtí nach dtagraíonn d'aon chás nó nach bhfolaíonn aon chás ina raibh trádáil den sórt sin á seoladh ag pearsa aonair agus ar scoireadh di de dheasca a bháis (cibé acu a lean nó nár lean duine eile den trádáil sin tar éis a bháis) ach forléireofar iad mar thagairtí a thagraíonn do gach cás eile, agus a fholaíonn gach cás eile, inar scoireadh de thrádáil nó a n-áirítear, de bhua aon cheann d'fhorálacha an Achta seo, gur scoireadh di chun críocha cánach a ríomh.
Asbhaintí maidir le bunú nó athrú scéimeanna aoisliúntais.
[1963, a. 7.]
63.—I gcás scéim aoisliúntais a bheith bunaithe i ndáil le trádáil nó gnóthas nó scéim aoisliúntais a bheith bunaithe amhlaidh a athrú agus go ndéanfaidh an duine a bheidh ag seoladh na trádála nó an ghnóthais íocaíocht i leith costas (ar a n-áirítear íocaíocht i leith táillí gairmiúla ach gan áireamh a dhéanamh ar íocaíocht ar mhodh ranníoca i leith costas soláthair na sochar is iníoctha faoin scéim) i ndáil leis an mbunú nó leis an athrú sin, ansin, más amhlaidh don scéim nó, de réir mar a bheidh, don scéim athraithe—
(a) go n-oibrítear í trí chiste a bheidh ceadaithe, go hiomlán nó go páirteach, ag na Coimisinéirí Ioncaim chun críocha alt 222,
(b) go mbeidh sí ceadaithe, go hiomlán nó go páirteach, ag na Coimisinéirí Ioncaim faoi alt 229,
(c) gur scéim eiscthe í de réir bhrí alt 228 (2),
ceadófar méid na híocaíochta a asbhaint agus ríomh á dhéanamh, chun críocha measúnachta cánach ioncaim, ar bhrabúis nó gnóchain na trádála nó an ghnóthais mar chostas a tabhaíodh le linn íocaíocht a dhéanamh:
Ar choinníoll, i gcás lena mbaineann mír (a) nó mír (b), nach mbeidh ach cuid den chiste nó den scéim iomchuí ceadaithe mar a luaitear ansin, nach mbainfidh an asbhaint ach amháin leis an oiread sin den íocaíocht agus is inchurtha i leith na coda sin.
Asbhaint i leith cáin bhrabús corparáide.
[1918, Sc. D, Cna. I agus II, r. 4;
1920, a. 31;
1949, a. 2;
1961, a. 7;
1966, a. 5.]
64.—(1) I gcás ina mbeidh aon chuideachta tar éis cáin bhrabús corparáide a íoc in aghaidh aon tréimhse cuntasaíochta dar críoch an 1ú lá d'Aibreán, 1966, nó dáta dá éis, ansin, nuair a bheifear ag ríomh brabús nó gnóchan na cuideachta chun críocha cánach ioncaim lamhálfar an méid a bheidh íoctha amhlaidh a asbhaint mar chostas a tabhaíodh sa tréimhse chuntasaíochta sin:
Ar choinníoll nach ndéanfar neamhshuim chun críocha an fho-ailt seo de cibé méid den cháin bhrabús corparáide a íocadh in aghaidh aon tréimhse cuntasaíochta den sórt sin a thosaigh roimh an 1ú lá d'Aibreán, 1966, is inchurtha i leith brabús a cionroinneadh faoi alt 21 (2) den Acht Airgeadais, 1966, i leith na coda den tréimhse chuntasaíochta roimh an lá sin.
(2) I gcás ina mbeidh aon chuideachta tar éis aon mhéid a fháil d'aisíocaíocht a d'íoc sí roimhe sin ar mhodh cháin bhrabús corparáide, áireofar an méid a aisíocadh mar bhrabús in aghaidh na bliana a fuarthas an aisíocaíocht, ach ní bheidh feidhm ag an bhfo-alt seo ach amháin i gcás inar lamháladh méid a asbhaint mar chaiteachas agus brabúis nó gnóchain á ríomh chun críocha cánach ioncaim.
(3) Más rud é in aon bhliain mheasúnachta go dtiocfaidh na brabúis nó na gnóchain óna bhféadfar asbhaint a dhéanamh faoin alt seo faoi ríomh, ach mar gheall ar an am a fionnadh méid na cánach brabús corparáide nárbh fhéidir éifeacht a thabhairt don asbhaint nuair a bhí an cháin ioncaim á measúnú, déanfar an méid a laghdófaí an cháin sin dá dtabharfaí éifeacht don asbhaint a asbhaint as an méid is iníoctha i leith cáin bhrabús corparáide nó, mura mbeidh aon cháin bhrabús corparáide ann, aisíocfar leis an gcuideachta é.
Luach bliantúil maoine a eisiamh.
[1918, Sc. D, Cna. I agus II, r. 5;
1922, a. 18 (1);
1929, a. 19;
1959, a. 32 (2).]
65.—(1) Déanfar cáin a ríomh d'eisiamh luach bliantúil maoine a áitítear chun críche na trádála nó na gairme agus a ndéantar measúnú agus muirearú ar leithligh uirthi faoi Sceideal A.
(2) I gcás inar lasmuigh den Stát atá aon tailte, tionóntáin, oidhreachtáin nó áitreabh eile de thuairisc ar bith a úsáidtear chun críche aon trádála nó gairme, ní dhéanfar aon asbhaint nó fritháireamh a lamháil ar shlí ar bith ar chuntas nó i leith luach bliantúil an áitribh sin nuair a bheidh méid na mbrabús nó na ngnóchan bliantúla a d'éirigh nó a d'fhaibhrigh ón trádáil nó ón ngairm sin á meas.
(3) Más rud é, nuair a bheidh méid na mbrabús nó na ngnóchan a d'éirigh nó a d'faibhrigh ó aon trádáil nó gairm agus is inmhuirir i leith cánach faoin Sceideal seo á meas, go n-asbhainfear aon suim ar chuntas luach bliantúil na dtailte, na dtionóntán agus na n-oidhreachtán a úsáidtear chun críche na trádála nó na gairme sin, ní bheidh an tsuim a asbhainfear amhlaidh níos mó ná méid na measúnachta ar na tailte, na tionóntáin agus na hoidhreachtáin chun críche cánach faoi Sceideal A arna laghdú chun críche cruinnithe.
(4) (a) Ní bheidh feidhm ag fo-alt (3) i gcás foirgnimh nó déanmhais thionscail de réir bhrí alt 255 nach foirgneamh nó déanmhas lena mbaineann alt 264.
(b) Más rud é, i gcás áitreabh atá luacháilte faoi na hAchtanna Luachála mar aonad, gur foirgneamh nó déanmhas lena mbaineann alt 264 cuid de agus nach ea cuid, tiocfar ar luach bliantúil gach coda trí luacháil inrátaithe an áitribh a chionroinnt, agus bainfidh alt 54 (3) (c) agus alt 54 (4) le haon chionroinnt den sórt sin mar a bhaineann siad le cionroinnt a cheanglaítear le halt 54 (3).
Cumhacht chun measúnachtaí Sceideal A a fhágáil ar lár i gcásanna áirithe.
[1964, a. 10.]
66.—(1) San alt seo—
ciallaíonn “bonn-tréimhse”, maidir le bliain mheasúnachta, an tréimhse arb ar a brabúis nó a gnóchain a ríomhfar cáin ioncaim don bhliain sin go críochnaitheach faoi Chás I de Sceideal D i leith na trádála a bheidh i gceist nó, i gcás arb iad brabúis nó gnóchain aon tréimhse eile a bheidh le glacadh, de bhua an Achta seo, mar bhrabúis nó gnóchain na tréimhse sin, an tréimhse eile sin;
ciallaíonn “cuideachta” aon chomhlacht corpraithe;
tá le “gearr-léas” an bhrí chéanna atá leis i gCaibidil VI de Chuid IV;
ciallaíonn “trádáil” trádáil de réir bhrí Chás I de Sceideal D;
ciallaíonn “aonad luachála” aon tailte, tionóntáin nó oidhreachtáin atá luacháilte faoi na hAchtanna Luachála.
(2) (a) Faoi réir mar a fhoráiltear anseo ina dhiaidh seo, baineann an t-alt seo le haon aonad luachála a bhfuil cáin inmheasúnaithe ar chuideachta ina leith faoi Sceideal A agus is aonad luachála nach dteipeann ar aon chuid de, tráth ar bith i rith na bliana measúnachta, ceann nó an ceann eile de na coinníollacha seo a leanas a chomhlíonadh, is é sin le rá:
(i) go bhfuil sé áitithe go huile ag an gcuideachta is inmheasúnaithe mar a dúradh chun críocha trádála, nó
(ii) go bhfuil sé, i dteannta nó d'éagmais áitribh eile faoi réir gearr-léas a dheonaigh cuideachta agus nach léas den chineál dá dtagraítear in alt 86.
(b) Ní bhaineann an t-alt seo le haonad luachála—
(i) a bhfuil a iomlán nó cuid de á áitiú chun críocha trádála arb é atá inti ar fad nó go páirteach oibríochtaí trádála díolmhaithe de réir bhrí Chaibidil I de Chuid XXV, nó
(ii) a bhfuil aon ús iníoctha ina leith faoi ghearr-léas ag an gcuideachta is inmheasúnaithe faoi Sceideal A ina leith.
(c) Chun críocha fhomhír (a) (ii) cinnfear ré léasa mar a chinnfí é chun críocha alt 81 (4).
(3) D'ainneoin aon ní san Acht seo, ní gá aon mheasúnacht faoi Sceideal A a dhéanamh d'aon bhliain mheasúnachta i leith aonaid luachála lena mbaineann an t-alt seo; agus más rud é, i gcás aon bhliana measúnachta, nach ndéanfar measúnacht faoi Sceideal A, ní dhéanfar, ach amháin mar a fhoráiltear anseo ina dhiaidh seo, luach bliantúil an aonaid luachála a chur i gcuntas chun aon críche den Acht seo maidir leis an gcuideachta is inmheasúnaithe ina leith faoi Sceideal A.
(4) I gcás—
(a) an t-iomlán nó cuid d'aonad luachála lena mbaineann an t-alt seo (dá ngairtear an t-aonad anseo feasta san fho-alt seo) a bheith áitithe tráth ar bith i rith bliana measúnachta (dá ngairtear an bhliain iomchuí anseo feasta san fho-alt seo) chun críocha trádála a sheolann an chuideachta a bheidh i gceist, agus
(b) nach ndéanfar measúnacht faoi Sceideal A don bhliain iomchuí i leith an aonaid,
bainfidh na forálacha seo a leanas le méid brabús agus gnóchan na trádála a ríomh chun críocha measúnachta don bhonn-tréimhse don bhliain iomchuí, ach ní bhainfidh le caillteanas a fulaingíodh i gcúrsaí trádála sa tréimhse sin a ríomh chun críocha faoisimh:
(i) ríomhfar ar dtús brabúis nó gnóchain na bonntréimhse ionann agus dá mbeifí tar éis measúnacht faoi Sceideal A i leith an aonaid a dhéanamh do gach bliain mheasúnachta a tháinig go hiomlán nó go páirteach laistigh den bhonn-tréimhse nach ndearnadh measúnacht den sórt sin di;
(ii) déanfar an méid a bheidh ríofa de réir mhír (i) den fho-alt seo a choigeartú ar dtús ionann agus dá mbeadh, i dteannta na bhfáltas trádála a cuireadh i gcuntas nuair a bhíothas á chinneadh, méid fáltas trádála faighte ag an gCuideachta sa bhonn-tréimhse ar cóimhéid leis an tsuim a shonraítear sa chéad mhír eile ina dhiaidh seo agus, chun críocha uile an Achta seo, measfar gurb é an méid a ríomhadh de réir na míre sin (i) arna choigeartú amhlaidh méid brabús nó gnóchan na bonn-tréimhse;
(iii) an tsuim dá dtagraítear i mír (ii) den fho-alt seo is suim í is comhionann le méid na measúnachta faoi Sceideal A a d'fhéadfaí a dhéanamh i leith an aonaid don bhliain iomchuí nó, i gcás ina mbeadh feidhm ag alt 23, is le glanmhéid, arna laghdú chun críocha bailiúcháin, na measúnachta a d'fhéadfaí a dhéanamh mar a dúradh, ar choinníoll go ndéanfar, i gcás gan iomlán an aonaid a bheith áitithe chun críocha na trádála ar feadh na bliana iomchuí, an tsuim atá luaite anseo roimhe seo a laghdú go cuí.
(5) (a) I gcás—
(i) ina mbeadh an mheasúnacht faoi Sceideal A d'aon bhliain mheasúnachta (dá ngairtear an bhliain iomchuí anseo feasta san fho-alt seo) i leith aonaid luachála lena mbaineann an t-alt seo (dá ngairtear an t-aonad anseo feasta san fho-alt seo) le laghdú, dá ndéanfaí í, chun críocha bailiúcháin, faoi alt 23,
(ii) nach ndéanfar measúnacht faoi Sceideal A don bhliain sin i leith an aonaid,
(iii) tréimhse (dá ngairtear an tréimhse neamheasúnaithe anseo feasta san fho-alt seo) arb í an bhliain sin uile nó cuid di í a bheith laistigh de thréimhse (dá ngairtear an tréimhse chuntasaíochta anseo feasta san fho-alt seo) a mbeidh cuntais na cuideachta a bheidh i gceist déanta amach ina haghaidh, agus
(iv) iomlán an aonaid nó cuid de a bheith áitithe tráth ar bith i rith na tréimhse neamheasúnaithe chun críocha trádála a sheolann an chuideachta,
ansin, nuair a bheidh méid caillteanais a fulaingíodh sa trádáil sa tréimhse chuntasaíochta á ríomh, lamhálfar cibé asbhaint, más aon asbhaint í, a údaraítear le mír (b).
(b) (i) I gcás an tréimhse neamheasúnaithe do chomhthitim leis an mbliain iomchuí agus go raibh iomlán an aonaid áitithe ar feadh na tréimhse sin chun críocha na trádála, beidh an asbhaint faoi mhír (a) comhionann leis an méid, más aon mhéid é, a bheidh glanmhéid na measúnachta faoi Sceideal A a d'fhéadfaí a dhéanamh don bhliain iomchuí i leith an aonaid faoi bhun na suime a bheadh, dá ndéanfaí an mheasúnacht sin, le hasbhaint, faoi alt 65, i leith na tréimhse neamheasúnaithe ar scór luach bhliantúil an aonaid.
(ii) In aon chás eile, is é a bheidh san asbhaint faoi mhír (a) den fho-alt seo an chomhréir den asbhaint ab inlamháilte faoi, dá mbeadh feidhm ag fomhír (i) den mhír seo, is comhionann leis an gcomhréir a bheadh idir an tsuim a bheadh le hasbhaint, faoi alt 65, i gcúinsí an cháis, dá ndéanfaí measúnacht faoi Sceideal A i leith an aonaid don bhliain iomchuí, in aghaidh na tréimhse neamheasúnaithe mar gheall ar luach bliantúil an aonaid agus an tsuim a bheadh le hasbhaint faoin alt sin dá mbeadh na cúinsí mar a dúradh san fhomhír sin (i).
(6) Má tharlaíonn, de dhroim oibriú na bhforálacha roimhe seo den alt seo, go mbeidh méid brabús nó gnóchan trádála arb inmhuirir cáin ar chuideachta ina leith faoi Chás I de Sceideal D níos mó in aon bhliain mheasúnachta ná bheadh mura mbeadh sin, ní chuirfear san áireamh ach an oiread sin de na brabúis nó de na gnóchain arb inmhuirir an chuideachta ina leith amhlaidh nach dtéann thar an méid ar arbh inmhuirir í amhlaidh dá mba nár achtaíodh an t-alt seo agus ní chuirfear san áireamh ach an oiread sin den cháin is iníoctha ag an gcuideachta agus is inchurtha i leith na coda sin de na brabúis nó de na gnóchain nuair a bheifear ag cinneadh méid aon fhaoisimh a mbeidh teideal chuige ag an gcuideachta in aghaidh na bliana measúnachta faoi alt 220 nó faoi Chaibidil II, III nó IV de Chuid XXV.
(7) Más rud é, de réir an ailt seo, nach ndéanfar measúnacht faoi Sceideal A i leith aon aonaid luachála ní fhágfaidh sé sin nach n-áireofar mar bhuntáiste de chuid oifige nó fostaíochta suim a áireofaí amhlaidh, mura mbeadh sin, de réir Chaibidil III de Chuid IV.
(8) (a) Féadfaidh cuideachta, trí fhógra i scríbhinn a sheachadfar don chigire laistigh den am a theorannaítear le mír (b), a roghnú nach mbeidh feidhm ag an alt seo maidir léi agus, i gcás ina mbeidh cuideachta tar éis roghnú amhlaidh, ní bheidh aon aonad luachála a mbeidh an chuideachta inmheasúnaithe ina leith faoi Sceideal A ina aonad luachála lena mbaineann an t-alt seo.
(b) Seachadfar fógra faoi mhír (a)—
(i) i gcás cuideachta a bhí ann ar dháta thosach feidhme an Achta seo (seachas cuideachta a corpraíodh ar dháta níos mó ná sé mhí roimh an dáta tosach feidhme sin) laistigh de shé mhí ó dháta an chuideachta a chorprú,
(ii) i gcás cuideachta nach raibh ann ar dháta thosach feidhme an Achta seo, laistigh de shé mhí ó dháta an chuideachta a chorprú.
(c) Féadfaidh cuideachta tráth ar bith fógra a bheidh tugtha aici faoi mhír (a) nó faoi alt 10 (8) den Acht Airgeadais, 1964, a tharraingt siar agus air sin scoirfidh an fógra d'éifeacht a bheith aige amhail ó thosach na chéad bhliana measúnachta eile.
Liúntas i leith áitribh thionscail.
[1919, a. 18;
1959, a. 32 (4).]
67.—(1) San alt seo ciallaíonn “áitreabh” foirgneamh nó déanamh tionscail de réir bhrí alt 255 nach foirgneamh nó déanmhas lena mbaineann alt 264.
(2) Nuair a bheifear ag meas méid na mbrabús nó na ngnóchan bliantúla a éireoidh nó a fhaibhreoidh ó aon trádála ar inmhuirir cáin ar a brabúis faoi Chás I de Sceideal D lamhálfar, d'ainneoin aon ní in alt 65, go n-asbhainfear, mar chaiteachais a tabhaíodh aon bhliain áirithe, i leith aon áitribh de chuid an duine ag a mbeidh an trádáil sin ar siúl agus a bheidh áitithe aige chun críocha na trádála sin, agus a bheidh lasmuigh den Stát, asbhaint ar cóimhéid leis an tríú cuid de luach bliantúil an áitribh sin.
(3) Nuair a bheidh meas á dhéanamh ar na brabúis in aghaidh aon bhliana áirithe i gcás aon cheann de na gnólachtaí a ndéantar, de bhua alt 53, iad a mhuirearú faoi Chás 1 (b) de Sceideal D, lamhálfar go n-asbhainfear, mar chostais a tabhaíodh aon bhliain áirithe, i leith aon áitribh leis an duine ag a raibh an gnólacht á sheoladh agus a bhí áitithe aige chun críocha an ghnólachta sin, asbhaint ar cóimhéid leis an tríú cuid de luach bliantúil an áitribh sin.
(4) Déanfar luach bliantúil chun críocha an ailt seo a mheas de réir na bprionsabal a rialaíonn meas an luacha bliantúil chun críocha Sceideal A.
Ráiteas ar bhrabúis.
[1918, Sc. D, Cna. I agus II, r. 16, 17;
1963, Sc. 6, Cuid II.]
68.—(1) Gach ráiteas ar bhrabúis a bheidh le muirearú faoi Sceideal D a dhéanfaidh duine ar bith—
(i) ar a chuntas féin; nó
(ii) ar chuntas duine éigin eile a mbeidh sé inmhuirir ina leith, nó is inmhuirir ina ainm,
beidh ann gach bunadh ioncaim is inmhuirir amhlaidh.
(2) I gcás ina ndéanfaidh duine ráiteas ar bhrabúis a sheachadadh mar a dúradh thar ceann duine éigin eile, nó thar ceann comhlacht daoine, seachadfar an ráiteas sa cheantar measúnachta ina mbeadh an duine a sheachadfaidh an ráiteas nó an chomhlacht daoine faoi seach inmheasúnaithe agus inmhuirir dá mba thar a cheann nó a gceann féin a ghníomhaigh sé.
Caibidil III
Trádála agus Gairmeacha a Sheoltar i gComhpháirtíocht
Forléiriú.
[1965, a. 49.]
69.—(1) Sa Chaibidil seo den Acht seo—
ciallaíonn “íocaíocht bhliantúil” aon íocaíocht as a bhfuil, ar leithligh ó aon neamhdhóthanacht brabús nó gnóchan de chuid an duine a dhéanfaidh í, aon cháin inbhainte faoi alt 433;
ciallaíonn “muirear cothromaíochta” muirear cothromaíochta faoi Chuid XVI;
ciallaíonn “bonn-tréimhse”, maidir le bliain mheasúnachta, an tréimhse arb ar a brabúis nó a gnóchain a bheidh cáin ioncaim na bliana sin le ríomh go críochnaitheach faoi Chás I de Sceideal D i leith na trádála a bheidh i gceist nó, i gcás ina mbeidh sé le meas, de bhua an Achta seo, gurb iad brabúis nó gnóchain aon tréimhse eile brabúis nó gnóchain na tréimhse sin, an tréimhse eile sin;
ciallaíonn “trádáil chomhpháirtíochta” aon trádáil atá á seoladh le tabhairt nuair a bheidh brabúis nó gnóchain á ríomh, faoi alt 241 nó faoi Chuid XIV, XV, XVI nó XVII;
ciallaíonn “trádála chomhpháirtíochta” aon trádáil atá á seoladh ag beirt daoine nó níos mó i gcomhpháirtíocht;
ciallaíonn “comhpháirtí tosaíochta” maidir le comhpháirtíocht an comhpháirtí a chónaíonn sa Stát agus—
(a) a chéadainmnítear sa chomhaontú comhpháirtíochta, nó
(b) mura bhfuil aon chomhaontú ann, a ainmnítear go haonrach nó le tosaíocht ar na comhpháirtithe eile i ngnáthainm an ghnólachta, nó
(c) arb é an comhpháirtí gníomhach tosaíochta é, mura comhpháirtí gníomhach an comhpháirtí a ainmnítear le tosaíocht,
agus déanfar, i gcás nach sa Stát a chónaíonn aon chomhpháirtí, aon tagairt do chomhpháirtí tosaíochta a fhorléiriú mar thagairt don ghníomhaire, don bhainisteoir, nó don fhactóir de chuid an ghnólachta a chónaíonn sa Stát;
ciallaíonn “tréimhse iomchuí”, maidir le trádáil chomhpháirtíochta, tréimhse chomhleanúnach ar tar éis an 5ú lá d'Aibreán, 1965, di go huile nó do chuid di—
(a) dar tosach tráth nach raibh an trádáil á seoladh díreach roimhe ag beirt daoine nó níos mó i gcomhpháirtíocht nó nach raibh aon duine de na daoine a bhí ag seoladh na trádála i gcomhpháirtíocht an uair sin ar dhuine de na daoine a bhí díreach roimhe sin ag seoladh na trádála i gcomhpháirtíocht, agus
(b) ag leanúint an fad (ach ní níos faide ná an fad) nach bhfuil tráth ann nach raibh an trádála á seoladh díreach ina dhiaidh ag beirt daoine nó níos mó i gcomhpháirtíocht nó nach bhfuil aon duine de na daoine a bhí ag seoladh na trádála i gcomhpháirtíocht an uair sin ar dhuine de na daoine atá díreach ina dhiaidh ag seoladh na trádála i gcomhpháirtíocht,
faoi réir an choinníll go measfar, i gcás aon tréimhse den sórt sin a thosódh, ar leithligh ón gcoinníoll seo, roimh an 6ú lá d'Aibreán, 1965, “an tréimhse iomchuí” do thosú an tráth, nó an tráth deiridh de dhá thráth nó níos mó, a raibh, ar athrú a theacht sa chomhpháirtíocht daoine a bhí ag gabháil don trádáil an uair sin, na daoine a bhí ag gabháil di amhlaidh díreach i ndiaidh an trátha le háireamh, faoi na hAchtanna Cánach Ioncaim, mar dhaoine a thionscain nó a thúsaigh an trádáil an tráth sin.
(2) Maidir le cás trádáil chomhpháirtíochta a bheith á seoladh ó am go ham i gcaitheamh tréimhse iomchuí ag dhá chomhpháirtíocht éagsúla daoine nó níos mó, déanfar aon tagairt sa Chuid seo don chomhpháirtíocht a fhorléiriú, mura n-éilíonn an comhthéacs a mhalairt, mar thagairt a fholaíonn tagairt d'aon chomhpháirtíocht daoine ag a raibh an trádáil á seoladh ó thosach na tréimhse iomchuí agus fórléireofar dá réir sin aon tagairt do chomhpháirtí.
(3) Beidh feidhm maidir le gairmeacha ag forálacha na Caibidle seo, le haon mhodhnuithe is gá, mar atá feidhm acu maidir le trádála.
Cumhacht chun a cheangal tuairisceán a thabhairt i dtaobh bunaidh ioncaim comhpháirtíochta agus i dtaobh na méideanna a fuarthas ón gcéanna.
[1965, a. 50.]
70.—(1) Déanfaidh comhpháirtí tosaíochta aon chomhpháirtíochta, nuair a chuirfidh cigire, trí fhógra a thabharfar dó maidir le haon bhliain mheasúnachta, de cheangal air sin a dhéanamh, déanfaidh sé, laistigh den am a theorainneofar leis an bhfógra, tuairisceán san fhoirm fhorordaithe a ullmhú agus a sheachadadh don chigire ina dtuairisceoidh sé—
(a) bunaidh uile ioncaim na comhpháirtíochta don bhliain mheasúnachta (dá ngairtear an bhliain roimhe sin san alt seo) díreach roimh an mbliain mheasúnachta ar maidir léi a thabharfar an fógra;
(b) an méid ioncaim ó gach bunadh don bhliain roimhe sin arna ríomh de réir fho-alt (2) den alt seo;
(c) cibé sonraí breise chun críocha cánach ioncaim (lena n-áirítear forcháin) don bhliain roimhe sin nó don bhliain mheasúnachta mar a cheanglóidh an fógra nó mar a iarrfaidh an fhoirm fhorordaithe.
(2) Déanfar an méid ioncaim ó aon bhunadh nach foláir a chur in aon tuairisceán faoin alt seo a ríomh de réir forálacha an Achta seo ach amháin gur trí thagairt don bhliain roimhe sin a dhéanfar an ríomh i ngach cás:
Ar choinníoll—
(a) go ndéanfar, i gcás ús den sórt dá dtagraítear in alt 344, an ríomh ar neamhshuim leis an alt sin;
(b) más rud é, i gcás trádála, go mbeidh cuntas déanta suas go dtí dáta sa bhliain roimhe sin nó go mbeidh níos mó ná cuntas amháin déanta suas go dtí dátaí sa bhliain sin, go ndéanfar an ríomh trí thagairt don tréimhse nó do na tréimhsí go léir, má bhíonn níos mó ná tréimhse amháin ann, dá mbeidh cuntais déanta suas mar a dúradh.
(3) Má sheachadann duine tuairisceán i bhfoirm fhorordaithe d'aon chigire, measfar gur ceanglaíodh air le fógra faoin alt seo an tuairisceán sin a ullmhú agus a sheachadadh.
(4) In imeachtaí chun pionós a ghnóthú a tabhaíodh faoi alt 500 nó 501 maidir le tuairisceán dá dtagraítear sna forálacha roimhe seo den alt seo—
(a) beidh deimhniú a bheidh sínithe ag cigire á dheimhniú go bhfuil sé tar éis a thaifid iomchuí a scrúdú agus gur dealraitheach uathu gur tugadh go cuí fógra a luafar don chosantóir lá a luafar ina fhianaise, go dtí go gcruthófar a mhalairt, go bhfuair an duine sin an fógra sin sa ghnáth-chúrsa,
(b) beidh deimhniú a bheidh sínithe ag cigire á dheimhniú go bhfuil sé tar éis a thaifid iomchuí a scrúdú agus gur dealraitheach uathu nach bhfuarthas tuarisceán a luafar ón gcosantóir i rith tréimhse a luafar ina fhianaise, go dtí go gcruthófar a mhalairt, nár sheachaid an cosantóir an tuairisceán sin i rith na tréimhse sin.
(c) féadfar deimhniú ag deimhniú mar a fhoráiltear chuige sin i mír (a) nó i mír (b) den fho-alt seo agus ag airbheartú é a bheith sínithe ag cigire a thairiscint i bhfianaise gan chruthúnas agus measfar é a bheith sínithe ag an gcigire sin go dtí go gcruthófar a mhalairt.
(5) San alt seo ciallaíonn rud a bheith “forordaithe” é a bheith forordaithe ag na Coimisinéirí Ioncaim.
Measúnacht ar leithligh ar chomhpháirtithe.
[1965, a. 51.]
71.—(1) I gcás trádáil chomhpháirtíochta, beidh éifeacht faoi réir forálacha na Caibidle seo ag an Acht seo maidir le haon chomhpháirtí sa chomhpháirtíocht amhail is gurb amhlaidh a bhí in aon tréimhse iomchuí—
(a) gurbh ionann aon bhrabúis nó gnóchain a tháinig chuige ón trádáil agus aon chaillteanas a tharla dó inti agus brabúis nó gnóchain ó thrádáil nó a tharla i dtrádáil (dá ngairtear trádáil leithleach anseo ina dhiaidh seo sa Chaibidil seo) a bhí á seoladh aige féin go haonarach agus ba thrádáil—
(i) a tionscnaíodh ní a túsaíodh i dtosach na tréimhse iomchuí, nó más tráth éigin sa tréimhse iomchuí seachas ina tosach a thosaigh sé ar bheith ag gabháil don trádáil chomhpháirtíochta a sheoladh, an tráth a thosaigh sé amhlaidh, agus
(ii) nuair a scoirfidh sé de bheith ag gabháil don trádáil chomhpháirtíochta a sheoladh, i rith na tréimhse iomchuí nó i ndeireadh na tréimhse iomchuí, ar buanscoireadh di nuair a scoir sé amhlaidh, agus
(b) gur íoc sé an chuid a dhligh sé a íoc d'aon íocaíocht bhliantúil ón gcomhpháirtíocht,
(2) (a) Chun críocha fho-alt (1), measfar gurb é méid na mbrabús nó na ngnóchan a tháinig chun aon chomhpháirtí áirithe óna thrádáil leithleach, nó an méid caillteanais a tharla dó inti, d'aon bhliain nó tréimhse sa tréimhse iomchuí an méid sin de mhéid iomlán brabús nó gnóchan thrádáil na comhpháirtíochta nó, de réir mar a bheidh, de mhéid iomlán an chaillteanais a tharla i dtrádáil na comhpháirtíochta a thiocfadh mar a chion chuige ar chionroinnt a dhéanamh ar an gcéanna de réir téarmaí chomhaontú na comhpháirtíochta maidir le roinnt brabús agus caillteanas.
(b) I gcás inarb éard í an bhliain nó an tréimhse (dá ngairtear tréimhse an ríomha anseo ina dhiaidh seo sa mhír seo) dá mbeidh na brabúis nó na gnóchain ó thrádáil leithleach chomhpháirtí nó an caillteanas a tharla inti le déanamh suas faoin bhfo-alt seo, bliain nó tréimhse nó cuid de bhliain nó tréimhse dá mbeidh cuntas ar thrádáil na compháirtíochta déanta suas, beidh feidhm ag ailt 60 agus 107 maidir leis an gcomhpháirtí ionann is dá mbeadh cuntas ar a thrádáil leithleach déanta suas don tréimhse ríomha.
(c) Más rud é, i gcás trádáil leithleach chomhpháirtí, gur roimh an 6ú lá d'Aibreán, 1965, a thosaíonn an bhonntréimhse d'aon bhliain mheasúnachta, déanfar brabúis nó gnóchain na bonn-tréimhse sin a ríomh de réir na bhforálacha sin roimhe seo den fho-alt seo d'ainneoin nach raibh na forálacha sin i bhfeidhm sa tréimhse sin nó i gcuid éigin di.
(3) Chun críocha fho-alt (2), déanfaidh an cigire, faoi réir alt 73, méid iomlán brabús nó gnóchan thrádáil na comhpháirtíochta d'aon bhliain nó tréimhse, nó méid iomlán an chailteanais a tharla sa trádáil sin in aon bhliain nó tréimhse, a chinneadh agus déanfar aon chinneadh den sórt sin mar bheadh sé le déanamh—
(a) dá ndéanfaí an trádáil a thionscnamh nó a thúsú i dtosach na tréimhse iomchuí, agus
(b) i gcás deireadh a bheith leis an tréimhse iomchuí, dá ndéanfaí an trádáil a bhuanscor i ndeireadh na tréimhse sin, agus
(c) dá mba é an duine céanna a bhí ag seoladh na trádála ar feadh an ama go léir sa tréimhse iomchuí agus gurb é an duine sin a rinne nó gur leis a rinneadh gach rud a rinneadh, le linn í a bheith á seoladh, ag nó leis na daoine a sheol í iarbhír:
Ar choinníoll go measfar chun críocha an fho-ailt seo, i gcás inar tráth éigin roimh an 6ú lá d'Aibreán, 1965, a thosaigh an tréimhse iomchuí agus nach raibh sé le meas chun críocha cánach ioncaim gurb é an tráth sin a tionscnaíodh nó a túsaíodh an trádáil, an tréimhse iomchuí a thosú an tráth ar measadh chun críocha cánach ioncaim gurbh é an tráth é a tionscnaíodh nó a túsaíodh an trádáil agus in aon chás den sórt sin, go measfar gurbh éard aon bhrabúis nó gnóchain a tháinig chun aon duine ón trádáil, nó in aon chaillteanas a tharla dó sa trádáil, d'aon bhliain nó tréimhse sa tréimhse iomchuí a bhí sé ag gabháil don trádáil ar a chuntas féin, brabúis nó gnóchain a tháinig chuige ó thrádáil chomhpháirtíochta, nó de réir mar a bheidh, caillteanas a tharla dó i dtrádáil chomhpháirtoctha ina raibh teideal aige, i gcaitheamh na bliana nó na tréimhse a bheidh i gceist, chun méid iomlán na mbrabús nó na ngnóchan a tháinig nó inar dhligh sé méid iomlán an chaillteanais a iompar.
(4) I gcás nach ndéanfaidh na scaireanna chun a bhfuil teideal ag na comhpháirtithe sa bhonn-tréimhse do bhliain mheasúnachta dísciú ar bhrabúis na trádála a sheol an chomhpháirtíocht sa tréimhse sin, déanfar measúnacht faoi Chás IV de Sceideal D ar an gcomhpháirtí tosaíochta i leith na coda neamhdhíscithe de na brabúis agus beidh an comhpháirtí tosaíochta i dteideal, má bhíonn agus nuair a bheidh an t-iarmhéid sin le híoc le duine a bheidh ina theideal, aon mhéideanna cánach a measúnaíodh agus a d'íoc sé a bhaint as an iarmhéid sin agus beidh sé saortha agus urscaoilte ó aon mhéideanna den sórt sin.
(5) Ní thabharfaidh an t-alt seo go ndéanfaidh ioncam tuillte d'aon ioncam nach ioncam tuillte ar leithligh ón alt seo.
Liúntais chaipitúla agus muirir chothromaíochta i gcásanna comhpháirtíochta.
[1965, a. 52.]
72.—(1) Beidh éifeacht, faoi réir na bhforálacha seo a leanas den alt seo maidir le trádáil leithleach chomhpháirtí i gcomhpháirtíocht, ag na forálacha den Acht seo a bhaineann le liúntais chaipitiúla a thabhairt agus muirir chothromaíochta a dhéanamh le linn muirearú a bheith á dhéanamh ar bhrabúis nó gnóchain thrádála.
(2) I gcás ina mbeidh an duine is comhpháirtí tosaíochta de thuras na huaire in aon chomhpháirtíocht tar éis éileamh a dhéanamh, mar a fhoráiltear le fo-alt (9), d'aon bhliain mheasúnachta, tabharfar d'aon chompháirtí sa chompháirtíocht le linn muirearú a bheith á dhéanamh ar bhrabúis nó gnóchain a thrádála leithlí, liúntas caipitiúil i leith aon chaiteachais nó maoine ar cóiméid lena scair iomchuí d'aon liúntas caipitiúil don bhliain sin (gan aon mhéid a tugadh anall ó bhliain roimhe sin a áireamh) (dá ngairtear comhliúntas ina dhiaidh seo san alt seo) a d'fhéadfaí, ar leithligh ó aon neamhdhóthanacht brabús nó gnóchan, a thabhairt ina leith le linn muirearú a bheith á dhéanamh ar bhrabúis nó gnóchain thrádáil na comhpháirtíochta dá bhforáladh an tAcht seo gur cheart na brabúis sin a mhuirearú trí chómheasúnacht ar na daoine a sheol an trádáil sa bhliain mheasúnachta ionann agus—
(a) dá mba iad na daoine sin a bhí ag seoladh na trádála ar feadh an ama go léir agus gurb iad a rinne nó gur leo a rinneadh gach rud a rinneadh ag a réamhtheachtaithe nó leo ag seoladh, nó i ndáil le seoladh, na trádála, agus
(b) gurb i dtosach na tréimhse iomchuí a tionscnaíodh nó a túsaíodh an trádáil agus, i gcás deireadh a bheith leis an tréimhse iomchuí, dá ndéanfaí an trádáil a bhuanscor i ndeireadh na tréimhse sin.
(3) Muirearófar d'aon bhliain mheasúnachta ar aon chomhpháirtí i gcomhpháirtíocht, le linn muirearú a bheith á dhéanamh ar bhrabúis nó gnóchain a thrádála leithlí muirear cothromaíochta ar cóiméid lena scair iomchuí d'aon mhuirear cothromaíochta (dá ngairtear cómhuirear ina dhiaidh seo san alt seo) a bheadh le déanamh don bhliain sin le linn muirearú a bheith á dhéanamh ar bhrabúis nó gnóchain thrádáil na comhpháirtíochta dá bhforáladh an tAcht seo gur cheart na brabúis sin a mhuirearú mar a shonraítear i bhfo-alt (2).
(4) Má ráiníonn i ndeireadh na tréimhse iomchuí go dtiocfaidh duine nó comhpháirtíocht daoine i gcomharbas trádála comhpháirtíochta agus go mbeidh aon mhaoin a bhí, díreach sula dtarlóidh an comharbas ann, á húsáid chun críocha thrádáil na comhpháirtíochta agus, díreach tar éis an comharbas a tharlú ann, a bheidh, gan í a dhíol, á húsáid chun críocha na trádála a bheidh á seoladh ag an gcomharba nó ag na comharbaí, beidh feidhm ag alt 300 (1) mar atá feidhm aige i gcás ina bhfuil sé le meas, de bhua aon cheann d'fhorálacha alt 59, go bhfuil an trádáil buanscortha.
(5) I gcás inar tráth éigin roimh an 6ú lá d'Aibreán, 1965, a thosaigh an tréimhse iomchuí do thrádáil chomhpháirtíochta agus nach raibh sé le meas chun críocha cánach ioncaim gurb é an tráth sin a tosaíodh nó a túsaíodh an trádáil, measfar, chun críocha fho-alt (2) agus (3), an tréimhse iomchuí do thosú an tráth a measadh chun críocha cánach ioncaim a tosaíodh nó a túsaíodh an trádáil.
(6) (a) Faoi réir alt 73, cinnfidh an cigire maidir le haon trádáil chomhpháirtíochta méid iomlán na gcomhliúntas uile d'aon bhliain mheasúnachta agus méid iomlán na gcómhuirear uile don bhliain sin.
(b) Má ráiníonn, tar éis cinneadh a bheith déanta faoi mhír (a), gur feasach an cigire aon fhíorais nó teagmhais le gurb é a thuairim, ag féachaint chucu sin, go bhfuil an cinneadh mícheart, féadfaidh sé, ó am go ham agus a mhinicí is dóigh leis is gá, cinneadh athscrúdaithe a dhéanamh, agus glacfaidh aon chinneadh athscrúdaithe den sórt sin ionad aon chinneadh níos luaithe ná é, agus déanfar aon mheasúnachtaí nó aisíocaíochtaí cánach sa bhreis is gá.
(7) (a) Faoi réir forálacha mhír (b), déanfar, d'aon bhliain mheasúnachta, scaireanna iomchuí na gcomhpháirtithe de chomhliúntas, nó de chómhuirear a ríomh trína iomlán a chionroinnt ar na comhpháirtithe ar an bhforas céanna a bheadh a chóimhéid de bhrabúis a tháinig sa tréimhse thrádála ó thrádáil na comhpháirtíochta, agus a d'fhaibhrigh ó lá go lá thar an tréimhse sin, le cionroinnt de réir téarmaí na comhpháirtíochta dá mbeadh soláthar déanta cheana féin d'aon tuarastal, ús ar chaipiteal nó suim eile chun a raibh teideal ag aon chomhpháirtí ar neamhshuim le méid na mbrabús a d'éirigh ó thrádáil na comhpháirtíochta.
Sa mhír seo ciallaíonn “tréimhse thrádála”, i gcás an tréimhse iomchuí tosú nó críochnú i rith na bliana measúnachta dá ríomhfar an comhliúntas nó an cómhuirear, an chuid den bhliain mheasúnachta sin is cuid den tréimhse iomchuí nó, in aon chás eile, an bhliain mheasúnachta sin.
(b) Má líomhnaíonn na comhpháirithe go léir (agus a ionadaithe dlíthiúla ag ionadú aon chomhpháirtí éagtha) d'aon bhliain mheasúnachta, trí fhógra scríofa faoina lámha a chuirfear chuig an gcigire laistigh de dhá mhí dhéag tar éis deireadh na bliana measúnachta, gur tarraingíodh cruatan ar dhuine amháin nó níos mó de na comhpháirtithe mar gheall ar chionroinnt comhliúntais nó cómhuirir a rinneadh ar an bhforas atá leagtha amach i mír (a) den fho-alt seo, féadfaidh na Coimisinéirí Ioncaim, ar bheith deimhnitheach dóibh gur tarraingíodh cruatan, cibé faoiseamh a thabhairt is dóigh leo a bheith cóir trí chionroinnt nua a dhéanamh ar an gcomhliúntas nó ar an gcómhuirear, agus beidh éifeacht chun críocha uile an Achta seo ag aon chionroinnt nua den sórt sin ionann agus dá mba chionroinnt í faoi mhír (a) agus déanfar aon mheasúnachtaí nó aisíocaíochtaí cánach sa bhreis is gá.
(8) Chun na measúnachtaí a dhéanamh ar na comhpháirtithe, measfar maidir le haon bhliain mheasúnachta áirithe gur cómhliúntas don bhliain sin méid comhiomlán na liúntas caipitiúil go léir a tugadh anall agus beidh feidhm dá réir ag fo-alt (7).
San fho-alt seo ciallaíonn liúntas caipitiúil a tugadh anall—
(a) aon liúntas caipitiúil nó cuid de liúntas caipitiúil atá le tabhairt don chomhpháirtíocht in aghaidh na bliana 1964-65 nó aon bhliana measúnachta roimhe sin a d'fhéadfaí, dá mba nár achtaíodh Cuid VIII den Acht Airgeadais, 1965, a thabhairt anonn agus a thabhairt mar asbhaint le linn muirearú a dhéanamh ar bhrabúis nó gnóchain thrádáil na comhpháirtíochta don bhliain 1965-66, agus
(b) aon liúntas caipitiúil nó cuid de liúntas caipitiúil a bheidh le tabhairt do chomhpháirtí in aghaidh 1965-66 nó bliana measúnachta dá éis sin agus a d'fhéadfaí, mura mbeadh an fo-alt seo, a thabhairt anonn agus a thabhairt mar asbhaint le linn muirearú a dhéanamh ar bhrabúis nó gnóchain thrádáil leithleach an chomhpháirtí do bhliain mheasúnachta tar éis na bliana dar ríomhadh an liúntas caipitiúil.
(9) Maidir le trádáil chomhpháirtíochta—
(a) aon éileamh ar chomhliúntas d'aon bhliain mheasúnachta déanfaidh an comhpháirtí tosaíochta é ionann agus dá mba éileamh é ar liúntas caipitiúil a bhí le tabhairt dó agus cuirfear é sa tuairisceán a sheachadfaidh sé faoi alt 70 maidir leis an mbliain mheasúnachta sin, agus
(b) aon éileamh ar chomhliúntas measfar gurb éileamh é ó gach comhpháirtí ar liúntas caipitiúil a bheidh le tabhairt dó agus is liúntas caipitiúil ar cóimhéid lena scair iomchuí den chomhliúntas sin.
Modhnú ar na forálacha maidir le hachomhairc.
[1965, a. 53.]
73.—(1) Féadfaidh an cigire fógra a thabhairt don chomhpháirtíocht lena mbaineann i dtaobh aon chinneadh aige faoi alt 71 (3) nó 72 (6) trí ráiteas scríofa á insint a sheachadadh don duine is comhpháirtí tosaíochta de thuras na huaire sa chomhpháirtíocht agus na forálacha uile den Acht seo a bhaineann le hachomhairc i gcoinne measúnachtaí i leith cánach ioncaim beidh feidhm acu, le haon mhodhnuithe is gá, maidir le haon chinneadh agus aon fhógra i dtaobh cinnte ionann agus dá mba mheasúnacht den sórt sin agus fógra i dtaobh measúnachta den sórt sin iad faoi seach.
(2) Nuair a bheidh cinneadh críochnaitheach dochloíte nó, i gcás cinneadh faoi alt 72 (6) críochnaitheach dochloíte faoi réir mhír (b) den fho-alt sin, ní chuirfear a chirte faoi cheist le linn éisteacht nó athéisteacht a bheith á thabhairt d'achomharc ag aon chomhpháirtí i gcoinne measúnachta i leith brabúis nó gnóchain a thrádála leithlí nó i gcoinne cinneadh ag an gcigire ar éileamh faoi alt 307.
(3) Má ráiníonn ar aon achomharc den sórt a luaitear i bhfo-alt (2) go mbeidh aon cheist ann i dtaobh cionroinnt a bheidh le déanamh faoi alt 71 (2) nó alt 72 (7) agus gur dealraitheach gur ceist ábhartha an cheist maidir leis an dliteanas i leith cánach ioncaim atá (do cibé bliain mheasúnachta é) ar bheirt daoine nó níos mó, tabharfar fógra do na daoine sin go léir faoi thráth agus ionad na héisteachta agus beidh teideal acu láithriú agus éisteacht a fháil ó na Coimisinéirí Speisialta nó uiríolla scríofa a chur chucu.
Forálacha maidir le muirir faoi alt 288.
[1965, a. 54 (1) (2).]
74.—(1) I gcás ina mbeadh muirear faoi alt 288 (dá ngairtear cómhuirear ina dhiaidh seo san alt seo) le gearradh d'aon bhliain mheasúnachta áirithe nuair a bheifear ag muirearú brabús nó gnóchan thrádáil comhpháirtíochta dá bhforáladh an tAcht seo gur cheart na brabúis nó na gnóchain sin a mhuirearú mar a shonraítear in alt 72 (2), gearrfar ar aon chomhpháirtí sa chomhpháirtíocht le linn muirearú a bheith á dhéanamh ar bhrabúis nó gnóchain a thrádála leithlí muirear faoin alt sin 288 ar cóimhéid lena scair iomchuí den chómhuirear.
(2) Chun críocha fho-alt (1), ríomhfar scair iomchuí chomhpháirtí de chómhuirear mar atá a scair iomchuí de chómhuirear de réir bhrí alt 72 le ríomh de bhua fho-alt (7) den alt sin.
Caibidil IV
Cás III
Ioncam is inmhuirir faoi Chás III.
[1929, a. 10 (1) (2).]
75.—(1) Ach amháin mar a bhforáiltear a mhalairt anseo ina dhiaidh seo, measfar, chun na gcríocha uile a bhaineann le dliteanas i leith cánach ioncaim a fhionnadh, gurb ó bhunadh amháin d'ioncam nó do bhrabúis is inmhuirir faoi Chás III de Sceideal D, agus beidh feidhm ag forálacha alt 77 dá réir sin.
(2) Ní bheidh feidhm ag fo-alt (1) maidir leis an ioncam nó na brabúis seo a leanas, agus measfar an t-ioncam nó na brabúis sin a theacht ó bhunaidh ar leithligh, faoi seach, is é sin le rá—
(i) ioncam nó brabúis is inmhuirir faoi alt 215,
(ii) brabúis is inmhuirir faoi alt 78, agus
(iii) ioncam ó urrúis agus sealúchais in aon áit lasmuigh den Stát a gceanglaítear cáin orthu faoi fho-ailt (2) agus (3) d'alt 76 a ríomh faoi threoir mhéid an ioncaim a fuarthas sa Stát.
Urrúis agus sealúchais choigríche.
[1925, a. 12 (1) (2) (3) (a);
1929, a. 11, Sc. 1, Cuid II;
1934, a, 5;
1965, a. 4 (6), 9, Sc. 3, Cuid I.]
76.—(1) Faoi réir forálacha an ailt seo agus alt 77, déanfar cáin is inmhuirir faoi Chás III de Sceideal D i leith ioncaim ó urrúis agus sealúchais in aon áit lasmuigh den Stát a ríomh ar an méid iomlán den chéanna a éireoidh sa bhliain roimh an mbliain mheasúnachta cibé acu a bheidh nó nach mbeidh an t-ioncam faighte nó le fáil sa Stát, ach sin, i gcás ioncam nach sa Stát a fuarthas é—
(a) faoi réir na n-asbhaintí agus na liúntas céanna agus bheadh dá mba rud é gur mar sin a fuarthas é; agus
(b) faoi réir aon suim a asbhaint, i gcás nach féidir an asbhaint sin a dhéanamh faoi aon fhoráil eile agus nach bhfuil sé toirmiscthe le haon fhoráil eile den Acht seo, ar suim í a íocadh i leith cánach ioncaim san áit ar éirigh an t-ioncam; agus
(c) faoi réir asbhaint mar gheall ar aon ús bliantúil nó aon bhlianacht nó aon íocaíocht bhliantúil eile is iníoctha as an ioncam le duine nach sa Stát a chónaíonn sé,
agus beidh feidhm dá réir sin ag forálacha an Achta seo (lena n-áirítear iad sin a bhaineann le ráitis a sheachadadh).
(2) Ní bheidh feidhm ag fo-alt (1)—
(a) maidir le haon duine a chruthóidh do na Coimisinéirí Ioncaim nach sa Stát atá sainchónaí air, nó gur saoránach Éireannach é agus nach sa Stát a bhíonn gnáthchónaí air, nó
(b) maidir le hioncam ó urrúis agus sealúchais den sórt a dúradh ar cuid iad d'infheistíochtaí chiste árachais saoil choigríche de chuid chomhlacht árachais.
(3) Sna cásanna a luaitear i bhfo-alt (2), déanfar an cháin, faoi réir forálacha alt 77, a ríomh ar mhéid iomlán na suimeanna iarbhír a fuarthas sa Stát ó sheoltáin airgid is iníoctha sa Stát, nó ó mhaoin a allmhairíodh nó ó airgead nó luach as maoin nár allmhairíodh, nó ó airgead nó luach a fuarthas amhlaidh ar creidmheas nó ar cuntas i leith na seoltán airgid, na maoine, an airgid nó an luacha a tugadh isteach sa Stát sa bhliain roimh an mbliain mheasúnachta gan aon asbhaint ná cealú.
(4) Más deimhin leis na Coimisinéirí Ioncaim gur chúis cruatain é forálacha an ailt seo a fheidhmiú i gcás ioncaim ó fhostaíocht a feidhmíodh go hiomlán lasmuigh den Stát féadfaidh siad cibé faoiseamh a dheonú is dóigh leo is cóir.
(5) Duine ar bith arb éagóir leis cinneadh na gCoimisinéirí Ioncaim ar aon cheist maidir le sainchónaí nó gnáthchónaí a éireoidh faoi fho-alt (2) féadfaidh sé, trí fhógra i scríbhinn sa chéill sin a thabharfar do na Coimisinéirí Ioncaim laistigh de dhá mhí ón dáta a thabharfar fógra ar an gcinneadh dó, iarratas a dhéanamh go n-éistfeadh agus go gcinnfeadh na Coimisinéirí Speisialta a éileamh.
(6) I gcás ina ndéanfar iarratas faoin alt seo, éistfidh agus cinnfidh na Coimisinéirí Speisialta an t-éileamh sa tslí chéanna le hachomharc chucu i gcoinne measúnachta agus beidh feidhm dá réir sin, maille le haon mhodhnuithe is gá, ag na forálacha uile den Acht seo a bhaineann le hachomharc den sórt sin (lena n-áirítear na forálacha a bhaineann le hachomharc a athéisteacht agus le cás a shonrú le haghaidh tuairim na hArd-Chúirte ar phonc dlí).
Bonn measúnachta.
[1918, Sc. D, C. III, r. 2;
1922, a. 17;
1929, a. 10 (3);
1929, Sc. I, Cuid II, r. (4);
1932, a. 5 (3).]
77.—(1) Faoi réir forálacha an ailt seo, déanfar cáin faoi Chás III de Sceideal D a ríomh—
(a) maidir leis an mbliain mheasúnachta ina n-éireoidh na brabúis nó an t-ioncam i gcéaduair, ar mhéid iomlán na mbrabús nó an ioncaim a éireoidh sa bhliain sin; agus
(b) maidir le blianta measúnachta ina dhiaidh sin, ar mhéid iomlán na mbrabús nó an ioncaim a éireoidh sa bhliain roimh an mbliain mheasúnachta;
Ar choinníoll—
(i) i gcás inar lá éigin seachas an 6ú lá d'Aibreán sa bhliain roimh an mbliain mheasúnachta a d'éirigh na brabúis nó an t-ioncam i gcéaduair, go ndéanfar an ríomh ar bhrabúis nó ar ioncam na bliana measúnachta; agus
(ii) i gcás inarb ar an 6ú lá d'Aibreán sa bhliain roimh an mbliain mheasúnachta nó lá éigin seachas an 6ú lá d'Aibreán sa bhliain díreach roimh an mbliain mheasúnachta a d'éirigh na brabúis nó an t-ioncam i gcéaduair, go mbeidh an duine a mhuirearófar i dteideal, ar fhógra i scríbhinn a thabhairt don chigire tráth ar bith laistigh de dhá mhí dhéag tar éis deireadh na bliana measúnachta, go muirearófaí é ar mhéid na mbrabús nó an ioncaim don bhliain sin, agus má bhíonn an cháin a muirearaíodh íoctha, go n-aisíocfar aon mhéid a ró-íocadh.
(2) Faoi réir forálacha alt 76, íocfar cáin ar an méid iarbhír a ríomhadh mar a dúradh gan aon asbhaint.
(3) Más rud é, in aon bhliain mheasúnachta, go scoirfidh duine ar bith a muirearaíodh nó is inmhuirir i leith ioncaim nó brabús faoi Chás III de Sceideal D, d'iomlán an bhunaidh aonair ioncaim nó brabús sin a shealbhú mar a luaitear in alt 75 (1) nó aon bhunadh acu sin a n-ordaítear an t-ioncam uaidh a ríomh ar leithligh faoi fho-alt (2) den alt sin, beidh feidhm sa chás sin ag alt 58 (5), faoi réir na modhnuithe is gá, ionann agus dá mba éard é scor den bhunadh nó de na bunaidh aonair sin a shealbhú scor de thrádáil.
(4) Na tagairtí atá i bhfo-alt (3) do dhuine do scor de bhunadh ioncaim nó brabús a shealbhú forléireofar iad mar thagairtí do scor de dheasca duine d'fháil bháis agus an bunadh ioncaim nó brabús á shealbhú aige agus freisin do scor le linn beo an duine sin, agus chun críocha fho-alt (3) measfar an bás sin a bheith ina chúis le scor, agus measfar an scor sin tarlú lá an bháis sin.
(5) I gcásanna ina mbeidh cáin ioncaim le ríomh faoi threoir an mhéid ioncaim a fuarthas sa Stát, beidh éifeacht ag forálacha fho-alt (1) ionann agus dá mba éard a bhí i dtagairtí san fho-alt sin do cháin ioncaim a éiríonn nó a d'éirigh tagairtí d'ioncam a fhaightear nó a fuarthas amhlaidh.
Déileálaithe eallaigh agus bainne.
[1918, Sc. D, C. III, r. 4.]
78.—Má fhaigheann an cigire amach nach leor iad na tailte a muirearaíodh faoi Sceideal B ar an luach inmheasúnaithe agus atá áitithe ag déileálaí eallaigh nó ag déileálaí bainne nó ag díoltóir bainne, le haghaidh cothú an eallaigh a cuireadh ar na tailte, ionas nach bhfaightear aon mheas cóir ar na brabúis ón luach inmheasúnaithe, féadfaidh sé a iarraidh go seachadfaí ráiteas ar na brabúis agus féadfaidh sé cibé suim bhreise a mhuirearú ar na brabúis agus a dhéanfaidh suas, i dteannta an mhuirir faoi Sceideal B, an tsuim iomlán ba chóir a mhuirearú ar an déileálaí nó an díoltóir i leith an méid céanna brabús a muirearaíodh de réir alt 77.
Caibidil V
Cás IV—Ginearálta
Bonn measúnachta.
[1918, Sc. D, C. VI, r. 1-3;
1929, a. 9 (3).]
79.—(1) Déanfar cineál na mbrabús nó na ngnóchan, agus an bonn ar a ndearnadh a méid a ríomh, lena n-áirítear an meánmhéid a tógadh orthu, má tógadh, a insint don chigire.
(2) Déanfar an ríomh ar mhéid iomlán na mbrabús nó na gnóchan a éireoidh sa bhliain mheasúnachta, nó déanfar é de réir mheánmhéid na tréimhse sin, nach faide ná bliain, de réir mar is gá sa chás agus mar a ordóidh an cigire.
(3) Gach ráiteas agus ríomh den sórt sin déanfar é a mhéid is fearr is eol don duine, agus mar a chreideann an duine a bheidh ag fáil nó i dteideal na mbrabús nó na ngnóchan.
Caibidil VI
Cánachas ar Chíosanna agus ar íocaíochtaí áirithe Eile
Léiriú.
[1963, Cuid IX, a. 83;
1965, a. 56.]
80.—(1) Sa Chaibidil seo, ach amháin mar a n-éilíonn an comhthéacs a mhalairt—
folaíonn “éasúint” aon cheart, pribhléid nó sochar in áitreabh nó air nó uaidh;
folaíonn “léas” comhaontú le haghaidh léasa agus aon tionóntacht, ach ní fholaíonn sé morgáiste, agus forléireofar dá réir sin “léasaí” agus “léasóir”, agus folaíonn “leasaí” agus “léasóir”, faoi seach, comharbaí i dteideal léasaí nó léasóra;
ciallaíonn “léas fada” léas arna dheonú ar feadh téarma is faide ná caoga bliain;
ciallaíonn “áitreabh” aon tailte, tionóntáin nó oidhreachtáin sa Stát;
folaíonn “préimh” aon suim dá samhail, cibé acu leis an léasóir is neasa nó le huasléasóir is iníoctha í;
folaíonn “cíos” aon ní i bhfoirm chíosa agus aon íocaíocht ón léasaí chun costais obair chothabhála nó deisiúcháin ar an áitreabh a íoc, nach obair a gceanglaítear leis an léas gurb é an léasaí a dhéanfaidh í;
ciallaíonn “gear-léas” léas arna dheonú ar feadh téarma nach faide ná caoga bhliain;
ciallaíonn “aonad luachála” aon tailte, tionóntáin nó oidhreachtáin arna luacháil faoi na hAchtanna Luachála mar aonad.
(2) Nuair a bheidh ré léasa á dhéanamh amach, chun críocha na mínithe ar “léas fada” agus “gearr-léas” atá i bhfo-alt (1) beidh éifeacht ag na forálacha seo a leanas:
(a) i gcás ina mbeidh ar théarmaí an léasa foráil le haghaidh a fhoirceannta trí fhógra ón léasóir nó ón léasaí, ní mheasfar an léas a bheith arna dheonú ar feadh téarma is faide ná téarma a chríochnóidh ar an dáta is luaithe a fhéadfaí é a fhoirceannadh trí fhógra;
(b) i gcás ina dtabharfaidh aon cheann de théarmaí an léasa (cibé acu le forghéilleadh nó le haon ní eile a bhaineann sé) nó aon chúinse eile gur neamhdhócha go leanfaidh an léas thar dáta roimh an lá a bheidh deireadh le téarma an léasa, ní mheasfar an léas a bheith arna dheonú ar feadh téarma is faide ná téarma a chríochnóidh ar an dáta sin.
(3) Déanfar aon tagairt sa Chaibidil seo do bhaint a bheith ag duine amháin le duine eile a fhorléiriú de réir alt 96 (3).
(4) Má tá eastát nó leas aon léasóra in aon áitreabh faoi mhorgáiste agus go bhfuil an morgáistí i seilbh nó go bhfuil na cíosanna agus na brabúis á nglacadh ag glacadóir a ceapadh ag an morgáistí nó ar iarratas uaidh, ansin, chun críocha na Caibidle seo, measfar an t-eastát nó an leas sin a bheith dílsithe don mhorgáistí, agus forléireofar dá réir sin tagairtí do léasóir; ach ríomhfar méid an dliteanais i leith cánach a bheidh ar aon mhorgáistí den sórt sin ionann agus dá mbeadh an morgáistí i seilbh go fóill nó, de réir mar a bheidh, nár ceapadh aon ghlacadóir, agus gurb é méid dliteanais an mhorgáisteora a bhí á ríomh.
Cánachas ar chíosanna faoi ghearr-léasanna.
[1963, a. 84.]
81.—(1) A mhéid dá bhforáiltear leis an gCaibidil seo, measfar, chun críocha uile an Achta seo, gur brabúis nó gnóchain bhliantúla de réir Sceidil D na brabúis nó na gnóchain ó aon chíos i leith aon áitribh faoi ghearr-léas agus beidh an léasóir inmhuirir ina leith faoi Chás IV den Sceideal sin.
(2) D'ainneoin aon ní in alt 79 (2), déanfar cáin ioncaim i leith brabús nó gnóchan is inmhuirir de bhua an ailt seo a ríomh i ngach cás ar mhéid iomlán brabús nó gnóchan na bliana measúnachta.
(3) Faoi réir na bhforálacha ina dhiaidh seo den Chaibidil seo, gheofar amach méid na mbrabús nó na ngnóchan a bheidh le muirearú faoin alt seo trí na hasbhaintí a údaraítear leis an bhfo-alt díreach ina dhiaidh seo a bhaint as aon chíos a mbeidh an léasóir tar éis teacht chun teideal a bheith aige chuige sa bhliain mheasúnachta.
(4) Na hasbhaintí a údaraítear leis an bhfo-alt seo is asbhaintí iad faoi threoir aon ní nó gach ní acu seo a leanas:
(a) an méid, más aon mhéid é, a mbeidh an léasóir faoi dhliteanas cáin ioncaim a íoc air, trí asbhaint nó eile, faoi Sceideal A don bhliain mheasúnachta i leith an áitribh;
(b) an bhreis, más aon bhreis é, a bheidh ag méid aon chíosa is iníoctha ag an léasóir i leith an áitribh, nó i leith coda de, faoi ghearr-léas ar an méid dá dtagraítear i mír (a) nó, de réir mar a bheidh, thar an gcuid den mhéid deiridh sin is inchurtha i leith na coda den áitreabh arb iníoctha an cíos ag an léasóir ina leith;
(c) aon suimeanna a íocfaidh an léasóir, de réir coinníollacha an léasa, i leith ráta chontae, ráta chathrach nó ráta eile, cibé acu air féin nó ar an léasaí a bheidh na suimeanna sin muirearaithe faoin dlí;
(d) costas an léasóra i leith aon seirbhísí a rinne sé nó earraí a sholáthraigh sé, seachas ar mhodh cothabhála nó deisiúchán, is seirbhísí nó earraí a bhfuil ceangal dlí air faoin léas a dhéanamh nó a sholáthar ach nach bhfaigheann sé aon chomaoin ar leithligh ina leith;
(e) costas cothabhála, deisiúchán, árachais agus bainistí an áitribh a mhéid gurb é an léasóir a íocann an costas sin mar gheall ar oibleagáidí atá forchurtha ag an léas,
agus is é méid na hasbhainte a bheidh le déanamh faoi threoir gach ní de na nithe sin roimhe seo an méid a bheadh le déanamh agus brabúis nó gnóchain á ríomh faoi na forálacha is infheidhmithe maidir le Cás I de Sceideal D ionann agus dá mbeadh sé achtaithe gur chóir fáil cíosa faoi ghearr-léas a mheas mar thrádáil atá á sheoladh i gcaitheamh ré an léasa ag an léasóir de thuras na huaire agus gur chóir a mheas go bhfuil an t-áitreabh atá ar áireamh sa léas áitithe chun críocha na trádála sin.
Chun críocha an fho-ailt seo measfar gur cuid de ré léasa tréimhse, díreach tar éis a fhoirceannta, nach raibh an léasóir díreach roimh an bhfoirceannadh, ag áitiú an áitribh nó aon choda de, ach a bhí sé i dteideal é a shealbhú, má tharlaíonn ag deireadh na tréimhse sin go mbeidh an t-áitreabh tagtha chun bheith ina ábhar do ghearr-léas eile a dheonaigh sé.
(5) Má bhíonn léasóir i dteideal cíosa i leith áitribh (dá ngairtear an t-áitreabh sin ina dhiaidh seo san fho-alt seo) faoi ghearrléas agus—
(a) nach bhfuil iomlán aonaid luachála nó iomlán dhá aonad luachála nó níos mó den sórt sin san áitreabh sin, nó
(b) gurb iníoctha cíos ag an léasóir faoi ghearr-léas i leith áitreabh a bhfuil ann iomlán an áitribh sin agus áitribh eile nó cuid den chéanna,
déanfaidh an cigire, de réir mar is fearr is eol dó agus a mheaslaidh sé, aon chionroinnt iomchuí ar an luacháil inrátaithe nó ar an gcíos is iníoctha ag an léasóir agus méid aon asbhainte faoi mhír (a), (b) nó (c) d'fho-alt (4) á chinneadh aige.
(6) Féadfar cionroinnt faoi fho-alt (5) a leasú ag na Coimisinéirí Speisialta, nó ag an mBreitheamh Cúirte Cuarda, ar achomharc i gcoinne measúnacht a rinneadh ar fhoras na cionroinnte sin a éisteacht nó a athéisteacht; ach ar aon achomharc den sórt sin a éisteacht nó a athéisteacht, beidh deimhniú ón gCoimisinéir Luachála a fhorthairgfidh ceachtar páirtí san achomharc agus a dheimhneoidh, maidir le háitreabh a bheidh luacháilte faoi na hAchtanna Luachála mar aonad, an méid de luacháil inrátaithe an áitribh is inchurtha i leith aon choda den áitreabh, ina dheimhniú críochnaitheach ar an méid is inchurtha amhlaidh.
Asbhaintí breise i gcásanna áirithe.
[1963, a. 85.]
82.—(1) San alt seo—
ciallaíonn “brabúis nó gnóchain eiscthe” brabúis nó gnóchain ón gcíos faoi ghearr-léas i leith áitribh arb éard é a iomlán nó arbh é a bhí ann, an 6ú lá d'Aibreán, 1963, aonad luachála a gcomhlíontar ina chás, don bhliain mheasúnachta na coinníollacha seo a leanas go léir, is é sin le rá:
(a) gurb áitreabh lena mbaineann fo-alt (2) an t-áitreabh;
(b) nach bhforchuireann an léas aon oibleagáid ar an léasaí creatlach nó taobh seachtrach aon fhoirgnimh a chothabháil ná a dheisiú nó ranníoc a dhéanamh i leith costas na cothabhála nó na ndeisiúchán sin, agus
(c) nach mó ná £52 sa bhliain an cíos a bhfuil an léasóir ina theideal nó, i gcás inar inlamháilte asbhaint faoi alt 81 (4) (c) agus méid na mbrabús nó na ngnóchan á ríomh chun críche measúnachta faoi Chás VI de Sceideal D an cíos sin arna laghdú oiread na hasbhainte is inlamháilte mar a dúradh;
ciallaíonn “cíos brabúis”, maidir le haon áitreabh a bhfuil léasóir, i mbliain mheasúnachta, i dteideal cíosa ina leith faoi ghearr-léas, an méid (dá ngairtear an méid inmheasúnaithe ina dhiaidh seo sa mhíniú seo) arbh inmhuirir, mura mbeadh forálacha na bhfo-alt seo a leanas den alt seo, an léasóir ina thaobh don bhliain mheasúnachta faoi Chás VI de Sceideal D, i leith brabús nó gnóchan ón gcíos sin, móide aon asbhaint a lamháiltear faoi alt 81 (4) (a) agus an méid inmheasúnaithe á ríomh agus lúide an méid, más aon mhéid é, ar lú aon asbhaint a lamháiltear faoi alt 81 (4) (b) agus an méid inmheasúnaithe á ríomh ná an asbhaint ab inlamháilte amhlaidh dá mba rud é—
(i) nárbh inlamháilte aon asbhaint faoi alt 81 (4) (a), agus
(ii) guh bhain alt 81, (4) (b) agus alt 81 (5) le haon íocaíocht lena mbaineann alt 93 amhail mar a bhaineann siad le haon chíos is iníoctha faoi ghearrléas.
(2) (a) Baineann an fo-alt seo le haon áitreabh a suífear chun sástacht na gCoimisinéirí Ioncaim (nó, ar achomharc, chun sástacht na gCoimisinéirí Speisialta) ina thaobh gurbh áitreabh rialaithe de réir bhrí an Achta Srianta Cíosa, 1960, é sa bhliain mheasúnachta.
(b) I gcás duine a bheith inmhuirir maidir le haon bhliain mheasúnachta, faoi Chás VI de Sceideal D i leith brabús nó gnóchan ó aon chíos i leith aon áitribh lena mbaineann an fo-alt seo faoi ghearr-léas, déanfar an méid a mbeadh sé inmhuirir amhlaidh ina thaobh, ar leithligh ón bhfo-alt seo, a laghdú méid is comhionann le dhá chúigiú den chíos brabúis:
Ar choinníoll nach mó ná £200 comhshuim na méideanna uile a dhéanfar, d'aon bhliain mheasúnachta, na brabúis nó na gnóchain, seachas brabúis nó gnóchain eiscthe, a tháinig chun aon duine a laghdú de bhua na míre seo.
(3) An tagairt atá sa choinníoll a ghabhann le fo-alt (2) (b), do bhrabúis nó gnóchain a tháinig chun aon duine measfar go bhfolaíonn sí, i gcás pearsa aonair, tagairt do bhrabúis nó do ghnóchain a tháinig chun banchéile nó fearchéile na pearsan aonair.
San fho-alt seo agus i bhfo-alt (4) ciallaíonn “banchéile” bean phósta a bhfuil sé le háireamh, faoi alt 196 (1), í a bheith ina cónaí lena fearchéile, agus tá brí chomhréire le “fearchéile”.
(4) (a) Má thagann, in aon bhliain mheasúnachta, brabúis nó gnóchain chun fearchéile agus chun banchéile ó chíosanna i leith áitribh lena mbaineann fo-alt (2) agus gur mó comhshuim (dá ngairtear an mhór-chomhshuim ina dhiaidh seo san fho-alt seo) na méideanna a bheadh na brabúis nó na gnóchain sin le laghdú faoin alt seo, dá bhfágfaí ar lár as an alt seo an coinníoll a ghabhann le fo-alt (2) (b) (dá ngairtear an fhoráil theorainniúcháin ina dhiaidh seo san fho-alt seo), ná an méid arb éard é, de dhroim oibriú na forála teorainniúcháin, comhshuim (dá ngairtear an ghlan-chomhshuim ina dhiaidh seo san fho-alt seo) na méideanna uile a fhéadfar na brabúis nó na gnóchain sin a laghdú, ní rachaidh comhshuim na méideanna uile a laghdófar na brabúis nó na gnóchain a thiocfaidh chun ceachtar céile thar an tsuim a mbeidh idir í agus an ghlan-chomhshuim an chomhréir chéanna a bheidh idir comhshuim na méideanna uile a bheadh na sochair nó na gnóchain a thiocfaidh chun an chéile sin le laghdú, mura mbeadh an fhoráil theorainniúcháin, agus an mhór-chomhshuim.
(b) Aon tagairt san fho-alt seo do bhrabúis nó gnóchain ní fholaíonn sí tagairt do bhrabúis nó gnóchain eiscthe.
Préimheanna, etc., a áireamh mar chíos.
[1963, a. 86;
1965, a. 57.]
83.—(1) I gcás ina gceanglaítear aon phréimh a íoc faoi léas nó ar shlí eile faoi na téarmaí ar faoina réir a deonaíodh léas, agus gur gearr-léas é, measfar chun críocha alt 81, teideal a bheith ag an léasóir, ar an léas a dheonú, chun suim a fháil ar mhodh cíosa (i dteannta aon chíosa iarbhír) ar cóimhéid le méid na préimhe, arna laghdú an caogadú cuid den mhéid sin in aghaidh gach tréimhse iomláine dhá mhí dhéag, seachas an chéad tréimhse, atá ar áireamh i dtéarma an léasa.
(2) Má dhéanann na téarmaí ar faoina réir a deonaíodh léas aon áitribh oibleagáid a fhorchur ar an léasaí aon obair a dhéanamh ar an áitreabh, measfar chun críocha an ailt seo gur cheangail an léas préimh a íoc leis an léasóir (i dteannta aon phréimhe eile) ar cóimhéid leis an méid a bhí luach eastáit nó léasa an léasóra, díreach tar éis tosach feidhme an léasa, faoi bhun an méid arbh é a luach é an uair sin dá ndéanfaí an obair, ach ar shlí seachas ar chostas an léasaí, agus go mbeadh an cíos arna mhéadú dá réir sin:
Ar choinníoll nach mbeidh feidhm ag an bhfo-alt seo sa mhéid go gceanglaíonn an oibleagáid obair a dhéanamh a mbeadh íocaíocht ina leith inbhainte as an gcíos faoi alt 81 (4) dá mba ar an léasóir agus nach ar an léasaí a bheadh d'oibleagáid an obair a dhéanamh.
(3) Má bhíonn suim iníoctha, faoi na téarmaí ar faoina réir a deonaíodh léas, ag an léasaí in ionad an t-iomlán nó cuid den chíos in aghaidh aon tréimhse áirithe, nó mar chomaoin i leith an léas a ghéilleadh, measfar, chun críocha an ailt seo, gur cheangail an léas préimh ar cóimhéid le méid na suime sin a íoc leis an léasóir in dteannta aon phréimhe eile; ach—
(a) nuair a bheidh an cháin á ríomh is inmhuirir de bhua an fho-ailt seo i leith suime is iníoctha in ionad cíosa, déileálfar le téarma an léasa mar théarma nach bhfuil aon tréimhse ar áireamh ann seachas an tréimhse ar maidir léi is iníoctha an tsuim;
(b) d'ainneoin aon ní i bhfo-alt (1), aon chíos a ndéileálfar leis mar chíos de bhua an fho-ailt seo, measfar é a theacht chun bheith dlite ar theacht don tsuim a bheidh i gceist chun bheith iníoctha ag an léasaí.
(4) I gcás ina mbeidh suim iníoctha ag an léasaí, mar chomaoin i leith aon téarma de théarmaí léasa a athrú nó a tharscaoileadh, ar shlí seachas i modh cíosa, measfar, chun críocha an ailt seo, gur cheangail an léas préimh a íoc leis an léasóir (i dteannta aon phréimhe eile) ar cóimhéid le méid na suime sin; ach le linn an cháin a bheith á ríomh is inmhuirir de bhua an fho-ailt seo, déileálfar le téarma an léasa mar théarma nach bhfuil aon tréimhse ar áireamh ann roimh an am a ghlacfaidh an t-athrú nó an tarscaoileadh éifeacht nó a thiocfaidh tar éis an ama a scoirfidh an t-athrú nó an tarscaoileadh d'éifeacht a bheidh aige, agus d'ainneoin aon ní i bhfo-alt (1) aon chíos a ndéileálfar leis mar chíos de bhua an fho-ailt seo measfar é a theacht chun bheith dlite nuair a dhéanfar an conradh ag déanamh forála don athrú nó don tarscaoileadh.
(5) I gcás ina mbeidh íocaíocht mar a luaitear i bhfo-alt (1), (3) nó (4) dlite do dhuine seachas an léasóir, ní bheidh feidhm ag an bhfo-alt sin (1), (3) nó (4) maidir leis an íocaíocht sin, ach déanfar aon mhéid a bheadh le háireamh mar chíos dá mba don léasóir a bheadh an íocaíocht dlite a áireamh mar bhrabús nó gnóchan bliantúil leis an duine eile sin agus beidh sé inmhuirir i leith cánach faoi Chás IV de Sceideal D:
Ar choinníoll nach ndéanfar, i gcás ina mbaineann an méid le híocaíocht a thagann faoi réim fho-alt (4), é a áireamh amhlaidh mura do dhuine a bhfuil baint aige leis an léasóir a bheidh an íocaíocht dlite.
(6) (a) Más ina thráthchodanna is iníoctha méid préimhe a bhfuil duine inmhuirir i leith cánach faoina threoir de bhua an ailt seo, beidh éifeacht ag na forálacha seo a leanas, i gcás ina mbeidh feidhm ag an bhfo-alt seo, in ionad na bhforálacha roimhe seo den alt seo:
(i) chun críocha alt 81, déanfar gach tráthchuid den sórt sin is iníoctha leis an léasóir de thuras na huaire a áireamh ionann agus dá mba chíos í is iníoctha faoin léas, agus
(ii) déanfar gach tráthchuid den sórt sin is iníoctha le duine nach léasóir a áireamh mar bhrabús nó gnóchan bliantúil leis an duine sin agus beidh sí inmhuirir i leith cánach faoi Chás IV de Sceideal D.
(b) Beidh feidhm ag an bhfo-alt seo i gcás ina ndéanfaidh an duine is inmhuirir de bhua an ailt seo trí fhógra i scríbhinn, a thabharfar do chigire roimh dheireadh na bliana measúnachta i ndiaidh na bliana a thiocfaidh sé chun bheith i dteideal na chéad tráthchoda den phréimh, a roghnú go mbeidh feidhm aige agus i gcás ina dtabharfar fógra den sórt sin i dtaobh rogha déanfar gach measúnacht bhreise, gach athrú ar mheasúnachtaí agus gach aisíocaíocht cánach is gá.
(7) Chun críocha an ailt seo, glacfar go ndearnadh aon suim, seachas cíos, a íocadh ar léas a dheonú nó i ndáil le léas a dheonú a íoc ar mhodh préimhe ach amháin sa mhéid go gcruthófar gur tugadh leor-chomaoin eile i leith na híocaíochta.
(8) I gcás ina mbeidh ré léasa le déanamh amach chun críocha an ailt seo tar éis dáta ar tháinig deireadh leis an léas ar chúis ar bith, glacfar, d'ainneoin aon ní in alt 80 (2), gur mhair an ré ó thosach feidhme an léasa go dtí an dáta sin; agus i gcás ina mbeidh an ré sin le déanamh amach chun na gcríocha sin tráth a bheidh an léas ar marthain, cuirfear forálacha alt 80 (2) i bhfeidhm de réir na gcúinsí a bheidh ann an tráth sin.
Muirear ar shannadh léasa a deonaíodh ar shaorluach.
[1965, a. 58.]
84.—(1) I gcás inarb amhlaidh do na téarmaí ar faoina réir a deonaíodh gearr-léas go bhféadfadh an léasóir, ag féachaint do na luachanna a bhí á n-íoc an tráth a deonaíodh é, agus á ghlacadh in áirithe gur ar neamhthuilleamaí a rinneadh an mhargántaíocht le haghaidh an léasa, a cheangal suim bhreise (dá ngairtear an tsuim tharscaoilte ina dhiaidh seo san alt seo) a íoc i modh préimhe, nó préimhe breise, as ucht an léas a dheonú, ansin, ar aon sannadh a dhéanamh ar an léas ar chomaoin—
(a) i gcás nár sannadh an léas roimhe sin, de bhreis ar an bpréimh, má b'ann, ar ar sannadh é, nó
(b) i gcás inar sannadh an léas roimhe sin, de bhreis ar an gcomaoin ar ar sannadh go deiridh é,
déanfar méid na breise, a mhéid nach mó é ná an tsuim tharscaoilte lúide méid aon bhreise den sórt sin de bharr sannadh roimhe sin ar an léas, a áireamh, ar comhréir leis an méid a mbeadh an tsuim tharscaoilte le háireamh, faoi alt 83 (1), mar chíos dá mba phréimh faoi léas í, mar bhrabúis nó gnóchain de chuid an tsannóra ab inmhuirir i leith cánach faoi Chás IV de Sceideal D.
(2) Nuair a bheidh na brabúis nó na gnóchain ó thrádáil ag déileáil i dtalamh á ríomh measfar aon fháltais thrádála lena mbainfidh an t-alt seo a bheith laghdaithe an méid ar arb inmhuirir cáin faoin alt seo.
Muirear ar dhíol talún le ceart atíolacadh.
[1965, a. 58.]
85.—(1) I gcás ina bhforálann na téarmaí ar faoina réir a dhíolfar eastát nó leas i dtalamh go ndéanfar, nó go bhféadfar a cheangal go ndéanfar, é a atíolacadh ar dháta le teacht don díoltóir nó do dhuine a bhfuil baint aige leis, beidh an díoltóir inmhuirir i leith cánach faoi Chás IV de Sceideal D ar aon suim a bheidh de bhreis ag an bpraghas ar a ndíolfar an t-eastát nó an leas ar an bpraghas ar a mbeidh sé le hatíolacadh nó, más dáta dhá bhliain nó níos mó tar éis an díola an dáta is luaithe ar a mbeadh sé, de réir na dtéarmaí sin, le hatíolacadh, ar an mbreis sin lúide an caogadú cuid di in aghaidh gach bliana iomláine (seachas an chéad bhliain iomlán) sa tréimhse idir an díol agus an dáta sin.
(2) I gcás nach mbeidh dáta an atíolactha socraithe faoi théarmaí an díola, ansin—
(a) má athraíonn praghas an atíolactha de réir an dáta, measfar chun críocha an ailt seo gurb é an praghas an praghas is lú is féidir faoi théarmaí an díola;
(b) féadfaidh an díoltóir, roimh dheireadh sé bliana tar éis an dáta a dhéanfar an t-atíolacadh, a éileamh go n-aisíocfar aon suim a bhí de bhreis ag cáin a measúnaíodh air de bhua an ailt seo ar an tsuim a mheasúnófaí amhlaidh dá n-áireofaí chun críocha an ailt seo gurb é an dáta sin an dáta a socraíodh le téarmaí an díola.
(3) I gcás ina bhfuil foráil i dtéarmaí an díola chun léas a dheonú go díreach nó go neamhdhíreach as an eastát nó as an leas don díoltóir nó do dhuine a bhfuil baint aige leis, beidh feidhm ag an alt seo ionann agus dá mba éard é deonú an léasa atíolacadh ar an eastát nó ar an leas ar phraghas cóimhéid le suim méid na préimhe (más ann) i leith an léasa agus an luach is fiú, ar dháta an díola, an ceart chun atíolacadh ar an bhfrithdhílse a fháil díreach tar éis don léas tosú ag rith:
Ar choinníoll nach mbeidh feidhm ag an bhfo-alt seo má dheonaítear an léas, agus go dtosóidh sé ag rith, laistigh de mhí tar éis an díola.
(4) Nuair a bheidh na brabúis nó na gnóchain ó thrádáil ag déileáil i dtalamh á ríomh, measfar aon fháltais thrádála lena mbainfidh an t-alt seo a bheith laghdaithe an méid ar arb inmhuirir cáin de bhua an ailt seo, ach i gcás ina measfar, ar éileamh a dhéanamh faoi fho-alt (2) (b), an méid ar arbh inmhuirir cáin de bhua an ailt seo a bheith laghdaithe, measfar baint a bheith ag bhfo-alt seo leis an méid arna laghdú, agus déanfar cibé coigeartú is gá ar dhliteanas i leith cánach (in aghaidh na mblianta measúnachta iomchuí go léir), i modh measúnachta breise nó ar shlí eile.
Ligin áirithe a eisiamh.
[1963. a. 87.]
86.—Ní bheidh éifeacht ag alt 81 ná ag alt 89 maidir le cás ina bhfuil an cíos a fhorcoimeádtar faoi léas (lena n-áirítear, más ar an 6ú lá d'Aibreán, 1963, nó dá éis sin a deonaíodh an léas suim iomchuí i leith aon phréimhe is iníoctha faoin léas) neamhdhóthanach, agus bliain amháin a thógáil le bliain eile, chun íoc as costas an léasóra ag comhlíonadh a oibleagáidí faoin léas agus faoi chomhair aon chaiteachas dá chuid maidir le cothabháil, deisiúcháin, árachas agus bainistí an áitribh faoi réir an léasa a bheidh le n-íoc aige, agus chuige sin measfar an léasóir d'iompar go bliantúil caiteachas bainistí (i dteannta aon chaiteachais iarbhír) ar cóimhéid leis an méid a mbeidh sé dlite de cáin a íoc ina leith faoi Sceideal A i leith an áitribh.
Cánachas ar íocaíochtaí áirithe i leith éasúintí.
[1963, a. 88.]
87.—I gcás aon duine a bheith, in aon bhliain mheasúnachta, i dteideal aon íocaíochta, seachas íocaíocht lena mbaineann alt 93, maidir le haon éasúint i ndáil le haon áitreabh, nach áitreabh arb eisean aon-áititheoir a iomláin, chun críocha Sceideal A, i gcaitheamh na tréimhse a bhfuil an íocaíocht dlite ina leith, déileálfar chun críocha alt 81 leis an íocaíocht ionann agus dá mba chíos í ab iníoctha i leith áitribh faoi ghearr-léas, agus beidh feidhm dá réir sin ag forálacha an ailt sin faoi réir na modhnuithe is gá.
Forálacha maidir le measúnacht.
[1963, a. 89.]
88.—(1) I gcás brabúis nó gnóchain is inmhuirir i leith cánach faoi Chás IV de Sceideal D de bhua na bhforálacha sin roimhe seo den Chaibidil seo teacht ó dhá bhunadh nó níos mó chun aon duine d'aon bhliain mheasúnachta, féadfar méideanna iomaí na mbrabús nó na ngnóchan is inmhuirir amhlaidh a mheasúnú in aon mheasúnacht amháin.
(2) I gcás measúnacht, i leith brabúis nó gnóchain is inmhuirir mar a dúradh d'aon bhliain mheasúnachta, a dhéanamh sa bhliain sin, cibé acu de bhun fho-alt (1) nó ar shlí eile—
(a) déanfar é ar an bhforas gur díreach mar a bhí i gcás na bliana measúnachta deiridh roimhe sin do na bunaidh uile brabús nó gnóchan agus do na fíorais uile is iomchuí maidir le ríomh brabús nó gnóchan, agus
(b) beidh cáin intobhaigh dá réir sin, ach déanfar aon choigeartuithe is gá tar éis deireadh na bliana, cibé acu ar mhodh measúnachta breise, aisíoc cánach nó eile é, chun a áirithiú go muirearófar cáin ar bhrabúis nó ar gnóchain na bliana measúnachta.
(3) Chun críocha fho-alt (2) (a), ní thabharfar aird ar aon mhéideanna nach gcuirfí i gcuntas, mura mbeadh alt 83, agus brabúis nó gnóchain á ríomh.
Faoiseamh i leith caillteanas.
[1963, a. 90.]
89.—Más rud é i gcás aon bhliana measúnachta gur mó comhshuim na n-asbhaintí a bheidh údaraithe, maidir le haon ghearr-léas, le halt 81 (4) ná méid an chíosa a dtiocfaidh an léasóir chun bheith ina theideal sa bhliain, measfar gurb é a bheidh sa bhreis caillteanas den sórt a luaitear in alt 310 agus beidh feidhm dá réir sin ag forálacha an ailt sin.
Faoiseamh i leith méid nach bhfuarthas.
[1963, a. 91.]
90.—(1) Más rud é, ar éileamh ina leith sin, go gcruthóidh léasóir nach bhfuair sé an méid a bhí sé i dteideal a fháil maidir le gearr-léas agus—
(a) más mar gheall ar mhainneachtain an duine ag arbh iníoctha é nach bhfuarthas an méid sin, go mbeidh an méid sin neamh-inghnóthaithe, nó
(b) má tharscaoil sé íoc an mhéid sin, go ndearnadh an tarscaoileadh gan chomaoin agus go ndearnadh é go réasúnach d'fhonn cruatan a sheachaint,
déileálfar chun críocha na Caibidle seo leis an léasóir ionann agus dá mba nach raibh teideal aige an méid sin a fháil agus déanfar a dhliteanas i leith cánach don bhliain mheasúnachta a tháinig sé chun bheith i dteideal an méid sin a fháil agus d'aon bhliain mheasúnachta ina dhiaidh sin a choigeartú, trí aisíoc nó ar shlí eile, de réir mar is gá i gcúinsí an cháis; ach má fhaightear an méid sin go léir nó aon chuid de ina dhiaidh sin, déanfar dliteanas an léasóra i leith cánach do na blianta measúnachta iomchuí uile a athchoigeartú go cuí trí mheasúnacht bhreise nó ar shlí eile.
(2) Is chun an chigire a dhéanfar, agus is é an cigire a chinnfidh, aon éileamh ar aisíocaíocht faoin alt seo; ach duine ar bith arb éagóir leis aon chinneadh de chuid an chigire ar aon éileamh den sórt sin féadfaidh sé, ar fhógra i scríbhinn a thabhairt don chigire laistigh de lá agus fiche tar éis fógra a thabhairt dó i dtaobh an chinnte, achomharc a dhéanamh chun na gCoimisinéirí Speisialta.
(3) éistfidh agus cinnfidh na Coimisinéirí Speisialta achomharc a dhéanfar chucu faoi fho-alt (2) ionann agus dá mba achomharc é i gcoinne measúnacht i leith cánach ioncaim, agus beidh feidhm dá réir sin, faoi réir na modnuithe is gá, ag na forálacha den Acht seo a bhaineann le hathéisteacht achomhairc nó cás a shonrú le haghaidh tuairim na hArd-Chúirte ar phonc dlí.
Asbhaint faoi threoir préimhe, etc., a íocadh i ríomh na mbrabús chun críocha Sceideal D, Cásanna I agus II.
[1963, a. 92;
1965, a. 59.]
91.—(1) Má tharlaíonn, maidir le haon áitreabh, méid (dá ngairtear an méid is inmhuirir ina dhiaidh seo san alt seo)—
(a) a bheith tagtha chun bheith inmhuirir i leith cánach faoi fho-alt (1), (2), (3), (4), nó (5) d'alt 83 nó faoi alt 84 nó 85, nó
(b) go mbeadh sé tagtha chun bheith inmhuirir amhlaidh mura mbeadh alt 83 (6) nó mura mbeadh alt 92 (2) nó mura mbeadh aon díolúine ó cháin,
agus an t-áitreabh a bheith áitithe go hiomlán nó go páirteach i gcaitheamh aon choda den tréimhse iomchuí ag an duine le teideal de thuras na huaire chun an léasa, an eastáit nó an leasa arb ina leith a tháinig an méid is inmhuirir chun críche trádála nó gairme bhí ar siúl aige, measfar, d'fhonn brabúis nó gnóchain na trádála nó na gairme a ríomh le haghaidh measúnachta faoi Chás I nó Cás II de Sceideal D, an duine sin d'íoc cíosa i leith an áitribh in aghaidh aon choda den tréimhse iomchuí a bhí an t-áitreabh áitithe aige mar a dúradh (i dteannta aon chíosa a íocadh iarbhír) méid a bhfuil idir é agus an méid is inmhuirir an chomhréir chéanna atá idir an chuid sin den tréimhse iomchuí agus an t-iomlán, agus measfar an cíos sin a bheith ag faibhriú ó lá go lá.
(2) San alt seo ciallaíonn “an tréimhse iomchuí”—
(a) i gcás an méid is inmhuirir a theacht faoi alt 83, an tréimhse ar áiríodh, agus an méid sin á ríomh, gurb í ré an léasa í;
(b) i gcás an méid is inmhuirir a theacht faoi alt 84, an tréimhse ar áiríodh, agus an méid sin á ríomh, gurbh í an chuid í a bhí fágtha de réir an léasa ar dháta an tsannta;
(c) i gcás an méid is inmhuirir a theacht faoi alt 85, an tréimhse dar tosach dáta an díola agus dar críoch an dáta a socraíodh faoi théarmaí an díola mar dháta an atíolactha nó an deonaithe, nó, mura bhfuil an dáta sin socair, dar críoch an dáta is luaithe a d'fhéadfadh an t-atíolacadh nó an deonú tarlú de réir téarmaí an díola.
(3) I gcás an méid is inmhuirir a theacht faoi fho-alt (2) d'alt 86 den Acht seo de dhroim oibleagáid a cheangail caiteachas a thabhú a bhfuil aon liúntas tugtha, nó a mbeidh aon liúntas le tabhairt, ina leith faoi Chaibidil II de Chuid XV nó faoi Chuid XVI, beidh feidhm ag an alt seo ionann is nár cheangail an oibleagáid an caiteachas sin a thabhú agus dá ríomhfaí dá réir sin an méid is inmhuirir.
(4) I gcás an méid is inmhuirir a theacht faoi alt 85 agus an t-atíolacadh nó an deonú a bheidh i gceist a dhéanamh ar praghas seachas an praghas a glacadh le linn an méid sin a bheith á ríomh nó ar dháta seachas an dáta a glacadh le linn an tréimhse iomchuí a bheith á cinneadh, measfar go raibh éifeacht (in aghaidh na mblianta measúnacha iomchuí go léir) ag na forálacha sin roimhe seo den alt seo mar a bheadh éifeacht acu dá mba é an praghas nó an dáta iarbhír a ghlacfaí amhlaidh agus déanfar cibé coigeartú is gá ar dhliteanas i leith cánach i modh measúnachta breise nó ar shlí eile.
Asbhaintí faoi threoir préimheanna, etc., a íocadh agus brabúis á ríomh chun críocha na Caibidle seo.
[1963, a. 93;
1965, a. 60.]
92.—(1) Má tharlaíonn, maidir le haon áitreabh, go mbeidh méid tagtha, nó go mbeadh méid tar éis teacht, chun bheith inmhuirir i leith cánach mar a luaitear in alt 91 (1) faoi threoir leasa sin d'íoc cíosa, a d'fhaibhrigh ó lá go lá, i leith an áitribh (i dteannta aon chíosa a íocadh iarbhír), i rith aon choda den le teideal de thuras na huaire chun an léasa, an eastáit nó an leasa sin d'íoc cíosa, a d'fhaibhrigh ó lá go lá, i leith an áitribh (i dteannta aon chíosa a íocadh iarbhír), i rith aon choda den tréimhse iomchuí i ndáil leis an méid a dúradh a bhfuil teideal aige maidir leis chun an léasa, an eastáit nó an leasa agus a bhfuil idir é go huile agus an méid sin an chomhréir chéanna atá idir an chuid sin den tréimhse iomchuí agus an t-iomlán.
(2) Má tharlaíonn, maidir le haon áitreabh, go mbeidh méid tagtha, nó go mbeadh méid tar éis teacht, chun bheith inmhuirir i leith cánach mar a dúradh, agus faoi threoir léasa a deonaíodh as, nó diúscartha a rinneadh ar, an léas, an eastát nó an leas ar faoina threoir a tháinig nó a thiocfadh an méid sin (dá ngairtear an chéad mhéid is inmhuirir ina dhiaidh seo san alt seo) chun bheith inmhuirir, go mbeadh duine, ar leithligh ón bhfo-alt seo, inmhuirir faoi alt 83, 84 nó 85 i leith aon mhéid (dá ngairtear an méid inmhuirir is déanaí ina dhiaidh seo san alt seo), is é an méid ar a mbeidh sé inmhuirir amhlaidh, i gcás nach ndéanfar aon éileamh nó nach féidir éileamh a dhéanamh faoi alt 83 (6), an bhreis, más ann, a bheidh ag an méid inmhuirir is déanaí ar an gcodán iomchuí den chéad mhéid is inmhuirir nó i gcás nach mbaineann an léas nó an diúscairt ar faoina threoir ab inmhuirir an duine mar a dúradh ach amháin le cuid den áitreabh sin, an bhreis, más ann, a bheidh ag an méid inmhuirir is déanaí ar an méid sin den chodán iomchuí den chéad mhéid is inmhuirir is inchurtha, de chionroinnt chóir, i leith na coda sin den áitreabh.
(3) I gcás ina n-oibreoidh fo-alt (2) den alt seo chun an méid a laghdú a mbeadh, ar leithligh ón bhfo-alt sin, duine inmhuirir ina leith faoi threoir léasa nó diúscartha, beidh feidhm ag fo-alt (1) den alt seo maidir leis an tréimhse iomchuí i ndáil leis an méid inmhuirir is déanaí má bhíonn agus amháin má bhíonn breis ag an gcodán iomchuí den chéad mhéid is inmhuirir ar an méid inmhuirir is déanaí agus beidh feidhm aige ansin ionann is dá ndéanfaí an chéad mhéid is inmhuirir a laghdú i gcomhréir le méid na breise sin a gcomparáid leis an gcodán iomchuí sin:
Ar choinníoll go ndéanfar, i gcás nach mbaineann an léas nó an diúscairt ach amháin le cuid den áitreabh a luaitear i bhfo-alt (2), an fo-alt sin (1) agus an fo-alt seo a chur chun feidhme ar leithligh maidir leis an gcuid sin agus leis an gcuid eile den áitreabh ach sin ionann is dá gcuirfí in ionad tagartha don chéad mhéid is inmhuirir tagairt don mhéid sin arna choigeartú go comhréireach.
(4) San alt seo ciallaíonn an “tréimhse iomchuí” maidir le haon mhéid—
(a) i gcás an méid a theacht faoi alt 83, an tréimhse ar áiríodh, agus an méid sin á ríomh, gurb í ré an léasa í;
(b) i gcás an méid a theacht faoi alt 84, an tréimhse ar áiríodh, agus an méid sin á ríomh, gurbh í an chuid í a bhí fágtha de ré an léasa ar dháta an tsannta;
(c) i gcás an méid a theacht faoi alt 85, an tréimhse dar tosach dáta an díola agus dar críoch an dáta a socraíodh faoi théarmaí an díola mar dháta an atíolactha nó an deonaithe, nó, mura bhfuil an dáta sin socraithe, dar críoch an dáta is luaithe a d'fhéadfadh an t-atíolacadh nó an deonú tarlú de réir téarmaí an díola.
(5) Chun críocha fho-ailt (2) agus (3) is é an codán iomchuí den chéad mhéid is inmhuirir an tsuim a bhfuil idir í agus an méid sin an chomhréir chéanna atá idir fad na tréimhse iomchuí maidir leis an méid inmhuirir is déanaí agus fad na tréimhse iomchuí maidir leis an gcéad mhéid is inmhuirir.
(6) I gcás an chéad mhéid is inmhuirir a theacht faoi alt 83 (2) de dhroim oibleagáid a cheangail caiteachas a thabhú a bhfuil aon liúntas tugtha, nó a mbeidh aon liúntas le tabhairt, ina leith faoi Chuid XVI, beidh feidhm ag an alt seo ionann is nár cheangail an oibleagáid an caiteachas sin a thabhú agus dá ríomhfaí dá réir sin an chéad mhéid is inmhuirir.
(7) I gcás an chéad mhéid is inmhuirir a theacht faoi alt 85 agus an t-atíolacadh nó an deonú a bheidh i gceist a dhéanamh ar phraghas seachas an praghas a glacadh le linn an méid sin a bheith á ríomh nó ar dháta seachas an dáta a glacadh le linn an tréimhse iomchuí maidir leis an méid sin a bheith á cinneadh, measfar go raibh éifeacht (in aghaidh na mblianta measúnachta go léir) ag na forálacha sin roimhe seo den alt seo mar a bheadh éifeacht acu dá mba é an praghas nó an dáta iarbhír a ghlacfaí amhlaidh agus déanfar cibé coigeartú is gá ar dhliteanas i leith cánach i modh measúnachta breise nó ar shlí eile.
Cánachas ar chíosanna faoi léasanna fada agus ar íocaíochtaí áirithe eile.
[1963, a. 94.]
93.—(1) Baineann an t-alt seo leis na híocaíochtaí seo a leanas:
(a) aon chíos is iníoctha maidir le haon áitreabh nach bhfuil an mhaoin ann measúnaithe ar leithligh agus muirearaithe faoi Sceideal A, nó i leith aon éasúna, i gcás an t-áitreabh nó an éasúint a bheith á úsáid, á áitiú nó á theachtadh i ndáil le haon cheann de na gnóthais a bhfuil na brabúis uaidh inmhuirir i leith cánach faoi Chás (b) de Sceideal D de bhua alt 53,
(b) aon chíos is iníoctha maidir le haon áitreabh, seachas áitreabh atá á úsáid, á áitiú nó á theachtadh mar a dúradh, faoi léas fada, agus
(c) aon ús bliantúil, blianacht, cíosmhuirear nó cíos feofheirme nó aon íocaíocht bhliantúil eile atá forcoimeádta i leith aon áitribh, nó atá muirearaithe ar aon áitreabh nó ag eisiúint as, nach cíos is iníoctha faoi léas nó maidir le háitreabh atá á úsáid, á áitiú nó á theachtadh mar a luaitear i mír (a) nó cíosmhuirear den sórt a luaitear in alt 18 (5),
is íocaíocht a tháinig nó a thiocfaidh chun bheith dlite an 6ú lá d'Aibreán, 1963, nó dá éis sin.
I mír (a) measfar go bhfolaíonn an tagairt do chíos tagairt do dhola, dleacht, ríchíos nó d'íocaíocht bhliantúil nó thréimhsiúil i bhfoirm cíosa, cibé is in airgead nó i luach airgid nó ar shlí eile is iníoctha é.
(2) Ní bheidh éifeacht ag alt 18 (1) ná ag alt 18 (3) maidir le haon íocaíocht lena mbaineann an t-alt seo.
(3) Aon íocaíocht lena mbaineann an t-alt seo—
(a) sa mhéid nach dtagann sí faoi réim aon Cháis eile de Sceideal D, muirearófar cáin uirthi faoi Chás IV den Sceideal sin, agus
(b) faoi réir alt 104, déileálfar léi, chun críocha mhír (m) d'alt 61 agus ailt 433 agus 434, ionann agus dá mba ríchíos í a íocadh i leith úsáid paitinne:
Ar choinníoll, i gcás cíos den sórt a luaitear i bhfo-alt (1) (a) a thabhairt i dtoradh de chuid an ghnóthais, go mbeidh éifeacht ag an bhfo-alt seo ionann agus dá bhfágfaí ar lár mír (b); agus go measfar gurb é luach an tortha a tugadh amhlaidh méid na mbrabús nó an ioncaim ón gcéanna.
(4) Beidh éifeacht ag alt 8 (2) ionann agus dá bhfolódh “íocaíocht bhliantúil eile”, sa dá áit ina bhfuil sé sin san fho-alt sin, tagairt d'aon íocaíocht lena mbaineann an t-alt seo nach íocaíocht cíosa, úis nó blianachta.
Tuairisceáin, etc.,
[1963, a. 95.]
94.—D'fhonn sonraí a fháil i dtaobh brabúis nó gnóchain is inmhuirir i leith cánach faoi Chás IV de Sceideal D de bhua na Caibidle seo, féadfaidh an cigire trí fhógra i scríbhinn a cheangal—
(a) ar aon léasóir, nó athléasóir, áitribh cibé eolas a shonrófar san fhógra a thabhairt, laistigh den am a theorainneofar leis an bhfógra, i dtaobh forálacha an léasa agus na dtéarmaí ar faoina réir a deonaíodh an léas agus i dtaobh na n-íocaíochtaí a rinneadh leis, nó a rinne sé, maidir leis an áitreabh;
(b) ar aon léasaí, áititheoir nó athléasaí nó ath-áititheoir áitribh (lena n-áirítear aon duine ag a bhfuil nó ag a raibh úsáid an áitribh) cibé eolas a thabhairt a shonrófar san fhógra i dtaobh na dtéarmaí a bhaineann leis an léas, le háitiú nó le húsáid a áitribh, agus i gcás ina mbeidh aon cheann de na téarmaí sin bunaithe le haon ionstraim scríofa, an ionstraim a thabhairt ar aird don chigire lena hiniúchadh;
(c) ar aon léasaí nó athléasaí áitribh cibé eolas a thabhairt a shonrófar san fhógra i dtaobh aon chomaoin a tugadh i leith an léas a dheonú dó;
(d) ar aon duine a dhéanann mar ghníomhaire áitreabh a bhainistí nó cíos nó íocaíochtaí eile as áitreabh a ghlacadh cibé sonraí a thabhairt don chigire maidir le híocaíochtaí as an áitreabh a shonrófar san fhógra.
Srianadh ailt 24.
[1963, a. 96 (3).]
95.—Más rud é go bhféadfar asbhaint a dhéanamh, i leith aon bhliana measúnachta, faoi alt 81 (4) maidir le costas cothabhála, deisiúchán, árachais nó bainistí aon áitribh, ní lamhálfar aon fhaoiseamh ó cháin ioncaim faoi Sceideal A i leith an áitribh faoi alt 24.
Caibidil VII
Brabúis nó Gnóchain ó Dhéileáil i dTalamh nó óna Fhorbairt
Léiriú.
[1965, a. 41.]
96.—(1) Sa Chaibidil seo, ach amháin mar a n-éilíonn an comhthéacs a mhalairt—
ciallaíonn “rialú”, maidir le comhlacht corpraithe, cumhacht duine chun a áirithiú, trí scaireanna a shealbhú nó cumhacht vótála a bheith aige sa chomhlacht corpraithe sin nó maidir leis nó in aon chomhlacht corpraithe eile nó maidir leis, nó de bhua aon chumhachtaí a thugtar leis na hairteagail chomhlachais nó le doiciméad eile a rialálann an comhlacht corpraithe sin nó aon chomhlacht corpraithe eile, gur mar is toil leis an duine sin a sheolfar cúrsaí an chomhlachta chorpraithe chéadluaite agus, maidir le comhpháirtíocht, ciallaíonn sé an ceart chun scaire is mó ná leath sócmhainní, nó is mó ná leath ioncaim, na comhpháirtíochta;
ciallaíonn “forbairt”, maidir le haon talamh, aon fhoirgneamh ar an talamh a fhoirgniú, a scartáil, a mhéadú, a athrú nó a athfhoirgniú nó aon oibríocht innealltóireachta nó oibríocht eile a dhéanamh i dtalamh, ar thalamh, thar talamh nó faoi thalamh lena oiriúnú le haghaidh úsáide is athrú ábhartha; agus forléireofar dá réir sin “forbairt” ar feadh a réime;
folaíonn “talamh” aon leas i dtalamh;
ciallaíonn “margadh-luach”, maidir le haon mhaoin, an praghas a mbeadh súil réasúnach leis a rachadh an mhaoin sin dá ndíolfaí í ar an margadh oscailte;
tá le “stoc trádála” an bhrí chéanna atá leis in alt 62;
aon tagairt do leas i dtalamh a dhiúscairt folaíonn sí tagairt do leas a bhunú agus aon tagairt do leas a fháil i dtalamh folaíonn sí tagairt do leas a fháil a scoirfidh ar an bhfáil;
aon tagairt do phraghas nó do chomaoin maidir le leas i dtalamh a fháil nó a dhiúscairt déanfar, i gcás léas a dheonú, í a fhorléiriú mar thagairt don fhíneáil, don phréimh nó don tsuim dá samhail is iníoctha i leith deonú an léasa.
(2) Chun críocha na Caibidle seo—
(a) aon tíolacadh nó aistriú, ar mhodh urrúis, ar aon leas in aon talamh nó deonú léasa, ar chíos arb é an t-aon chomaoin airgid amháin é, ní mheasfar go ngabhann leis leas sa talamh a fháil nó a dhiúscairt, agus
(b) aon rogha nó ceart eile chun aon leas in aon talamh a fháil nó a dhiúscairt measfar gur leas sa talamh é.
(3) (a) Aon cheist i dtaobh baint a bheith ag duine le duine eile déanfar, chun críche na Coda seo den Acht seo, í a chinneadh de réir na míreanna seo a leanas den fho-alt seo, agus aon fhoráil go bhfuil baint ag duine amháin le duine eile glacfar leis go gciallaíonn sí go bhfuil baint acu le chéile.
(b) Tá baint ag duine le pearsa aonair más é an duine sin fearchéile nó banchéile na pearsan aonair, nó más duine gaoil é, nó más fearchéile nó banchéile duine gaoil é, leis an bpearsa aonair nó le fearchéile nó le banchéile na pearsan aonair.
(c) Tá baint ag duine, ina cháil mar iontaobhaí socraíochta, le haon phearsa aonair is socraitheoir maidir leis an socraíocht, agus le haon duine a bhfuil baint aige le pearsa aonair den sórt sin.
(d) Tá baint ag duine le haon duine lena bhfuil sé i gcomhpháirtíocht, agus le fearchéile nó le banchéile nó le duine gaoil aon phearsan aonair lena bhfuil sé i gcomhpháirtíocht.
(e) Tá baint ag cuideachta le cuideachta eile—
(i) más ag an duine céanna atá rialú an dá chuideachta nó más ag duine amháin atá rialú cheann acu agus gurb ag daoine a bhfuil baint acu leis atá rialú ar an gceann eile nó gurb aige féin agus ag daoine a bhfuil baint acu leis atá rialú ar an gceann eile; nó
(ii) más ag grúpa beirte nó níos mó daoine atá rialú gach cuideachta, agus gurb iad na daoine céanna atá sna grúpaí nó go bhféadfaí a mheas gurb iad na daoine céanna atá iontu trí dhuine i gceachtar grúpa a áireamh (i gcás amháin nó níos mó) mar dhuine a bhfuil duine lena bhfuil baint aige curtha ina ionad.
(f) Tá baint ag cuideachta le duine eile, más ag an duine sin atá rialú uirthi nó más ag an duine sin agus ag daoine a bhfuil baint acu leis an duine sin, i dteannta a chéile, atá rialú uirthi.
(g) Aon bheirt daoine nó níos mó a bheidh ag gníomhú i dteannta a chéile chun rialú cuideachta a fháil nó a fheidhmiú áireofar iad maidir leis an gcuideachta sin mar dhaoine a bhfuil baint acu le chéile agus le haon duine a bheidh ag gníomhú ar ordú ó aon duine áirithe acu chun rialú ar an gcuideachta a fháil nó a fheidhmiú.
(h) San fho-alt seo—
folaíonn “cuideachta” aon chomhlacht corpraithe;
ciallaíonn “gaol” deartháir, deirfiúr, sinsear nó dírshliochtach;
folaíonn “socraíocht” aon diúscairt, iontaobhas, cúnant, comhaontú nó comhshocraíocht agus aon aistriú ar airgead nó ar mhaoin eile nó ar aon cheart chun airgid nó chun maoine eile;
folaíonn “socraitheoir”, maidir le socraíocht, aon duine a rinne an tsocraíocht nó a ghabh inti, go díreach nó go neamhdhíreach, agus go sonrach (ach gan dochar do ghinearáltacht na bhfocal roimhe seo den mhíniú seo) folaíonn sé aon duine a sholáthraigh airgead nó a ghabh air féin airgead a sholáthar, go díreach nó go
neamhdhíreach, chun críche na socraíochta, nó a rinne comhshocraíocht chomharaíochta le haon duine eile go ndéanfadh an duine eile sin an tsocraíocht nó go ngabhfadh sé inti.
(4) Beidh éifeacht ag forálacha na Caibidle seo d'ainneoin aon ní atá i Sceideal A nó sna forálacha is infheidhmithe maidir leis an Sceideal sin nó i gCaibidil VI de Chuid IV.
Muirear faoi Sceideal D a leathnú chun baint a bheith aige le brabúis áirithe ó dhéileáil i dtalamh nó ó fhorbairt talún.
[1965, a. 42.]
97.—(1) Gan dochar d'aon fhoráil eile den Acht seo faoina bhfuil cáin le muirearú faoi Sceideal D, déanfar, faoi réim agus de réir forálacha an ailt seo agus na n-alt ina dhiaidh seo den Chaibidil seo, cáin faoin Sceideal sin a mhuirearú maidir leis na sochair nó na gnóchain uile a éireoidh nó a fhaibhreoidh ó aon ghnó ag déileáil i dtalamh nó ag forbairt talún.
(2) Gan dochar do ghinearáltacht na habairte “déileáil i dtalamh nó ag forbairt talún”, measfar gnó ag déileáil i dtalamh nó ag forbairt talún a bheith á sheoladh i gcás ina ndéanfaidh duine ag a mbeidh leas in aon talamh—
(a) an leas sin, nó leas a dhíorthaíonn uaidh, a dhiúscairt, tar éis dó féin nó duine a bhfuil baint aige leis an talamh a fhorbairt nó a forbairt a áirithiú nó dul faoi aon oibleagáid chun an talamh a fhorbairt nó a forbairt a áirithiú,
(b) an leas sin, nó leas a dhíorthaíonn uaidh, a dhiúscairt agus go mbeidh an duine ar chuige a rinneadh an diúscairt nó duine a bhfuil baint aige leis an duine sin, tráth na diúscartha nó roimhe sin, tar éis conradh (seachas conradh a mbeidh na Coimisinéirí Ioncaim nó, ar achomharc, na Coimisinéirí Speisialta, sásta ina thaobh, nach raibh aon eolas ag an diúscróir i dtaobh é a bheith ann, agus nach raibh aon chúis aige lena cheapadh go raibh) a dhéanamh chun an talamh a fhorbairt, nó go mbeidh an diúscairt faoi réir aon choinníll maidir le forbairt na talún nó go ndéanfar é de bhun aon chomhshocraíochta i leith forbairt na talún,
(c) leas a dhíorthaíonn ón leas sin a dhiúscairt i gcúinsí go mbeadh, ar leithligh ón alt seo, an chomaoin i leith na diúscartha le cur i gcuntas mar fháltas trádála ó thrádáil a bhí á seoladh aige dá mba í an chomaoin í i leith diúscairt an leasa iomláin a fuair sé; nó
(d) aon cheart maidir le forbairt na talún a dheonú d'aon duine ar chomaoin luachmhar seachas íocaíocht lena mbaineann alt 87.
Gach tagairt san fho-alt seo do leas in aon talamh a dhiúscairt nó d'forbairt aon talún folaíonn sí tagairt do leas in aon chuid den talamh sin a dhiúscairt nó d'aon chuid den talamh sin a fhorbairt.
(3) I gcás ina ndéanfaidh duine, tar éis dó leas in aon talamh a fháil, iomlán an leasa sin a dhiúscairt tar éis dó aon fhoirgneamh a fhoirgniú, a athfhoirgniú, a mhéadú nó a athrú ar an talamh, measfar, d'ainneoin aon ní i bhfo-alt (2) (a), nach i gcúrsa gnó ag déileáil i dtalamh nó ag forbairt talún a seoladh a ghníomhaíochtaí maidir leis an talamh, i gcás—
(a) nach mbeadh sé le háireamh maidir leis an duine, dá ndéanfaí neamhshuim de na gníomhaíochtaí sin, gur sheol sé, aon tráth laistigh de thrí bliana roimh dháta na diúscartha sin, gnó ag déileáil i dtalamh ní ag forbairt talún, agus
(b) gurb amhlaidh—
(i) i gcás inar foirgníodh nó inar athfoirgníodh an foirgneamh, nár ghiorra ná sé bliana an tréimhse ón tráth a críochnaíodh an foirgniú nó an t-athfhoirgniú go dtí an tráth a diúscraíodh an leas agus gurbh é an duine aon-áititheoir an fhoirgnimh i gcaitheamh iomlán na tréimhse sin, nó
(ii) i gcás inar pearsa aonair an duine, gur deimhin leis na Coimisinéirí Ioncaim, nó, ar achomharc, leis na Coimisinéirí Speisialta, go ndearnadh an foirgneamh a fhoirgniú, a athfhoirgniú, a mhéadú nó a athrú chun a áitithe go heisiatach aige mar aon-teaghais nó mar phríomh-theaghais dó féin agus go raibh sé áitithe amhlaidh iarbhír ar feadh iomlán na tréimhse go substainteach ón tráth a críochnaíodh an foirgniú, an t-athfhoirgniú, an méadú nó an t-athrú go dtí an tráth a diúscraíodh an leas, nó
(iii) gur deimhin leis na Coimisinéirí Ioncaim, nó, ar achomharc, leis na Coimisinéirí Speisialta, gur foirgníodh nó gur athfhoirgníodh an foirgneamh chun an áitithe go heisiatach ag an duine mar theach feirme nó foirgneamh feirme chun an talamh a oibriú mar fheirm agus go raibh sé áitithe amhlaidh iarbhír ar feadh iomlán na tréimhse go substainteach ón tráth a críochnaíodh an foirgniú nó an t-athfhoirgniú go dtí an tráth a diúscraíodh an leas, nó
(iv) i gcás inar athfhoirgníodh, inar méadaíodh nó inar athraíodh an foirgneamh, ar feadh tréimhse nár ghiorra ná sé bliana roimh an tráth a críochnaíodh an t-athfhoirgniú, an méadú nó an t-athrú nach raibh aon chuid den fhoirgneamh áitithe ar shlí seachas ag an duine nó duine de thuistí an duine nó ag duine clainne leis an duine,
agus, chun críocha mhír (b) (ii), measfar an foirgneamh a bheith áitithe go heisiatach ag pearsa aonair mar theaghais aige i gcás ina bhfuil sé áitithe go formhór aige féin, ag duine dá thuistí nó ag duine clainne leis mar theaghais agus nach bhfuil aon chuid de áitithe chun críocha trádála ach go bhfuil cuid de áitithe chun críocha gairme.
(4) (a) Measfar gur trádáil laistigh de Sceideal D, nó de réir mar bheidh gur cuid de thrádáil den sórt sin, gnó ag déileáil i dtalamh nó ag forbairt talún agus déanfar cáin i leith na mbrabús nó na ngnóchan uaidh a mhuirearú dá réir sin faoi Chás I den Sceideal sin D i gcás ina mbeadh sé le meas, ar leithligh ón alt seo, gur trádáil den sórt sin nó cuid de thrádáil den sórt sin an gnó dá mba éard gach diúscairt ar leas i dtalamh a rinneadh i gcúrsa an ghnó diúscairt ar an leas iomlán sa talamh a fuair an duine a bhí ag seoladh an ghnó agus gur i gcúrsa an ghnó a fuair sé an leas sin agus, i gcás freisin, ar leithligh ón alt seo, inarb éard é an gnó trádáil den sórt sin nó cuid de thrádáil den sórt sin.
(b) In aon chás eile déanfar cáin i leith na mbrabús nó na ngnóchan ag déileáil i dtalamh nó ag forbairt talún a mhuirearú faoi Chás IV de Sceideal D.
Brabúis nó gnóchain ó dhéileáil i dtalamh nó ó fhorbairt talún a ríomh faoi Chás I de Sceideal D.
[1965, a. 43.]
98.—(1) I gcás inarb éard é, nó ina bhfuil sé le meas gurb éard é, gnó ag déileáil i dtalamh nó ag forbairt talún trádáil laistigh de Sceideal D nó cuid de thrádáil den sórt sin beidh, maidir le ríomh brabús nó gnóchan an ghnó, éifeacht, faoi réir forálacha fho-alt (2), ag na rialacha agus na forálacha is infheidhmithe maidir le Cás I den Sceideal sin.
(2) (a) Aon chomaoin, seachas cíos nó méid a áirítear mar chíos faoi alt 83, i leith leas in aon talamh nó i gcuid d'aon talamh a dhiúscairt, áireofar í mar chomaoin i leith stoc trádála a dhiúscairt agus cuirfear i gcuntas í dá réir sin mar fháltas trádála.
(b) Aon leas (dá ngairtear an t-uasleas ina dhiaidh seo san fho-alt seo) in aon talamh a theachtann an trádálaí agus a ndearna stoc trádála de chuid na trádála de leanfaidh sé i gcónaí de beith ina stoc trádála den sórt sin agus measfar gurb é a luach aon tráth áirithe méid is comhionann leis an méid a chosain sé ar an trádálaí é a fháil lúide méid is comhionann leis an méid a chosain sé ar an trádálaí aon leas (dá ngairtear íosleas ina dhiaidh seo san fho-alt seo) a bhunú a bhfuil an t-uasléas tagtha chun bheith faoina réir.
(c) Chun críocha mhír (b) measfar, faoi réir míreanna (e) agus (f), gurb é comhiomlán na méideanna seo a leanas an méid a chosain sé an t-uasleas a fháil, is é sin le rá:
(i) i gcás inar leas léasach an leas, méid aon fhíneála, préimhe nó suime eile dá shórt a d'íoc an trádálaí mar chomaoin i leith an léas a dheonú, nó, más trí shannadh a fuair sé an léas, an méid a d'íoc sé mar chomaoin i leith an tsannta;
(ii) i gcás inar leas léasach an leas, méid is comhionann leis an méid arbh é margadh-luach, tráth na fála, aon chíosa é a bhí forcoimeádta faoin léas;
(iii) i gcás nach leas léasach an leas, an méid a d'íoc an trádalaí i leith an leas a fháil mar aon le méid comhionann leis an méid arbh é, tráth na fála, margadh-luach aon chíosa fheofheirme, cíosmhuirir, blianachta, nó íocaíochta bliantúla eile é a bhí forcoimeádta nó muirearaithe ar an talamh;
(iv) an méid a d'íoc an trádálaí i modh caiteachais dlí agus caiteachais eile maidir leis an leas a fháil;
(v) i gcás ina bhfuil an trádálaí tar éis an talamh a fhorbairt, an méid caiteachais a thabhaigh sé leis an bhforbairt;
ach, i gcás ina bhfuil níos mó ná leas amháin sa talamh ag an trádálaí, ní chuirfear aon mhéid i gcuntas faoi fhomhír (v) ach amháin maidir leis an leas sin a bhfuil an leas eile nó na leasanna eile go léir faoina réir.
(d) Chun críocha mhír (b), measfar gurb é an costas a bhain don trádálaí ag bunú íosleasa—
(i) i gcás inar leas in iomlán na talún lena mbaineann an t-uasleas an t-íosleas, an bhreis atá ag an gcostas a bhain don trádálaí, arna ríomh de réir mhír (c), ag fáil an uasleasa ar mhargadh-luach aon leas atá coimeádta aige, nó
(ii) i gcás inar leas i gcuid den talamh lena mbaineann an t-uasleas an t-íosleas, an méid atá de bhreis ag an gcion sin den chostas a bhain leis an uasleas a fháil is inchurtha i leith na coda sin ar mhargadhluach aon leasa sa chuid sin atá coimeádta aige.
Chun críocha fhomhír (ii), tiocfar ar an gcion de chostas an uasleasa a fháil is inchurtha i leith coda den talamh lena mbaineann an leas sin trí gach ceann de na méideanna iomaí a meastar, faoi mhír (c), a chomhdhéanann costas an uasleasa sin a fháil a chionroinnt mar is cóir.
(e) I gcás inar ar shlí seachas ar chomaoin i modh airgid nó luach airgid a fuair an trádálaí an t-uasleas in aon talamh agus, go háirithe, i gcás inar faoi uacht nó faoi dhíthiomnacht nó i modh bronntanais a fuair sé an leas measfar, chun críocha mhír (c), go bhfuair sé an leas ar chomaoin comhionann le margadh-luach an leasa an tráth a fuair sé é.
(f) Déanfar costas an uasleasa a fháil a ríomh de réir na bhforálacha sin roimhe seo den fho-alt seo d'ainneoin nach raibh an trádáil tosaithe tráth na fála nó nach raibh an leas leithreasaithe mar stoc trádala an uair sin; ach, i gcás inar faide ná cúig bliana an tréimhse idir tráth an leasa a fháil agus tráth an leithreasaithe, measfar, chun críocha na bhforálacha sin, gur cheannaigh an trádálaí an leas cúig bliana roimh tráth an leithreasaithe ar chomaoin comhionann lena mhargadhluach an tráth sin.
Chun críocha na míre seo, gan dochar do leithreasú ar leas i dtalamh mar stoc trádála tarlú ar shlí eile, beidh leithreasú den sórt sin ann ar aon ní acu seo a leanas tarlú—
(i) aon leas sa talamh, nó in aon chuid de, a dhiúscairt,
(ii) an trádálaí do chur in iúl go bhfuil sé ullamh ar aon leas sa talamh nó in aon chuid de a dhiúscairt,
(iii) tosú ar an talamh, nó ar aon chuid de, a fhorbairt, nó
(iv) an trádálaí nó duine a bhfuil baint aige leis do dhéanamh aon chomhshocraíochta chun forbairt a dhéanamh, nó chun a áirithiú go ndéanfar forbairt, ar an talamh nó ar aon chuid de.
(g) Beidh éifeacht ag alt 62 ionann is dá bhfágfaí ar lár an fhoráil atá i mír (2) de maidir le cás ina bhfuil deireadh tagtha mar gheall ar bhás pearsan aonair le trádáil a bhí á seoladh aige.
(h) Cuirfear i gcuntas mar fháltas trádála aon chomaoin (seachas íocaíocht lena mbaineann alt 87) i leith an trádálaí do dheonú aon chirt maidir le forbairt aon talún.
(i) Maidir le haon talamh a bhfuil aon leas ann le háireamh mar stoc trádála—
(i) déanfar, ach amháin a mhéid a fhoráiltear leis na forálacha sin roimhe seo den fho-alt seo, neamhshuim d'aon chíos is iníoctha nó is inghlactha, agus
(ii) déanfar neamhshuim mar an gcéanna d'fháltais agus d'eisíocaíochtaí eile de bharr, nó is inchurtha i leith, áitiú nó úsáid na talún ag an trádálaí (seachas úsáid chun críocha na trádála) nó ag aon duine eile.
Brabúis nó gnóchain ó dhéileáil i dtalamh nó ó fhorbairt talún a ríomh faoi Chás IV de Sceideal D.
[1965, a. 44.]
99.—I gcás gnó ag déileáil i dtalamh nó ag forbairt talún arb inmhuirir faoi Chás IV de Sceideal D cáin ar na brabúis nó ar na gnóchain uaidh, déanfar na brabúis nó na gnóchain a thiocfaidh in aon bliain mheasúnachta d'aon leas i dtalamh a dhiúscairt a ríomh mar a bheadh, faoi alt 98, an céanna le ríomh chun críocha Chás I de Sceideal D dá mba thrádáil an gnó:
Ar choinníoll i gcás—
(a) maidir leis na brabúis nó na gnóchain a bhfuil duine inchurtha, faoi na forálacha sin roimhe seo den Chaibidil seo, faoi cháin ina leith faoin gCás sin IV d'aon bhliain mheasúnachta inar brabúis nó gnóchain iad go hiomlán ó idirbheart amháin a bhain le leas i dtalamh an dhiúscairt, agus
(b) dá ndéanfaí neamhshuim den idirbheart sin, nach mbeadh sé le meas maidir leis an duine sin gur sheol sé, aon tráth laistigh de thrí bliana roimh an idirbheart, gnó ag déileáil i dtalamh nó ag forbairt talún,
go ndéanfar neamhshuim den mhéid sin de na brabúis nó de na gnóchain sin nach mó ná £1,500.
Leasanna i dtalamh a aistriú idir daoine áirithe atá i gcomhlachas le chéile.
[1965, a. 45.]
100.—(1) Chun críocha measúnachta d'aon bhliain dar tosach an 6ú lá d'Aibreán, 1965, nó aon 6ú lá d'Aibreán dá éis sin, i gcás ina ndéanfaidh aon duine aon leas i dtalamh a dhiúscairt agus—
(a) gur comhlacht daoine ar a bhfuil rialú ag an diúscróir an duine chun a ndéanfar an diúscairt (dá ngairtear an t-aistrí anseo ina dhiaidh seo) nó gur comhlacht daoine ar a bhfuil rialú ag an aistrí an diúscróir nó gur comhlachtaí daoine an diúscróir agus an t-aistrí agus go bhfuil rialú ag duine éigin eile orthu araon;
(b) go ndiúscrófar an leas ar phraghas is mó ná a mhargadhluach; agus
(c) i ndáil leis an bpraghas—
(i) nach bhfuil sé le cur i gcuntas, maidir leis an diúscróir, le linn ríomh a bheith á dhéanamh chun críocha cánach ar na brabúis nó na gnóchain ó ghnó ag déileáil i dtalamh nó ag forbairt talún nó ó thrádáil arb éard í nó ar cuid di gnó den sórt sin, ach
(ii) go bhfuil sé le cur i gcuntas amhlaidh maidir leis an aistrí,
measfar chun críocha cánach go bhfuair an t-aistrí an leas ar praghas ar cóimhéid lena mhargadh-luach an tráth a fuair sé é.
(2) Chun críocha measúnachta d'aon bhliain dar tosach an 6ú lá d'Aibreán, 1965, nó aon 6ú lá d'Aibreán dá éis sin, i gcás ina ndéanfaidh aon duine leas i dtalamh a dhiúscairt agus—
(a) gur comhlacht daoine ar a bhfuil rialú ag an diúscróir an duine chun a ndéanfar an diúscairt (dá ngairtear an t-aistrí anseo ina dhiaidh seo) nó gur comhlacht daoine ar a bhfuil rialú ag an aistrí an diúscróir nó gur comh lachtaí daoine an diúscróir agus an t-aistrí agus go bhfuil rialú ag duine éigin orthu araon—
(b) go ndiúscrófar an leas ar phraghas is lú ná a mhargadhluach, agus
(c) i ndáil leis an bpraghas—
(i) nach bhfuil sé le cur i gcuntas, maidir leis an aistrí, le linn ríomh a bheith á dhéanamh chun críocha cánach ar na brabúis nó na gnóchain ó ghnó ag déileáil i dtalamh nó ag forbairt talún nó ó thrádáil arb éard í nó ar cuid di gnó den sórt sin, ach
(ii) go bhfuil sé le cur i gcuntas amhlaidh maidir leis an diúscróir,
measfar chun críocha cánach go ndearna an diúscróir an leas a dhiúscairt ar phraghas comhionann lena mhargadh-luach an tráth a rinne an diúscróir é a dhiúscairt.
(3) San alt seo folaíonn “comhlacht daoine” comhpháirtíocht.
Muirearófar cáin faoi Chás IV de Sceideal D maidir le scaireanna áirithe a dhíol.
[1965, a. 46.]
101.—(1) I gcás inarb éard iad gníomhaíochtaí nó cuid de ghníomhaíochtaí cuideachta foirgneamh a thógail nó a áirithiú go dtógfar é agus tar éis an tógáil a bheith tosaithe agus tráth nach déanaí ná sé bliana tar éis a chríochnaithe go ndíolfar scaireanna sa chuideachta le duine ag a bhfuil, nó ag a mbeidh de dhroim an díola, rialú ar an gcuideachta, agus ar leith ón alt seo nach fáltas de ghné ioncaim i lámha an díoltóra an chomaoin i leith an díola, measfar, má chomhlíontar na coinníollacha a shonraítear i bhfo-alt (2), gurb ioncam de chuid an díoltóra suas go dtí an méid a shonraítear i bhfo-alt (5) an chomaoin, agus beidh sí inmhuirir faoi Chás IV de Sceideal D dá réir sin.
(2) Is iad na coinníollacha dá dtagraítear i bhfo-alt (1) den alt seo—
(a) go ndíolfar na scaireanna an 11ú lá de Bhealtaine, 1965, nó dá éis sin;
(b) go mbeidh (go díreach nó go neamhdhíreach) leas ag an gcuideachta, tráth an díola, san fhoirgneamh agus gur cúigiú cuid nó níos mó de ghlansócmhainní na cuideachta luach an leasa agus aon leasa a bheidh ag an gcuideachta amhlaidh an tráth sin in aon fhoirgneamh eile (nach foirgneamh a críochnaíodh níos mó ná sé bliana roimh an tráth sin ná foirgneamh nach bhfuil an coinníoll a shonraítear i mír (c) comhlíonta maidir leis) a thóg an chuideachta nó ar áirithigh an chuideachta go dtógfaí é;
(c) ar fhógra chuige sin a bheith seirbheáilte uirthi ag an gcigire, nach mbeidh an chuideachta tar éis a shuíomh, laistigh de lá agus fiche tar éis dáta an fhógra nó laistigh de cibé am breise a cheadaigh na Coimisinéirí Ioncaim, gur stoc trádála de chuid trádála atá á seoladh aici an leas sin agus go ndearna sí nó go ndéanfaidh sí é a dhiúscairt i ngnáthchúrsa na trádála sin.
(3) Ní bheidh feidhm ag fo-alt (1) den alt seo—
(a) má dhéanann duine nó daoine na scaireanna sa chuideachta a dhíol le cuideachta eile agus go mbeidh na scaireanna i ngach cuideachta acu sin ar teachtadh (go díreach nó go neamhdhíreach) ag an duine céanna nó ag na daoine céanna sa chomhréir chéanna, nó
(b) má dhíolann cuideachta amháin na scaireanna le cuideachta eile agus go mbeidh na scaireanna i ngach cuideachta acu ar teachtadh (go díreach nó go neamhdhíreach) ag an duine céanna nó ag na daoine céanna sa chomhréir chéanna,
agus aird a thabhairt i ngach cás ar aon difear idir na scaireanna nó idir na cearta a ghabhann leo.
(4) I gcás ina dtarlóidh roimh an díol scaireanna a luaitear i bhfo-alt (1) go mbeidh an cuideachta—
(a) tar éis a leas san fhoirgneamh, nó leas a dhíorthaíonn ón leas sin, a dhiúscairt chun an duine arb é ceannaitheoir na scaireanna é, nó chun cuideachta ag a bhfuil baint leis an gceannaitheoir, nó
(b) tar éis aon leas san fhoirgneamh a dhiúscairt chun nó i bhfabhar aon duine, agus go bhfaighidh ceannaitheoir na scaireanna, nó cuideachta ag a bhfuil baint leis an gceannaitheoir, an leas roimh an díol nó tar éis an díola de bhun comhshocraíochtaí arna ndéanamh tráth nach déanaí ná tráth an díola,
beidh feidhm ag fo-alt (1) ionann is dá mbeadh an leas a diúscraíodh dílsithe fós féin don chuideachta chéadluaite tráth na scaireanna a dhíol agus nárbh shócmhainní de chuid na cuideachta aon sócmhainní de chuid na cuideachta is ionann agus an chomaoin i leith an leas a dhiúscairt.
(5) Is é méid a mbeidh sé le meas faoi fho-alt (1) gurb ioncam de chuid an díoltóra é an chionúireacht iomchuí den mhéid (más ann) de bhrabúis nó de ghnóchain na cuideachta ab inmhuirir i leith cánach a bheadh ann dá mba stoc trádála le trádáil a bhí á seoladh ag an gcuideachta an leas dá dtagraítear i mír (b) agus i mír (c) d'fho-alt (2) (nó gach leas den sórt sin i gcás níos mó ná leas amháin a bheith ann) agus dá ndíolfaí an leas nó na leasanna sin an tráth sin ar chomaoin comhionann leis an méid seo a leanas, is é sin le rá, méid na comaoine cuí i leith na scaireanna eisithe go léir sa chuideachta—
(a) lúide aon bhreis a bhí ag margadh-luach sócmhainní na cuideachta ar an leas nó na leasanna sin thar dhliteanais chomhiomlána na cuideachta tráth an díola, nó
(b) móide aon bhreis a bhí ag na dliteanais chomhiomlána sin ar an margadh-luach sin:
Ar choinníoll nach measfar, chun críocha an fho-ailt seo agus an fho-ailt díreach ina dhiaidh seo, margadh-luach cháilmheas ghnó na cuideachta a bheith níos mó ná trí oiread mheán-ioncam na cuideachta ar feadh bliana amháin (arna ríomh chun críocha cánach) do na trí bliana díreach roimh thráth na scaireanna a dhíol nó, más giorra ná sin de thréimhse an chuideachta ann, don tréimhse níos giorra sin.
(6) Chun críocha an ailt seo, is í an chomaoin chuí i leith na scaireanna eisithe uile i gcuideachta an chomaoin iarbhír i leith an díol scaireanna a luaitear i bhfo-alt (1) móide (murarbh é díol na scaireanna eisithe go léir an díol sin) an chomhréir idir an méid iomlán scaireanna eisithe agus an méid scaireanna a díoladh:
Ar choinníoll go measfar, chun críocha an ailt seo, i gcás nach den ghné chéanna scaireanna eisithe uile na cuideachta nó nach iad na cearta céanna a ghabhann leo go léir agus nár díoladh na scaireanna uile den díol sin, gurb í an chomaoin chuí i leith na scaireanna eisithe uile sa chuideachta an tsuim ab ionann, an tráth a díoladh na scaireanna, agus margadh-luach an leasa nó na leasanna uile a luaitear i bhfo-alt (5) lúide nó, de réir mar a dhlíonn an cás, móide an bhreis a luaitear i mír (a) nó i mír (b) d'fho-alt (5).
(7) Chun críocha fho-alt (5) is í an chomhréir iomchuí, maidir le haon díol scaireanna, an chomhréir idir an gcomaoin iarbhír i leith an díola sin agus an chomaoin iarbhír i leith na díola sin agus an chomaoin chuí i leith na scaireanna eisithe uile sa chuideachta, ar shlí, ámh, gurb í an chomhréir iomchuí, i gcás ina bhfuil éifeacht ag an gcoinníoll a ghabhann leis an bhfo-alt sin roimhe seo, cibé comhréir is cóir ag féachaint do líon agus do ghné na scaireanna a díoladh agus do na cearta a ghabhann leo, i gcomparáid le líon agus gné na scaireanna eisithe uile sa chuideachta agus do na cearta nó na cearta éagsúla a ghabhann leo.
(8) Beidh aon cháin inghnóthaithe ón gcuideachta is inmhuirir ar an díoltóir de bhua na bhforálacha sin roimhe seo agus nach mbeidh íoctha aige, agus i gcás inar pearsa aonair an díoltóir measfar chun críocha an fho-ailt seo gurb í an chuid is airde dá ioncam an méid a measfar (de bhua fho-alt (1)) gurb ioncam dá chuid é.
(9) I gcás ina ndéanfaí, de dhroim scaireanna a dhíol, a mheas, faoi fho-alt (1), gurbh ioncam de chuid an díoltóra aon mhéid áirithe dá gcomhlíonfaí an coinníoll a shonraítear i bhfo-alt (2) (c), agus go mbeidh aon leas i bhfoirgneamh den sórt a luaitear i bhfo-alt (2) (b) ar teachtadh fós féin ag an gcuideachta lá cothrom sé bliana ó lá an díola, ansin, measfar go bhfuair an chuideachta a chóimhéid d'ioncam an lá cothrom sé bliana sin agus beidh sí inmhuirir faoi Chás IV de Sceideal D dá réir sin.
(10) Má tharlaíonn, tar éis na scaireanna a dhíol, go bhfaibhreoidh aon fháltais chun na cuideachta ó leas i bhfoirgneamh a dhiúscairt i gcúrsa gnó ag déileáil i dtalamh nó ag forbairt talún is leas a bhí ag an gcuideachta, an tráth a díoladh na scaireanna agus a ndearnadh an brabús a d'éireodh ar an gcéanna a dhiúscairt a chur i gcuntas ina leith le linn ríomh a bheith á dhéanamh ar an méid ioncaim ab inmhuirir i leith cánach faoi threoir an díola faoi na forálacha sin roimhe seo den alt seo, déanfar neamhshuim de na fáltais chun críocha cánach ioncaim más cóir agus a mhéid is cóir sin ag féachaint d'aon cháin a muirearaíodh faoi na forálacha sin.
(11) I gcás ina bhfuil cuideachta tar éis foirgneamh a fhoirgniú, nó tar éis tosú ar fhoirgneamh a fhoirgniú, ar thalamh ina bhfuil leas ag cuideachta lena bhfuil baint ag an gcuideachta sin agus go bhfaighidh duine rialú ar an gcéad chuideachta tar éis an foirgniú a bheith tosaithe agus tráth nach déanaí ná sé bliana tar éis é a chríochnú, ansin, maidir le scaireanna sa chuideachta ag a bhfuil leas sa talamh a dhíol leis an duine sin (arna dhéanamh roimh an duine sin d'fháil rialú ar an gcéad chuideachta nó dá éis sin), beidh feidhm ag na fo-ailt sin roimhe seo mar atá feidhm acu maidir le cuideachta den sórt a luaitear iontu ach amháin tagairtí do leas sa talamh a chur in ionad tagairtí do leas san fhoirgneamh.
(12) I gcás ina bhfoirceannfar cuideachta nach seolann trádáil ach arb iad a gníomhaíochtaí nó cuid dá gníomhaíochtaí foirgneamh a fhoirgniú nó a áirithiú go bhfoirgneofaí foirgneamh agus go dtarlóidh tosú an fhoirceannta tráth tar éis an foirgniú a bheith tosaithe agus tráth nach déanaí ná sé bliana tar éis é a chríochnú, ansin, má bhí (díreach nó neamhdhíreach) leas ag an gcuideachta san fhoirgneamh díreach roimh an tráth sin, measfar, chun críocha cánach ioncaim, go bhfuair an chuideachta, díreach roimh an tráth sin, brabúis neamhchánaithe, is inmhuirir faoi Chás IV de Sceideal D), ar cóimhéid leis an méid (más ann) brabús nó gnóchan de chuid na cuideachta ab inmhuirir i leith cánach a d'éireodh dá mba rud é, i gcás inarbh stoc trádála thrádáil a bhí á seoladh ag an gcuideachta an leas, go ndearnadh, díreach roimh an tráth sin, an leas a dhiúscairt i gcúrsa na trádála ar chomaoin ar cóimhéid lena mhargadh-luach an tráth sin.
(13) Chun críocha na bhfo-alt sin roimhe seo, measfar go bhfolaíonn foirgneamh neamhchríochnaithe an méid sin d'aon ábhar leis an gcuideachta is gá chun an foirgneamh a thógáil, agus measfar go bhfolaíonn foirgneamh (críochnaithe nó neamhchríochnaithe) a láithreán.
(14) Chun críocha na ailt seo—
(a) forléireofar “scair” maidir le cuideachta nach bhfuil faoi theorainn scaireanna (cibé acu atá nó nach bhfuil scairchaipiteal aici) mar fhocal a fholaíonn tagairtí do leasanna an chomhalta sa chuideachta sa cháil sin is cuma cad é an sórt leas an leas sin, agus
(b) measfar gurb ionann agus scair a dhíol na cearta a ghabhann le scair nó is cuid de scair a dhíol, amhail agus dá mba scaireanna ar leithligh na cearta a folaíodh sa díol agus na cearta nár folaíodh.
(15) I gcás ina measfar de bhua an ailt seo gurb ioncam de chuid an díoltóra an chomaoin i leith scaireanna a dhíol agus go mbeidh aon urrúis de chuid na cuideachta seachas scaireanna sa chuideachta folaithe sa díol ar phraghas de bhreis ar dhliteanas na cuideachta i leith na n-urrús, áireofar chun críocha an ailt seo gur cuid den chomaoin i leith na scaireanna a dhíol an bhreis.
Feidhm alt 101 maidir le scaireanna i gcuideachtaí sealbhaíochta a dhíol.
[1965, a. 47.]
102.—(1) Faoi réir forálacha an ailt seo, i gcás—
(a) inarb é sórt cuideachta cuideachta (dá ngairtear an chéad chuideachta ina dhiaidh seo san alt seo) go mbeadh feidhm ag alt 101 dá ndíolfaí scaireanna sa chuideachta le duine ag a bhfuil, nó ag a mbeadh de dhroim an díola, rialú ar an gcuideachta;
(b) inar le cuideachta eile (dá ngairtear an dara cuideachta ina dhiaidh seo san alt seo) scaireanna sa chuideachta sin (go díreach nó trí ainmní);
(c) ina ndíolfar aon tráth (dá ngairtear an tráth iomchuí ina dhiaidh seo san alt seo) scaireanna sa dara cuideachta le duine ag a bhfuil, nó ag a mbeidh de dhroim an díola, rialú ar an gcéad chuideachta; agus
(d) gur scaireanna den ghné chéanna agus a thugann na cearta céanna na scaireanna eisithe uile sa dara cuideachta an tráth iomchuí,
measfar chun críocha alt 101 go ndearnadh an uimhir iomchuí scaireanna sa chéad chuideachta a dhíol an tráth iomchuí leis an duine a luaitear i mír (c) ag díoltóir na scaireanna a luaitear sa mhír sin ar chomaoin comhionann leis an méid a shonraítear i bhfo-alt (3).
(2) Chun críocha an fho-ailt sin roimhe seo, is í an uimhir iomchuí scaireanna sa chéad chuideachta an uimhir a gheofar tríd an uimhir iomlán scaireanna sa chéad chuideachta ba de chuid (mar a dúradh), an tráth iomchuí, leis an dara cuideachta a iolrú ar an gcodán arb é a uimhreoir an uimhir scaireanna sa dara cuideachta a díoladh mar a luaitear i mír (c) den fho-alt sin agus arb é a ainmneoir an uimhir iomlán scaireanna eisithe sa dara cuideachta an tráth iomchuí.
(3) Is é an méid dá dtagraítear i bhfo-alt (1) méid na comaoine i leith an díola a luaitear i bhfo-alt (1) (c)—
(a) lúide an méid a gheofar trí aon bhreis a bheidh sa luach a shonraítear san fho-alt ina dhiaidh seo thar dhliteanais chomhiomlána an dara cuideachta an tráth iomchuí a iolrú ar an gcodán a shonraítear san fho-alt sin roimhe seo, nó
(b) móide an méid a gheofar trí aon bhreis a bheidh sna dliteanais sin thar an luach sin a iolrú ar an gcodán sin.
(4) Is é an luach dá dtagraítear san fho-alt sin roimhe seo an luach arb é, an tráth iomchuí, margadh-luach sócmhainní uile an dara cuideachta é seachas na scaireanna sa chéad chuideachta dá cuid (mar a dúradh) an tráth sin.
(5) I gcás ina dtarlóidh, sna himthosca a thuairiscítear i míreanna (a) go (c) d'fho-alt (1), nach den ghné chéanna na scaireanna eisithe uile sa dara cuideachta, nó nach iad na cearta céanna a thugann siad go léir, an tráth iomchuí, beidh éifeacht ag na forálacha sin roimhe seo den alt seo ionann is dá bhfágfaí ar lár mír (1) (d) agus dá gcuirfí in ionad an chodáin a shonraítear i bhfo-alt (2) cibé codán is codán cóir ag féachaint d'uimhir agus do ghné na scaireanna sa dara cuideachta a díoladh mar a luaitear i bhfo-alt (1) (c) agus na cearta a ghabh leo, i gcomparáid le huimhir agus gné na scaireanna eisithe uile sa dara cuideachta an tráth iomchuí agus na cearta nó na cearta éagsúla a ghabh leo, agus aon tagairt don chodán chéadluaite a fhorléiriú dá réir sin.
(6) I gcás ina dtarlóidh, sna himthosca a thuairiscítear i míreanna (a) go (c) d'fho-alt (1)—
(a) gur cuideachta den sórt a luaitear sa mhír sin (a) an dara cuideachta í féin, agus
(b) go bhfuil, nó go mbeidh de dhroim an díola, rialú ar an dara cuideachta ag an duine lena ndíolfar na scaireanna sa dara cuideachta,
beidh feidhm ag forálacha alt 101 agus ag na forálacha roimhe seo den alt seo, go huile.
(7) Más rud é, in ionad scaireanna sa dara cuideachta a dhíol mar a luaitear i bhfo-alt (1) (c), gurb iad na scaireanna a dhíolfar scaireanna i gcuideachta (dá ngairtear an chuideachta dheiridh ina dhiaidh seo san fho-alt seo) ag a bhfuil, trí shraith cuideachtaí, leas neamhdhíreach i scaireanna na chéad chuideachta, beidh feidhm ag na forálacha roimhe seo den alt seo, agus iad modhnaithe mar is gá, maidir le gach cuideachta (arb í an chéad chuideachta í nó an chuideachta dheiridh nó ceann den sraith cuideachtaí) ar a mbeidh, tráth an díola nó ar a mbeidh, de dhroim an díola, rialú ag an duine lena ndíolfar na scaireanna sa chuideachta.
Forálacha d'fhorlíonadh ar ailt 101 agus 102.
[1965, a. 48.]
103.—(1) I gcás ina ndéanfar bearta cónasctha scaireanna i gcuideachta a dhíol tráthanna éagsúla leis an duine céanna agus go bhfaighidh an duine sin, de dhroim aon cheann de na díola seachas an chéad díol, rialú ar an gcuideachta, ansin, chun críocha cheachtar den dá alt roimhe seo, measfar aon díol níos luaithe ná an díol ar dá dhroim a gheobhaidh sé rialú (nach díol a rinneadh roimh an 11ú lá de Bhealtaine, 1965) a bheith arna dhéanamh tráth an díola sin.
(2) Chun críocha an fho-ailt sin roimhe seo measfar bearta scaireanna a bheith cónasctha más bearta scaireanna iad faoi seach de chuid (go díreach nó trí ainmní) an duine chéanna nó beirt daoine nó níos mó a bhfuil baint ag duine acu leis an duine eile nó le gach duine de na daoine eile; agus chun críocha an fho-ailt seo measfar gur de chuid duine scaireanna—
(a) más de chuid chuideachta iad atá faoina rialú, nó
(b) má tá siad ar teachtadh ag iontaohaithe de dhroim socraíochta (mar a mhínítear in alt 96 (3)) arb eisean an socraitheoir (mar a mhínítear amhlaidh) ina leith.
(3) I gcás ina bhfaighidh duine rialú ar chuideachta aon tráth—
(a) aon díol ar scaireanna sa chuideachta, cibé acu díol leis an duine sin é nó le duine óna bhfaighidh sé na scaireanna go díreach nó go neamhdhíreach, a rinneadh roimh an tráth sin agus a rinneadh de bhun comhshocraíochtaí chun an rialú ar an gcuideachta a aistriú, nó
(b) aon díol ar scaireanna sa chuideachta arna dhéanamh le duine eile óna bhfuair an duine chéadluaite iad, go díreach nó go neamhdhíreach, is díol a rinneadh tar éis an trátha sin agus a rinneadh de bhun comhshocraíochtaí chun na scaireanna a aistriú chun an duine chéadluaite,
measfar, chun críocha an dá alt roimhe seo, gur díol é a mbeidh rialú ar an gcuideachta dá dhroim ag an neas-cheannaitheoir.
(4) Chun críocha an ailt seo agus an dá alt roimhe seo measfar gur díol le duine díol le cuideachta faoin rialú, nó lena ainmní, agus measfar gur leas a bhunú i bhfabhar duine leas a bhunú i bhfabhar cuideachta faoina rialú nó i bhfabhar a ainmní.
(5) Chun na gcríocha réamhráite, i gcás beirt daoine nó níos mó a bheith ag gníomhú le chéile chun rialú ar chuideachta a fháil nó a fheidhmiú, measfar gur duine amháin iad maidir leis an gcuideachta sin.
(6) I gcás scaireanna a dhíol de bhun comhaontú roimh ré, measfar chun críocha an dá alt roimhe seo agus na bhforálacha roimhe seo den alt seo gurb é tráth an comhaontú a dhéanamh tráth an díola.
Caibidil VIII
Cíosanna áirithe a íoc gan Cáin a Asbhaint
Cíosanna áirithe a íoc gan cáin a asbhaint.
[1964, a. 11.]
104.—(1) San alt seo—
ciallaíonn “léasóir” duine lenarb iníoctha cíos;
ciallaíonn “áitreabh” aon tailte, tionóntáin nó oidhreachtáin sa Stát;
ciallaíonn “cíos” aon íocaíocht de shórt dá luaitear in alt 93 (1) (b).
(2) (a) Is dleathach don chigire comhshocraíocht a dhéanamh le léasóir trína ndéanfar an cháin ioncaim is inmhuirir ar aon chíos, nó ar gach cíos, is iníoctha leis an léasóir a mheasúnú agus a mhuirearú trí mheasúnacht faoi Chás IV de Sceideal D in ionad í a asbhaint faoi alt 433 nó 434.
(b) Más rud é de bhun comhshocraíochta den sórt sin go mbeidh léasóir, i gcás aon bhliain mheasúnachta, inmhuirir trí mheasúnacht faoi Chás IV de Sceideal D i leith dhá mhéid cíosa nó níos mó, féadfar na méideanna ar leithligh a mheasúnú san aon mheasúnacht amháin.
(c) Tiocfaidh aon chomhshocraíocht den sórt sin i ngníomh amhail ó thosach na bliana measúnachta.
(d) Féadfaidh ceachtar páirtí in aon chomhshocraíocht den sórt sin, tráth ar bith, fógra a thabhairt i scríbhinn don pháirtí eile gur mian leis an chomhshocraíocht a fhoirceannadh, agus, i ndeireadh míosa ó dháta an fhógra sin a thabhairt, foirceannfar an chomhshocraíocht.
(3) Maidir le comhshocraíocht a dhéanamh faoin alt seo agus ó am go ham i gcaitheamh ré na comhshocraíochta sin, féadfaidh an cigire, trí fhógra i scríbhinn, a cheangal ar an léasóir cibé eolas a shonrófar san fhógra i dtaobh na gcíosanna is infhaighte aige a sheachadadh laistigh den am a bheidh teoranta leis an bhfógra agus, go háirithe agus gan dochar go ghinearáltacht a bhfuil roimhe seo, féadfaidh sé a cheangal ar an léasóir ráiteas a sheachadadh ag insint ainmneacha agus seoltaí na ndaoine uile ag arb iníoctha cíosanna leis, méid bliantúil an chíosa is iníoctha ag gach duine acu sin agus suíomh an áitribh arb iníoctha an cíos sin ina leith.
(4) I gcás inar gá sin chun éifeacht a thabhairt d'fho-alt (2) féadfaidh an cigire fógra i scríbhinn a thabhairt d'aon duine ag arb iníoctha cíos—
(a) á chur in iúl dó go gcaithfear íocaíochtaí den chíos a thiocfaidh chun bheith iníoctha aige leis an léasóir a bheidh i gceist ar dháta sonraithe nó dá éis (nach lú ná mí i ndiaidh dháta an fhógra) a íoc gan cáin a asbhaint;
(b) á chur in iúl go bhfuil an fógra a tugadh cheana faoi mhír (a) den fho-alt seo cealaithe agus gurb inasbhainte cáin as gach íocaíocht den chíos a íocfar tar éis dáta shonraithe (nach lú ná seacht lá i ndiaidh dháta an fhógra).
(5) Beidh éifeacht ag na forálacha seo a leanas maidir le híocaíochtaí cíosa is iníoctha gan cáin a asbhaint de réir treoracha a thabharfar faoi fho-alt (4).
(a) beidh éifeacht ag alt 93 maidir leis na híocaíochtaí ionann agus dá scriosfaí fo-alt (3) (b) den alt sin;
(b) measfar chun críocha alt 81 (4) (b) gur faoi ghearr-léas is iníoctha na híocaíochtaí;
(c) i gcás ina ndéanfar na híocaíochtaí a thiocfaidh chun bheith iníoctha i mbliain mheasúnachta a íoc i leith áitribh a bheidh á áitiú chun críocha trádála nó gairme a sheolann an duine a íocann iad, lamhálfar don duine sin, trí aisíoc nó ar shlí eile, cibé faoiseamh, más aon fhaoiseamh é, is gá chun méid iomlán na cánach a bheidh air sa deireadh don bhliain a laghdú go dtí an méid a bheadh air dá mbeifí gan an fógra faoi fho-alt (4) (a) a thabhairt;
(d) déanfar an oiread de na híocaíochtaí a thiocfaidh chun bheith iníoctha i mbliain mheasúnachta, arb íocaíochtaí iad nach mbeidh le cur i gcuntas ar shlí eile le linn ríomh a dhéanamh, chun críocha cánach ioncaim, ar mhéid aon bhrabús nó gnóchan nó caillteanais de chuid an duine a íocfaidh iad, a asbhaint as ioncam, nó a fhritháireamh in aghaidh ioncam, an duine sin don bhliain mheasúnachta.
Caibidil IX
Forálacha Ilghnéitheacha maidir le Sceideal D
Daoine is inmhuirir.
[1918, Sc. D, Ilgh. r. 1.]
105.—Beidh muirear agus íoc cánach faoi Sceideal D ar na daoine nó na comhlachtaí daoine a gheobhaidh an t-ioncam, nó a bheidh i dteideal an ioncaim a n-ordaítear faoin Acht seo cáin faoin Sceideal sin a mhuirearú ina leith.
Ús a bheith iníoctha as rátaí.
[1918, Sc. D, Ilgh. r. 6;
1947, a. 4.]
106.—I gcás ina mbeidh aon chreidiúnaí ar aon rátaí nó measúnachtaí nach inmhuirir mar bhrabúis i dteideal aon úis airgid, féadfar an cháin is iníoctha air sin a mhuirearú ar an oifigeach cuí ag a mbeidh bainistí na gcuntas, agus beidh seisean freagrach i ngach ní is gá chun go bhféadfar an cháin a mhuirearú go cuí agus ina híoc, ionann agus dá mba éard iad na rátaí nó na measúnachtaí brabúis is inmhuirir i leith cánach, agus beidh sé, sa tslí chéanna, slánaithe maidir le gach ní den sórt sin ionann agus dá mba inmhuirir na rátaí nó na measúnachtaí sin.
(2) I gcás—
(a) ina bhféadfar cáin d'aon bhliain mheasúnachta a mhuirearú mar a dúradh ar an oifigeach cuí ag á mbeidh bainistí cuntas comhlachta, agus
(b) ina mbeidh an comhlacht sin, an bhliain sin, ag áitiú aon mhaoine a mbeadh aon cháin ina leith faoi Sceideal A don bhliain sin le hiompar, i ndeireadh na dála, ag an gcomhlacht sin mura mbeadh an fo-alt seo,
ansin, nuair a bheifear ag ríomh an mhéid a bhféadfar an t-oifigeach cuí sin a mhuirearú ina leith amhlaidh don bhliain sin, asbhainfear suim is comhionann le cibé méid acu seo a leanas is lú—
(i) an méid a bhféadfaí, mura mbeadh an fo-alt seo, an t-oifigeach cuí sin a mhuirearú amhlaidh ina leith,
(ii) an méid glan a mbeadh an cháin ina leith, dá dtagraítear i mír (b), le hiompar, i ndeireadh na dála, ag an gcomhlacht sin mura mbeadh an fo-alt seo.
Brabúis a chionroinnt.
[1929, a. 16;
1965, Sc. 3, Cuid I.]
107.—(1) Más rud é, i gcás aon bhrabúis nó gnóchain is inmhuirir faoi Chás III de Sceideal D de bhun alt 78 nó is inmhuirir faoi Chás I, Cás II nó Cás IV de Sceideal D gur gá, d'fhonn teacht ar na brabúis nó ar na gnóchain nó ar na caillteanais in aon bhliain mheasúnachta nó tréimhse eile, na brabúis nó na gnóchain nó na caillteanais d'aon tréimhse a ndearnadh na cuntais suas ina haghaidh a roinnt agus a chionroinnt i leith tréimhsí sonraithe, nó aon bhrabúis nó gnóchain nó caillteanais den sórt sin nó aon chodanna cionroinnte díobh a chomhshuimiú beidh sé dleathach roinnt agus cionroinnt nó comhshuimiú den sórt sin a dhéanamh.
(2) Déanfar aon chionroinnt faoin alt seo i gcomhréir leis an méid míonna nó codán de mhíonna sna tréimhsí faoi seach.
Teorainniú asbhaintí i leith cánacha áirithe.
[1964, a. 4.]
108.—Maidir le hioncam a ríomh chun críocha cánach ioncaim in aghaidh aon bhliana measúnachta, déanfar aon ashbaint ab inlamháilte, mura mbeadh an t-alt seo, i leith na cánach dá ngairtear sa Ríocht Aontaithe cáin bhrabús a laghdú méid is comhionann le cibé méid den cháin sin is féidir, faoi alt 21 den Acht Airgeadais, 1949, a lamháil mar chreidiúint i gcoinne cánach brabús corparáide.
CUID V
Sceideal E agus na Príomh-Fhorálacha a Bhaineann leis
Caibidil I
Muirearú i leith Cánach, etc.
Sceideal E.
[1918, Sc. E, Ca. r.;
1922, a. 18 (1);
1932, a. 4 (2).]
109.—Is é seo a leanas an Sceideal a luaitear san Acht seo mar Sceideal E—
Sceideal E
1. Muirearófar cáin faoin Sceideal seo i leith gach oifige poiblí nó fostaíochta brabúis, agus i leith gach blianachta, pinsin, nó stipinn is iníoctha as ioncaim poiblí an Stáit, seachas blianachtaí a mhuirearófar faoi Sceideal C, in aghaidh gach fiche scilling de mhéid bliantúil an chéanna.
2. Déanfar cáin faoin Sceideal seo a mhuirearú freisin i leith aon oifige, fostaíochta nó pinsin ab inmhuirir i leith cánach faoi Sceideal D, mura mbeadh an coinníoll a ghabhann le alt 52, na brabúis nó na gnóchain ón gcéanna.
3. Sa Sceideal seo folaíonn an focal “blianacht” agus an focal “pinsean”, faoi seach, blianacht a íoctar go saorálach nó ar féidir scor de agus pinsean a íoctar amhlaidh nó ar féidir scor de amhlaidh.
4. Na forálacha sin roimhe seo den Sceideal seo is forálacha iad gan dochar d'aon fhoráil eile den Acht seo ag ordú cáin a mhuirearú faoin Sceideal seo, agus muirearófar dá réir sin cáin a ordaítear a mhuirearú amhlaidh.
5. Beidh feidhm ag forálacha Sceideal 2 maidir leis an gcáin a bheidh le muirearú faoin Sceideal seo.
Na daoine is inmhuirir agus méid an mhuirir.
[1918, Sc. E, r. 1;
1922, a. 49 (4);
1929, a. 17 (1) (2);
1959 (Uimh. 2), a. 3, 5 (1).]
110.—(1) Déanfar cáin faoi Sceideal E a mhuirearú go blian túil ar gach duine a mbeidh aige, nó a mbeidh á feidhmiú aige, oifig nó fostaíocht bhrabúis a luaitear sa Sceideal sin, nó arb iníoctha leis aon bhlianacht, pinsean, nó stipinn, is inmhuirir faoin Sceideal sin, i leith na dtuarastal, na dtáillí, an phá, na bpeircuisí nó na mbrabús uile de shórt ar bith uathu in aghaidh na bliana roimh an mbliain mheasúnachta agus a ríomh:—
(a) i gcás díolaíochtaí a ndéantar forálacha Chaibidil IV den Chuid seo a fheidhmiú ina leith le halt 125, ar mhéid na ndíolaíochtaí sin don bhliain mheasúnachta, agus ní ar shlí eile;
(b) i gcás aon oifige nó fostaíochta a sealbhaíodh nó a feidhmíodh, go hócáideach nó ó am go ham, sa Stát ag duine nach raibh ina chónaí ann go leanúnach, ar mhéid na dtuarastal, na dtáillí, an phá, na bpeircuisí nó na mbrabús uile sin de shórt ar bith uathu don bhliain mheasúnachta;
(c) in aon chás eile, faoi réir forálacha alt 111, ar mhéid na dtuarastal, na dtáillí, an phá, na bpeircuisí, nó na mbrabús sin uile don bhliain roimh an mbliain mheasúnachta,
tar éis méid na ndleachtanna nó na suimeanna eile a ashbaint is iníoctha nó is inmhuirir ar an gcéanna de bhua aon reachta, i gcás ina ndearna an páirtí a bheidh le muirearú an céanna a íoc agus a iompar dáiríre bona fide.
(2) San alt seo ciallaíonn “díolaíochtaí” rud ar bith is inmheasúnaithe i leith cánach ioncaim faoi Sceideal E.
Foras measúnachta.
[1929, a. 17 (5) (6) (7) (11);
1942, a. 6.]
111.—(1) I gcás cáin ioncaim is inmhuirir faoi Sceideal E maidir le haon oifig nó fostaíocht a shealbhaíonn aon duine, nó maidir le haon bhlianacht, pinsean nó stipinn a bhfuil duine ar bith ina theideal déanfar, san aicme cáis dá dtagraítear in alt 110 (1) (c) agus faoi réir a bhforáiltear ina dhiaidh seo, cáin a ríomh—
(a) maidir leis an mbliain mheasúnachta inar chéad-shealbhaigh an duine an oifig nó an fhostaíocht nó inar chéadtháinig sé i dteideal na blianachta, an phinsin, nó na stipinne, ar mhéid a dhíolaíochtaí don bhliain sin;
(b) maidir le blianta measúnachta ina dhiaidh sin, ar mhéid iomlán na ndíolaíochtaí don bhliain roimh an mbliain mheasúnachta, ar choinníoll, más sa bhliain roimh an mbliain mheasúnachta a chéad-shealbhaigh an duine an oifig nó an fhostaíocht nó a chéad-tháinig sé i dteideal na blianachta, an phinsin, nó na stipinne, go ndéanfar an ríomh ar mhéid na ndíolaíochtaí don bhliain mheasúnachta, agus ar choinníoll freisin, más sa bhliain roimh an mbliain roimh an mbliain mheasúnachta a chéadshealbhaigh an duine an oifig nó an fhostaíocht nó a chéad-tháinig sé i dteideal na blianachta, an phinsin nó na stipinne, go mbeidh sé i dteideal, ar fhógra i scríbhinn a thabhairt don chigire laistigh de dhá mhí dhéag tar éis deireadh na bliana measúnachta, go muirearófaí é ar mhéid na ndíolaíochtaí don bhliain mheasúnachta.
(2) Más rud é in aon bhliain mheasúnachta go scoirfidh duine de bheith i seilbh oifige nó fostaíochta nó de bheith i dteideal blianachta, pinsin nó stipinne is inmhuirir faoi Sceideal E, muirearófar cáin don bhliain sin ar mhéid a dhíolaíochtaí don tréimhse dar tosach an 6ú lá d'Aibreán sa bhliain sin agus dar críoch dáta an scoir agus, má muirearaíodh cáin ar shlí seachas de réir na forála seo aisíocfar aon cháin a ró-íocadh nó féadfar measúnacht bhreise a dhéanamh, de réir mar is gá sa chás.
(3) I gcás duine d'fháil bháis a mbeadh cáin inmhuirir ina chás faoi fho-alt (2) in aghaidh aon bhliana áirithe, mura mbeadh é d'fháil bháis, déanfar an cháin ab inmhuirir amhlaidh a mheasúnú agus a mhuirearú ar a sheiceadóirí nó ar a riarthóirí agus is fiach é a bheidh dlite óna eastát agus iníoctha as.
(4) San alt seo ciallaíonn “díolaíochtaí” an tuarastal, na táillí, an pá, na peircuisí nó na brabúis nó na gnóchain uile de gach sórt ó oifig nó fostaíocht, nó méid aon bhlianachta, pinsin nó stipinne, cibé acu é.
Asbhaintí a dhéanamh.
[1929, a. 17 (3) (11).]
112.—(1) Aon asbhaint ó dhíolaíochtaí a lamhálfar faoin Acht seo chun críche measúnacht i leith cánach ioncaim faoi Sceideal E a ríomh déanfar í faoi threoir na méide a íocadh nó a iompraíodh in aghaidh na bliana nó na coda den bhliain ar ar a díolaíochtaí a dhéanfar an ríomh.
(2) San alt seo tá le “díolaíochtaí” an bhrí chéanna atá leis in alt 111.
Achomharci gcoinne méid asbhainte.
[1918, a. 148 (2);
1922, a. 19;
1965, a. 4 (3).]
113.—(1) Féadfaidh duine ar bith a mhuirearófar i leith cánach ioncaim faoi Sceideal E achomharc a dhéanamh chun na gCoimisinéirí Ioncaim i gcoinne méid na cánach a baineadh as a dhíolaíochtaí d'aon bhliain áirithe.
(2) Eistfidh agus cinnfidh na Coimisinéirí Speisialta achomharc a dhéanfar chucu faoi fho-alt (1) ionann agus dá mba achomharc é in aghaidh measúnacht i leith cánach ioncaim agus beidh feidhm dá réir sin le haon mhodhnuithe is gá ag forálacha an Achta seo a bhaineann le hathéisteacht achomhairc agus le cás a shonrú le haghaidh tuairim na hArd-Chúirte or phonc dlí.
Caibidil II
Íocaíochtaí ar Scor, etc.
Íocaíochtaí ar dhuine d'éirí, nó a dhíchur, as oifig nó fostaíocht.
[1964, a. 8.]
114.—(1) Faoi réir forálacha na Caibidle seo, muirearófar cáin ioncaim faoi Sceideal E maidir le haon íocaíocht lena mbaineann an t-alt seo arna déanamh le sealbhóir nó le hiarshealbhóir aon oifige nó fostaíochta, nó lena sheiceadóirí nó lena riarthóirí, cibé acu is é an duine ar faoi a shealbhaíonn nó a shealbhaigh sé an oifig nó an fhostaíocht, nó aon duine eile, a rinne an íocaíocht.
(2) Baineann an t-alt seo le haon íocaíocht (nach inmhuirir cáin ioncaim uirthi ar shlí eile) arna déanamh, cibé acu de bhun aon oibleagáide dlíthiúla é nó nach ea, go díreach nó go neamhdhíreach i gcomaoin nó de dheasca, nó ar shlí eile i ndáil le, foirceannadh shealbhú na hoifige nó na fostaíochta nó i gcomaoin nó de dheasca, nó ar shlí eile i ndáil le, aon athrú ar fheidhmeanna nó ar dhíolaíochtaí na hoifige nó na fostaíochta, lena n-áirítear aon íocaíocht mar iomalartú ar íocaíochtaí bliantúla nó tréimhsiúla (is cuma cáin a bheith, nó gan a bheith, inmhuirir orthu) a dhéanfaí ar shlí eile mar a dúradh.
(3) Chun críocha na Caibidle seo, aon íocaíocht a rinneadh le céile duine a shealbhaíonn nó a shealbhaigh oifig nó fostaíocht nó le haon ghaol nó cleithiúnaí leis nó a rinneadh thar ceann an duine sin nó ar a ordú, áireofar gur leis an duine sin a rinneadh í, agus aon chomaoin luachmhar seachas airgead áireofar gurb íocaíocht airgid í ar cóimhéid le luach na comaoine sin ar dháta a tugtha.
(4) Aon íocaíocht is inmhuirir i leith cánach de bhua an ailt seo áireofar í mar ioncam a fuarthas ar an dáta seo a leanas, is é sin le rá—
(a) i gcás íocaíocht mar iomalartú ar íocaíochtaí bliantúla nó ar íocaíochtaí tréimhsiúla eile, dáta an iomalartaithe;
(b) i gcás aon íocaíochta eile, dáta an fhoirceannta nó an athraithe ar ina leith a rinneadh an íocaíocht,
agus áireofar í mar dhíolaíochtaí oifige de chuid shealbhóir nó iarshealbhóir na hoifige nó na fostaíochta is inmheasúnaithe i leith cánach ioncaim faoi Sceideal E.
(5) I gcás aon duine d'fháil bháis ab inmhuirir, mura mbeadh go bhfuair sé bás, i leith cánach maidir le haon íocaíocht den sórt sin, déanfar an cháin ab inmhuirir amhlaidh a mheasúnú agus a mhuirearú ar a sheiceadóirí nó ar a riarthóirí, agus beidh sí ina fiach a bheidh dlite óna eastát agus iníoctha as.
(6) Ní bhaineann an t-alt seo le haon íocaíocht a rinneadh roimh an 14ú lá d'Aibreán, 1965, ná le haon íocaíocht, is cuma cá huair a rinneadh í—
(a) is íocaíocht a rinneadh de bhun oibleagáide faoina ndeachthas roimh an dáta sin; nó
(b) is íocaíocht a rinneadh i leith foirceannta nó athraithe a tharla roimh an dáta sin, nach íocaíocht a rinneadh mar iomalartú ar íocaíochtaí bliantúla nó ar íocaíochtaí tréimhsiúla eile;
ach faoi réir na nithe a dúradh baineann an t-alt seo le híocaíochtaí arna ndéanamh roimh an Acht seo a rith nó ina dhiaidh sin.
(7) I gcás aon íocaíocht is inmhuirir i leith cánach faoin alt seo a dhéanamh le haoin duine in aon bhliain mheasúnachta, is é dualgas an duine a rinne í sonraí ina taobh a sheachadadh i scríbhinn don chigire tráth nach déanaí ná ceithre lá dhéag tar éis deireadh na bliana sin.
Díolúintí agus faoisimh i leith cánach faoi alt 114.
[1964, a. 9.]
115.—(1) Ní mhuirearófar cáin de bhua alt 114 i leith na n-íocaíochtaí seo a leanas, is é sin le rá—
(a) aon íocaíocht a rinneadh i ndáil le seilbh oifige nó fostaíochta a foirceannadh mar gheall ar bhás an tsealbhóra, nó a rinneadh de bharr díobháil a bhain do shealbhóir oifige nó fostaíochta nó de bharr míchumas a bheith air;
(b) aon suim is inmhuirir i leith forchánach faoi alt 525;
(c) sochar a soláthraíodh de bhun aon scéime nó comhaontaithe den sórt dá dtagraítear in alt 227 i gcás inarb inmhuirir cáin ar shealbhóir na hoifige nó na fostaíochta i leith suimeanna a íocadh, nó a áiríodh mar shuimeanna a íocadh, chun an sochar a sholáthar;
(d) sochar a íocadh de bhun aon scéime nó ciste de shórt a thuairiscítear in alt 228 (1) (2).
(2) Ní mhuirearófar cáin de bhua alt 114 i leith íocaíochta i leith oifige nó fostaíochta inar fholaigh seirbhís an tsealbhóra seirbhís choigríche más rud é—
(a) i gcás íocaíocht chúitimh mar gheall ar chailliúint oifige, gur fholaigh an tseirbhís choigríche iomlán na dtrí bliana díreach roimh an dáta iomchuí (nó an tréimhse iomlán seirbhíse, má ba ghiorra ná trí bliana í), nó
(b) i gcás aon íocaíochta eile, gur fholaigh an tseirbhís choigríche—
(i) in aon chás, trí cheathrú cuid den tréimhse iomlán sheirbhíse anuas go dtí an dáta iomchuí, nó
(ii) i gcás inar mhó ná deich mbliana an tréimhse sheirbhíse anuas go dtí an dáta iomchuí, iomlán na ndeich mbliana deiridh, nó
(iii) i gcás inar mhó ná fiche bliain an tréimhse sheirbhíse anuas go dtí an dáta iomchuí, leath na tréimhse sin lena n-áirítear aon deich gcinn den fhiche bliain deiridh.
(3) Ní mhuirearófar cáin de bhua alt 114 i leith íocaíocht nach mó ná £3,000, agus i gcás íocaíochta de bhreis ar an méid sin ní mhuirearófar í ach i leith na breise:
Ar choinníoll, i gcás ina ndéanfar dhá íocaíocht nó níos mó a mbeidh cáin inmhuirir ina leith de bhua an ailt seo, nó a mbeadh cáin inmhuirir ina leith ar leithligh ó na forálacha sin roimhe seo den fho-alt seo, leis an duine céanna nó i leith an duine chéanna i leith na hoifige nó na fostaíochta céanna, nó i leith oifigí nó fostaíochtaí éagsúla faoin bhfostóir céanna nó faoi fhostóirí comhpháirte, go mbeidh feidhm ag an bhfo-alt seo amhail agus dá mba aon íocaíocht amháin de mhéid ab ionann agus an méid comhiomlán sin na híocaíochtaí sin; agus go ndéanfar méid aon íocaíochta ar bith ar arb inmhuirir cáin a chinneadh mar a leanas, is é sin le rá—
(a) i gcás ina n-áireofar na híocaíochtaí mar ioncam do bhlianta measúnachta éagsúla, bainfear an tsuim sin £3,000 as íocaíocht a áirítear mar ioncam bliana roimhe sin i dtosaíocht ar aon íocaíocht a áiríodh mar ioncam bliana níos déanaí, agus
(b) faoi réir na nithe a dúradh, déanfar an tsuim sin a asbhaint go rátúil as na híocaíochtaí de réir a méideanna faoi seach.
(4) An duine ar arb inmhuirir cáin de bhua alt 114 i leith aon íocaíochta féadfaidh sé, roimh dheireadh sé bliana tar éis deireadh na bliana measúnachta a n-áireofar an íocaíocht mar ioncam lena linn, trí fhógra i scríbhinn chun an chigire aon fhaoiseamh den sórt is infheidhmithe maidir leis an gcéanna faoi Sceideal 3 a éileamh; agus i gcás ina ndéanfar agus ina lamhálfar éileamh den sórt sin go cuí, déanfar gach aisíoc agus gach measúnacht chánach is gá chun éifeacht a thabhairt dó.
(5) Chun críocha an ailt seo agus Sceideal 3 áireofar oifigí agus fostaíochtaí a ndéantar ina leith íocaíochtaí lena mbaineann an fo-alt díreach roimhe seo a bheith i seilbh fostóirí comhpháirte, má tharlaíonn ar an dáta arb é an dáta iomchuí é maidir le haon cheann de na híocaíochtaí sin, do cheann de na fostóirí sin a bheith faoi rialú an fhostóra eile nó faoi rialú tríú duine a dhéanann rialú ar an bhfostóir nó atá faoina rialú ar an dáta sin nó aon dáta eile dá shórt.
(6) San alt seo ciallaíonn “rialú”, maidir le comhlacht corpraithe, cumhacht duine chun a áirithiú, trí scaireanna a shealbhú nó cumhacht vótála a bheith aige sa chomhlacht corpraithe sin nó in aon chomhlacht corpraithe eile nó maidir leis an gcéanna nó de bhua aon chumhachtaí a thugtar trí na hairteagail chomhlachais nó aon doiciméad eile a rialaíonn an comhlacht corpraithe sin nó aon chomhlacht corpraithe eile, go stiúrófar gnó an chomhlachta chorpraithe a chéadluaitear de réir thoil an duine sin agus, maidir le comhpháirtíocht, ciallaíonn sé ceart chun scair is mó ná leath sócmhainní, nó is mó ná leath ioncaim, na comhpháirtíochta.
(7) San alt seo tá leis “an dáta iomchuí”, “íocaíocht chúitimh mar gheall ar chailliúint oifige”, agus “seirbhís choigríche” na bríonna céanna atá leo i Sceideal 3 agus folaíonn tagairtí d'fhostóir nó do dhuine a rialaíonn fostóir nó a rialaítear ag fostóir tagairtí dá chomharbaí.
(8) Chun críocha aon fhorála den Acht seo á cheangal go n-áireofar ioncam d'aon sórt mar an chuid is airde d'ioncam duine, déanfar an t-ioncam sin a ríomh gan aird ar aon íocaíocht ar arb inmhuirir cáin de bhua alt 114.
Caibidil III
Liúntais Chostais agus Sochair in Earraí
Liúntais chostais etc.
[1958, a. 23.]
116.—(1) Faoi réir forálacha na Caibidle seo, déanfar, chun críocha alt 110, aon suim a bheidh íoctha i leith caiteachais ag comhlacht corpraithe le haon duine dá stiúrthóirí nó le duine ar bith i bhfostaíocht an chomhlachta sin is fostaíocht lena mbaineann an Chaibidil seo a áireamh, mura mbeidh an tsuim sin inmhuirir i leith cánach ioncaim ar shlí eile mar ioncam leis an stiúrthóir nó ar fostaí sin, mar pheircuis a ghabhann le hoifig nó le fostaíocht an stiúrthóra nó an fhostaí sin agus mar chuid de dhíolaíochtaí an chéanna is inmheasúnaithe i leith cánach ioncaim (lena n-áirítear forcháin) dá réir sin, ach ní choiscfidh aon ní san fho-alt seo éileamh ar asbhaint a dhéanamh faoi Riail 3 de Sceideal 2 i leith aon airgid a caitheadh go hiomlán, go heisiatach agus le riachtanas ag comhlíonadh dualgas na hoifige nó na fostaíochta.
(2) An tagairt atá in bhfo-alt (1) d'aon suim a íocadh i leith caiteachas folaíonn sí tagairt d'aon suim a sholáthraigh comhlacht corpraithe do stiúrthóir nó d'fhostaí agus d'íoc sé amach.
Sochair in earraí.
[1958, a. 24.]
117.—(1) Faoi réir na bhforálacha seo a leanas den Chaibidil seo, i gcás—
(a) comhlacht corpraithe do thabhú costas ag soláthar, nó i ndáil le soláthar, cóiríochta cónaithe nó cóiríochta eile, nó aíochta, nó seirbhísí tís nó seirbhísí eile nó sochar nó saoráidí eile d'aon sórt d'aon duine dá stiúrthóirí nó d'aon duine i bhfostaíocht faoin gcomhlacht sin is fostaíocht lena mbaineann an Chaibidil seo, agus
(b) nach mbeadh, mura mbeadh an t-alt seo, an costas inmhuirir i leith cánach ioncaim mar ioncam leis an stiúrthóir nó leis an bhfostaí,
beidh éifeacht ag Riail 3 de Sceideal 2 agus ag ailt 110 agus 178 maidir leis an oiread den chostas nach mbeidh cúitithe leis an gcomhlacht corpraithe ag an stiúrthóir nó an fostaí amhail is dá mba é an stiúrthóir nó an fostaí a thabhaigh an costas agus go raibh méid an chostais sin aisíoctha leis ag an gcomhlacht corpraithe trí íocaíocht i leith costas, agus beidh cáin ioncaim (lena n-áirítear forcháin) inmhuirir dá réir sin.
(2) Ní bheidh feidhm ag fo-alt (1) maidir le costas a thabhaigh an comhlacht corpraithe ag soláthar, nó i ndáil le soláthar, aon chóiríochta, soláthairtí nó seirbhísí do stiúrthóir nó d'fhostaí in aon áitreabh gnó de chuid an chomhlachta agus a soláthraíodh le haghaidh an stiúrthóra nó an fhostaí féin agus a d'úsáid sé chun agus amháin chun dualgais a oifige nó a fhostaíochta a chomhlíonadh.
(3) Ní bheidh feidhm ag fo-alt (1) maidir le costas a thabhaigh an comhlacht corpraithe ag soláthar, nó i ndáil le soláthar, cóiríochta cónaithe d'fhostaí i gcuid d'aon áitreabh gnó leis an gcomhlacht sin ina bhfuil cóiríocht chónaithe más gá don fhostaí, de réir téarmaí a fhostaíochta, cónaí sa chóiríocht le go bhféadfaidh sé a dhualgais a chomhlíonadh i gceart agus
(a) go bhfuil an chóiríocht soláthraithe de réir gnáis a bhí coiteann i dtrádála den aicme iomchúí ó thús na ndeich mbliana dar críoch dáta an Achta Airgeadais, 1958, a rith maidir le fostaithe den aicme iomchuí, nó
(b) gur gá, i dtrádála den aicme iomchuí, go gcónódh fostaithe den aicme iomchuí in áitreabh den aicme iomchuí,
ach ní bheidh feidhm ag an bhfo-alt seo i gcás an fostaí a bheith ina stiúrthóir ar an gcomhlacht corpraithe iomchuí nó ar aon chomhlacht corpraithe eile atá faoi rialú an chomhlachta chorpraithe sin nó a bhfuil an comhlacht corpraithe sin faoina rialú nó atá faoi rialú dhuine a bhfuil an comhlacht corpraithe sin faoina rialú freisin.
(4) Ní bheidh feidhm ag fo-alt (1) maidir le costas a thabhaigh an comhlacht corpraithe ag soláthar, nó i ndáil le soláthar, béilí in aon cheaintín ina soláthraítear béilí don fhoireann i gcoitinne.
(5) Ní bheidh feidhm ag fo-alt (1) maidir le costas a thabhaigh an comhlacht corpraithe ag soláthar, nó i ndáil le soláthar, aon phinsin, blianachta, cnapshuime, aisce nó sochair eile dá shórt sin a thabharfar ar éag nó éirí-as dó a sholáthar do stiúrthóir nó d'fhostaí é féin nó dá chéile, dá chlann nó dá chleithiúnaithe.
(6) Aon tagairt san alt seo do chaiteachais a tabhaíodh i leith nó maidir le haon ní, folaíonn sí tagairt do chionúireacht iomchuí d'aon chostas a tabhaíodh go páirteach i leith nó maidir leis an ní sin.
Luacháil sochar in earraí.
[1958, a. 25.]
118.—(1) Aon chostas a thabhaigh comhlacht corpraithe ag fáil nó ag táirgeadh sócmhainne a fhanann mar mhaoin ag an gcomhlacht féin, fágfar as an áireamh é chun críocha alt 117.
(2) Más é cuma ina ndéantar aon soláthar den saghas a luaitear in alt 117 (1) an mhaoin in aon sócmhainn leis an gcomhlacht corpraithe a aistriú, agus gur tharla, ó fuair nó ó tháirg an comhlacht corpraithe an tsócmhainn, gur úsáideadh an tsócmhainn nó gur bhain díluachadh di, measfar gur thabhaigh an comhlacht corpraithe, agus an soláthar sin á dhéanamh aige, costas ar cóimhéid le luach na sócmhainne tráth an aistrithe.
(3) (a) Má mheasúnaítear, nó más inmheasúnaithe, comhlacht corpraithe faoi Sceideal A maidir le haon áitreabh a mbeidh an comhlacht tar éis an t-áitreabh ar fad nó aon chuid de a sholáthar mar chóiríocht chónaithe nó mar chóiríocht eile d'aon duine dá stiúrthóirí nó dá fhostaithe agus nach n-íocann an comhlacht corpraithe aon chíos i leith an áitribh nó gur lú méid bliantúil an chíosa a íocann sé ná méid na measúnachta faoi Sceideal A ar an áitreabh, beidh éifeacht ag alt 117 ionann is dá n-íocadh an comhlacht corpraithe cíos bliantúil i leith an áitribh ar cóimhéid le méid na measúnachta faoi Sceideal A ar an áitreabh.
(b) San fho-alt seo ciallaíonn “méid na measúnachta faoi Sceideal A” méid arbh é méid na measúnachta é faoi in aghaidh na bliana measúnachta iomchuí dá mba rud é—
(i) gur fágadh ar lár as alt 10 (2) na focail “Ach amháin sna cásanna a luaitear sna forálacha ina dhiaidh seo den alt seo” agus “cúig cheathrú”, agus
(ii) nár achtaíodh alt 10 (3) (4) (5) (6).
(4) I gcás sócmhainn ar leis an gcomhlacht corpraithe i gcónaí í a úsáid go hiomlán nó go páirteach chun aon soláthar den saghas a luaitear in alt 117 (1) a dhéanamh, agus nach áitreabh an tsócmhainn, measfar, chun críocha an ailt sin, gur thabhaigh an comhlacht corpraithe costas bliantúil (i dteannta aon chostais eile a thabhaigh sé maidir leis an sócmhainn, nach costas lena mbaineann fo-alt (1) maidir leis ar cóimhéid le luach bliantúil úsáide na sócmhainne, ach má bhíonn aon suim i leith cíosa nó fruilithe iníoctha ag an gcomhlacht corpraithe i leith na sócmhainne—
(a) i gcás méid bliantúil an chíosa nó an fhruilithe a bheith ar cóimhéid le, nó níos mó ná, luach bhliantúil úsáide na sócmhainne, ní bheidh feidhm ag an bhfo-alt seo, agus
(b) i gcás inar lú méid bliantúil an chíosa nó an fhruilithe ná luach bliantúil úsáide na sócmhainne, fágfar an cíos nó an fruiliú as an áireamh chun críocha an ailt sin.
(5) Aon tagairt atá san alt seo do chomhlacht corpraithe is inmheasúnaithe faoi Sceideal A i leith aon áitribh measfar go bhfolaíonn sí tagairt do chomhlacht corpraithe ab inmheasúnaithe amhlaidh dá mbeadh na cúinsí a bhí ann ar feadh aon choda den bhliain ann i gcaitheamh na bliana uile.
An bhrí atá le “stiúrthóir”, “fostaíocht” agus “fostaíocht lena mbaineann an Chaibidil seo”.
[1958, a. 26.]
119.—(1) Sa Chaibidil seo, ciallaíonn “stiúrthóir”—
(a) maidir le comhlacht corpraithe ar bord stiúrthóirí nó comhlacht dá shamhail a bhainistíonn a ghnó, comhalta den bhord sin nó den chomhlacht dá shamhail,
(b) maidir le comhlacht corpraithe ar stiúrthóir aonair nó duine dá shamhail a bhainistíonn a ghnó, an stiúrthóir sin nó an duine sin,
(c) maidir le comhlacht corpraithe arb iad na comhaltaí féin a bhainistíonn a ghnó, comhalta den chomhlacht corpraithe,
agus folaíonn sé duine ar bith ar gnáth le stiúrthóirí comhlachta chorpraithe, arna mhíniú de réir na bhforálacha roimhe seo den fho-alt seo, gníomhú de réir orduithe nó treoracha uaidh, ach ní mheasfar, de réir bhrí an fho-ailt seo, duine a bheith ina dhuine ar gnáth le stiúrthóirí comhlachta chorpraithe gníomhú de réir orduithe nó treoracha uaidh de dhroim amháin go ngníomhaíonn na stiúrthóirí sin de réir a chomhairle i gcáil ghairmiúil dó.
(2) Sa Chaibidil seo, ciallaíonn “fostaíocht” fostaíocht ar de chinéal í go mbeadh aon díolaíochtaí uaithi le measúnú faoi Sceideal E, agus folaíonn tagairtí do dhaoine ar fostú ag comhlacht corpraithe nó is fostaithe do chomhlacht corpraithe aon duine a ghlacann páirt i mbainistí ghnó an chomhlachta chorpraithe agus nach stiúrthóir ar an gcomhlacht sin.
(3) Faoi réir forálacha fho-alt (4) agus an fho-ailt seo, na fostaíochtaí lena mbaineann an Chaibidil is fostaíochtaí iad ar £1,500 nó níos mó na díolaíochtaí uathu, arna meas don bhliain mheasúnachta iomchuí de réir forálacha an Achta seo agus ar an bhforas gur fostaíochtaí iad lena mbaineann an Chaibidil seo, agus gan aon asbhaint a dhéanamh faoi Riail 3 de Sceideal 2 maidir le hairgead a caitheadh ag comhlíonadh dualgas an chéanna:
Ar choinníoll—
(a) i gcás duine a bheith fostaithe i dhá fhostaíocht nó níos mó faoin gcomhlacht corpraithe amháin, agus gur £1,500 nó níos mó iomlán díolaíochtaí na bhfostaíochtaí sin, in aghaidh na bliana measúnachta iomchuí arna meas mar a dúradh, déileálfar leis na fostaíochtaí sin uile mar fhostaíochtaí lena mbaineann an Chaibidil seo, agus
(b) i gcás duine a bheith ina stiúrthóir ar chomhlacht corpraithe déileálfar leis na fostaíochtaí uile ina bhfuil sé ar fostú ag an gcomhlacht corpraithe mar fhostaíochtai lena mbaineann an Chaibidil seo.
(4) Maidir le stiúrthóirí uile agus fostaithe uile chomhlachta chorpraithe atá faoi rialú ag comhlacht corpraithe eile déileálfar leo chun críocha an choinníll a ghabhann le fo-alt (3) (ach ní chun aon chríche eile) ionann is dá mba stiúrthóirí ar an gcomhlacht corpraithe eile sin iad, nó, de réir mar a bheidh, ionann is dá mba fhostaíocht faoin gcomhlacht corpraithe eile sin an fhostaíocht.
Eolas breise i dtuairisceáin faoi alt 178.
[1958, a. 27. (2) (3) (4).]
120.—(1) Má dhéanann comhlacht corpraithe, chun críocha tuairisceáin faoi alt 178, cionroinnt ar chostais a tabhaíodh go páirteach i leith nó maidir le ní áirithe agus go páirteach i leith nó maidir le nithe eile—
(a) beidh sa tuairisceán ráiteas gur de thoradh na cionroinnte sin an tsuim atá sa tuairisceán,
(b) déanfaidh an comhlacht corpraithe, má cheanglaítear sin air trí fhógra ón gcigire, tuairisceán a ullmhú agus a sheachadadh don chigire laistigh den am a bheidh teoranta leis an bhfógra agus sonraí iomlána ann i dtaobh an mhéid a cionroinneadh, an tslí ina ndearnadh agus na forais ar a ndearnadh an chionroinnt, agus
(c) má bhíonn an cigire míshásta le haon chionroinnt chostas den sórt sin, féadfaidh sé, chun críocha measúnachta, na costais a chionroinnt, ach féadfaidh an comhlacht corpraithe, ar fhógra a thabhairt i scríbhinn don chigire laistigh de lá agus fiche tar éis fógra a fháil i dtaobh aon chionroinnte den tsórt sin a rinne an cigire, achomharc i gcoinne na cionroinnte sin a dhéanamh chun na gCoimisinéirí Speisialta.
(2) Eistfidh agus cinnfidh na Coimisinéirí Speisialta achomharc a dhéanfar chucu faoi fho-alt (1) ionann is dá mba achomharc é chucu i gcoinne measúnachta i leith cánach ioncaim, agus, faoi réir na modhnuithe is gá, beidh feidhm dá réir sin ag na forálacha den Acht seo a bhaineann le achomharc a athéisteacht nó le cás a shonrú chun tuairim na hArd-Chúirte a fháil ar phonc dlí.
(3) Na forálacha den Acht seo a bhaineann le tuairisceáin faoi alt 178 beidh feidhm acu maidir le haon tuairsceán a cheanglaítear a thabhairt faoi fho-alt (1).
Feidhm na Caibidle seo.
[1958, a. 28.]
121.—Ní bheidh feidhm ag an gCaibidil seo maidir le haon chomhlacht corpraithe mura mbíonn trádáil ar siúl aige nó muran infheistíochtaí nó maoin eile a shealbhú iomlán nó formhór a fheidhmeanna.
Léiriú.
[1958, a. 29.]
122.—(1) Sna forálacha roimhe seo den Chaibidil seo, folaíonn “áitreabh gnó”, maidir le comhlacht corpraithe, gach áitreabh ar áitiú ag an gcomhlacht sin chun críocha aon trádála a sheolann sé:
Ar choinníoll nach bhfolaíonn “áitreabh gnó”, ach amháin i gcás inar tagairt shainráite d'áitreabh ina bhfuil cóiríocht chónaithe an tagairt, an méid d'aon áitreabh mar a dúradh a úsáidtear mar chóiríocht chónaithe d'aon duine de stiúrthóirí an chomhlachta chorpraithe nó d'aon duine i bhfostaíocht faoin gcomhlacht corpraithe in aon fhostaíocht lena mbaineann an Chaibidil seo.
(2) Aon tagairt atá sna forálacha roimhe seo den Chaibidil seo d'aon ní a soláthraíodh do stiúrthóir nó d'fhostaí déanfar, mura tagairt shainráite í do rud éigin a soláthraíodh don stiúrthóir nó don fhostaí féin, í a fhorléiriú mar thagairt a fholaíonn tagairt d'aon ní a soláthraíodh do chéile, do theaghlach, do sheirbhísigh, do chleithiúnaithe nó d'aíonna an stiúrthóra nó an fhostaí sin agus forléireofar dá réir sin an tagairt atá sa choinníoll a ghabhann le fo-alt (1) do chóiríocht chónaithe do stiúrthóirí nó d'fhostaithe;
ciallaíonn “rialú”, maidir le comhlacht corpraithe, cumhacht duine chun a áirithiú trí scaireanna a shealbhú nó cumhacht vótála a bheith aige sa chomhlacht corpraithe sin nó maidir leis nó in aon chomhlacht corpraithe eile nó maidir leis, nó de bhua aon chumhachtaí a thugtar leis na hairteagail chomhlachais nó le doiciméad eile a rialálann an comhlacht corpraithe sin nó aon chomhlacht corpraithe eile, gur mar is toil leis an duine sin a sheolfar cúrsaí an chomhlachta chorpraithe chéadluaite.
Comhlachtaí neamhchorpraithe comhpháirtíochtaí, agus pearsana aonair.
[1958, a. 30.]
123.—(1) Bainfidh na forálacha roimhe seo den Chaibidil seo le cumainn neamhchorpraithe agus comhlachtaí eile mar bhaineann siad le comhlachtaí corpraithe, agus, maidir leis na forálacha sin roimhe seo, beidh feidhm freisin ag an míniú ar “rialú”, modhnaithe mar is gá, atá in alt 122 (3) den Acht seo.
(2) Beidh feidhm ag na forálacha roimhe seo den Chaibidil seo maidir le haon chomhpháirtíocht a sheolann aon trádáil nó gairm mar bheadh feidhm acu maidir le comhlacht corpraithe a bheadh ag seoladh trádála, dá bhfágtaí ar lár an méid sin díobh a bhaineann le stiúrthóirí an chomhlachta chorpraithe nó le daoine a ghlacann páirt i mbainistí ghnó an chomhlachta chorpraithe, ach—
(a) ciallaíonn “rialú”, maidir le comhpháirtíocht, an ceart chun scair is mó ná leath sócmhainní, nó chun níos mó ná leath ioncaim, na comhpháirtíochta, agus
(b) i gcás ina ndéanann comhpháirtíocht den sórt a dúradh rialú ar chomhlacht corpraithe lena mbaineann an Chaibidil seo (agus forléireofar “rialú” chun na críche sin de réir an mhínithe atá air in alt 122 (3))—
(i) is fostaíocht lena mbaineann an Chaibidil seo aon fhostaíocht ina bhfuil aon stiúrthóir de chuid an chomhlachta chorpraithe sin fostaithe faoin gcomhpháirtíocht, agus
(ii) gach fostaíocht ina bhfuil duine fostaithe faoin gcomhpháirtíocht agus faoin gcomhlacht corpraithe (is fostaíocht faoin gcomhpháirtíocht nó faoin gcomhlacht corpraithe) déileálfar léi, maidir lena chinneadh cé acu is fostaíocht lena mbaineann an Chaibidil seo nó nach ea an fhostaíocht sin, ionann is dá mba fhostaíocht faoin gcomhlacht corpraithe í.
(3) Beidh feidhm ag forálacha fho-alt (2) maidir le pearsana aonair mar atá feidhm acu maidir le comhpáirtíochtaí, ach ní fhorléireofar aon ní san fho-alt seo mar rud a cheanglaíonn go ndéileálfar in aon chúinsí le pearsa aonair ionann is dá mbeadh sé faoi rialú duine eile.
Caibidil IV
Cáin Ioncaim i Leith Díolaíochtaí áirithe
Léiriú.
[1959 (Uimh. 2), 3.]
124.—Sa Chaibidil seo, ach amháin mar a n-éilíonn an comhthéacs a mhalairt—
ciallaíonn “díolaíochtaí” aon ní is inmheasúnaithe i leith cánach ioncaim faoi Sceideal E agus folaíonn tagairtí do dhíolaíochtaí a íoc tagairtí d'íocaíochtaí ar cuntas díolaíochtaí;
ciallaíonn “fostaí” aon duine a fhaigheann díolaíochtaí;
ciallaíonn “fostóir” aon duine a íocann díolaíochtaí;
ciallaíonn “mí cánach ioncaim” mí dar tosach an 6ú lá d'aon mhí ó Aibreán go Márta (agus an dá mhí sin a áireamh) in aon bhliain mheasúnachta;
ciallaíonn “cárta asbhainte cánach” cárta ashbainte cánach san fhoirm a fhorordóidh na Coimisinéirí Ioncaim nó cibé doiciméad eile ar comhréir le cárta asbhainte cánach a údaróidh na Coimisinéirí Ioncaim in aon chás áirithe.
Feidhm.
[1959 (Uimh. 2), a. 4.]
1918, c. 40.
125.—Baineann an Chaibidil seo le gach saghas díolaíochtaí ach amháin díolaíochtaí—
(a) is díolaíochtaí ó oifig nó fostaíocht d'aon aicme ar de chineál í gur tharla, maidir leis an mbliain 1958-59, go raibh cáin ar dhíolaíochtaí ó oifig nó fostaíocht den aicme sin inasbhainte, nó gur measadh cáin den sórt sin a bheith inasbhainte, as na díolaíochtaí faoi aon Riail, seachas Riail 7, de na Rialacha is infheidhmithe maidir le Sceideal E den Income Tax Act, 1918.
(b) díolaíochtaí ar chuir na Coimisinéirí Ioncaim in iúl don fhostóir ina dtaobh gur díolaíochtaí iad ó oifig nó fostaíocht agus nach inoibrithe, dar leis na Coimisinéirí Ioncaim, ag féachaint do chúinsí na hoifige nó na fostaíochta, cáin a bhaint astu faoi threoir forálacha na Caibidle seo, nó
(c) díolaíochtaí ar chuir na Coimisinéirí Ioncaim in iúl don fostaíocht de chuid duine i gcúrsa trádála nó gairme agus atá curtha, nó le cur, i gcuntas le linn brabúis nó gnóchain na trádála nó na gairme sin a bheith á ríomh gnóchain na trádála nó na gairme sin a bheith á ríomh chun críocha cánach ioncaim.
Modh bailithe Cánach
[1959 (Uimh. 2), a. 5 (2).]
126.—Nuair a dhéanfar aon íoc ar scór aon díolaíochtaí lena mbaineann an Chaibidil seo, déanfaidh an duine a dhéanfaidh an t-íoc cáin ioncaim a asbhaint nó a aisíoc faoi réir na Caibidle seo agus faoi réim agus de réir na rialachán faoin gcéanna d'ainneoin—
(a) nach mbeidh an cháin forchurtha in aghaidh na bliana nó nach mbeidh aon mheasúnacht déanta i leith na ndíolaíochtaí nuair a dhéanfar an t-íoc, nó
(b) gurb éard iad na díolaíochtaí, go hiomlán nó go páirteach, díolaíochtaí in aghaidh bliana measúnachta éigin seachas an bhliain mheasúnachta a dhéanfar an t-íoc.
Rialacháin.
[1959 (Uimh. 2), a. 6.]
127.—(1) Déanfaidh na Coimisinéirí Ioncaim rialacháin i dtaobh cáin ioncaim i leith díolaíochtaí lena mbaineann an Chaibidil seo nó i dtaobh cánach in aghaidh aon bhliana measúnachta roimhe sin a bheidh gan íoc a mheasúnú, a mhuirearú, a bhailiú agus a ghnóthú agus, go sonrach agus gan dochar do ghinearáltacht a bhfuil anseo roimhe seo, féadfaidh foráil a bheith sna rialacháin sin—
(a) chun a cheangal ar aon fhostóir a dhéanfaidh aon íoc ar scór díolaíochtaí lena mbaineann an Chaibidil seo cáin, arna ríomh faoi threoir an ráta cánach ioncaim in aghaidh na bliana agus aon liúntas, asbhaintí agus faoiseamh is iomchuí i gcás an fhostaí mar léireoidh na sonraí a bheidh ar an gcárta asbhainte cánach a thabharfaidh na Coimisinéirí Ioncaim i leith an fhostaí, a asbhaint nó a aisíoc nuair a dhéanfaidh sé an t-íoc, agus chun daoine ar a mbeidh de cheangal aon asbhaint nó aisíoc den sórt sin a dhéanamh a chur faoi fhreagracht, i gcás asbhainte (cibé acu a bheidh sin déanta nó nach mbeidh), cuntas a thabhairt i méid na cánach do na Coimisinéirí Ioncaim agus faoi dhliteanas an méid sin a íoc leis na Coimisinéirí Ioncaim agus i gcás aisíoca, teideal a thabhairt dóibh, má bhítear tar éis é a dhéanamh, go ndéanfaidh na Coimisinéirí Ioncaim é a íoc leo nó creidmheas a thabhairt dóibh ann;
(b) go dtabharfar ar aird do dhaoine, agus go n-iniúchfaidh daoine, a bheidh údaraithe ag na Coimisinéirí Ioncaim pá-leatháin agus doiciméid agus taifid eile chun a dheimhniú dóibh féin go bhfuil cáin i leith díolaíochtaí lena mbaineann an Chaibidil seo asbhainte nó aisíoctha nó á hasbhaint nó á haisíoc go cuí agus go bhfuil cuntas tugtha nó á thabhairt inti go cuí;
(c) chun cáin i leith díolaíochtaí lena mbaineann an Chaibidil seo agus nár asbhaineadh nó nár gnóthaíodh ar shlí eile i rith na bliana a bhailiú agus a ghnóthú, cibé acu trí asbhaint ó dhíolaíochtaí a íocfar in aon bhliain ina dhiaidh sin nó ar shlí eile;
(d) i dtaobh achomharc maidir le hábhair a éireoidh faoi na rialacháin agus nárbh ábhar achomhairc ar shlí eile;
(e) chun cáin de réir an ráta chaighdeánaigh a asbhaint sna cásanna nó sna haicmí cásanna sin dá bhforálfar leis na rialacháin;
(f) chun a cheangal ar gach fostóir a bheidh ag íoc díolaíochtaí lena mbaineann na Chaibidil seo agus a rachaidh thar na teorainneacha a shonraítear i bhfo-alt (5) a chur in iúl do na Coimisinéirí Ioncaim laistigh den tréimhse a shonrófar sna rialacháin gur fostóir den sórt sin é;
(g) chun a cheangal ar gach fostóir a bheidh ag íoc díolaíochtaí lena mbaineann an Chaibidil seo agus a rachaidh thar na teorainneacha a shonraítear i bhfo-alt (5) clár dá fhostaithe a choimeád agus a chothabháil i cibé slí a shonrófar sna rialacháin, agus, ar na Coimisinéirí Ioncaim dá cheangal sin air trí fhógra, an clár a sheachadadh do na Coimisinéirí Ioncaim laistigh den tréimhse a shonrófar san fhógra;
(h) chun daoine nach fostóirí a áireamh mar fhostóirí i cibé cásanna nó aicmí de chásanna dá bhforálfar leis na rialacháin.
(2) Beidh éifeacht ag rialacháin faoin alt seo d'ainneoin aon ní san Acht seo, ach ní dhéanfaidh siad difear d'aon cheart achomhairc a bheadh ag duine ar leith ó na rialacháin.
(3) (a) Ullmhófar cártaí asbhainte cánach chun a áirithiú, an oiread agus is inoibrithe sin—
(i) go ndéanfar an cháin iomlán is iníoctha in aghaidh na bliana measúnachta i leith aon díolaíochtaí a asbhaint as na díolaíochtaí a íocfar i rith na bliana sin, agus
(ii) gur cáin í an cháin is inasbhainte nó is inaisíoctha nuair a dhéanfar aon íoc ar scór díolaíochtaí go mbeidh an chomhréir chéanna idir an cháin ghlan iomlán a bheifear tar éis a asbhaint ó thús na bliana measúnachta agus an cháin iomlán is iníoctha in aghaidh na bliana sin agus a bheidh idir an chuid sin den bhliain dar críoch dáta an íoca agus an bhliain iomlán.
(b) I mír (a)—
forléireofar aon tagairt don cháin iomlán in iníoctha in aghaidh bliana mar thagairt don cháin iomlán (gan forcháin a áireamh) a mheasfar a bheith iníoctha in aghaidh na bliana i leith na ndíolaíochtaí, faoi réir ashbainte sealadaí i leith liúntas agus faoiseamh agus freisin, más gá, faoi réir suim a chur leis an méid measta sin (lena n-áirítear nialas) i leith méideanna a bheidh gan íoc ar chuntas cánach ioncaim in aghaidh aon bhliana measúnachta roimhe sin agus asbhaint a dhéanamh as i leith suimeanna a ró-íocadh ar cuntas aon chánach ioncaim den sórt sin;
déanfar an tagairt don cháin ghlan iomlán a asbhainfear a fhorléiriú mar thagairt don cháin iomlán a asbhainfear i rith na bliana de bhua rialacháin a dhéanfar faoin alt seo, lúide aon cháin a aisíocfar de bhua aon rialachán den sórt sin.
(c) Nuair a bheidh aon mheastachán á dhéanamh de bhun mír (b) féadfar a ghlacadh, maidir le haon íoc ar scór díolaíochtaí, go bhfuil an chomhréir chéanna idir na díolaíochtaí a íocadh sa chuid den bhliain mheasúnachta dar críoch an dáta a dhéanfar an t-íoc agus na díolaíochtaí in aghaidh na bliana sin go léir atá idir an chuid sin den bhliain agus an bhliain iomlán.
(4) D'ainneoin aon fhoráil eile den alt seo, féadfar, nuair a dhéanfar méid i leith liúntas, asbhaintí agus faoiseamh a lua ar chárta asbhainte cánach, an méid a mhéadú go dtí méid oiriúnach is mó ná sin agus é a lua dá réir sin, agus, maidir leis an méid cánach nach n-asbhainfear an bhliain mheasúnachta de thoradh an lua sin, déanfar, i mbliain mheasúnachta ina dhiaidh sin, an coigeartú is iomchuí chun é a ghnóthú.
(5) (a) Is iad na teorainneacha dá dtagraítear i míreanna (f) agus (g) d'fho alt (1) díolaíochtaí de réir ráta is ionann agus £6 sa tseachtain, nó, i gcás fostaí a bhfuil fostaíocht eile aige, £1 sa tseachtain.
(b) I gcás fostaithe a íoctar in aghaidh na míosa nó in aghaidh tréimhsí is faide ná mí, déileálfar leis na tagairtí i mír (a) den fho-alt seo do ráta £6 sa tseachtain agus do ráta £1 sa tseachtain mar thagairtí do ráta £26 sa mhí agus do ráta £4 10s. sa mhí faoi seach.
(6) Nuair a bheidh asbhaint le déanamh aon bhliain mheasúnachta as díolaíochtaí lena mbaineann an Chaibidil seo ar scór cánach ioncaim in aghaidh aon bhliana measúnachta roimh an mbliain 1960-61, ní dhéanfaidh an fostóir, an bhliain chéadluaite sin, aon aisíoc cánach ioncaim de bhun rialachán faoin alt seo.
(7) Gach rialachán a dhéanfar faoin alt seo, leagfar é faoi bhráid Dháil Éireann a luaithe is féidir tar éis a dhéanta, agus má dhéanamh Dáil Éireann, laistigh den lá agus fiche a shuífidh Dáil Éireann tar éis an rialachán a leagan faoina bráid, rún a rith ag neamhniú an rialacháin, beidh an rialachán arna neamhniú dá réir sin ach sin gan dochar do bhailíocht aon ní a rinneadh roimhe sin faoin rialachán.
Pionóis.
[1959 (Uimh. 2), a. 7.]
128.—(1) Má fhágann aon duine gan chomhlíonadh aon fhoráil i rialacháin faoin gCaibidil seo a cheanglaíonn air aon tuairisceán, ráiteas, fógra nó deimhniú a chur isteach, nó aon phá-leatháin nó taifid nó doiciméid eile a thabhairt ar aird, dlífear pionós £20 a chur air agus ina theannta sin, i gcás neamhchomhlíonadh leanúnaigh, a chóimhéid de phionós in aghaidh gach lae a leanfaidh an neamhchomhlíonadh.
(2) Maidir leis na pionóis uile faoin alt seo, féadfar, gan dochar d'aon mhodh gnóthaithe eile, imeachtaí dlí a bhunú dá lorg agus iad a ghnóthú go hachomair amhail mar dhéantar i gcás imeachtaí achomaire chun aon fhíneáil nó pionós faoi aon Acht a bhaineann leis an mál a ghnóthú.
(3) I gcás—
(a) ina bhfágfaidh aon duine gan chomhlíonadh aon fhoráil i rialacháin faoin gCaibidil seo a cheanglaíonn air aon tuairisceán, ráiteas, fógra nó deimhniú a chur isteach,
(b) ina gceanglaíonn an fhoráil comhlíonadh laistigh de thréimhse áirithe, agus
(c) go leanfaidh an duine sin ar feadh tréimhse breise dhá lá nó níos mó gan an tuairisceán, an ráiteas, an fógra nó an deimhniú sin a chur isteach,
measfar, chun críocha fho-alt (1), gur neamhchomhlíonadh a leanfaidh gach lá, ach amháin an chéad lá, den tréimhse bhreise an neamhchomhlíonadh sin.
(4) In imeachtaí chun pionós faoin alt seo a ghnóthú—
(a) beidh deimhniú a bheidh sínithe ag oifigeach do na Coimisinéirí Ioncaim á dheimhniú go ndearna sé taifid iomchuí na gCoimisinéirí Ioncaim a iniúchadh agus go ndealraíonn sé uathu nach bhfuarthas ón gcosantóir tuairisceán, ráiteas, fógra nó deimhniú a shonrófar i rith tréimhse a shonrófar ina fhianaise, nó go gcruthófar a mhalairt, nár chuir an cosantóir an tuairisceán, an ráiteas, an fógra nó an deimhniú sin isteach i rith na tréimhse sin,
(b) beidh deimhniú a bheidh sínithe ag oifigeach do na Coimisinéirí Ioncaim á dheimhniú go ndearna sé taifid iomchuí na gCoimisinéirí Ioncaim a iniúchadh agus go ndealraíonn sé uathu gur cuireadh tuairisceán nó doiciméad eile a luafar chun an chosantóra lá a shonrófar ina fhianaise, nó go gcruthófar a mhalairt, go bhfuair an duine sin an tuairisceán nó an doiciméad eile sin sa ghnáth-chúrsa,
(c) féadfar deimhniú a dheimhneoidh mar a fhoráiltear dó i mír (a) nó mír (b) agus a airbheartóidh a bheith sínithe ag oifigeach do na Coimisinéirí Ioncaim a thairiscint i bhfianaise gan chruthúnas agus measfar, nó go gcruthófar a mhalairt, é a bheith sínithe ag oifigeach do na Coimisinéirí Ioncaim.
Us.
[1959 (Uimh. 2), a. 8.]
129.—I gcás nach ndéanfar aon mhéid cánach a dhlífidh fostóir faoin gCaibidil seo agus aon rialacháin faoin gCaibidil seo a íoc leis na Coimisinéirí Ioncaim a íoc amhlaidh, íocfaidh an fostóir ús simplí ar an méid leis na Coimisinéirí Ioncaim agus ríomhfar an t-ús sin ó dheireadh na tréimhse a shonrófar sna rialacháin chun an méid a íoc agus de réir aon faoin gcéad in aghaidh gach míosa nó coda de mhí a bheidh an méid gan íoc.
Íoc trí stampaí.
[1959 (Uimh. 2), a. 9.]
1891, c. 38.
1908, c. 48.
130.—(1) Féadfaidh na Coimisinéirí Ioncaim rialacháin a dhéanamh á chumasú d'fhostóir a mbeidh de cheangal air cáin a asbhaint as díolaíochtaí lena mbaineann an Chaibidil seo an cháin is inasbhainte a íoc, faoi réir údarás a bheith aige de thuras na huaire ó na Coimisinéirí Ioncaim sin a dhéanamh, trí stampaí a ghreamóidh an fostóir a dhéanfaidh an asbhaint de stampaleabhair a sholáthróidh na Coimisinéirí Ioncaim.
(2) I gcás ina dtabharfar údarás mar a dúradh chun íoc a dhéanamh trí stampaí, ní bheidh de cheangal ar an bhfostóir cáin a aisíoc a asbhaineadh roimhe sin as díolaíochtaí lena mbaineann an Chaibidil seo agus a tuilleadh i bhfostaíocht faoi féin nó i bhfostaíocht roimhe sin.
(3) Na tagairtí atá in alt 127 do chártaí asbhainte cánach glacfar leo, maidir le cásanna ina n-údaraítear mar a dúradh stampaleabhair a úsáid, mar thagairtí do na leabhair sin.
(4) In aon chás ina dtarlóidh, maidir le stampa-leabhar a gceanglaítear le rialacháin faoin alt seo é a chur chun na gCoimisinéirí Ioncaim i rith tréimhse áirithe, nach gcuirfear chucu amhlaidh é, nó, má chuirtear, nach mbeidh dóthain stampaí air, déanfar an cháin nó an iarmhéid cánach (de réir mar a bheidh) arb é modh a híoctha stampaí a ghreamú den leabhar a áireamh, chun críocha alt 129 agus 131 mar cháin a bhfuil an fostóir faoi dhliteanas ina leith faoi threoir na míosa nó na míonna cánach ioncaim iomchuí, agus ús faoin alt sin 129 a ríomh amhail ó dheireadh na tréimhse sin.
(5) Beidh feidhm ag forálacha (lena n-áirítear pian-fhorálacha) an Stamp Duties Management Act, 1891, agus alt 65 den Post Office Act, 1908, maidir le stampaí dá dtagraítear san alt seo.
(6) Ach amháin maidir leis na hábhair áirithe dá ndéanfaidh siad foráil, ní dhéanfaidh rialacháin faoin alt seo difear d'oibriú aon rialachán faoi alt 127.
(7) Gach rialachán a dhéanfar faoin alt seo, leagfar é faoi bhráid Dháil Éireann a luaithe is féidir tar éis a dhéanta agus má dhéanann Dáil Éireann, laistigh den lá is fiche a shuífidh Dáil Éireann tar éis an rialachán a leagan faoina bráid, rún a rith ag neamhniú an rialacháin, beidh an rialachán arna neamhniú dá réir sin ach sin gan dochar do bhailíocht aon ní a rinneadh roimhe sin faoin rialachán.
Gnóthú.
[1959 (Uimh. 2), a. 11.]
131.—(1) (a) Na forálacha d'aon achtachán a bhaineann le cáin ioncaim a muirearaíodh faoi Sceideal E a ghnóthú beidh feidhm acu maidir le gnóthú aon mhéid cánach a dhlífidh fostóir faoin gCaibidil seo agus aon rialacháin faoi gCuid sin a íoc leis na Coimisinéirí Ioncaim faoi threoir aon mhíosa cánach ioncaim amhail is dá mbeadh an méid sin arna mhuirearú ar an bhfostóir faoi Sceideal E.
(b) Go sonrach agus gan dochar do ghinearáltacht mhír (a), tugann an fo-alt seo feidhm d'fhorálacha ailt 480, 485, 486, 488 agus 491.
(c) Beidh feidhm ag forálacha, mar a thugtar feidhm dóibh leis an bhfo-alt seo, faoi réir aon mhodhnuithe a shonrófar le rialacháin faoi alt 127.
(2) Féadfar imeachtaí a bhunú chun an méid iomlán a ghnóthú a dhlífidh an fostóir a íoc mar a dúradh faoi threoir aon mhíosa cánach ioncaim áirithe gan na méideanna a dhlífidh sé a íoc a shonrú trí gach fostaí a lua agus gan na fostaithe lena mbainfidh a shonrú, agus chun críocha na n-imeachtaí is aon chás caingin aonair amháin nó aon ábhar gearáin amháin an méid iomlán sin; ach ní choiscfidh aon ní san fho-alt seo imeachtaí faoi leith a bhunú chun gach méid de na méideanna faoi seach a ghnóthú a dhlífidh an fostóir a íoc mar a dúradh faoi threoir aon mhíosa cánach ioncaim agus a fhostaithe faoi seach.
(3) In imeachtaí a bhunófar de bhua an ailt seo chun aon mhéid cánach a ghnóthú—
(a) beidh deimhniú a bheidh sínithe ag oifigeach do na Coimisinéirí Ioncaim á dheimhniú go bhfuil méid sonraithe cánach dlite ón gcosantóir agus iníoctha aige ina fhianaise, nó go gcruthófar a mhalairt, ar an méid sin a bheith dlite agus iníoctha amhlaidh, agus
(b) féadfar deimhniú a dheimhneoidh mar a dúradh agus a airbheartóidh a bheith sínithe ag oifigeach do na Coimisinéirí Ioncaim a thairiscint i bhfianaise gan chruthúnas agus measfar, nó go gcruthófar a mhalairt, é a bheith sínithe ag oifigeach do na Coimisinéirí Ioncaim.
(4) Aon tagairt atá san alt seo do mhéid cánach folaíonn sí tagairt d'ús is iníoctha sa chás a bheidh i gceist faoi alt 129.
Tosaíocht i gcás féimheachta.
[1959 (Uimh. 2), a. 12 (1) (4).]
Léigh freisin
1963, Uimh. 33, a. 285 (2) (a) (iii).
1889, c. 60.
132.—(1) Aireofar ar na fiacha a mbeidh, faoi alt 4 den Preferential Payments in Bankruptcy (Ireland) Act, 1889, tosaíocht íoca acu ar na fiacha eile go léir agus maoin féimhigh, féichiúnaí chomhshocraíochta, nó dhuine d'éag agus é dócmhainneach á ndáileadh, an méid a bheidh gan íoc de dhliteanas an fhostóra in aghaidh na tréimhse dhá mhí dhéag díreach roimh an dáta a rinneadh ordú breithnithe an fhéimhigh, a comhdaíodh achainí chomhshocraíochta an fhéichiúnaigh, nó, de réir mar a bheidh, a d'éag an duine agus é dócmhainneach.
(2) Chun críocha an ailt seo ciallaíonn “dliteanas an fhostóra in aghaidh na tréimhse dhá mhí dhéag” na suimeanna uile a dhligh fostóir faoin gCaibidil seo agus faoi aon rialacháin faoin gCaibidil seo a asbhaint as díolaíochtaí lena mbaineann an Chuid seo den Chaibidil seo agus a d'íoc sé i rith na tréimhse dhá mhí dhéag a luaitear san alt seo arna laghdú d'aon mhéideanna a dhligh sé faoin gCaibidil seo agus faoi aon rialacháin faoin gCaibidil seo a aisíoc i rith na tréimhse céanna, agus faoi réir an t-ús is iníoctha faoi alt 129 a chur leo.
Forálacha forlíontacha.
[1959 (Uimh. 2), a. 13 (1) (3).]
133.—(1) Ní gá aon mheasúnacht faoi Sceideal E in aghaidh aon bhliana measúnachta a dhéanamh maidir le díolaíochtaí lena mbaineann an Chaibidil ach amháin i gcás—
(a) ina n-éileoidh an duine is inmheasúnaithe, trí fhógra i scríbhinn a thabharfar don chigire laistigh de chúig bliana ó dheireadh na bliana measúnachta, go ndéanfar measúnacht,
(b) nach ionann méid na ndíolaíochtaí a íocadh an bhliain mheasúnachta agus méid na ndíolaíochtaí a mbeidh sé le meas gurb iad na díolaíochtaí iad in aghaidh na bliana sin, nó
(c) a mbeidh cúis ann lena cheapadh go mbeadh na díolaíochtaí, dá ndéanfaí iad a mheasúnú, le cur i gcuntas agus ríomh á dhéanamh chun críocha forchánach ar ioncam iomlán dhuine a dhlífidh forcháin a íoc nó a dhlífeadh forcháin a íoc dá ndéanfaí measúnacht i leith na ndíolaíochtaí.
(2) I gcás ina n-íocfaidh fostóir leis na Coimisinéirí Ioncaim aon mhéid cánach a d'asbhain sé as díolaíochtaí de bhun na Caibidle seo agus aon rialachán faoin gCaibidil sin, beidh sé saortha, urscaoilte ón tsuim is ionann agus an íocaíocht amhail is dá mbeadh sé tar éis an tsuim sin a íoc iarbhír leis an bhfostaí.
CUID VI
Idirdhealú agus Céimniú Cánach Trí Fhaoisimh
Faoiseamh ioncaim thuillte.
[1920, a. 16;
1959 (Uimh. 2), a. 16 (1);
1961, a. 3.]
134.—Aon phearsa aonair a dhéanfaidh, sa mhodh a fhorordaítear leis an Acht seo, éileamh sa chéill sin agus a thabharfaidh tuairisceán san fhoirm fhorordaithe ar a ioncam iomlán, déanfar, chun méid a ioncaim inmheasúnaithe a chinneadh chun críocha cánach ioncaim, asbhaint a lamháil dó ó mhéid a ioncaim thuillte arna mheas de réir an Achta seo de mhéid is comhionann leis an gceathrú cuid den ioncam sin, ach nach mó, i gcás aon phearsan aonair, ná suim £500.
Liúntais ó ioncaim neamhthuillte i gcás daoine atá cúig bliana is seasca d'aois nó os a chionn.
[1964, a. 2.]
135.—(1) Aon phearsa aonair a dhéanfaidh, sa mhodh a fhorordaítear leis an Acht seo, éileamh sa chéill sin, a thabharfaidh tuairisceán san fhoirm fhorordaithe ar a ioncam iomlán agus a cruthóidh go raibh sé féin nó, i gcás fir phósta, a bhanchéile a chónaíonn leis, cúig bliana is seasca d'aois nó os a chionn aon tráth i rith na bliana measúnachta, lamhálfar dó, chun méid a ioncaim inmheasúnaithe a chinneadh chun críche cánach ioncaim, suim ar cóimhéid leis an gceathrú cuid dá ioncam neamhthuillte a bhaint as an ioncam sin:
Ar choinníoll—
(a) I gcás ina mbeidh teideal ag an bpearsa aonair chun asbhainte is mó ná £350 faoi alt 134—
(i) i gcás inar £500 an asbhaint sin, ní dhéanfar aon asbhaint faoin alt seo, agus
(ii) in aon chás eile, ní bheidh an asbhaint faoin alt seo níos mó ná an méid a bheidh an asbhaint faoi alt 134 faoi bhun £500, agus
(b) in aon chás eile, ní bheidh an asbhaint faoin alt seo níos mó ná £150.
(2) Chun críche fho-alt (1) measfar gurb é méid ioncaim neamhthuillte aon phearsan aonair méid a ioncaim iomláin lúide méid a ioncaim thuillte.
(3) Beidh feidhm ag forálacha Sceideal 4 agus mhír IX de Sceideal 18, le haon mhodhnuithe is gá, maidir le hasbhaintí a dhéanfar faoin alt seo.
(4) San alt seo ciallaíonn “ioncam tuillte” agus “ioncam iomlán” faoi seach ioncam tuillte arna mheas de réir forálacha an Achta seo agus ioncam iomlán ó gach bunadh arna mheas amhlaidh.
Faoiseamh d'ioncaim bheaga.
[1964, a. 3.]
136.—(1) San alt seo—
ciallaíonn “ioncam iomlán” ioncam iomlán ó gach bunadh arna mheas de réir forálacha an Achta seo;
ciallaíonn “ioncam iomchuí”, maidir le haon phearsa aonair, a ioncam iomlán lúide aon chuid de a thagann chuige de bhun nó de dheasca diúscairt de réir bhrí alt 442 agus a measfaí, de bhua Chaibidil I de Chuid XXVIII dá bhfágfaí fomhíreanna (iii) agus (iv) d'alt 439 (1) ar lár, gur cuid é d'ioncam an duine a rinne an diúscairt.
(2) Faoi réir forálacha an ailt seo, aon phearsa aonair a dhéanfaidh sin a éileamh sa mhodh a fhorordaítear leis an Acht seo, a thabharfaidh tuairisceán san fhoirm fhorordaithe ar a ioncam iomlán, agus a chruthóidh nach mó a ioncam iomlán don bhliain mheasúnachta ná £450 lamhálfar dó, chun méid a ioncaim inmheasúnaithe a mheasúnú chun críocha cánach ioncaim, suim is comhionann leis an gceathrú cuid dá ioncam iomchuí a bhaint as an ioncam sin.
(3) Faoi réir an mhéid a dúradh, beidh ag pearsa aonair nach mbeidh i dteideal asbhainte faoi fho-alt (2) teideal go ndéanfar méid na cánach ioncaim is iníoctha i leith a ioncaim iomlán a laghdú, i gcás inar gá sin, ionas nach mbeidh sé níos mó ná suim is comhionann le méid comhiomlán an dá shuim seo a leanas, is é sin le rá, méid na cánach ab iníoctha dá mba £450, agus nár mhó ná £450 a ioncam iomlán, agus leath an mhéid ar mó a ioncam iomlán ná £450.
(4) Chun críocha fho-alt (3), déanfar an cháin ab iníoctha dá mba £450, ach nár mhó ná £450, ioncam iomlán na pearsan aonair, a ríomh—
(a) i gcás nach lú ná £450 ioncam iomchuí na pearsan aonair, ar an bhforas gurbh ioncam iomchuí ar fad an t-ioncam £450, agus
(b) i gcás inar lú ná £450 ioncam iomchuí na pearsan aonair, ar an bhforas gur fholaigh an £450 an t-ioncam iomchuí ar fad.
(5) Ní bheidh teideal ag pearsa aonair chun aon asbhainte nó faoisimh faoin alt seo má bhíonn teideal aige chun asbhainte faoi alt 135 agus aon asbhaint nó faoiseamh faoin alt seo is asbhaint nó faoiseamh é in ionad, agus ní asbhaint nó faoiseamh é i dteannta, na hasbhainte faoi alt 134.
(6) Beidh feidhm ag forálacha Sceideal 4 agus mhír IX de Sceideal 18, le haon mhodhnuithe is gá, maidir le hasbhaintí nó faoiseamh faoin alt seo.
An asbhaint a lamhálfar nuair a bheidh ioncam inchánaithe á chinneadh.
[1920, a. 17;
1959 (Uimh. 2), a. 17 (3) (4).]
137.—(1) Aon phearsa aonair a dhéanfaidh, sa tslí a fhorordaítear leis an Acht seo, éileamh sa chéill sin agus a thabharfaidh tuairisceán san fhoirm fhorordaithe ar a ioncam iomlán beidh sé i dteideal, chun méid an ioncaim (dá ngairtear “an t-ioncam inchánaithe” san Acht seo) a chinneadh a mbeidh cáin ioncaim le muirearú air ina leith, cibé asbhaintí a shonraítear in ailt 138 go 143 a bhaint as a ioncam inmheasúnaithe.
(2) Beidh feidhm ag forálacha Sceideal 4 agus mhír IX de Sceideal 18 chun críche éileamh i leith aon asbhaintí den sórt a dúradh.
Faoiseamh pearsanta.
[1920, a. 18;
1959 (Uimh. 2), a. 15.]
138.—(1) Má chruthaíonn an t-éilitheoir go raibh a bhanchéile ina cónaí leis i gcaitheamh na bliana measúnachta, nó go raibh a bhanchéile á cothabháil go hiomlán aige i gcaitheamh na bliana measúnachta, agus nach bhfuil sé i dteideal, agus méid a ioncaim á ríomh aige don bhliain sin chun críocha an Achta seo, aon laghdú a dhéanamh i leith na suimeanna a íocadh i leith a bhanchéile a chothabháil, beidh sé i dteideal asbhaint £394, agus in aon chás eile asbhaint £234.
(2) I gcás ina mbeadh, mura mbeadh an fo-alt seo, teideal ag an éilitheoir chun asbhaint £234 faoi fho-alt (1), ansin, má chruthaíonn an t-éilitheoir gur baintreach fir é nó gur baintreach mná í sa bhliain mheasúnachta, beidh teideal ag an éilitheoir chun asbhaint £259 in ionad an asbhaint £234 sin.
(3) Má tá ar ioncam iomlán an éilitheora aon ioncam tuillte de chuid a bhanchéile déanfar an asbhaint a bheidh le lamháil faoin alt seo a mhéadú méid is comhionann le trí cheathrú de mhéid an ioncaim thuillte sin ach nach mó in aon chás ná £45.
Duine a ghlacfaidh cúram leanaí bhaintreach fir, baintrí nó fhir phósta a chónaíonn ar leithligh óna bhanchéile.
[1920, a. 19;
1949, a. 4;
1961, a. 4.]
139.—(1) Má chruthaíonn an t-éilitheoir gur baintreach fir é agus duine is bean ghaoil dó féin nó dá bhanchéile éagtha a bheith ina cónaí leis an bhliain mheasúnachta d'fhonn cúram agus aire aon linbh dá chuid a ghlacadh, nó má chruthaíonn sé nach bhfuil aon bhean ghaoil leis féin ná lena bhanchéile éagtha aige atá ábalta nó toilteanach an cúram sin a ghlacadh agus bean éigin eile a bheith fostaithe aige lena aghaidh sin, beidh sé i dteideal, faoi réir mar a fhoráiltear anseo ina dhiaidh seo, asbhaint £100 i leith na mná gaoil nó na mná eile sin:
Ar choinníoll—
(a) nach lamhálfar aon asbhaint faoin alt seo mura gcruthóidh an t-éilitheoir nach bhfuil aon phearsa aonair eile i dteideal asbhainte i leith na mná gaoil faoi fhorálacha na Coda seo nó, má bhíonn aon phearsa aonair eile i dteideal amhlaidh, go mbeidh an phearsa aonair eile tar éis scaradh lena éileamh air; agus
(b) nach lamhálfar aon asbhaint faoin alt seo más éard í an bhean ghaoil bean phósta a chónaíonn lena fearchéile, agus gur éiligh an fearchéile agus gur lamháladh dó an asbhaint níos airde faoi alt 138 (1).
(2) San alt seo ciallaíonn “leanbh” leanbh a lamháltar asbhaint ina leith faoin gCuid seo.
(3) Beidh feidhm ag an alt seo i gcás éilitheora is baintreach amhail mar atá feidhm aige i gcás éilitheora is baintreach fir ach tagairt dá fearchéile éagtha a chur in ionad tagairt dá bhanchéile éagtha.
(4) Beidh feidhm freisin ag an alt seo i gcás éilitheora is fear pósta, agus nach gcónaíonn a bhanchéile leis agus nach bhfuil i dteideal na hasbhainte níos airde faoi alt 138 (1) mar atá feidhm aige i gcás éilitheora is baintreach fir, ach amháin go gcuirfear tagairt dá bhanchéile in ionad tagartha dá bhanchéile éagtha.
Gaol a ghlacfaidh cúram dearthár nó deirféar duine neamhphósta.
[1920, a. 20;
1949, a. 5.]
140.—Má chruthaíonn an t-éilitheoir—
(a) nach bhfuil sé pósta agus go bhfuil a mháthair, is baintreach nó duine a chónaíonn ar leithligh óna fearchéile, nó bean ghaoil éigin eile, ina cónaí leis d'fhonn cúram agus aire aon dearthár nó deirféar dá chuid a ghlacadh is leanbh a lamháiltear asbhaint ina leith faoin gCuid seo, agus go bhfuil sé ag cothabháil na máthar nó an ghaoil eile ar a chostas féin; agus
(b) nach bhfuil seisean ná aon phearsa aonair eile i dteideal asbhainte i leith an duine chéanna faoi aon cheann d'fhorálacha eile na Coda seo, nó má tá aon phearsa aonair eile i dteideal aon asbhainte den sórt sin, gur scar an phearsa aonair eile lena éileamh chuige,
beidh sé i dteideal asbhainte £100.
Leanaí.
[1920, a. 21;
1940, a. 6;
1949, a. 6;
1956, a. 5;
1959, a. 4;
1960, a. 2 (1);
1963, a. 11;
1966, a. 2.]
141.—(1) Má chruthaíonn an t-éilitheoir go maireann tráth ar bith i gcaitheamh na bliana measúnachta aon leanbh leis atá faoi bhun sé bliana déag d'aois nó, má bhíonn sé os cionn sé bliana déag d'aois i dtosach na bliana sin, atá ag fáil teagaisc lánaimsire in aon ollscoil, coláiste, scoil nó foras oideachais eile, ansin, faoi fhorálacha an ailt seo, beidh sé i dteideal asbhaint i leith gach linbh den sórt sin agus i gcás linbh a chruthóidh an t-éilitheoir a bheith os cionn aois a aon bhliain déag i dtosach na bliana measúnachta, £150 a bheidh san asbhaint sin agus, in aon chás eile, £120 a bheidh ann.
Folaíonn an abairt “leanbh” san fhoráil seo leas-leanbh agus leanbh neamhdhlisteanach ar phós a thuistí a chéile tar éis a shaolaithe agus leanbh a bhfuil ordú uchtála i bhfeidhm ina leith faoin Acht Uchtála, 1952.
(2) Má chruthaíonn an t-éilitheoir aon leanbh a bheith á choinneáil agus á chothabháil aige an bhliain mheasúnachta ar a chostas féin ar leanbh é faoi bhun sé bliana déag d'aois nó, má bhíonn sé os cionn sé bliana déag i dtosach na bliana sin, atá ag fáil teagaisc lánaimsire mar a dúradh, agus nach bhfuil teideal aigesean ná ag aon phearsa aonair eile chun asbhainte i leith an linbh chéanna faoi na forálacha roimhe seo den alt seo nó faoi aon cheann d'fhorálacha eile na Coda seo, nó, má bhíonn aon phearsa aonair eile i dteideal asbhainte den sórt sin, go bhfuil an phearsa aonair eile sin tar éis scaradh lena éileamh chuige sin, beidh sé i dteideal na hasbhainte céanna i leith an linbh agus dá mba leanbh leis féin an leanbh.
(3) Na tagairtí atá i bhfo-ailt (1) agus (2) do leanbh a bheith ag fáil teagaisc lánaimsire i bhforas oideachais folóidh siad tagairtí do leanbh a bheidh faoi thraenáil ag duine ar bith (dá ngairtear an fostóir ina dhiaidh seo san fho-alt seo) le haghaidh aon trádála nó gairme in imthosca de shórt gur gá don leanbh a chuid ama go léir a chaitheamh leis an traenáil go ceann tréimhse nach lú ná dhá bhliain.
Chun críche éilimh maidir le leanbh a bheidh faoi thraenáil féadfaidh an cigire a cheangal ar an bhfostóir sonraí a thabhairt maidir le traenáil an linbh i cibé foirm a fhorordóidh na Coimisinéirí Ioncaim.
(4) Ní lamhálfar aon asbhaint faoin alt seo maidir le haon leanbh a mbeidh teideal aige dá cheart féin chun ioncaim is mó ná £80 sa bhliain, ach amháin go ndéanfar, más lú méid an bhreis ná an asbhaint ab inlamháilte ar leithligh ón bhfo-alt seo, asbhaint a lamháil a bheidh laghdaithe an méid sin.
Ar choinníoll nach ndéanfar, agus ioncam an linbh á ríomh chun críocha na forála roimhe seo, aon ioncam a chur san áireamh a mbeadh an leanbh ina theideal mar shealbhóir scoláireachta, sparánachta, nó dearlaice oideachais eile den samhail sin.
(5) Má éiríonn aon cheist maidir le aon duine a bheith i dteideal liúntais faoin alt seo maidir le leanbh os cionn sé bliana déag d'aois i leith a bheith ina leanbh a bhfuil an teagasc lánaimsire sin á fháil aige mar a dúradh, féadfaidh na Coimisinéirí Ioncaim dul i gcomhairle leis an Aire Oideachais.
(6) Más rud é, i leith aon bhliain mheasúnachta, go mbeadh teideal faoin alt seo, mura mbeadh forálacha an fho-ailt seo, ag dhá phearsa aonair nó níos mó, chun faoisimh i leith an linbh chéanna, beidh éifeacht ag na forálacha seo a leanas, is é sin le rá:—
(a) ní lamhálfar ach aon asbhaint amháin faoin alt seo i leith an linbh sin;
(b) i gcás gan an leanbh sin a bheith á chothabháil ach ag aon tuiste amháin, is ag an tuiste sin amháin a bheidh sé de theideal an asbhaint sin a éileamh;
(c) i gcás ina mbeidh an leanbh sin á chothabháil ag an dá thuiste i dteannta a chéile, beidh gach tuiste acu i dteideal cibé cuid den asbhaint sin a éileamh a bheidh i gcomhréir leis an méid a chaith seisean nó sise ag cothabháil an linbh sin;
(d) nuair a bheifear á fháil amach chun críocha an fho-ailt seo an bhfuil leanbh á chothabháil ag tuiste agus, má tá, cá mhéid atá sé á chothabháil, measfar nach íocaíocht faoi chomhair nó i leith cothabháil an linbh sin aon íocaíocht a rinne an tuiste sin faoi chomhair nó i leith cothabháil an linbh sin is íocaíocht a bheidh an tuiste sin i dteideal a asbhaint agus a ioncam nó a hioncam iomlán á ríomh chun críocha an Achta seo.
Gaolta cleithiúnacha.
[1920, a. 22;
1944, a. 5;
1956, a. 6
1963, a. 12.]
142.—(1) Má chruthaíonn an t-éilitheoir go gcothabhálann sé ar a chostas féin duine ar bith, is gaol dó féin nó dá bhanchéile agus atá éagumasach, mar gheall ar sheanaois nó easláinte, ar é féin a chothabháil, nó a mháthair agus í ina baintreach nó máthair a bhanchéile agus í ina baintreach, cibé acu éagumasaithe di nó nach ea, agus is duine ar lú ná £180 sa bhliain a hioncam iomlán ó gach bunadh, beidh sé i dteideal asbhaint £60 i leith gach duine a chothabhálann sé amhlaidh, agus déanfar a chomhionann d'asbhaint i gcás éilitheora a bhfuil air, mar gheall ar sheanaois nó easláinte, bheith ag brath ar sheirbhísí duine (is duine ar lú ná £180 sa bhliain a ioncam iomlán ó gach bunadh agus is mac nó iníon leis an éilitheoir) a chónaíonn leis nó léi agus a chothabhálann sé nó sí:
Ar choinníoll go mbeidh éifeacht ag gach ceann de na forálacha roimhe seo den fho-alt seo, i gcás inar mó ná £120 sa bhliain an t-ioncam iomlán ó gach bunadh atá ag an duine ar ina leith a bheidh an asbhaint le déanamh, ionann agus dá mba rud é, in ionad asbhaint £60 a shonrú, gur shonraigh sé asbhaint den méid sin arna laghdú méid na breise.
(2) I gcás duine ar bith den sórt a dúradh a bheith á chothabháil ag beirt daoine nó níos mó i gcomhar, déanfar an asbhaint a bheidh le déanamh faoin alt seo a chionroinnt eatarthu de réir méid nó luach a ranníocaí faoi seach a leith cothabháil an duine sin.
(3) Beidh feidhm ag an alt seo maidir le héilitheoir is bean mar atá feidhm aige maidir le héilitheoir is fear ach tagairt do bhanchéile a chur in ionad tagartha d'fhearchéile.
Préimheanna ar árachais iar-1916 agus ar íocaíochtaí áirithe eile.
[1918, a. 32 (1), (3), (8);
1920, a. 26;
1953, a. 2;
1959 (Uimh. 2), a. 17;
1961, a. 9.]
143.—(1) Faoi réir forálacha an ailt seo agus alt 152, aon éilitheoir—
(a) a d'íoc aon phréimh den sórt a shonraítear i bhfo-alt (2); nó
(b) atá faoi aon reacht nó faoi théarmaí nó coinníollacha a fhostaíochta faoi dhliteanas aon suim a íoc nó aon suim a asbhaint as a thuarastal nó as a stipinn d'fhonn blianacht iarchurtha a áirithiú dá bhaintreach nó soláthar a dhéanamh dá leanaí tar éis a bháis,
beidh sé i dteideal, chun méid an ioncaim a chinneadh ar a mbeidh sé le muirearú i leith cánach (gan forcháin a áireamh), an asbhaint a shonraítear i bhfo-alt (3) a bhaint as a ioncam inmheasúnaithe.
(2) Is iad na préimheanna dá dtagraítear i bhfo-alt (1) (a) aon phréimheanna a d'íoc an t-éilitheoir ar pholasaí árachais nó ar chonradh i leith blianachta iarchurtha más rud é—
(a) go ndearnadh an t-árachas nó an conradh tar éis an 22ú lá de Mheitheamh, 1916—
(i) le haon chuideachta árachais a bunaíodh go dlíthiúil sa Stát nó i dTuaisceart Éireann nó sa Bhreatain Mhór nó in aon tír eile a mbeadh feidhm maidir léi, mura mbeadh gur aisghaireadh iad, ag na hachtacháin aisghairthe a fhreagraíonn don alt seo, nó a sheolann gnó go dleathach sa Stát; nó
(ii) le cara-chumann cláraithe; nó
(iii) i gcás blianachta iarchurtha, le Coimisinéirí na bhFiacha Náisiúnta; agus
(b) gur ar shaol an éilitheora nó ar shaol a bhanchéile atá an t-árachas, nó, cibé acu é, an bhlianacht iarchurtha, tógtha amach; agus
(c) gurb eisean a rinne an t-árachas nó an conradh.
(3) Is é a bheidh san asbhaint a bheidh le baint as ioncam inmheasúnaithe an éilitheora—
(a) más tar éis an 21ú lá de Bhealtaine, 1953, a rinneadh an t-árachas nó an conradh dá dtagraítear i bhfo-alt (2) agus sin le haon chuideachta árachais nó carachumann, is cuideachta nó cumann atá cláraithe sa Stát agus á bhainistí agus á rialú ann, méid is comhionann le dhá thrian den phréimh a d'íoc sé;
(b) in aon chás eile, méid is comhionann le leath na préimhe a d'íoc sé nó, cibé acu é, leath na suime a d'íoc sé nó a asbhaineadh as a thuarastal nó a stipinn.
(4) I gcás—
(a) préimh a bheith íoctha maidir le hárachas, nó maidir le conradh i leith blianachta iarchurtha, a rinneadh le cuideachta árachais, agus
(b) go bhféadfaí asbhaint i leith na préimhe a dhéanamh faoi fho-alt (1) mura mbeadh nach cuideachta den sórt a luaitear i bhfo-alt (2) (a) (i) an chuideachta,
ní thabharfar aird ar an bhfíoras sin, agus féadfar asbhaint i leith na préimhe a dhéanamh faoi fho-alt (1) dá réir sin, más rud é—
(i) gur sa Stát atá cónaí ar an éilitheoir ach go raibh cónaí air roimhe sin lasmuigh den Stát ar feadh tréimhse leanúnaí nár ghiorra ná deich mbliana,
(ii) go ndearnadh an t-árachas nó an conradh sula raibh deireadh leis an tréimhse chónaithe leanúnach lasmuigh den Stát, agus
(iii) nach bhfuil aon ioncam ag teacht as aon urrús nó sealúchas in aon áit atá lasmuigh den Stát nó, i gcás ina bhfuil ioncam ag teacht mar sin, go bhfuil feidhm ag alt 76 (1) maidir le cáin i leith an ioncaim sin a ríomh.
(5) Ní dhéanfar, maidir le hárachais nó conarthaí i leith blianachtaí iarchurtha—
(a) asbhaint a thabhairt ach amháin i leith préimheanna nó íocaíochtaí eile is iníoctha ar pholasaithe chun suim chaipitiúil a áirithiú ar bhás, cibé acu i dteannta nó d'éagmais aon sochair eile; nó
(b) asbhaint a thabhairt i leith préimheanna nó íocaíochtaí is iníoctha i gcaitheamh tréimhse an iarchurtha i leith polasaí árachais iarchurtha:
Ar choinníoll nach ndéanfaidh an fo-alt seo difear do phréimheanna ná d'íocaíochtaí is iníoctha—
(i) ar pholasaithe nó ar chonarthaí a rinneadh i ndáil le haon scéim aoisliúntais nó scéim pinsin bona fide le haghaidh sochair fostaithe aon fhostóra nó daoine atá ag gabháil d'aon trádáil, gairm nó gnó áirithe nó le haghaidh sochair banchéile nó baintrí aon fhostaí nó duine den sórt sin nó a leanaí nó a chleithiúnaithe eile; nó
(ii) ar aon pholasaí a thóg múinteoir i meánscoil amach le linn a bheith ag feitheamh le scéim aoisliúntais nó pinsin a bhunú do na múinteoirí sin.
(6) I gcás ina n-íocfaidh banchéile préimh as a hioncam féin ar leithligh i leith árachais ar a saol féin nó ar shaol a fearchéile, déanfar an asbhaint chéanna agus dhéanfaí dá mba é a bhí sa phréimh, préimh a d'íoc a fearchéile ar a shaol féin nó i leith conartha le haghaidh blianachta iarchurtha ar a shaol féin, agus beidh éifeacht dá réir sin ag an alt seo.
(7) Déanfar tagairtí san Acht seo d'fhaoiseamh i leith préimheanna árachais saoil a fhorléirú mar thagairtí a fholaíonn tagairtí d'asbhaintí faoi na fo-ailt roimhe seo den alt seo.
Díolúine nuair nach mó ná £240 an t-ioncam iomlán, agus faoiseamh marghanach.
[1954, a. 3.]
144.—(1) (a) Aon phearsa aonair a dhéanfaidh, sa tslí a fhorordaítear leis an Acht seo, éileamh chuige sin agus tuairisceán a thabhairt san fhoirm fhorordaithe ar a ioncam iomlán, agus cruthúnas a thabhairt nach mó ná £240 a ioncam iomlán don bhliain mheasúnachta beidh teideal aige chun díolúine ó cháin ioncaim.
(b) Aon phearsa aonair ag a mbeidh, mura mbeadh a ioncam iomlán a bheith níos mó ná £240, teideal chun díolúine mar a fhoráiltear i mír (a) beidh teideal aige chun an méid cánach ioncaim is iníoctha i leith a ioncaim iomláin, dá mba rud é go rachadh an méid sin, mura mbeadh forálacha na míre seo, thar suim ar cóimhéid le trí chúigiú an mhéid atá a ioncam iomlán os cionn £240 a laghdú anuas go dtí an suim sin.
(2) Beidh feidhm, maidir le díolúintí ó cháin nó le laghduithe ar cháin faoin alt seo, le haon mhodhnuithe is gá, ag forálacha Sceideal 4 agus mhír IX de Sceideal 18.
(3) San alt seo ciallaíonn “ioncam iomlán” ioncam iomlán ó gach bunadh arna mheas do réir forálacha an Achta seo.
Árachas in aghaidh costas tinnis.
[1955, a. 4.]
145.—(1) San alt seo—
ciallaíonn “árachóir údaraithe” aon duine a bhfuil gnó árachais den sórt dá dtagraítear i bhfo-alt (2) ar siúl aige go dleathach sa Stát;
ciallaíonn “ioncam iomlán” ioncam iomlán ó gach bunadh arna mheas do réir forálacha an Achta seo.
(2) Má dhéanann pearsa aonair éileamh chuige sin sa tslí a fhorordaítear leis an Acht seo agus go dtabharfaidh tuairisceán san fhoirm fhorordaithe ar ioncam iomlán na pearsan agus go gcruthóidh go ndearna an phearsa, nó, más fear pósta an phearsa, go ndearna a bhanchéile, sa bhliain roimhe an mbliain mheasúnachta, íocaíocht le hárachóir údaraithe faoi chonradh árachais a fhorálann go sonrach, cibé acu i dteannta sochar eile é nó nach ea, go gcúiteofar nó go nglanfar, go hiomlán nó go páirteach, dearbhchostais liachta, mháinliachta nó altranais (lena n-áirítear costas cothabhála in ospidéal, teach altranais nó sanatorium) de dheasca tinneas nó tionóisc a bhaint don phearsa nó do chéile na pearsan nó do leanaí nó cleithiúnaithe eile leis an bpearsa nó le céile na pearsan, ansin—
(a) mura n-árachaíonn an íocaíocht aon tsochair seachas an t-aisíoc nó an t-íoc sin, déanfar méid iomlán na híocaíochta a bhaint as aon ioncam, nó a fhritháireamh i gcoinne aon ioncaim, de chuid na pearsan, más é an phearsa a rinne an íocaíocht, nó de chuid bhanchéile na pearsan más ise a rinne an íocaíocht in aghaidh na bliana measúnachta, agus
(b) má árachaíonn an íocaíocht sochair seachas an t-aisíoc nó an t-íoc sin, tabharfar a shamhail d'fhaoiseamh in aghaidh an mhéid den íocaíocht is inchurtha i leith an aisíoca nó an íoca sin,
agus, más gá, glanfar nó aisíocfar cáin dá réir sin agus déanfar ioncam iomlán na pearsan in aghaidh na bliana measúnachta a ríomh dá réir sin chun críocha uile an Achta seo.
(3) Nuair a dhéanfar amach de réir fho-alt (2) suim a bheidh le baint as ioncam duine den lánúin, nó le fritháireamh ina choinne, ansin—
(a) mura mbeidh aon ioncam ann de chuid an duine sin den lánúin in aghaidh na bliana measúnachta ar féidir faoiseamh faoin bhfo-alt sin a thabhairt ina leith, féadfar an faoiseamh a thabhairt i leith ioncaim de chuid an duine eile den lanúin in aghaidh na bliana sin, agus
(b) má bhíonn an tsuim a dhéanfar amach mar a dúradh níos mó ná ioncam an duine sin den lánúin in aghaidh na bliana measúnachta, féadfar an bhreis a bhaint as aon ioncam de chuid an duine eile den lánúin in aghaidh na bliana sin nó í a fhritháireamh ina choinne.
(4) Má thugtar faoiseamh faoin alt seo ní thabharfar ná ní lamhálfar aon fhaoiseamh ná asbhaint faoi aon fhoráil eile den Acht seo i leith na híocaíochta nó na coda d'íocaíocht (cibé acu é).
(5) Beidh feidhm maidir le faoiseamh faoin alt seo, le haon mhodnuithe is gá, ag forálacha Sceideal 4 agus mhír IX de Sceideal 18.
Forálacha ginearálta maidir le liúntais, asbhaintí agus faoisimh.
[1918, a. 17;
1920, a. 32.]
146.—Ní bheidh éilitheoir i dteideal liúntais ná asbhainte ná faoisimh faoi ailt 135 go 145 maidir le haon ioncam a mbeidh teideal aige an cháin air a mhuirearú i gcoinne aon duine eile, ná i dteideal asbhaint, coinneáil, ná sásamh a dhéanamh as aon íocaíocht a bheidh sé faoi dhliteanas déanamh le haon duine eile.
Foras measúnachta ioncaim faoi Sceideal A.
[1918, a. 19;
1920, a. 32;
1929, a. 19.]
147.—Chun críche aon éilimh ar liúntas nó asbhaint faoi ailt 134 go 145 measfar, faoi réir aon liúntais, laghdaithe, nó faoisimh arna dheonú faoin Acht seo, gurb é an t-ioncam ó úinéireacht tailte, tionóntán nó oidhreachtán is inmheasúnaithe faoi Sceideal A, a luach bliantúil arna mheas de réir na bhforálacha is infheidhmithe maidir le Sceideal A agus measfar, faoi réir aon liúntais, laghdaithe nó faoisimh arna dheonú faoin Acht seo, gurb é an t-ioncam ó áitiú tailte, tionóntán agus oidhreachtán is inmheasúnaithe faoi Sceideal B a luach inmheasúnaithe arna mheas de réir na bhforálacha is infheidhmithe maidir le Sceideal B, agus i gcás inarb é an t-éilitheoir an t-úinéir agus an t-áititheoir freisin ar na tailte, na tionontáin agus na hoidhreachtáin sin is déanaí a luaitear, measfar gurb é an t-ioncam ó na tailte, na tionóntáin nó na hoidhreachtáin sin méid an luacha bhliantúil faoi Sceideal A i dteannta méid an luacha inmheasúnaithe faoi Sceideal B.
Comhpháirtithe, tionóntaí i gcomhpháirt: éilimh ar leithligh.
[1918, a. 20;
1920, a. 32;
1965, Sc. 3, Cuid I.]
148.—Na daoine seo a leanas a bhfuil leasanna i gcómhpháirt acu, is é sin le rá—
(a) comhoidhirsigh, nasc-thionóntaí, nó tionóntaí i gcoiteannas ar bhrabúis aon ghnó; agus
(b) nasc-thionóntaí, nó tionóntaí talún nó tionóntán i gcomhpháirtíocht agus iad i gcomháitíocht iarbhír an chéanna i gcomhpháirtíocht, a bhfuil teideal acu chun na mbrabús uathu sin i scaireanna,
féadfaidh siad aon liúntas nó asbhaint a éileamh faoi alt 134 go 145 de réir a scaireanna agus a leasanna faoi seach, agus féadfar déileáil le haon éilimh den sórt sin sa slí chéanna agus dhéanfaí i gcás leasanna ar leithligh:
Ar choinníoll nach ndéanfar brabúis ó áitiú tailte a mhuirearú ar leithligh má bhíonn na tailte ligthe nó foligthe gan an léasóir do scaradh lena seilbh nó mura ag an léasaí i seilbh agus ag áitiú na dtailte go heisiatach.
An modh ar a dtabharfar liúntas.
[1918, a 16;
1920, a 32.]
149.—Ach amháin mar a bhforáiltear a mhalairt, déanfar aon liúntas nó asbhaint faoi ailt 134 go 145 a thabhairt tríd an measúnacht a ghlanadh nó a laghdú, nó tríd an mbreis a íocadh a aisíoc, nó ar gach modh nó aon mhodh acu sin, de réir mar is gá sa chás.
Ioncam iomlán i gcás ina laghdaítear an mheasúnacht.
[1918, a. 23;
1920, a. 32.]
150.—I gcás inar deonaíodh faoiseamh in aghaidh aon bhliana measúnachta faoi aon fhorálacha den Acht seo a fhorálann le haghaidh laghdú measúnachta ar aon bhunadh ioncaim i gcásanna ina mbeidh brabúis na bliana measúnachta gearr, measfar gurb é méid na measúnachta arna laghdú an t-ioncam ón mbunadh sin agus an t-ioncam iomlán ó gach bunadh á chinneadh don bhliain sin chun críche aon éilimh ar liúntas nó asbhaint faoi ailt 134 go 145.
Faoiseamh i leith préimheanna ar árachas roimh 1916.
[1918, a. 32 (1) (8) (9);
1920, a. 26;
1952, a. 4 (3).]
151.—(1) Faoi réir forálacha an ailt seo agus alt 152, beidh aon éilitheoir a d'íoc aon phréimh den sórt a shonraítear i bhfo-alt (2) i dteideal go ndéanfar an méid cánach is iníoctha aige a laghdú suim is ionann agus an cháin de réir an ráta iomchuí ar mhéid na préimhe a d'íoc sé.
(2) Is iad na préimheanna dá dtagraítear i bhfo-alt (1) aon phréimheanna a d'íoc éilitheoir ar pholasaí árachais nó ar chonradh i leith blianachta iarchurtha más rud é—
(a) go ndearnadh an t-árachas nó an conradh an 22ú lá de Mheatheamh, 1916 nó roimhe,—
(i) le haon chuideachta árachais a bunaíodh go dlíthiúil sa Stát, i dTuaisceart Éireann nó sa Bhreatain Mhór nó in aon tír eile a mbeadh feidhm maidir léi, mura mbeadh gur aisghaireadh iad, ag na hachtacháin aisghairthe a fhreagraíonn don alt seo, nó a sheolann gnó go dleathach sa Stát; nó
(ii) le cara-chumann cláraithe; nó
(iii) i gcás blianachta iarchurtha, le Coimisinéirí na bhFiacha Náisiúnta; agus
(b) gur ar shaol an éilitheora nó ar shaol a bhanchéile atá an t-árachas, nó cibé acu é, an bhlianacht iarchurtha, tógtha amach, agus
(c) gurb eisean a rinne an t-árachas nó an conradh.
(3) Chun críocha an ailt seo ciallaíonn “an ráta iomchuí”—
(a) i gcás nach mó ná £1,000 ioncam iomlán an éilitheora ó gach bunadh arna mheas de réir forálacha an Achta seo, cibé acu den dá ráta seo a leanas is lú:
(i) leath an ráta chaighdeánaigh cánach,
(ii) an ráta a gheofar tríd an gcáin is iníoctha ag an duine dá dtagraítear i bhfo-alt (1) a roinnt, roimh aon fhaoiseamh faoin alt seo nó aon fhaoiseamh i leith cánachais dúbailte faoi aon chomhaontú idir an Rialtas agus Rialtas aon stáit eile a asbhaint, ach tar éis laghdaithe i leith aon chánach a bheidh sé i dteideal muirearú i gcoinne aon duine eile, ar mhéid a ioncaim inchánaithe, agus chun na críche sin measfar an t-ioncam sin a bheith laghdaithe méid aon ioncaim a mbeidh sé i dteideal cáin ioncaim a a mhuirearú air mar a dúradh;
(b) i gcas inar mó ná £1,000 ioncam iomlán an éilitheora ó gach bunadh arna mheas mar a dúradh ach nach mó é ná £2,000, trí cheathrú an ráta chaighdeánaigh cánach;
(c) i gcás inar mó ná £2,000 ioncam iomlán an éilitheora ó gach bunadh arna mheas mar a dúradh, an ráta caighdeánach cánach.
(4) I gcás ina n-íocfaidh banchéile préimh as a hioncam ar leithligh i leith árachais ar a saol féin nó ar shaol a fearchéile nó i leith conartha le haghaidh aon bhlianacht iarchurtha ar a saol féin nó ar shaol a fearchéile tabharfar an liúntas céanna cánach ionann is dá mba phréimh í a d'íoc a fearchéile i leith árachais ar a shaol féin nó i leith conartha le haghaidh blianacht iarchurtha ar a shaol féin agus beidh feidhm ag an alt seo dá réir sin.
(5) Más mó an cháin is iníoctha sa deireadh ag aon éilitheoir tar éis an liúntas faoin alt seo a asbhaint ná an méid cánach ab iníoctha dá mba mhó ná £1,000 nó £2,000 ioncam iomlán an duine sin, cibé acu é, méadófar an liúntas faoin alt seo suim is ionann agus an méid is mó cáin de réir an cheathrú cuid den ráta caighdeánach ar mhéid na bpréimheanna ar ina leith thabharfar an liúntas ná méid na cánach de réir an ráta chaighdeánaigh ar an méid is lú an t-ioncam iomlán ná £1,000 nó £2,000, cibé acu é.
Faoiseamh árachais saoil—forálacha ginearálta.
[1918, a. 32 (2) (3) (5) (6);
1920, a. 26, 32;
1956, a. 2;
1958, a. 38 (3).
1963, Sc. 6, Cuid III.]
152.—(1) Ní rachaidh comhshuim na bpréimheanna nó na suimeanna eile a dtabharfar faoiseamh ina leith do dhuine ar bith faoi ailt 143 agus 151 thar an séú cuid d'ioncam iomlán an duine ó gach bunadh arna mheas de réir forálacha an Achta seo.
(2) Ní thabharfar aon fhaoiseamh faoi alt 143 nó 151 i leith aon phréimhe nó íocaíochta eile is iníoctha ar pholasaí chun suim chaipitiúil a áirithiú ar bhás (cibé acu i dteannta aon tsochair eile nó nach ea) i leith an mhéid sin den phréimh nó den íocaíocht eile de bhreis ar sheacht faoin gcéad den tsuim chaipitiúil iarbhír a árachaíodh, nó, i gcás ina mbaineann téarmaí speisialta leis an árachas ar shaol an duine árachaithe, den tsuim chaipitiúil fhorordaithe, agus, nuair a bheidh aon suim chaipitiúil den sórt sin, nó an tsuim chaipitiúil fhorordaithe, á ríomh, ní chuirfear sa chuntas aon suim is iníoctha ar aon teagmhas eile tarlú, nó ar luach aon phréimheanna a comhaontaíodh a chur ar ais, nó ar aon sochar ar mhodh bónais nó eile a bheidh nó a fhéadfadh a bheith le fáil roimh bhás nó dá éis, ag an duine ag a mbeidh an phréimh á íoc, nó ag aon duine eile, agus nach í an tsuim í a árachaíodh go hiarbhír nó an tsuim chaipitiúil fhorordaithe.
San fho-alt seo—
ciallaíonn “téarmaí speisialta” maidir le hárachas téarmaí nach bhfuil, mar gheall ar imthosca speisialta a bhaineann le sláinte an duine árachaithe, chomh fabharach maidir le méideanna na bpréimheanna is iníoctha ná maidir leis an tsuim chaipitiúil is iníoctha ar bhás, leo sin a bheadh le fáil, mura mbeadh sin, ón árachóir céanna.
ciallaíonn “an tsuim chaipitiúil fhorordaithe” maidir le hárachas (dá ngairtear an t-árachas sin sa mhíniú seo), lena mbaineann téarmaí speisialta, ar shaol duine árachaithe, an tsuim chaipitiúil ab iníoctha ag an árachóir ar bhás an duine sin de bhua árachais nár bhain téarmaí speisialta leis agus ab ionann i ngach slí leis an árachas sin ach amháin maidir leis an tsuim chaipitiúil ab iníoctha ar bhás.
(3) Ní thabharfar aon fhaoiseamh faoi alt 143 nó 151 maidir leis an mbreis ar £100 a bheidh ag comhshuim na bpréimheanna agus na n-íocaíochtaí uile is iníoctha chun aon sochair a áirithiú seachas iad sin a luaitear i bhfo-alt (2).
(4) (a) Ní chuirfear préimheanna árachais chogaidh sa chuntas nuair a bheidh teorainneacha an séú cuid d'ioncam iomlán ó gach bunadh, nó an seacht faoin gcéad, nó an £100 a luaitear san alt seo á ríomh.
(b) San fho-alt seo ciallaíonn “préimheanna árachais chogaidh” aon phréimh bhreise nó suim eile a íocadh d'fhonn polasaí árachais saoil láithreach a shíneadh go dtí fiontair ó chogadh nó ó sheirbhís chogaidh ar an gcoigrích, agus aon chuid d'aon phréimh nó suim eile a íocadh i leith polasaí árachais saoil a chumhdaíonn na fiontair sin, nó ceachtar acu, is dóigh leis na Coimisinéirí a ndéanfar an t-éileamh ar fhaoiseamh chucu a bheith inchurtha i leith na bhfiontar sin, nó ceachtar acu.
(5) Ní thabharfar aon fhaoiseamh faoi alt 143 nó 151 in aghaidh aon bhliana measúnachta i leith íocaíochta más rud é—
(a) gur inlamháilte asbhaint faoi alt 222, nó
(b) gur inlamháilte asbhaint faoi alt 233 (1)
in aghaidh na bliana sin i leith na híocaíochta sin nó i leith íocaíochta dá samhail a rinneadh sa bhliain roimh an mbliain mheasúnachta.
(6) Má rinneadh aon duine a bhí i dteideal faoisimh faoi alt 151 a mhuirearú i leith cánach faoi aon Sceideal agus gur íoc sé an cháin sin, nó gur íoc sé cáin nó gur muirearaíodh cáin air trí asbhaint nó eile, ansin, ar éileamh a dhéanamh chun na gCoimi sinéirí Speisialta, agus ar an admháil ar a íocaíocht, agus cruthú chun a sástacht ar na fíorais, a thabhairt ar aird dóibh, beidh sé i dteideal go ndéanfar an cháin bhreise a d'íoc sé nó a muirearaíodh air mar a dúradh a aisíoc leis.
Neamhchónaitheoirí.
[1935, a. 8;
1964, a. 2 (3) 3 (7).]
1920, c. 18.
153.—(1) Ach amháin mar a bhforáiltear a mhalairt leis an alt seo, beidh éifeacht ag an forálacha seo a leanas i gcás pearsan aonair nach gcónaíonn sa Stát—
(a) ní beidh sé i dteideal aon liúntais i leith ioncaim thuillte faoi alt 134;
(b) ní bheidh sé i dteideal aon asbhaint ó ioncam neamhthuillte faoi alt 135;
(c) ní bheidh sé i dteideal aon asbhaint ná faoisimh faoi alt 136;
(d) ní bheidh sé i dteideal aon cheann de na hasbhaintí ó ioncam inmheasúnaithe dá bhforáiltear le hailt 138 go 143;
(e) ní bheidh sé i dteideal aon fhaoisimh faoi alt 151.
(2) I gcás ina ndéanfaidh pearsa aonair nach gcónaíonn sa Stát a chruthú chun sástacht na gCoimisinéirí Ioncaim—
(a) gur saoránach d'Éirinn é, nó
(b) go gcónaíonn sé lasmuigh den Stát ar son nó de bharr a shláinte nó sláinte duine dá theaghlach a chónaíonn leis nó mar gheall ar easláine nó galar éigin coirp a bheith air féin nó ar aon duine den sórt sin dá theaghlach, agus go raibh cónaí air sa Stát sular chónaigh sé amhlaidh lasmuigh den Stát, nó
(c) gur saoránach, géilliúnach, nó náisiúnach é de thír a bhfuil a cuid saoránach, géilliúnach nó náisiúnach díolmhaithe de thuras na huaire le hOrdú faoi alt 10 d'Acht na nEachtrannach, 1935, ó aon fhoráil nó forálacha den Acht sin nó d'ordú eachtrannach faoi, nó
(d) gur duine é lenar bhain ceann de na míreanna (a) go (e) den choinníoll a ghabhann le halt 24 den Finance Act, 1920, maidir leis an mbliain dar chríoch an 5ú lá d'Aibreán, 1935, nó le haon bhliain mheasúnachta roimhe sin,
ní bheidh feidhm ag fo-alt (1) maidir leis an bpearsa aonair sin, ach i gcás na pearsan aonair sin ní thabharfar aon liúntas, asbhaint, ná sochar eile den sórt a luaitear san fho-alt sin i slí go laghdódh sé méid na cánach ioncaim is iníoctha aige faoin méid a bhfuil idir é agus an méid cánach ab iníoctha aige dá mba inmhuirir an cháin ar a ioncam iomlán ó gach bunadh (lena n-áirítear ioncam nach bhfuil faoi réir cháin ioncaim Éireannach) an chomhréir chéanna atá idir an chuid dá ioncam nach bhfuil faoi réir cháin ioncaim Éireannach agus a ioncam iomlán ó gach bunadh.
(3) Duine ar bith arb éagóir leis cinneadh de chuid na gCoimisinéirí Ioncaim faoin alt seo féadfaidh sé achomharc a dhéanamh ina aghaidh chun na gCoimisinéirí Speisialta.
Faoiseamh i leith ioncam a charnaigh faoi iontaobhais.
[1918, a. 25;
1925, a. 9 (1).]
154.—Más rud é de bhun forálacha aon uachta nó socraíochta go mbeidh ioncam ar bith ó aon chiste tar éis carnadh chun sochair do dhuine ar bith ar an teagmhas go slánóidh sé aois shonraithe éigin nó ag bpósfaidh sé agus, in aon bhliain mheasúnachta, nach mbeidh i méid comhshuimithe an ioncaim sin agus an ioncaim ó aon chiste eile faoi réir iontaobhas dá samhail i leith carnadh agus ioncaim iomláin an duine sin ó gach bunadh (dá ngairtear “an t-ioncam bliantúil comhshuimithe” anseo ina dhiaidh seo) ach amháin an méid a thabharfadh do phearsa aonair teideal chun díolúine iomlán ó cháin nó faoiseamh ó cháin a fháil, ansin, ar éileamh chuige sin a dhéanamh laistigh de shé bliana tar éis deireadh na bliana measúnachta inar tharla an teagmhas, beidh teideal ag an duine sin, ar an éileamh a chruthú sa tslí a fhorordaítear le Sceideal 4 agus mír IX de Sceideal 18, go n-aisíocfar leis ar chuntas na cánach a íocadh i leith an ioncaim i gcaitheamh na tréimhse carnaithe suim is comhionann leis an méid chomhshuimithe faoisimh a mbeadh teideal aige chuige dá mba ionann a ioncam iomlán ó gach bunadh in aghaidh gach bliana de na blianta ar leithligh sa tréimhse sin agus an t-ioncam bliantúil comhshuimithe don bhliain sin; ach nuair a bheidh an tsuim sin á ríomh déanfar asbhaint maidir le haon faoiseamh a bheidh faighte cheana féin.
CUID VII
Riarachán
Na Coimisinéirí Ioncaim.
[1918, a. 57;
1934, a. 35 (2).]
155.—(1) Beidh gach dleacht cánach ioncaim faoi chúram agus faoi bhainistí na gCoimisinéirí Ioncaim.
(2) Déanfaidh na Coimisinéirí Ioncaim gach uile bheart a mheasfar is gá nó is foirsteanach chun an cháin a chruinniú, a bhailiú, a ghlacadh agus chun cuntas a thabhairt ina leith sa tslí a údaraítear dóibh chomh hiomlán dóthanach agus a údaraítear dóibh a dhéanamh maidir le haon dleachtanna eile faoina gcúram agus a mbainistí, agus, mura n-ordóidh an tAire Airgeadais a mhalairt, ceapfaidh siad cibé oifigigh agus daoine eile chun aon dleachtanna cánach ioncaim a bhailiú, a ghlacadh agus a bhainistí agus chun cuntas a thabhairt ina leith nach gceanglaítear gur údarás éigin eile a cheapfadh iad.
(3) Leanfaidh gach ceapachán den sórt sin i bhfeidhm, d'ainneoin aon Choimisinéir Ioncaim d'fháil bháis nó do scor de bheith i seilbh oifige, agus beidh cumhacht ag na sealbhóirí dualgais a n-oifigí faoi seach a fheidhmiú agus le linn an fheidhmithe sin na dlíthe agus na rialacháin go léir maidir leis an gcáin a chur i ngníomh i ngach cuid den Stát.
(4) Féadfaidh na Coimisinéirí aon oifigeach nó duine den sórt sin a fhionraí, a ísliú, a urscaoileadh nó a chur ina phost arís, de réir mar is dóigh leo a bheidh cúis leis.
(5) Aon bheart nó rud is gá nó is cead do na Coimisinéirí Ioncaim a dhéanamh leis an reacht seo nó le haon reacht eile maidir leis an gcáin féadfaidh aon Choimisinéirí Ioncaim áirithe é a dhéanamh.
Na Coimisinéirí Speisialta.
[1918, a. 67, 230 (2).]
156.—(1) Beidh na Coimisinéirí Ioncaim, i dteannta cibé daoine eile a cheapfaidh an tAire Airgeadais le barántas ó am go ham, ina gcoimisinéirí chun críocha speisialta na nAchtanna Cánach Ioncaim (dá ngairtear “Coimisinéirí Speisialta” san Acht seo) agus, de bhua a n-oifige agus a gceaptha, faoi seach, agus gan aon cháiliú eile, beidh údarás acu chun cibé cumhachtaí a fhorghníomhú agus cibé dualgais a chomhlíonadh, a shanntar dóibh leis an Acht seo.
(2) Lamhálfar do na Coimisinéirí Ioncaim cibé suimeanna a ordóidh a tAire Airgeadais maidir le tuarastail agus costais theagmhasacha.
(3) Cuirfidh an tAire Airgeadais faoi deara go ndéanfar cuntas ar an uile cheapadh mar Choimisinéirí Speisialta agus ar a dtuarastail a leagan faoi bhráid gach Tí den Oireachtas laistigh d'fhiche lá óna gceapadh nó, i gcás Tí nach mbeidh ina shuí an tráth sin, laistigh d'fhiche lá tar éis an chéad shuí eile den Teach sin.
(4) Aon rud a cheanglaítear faoin Acht seo a dhéanamh ag na Coimisinéirí Speisialta nó ag aon choimisinéirí eile féadfaidh aon bheirt choimisinéirí nó níos mó é a dhéanamh, ach amháin mar a bhforáiltear a mhalairt go sainráiteach leis an Acht seo.
Gobharnóir agus stiúrthóirí Bhanc na hÉireann.
[1918, a. 68.]
157.—D'fhonn cáin ioncaim a mheasúnú agus a mhuirearú sna cásanna a luaitear san alt seo, beidh Gobharnóir agus stiúrthóirí Bhanc na hÉireann ina gcoimisinéirí, agus beidh na cumhachtaí go léir acu is gá chuige sin, agus déanfaidh siad measúnachtaí faoi réim agus faoi réir forálacha agus rialacha an Achta seo, is é sin le rá, maidir leis na nithe seo a leanas—
(a) ús, blianachtaí, díbhinní agus scaireanna blianachtaí, agus brabúis a ghabhann leis an gcéanna, is iníoctha leis an mBanc as ioncam poiblí an Stáit;
(b) ús, blianachtaí, díbhinní, agus scaireanna blianachtaí, a cuireadh ar iontaoibh an bhainc le híoc;
(c) an t-ús, na blianachtaí, agus na díbhinní uile eile agus na tuarastail agus na pinsin is iníoctha ag an mBanc; agus
(d) na bhabúis eile go léir ar arb inmhuirir cáin ioncaim a éireoidh laistigh d'aon oifig nó roinn faoi bhainistí nó rialú an Bhainc.
Oifigí poiblí a mheasúnú.
[1923, a. 11.]
158.—Má chinneann an tAire Airgeadais nach foirsteanach, mar gheall ar imthosca speisialta a bheith in aon oifig phoiblí áirithe, gurb é an cigire nó an t-oifigeach eile a ceapadh sa cháil sin a dhéanfadh cumhachtaí agus dualgais measúnachta agus muirearaithe canách ioncaim in ndáil leis an oifig sin nó aon cheann nó níos mó de na cumhachtaí agus de na dualgais sin a fheidhmiú agus a chomhlíonadh i ndáil leis an oifig sin, déanfaidh na Coimisinéirí Ioncaim cibé oifigigh nó daoine a cheapadh a cheadóidh an tAire Airgeadais chun na cumhachtaí agus na dualgais sin a fheidhmiú i ndáil leis an oifig sin.
Dearbhú a bheidh le déanamh ag na Coimisinéirí.
[1918, a. 72.]
159.—A luaithe is féidir tar éis a gceaptha, tiocfaidh na Coimisinéirí faoi seach chun an tAcht seo a chur i ngníomh i ndáil le hoifigí agus fostaíochtaí sochair agus pinsin agus stipinní i gceann a chéile agus déanfaidh siad agus síneoidh siad an dearbhú atá i gCuid II de Sceideal 17, agus féadfaidh siad faoi seach cléireach agus measúnóirí a thoghadh, agus mura féidir an cháin a asbhaint i roinn oifige na gcoimisinéirí nó san oifig a ngníomhaíonn siad thar a ceann, féadfaidh siad, as na hoifigigh ina gcuid ranna féin faoi seach, measúnóirí agus bailitheoirí ar leithligh a cheapadh do gach roinn acu sin.
Coimisinéirí a bheith dícháilithe i gcásanna leasa phearsanta.
[1918, a. 74.]
160.—(1) Gach coimisinéir a ghníomhóidh ag cur an Achta seo i ngníomh beidh sé inmhuirir i leith canách ar nós aon duine eile, ach ní ghlacfaidh sé aon pháirt sna himeachtaí, agus ní bheidh sé i láthair, nuair a bheidh aon mheasúnacht, ráiteas nó sceideal faoi bhreithniú, nó nuair a bheidh aon aighneas nó achomharc á chinneadh, maidir le haon chás a mbeidh leas aige ann, ina cheart féin nó i gceart aon duine eile mar ghníomhaire dó, ach amháin le linn éisteacht achomhairc chun é a chur faoi scrúdú ó bhéal ag na coimisinéirí, agus tarraingeoidh sé siar fad a bheidh an t-aighneas nó an t-achomharc á bhreithniú agus á chinneadh.
(2) Aon choimisinéir a ghlacfaidh páirt ar bith i gcinneadh aon aighnis nó achomhairc den sórt sin, in aon chás den sórt sin, nó nach dtarraingeoidh siar, féadfar pionós £50 a chur air.
Cigirí cánach.
[1918, a. 75, 226;
1965, Sc. 3, Cuid I.]
161.—(1) Féadfaidh an tAire Airgeadais cigirí cánach a cheapadh, agus déanfaidh gach uile chigire den sórt sin agus gach uile oifigeach nó duine eile a bheidh fostaithe ag cur an Achta seo i ngníomh orduithe, treoracha agus ordacháin na gComisinéirí Ioncaim a urramú agus a chomhlíonadh.
(2) Féadfaidh an tAire Airgeadais cibé tuarastail agus liúntais a shocrú mar luach saothair do chigirí, agus do gach uile oifigeach nó duine eile a bheidh fostaithe ag cur an Achta seo i ngníomh agus is cuí leis an Aire Airgeadais, and féadfaidh sé cibé muirir agus costais theagmhasacha maidir leis sin, agus a mheasfaidh an tAire Airgeadais a bheith réasúnach, a íoc.
(3) Cigire ar bith—
(a) a dhéanfaidh, go feasach nó go toiliúil, as fabhar, duine ar bith a íosmhuirearú nó a fhágáil gan muirearú; nó
(b) a bheidh ciontach in aon chleachtais chalaoiseacha, éillitheacha nó neamhdhleathacha ag feidhmiú a oifige,
féadfar, i leith aon chiona den sórt sin, pionós £100 a chur air, agus ar a chiontú urscaoilfear as a oifig é.
An tArd-Bhailitheoir.
[1963, a. 23.]
162.—(1) Beidh Ard-Bhailitheoir ann a cheapfaidh na Coimisinéirí Ioncaim óna n-oifigigh agus beidh sé i seilbh oifige mar Ard-Bhailitheoir an fad is toil agus is áil leo.
(2) Baileoidh agus toibheoidh an tArd-Bhailitheoir an cháin a mhuirearófar ó am go ham i ngach uile mheasúnacht i leith cánach ioncaim agus forchánach a mbeifear tar éis a shonraí a chur ar aghaidh chuige faoi alt 187.
(3) (a) Féadfaidh na Coimisinéirí Ioncaim daoine a ainmniú chun na cumhachtaí atá in ailt 480 agus 481, a fheidhmiú thar ceann an Ard-Bhailitheora agus ar ordú uaidh.
(b) I dteannta iad a bheith infheidhmithe ag an Ard-Bhailitheoir, beidh na cumhachtaí sin infheidhmithe freisin thar a cheann agus ar ordú uaidh ag daoine a ainmneofar faoin bhfo-alt seo.
(c) Ní ainmneofar duine faoin bhfo-alt seo muran oifigeach nó fostaí é leis na Coimisinéirí Ioncaim.
(4) Má bhíonn agus an fad a bheidh oifig an Ard-Bhailitheora folamh nó sealbhóir na hoifige sin gan a bheith ábalta mar gheall ar bhreoiteacht, asláithreacht nó cúis éigin eile a dhualgais a chomhlíonadh, gníomhóidh duine mar Ard-Bhailitheoir a bheidh ainmnithe chuige sin ag na Coimisinéirí Ioncaim óna n-oifigigh, agus déanfar aon tagairt san Acht seo nó in aon Acht eile don Ard-Bhailitheoir a fhorléiriú mar ní a fholaíonn, más iomchuí, tagairt do dhuine a bheidh ainmnithe faoin bhfo-alt seo.
(5) Féadfaidh na Coimisinéirí Ioncaim ainmniúcháin faoin alt seo a chúlghairm.
Dearbhú ar dhul i seilbh oifige.
[1918, a. 89.]
163.—(1) Gach duine a cheapfar chun aon oifige díobh sin a ainmnítear i gCuid I de Sceideal 17, déanfaidh sé agus síneoidh sé an dearbhú atá ansin maidir lena oifig, sula dtosóidh sé ag gníomhú i bhfeidhmiú an Achta seo a mhéid a bhaineann sé leis an gcáin faoi Sceideal D.
(2) Féadfar an dearbhú a dhéanamh os comhair aon Choimisinéara Speisialta.
(3) Aon duine a ghníomhóidh i bhfeidhmiú a oifige maidir leis an gcáin faoi Sceideal D (ar shlí seachas i ndáil le haon dearbhú den sórt sin a rinneadh os a chomhair) sula mbeidh an dearbhú forordaithe déanta aige forghéillfidh sé suim £100.
Daoine a chur faoi mhionn.
[1918, a. 206, 230 (3).]
164.—(1) Féadfaidh Feidhmeannach Síochána duine a chur faoi mhionn a bheidh le glacadh os comhair coimisinéara ag aon oifigeach nó duine in aon ábhar a bhainfidh leis an Acht seo a chur i ngníomh.
(2) Féadfaidh Coimisinéir Speisialta duine a chur faoi mhionn a bheidh le tabhairt os comhair na gCoimisinéirí Speisialta faoin Acht seo ag aon oifigeach nó duine in aon ábhar a bhaineann leis an Acht seo a chur i ngníomh.
Foirmeacha.
[1918, a. 215 (2);
1963, Sc. 6, Cuid V.]
165.—Gach measúnacht, dúblach, muirear, banna, barántas, fógra measúnachta nó éilimh, nó doiciméad eile is gá a úsáid agus cáin á measúnú, á muirearú, á bailiú agus á tobhach, beidh sé de réir na bhfoirmeacha a bheidh forordaithe ó am go ham chuige sin ag na Coimisinéirí Ioncaim, agus beidh doiciméad san fhoirm fhorordaithe a sholáthróidh nó a cheadóidh siad bailí agus éifeachtach.
Cumhachtaí, etc., a fheidhmiú faoin Acht seo.
[1918, a. 230 (1);
0.II (Oir). 1923, mír 8.]
166.—(1) Beidh ag na Coimisinéirí Ioncaim an dlínse, na cumhachtaí agus na dualgais uile maidir le cáin faoin Acht seo a bhí acu roimh dháta an Achta seo a rith.
(2) Rud ar bith is gá don Aire Airgeadais a dhéanamh faoin Acht seo féadfar é a chur in iúl faoi láimh Rúnaí na Roinne Airgeadais nó faoi láimh Leas-Rúnaí nó rúnaí cúnta de chuid na Roinne sin.
CUID VIII
Tuairisceán agus Measúnú, Foráil in Aghaidh nó Measúnachta Dúbailte, agus Faoiseamh Maidir le hEarráid nó Dearmad
Caibidil I
Tuairisceáin agus Measúnú
Fógra ginearálta á cheangal liostaí agus ráitis a sheachadadh.
[1928, a. 9;
1929, a. 19, Sc. 3.]
167.—(1) Cuirfidh na Coimisinéirí Ioncaim faoi deara, gach bliain mheasúnachta, go dtabharfar fógra ginearálta, á cheangal ar gach duine a gceanglaítear air leis an Acht seo aon liosta, dearbhú nó ráiteas a sheachadadh an liosta, an dearbhú nó an ráiteas sin a dhéanamh amach agus a sheachadadh do na cigirí nó do na Coimisinéirí Ioncaim laistigh de cibé tréimhse a theorainneofar leis an bhfógra sin, nach giorra ná lá agus fiche ó dháta an fógra sin a thabhairt.
(2) Tabharfar an fógra ginearálta sin gach bliain trína chur faoi deara é a chur isteach uair amháin sin Iris Oifigiúil agus uair amháin ar a laghad i ngach ceann de dhá pháipéar laethúla a fhoilsítear sa Stát agus measfar gur leor-chomhlíonadh ar fho-alt (1) agus gur seirbheáil mhaith ar an bhfógra ginearálta sin ar gach duine lena mbaineann an cur isteach sin.
Fógra sonrach do dhaoine is inmhuirir.
[1918, a. 99.]
168.—(1) Tabharfaidh na cigirí, laistigh den am a ordaítear le proiceacht ó na Coimisinéirí Speisialta, fógra sonrach do gach duine is inmhuirir, laistigh de na teorainneacha ina ngníomhaíonn siad, á cheangal air go ndéanfaidh sé, laistigh de cibé tréimhse a theorainneofar leis an ordú, gach uile liosta, dearbhú agus ráiteas a ullmhú agus a sheachadadh do na cigirí a cheanglaítear leis an Acht seo a sheachadadh.
(2) Féadfar fógra sonrach a thabhairt go pearsanta, nó trí fhógra a fhágáil ag teach cónaithe, áit chónaithe nó áit ghnó an duine is inmhuirir, nó ag an áitreabh a bheadh le muirearú leis an measúnacht.
Tuairisceáin ó dhaoine is inmhuirir.
[1918, a. 100;
1963, Sc. 6, Cuid III.]
169.—(1) Gach duine is inmhuirir faoin Acht seo déanfaidh sé, nuair a cheanglófar air sin a dhéanamh le haon fhógra ginearálta nó sonrach a thabharfar de bhun an Achta seo, ráiteas i scríbhinn mar a cheanglaítear leis an Acht seo agus a shíneoidh sé, a ullmhú agus a sheachadadh don chigire, ina mbeidh—
(a) luach bliantúil na dtailte agus na dtionóntán uile a áitíonn sé;
(b) méid na mbrabús nó na ngnóchan a thagann chuige, ó gach uile bhunadh ar leithligh is inmhuirir de réir na sceideal faoi seach, arna meas i leith na tréimhse agus de réir forálacha an Achta seo.
(2) Cuirfear i dteannta an ráitis sin dearbhú ina ndéarfar go bhfuil na luachanna nó na méideanna sin arna meas i leith na mbunadh ioncaim uile a luaitear san Acht seo, agus ina dtabharfar tuairisc ar an gcéanna, tar éis na suimeanna sin amháin a asbhaint a lamháiltear a asbhaint.
(3) Déanfar gach uile ráiteas den sórt sin gan aon ús airgid nó íocaíocht bhliantúil eile ó mhaoin aon duine eile a bheidh muirearaithe ina leith a chur san áireamh.
(4) Gach uile dhuine ar a ndearna cigire fógra sonrach a sheirbheáil á cheangal air ráiteas a sheachadadh ar aon bhrabúis, gnóchain, nó ioncam arb inmhuirir é ina leith faoi Sceideal D nó Sceideal E, seachadfaidh sé ráiteas san fhoirm a cheanglaítear leis an bhfógra, cibé acu is inmhuirir amhlaidh é nó nach ea:
Ar choinníoll nach mó ná £5 in aghaidh aon chiona áirithe an pionós a ghearrfar ar aon duine a dtionscnófar imeachtaí ina choinne mar gheall ar gan déanamh de réir na forála seo agus a chruthóidh nárbh inmhuirir i leith cánach é.
Daoine a bheidh ag gníomhú do dhaoine éagumasacha agus do neamhchónaitheoirí.
[1918, a. 101.]
170.—(1) Gach duine a bheidh ag gníomhú i gcáil ar bith thar ceann aon duine éagumasaithe nó duine nach gcónaíonn sa Stát ar duine é nach féidir, mar gheall ar an éagumas sin nó an neamhchónaí sin sa Stát, é a mhuirearú go pearsanta faoin Acht seo, déanfaidh sé aon uair a cheanglófar air déanamh amhlaidh le haon fhógra ginearálta nó sonrach, agus sa tréimhse chéanna agus in aon cheantar ina bhféadfaidh sé a bheith inmhuirir ar a chuntas féin, ráiteas a sheachadadh den sórt a thuairiscítear in alt 169 ar na brabúis nó na gnóchain arb ina leith a bheidh an cháin le muirearú air ar chuntas an duine eile sin, mar aon leis an dearbhú forordaithe.
(2) I gcás ina ndlífear beirt daoine nó níos mó den sórt sin a mhuirearú i leith an duine chéanna—
(a) ní bheidh de cheangal ann ach ráiteas amháin a sheachadadh agus féadfaidh siad é sin a dhéanamh i gcompháirt, nó féadfaidh aon duine áirithe nó níos mó acu é sin a dhéanamh; agus
(b) féadfaidh aon daoine den sórt sin fógra i scríbhinn a thabhairt don chigire do gach ceantar ina n-iarrfar orthu ráiteas a thabhairt ag insint an cheantair nó na gceantar inarb inmhuirir iad faoi seach ina gcuntas féin, agus ag insint an cheantair acu sin ar mian leo gurb ann a mhuirearófaí iad thar ceann an duine a ngníomhaíonn siad thar a cheann, agus má dhlitear aon duine áirithe acu a mhuirearú ar a chuntas féin sa cheantar sin, muirearófar iad sa cheantar sin dá réir sin trí aon mheasúnacht amháin.
Fógra do dhaoine ag teacht isteach i gceantar.
[1918, a. 102;
1963, Sc. 6, Cuid III.]
171.—(1) Má thagann duine ar bith isteach i gceantar nár muirearaíodh ann é i leith cánach, féadfaidh an cigire fógra i scríbhinn a thabhairt dó á ordú go seachadfaidh sé, laistigh de cheithre lá dhéag ó dháta an fógra a thabhairt—
(a) dearbhú i scríbhinn a bheidh sínithe aige agus a shonróidh an ceantar inar measúnaíodh é; nó
(b) nó mura ndéanfaidh sé é sin, ráiteas ionas go bhféadfar é a mheasúnú agus a mhuirearú sa cheantar a mbeidh sé tar éis teacht isteach ann.
(2) Má tharla in aon chás nach ndearnadh duine atá, nó a chónaíonn, in aon cheantar áirithe a mheasúnú sa cheantar sin, féadfaidh an cigire é a mheasúnú, ionann agus dá mba ann a bhí cónaí air tráth foilsithe na bhfógraí ginearálta a ordaítear leis an Acht seo, mura gcruthóidh sé chun sástacht an chigire gur measúnaíodh é go cuí i gceantar éigin eile.
Cumhacht á cheangal go dtabharfar tuairisceán ar ioncam.
[1961, a. 13;
1963, Sc. 6, Cda. II, III.]
172.—(1) Déanfaidh gach pearsa aonair, nuair a cheanglófar air sin a dhéanamh le fógra a thabharfar dó maidir le haon bhliain mheasúnachta ag cigire, tuairisceán san fhoirm fhorordaithe a ullmhú agus a sheachadadh don chigire laistigh den am a bheidh teoranta leis an bhfógra, ina luafar—
(a) bunaidh uile a chuid ioncaim don bhliain mheasúnachta (dá ngairtear an bhliain roimhe sin san alt seo) díreach roimh an mbliain mheasúnachta ar ina leith a tugadh an fógra;
(b) méid an ioncaim ó gach bunadh don bhliain roimhe sin arna ríomh de réir fho-alt (2);
(c) cibé sonraí eile chun críocha cánach ioncaim (lena n-áirítear forcháin) don bhliain roimhe sin nó don bhliain mheasúnachta a cheanglóidh an fógra nó a luafar san fhoirm fhorordaithe.
(2) Déanfar méid an ioncaim ó aon bhunadh a bheidh le háireamh i dtuairisceán faoin alt seo a ríomh de réir forálacha an Achta seo ach amháin go ndéanfar an ríomh i ngach cás faoi threoir na bliana roimhe sin:
Ar choinníoll—
(a) i gcás ús den sórt dá dtagraítear in alt 344, go ndéanfar an ríomh ar neamhshuim leis an alt sin;
(b) i gcás na mbeidh sé le meas faoi alt 60 gurb iad brabúis nó gnóchain bliana dar críoch dáta sa bhliain roimhe sin, brabúis nó gnóchain na bliana roimhe sin, g ndéanfar an ríomh faoi threoir na bliana sin dar críoch dáta sa bhliain roimhe sin.
(3) Féadfaidh cigire staonadh ó fhógra áirithe de bhun ordú faoi alt 168 a thabhairt in aon chás ina ndearna sé nó ina mbeartaíonn sé fógra a thabhairt faoin alt seo.
(4) Má dhéanann duine ar bith tuairisceán i bhfoirm fhorordaithe a sheachadadh d'aon chigire, measfar gur ceanglaíodh air le fógra faoin alt seo an tuairisceán sin a ullmhú agus a sheachadadh.
(5) In imeachtaí le pionos a ghnóthú a tabhaíodh faoi alt 500 nó 501 in ndáil le tuairisceán dá dtagraítear sna forálacha roimhe seo den alt seo—
(a) beidh deimhniú arna shíniú ag cigire á dheimhniú gur scrúdaigh sé a chuid taifead iomchuí agus gur dealraitheach uathu gur tugadh go cuí fógra sonraithe don chosantóir lá sonraithe ina fhianaise, go dtí go gcruthófar a mhalairt, go bhfuair an duine sin an fógra sin sa ghnáth-chúrsa,
(b) beidh deimhniú arna shíniú ag cigire á dheimhniú gur scrúdaigh sé a chuid taifead iomchuí agus gur dealraitheach uathu nach bhfuarthas, le linn tréimhse sonraithe, tuairisceán sonraithe ón gcosantóir ina fhianaise, go dtí go gcruthófar a mhalairt, nach ndearna an cosantóir, le linn na tréimhse sin, an tuairisceán sin a sheachadadh,
(c) féadfar deimhniú ag deimhniú mar a fhoráiltear i mír (a) nó (b) agus a airbheartóidh a bheith sínithe ag cigire a thairiscint i bhfianaise gan chruthúnas and measfar, go dtí go gcruthófar a mhalairt, gur shínigh an cigire sin é.
(6) San alt seo ciallaíonn an briathar “forordú” forordú ag na Coimisinéirí Ioncaim agus nuair a bheidh foirmeacha á bhforordú acu chun críocha an ailt seo, beidh aird ag na Coimisinéirí Ioncaim ar a inmhianaithe é a áirithiú, a mhéid is féidir, nach n-iarrfar ar aon phearsa aonair thar thuairisceán amháin sa bhliain a thabhairt ar bhunaidh a ioncaim agus ar na méideanna a fhaightear ón gcéanna.
Cumhacht chun eolas a fháil maidir le táillí coimisiúin, etc.
[1960, a. 9.]
173.—(1) Gach duine a sheolann trádáil déanfaidh sé agus tabharfaidh sé don chigire, má éilítear sin air trí fhógra ón gcigire, tuairisceán i dtaobh na n-íocaíochtaí uile d'aon sórt a shonrófar san fhógra agus a rinneadh i rith tréimhse a shonrófar amhlaidh agus—
(a) arbh íocaíochtaí iad a rinneadh i gcúrsa cibé coda den trádáil nó den ghnó a shonrófar san fhógra, i leith seir bhísí a tugadh i ndáil leis an trádáil nó an gnó ag daoine a bhí ina ngnáthchónaí sa Stát agus nach raibh ar fostú leis an trádáil nó an gnó, nó
(b) arbh íocaíochtaí iad i leith seirbhísí a tugadh i ndáil leis an trádáil nó an gnó, nó aon chuid den trádáil nó den ghnó, a bhunú, a fháil, a fhorbairt nó a dhiúscairt, ag daoine a bhí ina ngnáthchónaí sa Stát agus nach raibh ar fostú leis an trádáil nó an gnó, nó
(c) arbh íocaíochtaí tréimhsiúla nó cnapshuime iad a rinneadh le daoine a bhí ina ngnáthchónaí sa Stát i leith aon chóipchirt.
(2) Gach comhlacht daoine a sheolann aon ghníomhaíocht nach trádáil nó gnó, déanfaidh sé, agus tabharfaidh sé do chigire, má éilítear sin air trí fhógra ón gcigire, tuairisceán i dtaobh na n-íocaíochtaí uile d'aon sórt a shonrófar san fhógra agus a rinneadh i rith tréimhse a shonrófar amhlaidh, agus—
(a) arbh íocaíochtaí iad a rinneadh i gcúrsa an ghníomhaíocht, nó cibé cuid den ghníomhaíocht a shonrófar san fhógra, a sheoladh, i leith seirbhísí a tugadh i ndáil leis an ngníomhaíocht ag daoine a bhí ina ngnáthchónaí sa Stát agus nach raibh ar fostú ag an gcomhlacht daoine sin, nó
(b) arbh íocaíochtaí tréimhsiúla nó cnapshuime iad a rinneadh le daoine a bhí ina ngnáthchónaí sa Stát i leith aon chóipchirt.
(3) Aon tuairisceán a éileofar faoi fho-alt (1) nó (2), más comhlacht neamhchorpraithe daoine a sheolann an trádáil, an gnó nó an ghníomhaíocht eile, is é an duine a dhéanfaidh agus a thabharfaidh é an duine is rúnaí, nó a chomhlíonann dualgais rúnaí, don chomhlacht, agus leagfar amach an fógra dá réir sin.
(4) Beidh i dtuairisceán faoi na forálacha roimhe seo den alt seo ainm an duine lena ndearnadh gach íocaíocht, méid na híocaíochta agus cibé sonraí eile (lena n-áirítear sonraí maidir leis na seirbhísí nó na cearta ar ina leith a rinneadh an íocaíocht, an tréimhse ar tugadh aon seirbhísí ar a feadh agus aon ghnó-ainm agus aon ghnósheoladh nó seoladh baile leis an duine lena ndearnadh an íocaíocht) a shonrófar san fhógra.
(5) Ní éileofar ar dhuine ar bith faoi na forálacha roimhe seo den alt seo na nithe seo a leanas a chur i dtuairisceán—
(a) sonraí aon íocaíochta as arb inbhainte cáin ioncaim, nó
(b) sonraí íocaíochtaí a rinneadh le haon duine amháin áirithe i gcás nach mó ná £15 iomlán ná n-íocaíochtaí leis an duine sin a bheadh thairis sin le cur sa tuairisceán, nó
(c) sonraí aon íocaíochta a rinneadh bliain mheasúnachta dar chríoch tráth níos mó ná trí bliana roimh thráth an fhógra a sheirbheáil air á éileamh air an tuairisceán a dhéanamh.
(6) Aon duine ar a n-éileofar in aon fhógra a sheirbheálfar air faoin alt seo tuairisceán fíor cruinn a thabhairt agus a mhainneoidh é a thabhairt laistigh den tréimhse a theorainneofar san fhógra dlífear pionós £20 a chur air agus ina theannta sin, i gcás neamhchomhlíonadh leanúnaigh, a chóimhéid de phionós in aghaidh gach lae a leanfaidh an neamhchomhlíonadh.
(7) Na pionóis uile faoin alt seo, féadfar, gan dochar d'aon mhodh gnóthaithe eile, imeachtaí a bhunú dá lorg agus iad a ghnóthú go hachomair amhail mar a dhéanfaí i gcás imeachtaí achomaire chun aon fhíneáil nó pionós faoi aon Acht a bhaineann leis an mál a ghnóthú.
(8) I gcás—
(a) ina bhfágfaidh aon duine gan chomhlíonadh aon fhógra a sheirbheálfar air faoin alt seo á éileamh air aon tuairisceán a thabhairt,
(b) go n-éileoidh an fógra comhlíonadh laistigh de thréimhse áirithe, agus
(c) go leanfaidh an duine sin, ar feadh tréimhse breise dhá lá nó níos mó, gan an tuairisceán a thabhairt,
measfar, chun críocha fho-alt (6), gur neamhchomhlíonadh a leanfaidh gach lá, ach an chéad lá, den tréimhse bhreise an neamhchomhlíonadh sin.
(9) In imeachtaí chun pionós faoin alt seo a ghnóthú beidh deimhniú arna shíniú ag oifigeach do na Coimisinéirí Ioncaim á dheimhniú gur scrúdaigh sé taifid iomchuí na gCoimisinéirí Ioncaim agus go ndealraíonn sé uathu nach bhfuarthas, i rith tréimhse a shonrófar, tuairisceán a shonrófar ón gcosantóir ina fhianaise, go dtí go gcruthófar a mhalairt, nár thug an cosantóir an tuairisceán sin i rith na tréimhse sin agus féadfar aon deimhniú den sórt sin a airbheartóidh a bheith sínithe ag oifigeach do na Coimisinéirí Ioncaim a thairiscint i bhfianaise gan chruthúnas agus measfar, go dtí go gcruthófar a mhalairt, é a bheith sínithe ag oifigeach do na Coimisinéirí Ioncaim.
(10) San alt seo—
(a) folaíonn tagairtí d'íocaíochtaí i leith seirbhísí tagairtí d'íocaíochtaí ar mhodh coimisiúin d'aon sórt agus tagairtí d'íocaíochtaí i leith costais a tabhaíodh i ndáil le seirbhísí a thabhairt, agus
(b) folaíonn tagairtí d'íocaíochtaí a dhéanamh tagairtí d'aon chomaoin luachmhar a thabhairt,
agus déanfar an ceanglas a fhorchuirtear le fo-alt (4) méid íocaíochta a lua a fhorléiriú, maidir le haon chomaoin a thabharfar ar shlí seachas in airgead, mar cheanglas sonraí a thabhairt i dtaobh na comaoine.
Cumhacht á cheangal cuntais agus leabhair a thabhairt ar aird.
[1963, a. 16.]
174.—(1) I gcás ina gceanglófar go cuí ar dhuine ráiteas a thabhairt ar na sochair nó na brabúis a tháinig chuige ó aon trádáil nó gairm agus go mainneoidh sé an ráiteas a thabhairt, nó i gcás nach mbeidh na Coimisinéirí Ioncaim sásta leis an ráiteas a thabharfaidh aon duine den sórt sin, féadfaidh na Coimisinéirí Ioncaim fógra i scríbhinn nó fógraí i scríbhinn a sheirbheáil ar an duine sin á cheangal air ní ar bith de na nithe seo a leanas a dhéanamh is é sin le rá—
(a) cóipeanna de cibé cuntais (lena n-áirítear cláir chomhardaithe) maidir leis an trádáil nó leis an ngairm a shonrófar nó a thuairisceofar san fhógra a sheachadadh do chigire laistigh de cibé tréimhse a shonrófar san fhógra, lena n-áirítear, má bhíonn na cuntais iniúchta, cóip de dheimhniú an iniúchóra;
(b) na leabhair, na cuntais agus na doiciméid sin go léir a bheidh ina sheilbh nó ar a urláimh agus a shonrófar nó a thuairisceofar san fhógra, is leabhair, cuntais agus doiciméid ina mbeidh eolas i dtaobh idirbhearteanna na trádála nó na gairme, a chur ar fáil, laistigh de cibé am a shonrófar san fhógra, lena n-iniúchadh ag cigire nó ag aon oifigeach a bheidh údaraithe ag na Coimisinéirí Ioncaim.
(2) Féadfaidh an cigire nó an t-oifigeach eile cóipeanna a dhéanamh d'aon leabhair, cuntais nó doiciméid a chuirfear ar fáil le hiniúchadh aige faoin alt seo nó sleachta a thógáil astu.
Cumhacht chun eolas a fháil i dtaobh ús a íocfar nó a chreidiúnófar gan cáin a asbhaint.
[1963, a. 17;
1965, a. 11.]
1861, c. 14.
175.—(1) Gach duine a sheolann trádáil nó gnó agus a fhaigheann nó a choimeádann airgead i ngnáthchúrsa na n-oibríochtaí a bhaineann leis, i gcúinsí de shórt go dtagann ús chun bheith iníoctha air a íoctar nó a chreidiúnaítear gan cáin ioncaim a asbhaint, agus, go háirithe, gach duine a sheolann trádáil nó gnó baincéireachta déanfaidh sé, má cheanglaítear sin air, trí fhógra ó chigire, tuairisceán a dhéanamh agus a sheachadadh don chigire sin, laistigh den am a shonrófar san fhógra, ar an ús go léir d'íoc nó a chreidiúnaigh sé mar a dúradh, i gcaitheamh bliana a shonrófar san fhógra, i gcúrsa a thrádála nó a ghnó nó i gcúrsa cibé cuid dá thrádáil nó dá ghnó a shonrófar amhlaidh, ag tabhairt ainmneacha agus seolta na ndaoine lenar íocadh nó dar creidiúnaíodh an t-ús agus ag insint méid an úis i ngach cás:
Ar choinníoll—
(a) nach gá aon ús a íocadh le duine ar bith nó a creidiúnaíodh dó a chur in aon tuairisceán den sórt sin mura mó ná £50 iomlán an úis a íocadh leis an duine sin nó a creidiúnaíodh dó agus a bheadh le cur sa tuairisceán mura mbeadh sin; agus
(b) nach bliain a chríochnaigh níos mó ná trí bliana roimh dháta an fógra a sheirbheáil an bhliain a shonrófar i bhfógra faoin bhfo-alt seo.
(2) Gan dochar do ghinearáltacht an oiread sin d'fho-alt (1) agus a chumasaíonn fógraí éagsúla a sheirbheáil faoi maidir le codanna éagsúla de thrádáil nó de ghnó, féadfar fógraí ar leithligh a sheirbheáil faoin bhfo-alt sin maidir leis na hidirbheartanna a rinneadh in aon bhrainse nó brainsí faoi seach a shonrófar sna fógraí, agus má sheirbheáiltear aon fhógra ar leithligh den sórt sin ar an mbainisteoir nó ar an duine eile a bheidh i bhfeighil an bhrainse nó na mbrainsí a bheidh i gceist measfar é a bheith seirbheáilte go cuí ar an duine a sheolann an trádáil nó an gnó; agus i gcás ina ndéanfar fógra ar leithligh den sórt sin a sheirbheáil amhlaidh maidir leis na hidirbheartanna a rinneadh in aon bhrainse nó brainsí, ní mheasfar aon fhógra a sheirbheálfar ina dhiaidh sin faoin bhfo-alt sin (1) ar an duine a sheolann an trádáil nó an gnó do bhaint le haon idirbheart lena mbainfidh an fógra ar leithligh sin.
(3) Beidh feidhm ag an alt seo, modhnaithe in aon slí is gá, maidir le Banc Taisce an Phoist ionann is dá mba thrádáil nó gnó é a sheolann an tAire Poist agus Telegrafa.
Beidh éifeacht ag an bhfo-alt seo d'ainneoin aon ní atá in alt 4 den Post Office Savings Bank Act, 1861, ach beidh feidhm agus éifeacht iomlán ag an alt sin ach amháin sa mhéid a dúradh.
(4) Bainfidh na forálacha roimhe seo den alt seo le hús a íocadh nó a creidiúnaíodh tráth ar bith tar éis an 6ú lá d'Aibreán, 1962, agus ní bhainfidh sé ach le hairgead a fuarthas nó a coimeádadh sa Stát, agus, i gcás duine ar bith a ndearnadh aon ús a íoc leis nó a chreidiúnú dó maidir le haon airgead a fuarthas nó a coimeádadh sa Stát trí fhógra i scríbhinn arna sheirbheáil ar an duine a d'íoc nó a chreidiúnaigh an t-ús—
(a) á dhearbhú nach raibh an duine a bhí i dteideal tairbhiúil an úis sin tráth a íoctha nó a chreidiúnaithe ina ghnáthchónaí sa Stát an tráth sin, agus
(b) á iarraidh nach n-áireofar an t-ús in aon tuairisceán faoin alt seo,
ní cheanglófar ar an duine a d'íoc nó a chreidiúnaigh an t-ús an t-ús a áireamh in aon tuairisceán den sórt sin.
Daoine a bheidh ag fáil ioncaim daoine eile do sheachadadh liostaí.
[1918, a. 103 (1) (2);
1958, a. 66;
1963, Sc. 6, Cuid III.]
176.—(1) Gach duine a bheidh, i cibé cáil é, ag fáil aon airgid nó luacha, nó aon bhrabús nó gnóchan ó aon cheann de na bunaidh dá luaitear san Acht seo, de chuid aon duine eile is inmhuirir ina leith, nó ab inmhuirir amhlaidh dá mbeadh cónaí sa Stát air agus dá mba nár dhuine éagumasaithe é, déanfaidh sé, cibé uair a iarrfar sin air le haon fhógra ginearálta nó sonrach, liosta san fhoirm fhorordaithe, agus a shíneoidh sé, a ullmhú agus a sheachadadh, laistigh den tréimhse a luaitear san fhógra sin, ina mbeidh—
(a) ráiteas ar an airgead, an luach, na brabúis nó na gnóchain sin go léir;
(b) ainm agus seoladh gach duine ar leis an céanna;
(c) dearbhú á insint ar duine lán-aoise, nó bean phósta nó duine a chónaíonn sa Stát nó duine éagumasaithe gach duine den sórt sin nó nach ea.
(2) Má bhíonn aon duine a thuairiscítear thuas ag gníomhú i gcomhpháirt le haon duine eile, déanfaidh sé, sa tslí chéanna, liosta a sheachadadh d'ainmneacha agus de sheolta na ndaoine uile a bhí i gcomhpháirt leis tráth an liosta a luaitear i bhfo-alt (1) a sheachadadh.
Liostaí lóisthirí agus cónaitheach.
[1918, a. 104.]
177.—Déanfaidh gach duine, nuair a cheanglófar air sin a dhéanamh le fógra ginearálta nó sonrach faoin Acht seo, liosta, i scríbhinn, a ullmhú agus a sheachadadh don chigire, laistigh den am a theorainneofar leis an bhfógra sin, ina mbeidh a mhéid is fearr is eol dó—
(a) ainm gach lóistéara nó cónaithigh a chónaíonn ina theach cónaithe; agus
(b) ainm agus gnáth-áit chónaithe aon lóistéara nó cónaithigh den sórt sin a bhfuil aon ghnáth-áit chónaithe aige in aon áit eile ina bhféadfar é a mheasúnú agus a dteastaíonn uaidh go measúnófaí é ag an ngnáth-áit chónaithe sin.
Liostaí fostaithe.
[1918, a. 105;
1920, a. 32;
1958, a. 6, 27 (1);
1963, Sc. 6, Cuid III.]
178.—(1) Déanfaidh gach fostóir, nuair a iarrfar air sin a dhéanamh le fógra ó chigire, déanfaidh sé tuairisceán a ullmhú agus a sheachadadh don chigire, laistigh den am a theorainneofar leis an bhfógra, ina mbeidh—
(a) ainmneacha agus áiteanna cónaithe na ndaoine go léir atá ar fostú aige; agus
(b) na híocaíochtaí a rinneadh leis na daoine sin i leith na fostaíochta sin, ach amháin daoine nach bhfuil ar fostú in aon fhostaíocht eile agus nach mó ná £150 a luach saothair san fhostaíocht don bhliain:
Ar choinníoll nach ndlífear aon phionós a chur ar fhostóir mar gheall ar ainm nó áit chónaithe aon duine atá ar fostú aige agus nach bhfuil ar fostú in aon fhostaíocht eile a fhágáil ar lár as aon tuairisceán den sórt sin, más dóigh leis na Coimisinéirí Ioncaim go bhfuil an duine sin i dteideal díolúine iomláine ó cháin.
(2) (a) San alt seo, measfar go bhfolaíonn na tagairtí d'íocaíochtaí le daoine i leith a bhfostaíochta agus do luach saothair daoine ina bhfostaíocht tagairtí—
(i) d'aon íocaíochtaí le daoine fostaithe i leith costas,
(ii) d'aon íocaíochtaí thar ceann daoine fostaithe agus nach mbeidh aisíoctha, agus
(iii) d'aon íocaíochtaí leis na fostaithe i dtrádáil nó gnó i leith seirbhísí a rinneadh i ndáil leis an trádáil nó an gnó, cibé acu i gcúrsa a bhfostaíochta nó nach ea a rinneadh na seirbhísí.
(b) Folaíonn an tagairt i mír (a) (i) d'íocaíochtaí le daoine fostaithe i leith caiteachas tagairt do shuimeanna a soláthraíodh do dhuine fostaithe agus a d'íoc sé amach.
(3) I gcás inar comhlacht daoine an fostóir, measfar gurb é rúnaí an chomhlachta, nó an t-oifigeach eile (cibé ainm a thugtar air) a bheidh ag déanamh dualgas rúnaí, an fostóir chun críocha an ailt seo, agus measfar gur duine ar fostú aon stiúrthóir, de réir bhrí alt 119, ar chomhlacht corpraithe (lena n-áirítear cuideachta), nó aon duine a bheidh ag gabháil do bhainistí an chomhlachta chorpraithe sin.
(4) I gcás inar comhlacht corpraithe (lena n-áirítear cuideachta) fostóir, dlífear pionós a chur ar an gcomhlacht corpraithe sin má mhainníonn sé tuairisceán a sheachadadh de bhun an ailt seo, agus dlífear freisin pionós a chur ar an rúnaí nó ar an oifigeach eile a mbeidh dualgais rúnaí an chomhlachta chorpraithe á ndéanamh aige.
Fógra a sheirbheáil ar chónaitheoirí nua i gceantar.
[1918, a. 109.]
179.—Féadfaidh an cigire a chur faoi deara tráth ar bith fógra a sheachadadh d'aon duine, nó a sheirbheáil ar aon duine, a thiocfaidh chun cónaithe in aon cheantar tar éis dul in éag do na fógraí ginearálta a fhorordaítear leis an Acht seo.
Measúnachtaí a dhéanamh faoi Sceidil A agus B.
[1929, a. 3;
1963, Sc. 6, Cuid II.]
180.—(1) Is iad na cigirí, nó cibé oifigigh eile a cheapfaidh na Coimisinéirí Ioncaim chuige sin, a dhéanfaidh na measúnachtaí faoi Sceidil A agus B.
(2) Nuair a bheidh measúnachtaí faoi Sceidil A agus B déanta cuirfidh na Coimisinéirí Ioncaim faoi deara fógra ina thaobh sin agus faoin am a bheith lamháilte le haghaidh fógra achomhairc a thabhairt i cibé slí is foirsteanach leo.
(3) Féadfar fógra ar bith den sórt sin a thabhairt—
(a) trí fhógra a fhoilsiú san Iris Oifigiúil, agus i dhá pháipéar laethúla ar a laghad a fhoilsítear sa Stát, á rá go bhfuil na measúnachtaí taiscthe leis na cigirí do na ceantair faoi seach lena n-iniúchadh ag an duine measúnaithe, agus á insint cad é an tréimhse a lamháiltear le haghaidh fógra achomhairc a thabhairt i gcoinne na measúnachtaí sin, nó
(b) trína chur faoi deara fógra a sheachadadh do gach duine measúnaithe faoi mhéid a mheasúnachta agus faoin am a lamháiltear le haghaidh fógra achomhairc a thabhairt.
Measúnachtaí a dhéanamh faoi Sceidil D agus E.
[1929, a. 4;
1959 (Uimh. 2), a. 13 (4);
1963, Sc. 6, Cuid II.]
181.—(1) Maidir le measúnachtaí faoi Sceidil D agus E, ach amháin—
(a) cibé measúnachtaí atá de chumhacht ag na Coimisinéirí Speisialta a dhéanamh faoi Chuid XXXI, agus
(b) measúnachtaí lena mbaineann alt 157, agus
(c) cibé measúnachtaí atá de chumhacht ag oifigigh nó ag daoine arna gceapadh ag na Coimisinéirí Ioncaim a dhéanamh faoi alt 158,
is iad a dhéanfaidh iad na cigirí nó cibé oifigigh eile a cheapfaidh na Comisinéirí Ioncaim chuige sin.
(2) Tabharfaidh an cigire fógra cuí do gach duine a mheasúnófar, faoi gach measúnacht a rinne sé, agus ar a mhéid, agus ar an am a lamháiltear chun fógra achomhairc a dhéanamh in aghaidh an chéanna.
Liúntais agus faoisimh a dheonú.
[1935, a. 9;
1965, Sc. 6, Cuid IV.]
182.—(1) D'ainneoin aon ní atá san Acht seo, féadfaidh an cigire nó cibé oifigeach eile a cheapfaidh na Coimisinéirí Ioncaim chuige sin, aon liúntas, asbhaint nó faoiseamh a údaraítear leis an Acht seo a dheonú, tráth ar bith, maidir le haon mheasúnacht i leith cánach is inmhuirir in aghaidh aon bhliana measúnachta áirithe.
(2) Aon uair a dheonóidh cigire nó oifigeach eile den sórt sin aon liúntas, asbhaint, nó faoiseamh amhlaidh maidir le measúnacht, measfar an mheasúnacht sin a bheith leasaithe dá réir sin.
Comhshuímiú measúnachtaí.
[1963, a. 21;
1964, a. 2 (3), 3 (7), Sc. 5, Cuid I.]
183.—(1) I gcás ina mbeidh dhá mheasúnacht nó níos mó le déanamh ar dhuine faoi Sceideal A, B, D nó E, nó faoi dhá Sceideal nó níos mó acu sin,—
(a) féadfar an cháin sna measúnachtaí a lua in aon suim amháin,
(b) maidir le Sceideal A nó B i gcas ina mbeidh dhá thionóntán nó oidhreachtán inrátaithe nó níos mó ann, féadfar measúnacht amháin a dhéanamh ar iomlán na luachanna bliantúla nó na luachanna inmheasúnaithe,
agus féadfar an fógra measúnachta a bheith dá réir sin, ach tabharfaidh an cigire, má iarrtar sin air, sonraí na luachanna bliantúla nó na luachanna inmheasúnaithe a bheidh ar áireamh in aon mheasúnacht amháin a rinneadh de bhun mhír (b).
(2) Ionas gur bailí d'fhógra achomhairc, i gcás a mbeidh feidhm maidir leis ag fo-alt (1), ní foláir gach measúnacht a bhfuiltear ag achomharc ina coinne a lua ann.
(3) An fad a bheifear ag feitheamh le cinneadh achomhairc i gcoinne measúnacht amháin nó níos mó díobh sin dá dtagraítear i bhfo-alt (1) beidh méid cánach arb é a bheidh ann cuid den aon suim amháin dá dtagraítear san fho-alt sin iníoctha ar an dáta nó na dátaí cuí agus is é a bheidh ann an méid a bheidh fágtha nuair a bheidh na faoisimh phearsanta iomchuí bainte as na measúnachtaí nach mbeidh faoi achomharc nó lamháilte ón gcáin a mhuirearófar sna measúnachtaí sin (de réir mar is cuí).
(4) An cháin a luafar in aon suim amháin faoi fho-alt (1) nó an méid is iníoctha faoi fho-alt (3) measfar, chun críocha alt 550, 551 agus 552, gur cáin í arna muirearú trí mheasúnacht i leith cánach ioncaim.
(5) Más rud é gur gá, chun aon chríche de chríocha an Achta seo, a chinneadh cé mhéid den cháin a muirearaíodh is inchurtha i leith aon cheann áirithe de dhá mheasúnacht nó níos mó dá dtagraítear i bhfo-alt (1)—
(a) beidh deimhniú ó chigire ag insint na slí inar dáileadh na hasbhaintí, na liúntais nó na faoisimh agus ag insint na méideanna cánach ar leithligh, más ann, agus na dtráthchodanna díobh is inchurtha i leith aon mheasúnacht nó measúnachtaí nó i leith gach measúnachta ar leithligh ina fhianaise leordhóthanach ar an muirearú i leith cánach i ngach ceann agus le gach ceann ar leithligh de na measúnachtaí sin,
(b) i gcás measúnacht lena mbaineann an deimhniú sin a dhéanamh faoi fho-alt 1 (b), féadfaidh an cigire a dheimhniú freisin cén chuid den mhéid cánach muirearaíodh sa mheasúnacht sin agus leis an measúnacht sin is inchurtha i leith aon cheann de na luachanna bliantúla nó de na luachanna inmheasúnaithe, agus chun críocha an Achta seo, measfar gur cáin arna muirearú i measúnacht agus le measúnacht an chuid sin.
(6) D'ainneoin measúnacht amháin a dhéanamh de bhun fho-alt (1) (b), leanfaidh na forálacha den Acht seo, seachas an t-alt seo, a bhaineann le measúnachtaí faoi Sceideal A nó B (de réir mar a bheidh) d'fheidhm a bheith acu amhail agus dá ndéanfaí na tionóntáin nó na hoidreachtáin inrátaithe a mheasúnú ar leithligh.
(7) San alt seo tá le “faoisimh phearsanta” an bhrí a cheaptar dó le halt 193 (6).
Measúnacht d'uireasa tuairisceáin.
[1918, a 112, 121.]
184.—(1) Mura bhfaighidh an cigire ráiteas ó dhuine a ndlitear cáin a mhuirearú air, déanfaidh sé, go feadh iomlán a eolais agus a bhreithiúnais, measúnacht ar an duine sin arb é méid a bheidh inti an méid ar dá réir ba chóir é a mhuirearú faoi Sceidil A, B agus E.
(2) Más rud é—
(a) go mainneoidh duine ráiteas a sheachadadh maidir le haon cháin faoi Sceideal D, nó
(b) nach mbeidh an cigire sásta le ráiteas a seachadadh, nó go bhfuair sé aon eolas maidir lena neamhdhóthanacht,
déanfaidh an cigire measúnacht ar an duine lena mbaineann i cibé suim a mheasfaidh sé, go feadh iomlán a bhreithiúnais, ba chóir a mhuirearú ar an duine sin.
Feidhmeanna measúnóirí.
[1918, a 117.]
185.—(1) (a) Aon duine a cheapfar faoi alt 159 ina mheasúnóir agus aon duine (dá ngairtear measúnóir san alt seo) a cheapfar faoi alt 158 tabharfaidh aon oifigeach sa roinn nó san oifig iomchuí nó tabharfaidh aon ghníomhaire ag arb iníoctha an céanna, tuairisceáin fhíora in aisce, ar iad a iarraidh, ar aon tuarastail, táillí, pá, peircuisí, brabúis, pinsin, nó stipinní is iníoctha faoi Sceideal E.
(b) Beidh teacht ag gach measúnóir den sórt sin ar gach doiciméad ina roinn nó ina oifig a bhaineann le haon íocaíochtaí den sórt sin.
(c) Féadfaidh gach measúnóir den sórt sin, mura mbeidh sé sásta leis an gcuntas sin mar a dúradh, nó in aon chás inar gá sin, cuntas a iarraidh, ó aon duine a bheidh le muirearú, ar aon tuarastal, taillí, pá, peircuisí, brabúis, pinsin, nó stipinn sa tréimhse den sórt céanna a theorainnítear le haghaidh ráitis ar bhrabúis nó ar ghnóchain faoin Acht seo a sheachadadh, agus faoi réir sin phionóis chéanna a fhoráiltear i gcás mainneachtain a dhéanamh na ráitis sin a sheachadadh.
(2) Measúnóidh na measúnóirí na daoine a bheidh i seilbh oifigí, nó a bheidh i dteideal pinsean nó stipinní, de réir mhéid bliantúil an chéanna ó na doiciméid, na cuntais agus na páipéir ina gcuid ranna faoi seach.
(3) Beidh i ngach measúnacht—
(a) díolaíochtaí bliantúla, iomlána, córa gach oifige agus fostaíochta sochair, agus méid iomlán bliantúil gach pinsin nó stipinne;
(b) ainmneacha na ndaoine a bheidh ina dteideal sin; agus
(c) an cháin is iníoctha i ngach cás.
(4) Aon mheasúnóir nach ndéanfaidh de réir forálacha an ailt seo dlífear pionós a chur air nach mó ná £100 agus nach lú ná £20.
Measúnachtaí breise.
[1918, a. 125;
1925, a. 8(1);
1936, a. 3(1);
1963, a, 18(2)]
186.—(1) Má fhaigheann an cigire amach—
(a) go ndearnadh aon mhaoin nó brabúis ab inmhuirir i leith cánach a fhágáil ar lár as na céad-mheasúnachtaí, nó
(b) nach ndearna duine inmhuirir aon ráiteas a sheachadadh, nó nach ndearna sé ráiteas iomlán, cuí a sheachadadh, nó nár measúnaíodh é i leith cánach, nó nach ndearnadh leor-mhuirearú air sna céad-mheasúnachtaí, nó
(c) gur lamháladh do dhuine inmhuirir, nó go bhfuair sé, ó na céad-mheasúnachtaí agus iontu, aon liúntas, asbhaint, nó faoiseamh nach n-údaraítear leis an Acht seo,
ansin, i gcás inarb inmhuirir an cháin faoi Sceideal A, B, D nó E, déanfaidh an cigire céad-mhéasúnacht bhreise:
Ar choinníoll go mbeidh aon chéad-mheasúnacht bhreise den sórt sin faoi réir achomhairc agus imeachtaí eile amhail mar atá i gcás céad-mheasúnachta.
(2) Faoi réir alt 211, féadfar measúnacht nó céad-mheasúnacht bhreise a leasú nó a dhéanamh tráth ar bith.
(3) Aon mheasúnachtaí nach ndéanfar an tráth a dhéanfar na céad-mheasúnachtaí cuirfear iad, a luaithe a dhéanfar iad, i dteannta na gcéad-mheasúnachtaí, agus i dteannta na ndúbláidí faoi seach a bhaineann leo sin, trí fhoirmeacha measúnachta agus dúbláid ar leith.
Sonraí suimeanna a bheidh le bailiú.
[1963, a. 22;
1964, a. 6(1)(3).]
187.—(1) Tar éis measúnachtaí i leith cánach ioncaim agus forchánach a bheith déanta, cuirfidh na cigirí sonraí ar na suimeanna a bheidh le bailiú ar aghaidh go dtí an Bailitheoir lena mbailiú, agus forléireofar tagairtí san Acht seo do dhúbláidí de mheasúnachtaí a sheachadfar do bhailitheoirí mar thagairtí a fholaíonn tagairtí do shonraí a chuirfear ar aghaidh amhlaidh.
(2) A luaithe is féidir tar éis cheapachán bailitheora a ceapadh faoi alt 7 den Acht Airgid, 1934, a fhoirceannadh, cuirfidh an cigire ar aghaidh chun an Bhailitheora lena mbailiú sonraí ar na suimeanna uile cánach ioncaim nó na n-iarmhéideanna uile díobh a ndúbláidí a seachadadh don bhailitheoir sin agus a bhí gan íoc ar an gceapachán sin a fhoirceannadh, agus déanfar tagairtí san Acht seo do dhúbláidí de mheasúnachtaí a seachadadh do bhailitheoirí a fhorléiriú mar thagairtí a fholaíonn tagairtí do shonraí a cuireadh ar aghaidh amhlaidh.
(3) I gcás an Bailitheoir a ceapadh go cuí chun aon cháin ioncaim a bhailiú i gcomharbas ar Bhailitheoir eile do bhunú imeachtaí nó do leanúint d'imeachtaí, roimh dháta an Achta seo a rith nó dá éis sin, faoi alt 486 chun an cháin nó aon iarmhéid di a ghnóthú, ansin, chun críocha na n-imeachtaí, measfar, go dtí go gcruthófar a mhalairt, nach é an Bailitheoir eile a thuilleadh an Bailitheoir a ceapadh chun an cháin a bhailiú.
Measúnachtaí agus doiciméid eile a chailleadh nó a dhíthiú.
[1920, a. 61.]
188.—(1) I gcás aon mheasúnacht i leith cánach ioncaim d'aon bhliain áirithe, nó aon dúbláid mheasúnachta i leith cánach ioncaim d'aon bhliain áirithe nó aon tuairisceán nó doiciméad eile maidir le cáin ioncaim, a chailleadh, nó a aghlot nó a dhamáistiú ionas nach inléite í nó go bhfuil sí gan mhaith ar aon slí eile, ansin, d'ainneoin aon ní in aon achtachán contrártha dó sin, féadfaidh na Coimisinéirí Ioncaim, na cigirí, an Bailitheoir agus oifigigh eile faoi seach ag a mbeidh cumhachtaí maidir le cáin ioncaim, gach uile bheart agus ní a dhéanamh ab fhéidir dóibh a dhéanamh, agus beidh gach uile bheart agus ní a dhéanfar faoi réim nó de bhun an ailt seo chomh bailí éifeachtúil chun gach críche agus a bheadh dá mba rud é nach ndearnadh an mheasúnacht nó an dúbláid mheasúnachta, nó nach ndearnadh nó nár tugadh, nó nár ceanglaíodh go ndéanfaí nó go dtabharfaí, an tuairisceán nó an doiciméad eile:
Ar choinníoll, i gcás ina ndéanfaidh duine ar bith a muirearaíodh i leith cánach ioncaim de dhroim nó de bhua aon bhirt nó ní a rinneadh faoi réim nó de bhun an ailt seo, a chruthú chun sástacht na gCoimisinéirí Ioncaim go bhfuil aon cháin ioncaim íoctha aige cheana féin in aghaidh na bliana céanna i leith an ábhair agus ar an gcuntas ar muirearaíodh é amhlaidh ina leith agus ina aghaidh, go dtabharfar faoiseamh go feadh an mhéid a glanadh dliteanas an duine sin leis na híocaíochtaí a rinneadh amhlaidh ar mhodh lascaine ón muirear nó ar mhodh aisíoca, de réir mar is gá sa chás.
(2) San alt seo folaíonn “cáin ioncaim” “forcháin”.
Foirmeacha reachtúla a leasú.
[1929, a.7.]
189.—Is dleathach do na Coimisinéirí Ioncaim ó am go ham cibé leasuithe a dhéanamh ar na foirmeacha dearbhaithe, ar na liostaí agus ar na ráitis atá i Sceidil 17 agus 18 is dóigh leo is gá chun éifeacht a thabhairt d'fhorálacha an Achta seo.
Caibidil II
Foráil in Aghaidh Measúnachta Dúbailte agus Faoiseamh Maidir le hEarráid nó Dearmad
Measúnacht dúbailte.
[1918, a.151.]
190.—(1) Duine ar bith a measúnaíodh i leith cánach, ar a chuntas féin, nó thar ceann duine eile, agus a ndéanfar mar gheall ar aon earráid nó dearmad é a mheasúnú arís in aghaidh na bliana céanna ar an gcúis chéanna agus ar an gcuntas céanna, féadfaidh sé faoiseamh a iarraidh ar na Coimisinéirí Speisialta, agus ar chruthú chun a sástacht ar an measúnacht dúbailte a fháil do na Coimisinéirí Speisialta, cuirfidh siad faoi deara an mheasúnacht sin, nó cibé cuid de is ionann agus measúnacht dúbailte, a chur ar neamhní.
(2) Más léir chun sástacht na gCoimisinéirí Ioncaim go ndearnadh duine a mheasúnú níos mó ná uair amháin ar an gcúis chéanna agus in aghaidh na bliana céanna, ordóidh siad iomlán aon mheasúnachta, nó cibé cuid di ar léir gur ró-mhuirear é, a chur ar neamhní, agus air sin beidh an céanna ar neamhní dá réir sin.
(3) Má chruthaítear chun sástacht na gCoimisinéirí Ioncaim go ndearnadh aon mheasúnacht dúbailte den sórt a dúradh, agus go ndearnadh íocaíocht ar an dá mheasúnacht, ordóidh siad méid na ró-íocaíochta a aisíoc leis an iarratasóir.
Earráid nó dearmad.
[1924, a.8;
1929, a.17(9);
1963, a.13;
1965, a.4(6).]
191—(1) Má dhéanann duine ar bith a d'íoc cáin a muirearaíodh faoi mheasúnacht i leith cánach ioncaim a rinneadh d'aon bhliain áirithe faoi Sceideal D nó Sceideal E a líomhnú gur mheasúnacht iomarcach í mar gheall ar earráid nó dearmad éigin sa tuairisceán nó sa ráiteas a thug sé chun críocha na measúnachta, féadfaidh sé, tráth ar bith nach déanaí ná sé bliana tar éis deireadh na bliana measúnachta ina ndearnadh an mheasúnacht, iarratas i scríbhinn a chur chun na gCoimisinéirí Ioncaim ag iarraidh faoisimh.
(2) Ar aon iarratas den sórt sin a fháil déanfaidh na Coimisinéirí Ioncaim fiafraí i dtaobh an scéil agus, faoi réir forálacha an ailt seo, tabharfaidh siad ar mhodh aisíoca cibé faoiseamh (lena n-áirítear aon fhaoiseamh iarmartach ó fhorcháin), a mheasfaidh siad a bheith réasúnach agus cóir, maidir leis an earráid nó an dearmad:
Ar choinníoll nach dtabharfar aon fhaoiseamh faoin alt seo maidir le hearráid nó dearmad i leith an fhorais ar ar chóir dliteanas an iarratasóra a ríomh i gcás ina ndearnadh an tuairisceán nó an ráiteas iarbhír ar an bhforas nó de réir an chleachtais a bhí ann go ginearálta tráth an tuairisceáin nó an ráitis a thabhairt.
(3) Nuair a bheidh aon iarratas faoin alt seo á chinneadh acu tabharfaidh na Coimisinéirí Ioncaim aird ar imthosca uile an cháis, agus, go háirithe, breithneoidh siad an mbeadh sé de thoradh ar dheonú faoisimh nach mbeadh cáin ioncaim nó forcháin inmhuirir ar aon chuid de bhrabúis nó d'ioncam an iarratasóra, agus chun na críche sin féadfaidh na Coimisinéirí dliteanas an iarratasóra agus measúnachtaí a rinneadh air i leith blianta eile a chur san áireamh.
(4) Duine ar bith arb éagóir leis cinneadh na gCoimisinéirí Ioncaim ar iarratas uaidh faoin alt seo féadfaidh sé, ar fhógra i scríbhinn a thabhairt do na Coimisinéirí sin laistigh de lá agus fiche tar éis dóibh a gcinneadh a chur in iúl dó, achomharc a dhéanamh chun na gCoimisinéirí Speisialta.
(5) Déanfaidh na Coimisinéirí Speisialta air sin an t-achomharc a éisteacht agus a chinneadh de réir na bprionsabal a bheidh ar na Coimisinéirí Ioncaim a leanúint le linn na hiarratais faoin alt seo a bheith á gcinneadh acu, agus faoina réir sin, mar a bhíonn le déanamh acu i gcás achomhairc chucu i gcoinne measúnachta faoi Sceideal D nó faoi Sceideal E, cibé acu é, agus beidh feidhm dá réir sin, le haon mhodhnuithe is gá, ag na forálacha den Acht seo a bhaineann le hachomharc den sórt sin (lena n-áirítear na forálacha a bhaineann le hathéisteacht achomhairc agus le cás a shonrú le haghaidh tuairim na hArd-Chúirte ar phonc dlí):
Ar choinníoll nach mbeidh teideal ag an achomharcóir ná ag na Coimisinéirí Ioncaim a cheangal go ndéanfaí cás a shonrú le haghaidh tuairim na hArd-Chúirte ar shlí seachas ar phonc dlí a éireoidh maidir le ríomh brabús nó ioncaim.
(6) Beidh éifeacht ag an alt seo, i ndáil le measúnacht do bhliain is luaithe ná an bliain 1960-61, má rinneadh é roimh an 6ú lá d'Aibreán, 1963, ach “trí bliana tar éis deireadh na bliana measúnachta dá ndearnadh an mheasúnacht” a chur i bhfo-alt (1) in ionad “sé bliana tar éis deireadh na bliana measúnachta ina ndearnadh an mheasúnacht”.
CUID IX
Forálacha Speisialta maidir le Daoine Pósta, Neamhchónaitheoirí, Cónaitheoirí Sealadacha, Comhlachtaí Daoine, Daoine éagumasaithe, etc.
Caibidil I
Forálacha Speisialta maidir le Daoine Pósta
Riail ghinearálta maidir le cáin ar fhearchéilí agus ar bhanchéilí.
[1958, a.8;
1965, Sc. 3, Cuid I.]
192.—(1) Faoi réir forálacha na Caibidle seo, i gcás ioncaim mná ar arb inmhuirir cáin, áireofar, chun críocha cánach ioncaim (lena n-áirítear forcháin), gurb ioncam de chuid a fearchéile agus nach ioncam dá cuidse é, sa mhéid gurb ioncam é in aghaidh bliana measúnachta nó coda de bhliain mheasúnachta ar bean phósta ise ar a feadh agus í ina cónaí lena fearchéile, ach ní dhéanfaidh forálacha an fho-ailt seo difear maidir lena chinneadh cé acu atá nó nach bhfuil cáin inmhuirir ar aon ioncam dá cuidse in aghaidh aon bhliana measúnachta áirithe, agus, má tá, cad é an méid a mheasfar a bheith san ioncam sin chun críocha cánach.
(2) Aon cháin a bheidh le measúnú i leith aon ioncaim, a measfar, faoi fho-alt (1), gur ioncam fearchéile mná é, déanfar, in ionad é a mheasúnú uirthise nó ar a hiontaobhaí, a caomhnóir, nó a cúramaí, nó ar a seiceadóirí nó a riarthóirí, é a mheasúnú airsean, nó, sna cásanna iomchuí, ar a iontaobhaí, a chaomhnóir, nó a chúramaí, nó ar a sheiceadóirí nó a riarthóirí.
(3) Na tagairtí san alt seo d'ioncam mná folaíonn siad tagairtí d'aon suim a bheadh le háireamh, ar leithligh ón alt seo, nuair a bheadh a hioncam iomlán á ríomh, agus tá éifeacht ag an bhfo-alt seo maidir le haon suim den tsórt sin d'ainneoin go gceanglaíonn achtachán éigin (lena n-áirítear, ach amháin i gcás ina bhforálfar a mhalairt go sainráiteach, achtachán a rithfear tar éis an tAcht seo a rith) nach n-áireofar an tsuim sin mar ioncam le haon duine eile ach í féin.
Faoisimh phearsanta ar rogha a fheidhmiú go ndéanfar measúnachtaí ar eithligh.
[1958, a.9;
1959 (Uimh. 2), a.17(5);
1963, Sc. 6 Cuid III;
1964, a. 2,3;
Sc. 5, Cuid I.]
193.—(1) Beidh éifeacht ag an alt seo maidir le faoisimh phearsanta, i gcás ina mbeidh, de bhua iarratais faoi alt 197, cáin ioncaim d'aon bhliain áirithe le measúnú agus le muirearú ar ioncaim fhearchéile agus bhanchéile ionann is dá mbeidís gan bheith pósta.
(2) Is ionann iomlán an fhaoisimh ó cháin a thabharfar don fhearchéile agus don bhanchéile trí fhaoisimh phearsanta agus an faoiseamh a gheofaí mura mbeadh éifeacht ag an iarratas maidir leis an mbliain agus, faoi réir fho-alt (3), féadfar an sochar a thiocfaidh de na faoisimh phearsanta a thabhairt tríd an méid cánach a bheidh le híoc a laghdú, nó trí aon bhreis cánach a bheidh íoctha a aisíoc, nó ar an dá mhodh sin, de réir mar is gá sa chás, agus leithroinnfear iad ar an bhfearchéile agus ar an mbanchéile—
(a) sa mhéid gur ó fhaoiseamh dó chun an fhearchéile nó an bhanchéile faoi ailt 143, 151 agus 152 de réir mar is eisean nó ise a rinne an íocaíocht ar dá barr an faoiseamh,
(b) sa mhéid gur ó fhaoiseamh dó faoi alt 134, i gcomhréir le méideanna a n-ioncam tuillte faoi seach,
(c) sa mhéid gur ó fhaoiseamh dó i leith gaoil chleithiúnaigh faoi alt 142 nó ó fhaoiseamh i leith linbh faoi alt 141 (2), chun an fhearchéile nó an bhanchéile de réir mar is eisean nó ise a chothabhálann an gaol nó an leanbh,
(d) sa mhéid gur ó fhaoiseamh dó faoi alt 135, i gcomhréir le méideanna a n-ioncam neamhthuillte faoi seach de réir bhrí alt 135,
(e) sa mhéid gur ó fhaoiseamh dó faoi alt 136, i gcomhréir le méideanna a n-ioncam iomchuí faoi seach de réir bhrí alt 136, agus
(f) maidir leis an iarmhéid, i gcomhréir le méideanna a n-ioncam inmheasúnaithe faoi seach.
(3) I gcás inar mó an méid faoisimh a leithroinnfear ar an bhfearchéile faoi fho-alt (2) ná an cháin ioncaim is inmhuirir ar ioncam an fhearchéile in aghaidh na bliana measúnachta, úsáidfear an iarmhéid chun an cháin ioncaim is inmhuirir ar ioncam a bhanchéile in aghaidh na bliana sin a laghdú, agus, i gcás an méid faoisimh a leithroinnfear ar an mbanchéile faoin bhfo-alt sin a bheith níos mó ná an cháin ioncaim is inmhuirir ar a hioncam in aghaidh na bliana measúnachta, úsáidfear an iarmhéid chun an cháin ioncaim is inmhuirir ar ioncam an fhearchéile in aghaidh na bliana sin a laghdú.
(4) Féadfaidh an fearchéile nó an banchéile tuairisceáin ar ioncaim iomlána an fhearchéile agus an bhanchéile a thabhairt chun críocha an ailt seo, ach, mura mbeidh na Coimisinéirí Ioncaim sásta le haon tuairisceán den sórt sin, féadfaidh siad tuairisceán a fháil ón mbanchéile nó ón bhfearchéile, de réir mar a bheidh.
(5) Féadfaidh na Coimisinéirí Ioncaim le fógra a cheangal go ndéanfar tuairisceáin chun críocha an ailt seo a thabhairt tráth ar bith.
(6) San alt seo, ciallaíonn “faoisimh phearsanta” aon fhaoiseamh faoi alt 134, 135, 136, 138, 139, 140, 141, 142, 143, 144, 151 nó 152.
Cáin is inchurtha i leith ioncaim bhanchéile agus a measunaíodh ar a fearchéile a bhailiú ón mbanchéile.
[1958, a.10;
1962, a.14(8);
1963, Sc. 6, Cuid II.]
194.—(1) I gcás—
(a) measúnacht i leith cánach ioncaim nó forchánach (dá ngairtear an mheasúnacht bhunaidh ina dhiaidh seo san alt seo) a dhéanamh in aghaidh na bliana dar tosach an 6ú lá d'Aibreán, 1958, nó aon bhliana measúnachta ina dhiaidh sin ar fhear, nó ar iontaobhaí, caomhnóir nó cúramaí fir, nó ar sheiceadóirí nó riarthóirí fir,
(b) gurb é tuairim na gCoimisinéirí Ioncaim, dá mbeadh iarratas ag iarraidh measúnachta ar leith faoi alt 197 nó 198 i bhfeidhm maidir leis an mbliain mheasúnachta sin, go mbeadh measúnacht i leith an ioncaim chéanna sin, nó i leith coda de, le déanamh ar bhean arb í banchéile an fhir sin í nó arbh í a bhanchéile í sa bhliain mheasúnachta sin nó ar a hiontaobhaí, a caomhnóir nó a cúramaí, nó a seiceadóirí nó a riarthóirí, agus
(c) go raibh iomlán na méide, nó cuid den méid, ab iníoctha faoin measúnacht bhunaidh gan íoc agus ocht lá fichead caite ón dáta a tháinig sé chun bheith dlite,
féadfaidh na Coimisinéirí Ioncaim fógra a thabhairt di nó, más marbh di, dá seiceadóirí nó dá riarthóirí nó, más rud é go bhféadfaí measúnacht den tsórt dá dtagraítear i mír (b) a dhéanamh, sa chúinse dá dtagraítear ansin, ar a hiontaobhaí, a caomhnóir, nó a cúramaí, di féin nó dá hiontaobhaí, dá caomhnóir, nó dá cúramaí—
(i) ina mbeidh sonraí na measúnachta bunaidh agus an mhéid a bheidh gan íoc faoin measúnacht bhunaidh, agus
(ii) ina mbeidh, ar feadh a mbreithiúnais, sonraí na measúnachta a bheadh le déanamh mar a dúradh roimhe seo,
agus á cheangal ar an duine dá dtabharfar an fógra an méid a íoc ab iníoctha faoin measúnacht is déanaí a luaitear dá mbeadh an céanna de réir na sonraí sin, nó an méid a bheidh gan íoc faoin measúnacht bhunaidh, cibé acu is lú.
(2) I gcás ina dtabharfar fógra faoi fho-alt (1) do bhean, nó dá hiontaobhaí, dá caomhnóir nó dá cúramaí, nó dá seiceadóirí nó dá riarthóirí, is é an toradh céanna a bheidh ann de bharr—
(a) a fhorchur de dhliteanas an cháin a íoc, agus an cháin a ghnóthú, i dteannta nó d'éagmais úis,
(b) tosaíocht don cháin i gcás féimheachta nó eastát dhuine éagtha a riaradh,
(c) achomharc chun na gCoimisinéirí Speisialta, athéisteacht na n-achomharc sin agus cásanna a shonrú chun tuairim na hArd-Chúirte a fháil, agus
(d) titim dheiridh an dliteanais fhorchurtha,
a thiocfadh de mheasúnacht den sórt dá dtagraítear i bhfo-alt (1) (b) a dhéanamh uirthi féin nó ar a hiontaobhaí a caomhnóir, nó a cúramaí, nó ar a seiceadóirí nó a riarthóirí, de réir mar a bheidh, is é sin, measúnacht—
(i) a rinneadh an lá a tugadh an fógra,
(ii) a mhuirearaigh an méid céanna cánach a cheanglóidh an fógra a íoc,
(iii) a bhí le déanamh agus a rinneadh ag an údarás a rinne an mheasúnacht bhunaidh, agus
(iv) a rinne an t-údarás sin ar feadh a bhreithiúnais nó a mbreithiúnais,
agus faoi réir na n-oiriúnuithe is gá, beidh éifeacht dá réir sin ag na forálacha den Acht seo a bhaineann leis na nithe a shonraítear i míreanna (a) go (d).
(3) I gcás ina dtabharfar fógra faoi fho-alt (1), scoirfidh cáin suas go dtí an méid a cheanglóidh an fógra a íoc, de bheith inghnóthaithe faoin measúnacht bhunaidh, agus, i gcás ina raibh ús faoi alt 550 ag gabháil leis an gcáin a muirearaíodh leis an measúnacht bhunaidh, déanfar cibé coigeartú ar an méid is iníoctha faoin alt sin maidir leis an measúnacht sin, agus déanfar an oiread sin a aisíoc d'aon mhéideanna a íocadh cheana faoin alt sin maidir léi, is gá chun a áirithiú gurb é an méid iomlán a bheidh sa tsuim uile, más ann, a bheidh íoctha nó iníoctha faoin alt sin maidir leis an measúnacht sin an méid iomlán a bheadh ann dá mba nár muirearaíodh riamh an méid a scoirfidh de bheith inghnóthaithe.
(4) I gcás ina ndéanfar an méid is iníoctha faoi fhógra a thabharfar faoi fho-alt (1) a laghdú de thoradh achomhairc, nó de thoradh cás a shonrú chun tuairim na hArd-Chúirte a fháil—
(a) más deimhin leis na Coimisinéirí Ioncaim, ag féachaint don toradh sin, go raibh an mheasúnacht bhunaidh iomarcach, cuirfidh siad faoi deara cibé faoiseamh a thabhairt trí aisíoc nó ar shlí eile is dóigh leo is cóir; ach
(b) faoi réir aon fhaoiseamh a thabharfar amhlaidh, tiocfaidh suim is comhionann leis an laghdú ar an méid is iníoctha faoin bhfógra chun bheith inghnóthaithe arís faoin measúnacht bhunaidh.
(5) Beidh na cumhachtaí céanna ag na Coimisinéirí Ioncaim agus ag an gcigire nó ag an oifigeach cuí eile chun eolas a fháil d'fhonn fógra a thabhairt, agus thairis sin i ndáil le fógra, faoi fho-alt (1) a bheadh acu d'fhonn measúnacht a dhéanamh, agus thairis sin i ndáil le measúnacht, den sórt dá dtagraítear i bhfo-alt (1) (b) dá mbeadh na coinníollacha is gá chun measúnacht den sórt sin a dhéanamh comhlíonta.
Ceart ag an bhfearchéile chun dliteanas maidir le cáin ar ioncam a bhanchéile éagtha a shéanadh.
[1958, a.11.]
195.—(1) I gcás ina n-éagfaidh bean a bhí, tráth ar bith sular éag sí, ina bean phósta agus í ina cónaí lena fearchéile, féadfaidh sé sin, nó, más marbh dó, a sheiceadóirí nó a riarthóirí, tráth nach déanaí ná dhá mhí ó dháta probháid nó litreacha riaracháin a dheonú i leith a heastáit nó, le toiliú a seiceadóirí nó a riarthóirí, dáta ar bith is déanaí ná sin, fógra i scríbhinn a thabhairt dá seiceadóirí nó dá riarthóirí agus don chigire á dhearbhú go séanann sé nó siad, a mhéid a cheadaítear leis an alt seo, freagarthacht sa cháin ioncaim nó sa bhforcháin a bheidh gan íoc maidir lena hioncam uile d'aon bhliain mheasúnachta nó cuid de bhliain mheasúnachta, is bliain mheasúnachta, nó cuid de bhliain mheasúnachta, a thosaigh an 6ú lá d'Aibreán, 1958, nó dá éis, agus arbh eisean a fearchéile ar a feadh agus ise ina cónaí leis.
(2) Ní mheasfar gur fógra bailí fógra a thabharfar de bhun an ailt seo don chigire mura luaitear ann ainmneacha agus seolta seiceadóirí nó riarthóirí na mná.
(3) I gcás ina mbeifear tar éis fógra faoin alt seo a thabhairt do sheiceadóirí nó do riarthóirí mná agus don chigire—
(a) beidh de dhualgas ar na Coimisinéirí Ioncaim agus ar na Coimisinéirí Speisialta cibé cumhachtaí is cead dóibh a fheidhmiú ansin nó ina dhiaidh sin a fheidhmiú faoi alt 194 maidir le haon mheasúnacht a dhéanfar, ar an dáta nó roimh an dáta a chríochnófar tabhairt an fhógra sin, is measúnacht maidir le haon chuid den ioncam lena mbaineann an fógra sin, agus
(b) na measúnachtaí (más ann) a fhéadfar a dhéanamh tar éis an dáta sin, maidir le cáin ioncaim nó forcháin, is iad, ar gach slí agus go háirithe maidir leis na daoine is inmheasúnaithe agus an cháin is iníoctha, na measúnachtaí iad a bheadh le déanamh dá mba rud é—
(i) go mbeadh iarratas ar mheasúnacht ar leith faoi alt 197 nó faoi alt 198, cibé acu é, i bhfeidhm maidir leis an mbliain mheasúnachta iomchuí, agus
(ii) gur dá réir sin a rinneadh na measúnachtaí uile a rinneadh roimhe sin.
(4) San alt seo, ciallaíonn “an cigire”, maidir le fógra, aon chigire a measfadh an duine, ó réasún, a bheadh ag tabhairt an fhógra gur dócha dó baint a bheith aige le hábhar an fhógra nó a dhearbhóidh go bhfuil sé ullamh ar an bhfógra a ghlacadh.
(5) Féadfar aon fhógra faoin alt seo a sheirbheáil tríd an bpost.
Bean phósta a chónaíonn lena fearchéile.
[1958, a.12.]
196.—(1) Chun críocha cánach ioncaim, measfar go gcónaíonn bean phósta lena fearchéile mura rud é—
(a) go bhfuil siad idirscartha faoi ordú cúirte dlínse inniúla nó le gníomhas idirscartha, nó
(b) go bhfuil siad, iarbhír, idirscartha i gcúinsí de shaghas a d'fhágfadh gur dócha gur idirscaradh buan é.
(2) I gcás ina gcónaíonn bean phósta lena fearchéile agus—
(a) duine acu a bheith, agus gan an duine eile acu a bheith, ina chónaí sa Stát bliain mheasúnachta, nó
(b) an bheirt acu a bheith ina gcónaí sa Stát bliain mheasúnachta, ach duine acu a bheith, agus gan an duine eile acu a bheith, as láthair ón Stát ar feadh na bliana sin,
beidh an toradh céanna air sin chun críocha cánach ioncaim (lena n-áirítear forcháin) a bheadh ann dá mbeidís, iarbhír, idirscartha ar feadh na bliana measúnachta sin i gcúinsí de shaghas a d'fhágfadh gur dócha gur idirscaradh buan é.
(3) I gcás ina mbeidh feidhm ag fo-alt (2) agus gur mó glanmhéid comhiomlán na cánach ioncaim (lena n-áirítear forcháin) a bheidh le híoc ag an bhfearchéile agus ag an mbanchéile in aghaidh na bliana ná mar a bheadh mura mbeadh forálacha an fho-ailt sin, cuirfidh na Coimisinéirí Ioncaim faoi deara cibé faoiseamh a thabhairt (trí na measúnachtaí sin ar an bhfearchéile nó ar an mbanchéile a laghdú nó an cháin sin a d'íoc an fearchéile nó an banchéile (trí asbhaint nó eile) a aisíoc mar a ordóidh na Coimisinéirí Ioncaim) a laghdóidh an glanmhéid comhiomlán sin de mhéid na breise.
Measúnachtaí ar leithligh i leith cánach ioncaim.
1918, r.gin 17;
1919, a.26;
1963, Sc.6, Cuid III.]
197.—(1) Má dhéanann fearchéile nó banchéile, laistigh de shé mhí roimh an 6ú lá d'Iúil aon bliain mheasúnachta, iarratas chuige sin i cibé slí agus foirm a fhorordóidh na Coimisinéirí Ioncaim, déanfar cáin ioncaim don bhliain sin a mheasúnú, a mhuirearú agus a ghnóthú ar ioncam an fhearchéile agus ar ioncam an bhanchéile ionann agus dá mba rud é nach rabhadar pósta, agus beidh feidhm, ach amháin mar a bhforáiltear a mhalairt leis an Acht seo, ag forálacha uile an Achta seo maidir le measúnú, muirearú agus gnóthú cánach ionann agus dá mba nach rabhadar pósta.
(2) I gcás daoine a phósfaidh i rith bliana measúnachta, féadfar iarratas chun críocha an ailt seo a dhéanamh maidir leis an mbliain sin tráth ar bith roimh an 6ú lá d'Iúil an bhliain ina dhiaidh sin.
(3) Féadfaidh na Coimisinéirí Ioncaim a cheangal tuairisceáin chun críocha an ailt seo a thabhairt tráth ar bith.
Measúnachtaí ar leithligh i leith forchánach.
[1918, a.8;
1919, a.26;
1928, a.3;
1963, Sc. 6, Cda. II, III.]
198.—(1) Má dhéanann fearchéile nó banchéile, laistigh de shé mhí roimh an 6ú lá d'Iúil an bhliain mheasúnachta, iarratas chuige sin i cibé slí agus foirm a fhorordóidh na Coimisinéirí Ioncaim—
(a) déanfar forcháin don bhliain sin a mheasúnú, a mhuirearú, agus a ghnóthú ar ioncam an fhearchéile agus ar ioncam an bhanchéile ionann agus dá mba nach rabhadar pósta, agus beidh feidhm ag forálacha uile an Achta seo maidir le measúnú, muirearú agus gnóthú forchánach, ionann agus dá mba nach rabhadar pósta; agus
(b) áireofar mar aon ní amháin ioncam an fhearchéile agus an bhanchéile agus an t-ioncam iomlán á ríomh chun críche forchánach, agus déanfar méid na forchánach is iníoctha i leith an ioncaim iomláin a roinnt idir an fearchéile agus an bancháile i gcomhréir lena n-ioncaim faoi seach, agus ní bheidh an méid iomlán is iníoctha níos lú ná mar bheadh dá mba nach ndearnadh iarratas faoin alt seo.
(2) Féadfar iarratas chun críocha an ailt seo, i gcás daoine a phósfaidh i rith bliana measúnachta, a dhéanamh maidir leis an mbliain sin tráth ar bith roimh an 6ú lá d'Iúil an bhliain ina dhiaidh sin.
(3) Féadfaidh na Coimisinéirí Ioncaim a cheangal tuairisceáin chun críocha an ailt seo a thabhairt tráth ar bith.
Caibidil II
Forálacha Speisialta maidir le Neamhchónaitheoirí agus Cónaitheoirí Sealadacha
Daoine a chónaíonn go sealadach lasmuigh den Stát.
[1918, r.gin 3;
1925, a.7;
1935, a.5(2).]
199.—Déanfar gach duine ar sa Stát a bhí gnáthchónaí air a mheasúnú agus a mhuirearú i leith cánach, d'ainneoin é a bheith imithe as an Stát tráth an mheasúnaithe nó an mhuirearaithe más é cúis amháin ar imigh sé as an Stát amhlaidh é dul a chónaí go hócáideach lasmuigh den Stát, agus muirearófar é mar dhuine a chónaíonn go hiarbhír sa Stát ar mhéid iomlán a bhrabús nó a ghnóchan, cibé acu ó mhaoin sa Stát nó in áit éigin eile iad, nó ó aon liúntas, blianacht nó stipinn (ach amháin mar a eisctear anseo), nó ó aon trádáil, gairm nó fostaíocht sa Stát nó in aon áit eile.
Neamhchónaitheoirí: measúnacht.
[1918, r.gin 5;
1935, a.5(3);
1965, a.49(1), 55(3).]
200.—Beidh duine nach gcónaíonn sa Stát, cibé acu saoránach d'Éirinn é nó nach ea, inmheasúnaithe agus inmhuirir in ainm aon iontaobhaí, caomhnóra, nó cúramaí de chuid an duine sin, nó aon fhactóra, ghníomhaire, ghlacadóra, bhrainse, nó bhainisteora, cibé acu atá nó nach bhfuil fáil na mbrabús nó na ngnóchan ag an bhfactóir, ag an ngníomhaire, ag an nglacadóir, ag an mbrainse nó ag an mbainisteoir sin, sa tslí chéanna agus go feadh an méid chéanna ina ndéanfaí an duine neamhchónaitheach sin a mheasúnú agus a mhuirearú dá mba sa Stát a chónaigh sé agus go raibh sé ag fáil na mbrabús nó na ngnóchan sin iarbhír:
Ar choinníoll, i gcás comhpháirtíochta, go measfar gurb é an comhpháirtí tosaíochta (mar a mhínítear in alt 69), nó, mura bhfuil aon chompháirtí tosaíochta ann, go measfar gurb é an factóir, an gníomhaire, an glacadóir, an brainse, nó an bainisteoir, is gníomhaire do chomhpháirtí neamhchónaitheach.
Neamhchónaitheoirí: brabúis ó ghníomhaireachtaí, etc.
[1918, r.gin. 6.]
201.—Beidh duine neamhchónaitheach inmheasúnaithe agus inmhuirir i leith aon bhrabúis nó gnóchain a éireoidh, go díreach nó go hindíreach, trí nó ó aon fhactóireacht, gníomhaireacht, glacadóireacht, brainse nó bainistíocht, agus beidh sé inmheasúnaithe agus inmhuirir amhlaidh in ainm an fhactóra, an ghníomhaire, an ghlacadóra, an bhrainse, nó an bhainisteora.
Neamhchónaitheoirí: rialú ar chónaitheoirí.
[1918, r.gin. 7;
1923, a.12(7).]
202.—I gcás duine neamhchónaitheach, nach saoránach d'Éirinn nó gnólacht nó cuideachta Éireannach, nó brainse de, a bheith ag seoladh gnó le duine cónaitheach, agus go bhfeictear don chigire, mar gheall ar an dlúthbhaint idir an duine cónaitheach agus an duine neamhchónaitheach, agus mar gheall ar an rialú substaintiúil a fheidhmíonn an duine neamhchónaitheach ar an duine cónaitheach, go bhféadfaí an cúrsa gnó idir na daoine sin a shocrú ar shlí, agus go bhfuil socraithe ar shlí, nach dtugann an gnó a dhéanann an duine cónaitheach de bhun a bhaint leis an duine neamhchónaitheach aon bhrabúis don duine cónaitheach nó go dtugann sé brabúis dó is lú ná na gnáth-bhrabúis a bhféadfaí súil a bheith leo ón ngnó sin, beidh an duine neamhchónaitheach inmheasúnaithe agus inmhuirir i leith cánach in ainm an duine chónaithigh ionann agus dá mba ghníomhaire don duine neamhchónaitheach an duine cónaitheach.
Neamhchónaitheoirí: muirear ar chéatadán den láimhdeachas.
[1918, r.gin. 8, 9.]
203.—(1) I gcás inar dóigh leis an gcigire nó, ar achomharc, leis na Coimisinéirí Speisialta, nach féidir fíor-mhéid brabús nó gnóchan duine neamhchónaithigh is inmhuirir i leith cánach in ainm duine chónaithigh a chinneadh go héasca in aon chás áirithe, féadfaidh an duine neamhchónaitheach, más cuí sin leis an gcigire nó leis na Coimisinéirí, a mheasúnú agus a mhuirearú ar chéatadán de láimhdeachas an ghnó a rinne an duine neamhchónaitheach tríd nó leis an duine cónaitheach arb ina ainm is inmhuirir é mar a dúradh, agus sa chás sin beidh feidhm ag forálacha an Achta seo maidir le seachadadh ráiteas ag daoine a ghníomhaíonn thar ceann daoine eile ionas go gceanglóidh siad go dtabharfaidh an duine cónaitheach tuairisceán ar an ngnó a rinne an duine neamhchónaitheach amhlaidh tríd nó leis an duine cónaitheach, sa tslí chéanna ina mbeidh ráitis ar bhrabúis nó ar ghnóchain a bheidh le muirearú amhlaidh le seachadadh ag daoine a bheidh ag gníomhú do dhaoine éagumasaithe nó daoine neamhchónaitheacha.
(2) Is é a chinnfidh méid an chéatadáin faoi fho-alt (1) i ngach cás, ag féachaint do chineál an ghnó, an cigire a dhéanfaidh an measúnú ar an bhforas céatadáin, faoi réir achomhairc chun na gCoimisinéirí Speisialta.
(3) Más cúis mhíshásaimh ag an duine cónaitheach nó ag duine neamhchónaitheach an céatadán a chinnfear sa chéad ásc nó a chinnfidh na Coimisinéirí Speisialta ar achomharc féadfaidh sé, laistigh de cheithre mhí ón gcinneadh sin, a cheangal ar an gcigire nó ar na Coimisinéirí Speisialta, cibé acu é, ceist an chéatadáin a chur faoi bhráid réiteora nó bhord réiteoirí a cheapfaidh an tAire Airgeadais chuige sin, agus is cinneadh críochnaitheach dochloíte cinneadh an réiteora nó an bhoird.
Neamhchónaitheoirí: brabús ceannaíochta.
[1918, r.gin. 12.]
204.—Má bhíonn cáin ioncaim inmhuirir ar dhuine neamhchónaitheach in ainm aon bhrainse, bainisteora, gníomhaire, factóra nó glacadóra i leith aon bhrabús nó gnóchan ó dhíol earraí nó táirgí a mhonaraigh nó a tháirg an duine neamhchónaitheach lasmuigh den Stát, féadfaidh an duine arb ina ainm is inmhuirir an duine neamhchónaitheach amhlaidh, más cuí leis, a iarraidh ar an gcigire nó, i gcás achomhairc, ar na Coimisinéirí Speisialta, a chur faoi deara an mheasúnacht i leith cánach ioncaim maidir leis na brabúis nó na gnóchain sin a dhéanamh nó a leasú ar fhoras na mbrabús a mbeadh súil réasúnach leis a thuillfeadh ceannaí nó, i gcás na hearraí a mhíondíol ag an monaróir nó an táirgeoir nó thar a cheann a thuillfeadh miondíoltóir na n-earraí a díoladh, a bhí é féin tar éis a gceannach díreach ón monaróir nó ón táirgeoir, agus, ar chruthú a thabhairt chun sástacht an chigire nó na gCoimisinéirí Speisialta, cibé acu é, i dtaobh méid na mbrabús ar an bhforas a dúradh, déanfar nó leasófar an mheasúnacht dá réir sin.
Neamhchónaitheoirí: srianta ar inmhuirireacht.
[1918, r.gin.10,11.]
205.—(1) Ní thabharfaidh aon ní sa Chaibidil seo go mbeadh duine neamhchónaitheach inmhuirir in ainm bróicéara nó gníomhaire coimisiúin ghinearálta, nó in ainm gníomhaire nach duine údaraithe a sheolann gnáth-ghníomhaireacht an duine neamhchónaithigh nó duine is inmhuirir ionann agus dá mba ghníomh-aire é de bhun forálacha na Caibidle seo, i leith na mbrabús nó na ngnóchan ó dhíolacháin nó ó idirbheartanna a rinneadh trí bhróicéir nó gníomhaire den sórt sin.
(2) I gcás duine neamhchónaitheach a bheith ag déanamh díolachán nó ag seoladh idirbheartanna le daoine neamhchónaitheacha eile in imthosca a thabharfadh go mba inmhuirir é de bhun forálacha na Caibidle seo in ainm duine chónaithigh ní thabharfaidh sé sin ann féin gurb inmhuirir an duine sin i leith na mbrabús ó na díolacháin nó na hidirbheartanna sin.
Cónaitheoirí sealadacha.
[1918, Sc. D, r.Ilg. 2.]
206.—Ní mhuirearófar duine i leith cánach faoi Sceideal D mar dhuine a chónaíonn sa Stát, maidir le brabúis nó gnóchain a fuarthas i leith sealbhaíochtaí nó urrús lasmuigh den Stát, agus nach bhfuil sa Stát ach amháin le haghaidh críche sealadaí éigin, gan aon dóigh ná intinn a áit chónaithe a dhéanamh ann, agus nach raibh cónaí air iarbhír sa Stát uair amháin nó uaireanta ar leithligh ar feadh tréimhse ab ionann san iomlán agus sé mhí in aon bhliain mheasúnachta áirithe, ach má bhíonn cónaí ar aon duine den sórt sin sa Stát ar feadh na tréimhse a dúradh beidh sé inmhuirir amhlaidh don bhliain sin.
Caibidil III
Forálacha Speisialta maidir le Comhlachtaí Daoine, Daoine Éagumasaithe, Iontaobhaithe agus Gníomhairí, Ionadaithe Pearsanta agus Glacadóirí
Comhlachtaí daoine.
[1918, a.106, r.gin 1.]
207.—(1) Beidh gach comhlacht daoine inmhuirir i leith cánach sa tslí chéanna ina bhfuil duine ar bith inmhuirir faoi fhorálacha an Achta seo.
(2) Beidh an cisteoir nó an t-oifigeach eile a ghníomhaíonn sa cháil sin, nó an t-iniúchóir nó an glacadóir de thuras na huaire d'aon chomhlacht daoine is inmhuirir leith cánach, freagrach i ndéanamh na mbeartanna sin uile is gá a dhéanamh faoin Acht seo, chun an comhlacht sin a mheasúnú agus an cháin a íoc, agus chun na hoifigigh agus na daoine i bhfostaíocht an chomhlachta sin a mheasúnú:
Ar choinníoll, i gcás cuideachta, gurb é an duine a bheidh freagrach amhlaidh rúnaí na cuideachta nó an t-oifigeach eile (cibé ainm a thugtar air) a mbeidh dualgais rúnaí á gcomhlíonadh aige.
(3) Féadfaidh gach oifigeach den sórt sin ó am go ham an oiread a choinneáil den airgead a thiocfaidh faoina láimh thar ceann an chomhlachta agus is leor chun an cháin a mhuirearófar ar an gcomhlacht a íoc agus slánófar é in aghaidh na n-íocaíochtaí sin go léir a dhéanfar de bhun an Achta seo.
Iontaobhaithe, caoimhnóirí agus cúramaithe.
[1918, r.gin. 4.]
208.—Beidh iontaobhaí, caomhnóir nó cúramaí aon duine éagumasaithe ag a mbeidh stiúradh, rialú nó bainistí maoine nó gnólachta aon duine den sórt sin, cibé acu ar sa Stát nó nach ann a chónaíonn an duine sin, beidh sé inmheasúnaithe agus inmhuirir i leith cánach sa tslí chéanna a ndéanfaí agus an méid céanna a dhéanfaí measúnú agus muirearú ar an duine sin dá mba nár dhuine éagumasaithe é.
Dliteanas iontaobhaithe, etc.,
[1918, r.gin.13,14.]
209.—(1) Beidh an duine is inmhuirir i leith duine éagumasaithe, nó a bhfuil duine neamhchónaitheach inmhuirir ina ainm, freagrach i ngach ní is gá a dhéanamh faoin Acht seo chun cáin a mheasúnú agus a íoc.
(2) Duine ar bith a muirearaíodh faoin Acht seo i leith aon duine éagumasaithe nó neamhchónaithigh féadfaidh sé ó am go ham an oiread a choinneáil den airgead a thiocfaidh faoina láimh thar ceann aon duine den sórt sin agus is leor chun an cháin a muirearaíodh a íoc agus slánófar é in aghaidh na n-íocaíochtaí sin go léir a dhéanfar de bhun an Achta seo.
Dliteanas tuistí, caomhnóirí agus ionadaithe pearsanta.
[1918, a.161;
1965, Sc. 3, Cuid I.]
210.—(1) Más naíon an duine is inmhuirir i leith cánach, nó má fhaigheann sé bás—
(a) beidh tuiste nó caomhnóir an naín faoi dhliteanas i leith na cánach mura mbeidh an cháin íoctha ag an naíon; agus
(b) beidh seiceadóir nó riarthóir an duine éagtha faoi dhliteanas i leith na cánach a bheidh muirearaithe ar an duine éagtha sin,
agus má fhaillítear nó má dhiúltaítear íoc, féadfar imeachtaí a thionscnamh in aghaidh aon duine den sórt sin a bheidh faoi dhliteanas mar a dúradh mar a dhéanfaí i gcás aon mhainnitheora eile.
(2) Aon tuiste nó caomhnóir a dhéanfaidh íocaíocht den sórt sin lamhálfar dó na suimeanna go léir a bheidh íoctha amhlaidh aige ina chuntais, agus féadfaidh seiceadóir nó riarthóir gach uile íocaíocht den sórt sin a asbhaint as sócmhainní agus éifeachtaí an duine éagtha.
(3) I gcás úinéir aon mhaoine a bhí á háitiú aige an tráth a rinneadh measúnacht d'aon bhliain áirithe faoi Sceideal A d'fháil bháis agus an cháin gan íoc, beidh sé de dhliteanas ar na hoidhrí, ar na seiceadóirí, ar na riarthóirí, nó ar na sannaithe nó ar na daoine eile a thiocfaidh chun bheith i dteideal cíosanna agus brabús na maoine sin ar é d'fháil bháis, na riaráistí uile cánach a íoc a bheidh dlite tráth an bháis, nó, mura mbeidh aon riaráistí dlite, an cháin is iníoctha in aghaidh na tréimhse suas go tráth an bháis a íoc, gan aon mheasúnacht nua.
Ionadaithe pearsanta a mheasúnú.
[1918, R.gin. 18;
1932, a.5;
1936, a.3;
1963, a.18, Sc. 6, Cuid III.]
211.—(1) Má éagann duine, féadfar measúnacht nó céadmheasúnacht bhreise (cibé acu é) a dhéanamh don bhliain mheasúnachta a éagfaidh an duine sin nó d'aon bhliain roimhe sin i leith na mbrabús nó na ngnóchan a d'éirigh nó a d'fhaibhrigh chun an duine sin roimh a bhás, agus beidh méid na cánach ar na brabúis nó ar na gnóchain sin ina fhiach a bheidh dlite ó agus iníoctha as eastát an duine sin agus beidh seiceadóir nó riarthóir an duine sin inmheasúnaithe agus inmhuirir i leith na cánach sin.
(2) Ní dhéanfar aon mheasúnacht faoin alt seo tráth is déanaí ná trí bliana tar éis deireadh na bliana measúnachta a fuair an duine éagtha bás i gcás inarb í an bhliain sin a deonaíodh probháid nó litreacha riaracháin, agus ní dhéanfar aon mheasúnacht den sórt sin tráth is déanaí ná dhá bhliain tar éis deireadh na bliana measúnachta a rinneadh an deonú sin in aon chás eile, ach beidh éifeacht ag na forálacha roimhe seo den mhír seo faoi réir an choinníll, má thaisceann an seiceadóir nó an riarthóir mionnscríbhinn cheartúcháin chun dleacht eastáit a mheasúnú tar éis an bliana measúnachta a d'éag an duine éagtha, go bhféadfar an mheasúnacht sin a dhéanamh tráth ar bith roimh dheireadh dhá bhliain tar éis deireadh na bliana measúnachta a taisceadh an mhionnscríbhinn cheartúcháin.
(3) Déanfaidh seiceadóir nó riarthóir aon duine éagtha den sórt sin, nuair a iarrfar air le fógra sonrach déanamh amhlaidh, ráiteas i scríbhinn a ullmhú agus a sheachadadh don chigire a bheidh sínithe ag an seiceadóir nó an riarthóir sin agus ina mbeidh sonraí, go feadh iomlán a bhreithiúnais agus a thuairime, ar na brabúis nó na gnóchain a d'éirigh nó a d'fhaibhrigh chun an duine éagtha sin roimh a bhás agus ar inmheasúnaithe an seiceadóir nó an riarthóir sin ina leith faoin alt seo, agus beidh feidhm maidir le ráitis a bheidh le seachadadh faoin alt seo ag na forálacha den Acht seo a bhaineann le ráitis a bheidh le seachadadh ag duine ar bith, le haon mhodhnuithe is gá.
(4) Ní bheidh feidhm ná éifeacht ag aon ní san alt seo maidir le ráitis a bheidh le seachadadh nó le measúnachtaí a bheidh le déanamh i leith trádála nó gairme a sheolann beirt daoine nó níos mó i gcomhar.
Glacadóirí a cheapfaidh an chúirt.
[1918. r.gin. 15.]
212.—(1) Aon ghlacadóir a cheapfaidh aon chúirt sa Stát ag a mbeidh stiúradh agus rialú aon mhaoine a bhfuil cáin muirearuithe ina leith de réir forálacha an Achta seo beidh sé inmheasúnaithe agus inmhuirir i leith cánach sa tslí chéanna agus i leith an mhéid chéanna a mheasúnófaí nó a mhuirearófaí dá mbeadh an mhaoin gan bheith faoi stiúradh agus rialú na cúirte.
(2) Beidh gach glacadóir den sórt sin freagrach i ndéanamh na n-ábhar agus na nithe go léir is gá a dhéanamh faoin Acht seo chun cáin a mheasúnú agus a íoc.
Cosaint d'iontaobhaithe, do ghíomhairí agus do ghlacadóirí.
[1918, a. 103(3).]
213.—(1) Aon iontaobhaí a d'údaraigh glacadh brabús ó mhaoin iontaobhais ag an duine a bhí ina theideal sin nó ag gníomhaire an duine sin, ní bheidh sé—
(a) má fuair an duine nó an gníomhaire sin iarbhír na brabúis faoin údarás sin, agus
(b) má thug an t-iontaobhaí liosta, mar a cheanglaítear le halt 176, ina raibh ainm, seoladh agus brabúis an duine sin,
faoi cheangal aon ghníomh eile a dhéanamh le haghaidh measúnú an duine sin, mura n-iarrfaidh na Coimisinéirí Ioncaim fianaise an iontaobhaí de bhun an Achta seo.
(2) Aon ghníomhaire nó glacadóir do dhuine a chonaíonn sa Stát, seachas duine éagumasaithe, ní bheidh sé má thugann sé liosta, mar a cheanglaítear le halt 176, ina mbeidh ainm, seoladh agus brabúis an duine sin, faoi cheangal aon ghníomh eile a dhéanamh le haghaidh measúnú an duine sin, mura n-iarrfaidh na Coimisinéirí Ioncaim fianaise an ghníomhaire nó an ghlacadóra de bhun an Achta seo.
CUID X
Forálacha Speisialta maidir le Cuideachtaí árachais agus Gnóthaí Infheistíochta
Faoiseamh i leith costas bainistí.
[1918, a.33.]
214.—(1) Má dhéanann cuideachta árachais a sheolann gnó árachais saoil nó má dhéanann aon chuideachta arb é a gnó go formhór infheistíochtaí a dhéanamh agus gur uathu sin a éiríonn príomh-chuid a hioncam, nó má dhéanann aon bhanc taisce nó aon bhanc eile le haghaidh taisce, a éileamh agus a chruthú chun sástacht na gCoimisinéirí Speisialta go ndearnadh, in aghaidh aon bhliain mheasúnachta, í a mhuirearú i leith cánach trí asbhaint nó ar shlí eile, agus nach ndearnadh í a mhuirearú i leith a brabús de réir na bhforálacha den Acht seo is infheidhmithe maidir le Cás I de Sceideal D, beidh teideal ag an gcuideachta nó ag an mbanc go n-aisíocfar léi nó leis an oiread den cháin a d'íoc sí nó sé agus is comhionann le méid na cánach ar aon suimeanna a íocadh amach mar chostais bainistí (lena n-áirítear coimisiúin) don bhliain sin:
Ar choinníoll—
(a) nach dtabharfar faoiseamh faoin alt seo ionas gur lú an cháin a bheidh íoctha ag an gcuideachta nó ag an mbanc ná an cháin a bheadh íoctha dá muirearófaí na brabúis de réir na bhforálacha den Acht seo is infheidhmithe maidir le Cás I de Sceideal D; agus
(b) go ndéanfar méid aon fhíneálacha, táillí, nó brabús ó fhrithdhílse i gcás cuideachta árachais, agus, i gcás aon chuideachta eile nó aon bhainc den sórt sin, méid aon ioncaim nó brabús ó bhunaidh nach muirearaítear i leith cánach, a asbhaint as an méid a áireofar mar chostais bainistí don bhliain; agus
(c) nuair a bheidh brabúis ó fhrithdhílse á ríomh, go bhféadfaidh an chuideachta na brabúis sin a fhritháireamh i gcoinne aon chaillteanais ó fhrithdhílsí d'aon bhliain roimhe sin a raibh aon achtachán ag deonú an fhaoisimh sin i ngníomh ar a feadh.
(2) Tabharfar fógra i scríbhinn don chigire ar aon éileamh chun na gCoimisinéirí Speisialta faoin alt seo, mar aon le sonraí air, laistigh de dhá mhí dhéag tar éis deireadh sa bliana measúnachta a ndearnadh an t-éileamh ina leith, agus i gcás ina ndéanann an cigire agóid i gcoinne an éilimh sin éistfidh agus cinnfidh na Coimisinéirí Speisialta an céanna mar a dhéanfaidís i gcás achomhairc chucu i gcoinne measúnachta faoi Sceideal D, agus beidh feidhm ag forálacha an Achta seo maidir le cás a shonrú le haghaidh tuairim na hArd-Chúirte ar phonc dlí.
(3) Ní bheidh cuideachta ná banc i dteideal aon fhaoisimh faoin alt seo maidir le haon chostais a bhféadfar faoiseamh a éileamh nó a lamháil ina leith faoi alt 23 nó 24.
(4) I gcás ina muirearófar cuideachta árachais, nach sa Stát atá a ceann-oifig, faoi Chás III de Sceideal D, ar chionúireacht den ioncam ó infheistíochtaí a ciste árachais saoil, nó ar fhoras a chuirfear ina ionad sin, déanfar an faoiseamh i leith costas bainistí a ríomh faoi threoir a chothrom de chionúireacht dá costais iomlán bainistí don bhliain, arna mheas de réir forálacha an Achta seo.
(5) I gcás ina mbeidh faoiseamh ó cháin de bhun forálacha an Achta seo tugtha maidir le hioncam ó infheistíochtaí chiste árachais saoil chuideachta árachais, déanfar laghdú comhréire san fhaoiseamh a dheonófar faoin alt seo maidir le costais bhainistí.
Cuideachtaí árachais choigríche: ioncam infheistíochta.
[1918, Sc. D, C III, r.3.]
215.—(1) I gcás ina bhfuil gnó árachais saoil trí aon bhrainse nó gníomhaireacht sa Stát á sheoladh ag cuideachta árachais nach sa Stát atá a ceann-oifig, measfar, a mhéid a fhoráiltear san alt seo, gur brabúis a áirítear i Sceideal D aon ioncam de chuid na cuideachta ó infheistíochtaí a ciste árachais saoil (gan an ciste blianachtaí, más ann, a áireamh), cibé áit ina bhfuarthas é, agus muirearófar an t-ioncam sin faoi Chás III den Sceideal sin.
(2) Ní mhuirearófar ach amháin an chuid sin den ioncam ó infheistíochtaí an chiste árachais saoil don bhliain roimh an mbliain mheasúnachta a bhfuil idir í agus an t-ioncam iomlán ó na hinfheistíochtaí sin an chomhréir chéanna atá idir méid na bpréimheanna a fuarthas an bhliain sin ó shealbhóirí polasaithe a chónaíonn sa Stát agus ó shealbhóirí polasaithe a chónaíonn lasmuigh den Stát agus a ndearnadh a dtograí chun na cuideachta ag nó trí a hoifig nó a gníomhaireacht sa Stát agus méid iomlán na bpréimheanna a fuair an chuideachta:
Ar choinníoll, i gcás cuideachta árachais ag a bhfuil a ceannoifig i dTuaisceart Éireann, sa Bhreatain Mhór nó in aon tír eile agus a mbeadh feidhm ina cás ag na hachtacháin aisghairthe a fhreagraíonn don alt seo mura mbeadh iad a bheith aisghairthe, go bhféadfaidh na Coimisinéirí Ioncaim, le rialachán, foras éigin a leagan síos seachas an forais atá forordaithe anseo d'fhonn a chinneadh cad é an chuid den ioncam ó infheistiochtaí a bheidh le muirearú amhlaidh mar ioncam ó ghnó a bhí á sheoladh sa Stát.
(3) I gcás ina mbeifear tar éis méid is ionann agus an muirear faoin alt seo nó is mó ná é a mhuirearú cheana féin ar chuideachta i leith cánach, trí asbhaint nó eile, i leith a gnó árachais saoil, ní ghearrfar tuilleadh muirir faoin alt seo, agus i gcás ina mbeifear tar éis cuideachta a mhuirearú cheana féin, ach gur lú méid an mhuirir, laghdófar an muirear go comhréireach.
Cuideachtaí a sheolann gnó árachais saoil.
[1918, Sc. D,
Csa. I agus II, r. 15;
1963, a.3(b).]
216.—(1) Má sheolann cuideachta árachais gnó árachais saoil i ndáil le gnó árachais d'aon aicme eile, déanfar, chun críocha an Achta seo, gnó árachais saoil na cuideachta a áireamh mar ghnó ar leithligh ó aon aicme eile gnó a sheolann an chuideachta.
(2) Nuair a bheifear a chinneadh ar bhain caillteanas do chuideachta árachais i leith a gnó árachais saoil chun an caillteanas sin a fhritháireamh i gcoinne brabús aon ghnó eile a bhí á sheoladh ag an gcuideachta, nó chun aisíoc cánach a fháil faoi alt 307, áireofar aon ioncam de chuid na cuideachta ó infheistíochtaí a ciste árachais saoil mar chuid de bhrabúis na cuideachta a fuarthas sa ghnó sin.
Dliteanas cuideachtaí árachais.
[1947, a.3.]
217.—(1) I gcás ina ndéanfar brabúis chuideachta árachais i leith a gnó árachais saoil a ríomh, chun críocha an Achta seo, de réir na rialacha a bhaineann le Cás I de Sceideal D, ansin, faoi réir fho-alt (3), beidh éifeacht ag na forálacha seo a leanas:—
(a) eisiafar ón ríomh an chuid de na brabúis sin is le sealbhóirí polasaithe nó le blianachtóirí nó a dáileadh chucu nó a caitheadh thar a gceann;
(b) eisiafar freisin ón ríomh an chuid de na brabúis sin a bheidh ar forcoimeád do shealbhóirí polasaithe nó do bhlianachtóirí, ach má tharlaíonn, i gcás aon bhrabús a eisiafar amhlaidh mar bhrabúis a bheidh ar forcoimeád amhlaidh, go scoirfidh siad aon tráth de bheith ar forcoimeád amhlaidh agus nach ndáileofar iad do shealbhóirí polasaithe nó blianachtóirí nó nach gcaithfear thar a gceann sin iad, ansin, déileálfar leis na brabúis sin mar bhrabúis de chuid na cuideachta don bhliain inar scoireadar de bheith ar forcoimeád amhlaidh.
(2) I gcás gnó árachais saoil gnách agus gnó árachais saoil tionsclach a bheith á seoladh ag cuideachta árachais, ansin, faoi réir fho-alt (3), déileálfar, chun críocha an Achta seo, le gnó gach aicme acu sin amhail is dá mba ghnó ar leithligh é agus beidh feidhm ag alt 214 maidir le gach aicme ghnó ar leithligh den sórt sin.
(3) Ní bhainfidh fo-alt (1) ná fo-alt (2) le cuideachta árachais i leith aon bhliana measúnachta mura roghnóidh an chuideachta, trí fhógra i scríbhinn a thabhairt don chigire laistigh de dhá mhí dhéag tar éis deireadh na bliana sin go mbainfidh an dá fho-alt sin (1) agus (2) leis an gcuideachta sin i leith na bliana sin.
CUID XI
Cumainn Thionscail agus Choigilitis
Léiriú,
[1963, a. 67.]
218.—Sa Chuid seo, ach amháin mar a n-éilíonn an comhthéacs a mhalairt—
ciallaíonn “liúntas caipitiúil” aon liúntas, seachas liúntas a bheidh le tabhairt agus brabúis nó gnóchain á ríomh, faoi alt 214, Cuid XIV, XV, XVI nó XVII;
ciallaíonn “ús iasachta”, maidir le cumann, aon ús is iníoctha ag an gcumann maidir le haon mhorgáiste, iasacht, stoc iasachta, nó taisce;
ciallaíonn “scair-ús”, maidir le cumann, aon ús, díbhinn, bónas, nó suim eile is iníoctha le scairshealbhóir de chuid an chumainn faoi threoir méid a shealbháin i scair-chaipiteal an chomhlachta;
ciallaíonn “cumann” cumann arna chlárú faoi Achtanna na gCumann Tionscail agus Soláthair, 1893 go 1936;
folaíonn tagairtí do scair-ús nó ús iasachta a íoc tagairtí do chreidiúnú úis den sórt sin.
Suimeanna áirithe a asbhaint mar chostais, etc.,
[1963, a.68.]
1918, c. 40.
219.—(1) Dearbhaítear leis seo go mbeidh, nuair a bheidh brabúis nó gnóchain cumainn á ríomh chun críocha Chás I de Sceideal D nó d'alt 78, suimeanna ar bith le hasbhaint mar chostais, ar suimeanna iad—
(a) arb éard iad lascaine, aisíoc, díbhinn nó bónas a dheonaigh an cumann do chomhaltaí dá chuid nó do dhaoine eile i leith méideanna a íocadh nó is iníoctha acu nó leo i dtaobh a n-idirbheartanna leis an gcumann arb idirbheartanna iad a chuirfear i gcuntas sa ríomh sin, agus
(b) a ríomhfar faoi threoir na méideanna sin nó ollmhéid na n-idirbheartanna sin agus ní faoi réir méid aon scaire nó leasa i gcaipiteal an chumainn.
(2) Aon chumann arb é formhór a ghnó infheistíochtaí a dhéanamh, agus ar uaidh sin a thagann príomh-chuid a ioncaim, beidh sé i dteideal faoisimh faoi alt 214 sa tslí chéanna agus an oiread céanna agus dá mba ghnó cuideachta gnó an chumainn.
(3) I gcás aon bhrabúis nó gnóchain le cumann nach mbeadh inmhuirir i leith cánach mura mbeadh alt 39 (4) den Income Tax Act, 1918, a aisghairm a bheith inmhuirir amhlaidh de bhua na haisghairme sin agus gur gá ríomh brabús nó gnóchan a dhéanamh faoi threoir aon bhliana nó tréimhse seachas an bhliain mheasúnachta, déanfar an ríomh don bhliain nó don tréimhse sin de réir forálacha na Coda seo d'ainneoin nach raibh na forálacha sin i bhfeidhm an bhliain nó an tréimhse sin nó cuid éigin den bhliain nó den tréimhse sin.
(4) (a) Más rud é go raibh, don bhliain 1962-63, cumann i dteideal díolúine ó cháin i leith brabús trádála a bhí á seoladh aige—
(i) ní thabharfar anonn ón mbliain 1962-63 aon liúntas caipitiúil i leith aon mhaoine a úsáideadh le haghaidh na trádála, agus
(ii) ní thabharfar anonn faoi alt 309, aon chaillteanas, nó cuid de chaillteanas, a tharla roimh an 6ú lá d'Aibreán, 1963.
(b) I gcás ina bhféadfaí liúntas bliantúil, liúntas cothromaíochta nó muirear cothromaíochta i leith caiteachais chaipitiúil ar dhéanamh foirgnimh nó déanmhais a thabhairt do chumann nó a ghearradh ar chumann, in aghaidh na bliana 1962-63 nó aon bhliana measúnachta roimhe sin, faoi Chuid V den Acht Airgeadais, 1959, mura mbeadh an cúinse go raibh an cumann díolmhaithe ó cháin faoi Sceideal D, déanfar aon liúntas bliantúil, liúntas cothromaíochta nó muirear cothromaíochta a bheidh le tabhairt nó le gearradh i leith an chaiteachais faoi Chuid XVI d'aon bhliain mheasúnachta a ríomh ionann is dá mbeifí tar éis gach liúntas bliantúil, liúntas cothromaíochta agus muirear cothromaíochta a fhéadfaí a thabhairt nó a ghearradh a thabhairt nó a ghearradh mar a dúradh:
Ar choinníoll nach ndéanfaidh aon ní sa mhír seo difear d'fhorálacha alt 265 (5).
(c) I gcás ina bhféadfaí liúntas bliantúil i leith caiteachais chaipitiúil ag ceannach ceart paitinne a thabhairt do chumann nó i leith cumainn, in aghaidh na bliana 1962-63 nó aon bhliana measúnachta roimhe sin, faoi Chuid V den Acht Airgeadais, 1959, mura mbeadh an cúinse go raibh an cumann díolmhaithe ó cháin faoi Sceideal D, ansin i gcás an méid den chaiteachas a bheidh fágtha gan liúntas a bheith tugtha ina leith (de réir bhrí alt 286), déanfar, maidir le haon liúntas cothromaíocht nó muirear cothromaíochta faoi Chuid XVI a bheidh le tabhairt don chumann nó le gearradh ar an gcumann i leith an chaiteachais in aghaidh aon bhliana measúnachta, é a ríomh ionann agus dá mbeifí tar éis gach liúntas bliantúil a thabhairt a fhéadfaí a thabhairt mar a adúradh.
Brabúis nó caillteanais is inchurtha i leith idirbheartanna áirithe a fhágáil as áireamh.
[1963, a.70.]
220.—(1) San alt seo—
ciallaíonn “cumann talmhaíochta” cumann—
(a) a bhfuil an dá choinníoll seo a leanas comhlíonta ina leith:
(i) nach lú ná caoga líon comhaltaí an chumainn,
(ii) gur daoine iad comhaltaí uile nó tromlach comhaltaí an chumainn a bhíonn ag gabháil go formhór do thalmhaíocht agus a fhaigheann an chuid is mó dá n-ioncam ó thalmhaíocht, nó
(b) lena mbaineann deimhniú faoi fho-alt (2) (a);
ciallaíonn “cumann iascaigh” cumann—
(a) a bhfuil an dá choinníoll seo a leanas comhlíonta ina leith:
(i) nach lú ná fiche líon comhaltaí an chumainn,
(ii) gur daoine iad comhaltaí uile nó tromlach comhaltaí an chumainn a bhíonn ag gabháil go formhór d'iascaireacht agus a fhaigheann an chuid is mó dá n-ioncam ó iascaireacht, nó
(b) lena mbaineann deimhniú faoi fho-alt (2) (b);
ciallaíonn “idirbhearta díolmhaithe”—
(a) maidir le cumann talmhaíochta, idirbhearta d'aon aicme de na haicmí idirbheart seo a leanas:
(i) bainne, uachtar, im, cáis, uibheacha, eallach, feoil nó earraí sonraithe a dhíol ar mór-reic,
(ii) síolta, leasacháin nó earraí eile, ar earraí sonraithe iad a bhaineann nó a ghabhann le táirgeadh talmhaíochta, a dhíol ar mionreic,
(iii) ceantáil beodhíle, inseamnú saorga ainmhithe nó soláthar seirbhísí sonraithe, agus
(b) maidir le cumann iascaigh, idirbhearta d'aon aicme de na haicmí idirbheart seo a leanas:
(i) iasc úr nó iasc próisithe a dhíol ar mór-reic,
(ii) ceantáil nó iompar éisc,
(iii) díol earraí a úsáidtear chun iasc a ghabháil nó díol earraí sonraithe;
ciallaíonn “díol ar mór-reic” earraí d'aon aicme a dhíol le duine a sheolann trádáil ag díol earraí den aicme sin nó a úsáideann earraí den aicme sin chun críocha trádála a sheolann sé.
(2) (a) Féadfaidh an tAire Airgeadais, ar mholadh an Aire Talmhaíochta, deimhniú a thabhairt a chuirfidh i dteideal do chumann go n-áireofaí é, chun críocha an ailt seo, mar chumann talmhaíochta d'ainneoin—
(i) gur lú ná caoga líon comhaltaí an chumainn, nó
(ii) nach daoine den sórt a thuairiscítear i mír (a) (ii) den mhíniú ar “cumann talmhaíochta” atá i bhfo-alt (1) tromlach comhaltaí an chumainn.
(b) Féadfaidh an tAire Airgeadais, ar mholadh an Aire Talmhaíochta agus Iascaigh, deimhniú a thabhairt a chuirfidh i dteideal do chumann go n-áireofaí é, chun críocha an ailt seo, mar chumann iascaigh d'ainneoin—
(i) gur lú ná fiche líon comhaltaí an chumainn, nó
(ii) nach daoine den sórt a thuairiscítear i mír (a) (ii) den mhíniú ar “cumann iascaigh” atá i bhfo-alt (1) tromlach comhaltaí an chumainn.
(c) Sa mhíniú ar “idirbheartanna díolmhaithe” atá i bhfo-alt (1) ciallaíonn “sonraithe” sonraithe i ndeimhniú a thug an tAire Airgeadais ar mholadh an Aire Talmhaíochta agus Iascaigh.
(d) Maidir le deimhniú faoi mhír (a), (b) nó (c) den fho-alt seo:
(i) beidh éifeacht aige amhail ó cibé dáta, roimh nó tar éis an dáta ar a dtabharfar é, a bheidh luaite ann,
(ii) foilseofar é san Iris Oifigiúil a luaithe is féidir tar éis é a thabhairt, agus
(iii) féadfaidh an tAire Airgeadais é a chúlghairm tráth ar bith.
(e) I gcás deimhniú a chúlghairm faoi mhír (d), foilseofar fógra i dtaobh na cúlghairme a luaithe is féidir san Iris Oifigiúil.
(3) Más rud é, i gcás trádáil a bhí á seoladh ag cumann, go raibh idirbhearta díolmhaithe ar na hidirbhearta a rinneadh aon bhliain nó tréimhse a mbeidh cuntais an chumainn déanta suas ina haghaidh, is bliain nó tréimhse ar chumann talmhaíochta nó cumann iascaigh an cumann ar a feadh, fágfar, chun críocha uile an Achta seo, gan áireamh an oiread de bhrabúis nó de ghnóchain nó de chaillteanas (de réir mar a bheidh) na bliana nó na tréimhse sin (arna ríomh de réir na bhforálacha, seachas an t-alt seo, is infheidhmithe maidir le Cás I de Sceideal D) agus is inchurtha i leith na n-idirbheart díolmhaithe.
(4) Maidir le haon trádáil, áireofar gurb é an méid de na brabúis de na gnóchain nó den chaillteanas is inchurtha i leith idirbheart díolmhaithe aon bhliana nó tréimhse an méid a mbeidh idir é agus méid iomlán na mbrabús nó na ngnóchan nó, de réir mar a bheidh, méid iomlán an chaillteanais, in aghaidh na bliana nó na tréimhse an chomhréir chéanna a bheidh idir comhshuim na méideanna ab infhaighte ag an gcumann, de bhua na n-idirbheart sin, ó dhíol earraí nó ó sholáthar seirbhísí agus comhshuim na méideanna uile ab infhaighte ag an gcumann, de bhua idirbheart sa bhliain nó sa tréimhse ó dhíol earraí nó ó sholáthar seirbhísí.
(5) I gcás ina mbeidh aon liúntais chaipitiúla nó aon mhuirir chothromaíochta faoi Chuid XVI le tabhairt nó le déanamh in aghaidh aon bhliana measúnachta agus cáin ioncaim á muirearú ar bhrabúis nó ar ghnóchain thrádála a bhí á seoladh ag cumann agus go bhfágfar faoin alt seo gan áireamh cionúireacht de bhrabúis nó de ghnóchain nó, de réir mar a bheidh, de chaillteanas na bonntréimhse, laghdófar go comhréireach méid na liúntas nó méid na muirear a thabharfaí nó a dhéanfaí, mura mbeadh an fo-alt seo.
San fho-alt seo—
(a) ní fholaíonn an tagairt do liúntais chaipitiúla a bheidh le tabhairt in aghaidh aon bhliana measúnachta tagairt do mhéid ar bith a tugadh anall ó aon bhliain roimhe sin,
(b) ciallaíonn “bonn-tréimhse”, maidir le bliain mheasúnachta, an tréimhse ar ar a brabúis nó a gnóchain a bheidh cáin ioncaim na bliana sin le ríomh go críochnaitheach faoi Chás I de Sceideal D i leith na trádála a bheidh i gceist nó, más rud é, de bhua an Achta seo, go mbeidh sé le meas gurb iad brabúis nó gnóchain na tréimhse sin brabúis nó gnóchain aon tréimhse eile, an tréimhse eile sin.
(6) Chun críocha uile Chaibidil IV de Chuid XXV, fágfar gan áireamh na méideanna uile is infhaighte ag cumann talmhaíochta nó ag cumann iascaigh ó earraí a dhíol, ar méideanna iad is infhaighte amhlaidh de bhua idirbheart díolmhaithe, agus má tharlaíonn, i gcás ina dtabharfar faoiseamh ó cháin ioncaim don chumann faoin gCaibidil sin, go mbeidh aon scair-ús iníoctha le hasbhaint chánach, ní bheidh feidhm ag alt 410 (2).
(7) I gcás ina n-éileoidh cumann faoiseamh ó cháin ioncaim de bhua an ailt seo, féadfaidh na Coimisinéirí Ioncaim trí fhógra i scríbhinn a cheangal ar an gcumann na leabhair, na taifid agus na doiciméid ina mbeidh eolas ar a idirbhearta trádála i gcaitheamh na bliana nó na tréimhse a bheidh i gceist a chur ar fáil, laistigh de cibé am a shonrófar san fhógra, lena n-iniúchadh ag cigire nó ag oifigeach eile a ainmneoidh siad, agus mura ndéanfaidh an cumann de réir an fhógra sin, ní thabharfar aon fhaoiseamh faoin alt seo.
Us a íoc gan cáin a asbhaint.
[1963, a.71.]
221.—(1) D'ainneoin aon ní san Acht seo, aon scair-ús nó ús iasachta a íocfaidh cumann íocfar é gan cáin a asbhaint agus muirearófar é faoi Sceideal D, Cás III:
Ar choinníoll nach mbeidh feidhm ag an bhfo-alt seo maidir le haon scair-ús nó ús iasachta is iníoctha le duine nach sa Stát atá gnáthchónaí air.
(2) (a) Más rud é, i gcás lena mbaineann alt 220, go n-éileoidh cumann go n-aisíocfar cáin faoi alt 496, i leith ús a d'íoc sé aon bhliain mheasúnachta, déanfar an méid is inaisíoctha a chinneadh ar an bhforas nach as brabúis nó gnóchain a muirearaíodh i leith cánach a íocadh an oiread sin den ús a bhí de bhreis aige ar an gcionúireacht iomchuí de.
(b) Má tharlaíonn, aon bhliain mheasúnachta, go ndéanfaidh cumann, i gcás ina mbeidh feidhm ag alt 220, aon scair-ús nó ús iasachta, as a mbeidh cáin inbhainte, a íoc nó go ndéanfaidh sé aon íocaíocht bhliantúil eile, measfar nach as brabúis nó gnóchain a muirearaíodh a íocadh an oiread sin de chomhshuim mórmhéideanna na n-íocaíochtaí uile den sórt sin a bhí de bhreis acu ar chionúireacht iomchuí an chéanna agus beidh feidhm dá réir sin ag alt 434.
Sa mhír seo ciallaíonn “íocaíocht bhliantúil” aon íocaíocht as ar inbhainte cáin faoi alt 433 ar leith ó aon neamhdhóthanacht brabúis nó gnóchain de chuid an duine a dhéanfaidh í.
(c) Má tharlaíonn, aon bhliain mheasúnachta, go mbeidh cumann tar éis scair-ús nó ús iasachta (seachas ús iasachta a mbeidh éileamh déanta ina leith mar a luaitear i mír (a)) gan cáin a asbhaint de réir fho-alt (1), féadfaidh sé a éileamh, i gcás ina mbeidh feidhm ag alt 220, go ndéanfar an chionúireacht iomchuí den mhéid iomlán a íocadh amhlaidh, nó, in aon chás eile, an méid iomlán a íocadh amhlaidh, a bhaint as a ioncam iomlán don bhliain sin agus, i gcás ina ndéanfar éileamh den sórt sin, tabharfar aon fhaoiseamh iomchuí ó cháin trí aisíoc nó ar shlí eile.
Beidh feidhm ag alt 307 (5) (6), maidir le héileamh faoin mír seo mar atá feidhm ag na fo-ailt sin maidir le héileamh faoi alt 307, ach amháin nach gá foirm fhorordaithe a úsáid.
(d) Má tharlaíonn, maidir le haon bhliain mheasúnachta, gur mó méid an scair-úis agus an úis iasachta a bheidh le baint as ioncam iomlán cumainn faoin mír díreach roimhe seo ná méid an ioncaim iomláin sin, beidh éifeacht ag alt 316 ionann agus dá ndéanfaí an cumann a mheasúnú i leith cánach faoi alt 434 maidir le híoc na breise agus go raibh cáin íoctha aige faoin measúnacht sin ar mhéid na híocaíochta sin.
(e) San fho-alt seo ciallaíonn “an chionúireacht iomchuí” d'aon mhéid úis nó íocaíochta bliantúla a d'íoc cumann bliain mheasúnachta an chuid den mhéid sin a mbeidh idir í agus an t-iomlán an chomhréir chéanna a bheidh idir ioncam iomlán an chumainn don bhliain sin agus an méid ab ionann, mura mbeadh alt 220, agus méid ioncaim iomláin an chumainn don bhliain sin.
(f) Chun críocha an fho-ailt seo measfar gurb é ioncam iomlán cumainn a ioncam iomlán ó gach bunadh chun críocha cánach ioncaim arna ríomh sa tslí ina ríomhfaí é dá mba phearsa aonair an cumann ach gan aird a thabhairt ar aon ús ná íocaíocht bhliantúil den sórt a luaitear i mír (a), (b) nó (c).
(g) Aon tagairt sna forálacha sin roimhe seo den fho-alt seo d'ús iasachta nó d'ús eile ní fholaíonn sí tagairt d'ús is inlamháilte mar asbhaint agus ríomh á dhéanamh ar bhrabúis nó gnóchain thrádála a bhí á seoladh ag an gcumann sin.
(h) An lú lá de Bhealtaine nó roimhe sin gach bliain, seachadfaidh gach cumann don chigire tuairisceán, i cibé foirm a fhorordóidh na Coimisinéirí Ioncaim, ina dtaispeánfar—
(i) ainm agus áit chónaithe gach duine a ndearna an cumann cúig phunt nó níos mó a íoc leis mar scairús nó ús iasachta an bhliain mheasúnachta is déanaí a chríochnaigh roimh an 1ú lá sin de Bhealtaine, agus
(ii) an méid scair-úis nó úis iasachta den sórt sin a íocadh an bhliain sin le gach duine ar leith acu sin,
agus mura dtabharfar go cuí tuairisceán den sórt sin maidir le haon bhliain mheasúnachta áirithe, ní bheidh an cumann i dteideal aon asbhainte faoi mhír (c) i leith aon íocaíochtaí scair-úis nó úis iasachta a bhí de cheangal air a chur sa tuairisceán, agus, mura slánófar é ar aon slí eile, féadfar méid aon asbhainte i leith aon íocaíochtaí den sórt sin ar tugadh faoiseamh faoina dtreoir faoin mír sin (c) a mheasúnú faoi Chás IV de Sceideal D agus a ghnóthú ón gcumann dá réir sin.
CUID XII
Forálacha Speisialta maidir le Pinsin, Scéimeanna Pinsin, Blianachtaí Scoir agus Blianachtaí Saoil Ceannaithe
Caibidil I
Aoisliúntas
Cistí aoisliúntais a dhíolmhú
[1921, a.32;
1940, a.7;
1958, a.38;
1959 (Uimh. 2), a. 13(2).]
222.—(1) Faoi réir forálacha an ailt seo agus aon rialachán faoi, lamhálfar díolmhadh ó cháin ioncaim i leith ioncam ó infheistíochtaí nó taiscí ciste aoisliúntais, agus, faoi réir a ndúradh roimhe seo, lamhálfar, nuair a bheidh sochair nó brabúis chun críche measúnachta i leith cánach ioncaim faoi Chás I nó Cás II de Sceideal D nó faoi Sceideal E á ríomh, aon suim a d'íoc fostóir nó duine fostaithe ar mhodh ranníoca i leith ciste aoisliúntais a asbhaint mar chostas a tabhaíodh sa bhliain a íocadh an tsuim:
Ar choinníoll nach dtabharfar aon liúntas faoin bhforáil roimhe seo maidir le haon ranníoc ag duine fostaithe nach gnáth-ranníoc bliantúil agus, i gcás nach gnáth-ranníoc bliantúil ranníoc ó fhostóir, déanfar, chun críche na forála roimhe seo, í a áireamh, mar a ordóidh na Coimisinéirí, mar chostas a tabhaíodh sa bhliain a íocadh an tsuim nó mar chostas a bheidh le roinnt thar cibé tréimhse blianta is cuí leis na Coimisinéirí.
(2) Déanfar, má ordaíonn na Coimisinéirí amhlaidh, cáin ioncaim is inmhuirir i leith blianachta a íocadh as ciste aoisliúntais le duine a chónaíonn sa Stát, a mheasúnú agus a mhuirearú ar an mblianachtóir faoi Sceideal E in ionad í a asbhaint agus a chur i gcuntas faoi alt 434 agus ríomhfar cáin ar mhéid iomlán na blianachta a éireoidh sa bhliain mheasúnachta.
(3) Chun críocha an ailt seo, ciallaíonn “ciste aoisliúntais”, mura n-éilíonn an comhthéacs a mhalairt, ciste a cheadaigh na Coimisinéirí chun na gcríocha sin, agus, faoi réir a bhforáiltear anseo ina dhiadh seo, ní cheadóidh na Coimisinéirí aon chiste mura gcruthófar chun a sástacht—
(a) gur ciste bona fide an ciste a bunaíodh faoi iontaobhais neamhinchúlghairthe i ndáil le trádáil nó gnóthas éigin a bhí á sheoladh sa Stát ag duine a raibh cónaí air ann;
(b) gurb é is aon-chuspóir don chiste blianachtaí a sholáthar do na daoine seo a leanas go léir nó d'aon duine áirithe díobh sna teagmhais a shonraítear faoi seach, is é sin le rá, do dhaoine ar fostú sa trádáil nó sa ghnóthas, ar scor dóibh nó ag aois shonraithe, nó ar theacht dóibh chun bheith éagumasaithe ag aois éigin níos óige, nó do bhaintreachta, do leanaí nó do chleithiúnaithe daoine atá nó a bhí fostaithe amhlaidh ar bhás na ndaoine sin;
(c) gur ranníocóir leis an gciste an fostóir sa trádáil nó sa ghnóthas;
(d) go dtugann an fostóir agus na daoine atá fostaithe sa trádáil nó sa ghnóthas aitheantas don chiste:
Ar choinníoll go bhféadfaidh na Coimisinéirí, más cuí leo, agus faoi réir cibé coinníollacha, más ann, is oiriúnach leo a chur ag gabháil leis an gceadú, ciste, nó aon chuid áirithe de chiste, a cheadú mar chiste aoisliúntais chun críocha an ailt seo—
(i) d'ainneoin go ndéanann rialacha an chiste foráil le haghaidh ranníocaí a íocadh leis an gciste a chur ar ais i dteagmhais áirithe; nó
(ii) más é príomh-chuspóir an chiste blianachtaí mar a dúradh a sholáthar, d'ainneoin nach é an soláthar sin is aon-chuspóir dó; nó
(iii) d'ainneoin nach bhfuil an trádáil nó an gnóthas ar ina leith a bunaíodh an ciste ach á sheoladh go páirteach sa Stát agus sin ag duine nach gcónaíonn ann.
(4) Féadfaidh na Coimisinéirí rialacháin a dhéanamh go ginearálta chun an t-alt seo a chur in éifeacht agus, go sonrach, gan dochar do ghinearáltacht na forála roimhe seo, féadfaidh siad leis na rialacháin sin—
(a) foráil a dhéanamh le cáin a mhuirearú agus a chur i gcuntas i leith ranníocai (lena n-áirítear ús) a aisíocadh le ranníocóir le ciste aoisliúntais agus ar chnapshuimeanna iad a íocadh mar iomalairt nó mar mhalairt ar bhlianachtaí is iníoctha as ciste aoisliúntais ionann agus dá mba é a bhí in aon suimeanna a aisíocadh nó a íocadh amhlaidh ioncam a bhain leis an mbliain a aisíocadh nó a íocadh iad;
(b) a cheangal ar na hiontaobhaithe nó ar na daoine eile ag a bhfuil bainistí chiste aoisliúntais, nó ar fhostóir a ndéanann a chuid fostaithe ranníoc le ciste iontaobhais, cibé eolas agus sonraí a sheachadadh do na Coimisinéirí a iarrfaidh na Coimisinéirí le réasún chun críocha an ailt seo;
(c) an tslí a fhorordú ina mbeidh éilimh ar fhaoiseamh faoin alt seo le déanamh agus le ceadú, agus ina mbeidh iarratais le déanamh chun ciste aoisliúntais a cheadú;
(d) foráil a dhéanamh le haghaidh ceadú a tharraingt siar i gcás ciste a scoirfidh de cheanglais an ailt seo a shásamh;
(e) foráil a dhéanamh lena chinneadh cad iad na ranníocaí le ciste aoisliúntais a bheidh le háireamh mar ghnáthranníocaí bliantúla chun críocha an ailt seo.
(5) San alt seo ciallaíonn “na Coimisinéirí” na Coimisinéirí Ioncaim.
Ranníocaí faoi chomhair costas sochar aoisliúntais.
[1922, a.31.]
223.—(1) Más rud é, de bhun aon reachta poiblí, gurb iníoctha aoisliúntais nó aiscí le pearsana aonair a shealbhaigh oifig nó fostaíocht ar scor dóibh, nó lena n-ionadaithe pearsanta dlíthiúla ar éag dóibh, agus go gceanglaítear ar na pearsana aonair sin le haon reacht den sórt sin ranníocaí a thabhairt faoi chomhair costas na liúntas agus na n-aiscí a sholáthar, féadfar na suimeanna a ranníocfaidh aon phearsa den sórt sin in aghaidh aon bhliana áirithe a asbhaint as an méid dá chuid díolaíochtaí a bheidh le measúnú i leith cánach ioncaim in aghaidh na bliana sin:
Ar choinníoll, i gcás aon suimeanna den sórt sin a bheith le haisíoc le haon phearsa faoi údarás aon reachta den sórt sin, go ndéanfaidh an duine a aisíocfaidh nó trína n-aisíocfar na suimeanna méid a asbhaint as na suimeanna sin is comhionann le méid iomlán na cánach ioncaim a bheadh íoctha i leith na suimeanna sin dá mba rud é nár lamháladh mar asbhaintí iad faoi údarás an ailt seo, agus má aisíoctar na suimeanna sin maille le haon ús orthu, go ndéanfaidh sé freisin suim a asbhaint as an gcéanna is comhionann le méid iomlán na cánach ioncaim a bheidh íoctha i leith an úis sin dá mba rud é gur íocadh é iarbhír leis an bpearsa aonair sna blianta ar leithligh ar íocadh é ina leith, agus beidh feidhm ag forálacha alt 434 (2) (3) (4) (5) maidir leis na méideanna a asbhainfear amhlaidh a chur i gcuntas agus a ghnóthú.
(2) Duine ar bith ag a bhfuil coinneáil na leabhar ina bhfuil na measúnachtaí i leith cánach ioncaim ar aon phearsa aonair do na blianta ar leithligh a bhfuil suimeanna inaisíoctha leis ina leith mar a dúradh déanfaidh sé, d'ainneoin aon ní in aon dearbhú a rinne an duine sin de bhun alt 163, ar iarratas ón duine ag a bhfuil nó trína bhfuil na suimeanna inaisíoctha, cibé sonraí a thabhairt don duine sin is gá chun go bhféadfaidh sé an méid iomchuí cánach ioncaim a ríomh a bheidh le asbhaint agus le híoc aige mar a dúradh.
Ranníocaí agus sochair faoi na hAchtanna Leasa Shóisialaigh:
[1961, a.10.]
224.—(1) San alt seo ciallaíonn “na hAchtanna” na hAchtanna Leasa Shóisialaigh, 1952 go 1963, agus aon achtachán ina dhiaidh sin ar féidir na hAchtanna sin a lua ina theannta.
(2) Is iad na sochair lena mbaineann an t-alt seo pinsean baintrí (rannaíocach), liúntas dílleachta (ranníocach) agus pinsean seanaoise (ranníocach) is iníoctha faoi na hAchtanna.
(3) Maidir le haon ranníoc a bheidh íoctha ag duine faoi na hAchtanna mar ranníocóir fostaithe nó ranníocóir saorálach déanfar an méid sin de a bheidh íoctha aige i leith sochar lena mbaineann an t-alt seo a asbhaint as ioncam, nó a fhritháireamh in aghaidh ioncaim, an duine sin don bhliain mheasúnachta a íocadh an ranníoc, agus, i gcás inar gá sin, urscaoilfear nó aisíocfar cáin dá réir sin, agus déanfar ioncam iomlán an duine sin don bhliain mheasúnachta sin a ríomh dá réir sin chun críocha uile an Achta seo, agus ní thabharfar ná ní lamhálfar aon fhaoiseamh ná asbhaint faoi aon fhoráil eile den Acht seo maidir le haon ranníoc ar féidir faoiseamh a thabhairt ina leith faoin bhfo-alt seo:
Ar choinníoll—
(a) go ndéanfar an méid a bheidh le hasbhaint nó le fritháireamh a áireamh mar mhéid a laghdaíonn ioncam tuillte go príomha;
(b) i gcás breis a bheith ag an méid iomlán a bheidh le hasbhaint as ioncam, nó le fritháireamh in aghaidh ioncaim, duine phósta a gcónaíonn a bhanchéile leis nó a chónaíonn lena fearchéile ar ioncam iomlán an duine sin, go measfar gurb é atá sa bhreis méid a fhéadfaí, faoi na forálacha roimhe seo den fho-alt seo, a asbhaint as ioncam, nó a fritháireamh in aghaidh ioncaim, bhanchéile nó fhearchéile an duine sin;
(c) maidir le haon ranníoc a bheidh íoctha ag duine ar tharla dó dul faoi árachas chun críche pinsin seanaoise (ranníocach) tar éis dó seasca bliain d'aois a shlánú, nach ndéanfar aon asbhaint ná fritháireamh a lamháil i leith na coda de a íocadh i leith pinsin seanaoise (ranníocach).
(4) Measfar gur díolaíochtaí lena mbaineann Cuid IV de Chuid V, íocaíochtaí sochar lena mbaineann an t-alt seo.
(5) Aon duine a mbeidh, de bhua aon fhoráil atá sna hAchtanna, asbhaint bainte as a luach saothair i leith aon ranníoca measfar, chun críocha an ailt seo (ach ní chun aon chríche eile) ranníoc is comhionann le méid na hasbhainte a bheith íoctha aige.
(6) Chun críocha an ailt seo, measfar gurb í cuid d'aon ranníoc a íocadh i leith aon sochair nó i leith na sochar uile lena mbaineann an t-alt seo an chuid sin de a chinnfidh an tAire Leasa Shóisialaigh.
Dliteanas pinsean, etc., áirithe i leith cánach.
[1932. a.4(1).]
225.—I gcás duine a bheith tar éis scor de bheith i seilbh oifige nó fostaíochta agus go bhfuil an duine faoina raibh sé i seilbh na hoifige sin nó ag a raibh sé fostaithe amhlaidh, nó go bhfuil oidhrí, seiceadóirí, riarthóirí, nó comharbaí an duine sin, ag íoc pinsin, blianachta, nó íocaíochta bliantúla eile leis féin nó lena bhaintreach nó lena leanbh nó le héinne dá ghaolta nó dá chleithiúnaithe, ansin d'ainneoin go bhfuil an pinsean, an bhlianacht nó an íocaíocht bhliantúil eile sin á íoc go saorálach nó go bhféadfaí scor dá íoc measfar gur ioncam é chun críche measúnachta cánach ioncaim agus déanfar é a mheasúnú agus a mhuirearú faoi Sceideal D nó faoi Sceideal E de réir mar is gá sa chás.
Caibidil II
Sochair Scoir agus Sochair Eile do Stiúrthóirí agus d'Fhostaithe
Léiriú.
[1958, Cuid V, a.31.]
226.—(1) Sa Chaibidil seo, ach amháin mar a n-éilíonn an comhthéacs a mhalairt—
ciallaíonn “stiúrthóir”—
(a) maidir le comhlacht corpraithe ar bord stiúrthóirí nó comhlacht dá shamhail a bhainistíonn a ghnó, comhalta den bhord sin nó den chomhlacht dá shamhail,
(b) maidir le comhlacht corpraithe ar stiúrthóir aonair nó duine dá shamhail a bhainistíonn a ghnó, an stiúrthóir sin nó an duine sin,
(c) maidir le comhlacht corpraithe arb iad na comhaltaí féin a bhainistíonn a ghnó, comhalta den chomhlacht corpraithe,
agus folaíonn sé duine ar bith atá le bheith nó a bhí ina stiúrthóir;
ciallaíonn “luach saothair deiridh”, maidir le stiúrthóir nó fostaí ghlacann páirt i mbainistí ghnó an chomhlachta chorpraithe agus nach stiúrthóir, agus folaíonn sé duine atá le bheith nó a bhí ina fhostaí;
ciallaíonn “luach saothair deiridh”, maidir le stiúrthóir nó fostaí comhlachta chorpraithe, meán-mhéid bliantúil a luach saothair ón gcomhlacht corpraithe ar feadh na dtrí bliana deiridh dá sheirbhís leis an gcomhlacht corpraithe, agus glacfar gurb é méid luach saothair dhuine in aghaidh aon bhliana áirithe an méid de a mbeadh sé inmheasúnaithe ina leith faoi fhorálacha an Achta seo, dá gceanglódh na forálacha sin gur ar bhrabúis nó gnóchain na bliana sin agus nach ar bhrabúis nó gnóchain aon bhliana nó tréimhse eile a bhunófaí an mheasúnacht arna laghdú d'aon asbhaint (seachas asbhaint faoi alt 222 nó faoi alt 233) ab inlamháilte le linn brabúis nó gnóchain a bheith á ríomh faoin Acht seo, agus d'aon asbhaintí ab inlamháilte i leith caithimh agus cuimilte aon inneallra nó gléasra: Ar choinníoll nach bhfolóidh luach saothair, gcás stiúrthóra chuideachta, aon táille stiúrthóra nó luach saothair dá shamhail a fuair sé ina cháil mar stiúrthóir den sórt sin;
ciallaíonn “stiúrthóir páirt-aimsire”, maidir le comhlacht corpraithe, stiúrthóir nach bhfuil de cheangal air formhór a chuid ama a chaitheamh i seirbhís an chomhlachta chorpraithe;
ciallaíonn “fostaí páirt-aimsire” maidir le comhlacht corpraithe, fostaí nach bhfuil de cheangal air formhór a chuid ama a chaitheamh i seirbhís an chomhlachta chorpraithe;
ciallaíonn “stiúrthóir dílseánach” stiúrthóir cuideachta arb é an t-úinéir tairbhiúil é ar níos mó ná 15 faoin gcéad de ghnáthscairchaipiteal na cuideachta, nó ar féidir leis, go díreach nó trí mheán cuideachtaí eile, nó trí aon mheán neamhdhíreach eile, níos mó ná an méid sin den ghnáth-scairchaipiteal sin a rialú;
ciallaíonn “fostaí dílseánach”, maidir le cuideachta, fostaí arb é an t-úinéir tairbhiúil é ar níos mó ná 15 faoin gcéad de ghnáthscairchaipiteal na cuideachta nó ar féidir leis, go díreach nó trí mheán cuideachtaí eile, nó trí aon mheán neamhdhíreach eile, níos mó ná an méid sin den ghnáth-scairchaipiteal sin a rialú;
ciallaíonn “sochar scoir nó sochar eile” aon phinsean, blianacht, cnapshuim, aisce nó sochar eile dá shamhail a bheidh le tabhairt ar scor nó in oirichill scoir, nó, i ndáil le seirbhís san am a caitheadh, tar éis scoir, nó ar bhás nó i ndáil le bás a fháil le linn seirbhíse nó tar éis scoir, nó bheidh le tabhairt ar aon athrú nó in oirichill aon athrú nó i ndáil le haon athrú a theacht ar sheirbhís an duine iomchuí, ach amháin nach bhfolaíonn sé aon phinsean, blianacht, cnapshuim, aisce, ná sochar eile dá shamhail sin a bheidh le tabhairt de dhroim amháin bás nó éagumas duine ó thionóisc a tharlóidh de dhroim nó i gcúrsa a oifige nó a fhostaíochta agus ní de dhroim aon chúise eile;
ciallaíonn “seirbhís” seirbhís mar fhostaí don comhlacht corpraithe iomchuí nó mar stiúrthóir ar an gcomhlacht sin agus forléireofar “scor” dá réir sin;
ciallaíonn “scéim aoisliúntais reachtúil” scéim atá curtha ar bun le haon achtachán a bhaineann le haoisliúntas nó faoi.
(2) Chun críocha na mínithe atá i bhfo-alt (1) ar “stiúrthóir dílseánach” agus “fostaí dílseánach”—
(a) gnáth-scairchaipiteal atá ar úinéireacht nó faoi rialú mar a deirtear sna mínithe ag duine arb é céile stiúrthóra nó fostaí é nó ar naíon le stiúrthóir nó fostaí é nó is iontaobhaí ar iontaobhas chun sochair duine nó daoine arb eisean, nó ar a bhfuil, aon duine den sórt sin nó an stiúrthóir nó an fostaí sin, measfar gurb é an stiúrthóir nó an fostaí sin agus nach aon duine eile an duine a bhfuil sé ar úinéireacht aige nó faoina rialú, agus
(b) ciallaíonn “gnáth-scairchaipiteal” an caipiteal eisithe uile (cibé ainm a thugtar air) na cuideachta seachas caipiteal a bhfuil ceart ag a shealbhóirí díbhinn a fháil de réir ráta shocair nó de réir ráta a athraíonn de réir an ráta chánach ioncaim, ach nach bhfuil aon cheart eile acu chun scair de bhrabúis na cuideachta a fháil.
(3) I gcás athrú a bheith déanta ar scéim shochar scoir tráth ar bith i ndiaidh an 23ú lá d'Aibreán, 1958, measfar, chun críocha na Caibidle seo, gur scéim nua an scéim a tháinig i ngníomh dáta an athraithe, ach ní bhainfidh an fo-alt seo le hathrú a bheidh ceadaithe ag na Coimisinéirí Ioncaim.
(4) Aon tagairt sa Chaibidil seo do shochair scoir nó do shochair eile a sholáthar do dhuine folaíonn sí tagairt do shochair is iníoctha le céile, leanaí, cleithiúnaithe nó ionadaithe pearsanta dlíthiúla an duine sin a sholáthar.
(5) Aon tagairt sa Chaibidil seo do shochair scoir nó do shochair eile nó do phinsean nó do bhlianacht a sholáthar ag comhlacht corpraithe folaíonn sí tagairt don soláthar sin a dhéanamh trí chonradh le tríú duine.
(6) Beidh feidhm ag an gCaibidil seo maidir le comhlachtaí neamhchorpraithe nó le comhlachtaí eile mar atá feidhm aici maidir le comhlachtaí corpraithe, ach measfar nach bhfolaíonn an tagairt san fho-alt seo do chomhlachtaí neamhchorpraithe nó do chomhlachtaí eile tagairt do phearsana aonair i gcomhpháirtíocht.
Muirearú i leith cánach i leith soláthair le haghaidh sochar scoir nó sochar eile do stiúrthóirí agus d'fhostaithe comhlachtaí corpraithe.
[1958, a. 32.]
227.—(1) Faoi réir alt 228, má tharlaíonn, de bhun scéime chun soláthar a dhéanamh faoi chomhair sochar scoir nó sochar eile san am le teacht do dhaoine arb éard iad, nó ar a bhfuil, stiúrthóirí nó fostaithe comhlachta chorpraithe (dá ngairtear scéim sochar scoir sa Chaibidil seo), go n-íocfaidh an comhlacht corpraithe in aon bhliain mheasúnachta áirithe suim chun aon sochair den sórt sin a sholáthar d'aon stiúrthóir nó fostaí don chomhlacht, ansin (cibé acu a bhraitheann nó nach mbraitheann faibhriú na sochar ar aon teagmhas)—
(a) maidir leis an tsuim a bheifear tar éis a íoc, mura mbeidh sí inmhuirir i leith cánach ioncaim ar shlí eile mar ioncam leis an stiúrthóir nó leis an bhfostaí, measfar, chun críocha uile an Achta seo, gur ioncam leis an stiúrthóir nó leis an bhfostaí sin don bhliain mheasúnachta sin an tsuim sin agus go bhfuil sí inmheasúnaithe i leith cánach ioncaim faoi Chás IV de Sceideal D; agus
(b) más íocaíocht faoi aon árachas nó conradh den sórt a luaitear in alt 143 nó 151, an íocaíocht, tabharfar faoiseamh, muran inlamháilte ar shlí eile é, don stiúrthóir nó don fhostaí faoi alt 143 nó 151, cibé acu é, i leith na híocaíochta agus tabharfar an oiread faoisimh, más aon fhaoiseamh é, agus ab inlamháilte dó dá mb'eisean a rinne an íocaíocht agus gur leis a rinneadh an t-árachas nó an conradh faoina ndearnadh an íocaíocht.
(2) Faoi réir alt 228, i gcás—
(a) comhaontú a bheith i bhfeidhm idir comhlacht corpraithe agus stiúrthóir nó fostaí don chomhlacht sin chun soláthar a dhéanamh faoi chomhair aon sochar scoir nó sochar eile dó san am le teacht faoi scéim sochar scoir, nó duine a bheith ag fónamh mar stiúrthóir nó fostaí ag comhlacht corpraithe a bhfuil scéim sochar scoir ann maidir leis, a bhaineann le daoine den aicme ar di é agus faoina soláthrófar aon sochair den sórt sin dó,
(b) nach ndéanann an comhlacht corpraithe, nó nach ndéanann sé go hiomlán, soláthar na sochar a urrú trí shuimeanna den sórt a luaitear i bhfo-alt (1) a íoc, agus
(c) nach imthosca ina bhfaibhreoidh na sochair imthosca a fhágfaidh cáin ioncaim a bheith inmheasúnaithe ar na sochair mar dhíolaíochtaí óna oifig mar stiúrthóir nó óna fhostaíocht,
ansin (cibé acu a bhraitheann nó nach mbraitheann faibhriú na sochair ar aon teaghmhas áirithe), gach bliain mheasúnachta a bheidh an comhaontú i bhfeidhm nó a bheidh an stiúrthóir nó an fostaí ag fónamh mar a dúradh anuas go dtí an bhliain mheasúnachta, agus an bhliain mheasúnachta sin freisin, a fhaibhreoidh na sochair nó scoirfidh aon seans de bheith ann go bhfaibhreoidh siad, measfar, chun críocha uile an Achta seo, gur ioncam leis an stiúrthóir nó leis an bhfostaí don bhliain sin, agus is ioncam arb inmheasúnaithe cáin ioncaim ina leith faoi Chás IV de Sceideal D, suim cóimhéid leis an tsuim bhliantúil a bheadh ar an gcomhlacht corpraithe a íoc an bhliain sin faoi chonradh le tríú duine ag urrú soláthar na sochar sin ag an tríú duine sin nó, cibé acu é, an oiread de na sochair sin nach mbeidh urraithe cheana trí íoc na suimeanna sin a luaitear i bhfo-alt (1).
(3) I gcás ina n-íocfaidh an comhlacht corpraithe aon suim a luaitear i bhfo-alt (1) maidir le stiúrthóirí nó fostaithe iomaí, déanfar, chun críocha an fho-ailt sin, an tsuim a íocfar amhlaidh a chionroinnt eatarthu faoi threoir na suimeanna faoi leith a chaithfí a íoc chun a urrú go ndéanfaí na sochair ar leith a sholáthar dóibh faoi seach, agus, chun na críche sin, measfar an chuid den tsuim a chionroinnfear ar gach duine faoi leith díobh a bheith íoctha ar leithligh maidir leis an duine áirithe sin díobh.
Díolúintí ó mhuirear cánach faoi alt 227.
[1958, a. 33.]
228.—(1) Beidh na híocaíochtaí seo a leanas díolmhaithe ó oibriú:
(a) íocaíochtaí le ciste aoisliúntais a bheidh ceadaithe (go hiomlán nó go páirteach) ag na Coimisinéirí Ioncaim chun críocha alt 222;
(b) íocaíochtaí ar mhodh préimhe de bhun scéime sochar scoir, a bhfuil na sochair fúithi urraithe trí phréimheanna is iníoctha ag an gcomhlacht corpraithe, le ranníocaí nó gan ranníocaí ó na stiúrthóirí nó na fostaithe lena mbaineann, faoi chonarthaí árachas saoil nó dearlaice nó blianachtaí saoil, agus is scéim a bhí i ngníomh roimh an 24ú lá d'Aibreán, 1958,
faoi réir an choinníll nach mbeidh feidhm ag mír (b) maidir le híocaíocht i leith stiúrthóra nó fostaí a ligeadh nó a ligfear chun bheith ina chomhalta den scéim tar éis an 5ú lá d'Aibreán, 1959, ná maidir le duine arb éard é, tráth ar bith i rith na bliana measúnachta—
(i) stiúrthóir dílseánach,
(ii) stiúrthóir páirt-aimsire,
(iii) fostaí dílseánach, nó
(iv) fostaí páirt-aimsire.
(2) (a) Ní bheidh feidhm ag alt 227 (1) ná ag alt 227 (2) ar shlí go mbeidh aon tsuim le háireamh mar ioncam mar a luaitear ansin i gcás inarb éard í an scéim sochar scoir a bheidh i gceist—
(i) scéim aoisliúntais reachtúil,
(ii) scéim eiscthe, nó
(iii) scéim a bheidh ceadaithe de thuras na huaire ag na Coimisinéirí Ioncaim faoi alt 229.
(b) San fho-alt seo, ciallaíonn “scéim eiscthe” scéim sochar scoir a bhaineann le daoine nach stiúrthóir dílseánach, stiúrthóir páirt-aimsire, fostaí dílseánach ná fostaí páirt-aimsire aon duine díobh agus nach cead, de réir a téarmaí, luach comhiomlán na sochar uile is féidir a sholáthar d'aon duine a bheith níos mó ná £3,000 (i gcás ina bhfuil níos mó ná scéim sochar scoir amháin ann de thuras na huaire maidir leis an gcomhlacht corpraithe agus a bhaineann le daoine den aicme chéanna, measfar gur scéim amháin chun críocha an mhínithe seo na scéimeanna sin go léir i dteannta a chéile).
(3) I gcás—
(a) ina mbeifear, maidir le soláthar faoi chomhair aon sochar scoir nó sochar eile san am le teacht do stiúrthóir nó fostaí, tar éis a mheas gur ioncam dá chuid de bhua alt 227 (1) nó 227 (2) suim (dá ngairtear an tsuim mhuirearaithe san fho-alt seo),
(b) go gcruthóidh an stiúrthóir nó an fostaí dá éis sin do na Coimisinéirí Ioncaim, nó ar achomharc chun sástacht na gCoimisinéirí Speisialta, nach ndearnadh aon íocaíocht i leith, ná in ionad, na sochar agus gur tharla teaghmas éigin a thugann nach ndéanfar aon íocaíocht den sórt sin, agus
(c) go n-iarrfaidh an stiúrthóir nó an fostaí faoiseamh faoin bhfo-alt seo laistigh de thrí bliana ón am a tharla an teagmhas sin,
tabharfaidh na Coimisinéirí Ioncaim faoiseamh i leith cánach ar an tsuim mhuirearaithe trí aisíoc nó ar shlí eile mar is iomchuí; agus má shásaíonn an stiúrthóir nó an fostaí na Coimisinéirí Ioncaim, nó ar achomharc na Coimisinéirí Speisialta, mar a dúradh maidir le cuid áirithe éigin de na sochair is lú ná a n-iomlán, féadfaidh na Coimisinéiri Ioncaim cibé faoiseamh a thabhairt is dóigh leo a bheith cóir, réasúnach.
(4) I gcás ina ndéanfaí, ar leith ón bhfo-alt seo, a mheas, de bhua fo-alt (1) nó fo-alt (2) d'alt 227, gur ioncam le fostaí in aghaidh aon bhliana measúnachta áirithe aon suim áirithe, ach, maidir leis an mbliain sin, nach bhfuil, faoi fhorálacha an Achta seo, cáin ioncaim inmheasúnaithe ar an bhfostaí i leith díolaíochtaí a fhostaíochta nó gur ar fhoras an mhéid a fuair sé sa Stát is inmheasúnaithe amhlaidh í, ní bheidh d'fheidhm ag an bhfo-alt sin go mbeidh sé le meas gur ioncam dá chuid in aghaidh na bliana sin an tsuim sin.
Scéimeanna sochar scoir a cheadú.
[1958, a. 34.]
229.—(1) Faoi réir alt 230, ceadóidh na Coimisinéirí Ioncaim scéim sochar scoir chun críocha na Caibidle seo má chruthaítear dóibh go gcomhlíonann an scéim na coinníollacha seo a leanas go léir:
(a) go bhfuil an scéim bunaithe in ndáil le trádáil nó gnóthas a sheoltar go hiomlán nó go páirteach sa Stát ag comhlacht corpraithe a chónaíonn sa Stát chun críocha cánach ioncaim;
(b) nach féidir le sochair na scéime faibhriú ach—
(i) do stiúrthóirí nó d'fhostaithe an chomhlachta chorpraithe ar scor dóibh, ar aois shonraithe (nach mó ná seachtó bliain) a shlánú dóibh, nó ar theacht faoi éagumas buan níos óige ná sin dóibh, nó
(ii) do bhaintreacha, do chlann nó do chleithiúnaithe eile nó d'ionadaithe pearsanta dlíthiúla daoine atá nó a bhí ina stiúrthóirí nó ina bhfostaithe don chomhlacht corpraithe, ar éag do na daoine sin;
(c) go bhfuil ceart sonraithe chun sochar sonraithe faoin scéim ag gach duine lena mbaineann an scéim agus gur cuireadh téarmaí na scéime in iúl dó;
(d) gur mar a chéile, maidir leis na daoine uile lena mbaineann an scéim, an saghas sochar a thugtar faoin scéim;
(e) gurb é an comhlacht corpraithe a íocann trian ar a laghad den chostas a bhaineann le soláthar na sochar is iníoctha faoin scéim le gach duine, nó maidir le gach duine, lena mbaineann an scéim;
(f) nach cead aon suim a d'íoc an comhlacht corpraithe chun sochair a sholáthar faoin scéim a chur chun aon chríche eile ná a aisíoc leis an gcomhlacht corpraithe;
(g) i gcás aon stiúrthóir nó fostaí do dhéanamh ranníoca i leith costas soláthair na sochar faoin scéim, nach cead aon suim a ranníoc aon duine amhlaidh a chur chun aon chríche eile seachas soláthar na sochar sin ná a aisíoc leis;
(h) (i) nach cead luach comhiomlán na sochar uile a d'fhéadfadh faibhriú chun aon duine ar scor dó a bheith níos mó ná suim is comhionann, ar dháta an scoir sin, le luach pinsin ar feadh a shaoil ar cóimhéid leis an seascadú cuid dá luach saothair deiridh arna iolrú faoi uimhir a bhlianta seirbhíse, nó ná suim is comhionann, ar an dáta sin, le luach pinsin ar feadh a shaoil ar cóimhéid le dhá dtrian a luach saothair deiridh cibé acu sin is lú, agus
(ii) nach mó luach na sochar, más ann, a thugtar, ar shlí seachas trí bhlianacht nó pinsean neamhiomalartaithe, ná ceathrú cuid an luacha chomhiomláin sin;
(i) nach bhféadfaidh luach comhiomlán na sochar uile (dá ngairtear sochair báis san fhomhír seo), a fhéadfaidh faibhriú ar aon duine d'fháil bháis le linn a sheirbhíse, a bheith níos mó ná luach na sochar d'fhéadfaí, de réir an choinníll at i mír (h) (i) a sholáthar dó ar scor dó ar an aois shonraithe a shlánú, dá leanadh sé de bheith ag fónamh nó go slánódh sé an aois sin de réir ráta bhliantúil luach saothair comhionann lena luach saothair deiridh, agus nach bhféadfaidh luach na sochar báis uile sin a fhéadfar a thabhairt ar shlí seachas trí bhlianacht nó pinsean neamhiomalartaithe a bheith níos mó ná cibé suim acu seo a leanas is mó:
(i) £1,000,
(ii) méid is comhionann le luach saothair deiridh an duine,
(iii) suim is comhionann leis an tríochadú cuid de luach saothair deiridh an duine arna iolrú faoi uimhir a bhlianta seirbhíse nó faoi dhaichead a cúig, cibé acu is lú,
(iv) méid is comhionann le comhiomlán na suimeanna a ranníoc an duine faoin scéim, mar aon le hús réasúnach ar na suimeanna sin;
(j) (i) nach bhféadfaidh comhiomlán na sochar uile a fhéadfaidh faibhriú, ar aon duine d'fháil bháis tar éis scor dó, a bheith níos mó ná suim is comhionann le luach comhiomlán na sochar ar tháinig an duine sin ina dteideal ar scor dó arna laghdú de shuim iomlán na n-íocaíochtaí uile a rinneadh nó a bhí dlite suas go dtí dáta báis an duine sin i leith na sochar sin, nó
(ii) gurb é an t-aon-sochar a fhéadfaidh faibhriú ar aon duine d'fháil bháis tar éis scor dó pinsean neamhiomalartaithe dá bhaintreach nó do chleithiúnaí eile agus arb é méid é méid nach mó ná leath an phinsin nó na blianachta a raibh an duine sin ina theideal tráth a bháis;
(k) nach insannaithe go hiomlán ná go páirteach na pinsin ná na blianachtaí a sholáthraítear faoin scéim;
(l) go bhfuil foráil sa scéim á áirithiú nach ngéillfear, go hiomlán ná go páirteach, aon chearta chun aon tsochair a soláthraíodh nó a sholáthrófar faoin scéim (cibé acu a bhraitheann nó nach mbraitheann faibhriú an tsochair ar theagmhas); agus
(m) nach bhféadfar seirbhís ar bith ag duine in aon fheidhmeannas an fad is—
(i) stiúrthóir dílseánach,
(ii) stiúrthóir páirt-aimsire,
(iii) fostaí dílseánach, nó
(iv) fostaí páirt-aimsire, é a chur san áireamh chun aon cheann de chríocha na scéime.
(2) Féadfaidh na Coimisinéirí Ioncaim, más oiriúnach leo, ag féachaint do chúinsí an cháis áirithe, agus faoi réir cibé coinníollacha is oiriúnach leo a fhorchur, scéim sochar scoir chun críocha na Caibidle seo a cheadú d'ainneoin feidhm a bheith ag mír nó míreanna acu seo a leanas:
(a) an coinníoll atá i bhfo-alt (1) (a) a bheith gan chomhlíonadh,
(b) cé gurb é príomh-chuspóir na scéime soláthar sochar nach bhféadfaidh faibhriú ach sna cúinsí dá dtagraítear i bhfo-alt (1) (b), nach é an soláthar sin aon-chuspóir na scéime,
(c) an coinníoll atá i bhfo-alt (1) (f) a bheith gan chomhlíonadh toisc, más mó na suimeanna a bheidh íoctha ag an gcomhlacht corpraithe chun sochair a sholáthar faoin scéim i leith aon duine nó daoine ná an méid is gá chun sochair a sholáthar de réir na scéime don duine nó do na daoine sin, go bhféadfar suim i leith na breise a aisíoc leis an gcomhlacht corpraithe,
(d) go bhfuil an coinníoll atá i bhfo-alt (1) (g) gan chomhlíonadh toisc go bhféadfar suimeanna a ranníoc stiúrthóir nó fostaí a aisíoc leis (mar aon le hús réasúnach air nó dá éagmais sin) ar dheireadh a bheith lena sheirbhís i gcúinsí de shaghas nach dtiocfaidh sé i dteideal pinsin is iníoctha láithreach nó ar dháta éigin le teacht,
(e) i gcúinsí faoi leith féadfaidh luach comhiomlán na sochar a fhéadfaidh faibhriú, ar stiúrthóir nó fostaí do scor, dul thar an teorainn atá leagtha amach i bhfo-alt (1) (h) (i) nó féadfaidh luach na sochar sin a thabharfar ar shlí seachas trí bhlianacht nó pinsean neamhiomlartaithe dul thar an teorainn atá leagtha amach i bhfo-alt (1) (h) (ii),
(f) féadfaidh luach comhiomlán na sochar a fhéadfar a thabhairt ar shlí seachas trí bhlianacht nó pinsean neamhiomalartaithe, ar aon duine d'fháil bháis le linn a sheirbhíse dul thar an teorainn atá leagtha amach i bhfo-alt (1) (i),
(g) an coinníoll atá i bhfo-alt (1) (m) a bheith gan chomhlíonadh maidir le stiúrthóir páirt-aimsire nó fostaí páirt-aimsire,
ar choinníoll go gcomhlíonann an scéim ar shlite eile na coinníollacha atá i bhfo-alt (1) agus go bhfuil na híocaíochtaí go léir faoin scéim le daoine lena mbaineann an scéim iníoctha ag duine nó trí dhuine a chónaíonn, chun críocha cánach ioncaim, sa Stát.
(3) Nuair a bheidh a gceadú tugtha ag na Coimisinéirí Ioncaim i leith scéime, féadfaidh siad tráth ar bith, trí fhógra i scríbhinn chun an chomhlachta chorpraithe lena mbainfidh, a gceadú a aistarraingt ar cibé forais agus amhail ó cibé dáta (ar a n-áirítear dáta roimh dháta an fhógra) a shonrófar san fhógra agus i gcás ina n-aistarraingeofar aon cheadú faoin bhfo-alt seo, déanfar, air sin, cibé measúnachtaí is oiriúnach ag féachaint d'alt 227 de dhroim na haistarraingte sin.
Scéimeanna comhshuimithe agus eadarscartha.
[1958, a. 35.]
230.—(1) Déanfar na tagairtí atá sa Chaibidil seo do scéim sochar scoir a fhorléiriú de réir na bhforálacha seo a leanas:
(a) déanfar tagairtí do scéim den sórt sin a fhorléiriú, maidir le gníomhas, comhaontú, sraith de chomhaontuithe nó comhshocraíochtaí eile do dhéanamh soláthair le haghaidh sochar scoir nó sochar eile do daoine de dhá aicme nó níos mó, mar thagairtí don méid sin den chéanna a bhaineann le daoine d'aicme amháin, agus, dá réir sin, measfar, chun críocha na Caibidle seo, dhá scéim sochar scoir nó níos mó a bhaineann faoi seach leis na haicmí éagsúla a bheith comhdhéanta i ngníomhas, comhaontú, sraith de chomhaontuithe nó comhshocraíochtaí eile a dhéanann soláthar den sórt sin;
(b) folaíonn tagairtí do scéim den sórt sin tagairtí do ghníomhas, comhaontú, sraith de chomhaontuithe, nó do chomhshocraíochtaí eile do dhéanamh soláthair le haghaidh sochar scoir nó sochar eile do dhaoine arb éard iad, nó ar a bhfuil, stiúrthóir nó fostaí, nó stiúrthóirí nó fostaithe, comhlachta chorpraithe (nó, i gcás lena mbaineann mír (a), don méid sin den chéanna a bhaineann le duine nó daoine d'aon aicme áirithe), d'ainneoin nach mbaineann sé nó siad ach le líon beag stiúrthóirí nó fostaithe, nó le stiúrthóir nó fostaí amháin.
(2) Chun a chinneadh, i gcás scéime sochar scoir a chuirfear faoi bhráid na gCoimisinéirí Ioncaim lena ceadú, cibé acu atá nó nach bhfuil na coinníollacha a shonraítear in alt 229 (1) comhlíonta, breithneofar an scéim i dteannta aon scéime nó scéimeanna eile a bheidh ann maidir leis an gcomhlacht corpraithe agus a bhainfidh le daoine den aicme lena mbainfidh an scéim a bheidh i gceist agus má bhíonn na coinníollacha sin comhlíonta i gcás na scéimeanna uile agus iad a ghlacadh le chéile, measfar go bhfuil na coinníollacha sin comhlíonta i gcás gach scéime díobh, agus, mura mbeidh, measfar nach bhfuil na coinníollacha sin comhlíonta i gcás aon scéime díobh.
(3) Féadfaidh na Coimisinéirí Ioncaim, más oiriúnach leo—
(a) cuid de scéim sochar scoir a cheadú, nó
(b) scéim den sórt sin a cheadú, d'ainneoin é a bheith, ag féachaint do scéim eile dá sórt a bheidh ann i ndáil leis an gcomhlacht corpraithe, le meas, de bhua fo-alt (2), nach gcomhlíonann an scéim a bheidh i gceist na coinníollacha réamhráite,
agus measfar go bhfolaíonn tagairtí sa Chaibidil seo do scéim sochar scoir a ceadaíodh faoi alt 229 tagairtí do chuid de scéim a ceadaíodh faoin bhfo-alt seo.
Measfar gurb ioncam suimeanna áirithe.
[1958, a. 36.]
231.—(1) Tá feidhm ag an alt seo maidir le scéim sochar scoir arna ceadú ag na Coimisinéirí Ioncaim i bhfeidhmiú na gcumhacht a thugtar dóibh le halt 229 (2) i gcás lena mbaineann alt 229 (2) (e).
(2) I gcás ina ndéanfar, faoi scéim sochar scoir a bhfuil feidhm ag an alt seo maidir léi, aon sochar a sholáthar do stiúrthóir nó d'fhostaí ar scor dó, ar shlí seachas trí bhlianacht nó pinsean neamhiomalartaithe, agus go mbeidh breis ag luach iomlán na sochar uile a sholáthrófar amhlaidh faoi na scéimeanna sochar scoir uile lena mbainfidh an t-alt seo ar an tsuim a chomhlíonfadh an coinníoll a shonraítear in alt 229 (1) (h) (ii), measfar, chun críocha uile an Achta seo, gur ioncam leis an stiúrthóir nó leis an bhfostaí in aghaidh na bliana measúnachta a scoirfidh sé an bhreis sin (dá ngairtear an bhreis ina dhiaidh seo san alt seo) agus gurb inmheasúnaithe í i leith cánach ioncaim faoi Chás IV de Sceideal D:
Ar choinníoll go mbeidh teideal ag an stiúrthóir nó ag an bhfostaí, ar na fíorais iomchuí a bheith cruthaithe do na Coimisinéirí Ioncaim, go ndéanfar iomlán na cánach ioncaim agus na forchánach is iníoctha aige don bhliain mheasúnachta a laghdú go dtí iomlán an dá shuim seo a leanas:
(i) an méid cánach ioncaim agus forchánach ab iníoctha aige dá mba nár achtaíodh an fo-alt seo, agus
(ii) cáin ioncaim agus forcháin ar mhéid na breise de réir rátaí a dhéanfar amach faoi seach ar an modh a shonraítear i bhfo-alt (3).
(3) Ríomhfar:
(a) na méideanna cánach ioncaim agus forchánach faoi seach ab iníoctha ag an stiúrthóir nó ag an bhfostaí don bhliain mheasúnachta a scoir sé mura mbeadh ar áireamh a ioncaim iomláin don bhliain sin aon luach saothair ón oifig nó ón bhfostaíocht óna mbeidh sé tar éis scor, ach go raibh ar áireamh ann íocaíocht bliana iomláine den bhlianacht nó den phinsean neamhiomalartaithe a soláthraíodh dó, má soláthraíodh, ar scor dó, agus
(b) na suimeanna breise cánach ioncaim agus forchánach, de bhreis ar na suimeanna a ríomhfar de réir mhír (a) ab iníoctha aige dá mbeadh ar áireamh a ioncaim iomláin don bhliain mheasúnachta, i dteannta an ioncaim a shonraítear sa mhír sin, íocaíocht bhliana iomláine de phinsean ar feadh a shaoil (dá ngairtear an measphinsean ina dhiaidh seo san fho-alt seo) ar chomhionann leis an mbreis a luach ar dháta a scoir,
agus déanfar na rátaí cánach ioncaim agus forchánach faoi seach chun críocha mhír (ii) den choinníoll a ghabhann le fo-alt (2) a ríomh ansin trí na suimeanna breise cánach ioncaim agus forchánach faoi seach, arna ríomh de réir mhír (b), a roinnt ar mhéid an mheas-phinsin.
(4) (a) Bainfidh alt 434 le haon íocaíocht i leith, nó ar cuntas, na breise amhail is dá mba éard í an íocaíocht sin íocaíocht úis ar ar muirearaíodh cáin faoi Sceideal D nach iníoctha as brabúis nó gnóchain a tugadh faoi mhuirear cánach, agus déanfaidh an duine a dhéanfaidh nó trína ndéanfar an íocaíocht cáin a asbhaint, agus beidh cáin inghnóthaithe uaidh, dá réir sin.
(b) Ní dhéanfaidh an fo-alt seo difear do dhliteanas an stiúrthóra nó an fhostaí iomchuí a bheith inmheasúnaithe i leith cánach ioncaim de bhua an ailt seo faoi Chás IV de Sceideal D, ná don méid a bhféadfar cáin a mheasúnú amhlaidh air ina leith, ach, chun críocha bailiúcháin, tabharfar creidiúint dó sa mhéid a asbhainfear agus a dtabharfar cuntas ina leith faoin bhfo-alt seo.
(5) I gcás nach mó ná £3,000 luach comhiomlán na sochar uile a sholáthrófar, ar scor do stiúrthóir nó d'fhostaí nó i ndáil le scor stiúrthóra nó fostaí, faoi na scéimeanna sochar scoir uile a bheidh ann i ndáil leis an gcomhlacht corpraithe, ní ghlacfaidh an t-alt seo éifeacht maidir leis an stiúrthóir nó an fostaí sin.
Baint alt 434 le híocaíochtaí áirithe.
[1958, a. 37.]
232.—(1) Tá feidhm ag an alt seo maidir le scéim sochar scoir arna ceadú ag na Coimisinéirí Ioncaim trí na cumhachtaí a thugtar dóibh le halt 229 (2) a fheidhmiú, i gcás lena mbaineann alt 229 (2) (f).
(2) I gcás ina ndéanfar, faoi scéim sochar scoir a mbeidh feidhm ag an alt seo maidir léi, aon sochar a sholáthar, ar shlí seachas trí bhlianacht nó pinsean neamhiomalartaithe, ar stiúrthóir nó fostaí d'fháil bháis le linn a sheirbhíse agus go mbeidh breis ag luach iomlán na sochar uile a sholáthrófar amhlaidh faoin scéim sin agus faoi na scéimeanna eile uile a bheidh díolmhaithe ó oibriú alt 227, agus a bheidh ann i ndáil leis an gcomhlacht corpraithe, ar an tsuim a chomhlíonfadh an coinníoll a shonraítear in alt 229 (1) (i), bainfidh alt 434 le haon íocaíocht i leith, nó ar cuntas, na breise sin amhail is dá mba éard í an íocaíocht íocaíocht úis ar ar muirearaíodh cáin faoi Sceideal D nach iníoctha as brabúis nó gnóchain a tugadh faoi mhuirear cánach, agus déanfaidh an duine a dhéanfaidh nó trína ndéanfar an íocaíocht cáin a asbhaint, agus beidh cáin inghnóthaithe uaidh, dá réir sin.
(3) Ní thabharfaidh aon ní san alt seo go ndéileálfar, chun aon cheann de chríocha an Achta seo, le haon bhreis den sórt sin dá dtagraítear i bhfo-alt (2) mar ioncam le hionadaí pearsanta dlíthiúil an stiúrthóra nó an fhostaí éagtha nó le haon duine eile.
(4) I gcás nach mó ná £3,000 luach comhiomlán na sochar uile a sholáthrófar ar, nó i ndáil le, stiúrthóir nó fostaí d'fháil bháis le linn a sheirbhíse, faoi na scéimeanna sochar scoir uile a bheidh ann i ndáil leis an gcomhlacht corpraithe, ní ghlacfaidh an t-alt seo éifeacht maidir leis an stiúrthóir nó an fostaí sin.
Ranníocaí a lamháil mar asbhaintí, etc.
[1958, a. 38.]
233.—(1) I gcás ina ndéanfaidh stiúrthóir nó fostaí ranníoc, faoi théarmaí scéime sochar scoir a cheadaigh na Coimisinéirí Ioncaim faoi alt 229, i leith costas soláthair shochar na scéime, déanfar aon suim a ranníocfaidh an stiúrthóir nó an fostaí sin amhlaidh, a lamháil, chun críocha measúnachta faoi Sceideal E, mar asbhaint as an luach saothair óna oifig nó óna fhostaíocht agus déanfar an asbhaint sin de réir alt 112, ach
(a) déanfar méid (dá ngairtear an méid sin ina dhiaidh seo sa mhír seo), is inlamháilte ar shlí eile faoin bhfo-alt seo d'aon bhliain mheasúnachta áirithe, is é sin, méid aon asbhainte nó asbhaintí, a laghdú (ar a n-áirítear a laghdú go nialas), más gá sin, ionas nach mó iomlán an mhéid sin agus na hasbhainte, más aon asbhaint é, is inlamháilte don bhliain mheasúnachta chéanna faoi alt 222 (1), i leith ranníoc a rinneadh le ciste aoisliúntais a bhaineann leis an oifig nó leis an bhfostaíocht chéanna ná 15 faoin gcéad den luach saothair ón oifig nó ón bhfostaíocht iomchuí don bhliain, nó don chuid de bhliain, ar ina leith a rinneadh na ranníocaí iomchuí, agus
(b) ní inlamháilte aon asbhaint i leith ranníoc a aisíocfar roimh dheireadh na bliana measúnachta a dhéanfar é.
(2) I gcás ina ndéanfar aon ranníocaí a rinne stiúrthóir nó fostaí faoi scéim is scéim cheadaithe de réir bhrí fho-alt (1) a aisíoc leis i rith a shaoil—
(a) beidh feidhm ag alt 434 maidir le méid na ranníoc a aisíocfar ionann agus dá mba íoc é ar ús a tugadh faoi mhuirear cánach faoi Sceideal D nárbh iníoctha as brabúis nó gnóchain ar ar muirearaíodh cáin, agus déanfaidh an duine a dhéanfaidh nó trína ndéanfar an t-aisíoc cáin a asbhaint, agus beidh cáin inghnóthaithe uaidh, dá réir sin,
(b) chun críocha cánach ioncaim (gan forcháin a áireamh) ní dhéanfar méid na ranníoc a aisíocfar a áireamh mar ioncam leis an stiúrthóir nó leis an bhfostaí, ach ar é do dhéanamh éilimh air, beidh teideal aige go n-aisíocfar leis an oiread sin den cháin a asbhaineadh faoi mhír (a) is breis ar shuim ar cóimhéid le cáin ar mhéid na ranníoc a aisíocadh, gan aon ranníocaí ná codanna de ranníocaí a áireamh nárbh inlamháilte mar asbhaintí faoi fho-alt (1), de réir ráta a dhéanfar amach trí iomlán na suimeanna breise cánach ioncaim ab iníoctha aige in aghaidh na sé bliana measúnachta roimh an mbliain a aisíocadh na ranníocaí mura lamhálfaí aon asbhaint faoin bhfo-alt sin (1) faoi threoir na ranníoc sin a íoc, ar iomlán na n-asbhaintí a lamháladh iarbhír amhlaidh in aghaidh na mblianta sin, agus
(c) chun críocha forchánach, déanfar na ranníocaí a bheidh aisíoctha a áireamh, sa mhéid gur lamháladh mar asbhaintí iad faoi fho-alt (1), mar ioncam sna blianta leithleacha measúnachta ar lamháladh dóibh amhlaidh iad agus féadfar aon mheasúnachtaí eile is gá i leith forchánach a dhéanamh dá réir sin.
Sonraí scéimeanna sochar scoir a se achadadh, etc.
[1958, a. 39; 1963, Sc. 6, Cuid III.]
234.—(1) Beidh de dhualgas ar chomhlacht corpraithe—
(a) sonraí a thabhairt don chigire, laistigh den trí mhí dar tosach an dáta a thiocfaidh an scéim i bhfeidhm, i dtaobh aon scéime sochar scoir a thiocfaidh ann an 6ú lá d'Eanáir, 1967, nó dá éis sin, seachas scéim a oibrítear trí chiste a cheadaigh na Coimisinéirí Ioncaim faoi alt 222, nó faoi scéim aoisliúntais reachtúil, agus
(b) nuair a cheanglófar air é trí fhógra ón gcigire sin a dhéanamh, cibé sonraí breise a thabhairt, laistigh den am a theorainneofar leis an bhfógra sin, a iarrfaidh an cigire le réasún i dtaobh aon scéime sochar scoir a bheidh ann maidir leis an gcomhlacht corpraithe nó leis na daoine lena mbaineann sí.
(2) I gcás ina mbeidh scéim sochar scoir ceadaithe de thuras na huaire chun críocha na Caibidle seo, beidh sé de dhualgas ar an duine ag a mbeidh bainistí na scéime, nuair a cheanglófar air é trí fhógra ón gcigire sin a dhéanamh, cibé sonraí maidir le hoibriú na scéime a iarrfaidh an cigire le réasún, a thabhairt laistigh den am a theorainneofar leis an bhfógra, lena n-áirítear (go háirithe agus gan dochar do ghinearáltacht a bhfuil anseo roimhe seo)—
(a) sonraí íocaíochtaí a rinneadh chun sochair a sholáthar faoin scéim,
(b) sonraí íocaíochtaí a rinneadh i leith nó ar cuntas sochar faoin scéim agus sonraí daoine lena ndearnadh na híocaíochtaí, agus
(c) sonraí ranníocaí a aisíocadh faoin scéim agus sonraí aon úis a íocadh ar na ranníocaí sin.
(3) I gcás ina mbainfidh comhlacht corpraithe as na sochair a íocfaidh sé le haon duine dá stiúrthóirí nó dá fhostaithe, nó ina n-íocfaidh sé thar ceann an duine sin, aon ranníocaí de chuid an stiúrthóra nó an fhostaí sin faoi scéim sochar scoir cheadaithe, cuirfear sonraí na hasbhainte nó na híocaíochta sa tuairisceán iomchuí pá agus tuarastal a cheanglaítear a thabhairt faoi alt 178.
Caibidil III
Blianachtaí Scoir
Blianachtaí scoir (faoiseamh i leith préimheanna).
[1958, a. 40; 1959, a. 68 (1) (i).]
1867, c. 144.
235.—(1) Má tharlaíonn—
(a) go mbeidh (nó go mbeadh mura mbeadh neamhdhóthanacht bhrabús nó ghnóchan) cáin inmhuirir ar phearsa aonair i leith tuillimh iomchuí ó aon trádáil, gairm, oifig nó fostaíocht a bhí á seoladh aige nó ina sheilbh, agus
(b) go n-íocfaidh sé préimh nó comaoin eile faoi chonradh blianachta a bheidh ceadaithe de thuras na huaire ag na Coimisinéirí Ioncaim mar chonradh arb é an príomhshochar a urraítear leis blianacht saoil don phearsa aonair ina sheanaois (dá ngairtear préimh cháilitheach ina dhiaidh seo sa Chaibidil seo),
féadfar faoiseamh ó cháin a thabhairt i leith na préimhe cáilithí faoi alt 236.
(2) Faoi réir fho-alt (3), ní cheadóidh na Coimisinéirí Ioncaim conradh mura dóigh leo go gcomhlíonann sé na coinníollacha seo a leanas, is é sin, go ndearna an pearsa aonair é le duine a sheolann go dleathach sa Stát gnó ag tabhairt blianachtaí ar shaol daoine, agus ar conradh é—
(a) nach bhforálann go n-íocfaidh an duine sin, i rith saoil na pearsan aonair aon suim ach amháin suimeanna is iníoctha ar mhodh blianachta leis an bpearsa,
(b) nach bhforálann go mbeidh an bhlianacht is iníoctha leis an bpearsa aonair le tosú sula slánóidh sé seasca bliain d'aois nó tar éis dó seachtó bliain d'aois a shlánú,
(c) nach bhforálann go n-íocfaidh an duine sin aon suimeanna eile ach amháin suimeanna is iníoctha ar mhodh blianachta le baintreach nó le baintreach fir na pearsan aonair agus aon suimeanna a bheidh, mura mbeidh aon bhlianacht iníoctha leis an bpearsa aonair nó le baintreach nó le baintreach fir, iníoctha le hionadaithe pearsanta na pearsan aonair trí phréimheanna a thabhairt ar ais, trí ús réasúnach ar phréimheanna nó trí bhónais as brabúis,
(d) nach bhforálann gur suim níos mó in aghaidh na bliana an bhlianacht is iníoctha, más iníoctha í, le baintreach nó baintreach fir na pearsan aonair, ná an tsuim bhliantúil a íocadh nó is iníoctha leis an bpearsa aonair, nó
(e) nach bhforálann go n-íocfar aon bhlianacht ar shlí seachas ar feadh saoil an bhlianachtóra,
agus nach bhfuil foráil ann á áirithiú nach féidir aon bhlianacht is iníoctha faoi a ghéilleadh, a iomalartú ná a shannadh go hiomlán ná go páirteach.
(3) Féadfaidh na Coimisinéirí Ioncaim, más oiriúnach leo, agus faoi réir aon choinníollacha is oiriúnach leo a fhorchur, conradh a chomhlíonann thairis sin na coinníollacha sin roimhe seo a cheadú. d'ainneoin go ndéanann foráil a bheith sa chonradh i leith aon ní nó nithe acu seo a leanas:
(a) go n-íocfar blianacht, tar éis bháis na pearsan aonair, le cleithiúnaí seachas baintreach nó baintreach fir na pearsan;
(b) go n-íocfar leis an bpearsa aonair blianacht a thosóidh sula slánóidh sé seasca bliain d'aois, má bhíonn an bhlianacht iníoctha ar é a theacht, de dheasca éalainge aigne nó coirp, chun bheith neamhinniúil go buan ar a shlí bheatha féin nó aon tslí bheatha dá samhail, a mbeidh sé oilte nó oiriúnach chuici, a bheith ar siúl aige;
(c) más slí bheatha í slí bheatha na pearsan aonair ar gnáth le daoine scor di sula mbíonn seasca bliain d'aois slán acu, go dtosóidh an bhlianacht sula mbeidh an aois sin slán aige (ach nach dtosóidh sula mbeidh caoga bliain d'aois slán aige);
(d) go leanfaidh an bhlianacht is iníoctha le duine ar bith de bheith iníoctha ar feadh téarma chinnte (nach sia ná deich mbliana) d'ainneoin é d'fháil bháis laistigh den téarma sin, nó go bhforceannfaidh an bhlianacht is iníoctha le haon duine, nó go bhfionnrófar í, ar phósadh (nó ar athphósadh) don duine nó i gcúinsí eile;
(e) i gcás blianacht atá le leanúint i bhfeidhm ar feadh téarma chinnte, chun an bhlianacht a bheith insannaithe le huacht, agus i gcás aon duine d'fháil bháis agus teideal aige chuici, í a bheith insannaithe ag a ionadaithe pearsanta i ndáileadh a eastáit chun éifeacht a thabhairt do dhiúscairt tiomnach, nó do chearta na ndaoine ag a mbeidh teideal ar dhíthiomnacht nó do leithreasú uirthi chun leagáide nó scaire nó leasa san eastáit.
(4) Beidh feidhm ag na forálacha roimhe seo den alt seo maidir le ranníoc faoi scéim iontaobhais a cheadaigh na Coimisinéirí Ioncaim mar atá feidhm acu maidir le préimh faoi chonradh blianachta a ceadaíodh amhlaidh, faoi réir an mhodhnaithe go gcuirfear, in ionad an choinníll maidir leis an duine lena bhfuil an conradh déanta, coinníoll—
(a) gur faoi dhlíthe an Stáit a bunaíodh, agus gur sa Stát a riartar, an scéim,
(b) gur bunaíodh an scéim ar mhaithe le pearsana aonair a bhíonn ag gabháil do shlí bheatha áirithe, nó ag a bhfuil baint le slí bheatha áirithe (nó an ceann seo nó an ceann siúd de ghrúpa slite beatha), agus chun blianachtaí scoir a sholáthar dóibh, i dteannta nó d'éagmais foshochar dá dteaghlaigh nó dá gcleithiúnaithe, agus
(c) go bhfuil an scéim bunaithe amhlaidh faoi iontaobhais neamhinchúlghairthe ag comhlacht daoine arb iad formhór na bpearsan aonair iad, nó a ionadaíonn formhór na bpearsan aonair, den sórt sin atá sa Stát,
agus faoi réir na n-oiriúnuithe is gá ar thagairtí eile don chonradh nó don duine lena bhfuil an conradh déanta; agus lamhálfar díolúine ó cháin ioncaim i leith ioncaim ó infheistíochtaí nó ó thaiscí aon chiste a cothabháladh chun na críche a dúradh faoi scéim a bhí ceadaithe de thuras na huaire faoin bhfo-alt seo.
(5) Féadfaidh na Coimisinéirí Ioncaim, tráth ar bith, trí fhógra i scríbhinn a thabharfar do na daoine ag a mbeidh nó lena mbeidh préimheanna iníoctha faoi aon chonradh a bheidh ceadaithe de thuras na huaire faoin alt seo nó do na hiontaobhaithe nó na daoine eile ag á mbeidh bainistí aon scéime a bheidh ceadaithe amhlaidh, an ceadú sin a aistarraingt ar cibé forais agus ó cibé dáta (lena n-áirítear dáta roimh dháta an fhógra) a shonrófar san fhógra agus i gcás ina n-aistarraingeofar aon cheadú faoin alt seo, déanfar, air sin, cibé measúnachtaí is oiriúnach chun aon fhaoiseamh a aistarraingt a tugadh faoin gCaibidil seo de dhroim an cheadaithe.
(6) Chun críocha na Caibidle seo, ní áireofar tuilleamh iomchuí mná pósta mar thuilleamh iomchuí de chuid a fearchéile d'ainneoin go n-áireofar gur ioncam dá chuid a hioncam is inmhuirir i leith cánach.
(7) Faoi réir fho-alt (6) agus chun críocha na Caibidle seo, ciallaíonn “tuilleamh iomchuí”, maidir le haon phearsa aonair, aon ioncam dá chuid is inmhuirir i leith cánach don bhliain mheasúnachta a bheidh i gceist, agus is—
(a) ioncam de bharr luach saothair ó oifig nó fostaíocht bhrabúis atá aige agus nach oifig nó fostaíocht inphinsin, nó
(b) ioncam ó aon mhaoin a ghabhann le díolaíochtaí nó is cuid de dhíolaíochtaí, aon oifige nó fostaíochta brabúis den sórt sin atá aige, nó
(c) ioncam is inmhuirir faoi Sceideal B nó Sceideal D agus a fhaigheann sé díreach óna thrádáil, a ghairm a dhéanamh nó a chleachtadh ina aonar nó, i gcás comhpháirtíochta, mar chomhpháirtí ag gníomhú go pearsanta sa chomhpháirtíocht sin, nó
(d) ioncam a áirítear mar ioncam tuillte de bhua alt 2 (2) (c),
ach ní fholaíonn sé aon luach saothair ó chuideachta infheistíochta—
(i) ar stiúrthóir dílseánach, mar mhínítear sin in alt 226, uirthi é, nó
(ii) ar fostaí dílseánach, mar mhínítear sin san alt sin, di é.
San fho-alt seo, ciallaíonn “cuideachta infheistíochta” cuideachta ar ioncam ó infheistíochtaí formhór a hioncaim, agus ciallaíonn “ioncam ó infheistíochtaí” ioncam nárbh ioncam tuillte dá mba phearsa aonair an chuideachta.
(8) Chun críocha na Caibidle seo, is oifig nó fostaíocht inphinsin oifig nó fostaíocht más rud é, agus amháin más rud é, gur seirbhís lena mbaineann scéim aoisliúntais faoi choimirce an tseirbhís inti (nach scéim a bhfuil de theorainn leis na sochair a sholáthraítear fúithi i leith na seirbhíse sin gur cnapshuim is iníoctha ar an tseirbhís a fhoirceannadh trí bhás a fháil sula slánaítear seachtó bliain d'aois nó aois éigin is lú ná sin, nó trí mhíchumas sula slánaítear seachtó bliain d'aois nó aois éigin is lú lá ná sin); ach tá feidhm le tagairtí d'oifig nó d'fhostaíocht inphinsin cibé acu a chomhlíontar go hiomlán nó go páirteach sa Stát na dualgais nó cibé acu atá nó nach bhfuil cáin inmhuirir ar an sealbhóir ina leith.
Chun críocha an mhínithe seo, ní mheasfar gur seirbhís lena mbaineann scéim aoisliúntais faoi choimirce seirbhís in oifig nó i bhfostaíocht de bhrí amháin go bhféadfadh sealbhóir na hoifige nó na fostaíochta a bheith (cé nach bhfuil sé) páirteach sa scéim trí rogha atá aige de bhua na seirbhíse sin a fheidhmiú nó a fhágáil gan fheidhmiú.
(9) I bhfo-alt (8) den alt seo agus i Sceideal 5 ciallaíonn “scéim aoisliúntais faoi choimirce” scéim nó comhshocraíocht a bhaineann le seirbhís in oifigí nó fostaíochtaí áirithe agus arb é a cuspóir nó ceann dá cuspóirí soláthar a dhéanamh i leith daoine atá ag fónamh ann in oirichill scoir, nó páirt-scoir, san am le teacht, in oirichill foirceannadh seirbhíse san am le teacht mar gheall ar bhás nó míchumas, nó in oirichill rudaí dá samhail sin, agus is scéim nó comhshocraíocht faoina ndéantar nó faoina ndearnadh aon chuid de chostas an tsoláthair a dhéanfar amhlaidh a íoc ag duine nó daoine seachas na daoine sin de dhroim a seirbhíse (cibé acu gurb é costas nó cuid de chostas na sochar a sholáthar é nó costas préimheanna nó suimeanna eile a íoc chun na sochair sin a sholáthar, nó chun an scéim nó an chomhshocraíocht a riaradh nó a bhunú); ach, chun na críche seo, measfar íoc aon íocaíochta, a rinneadh nó a comhaontaíodh a dhéanamh i leith seirbhíse duine, a bheith ar an duine sin de dhroim a sheirbhíse, má áirítear faoin Acht seo an íocaíocht sin nó an comhaontú chun í a dhéanamh mar mhéadú ar a ioncam nó dá mbeadh sí le háireamh amhlaidh dá mbeadh cáin inmhuirir air faoi Sceideal E i leith a dhíolaíochtaí ón tseirbhís sin.
(10) Ní mheasfar go mbaineann aon ní in ailt 4 agus 6 den Policies of Assurance Act, 1867, le haon chonradh a cheadófar faoin alt seo.
An saghas faoisimh do phréimheanna cáilitheacha agus a mhéid.
[1958, a. 41;
1959, a. 68 (1) (ii); 1965, Sc. 3,
Cuid I.]
236.—(1) I gcás ina mbeidh faoiseamh le tabhairt faoin alt seo maidir le haon phréimh cháilitheach a bheidh íoctha ag pearsa aonair, déanfar méid na préimhse sin a asbhaint as a thuilleamh iomchuí, nó a fhritháireamh i gcoinne a thuillimh iomchuí, don bhliain mheasúnachta a íocadh an phréimh:
Ar choinníoll nach mbeidh an tsuim a fhéadfar a asbhaint nó a fhritháireamh aon bhliain mheasúnachta áirithe (cibé acu i leith préimhe cáilithí amháin nó níos mó é) níos mó ná suim £500 nó níos mó ná an deichiú cuid dá ghlantuilleamh iomchuí don bhliain sin, agus i gcás an coinníoll atá in alt 235 (1) (a) a bheith comhlíonta maidir le cuid, agus amháin maidir le cuid, den bhliain sin, ansin cuirfear in ionad na suime sin £500 an tsuim a mbeidh an chomhréir chéanna idir í agus suim cúig chéad punt a bheidh idir an chuid sin den bhliain agus an bhliain iomlán (ach sin ar shlí go mbeidh éifeacht ag an gcoinníoll seo faoi réir forálacha Sceideal 5 i gcás pearsana aonair in oifig nó fostaíocht inphinsin, agus pearsana aonair a rugadh sa bhliain 1917 nó roimhe).
(2) Más rud é go ndéanfaí faoin alt seo, aon bhliain mheasúnachta, laghdú, nó laghdú níos mó, ar thuilleamh pearsan mura mbeadh neamhdhóthanacht ghlantuillimh iomchuí, déanfar méid an laghdaithe a dhéanfaí, mura mbeadh an neamhdhóthaineacht sin, lúide méid aon laghdaithe a dhéanfar an bhliain sin, a thabhairt ar aghaidh go dtí an chéad bhliain díreach ina dhiaidh sin agus a áireamh, chun críocha faoisimh faoin alt seo, mar mhéid préimhe cáilithí a bheifear tar éis a íoc an bhliain sin ina dhiaidh sin, agus mar sin de blianta ina dhiaidh sin arís (más gá).
(3) Chun críocha faoisimh faoin alt seo, is é tuilleamh iomchuí pearsan aonair an tuilleamh sula ndéanfar aon asbhaint as a bheidh le déanamh i leith caillteanais nó i leith aon liúntais faoi alt 241, 244 (3) nó 245, nó faoi Chaibidil III de Chuid XIV, nó faoi Chuid XV nó XVI agus forléireofar sa tslí chéanna tagairtí d'ioncam sna forálacha ina dhiaidh seo den alt seo (seachas tagairtí d'ioncam iomlán).
(4) Faoi réir na bhforálacha ina dhiaidh seo den alt seo, ciallaíonn “glantuilleamh iomchuí”, maidir le haon phearsa aonair, méid a thuillimh iomchuí don bhliain mheasúnachta a bheidh i gceist, lúide méid aon asbhaintí a bheidh le déanamh as an tuilleamh iomchuí le linn ríomh a bheith á dhéanamh ar a ioncam iomlán don bhliain sin—
(a) is asbhaintí i leith íocaíochtaí a rinne sé, nó
(b) is asbhaintí i leith caillteanas nó i leith liúntas den sórt a luaitear i bhfo-alt (3), is caillteanais nó liúntais de dhroim gníomhaíochtaí, a n-áireofaí na brabúis nó na gnóchain uathu nuair a bheifí ag ríomh tuillimh iomchuí na pearsan aonair nó bhanchéile nó fhearchéile na pearsan aonair don bhliain 1958-59, nó do bhliain mheasúnachta ina dhiaidh sin.
(5) Más rud é, aon bhliain mheasúnachta a éileoidh pearsa aonair, agus a lamhálfar dó, faoiseamh faoin alt seo, go mbeidh, le linn ríomh a bheith á dhéanamh ar ioncam iomlán na pearsan nó bhanchéile nó fhearchéile na pearsan, asbhaint de shaghas dá dtagraítear i bhfo-alt (4) (b) le déanamh i leith aon chaillteanais nó liúntais de chuid na pearsan, agus go mbeidh an asbhaint nó cuid di le déanamh amhlaidh as ioncam seachas tuilleamh iomchuí, áireofar méid na hasbhainte as an ioncam eile sin mar laghdú ar ghlantuilleamh iomchuí na pearsan aonair don bhliain mheasúnachta ina dhiaidh sin (agus a bhainfear, a oiread is féidir é, as cuid na bliana díreach ina dhiaidh sin, cibé acu a éileoidh nó nach n-éileoidh sé faoiseamh nó a bheidh nó nach mbeidh sé i dteideal faoiseamh a éileamh faoin alt seo in aghaidh na bliana sin, agus, sa mhéid nach féidir é a asbhaint amhlaidh, ansin ó chuid na bliana ina dhiaidh sin, agus mar sin de).
(6) I gcás inar tuilleamh iomchuí cuid agus gur ioncam eile cuid eile d'ioncam pearsan aonair d'aon bhliain mheasúnachta áirithe, ansin, déanfar, a mhéid is féidir é, aon asbhaintí a bheidh le déanamh le linn ríomh a bheith á dhéanamh ar a ioncam iomlán, agus ar féidir a áireamh gur asbhaineadh iad go léir nó cuid díobh as tuilleamh iomchuí nó as ioncam eile, a áireamh, chun críocha an ailt seo, mar asbhaintí as an tuilleamh iomchuí sin sa mhéid gur asbhaintí iad i leith aon chaillteanais den saghas dá dtagraítear i bhfo-alt (4) (b), agus, thairis sin, mar asbhaintí as an ioncam eile sin.
(7) Beidh glantuilleamh iomchuí pearsan aonair d'aon bhliain mheasúnachta áirithe le ríomh gan aird ar aon fhaoiseamh a bheidh le tabhairt in aghaidh na bliana sin faoin alt seo don phearsa aonair nó do bhanchéile nó d'fhearchéile na pearsan aonair.
(8) I gcás ina n-éileofar agus ina lamhálfar faoiseamh faoin alt seo d'aon bhliain mheasúnachta áirithe (cibé acu a bheidh nó nach mbeidh faoiseamh le tabhairt in aghaidh na bliana sin), agus go ndéanfar ina dhiaidh sin aon mheasúnacht eile, athrú ar mheasúnacht, nó coigeartú eile ar dhliteanas an éilitheora i leith cánach, déanfar, freisin, cibé coigeartuithe (más aon choigeartuithe iad) a leanfaidh sin ar an bhfaoiseamh a lamhálfar nó a thabharfar faoin alt seo in aghaidh na bliana measúnachta sin nó aon bhliana measúnachta ina dhiaidh sin.
(9) I gcás ina n-éileofar agus ina lamhálfar faoiseamh faoin alt seo in aghaidh aon bhliana measúnachta áirithe i leith aon íocaíochta, ní thabharfar faoiseamh ina leith faoi aon fhoráil eile den Acht seo in aghaidh na bliana measúnachta céanna ná bliana measúnachta ina dhiaidh sin ná (i gcás íocaíochta faoi chonradh blianachta) i leith aon phréimhe nó comaoine eile i leith blianachta faoin gconradh céanna; agus ní mheasfar go bhfolaíonn tagairtí san Acht seo d'fhaoiseamh i leith préimheanna árachais saoil faoiseamh faoin alt seo.
(10) San alt seo ciallaíonn “ioncam iomlán” ioncam iomlán ó gach bunadh arna mheas de réir forálacha an Achta seo.
Cánachas ar chuideachtaí árachais a dhéanann gnó blianachtaí.
[1958, a. 42.]
237.—(1) I gcás ina seolann cuideachta árachais gnó blianachtaí pinsin—
(a) lamhálfar díolúine ó cháin ioncam i leith ioncaim ó infheistíochtaí agus taiscí d'oiread sin de chiste blianachtaí na cuideachta agus is inchurtha i leith an ghnó sin, agus
(b) ní bheidh an chuideachta i dteideal a áireamh gurb as brabúis nó gnóchain a tugadh faoi mhuirear cánach aon chuid is inchurtha amhlaidh i leith an ghnó sin de na blianachtaí a d'íoc an chuideachta.
(2) Ach amháin i gcás cuideachta árachais a muirearaíodh i leith cánach de réir na bhforálacha is infheidhmithe maidir le Cás 1 de Sceideal D i leith brabús a gnó árachais saoil nó (i gcás ina mbeidh rogha déanta ag an gcuideachta faoi alt 217 (3)) i leith brabús a gnáth-ghnó árachais saoil, déileálfar le brabúis cuideachta árachais ó ghnó blianachtaí pinsean, nó ó ghnó blianachtaí ginearálta, mar bhrabúis nó gnóchain bhliantúla laistigh de Sceideal D, agus beidh an céanna inmhuirir faoi Chás IV den Sceideal sin, agus chun na críche sin—
(a) déileálfar ar leithligh leis an ngnó de gach aicme den sórt sin, agus
(b) faoi réir na míre sin roimhe seo, ríomhfar na brabúis ón gcéanna de réir na bhforálacha is infheidhmithe maidir le Cás 1 de Sceideal D (agus gan aird ar fhorálacha alt 79 (2) maidir leis an tréimhse a ghlacfar le linn ríomh a bheith á dhéanamh ar bhrabúis chun críocha Chás IV de Sceideal D):
Ar choinníoll, nuair a bheidh aon ríomh den sórt sin á dhéanamh—
(i) go mbeidh feidhm ag forálacha alt 217 (1), arna modhnú mar is gá, agus, go háirithe, gach tagairt do shealbhóirí polasaithe iontu a fhágáil ar lár,
(ii) nach lamhálfar asbhaint ar bith i leith aon chostais is costas bainistí dá dtagraítear in alt 214, agus
(iii) go bhfritháireofar i gcoinne na mbrabús aon chaillteanas, a ríomhfar ar an bhforas céanna ar ar ríomhadh na brabúis, a tabhaíodh i ngnó blianachtaí den aicme chéanna aon bhliain roimhe sin nár bhliain roimh an mbliain 1958-59; ach ní dhéanfar aon chaillteanas den sórt sin a chur i gcuntas thar uair amháin chun críocha na míre seo.
(3) I gcás ina mbeidh faoiseamh ó cháin faoi alt 76 (3) tugtha i leith ioncaim ó infheistíochtaí chiste árachais saoil coigríche de chuid cuideachta árachais ar sa Stát atá a ceann-oifig, déanfar laghdú comhréire ar aon suim arb inmhuirir cáin ar an gcuideachta ina leith de bhua fho-alt (2) díreach mar dhéanfar laghdú comhréire faoi alt 214 (5) ar an bhfaoiseamh a dheonófar don chuideachta i leith costas bainistí.
(4) I gcás cuideachta árachais nach sa Stát atá a ceann-oifig a bheith ag seoladh gnó árachais saoil trí aon bhrainse nó gníomhaireacht sa Stát, ansin, aon mhuirearú a dhéanfar i leith cánach faoi fho-alt (2) in aghaidh aon bhliana measúnachta áirithe ar na brabúis chun na cuideachta ó ghnó blianachtaí pinsean, nó ó ghnó blianachtaí ginearálta—
(a) déanfar é ar mhéid a mbeidh an chomhréir chéanna idir é agus méid iomlán na mbrabús sin, is cuma cad as dóibh, a bheidh, faoi alt 215, idir an chuid d'ioncam chiste árachais saoil na cuideachta a muirearaíodh i leith cánach faoi Chás III de Sceideal D an bhliain sin agus méid iomlán an ioncaim sin, agus
(b) ní áireofar é mar mhuirear i leith cánach i ndáil le gnó árachais saoil chun críocha alt 215 (3).
(5) Ní chuirfidh an díolúine ó cháin a thugtar le fo-alt (1) aon tsuimeanna ó áireamh mar fháltais nuair a bheidh ríomh á dhéanamh ar bhrabúis nó gnóchain nó caillteanais chun aon chríche de chuid na nAchtanna Cánach Ioncaim; agus ní bheidh teideal ag cuideachta árachais, de bhua fho-alt (2), chun aon fhaoiseamh a fháil faoi alt 310, i leith caillteanas ar a gnó blianachtaí pinsean ná ar a gnó blianachtaí ginearálta.
(6) Chun críocha an ailt seo ciallaíonn “gnó blianachtaí ginearálta” aon ghnó blianachtaí nach gnó blianachtaí pinsean, agus aon roinnt a bheidh le déanamh idir an dá aicme ghnó déanfar é ar an bprionsabal go gcuirfear i leith an ghnó blianachtaí pinsean aon phréimheanna lena mbaineann fo-alt (7), mar aon leis an gcuid a thagann uaidh de chiste blianachtaí na cuideachta agus dá dliteanas i leith blianachtaí, agus go ndéileálfar dá réir sin le hairgead eile isteach agus amach.
(7) Is iad na préimheanna a chuirfear i leith gnó blianachtaí pinsean na préimheanna sin is iníoctha faoi chonarthaí de thuairisc amháin nó eile (an tráth is iníoctha an phréim) de na tuairiscí seo a leanas:
(a) aon chonradh le pearsa aonair arb inmhuirir, nó arbh inmhuirir mura mbeadh neamhdhóthanacht bhrabús nó gnóchan, i leith cánach i ndáil le tuilleamh iomchuí (mar a mhínítear sin in alt 235) ó thrádáil, gairm, oifig nó fostaíocht a bhí aige nó á dhéanamh aige, is conradh a cheadaigh na Coimisinéirí Ioncaim faoin alt sin, agus
(b) aon chonradh leis na hiontaobhaithe nó le daoine eile ag a raibh bainistí chiste aoisliúntais de réir bhrí alt 222, nó bainistí scéime arna ceadú faoi alt 235, is conradh—
(i) a rinneadh chun críocha, agus amháin chun críocha, an chiste nó na scéime sin nó, i gcás ciste nach mbeidh ach cuid de ceadaithe faoi alt 222, ansin críocha na coda sin, agus amháin chun críocha na coda sin, den chiste sin, agus
(ii) (i gcás conradh a rinneadh nó a athraíodh an 6ú lá d'Aibreán, 1958, nó dá éis sin) a bheidh ceaptha ar shlí go bhfuil na dliteanais a ghlac an chuideachta árachais uirthi féin faoin gconradh ar comhréir le dliteanais a bhfuil an conradh ceaptha chun an ciste (nó an chuid iomchuí de) nó an scéim a urrú ina gcoinne.
(8) Forléireofar an t-alt seo de réir alt 1; agus chun críocha an ailt seo ciallaíonn “gnó blianachtaí” gnó blianachtaí a dheonú ar shaol duine agus folaíonn “préimh” aon chomaoin i leith blianachta.
Forálacha forlíontacha.
[1958, a. 42.]
238.—(1) Ní thabharfar faoiseamh faoi alt 236 i leith préimhe cáilithí ach amháin tar éis éileamh a bheith déanta chun an chigire ar ghéill sé dó, ach féadfaidh aon duine arb éagóir leis aon bhreith a thabharfaidh an cigire ar aon éileamh den sórt sin, ar fhógra i scríbhinn a thabhairt don chigire sin laistigh de lá agus fiche tar éis an bhreith a chur in iúl dó, achomharc a dhéanamh chun na gCoimisinéirí Speisialta.
(2) Éistfidh agus cinnfidh na Coimisinéirí Speisialta achomharc a dhéanfar chucu faoi fho-alt (1) ionann is dá mba achomharc chucu i gcoinne measúnachta i leith cánach ioncaim é agus, faoi réir na modhnuithe is gá, beidh feidhm dá réir sin ag na forálacha de na hAchtanna Cánach Ioncaim a bhaineann le hachomharc a athéisteacht nó le cás a shonrú ag iarraidh tuairim na hArd-Chúirte ar phonc dlí.
(3) Féadfaidh na Coimisinéirí Ioncaim rialacháin a dhéanamh ag forordú an nós imeachta a leanfar agus an Chaibidil seo á cur in éifeacht, a mhéid nach mbeidh socrú eile ann don nós imeachta sin agus, gan dochar do ghinearáltacht na forála sin roimhe seo, féadfaidh siad leis na rialacháin sin—
(a) an modh agus an fhoirm a fhorordú ina ndéanfar éilithe ar fhaoiseamh ó cháin nó ar aisíoc cánach,
(b) an teorainn ama a fhorodú chun aon éileamh den sórt sin a dúradh a dhéanamh,
(c) a cheangal ar na hiontaobhaithe nó na daoine eile ag a mbeidh bainistí scéime iontaobhais ceadaithe cibé eolas agus sonraí a sheachadadh ó am go ham a iarrfaidh na Coimisinéirí Ioncaim le réasún chun críocha na Caibidle seo, agus
(d) aon fhoráil den Acht seo (modhnaithe nó gan mhodhnú) a chur chun feidhme chun críocha na Caibidle seo nó chun críocha na rialachán.
(4) Má dhéanann aon duine go feasach, d'fhonn aon fhaoiseamh ó cháin, nó aisíoc cánach, a fháil dó féin nó d'aon duine eile faoin gCaibidil seo, aon ráiteas bréagach nó uiríoll bréagach, dlífear pionós £500 a chur air.
Caibidil IV
Blianachtaí Saoil Ceannaithe
Abhar caipitiúil i mblianachtaí ceannaithe áirithe.
[1959, Cuid IV, a. 22.]
239.—(1) Chun críocha na bhforálacha den Acht seo a bhaineann le cáin ar bhlianachtaí agus íocaíochtaí bliantúla eile, déileálfar le blianacht saoil cheannaithe (nach blianacht de shórt a eisctear le fo-alt (8)) mar ní ina bhfuil ábhar caipitiúil agus, maidir leis an méid de is ábhar caipitiúil, mar ní nach íocaíocht bhliantúil ná nach bhfuil gné íocaíochta bliantúla ann; ach cuirfear an t-ábhar caipitiúil i mblianacht den sórt sin a gcuntas nuair a bheidh brabúis nó gnóchain nó caillteanais á ríomh chun críocha eile de chuid an Achta seo in aon chúinsí ina gcuirfí íocaíocht chnapshuime i gcuntas.
(2) I gcás aon bhlianacht saoil cheannaithe lena mbaineann an t-alt seo—
(a) cinnfear an t-ábhar caipitiúil faoi threoir méid nó luach na n-íocaíochtaí a rinneadh nó na comaoine eile a tugadh i leith an bhlianacht a dheonú,
(b) an chomhréir a bheidh idir an t-ábhar caipitiúil in aon íocaíocht bhlianachta agus méid iomlán na híocaíochta sin is í an chomhréir chéanna a bheidh inti i gcónaí i gcás na n-íocaíochtaí uile ar cuntas na blianachta,
(c) nuair nach mbeidh téarma na blianachta ná méid aon íocaíocht bhlianachta ag braith ar aon teaghmas seachas fad saoil duine nó saolta daoine, is í an chomhréir sin an chomhréir chéanna a bheidh idir méid iomlán nó luach na comaoine i leith an bhlianacht a dheonú agus luach achtúire na n-íocaíochtaí blianachta arna chinneadh de réir fho-alt (3), agus
(d) i gcás nach mbeidh feidhm ag mír (c), is é bheidh sa chomhréir sin cibé comhréir is comhréir chóir ag féachaint don mhír sin agus do na teaghmhais a bhaineann leis an mblianacht.
(3) Chun críocha fho-alt (2)—
(a) déanfar aon chomaoin iomlán a tugadh i leith blianacht a dheonú agus i leith ábhair éigin eile a chionroinnt mar a dhealróidh a bheith cóir (ach sin i slí nach ndéanfar ceart chun préimheanna a fháil ar ais ná comaoin eile i leith blianachta a áireamh chun na críche seo mar ábhar ar leithligh ón mblianacht),
(b) má dhealraíonn sé go ndearna méid nó luach na comaoine a airbheartaítear a bheith tugtha i leith ábhair éigin eile nó go ndearna an chomaoin deiridh sin a luaitear difear don mhéid sin nó don luach sin, áireofar méid nó luach comhiomlán na gcomaoin sin mar aon chomaoin iomlán amháin a tugadh ina leith le chéile agus cionroinnfear í dá réir sin faoi mhír (a), agus,
(c) measfar gurb é luach achtúire aon íocaíochtaí blianachta a luach amhail ar an dáta a thosaigh an chéad íocaíocht acu sin ag faibhriú, agus an luach sin a chinneadh faoi threoir na dtáblaí mortlaíochta forordaithe agus gan aon íocaíocht a lascainiú i leith an ama a bheidh le caitheamh idir an dáta sin agus an dáta a bheidh sí le déanamh.
(4) I gcás ina mbeifear tar éis fógra a thabhairt sa tslí fhorordaithe do dhuine a dhéanfaidh íocaíocht ar cuntas aon bhlianachta saoil ag insint aon bhreithe i dtaobh í a bheith nó gan a bheith ina blianacht saoil cheannaithe lena mbaineann an t-alt seo nó i dtaobh méid an ábhair chaipitiúil (más aon mhéid é) agus nach mbeidh aon fhógra tugtha dó i dtaobh aon athrú ar an mbreith sin, beidh an fógra ina fhógra críochnaitheach maidir leis na nithe sin chun a chinneadh cé mhéid cánach atá sé i dteideal, nó is gá dó, a asbhaint as an íocaíocht, nó a bhfuil dliteanas air ina leith.
(5) I gcás nach mbeifear tar éis fógra i dtaobh méid an ábhair chaipitiúil a thabhairt sa tslí fhorordaithe do dhuine a dhéanfaidh íocaíocht ar cuntas blianachta saoil ceannaithe lena mbaineann an t-alt seo, is é an méid cánach a bheidh sé i dteideal, nó is gá dó, a asbhaint as an íocaíocht nó a mbeidh dliteanas air ina leith, an méid céanna agus dá mba nár bhlianacht saoil cheannaithe lena mbaineann an t-alt seo an bhlianacht.
(6) Aon duine a sheolann gnó ag deonú blianachtaí ar shaol daoine beidh sé i dteideal go n-aisíocfar leis aon cháin a d'íoc sé trí asbhaint nó ar shlí eile in aghaidh aon bhliana measúnachta suas go dtí méid na cánach a mbeadh teideal aige, dá mba nár ritheadh an t-alt seo, é a asbhaint agus a choinneáil ar íocaíochtaí a dhéanamh a bhí dlite an bhliain mheasúnachta sin ar cuntas blianachtaí saoil agus nach ndearna sé, de réir an ailt seo, a asbhaint.
(7) Chun críocha an ailt seo, ciallaíonn “blianacht saoil” blianacht is iníoctha in aghaidh téarma dar críoch deireadh saoil duine (nó tráth nach infhionnta ach amháin faoi threoir deireadh saoil duine), cibé acu atá nó nach bhfuil foráil ann go gcríochnóidh an bhlianacht le linn an tsaoil ar bheith caite do théarma socraithe nó ar aon teagmhas áirithe tarlú nó ar shlí éigin eile, nó go leanfaidh sí tar éis deireadh an tsaoil i gcúinsí áirithe, agus ciallaíonn “blianacht saoil cheannaithe” blianacht saoil a deonaíodh i gcomaoin in airgead nó luach airgid i ngnáthchúrsa gnó dheonaithe bhlianachtaí ar shaol daoine.
(8) Ní bheidh feidhm ag an alt seo—
(a) maidir le haon bhlianacht a ndéanfaí, ar leith ón alt seo, í a áireamh, chun críocha forálacha an Achta seo a bhaineann le cáin ar bhlianachtaí agus íocaíochtaí bliantúla eile, mar ní arb éard atá i gcuid ar bith di íocaíocht nó aisíocaíocht suime caipitiúla,
(b) maidir le haon bhlianacht arb é a bhí in iomlán na comaoine nó i gcuid den chomaoin i leith an bhlianacht a dheonú suimeanna a chomhlíon na coinníollacha i leith faoisimh ó cháin faoi alt 143, 151 nó 236,
(c) maidir le haon bhlianacht a ceannaíodh de bhun aon treorach in uacht, nó chun socrú a dhéanamh le haghaidh blianachta is iníoctha de bhua uachta nó socraíochta as ioncam maoine a diúscraíodh leis an uacht nó leis an tsocraíocht (cibé acu a tarraingíodh nó nár tarraingíodh ar chaipiteal), nó
(d) maidir le haon bhlianacht a ceannaíodh faoi réim nó chun críocha aon scéime aoisliúntais faoi choimirce mar a mhínítear in alt 235 (a), nó aon scéime arna ceadú faoi alt 235, nó de bhun aon oibleagáid a fhorchuirtear, nó tairiscint nó cuireadh, faoi nó i ndáil le aon scéim den sórt sin, nó maidir le haon bhlianacht eile a cheannaigh duine ar bith d'aithint seirbhíse dhuine eile (nó a sheirbhíse san am a caitheadh) in aon oifig nó fostaíocht.
(9) Beidh feidhm ag an alt seo i gcás blianachtaí saoil cibé uair a ceannaíodh iad nó a thosaíodar (agus forléireofar dá réir sin na tagairtí d'ailt 143, 151 agus 236).
Forálacha forlíontacha.
[1959, a. 23.]
240.—(1) Is é an cigire a chinnfidh aon cheist i dtaobh ar blianacht saoil cheannaithe lena mbaineann alt 239 blianacht áirithe nó i dtaobh cad é an t-ábhar caipitiúil atá i mblianacht den sórt sin, ach féadfaidh duine ar bith arb éagóir leis aon chinneadh a rinne an cigire sin ar aon cheist den sórt sin achomharc a dhéanamh chun na gCoimisinéirí Speisialta laistigh den tréimhse fhorordaithe.
(2) Ach amháin mar a bhforáiltear a mhalairt leis an gCaibidil seo, is é an nós imeachta a fhorordófar an nós imeachta a leanfar agus feidhm á thabhairt don chéanna.
(3) Féadfaidh na Coimisinéirí Ioncaim rialacháin a dhéanamh chun aon ní a fhorordú atá le forordú faoin gCaibidil seo; agus féadfaidh na rialacháin, chun críocha na Caibidle seo nó chun críocha na rialachán, feidhm a thabhairt d'aon fhoráil den Acht seo (le modhnuithe nó gan modhnuithe), agus go háirithe na forálacha maidir le hachomharc a athéisteacht nó cás a shonrú ag iarraidh tuairim na hArd-Chúirte ar phonc dlí.
(4) Féadfaidh rialacháin faoi fho-alt (3) foráil a dhéanamh go háirithe i dtaobh na teorann ama chun aon éileamh a dhéanamh ar fhaoiseamh ó cháin nó ar aisíoc cánach faoin gCaibidil seo agus i dtaobh gach ní nó aon ní acu seo a leanas:
(a) an t-eolas a bheidh le tabhairt i ndáil le cinneadh aon cheiste i dtaobh ar blianacht saoil cheannaithe lena mbaineann alt 239 blianacht áirithe, nó i dtaobh cad é an t-ábhar caipitiúil atá i mblianacht, agus na daoine ar féidir a cheangal orthu aon eolas den sórt sin a thabhairt;
(b) an tslí ina gcuirfear in éifeacht breith ar aon cheist den sórt sin, agus déanamh measúnachtaí chun na críche sin ar an duine a bheidh i dteideal na blianachta d'ainneoin aon ní in alt 433;
(c) an méid a bheidh aon bhreith ar aon cheist den sórt sin ina ceangal, agus na cúinsí ina bhféadfar í a athbhreithniú.
(5) Má dhéanann aon duine go feasach aon ráiteas bréagach nó uiríoll bréagach d'fhonn aon fhaoiseamh ó cháin nó aisíoc cánach a fháil dó féin nó d'aon duine eile faoin gCaibidil seo, dlífear pionós £500 a chur air.
CUID XIII
Caitheamh agus Cuimilt agus Seandacht
Caitheamh agus cuimilt innealra, ghléasra, etc.
[1918, Sc. D, Csa. I agus II, r. 6;
1944, a. 2;
1949, a. 3;
1956, F.I., a. 3;
1956, a. 24, 26;
1957, a. 2 (1) (3) (5);
1959, a. 43 (2).]
241.—(1) Faoi réir forálacha an Achta seo, nuair a bheidh brabúis nó gnóchain trádála, gairme, fostaíochta nó oifige á muirearú, féadfar asbhaint a lamháil arb é a bheidh inti suim ar cóimhéid le cúig cheathrú den méid a mheasfaidh na Coimisinéirí Speisialta a bheith cóir réasúnach, is ionann an laghdú luacha a tháinig in imeacht na bliana, mar gheall ar chaitheamh agus cuimilt, ar aon innealra nó gléasra a bhí á úsáid chun críocha na trádála, na gairme, na fostaíochta nó na hoifige agus is leis an duine a sheolann nó a shealbhaíonn í:
Ar choinníoll, i gcás ina seolann duine trádáil arb é atá inti nó ar a n-áirítear oibriú mianach nó cairéal nó bruithniú méine, gurb é a bheidh sa laghdú a lamhálfar faoin bhfo-alt seo, má roghnaíonn an duine amhlaidh, maidir le hinnealra nó gléasra dá chuid agus a úsáidtear i ndáil le hoibriú an mhianaigh nó an chairéil nó bruithniú na méine cibé suim a mheastar a bheith cóir réasúnach ag féachaint don tréimhse ar dóigh go scoirfear, ar dheireadh a bheith léi, den mhianach nó den chairéal a oibriú nó den mhian a bhruithniú agus ag féachaint don mhéid ar dóigh is fiú an t-innealra nó an gléasra ar deireadh a bheith leis an tréimhse sin don duine ag a mbeidh an trádáil á seoladh:
Ar choinníoll freisin go ndéanfar an asbhaint a bheidh le lamháil faoin bhfo-alt seo—
(a) i leith feithicil atá oiriúnach chun daoine nó earraí a iompar ar bóthar nó chun feithiclí eile a tharraingt ar bóthar, nó
(b) de bhua rogha faoin gcéad choinníoll den fho-alt seo, a ríomh ionann agus dá mbeifí tar éis “cúig cheathrú den” san fho-alt seo a scriosadh.
(2) I gcás ina mbeifear tar éis innealra nó gléasra a ligean chun an duine a mbeidh an trádáil, an ghairm, an fhostaíocht nó an oifig á seoladh nó ar seilbh aige, ar na téarmaí é a bheith de cheangal air an céanna a chothabháil agus a sheachadadh ar ais i mbail mhaith i ndeireadh an léasa, measfar gur leis an duine sin an t-innealra nó an gléasra chun críocha an ailt seo, ar choinníoll nach díreach airsean a thitfidh ualach caithimh agus cuimilte an innealra nó an ghléasra.
(3) I gcás nach féidir lán-éifeacht a thabhairt d'aon asbhaint den sórt sin aon bhliain áirithe toisc gan aon bhrabúis ná gnóchain a bheith inmhuirir in aghaidh na bliana sin, nó toisc gur lú ná a asbhaint na brabúis nó na gnóchain is inmhuirir, ansin, le haghaidh an mheasúnacht a dhéanamh don bhliain ina dhiaidh sin, déanfar an asbhaint nó an chuid den asbhaint nár tugadh éifeacht di, de réir mar a bheidh, a chur le méid na hasbhainte i leith caithimh agus cuimilte don bhliain sin, agus measfar gur cuid den asbhaint sin í, nó, i gcás gan aon asbhaint den sórt sin a bheith ann don bhliain sin, measfar gurb í an asbhaint don bhliain sin í agus mar sin de i gcás blianta ina dhiaidh sin.
(4) Déanfar aon éileamh i leith na hasbhainte a dúradh a chur sa ráiteas bliantúil is gá a sheachadadh faoin Acht seo ar bhrabúis nó gnóchain na trádála, na gairme, na fostaíochta nó na hoifige a n-úsáidtear an t-innealra nó an gléasra lena haghaidh, agus nuair a bheidh an cigire ag measúnú na mbrabús nó na ngnóchan sin, tabharfaidh sé cibé liúntas ina leith a bheidh dlite.
(5) I gcás ina mbeidh innealra nó gléasra ligthe ar na téarmaí gur díreach ar an léasóir a thitfidh ualach a chaithimh agus a chuimilte, bheidh sé i dteideal, ar éileamh a dhéanamh chun an chigire laistigh de dhá mhí dhéag tar éis deireadh na bliana measúnachta, liúntas a fháil mar gheall ar chaitheamh agus cuimilt an innealra nó an ghléasra ar cóimhéid leis an méid a lamhálfaí dá mbeadh an t-innealra nó an gléasra á úsáid, i gcaitheamh tréimhse an ligin, chun críocha trádála, gairme, fostaíochta nó oifige a bhí á seoladh nó ar seilbh aige.
(6) Ní dhéanfar aon asbhaint i leith caithimh agus cuimilte, ná aon aisíocaíocht mar gheall ar aon asbhaint den sórt sin, a lamháil in aghaidh aon bhliana áirithe más rud é go dtabharfaidh an asbhaint, ar í a bheidh curtha leo seo a leanas—
(a) na hasbhaintí mar gheall air sin, agus
(b) aon liúntais maidir leis an innealra nó an gléasra faoi Chaibidil I de Chuid XV,
a lamháladh in aghaidh aon bhlianta roimhe sin don duine ag a raibh an trádáil, an ghairm, an fhostaíocht nó an oifig á seoladh nó ar seilbh go mbeidh méid comhiomlán na n-ashbhaintí agus na liúntas níos mó ná costas iarbhír an innealra nó an ghléasra ar an duine sin, agus aon chaiteachas a áireamh ar an gcostas iarbhír sin is caiteachas de ghné chaiteachais chaipitiúil ar an innealra nó ar an ngléasra ar mhodh athnuachana, feabhsaithe nó athshuímh.
(7) Más rud é, nuair a bheidh brabúis nó gnóchain thrádála nó ghairme á muirearú, go mbeidh asbhaint le lamháil do dhuine ar bith faoi fho-alt (1) mar ní is ionann agus an laghdú luacha de bharr caitheamh agus cuimilt in imeacht na bliana measúnachta ar aon innealra nó gléasra, measfar gurbh é luach an innealra nó an ghléasra sin i dtosach na bliana costas iarbhír an innealra nó an ghléasra sin ar an duine sin lúide iomlán aon asbhaint a lamháiltear mar gheall ar chaitheamh agus cuimilt agus aon liúntais tosaigh faoi Chaibidil I de Chuid XV do bhlianta measúnachta roimhe sin.
(8) I gcás iarratas a chur chun na gCoimisinéirí Ioncaim ag lorg athrú ar mhéid aon asbhainte i leith caithimh agus cuimilte, déanfaidh na Coimisinéirí Ioncaim, mura dóigh leo gur iarratas suaibhreosach nó cráiteach é, an cás a tharchur chun an Bhoird Réiteoirí agus, más deimhin sin leis an mBord sin go bhfuil an t-iarratas á dhéanamh ag aon mhórlíon nó thar ceann aon mhórlíon daoine a bhfuil aon chineál aicme trádála, gnó, gairme, fostaíochta nó oifige á seoladh nó ar seilbh acu, breithneoidh sé an t-iarratas sin, agus cinnfidh sé an asbhaint a lamhálfar.
San fho-alt seo ciallaíonn an abairt “Bord Réiteoirí” Bord Réiteoirí a cheapfaidh an tAire Airgeadais chun críche an fho-ailt seo.
Innealra a bheidh as úsáid i gcaitheamh éigeandála náisiúnta.
[1943, a. 3.]
242.—Na forálacha den Acht seo a bhaineann leis an asbhaint atá le lamháil in aghaidh laghdú luacha mar gheall ar chaitheamh agus cuimilt beidh éifeacht acu ionann is dá mbeadh ar na tagairtí atá iontu do laghdú luacha mar gheall ar chaitheamh agus cuimilt aon innealra nó gléasra i rith na bliana tagairtí do laghdú luacha mar gheall ar aon innealra nó gléasra a bheith as úsáid go sealadach aon tráth i rith na bliana de dhroim imthosca is inchurtha, go díreach nó go neamhdhíreach, i leith na héigeandála náisiúnta lenar bhain an rún a rith gach Teach den Oireachtas an 2ú lá de Mheán Fómhair, 1939 (lena n-áirítear imthosca a lean tar éis deireadh na héigeandála sin).
Seandacht.
[1918, Sc. D, Csa. I agus II, r. 7;
1949, a. 3;
1956, a. 24 (2);
1959, a. 35 (2) (3), 45.]
243.—(1) Nuair a bheidh brabúis nó gnóchain aon trádála, gairme, fostaíochta nó oifige á meas, lamhálfar, má dhéanann an duine a mbeidh an céanna á seoladh nó ar seilbh aige a roghnú amhlaidh trí fhógra i scríbhinn chun an chigire, go n-asbhainfear mar chostas a tabhaíodh aon bhliain áirithe an oiread sin d'aon mhéid a caitheadh an bhliain sin le gléasra nó innealra a chur in ionad aon ghléasra nó innealra a soláthraíodh roimh an 15ú lá d'Aibreán, 1959, agus a chuaigh i seandacht, agus is comhionann leis an méid a chosain an gléasra nó an t-innealra ar cuireadh gléasra nó innealra ina ionad tar éis suim a asbhaint as an gcostas sin is ionann agus méid iomlán aon liúntais a tugadh tráth ar bith agus cuimilt an ghléasra agus an innealra sin, aon liúntais tosaigh agus cumailt an ghléasra agus an innealra sin, aon liúntais tosaigh a tugadh i leith an ghléasra agus an innealra sin faoi Chaibidil I de Chuid XV agus aon suim a fuarthas de thoradh an t-innealra nó an gléasra sin a dhíol.
(2) Beidh feidhm ag forálacha alt 279 agus 280 chun an méid a chinneadh a bheidh le lamháil faoi fho-alt (1) a asbhaint mar chostas agus brabúis nó gnóchain na trádála, na gairme, na fostaíochta nó na hoifige á meas amhail mar atá feidhm acu chun méid liúntais chothromaíochta faoi Chaibidil II de Chuid XVI a chinneadh.
(3) D'ainneoin aon ní in alt 34 nó 36, ní bheidh feidhm ag na forálacha roimhe seo den alt seo maidir le háitiú tailte (lena n-áirítear talamh coille) agus, nuair a bheidh meas á dhéanamh ar bhrabúis nó gnóchain ó áitiú tailte (lena n-áirítear talamh coille) chun críocha alt 34 nó 36, lamhálfar go n-asbhainfear mar chostais a tabhaíodh aon bhliain an oiread d'aon mhéid a caitheadh sa bhliain sin chun gléasra nó innealra a chur in ionad aon ghléasra nó innealra a chuaigh i seandacht agus is comhionann leis an gcostas a bhain le gléasra nó innealra a chur in ionad an ghléasra nó an innealra sin tar éis na suimeanna seo a leanas a asbhaint ón gcostas sin—
(a) méid iomlán aon liúntais a thugadh tráth ar bith, agus brabúis nó gnóchain á meas mar a dúradh, mar gheall ar—
(i) caitheamh agus cuimilt an ghléasra agus an innealra, agus
(ii) i gcás talamh coille, aon liúntais tosaigh i ndáil leis an ngléasra agus an innealra sin faoi Chaibidil I de Chuid XV, agus
(b) aon suim a fuarthas de thoradh an t-innealra nó an gléasra sin a dhíol.
CUID XIV
Faoisimh do Chaiteachas áirithe ar Thaighde Eolaíochta, ar Fhorbairt Mhianaigh agus ar Cheannach Longa Nua
Caibidil I
Liúntais i leith Caiteachais ar Thaighde Eolaíochta
Liúntas i leith taighde eolaíochta.
[1946, a. 5;
1960, Sc. 4, Cuid I;
1965, a. 2 (a).]
244.—(1) San alt seo—
ciallaíonn an abairt “taighde eolaíochta” aon ghníomhaíochtaí i réim na heolaíochta nádúrtha nó feidhmiúla d'fhonn eolas a mhéadú;
folaíonn an focal “sócmhainn” cuid de shócmhainn;
ní fholaíonn an abairt “caiteachas ar thaighde eolaíochta” aon chaiteachas a tabhaíodh ag fáil chearta i dtaighde eolaíochta nó cearta a d'éirigh as taighde eolaíochta.
(2) I gcás duine a sheolann trádáil—
(a) do thabhú, an 6ú lá d'Aibreán, 1946, nó dá éis, caiteachais neamh-chaipitiúil ar thaighde eolaíochta a bhaineann leis an trádáil, nó
(b) d'íoc aon suime, ar an dáta sin nó dá éis, le comhlacht a sheolann taighde eolaíochta agus a bheidh ceadaithe chun críocha an ailt seo ag an Aire Airgeadais nó le hollscoil Éireannach, ionas go bhféadfadh an comhlacht nó an ollscoil sin taighde eolaíochta a bhaineann leis an trádáil a ghabháil de láimh,
ansin, déanfar an caiteachas a tabhaíodh amhlaidh nó an tsuim a íocadh amhlaidh a asbhaint mar chostas agus áireamh á dhéanamh ar bhrabúis nó gnóchain na trádála.
(3) Más rud é—
(a) go dtabhóidh duine an 6ú lá d'Aibreán, 1946, nó dá éis, caiteachas caipitiúil ar thaighde eolaíochta, agus
(b) (i) go mbeidh trádáil lena mbaineann an caiteachas sin á seoladh aige an uair sin, nó
(ii) go dtionscnóidh agus go dtosóidh sé ina dhiaidh sin trádáil a bhainfidh leis an taighde sin, agus
(c) go n-iarrfaidh sé liúntais faoin bhfo-alt seo ar an gcigire i leith an chaiteachais sin, agus
(d) go n-iarrfaidh sé é sin amhlaidh—
(i) i gcás é do thabhú an chaiteachais le linn an trádáil a bheith á seoladh aige, laistigh de dhá mhí dhéag tar éis deireadh na bliana measúnachta a tabhaíodh é, nó
(ii) i gcás é do thabhú an chaiteachais roimh an trádáil a thionscnamh agus a thosú, laistigh de dhá mhí dhéag tar éis deireadh na bliana measúnachta a tionscnaíodh agus a tosaíodh an trádáil,
ansin, faoi réir forálacha an ailt seo, lamhálfar mar asbhaint, nuair a bheifear ag muirearú brabús nó gnóchan na trádála don bhliain mheasúnachta a luaitear i cibé fomhír is infheidhmithe d'fhomhíreanna (i) agus (ii) de mhír (d) agus do gach bliain de na ceithre bliana measúnachta ina dhiaidh sin, suim is comhionann leis an gcúigiú cuid de mhéid an chaiteachais.
(4) Má scoirtear, tráth ar bith ar chúis ar bith, de shócmhainn, is ionann agus caiteachas caipitiúil ar thaighde eolaíochta, a úsáid don taighde sin a bhaineann leis an trádáil a sheolann an duine a thabhaigh an caiteachais, ansin—
(a) ní dhéanfar aon liúntas faoin alt seo i leith an chaiteachais sin a thabhairt d'aon bhliain mheasúnachta i ndiaidh na bliana a tharla an scor;
(b) má bhíonn a n-iomlán seo a leanas, eadhon, na liúntais a tugadh cheana faoin alt seo i leith an chaiteachais sin agus luach na sócmhainne díreach roimh an scor, níos lú ná an caiteachas sin, lamhálfar mar asbhaint, nuair a bheifear ag muirearú brabús nó gnóchan na trádála don bhliain mheasúnachta a tharla an scor liúntas breise ar cóimhéid le méid an easnaimh;
(c) más mó an t-iomlán sin ná an caiteachas sin, déileálfar le méid na breise nó le hiomlán na liúntas a tugadh amhlaidh, cibé acu sin is lú, mar fháltas trádála de chuid na trádála a d'fhaibhrigh díreach roimh an scor;
(d) nuair a bheifear ag tabhairt feidhme d'alt 241 maidir le héileamh i leith na sócmhainne d'aon bhliain mheasúnachta i ndiaidh na bliana a tharla an scor, measfar costas iarbhír na sócmhainne a bheith laghdaithe iomlán na liúntas a deonaíodh i leith na sócmhainne faoin alt seo; agus
(e) nuair a bheifear ag cur alt 243 chun feidhme maidir le haon éileamh den sórt sin, measfar costas na sócmhainne a bheith laghdaithe an t-iomlán sin.
(5) Maidir le caiteachas caipitiúil ar thaighde eolaíochta a bheifear tar éis a thabhú an 6ú lá d'Aibreán, 1965, nó dá éis sin beidh éifeacht ag an alt seo—
(a) ionann agus dá ndéanfaí na focail “agus do gach bliain de na ceithre bliana measúnachta ina dhiaidh sin” a fhágáil ar lár as fo-alt (3) agus “le méid” a chur in ionad “leis an gcúigiú cuid de mhéid” san fho-alt sin,
(b) ionann agus dá ndéanfaí míreanna (a), (b) agus (e) d'fho-alt (4) a fhágáil ar lár agus an mhír seo a leanas a chur in ionad mhír (c)—
“(c) measfar gur fáltas trádála de chuid na trádála a d'fhaibhrigh díreach roimh an scor méid ar cóimhéid leis an liúntas a tugadh faoin alt seo i leith an chaiteachais sin, nó, más lú luach na sócmhainne díreach roimh an scor ná an liúntas sin, le méid ar cóimhéid leis an luach sin;”,
(c) ionann agus dá gcuirfí “méid an liúntais a deonaíodh go héifeachtúil” in ionad “iomlán na liúntas a deonaíodh” i bhfo-alt (4) (d).
(6) I gcás liúntas faoin alt seo a dheonú do dhuine in aghaidh aon bhliana measúnachta i leith caiteachais arb ionann é, go hiomlán nó go páirteach, agus sócmhainní, ansin, in aghaidh na bliana measúnachta sin—
(a) ní dhéanfar aon asbhaint i leith na sócmhainní sin a lamháil don duine sin faoi alt 67, 241, 243 nó 306, agus
(b) beidh éifeacht ag alt 65 (3) maidir leis na sócmhainní sin amhail is dá mbeadh alt 65 (4) ar lár.
(7) Beidh feidhm ag alt 241 (3) maidir le liúntas faoi fho-alt (3) den alt seo amhail mar atá feidhm aige maidir le hasbhaintí i leith caitheamh agus cuimilt ghléasra agus innealra.
(8) Chun críocha an ailt seo ní mheasfar gur thabhaigh duine caiteachas sa mhéid gur glanadh an caiteachas sin nó go bhfuil sé le glanadh, go díreach nó go neamhdhíreach, as airgead arna sholáthar ag an Oireachtas nó ag duine ar bith eile seachas an duine céadluaite.
(9) Ní chuirfear an caiteachas céanna san áireamh chun críche ar bith de chríocha an ailt seo maidir le níos mó ná aon trádáil amháin.
Caibidil II
Liúntas i leith Caiteachais Chaipitiúil ar Fhorbairt Mhianadóireachta
Liúntas i leith forbartha mianadóireachta.
[1946, a. 6;
1960, Sc. 4, Cuid I; 1961, a. 8.]
245.—(1) San alt seo—
ciallaíonn an focal “mianach” tochailt faoi thalamh chun mianraí a fháil:
Ar choinníoll, maidir le caiteachas caipitiúil de réir bhrí an ailt seo a tabhaíodh an 6ú lá d'Aibreán, 1960, nó dá éis sin, go gciallaíonn an focal “mianach” mianach a oibrítear chun aon mhianra sceidealta, cumasc mianrúil nó substaint mhianrúil mar a mhínítear in alt 2 den Acht Forbairte Minearál, 1940, a fháil trí oibriú faoi thalamh nó ar uachtar talún;
déanfar tagairtí do chaiteachas caipitiúil a tabhaíodh i ndáil le mianach a léiriú mar thagairtí do chaiteachas caipitiúil a tabhaíodh—
(a) ag forbairt an mhianaigh ar bheith ag cuardach nó ag fionnachtain agus ag tástáil foslach mianraí nó ag déanamh bealaigh chucu, nó
(b) ag déanamh aon oibreacha is oibreacha de shaghas gur dócha, nuair a scoirfear den mhianach a oibriú, go mbeidh a luach chomh laghdaithe sin gur beag is fiú iad, nó nach fiú dada iad,
ach mar thagairtí nach bhfolaíonn tagairtí—
(c) d'aon chaiteachas chun láithreán an mhianaigh nó láithreán aon oibreacha den sórt sin nó cearta in aon láithreán nó ar aon láithreán den sórt sin a fháil, nó
(d) d'aon chaiteachas chun na foslaigh, nó cearta i leith na bhfoslach, a fháil, nó
(e) d'aon chaiteachas ar oibreacha a rinneadh go hiomlán nó go formhór chun amhtháirge an mhianaigh a chur faoi aon phróis seachas próis a ceapadh chun an t-amhtháirge a ullmhú chun a úsáidte sa cháil sin;
déanfar tagairtí go shócmhainní a ionannaíonn caiteachas caipitiúil a tabhaíodh i ndáil le mianach—
(a) a léiriú mar thagairtí a fholaíonn, maidir le caiteachas ar chuardach, fionnachtain agus tástáil foslach, tagairtí d'aon eolas nó torthaí eile ó aon chuardach, lorg nó fiosrú arb i ndáil leis a tabhaíodh an caiteachas, agus
(b) a léiriú mar thagairtí a fholaíonn freisin tagairtí d'aon chuid de shócmhainní den sórt sin, agus
(c) a léiriú mar thagairtí a fholaíonn freisin, i gcás aon sócmhainní den sórt sin a díthíodh nó a damáistíodh, tagairtí d'aon airgead árachais nó airgead cúitimh eile i leith an díthithe nó an damáistithe sin.
(2) Chun críocha an ailt seo, ní mheasfar caiteachas a bheith tabhaithe ag duine a raibh oibriú mianaigh á sheoladh aige mar thrádáil, sa mhéid go bhfuil an caiteachas sin íoctha nó le híoc, go díreach nó go neamhdhíreach, as airgead arna sholáthar ag an Oireachtas nó ag duine ar bith eile (nach duine a raibh oibriú an mhianaigh sin á sheoladh aige mar thrádáil).
(3) Duine ar bith a raibh oibriú mianaigh á sheoladh aige mar thrádáil agus a bheidh, an 6ú lá d'Aibreán, 1946, nó dá éis, tar éis aon chaiteachas caipitiúil a thabhú i ndáil leis an mianach sin, féadfaidh sé liúntas (dá ngairtear liúntas forbartha mhianaigh san alt seo) a iarraidh i leith an chaiteachais chaipitiúil sin.
(4) Féadfar liúntas forbartha mhianaigh d'aon bhliain mheasúnachta a iarraidh ar an gcigire tráth nach déanaí ná dhá mhí dhéag tar éis deireadh na bliana sin.
(5) Beidh éifeacht ag na forálacha seo a leanas maidir leis an méid a bheidh i liúntas forbartha mianaigh d'aon bhliain mheasúnachta i leith aon chaiteachais chaipitiúil a tabhaíodh i ndáil le mianach—
(a) measfaidh an cigire, go feadh a bhreithiúnais, marthanacht (dá ngairtear an mharthanacht mheasta san alt seo) na bhfoslach, ach ní mheasfaidh marthanacht is faide ná fiche bliain dóibh,
(b) measfaidh an cigire ansin méid an difir (dá ngairtear an difear measta san fho-alt seo) idir an caiteachas caipitiúil sin agus an méid is dóigh leis is fiú na sócmhainní, is ionann agus an caiteachas caipitiúil sin, i ndeireadh na marthanachta measta,
(c) faoi réir forálacha an ailt seo, lamhálfaidh an cigire sin mar liúntas forbartha mianaigh don bhliain mheasúnachta sin, méid ar cóimhéid le suim a mbeidh idir í agus an difear measta an chomhréir chéanna a bheidh idir fad na bliana measúnachta sin agus fad na marthanachta measta,
(d) más í an bhliain mheasúnachta sin a tabhaíodh an caiteachas caipitiúil sin, ansin measfar chun críocha mhír (c), gurb ionann an bhliain mheasúnachta sin agus an oiread sin den bhliain mheasúnachta sin i ndiaidh an dáta ar ar tabhaíodh an caiteachas caipitiúil sin:
Ar choinníoll nach mbeidh iomlán na liúntas níos mó ná an difear measta.
(6) Aon liúntas forbartha mianaigh a thabharfar do dhuine ar bith a mbeidh oibriú mianaigh á sheoladh aige mar thrádáil tabharfar í mar asbhaint nuair a bheifear ag muirearú brabús nó gnóchan na trádála sin agus beidh feidhm ag alt 241 (3) maidir leis an liúntas amhail mar atá feidhm aige maidir le hasbhaintí i leith caitheamh agus cuimilt ghléasra agus innealra.
(7) Ní dheonófar liúntas forbartha mhianaigh i leith aon chaiteachas caipitiúil a tabhaíodh i ndáil le mianach in aon chás inar sócmhainn a bhféadfaí asbhaint a éileamh ina leith faoi alt 241, 243 nó 306 an tsócmhainn arb ionann í agus an caiteachas caipitiúil sin.
(8) Más rud é go mbeifear tar éis liúntas forbartha mianaigh d'aon bhliain mheasúnachta a dheonú i leith caiteachais chaipitiúil a tabhaíodh i ndáil le mianach, ansin, in aghaidh na bliana measúnachta sin—
(a) beidh éifeacht ag alt 65 (3), maidir le haon tsócmhainn is ionann agus an caiteachas caipitiúil sin ionann agus dá mbeadh alt 65 (4) ar lár, agus
(b) ní bheidh feidhm ag alt 67 maidir le haon sócmhainn den sórt sin.
(9) Aon chaiteachas a tabhaíodh an 6ú lá d'Aibreán, 1946, nó dá éis sin, i ndáil le mianach ag duine a bhí ar tí dul i mbun oibriú an mhianaigh sin a sheoladh mar thrádáil ach sular thosaigh sé ar an trádáil sin, déileálfar leis ionann is dá mba é chéad lá tosaithe na trádála a tabhaíodh é.
(10) I gcás ina mbeifear tar éis liúntais forbartha mianaigh a dheonú i leith caiteachais chaipitiúil a tabhaíodh i ndáil le mianach agus ina mbeidh scortha go críochnaitheach den mhianach a oibriú—
(a) athscrúdóidh an cigire na liúntais forbartha mianaigh sin,
(b) más rud é, ar an athscrúdú sin a dhéanamh, gur dealraitheach breis a bheith ar iomlán na liúntas forbartha mianaigh sin ag méid an difir (dá ngairtear an difear sin san fho-alt seo) idir an caiteachas caipitiúil sin agus an méid ab fhiú, tráth an scoir sin, na sócmhainní ab ionann agus an caiteachas caipitiúil sin tráth an scoir sin, ansin féadfar liúntais forbartha mianaigh eile a mbeidh a n-iomlán comhionann leis an mbreis a dheonú d'aon bhliain mheasúnachta (arb í an bhliain í a mbeidh scortha go críochnaitheach den mhianach sin a oibriú nó aon bhliain roimhe sin) ach sin i dtreo nach mó ná an bhreis sin iomlán na liúntas forbartha mianaigh eile sin, agus, más gá, féadfar éifeacht a thabhairt don mhír seo trí aisíocaíocht a dhéanamh,
(c) más rud é, ar an athscrúdú sin a dhéanamh, gur dealraitheach gur lú an difear sin ná iomlán na liúntas forbartha mianaigh sin, ansin déileálfar leis an easnamh nó le hiomlán na liúntas forbartha mianaigh sin, cibé acu sin is lú, mar fháltas trádála de chuid na trádála ag oibriú an mhianaigh sin a d'fhaibhrigh díreach roimh an scor sin.
(11) I gcás an duine (dá ngairtear an díoltóir san fho-alt seo) a sheolann oibriú mianaigh mar thrádáil do dhíol aon tsócmhainne le haon duine eile (nach duine is comharba don díoltóir sa trádáil sin) is sócmhainn is ionann agus caiteachas caipitiúil a tabhaíodh i ndáil leis an mianach sin agus ar tugadh liúntais forbartha mianaigh faoina threoir, beidh éifeacht ag na forálacha seo a leanas—
(a) má bhíonn iomlán na liúntas forbartha mianaigh sin, i dteannta na suime de bharr an tsócmhainn sin a dhíol, níos lú de mhéid ar bith (dá ngairtear an liúntas neamhídithe san fho-alt seo) ná an caiteachas caipitiúil sin, ansin, féadfar liúntas forbartha mianaigh eile a dheonú don díoltóir in aghaidh aon bhliana measúnachta (arb í bliain an díola sin í nó aon bhliain roimhe sin), ach sin i dtreo nach mó ná an liúntas neamhídithe iomlán na liúntas forbartha mianaigh eile sin,
(b) má bhíonn breis ag iomlán na liúntas forbartha mianaigh sin, i dteannta na suime de bharr an tsócmhainn sin a dhíol, ar an gcaiteachas caipitiúil sin, ansin, déileálfar le méid na breise sin nó le hiomlán sin na liúntas forbartha mianaigh, cibé acu sin is lú, mar fháltas trádála de chuid na trádála sin a d'fhaibhrigh díreach roimh an díol sin.
(12) Más rud é—
féadfar leanúint de liúntais forbartha mianaigh a dheonú úi leith caiteachais chaipitiúil a tabhaíodh i ndáil le mianach a dheonú do dhuine (dá ngairtear an trádálaí bunaidh san fho-alt seo) a raibh oibriú an mhianaigh á sheoladh aige mar thrádáil, agus
(b) go dtiocfaidh duine eile (dá ngairtear an comharba san fho-alt seo) i gcomharbas na trádála sin,
féadfar leanúint de liúntais forbartha mianaigh a dheon úi leith an chaiteachais chaipitiúil sin don chomharba, ach i gcás ar bith ní rachaidh méid na liúntas sin thar an méid a mbeadh teideal ag an trádálaí bunaidh chuige dá leanadh sé den trádáil sin.
(13) Más rud é maidir le haon bhliain mheasúnachta go mbeidh cuideachta i dteideal faoisimh i leith cánach ioncaim de bhua Chaibidil II nó Chaibidil III de Chuid XXV, ansin, chun críocha fho-ailt (5), (10), (11) agus (12), measfar gur deonaíodh, in aghaidh na bliana sin i leith aon chaiteachais, an liúntas forbartha mianaigh iomlán a fhéadfaí, ar é a éileamh go cuí, a dheonú in aghaidh na bliana sin i leith an chaiteachais sin, mura mbeifear tar éis an liúntas sin a dheonú iarbhír.
(14) Féadfar achomharc a dhéanamh chun na gCoimisinéirí Ioncaim maidir le haon cheist a éireoidh faoin alt seo sa slí chéanna ina bhféadfaí achomharc a dhéanamh i gcoinne measúnachta agus beidh feidhm agus éifeacht dá réir sin ag na forálacha den Acht seo a bhaineann le hachomhairc.
Caibidil III
Liúntaís i leith Caiteachais Chaipitiúil ar Longa Nua a Cheannach
Liúntais infheistíochta loingis.
[1957, a. 17.]
246.—(1) I gcás duine a sheolann trádáil do thabhú caiteachais chaipitiúil ag ceannach loinge nua le haghaidh na trádála, tabharfar dó, don bhliain mheasúnachta sa bhonn-tréimhse ar tharla an caiteachas ina leith liúntas (dá ngairtear liúntas infheistíochta loingis sa Chaibidil seo) ar cóimhéid le dhá chúigiú den chaiteachas, agus tabharfar an liúntas sin mar asbhaint nuair a bheidh brabúis nó gnóchain na trádála á muirearú agus is liúntas é in ionad, agus ní liúntas é i dteannta, liúntais tosaigh faoi Chaibidil I de Chuid XV:
Ar choinníoll nach mbeidh feidhm ag an bhfo-alt seo maidir le haon chaiteachas a tabhaíodh roimh an 6ú lá d'Aibreán, 1957.
(2) Chun críocha na Caibidle seo, measfar gurb é an lá a tabhaíodh aon chaiteachas an lá a tháinig an tsuim a bheidh i gceist chun bheith iníoctha.
(3) Aon éileamh a dhéanfaidh duine ar liúntas faoin alt seo nuair a bheifear ag muirearú brabús nó gnóchan a thrádála, cuirfear é sa ráiteas bliantúil nach foláir a thabhairt faoin Acht seo ar na brabúis nó na gnóchain aisti agus cuirfear ina theannta deimhniú a bheidh sínithe ag an éilitheoir, agus a measfar gur cuid den éileamh é, á rá gur ag ceannach loinge nua a tabhaíodh an caiteachas agus ag tabhairt cibé sonraí a thaispeánfaidh go bhfuil an liúntas le tabhairt.
(4) San alt seo agus sna hailt ina dhiaidh seo den Chaibidil seo ciallaíonn “nua” neamhúsáidte agus gan bheith réchaite.
Forálacha maidir le caitheamh agus cuimilt agus seandacht.
[1957, a. 18.]
247.—(1) D'fhonn a dhéanamh amach cad é méid aon asbhainte a bheidh le lamháil do dhuine ar bith faoi alt 241 (1), is ionann agus an laghdú luacha a tháinig in imeacht na bliana measúnachta, mar gheall ar chaitheamh agus cuimilt, ar aon loing, ní chuirfear liúntais infheistíochta loingis san áireamh nuair a dhéanfar luach na loinge i dtús na bliana a chinneadh.
(2) In alt 241 (6) déanfar “na hasbhaintí mar gheall air sin, agus” agus an abairt “na n-asbhaintí” mar a bhfuil an abairt sin roimh na focail “agus na liúntas” a fhorléiriú mar abairtí nach bhfolaíonn tagairt d'aon liúntas infheistíochta loingis a tugadh don duine a sheolann an trádáil.
(3) Measfar nach gceanglaíonn alt 243 aon liúntas infheistíochta loingis a asbhaint as costas aon loinge chun críocha an ailt sin.
Feidhm alt 241 (3).
[1957, a. 19;
1960, Sc. 4, Cuid 1.]
248.—Beidh feidhm ag alt 241 (3) maidir le liúntas infheistíochta loingis mar atá feidhm aige maidir le hasbhaintí is inlamháilte i leith caitheamh agus cuimilt innealra nó gléasra.
An bhrí atá le “bonntréimhse”.
[1957, a. 20.]
249.—(1) Sa Chaibidil seo, tá le “bonn-tréimhse” an bhrí a thugtar dó leis na forálacha ina dhiaidh seo den alt seo.
(2) I gcás duine a mbeidh liúntas le tabhairt dó faoin gCaibidil seo, is í a bhonn-tréimhse d'aon bhliain mheasúnachta an tréimhse arb ar a brabúis agus a gnóchain a bheidh cáin ioncaim na bliana sin le ríomh go críochnaitheach faoi Chás I de Sceideal D i leith na trádála a bheidh i gceist nó, más rud é, de bhua aon fhorála den Acht seo, go mbeidh sé le meas gurb iad brabúis nó gnóchain na tréimhse sin brabúis nó gnóchain aon tréimhse eile, an tréimhse eile sin:
Ar choinníoll, i gcás aon trádála—
(a) má théann dhá bhonn-tréimhse isteach ar a chéile, go measfar chun críocha an fho-ailt seo gur sa chéad bhonntréimhse agus ansin amháin atá an tréimhse a bhaineann leo araon;
(b) má bhíonn eatramh idir deireadh na bhonn-tréimhse do bhliain mheasúnachta áirithe agus an bhonn-tréimhse don bhliain mheasúnachta ina dhiaidh sin, ansin murab í an bhliain mheasúnachta ina dhiaidh sin bliain na trádála a bhuanscor, go measfar gur cuid den dara bonntréimhse an t-eatramh; agus
(c) má bhíonn eatramh idir deireadh na bonn-tréimhse don bhliain mheasúnachta roimh bhliain na trádála a bhuanscor agus an bhonn-tréimhse do bhliain a buanscoir, go measfar gur cuid den chéad bhonn-tréimhse an t-eatramh.
(3) (a) Déanfar aon tagairt sa choinníoll a ghabhann le fo-alt (2) do thrádáil a bhuanscor a fhorléiriú mar ní a fholaíonn tagairt do tharlú aon ní a bheidh, faoi aon cheann d'fhorálacha an Achta seo, le meas mar ní is ionann agus trádáil a bhuanscor.
(b) Déanfar aon tagairt sa choinníoll sin do dhá thréimhse dul isteach ar a chéile a fhorléiriú mar ní a fholaíonn tagairt do dhá thréimhse comhtheacht le chéile nó do thréimhse a bheith ar áireamh i dtréimhse eile, agus forléireofar dá réir sin tagairtí don tréimhse a bhaineann le gach ceann de dhá thréimhse.
Liúntas infheistíochta loingis a aistarraingt.
[1957, a. 21.]
250.—I gcás ina mbeifear tar éis liúntas infheistíochta loingis a thabhairt d'aon duine i leith caiteachas a thabhaigh sé ag ceannach loinge nua agus go ndíolfaidh sé an long gan é d'úsáid na loinge chun críocha a thrádála nó go ndíolfaidh sé í roimh dheireadh na tréimhse chúig mblian ón lá a tosaíodh á húsáid amhlaidh, déanfar an liúntas infheistíochta loingis a aistarraingt agus déanfar cibé measúnachtaí agus coigeartuithe ar mheasúnachtaí sa bhreis is gá le haghaidh nó de dhroim liúntas infheistíochta loingis a astarraingt nó liúntas tosaigh faoi Chaibidil I de Chuid XV a chur in ionad an chéanna.
CUID XV
Liúntais Tosaigh i Leith Caiteachais Chaipitiúil áirithe ar Innealra agus Gléasra agus ar Fhoirgnimh agus Déanmhais Thionscail
Caibidil I
Innealra agus Gléasra: Liúntais Tosaigh
Liúntais tosaigh.
[1956, a. 23;
1962, a. 11 (1);
1965, a. 62.]
251.—(1) Nuair a dhéanfaidh duine a sheolann trádáil a bhfuil na brabúis nó na gnóchain aisti inmhuirir (ar shlí seachas de dhroim rogha faoi alt 34) faoi Chás I de Sceideal D caiteachas caipitiúil a thabhú ag soláthar innealra nua nó gléasra nua le haghaidh na trádála, seachas feithiclí atá oiriúnach chun daoine nó earraí a iompar de bhóthar nó feithiclí eile a tharraingt de bhóthar, ansin, faoi réir forálacha an Achta seo, tabharfar dó, in aghaidh na bliana measúnachta sa bhonn-tréimhse ar tabhaíodh an caiteachas ina haghaidh, liúntas (dá ngairtear liúntas tosaigh sa Chaibidil seo) ar cóimhéid leis an gcúigiú cuid den chaiteachas, agus tabharfar an liúntas sin mar asbhaint nuair a bheifear ag muirearú brabús nó gnóchan na trádála.
(2) Aon chaiteachas a tabhaíodh chun críocha trádála ag duine a bhí ar tí dul á seoladh déileálfar leis chun críocha fho-alt (1) ionann is dá mba é an chéad lá a bhí sí á seoladh ag an duine sin a thabhaigh sé é.
(3) Ní bhainfidh fo-alt (1) ná fo-alt (2) le haon chaiteachas a tabhaíodh roimh an 6ú lá d'Aibreán, 1956.
(4) D'ainneoin aon ní atá sna forálacha roimhe seo den alt seo, beidh éifeacht ag an gCaibidil seo maidir le caiteachas caipitiúil a tabhaíodh an 14ú lá de Nollaig, 1961, nó dá éis sin, agus roimh an 1ú lá d'Aibreán, 1968, ionann agus dá gcuirfí “le dhá chúigiú” in ionad “leis an gcúigiú” i bhfo-alt (1).
(5) Aon éileamh a dhéanfaidh duine ar liúntas faoin alt seo nuair a bheifear ag muirearú brabús nó gnóchan a thrádála, cuirfear é sa ráiteas bliantúil nach foláir a thabhairt faoin Acht seo ar na brabúis nó na gnóchain aisti agus cuirfear ina teannta deimhniú a bheidh sínithe ag an éilitheoir, agus a measfar gur cuid den éileamh é, á rá gur ar innealra nua nó gléasra nua a tabhaíodh an caiteachas agus ag tabhairt cibé sonraí a thaispeánfaidh go bhfuil an liúntas le tabhairt.
(6) San alt seo, ciallaíonn “nua” neamhúsáidte agus gan bheith réchaite, ach measfar long a bheith nua fiú amháin má húsáideadh í nó más long réchaite í.
Feidhm alt 241 (2) (3) (5).
[1956, a. 24 (2);
1960, Sc. 4, Cuid I.]
252.—Beidh feidhm maidir le liúntais tosaigh ag alt 241 (2) (3) (5) mar atá feidhm ag na fo-ailt sin maidir le hasbhaintí is inlamháilte i leith caitheamh agus cuimilt innealra nó gléasra.
Feidhm i gcás gairmeacha, etc.
[1956, a. 26;
1958, Sc. 4.]
253.—Beidh feidhm, le haon mhodhnuithe is gá, ag na forálacha roimhe seo den Chaibidil seo maidir le caiteachas caipitiúil a thabhaigh duine is inmheasúnaithe faoi Chás II de Sceideal D den Acht seo.
Caibidil II
Foirgnimh agus Déanmhais Thionscail: Liúntas Foirgníochta Tionscail
Liúntas foirgníochta tionscail.
[1956, F. I., a. 16;
1962, a. 11 (2);
1965, a. 62;
1966, a. 28 (2).]
254.—(1) I gcás ina dtabhóidh duine caiteachas caipitiúil ag foirgniú foirgnimh nó déanmhais ar foirgneamh nó déanmhas tionscail a bheidh ann a bheidh áitithe chun críocha trádála a bheidh á seoladh aige, ansin, faoi réir forálacha an Achta seo, tabharfar dó, don bhliain mheasúnachta sa bhonn-tréimhse a dtabhófar an caiteachas ina haghaidh, liúntas (dá ngairtear liúntas foirgníochta tionscail sa Chaibidil seo) ar cóimhéid leis an deichiú cuid den chaiteachas, agus tabharfar an liúntas sin mar asbhaint nuair a bheifear ag muirearú brabús nó gnóchan na trádála.
Ar choinníoll nach mbainfidh an fo-alt seo le haon chaiteachas a tabhaíodh roimh an 30ú lá de Mheán Fómhair, 1956.
(2) D'ainneoin aon ní atá i bhfo-alt (1), maidir le caiteachas caipitiúil a tabhaíodh an 14ú lá de Nollaig, 1961, nó dá éis, agus roimh an 11ú lá d'Aibreán, 1968, beidh éifeacht ag an gCaibidil seo ionann agus dá gcuirfí “an gcúigiú” in ionad “an deichiú” i bhfo-alt (1):
Ar choinníoll nach mbeidh éifeacht ag an bhfo-alt seo maidir le caiteachas caipitiúil a tabhaíodh an 1ú lá d'Eanáir, 1960, nó dá éis, ag foirgniú foirgnimh nó déanmhais a mbeidh sé le meas gur foirgneamh nó déanmhas tionscail é mar gheall ar é a bheith á úsáid chun críocha thrádáil na hóstóireachta ná maidir le caiteachas caipitiúil a tabhaíodh ag foirgniú foirgnimh nó déanmhais a mbeidh liúntas faoin gCaibidil seo le tabhairt ina leith de bhua alt 255 (1) (c).
(3) D'ainneoin aon fhorála eile den alt seo, ní thabharfar aon liúntas foirgníochta tionscail i leith aon chaiteachais ar fhoirgneamh nó déanmhas mura foirgneamh nó déanmhas tionscail a bheidh san fhoirgneamh nó sa déanmhas nuair a chuirfear in úsáid é, agus má deonaíodh liúntas foirgníochta tionscail i leith aon chaiteachais ar aon fhoirgneamh nó déanmhas den sórt sin, féadfar aon mheasúnachtaí breise a dhéanamh is gá chun éifeacht a thabhairt don fho-alt seo.
(4) Chun críocha an ailt seo—
(a) aon chaiteachas tabhaíodh chun críocha trádála ag duine a bhí ar tí dul á seoladh, déileáfar leis ionann is dá mba an chéad lá a bhí sí á seoladh, ag an duine sin a thabhaigh sé é, agus
(b) ní mheasfar gur thabhaigh duine caiteachas sa mhéid go bhfuil an caiteachas sin íoctha nó le híoc go díreach nó go neamhdhíreach, ag an Stát, ag aon bhord a bunaíodh le reacht nó ag aon údáras poiblí nó áitiúil:
Ar choinníoll nach mbainfidh mír (a) le haon chaiteachas a tabhaíodh roimh an 30ú lá de Mheán Fómhair, 1956.
(5) Beidh feidhm ag alt 241 (3) maidir le hasbhaint faoin alt seo mar atá feidhm aige maidir le hasbhaint is inlamháilte i leith caitheamh agus cumailt inealra nó gléasra.
(6) Aon éileamh a dhéanfaidh duine ar liúntas faoin alt seo nuair a bheifear ag muirearú brabús nó gnóchan a thrádála, cuirfear é sa ráiteas bliantúil nach foláir a thabhairt faoin Acht seo ar na brabúis nó na gnóchain aisti, agus cuirfear ina theannta deimhniú, faoi a bheidh sínithe ag an éilitheoir, agus a measfar gur cuid den éileamh é, á rá gur ag foirgniú foirgnimh nó déanmhais thionscail a tabhaíodh an caiteachas agus ag tabhairt cibé sonraí a thaispeánfaidh go bhfuil an liúntas le tabhairt.
An bhrí atá le “foirgneamh nó déanmhas tionscail”.
[1956, F.I., a. 17;
1959, a. 73 (1);
1960, a. 33;
1966, a. 28 (1).]
255.—(1) Sa Chaibidil seo ciallaíonn “foirgneamh nó déanmhas tionscail” foirgneamh nó déanmhas a úsáidtear—
(a) chun críocha trádála a sheoltar i muileann, i monarcha nó in áitreabh eile dá samhail, nó
(b) chun críocha gnóthais duga, nó
(c) chun torthaí, glasraí nó rudaí eile a fhás i gcúrsa trádáil gharraíodóireacht mhargaidh de réir bhrí alt 54, nó
(d) chun críocha thrádáil na hóstóireachta.
Ar choinníoll go measfar gur foirgneamh nó déanmhas atá á úsáid chun críocha thrádáil na hóstóireachta foirgneamh nó déanmhas atá á úsáid mar champa saoire.
(2) San alt seo folaíonn “duga” aon chuan, caladh, piara nó lamairne nó oibreacha eile inar féidir nó ag ar féidir le hárthaí marsantas nó paisnéirí a loingsiú nó a dhíloingsiú, nach piara ná lamairne a úsáidtear go príomha le haghaidh caitheamh aimsire, agus forléireofar “gnóthas duga” dá réir sin.
(3) Beidh feidhm ag fo-alt (1) den alt seo maidir le cuid de thrádáil mar atá feidhm aige maidir le trádáil, ach mura gcomhlíonann ach cuid de thrádáil na coinníollacha atá leagtha amach san fho-alt sin, ní foirgneamh nó déanmhas tionscail de bhua an fho-ailt seo foirgneamh nó déanmhas mura n-úsáidtear é chun críocha na coda sin den trádáil sin.
(4) (a) D'ainneoin aon ní i bhfo-alt (1) nó i bhfo-alt (3), ach faoi réir fho-alt (5), ní fholaíonn “foirgneamh nó déanmhas tionscail”, sa Chaibidil seo, aon fhoirgneamh nó déanmhas atá á úsáid, mar, nó atá á úsáid mar chuid de, theach cónaithe, siopa mionreaca, seomra taispeána nó oifig nó chun aon chríche a ghabhann le críocha tí chónaithe, siopa mionreaca, seomra taispeána nó oifige.
(b) San fho-alt seo folaíonn “siopa mionreaca” aon áitreabh dá shamhail ina seoltar trádáil mhionreaca nó gnó mionreaca (ar a n-áirítear obair dheisiúcháin).
(5) Má tá cuid d'iomlán foirgnimh nó déanmhais, agus nach bhfuil cuid eile dhe, ina foirgneamh nó déanmhas tionscail, agus nach mó an caiteachas caipitiúil a tabhaíodh ag foirgniú an dara coda sin a luaitear ná an deichiú cuid den chaiteachas caipitil iomlán a tabhaíodh ag foirgniú iomlán an fhoirgnimh nó an déanmhais, measfar gur foirgneamh nó déanmhas tionscail iomlán an fhoirgnimh nó an déanmhais agus gach cuid de.
(6) Déanfar aon tagairt sa Chaibidil seo d'fhoirgneamh nó déanmhas a fhorléiriú mar thagairt a fholaíonn tagairt do chuid d'fhoirgneamh nó déanmhas ach amháin i gcás ina n-áirítear an tagairt i dtagairt d'iomlán foirgnimh nó déanmhais.
An bhrí atá le “caiteachas ag foirgniú foirgnimh nó déanmhais”.
[1956, F.I., a. 19;
1959, a. 73 (2).]
256.—Ní fholaíonn aon tagairt sa Chaibidil seo do chaiteachas a tabhaíodh ag foirgniú foirgnimh nó déanmhais—
(a) aon chaiteachas a tabhaíodh ag fáil aon talún nó aon cheart i dtalamh nó thar thalamh, ná
(b) aon chaiteachas ag soláthar innealra nó gléasra nó ar aon sócmhainn a measfar maidir le haon bhliain mheasúnachta gur innealra nó gléasra í, ná
(c) aon chaiteachas a bhfuil aon liúntas tugtha nó ar féidir liúntas a thabhairt ina leith, in aghaidh na bliana céanna measúnachta nó in aghaidh aon bhliana measúnachta roimhe sin, faoi alt 244 (3) nó faoi alt 245.
Caiteachas ar ullmhú láithreáin.
[1959, a. 73 (3).]
257.—I gcás ina mbeifear tar éis caiteachas caipitiúil a thabhú ag allmhú, ar gearradh, ag tunalaíocht nó ag cothromú na talún chun an talamh a ullmhú mar láithreán chun innealra nó gléasra a chur isteach, measfar, chun críocha na Caibidle seo, maidir leis an gcaiteachas sin, gur foirgneamh nó déanmhas an t-innealra nó an gléasra.
Tosach feidhme ailt 255 (1) (b), 255 (2), 256 (b) (c) agus 257.
[1959, a. 73 (4).]
258.—Maidir le liúntais foirgníochta tionscail in aghaidh blianta measúnachta dar tosach an 6ú lá d'Aibreán, 1959, nó lá dá éis sin, seachas méideanna a tugadh anall ó aon bhliain mheasúnachta a chríochnaigh roimh an dáta sin, beidh éifeacht ag na forálacha seo a leanas den Chaibidil seo amhail ó dháta tosach feidhm an Achta Airgeadais (Forála Ilghnéitheacha), 1956—
(a) alt 255 (1) (b) agus alt 255 (2),
(b) alt 256 (b) (c), agus
(c) alt 257.
Achomhairc.
[1956, F.I., a. 2.]
259.—Féadfar achomharc a dhéanamh chun na gCoimisinéirí Speisialta ar aon cheist a éireoidh faoin gCaibidil seo amhail mar a fhéadfaí achomharc a dhéanamh i gcoinne measúnachta i leith cánach ioncaim, agus beidh feidhm agus éifeacht dá réir sin ag na forálacha den Acht seo a bhaineann le hachomhairc.
Caibidil III
Illghnéitheach agus Ginearálta
“Caiteachas caipitiúil” faoi ailt 251 agus 254.
[1956, a. 23 (3), 26;
1956, F.I. a. 16 (3) (b).]
260.—Chun críocha ailt 251 agus 254, ní áireofar mar chaiteachas caipitiúil aon chaiteachas is cead a asbhaint nuair a bheifear ag ríomh, chun críocha cánach ioncaim, brabús nó gnóchan trádála nó gairme a bhí á seoladh ag an duine a thabhaigh an caiteachas.
An dáta a tabhaíodh caiteachas.
[1956, a. 23 (4);
1956, F.I., a. 16 (4).]
261.—Chun críocha na Coda seo, measfar gurb é an lá a tabhaíodh aon chaiteachas an lá a tháinig an tsuim a bheidh i gceist chun bheith iníoctha.
An bhrí atá le “bonn-tréimhse”.
[1956, a. 25, 26;
1956, F.I., a. 18.]
262.—(1) Sa Chuid seo; tá le “bonn-tréimhse” an bhrí a thugtar dó leis na forálacha ina dhiaidh seo den alt seo.
(2) I gcás duine a mbeidh liúntas le tabhairt dó faoin gCuid seo, is é a bhonn-tréimhse d'aon bhliain mheasúnachta an tréimhse ar ar a brabúis nó a gnóchain a bheidh cáin ioncaim na bliana sin le ríomh go críochnaitheach faoi Chás I nó faoi Chás II de Sceideal D, i leith na trádála a bheidh i gceist nó, más rud é, de bhua aon fhorála den Acht seo, go mbeidh sé le meas gurb iad brabúis nó gnóchain na tréimhse sin brabúis nó gnóchain aon tréimhse eile, an tréimhse eile sin.
Ar choinníoll, i gcás aon trádála nó gairme—
(a) má théann dhá bhonn-tréimhse isteach ar a chéile, go measfar chun críocha an fho-ailt seo gur sa chéad bhonntréimhse agus ansin amháin atá an tréimhse a bhaineann leo araon;
(b) má tá eatramh idir deireadh na bonn-tréimhse do bhliain mheasúnachta áirithe agus an bhonn-tréimhse don bhliain mheasúnachta ina dhiaidh sin, ansin, murab í an bhliain mheasúnachta ina dhiaidh sin bliain na trádála nó na gairme a bhuanscor, go measfar gur chuid den dara bonn-tréimhse an t-eatramh; agus
(c) má bhíonn eatramh idir deireadh na bonn-tréimhse don bhliain mheasúnachta roimh bhliain na trádála nó na gairme a bhuanscor agus an bhonn-tréimhse do bhliain a buanscoir, go measfar gur cuid den chéad bhonn-tréimhse an t-eatramh.
(3) (a) Déanfar aon tagairt sa choinníoll a ghabhann le fo-alt (2) den alt seo do thrádáil nó gairm a bhuanscor a fhorléiriú mar ní a fholaíonn tagairt do tharlú aon ní a bheidh, faoi aon cheann d'fhorálacha an Achta seo, le meas mar ní is ionann agus trádáil nó gairm a bhuanscor.
(b) Déanfar aon tagairt sa choinníoll sin do dhá thréimhse dul isteach ar a chéile a fhorléiriú mar ní a fholaíonn tagairt do dhá thréimhse comhtheacht le chéile nó do thréimhse a bheith ar áireamh i dtréimhse eile, agus forléireofar dá réir sin tagairtí don tréimhse a bhaineann le gach cheann de dhá thréimhse.
CUID XVI
Liúntais Bhliantúla i Leith Caiteachais Chaipitiúil áirithe ar Fhoirgnimh agus Déanamhais Thionscail, ar Innealra agus Gléasra, ar Phaitinní agus ar Dhreidireacht
Caibidil I
Foirgnimh agus Déanmhais Thionscail: Liúntais Bhliantúla agus Liúntais agus Muirir Chothromaíochta
Léiriú.
[1959, a. 24.]
263.—(1) Sa Chaibidil seo—
ciallaíonn “liúntas foirgníochta tionscail” liúntas faoi Chaibidil II de Chuid XV;
tá le “foirgneamh nó déanmhas tionscail” an brí chéanna atá, de bhua alt 255, leis an abairt sin i gCaibidil II de Chuid XV.
(2) Aon duine a thabhaigh caiteachas ag foirgniú foirgnimh nó déanmhais measfar, chun críocha aon fhorála den Chaibidil seo a thagraíonn dá leas ann an tráth a tabhaíodh an caiteachas, go raibh an leas céanna aige ann a bheadh aige dá mbeadh foirgniú an chéanna críochnaithe an tráth sin.
(3) Gan dochar do cheann ar bith d'fhorálacha eile na Coda seo maidir le hairgead díola, árachais, tarrthála, nó cúitimh a chionroinnt, measfar, chun críocha na Caibidle seo, an tsuim a íocadh ar an leas iomchuí i bhfoirgneamh nó i ndéanmhas a dhíol, nó aon airgead díola eile, árachais, tarrthála nó cúitimh is iníoctha i leith aon fhoirgnimh nó déanmhais, a bheith arna laghdú méid is comhionann le cibé méid di is inchurtha, ar chionroinnt chóir a dhéanamh, i leith sócmhainní is ionann agus caiteachas seachas caiteachas ar féidir liúntas a thabhairt ina leith faoi Chaibidil II de Chuid XV nó faoin gCaibidil seo.
(4) Beidh feidhm ag ailt 256 agus 257 maidir le liúntais agus muirir faoin gCaibidil seo mar atá feidhm acu maidir le liúntais foirgníochta tionscail.
Liúntais bhliantúla.
[1959, a. 25;
1960, a. 41;
1966, a. 28 (3) (a) (b).]
264.—(1) Faoi réir forálacha na Coda seo, i gcás—
(a) aon duine a bheith, i ndeireadh a bhonn-tréimhse d'aon bhliain mheasúnachta, i dteideal leasa i bhfoirgneamh nó déanmhas lena mbaineann an t-alt seo.
(b) inar foirgneamh nó déanmhas tionscail an foirgneamh nó an déanmhas i ndeireadh na bonn-tréimhse sin, agus
(c) inarb é an leas sin an leas iomchuí maidir leis an gcaiteachas caipitiúil a tabhaíodh ag foirgniú an fhoirgnimh nó an déanmhais sin,
tabharfar dó liúntas (dá ngairtear liúntas bliantúil sa Chaibidil seo) ar cóimhéid leis an gcaogadú cuid den chaiteachas sin in aghaidh na bliana measúnachta sin:
Ar choinníoll, maidir le foirgneamh nó déanmhas arb é an 1ú lá d'Eanáir, 1960, nó lá dá éis a tabhaíodh an caiteachas caipitiúil á fhoirgniú agus a bhfuil sé le meas ina thaobh gur foirgneamh nó déanmhas tionscail é mar gheall ar é a úsáid chun críocha thrádáil na hóstóireachta agus maidir le foirgneamh nó déanmhas a bhfuil sé le meas gur foirgneamh nó déanmhas tionscail é mar gheall ar é a úsáid chur torthaí, glasraí nó rudaí eile a fhás i gcúrsa trádáil gharraíodóireacht mhargaidh de réir bhrí alt 54, go mbeidh éifeacht ag an gCuid seo ionann agus dá gcuirfí “leis an deichiú” in ionad “leis an gcaogadú” sna forálacha roimhe seo den fho-alt seo.
(2) Is foirgneamh nó déanmhas lena mbaineann an t-alt seo foirgneamh nó déanmhas más rud é, agus amháin más rud é, gurb é an 30ú lá de Mhéan Fómhair, 1956, nó dáta dá éis sin, a tabhaíodh an caiteachas caipitiúil a tabhaíodh á fhoirgniú.
(3) Más rud é, tráth ar bith ar an 15ú lá d'Aibreán, 1959, nó dá éis sin, go ndéanfar an leas i bhfoirgneamh nó i ndéanmhas arb é an leas iomchuí é maidir le haon chaiteachas a dhíol agus gur foirgneamh nó déanmhas tionscail an foirgneamh nó an déanmhas ansin, i gcás blianta measúnachta a gcríochnóidh na bonn-tréimhsí ina leith tar éis tráth an díola sin, maidir leis an liúntas bliantúil i leith an chaiteachais sin,—
(a) ríomhfar é faoi threoir iarmhair (mar mhínítear sin sna forálacha den Chaibidil seo a bhaineann le caiteachas a dhíscríobh) an chaiteachais sin díreach tar éis an díola, agus
(b) is é bheidh ann an codán den iarmhar sin ar aon a uimhreoir agus arb é an ainmneoir an méid blianta measúnachta a bheidh sa tréimhse—
(i) dar tosach an chéad bhliain mheasúnachta a mbeidh an ceannaiteoir i dteideal liúntais bhliantúil i leith an chaiteachais ina haghaidh nó a mbeadh sé ina theideal sin amhlaidh dá leanadh an foirgneamh nó an déanmhas gach tráth ábhartha de bheith ina fhoirgneamh nó déanmhas tionscail, agus
(ii) dar críoch an caogadú bliain mheasúnachta tar éis na bliana a úsáideadh an foirgneamh nó an déanmhas i gcéaduair,
agus mar sin de i gcás aon díola ina dhiaidh sin:
Ar choinníoll maidir le foirgneamh nó déanmhas arb é an 1ú lá d'Eanáir, 1960, nó lá dá éis a tabhaíodh an caiteachas caipitiúil á fhoirgniú agus a bhfuil sé le meas ina thaobh gur foirgneamh nó déanmhas tionscail é mar gheall ar é a úsáid chun críocha thrádáil na hóstóireachta agus maidir le foirgneamh nó déanmhas a bhfuil sé le meas gur foirgneamh nó déanmhas tionscail é mar gheall ar é a úsáid chun torthaí, glasraí nó rudaí eile a fhás i gcúrsa trádáil gharraíodóireacht mhargaidh de réir bhrí alt 54, go mbeidh éifeacht ag an gCuid seo ionann agus dá gcuirfí “an deichiú bliain” in ionad “an caogadú bliain” sna forálacha roimhe seo den fho-alt seo.
(4) D'ainneoin aon ní sna forálacha roimhe seo den alt seo, ní bheidh méid liúntais bhliantúil a thabharfar do dhuine in aghaidh aon bhliana measúnachta i leith aon chaiteachais níos mó i gcás ar bith ná an méid arb é a bheadh ann, ar leith ón díscríobh a bheadh le déanamh mar gheall ar an liúntas sin a thabhairt, iarmhar an chaiteachais sin i ndeireadh a bhonn-tréimhse don bhliain mheasúnachta sin.
Liúntais chothromaíochta agus muirir chothromaíochta.
[1959, a. 26;
1960, a. 41;
1966, a. 28 (3) (b).]
265.—(1) I gcás ina mbeifear tar éis caiteachas caipitiúil a thabhú, an 30ú lá de Mheán Fómhair, 1956, nó dá éis sin, ag foirgniú foirgnimh nó déanmhais agus teagmhas ar bith acu seo a leanas tarlú le linn an foirgneamh nó an déanmhas a bheith ina fhoirgneamh nó déanmhas tionscail:
(a) an leas iomchuí san fhoirgneamh nó sa déanmhas a dhíol,
(b) an leas sin, agus gur leas léasachta é, a chríochnú ar shlí seachas tríd an duine ina theideal d'fháil an leasa is leas frithdhílse air,
(c) an foirgneamh nó an déanmhas a scartáil nó a dhíthiú nó, gan scartáil ná díthiú a bheith déanta air, é do scor ar fad de bheith á úsáid,
ansin, sna cúinsí a luaitear san alt seo, déanfar liúntas nó muirear (dá ngairtear liúntais cothromaíochta nó muirear cothromaíochta sa Chaibidil seo) a thabhairt don duine, nó, de réir mar a bheidh, a ghearradh ar an duine, a mbeidh teideal aige chun an leasa iomchuí díreach roimh an teagmhas sin tarlú, in aghaidh na bliana measúnachta ina bhonn-tréimhse ar ina haghaidh a tharlóidh an teagmhas sin:
Ar choinníoll—
(i) nach ndéanfar aon liúntas cothromaíochta a thabhairt do dhuine ar bith ná muirear cothromaíochta a ghearradh ar dhuine ar bith in aghaidh aon bliana measúnachta de dhroim aon teagmhais a tharlóidh tar éis deireadh a bhonn-tréimhse don chaogadú bliain mheasúnachta tar éis na bliana a úsáideadh an foirgneamh nó an déanmhas i gcéaduair, agus
(ii) maidir le foirgneamh nó déanmhas arb é an 1ú lá d'Eanáir, 1960, nó lá dá éis a tabhaíodh an caiteachas caipitiúil á fhoirgniú agus a bhfuil sé le meas ina thaobh gur foirgneamh nó déanmhas tionscail é mar gheall ar é a úsáid chun críocha thrádáil na hóstóireachta agus maidir le foirgneamh nó déanmhas a bhfuil sé le meas gur foirgneamh nó déanmhas tionscail é mar gheall ar é a úsáid chun torthaí, glasraí nó rudaí eile a fhás i gcúrsa trádáil gharraíodóireacht mhargaidh de réir bhrí alt 54, go mbeidh éifeacht ag an gCuid seo ionann agus dá gcuirfí “deichiú bliain” in ionad “chaogadú bliain” sna forálacha roimhe seo den fho-alt seo.
(2) I gcás nach mbeidh aon airgead díola, árachais, tarrthála nó cúitimh ann, nó i gcás inar mó ná an t-airgead sin iarmhar an chaiteachais, díreach roimh an teagmhas, tabharfar liúntas cothromaíochta agus is é a mhéid a bheidh ann méid an iarmhair sin nó, de réir mar a bheidh, méid is comhionann le breis an iarmhair thar an airgead sin.
(3) Más mó an t-airgead díola, árachais, tarrthála nó cúitimh ná iarmhar an chaiteachais, más aon iarmhar é, díreach roimh an teagmhas, gearrfar muirear cothromaíochta agus is é méid ar a ngearrfar é méid is comhionann leis an mbreis, nó, más nialas d'iarmhar é, leis an airgead sin.
(4) Más rud é nach mbeifear tar éis liúntas bliantúil a thabhairt in aghaidh aon bhliana de na blianta measúnachta iomchuí (mar a mhínítear chun críocha an fho-ailt seo), beidh éifeacht ag fo-ailt (2) agus (3) faoi réir an mhodhnaithe go ndéanfar méid an liúntais chothromaíochta, nó, de réir mar a bheidh, an méid ar a mbeidh an muirear cothromaíochta le gearradh, a laghdú tríd an gcodán a fheidhmiú maidir leis arb é a uimhreoir an méid blianta measúnachta iomchuí ar tugadh liúntas bliantúil ina n-aghaidh i leith an chaiteachais agus arb é a ainmneoir an méid iomlán blianta measúnachta iomchuí.
San fho-alt seo, ciallaíonn “blianta measúnachta iomchuí” na blianta measúnachta uile tar éis na bliana sin a úsáideadh an foirgneamh nó an déanmhas i gcéaduair chun críche ar bith suas go dtí an bhliain (agus an bhliain sin a áireamh) a tharla an teagmhas is cúis leis an liúntas nó an muirear:
Ar an gcoinníoll go gciallaíonn an abairt sin, i gcás an foirgneamh nó an déanmhas a dhíol roimh an teagmhas sin ach an 15ú lá d'Aibreán, 1959, nó dá éis, agus gur foirgneamh nó déanmhas tionscail é an trath sin, na blianta measúnachta uile—
(a) a dtabharfar liúntas bliantúil ina n-aghaidh mar gheall ar gurbh fhoirgneamh nó déanmhas tionscail an foirgneamh nó an déanmhas tráth ar bith idir an díol agus an teagmhas, nó, má rinneadh níos mó ná díol amháin den sórt sin, idir an díol deiridh acu sin agus an teagmhas, nó
(b) a mbeadh liúntas bliantúil le tabhairt ina leith dá mba fhoirgneamh nó déanmhas tionscail an foirgneamh nó an déanmhas gach tráth idir an díol, nó, cibé acu é, idir an díol deiridh acu sin, agus an teagmhas.
(5) D'ainneoin aon ní sna forálacha roimhe seo den alt seo, ní bheidh, i gcás ar bith, an méid a ngearrfar muirear cothromaíochta maidir leis ar dhuine i leith aon chaiteachais ag foirgniú foirgnimh nó déanmhais níos mó ná méid an liúntas foirgníochta tionscail a tugadh dó, má tugadh, i leith an chaiteachais sin mar aon le méid aon liúntas bliantúla a tugadh dó i leith an chaiteachais sin in aghaidh blianta measúnachta ar chríochnaigh a bhonn-tréimhsí ina leith ar dháta, nó roimh dháta, an teagmhais is cúis leis an muirear.
Caiteachas a dhíscríobh agus an bhrí atá le “iarmhar caiteachais”.
[1959, a. 27;
1960, a. 41;
1966, a. 28 (3) (a).]
266.—(1) Aon chaiteachas a tabhaíodh ag foirgniú aon fhoirgnimh nó déanmhais measfar, chun críocha na Caibidle seo, go ndearnadh é a dhíscríobh an méid agus amhail na tráthanna a shonraítear ina dhiaidh seo san alt seo, agus déanfar tagairtí sa Chaibidil seo d'iarmhar aon chaiteachais den sórt sin a fhorléiriú dá réir sin.
(2) Má thugtar liúntas foirgníochta tionscail i leith an chaiteachais, déanfar méid an liúntais sin a dhíscríobh amhail an tráth a úsáideadh an foirgneamh nó an déanmhas i gcéaduair.
(3) Más rud é go ndéanfar, de dhroim gurb fhoirgneamh nó déanmhas tionscail tráth ar bith an foirgneamh nó an déanmhas, liúntas bliantúil a thabhairt in aghaidh aon bhliana measúnachta i leith an chaiteachais, déanfar méid an liúntais sin a dhíscríobh amhail an tráth sin:
Ar choinníoll go ndéanfar, i gcás teagmhas tarlú an tráth sin is cúis nó a fhéadfadh a bheith ina chúis le liúntas cothromaíochta nó muirear cothromaíochta, an méid a ordaítear a dhíscríobh leis an bhfo-alt seo amhail an tráth sin a chur i gcuntas nuair a bheifear ag ríomh iarmhar an chaiteachais sin díreach roimh an teagmhas sin d'fhonn a chinneadh an bhfuil aon liúntas cothromaíochta le tabhairt nó muirear cothromaíochta le gearradh agus, má tá, cad é an liúntas a bheidh le tabhairt nó cad é an muirear a bheidh le gearradh.
(4) Más rud é, i gcás aon bhliana measúnachta tar éis na bliana a úsáideadh an foirgneamh nó an déanmhas i gcéaduair, nach mbeidh aon liúntas bliantúil le tabhairt do dhuine ar bith i leith an chaiteachais, ansin, faoi réir forálacha an fho-ailt seo agus fho-alt (5), measfar méid is comhionann leis an gcaogadú cuid den chaiteachas a bheith díscríofa amhail ag deireadh na bliana measúnachta roimhe sin:
Ar choinníoll—
(a) i gcás bliana measúnachta a thosóidh an 6ú d'Aibreán, 1960, nó dá éis sin, nach mbeidh feidhm ag an bhfo-alt seo chun críche ar bith má ba fhoirgneamh nó déanmhas tionscail an foirgneamh nó an déanmhas an lá roimh thosach na bliana measúnachta;
(b) i gcás ina mbeidh feidhm ag an bhfo-alt seo i leith bliana measúnachta a thosóidh mar a dúradh, gurb é an méid a bheidh le díscríobh, má dhíoltar an foirgneamh nó an déanmhas an 15ú lá d'Aibreán, 1959, nó dá éis sin, agus gur foirgneamh nó déanmhas tionscail é an tráth sin, an méid a bheadh le díscríobh—
(i) dá mba éard an foirgneamh nó an déanmhas foirgneamh nó déanmhas tionscail a bhí á úsáid an lá roimhe sin a dúradh chun críocha trádála a bhí á seoladh ag duine ag a raibh teideal chun an leasa iomchuí san fhoirgneamh nó sa déanmhas,
(ii) dá mba é an lá roimhe sin a dúradh a chríochnaigh bonn-tréimhse an duine sin don bhliain mheasúnachta, agus
(iii) gur tugadh liúntas bliantúil dó dá réir sin don bhliain mheasúnachta, agus
(c) maidir le foirgneamh nó déanmhas arb é an 1ú lá d'Eanáir, 1960, nó lá dá éis a tabhaíodh an caiteachas caipitiúil á fhoirgniú agus a bhfuil sé le meas ina thaobh gur foirgneamh nó déanmhas tionscail é mar gheall ar é a úsáid chun críocha thrádáil na hóstóireachta agus maidir le foirgneamh nó déanmhas a bhfuil sé le meas gur foirgneamh nó déanmhas tionscail é mar gheall ar é a úsáid chun torthaí, glasraí nó rudaí eile a fhás i gcúrsa trádáil gharraíodóireacht mhargaidh de réir bhrí alt 54, go mbeidh éifeacht ag an gCuid seo ionann agus dá gcuirfí “leis an deichiú” in ionad “leis an gcaogadú” sna forálacha roimhe seo den fho-alt seo.
(5) Más rud é go ngearrfar, ar ócáid díola, muirear cothromaíochta i leith an chaiteachais, díscríobhfar, amhail tráth an díola, an bhreis a bheidh ag iarmhar an chaiteachais roimh an díol ar ghlantoradh an díola.
(6) Más rud é go ngearrfar, ar ócáid díola, muirear cothromaíochta i leith an chaiteachais, measfar, chun críocha na Caibidle seo, iarmhar an chaiteachais a bheith méadaithe, amhail tráth an díola, an méid ar a ngearrfar an muirear.
An tslí ina dtabharfar liúntais agus ina ngearrfar muirir.
[1959, a. 28;
1963, Cuid IX.]
267.—(1) Ach amháin sna cásanna a luaitear sna forálacha seo a leanas den alt seo, déanfar aon liúntas a thabharfar do dhuine nó aon mhuirear a ghearrfar air faoi na forálacha roimhe seo den Chaibidil seo, a thabhairt dó nó a ghearradh air nuair a bheifear ag muirearú brabús nó gnóchan a thrádála.
(2) Tabharfar liúntas bliantúil do dhuine in aghaidh bliana measúnachta ar mhodh urscaoileadh nó aisíoc cánach má bhíonn a leas faoi réir aon léasa i ndeireadh a bhonn-tréimhse don bhliain mheasúnachta sin.
(3) Tabharfar liúntas cothromaíochta do dhuine ar mhodh urscaoileadh nó aisíoc cánach má bhíonn a leas faoi réir aon léasa díreach roimh an teagmhas is cúis leis an liúntas.
(4) Gearrfar muirear cothromaíochta ar dhuine faoi Chás VI de Sceideal D má bhíonn a leas faoi réir aon léasa díreach roimh an teagmhas is cúis leis an muirear.
(5) Liúntas ar bith a bheidh, faoi na forálacha roimhe seo den alt seo, le tabhairt ar mhodh urscaoileadh nó aisíoc cánach beidh sé ar fáil go príomha in aghaidh an ioncaim seo a leanas:
(a) ioncam a mhuirearófar i leith cánacha faoi Sceideal A i leith aon áitribh arbh éard é nó ina raibh, tráth ar bith sa bhliain, foirgneamh nó déanmhas tionscail,
(b) ioncam a mhuirearófar i leith cánach faoi Chás IV de Sceideal D i leith aon chíosa is iníoctha i leith aon áitribh den sórt a dúradh, nó
(c) ioncam is ábhar muirir chothromaíochta faoin gCaibidil seo.
An bhrí atá le “an leas iomchuí”.
[1959, a. 29.]
268.—(1) Faoi réir forálacha an ailt seo, ciallaíonn “an leas iomchuí” sa Chaibidil seo, maidir le haon chaiteachas a tabhaíodh ag foirgniú foirgnimh nó déanmhais, an leas san fhoirgneamh nó sa déanmhas sin a raibh teideal chuige ag an duine a thabhaigh an caiteachas nuair a thabhaigh sé é.
(2) Má bhíonn duine agus é ag tabhú caiteachais ag foirgniú foirgnimh nó déanmhais, i dteideal dhá leas nó níos mó san fhoirgneamh nó sa déanmhas, agus gur leas frithdhílse i leith na leas eile go léir leas áirithe acu sin, is é an leas sin an leas iomchuí chun críocha na Caibidle seo.
(3) Ní scoirfidh leas de bheith ina leas iomchuí chun críocha na Caibidle seo de dhroim bunú aon léasa nó leasa eile a mbeidh an leas sin faoina réir, agus más leas léasachta an leas iomchuí agus go múchfar é mar gheall ar é a ghéilleadh, ná ar an duine a mbeidh teideal aige chuige d'fháil an leasa is leas frithdhílse ina leith, tiocfaidh an leas a gcumascfaidh an leas léasachta leis chun bheith, air sin, ina leas iomchuí.
Forálacha speisialta maidir le léasanna.
[1959, a. 30.]
269.—(1) I gcás léasaí aon fhoirgnimh nó déanmhais d'fhanúint i seilbh an chéanna le toiliú an léasóra, tar éis an léas a fhoirceannadh gan léas nua a bheith deonaithe dó, measfar, chun críocha na Caibidle seo, an léas sin do leanúint ar marthain an fad a fhanfaidh sé i seilbh mar a dúradh.
(2) I gcás ina ndéanfar, ar léas a fhoirceannadh, léas nua a dheonú don léasaí de dhroim teideal a bheith aige ó reacht chun léasa nua nó de bhun roghan a bheidh ar fáil aige faoi théarmaí an chéad léasa, beidh éifeacht ag forálacha na Caibidle seo ionann is dá mbeadh an dara léas ar leanúint as an gcéad léas.
(3) I gcás ina ndéanfaidh an léasóir, ar léas a fhoirceannadh, suim ar bith a íoc leis an léasaí i leith foirgneamh nó déanmhas a bheidh ar áireamh sa léas, beidh éifeacht ag forálacha na Caibidle seo amhail is dá mba rud é gur tháinig deireadh leis an léas de dhroim é a ghéilleadh i gcomaoin na híocaíochta.
Foirgneamh nó déanmhas tionscail as úsáid go sealadach.
[1959, a. 31;
1965, a. 55 (4).]
270.—(1) Chun críche na Caibidle seo, ní mheasfar foirgneamh nó déanmhas do scor ar fad de bheith á úsáid de dhroim é a bheith as úsáid go sealadach an 15ú lá d'Aibreán, 1959, nó dá éis sin, agus más rud é, díreach roimh aon tréimhse neamhúsáide sealadaí dar tosach an dáta sin nó dáta dá éis, gur foirgneamh nó déanmhas tionscail foirgneamh nó déanmhas, measfar é do leanúint de bheith ina fhoirgneamh nó déanmhas tionscail i gcaitheamh na tréimhse neamhúsáide sealadaí.
(2) D'ainneoin aon fhorála eile den Chuid seo maidir leis an modh ina ndéanfar liúntais a thabhairt agus muirir a ghearradh, más rud é, de dhroim forálacha fho-alt (1), go measfar foirgneamh do leanúint de bheith ina fhoirgneamh nó déanmhas tionscail agus é as úsáid go sealadach, ansin—
(a) má tharlaíonn, ar an ócáid dheiridh a bhí an foirgneamh nó an déanmhas á úsáid mar fhoirgneamh nó déanmhas tionscail, go raibh sé á úsáid chun críocha trádála ar buanscoireadh di ó shoin, nó
(b) má tharlaíonn, ar an ócáid dheiridh a bhí an foirgneamh nó an déanmhas á úsáid mar fhoirgneamh nó déanmhas tionscail, go raibh an leas iomchuí ann faoi réir léasa ar tháinig deireadh leis ó shoin,
déanfar aon liúntas bliantúil nó liúntas cothromaíochta a bheidh le tabhairt do dhuine ar bith i leith an fhoirgnimh nó an déanmhais aon tréimhse a leanfaidh an úsáid shealadach tar éis scor de trádáil nó deireadh a theacht leis an léas a thabhairt ar mhodh urscaoileadh nó aisíoc cánach, agus déanfar aon mhuirear cothromaíochta a bheidh le gearradh ar dhuine ar bith i leith an fhoirgnimh nó an déanmhais i gcaiteamh na tréimhse sin a ghearradh faoi Chás VI de Sceideal D.
(3) An tagairt atá san alt seo do bhuanscor de thrádáil ní fholaíonn sí tagairt do tharlú aon teagmhais a mbeidh sé le meas, de bhua aon cheann d'fhorálacha an Achta seo, gur theagmhas é is ionann agus scor den trádáil.
Caibidil II
Innealra agus Gléasra: Liúntais Chothromaíochta agus Muirir Chothromaíochta
Léiriú.
[1959, a. 33;
1965, a. 2 (b).]
271.—Sa Chaibidil seo—
ciallaíonn “liúntas tosaigh” liúntas faoi Chaibidil 1 de Chuid XV;
ciallaíonn “liúntas taighde eolaíochta”—
(a) maidir le haon chaiteachas a tabhaíodh roimh an 6ú lá d'Aibreán, 1965, méid iomlán aon liúntas a tugadh i leith an chaiteachais sin faoi alt 244 (3) arna mhéadú méid aon liúntais a tugadh faoi alt 244 (4) (b) nó, de réir mar a bheidh, arna laghdú aon mhéid a measfar gur fáltas trádála é de bhun alt 244 (4) (c), agus
(b) maidir le haon chaiteachas a tabhaíodh an 6ú lá d'Aibreán, 1965, nó dá éis sin, méid aon liúntais a tugadh i leith an chaiteachais sin faoi alt 244 (3) arna laghdú aon mhéid a measfar gur fháltas trádála é de bhun alt 244 (4) (c) mar a bhaineann sé le caiteachas faoina ndeachthas an dáta sin nó dá éis;
ciallaíonn “liúntas caithimh agus cuimilte” asbhaint arna lamháil faoi alt 241.
Liúntais chothromaíochta agus muirir chothromaíochta.
[1959, a. 34.]
272.—(1) Faoi réir forálacha an ailt seo, má tharlaíonn aon teagmhas acu seo a leanas i gcás aon innealra nó gléasra ar tugadh liúntas tosaigh nó liúntas caithimh agus cuimilte ina leith in aghaidh aon bhliana measúnachta do dhuine agus é ag seoladh trádala:
(a) aon teagmhas a tharlóidh tar éis an trádáil a bhunú agus roimh bhuanscor di trína scoirfidh an t-innealra nó an gléasra de bheith ina mhaoin dá chuid féin ag an duine a bheidh ag seoladh na trádála (cibé acu ar an innealra nó ar an ngléasra a dhíol é nó in aon chúinsí eile de shaghas ar bith),
(b) aon teagmhas a tharlóidh mar a dúradh trína mbuanscoirfear den innealra nó den ghléasra (agus é i gcónaí ina mhaoin dá chuid féin ag an duine a bheidh ag seoladh na trádála) de bheith á úsáid chun críocha trádála a bheidh á seoladh aige,
(c) buanscor den trádáil, gan an t-innealra nó an gléasra do scor roimhe sin de bheith ina mhaoin dá chuid féin an duine a bheidh ag seoladh na trádála,
déanfar, sna cúinsí a luaitear san alt seo, liúntas nó muirear (dá ngairtear liúntas cothromaíochta nó muirir cothromaíochta sa Chaibidil seo) a thabhairt don duine sin, nó, de réir mar bheidh, a ghearradh ar an duine sin in aghaidh na bliana measúnachta ina bhonn-tréimhse ar ina haghaidh a tharlóidh an teagmhas.
(2) I gcás nach mbeidh aon airgead díola, árachais, tarrthála nó cúitimh ann nó i gcás inar mó ná an t-airgead sin ná an méid caipitil a bheidh caite ag an duine sin ag soláthar innealra nó gléasra agus a mbeidh liúntas gan tabhairt fós ina leith amhail tráth an teagmhais, tabharfar liúntas cothromaíochta, agus is é an méid a bheidh ann méid an chaiteachais a mbeidh liúntas gan tabhairt fós ina leith mar a dúradh, nó, de réir mar a bheidh, méid is comhionann le breis an chaiteachais sin ar an airgead sin.
(3) Más mó an t-airgead díola, árachais, tarrthála nó cúitimh ná an méid, más aon mhéid é, den chaiteachas sin a mbeidh liúntas gan tabhairt fós ina leith amhail tráth an teagmhais, gearrfar muirear cothromaíochta, agus is é méid ar a ngearrfar é méid is comhionann leis an mbreis nó, más nialas an méid a mbeidh liúntas gan tabhairt fós ina leith, is comhionann leis an airgead sin.
(4) D'ainneoin aon ní i bhfo-alt (3), ní bheidh an méid ar a ngearrfar muirear cothromaíochta ar dhuine níos mó, i gcás ar bith, ná comhiomlán na méideanna seo a leanas:
(a) méid an liúntais thosaigh a thabharfar dó, má thugtar, i leith an chaiteachais a bheidh i gceist,
(b) méid aon liúntais chaithimh agus chuimilte a thabharfar dó i leith an innealra nó an ghléasra a bheidh i gceist,
(c) méid aon liúntais thaighde eolaíochta a thabharfar dó i leith an chaiteachais, agus
(d) méid aon liúntais chothromaíochta a tugadh dó roimhe sin i leith an chaiteachais.
(5) Más rud é, maidir le haon innealra nó gléasra, go dtarlóidh teagmhas lena mbainfidh mír ar bith de mhíreanna (a), (b) agus (c) d'fho-alt (1) agus go dtarlóidh teagmhas eile dá éis lena mbainfidh aon mhír de na míreanna sin, ní áireofar an teagmhas is déanaí acu mar theagmhas is cúis le liúntas cothromaíochta nó le muirear cothromaíochta i leith an innealra nó an ghléasra sin.
Rogha i gcás ina gcuirfear innealra nó gléasra in ionad innealra nó gléasra.
[1959, a. 35 (1) (2).]
273.—(1) Má dhéanann úinéir innealra nó gléasra a mbeidh aon teagmhas dá luaitear in alt 272 (1) tar éis tarlú ina chás innealra nó gléasra a chur in ionad an innealra nó an ghléasra chéadluaite agus go mbeidh muirir cothromaíochta le gearradh air mar gheall ar an teagmhas sin nó go mbeadh, mura mbeadh forálacha an fho-ailt seo, muirear cothromaíochta le gearradh air mar gheall air, ansin, má roghnaíonn sé amhlaidh trí fhógra i scríbhinn a thabhairt don chigire cánach, beidh éifeacht ag na forálacha seo a leanas:
(a) má bíonn an méid ar a ngearrfaí an muirear níos mó ná an caiteachas caipitiúil a tabhaíodh ag soláthar an innealra nó an ghléasra nua—
(i) ní ghearrfar an muirear ach amháin ar mhéid is comhionann leis an difear,
(ii) ní thabharfar aon liúntas tosaigh, aon liúntas cothromaíochta ná aon liúntas caithimh agus cuimilte i leith an innealra nó an ghléasra nua ná i leith an chaiteachais a tabhaíodh á sholáthar, agus
(iii) nuair a bheifear a bhreithniú an bhfuil aon mhuirear cothromaíochta, agus má tá cad é an muirir cothromaíochta atá, le gearradh i leith an chaiteachais leis an innealra nó an gléasra nua, measfar liúntais tosaigh is comhionann le hiomlán an chaiteachais sin a bheith tugtha i leith an chaiteachais sin;
(b) más comhionann an caiteachas caipitiúil a tabhaíodh ag soláthar an innealra nó an ghléasra nua agus an méid ar a ngearrfaí an muirear, nó más mó é ná an méid sin—
(i) ní ghearrfar an muirear,
(ii) déanfar méid aon liúntais thosaigh i leith an chaiteachais sin agus méid aon liúntais chaithimh agus chuimilte a ríomh amhail is dá mbeadh an caiteachas laghdaithe an méid ar a mbeifí tar éis an muirear a ghearradh, agus
(iii) nuair a bheifear a bhreithniú an bhfuil aon liúntas cothromaíochta le tabhairt nó aon mhuirear cothromaíochta le gearradh i leith an innealra nó an ghléasra nua, agus má tá cad é an liúntas cothromaíochta nó an muirear cothromaíochta é, measfar gur tugadh ina leith liúntas tosaigh is comhionann leis an méid ar a ngearrfaí an muirear, i dteannta aon liúntais thosaigh a tugadh iarbhír ina leith.
(2) I gcás aon roghnú a dhéanamh den sórt a luaitear in alt 243, ní thabharfar aon liúntas cothromaíochta i leith an innealra nó an ghléasra a gcuirfear innealra nó gléasra ina ionad.
An bhrí atá le tagairtí do mhéid nach bhfuil liúntas tugtha ina leith.
[1959, a. 36.]
274.—Na tagairtí sa Chaibidil seo don méid d'aon chaiteachas a tabhaíodh ag soláthar innealra nó gléasra agus a mbeidh liúntas gan tabhairt ina leith fós amhail aon tráth áirithe, forléireofar iad mar thagairtí do mhéid an chaiteachais sin lúide—
(a) aon liúntas tosaigh a tugadh nó a mheastar faoin gCaibidil seo a bheith tugtha ina leith don duine a thabhaigh é,
(b) aon liúntais chaithimh agus chuimilte a tugadh nó a mheastar faoin gCaibidil seo a bheith tugtha dó i leith an innealra nó an ghléasra ar i ndáil lena sholáthar a tabhaíodh an caiteachas, agus ar liúntais iad in aghaidh aon bhliana measúnachta sa bhonn-tréimhse ar ina leith a tharlaíonn an tráth iomchuí nó in aghaidh aon bhliana measúnachta roimhe sin,
(c) aon liúntas taighde eolaíochta a tugadh dó i leith an chaiteachais, agus
(d) aon liúntas cothromaíochta a tugadh dó i leith an chaiteachais.
Feidhm maidir le comhpháirtíochtaí.
[1959, a. 37;
1965, a. 55 (5) (6) (7).]
275.—(1) I gcás aon teagmhas is cúis nó d'fhéadfadh a bheith ina chúis le liúntas cothromaíochta nó muirear cothromaíochta i leith innealra nó gléasra tarlú tar éis trádáil a bhunú agus an tráth nó roimh an tráth a bhuanscoirfear di ar trádáil í a bheidh tráth ar bith á seoladh i gcomhpháirtíocht, déanfar, faoi réir alt 72, aon liúntas cothromaíochta nó muirear cothromaíochta a bheidh, dá mba é an duine céanna a bhí ag seoladh na trádála i gcónaí, le tabhairt dó nó le gearradh air i leith an innealra nó an ghléasra sin mar gheall ar an teagmhas sin a thabhairt don duine nó do na daoine, nó a ghearradh ar an duine nó ar na daoine, a bheidh ag seoladh na trádála an bhliain mheasúnachta sa bhonntréimhse arb ina haghaidh a tharlóidh an teagmhas sin, agus déanfar méid aon liúntais nó muirir den sórt sin a ríomh amhail is dá mba é an duine nó dá mba iad na daoine sin a bhí ag seoladh na trádála i gcónaí agus gurb eisean nó iadsan a rinne nó gur leis-sean nó leosan a rinneadh gach ní a rinneadh ag nó lena réamhtheachtaithe ag seoladh na trádála sin:
Ar choinníoll, nuair a bheifear ag feidhmiú forálacha alt 272 (4) maidir le haon liúntas cothromaíochta den sórt sin, nach measfar, i gcás na n-asbhaintí agus na liúntas a lamháladh nó a tugadh i leith an innealra nó an ghléasra in aghaidh na bliana dar tosach an 6ú lá d'Aibreán, 1959, nó in aghaidh aon bhliana measúnachta níos luaithe ná sin, go bhfolaíonn siad sin asbhaintí nó liúntais a tugadh do dhaoine, nó is inchurtha i leith scaireanna daoine, nach raibh, ina n-aonar nó i gcomhpháirtíocht le daoine eile, ag seoladh na trádála i dtús na bliana dar tosach an 6ú lá d'Aibreán, 1959.
(2) Nuair a bheifear ag muirearú brabús nó gnóchan trádála a bhí á seoladh i gcomhpháirtíocht, lamhálfar, tabharfar agus gearrfar na liúntais chéanna, na hasbhaintí céanna agus na muirir chéanna i leith innealra nó gléasra a úsáideadh chun críocha na trádála sin agus ba le comhpháirtí amháin nó níos mó de na comhpháirtithe ach nár mhaoin chomhpháirtíochta agus a bheadh le lamháil, le tabhairt nó le gearradh dá mba leis na comhpháirtithe uile gach tráth ábhartha an t-innealra nó an gléasra agus gur mhaoin chomhpháirtíochta an céanna agus go ndearnadh ag nó leis na comhpháirtithe uile gach ní a rinneadh ag nó le aon chomhpháirtí áirithe acu i ndáil leis an gcéanna.
(3) D'ainneoin aon ní in alt 272, ní dhéanfar díol nó bronnadh innealra nó gléasra a úsáideadh chun críocha trádála a bhí á seoladh i gcomhpháirtíocht, ar díol nó bronnadh é ag ceann amháin nó níos mó, de na comhpháirtithe le ceann amháin nó níos mó, nó ar cheann amháin níos mó, de na comhpháirtithe, a áireamh mar theagmhas is cúis le liúntas cothromaíochta nó muirear cothromaíochta má leantar den innealra nó an gléasra a úsáid tar éis an díola nó an bhronnta chun críocha na trádála sin.
(4) Ná tagairtí i bhfo-ailt (2) agus (3) d'úsáid chun críocha trádála ní fholaíonn siad tagairtí d'úsáid de bhun ligin ag an gcomhpháirtí nó na comhpháirtithe áirithe chun na comhpháirtíochta ná d'úsáid i gcomaoin aon íocaíocht a thabhairt don chomhpháirtí nó do na comhpháirtithe áirithe is féidir a asbhaint le linn brabúis nó gnóchain na trádála a bheith á ríomh.
Innealra nó gléasra a úsáideadh go páirteach chun críocha nach críocha trádála.
[1959, a. 38.]
276.—I gcás teagmhas tarlú is cúis nó d'fhéadfadh a bheith ina chúis le liúntas cothromaíochta a bheith le tabhairt d'aon duine, nó muirear cothromaíochta a bheith le gearradh ar aon duine, agus maidir leis an innealra nó an gléasra lena mbainfidh gur innealra nó gléasra é a d'úsáid an duine sin chun críocha trádála a bhí á seoladh aige agus a úsáideadh chun críocha eile freisin, ansin, nuair a bheifear ag cinneadh méid an liúntais nó, de réir mar a bheidh, an mhéid ar a mbeidh an muirear le gearradh, tabharfar aird ar na himthosca iomchuí uile agus, go háirithe, ar mhéid na húsáide chun na gcríocha eile sin, agus tabharfar dó liúntas a mbeidh ann cibé méid, nó, de réir mar a bheidh, gearrfar air muirear a mbeidh ann cibé méid, a bheidh cóir, réasúnach
Liúntais chothromaíochta agus muirir chothromaíochta a ríomh i gcásanna áirithe.
[1959, a. 39.]
277.—(1) I gcás teagmhas tarlú is cúis nó d'fhéadfadh a bheith ina chúis le liúntas cothromaíochta a thabhairt nó muirear cothromaíochta a ghearradh i leith innealra nó gléasra, gurb éard é an teagmhas buanscor den trádáil, agus, tráth nó um thráth an scoir, go dtarlóidh, maidir leis an innealra nó an gléasra, aon teagmhas den sórt a luaitear i míreanna (a) go (c) den mhíniú ar “airgead díola, árachais, tarrthála nó cúitimh” atá in alt 304, nach é bheidh sa teagmhas díol ar phraghas níos lú ná an praghas margaidh oscailte seachas díol lena mbaineann alt 299, ansin, d'fhonn a chinneadh—
(a) an dtagann liúntas cothromaíochta nó muirear cothromaíochta den scor, agus, má thagann,
(b) méid an liúntais nó, de réir mar bheidh, an méid ar a bhfuil an muirear le gearradh,
measfar gurb é méid an ghlanfháltais, an chúitimh, an fháltais nó an airgid árachais a luaitear sna míreanna sin (a) go (c) a thiocfaidh den teagmhas deiridh a luaitear méid an airgid díola, árachais, tarrthála nó chúitimh a thiocfaidh ar bhuanscor den trádáil.
(2) (a) Faoi réir fho-ailt (3) agus (5), beidh éifeacht ag mír (b) den fho-alt seo má tharlaíonn teagmhas is cúis nó d'fhéadfadh a bheith ina chúis le liúntas cothromaíochta nó muirear cothromaíochta i leith innealra nó gléasra, agus—
(i) gurb éard é an teagmhas buanscor den trádáil agus láithreach i ndiaidh trátha an scoir go leanfaidh an t-innealra nó an gléasra de bheith ina mhaoin dá chuid féin ag an duine a bhí ag seoladh na trádála díreach roimh an tráth sin agus gur cás é nach mbaineann fo-alt (1) leis,
(ii) gurb é an teagmhas buanscor den trádáil agus go ndéanfar, tráth an scoir, an t-innealra nó an gléasra a dhíol ar phraghas níos lú ná an praghas margaidh oscailte, agus nach díol é lena mbaineann alt 299, nó go dtabharfar an t-innealra nó an gléasra in aisce,
(iii) gurb éard é an teagmhas díol an innealra nó an gléasra ar phragas níos lú ná an praghas margaidh oscailte, nach díol lena mbaineann an t-alt sin 299, nó gurb éard é an t-innealra nó an ghléasra a bhronnadh, nó
(iv) gurb éard é an teagmhas go dtarlóidh, tar éis an trádáil a bhunú agus sula mbuanscoirfear di, go scoirfidh an t-innealra nó an gléasra go buan de bheith á úsáid chun críocha trádála a bheidh á seoladh ag an duine a bheidh ag seoladh na trádála céadluaite, agus go scoirfidh sé amhlaidh de dhroim an duine sin d'aistriú an innealra nó an ghléasra chun úsáide eile nó, ar aistriú a dhéanamh ar an trádáil nach meastar go dtagann buanscor den trádáil de, de dhroim an t-aisteoir do choimeád an innealra nó an ghléasra.
(b) Chun a chinneadh an bhfuil liúntas cothromaíochta le tabhairt nó muirear cothromaíochta le gearradh agus, má tá, cad é méid an liúntais nó, de réir mar a bheidh, an méid ar a mbeidh an muirear le gearradh, áireofar an teagmhas amhail is dá mba chúis é le hairgead díola, árachais, tarrthála nó cúitimh de mhéid is comhionann le praghas margaidh oscailte an innealra nó an ghléasra.
(3) Ní fholaíonn tagairtí i bhfo-alt (2) do dhíol innealra nó gléasra ar phraghas níos lú ná an praghas margaidh oscailte tagairtí do dhíol i gcúinsí de shórt go ndéanfar cáin ioncaim a mhuirearú faoi Sceideal E de bhua forálacha Chaibidil III de Chuid V, agus ní bheidh feidhm ag fo-alt (2) (b) de dhroim an t-innealra nó an gléasra a bhronnadh má tugadh an t-innealra nó an gléasra in aisce i gcúinsí den sórt a dúradh.
(4) Faoi réir forálacha fho-alt (5), i gcás ina mbeidh éifeacht ag fo-alt (2) (b) de dhroim an t-innealra nó an gléasra a bhronnadh ar dhuine ar bith nó a dhíol le duine ar bith agus go nglacfaidh nó go gceannóidh an duine sin é lena úsáid chun críocha trádála a sheolann sé, ansin, nuair a bheifear á chinneadh an bhfuil aon liúntais chaithimh agus chuimilte nó aon liúntais chothromaíochta le tabhairt nó aon mhuirear chothromaíochta le gearradh i ndáil leis an trádáil sin, agus, má tá, cad iad na liúntais nó na muirir iad, is é an toradh céanna a bheidh dá dhroim sin a bheadh air agus dá mba ar an bpraghas margaidh oscailte a bhí an fáltaí nó an ceannaitheoir tar éis an t-innealra nó an gléasra a cheannach.
(5) Más rud é, i gcás lena mbaineann fo-alt (4), go ndéanfaidh an fáltaí nó an ceannaitheoir agus an deontóir nó an díoltóir, trí fhógra i scríbhinn chun an chigire, a roghnú amhlaidh i gcomhar le chéile, beidh éifeacht ag na forálacha seo a leanas:
(a) beidh éifeacht ag fo-alt (2) (b) agus ag fo-alt (4) amhail is dá gcuirfí in ionad na dtagairtí don phraghas margaidh oscailte tagairtí don phraghas sin nó do mhéid an chaiteachais a tabhaíodh ag soláthar an innealra nó an ghléasra a mbeidh liúntas gan tabhairt fós ina leith díreach roimh an mbronnadh nó an díol, cibé acu is lú;
(b) d'ainneoin aon ní sa Chaibidil seo, gearrfar cibé muirear cothromaíochta, más ann, ar an bhfáltaí nó ar an gceannaitheoir ar aon teagmhas tarlú tar éis dáta a bhronnta nó an díola a bheadh le gearradh ar an deontóir nó ar an díoltóir dá leanadh an deontóir nó an díoltóir de bheith ina úinéir ar an innealra nó an gléasra agus dá ndéanadh sé gach ní agus go lamhálfaí dó gach liúntas i ndáil leis an gcéanna a rinne an fáltaí nó an ceannaitheoir nó a lamháladh don fháltaí nó don cheannaitheoir.
(6) San alt seo ciallaíonn “praghas margaidh oscailte”, maidir le haon innealra nó gléasra, an praghas a rachadh an t-innealra nó an gléasra dá ndíolfaí ar an margadh oscailte é tráth an teagmhais áirithe sin.
Rogha i gcás comharbais faoi uacht nó díthiomnacht.
[1959, a. 40.]
278.—I gcás duine do theacht i gcomharbas trádála mar thairbhí faoi-uacht ní ar dhíthiomnacht dhuine mhairbh a bhí ag seoladh na trádála sin, beidh éifeacht ag na forálacha seo a leanas, má roghnaíonn an tairbhí amhlaidh trí fhógra i scríbhinn chun an chigire, maidir le haon innealra nó gléasra a bhí ar úinéireacht roimhe sin ag an duine marbh agus a bhí á úsáid aige chun críocha an chéanna:
(a) maidir leis an tagairt in alt 300 don phraghas a rachadh an t-innealra nó an gléasra dá ndíolfaí é ar an margadh oscailte measfar, maidir leis an gcomharbas agus aon chomharbas roimhe sin a tharla ar bhás an duine mhairbh nó dá éis, gur tagairt í don phraghas sin nó don méid sin den chaiteachas a tabhaíodh ag soláthar an innealra nó an ghléasra nach raibh liúntas tugtha fós ina leith díreach roimh an gcomharbas a bheidh i gceist, cibé acu is lú; agus
(b) d'ainneoin aon ní san alt sin, gearrfar cibé muirear cothromaíochta, más ann, ar an tairbhí ar aon teagmhas a tharlóidh tar éis a chomharbais, a bheadh le gearradh ar an duine marbh dá mba nach bhfuair sé bás agus gur lean an t-innealra nó an gléasra de bheith ar úinéireacht aige agus go raibh sé tar éis gach rud acu sin a dhéanamh agus gach liúntas acu sin a fháil i ndáil leis an gcéanna a rinne an tairbhí nó an comharba nó a lamháladh don tairbhí nó don chomharba ar aon chomharbas roimhe sin den sórt a luaitear i mír (a).
Measfar gur tugadh liúntas caithimh agus cuimilte i gcásanna áirithe.
[1959, a. 41.]
279.—(1) Nuair a bheifear ag cinneadh, le linn brabúis nó gnóchain thrádála a bheith á muirearú, an bhfuil aon liúntas cothromaíochta le tabhairt do dhuine ar bith, nó aon mhuirear cothromaíochta le gearradh ar dhuine ar bith, in aghaidh aon bhliana measúnachta agus, má tá cad é an liúntas cothromaíochta nó muirear cothromaíochta é, measfar gur tugadh don duine sin, in aghaidh gach bliana measúnachta roimhe sin ar mhaoin dá chuid an t-innealra nó an gléasra agus is bliain mheasúnachta a bheidh le cur i gcuntas chun críocha an ailt seo, cibé liúntas caithimh agus cuimilte nó cibé liúntas caithimh agus cuimilte méadaithe, más ann, i leith an innealra nó an ghléasra a bheadh le tabhairt dó dá mbeadh na coinníollacha go léir a shonraítear i bhfo-alt (3) comhlíonta maidir le gach bliain roimhe sin acu sin.
(2) Cuirfear i gcuntas chun críocha an ailt seo gach bliain mheasúnachta roimhe sin ar bhliain í ar mhaon de chuid an duine an t-innealra nó an gléasra agus—
(a) nár úsáid an duine an t-innealra nó an gléasra chun críocha na trádála,
(b) nach raibh an trádáil á seoladh aige,
(c) a raibh an trádáil á seoladh aige i gcúinsí a thugann, ar shlí seachas de bhua Chaibidil I de Chuid XXV, nach raibh iomlán brabús nó gnóchan na trádála inmhuirir i leith cánach ioncaim,
(d) nach raibh an cháin ioncaim go léir, nó cuid den cháin ioncaim, ab inmhuirir i leith brabús na trádála iníoctha de bhua Chaibidil II de Chuid XXV, nó
(e) a ndearnadh an cháin ioncaim ab iníoctha ina haghaidh i leith brabús na trádála a laghdú de bhua Chaibidil III nó Chaibidil IV de Chuid XXV,
(3) Is iad na coinníollacha dá dtagraítear i bhfo-alt (1):
(a) an trádáil a bheith á seoladh ag an duine iomchuí riamh ón dáta a fuair sé an t-innealra nó an gléasra agus í a bheith á seoladh amhlaidh aige i gcúinsí a thugann gurbh inmhuirir cáin ioncaim ar iomlán brabús nó gnóchan na trádála sin,
(b) nach é a bhí, go hiomlán ná go páirteach, sa trádáil tráth ar bith oibríochtaí trádála díolmhaithe de réir bhrí Chaibidil I de Chuid XXV,
(c) gur go haonarach chun críocha na trádála a bhí an t-innealra nó an gléasra á úsáid aige riamh ón dáta sin, agus
(d) go ndearna sé go cuí ceart-éileamh ar liúntas caithimh agus cuimilte i leith an innealra nó an ghléasra in aghaidh gach bliana measúnachta iomchuí.
(4) Ní dhéanfaidh aon ní san alt seo difear d'fhorálacha alt 272 (4).
Foirdheontais i leith caithimh agus cuimilte.
[1959, a. 42.]
280.—(1) I gcás—
(a) teagmhas tarlú is cúis nó d'fhéadfadh a bheith ina chúis le liúntas cothromaíochta a thabhairt do dhuine ar bith, nó muirear cothromaíochta a ghearradh ar dhuine ar bith, i leith aon innealra nó gléasra a sholáthraigh nó a d'úsáid sé chun críocha trádála; agus
(b) aon suimeanna (dá ngairtear na suimeanna sin ina dhiaidh seo san alt seo)—
(i) ar suimeanna iad in aghaidh nó i leith an chaithimh agus na cuimilte a bhain don innealra nó don ghléasra óna úsáid chun críocha na trádála, agus
(ii) nach bhfuil le cur i gcuntas mar ioncam dá chuid ná le linn ríomh a bheith á dhéanamh ar bhrabúis nó gnóchain aon trádála a bhí á seoladh aige,
gur íocadh iad, nó go bhfuil siad le bheith iníoctha, leis go díreach nó go neamhdhíreach,
ansin, nuair a bheifear ag cinneadh an bhfuil liúntas cothromaíochta le tabhairt don duine sin nó muirear cothromaíochta le gearradh air agus, má tá, cad é an liúntas cothromaíochta nó muirear cothromaíochta é, measfar gur tugadh dó, in aghaidh na mblianta measúnachta a úsáideadh an t-innealra nó an gléasra chun críocha na trádála, liúntais chaithimh agus chuimilte i leith an chéanna ar chomhionann a n-iomlán le hiomlán na suimeanna sin, de bhreis agus de bharr ar na liúntais, chaithimh agus chumailte a tugadh dó i leith an innealra nó an ghléasra, má b'ann.
(2) Ní dhéanfaidh aon ní san alt seo difear d'fhorálacha alt 272 (4).
Iarratas chun léasóirí.
[1959, a. 43 (1).]
281.—I gcás innealra nó gléasra a ligean ar théarmaí a thugann gur díreach ar an léasóir a thitfidh ualach a chaithimh agus a chuimilte, beidh feidhm ag na forálacha roimhe seo den Chaibidil seo maidir leis an léasóir amhail is dá mba go raibh an t-innealra nó an gléasra á úsáid, i gcaitheamh téarma an ligin, chun críocha trádála a bhí á seoladh aige.
An modh ar a dtabharfar liúntais agus ar a ngearrfar muirir.
[1959, a. 44.]
282.—(1) Aon liúntas cothromaíochta a thabharfar do dhuine ar bith, nó aon mhuirear cothromaíochta a ghearrfar ar dhuine ar bith, faoi na forálacha roimhe seo den Chaibidil seo déanfar, mura faoin réim nó de bhua alt 281 é, é a thabhairt don dhuine sin nó é a ghearradh air nuair a bheifear ag muirearú brabús nó gnóchan a thrádála.
(2) Aon liúntas caithimh agus cuimilte a thabharfar faoi réim nó de bhua alt 241 (5) nó aon liúntas cothromaíochta a thabharfar faoi réim nó de bhua alt 281 is trí fhuascailt nó aisíoc cánach a thabharfar é agus beidh sé ar fáil go príomha in aghaidh ioncaim as ligean an innealra nó an ghléasra.
(3) Aon mhuirear cothromaíochta a ghearrfar faoi réim nó de bhua alt 281 is faoi Chás IV de Sceideal D a ghearrfar é.
Feidhm maidir le gairmeacha agus fostaíochtaí.
[1959, a. 45.]
283.—(1) Beidh feidhm ag na forálacha roimhe seo den Chaibidil seo, modhnaithe mar is gá, maidir le gairmeacha, fostaíochtaí agus oifigí, amhail mar tá feidhm acu maidir le trádála.
(2) D'ainneoin aon ní in alt 34 nó 36, ní bheidh feidhm ag aon fhoráil d'fhorálacha na Caibidle seo maidir le háitiú tailte (agus tailte coille a áireamh).
Caibidil III
Paitinní: Liúntais Bhliantúla agus Liúntais Chothromaíochta agus Muirir Chothromaíochta
Léiriú.
[1959, a. 46.]
284.—(1) Sa Chaibidil seo—
ciallaíonn “ioncam ó phaitinní”—
(a) aon ríchíos nó suim eile a íocadh i leith paitinn a úsáid, agus
(b) aon suim ar arb iníoctha cáin in aghaidh aon bhliana measúnachta de bhua aon fhorála d'fhorálacha na Caibidle seo;
ciallaíonn “tosach feidhme na paitinne”, maidir le paitinn, an dáta arb amhail uaidh a bhíonn na cearta paitinne éifeachtach;
ciallaíonn “cearta paitinne” an ceart chun aon rud áirithe a dhéanamh, nó chun a údarú aon rud áirithe a dhéanamh, ba shárú ar phaitinn mura mbeadh an ceart sin;
ciallaíonn “paitinn Éireannach” paitinn a deonaíodh faoi dhlíthe an Stáit;
ciallaíonn “an dáta feidhme” an 6ú lá d'Aibreán, 1960.
(2) Sa Chaibidil seo, folaíonn aon tagairt do chuid de chearta paitinne a dhíol tagairt do cheadúnas a dheonú i leith na paitinne a bheidh i gceist, agus folaíonn aon tagairt do chearta paitinne a cheannach tagairt do cheadúnas i leith paitinne a fháil:
Ar choinníoll, más éard é ceadúnas a dheonóidh duine a bheidh i dteideal aon chearta paitinne ceadúnas chun na cearta sin a fheidhmiú ag eisiamh an deontóra agus gach duine eile go ceann na coda eile go léir den téarma a bheidh na cearta ar marthain, go measfar chun críocha na Caibidle seo, an deontóir do dhíol iomlán na gceart tríd sin.
(3) I gcás, faoi alt 130 den Acht Maoine Tionscail agus Tráchtála (Cosaint), 1927, nó faoi aon fhorálacha comhréire de dhlí aon tíre lasmuigh den Stát, aireagán is ábhar paitinne a dhéanamh, a úsáid, nó a fheidhmiú nó a dhíol ag an Stát nó ag rialtas na tíre iomchuí nó le haghaidh seirbhíse an Stáit nó rialtais na tíre iomchuí, beidh éifeacht ag forálacha na Caibidle seo ionann is dá mba de bhun ceadúnas a rinneadh, a úsáideadh, a feidhmíodh nó a díoladh an t-aireagán, agus déileálfar dá réir sin le haon suimeanna a íocadh ina leith.
(4) Déanfar aon tagairt sa Chaibidil seo don mhéid blianta a bheidh ar áireamh i dtréimhse a fhorléiriú mar thagairt don mhéid tréimhsí comhleanúnacha dhá mhí dhéag, dar tosach lá tosaigh na tréimhse, a bheidh ar áireamh sa tréimhse, agus aon chorr-thréimhse a áireamh mar dhá dhéag iomlána:
Ar choinníoll nach ndéanfar aon ní san fho-alt seo a fhorléiriú mar ní a dhéanann difear d'aon tagairt sa Chaibidil seo don mhéid blianta iomlán a bheidh ar áireamh in aon tréimhse áirithe nó a bheidh caite ó aon dáta áirithe.
Liúntais bhliantúla i leith caiteachais chaipitiúil ag ceannach ceart paitinne.
[1959, a. 47.]
285.—(1) I gcás ina dtabhóidh duine, an dáta feidhme nó dá éis, caiteachas caipitiúil ag ceannach ceart paitinne, déanfar, faoi réim agus de réir na bhforálacha seo a leanas den Chaibidil seo, liúntas (dá ngairtear liúntas bliantúil sa Chaibidil seo) ar cóimhéid leis an gcodán iomchuí, mar mhínítear anseo ina dhiaidh seo, de mhéid an chaiteachais sin a thabhairt dó in aghaidh gach bliana de na blianta measúnachta iomchuí mar mhínítear anseo ina dhiaidh seo:
Ar choinníoll nach dtabharfar aon liúntas bliantúil do dhuine i leith aon chaiteachais mura rud é—
(a) go mbeidh an liúntas le tabhairt dó nuair a bheifear ag muirearú brabús nó gnóchan a thrádála, nó
(b) go mbeadh cáin ioncaim inmhuirir ar aon ioncam is infhálta aige i leith na gceart.
(2) Is iad na blianta measúnachta iomchuí, i gcás aon duine, na seacht mbliana déag measúnachta dar tosach an bhliain mheasúnachta ina bhonn-tréimhse arb ina haghaidh a tabhaíodh an caiteachas:
Ar choinníoll—
(a) i gcás na cearta a bheith arna gceannach go ceann tréimhse sonraithe, go mbeidh éifeacht ag na forálacha roimhe seo den fho-alt seo ach tagairt do sheacht mbliana déag nó don mhéid blianta sa tréimhse sin, cibé acu is lú, a chur in ionad na tagartha do sheacht mbliana déag,
(b) i gcás na cearta a ceannaíodh tosú bliain iomlán nó níos mó tar éis tosach feidhme na paitinne agus gan feidhm a bheith ag mír (a) den choinníoll seo, go mbeidh éifeacht ag na forálacha sin ach tagairt do sheacht mbliana déag lúide an méid blianta iomlána a bheidh, tráth tosaithe na gceart, caite ó thosach feidhme na paitinne, nó, má bhíonn seacht mbliana déag iomlána caite mar a dúradh, tagairt do bhliain amháin, a chur in ionad na tagartha do sheacht mbliana déag, agus
(c) go ndéileálfar chun críocha an fho-alt seo le haon chaiteachas a tabhaíodh an dáta feidhme nó dá éis chun críocha trádála ag duine a bhí ar tí dul i mbun an trádáil sin a sheoladh ionann is dá mba é an chéad lá a bhí sé á seoladh a thabhaigh sé an caiteachas sin, mura mbeidh na cearta uile ar á gceannach a tabhaíodh an caiteachas díolta aige roimh an gcéad lá sin.
(3) Is é an codán iomchuí an codán ar aon a uimhreoir agus arb é a ainmneoir an méid blianta measúnachta iomchuí.
An éifeacht a bheidh ag cearta paitinne do dhul in éag, etc.
[1959, a. 48.]
286.—(1) I gcás duine a bheidh, an dáta feidhme nó dá éis, tar éis caiteachas caipitiúil a thabhú ag ceannach ceart paitinne agus aon teagmhas acu seo a leanas tarlú roimh dheireadh na mblianta measúnachta iomchuí:
(a) na cearta do dhul in éag gan iad a athbheochan ina dhiaidh sin;
(b) é do dhíol na gceart sin go léir nó an oiread díobh agus a bheidh fós ar úinéireacht aige;
(c) é do dhíol coda de na cearta sin agus gan glanfháltais an díola (sa mhéid gur suimeanna caipitiúla iad) a bheith níos lú ná an méid den chaiteachas caipitiúil a bheidh fágtha gan liúntas a bheith tugtha ina leith;
ní thabharfar aon liúntas bliantúil don duine sin in aghaidh na bliana measúnachta ina bhonn-tréimhse ar ina haghaidh a tharlóidh an teagmhas ná in aghaidh aon bhliana measúnachta ina dhiaidh sin.
(2) I gcás duine a bheith, an dáta feidhme nó dá éis, tar éis caiteachas caipitiúil a thabhú ag ceannach ceart paitinne agus ceachtar de na teagmhais seo a leanas tarlú roimh dheireadh na mblianta measúnachta iomchuí:
(a) na cearta do dhul in éag gan iad a athbheochan ina dhiaidh sin;
(b) é do dhíol na gceart sin go léir nó an oiread díobh agus a bheidh fós ar úinéireacht aige agus glanfháltais an díola (sa mhéid gur suimeanna caipitiúla iad) a bheith níos lú ná an méid den chaiteachas caipitiúil a bheidh fágtha gan liúntas a bheith tugtha ina leith;
tabharfar dó, faoi réim agus de réir na bhforálacha seo a leanas den Chaibidil seo, in aghaidh na bliana measúnachta ina bhonn-tréimhse ar ina haghaidh a tharlóidh an teagmhas, liúntas (dá ngairtear liúntas cothromaíochta sa Chaibidil seo) is comhionann, más é dul in éag na gceart an teagmhas, leis an méid den chaiteachas caipitiúil a bheidh fágtha gan liúntas a bheith tugtha ina leith agus, más díol an teagmhas, leis an méid den chaiteachas caipitiúil a bheidh fágtha gan liúntas a bheith tugtha ina leith lúide glanfháltais an díola.
(3) I gcás duine a bheith, an dáta feidhme nó dá éis, tar éis caiteachas caipitiúil a thabhú ag ceannach ceart paitinne agus go ndíolfaidh sé na cearta sin go léir nó aon chuid díobh agus gur mó glanfháltais an díola (sa mhéid gur suimeanna caipitiúla iad) ná méid an chaiteachais chaipitiúil, más ann, a bheidh fágtha gan liúntas a bheith tugtha ina leith, déanfar, faoi réim agus de réir na bhforálacha seo a leanas den Chaibidil seo, muirear (dá ngairtear muirear cothromaíochta sa Chaibidil seo) a ghearradh air, in aghaidh na bliana measúnachta ina bhonn-tréimhse ar ina haghaidh a dhéanfar an díol, is comhionann leis an mbreis nó más nialas an méid caiteachais chaipitiúil a bheidh fágtha gan liúntas a bheith tugtha ina leith, is comhionann leis na glanfháltais sin.
(4) I gcás duine a bheith, an dáta feidhme nó dá éis, tar éis caiteachas caipitiúil a thabhú ag ceannach ceart paitinne agus go ndíolfaidh sé cuid de na cearta sin agus nach mbeidh feidhm ag fo-alt (3), is é méid aon liúntais bhliantúil a thabharfar i leith an chaiteachais sin in aghaidh na bliana measúnachta ina bhonntréimhse ar ina haghaidh a dhéanfar an díol nó in aghaidh aon bhliana measúnachta ina dhiaidh sin an méid a gheofar—
(a) trí ghlanfhaltais an díola (sa mhéid gur suimeanna caipitiúla iad) a bhaint as méid an chaiteachais a bheidh fágtha gan liúntas a bheith tugtha ina leith tráth an díola, agus
(b) an toradh a roinnt ar an méid blianta measúnachta iomchuí a bheidh fágtha i dtús na bliana measúnachta ina bhonn-tréimhse ar ina haghaidh a dhéanfar an díol,
agus mar sin de i gcás aon díola ina dhiaidh sin.
(5) Aon tagairtí sna forálacha roimhe seo den alt seo don mhéid d'aon chaiteachas caipitiúil a bheidh fágtha gan liúntas a bheith tugtha ina leith déanfar, i ndáil le haon teagmhas, iad a fhorléiriú mar thagairtí do mhéid an chaiteachais sin lúide aon liúntais bhliantúla a tugadh ina leith sin in aghaidh blianta measúnachta roimh an mbliain mheasúnachta sa bhonn-tréimhse ar ina haghaidh an teagmhas sin, agus lúide freisin méid na nglanfháltas a bhí ann aon uair a rinne an duine a thabhaigh an caiteachas aon chuid de na cearta a dhíol roimhe sin a fuarthas tríd an gcaiteachas, sa mhéid gur suimeanna caipitiúla na glanfháltais sin.
(6) D'ainneoin aon ní sna forálacha roimhe seo den alt seo, ní thabharfar aon liúntas cothromaíochta i leith aon chaiteachais mura ndearnadh, nó, mura mbeadh an teagmhas is cúis leis an liúntas cothromaíochta, mura bhféadfaí, liúntas bliantúil a thabhairt i leith an chaiteachais sin, agus ní bheidh an méid iomlán ar a ngearrfar muirear cothromaíochta i leith aon chaiteachais níos mó ná iomlán na liúntas bliantúla a bheidh tugtha iarbhír i leith an chaiteachais sin, lúide, má bhíonn muirear cothromaíochta gearrtha roimhe sin i leith an chaiteachais sin, an méid ar ar gearradh an muirear sin.
Soláthar speisialta le haghaidh caiteachais chaipitiúil áirithe.
[1959, a. 49.]
287.—I gcás duine a bheith tar éis caiteachas caipitiúil a thabhú, laistigh de bhliain roimh an dáta feidhme, ag ceannach ceart paitinne chun críocha trádála a bhí á seoladh nó a raibh sé ar tí dul á seoladh agus nach mbeidh sé tar éis aon chuid de na cearta sin a dhíol roimh an dáta feidhme, measfar, chun críocha ailt 285 agus 286 den Acht seo, gur ar an dáta feidhme a thabhaigh sé an caiteachas sin.
Muirir ar shuimeanna caipitiúla a fuarthas as cearta paitinne a dhíol.
[1959, a. 50.]
288.—(1) I gcás ina ndéanfaidh duine a chónaíonn sa Stát aon chearta paitinne a dhíol an dáta feidhme nó dá éis agus gurb éard iad glanfháltais an díola, go hiomlán nó go páirteach, suim chaipitiúil, déanfar, faoi réir forálacha na Caibidle seo, é a mhuirearú i leith cánach faoi Chás VI de Sceideal D in aghaidh na bliana measúnachta a gheobhaidh sé an tsuim in aghaidh gach bliana faoi leith den chúig bhliain mheasúnachta ina dhiaidh sin, ar mhéid is comhionann leis an séú cuid den tsuim sin:
Ar choinníoll—
(a) má roghnaíonn an duine sin, trí fhógra i scríbhinn a sheirbheálfar ar an gcigire tráth nach déanaí ná dhá mhí dhéag tar éis deireadh na bliana measúnachta a fuarthas an tsuim sin, go muirearófar cáin ar iomlán na suime sin in aghaidh na bliana measúnachta sin, go muirearófar cáin air dá réir sin;
(b) má iarrann an duine sin, trí fhógra mar a dúradh, go ndéanfar a chinneadh, maidir leis an tréimhse ar ina haghaidh a bheidh sé le muirearú, gur tréimhse í seachas an sé bhliain mheasúnachta dá dtagraítear anseo roimhe seo (is é sin le rá, an bhliain mheasúnachta a fuarthas an tsuim sin agus an chúig bhliain mheasúnachta ina dhiaidh sin), ansin, más dealraitheach do na Coimisinéirí Ioncaim gur dóigh go dtiocfadh cruatan, ag féachaint do chúinsí uile an cháis, mura dtabharfar treoir faoin mír seo, go bhféadfaidh siad a threorú go roinnfear an muirear go cothrom thar uimhir blianta measúnachta seachas sé bhliain, arb í an chéad bhliain acu an bhliain mheasúnachta a fuarthas an tsuim sin.
(2) I gcás ina ndéanfaidh duine nach gcónaíonn sa Stát aon chearta paitinne a dhíol, an dáta feidhme nó dá éis, agus gurb éard iad glanfháltais an díola, go hiomlán nó go páirteach, suim chaipitiúil, agus gur paitinn Éireannach an phaitinn, ansin, faoi réir forálacha na Caibidle seo—
(a) beidh sé inmhuirir i leith cánach maidir leis an tsuim sin faoi Chás IV de Sceideal D, agus
(b) beidh feidhm ag alt 434 maidir leis an tsuim sin ionann is dá mba shuim bhliantúil í ab iníoctha ar shlí seachas as brabúis nó gnóchain a chuirfear faoi mhuirear cánach:
Ar choinníoll, má tharlaíonn tráth nach déanaí ná dhá mhí dhéag tar éis deireadh na bliana measúnachta a íocfar an tsuim, go roghnóidh an duine lena n-íocfar í, trí fhógra i scríbhinn chun na gCoimisinéirí Ioncaim, go ndéileálfar leis an tsuim a dúradh chun críocha cánach ioncaim in aghaidh na bliana sin agus in aghaidh gach bliana den chúig bhliain mheasúnachta ina dhiaidh sin ionann is dá mbeadh an séú cuid di ar a mhéid ar áireamh ar an ioncam dá chuid is inmhuirir i leith cánach don bhliain sin agus do na blianta sin uile faoi seach, go ndéileálfar amhlaidh leis, agus go ndéanfar gach uile aisíoc agus measúnacht chánach in aghaidh gach bliana faoi leith acu sin is gá chun éifeacht a thabhairt don roghnú, ach sin ar shlí ámh—
(i) nach ndéanfaidh an roghnú difear do mhéid na cánach a bheidh le hasbhaint agus a mbeidh cuntas le tabhairt ann faoi alt 434;
(ii) má asbhaintear aon suim faoi alt 434, go ndéanfar, ar mhodh aisíoca cánach, aon choigeartuithe is gá chun éifeacht a thabhairt don roghnú, agus
(iii) go ndéanfar na coigeartuithe sin bliain ar bhliain agus amhail is dá n-asbhainfí an séú cuid den tsuim i leith cánach in aghaidh gach bliana, agus nach ndéanfar aisíoc ar bith ar an gcuid sin, ná ar aon mhír den chuid sin, den cháin a asbhaineadh agus a bheidh le háireamh mar ní a asbhaineadh i leith cánach d'aon bhliain áirithe mura bhfionnfar agus go dtí go bhfionnfar go mbeidh an cháin (seachas forcháin) a bheidh le híoc ar deireadh in aghaidh na bliana sin níos lú ná méid na cánach (seachas forcháin) a bheidh íoctha in aghaidh na bliana sin.
(3) Más trína gceannach a fuair duine na cearta paitinne a bheidh sé tar éis a dhíol nó na cearta arb astu a deonaíodh na cearta paitinne a bheidh sé tar éis a dhíol, agus gur shuim chaipitiúil a bhí, go hiomlán nó go páirteach, sa phraghas a íocadh, beidh feidhm ag fo-ailt (1) agus (2) ionann is dá ndéanfaí aon suim chaipitiúil a gheobhaidh sé nuair a dhíolfaidh sé na cearta a laghdú méid na suime sin:
Ar choinníoll—
(a) má bhíonn sé, idir an ceannach agus an díol sin, tar éis cuid de na cearta paitinne a fuair sé a dhíol agus gurb éard iad glanfháltais an díola sin, go hiomlán nó go páirteach, suim chaipitiúil, go ndéanfar méid an laghdaithe a bheidh le déanamh faoin bhfo-alt seo i leith an díola ina dhiaidh sin a laghdú é féin méid na suime sin,
(b) nach ndéanfaidh aon ní san fho-alt seo difear do mhéid na cánach a bheidh le hasbhaint agus a mbeidh cuntas le tabhairt ann faoi alt 434 de bhua fho-alt (2), agus, i gcás aon suim a asbhaint faoi alt 434, gur trí cháin a aisíoc a dhéanfar aon choigeartú is gá chun éifeacht a thabhairt d'fhorálacha an fho-ailt seo.
(4) Beidh éifeacht ag an alt seo maidir le haon chuid d'aon chearta paitinne a dhíol mar atá feidhm aige maidir le cearta paitinne a dhíol.
Cearta paitinne a díoladh roimh an dáta feidhme.
[1959, a. 51.]
289.—Ní bheidh feidhm ag aon ní sna forálacha roimhe seo den Chaibidil seo maidir le haon chearta paitinne má b'ábhar díola roimh an dáta feidhme na cearta sin nó aon chearta as ar deonaíodh iad agus gur shuim chaipitiúil, go hiomlán nó go páirteach, fáltais an díola:
Ar choinníoll go mbeidh feidhm, maidir le haon chearta paitinne lena mbaineann alt 287, ag an alt seo ionann is dá gcuirfí in ionad na tagartha don dáta feidhme tagairt don dáta a cheannaigh an duine na cearta sin a mheastar, de bhua an ailt sin, a cheannaigh iad ar an dáta feidhme.
Faoiseamh i leith costas.
[1959, a. 52.]
290.—(1) Nuair a bheifear ag ríomh brabús nó gnóchan aon trádála, lamhálfar aon táillí a íocadh nó costais a tabhaíodh, an dáta feidhme nó dá éis, ag fáil, chun críocha na trádála, deonú paitinne nó síneadh ar théarma paitinne a asbhaint mar chostais.
(2) Má tharlaíonn—
(a) ar an dáta feidhme nó dá éis, go n-íocfaidh duine aon táillí, nó go dtabhóidh duine aon chostais, seachas chun críocha trádála a bheidh á seoladh aige, i ndáil le paitinn a dheonú nó a chothabháil nó síneadh ar théarma paitinne a fháil, agus
(b) go mbeadh na táillí nó na costais sin inlamháilte, dá mba chun críocha trádála a íocadh nó a tabhaíodh iad, mar asbhaint le linn brabúis nó gnóchain na trádála sin a bheith á meas,
tabharfar dó, in aghaidh na bliana measúnachta a íocadh nó a tabhaíodh an costas sin, liúntas ar cóimhéid le méid an chéanna. chéanna.
(3) I gcás paitinn a dheonú i leith aon aireagáin, ansin, maidir le glanmhéid aon chostas a bheidh pearsa aonair a cheap iarbhír an t-aireagán ina aonar nó i gcomhar le haon duine eile tar éis a thabhú an dáta feidhme nó dá éis, déanfar an oiread sin de is inchurtha ó chóir i leith an t-aireagán sin a cheapadh (nach costais a bhfuil, ná sócmhainní is ionann agus costais agus a bhfuil, liúntas le tabhairt ina leith faoi aon fhoráil eile den Acht seo) a thabhairt don phearsa aonair sin in aghaidh na bliana measúnachta a tabhaíodh na costais.
(4) Beidh feidhm ag forálacha fho-alt (3) den alt seo maidir le costais a bheifear tar éis a thabhú roimh an dáta feidhme ionann is dá mba é an lá sin a tabhaíodh na costais sin, faoi réir an mhodhnaithe go ndéanfar, má deonaíodh an phaitinn sin bliain iomlán nó níos mó roimh an lá sin, an méid a bheidh le lamháil a laghdú tríd an gcodán a fheidhmiú air arb é a uimhreoir seacht déag lúide an méid blianta iomlána sa tréimhse dar thosach dáta tosaithe na paitinne agus dar chríoch an lá díreach roimh an dáta feidhme agus arb é a ainmneoir seacht déag.
Íocaíochtaí ioncaim a roinnt ar bhlianta iomaí.
[1959, a. 54.]
291.—(1) I gcás ríchíos nó suim eile lena mbaineann alt 432 nó 434 a íoc i leith paitinn a úsáid, agus go ndearnadh an úsáid sin ar feadh sé bliana iomlána nó níos mó, féadfaidh an duine a bheidh tar éis an íocaíocht a fháil a cheangal go ndéanfar an cháin ioncaim (lena n-áirítear forcháin) is iníoctha aige de dhroim an tsuim sin a fháil a laghdú ionas nach mbeidh sé níos mó ná an méid iomlán cánach ioncaim ab iníoctha aige dá n-íocfaí an ríchíos nó an tsuim sin ina shé thráthchuid chomhionanna go bliantúil, agus ar íocadh an ceann deiridh acu an dáta a rinneadh an íocaíocht iarbhír.
(2) Beidh feidhm ag fo-alt (1) maidir le ríchíos nó suim eile i gcás inar dhá bhliain iomlána nó níos mó, ach tréimhse is lú ná sé bliana iomlána, tréimhse na húsáide mar atá feidhm aige maidir le ríchíosanna agus suimeanna a luaitear san fho-alt sin, ach tagairt don oiread tráthchodanna comhionanna agus atá de bhlianta iomlána sa tréimhse sin a chur in ionad na tagartha do shé thráthchuid chomhionanna.
(3) San alt seo aon tagairt don cháin ioncaim (lena n-áirítear forcháin) is iníoctha ag duine folaíonn sí, i gcásanna ina meastar gur ioncam de chuid an fhearchéile ioncam banchéile, tagairtí don cháin ioncaim (lena n-áirítear forcháin) is iníoctha ag a bhanchéile nó a fearchéile, cibé acu é.
(4) Ní bhainfidh aon ní san alt seo le haon suim lena mbaineann alt 434 de bhua ailt 288.
Mar a thabharfar liúntais agus mar a ghearrfar muirir.
[1959, a. 55.]
292.—(1) Tabharfar liúntas do dhuine, nó gearrfar muirear ar dhuine, faoi aon cheann d'fhorálacha na Caibidle seo nuair a bheifear ag muirearú brabús nó gnóchan a trádála—
(a) má bhíonn sé ag seoladh trádála a mbeidh na brabúis nó na gnóchain aisti, nó a mbeadh na brabúis nó na gnóchain, dá mb'ann, aisti, inmhuirir i leith cánach faoi Chás I de Sceideal D in aghaidh na bliana measúnachta a dtabharfar an liúntas nó a ngearrfar an muirear ina haghaidh, agus
(b) más rud é gur úsáideadh na cearta paitinne sin nó cearta eile as ar deonaíodh iad, nó go rabhthas chun iad a úsáid, aon tráth ina bhonn-tréimhse don bhliain mheasúnachta sin, chun críocha na trádála sin:
Ar choinníoll nach ndéanfaidh aon ní san fho-alt seo difear d'aon cheann de na forálacha roimhe seo den Chaibidil seo a lamhálann asbhaint mar chostais le linn ríomh a bheith á dhéanamh ar bhrabúis nó gnóchain thrádála nó a cheanglaíonn muirear a ghearradh faoi Chás IV de Sceideal D.
(2) Ach amháin mar a dúradh, tabharfar liúntas faoin gCaibidil seo ar mhodh urscaoileadh nó aisíoc cánach agus beidh sé ar fáil i gcoinne ioncaim ó phaitinní, agus déanfar muirear faoin gCaibidil seo a ghearradh faoi Chás IV de Sceideal D.
An éifeacht a bheidh ag báis, ag foirceannadh agus ag athruithe comhpháirtíochta ar mhuirir.
[1959, a. 56;
1965, a. 54(3).]
293.—(1) I gcás duine ar a mbeidh, de dhroim suim chaipitiúil a fháil, nó ar a mbeadh ar chúis eile, muirear le gearradh faoi alt 288 d'fháil bháis nó, más comhlacht corpraithe é, a mbeifear tosaithe á fhoirceannadh—
(a) ní mhuirearófar aon suimeanna faoin alt sin ar an duine sin in aghaidh aon bhliana measúnachta tar éis na bliana measúnachta a tharlóidh an bás nó a thosófar ar an bhfoirceannadh, agus
(b) déanfar an méid a bheidh le muirearú in aghaidh na bliana measúnachta a tharlóidh an bás nó a thosófar ar an bhfoirceannadh a mhéadú na méideanna iomlána a bheadh, mura mbeadh an bás nó an foirceannadh, le muirearú in aghaidh blianta dá éis sin:
Ar choinníoll go bhféadfaidh na hionadaithe pearsanta, i gcás báis, trí fhógra i scríbhinn a sheirbheálfar ar an gcigire lá is fiche ar a dhéanaí tar éis an fógra a sheirbheáil orthu i dtaobh an mhuirir a bheidh le gearradh de bhua an ailt seo, a cheangal go ndéanfar an cháin ioncaim (lena n-áirítear forcháin) is iníoctha as eastát an éagaigh de dhroim an mhéadaithe dá bhforáiltear leis an alt seo a laghdú ionas nach mó é ná an méid iomlán cánach ioncaim (lena n-áirítear forcháin) ab iníoctha aige nó as a eastát de dhroim oibriú an ailt sin 288 maidir leis an tsuim sin, dá ndéanfaí, in ionad an méid a bheidh le muirearú in aghaidh na bliana a tharlóidh an bás a mhéadú méid iomlán na suimeanna a mhuirearófar in aghaidh blianta dá éis sin, gach méid de na méideanna leithleacha a bheidh le muirearú in aghaidh na mblianta dar tosach an bhliain a fuarthas an tsuim chaipitiúil agus dar críoch an bhliain a tharla an bás a mhéadú an méid iomlán sin arna roinnt ar uimhir na mblianta sin.
(2) I gcás ina mbeidh, faoi fhorálacha Chaibidil V den Chuid seo arna modhnú le Caibidil III de Chuid IV, muirir faoi alt 288 le gearradh ar bheirt daoine nó níos mó mar na daoine a sheolann trádáil de thuras na huaire, agus go rachaidh an tréimhse iomchuí, de réir bhrí na Caibidle sin VIII, in éag, beidh éifeacht ag forálacha fho-alt (1) maidir leis an tréimhse iomchuí a dhul in éag mar atá éifeacht acu i gcás ina dtosaítear ar chomhlacht corpraithe a fhoirceannadh:
Ar choinníoll—
(a) go ndéanfar na suimeanna breise a bheidh, faoi fho-alt (1), le muirearú don bhliain a éagfaidh an tréimhse iomchuí a chomhiomlánú agus a chionroinnt ar chomhaltaí an chomhpháirtíochta díreach roimh éag don tréimhse iomchuí de réir a leasanna faoi seach i mbrabúis na comhpháirtíochta an tráth sin agus go ndéanfar gach comhpháirtí (nó, más marbh dó, a ionadaithe pearsanta) a mhuirearú i leith a chionúireachta, agus
(b) go mbeidh ag gach comhpháirtí (nó, más marbh dó, ag a ionadaithe pearsanta) an ceart céanna chun a cheangal go ndéanfar laghdú ar an gcáin ioncaim iomlán (lena n-áirítear forcháin) is iníoctha aige nó as a eastát de dhroim an mhéadaithe ab infheidhmithe ag na hionadaithe pearsanta faoi fho-alt (1) i gcás báis, agus go mbeidh éifeacht dá réir sin ag an gcoinníoll a ghabhann leis an bhfo-alt sin ach ionann agus dá mba éard iad na tagairtí don mhéid cánach ioncaim (lena n-áirítear forcháin) ab iníoctha ag an éagach nó as a eastát sa chúinse a luaitear ansin tagairt don mhéid cánach ioncaim (lena n-áirítear forcháin) a bheadh sa chúinse sin le híoc nó le hiompar ag an gcomhpháirtí a bheidh i gceist nó as a eastát.
(3) San alt seo, folaíonn aon tagairtí don cháin ioncaim (lena n-áirítear forcháin) a d'íoc nó a d'iompar duine, nó is iníoctha nó ab iníoctha, nó a bheidh iníoctha, nó le hiompar, ag duine tagairtí, i gcásanna a meastar gur ioncam de chuid an fhearchéile ioncam bhanchéile, don cháin ioncaim (lena n-áirítear forcháin) d'íoc nó a d'iompar a bhanchéile nó a fearchéile, cibé acu é, nó a d'iompair sí nó sé nó is iníoctha nó ab iníoctha, nó a bheidh iníoctha, nó le hiompar aici nó aige.
Caibidil IV
Dreidireacht: Liúntais Tosaigh agus Liúntais Bhliantúla
Liúntais i leith caiteachais ar dhreidireacht.
[1959, a. 57;
1965, a. 55 (8).]
294.—(1) Faoi réir forálacha an ailt seo, i gcás ina mbeidh duine, chun críocha aon trádála cáilithí atá á seoladh aige, tar éis caiteachas caipitiúil a thabhú i leith dreidireachta agus gurb éard í an trádáil cothabháil nó feabhsú slí loingseoireachta cuain, inbhir nó uiscebhealaigh, nó gur dreidireacht í chun sochair árthach a thagann isteach in aon duga nó áitreabh eile, nó a fhágann nó a úsáideann aon duga nó áitreabh eile, atá á áitiú aige chun críocha na trádála, ansin, tabharfar i leith an chaiteachais don duine a bheidh ag seoladh na trádála de thuras na huaire—
(a) in aghaidh na céad bhliana measúnachta iomchuí, liúntas tosaigh is comhionann le deichiú cuid an chaiteachais, agus
(b) in aghaidh na bliana measúnachta sin agus gach bliana measúnachta dá éis sin (go dtí gur cóimhéid na liúntais faoin alt seo i leith an chaiteachais le méid an chaiteachais), liúntas bliantúil is comhionann le caogadú cuid an chaiteachais:
Ar choinníoll nach mbainfidh an fo-alt seo le haon chaiteachas a tabhaíodh roimh an 30ú lá de Mhéan Fomháir, 1956.
(2) Má bhuanscoirtear den trádála aon bhliain mheasúnachta áirithe, ansin, tabharfar in aghaidh na bliana sin don duine deiridh a sheol an trádáil, i dteannta aon liúntais eile a thabharfar dó, liúntas ar cóimhéid le méid an chaiteachais lúide na liúntais a bheidh tugtha ina leith faoi fho-alt (1) in aghaidh na bliana measúnachta áirithe sin agus blianta measúnachta roimhe sin.
(3) Chun críocha an ailt seo, ní mheasfar de bhua aon fhoráil d'fhorálacha an Achta seo trádáil a bheith arna scor ar mhalairt daoine do dhul dá seoladh.
(4) Tabharfar aon liúntas faoin alt seo nuair a bheifear ag muirearú brabús nó gnóchan na trádála, agus má mhuirearaítear daoine éagsúla i leith na trádála in aghaidh codanna éagsúla d'aon bhliain mheasúnachta áirithe, déanfar aon liúntas bliantúil in aghaidh na bliana sin a chionroinnt eatarthu i gcomhréir le fad na dtréimhsí a muirearófar amhlaidh iad ina n-aghaidh, ach, más í an chéad bhliain mheasúnachta iomchuí í, is don chéad duine a raibh an trádáil á seoladh aige an bhliain sin a thabharfar aon liúntas tosaigh.
(5) I gcás ina mbeifear tar éis caiteachas a thabhú go páirteach chun críocha trádála cáilithí agus go páirteach chun críocha eile, ní bhainfidh fo-alt (1) ach amháin leis an méid sin den chaiteachas sin ba chóir, ar chionroinnt chóir a dhéanamh, a áireamh mar chaiteachas a tabhaíodh chun críocha na trádála sin.
(6) San alt seo ciallaíonn “trádáil cháilitheach” aon trádáil nó gnóthas a chomhlíonann, nó a gcomhlíonann cuid de, aon choinníoll acu seo a leanas:
(a) an coinníoll gurb éard í cothabháil nó feabhsú slí loingseoireachta cuain, inbhir nó uiscebhealaigh,
(b) aon choinníoll atá leagtha amach i bhforálacha alt 255 (1),
ach i gcás nach gcomhlíonann ach amháin cuid de thrádáil nó de ghnóthas na coinníollacha sin, beidh feidhm ag fo-alt (5) ionann is dá mba thrádála ar leithligh an chuid a chomhlíonann agus an chuid nach gcomhlíonann.
(7) I gcás ina mbeidh duine tar éis caiteachas caipitiúil a thabhú chun críocha trádála nó coda de thrádáil nach bhfuil á seoladh fós aige ach a bhfuil de rún aige dul á seoladh, nó má thabhaíonn sé caiteachas caipitiúil i ndáil le duga nó áitreabh eile nach bhfuil ar áitiú fós aige chun críocha trádála cáilithí ach go bhfuil de rún an duga nó an t-áitreabh a áitiú chuige sin, beidh feidhm ag na forálacha roimhe seo den alt seo ionann is dá mbeadh an trádáil nó cuid den trádáil á seoladh aige nó an duga nó an t-áitreabh ar áitiú aige chun críocha na trádála cáilithí, cibé acu é, an tráth a tabhaíodh an caiteachas.
(8) Chun críocha an ailt seo, is í an chéad bhliain mheasúnachta iomchuí, maidir le caiteachas a bheidh aon duine tar éis a thabhú, an chéad bhliain ina bhonn tréimhse a thabhóidh sé an caiteachas ina haghaidh nó i gcás caiteachas a mbeidh liúntas le tabhairt ina leith de bhua fho-alt (7), an chéad bhliain mheasúnachta ina bhonntréimhse a bheidh an trádáil nó cuid den trádáil á seoladh aige ar tabhaíodh an caiteachas ina leith agus a bheidh an duga nó an t-áitreabh eile ar i ndáil leis a tabhaíodh é ar áitiú aige chun críocha na trádála sin nó na coda sin den trádáil.
(9) I gcás duine do ranníoc suime caipitiúla i leith caiteachais le dreidireacht a thabhaigh duine eile, measfar, chun críocha an ailt seo, gur thabhaigh sé caiteachas caipitiúil leis an dreidireacht sin ar coímhéid le méid an ranníoca agus measfar an caiteachas caipitiúil a thabhaigh an duine eile leis an dreidireacht sin a bheith, chun na críocha sin, arna laghdú méid an ranníoca.
(10) San alt seo ní fholaíonn “dreidireacht” nithe a dhéanamh chun críocha seachas ar mhaithe le slí loingseoireachta ach (faoina réir sin) folaíonn sé aon ní is cuid de ghrinneall, nó a fheitheann as grinneall, na farraige nó aon uisce intíre a thabhairt chun bealaigh cibé slí a thugtar chun bealaigh é agus cibé os cionn uisce ar fad nó go páirteach dó nó nach ea le linn an tabhartha chun bealaigh; agus bainfidh an t-alt seo le leathnú uiscebhealaigh intíre ar mhaithe le slí loingseoireachta mar bhaineann sé le dreidireacht.
(11) Ní thabharfar aon liúntas de bhua an ailt seo i leith aon chaiteachais má thugtar nó más intugtha liúntas in aghaidh na bliana measúnachta céanna nó aon bhliana measúnachta roimhe sin nó dá éis sin ina leith faoi Chaibidil II de Chuid XV nó faoi Chaibidil I den Chuid seo.
(12) D'ainneoin aon fhorála eile den alt seo, ní thabharfar aon liúntas faoin alt seo in aghaidh aon bhliana measúnachta a thosaigh roimh an 6ú lá d'Aibreán, 1960, ach, nuair a bheifear ag cinneadh na liúntas a bheidh le tabhairt faoin alt seo in aon chás áirithe, measfar na liúntais sin go léir (seachas liúntais tosaigh) a bheith tugtha sa chás sin ab fhéidir a thabhairt dá mbeadh éifeacht i gcónaí ag an alt seo.
Caibidil V
Ilghnéitheach agus Ginearálta
Mar a dheonófar liúntais agus mar a mhuirearófar cáin i gcásanna áirithe.
[1959, a. 58;
1960, Sc. 4, Cuid I.]
295.—(1) Déanfar aon éileamh ó dhuine ar liúntas a bheidh le tabhairt dó faoi aon cheann d'fhorálacha na Coda seo nuair a bheifear ag muirearú brabús nó gnóchain a thrádála a chur sa ráiteas bliantúil ar bhrabúis nó gnóchain a thrádála a cheanglaítear a sheachadadh faoin Acht seo, agus tabharfar an liúntas ar mhodh asbhainte nuair a bheifear ag muirearú na mbrabús nó na ngnóchan sin, agus beidh feidhm ag alt 241 (3) maidir leis an liúntas mar atá feidhm aige maidir le hasbhaintí is inlamháilte i leith caitheamh agus cuimilt innealra agus gléasra.
(2) Aon mhuirear a bheidh le gearradh faoi aon cheann d'fhorálacha na Coda seo ar dhuine in aghaidh aon bhliana measúnachta áirithe nuair a bheifear ag muirearú brabús nó gnóchan a thrádála déanfar é trí mheasúnacht i dteannta aon mheasúnachta eile a bheidh le déanamh ar an gcéanna don bhliain sin.
(3) Beidh feidhm ag na forálacha roimhe seo den alt seo maidir le gairmeacha, fostaíochtaí agus oifigí mar atá feidhm acu maidir le trádála.
Modh deonta, agus éifeacht, liúntas a thabharfar ar mhodh urscaoileadh nó aisíoc cánach.
[1959, a. 59.]
296.—(1) I gcás ina mbeidh aon liúntas le tabhairt, faoi aon cheann d'fhorálacha na Coda seo, do dhuine in aghaidh aon bhliana measúnachta áirithe agus a bheidh le tabhairt ar mhodh urscaoileadh nó aisíoc cánach agus a bheidh ar fáil, nó ar fáil go príomha, i gcoinne saghas sonraithe ioncaim, déanfar méid an liúntais a asbhaint as ioncam, nó a fhritháireamh i gcoinne ioncaim, den saghas sin dá chuid don bhliain mheasúnachta sin, agus, más mó an méid a bheidh le lamháil ná méid a ioncaim den saghas sin don bhliain mheasúnachta sin, déanfar an iarmhéid a asbhaint as a ioncam, nó a fhritháireamh i gcoinne a ioncaim, den saghas sin don chéad bliain mheasúnachta eile agus mar sin maidir le blianta measúnachta dá éis sin, agus déanfar cáin a urscaoileadh nó a aisíoc dá réir sin:
Ar choinníoll, más go príomha i gcoinne ioncaim den saghas sonraithe a bheidh an liúntas ar fáil agus gur mó méid an liúntais ná méid ioncaim an duine sin den saghas sin don bhliain mheasúnachta céadluaite, go bhféadfaidh sé, trí fhógra i scríbhinn a thabharfar don chigire bliain ar a dhéanaí tar éis deireadh na bliana measúnachta, a roghnú go ndéanfar an bhreis a asbhaint as a ioncam, nó a fhritháireamh i gcoinne a ioncaim, eile don bhliain mheasúnachta sin, agus déanfar é a asbhaint as an ioncam sin, nó a fhritháireamh i gcoinne an ioncaim sin agus cáin a urscaoileadh nó a aisíoc dá réir sin agus ní dhéanfar ach an bhreis a bheidh ag an liúntas, má bhíonn, ar a ioncam go léir don bhliain mheasúnachta sin a asbhaint as a ioncam, nó a fhritháireamh i gcoinne a ioncaim, den saghas sonraithe do bhlianta dá éis sin.
(2) Beidh feidhm ag alt 524 (2) maidir leis na liúntais a luaitear i bhfo-alt (1) mar atá feidhm aige maidir leis na liúntais agus na coigeartuithe a luaitear in alt 524 (2).
(3) Aon éileamh ar liúntas den sórt a luaitear i bhfo-alt (1) déanfar é chun an chigire agus a chinneadh ag an gcigire, ach féadfaidh aon duine arb éagóir leis aon bhreith ón gcigire ar aon éileamh den sórt sin, ar fhógra i scríbhinn a thabhairt don chigire laistigh de lá is fiche tar éis an bhreith a chur in iúl dó, achomharc a dhéanamh chun na gCoimisinéirí Speisialta.
(4) Déanfaidh na Coimisinéirí Speisialta achomharc chucu faoi fho-alt (3) a éisteacht agus a chinneadh ionann is dá mba achomharc é i gcoinne measúnachta i leith cánach ioncaim, agus, faoi réir na modhnuithe is gá, beidh feidhm dá réir sin ag na forálacha de na hAchtanna Cánach Ioncaim a bhaineann le hathéisteacht achomhairc agus cás a shonrú ag iarraidh tuairim na hArd-Chúirte ar phonc dlí.
(5) Má dhéanann aon duine, go feasach, aon ráiteas bréagach nó uiríoll bréagach d'fhonn aon fhaoiseamh ó cháin nó aisíoc cánach a fháil dó féin nó d'aon duine eile i leith liúntais den sórt a luaitear i bhfo-alt (1), dlífidh sé pionós £500 a chur air.
An bhrí atá le “bonn-tréimhse”.
[1959, a. 60.]
297.—(1) Sa Chuid seo tá le “bonn-thréimhse” an bhrí a shanntar dó leis na forálacha ina dhiaidh seo den alt seo.
(2) I gcás duine a mbeidh liúntas le tabhairt dó nó muirear le gearradh air nuair a bheifear ag muirearú brabús nó gnóchan a thrádála, is é a bhonn-tréimhse d'aon bhliain mheasúnachta an tréimhse arb ar a brabúis nó a gnóchain a bheidh cáin ioncaim na bliana sin le ríomh go críochnaitheach faoi Chás I de Sceideal D i leith na trádála a bheidh i gceist nó, más rud é, de bhua aon fhórala den Acht seo, go mbeidh sé le meas gurb iad brabúis nó gnóchain na tréimhse sin brabúis nó gnóchain aon tréimhse eile, an tréimhse eile sin:
Ar choinníoll, i gcás aon trádála—
(a) má théann dhá bhonn-tréimhse isteach ar a chéile, go measfar, chun críche an fho-ailt seo, gur sa chéad bhonntréimhse agus ansin amháin atá an tréimhse a bhaineann leo i gcoitinne,
(b) má tá eatramh idir deireadh na bonn-tréimhse do bhliain mheasúnachta áirithe agus an bhonn-tréimhse don bhliain mheasúnachta ina dhiaidh sin, ansin, murab í an bhliain mheasúnachta ina dhiaidh sin bliain na trádála a bhuanscor, go measfar gur cuid den dara bonn-tréimhse an t-eatramh, agus
(c) má bhíonn eatramh idir deireadh na bonn-tréimhse don bhliain mheasúnachta roimh bhliain na trádála a bhuanscor agus an bhonn-tréimhse do bhliain a buan-scoir, go measfar gur cuid den chéad bhonn-tréimhse an t-eatramh.
(3) Déanfar aon tagairt sa choinníoll a ghabhann le fo-alt (2) do dhá thréimhse do dhul isteach ar a chéile a fhorléiriú mar ní a fholaíonn tagairt do dhá thréimhse comhtheacht le chéile nó do thréimhse amháin a bheith ar áireamh i dtréimhse eile, agus forléireofar dá réir sin tagairtí don tréimhse a bhaineann le dhá thréimhse.
(4) I gcás ina mbeidh liúntas nó muirear le tabhairt nó le gearradh faoi Chaibidil II den Chuid seo do nó ar dhuine a sheolann nó a shealbhaíonn gairm, fostaíocht nó oifig, beidh feidhm ag forálacha na bhfo-alt roimhe seo den alt seo ionann is dá bhfolódh na tagairtí do thrádáil tagairtí do ghairm, fostaíocht nó oifig agus dá bhfolódh na tagairtí do Chás I de Sceideal D tagairtí do Chás II de Sceideal D agus do Sceideal E.
(5) I gcás aon duine eile a mbeidh liúntas le tabhairt dó nó muirear le gearradh air faoin gCuid seo, is í an bhliain mheasúnachta féin a bhonn-tréimhse d'aon bhliain mheasúnachta áirithe.
Cionroinnt comaoine agus malartú agus forghéilleadh leasanna léasachta.
[1959, a. 61.]
298.—(1) Folaíonn aon tagairt sa Chuid seo d'aon mhaoin a dhíol tagairt don mhaoin sin a dhíol i dteannta aon mhaoine eile agus, i gcás maoin a dhíol i dteannta maoine eile, measfar, chun críocha na Coda seo, gurb iad na glanfháltais ón maoin chéadluaite a dhíol an méid sin de na glanfháltais ón maoin go léir a dhíol is inchurtha ó cheart, ar chionroinnt chóir a dhéanamh, i leith na maoine céadluaite, agus déanfar tagairtí do chaiteachas a tabhaíodh ag soláthar nó ag ceannach na maoine a fhorléiriú dá réir sin.
Chun críocha an fho-ailt seo, measfar an mhaoin go léir a díoladh de bhun an aon-mhargaidh a dhíol i dteannta a chéile, d'ainneoin gur comhaontaíodh nó go n-urchiallaítear gur comhaontaíodh ar phraghsanna éagsúla i leith míreanna éagsúla den mhaoin sin nó go ndearnadh nó go n-urchiallaítear go ndearnadh an mhaoin sin a dhíol ina míreanna éagsúla de thoradh díolanna éagsúla.
(2) Beidh feidhm ag forálacha fho-alt (1), modhnaithe mar is gá, maidir le hairgead eile díola, árachais, tarrthála nó cúitimh mar atá feidhm acu maidir le glanfháltais ó dhíolachán.
(3) Beidh éifeacht ag an gCuid seo ionann is dá bhfolódh aon tagairt sa Chuid sin (lena n-áirítear aon tagairt sna forálacha roimhe seo den alt seo) d'aon mhaoin a dhíol tagairt d'aon mhaoin a aistriú agus, i gcás leasa léasachta, dá bhfolódh sí freisin tagairt don chéanna a ghéilleadh ar chomaoin luachmhar agus beidh éifeacht dá réir sin, faoi réir na modhnuithe is gá, ag aon fhorálacha atá sa Chuid seo i dtaobh díolachán agus, go háirithe, faoi réir na modhnuithe go measfar go bhfolaíonn tagairtí do ghlanfháltais ó dhíolacháin agus don phraghas tagairtí don chomaoin i leith an mhalartaithe nó an ghéillte agus go bhfolaíonn tagairtí do shuimeanna caipitiúla a bheidh ar áireamh sa phraghas tagairtí don mhéid sin den chomaoin arbh shuim chaipitiúil é dá mba íocaíocht in airgead é.
(4) Beidh éifeacht, faoi réir na modhnuithe is gá, ag na forálacha roimhe seo den alt seo maidir le—
(a) ailt 241 agus 243, agus
(b) Caibidil I de Chuid XV,
ionann agus dá mba fhorálacha de chuid na Coda seo na hailt sin 241 agus 243 agus an Chaibidil sin I.
Forálacha speisialta maidir le díolacháin áirithe.
[1959, a. 62.]
299.—(1) Beidh éifeacht ag forálacha an ailt seo maidir le haon mhaoin a dhíol—
(a) i gcás inar comhlacht daoine ar a bhfuil rialú ag an díoltóir an ceannaitheoir nó inar comhlacht daoine ar a bhfuil rialú ag an gceannaitheoir an díoltóir, nó inar comhlachtaí daoine an díoltóir agus an ceannaitheoir agus go bhfuil rialú ag duine éigin eile orthu araon, nó
(b) go ndealraíonn sé maidir leis an díol nó maidir le hidirbhearta ar ceann acu an díol gurb é an t-aon sochar nó an príomh-shochar a bhféadfadh, ar leith ó fhorálacha an ailt seo, súil a bheith ann lena fhaibhriú chun na bpáirtithe nó aon pháirtí acu liúntas nó asbhaint a fháil faoi alt 241 nó 243, faoi Chaibidil I de Chuid XV nó faoi aon cheann d'fhorálacha na Coda seo.
Folaíonn tagairtí san fho-alt seo do chomhlacht daoine tagairtí do chomhpháirtíocht.
(2) I gcás maoin a dhíol ar phraghas seachas an praghas a rachadh sí dá mba ar an margadh oscailte a dhíolfaí í, ansin, faoi réir forálacha fho-ailt (3) agus (4) cinnfidh an iarmairt chéanna chun críocha na n-achtachán a luaitear i bhfo-alt (1), mar bhainfidh siad le cáin ioncam na ndaoine uile a bheidh i gceist, a chinnfeadh dá ndíolfaí an mhaoin ar an bpraghas a rachadh sí dá mba ar an margadh oscailte a dhíolfaí í.
(3) I gcás inar díol inneallra nó gléasra an díol—
(a) ní thabharfar aon liúntas tosaigh don cheannaitheoir, agus
(b) faoi réir forálacha fho-alt (4), más mó an praghas a rachadh an mhaoin dá mba ar an margadh oscailte a dhíolfaí í ná an méid a measfaí, d'fhonn a chinneadh ar ceart aon mhuirear cothromaíochta, agus más ceart, cad é an mhuirear cothromaíochta is ceart, a ghearradh ar an díoltóir i leith na maoine faoi Chaibidil II den Chuid seo, gurb é méid an chaiteachais chaipitiúil é a thabhaigh an díoltóir ag soláthar na maoine, beidh éifeacht ag fo-alt (2) ionann is dá gcuirfí tagairt don méid sin in ionad gach tagartha don phraghas a rachadh an mhaoin dá mba ar an margadh oscailte a dhíolfaí í:
Ar choinníoll nach mbeidh feidhm ag an bhfo-alt seo maidir le díol innealra nó gléasra nár úsáideadh ariamh má ba é gnó nó cuid de ghnó an díoltóra innealra nó gléasra den saghas sin a mhonarú nó a sholáthar agus gur i ngnáth-chúrsa gnó an díoltóra a rinneadh an díol.
(4) (a) Faoi réir fho-alt (5), i gcás inar díol a mbaineann fo-alt (1) (a) leis agus nach mbaineann fo-alt (1) (b) leis, agus go roghnóidh na páirtithe sa díol amhlaidh trí fhógra i scríbhinn chun an chigire, beidh éifeacht ag na forálacha seo a leanas:
(i) beidh éifeacht ag fo-alt (2) ionann is dá gcuirfí in ionad gach tagartha don phraghas a rachadh an mhaoin dá mba ar an margadh oscailte a dhíolfaí í tagairt don phraghas sin nó don tsuim a luaitear anseo ina dhiaidh seo, cibé acu is lú,
(ii) ní bheidh feidhm ag fo-alt (3) (b), agus
(iii) d'ainneoin aon ní sna forálacha roimhe seo den alt seo, is ar an gceannaitheoir a ghearrfar an muirear cothromaíochta sin, ar aon teagmhas tarlú tar éis dáta an díola, a bheadh le gearradh ar an díoltóir dá leanadh an díoltóir de bheith ina úinéir ar an maoin agus go ndearna sé gach ní agus gur lamháladh dó gach liúntas nó asbhaint i ndáil leis an maoin a rinne an ceannaitheoir nó a lamháladh don cheannaitheoir.
(b) Is í suim dá dtagraítear i mír (a) (i)—
(i) i gcás foirgneamh nó déanmhas tionscail, iarmhar an chaiteachais a caitheadh díreach roimh an díol ag foirgniú an fhoirgnimh nó an déanmhais sin, arna ríomh de réir forálacha alt 266,
(ii) i gcás innealra nó gléasra, méid an chaiteachais ag soláthar an chéanna a bheidh fós gan liúntas a bheith tugtha ina leith díreach roimh an díol, arna ríomh de réir forálacha alt 274,
(iii) i gcás ceart paitinne, an méid den chaiteachas caipitiúil a caitheadh ag fáil na gceart sin a bheidh fágtha gan liúntas a bheith tugtha ina leith, arna ríomh de réir forálacha alt 286.
(5) Ní fhéadfar roghnú faoi fho-alt (4) (a) a dhéanamh—
(a) má bhíonn aon pháirtí de na páirtithe sa díol gan bheith ina chónaí sa Stát tráth an díola, agus
(b) nach amhlaidh do na himthosca an tráth sin go mbeidh nó go mb'fhéidir go mbeadh liúntas nó muirear faoin gCuid seo le tabhairt don pháirtí sin nó le gearradh ar an bpáirtí sin de dhroim an díola,
ach, cé is moite mar a dúradh, beidh éifeacht ag an alt seo maidir le díol d'ainneoin nach inchurtha chun feidhme go hiomlán é de dhroim gan cónaí amhlaidh a bheith ar pháirtí sa díol nó de dhroim cúise eile.
(6) San alt seo ciallaíonn “rialú”, maidir le comhlacht corpraithe, cumhacht duine chun a áirithiú, trí scaireanna a shealbhú nó cumhacht vótála a bheith aige sa chomhlacht corpraithe sin nó maidir leis nó in aon chomhlacht corpraithe eile nó maidir leis, nó de bhua aon chumhachtaí a thugtar leis na hairteagail chomhlachais nó le doiciméad eile a rialálann an comhlacht corpraithe sin nó aon chomhlacht corpraithe eile, gur mar is toil leis an duine sin a sheolfar cúrsaí an chomhlachta chorpraithe chéadluaite agus, maidir le comhpháirtíocht, ciallaíonn sé ceart chun scaire is mó ná leath sócmhainní, nó chun níos mó ná leath ioncaim, na comhpháirtíochta.
An éifeacht a bheidh, i gcásanna áirithe, ag teacht i gcomharbas trádála, etc.
[1959, a. 63;
1965, a. 55 (9).]
300.—(1) I gcás duine a theacht, an 6ú lá d'Aibreán, 1967, nó dá éis, i gcomharbas ag seoladh aon trádála nó gairme a bhí go dtí sin á seoladh ag duine eile agus go mbeidh sé le meas, de bhua aon cheann d'fhorálacha alt 59, go bhfuil scortha den trádáil nó den ghairm déanfar aon mhaoin a bhí, díreach roimh theacht i bhfeidhm don chomharbas sin, á húsáid chun críocha na trádála nó na gairme scortha, agus, gan í a dhíol, a bheidh, díreach tar éis an comharbas a theacht i bhfeidhm, á húsaid chun críocha na trádála nó na gairme nua, a áireamh, chun críocha na Coda seo, agus ailt 241 agus 243, ionann is gur díoladh í leis an gcomharba ar theacht i bhfeidhm don chomharbas, agus dá mba iad glanfháltais an díola sin an praghas a rachadh an mhaoin sin dá mba ar an margadh oscailte a dhíolfaí í.
(2) I gcás ina ndéanfar, tar éis trádáil nó gairm a bhunú, agus sula mbuanscoirfear de thrádáil nó de ghairm, a bhí á seoladh i gcomhpháirtíocht aon tráth, aon ní chun críocha an chéanna, déanfar, faoi réir alt 72, aon liúntas nó muirear a bheadh, dá mba é an duine céanna a bhí ag seoladh na trádála nó na gairme i gcónaí, le tabhairt dó nó le gearradh air faoi alt 241 nó faoi Chuid XV nó faoi aon cheann d'fhorálacha na Coda seo a thabhairt don duine nó do na daoine, nó a ghearradh ar an duine nó ar na daoine, a bheidh ag seoladh na trádála nó na gairme sin ó am go ham, agus déanfar méid aon liúntais nó muirir den sórt sin a ríomh ionann is dá mba é an duine sin nó dá mba iad na daoine sin a bhí ag seoladh na trádála nó na gairme sin i gcónaí agus gurb eisean nó iadsan a rinne nó gur leis-sean nó leosan a rinneadh gach ní a rinneadh le nó ag réamhtheachtaithe an duine nó na ndaoine sin ag seoladh an chéanna.
(3) Maidir le hinnealra nó gléasra, beidh éifeacht ag an alt seo faoi réir forálacha Chaibidil II den Chuid seo.
Nós imeachta tar éis cionroinnte, etc.
[1959, a. 64.]
301.—(1) I gcás ina mbeidh, faoi réim nó de bhua aon fhorálácha den Chuid seo, aon suim le cionroinnt agus go ndealróidh sé, tráth na cionroinnte, go mbaineann sé le hábhar maidir le dliteanas beirt daoine nó níos mó i leith cánach ioncaim (is cuma cad é an bhliain mheasúnachta ar ina haghaidh é), déanfar aon cheist a éireoidh i dtaobh na slí a bheidh an tsuim le cionroinnt a chinneadh, chun críocha cánach ioncaim na ndaoine sin go léir, ag na Coimisinéirí Speisialta, ionann is dá mba achomharc í i gcoinne measúnachta i leith cánach ioncaim faoi Sceideal D, agus, faoi réir na modhnuithe is gá, beidh feidhm dá réir sin ag na forálacha den Acht seo a bhaineann le hachomharc den sórt sin:
Ar choinníoll go mbeidh teideal ag na daoine sin go léir láithriú agus éisteacht a fháil ó na Coimisinéirí Speisialta nó uiríolla a chur chucu i scríbhinn.
(2) Tá feidhm ag an alt seo maidir leis an bpraghas a rachadh maoin dá mba ar an margadh oscailte a dhíolfaí í a chinneadh chun críocha na Coda seo mar atá feidhm aige maidir le cionroinnt.
Maoin a úsáideadh chun críocha “oibríochtaí trádála díolmhaithe”.
[1959, a. 65.]
302.—(1) I gcás teagmhas tarlú is cúis, nó ba chúis mura mbeadh an t-alt seo, le liúntas cothromaíochta nó muirear cothromaíochta i leith aon mhaoine a thabhairt do chuideachta, nó a ghearradh ar chuideachta, a mbeidh deimhniú faoi alt 374 (2) tugtha ina leith, ansin, cibé acu a bheidh an deimhniú i bhfeidhm nó nach mbeidh, beidh feidhm ag na forálacha seo a leanas den alt seo.
(2) Más go heisiach chun críocha a hoibríochtaí trádála díolmhaithe de réir bhrí Chaibidil I de Chuid XXV a d'úsáid an chuideachta an mhaoin, ní thabharfar aon liúntas cothromaíochta ná ní ghearrfar aon mhuirear cothromaíochta.
(3) Má úsáideadh an mhaoin go páirteach chun críocha oibríochtaí trádála díolmhaithe na cuideachta agus go páirteach chun críocha a hoibríochtaí trádála eile, tabharfar aird ar imthosca iomchuí uile an cháis agus déanfar liúntas a thabhairt don chuideachta a mbeidh ann cibé méid, nó, de réir mar a bheidh, muirear a ghearradh ar an gcuideachta a mbeidh ann cibé méid, a bheidh cóir réasúnach.
Tagairtí áirithe do chaiteachas, etc., a léiriú.
[1959, a. 66.]
303.—(1) Na tagairtí atá sa Chuid seo do chaiteachas caipitiúil agus suimeanna caipitiúla—
(a) maidir leis an duine a thabhaigh an caiteachas nó a d'íoc na suimeanna, ní fholaíonn siad aon chaiteachas ná suim a lamháiltear a asbhaint nuair a bhítear ag ríomh, chun críocha cánach ioncaim, brabús nó gnóchan trádála, gairme, oifige nó fostaíochta a bhí á seoladh nó ar seilbh aige, agus
(b) maidir le duine a fuair na méideanna a caitheadh nó na suimeanna a bheidh i gceist, ní fholaíonn siad tagairtí d'aon mhéideanna nó suimeanna a bheidh le cur i gcuntas mar fháltais nuair a bheifear ag ríomh brabús nó gnóchan aon trádála, gairme, oifige nó fostaíochta a bhí á seoladh nó ar seilbh aige,
agus ní fholaíonn siad, maidir le haon duine mar a dúradh, aon chaiteachas ná suim a mbeidh nó a bhféadfadh go mbeadh, asbhaint chánach le déanamh ina leith, seachas de bhua forálacha Chaibidil III den Chuid seo a bhaineann le muirir ar shuimeanna caipitiúla a fuarthas i leith ceart paitinne, faoi alt 433 nó 434.
(2) Déanfar aon tagairt sa Chuid seo den Acht seo don dáta a tabhaíodh caiteachas a fhorléiriú mar thagairt don dáta a tháinig na suimeanna a bheidh i gceist chun bheith iníoctha.
(3) Ní mheasfar chun aon cheann de chríocha na Coda seo gur thabhaigh aon duine caiteachas sa mhéid go bhfuil an caiteachas sin íoctha nó le híoc, go díreach nó go neamhdhíreach, ag an Stát, ag aon bhord a bunaíodh le reacht nó ag aon údarás poiblí nó údarás áitiúil:
Ar choinníoll nach mbeidh feidhm ag an bhfo-alt seo nuair a bheifear a bhreithniú an bhfuil aon mhuirear cothromaíochta, agus, má tá, cad é an muirear cothromaíochta atá, le gearradh ar dhuine faoi Chaibidil II den Chuid seo i leith aon innealra nó gléasra a soláthraíodh roimh an 15ú lá d'Aibreán, 1959.
Forálacha eile maidir le léiriú.
[1959, a. 67.]
304.—(1) Sa Chuid seo, ach amháin mar a n-éilíonn an comhthéacs a mhalairt—
folaíonn “ioncam” aon mhéid a n-údaraítear muirear i leith cánach a ghearradh air faoi aon cheann d'fhorálacha na Coda seo;
folaíonn “léas” comhaontú i leith léasa i gcás ina bhfuil téarma an léasa tosaithe, agus aon tionóntacht, ach ní fholaíonn sé morgáiste, agus forléireofar dá réir sin “léasaí”, “léasóir” agus “leas léasachta”;
ciallaíonn “airgead díola, árachais, tarrthála nó cúitimh” maidir le teagmhas is cúis nó a d'fhéadfadh a bheith ina chúis le liúntas cothromaíochta a thabhairt d'aon duine nó muirear cothromaíochta a ghearradh ar aon duine—
(a) i gcás inar díol aon mhaoine an teagmhas, na glanfháltais don duine sin ón díol,
(b) i gcás inar scartáil nó díthiú aon mhaoine an teagmhas, an glan-mhéid a fuair sé ar iarmhar na maoine, mar aon le haon airgead árachais a fuair sé i leith na scartála nó an díthithe agus aon chúiteamh eile d'aon sórt a fuair sé i leith an chéanna, sa mhéid gur suimeanna caipitiúla an cúiteamh sin,
(c) maidir le hinnealra nó gléasra, i gcás inarb é an teagmhas buanchailliúint an chéanna ar shlí seachas de dhroim a scartála nó a dhíthithe, aon airgead árachais a fuair sé i leith na cailliúna agus aon chúiteamh eile d'aon sórt a fuair sé i leith an chéanna, sa mhéid gur suimeanna caipitiúla an cúiteamh sin, agus
(d) i gcás inarb é an teagmhas go bhfuiltear tar éis scor ar fad d'fhoirgneamh nó déanmhas a úsáid, aon chúiteamh d'aon sórt a fuair sé i leith an teagmhais sin, sa mhéid gur suimeanna caipitiúla an cúiteamh sin.
(2) Déanfar aon tagairt sa Chuid seo d'aon fhoirgneamh, déanmhas, innealra nó gléasra a fhorléiriú mar thagairt a fholaíonn tagairt do chuid d'aon fhoirgneamh, déanmhas, innealra nó gléasra.
(3) Beidh feidhm ag forálacha na Coda seo maidir le scair in innealra nó gléasra mar atá feidhm acu maidir le cuid d'innealra nó gléasra, agus measfar, chun críocha na bhforálacha sin, scair in innealra nó gléasra a bheith á húsáid chun críocha trádála an fad, agus amháin an fad, a úsáidtear an t-innealra nó an gléasra chun críocha an chéanna.
(4) Déanfar aon tagairt sa Chuid seo do thráth aon díola a fhorléiriú mar thagairt do thráth an chríochnaithe nó tráth seilbh a thabhairt, cibé acu is luaithe.
(5) Act amháin mar a bhforáiltear a mhalairt go sainráite, folaíonn aon tagairt sa Chuid seo do thrádáil a bhunú nó a bhuanscor tagairt do tharlú aon teagmhais a measfar, faoi aon cheann d'fhorálacha an Achta seo, gur teagmhas é is comhionann le trádáil a bhunú nó a bhuanscor.
(6) Folaíonn aon tagairt sa Chuid seo do liúntas a thabhairt nó asbhaint a lamháil tagairt do liúntas nó asbhaint a thabharfaí nó a lamhálfaí mura mbeadh neamhdhóthanacht bhrabús nó gnóchan, nó ioncaim eile, lena thabhairt nó lena lamháil ina choinne.
CUID XVII
Faoiseamh i leith Caiteachais ar Fhoireann áitiúil a Oiliúint roimh Thosú ar Thrádáil
Foireann áitiúil a oiliúint roimh thosú ar thrádáil.
[1959. a. 74;
1960, Sc. 4, Cuid I.]
305.—(1) Má tharlaíonn, roimh lá bunaithe nó tosaithe trádála arb éard í earraí monaraithe a tháirgeadh le díol, go rachaidh duine nó go mbeidh duine tar éis dul, agus é ar tí dul ag seoladh na trádála, faoi chaiteachas ag tiomsú agus ag oiliúint daoine ar saoránaigh Éireannacha iad uile nó a bhformhór, de rún a bhfostaithe sa trádáil—
(a) in aghaidh na bliana measúnachta ar lá di an lá sin agus in aghaidh gach bliana den dá bhliain mheasúnachta dá éis sin, tabharfar dó liúntas ar cóimhéid le trian an chaiteachais sin, agus tabharfar an liúntas sin mar asbhaint nuair a bheifear ag muirearú brabús nó gnóchan na trádála,
(b) beidh feidhm ag alt 241 (3) maidir le liúntas faoi mhír (a) mar atá feidhm aige maidir le hasbhaint is inlamháilte i leith caitheamh agus cuimilt innealra nó gléasra.
(2) Chun críocha an ailt seo—
(a) ní fholóidh caiteachas aon chaiteachas a thabhaigh duine agus nach mbeadh aon liúntas inlamháilte dó ina leith nuair a bheifí ag ríomh brabús nó gnóchan na trádála faoi na forálacha den Acht seo is infheidhmithe maidir le Cás I de Sceideal D, dá mba é lá bunaithe nó tosaithe na trádála nó lá dá éis sin a tabhaíodh é,
(b) ní mheasfar gur thabhaigh duine caiteachas sa mhéid go bhfuil an caiteachas sin íoctha nó le híoc, go díreach nó go neamhdhíreach, ag an Stát, ag aon bhord a bunaíodh le reacht nó ag aon údarás poiblí nó údarás áitiúil.
(3) Chun críocha an ailt seo, measfar gurb é dáta a tabhaíodh aon chaiteachas áirithe an dáta a tháinig an tsuim iomchuí chun bheith iníoctha.
(4) Déanfar aon éileamh ó dhuine ar liúntas faoin alt seo a chur sa ráiteas bliantúil ar bhrabúis nó gnóchan a thrádála a cheanglaítear a sheachadadh faoin Acht seo agus beidh ag gabháil leis deimhniú a bheidh sínithe ag an éilitheoir, a measfar gur cuid den éileamh é, á rá gur tabhaíodh an caiteachas ag tiomsú agus ag oiliúint daoine, ar saoránaigh Éireannacha iad uile nó a bhformór, de rún a bhfostaithe sa trádáil agus a thabharfaidh sonraí a thaispeánfaidh go bhfuil an liúntas le tabhairt.
CUID XVIII
Liúntas i leith Caiteachais ar Earraí áirithe a Tháirgeadh
Caiteachas ar earraí áirithe a tháirgeadh.
[1942, a. 3.]
306.—(1) Ní bhaineann an t-alt seo ach amháin le hearraí nach raibh á dtáirgeadh i gcúrsaí tráchtála sa Stát sa dá mhí dhéag dar chríoch an 31ú lá de Lúnasa, 1939, agus nach mbeadh á dtáirgeadh sa Stát (cibé acu le haghaidh úsáide baile nó le honnmhairiú) sochrach ó thaobh tráchtála tráth ar bith i gcaitheamh an dá mhí dhéag sin agus déanfar “earra lena mbaineann an t-alt seo” a fhorléiriú dá réir sin san alt seo.
(2) San alt seo déanfar tagairtí do dhála eacnamaíochta neamhghnácha maidir le hearra lena mbaineann an t-alt seo a fhorléiriú mar thagairtí a chiallaíonn go bhfuil, mar gheall ar imthosca arb é is bonn nó is cúis leo an éigeandáil náisiúnta lenar bhain an rún a rith gach Teach den Oireachtas an 2ú lá de Mheán Fómhair, 1939 (lena n-áirítear imthosca a lean ann tar éis deireadh na héigeandála sin),—
(a) tá an t-earra sin ag teastáil go géar sa Stát chun freastal do riachtanas de chuid an phobail agus nach féidir cainníochtaí go leor de a allmhairiú chun freastal don riachtanas sin nó nach féidir é a allmhairiú ar aon chor, agus
(b) gur táirgeadh sochrach tráchtála an fad ann na himthosca sin an t-earra sin a tháirgeadh sa Stát le haghaidh úsáide baile, ach a scoirfidh a tháirgeadh de bheith ina thráchtáil shochrach nuair a bheidh deireadh leis na himthosca sin.
(3) Más rud é—
(a) go ndéanfaidh duine, de réir an ailt seo, liúntas speisialta faoin alt seo in aghaidh aon bhliaina mheasúnachta a iarraidh ar na Coimisinéirí Ioncaim, agus
(b) go suífidh sé, chun sástacht na gCoimisinéirí Ioncaim, gur úsáid sé an bhliain sin foirgnimh a thóg nó a fuair sé nó gléasra nó innealra a chuir sé isteach tar éis an 31ú lá de Lúnasa, 1939, d'aontoisc chun earra lena mbaineann an t-alt seo a tháirgeadh ar mhodh trádála nó gnó, agus gur d'aontoisc chun a úsáidte sa Stát a táirgeadh an t-earra sin amhlaidh, agus
(c) go suífidh sé freisin chun sástacht na gCoimisinéirí Ioncaim go raibh dála eacnamaíochta neamhghnácha ann maidir leis an earra sin i rith na bliana sin,
féadfaidh na Coimisinéirí Ioncaim a chur faoi deara cibé liúntas speisialta a mheasfaidh siad is cóir a thabhairt maidir leis na foirgnimh, leis an ngléasra nó leis an innealra sin ón measúnacht a rinneadh ar an duine sin don bhliain maidir le brabúis a thrádála nó a ghnó ag táirgeadh an earra sin amhlaidh.
(4) Féadfar iarratas chun na gCoimisinéirí Ioncaim ar liúntas speisialta faoin alt seo maidir le haon bhliain mheasúnachta a dhéanamh laistigh de dhá mhí dhéag tar éis deireadh na bliana sin.
(5) I gcás liúntas speisialta a thabhairt faoi na forálacha roimhe seo den alt seo, cuirfear an liúntas in éifeacht trí aisíoc nó ar shlí eile.
(6) I gcás liúntais speisialta faoin alt seo a bheith tugtha do dhuine agus gur deimhin leis na Coimisinéirí Ioncaim deireadh a bheith le dála eacnamaíochta neamhghnácha maidir leis an earra ar i leith a tháirgthe a tugadh na liúntais sin, féadfaidh na Coimisinéirí Ioncaim na liúntais sin a athbhreithniú.
(7) Beidh éifeacht ag na forálacha seo a leanas i leith nó de dhroim athbhreithnithe faoin bhfo-alt deiridh roimhe seo den alt seo ar na liúntais speisialta faoin alt seo a bheidh tugtha do dhuine ar bith, is é sin le rá:—
(a) chun críche an athbhreithnithe sin féadfaidh na Coimisinéirí Ioncaim na méideanna seo a leanas a chur i gcomparáid le chéile, is é sin le rá:—
(i) an glanchostas (mar a mhínítear anseo ina dhiaidh seo) a bhí ar an duine sin maidir leis na foirgnimh, leis an ngléasra nó leis an innealra ar ina leith a tugadh na liúntais speisialta sin, agus
(ii) iomlán na liúntas mar a mhínítear anseo ina dhiaidh seo a tugadh don duine sin;
(b) chun críocha na comparáide sin, measfar gurb é méid an ghlanchostais sin an bhreis a bheidh ag an méid a chosain sé iarbhír ar an duine sin na foirgnimh sin a fhoirgniú nó a fháil nó an gléasra nó an t-innealra sin a chur isteach ar chomhshuim na nithe seo a leanas—
(i) an tsuim nó na suimeanna (más ann) a soláthraíodh ar mhodh fóirdheontais nó deontais as cistí poiblí faoi chomhair an fhoirgnithe, an fhála, nó an churtha isteach sin, agus
(ii) an méid ar ar fiú, dar leis na Coimisinéirí Ioncaim, na foirgnimh, an gléasra nó an t-innealra sin a dhíol ar scor, nó laistigh de dhá mhí dhéag tar éis scor, do na dála eacnamaíochta neamhghnácha maidir leis an earra ar i leith a tháirgthe a úsáideadh na foirgnimh, an gléasra nó an t-innealra sin;
(c) measfar gurb é iomlán na liúntas sin a dúradh comhshuim na liúntas speisialta uile a bheidh tugtha don duine sin faoi na forálacha roimhe seo den alt seo maidir leis na foirgnimh, leis an ngléasra nó leis an innealra faoi réim nó de bhíthin alt 65 (4) (a), 241 nó 243 in aghaidh na bliana measúnachta a tharla scor na ndála eacnamaíochta neamhghnácha maidir leis an earra ar i leith a tháirgthe a úsáideadh na foirgnimh, an gléasra nó an t-innealra sin agus in aghaidh aon bliana measúnachta roimhe sin ar úsáideadh na foirgnimh, an gléasra nó an t-innealra sin ar a feadh;
(d) más mó an glanchostas sin ná iomlán na liúntas sin, féadfaidh na Coimisinéirí Ioncaim cibé liúntas speisialta breise is dóigh leo is cóir a thabhairt trí aisíoc nó eile;
(e) más mó iomlán na liúntas sin ná an glanchostas sin, féadfar na liúntais speisialta faoin alt seo a tugadh don duine sin a athbhreithniú agus féadfar cibé measúnachtaí breise a mheasfaidh na Coimisinéirí Ioncaim is gá a dhéanamh ar an duine sin in aghaidh aon bhliana measúnachta ar tugadh aon liúntas speisialta den sórt sin dó ina haghaidh.
CUID XIX
Caillteanais
Caibidil I
Faoiseamh i leith Caillteanas
Ceart chun aísíoc cánach faoi threoir caillteanas.
[1918, a. 34;
1963, a. 18.]
307.—(1) Faoi réir forálacha an ailt seo, má tharlaíonn aon bhliain mheasúnachta gur bhain caillteanas do dhuine ar bith in aon trádáil, gairm nó fostaíocht, a bhí á sheoladh aige leis féin nó i gcomhpháirtíocht, nó ag áitiú tailte chun críocha feirmeoireachta amháin, nó ag áitiú talamh coille ar ghlac sé de rogha é a mhuirearú i leith cánach faoi Sceideal D maidir leis, beidh teideal aige, ar éileamh chuige sin a dhéanamh, chun cibé aisíoc cánach is gá chun a áirithiú nach rachaidh an méid comhiomlán cánach in aghaidh na bliana a bheidh íoctha aige ar deireadh thar an méid a bheadh iompartha aige dá ndéanfaí a ioncam a laghdú méid an chaillteanais.
(2) (a) Chun críocha fho-alt (1) ríomhfar méid na cánach a bheadh iompartha dá laghdófaí ioncam méid caillteanais—
(i) i gcás inar do phearsa aonair a bhain an caillteanas, ar an bhforas go measfar go laghdaíonn an caillteanas ioncam iomchuí na pearsan aonair ar dtús, ansin ioncam eile na pearsan aonair, ansin ioncam iomchuí bhanchéile nó fhearchéile na pearsan aonair agus ansin ioncam eile bhanchéile nó fhearchéile na pearsan aonair, agus
(ii) I gcás inar i dtrádáil a bhí á seoladh ag comhlacht corpraithe a tharla an caillteanas, ar an bhforas go measfar go laghdaíonn an caillteanas ioncam an chomhlachta chorpraithe ar dtús ó bhrabúis nó gnóchain na trádála inar tharla an caillteanas agus ansin ioncam eile an chomhlachta chorpraithe.
(b) chun críocha mhír (a) (i), ciallaíonn “ioncam iomchuí” ioncam tuillte nó ioncam neamhthuillte de réir mar a tharlódh gurb é a bheadh in ioncam tuillte nó in ioncam neamhthuillte duine ioncam a d'éirigh sa tréimhse chéanna ar bhain an caillteanas don duine sin ón ngníomhaíocht chéanna.
(3) Ach amháin mar a bhforáiltear a mhalairt le halt 216 (2), déanfar, chun críocha an ailt seo, méid an chaillteanais a tharla i ngníomhaíocht a ríomh sa tslí chéanna ina ndéanfaí brabúis nó gnóchain ón ngníomhaíocht a ríomh faoi fhorálacha iomchuí an Achta seo.
(4) I gcás ina mbeidh aisíoc déanta le duine ar bith in aghaidh aon bhliana áirithe faoin alt seo—
(a) ní dhéanfar aon chuid den chaillteanas a measadh, agus an t-aisíoc á ríomh, a laghdaigh a ioncam a chur i gcuntas le linn méid measúnachta in aghaidh aon bhliana ina dhiaidh sin a bheith á ríomh, agus
(b) déanfar an oiread sin den chaillteanas agus a bhí de cheangal ann, faoi fho-alt (2), a mheas gur laghdaigh sé ioncam de shaghas áirithe nó ioncam ó bhunadh áirithe a áireamh chun críocha uile an Achta seo mar asbhaint a bheidh le déanamh ó ioncam den saghas sin nó ó ioncam ón mbunadh sin, cibé acu é, le linn ioncam iomlán an duine in aghaidh na bliana a bheith á ríomh.
(5) Déanfar aon éileamh ar aisíoc faoin alt seo, i bhfoirm a bheidh forordaithe ag na Coimisinéirí Ioncaim, tráth nach déanaí ná dhá bhliain tar éis deireadh na bliana measúnachta agus is chun an chigire a chuirfear é agus is eisean a chinnfidh é, ach más éagóir le duine ar bith aon chinneadh ón gcigire ar aon éileamh den sórt sin féadfaidh sé, ar fhógra i scríbhinn a thabhairt don chigire sin laistigh de lá agus fiche tar éis an cinneadh a chur in iúl dó, achomharc a chur chun na gCoimisinéirí Speisialta.
(6) Déanfaidh na Coimisinéirí Speisialta achomharc a chuirfear chucu faoi fho-alt (5) a éisteacht agus a chinneadh ionann agus dá mba achomharc chucu é i gcoinne measúnachta i leith cánach ioncaim agus dá réir sin beidh feidhm, leis na modhnuithe is gá, ag na forálacha den Acht seo maidir le hathéisteacht achomhairc nó le cás a shonrú le haghaidh tuairim na hArd-Chúirte ar phonc dlí.
Daoine ag a bhfuil dhá thrádáil nó níos mó á seoladh.
[1918, Sc. D. Cana I agus II, r.13.]
308.—Aon duine a sheolann, leis féin nó i gcomhpháirtíocht, dhá thrádáil ar leithligh nó níos mó arb inmhuirir a mbrabúis faoi Sceideal D féadfaidh sé an caillteanas arna ríomh faoin Acht seo a bhain dó in aon trádáil amháin nó níos mó acu sin a bhaint as méid, nó a fhritháireamh in aghaidh mhéid, na mbrabús arna ríomh amhlaidh a bhain dó in aon trádáil eile acu sin, agus feádfaidh sé ráitis ar leithligh a thabhairt maidir le gach trádáil den sórt sin.
Ceart chun caillteanais a thabhairt ar aghaidh go blianta todhchaí.
[1929, a. 14; 1960, a. 3 (1) (a);
1965, Sc. 3, Cuid I.]
309.—(1) I gcás inar bhain caillteanas (a bheidh le ríomh sa tslí chéanna le brabúis nó gnóchain faoi na forálacha den Acht seo is infheidhmithe maidir le Cásanna I agus II de Sceideal D) do dhuine in aon trádáil nó gairm a bhí á seoladh aige, leis féin nó i gcomhpháirtíocht, ar caillteanais iad nach mbeidh faoiseamh tugtha ina leith go hiomlán faoi alt 307 nó 308 ná faoi aon fhoráil eile den Acht seo, féadfaidh sé a éileamh go ndéanfar aon chuid den chaillteanas nach mbeidh faoiseamh tugtha ina leith amhlaidh a thabhairt ar aghaidh agus, a mhéid is féidir sin, a asbhaint as méid, nó a fhritháireamh in aghaidh mhéid, na mbrabús nó na ngnóchan a measúnófar é ina leith faoi Sceideal D maidir leis an trádáil nó leis an ngairm sin in aghaidh aon bhliain mheasúnachta ina dhiaidh sin, ach amháin más rud é agus sa mhéid gur rud é go mbeidh faoiseamh i leith aon chaillteanais tugtha do dhuine ar bith faoin alt seo nach mbeidh an duine sin i dteideal faoiseamh a éileamh i leith an chaillteanais sin faoi aon fhoráil eile den Acht seo.
(2) Déanfar aon fhaoiseamh faoin alt seo a thabhairt a mhéid is féidir ón gcéad mheasúnacht ina dhiaidh sin, agus a mhéid nach féidir é a thabhairt amhlaidh, ansin tabharfar é ón gcéad mheasúnacht eile agus mar sin de.
(3) Más rud é—
(a) gur bhain caillteanas do dhuine a bhí ag áitiú talamh coille is duine a bheadh, dá mbeadh brabús déanta aige, inmhuirir in aghaidh na bliana ina dhiaidh sin i leith cánach faoi Sceideal D arna ríomh de réir mhéid an bhrabúis sin mar gheall ar a rogha faoi alt 36, nó
(b) gur bhain caillteanas do dhuine a bhí ag áitiú tailte is duine a bheadh, dá mbeadh brabús déanta aige, inmhuirir, in aghaidh na bliana ina dhiaidh sin, i leith cánach faoi Sceideal D arna ríomh de réir mhéid an bhrabúis sin mar gheall ar a rogha faoi alt 34;
beidh feidhm ag an alt seo ionas go dtabharfar faoiseamh i leith an chaillteanais sin sa tslí chéanna agus an méid céanna agus a thabharfaí dá mba chaillteanas é a tharla i dtrádáil:
Ar choinníoll, má tharlaíonn bliain ar bith tar éis na bliana a tharla an caillteanas, go ndéanfar an duine dar bhain an caillteanas a mheasúnú faoi Sceideal B i leith áitiú na dtailte a bheidh i gceist nach lamhálfar aon asbhaint ná fritháireamh mar a dúradh i leith an chaillteanais sin in aghaidh na bliana sin nó aon bhliana ina dhiaidh sin.
Faoiseamh faoi Chás IV i leith caillteanas.
[1945 a. 2; 1960, a. 3 (1) (b).]
310.—(1) Má tharlaíonn aon bhliain mheasúnachta go mbainfidh caillteanas do dhuine in aon idirbheart (is idirbheart de chineál go ndlífí, dá mbeadh aon bhrabúis tar éis teacht de, é a mheasúnú ina leith faoi Chás IV de Sceideal D) a rachaidh sé ina bhun, go haonarach nó i gcomhpháirtíocht, féadfaidh sé a éileamh go ndéanfar méid an chaillteanais sin, a mhéid is féidir, a asbhaint as méid, nó a fhitháireamh in aghaidh méid, na mbrabús nó na ngnóchan ar a measúnófar é faoin gCás sin IV don bhliain sin agus go ndéanfar aon chuid den chaillteanas nach dtabharfar faoiseamh amhlaidh ina leith a thabhairt ar aghaidh agus, a mhéid is féidir, a asbhaint as méid, nó a fhritháireamh in aghaidh méid, na mbrabús nó na ngnóchan ar a measúnófar é faoin gCás sin IV in aghaidh aon bhliana measúnachta ina dhiaidh sin.
(2) Nuair a bheifear ag cur an ailt seo chun feidhme maidir le caillteanas a bhain do chomhpháirtí i gcomhpháirtíocht measfar go gciallaíonn “méid na mbrabús nó na ngnóchan ar a measúnófar é”, maidir le haon bhliain áirithe, cibé cuid den mhéid ar a measúnófar an chomhpháirtíocht faoi Chás IV de Sceideal D agus a bheadh de cheangal air faoin Acht seo a thuairisciú i dtuairisceán ar a ioncam iomlán don bhliain sin.
(3) Aon fhaoiseamh a thabharfar faoin alt seo ar mhodh aon chuid de chaillteanas a thabhairt ar aghaidh tabharfar é a mhéid is féidir ón gcéad mheasúnacht ina dhiaidh sin, agus a mhéid nach féidir é a thabhairt amhlaidh ansin ón gcéad mheasúnacht eile agus mar sin de.
Caillteanas foirceannaidh.
[1960, a. 4 (1) (2).]
311.—(1) I gcás ina mbeifear tar éis buanscor de thrádáil nó gairm, agus gur bhain caillteanas lena mbaineann an t-alt seo (dá ngairtear caillteanas foirceannaidh anseo ina dhiaidh seo san alt seo), d'aon duine a bhí á seoladh, go haonarach nó i gcomhpháirtíocht, díreach roimh thráth an scoir, ansin, faoi réir forálacha alt 312 go 315 féadfaidh sé a éileamh go ndéanfar, an oiread agus is féidir, méid an chaillteanais fhoirceannaidh a asbhaint as méid, nó a fhritháireamh i gcoinne méid, na mbrabús nó na ngnóchan a mbeidh cáin ioncaim muirearaithe air ina leith faoi Sceideal D maidir leis an trádáil nó an ghairm in aghaidh na dtrí bliana measúnachta díreach roimh an mbliain mheasúnachta a tharlóidh an scor, agus déanfar na leasuithe sin uile ar mheasúnachtaí nó aisíocaíochtaí cánach is gá chun éifeacht a thabhairt don éileamh:
Ar choinníoll nach dtabharfar faoiseamh i leith an ábhair chéanna faoin alt seo agus faoi fhoráil éigin eile den Acht seo.
(2) Aon fhaoiseamh a thabharfar faoin alt seo tabharfar é, an oiread agus is féidir, ón measúnacht in aghaidh bliana níos déanaí i dtosaíocht ar bhliain níos luaithe.
Caillteanas foirceannaidh a chinneadh.
[1960, a. 4 (3) (4).]
312.—(1) Déanfar an cheist cé acu a bhain nó nár bhain aon chaillteanas foirceannaidh do dhuine i dtrádáil nó i ngairm agus má bhain, cad é an caillteanas foirceannaidh é, a chinneadh, chun críocha alt 311, trí shuimeanna más aon suimeanna é, na nithe seo a leanas a ghlacadh (a mhéid nach mbeidh siad áirithe ar shlí eile chun aon mhuirear i leith cánach a laghdú nó faoiseamh a thabhairt ina leith), is é sin le rá:
(a) an caillteanas a bhain dó sa trádáil nó sa ghairm an bhliain mheasúnachta a bheifear tar éis buanscor di;
(b) na liúntais chaipitiúil iomchuí don bhliain mheasúnachta sin;
(c) an caillteanas a bhain dó sa trádáil nó sa ghairm sa chuid den bhliain mheasúnachta roimhe sin dar tosach dhá mhí dhéag roimh dháta an scoir;
(d) an codán céanna de na liúntais chaipitiúla iomchuí don bhliain mheasúnachta sin roimhe sin ar codán de bhliain an chuid a thosaigh mar a dúradh.
(2) I bhfo-alt (1), ciallaíonn “na liúntais chaipitiúla iomchuí”, maidir le haon bhliain mheasúnachta, na liúntais chaipitiúla a bheidh le tabhairt nuair a bheifear ag muirearú brabús nó gnóchan na trádála nó na gairme don bhliain sin gan méideanna a tugadh ar aghaidh ó bhliain roimhe sin a áireamh, agus, chun críocha fho-alt (1) (a) (c), ríomhfar méid caillteanais ar an modh céanna a ríomhtar brabúis nó gnóchain faoi na forálacha den Acht seo is infheidhmithe maidir le Cásanna I agus II de Sceideal D.
Méid brabús nó gnóchan.
[1960, a. 4 (5) (6) (7); 1965, a. 55 (10).]
313.—(1) Faoi réir fho-alt (3), maidir le méid na mbrabús nó na ngnóchain ar muirearaíodh cáin ioncaim ar dhuine ina leith in aghaidh aon bhliana measúnachta áirithe i leith brabús nó gnóchain trádála nó gairme measfar, chun críocha faoisimh faoi alt 311 ón measúnacht don bhliain sin, gurb é méid é méid iomlán na mbrabús nó na ngnóchan arb inmheasúnaithe ina leith é in aghaidh na bliana sin lúide—
(a) suim ar cóimhéid le méid iomlán na n-asbhaintí i leith liúntas caipitiúil, má b'ann, a tugadh, le linn brabúis nó gnóchain a bheith á muirearú, agus
(b) suim ar cóimhéid le méid iomlán na n-asbhaintí, má b'ann, a bhí le baint, i leith íocaíochtaí a rinneadh nó caillteanais a tharla, as brabúis nó gnóchain le linn ioncam iomlán an duine don bhliain a bheith á ríomh chun críocha cánach ioncaim, nó a bheadh le baint amhlaidh dá mba phearsa aonair an duine, agus
(c) i gcás comhlacht daoine, suim ar cóimhéid leis an oiread sin de na brabúis nó de na gnóchain agus a caitheadh ag íoc díbhínní:
Ar choinníoll, i gcás inar féidir déileáil, i bpáirt nó go hiomlán, le haon asbhaint den sórt a luaitear i mír (b) mar asbhaint a baineadh as na brabúis nó na gnóchain nó mar asbhaint a baineadh as ioncam eile, go bhféadfar, an oiread agus is féidir, déileáil, chun críocha an fho-ailt seo, leis an asbhaint mar asbhaint a baineadh as an ioncam eile.
(2) Má dhéantar, faoi fhomhír (1) (b), méid na mbrabús nó na ngnóchan arbh inmheasúnaithe duine ina leith in aghaidh aon bhliana áirithe a laghdú faoi threoir íocaíochta a rinne sé, déanfar laghdú comhéire ar mhéid an chaillteanais fhoirceannaidh a bhféadfar faoiseamh a thabhairt ina leith faoin alt seo in aghaidh blianta roimhe sin mura go hiomlán eisiatach chun críocha na trádála nó na gairme a rinneadh an íocaíocht.
(3) I gcás duine, a éileoidh faoiseamh faoi alt 311 ar scor, a bheith ag seoladh na trádála nó na gairme i gcomhpháirtíocht ó thosach an tríú bliain mheasúnachta roimh bhliain an scoir, measfar, chun críocha fho-alt (1), gurb é méid iomlán na mbrabús nó na ngnóchan arbh inmheasúnaithe é ina leith in aghaidh aon bhliana, nó coda de bhliain roimh 1965-66 ar measúnaíodh ina haghaidh an chomhpháirtíocht i leith na trádála nó na gairme, suim a scaire sin, arna ríomh de réir an Achta seo ar muirearaíodh cáin ar an gcomhpháirtíocht ina leith agus déanfar, chun na críche sin, suim na mbrabús nó na ngnóchan ar muirearaíodh amhlaidh an chomhpháirtíocht ina leith a ríomh mar ríomhfaí í faoi fho-alt (1) dá mbaineadh an fo-alt sin le comhpháirtíocht mar a bhaineann sé le pearsa aonair.
An bhrí atá le “buanscortha” agus le “liúntais chaipitiúla”.
[1960, a. 4(8) (9);
1965, a. 55 (11).]
314.—(1) Chun críocha uile alt 311 go 315 déileálfar le trádáil nó gairm ionann is dá mbeadh sí buanscortha agus trádáil nó gairm nua bunaithe nó tosaithe nuair a dhéileálfar léi amhlaidh chun críocha alt 59, nó nuair a mheasfar trádáil leithleach chomhpháirtí a bheith buanscortha faoi threoir alt 71 (1) (a) (ii), ach—
(a) aon duine a leanfaidh de bheith á seoladh díreach tar éis scor den sórt sin ní bheidh teideal aige chun faoisimh i leith aon chaillteanais fhoirceannaidh ar an scor sin, agus
(b) ar aon scor, féadfar faoiseamh a thabhairt do dhuine nach leanfaidh de bheith ag seoladh amhlaidh i leith caillteanais fhoirceannaidh i gcoinne brabús nó gnóchán ar muirearaíodh é ina leith i ndáil leis an trádáil nó an ghairm chéanna in aghaidh tréimhse roimh scor roimhe sin, má bhí sé gan sos á seoladh idir an dá scor, agus, ina chás sin, má tharla an scor roimhe sin laistigh de dhá mhí dhéag roimh an scor eile, déanfar neamhshuim di chun críocha alt 312 (1).
(2) In ailt 312 agus 313 ciallaíonn “liúntas chaipitiúla” liúntais, seachas liúntais a bheidh le tabhairt nuair a bheifear ag ríomh brabús nó gnóchan, faoi alt 241 nó faoi Chuid XIX, XV, XVI nó XVII.
Eilimh an chaillteanais fhoireannaidh a chinneadh.
[1960, a. 4 (10) (11).]
315.—(1) Is chun an chigire a dhéanfar, agus is é an cigire a chinnfidh, aon éileamh faoi alt 311, ach féadfaidh duine ar bith arb éagóir leis aon chinneadh ón gcigire ar aon éileamh den sórt sin achomharc a dhéanamh chun na gCoimisinéirí Speisialta ar fhógra i scríbhinn a thabhairt don chigire sin laistigh de lá is fiche tar éis an cinneadh a chur in iúl dó.
(2) éistfidh agus cinnfidh na Coimisinéirí Speisialta achomharc a dhéanfar chucu faoi fho-alt (1) ionann is dá mba achomharc é in aghaidh measúnachta i leith cánach ioncaim, agus beidh feidhm dá réir sin, faoi réir na modhnuithe is gá, ag na forálacha den Acht seo a bhaineann le hathéisteacht achomhairc agus le cás a shonrú chun tuairim na hArd-Chúirte ar phonc dlí a fháil air.
Méid measúnachta faoi alt 434 a lamháil mar chaillteanas chun críocha áirithe.
[1963, a. 10.]
316.—(1) Faoi réir forálacha an ailt seo, i gcás ina mbeifear tar éis duine a mheasúnú i leith cánach don bhliain 1963-64 nó do bhliain mheasúnachta ina dhiaidh sin faoi alt 434, maidir le híocaíocht a rinneadh go hiomlán agus go heisiatach chun críocha trádála nó gairme, déanfar, chun críocha ailt 309 agus 311 go 315 an méid ar ar íocadh cáin faoin measúnacht sin a áireamh amhail agus dá mba chaillteanas é a tharla sa trádáil nó sa ghairm sin agus lamhálfar faoiseamh ina leith de réir sin:
Ar choinníoll nach lamhálfar aon fhaoiseamh faoin alt seo i leith aon íocaíochta den sórt sin ná i leith aon choda d'íocaíocht den sórt sin nach n-íocfar sa deireadh ag an duine a measúnaíodh nó a mhuirearófar ar chaipiteal.
(2) Ní bheidh feidhm ag an alt seo maidir le haon suim a mheasúnófar faoi alt 434 de bhua Chaibidil II de Chuid XII nó alt 221 (2) (b), 288, 363 nó 435.
Caibidil II
Liúntais Chaipitiúla
Mínithe.
[1963, a. 5 (1) (4).]
317.—(1) Sa Chaibidil seo—
ciallaíonn “muirir chothromaíochta” muirir chothromaíochta faoi Chuid XVI;
ciallaíonn “liúntais chaipitiúla” liúntais, seachas liúntais a bheidh le tabhairt nuair a bheifear ag ríomh brabús nó gnóchan, faoi alt 241 nó faoi Chuid XIX, XV, XVI nó XVII;
ciallaíonn “bliain éilimh”, maidir le haon éileamh faoi alt 307, an bhliain mheasúnachta ar ina haghaidh a dhéantar an t-éileamh.
(2) Chun críocha na Caibidle seo—
(a) i gcás deireadh na bonn-tréimhse do bhliain mheasúnachta tarlú le linn, nó a bheith ar comhthráth le deireadh, aon bhliana measúnachta áirithe, is í an bhliain sin an bhonn-bhliain don bhliain mheasúnachta chéadluaithe, ach sin i slí, i gcás bliana measúnachta arbh í, faoin bhforáil sin roimhe seo, ba bhonn-bhliain don bhliain sin féin agus do bhliain mheasúnachta eile, gurb í an bhonnbhliain í don bhliain sin féin agus ní don bhliain eile;
(b) déanfar aon tagairt do liúntais chaipitiúla nó do mhuirir chothromaíochta do bhliain mheasúnachta a fhorléiriú mar thagairt dóibh sin a bheidh le tabhairt nó le déanamh le linn brabúis nó gnóchain na trádála don bhliain sin a bheith á muirearú, ach gan áireamh a dhéanamh, i gcás liúntas, ar mhéideanna a tugadh anall ó bhliain níos luaithe;
(c) measfar éifeacht a bheith tugtha, le linn brabúis nó gnóchain na trádála do bhliain mheasúnachta a bheith á muirearú, do liúntais a tugadh anall ó bhliain níos luaithe sular tugadh éifeacht do liúntais don bhliain mheasúnachta; agus
(d) aon tagairt do mhéid liúntas caipitiúil gan éifeacht bliain mheasúnachta áirithe forléireofar í mar thagairt don mhéid nach bhféadfar éifeacht a thabhairt dó, mar gheall ar neamhdhóthanacht brabús nó gnóchan, le linn brabúis nó gnóchain na trádála don bhliain sin a bheith á muirearú.
I mír (a) ciallaíonn “an bhonn-tréimhse do bhliain mheasúnachta”, maidir le haon trádáil, an tréimhse ar ar a brabúis nó a gnóchain atá cáin ioncaim don bhliain sin le ríomh go críochnaitheach faoi Chás I de Sceideal D i leith na trádála nó más rud é, de bhua an Achta seo, go bhfuil sé le meas gurb iad brabúis nó gnóchain aon tréimhse eile brabúis nó gnóchain na tréimhse sin, an tréimhse eile sin.
Rogha chun a mheas go gcruthaíonn nó go méadaíonn liúntais chaipitiúla caillteanas.
[1963, a. 5(2)(3).]
318.—(1) Faoi réir forálacha na Caibidle seo, i gcás aon éileamh a dhéanfar faoi alt 307 ar fhaoiseamh i leith caillteanas a tharla in aon trádáil, féadfaidh an t-éileamh sin a cheangal go gcinnfear méid an chaillteanais ionann agus dá ndéanfaí méid ar cóimhéid leis na liúntais chaipitiúla don bhliain mheasúnachta arb í an bhliain éilimh an bhonn-bhliain ina leith a asbhaint le linn brabúis nó gnóchain nó caillteanais na trádála an bhliain éilimh a bheith á ríomh, agus féadfar éileamh a dhéanamh amhlaidh d'ainneoin nár tharla ar leithligh ó na liúntais sin, caillteanas sa trádáil an bhliain éilimh sin.
(2) Má tharlaíonn ar aon éileamh a dhéanfar de bhua na Caibidle seo nach dtabharfar faoiseamh faoin alt sin 307 i leith méid iomlán an chaillteanais arna chinneadh mar a dúradh, cuirfear an faoiseamh, a mhéid is féidir, i leith an chaillteanais a tharla sa trádáil seachas é a chur i leith na liúntas caipitiúil i ndáil leis an trádáil.
A mhéid a chuirfear liúntais san áireamh.
[1963, a. (5)(6).]
319.—(1) Cuirfear na liúntais chaipitiúla d'aon bhliain mheasúnachta san áireamh faoi alt 318 (1) amháin más rud é agus sa mhéid nach gá iad mar fhritháireamh in aghaidh muirear cothromaíochta don bhliain; agus, más liúntais don bhliain éilimh na liúntais chaipitiúla a chuirfear san áireamh, ní thabharfar faoiseamh faoi threoir na liúntas sin i leith méid is mó ná an méid a bheidh gan éifeacht an bhliain éilimh.
(2) Chun críocha fho-alt (1), áireofar na liúntais chaipitiúla d'aon bhliain mheasúnachta mar liúntais is gá mar fhritháireamh in aghaidh liúntas cothromaíochta na bliana suas go dtí an méid ar a mbeidh na muirir chothromaíochta le déanamh tar éis suim a asbhaint den mhéid sin is comhionann le méid, más aon mhéid é, na liúntas caipitiúil do bhlianta roimhe sin a tugadh anall go dtí an bhliain sin agus a bheadh, d'éagmais na muirear cothromaíochta, gan éifeacht an bhliain sin.
Éifeacht a bheidh ag faoiseamh a thabhairt.
[1963, a. 5 (7);
1965, Sc. 3, Cuid I.]
320.—Más rud é maidir le haon bhliain éilimh go dtabharfar faoiseamh faoin alt sin 307 faoi threoir aon liúntas caipitiúil, ansin, chun críocha uile an Achta seo, measfar éifeacht a bheith tugtha do na liúntais sin suas go dtí an méid a dtabharfar faoiseamh amhlaidh ina leith agus aon fhaoiseamh a bheidh tugtha roimhe sin i leith bliana ina dhiaidh sin ar an mbonn nár tugadh éifeacht do na liúntais mar a dúradh coigeartófar é, más gá, trí mheasúnacht bhreise.
Faoiseamh a dheanú roimh an Acht bliantúil a rith.
[1963, a. 5(10).]
321.—Féadfar faoiseamh ó cháin a thabhairt de bhua alt 318 (1) den alt seo faoi threoir liúntas caipitiúil do bhliain mheasúnachta roimh dháta aon Achta a rith a fhorchuireann cáin ioncaim don bhliain sin, ionann is dá mbeadh cáin ioncaim forchurtha don bhliain gan athrú; ach má dhéantar difear d'fhaoiseamh a tugadh do dhuine de bhua an ailt sin 318 (1) d'aon bhliain éilimh áirithe mar gheall ar athrú ina dhiaidh sin ar an dlí, nó mar gheall ar aon scor den trádáil nó aon teagmhas eile tar éis deireadh na bliana, féadfar aon choigeartú is gá a dhéanamh, agus déanfar an oiread d'aon aisíoc cánach agus a ghabh thar an méid ab inaisíoctha sna teagmhais a tharla, a ghnóthú, mura slánófar sin ar shlí eile, ó duine trí mheasúnacht faoi Chás IV de Sceideal D; agus chun críche na mheasúnachta sin measfar gurb ioncam is inmhuirir faoin gCás sin IV don bhliain éilimh méid na liúntas caipitiúil nó cuid iomchuí de mhéid na lúntas caipitiúil ar faoina dtreoir a rinneadh an t-aisíoc.
Feidhm maidir le gairmeacha, etc.
[1963, a. 5 (11).]
322.—Beidh feidhm ag an gCaibidil seo, oiriúnaithe mar is gá, maidir le gairm nó fostaíocht agus maidir le háitiú tailte, chun críocha feirmeoireachta amháin nó talamh coille, más rud é, i gceachtar cás, go mbeidh brabúis nó gnóchain ón áitiú, don bhliain éilimh agus don bhliain mheasúnachta arb í an bhliain éilimh an bhonn-bhliain ina leith, inmhuirir faoi Sceideal D, mar atá feidhm aici maidir le trádáil.
Caibidil III
Íocaíochtaí ó Chuideachtaí le Comhchuideachtaí i Leith Caillteanas
Léiriú.
[1962, a. 13(1).]
323.—(1) Sa Chaibidil seo—
ciallaíonn “tréimhse chuntasaíochta”, maidir le cuideachta, tréimhse a bhfuil cuntais na cuideachta déanta amach ina haghaidh;
ciallaíonn “seach-chuideachta” cuideachta a corpraíodh tráth nach luaithe ná an 14ú lá de Nollaig, 1961, agus nach déanaí ná an 31ú lá de Mhárta, 1965, agus is cuideachta—
(a) a bhfuil teachtadh tairbhiúil—
(i) ar chuid dá gnáth-scairchaipiteal ag gach ceann de dhá chuideachta nó níos mó, agus
(ii) ar 95 faoin gcéad ar a laghad dá gnáth-scairchaipiteal ag cuideachtaí, agus
(b) nach dteachtann aon stoc, scair ná urrús a d'eisigh cuideachta a theachtann go tairbhiúil cuid den ghnáthscairchaipiteal sin;
ciallaíonn “liúntais chaipitiúla” liúntais, seachas liúntais a bhíonn le tabhairt, le linn brabúis nó gnóchain a bheith á ríomh, faoi alt 241 nó faoi Chuid XIV, XV, XVI nó XVII;
ciallaíonn “cuideachta” comhlacht corpraithe a chónaíonn sa Stát agus a sheolann trádáil;
ciallaíonn “íocaíocht easnaimh” íocaíocht le seach-chuideachta ó cheann dá príomh-cuideachtaí faoi chomhaontú a fhorálann go n-iompróidh an phríomh-chuideachta caillteanais nó caillteanas áirithe, nó go mbeidh sí páirteach i gcaillteanais nó i gcaillteanas áirithe, a bhainfidh don tseach-chuideachta i dtrádáil a sheolann sí nach íocaíocht a bheadh, ar leith ón gCaibidil seo, le cur i gcuntas le linn brabúis nó gnóchain nó caillteanais ceachtar cuideachta a bheith á ríomh, ná le háireamh mar ioncam de chuid na seach-chuideachta;
ciallaíonn “gnáth-scairchaipiteal”, maidir le cuideachta, caipiteal eisithe uile (is cuma cad é an t-ainm atá air) na cuideachta, seachas caipiteal a bhfuil ceart ag a shealbhóirí díbhinn a fháil de réir ráta shocraithe nó ráta a athróidh de réir an ráta cánach ioncaim, ach nach bhfuil aon cheart eile acu chun scair de bhrabúis na cuideachta;
ciallaíonn “príomh-chuideachta”, maidir le seach-chuideachta, cuideachta a theachtann go tairbhiúil cuid de ghnáth-scairchaipiteal na cuideachta sin;
ciallaíonn “trádáil” trádáil a sheoltar go hiomlán nó go páirteach sa Stát.
íocaíochtaí easnaimh mar fháltais thrádála agus caiteachais thrádála.
[1962, a. 13 (2) (3) (4) (5).]
324.—(1) Faoi réir forálacha na Caibidle seo, más rud é, maidir le seach-chuideachta—
(a) go mbeidh easnamh uirthi i dtrádáil áirithe in aghaidh tréimhse cuntasaíochta,
(b) go bhfaighidh sí, maidir leis an trádáil sin, íocaíocht easnaimh in aghaidh na tréimhse sin, is íocaíocht easnaimh a mbeidh feidhm ag an bhfo-alt seo maidir léi,
ansin, le linn ríomh a bheith á dhéanamh, chun críocha cánach ioncaim, ar bhrabúis, gnóchain nó caillteanais na cuideachta agus na príomh-chuideachta óna bhfuarthas an íocaíocht, áireofar an íocaíocht mar fháltas trádála de chuid na seach-chuideachta a bhí infhaighte ag an gcuideachta sin an lá deiridh den tréimhse, agus lamhálfar í mar asbhaint don phríomh-chuideachta ionann agus dá mba chaiteachas trádála í a tabhaíodh an lá sin.
(2) Aon íocaíocht easnaimh in aghaidh tréimhse cuntasaíochta is íocaíocht easnaimh a bhfuil feidhm maidir léi ag fo-alt (1) a bheidh inti más rud é (agus ar an gcuntar sin amháin)—
(a) gach tráth i rith na tréimhse—
(i) gur sheach-chuideachta an chuideachta ab íocaí, agus
(ii) gur phríomh-chuideachta maidir leis an gcuideachta ab íocaí an chuideachta ab íocóir, agus
(b) go ndéanfar an íocaíocht tráth nach déanaí ná trí bliana tar éis deireadh na tréimhse.
(3) Má fhaigheann seach-chuideachta íocaíocht easnaimh nó íocaíochtaí easnaimh ó phríomh-chuideachta amháin nó níos mó in aghaidh tréimhse cuntasaíochta agus go mbeidh breis ag an íocaíocht nó iomlán na n-íocaíochtaí ar an easnamh ina trádáil iomchuí don tréimhse sin, déanfar neamhshuim den bhreis chun críocha na Caibidle seo; agus, i gcás ina mbeidh íocaíochtaí ó níos mó ná príomh-chuideachta amháin i gceist, measfar na híocaíochtaí a bheith arna laghdú i cibé slí ar a gcomhaontófar idir na cuideachtaí uile lena mbainfidh nó, cheal comhaontú, mar a chinnfidh na Coimisinéirí Ioncaim.
(4) I gcás ina ndéanfar íocaíocht easnaimh le seach-chuideachta in aghaidh níos mó ná aon tréimhse cuntasaíochta amháin de chuid na cuideachta sin nó ina ndéanfar í ag príomh-chuideachta a sheolann níos mó ná trádáil amháin, cinnfidh na Coimisinéirí Ioncaim an chuid chionroinnte den íocaíocht a bheidh chun críocha na Caibidle seo le cur i leith aon tréimhse nó trádála.
An bhrí atá le “easnamh”.
[1962 a. 13 (6).]
325.—(1) Chun críocha na Caibidle seo—
(a) beidh easnamh ar chuideachta i dtrádáil in aghaidh tréimhse cuntasaíochta más rud é (agus ar an gcuntar sin amháin) go mbeidh comhshuim—
(i) aon chaillteanais a tharla sa trádáil sa tréimhse (arna ríomh ar an modh céanna a ríomhtar brabúis nó gnóchain faoi na forálacha, seachas an Chaibidil seo, is infheidhmithe maidir le Cás I de Sceideal D),
(ii) aon suimeanna is inchurtha i leith tréimhse na liúntas caipitiúla a bheidh le tabhairt le linn muirearú a bheith á dhéanamh ar bhrabúis nó gnóchain na trádála in aghaidh aon bhliana measúnachta a bhfuil a hiomlán nó cuid di laistigh den tréimhse, agus
(iii) aon íocaíochtaí lena mbaineann alt 433 nó 434 (seachas íocaíochtaí lena mbaineann alt 434 de bhua alt 288) is íocaíochtaí a rinneadh go hiomlán agus go heisiatach chun críocha na trádála agus nach inasbhainte le linn brabúis nó gnóchain nó caillteanais na trádála a bheith á ríomh,
níos mó ná comhshuím—
(I) aon bhrabús nó gnóchan ón trádáil sa tréimhse (arna ríomh de réir na bhforálacha, seachas an Chaibidil seo, is infheidhmithe maidir le Cás I de Sceideal D), agus
(II) aon suimeanna is inchurtha i leith tréimhse cothromaíochta na muirear faoi Chuid XVI a bheidh le déanamh le linn muirearú a bheith á dhéanamh ar bhrabúis nó gnóchain na trádála in aghaidh aon bhliana measúnachta a bhfuil a hiomlán nó cuid di laistigh den tréimhse, agus
(b) má bhíonn breis den sórt sin ann, measfar gur cóimhéid an t-easnamh agus an bhreis.
(2) Chun críocha an ailt seo, measfar gurb é an méid de liúntas nó de mhuirear is inchurtha i leith tréimhse an méid de a bheidh le háireamh le linn ríomh a bheith á dhéanamh chun críocha cánach brabús corparáide ar bhrabúis na cuideachta in aghaidh na tréimhse sin.
Measúnachtaí a choigeartú i gcásanna áirithe.
[1962, a. 13 (7).]
326.—(1) I gcás ina mbeidh, faoi na forálacha roimhe seo den Chaibidil seo, íocaíocht easnaimh, nó cuid d'íocaíocht easnaimh, a rinne príomh-chuideachta le háireamh mar chaiteachas trádála i dtréimhse chuntasaíochta—
(a) a bhfuil a hiomlán nó cuid di laistigh de bhonn-tréimhsí na cuideachta do níos mó ná bliain mheasunachta amháin, nó
(b) nach bhfuil a hiomlán ná cuid di laistigh de bhonn-tréimhse na cuideachta d'aon bhliain mheasúnachta,
ansin, déanfar cibé coigeartuithe, más ann, is gá—
(i) i gcás a thagann faoi mhír (a) den fho-alt seo, ar an measúnacht d'aon bhliain, seachas an chéad bhliain, a luaitear sa mhír sin, nó
(ii) i gcás a thagann faoi mhír (b) den fho-alt seo, ar an measúnacht don chéad bhliain díreach i ndiaidh deireadh na tréimhse cuntasaíochta sin nó, i gcás inar buanscoireadh den trádáil roimh thosach na bliana sin, don bhliain a chríochnóidh an tréimhse chuntasaíochta sin,
chun a áirithiú, a mhéid is féidir é, go ndéanfar iomlán na suimeanna, arbh iad, ar neamhaird leis an gCaibidil seo, na measúnachtaí deiridh ar an gcuideachta iad, a laghdú méid nach mó ná nach lú ná méid na híocaíochta easnaimh.
(2) Chun críocha an fho-alt seo is í bonn-tréimhse cuideachta do bhliain mheasúnachta an tréimhse ar ar na brabúis nó na gnóchain ina haghaidh a bheidh cáin ioncaim in aghaidh na bliana sin le ríomh go críochnaitheach faoi Chás I de Sceideal D i leith na trádála a bheidh i gceist.
An modh ina dtabharfar éifeacht don Chaibidil seo.
[1962, a. 13 (8).]
327.—Déanfar cibé measúnachtaí breise, laghduithe ar mheasúnachtaí nó aisíocaíochtaí cánach is gá a dhéanamh in aon chás chun éifeacht a thabhairt don Caibidil seo; agus má dhéanann íocaíocht easnaimh caillteanas a mbeidh aisíocaíocht cánach faighte ag cuideachta ina leith faoi alt 307 nó 311, a laghdú nó a mhúchadh, déanfar an méid sin den aisíocaíocht nach ndéanfaí, dá gcuirfí an íocaíocht easnaimh i gcuntas, a ghnóthú, mura mbeidh sé slánaithe i slí eile, ón gcuideachta trí mheasúnacht faoi Chás IV de Sceideal D; agus measfar chun críche na measúnachta sin gurb éard í an íocaíocht easnaimh, nó cuid iomchuí di, ioncam is inmhuirir faoin gCás sin IV in aghaidh na bliana measúnachta dá ndearnadh an aisíocaíocht.
Srian ar fhaoiseamh i leith caillteanas seach-chuideachtaí.
[1962, a. 13 (9).]
328.—Ní bheidh éifeacht ag an alt seo maidir le caillteanas a bhain do sheach-chuideachta i rith tréimhse cuntasaíochta a thosaigh níos mó ná cúig bliana tar éis an dáta a chéad-thosaigh an chuideachta ag trádáil; agus i gcás, tar éis trádáil a bheith bunaithe nó tosaithe ag seach-chuideachta, go dtiocfaidh go mbeidh an trádáil nó cuid den trádáil á seoladh ag cuideachta eile, measfar, chun críocha an ailt seo, gurb é an lá céanna a chéad-thosaigh an chuideachta chéadluaite agus an chuideachta eile ag trádáil.
CUID XX
Faoiseamh d'Infheisteoirí in Urrúis Éireannacha
Caibidil I
Stoic, scaireanna, agus Urrúis Cuideachtaí seachas Cúideachtaí Monaraíochta
Faoiseamh d'infheisteoirí.
[1932, a. 7.]
329.—(1) I gcás ina ndéanfaidh pearsa aonair ar sa Stát agus nach in aon áit eile atá cónaí air a éileamh, agus a chruthú chun sástacht na gCoimisinéirí Speisialta, go bhfuil sé i dteideal úinéireacht tairbhiúil aon stoic, scaireanna, nó urrúis lena mbaineann an t-alt seo, beidh éifeacht ag na forálacha seo a leanas, is é sin le rá—
(a) beidh an phearsa aonair sin i dteideal go n-aisíocfar leis 20 faoin gcéad den cháin ioncaim is infheidhmithe maidir le haon díbhinn nó ús a fuair sé i leith an stoic, na scaireanna, nó an urrúis sin, ach amháin sa mhéid go ndearnadh nó go ndéantar faoiseamh nó aisíoc i leith na cánach sin a dheonú faoi aon fhoráil eile den Acht seo;
(b) le linn ioncam iomlán na pearsan aonair sin ó gach bunadh a bheith á mheas chun críocha cánach ioncaim agus forchánach, measfar méid aon díbhinne nó úis i leith na stoic, na scaireanna, nó an urrúis sin a bheith laghdaithe 20 faoin gcéad.
(2) Faoi réir Chaibidil II den Chuid seo agus fhorálacha alt 330 agus 331, beidh feidhm ag an alt seo maidir leis na stoic, na scaireanna, agus na hurrúis uile a eisíodh lena suibscríobh ag an bpobal tar éis an 4ú lá de Lúnasa, 1932, a ndeimhneoidh an tAire Airgeadais ina leith go bhfuil sé sásta, tar éis dul i gcomhairle leis an Aire Tionscail agus Tráchtála, go bhfuil na coinníollacha seo a leanas go léir comhlíonta maidir leis an stoc, leis an scair nó leis an urrús sin, is é sin le rá—
(a) go bhfuil an stoc, an scair nó an t-urrús sin arna eisiúint ag cuideachta a chomhlíonann na forálacha seo a leanas, is é sin le rá—
(i) go bhfuil an chuideachta sin corpraithe de réir dlíthe an Stáit nó fúthu, agus
(ii) gur cuideachta atá faoi theorainn scaireanna de réir bhrí Acht na gCuideachtaí, 1963, an chuideachta sin, agus
(iii) gur sa Stát a bhainistítear agus a rialaítear an chuideachta sin, agus
(iv) gur sa Stát a sheolann an chuideachta sin a gnó nó (i gcás cuideachta nach bhfuil tosaithe aici ar ghnó a sheoladh) a bheartaíonn sí a gnó a sheoladh, go hiomlán nó go formhór; agus
(b) go bhfuil an caipiteal a cruinníodh tríd an stoc, an scair nó an t-urrús sin a eisiúint á úsáid nó go mbeartaítear é a úsáid nó gur úsáideadh é chun tionscal nó tionscail mar a mhínítear leis an alt seo a bhunú nó a leathnú sa Stát; agus
(c) nach mbeartaítear aon chuid den chaipiteal sin a úsáid, nó nach bhfuil sé á úsáid nó nár úsáideadh é, chun gnó atá ann nó aon scair nó leas i ngnó atá ann a fháil (go díreach nó go neamhdhíreach) nó chun infheistíochtaí a cheannach, nó chun iasachtaí nó bintiúir atá ann a ghlanadh; agus
(d) go bhfuil an eisiúint stoic, scaireanna nó urrúis sin tuairiscithe agus ainmnithe ar shlí gur so-aitheanta í thar gach eisiúint eile (más ann) de chuid na cuideachta sin.
(3) Gach barántas, seic nó ordú a tharraingeofar nó a dhéanfar chun íoc as aon díbhinn nó ús i leith aon stoc, scair nó urrús lena mbaineann an t-alt seo luafaidh sé go soiléir (de réir mar is gá sa chás)—
(a) gurb é atá in iomlán na suime ar a bhfuil an barántas, an tseic, nó an t-ordú sin déanta nó tarraingte íocaíocht ag íoc nó ar chuntas díbhinne nó úis i leith an stoic, na scaire nó an urrúis sin; nó
(b) gurb é atá i gcuid (a luafar a méid ar leithligh) den tsuim sin íocaíocht ag íoc nó ar chuntas na díbhinne nó an úis sin.
(4) Aon stoc, scair nó urrús lena mbaineann an t-alt seo scoirfidh sé de bheith ina stoc, ina scair, nó ina urrús (de réir mar a bheidh) lena mbaineann an t-alt seo má dheimhníonn agus nuair a dheimhneoidh an tAire Airgeadais maidir leis an stoc, leis an scair, nó leis an urrús sin go bhfuil sé sásta, tar éis dó dul i gcomhairle leis an Aire Tionscail agus Tráchtála—
(a) go bhfuil an chuideachta a d'eisigh an stoc, an scair nó an t-urrús tar éis scor de na forálacha atá leagtha amach i bhfo-alt (2) (a) a chomhlíonadh, nó
(b) go ndearnadh an caipiteal a cruinníodh tríd an stoc, an scair nó an t-urrús sin a eisiúint a úsáid, nó go bhfuil sé á úsáid, go hiomlán nó go páirteach, chun críocha seachas tionscal nó tionscail mar a mhínítear leis an alt seo a bhunú nó a leathnú sa Stát, nó
(c) go bhfuil an caipiteal sin á úsáid go hiomlán nó go páirteach contrártha d'fho-alt (2) (c), nó
(d) go bhfuil scortha den eisiúint stoic, scaireanna, nó urrús sin a thuairisciú agus a ainmniú de réir fho-alt (2) (d), nó
(e) nach bhfuil fo-alt (3) á chomhlíonadh maidir leis an stoc, leis an scair nó leis an urrús sin.
(5) San alt seo ciallaíonn “tionscal” aon trádáil nó gnó ar bith ach amháin gual allmhairithe a cheannach agus a dhíol, gás le haghaidh soilsiúcháin, téimh nó cumhachta a mhonarú nó a imdháil, cóir iompair de bhóthar a sheoladh, a eagrú nó a stiúradh, caitheamh aimsire nó siamsaíocht de shórt ar bith a sholáthar, stoic, scaireanna nó urrúis a shealbhú (ar shlí seachas ar mhodh cistí cúltaca nó fochistí a infheistú) nó déileáil iontu, cibé acu stoic, scaireanna nó urrúis d'aon chineál nó cineálacha áirithe nó de chuid chuideachta nó cuideachtaí áirithe.
Srianadh alt 329.
[1935, a. 7; 1963, a. 19.]
330.—(1) San alt seo—
ciallaíonn “duine cáilithe” duine is saoránach d'Éirinn, agus
ciallaíonn “cuideachta shealbhaíochta cháilithe” cuideachta—
(i) a bhfuil a cuid scaireanna eisithe, go feadh méid is mó ná a leath (de réir luacha ainmniúil) ar úinéireacht tairbhiúil ag duine nó daoine cáilithe, agus
(ii) a bhfuil ar a laghad dhá thrian (de réir luacha ainmniúil) gach cineál scaireanna dá cuid a eisíodh agus lena ngabhann cearta vótála (cibé acu cinn láithreacha iad nó cinn a thiocfaidh chun bheith ann in imthosca todhchaí áirithe) ar úinéireacht tairbhiúil ag duine nó daoine cáilithe.
(2) Ní bheidh feidhm ag alt 329 maidir le haon stoc, scair nó urrús a eisíodh tar éis an 30ú lá d'Iúil, 1935, mura ndéanfaidh deimhniú ón Aire Airgeadais faoi fho-alt (2) den alt sin a dheimhniú go bhfuil na coinníollacha seo a leanas (i dteannta na gcoinníollacha atá leagtha amach san fho-alt sin (2)) comhlíonta maidir leis an stoc, leis an scair nó leis an urrús sin, is é sin le rá, gurb é a d'eisigh an stoc, an scair nó an t-urrús sin cuideachta—
(a) ar daoine cáilithe tromlach na stiúrthóirí (seachas stiúrthóir bainistí a chaitheann iomlán a chuid ama lena dhualgais mar stiúrthóir den sórt sin), agus
(b) mura cuideachta atá ceadúnaithe faoin Acht Árachais, 1936, chun gnó árachais a sheoladh, an chuideachta, is cuideachta a bhfuil a cuid scaireanna eisithe, go feadh méid is mó ná a leath (de réir luacha ainmniúil), ar úinéireacht tairbhiúil ag duine atá, nó ag beirt daoine nó níos mó a bhfuil gach duine acu, ina dhuine cáilithe nó ina chuideachta shealbhaíochta cháilithe,
(c) a bhfuil ar a laghad dhá thrian (de réir luacha ainmniúil) gach cineál scaireanna dá cuid a eisíodh agus lena ngabhann cearta vótála (cibé acu cinn láithreacha iad nó cinn a thiocfaidh chun bheith ann in imthosca todhchaí áirithe) ar úinéireacht tairbhiúil ag duine atá, nó ag beirt daoine nó níos mó a bhfuil gach duine acu, ina dhuine cáilithe nó ina chuideachta shealbhaíochta cháilithe.
(3) Gan dochar d'fhorálacha alt 329 (4) scoirfidh aon stoc, scair, nó urrús a eisíodh tar éis an 30ú lá d'Iúil, 1935, agus lena mbaineann alt 329 de bheith ina stoc, ina scair, nó ina úrrús (cibé acu é) lena mbaineann an t-alt sin má dheimhníonn agus nuair a dheimhneoidh an tAire Airgeadais maidir leis an stoc, an scair, nó an t-urrús gur deimhin leis, tar éis dó dul i gcomhairle leis an Aire Tionscail agus Tráchtála, go bhfuil an chuideachta a d'eisigh an stoc, an scair, nó an t-urrús tar éis scor de na coinníollacha atá leagtha amach i bhfo-alt (2) den alt seo a chomhlíonadh.
Scaireanna, etc., a meastar a bheith eisithe le haghaidh a suibscríofa ag an bpobal.
[1956, a. 7.]
331.—(1) I gcás—
(a) inar eisigh cuideachta aon stoic, scaireanna nó urrúis ar tugadh deimhniú faoi alt 329 (2) ina leith atá fós in éifeacht, agus
(b) go n-eiseoidh an chuideachta ina dhiaidh sin aon stoic, scaireanna nó urrúis—
(i) a thairgfear do shealbhóirí i gcáil shealbhóirí na stoc, na scaireanna nó na n-urrús céadluaite nó cineál áirithe díobh, nó a leithroinnfear orthu, tráth na heisiúna sin ina dhiaidh sin nó timpeall an trátha sin, agus
(ii) a thairgfear nó a leithroinnfear amhlaidh ar fhoras a ríomhfar de réir sealbhán na sealbhóirí sin faoi seach,
ansin, chun críocha alt 329, measfar na stoic, na scaireanna nó na hurrúis a eiseoidh an chuideachta ina dhiaidh sin mar a dúradh a bheith á n-eisiúint lena suibscríobh ag an bpobal.
(2) D'ainneoin aon ní in alt 329 (2) (b) (c) féadfar deimhniú a thabhairt faoi alt 329 (2) i leith aon stoc, scaireanna nó urrús de chuid cuideachta a eisíodh nó a eiseofar mar stoic, scaireanna nó urrúis láníoctha agus a measfar, de bhua fho-alt (1) den alt seo, a bheith arna n-eisiúint lena suibscríobh ag an bpobal.
(3) I gcás ina dtabharfar deimhniú faoi alt 329 (2) i leith aon stoc, scaireanna nó urrús ní thabharfar faoiseamh ná aisíoc faoi alt 329 (1) i leith aon díbhinne nó úis ar na stoic, na scaireanna nó na hurrúis ab iníoctha roimh dháta an deimhnithe.
Caibidil II
Stoic, Scaireanna agus Urrúis le Cuideachtaí Monaraíochta
Faoiseamh d'infheisteoirí.
[1932, a. 7;
1956, a. 7 (2) (4);
1957, a. 4;
1960, a. 5.]
1963. Uimh. 33.
332.—(1) Má dhéanann pearsa aonair ar sa Stát agus nach in aon áit eile atá cónaí air a éileamh agus a chruthú chun sástacht na gCoimisinéirí Speisialta go bhfuil sé i dteideal úinéireacht tairbhiúil aon stoic, scaireanna, nó urrúis lena mbaineann an t-alt seo, beidh éifeacht ag na forálacha seo a leanas, is é sin le rá:—
(a) beidh an phearsa aonair sin i dteideal go n-aisíocfar leis 20 faoin gcéad den cháin ioncaim is infheidhmithe maidir le haon díbhinn nó ús a fuair sé i leith an stoic, na scaireanna nó an urrúis sin, ach amháin sa mhéid go ndearnadh nó go ndéanfar faoiseamh nó aisíoc i leith na cánach sin a dheonú faoi aon fhoráil eile den Acht seo;
(b) le linn ioncam iomlán na pearsan aonair sin ó gach bunadh a bheith á mheas chun críocha cánach ioncaim agus forchánach, measfar méid aon díbhinne nó úis i leith an stoic, na scaireanna, nó an urrúis sin a bheith laghdaithe 20 faoin gcéad.
(2) Bainfidh an t-alt seo leis na stoic, na scaireanna agus na hurrúis go léir a eisíodh, roimh dháta an Achta seo a rith nó dá éis, ag cuideachta arb é, go hiomlán nó go formhór, a trádáil nó a gnó earraí monaraithe a tháirgeadh le díol, agus a ndeimhneoidh na Coimisinéirí Ioncaim ina dtaobh go bhfuil siad sásta go bhfuil na coinníollacha seo a leanas go léir comhlíonta maidir leis an stoc, an scair nó leis an urrús sin, is é sin le rá:
(a) go bhfuil an stoc, an scair nó an t-urrús sin arna eisiúint ag cuideachta a chomhlíonann na forálacha seo a leanas, is é sin le rá—
(i) go bhfuil an chuideachta sin corpraithe de réir dlíthe an Stáit nó fúthu, agus
(ii) gur cuideachta atá faoi theorainn scaireanna do réir bhrí Acht na gCuideachtaí 1963, an chuideachta sin, agus
(iii) gur sa Stát a bhainistítear agus a rialaítear an chuideachta sin, agus
(iv) gur sa Stát a sheolann an chuideachta sin a gnó nó (i gcás cuideachta nach bhfuil tosaithe aici ar ghnó a sheoladh) a bheartaíonn sí a gnó a sheoladh, go hiomlán nó go formhór; agus
(b) maidir leis na stoic, na scaireanna nó an hurrúis—
(i) gur eisíodh iad lena suibscríobh ag an bpobal, nó
(ii) gur de chineál de stoic, de scaireanna nó d'urrúis na cuideachta iad a luaitear ar stocmhargadh sa Stát, agus nach lú ná caoga líon na bpearsan, mar a thuairiscítear i bhfo-alt (1) den alt seo, atá ina n-úinéirí tairbhiúla ar stoic, ar scaireanna nó urrúis den chineál sin; agus
(c) go bhfuil an eisiúint stoic, scaireanna nó urrúis sin tuairiscithe agus ainmnithe ar shlí gur so-aitheanta í thar gach eisiúint eile (más ann) de chuid na cuideachta sin.
(3) Gach barántas, seic nó ordú a tharraingeofar nó a dhéanfar chun íoc as aon díbhinn nó ús i leith aon stoc, scair nó urrús lena mbaineann an t-alt seo luafaidh sé go soiléir (de réir mar is gá sa chás)—
(a) gurb é atá in iomlán na suime ar a bhfuil an barántas, an tseic, nó an t-ordú sin déanta nó tarraingte íocaíocht ag íoc nó ar chuntas díbhinne nó úis i leith an stoic, na scaire nó an urrúis sin; nó
(b) gurb é atá i gcuid (a luafar a méid ar leithligh) den tsuim sin íocaíocht ag íoc nó ar chuntas na díbhinne nó an úis sin.
(4) Aon stoc, socair nó urrús lena mbaineann an t-alt seo, scoirfidh sé de bheith ina stoc, ina scair nó ina urrús (de réir mar a bheidh) lena mbaineann an t-alt seo má dhearbhaíonn agus nuair a dhearbhóidh na Coimisinéirí Ioncaim i leith an stoic, na scaire nó gnó na cuideachta de bheith comhdhéanta, go hiomlán nó go nó gnó na cuideachta do bheith comhdhéanta, go hiomlán nó go formhór, de tháirgeadh earraí monaraithe lena ndíol nó nach bhfuil, maidir leis an gcuideachta, gach ceann nó aon cheann áirithe de na coinníollachta atá leagtha amach i bhfo-alt (2) (a) nó, maidir leis an stoc, an scair nó an t-urrús sin, gach ceann nó aon cheann áirithe de na coinníollacha atá leagtha amach i bhfo-alt (2) (b) (c) nó i bhfo-alt (3), á chomhlíonadh a thuilleadh.
(5) I gcás—
(a) inar eisigh cuideachta aon stoic, scaireanna nó urrúis ar tugadh deimhniú faoi fho-alt (2) ina leith atá fós in éifeacht, agus
(b) go n-eiseoidh an chuideachta ina dhiaidh sin aon stoic, scaireanna nó urrúis—
(i) a thairgfear do shealbhóirí i gcáil shealbhóirí na stoc, na scaireanna nó na n-urrús céadluaite nó cineál áirithe díobh, nó a leithroinnfear orthu, tráth na heisiúna sin ina dhiaidh sin nó timpeall an trátha sin, agus
(ii) a thairgfear nó a leithroinnfear amhlaidh ar fhoras a ríomhfar de réir sealbhán na sealbhóirí sin faoi seach,
ansin, chun críocha an ailt seo, measfar na stoic, na scaireanna nó na hurrúis a eiseoidh an chuideachta ina dhiaidh sin mar a dúradh a bheith á n-eisiúnt lena suibscríobh ag an bpobal.
(6) I gcás—
(a) ina bhfuil seilbh thairbhiúil ag cuideachta (dá ngairtear an chuideachta shealbhaíochta san fho-alt seo) ar bhreis agus 90 faoin gcéad (de réir luacha ainmniúil) de na stoic, na scaireanna agus na hurrúis a d'eisigh aon chuideachta nó cuideachta eile,
(b) gur stoic, scaireanna nó urrúis iad sin uile a bheadh cáilithe le haghaidh deimhniú ó na Coimisinéirí Ioncaim faoi fho-alt (2) mura mbeadh mír (b) den fho-alt sin, agus
(c) gurb í an tsealbhaíocht sin aon-ghnó nó príomh-ghnó na cuideachta sealbhaíochta,
beidh éifeacht ag fo-ailt (2) agus an fad a mhairfidh na dála sin roimhe seo, i leith stoic, scaireanna agus urrús arna n-eisiúint ag an gcuideachta sealbhaíochta ionann is dá mba chuideachta arb é a trádáil nó a gnó, go hiomlán nó go formhór, earraí monaraithe a tháirgeadh chun a ndíolta an chuideachta shealbhaíochta.
(7) Ní dhéanfaidh aon ní san alt seo—
(a) difear do bhailíocht aon deimhnithe faoi alt 329 (2) a eisíodh roimh an 18ú lá d'Iúil, 1957, ná
(b) i gcás inar eisíodh a leithéid sin de dheimhniú, eisiúint deimhnithe faoi alt 329 (4) a chosc.
(8) I gcás ina dtabharfar deimhniú faoi fho-alt (2) ní dheonófar faoiseamh ná aisíocaíocht faoi fho-alt (1) maidir le haon díbhinn nó ús ar na stoic, na scaireana nó na hurrúis ab iníochta roimh dháta an deimhnithe.
CUID XXI
Díolúintí Carthanúla agus Díolúintí Eile
Cíosanna maoine de chuid ospidéal agus carthanas eile.
[1918, a. 37;
1929, a. 8 (2);
1961, a. 12;
1963, a. 96 (2).]
333.—(1) Deonófar díolúine—
(a) ó cháin ioncaim is inmhuirir faoi Sceideal A nó, de bhua Chaibidil VI de Chuid IV, faoi Sceideal D, i leith cíosanna agus brabús aon mhaoine de chuid aon ospidéil, scoile nó teach dídine poiblí, nó atá dílsithe d'iontaobhaithe chun críocha carthanúla, sa mhéid gur chun críocha carthanúla amháin a úsáidtear an céanna:
Ar choinníoll nach ndéanfar aon mheasúnacht ar na maoineanna faoi seach a fhuascailt ná a athrú, ach go mbeidh sí i bhfeidhm agus go dtoibheofar í, d'ainneoin aon díolúine den sórt sin a cheadú;
(b) ó cháin ioncaim is inmhuirir faoi Sceideal C maidir le haon ús, blianachtaí, díbhinní nó scaireanna blianachtaí, agus ó cháin ioncaim is inmhuirir faoi Sceideal D, maidir le haon ús bliantiúil nó íocaíocht bhliantúil eile is cuid d'ioncam aon chomhlacht daoine nó iontaobhais a bunaíodh chun críocha carthanúla agus chuige sin amháin, nó nach infheidhmithe, de réir rialacha nó rialachán a bunaíodh le reacht, cairt, foraithne, gníomhas iontaobhais nó uacht, ach chun críocha carthanúla amháin agus sa mhéid gur chun críocha carthanúla amháin a fheidhmítear an céanna;
(c) ó cháin ioncaim is inmhuirir faoi Sceideal C maidir le haon ús, blianachtaí, díbhinní nó scaireanna blianachtaí, in ainmneacha iontaobhaithe nach infheidhmithe ach amháin i leith deisiúchán ar aon ardeaglais, coláiste, eaglais nó séipéal, nó ar aon fhoirgneamh a úsáidtear d'aontoisc chun críocha adhradh Dé, agus a mhéid a úsáidtear an céanna chun na gcríocha sin.
(2) (a) Baineann an fo-alt seo le gach bronntanas (de réir bhrí an Achta Carthanas, 1961) a tugadh roimh an 1ú lá d'Iúil, 1961, agus, dá mba é an lá sin nó dá éis a tugadh é, arb éard é, de bhua alt 50 den Acht sin (a bhaineann le bronntanais le haghaidh uaigheanna agus cuimhneachán) bronntanas, a mhéid a fhoráiltear san alt sin, chun críocha carthanúla.
(b) Beidh éifeacht ag fo-alt (1) maidir le bronntanas lena mbaineann an fo-alt seo ionann agus dá mba é an 1ú lá d'Iúil, 1961, nó dá éis sin a tugadh an bronntanas.
Tailte atá ar úinéireacht agus á n-áitiú, agus ceirdeanna atá á seoladh, ag carthanais.
[1921, a. 30;
1955, a. 3;
1963, Sc. 6, Cuid II.]
334.—(1) Deonófar díolúine—
(a) ó cháin ioncaim is inmhuirir faoi Sceideal A i leith maoine atá ar úinéireacht agus á háitiú ag carthanas, nach tailte, tionóntáin nó oidhreachtáin den sórt a luaitear in alt 27;
(b) ó cháin ioncaim is inmhuirir faoi Sceideal B maidir le tailte atá á n-áitiú ag carthanas:
Ar choinníoll nach mbeidh feidhm ag an díolúine faoin mír seo i gcás tailte atá á n-áitiú le haghaidh feirmeoireachta mura chun críocha an charthanais amháin a úsáidtear aon bhrabúis uathu;
(c) ó cháin ioncaim is inmhuirir faoi Sceideal D maidir le brabúis trádála a sheoltar ag aon charthanas, más chun críocha an charthanais amháin á úsáidtear na brabúis agus—
(i) go bhfeidhmítear an trádáil i gcúrsa críoch phríomha a bhaineann leis an gcarthanas a bheith á comhlíonadh, nó
(ii) gur tairbhithe de chuid an charthanais a dhéanann formhór na hoibre a bhaineann leis an trádáil.
(2) Ní bhainfidh an díolúine a dheonaítear le fo-ailt (1) (a) agus (1) (b) le cáin i leith aon chíosa is iníoctha nó aon íocaíocht bhliantúil eile a bheidh le déanamh ag carthanas maidir leis na tailte, na tionóntáin, nó na hoidhreachtáin ná ní bhainfidh sí le haon chodanna de na tailte, de na tionóntáin nó de na hoidhreachtáin a úsáidtear nó atá ina sheilbh ag duine ar lú ná £150 iomlán a ioncaim bhliantúil ó gach bunadh arna mheas de réir forálacha an Achta seo.
(3) San alt seo ciallaíonn “carthanas” aon chomhlacht daoine nó aon iontaobhas a bunaíodh chun críocha carthanúla amháin.
Carachumainn.
[1918, a. 39 (11).]
335.—Beidh carachumann neamhchláraithe nach mó ná mó £160 a ioncam i dteideal díolúine ó cháin, agus aon charachumann cláraithe atá coiscthe, le reacht nó ag a rialacha, ó shuim níos mó ná £300 mar shuim chomhlán, nó £52 sa bhliain ar mhodh blianachta, a árachú do dhuine ar bith, beidh sé i dteideal díolúine ó cháin faoi Sceideal A, C agus D.
Ceardchumainn.
[1918, a. 39 (2);
1963, a. 4.]
336.—Aon cheardchumann cláraithe atá coiscthe, le reacht nó ag a rialacha, ó shuim níos mó ná £600 mar shuim chomhlán, nó £250 sa bhliain ar mhodh blianachta, a árachú do dhuine ar bith, beidh sé i dteideal díolúine ó cháin faoi Sceideal A, C agus D i leith an úis agus na ndíbhinní dá chuid is infheidhmithe agus a fheidhmítear chun críche sochair choigiltis agus chuige sin amháin.
San alt seo, folaíonn “sochair choigiltis” aon íocaíocht atá údaraithe go sainráiteach le rialacha cláraithe an cheardchumainn agus a dhéanfar le comhalta le linn breoiteachta nó éagumais de dheasca díobhála pearsanta nó le linn dó a bheith ar díth oibre, nó le comhalta aosaithe ar mhodh aoisliúntais, nó le comhalta ar bhain tionóisc dó, nó a chaill a chuid uirlisí de dheasca dóiteáin nó goid, agus folaíonn sé íocaíocht ag íoc, nó mar chúnamh i leith íoc, na gcostas sochraide ar chomhalta, nó banchéile comhalta d'fháil bháis, nó mar sholáthar le haghaidh leanaí comhalta éagtha.
Bainc Thaisce.
[1918, a. 39 (3);
1920, a. 32;
1942, a. 23 (4).]
1940 Uimh. 14.
337.—(1) Aon bhanc taisce a bheidh deimhnithe faoi Achtanna na mBanc Taisce Iontaobhais, 1863 go 1958, beidh sé i dteideal díolúine ó cháin i leith a chuid úis agus díbhinní—
(a) ó infheistíochtaí le Coimisinéirí na bhFiacha Náisiúnta, agus
(b) ó infheistíochtaí airgid chun creidmheasa an chuntais speisialta a osclaíodh de bhun alt 31 (3) den Acht Airgeadais, 1940.
(2) Ní bheidh aon bhanc taisce, cibé acu a bheidh nó nach mbeidh sé deimhnithe faoi Achtanna na mBanc Taisce Iontaobhais, 1863 go 1958, i dteideal díolúine ó cháin faoi Sceideil C agus D i leith ioncaim a chuid cistí, a mhéid a úsáidtear an t-ioncam sin le ús a íoc le haon taisceoir nó a chreidiúnú dó:
Ar choinníoll—
(a) go mbeidh aon ús den sórt sin inmhuirir faoi Chás III de Sceideal D; agus
(b) i gcás inar mó ná £5 an t-ús a íocadh le haon taisceoir nó a creidiúnaíodh dó sa bhliain a n-éilíonn an banc díolúine ina haghaidh, go dtabharfaidh an banc agus aon brainse de tuairisceán don chigire don cheantar ina bhfuil an banc nó an brainse ag insint ainm agus áit chónaithe gach taisceora lenar íocadh nó dar creidiúnaíodh aon suim den sórt sin, agus a méid, agus mura dtabharfar na tuairisceáin sin go cuí, nach mbeidh an banc i dteideal aon fhaoisimh maidir le haon suimeanna den sórt sin. Tabharfar aon tuairisceán den sórt sin an 1ú lá de Bhealtaine, nó roimhe sin an bhliain i ndiaidh na bliana a n-éilítear díolúine ina haghaidh.
Faoiseamh i leith ioncaim ó infheistíochtaí faoin Acht Leasa Shóisialaigh, 1952.
[1918, a. 39 (5);
1943, a. 6;
1952, Uimh. 11, a. 39, 67.]
338.—Beidh an tAire Airgeadais i dteideal díolúine ó cháin i leith an ioncaim ó infheistíochtaí faoi alt 39 den Acht Leasa Shóisialaigh, 1952.
Eilithe aisíoca
[1918, a. 40: 1963, Sc. 6, Cuid II.]
339.—(1) Is i scríbhinn a bheidh aon éileamh faoi ailt 333 agus 335 go 337 a dhéanfar chun an gCoimisinéirí Speisialta, agus is i cibé foirm a ordóidh na Coimisinéirí Ioncaim a bheidh sé, agus nuair a chruthófar na fíorais chun a sástacht géillfidh na Coimisinéirí Speisialta don éileamh sin.
(2) Iarrfaidh na Coimisinéirí Speisialta go bhfíorófar gach éileamh den sórt sin le mionnscríbhinn, agus féadfaidh an cisteoir, iontaobhaí, nó aon ghníomhaire cuí-údaraithe cruthú ar an éileamh a thabhairt.
(3) I gcás ina ngéillfidh na Coimisinéirí Speisialta d'éileamh eiseoidh siad ordú le haghaidh aisíoca.
(4) Duine ar bith a dhéanfaidh éileamh bréagach nó calaoiseach ar dhíolúine faoi na hailt sin a dúradh maidir le haon ús, blianachtaí, díbhinní nó scaireanna blianachtaí a muirearaíodh nó is inmhuirir faoi Sceideal C forghéillfidh sé suim £100.
Pinsin mhíleata agus pinsin, aiscí agus liúntais eile.
[1919, a. 16 (2);
1925, a. 3 (2);
1954, a. 7;
1958, a. 7.]
[1925, a. 3(1).]
[1945, a. 3.]
[1932, a. 8; 1938. a, 3(2); 1950, a. 3; 1954, a. 8.]
[1950, a. 4 (2) (b).]
[1954, a. 9.]
[1950, a. 4 (2) (a).]
[1954, a. 6.]
[1932, a. 8 (2).]
340.—(1) Beidh ioncam lena mbaineann an t-alt seo díolmhaithe ó cháin agus ní áireofar é le linn ioncam a bheith á ríomh chun críocha an Achta seo.
(2) Baineann an t-alt seo leo seo a leanas—
(a) (i) gach pinsean créachta agus pinsean míchumais, agus gach méadú ar phinsin den sórt sin a deonaíodh faoin na hAchtanna Arm-Phinsean; 1923 go 1962, nó faoi na hAchtanna sin agus aon Acht ina dhiaidh sin a bhféadfar na hAchtanna sin a lua ina dteannta;
(ii) gach aisce i leith créacht nó míchumas a deonaíodh sa tslí chéanna:
Ar choinníoll, i gcás gan méid aon phinsin lena mbaineann fomhír (i) a bheith inchurtha i leith míchumais agus ina leith sin amháin, nach mbainfidh an faoiseamh a thugtar leis an alt seo ach amháin leis an gcuid sin de a bheidh deimhnithe ag an Aire Cosanta a bheith inchurtha i leith míchumais;
(b) aiscí míleata agus pá díshlógaidh a deonaíodh d'oifigigh d'Fhorsaí Náisiúnta nó d'Óglaigh na hÉireann ar iad a dhíshlógadh;
(c) (i) pá iarchurtha, de réir bhrí aon rialachán faoin Acht Cosanta, 1954, a creidiúnaíodh chun pá-chuntais chomhalta d'Óglaigh na hÉireann;
(ii) aiscí a deonaíodh i leith seirbhíse le hóglaigh na hÉireann;
(d) (i) gach liúntas a deonaíodh faoi alt 8 den Acht Arm-Phinsean, 1923, nó faoi alt 12 den Acht Arm-Phinsean, 1932, arna leasú leis an Acht Arm-Phinsean, 1927, leis an Acht Arm-Phinsean, 1937, nó leis an Acht Arm-Phinsean (Méadú), 1949, do bhaintreach nó d'aon leanbh nó cleithiúnaí le duine a maraíodh i gcaitheamh Éirí Amach Aibreáin agus Bhealtaine, 1916;
(ii) aon liúntas a deonaíodh faoi alt 4 den Acht Arm-Phinsean, 1953, do bhaintreach, tuismitheoir, deirfiúr nó deartháir le duine a maraíodh i gcaitheamh Éirí Amach Aibreáin agus Bhealtaine, 1916;
(iii) aon liúntas is iníoctha faoi alt 3 den Acht Arm-Phinsean, 1937;
(iv) aon liúntas is iníoctha faoi alt 45 den Acht Arm-Phinsean, 1953;
(e) aon suim bhliantúil is iníoctha faoi alt 1 d'Acht Socruithe na nGríobhthach, 1923;
(f) an pinsean is iníoctha faoi alt 1 d'Acht Mhic Shuibhne (Pinsean), 1950;
(g) pinsean is iníoctha faoin Acht Pinsean, 1952.
(3) I bhfo-alt (2) (d) tá le “a maraíodh” an bhrí chéanna atá leis in alt 8 den Acht Arm-Phinsean, 1923.
Díolúine d'ionadaithe an Chomhlathais.
[1927, a. 3.]
341.—(1) Faoi réir forálacha an ailt seo, déanfar díolúine ó cháin i leith na ndíolaíochtaí is iníoctha ag Rialtas lena mbaineann an t-alt seo de thuras na huaire a dheonú d'aon duine i bhfostaíocht faoin Rialtas sin mar ionadaí taidhleoireachta nó trádála nó mar ionadaí eile den sórt céanna sa Stát nó mar chomhalta d'fhoireann an ionadaí sin sa Stát agus ní chuirfear i gcuntas aon díolaíochtaí den sórt sin le linn méid ioncaim an duine sin a bheith á mheas chun críocha an Achta seo.
(2) Ní dheonófar díolúine do dhuine faoin alt seo ach amháin i leith tréimhse a suífear chun sástacht na gCoimisinéirí Ioncaim gur d'aon-toisc a bhí cónaí ar an duine sin sa Stát chun na dualgais a chomhlíonadh ar ina leith is iníoctha na díolaíochtaí sin leis agus nach raibh aon trádáil, fostaíocht, ná gairm eile á feidhmiú aige sa Stát.
(3) Má bhíonn duine ar bith tar éis cáin a íoc a mbeidh teideal aige chun díolúine ina leith faoin alt seo beidh sé i dteideal aisíoc na cánach sin a fháil.
(4) Baineann an t-alt seo le gach Rialtas de rialtais na dtíortha faoi seach atá i gComhfhlathas Briotanach na Náisiún a bhfuil na Coimisinéirí Ioncaim sásta ina leith de thuras na huaire go dtugann sé d'ionadaithe taidhleoireachta agus trádála Rialtas na hÉireann agus do chomhaltaí a bhfoirne an díolúine chéanna a thugtar leis an alt seo d'ionadaithe taidhleoireachta agus trádála an Rialtais chéadluaite agus do chomhaltaí a bhfoirne.
Díolúine d'ionadaithe consalachta.
[1928, a. 7.]
342.—(1) Faoi réir forálacha an ailt seo, déanfar díolúine ó cháin i leith na ndíolaíochtaí is iníoctha ag stát coigríche lena mbaineann an t-alt seo a dheonú d'aon duine is saoránach den stát coigríche sin agus atá buanfhostaithe i seirbhís chonsalachta an stáit sin agus atá ceaptha chun fónamh sa Stát agus i leith aon ioncaim a éireoidh lasmuigh den Stát agus a fhaibhreoidh chun an duine sin, agus ní chuirfear sa chuntas aon díolaíochtaí nó ioncam den sórt sin le linn méid ioncaim an duine sin a bheith á mheas chun críocha an Achta seo.
(2) Má bhíonn duine ar bith tar éis cáin a íoc a mbeidh teideal aige chun díolúine ina leith faoin alt seo beidh sé i dteideal aisíoc na cánach sin a fháil.
(3) Baineann an t-alt seo le gach stát coigríche a bhfuil na Coimisinéirí Ioncaim sásta ina leith de thuras na huaire go dtugann sé do dhaoine atá buanfhostaithe i seirbhís chonsalachta an Stáit an díolúine chéanna a thugtar leis an alt seo do dhaoine atá buanfhostaithe i seirbhís chonsalachta an stáit choigríche sin.
Díolúine d'údaráis chuain.
[1960, a. 7.]
343.—Deonófar díolúine ó cháin faoi Sceideal D maidir le hoiread de bhrabúis nó de ghnóchain údárais a rialaíonn cuan laistigh den Stát a éiríonn as cibé saoráidí agus cóiríocht a chur ar fáil sa chuan sin d'árthaigh, d'earraí agus do phaisinéirí a chuireann údaráis a rialaíonn cuanta, atá laistigh den Stát, ar fáil de ghnáth sna cuanta sin.
Díolúine i leith úis ar thaisc í áirithe.
[1956, a. 3;
1960, a. 6;
1965, a. 10;
1966, (Uimh. 8) a. 8 (2) (e).]
344.—(1) Má bhíonn, nó más rud é go mbeadh mura mbeadh an t-alt seo, ar áireamh ioncam iomlán pearsan aonair don bhliain mheasúnachta, aon suimeanna (dá ngairtear na suimeanna sin san alt seo) a íocadh nó a creidiúnaíodh i leith úis ar airgead a taisceadh i mbanc taisce iontaobhais, i mBanc Taisce an Phoist nó in aon cheann de na bainc thráchtála, déanfar neamhshuim de na suimeanna sin chun críocha uile an Achta seo mura mó, nó sa mhéid nach mó, ná £50, na suimeanna sin, ach beidh feidhm amhail is nár achtaíodh an t-alt seo ag na forálacha den Acht seo a bhaineann le pearsa aonair do thabhairt tuairisceáin ar a ioncam iomlán.
(2) Chun críocha fho-alt (1), maidir leis an gceist ar mó ná £50 na suimeanna sin agus más mó, cé mhéid is mó, déanfar, i gcás ina measfar, de bhua alt 192, gur lena fearchéile ioncam mná, í a chinneadh ar leithligh maidir leis an gcuid dá ioncam is leis an bhfearchéile de bhua an ailt sin agus an chuid is leis ar leith ón alt sin.
(3) Má bhíonn neamhshuim le déanamh, de bhua an ailt seo, d'aon suimeanna a thagann chun pearsan aonair, ní mheasfar, de bíthin na neamhshuime sin, go bhfuil scortha ag an bpearsa aonair sin de bheith i seilbh iomlán bunadh aonair do réir bhrí alt 75.
(4) San alt seo—
ciallaíonn “ioncam iomlán” ioncam iomlán ó gach bunadh arna mheas do réir forálacha an Achta seo;
ciallaíonn “na bainc thráchtála” Banc na hÉireann, an Banc Ibeirneach, Teoranta, Banc Mumhan agus Laighean, Teoranta, Banc Náisiúnta na hÉireann, Teoranta, Banc an Tuaiscirt, Teoranta, Banc Proibhinseach na hÉireann, Teoranta, Banc Ríoga na hÉireann, Teoranta, Banc Uladh, Teoranta, Ansbacher agus a Chuideachta, Teoranta, an Chuideachta Bhaincéireachta Tráchtála, Teoranta, Mag Aonghusa agus Ó Mathúna, agus Banc Náisiúnta na Cathrach, Teoranta;
tá le “banc taisce iontaobhais” an bhrí atá leis sna hAchta um Bainc Thaisce Iontaobhais, 1863 go 1958.
Díolúine i leith ús ar urrúis áirithe.
[1962, a. 12 (1).]
345.—Ní bheidh cáin ioncaim ná forcháin inmhuirir i leith an úis ar urrúis arna n-eisiúint ag an Aire Airgeadais lena n-úsáid chun cáin ioncaim nó forcháin a íoc, agus ní áireofar an t-ús sin nuair a bheifear ag ríomh ioncaim chun críocha an Achta seo.
Díolúine i leith brabús scuabghill.
[1939, a. 5.]
346.—(1) Deonófar díolúine ó cháin faoi Sceideal D i leith brabús aon scuabghill faoi Acht na nOispidéal Puiblí, 1933, ab inmheasúnaithe, mura mbeadh an t-alt seo, faoi Chás I den Sceideal sin D, ar bhunaitheoir (de réir bhrí Acht na nOispidéal Puiblí, 1933, a dúradh) an scuabghill nó ar an gcoiste scuabghill a cheap bunaitheoirí sin an scuabghill de bhun an Achta sin chun críche an scuabghill sin.
(2) San alt seo, tá le “scuabgheall” an bhrí a thugtar dó le halt 1 d'Acht na nOispidéal Puiblí, 1933, chun críocha an Achta sin.
Scéimeanna sláinte saorálacha a sheoladh ní mheasfar gur trádáil é.
[1964, a. 5.]
347.—Chun críocha uile an Achta seo maidir leis an mBord Arachais Sláinte Shaorálaigh measfar nach trádáil gnó scéimeanna árachais sláinte shaorálaigh a sheoladh faoi alt 4 den Acht Arachais Sláinte Shaorálaigh, 1957, agus dá réir sin, go sonrach agus gan dochar da ghinearáltacht an mhéid sin roimhe seo, beidh an Bord sin díolmhaithe ó cháin ioncaim faoi Chás I de Sceideal D maidir le brabúis nó gnóchain ón ngnó sin:
Ar choinníoll go mbeidh teideal ag an mBord sin chun faoisimh faoi alt 307, ionann agus dá mbeifí gan na forálacha sin roimhe seo den alt seo a achtú.
Brabúis chumann talmhaíochta a bheith díolmhaithe.
[1925, a. 4.]
348.—(1) Aon bhrabúis nó gnóchain a thiocfaidh chun cumainn thalmhaíochta ó thaispeántas a cuireadh ar siúl chun críocha an chumainn beidh siad díolmhaithe ó cháin ioncaim más d'aontoisc chun críocha an chumainn a úsáidtear iad.
(2) San alt seo tá le “cumann talmhaíochta” aon chumann nó foras a bunaíodh chun leasanna talmhaíochta, gairneoireachta, síolrú beostoic, nó foraoiseachta, a chur chun cinn.
Díolúine i gcás comhlachtaí a bunaíodh le haghaidh cluich í nó cluichíochtaí lúthchleasa nó amaitéaracha a chur chun cinn.
[1963, a. 2.]
349.—Deonfar díolúine ó cháin ioncaim i leith an mhéid sin d'ioncam aon chomhlacht daoine a bunaíodh d'aontoisc chun cluichí nó cluichíochtaí lúthchleasa nó amaitéaracha a chur chun cinn a suífear chun sástacht na gCoimisinéirí Ioncaim gur ioncam é a caitheadh nó a chaithfear chuige sin.
Díolúine i leith brabúis ó chrannchuir.
[1963, a. 98.]
350.—Deonófar díolúine ó cháin ioncaim i leith brabús ó chrannchur lena mbaineann ceadúnas faoi Chuid IV den Acht um Chearrbhachas agus Crannchuir, 1956.
Díolúine i leith séaracha.
[1921, a. 34.]
351.—(1) Ní mhuirearófar cáin ioncaim i leith séaraigh atá dílsithe d'údarás áitiúil:
Ar choinníoll nach mbeidh feidhm ag an díolúine roimhe seo i gcás aon chíosa is iníoctha nó i gcás aon íocaíochta bliantúla eile a bheidh le déanamh ag an údarás áitiúil i leith an tséaraigh.
(2) San alt seo—
ciallaíonn “séarach” séarach atá á chothabháil ag údarás áitiúil de bhun a ndualgas reachtúil maidir leis an tsláinte phoiblí;
ciallaíonn “údarás áitiúil” comhlacht poiblí ag a bhfuil cumhacht faoi aon achtachán maidir leis an tsláinte phoiblí chun séaracha a dhéanamh agus a chothabháil.
Díolúine i leith oibreacha cosanta ar aer-ruathar.
[1940, a. 8.]
352.—(1) Deonófar díolúine ó cháin faoi Sceideal A i leith aon oidhreachtáin nach bhfuil ligthe go hiomlán ná go páirteach agus, de bhun fho-alt (3) d'alt 59 den Acht um Réamhchúram in Aghaidh Aer-Ruathar, 1939, nach bhfuil rátaithe.
(2) Má tharlaíonn, le linn luacháil oidhreachtáin is muileann, monarcha nó áitreabh eile den sórt sin a bheith á chinneadh faoi na hAchtanna Luachála, nach mbeidh aon aird le tabhairt, de bhun fho-alt (2) d'alt 59 den Acht um Réamhchúram in Aghaidh Aer-Ruathar, 1939, ar aon seomra nó cuid eile den oidhreachtán sin ná ar aon athruithe déanmhais nó feabhsuithe ar an oidhreachtán sin, déanfar méid aon asbhainte a bheidh le lamháil faoi alt 65 a mhéadú méid is comhionann leis an séú cuid den difear idir luach bliantúil an oidhreachtáin sin agus luach bliantúil an oidhreachtáin sin arna mheas ar an bhforas go mbeadh aird le tabhairt ar an seomra nó ar an gcuid eile sin nó ar na hathruithe déanmhais nó na feabhsuithe sin (de réir mar a bheidh).
Díolúine i leith ioncaim ó scoláireachtaí.
[1920, a. 28.]
353.—(1) Aon ioncam ó scoláireacht a bheidh ag duine a mbeidh teagasc lán-aimsire á fháil aige in ollscoil, coláiste, scoil, nó foras eile oideachais, beidh sé díolmhaithe ó cháin agus ní chuirfear i gcuntas aon ioncam den sórt sin le linn méid ioncaim chun críocha an Achta seo a bheith á ríomh.
(2) San alt seo folaíonn “scoláireacht” toirbheartas, sparánacht, nó aon dearlaic oideachais eile den sórt sin.
(3) Má éiríonn aon cheist i dtaobh arb ioncam ó scoláireacht a bheidh mar a dúradh ag duine ioncam áirithe, féadfaidh na Coimisinéirí Ioncaim dul i gcomhairle leis an Aire Oideachais.
Díolúine i leith liúntas leanaí.
[1944, a. 4 (1);
1954, a. 4 (2);
1960, a. 2 (2).]
354.—Aon liúntas leanaí faoi na hAchtanna Leasa Shóisialaigh (Liúntais Leanaí), 1944 to 1963, nó faoi na hAchtanna sin agus faoi aon Acht ina ndiaidh sin a bhféadfar na hAchtanna sin a lua ina theannta, beidh sé díolmhaithe ó cháin agus ní háireofar é le linn ioncam a bheith á ríomh chun críocha an Achta seo.
CUID XXII
Faoiseamh ó Chánachas Dúbailte
Comhaontuithe maidir le Tuaisceart Éireann agus an Bhreatain Mhór.
[1926, a. 2; 1928, a. 8; 1929, a. 18; 1948, a. 2; 1959, a. 10; 1960, a. 34.]
1920, c. 18.
355.—(1) An daingniú a rinneadh le halt 2 den Acht Airgid, 1926, le halt 8 den Acht Airgid, 1928, le halt 2 den Acht Airgeadais, 1948, le halt 10 den Acht Airgeadais, 1959, agus le halt 34 den Acht Airgeadais, 1960, ar na comhaontuithe a bhí i bhfeidhm ag tosach feidhm an Achta seo idir an Stát agus an Ríocht Aontaithe agus atá leagtha amach i Sceideal 6, Cuid I, ní dhéantar difear dó leis an aisghairm a dhéantar leis an Acht seo ar na hailt sin.
(2) Beidh éifeacht dá réir sin maidir le díolúine nó faoiseamh a bheidh le deonú ó cháin Éireannach, ag an gcéad chomhaontú acu sin, arna mhodhnú ag an dara, an tríú, an ceathrú agus an cúigiú ceann de na comhaontuithe sin, in aghaidh aon bhliana measúnachta a bhfuil éifeacht aige ina hagaidh faoi dhlí na Ríochta Aontaithe maidir le díolúine agus faoiseamh ó cháin na Ríochta Aontaithe, agus chun na críche sin measfar gur tagairtí do na forálacha comhréire den Acht seo na tagairtí sna comhaontuithe sin d'achtacháin a aisghairtear leis an Acht seo:
Ar choinníoll, in Airteagal 2 (1) den chéad chomhaontú acu sin, arna leasú le hAirteagal 2 den dara ceann de comhaontuithe sin, go measfar chun na críche sin gurb é atá sna tagairtí d'alt 27 den Finance Act, 1920, tagairtí do Sceideal 6, Cuid II, a athachtaíonn forálacha an ailt sin 27 maille leis na leasuithe a rinneadh ann le hachtacháin ina dhiaidh sin agus forálacha agus abairtí atá míoiriúnach nó nach gá feasta ligthe ar lár nó modhnaithe.
(3) D'fonn éifeacht a thabhairt do na comhaontuithe sin beidh éifeacht, faoi réir na modhnuithe atá leagtha amach i Sceideal 6, Cuid III, ag an Acht seo—
(a) maidir le daoine a chónaíonn sa Stát, cibé acu a chónaíonn siad nó nach gcónaíonn siad, freisin, i dTuaisceart Éireann nó sa Bhreatain Mhór; agus
(b) maidir le héilithe ó dhaoine a chónaíonn i dTuaisceart Éireann nó sa Bhreatain Mhór,
d'aon bhliain a mbeidh na comhaontuithe sin i bhfeidhm ina leith.
(4) Chun aon oibleagáid faoi Airteagal 2 de Chomhaontú an 23 Meitheamh, 1960, atá leagtha amach i Sceideal 6, Cuid I, a chomhlíonadh, féadfaidh an Rialtas, le hordú, a ordú nach ndéanfaidh, agus go measfar nach ndearna, aon fhorálacha den Acht seo a shonrófar san ordú, is forálacha a dhéanann difear ar aon slí do dholúintí ó cháin ioncaim i gcás daoine a chónaíonn sa Stát, difear do dhíolúintí ó cháin ioncaim a theachtann daoine mar dhaoine nach gcónaíonn sa Stát ach a chónaíonn sa Ríocht Aontaithe, agus beidh éifeacht dá réir sin ag aon ordú den sórt sin.
Tuilleadh faoisimh do chónaitheoirí dúbailte áirithe.
[1933, a. 2.]
356.—Más deimhin leis na Coimisinéirí Ioncaim maidir le duine ar bith—
(a) go bhfuil an duine sin i dteideal go ndéanfar faoiseamh ó chánachas dúbailte d'aon bhliain áirithe a lamháil dó faoi Airteagail 2 den Chomhaontú a rinneadh an 25 Aibreán, 1928, agus atá leagtha amach i Sceideal 6, Cuid I, agus
(b) gur i dTuaisceart Éireann nó sa Bhreatain Mhór a bhí príomh-áit chónaithe an duine sin don bhliain sin, agus
(c) nár chaith an duine sin níos mó ná sé mhí san iomlán sa Stát an bhliain sin, agus
(d) gur mó an méid iomlán cánach ioncaim agus forchánach (lena n-áirítear cáin ioncaim agus forcháin Bhriotanach mar aon le cáin ioncaim agus forcháin Éireannach) is iníoctha ag an duine sin don bhliain sin, tar éis an faoiseamh sin go léir ó cháin dúbailte a dúradh a asbhaint, ná an méid iomlán cánach ioncaim agus forchánach Briotanaí ab iníoctha ag an duine sin don bhliain sin dá mba sa Stát a chónaigh sé i gcaitheamh na bliana sin,
féadfaidh na Coimisinéirí Ioncaim cibé faoiseamh breise ó cháin ioncaim agus forcháin Éireannach is dóigh leo is cóir a dheonú don duine sin, ach nach mó ná an méid is mó méid iomlán na cánach ioncaim agus na forchánach (lena n-áirítear cáin ioncaim agus forcháin Bhriotanach mar aon le cáin ioncaim agus forcháin Éireannach) a luaitear i mír (d) ná méid iomlán ná cánach ioncaim agus na forchánach Briotanaí a luaitear sa mhír sin.
Cáin chorparáide na Ríochta Aontaithe a lamháil mar chreidmheas in aghaidh cánach ioncaim.
[1966, a. 4.]
357.—(1) San alt seo agus i Sceideal 7—
ciallaíonn “cuideachta” aon chomhlacht corpraithe;
ciallaíonn “cáin chorparáide” an cháin ar a dtugtar cáin chorparáide i dTuaisceart Éireann agus sa Bhreatain Mhór;
ciallaíonn “brabúis” maidir le cáin ioncaim ioncam.
(2) Faoi réir forálacha Sceideal 7, déanfar cáin chorparáide is iníoctha i leith brabús a tháinig i dTuaisceart Éireann nó sa Bhreatain Mhór a lamháil, a mhéid a bheidh sé le cur i gcuntas chun críocha an ailt seo, mar chreidmheas i gcoinne na cánach ioncaim is inmhuirir d'aon bhliain mheasúnachta faoi threoir na mbrabús sin.
(3) I gcás cuideachta a chónaíonn i dTuaisceart Éireann nó sa Bhreatain Mhór d'íoc díbhinne le cuideachta arb í is úinéir tairbhiúil, go díreach nó go neamhdhíreach, ar chuid nach lú ná trí cheathrú de ghnáth-scairchaipiteal na céad chuideachta, cuirfidh an creidmheas i gcuntas an cháin chorparáide is iníoctha ag an gcéad chuideachta i leith a brabús.
(4) Déanfar an cháin chorparáide is iníoctha i leith aon bhrabús a chur i gcuntas chun críocha an ailt seo—
(a) i gcás ina bhfuil na brabúis faoi réir cháin bhrabús corparáide, a mhéid agus a mhéid amháin nach féidir, ar éileamh cuí a dhéanamh chuige sin, í a lamháil mar chreidmheas i gcoinne cánach brabús corparáide, nó
(b) i gcás nach bhfuil na brabúis faoi réir cháin bhrabús corparáide, a mhéid agus a mhéid amháin nach bhféadfaí, ar éileamh cuí a dhéanamh chuige sin, í a lamháil mar chreidmheas i gcoinne cánach brabús corparáide dá mbeadh na brabúis faoi réir na cánach sin mar bhrabúis de chuid cuideachta a corpraíodh le dlíthe, nó faoi dhlíthe an Stáit.
(5) I gcás ina lamhálfar faoiseamh faoin alt seo, beidh éifeacht ag alt 363 (3) maidir le díbhinn a íocadh sular ritheadh an tAcht Airgeadais, 1966, mar atá éifeacht aige maidir le díbhinn arna híoc roimh an Rialtas do dhéanamh ordú lena mbaineann alt 361 (1).
Coinbhinsiún le Stáit Aontaithe Mheiriceá.
[1950, a. 12;
1958, a. 44 (2) (b).]
358.—(1) An daingniú atá déanta le halt 12 den Acht Airgeadais, 1950, ar an gCoinbhinsiún atá leagtha amach i Sceideal 8 agus a rinneadh an 13ú lá de Mheán Fómhair, 1949, idir Rialtas na hÉireann agus Rialtas Stát Aontaithe Mheiriceá ní dhéanann aisghairm an ailt sin 12 leis an Acht seo difear dó.
(2) D'fhonn éifeacht a thabhairt don Choinbhinsiún, beidh éifeacht ag na forálacha atá leagtha amach i Sceideal 10.
(3) Féadfaidh na Coimisinéirí Ioncaim ó am go ham rialacháin a dhéanamh maidir le deonú na bhfaoiseamh a shonraítear sa Choinbhinsiún agus féadfaidh siad, go sonrach, socrú a dhéanamh leis na rialacháin sin—
(a) chun a áirithiú nach rachaidh aon fhaoisimh den sórt sin ó chánachas a fhorchuirtear le dlíthe Stáit Aontaithe Mheiriceá agus a ndéantar socrú dóibh sa Choinbhinsiún, chun sochair do dhaoine nach bhfuil teideal acu chucu, agus
(b) chun a údarú, i gcásanna ina ndearnadh, d'fhonn téarmaí an Choinbhinsiúin a chomhlíonadh, cáin is inbhainte as aon íocaíocht tréimhsiúil áirithe a fhágáil gan baint, agus ina bhfionnfar nach bhfuil feidhm ag an gCoinbhinsiún maidir leis an íocaíocht sin, an cháin a ghnóthú trí mheasúnacht ar an duine ag a mbeidh teideal chun na híocaíochta nó trí asbhaint a dhéanamh as íocaíochtaí iardain.
Faoiseamh maidir le longa atá doiciméadaithe faoi dhlíthe Stáit Aontaithe Mheiriceá.
[1932, a. 10.]
359.—Deonófar díolúine ó cháin maidir leis an oiread sin d'ioncam le saoránach de chuid Stáit Aontaithe Mheiriceá nach gcónaíonn sa Stát nó le corparáid atá arna eagrú i Stát Aontaithe Mheiriceá agus a fuarthas ó oibriú loinge nó long atá doiciméadaithe faoi dhlíthe Stáit Aontaithe Mheiriceá.
Comhaontú le Ceanada.
[1955, a. 14;
1958, a. 44 (2) (c).]
360.—(1) An daingniú atá déanta le halt 14 den Acht Airgeadais, 1955, ar an gComhaontú atá leagtha amach i Sceideal 9 agus a rinneadh an 28ú lá de Dheireadh Fómhair, 1954, idir Rialtas na hÉireann agus Rialtas Cheanada ní dhéanann aisghairm an ailt sin 14 leis an Acht seo difear dó.
(2) D'fhonn éifeacht a thabhairt don Chomhaontú beidh éifeacht ag na forálacha atá leagtha amach i Sceideal 10.
(3) Féadfaidh na Coimisinéirí Ioncaim ó am go ham rialacháin a dhéanamh maidir le deonú na bhfaoiseamh a shonraítear sa Chomhaontú agus féadfaidh siad, go sonrach, socrú a dhéanamh leis na rialacháin sin—
(a) chun a áirithiú nach rachaidh aon fhaoiseamh den sórt sin ó chánachas a fhorchuirtear le dlíthe Cheanada agus a ndéantar socrú dóibh sa chomhaontú chun sochair do dhaoine nach bhfuil teideal acu chucu, agus
(b) chun a údarú, i gcásanna ina ndearnadh, d'fhonn téarmaí an Chomhaontaithe a chomhlíonadh, cáin is inbhainte as aon íocaíocht tréimhsiúil áirithe a fhágáil gan baint, agus ina bhfionnfar nach bhfuil feidhm ag an gComhaontú maidir leis an íocaíocht sin, an cháin a ghnóthú trí mheasúnacht ar an duine ag a mbeidh teideal chun na híocaíochta nó trí asbhaint a dhéanamh as íocaíochtaí iardain.
Comhaontuithe i leith faoisimh ó chánachas dúbailte ar ioncam.
[1958, a. 44, 47, 48, 49.]
361.—(1) Má dhearbhaíonn an Rialtas le hordú go bhfuil comhshocraíochtaí a shonrófar san ordú déanta le rialtas aon chríche lasmuigh den Stát maidir le faoiseamh a thabhairt ó chánachas dúbailte i leith cánach ioncaim, forchánach nó cánach brabús corpráide agus aon chánacha den ghné chéanna, a bheidh forchurtha le dlíthe an Stáit nó dlíthe na críche sin, agus gur fóirstineach go mbeadh feidhm dlí ag na comhshocraíochtaí sin, ansin, faoi réir forálacha na Coda seo, beidh feidhm dlí ag na comhshocraíochtaí d'ainneoin aon ní in aon achtachán.
(2) Beidh éifeacht ag forálacha Sceideal 10 i gcás ina bhforálann comhshocraíochtaí ag a bhfuil feidhm dlí de bhua an ailt seo go ndéanfar cáin is iníoctha faoi dhlíthe na críche iomchuí a lamháil mar chreidmheas i gcoinne cánach is iníoctha sa Stát.
(3) Aon chomhshocraíochtaí dá dtugtar feidhm dlí faoin alt seo féadfaidh foráil a bheith iontu i dtaobh faoiseamh ó cháin a thabhairt in aghaidh tréimhsí roimh an Acht seo a rith nó roimh na comhshocraíochtaí a dhéanamh agus, freisin, forálacha i dtaobh ioncaim nach bhfuil faoi réir cánachas dúbailte, agus beidh éifeacht dá réir sin ag na forálacha roimhe seo den alt seo.
(4) Chun críocha fho-alt (1), féachfar ar chomhshocraíochtaí a rinneadh le ceann stáit choigríche mar chomhshocraíochtaí a rinneadh le rialtas an stáit sin.
(5) Féadfar aon ordú a dhéanfar faoin alt seo a chúlghairm le hordú ina dhiaidh sin agus féadfaidh cibé forálacha idirlinne is dóigh leis an Rialtas is gá nó is fóirsteanach a bheith in aon ordú cúlghairme den sórt sin.
(6) I gcás ina mbeartófar ordú a dhéanamh faoin alt seo leagfar dréacht de faoi bhráid Dháil Éireann agus ní dhéanfar an t-ordú go rithfidh Dáil Éireann rún ag ceadú an dréachta.
(7) I gcás ina mbeidh feidhm dlí ag aon chomhshocraíochtaí de bhua an ailt seo, ní dhéanfaidh an oibleagáid maidir le rún a fhorchuirtear le haon achtachán na Coimisinéirí Ioncaim ná aon oifigeach údaraithe do na Coimisinéirí Ioncaim a bhac ó cibé eolas a bheidh de cheangal a nochtadh faoi na comhshocraíochtaí a nochtadh d'aon oifigeach údaraithe de chuid an rialtais lena mbeidh na comhshocraíochtaí déanta.
(8) Féadfaidh na Coimisinéirí Ioncaim ó am go ham comhshocraíochtaí a dhéanamh go ginearálta i dtaobh forálacha an ailt seo nó aon chomhshocraíochtaí ag a mbeidh feidhm dlí faoin gcéanna a chur i bhfeidhm agus féadfaidh siad, go sonrach, ach gan dochar do ghinearáltacht a bhfuil anseo roimhe seo, foráil a dhéanamh leis na rialacháin sin—
(a) chun a áirithiú nach rachaidh faoiseamh ó chánachas arna fhorchur le dlíthe na críche lena mbainfidh aon chomhshocraíochtaí den sórt sin chun sochair do dhaoine nach bhfuil teideal acu chuige, agus
(b) chun a údarú, i gcásanna nach ndearnadh, d'fhonn aon chomhshocraíochtaí den sórt sin a chomhlíonadh, cáin is inasbhainte as aon íocaíocht tréimhsiúil a asbhaint agus go bhfaighfear amach nach mbaineann na comhshocraíochtaí leis an íocaíocht sin, an cháin a ghnóthú trí mheasúnú ar an duine atá i dteideal an íocaíocht a fháil nó trí asbhaint as íocaíochtaí ina dhiaidh sin.
Faoiseamh ó chánachas dúbailte ar bhrabúis ó ghnó muiriompair nó aeriompair.
[1951, a. 15;
1958, a. 50.]
362.—(1) San alt seo—
ciallaíonn “gnó muiriompair nó aeriompair” iompar daoine, earraí nó postanna, mar ghnó, ag úinéir nó fruilitheoir long nó aerárthach;
ciallaíonn “comhshocraíocht lena mbaineann an t-alt seo” comhshocraíocht arna déanamh ag an Rialtas le rialtas aon stáit choigríche d'fhonn faoiseamh ó chánachas dúbailte a thabhairt i gcásanna ina bhfuil ioncam as gnó muiriompair nó aeriompair inmhuirir, sa Stát agus sa stát coigríche, i leith cánach ioncaim, nó aon chánach ar comhréir le cáin ioncaim, nó aon chánach eile ar bhrabúis, cibé acu ó dháta a déanta nó ó dháta i ndiaidh an dáta sin nó ó dháta roimh an dáta sin, atá an chomhshocraíocht sin le faoiseamh a thabhairt.
(2) Chun críocha an ailt seo, féachfar ar chomhshocraíocht a rinneadh le ceann stáit choigríche mar chomhshocraíocht a rinneadh le rialtas an stáit sin.
(3) Faoi réir fho-ailt (4) agus (5), féadfaidh an Rialtas, le hordú, comhshocraíocht lena mbaineann an t-alt seo a dhaingniú agus feidhm dlí a thabhairt di.
(4) I gcás ina mbeartófar ordú a dhéanamh faoin alt seo leagfar dréacht de faoi bhráid Dháil Éireann agus ní dhéanfar an t-ordú go rithfidh Dáil Éireann rún ag ceadú an dréachta.
(5) Aon uair a dhéanfar ordú faoin alt seo, ní bheidh feidhm dlí ag an gcomhshocraíocht lena mbaineann sé ach amháin má bhíonn, agus an fad a bheidh, feidhm dlí sa stát coigríche ag an gcomhshocraíocht sin a mhéid a bhaineann sí leis an bhfaoiseamh a bheidh le tabhairt ag an stát sin.
Déileáil le díbhinní maidir le faoiseamh ó chánachas dúbailte i gcásanna áirithe.
[1950, a. 13;
1958, a. 44 (4);
1966, a. 4 (5) (a).]
363.—(1) San alt seo—
ciallaíonn “díbhinn” díbhinn a n-údaraítear le halt 456 cáin a bhaint aisti;
ciallaíonn “an chuideachta” comhlacht daoine a íocann díbhinn;
ciallaíonn an abairt “faoiseamh ó chánachas dúbailte” aon chreidmheas i leith cánach (seachas cáin ioncaim Bhriotanach) is iníoctha in aon críoch lasmuigh den Stát agus is inlamháilte i gcoinne cánach ioncaim Éireannaí de bhua alt 357 nó aon chomhaontaithe idirnáisiúnta ag a bhfuil feidhm dlí, lena n-áirítear aon chreidmheas den sórt sin a cuireadh i gcuntas maidir le haon díbhinní is infhaighte ag an gcuideachta;
ciallaíonn an abairt “an ráta Éireannach laghdaithe” an ráta cánach ioncaim Éireannaí is iníoctha go díreach nó trí asbhaint ag an gcuideachta tar éis faoiseamh ó chánachas dúbailte a chur i gcuntas.
(2) (a) D'ainneoin aon ní san Acht seo, ní dhéanfar aon fhaoiseamh ná aisíoc i leith na cánach a asbhainfear nó a údaraítear a asbhaint as aon díbhinn a lamháil, i gcás ina dtugtar faoiseamh ó chánachas dúbailte, de réir ráta is mó ná an ráta Éireannach laghdaithe.
(b) Má bhíonn an ráta Éireannach laghdaithe le ríomh maidir le díbhinn, beidh ar na sonraí atá le tabhairt ag an gcuideachta sa ráiteas a cheanglaítear a thabhairt le hailt 457 agus 458 sonraí ar an ráta Éireannach laghdaithe (i dteannta na sonraí a cheanglaítear a thabhairt lasmuigh den alt seo).
(3) Más rud é (cibé acu roimh an tAcht seo a rith nó dá éis) gur íocadh díbhinn roimh ordú lena mbaineann alt 361 (1) a bheith déanta ag an Rialtas agus go mbeadh aon fhaoiseamh ó chánachas dúbailte le cur i gcuntas maidir leis an díbhinn sin dá mbaineadh an t-alt seo léi, cuirfear an faoiseamh sin, i gcuntas, a mhéid is féidir é, le linn an ráta Éireannach laghdaithe a bheith á chinneadh maidir leis an gcéad díbhinn lena mbaineann a t-alt seo agus is iníoctha ag an gcuideachta, agus aon chuid den fhaoiseamh sin nach féidir a chur i gcuntas amhlaidh cuirfear i gcuntas í, a mhéid is féidir é, maidir leis an gcéad díbhinn ina dhiaidh sin, agus mar sin de.
(4) Má bhíonn an t-iomlán nó aon chuid d'aon íocaíocht bhliantúil iníoctha as díbhinn lena mbaineann an t-alt seo agus go ndéanann faoiseamh ó chánachas dúbailte difear do ráta an fhaoisimh nó an aisíoca is inlamháilte i leith na cánach a bhainfear nó a údaraítear a bhaint as an díbhinn, measfar an íocaíocht bhliantúil, nó an chuid sin di, cibé acu é, a bheith arna híoc as brabúis nó gnóchain nár cuireadh faoi mhuirear cánach agus beidh feidhm dá réir sin ag alt 434, ach déanfar an cháin is inghnóthaithe faoi alt 434 ón duine a rinne an íocaíocht a laghdú méid is comhionann le cáin ar an íocaíocht nó ar an gcuid den íocaíocht de réir an ráta Éireannaigh laghdaithe is inchurtha chun feidhme maidir leis an díbhinn.
“an ráta Éireannach laghdaithe” a chinneadh d'alt 363.
[1950, a. 14.]
364.—(1) San alt seo, tá le “an ráta Éireannach laghdaithe”, “faoiseamh ó chánachas dúbailte”, “an chuideachta” agus “díbhinn” an bhrí atá leo in alt 363.
(2) Measfar gurb é an ráta Éireannach laghdaithe maidir le haon díbhinn an ráta a gheofar—
(a) tríd an ráta faoisimh ó chánachas dúbailte don tréimhse dá n-íoctar an díbhinn a bhaint as,
(b) an ráta cánach a údaraítear a bhaint as an díbhinn le halt 456.
(3) Faoi réir aon choigeartaithe a cheanglaítear le halt 363 (3) nó le fo-alt (4) den alt seo, measfar gurb é ráta an fhaoisimh ó chánachas dúbailte don tréimhse dá n-íoctar an díbhinn—
(a) i gcás díbhinn a íoctar do thréimhse a atá go hiomlán laistigh d'aon bhliain mheasúnachta, an ráta a gheofar tríd an bhfaoiseamh ó chánachas dúbailte don bhliain mheasúnachta sin a roinnt ar shuim is comhionann le hiomlán ioncaim na cuideachta arna ríomh chun críocha cánach ioncaim don bhliain sin lúide méid aon ioncaim a bhfuil an chuideachta i dteideal, ar shlí seachas faoi alt 456, an cháin ioncaim air a mhuirearú i gcoinne aon duine eile;
(b) i gcás díbhinn a íoctar do thréimhse a bhfuil cuid di i mbliain mheasúnachta amháin agus cuid eile di i mbliain mheasúnachta nó i mblianta measúnachta eile, an ráta a gheofar trí chinneadh a dhéanamh, maidir le gach bliain acu sin—
(i) ar an ráta ab inchurtha chun feidhme dá mba in aghaidh tréimhse a tháinig go hiomlán laistigh den bhliain sin a íocfaí an díbhinn sin, agus
(ii) ar an bpáirt den ráta sin a bhfuil idir í agus an ráta sin an chomhréir chéanna atá idir an chuid laistigh den bhliain sin den tréimhse dá n-íoctar an díbhinn agus iomlán na tréimhse,
agus ansin na páirteanna a chinnfear amhlaidh a chomhshuimiú.
(4) Má bhíonn aon ní a bhaineann le ríomh ráta an fhaoisimh ó chánachas dúbailte gan bheith cinnte go hiomlán an t-am a bheidh an ráta Éireannach laghdaithe le cinneadh maidir le haon díbhinn, déanfar ráta an fhaoisimh ó chánachas dúbailte a mheas de réir an eolais is fearr a bheidh ar fáil san am, agus, má fhionntar dá éis sin go raibh an ráta a measadh amhlaidh iomarcach nó easnamhach, déanfar an coigeartú iomchuí nuair a bheifear ag cinneadh an ráta Éireannaigh laghdaithe is inchurtha chun feidhme maidir leis an gcéad díbhinn iardain a bhféadfar an coigeartú a dhéanamh ina leith, agus déanfar é trí laghdú nó, de réir mar bheidh, méadú ar ráta an fhaoisimh ó chánachas dúbailte, arna ríomh chun críocha na díbhinne iardain sin de réir an fho-ailt roimhe seo, de réir ráta a mbeidh idir é agus an iomarcaidh nó an t-easamh, sa ráta is inchurtha chun feidhme maidir leis an díbhinn chéadluaite, an chomhréir chéanna a bheidh idir méid iomlán na díbhinne céadluaite agus méid iomlán na díbhinne iardain sin.
(5) I gcás ina n-áirítear san fhaoiseamh ó chánachas dúbailte d'aon bhliain mheasúnachta aon chreidmheas a cuireadh i gcuntas chun cinneadh a dhéanamh ar an ráta Éireannach laghdaithe ab inchurtha chun feidhme maidir le haon díbhinní a fuair an chuideachta, measfar gurb é méid an chreidmheasa sin suim na méideanna a fhaightear trí fheidhm a thabhairt maidir le gach díbhinn acu sin don ráta is ionann agus an bhreis atá ag an ráta cánach a údaraítear a bhaint as an díbhinn sin, le halt 456, ar an ráta Éireannach laghdaithe is inchurtha chun feidhme maidir leis an díbhinn sin.
(6) Chun críocha an ailt seo, aon díbhinn nach mbeidh sainráite í a bheith á híoc in aghaidh tréimhse sonraithe measfar í a bheith á híoc in aghaidh na tréimhse deiridh a ndearnadh cuntais na cuideachta suas ina leith agus a chríochnaigh sula raibh an díbhinn iníoctha.
Faoiseamh maidir le cáin ioncaim choigríche i gcásanna áirithe.
[1941, a. 3;
1943, a. 2;
1954, a. 11.]
365.—(1) Má bhíonn pearsa aonair tar éis cáin ioncaim, nó cáin ioncaim agus forcháin, a íoc, trí asbhaint nó ar shlí eile, faoin Acht seo nó má bhíonn sé dlite de faoin Acht seo an céanna a íoc, in aghaidh aon bhliana measúnachta i leith aon chuid dá ioncam a d'éirigh i dtír lena mbaineann an t-alt seo agus má shuíonn sé chun sástacht na gCoimisinéirí Ioncaim—
(a) gur íoc sé cáin ioncaim eachtrach sa tír sin i leith na coda sin dá ioncam, agus
(b) go raibh sé, roimh an mbliain mheasúnachta sin, ina chónaí sa tír sin lena mbaineann an t-alt seo ar feadh tréimhse leanúnaí deich mbliana ar a laghad nó ar feadh uimhir de thréimhsí neamhleanúnacha nár ghiorra san iomlán ná deich mbliana nó, más in aon tír (dá ngairtear an tír áirithe anseo ina dhiaidh seo) de na tíortha a thagann faoin tuairisc atá leagtha amach go deiridh i bhfo-alt (3) don chuid a dúradh dá ioncam, go raibh sé, roimh an mbliain mheasúnachta sin, ina chónaí in aon dá thír nó níos mó, arbh í an tír áirithe ceann acu, de na tíortha a thagann faoin tuairisc sin ar feadh tréimhsí nár ghiorra san iomlán ná deich mbliana, agus
(c) go raibh nó go bhfuil sainchónaí, cónaí agus gnáthchónaí air sa Stát ar feadh na bliana measúnachta a dúradh, agus
(d) nach bhfuil teideal aige, i leith na bliana measúnachta sin, faoiseamh ó chánachas dúbailte a éileamh faoi Airteagal 2 den Chomhaontú a rinneadh an 25 Aibreán, 1928, agus atá leagtha amach i Sceideal 6, Cuid I,
féadfaidh na Coimisinéirí Ioncaim cibé faoiseamh is dóigh leo is cóir a dheonú don phearsa aonair sin i leith na bliana measúnachta sin a dúradh ach gan é a bheith níos mó ná an méid is lú acu seo a leanas, is é sin le rá, leath méid cánach ioncaim Éireannaí na pearsan aonair don bhliain mheasúnachta a dúradh nó an méid cánach ioncaim eachtraí a d'íoc sé nó is iníoctha aige sa tír sin i leith na coda sin dá ioncam tar éis aon fhaoiseamh a bhfuil teideal aige chuige sa tír sin a asbhaint.
(2) I bhfo-alt (1)—
ciallaíonn “méid cánach ioncaim Éireannaí na pearsan aonair” an méid cánach is iomchuí d'ioncam na pearsan aonair dá dtagraítear agus a éiríonn i dtír lena mbaineann an t-alt seo, agus an cháin sin a ríomh de réir ráta a chinnfear trí iomlán na cánach ioncaim nó na cánach ioncaim agus na forchánach is iníoctha faoin Acht seo ag an bpearsa aonair sin in aghaidh na bliana measúnachta iomchuí i leith a ioncaim iomlán sula ndeonófar aon fhaoiseamh faoin alt seo a roinnt ar mhéid ioncaim iomláin na pearsan aonair sin ó gach bunadh don bhliain mheasúnachta sin;
ciallaíonn an abairt “cáin ioncaim eachtrach” cáin is inmhuirir agus is iníoctha faoi dhlí tíre lena mbaineann an t-alt seo agus a bhfeicfear do na Coimisinéirí Ioncaim gur cáin í a fhreagraíonn do cháin ioncaim nó d'fhorcháin is inmhuirir faon Acht seo.
(3) Beidh feidhm ag an alt seo maidir leis na tíortha seo a leanas, is é sin le rá, Stáit Aontaithe Mheiriceá, Ceanada, an Astráil, an Nua-Shéalainn, Poblacht na hAfraice Theas agus fós maidir le haon tír eile a mbeadh feidhm ina cás, mura mbeadh iad a bheith aisghairthe, ag ná hachtacháin aisghairthe a fhreagraíonn don alt seo.
(4) Ní údaróidh aon ní sna forálacha roimhe seo den alt seo go ndeonófar faoiseamh faoin alt seo d'aon phearsa aonair in aghaidh aon bhliana measúnachta go feadh méid a thabharfadh laghdú ar mhéid comhiomlán na cánach ioncaim, na forchánach (más ann) agus na cánach ioncaim eachtraí (mar a mhínítear i bhfo-alt (2) is iníoctha ag an bpearsa aonair sin maidir le haon chuid dá ioncam a d'éirigh i dtír lena mbaineann an t-alt seo (agus an méid comhiomlán sin a ríomh tar éis aon fhaoiseamh a mbeadh sé ina theideal sa tír sin a asbhaint) faoi bhun an méid cánach ioncaim agus forchánach (más ann) ab iníoctha ag an bpearsa aonair sin i leith na coda sin a dúradh dá ioncam dá mba sa Stát a d'éirigh an chuid sin dá ioncam.
Faoiseamh a shíneadh amach i gcásanna áirithe.
[1953, a. 3.]
366.—Más rud é, i gcás aon duine lena mbaineadh forálacha alt 2 den Acht Airgeadais, 1941—
(a) go bhfuil ioncam ag an duine sin as tír lasmuigh den Stát agus lasmuigh de Thuaisceart Éireann agus an Bhreatan Mhór a dtugtaí faoiseamh ina leith de bhua na bhforálacha sin, agus
(b) gur deimhin leis na Coimisinéirí Ioncaim i dtaobh an ioncaim sin go bhfuil breis ag an gcáin iomlán, is é sin, cáin Éireannach (lena n-áirítear forcháin) i leith an ioncaim, mar aon le cáin chomhréire na tíre sin, ar mhéid na cánach comhréire sin dá ríomhtaí í ar an bhforas go raibh cáin inghearrtha, i leith ioncaim ó bhunaidh sa tír sin, ar an duine sin mar dhuine ar a raibh cónaí sa tír sin agus sa tír sin amháin,
féadfaidh na Coimisinéirí Ioncaim faoiseamh nach mó ná méid na breise sin a thabhairt.
CUID XXIII
Ceannach agus Díol Urrús
Feidhm Chuid XXIII.
[1959, a. 6.]
367.—(1) Faoi réir mar a fhoráiltear anseo ina dhiaidh seo, baineann an Chuid seo le cásanna ina ndéanfaidh duine (dá ngairtear an chéad cheannaitheoir sa Chuid seo) aon urrúis a cheannach tar éis an 22ú lá d'Aibreán, 1959, agus iad a dhíol dá éis sin, agus gurb é toradh an idirbhirt go mbeidh ús a thiocfaidh chun bheith iníoctha i leith na n-urrús (dá ngairtear an t-ús sa Chuid seo) le fáil ag an gcéad cheannaitheoir.
(2) Ní bhaineann an Chuid seo le cásanna—
(a) inarbh fhaide ná sé mhí an tréimhse idir tráth na n-urrús a cheannach ag an gcéad cheannaitheoir agus tráth é do dhéanamh beart chun iad a dhiúscairt, nó
(b) inarbh fhaide ná mí an tréimhse sin agus gurb é tuairim na gCoimisinéirí Ioncaim gur de réir an mhargadhphraghais reatha a rinneadh an díol agus an ceannach agus nach de bhun comhaontaithe nó comhshocraíochta a rinneadh tráth an cheannaigh nó roimhe a rinneadh an díol.
(3) Féadfar achomharc a dhéanamh chun na gCoimisinéirí Speisialta maidir le haon tuairim de chuid na gCoimisinéirí Ioncaim faoi fho-alt (2) (b) sa tslí chéanna ina bhféadfaí achomharc a dhéanamh i gcoinne measúnachta i leith cánach ioncaim, agus beidh feidhm agus éifeacht dá réir sin ag na forálacha den Acht seo a bhaineann le hachomhairc.
(4) Déanfar an tagairt i bhfo-alt (2) don chéad cheannaitheoir do dhéanamh beart chun na hurrúis a dhiúscairt a fhorléiriú—
(a) más i bhfeidhmiú rogha a bhí faighte aige a dhíol sé iad, mar thagairt d'fháil na rogha aige,
(b) in aon chás eile, mar thagairt dá ndíol aige.
(5) Chun críocha na Coda seo, is comhionann urrúis a dhíol, is urrúis cosúil le, agus ar cóimhéid ainmniúil le, hurrúis a ceannaíodh roimhe sin (dá ngairtear na hurrúis bhunaidh anseo ina dhiaidh seo) agus na hurrúis bhunaidh a dhíol, agus beidh feidhm dá réir sin ag fo-alt (4); agus i gcás inar cheannaigh an chéad cheannaitheoir dáileachtaí urrús comhchosúil tráthanna éagsúla, agus gur díoladh aon chuid de na hurrúis ina dhiaidh sin déanfar, a mhéid is féidir, an díol sin a chur i mbaint leis an dáileacht is deireanaí a ceannaíodh, agus ansin leis an gcéad cheann eile roimhe sin is deireanaí, agus mar sin de:
Ar choinníoll nach mbeidh duine faoi dhliteanas níos mó i leith cánach de bhua an fho-ailt seo ná mar bheadh dá mba rud é gurb iad na hurrúis bhunaidh agus nach iad na hurrúis chomhchosúla a dhíol sé.
(6) I gcás, aon tráth a bheidh trádáil, nó a measfar trádáil a bheith, arna bunú agus arna tosú, inar cuid de stoc trádála na trádála aon urrúis, áireofar, chun críocha an ailt seo, gur díoladh na hurrúis sin an tráth sin ar an margadh oscailte ag an duine ar leis iad díreach roimh an tráth sin agus gur ceannaíodh iad an tráth sin ar an margadh oscailte ag an duine a bhí ag seoladh na trádála ina dhiaidh sin; agus, faoi réir na bhforálacha sin roimhe seo den fho-alt seo, i gcás malairt daoine do dhul ag seoladh trádála nach malairt a measfar deireadh a bheith leis an trádáil dá bhíthin, beidh feidhm ag forálacha an ailt seo maidir leis an duine a bhí ag seoladh na trádála amhlaidh tar éis na malairte ionann is dá mba eisean a rinne nó leis-sean a rinneadh aon ní a rinneadh ag nó lena réamhtheachtaí.
(7) Chun críocha na coda seo—
(a) folaíonn “ús” díbhinn;
(b) folaíonn “duine” aon chomhlacht daoine agus, i gcás aon díolúine adeir go mbaineann sí le hioncam iontaobhais nó le hioncam ciste, folaíonn tagairtí do dhuine ag a bhfuil teideal chun aon díolúine ó cháin ioncaim tagairtí do na daoine ag a bhfuil teideal a éileamh go ndeonófar an díolúine sin;
(c) folaíonn “urrúis” stoic agus scaireanna;
(d) measfar urrúis a bheith comhchosúil má thugann siad teideal dá sealbhóirí chun na gcearta céanna in aghaidh na ndaoine céanna maidir le caipiteal agus ús agus chun na leigheas céanna maidir leis na cearta sin a chur i bhfeidhm d'ainneoin aon difir i méideanna ainmniúla iomlána na n-urrús faoi seach nó sa bhfoirm ina bhfuil siad ar seilbh nó sa tslí ina bhféadfar iad a aistriú.
Déileálaithe in urrúis.
[1959, a. 7.]
368.—(1) Faoi réir forálacha an ailt seo, má bhíonn an chéad cheannaitheoir ag gabháil do thrádáil arb éard í nó cuid di déileáil in urrúis, ansin, nuair a bheifear, chun críocha an Achta seo, ag ríomh brabús nó caillteanas na trádála, déanfar an praghas a d'íoc sé ar na hurrúis a laghdú an méid iomchuí i leith an úis, arna chinneadh de réir Sceideal II.
(2) I gcás ina bhfuil, i dtuairim na gCoimisinéirí Ioncaim, gnó tí lascaine sa Stát á sheoladh bona fide ag an gcéad cheannaitheoir, nó i gcás inar comhalta de stocmhargadh sa Stát an chéad cheannaitheoir agus go bhfuil sé aitheanta ag coiste an stocmhargaidh sin mar dhuine a sheolann gnó déileálaí, ní bheidh éifeacht ag fo-alt (1) maidir le hurrúis a ceannaíodh i ngnáthchúrsa an ghnó sin aige.
(3) Ní bheidh feidhm ag fho-alt (1) más rud é gur gá aon mhéid den ús a chur i gcuntas faoi alt 371 ionann is dá mb'fháltas trádála é nár íocadh cáin ina leith nó nárbh fholáir aon chuid de a chur i gcuntas amhlaidh mura mbeadh forálacha mhír 2 de Sceideal 12.
Daoine a bheidh i dteideal díolúintí.
[1959, a. 8.]
369.—(1) Má bhíonn teideal faoi aon achtachán ag an gcéad cheannaitheoir chun díolúine ó cháin ioncaim a bhainfeadh, mura mbeadh an fo-alt seo, leis an ús, ansin, faoi réir forálacha an ailt seo, ní bhainfidh an díolúine le méid ar cóimhéid leis an méid iomchuí i leith an úis, arna chinneadh de réir Sceideal 11:
Ar choinníoll go measfar, má bhíonn teideal mar a dúradh ag an gcéad cheannaitheoir agus go mbeidh aon íocaíocht bhliantúil iníoctha aige as an ús, an íocaíocht bhliantúil go léir a bheith arna híoc as brabúis nó gnóchain nár cuireadh faoi mhuirear cánach, agus beidh feidhm dá réir sin ag alt 434.
(2) Ní bheidh feidhm ag an alt seo i gcás an díolúine a theacht ó chónaí a bheith ar an gcéad cheannaitheoir i dTuaisceart Éireann ní sa Bhreatain Mhóir.
Trádálaithe seachas déileálaithe urrús.
[1959, a. 9;
1963, a. 3 (d).]
370.—(1) Má bhíonn an chéad cheannaitheoir ag seoladh trádála nach dtagann faoi réim ailt 368, ansin, nuair a bheifear á dhéanamh amach an bhfuil nó nach bhfuil aon aisíoc cánach, agus, má tá, an t-aisíoc cánach atá, le déanamh leis, faoi alt 307, faoi threoir aon chailteanais a tharla sa trádáil don bhliain mheasúnachta ar cuid dá ioncam ina haghaidh an t-ús, fágfar as cuntas—
(a) an méid iomchuí i leith an úis, arna chinneadh de réir Sceideal 11, agus
(b) aon cháin a íocadh ar an méid sin.
(2) Más cuideachta an chéad cheannaitheoir agus go seolann sí gnó nach dtagann faoi réim alt 368 nó gnó arb é atá ann go formhór infheistíochtaí a dhéanamh, ansin, más as an ús atá méid ar bith d'aon íocaíocht bhliantúil is iníoctha ag an gcuideachta le híoc, measfar nach as brabúis nó gnóchain a tugadh faoi mhuirear cánach is iníoctha an méid sin den íocaíocht bhliantúil, agus beidh feidhm dá réir sin ag alt 434.
(3) San alt seo folaíonn “cuideachta” aon chomhlacht corpraithe.
CUID XXIV
Gnóthais Airgeadais agus Daoine faoi Dhíolúine ó Cháin do Cheannach Scaireanna agus Srianta le Faoiseamh i Leith Caillteanas Trí Cháin a Aisíoc i gCás Díbhínní a Íocadh as Brabúis Charnaithe
Gnóthais airgeadais agus daoine faoi dhíolúine ó cháin do cheannach scaireanna.
[1958, a. 51.]
371.—(1) Má tharlaíonn i gcás duine a bheidh ag seoladh trádála arb éard í féin nó cuid di déileáil i scaireanna nó infheistíochtaí eile go dtiocfaidh sé chun teideal a bheith aige chun díbhinne ó shealbhán scaireanna de chineál lena mbaineann an t-alt seo agus is scaireanna a díoladh leis nó a eisíodh chuige nó a fuair sé ar shlí eile tráth nach mó ná sé bliana roimh an dáta a thiocfaidh an díbhinn chun bheith iníoctha, agus go n-íocfar aon chuid den díbhinn as brabúis a charnaigh roimh an dáta a fuarthas na scaireanna amhlaidh, ansin, má bhíonn na scaireanna sin, nó na scaireanna sin mar aon le—
(a) aon scaireanna eile arb iníoctha an díbhinn orthu leis an duine sin agus a díoladh leis nó a eisíodh chuige nó a fuair sé ar shlí eile tráth nach mó ná sé bliana roimh an dáta a thiocfaidh an díbhinn chun bheith iníoctha, agus
(b) i gcás ina mbeidh an trádáil faoin rialú céanna le trádáil eile arb éard í féin nó cuid di déileáil i scaireanna nó infheistíochtaí eile, aon scaireanna arb iníoctha an díbhinn orthu leis an duine atá ag gabháil don trádáil eile sin agus a díoladh leis nó a eisíodh chuige nó a fuair sé ar shlí eile tráth nach mó ná sé bliana roimh an dáta a thiocfaidh an díbhinn chun bheith iníoctha, agus
(c) aon scaireanna den sórt sin a bheidh le cur i gcuntas faoi fho-alt (3),
ar cóimhéid le, nó níos mó ná, 10 faoin gcéad de na scaireanna den chineál sin a eisíodh, cuirfear glanmhéid na díbhinne a fuarthas as na scaireanna sa sealbhán i gcuntas, a mhéid sin di a íocadh as brabúis a charnaigh sula bhfuarthas na scaireanna, nuair a bheifear ag ríomh, chun eríocha an Achta seo, brabúis nó gnóchan nó caillteanas na trádála ionann is dá mb'fháltas trádála é nár íocadh cáin ina leith.
(2) Má tharlaíonn i gcás duine ag a mbeidh teideal faoin Acht seo chun díolúine ó cháin ioncaim a fholaíonn díbhinní ó scaireanna go dtiocfaidh sé chun teideal a bheith aige chun díbhinn a fháil ó shealbhán scaireanna de chineál lena mbaineann an t-alt seo is scaireanna a díoladh leis nó a eisíodh chuige nó a fuair sé ar shlí eile tráth nach mó ná sé bliana roimh an dáta a thiocfaidh an díbhinn chun bheith iníoctha, agus go n-íocfar aon chuid den díbhinn as brabúis a charnaigh roimh an dáta a fuarthas na scaireanna amhlaidh, ansin, má bhíonn na scaireanna sin nó na scaireanna sin mar aon le—
(a) aon scaireanna eile arb iníoctha an díbhinn orthu leis an duine sin agus a díoladh leis nó a eisíodh chuige nó a fuair sé ar shlí eile tráth nach mó ná sé bliana roimh an dáta a thiocfaidh an díbhinn chun bheith iníoctha, agus
(b) aon scaireanna den sórt sin a bheidh le cur i gcuntas faoi fho-alt (3),
ar cóimhéid le, nó níos mó ná, 10 faoin gcéad de na scaireanna den chineál sin a eisíodh, ní bhainfidh an díolúine leis an díbhinn méid ar comhréir leis an méid den díbhinn a íocadh as brabúis a charnaigh roimh an dáta a fuarthas na scaireanna:
Ar choinníoll go measfar, má bhíonn aon íocaíocht bhliantúil iníoctha ag an duine sin as an díbhinn, an íocaíocht bhliantúil sin go léir a bheith arna híoc as brabúis nó gnóchain nár tugadh faoi mhuirear cánach agus go mbeidh feidhm dá réir sin ag alt 434.
(3) Má bhíonn gach duine de bheirt daoine nó níos mó is daoine a sheolann trádala den sórt a luaitear i bhfo-alt (1) nó a bheidh i dteideal díolúine den sórt a luaitear i bhfo-alt (2) tar éis scaireanna a fháil i gcuideachta agus gurbh idirbhearta ar dá mbun a fuarthas na scaireanna sin idirbhearta a rinne na daoine sin as comhghníomhú nó idirbhearta i dteannta a chéile in aon chomhshocraíochtaí a rinne aon duine áirithe, ansin, agus ceachtar de na fo-ailt sin á chur chun feidhme maidir le díbhinn is iníoctha le duine de na daoine sin ar scaireanna ar a n-áirítear scaireanna a fuarthas amhlaidh (nó scaireanna a fuarthas de cheart na scaireanna sin), cuirfear i gcuntas faoi fho-alt (1) (c), nó de réir mar a bheidh, faoi fho-alt (2) (b) aon scaireanna arb iníoctha an díbhinn orthu le haon duine eile de na daoine sin, is scaireanna a fuair an duine eile sin amhlaidh (nó scaireanna a fuarthas de cheart na scaireanna sin).
(4) I gcás aon scaireanna a dhíol nó a dhiúscairt ar shlí eile ag duine a shealbhaigh scaireanna den sórt sin a fuarthas tráthanna éagsúla toimhdeofar, chun críocha an ailt seo, go ndearnadh na scaireanna is faide a bhí ar seilbh a dhiúscairt níos luaithe ná na scaireanna is giorra a bhí ar seilbh.
(5) I gcás, aon tráth a bheidh trádáil, nó a measfar trádáil a bheith, arna bunú agus arna tosú, inar cuid de stoc trádála na trádála aon scaireanna, measfar, chun críocha an ailt seo, gurb é an tráth sin a fuair an duine a bhí ag gabháil don trádáil an uair sin na scaireanna sin; agus, faoi réir na bhforálacha roimhe seo den fho-alt seo, i gcás malairt daoine do dhul ag seoladh trádála nach malairt a measfar deireadh a bheith leis an trádáil dá bhíthin, beidh feidhm ag forálacha an ailt seo maidir leis an duine a bhí ag seoladh na trádála amhlaidh tar éis na malairte ionann is dá mb'eisean a rinne nó leis-sean a rinneadh aon ní a rinneadh ag nó lena réamhtheachtaí.
(6) Beidh éifeacht ag forálacha Sceideal 12 a ghabhann leis an Acht seo chun a dhéanamh amach an mbeidh sé le meas gur as brabúis a charnaigh roimh dháta áirithe a íocadh aon chuid de dhíbhinn.
(7) Chun críocha an ailt seo agus Sceideal 12—
(a) folaíonn “cuideachta” aon chomhlacht corpraithe, ach ní bhaineann sé le cuideachta nach gcónaíonn sa Stát;
(b) folaíonn “duine” aon chomhlacht daoine agus, i gcás aon díolúine a deir go mbaineann sí le hioncam iontaobhais nó le hioncam ciste, folaíonn tagairtí do dhuine ag a bhfuil teideal chun aon díolúine ó cháin ioncaim tagairtí do na daoine ag a bhfuil teideal a éileamh go ndeonófar an díolúine sin;
(c) ciallaíonn “scaireanna de chineál lena mbaineann an t-alt seo” scaireanna d'aon chineál is cuid de scairchaipiteal cuideachta seachas cineál scaireanna tosaíochta láníoctha nach dtugann ceart ach chun díbhinní de réir ráta faoin gcéad d'ainmluach na scaireanna atá fosaidh nó nach n-athraíonn ach de réir an ráta chánach ioncaim agus nach mó de mhórán, i dtuairim na gCoimisínéirí Speisialta, ná an toradh a fhaightear de ghnáth ó scaireanna tosaíochta a luaitear a bpraghsanna ar stocmhargaí sa Stát;
(d) folaíonn “scair” stoc seachas stoc bintiúra nó iasachtstoc;
(e) féachfar ar scaireanna mar scaireanna de chineálacha éagsúla más féidir a aithint idir na cearta agus na hoibleagáidí faoi seach a ghabhann leo maidir le híoc díbhinní nó leis an méid de na scaireanna sin a bheidh íoctha nó ar aon slí eile;
(f) folaíonn aon tagairtí do scaireanna a fuarthas de cheart scaireanna eile tagairt do scaireanna a fuarthas de bhun tairisceana nó cuiridh nár tugadh ach do shealbhóirí na scaireanna eile sin;
(g) measfar dhá thrádáil a bheith faoin rialú céanna má bhíonn siad ar siúl ag daoine ar comhlacht daoine ar a bhfuil rialú (de réir na brí a thugtar don abairt sin le fo-alt (8)) ar dhuine díobh ag an duine eile, nó ar comhlachtaí daoine iad araon atá faoi rialú (mar mhínítear sin) amhlaidh ag an tríú duine, agus measfar trádála iomaí a bheith faoin aon-rialú más faoin aonrialú do gach trádáil díobh agus do na trádála eile uile,
agus i mír (g) folaíonn “comhlacht daoine” comhpháirtíocht.
(8) Chun críocha fho-alt (7) (g), glacfar gurb é seo a leanas an bhrí a shanntar do “rialú” leis an bhfo-alt seo:
ciallaíonn “rialú”, maidir le comhlacht corpraithe, cumhacht duine chun a áirithiú trí scaireanna a shealbhú nó cumhacht vótála a bheith aige sa chomhlacht corpraithe sin nó maidir leis nó in aon chomhlacht corpraithe eile nó maidir leis, nó de bhua aon chumhachtaí a thugtar leis na hairteagail chomhlachais nó le doiciméad eile a rialálann an comhlacht corpraithe sin nó aon chomhlacht corpraithe eile, gur mar is toil leis an duine sin a sheoltar cúrsaí an chomhlachta chorpraithe chéadluaite, agus maidir le comhpháirtíocht, ciallaíonn sé an ceart chun scaire is mó ná leath sócmhainní, nó chun níos mó ná leath ioncaim, na comhpháirtíoctha.
Srian le faoiseamh i leith caillteanas trí cháin a aisíoc i gcás díbhinní a íocadh as brabúis charnaithe.
[1958, a. 52;
1963, a. 3 (d).]
372.—(1) I gcás trádáil, seachas trádáil den sórt a luaitear in alt 371 (1), a bheith á seoladh ag duine agus gur cuid dá ioncam d'aon bhliain mheasúnachta áirithe díbhinn a mbeadh ceangal ann, dá mba thrádáil de shaghas a luaitear san alt sin an trádáil, aon chuid dá glanmhéid a chur i gcuntas mar fháltas trádála nár íocadh cáin ina leith, ansin, nuair a bheifear a chinneadh an bhfuil aon aisíoc cánach, nó cad é an t-aisíoc cánach atá, le déanamh faoi alt 307 leis an duine sin faoi threoir aon chaillteanas a tharla sa trádáil, in aghaidh na bliana measúnachta sin, fágfar as cuntas—
(a) an mhór-mhéid a fhreagrann d'oiread den ghlanmhéid sin a bheadh de cheangal ann a chur i gcuntas mar a dúradh, agus
(b) aon cháin a íocadh ar an méid a bheidh de cheangal ann a fhágáil as cuntas faoi mhír (a).
(2) Chun críocha an ailt seo folaíonn “duine” aon chomhlacht daoine.
CUID XXV
Brabúis ó Thrádáil in Aerfort na Sionna
Caibidil I
Brabúis ó Thrádáil in Aerport na Sionna
Mínithe.
[1958, F.I., a. 2.]
373.—(1) Sa Chaibidil seo—
tá le “an t-aerfort” an bhrí chéanna atá leis san Acht Aerphoirt Neamhchustam, 1947;
ciallaíonn “cuideachta” aon chomhlacht corpraithe a dhéanann trádáil;
ciallaíonn “an tAire” an tAire Airgeadais.
Oibríochtaí trádála díolmhaithe:
[1958, F.I., a. 3.]
374.—(1) San alt seo ciallaíonn “cuideachta cháilithe” cuideachta ar san aerfort a sheoltar a trádáil go léir nó cuid dá trádáil.
(2) Faoi reir fho-ailt (5) agus (6) féadfaidh an tAire deimhniú a thabhairt á dheimhniú gur oibríochtaí trádála díolmhaithe chun críocha na Caibidle seo, le héifeacht amhail ó dháta a dtosaithe, na hoibríochtaí trádála sin de chuid cuideachta cáilithe a shonrófar sa deimhniú, agus fanfaidh aon deimhniú a thabharfar amhlaidh i bhfeidhm go ceann na tréimhse cúig bliana fichead ón 25ú lá de Shamhain, 1958, mura gcúlghairfear é faoi fho-alt (4).
(3) Féadfar deimhniú faoi fho-alt (2) a thabhairt gan aon choinníollacha nó faoi réir cibé coinníollacha is cuí leis an Aire agus a shonróidh sé ann.
(4) Má tharlaíonn, i gcás cuideachta a mbeidh deimhniú faoi fho-alt (2) tugtha ina leith—
(a) go scoirfear de thrádáil na cuideachta nó go dtarlóidh sé gur lasmuigh den aerfort a bheifear ag seoladh na trádála sin go léir, nó
(b) gur deimhin leis an Aire aon choinníoll áirithe ar ar tugadh an deimhniú a bheith gan chomhlíonadh ag an gcuideachta,
féadfaidh an tAire, trí fhógra i scríbhinn a sheirbheálfar tríd an bpost cláraithe ar an gcuideachta, an deimhniú a chúlghairm.
(5) Ní dheimhneoidh an tAire, faoi fho-alt (2) gur oibríocht trádála dhíolmhaithe oibríocht trádála áirithe mura de cheann amháin nó níos mó de na cineálacha oibríochta trádála seo a leanas í:
(a) díol earraí a onnmhairíodh, nó a onnmhaireofar, as an Stát ag an gcuideachta cháilithe (ag gníomhú di mar phríomhaí nó mar ghníomhaire), is earraí a táirgeadh, a monaraíodh nó a próisíodh san aerfort ag an gcuideachta cháilithe,
(b) díol earraí a onnmhairíodh, nó a onnmhaireofar, as an Stát, ag an gcuideachta cháilithe, is earraí a allmhairíodh isteach sa Stát agus a pacáistíodh nó a láimhsíodh san aerfort ag an gcuideachta cháilithe,
(c) aerárthaí a dheisiú nó a chothabháil san aerfort,
(d) seirbhísí lena ngabhann úsáid aerárthach nó aeriompair a dhéanamh san aerfort nó lasmuigh den Stát,
(e) oibríochtaí trádála eile ar dóigh leis an Aire, tar éis dó dul i gcomhairle leis an Aire Iompair agus Cumhachta, go gcabhraíonn siad le húsáid nó forbairt an aerfoirt,
(f) oibríochtaí trádála a ghabhann le haon oibríocht dá dtuairiscítear sna míreanna roimhe seo den fho-alt seo.
(6) Ní dheimhneoidh an tAire, faoi fho-alt (2), gur oibríocht trádála dhíolmhaithe aon oibríocht trádála acu seo a leanas:
(a) díol earraí a tugadh, nó a thabharfar, ón aerfort isteach in aon chuid eile den Stát ar shlí seachas i gcúrsa a n-onnmhairithe as an Stát,
(b) seirbhísí a dhéanamh do dhaoine a chónaíonn sa Stát lasmuigh den aerfort,
(c) earraí a tháirgeadh nó a mhonarú lasmuigh den aerfort,
(d) seirbhís aeriompair a oibriú seachas seirbhís aeriompair—
(i) a oibrítear idir an t-aerfort agus áit lasmuigh den Stát, agus
(ii) nach n-oibrítear amhlaidh faoi chomhaontú dháthaobhach idirnáisiúnta ar páirtí ann an Rialtas,
(e) seirbhísí a dhéanamh sa Stát—
(i) do phaisineirí a rachaidh ar bord nó a thiocfaidh ó bhord aerárthach, lena n-áirítear seirbhísí óstán, seirbhísí bia agus dí, seirbhísí sóinseála airgid nó iompair (seachas seirbhísí aeriompair), nó
(ii) i ndáil le tuirling, imeacht, luchtú nó díluchtú aerárthach,
(f) earraí a dhíol ar mionreic,
(g) earraí inchaite a dhíol mar bhreosla aerárthach nó le loingsiú mar stórais aerárthach,
(h) oibríocht trádála a dhéantar i gcúrsa trádála i dTuairceart Éireann nó sa Bhreatain Mhóir.
Ní áireofar brabúis, gnóchain ná caillteanais i gcás oibríochtaí trádála díolmhaithe.
[1958, F.I., a. 5.]
375.—(1) Ní dhéanfar brabúis nó gnóchain ná caillteanais de dhroim oibríochtaí trádála díolmhaithe a chur i gcuntas, chun aon chríche de chuid an Achta seo, maidir leis an gcuideachta a sheolann na hoibríochtaí sin.
(2) I gcás inar oibríochtaí díolmhaithe cuid, agus gur oibríochtaí trádála eile cuid, den trádáil a sheolann cuideachta, déanfar méid na mbrabús nó na ngnóchan nó na gcaillteanas de dhroim na n-oibríochtaí trádála eile sin a ríomh, chun aon chríche de chuid an Achta seo, mar ríomhfaí é chun na críche sin dá mbeadh dhá thrádáil ar leithligh á seoladh ag an gcuideachta arbh éard iad faoi seach na hoibríochtaí trádála díolmhaithe agus na hoibríochtaí trádála eile.
Idirbheartanna idir daoine i gcomhlachas le chéile.
[1958, F.I., a. 5.]
376.—(1) Má tharlaíonn, i gcúrsa oibríochtaí trádála díolmhaithe, go gceannóidh an chuideachta a bheidh ag seoladh na n-oibríochtaí (dá ngairtear an ceannaitheoir ina dhiaidh seo san fho-alt seo) earraí ó dhuine eile (dá ngairtear an díoltóir ina dhiaidh seo san fho-alt seo) agus—
(a) go mbeidh an ceannaitheoir faoi rialú ag an díoltóir nó, más comhlacht corpraithe nó comhpháirtíocht an díoltóir, go mbeidh an díoltóir faoi rialú ag an gceannaitheoir nó go mbeidh an díoltóir agus an ceannaitheoir faoi rialú ag duine éigin eile, agus
(b) go ndíolfar na hearraí ar phraghas is lú ná an praghas ba dhóigh le duine a gheofaí orthu dá mba pháirtithe neamhspleácha ag déileáil ar neamhthuilleamaí le chéile na páirtithe san idirbheart,
ansin, déanfar brabúis nó gnóchain nó caillteanais an díoltóra a ríomh, chun aon chríche de chuid an Achta seo, ionann is dá ndíolfaí na hearraí ar an bpraghas a gheofaí orthu dá mba idir daoine neamhspleácha ag déileáil mar a dúradh a dhéanfaí an t-idirbheart.
(2) San alt seo tá le “rialú” an bhrí a thugtar dó le halt 299 (6).
Ráitis a sheachadadh, etc.
[1958, F.I., a. 6;
1963, Sc. 6, Cuid III.]
377.—I gcás ina mbeidh deimhniú tugtha ag an Aire faoi alt 374—
(a) na forálacha sin de chuid an Achta seo a bhaineann le tabhairt ráiteas nó tuairisceán brabús nó gnóchan, leanfaidh siad d'éifeacht a bheith acu ionann is dá mbeifí gan an deimhniú a thabhairt, agus
(b) féadfaidh na Coimisinéirí Ioncaim trí fhógra i scríbhinn a cheangal ar an gcuideachta lena mbainfidh cibé cuntais agus sonraí eile is dóigh leis na Coimisinéirí Ioncaim is gá chun críocha na Caibidle seo a thabhairt dóibh laistigh de cibé tréimhse a ordóidh siad.
Eisceadh ó Chaibidil IV.
[1958, F.I., a. 7.]
378.—D'ainneoin aon ní i gCaibidil IV den Chuid seo, ní chuirfear i gcuntas chun aon chríche de chuid na Caibidle sin IV aon mhéid is infhaighte ó earraí a dhíol a onnmhairíodh as an Stát i gcúrsa oibríochtaí trádála díolmhaithe.
Laghdú ar asbhaintí áirithe.
[1958, F.I., a. 8;
1959, a. 68 (2).]
379.—(1) I gcás inar oibríochtaí trádála díolmhaithe cuid, agus gur oibríochtaí trádála eile cuid, den trádáil a sheolann cuideachta, déanfar méid aon asbhainte, is asbhaint lena mbaineann an t-alt seo, a mbeadh teideal ag an gcuideachta chuige mura mbeadh an t-alt seo, a laghdú cibé méid, más aon mhéid é, is dóigh leis na Coimisinéirí Speisialta a bheith cóir ag féachaint d'alt 375.
(2) Is iad na hasbhaintí lena mbaineann an t-alt seo asbhaintí i leith aon liúntais faoi ailt 241, 244 (3), Caibidil III de Chuid XIV, nó Cuid XV nó i leith aon liúntais bhliantúla faoi Chaibidil I, III nó IV de Chuid XVI.
Díbhinni.
[1958, F.I., a. 9.]
380.—(1) I gcás díbhinn a bheith arna híoc go páirteach as brabúis ó oibríochtaí trádála díolmhaithe agus go páirteach as brabúis eile, beidh feidhm ag ailt 456 agus 457 ionann agus dá mbeadh an díbhinn comhdhéanta de dhá dhíbhinn a íocadh faoi seach as brabúis ó oibríochtaí trádála díolmhaithe agus as brabúis eile.
(2) Ní dhéanfar an mhéid d'aon díbhinn a íocadh as brabúis ó oibríochtaí trádála díolmhaithe a áireamh mar ioncam nó brabúis chun aon chríche de chuid an Achta seo.
(3) Maidir le gach barántas, seic, nó ordú a tharraingeoidh nó a dhéanfaidh cuideachta chun díbhinn a íoc is iníoctha go hiomlán nó go páirteach as brabúis ó oibríochtaí trádála díolmhaithe, bainfidh alt 458 leis an gcuideachta ar shlí go dtaispeánfaidh (de réir mar dhlífidh an cás) an ráiteas a cheanglaítear leis an alt sin, i dteannta na sonraí a cheanglaítear ar leith ón alt seo, a thabhairt—
(a) gurb é atá in iomlán na suime ar a bhfuil an barántas, an seic nó an t-ordú tarraingte nó déanta íocaíocht díbhinne brabús ó oibríochtaí trádála díolmhaithe, nó
(b) gurb íocaíocht as brabúis ó oibríochtaí trádála díolmhaithe cuid den tsuim sin agus gurb íocaíocht as brabúis eile (a luafar ar leithligh a mórmhéid sula ndéanfar aon asbhaint i leith cánach ioncaim) cuid den tsuim sin.
Foráil maidir le híocaíochtaí bliantúla agus le ríchíosanna paitinne.
[1958, F.I., a. 10.]
381.—(1) I gcás aon íocaíocht lena mbaineann an t-alt seo a bheith iníoctha as brabúis nó gnóchain trádála arb oibríochtaí trádála díolmhaithe cuid di agus oibríochtaí trádála eile cuid di, is é an méid a measfar é a bheith arna íoc as brabúis nó gnóchain a tugadh faoi mhuirear cánach an chuid sin amháin den íocaíocht a bhfuil an chomhréir chéanna idir í agus an íocaíocht iomlán atá idir an méid de bhrabúis nó gnóchain na trádála ar ar muirearaíodh cáin iarbhír agus an méid de na brabúis nó na gnóchain sin ar a muirearófaí cáin iarbhír dá mba nach n-achtófaí an Chaibidil seo.
(2) Baineann an t-alt seo le haon íocaíocht úis airgid, bhlianachta, nó íocaíocht bhliantúil eile ar ar muirearaíodh cáin faoi Sceideal D, nó aon ríchíosa nó suime eile a íocadh i leith paitinn a úsáid.
Caibidil II
Brabúis Mhianach Áirithe
Léiriú.
[1956, (Mianaigh), a. 1.]
382.—(1) Sa Chaibidil seo—
ciallaíonn “oibríochtaí mianadóireachta” oibríochtaí mianadóireachta (trí thochailt faoi thalamh nó trí thochailt in uachtar talún) laistigh den Stát, cibé acu roimh an Acht seo a rith nó dá éis sin é, sa mhéid go bhfuarthas nó go bhfaightear mianraí sceidealta dá dtoradh agus sa mhéid sin amháin; ciallaíonn “nua-oibríochtaí mianadóireachta” oibríochtaí mianadóireachta—
(a) nár tharla, tráth ar bith sa tréimhse bliana dar chríoch an 5ú lá d'Aibreán, 1956, gur táirgeadh mianraí sceidealta dá dtoradh, agus
(b) arb í tuairim na gCoimisinéirí Ioncaim, ag féachaint do na himthosca uile (ar a bhféadfar cineál agus méid na n-oibríochtaí agus an áit a bhfuiltear ag gabháil dóibh a áireamh), gurb oibríochtaí sainiúla ar leithligh iad, go substaintiúil, ó aon oibríochtaí mianadóireachta eile, agus nach é amháin gur leathnú ar na hoibríochtaí sin iad;
ciallaíonn “táirgeadh” táirgeadh i gcainníochtaí réasúnacha tráchtála d'fhonn brabúis a dhéanamh;
ciallaíonn “mianach cáilitheach” mianach sa mhéid go bhfuiltear ag seoladh nua-oibríochtaí mianadóireachta ann agus sa mhéid sin amháin;
ciallaíonn “mianraí sceidealta” mianraí a shonraítear i Sceideal 13 agus a fhaightear i bhfoslaigh neamhshreathnaithe de na mianraí sin.
(2) Maidir le haon tuairim ó na Coimisinéirí Ioncaim faoi fho-alt (1), beidh ábhar achomhairc ann chun na gCoimisinéirí Speisialta amhail mar a bheadh ábhar achomhairc ann i gcoinne measúnachta i leith cánach ioncaim, agus beidh feidhm agus éifeacht dá réir sin ag na forálacha den Acht seo a bhaineann le hachomhairc.
(3) Féadfaidh an tAire Airgeadais, le hordú, mianraí a fhaightear i bhfoslaigh neamhshreathnaithe de na mianraí sin a chur le Sceideal 13.
(4) Gach ordú a dhéanfar faoi fho-alt (3) leagfar é faoi bhráid Dháil Éireann a luaithe is féidir tar éis a dhéanta agus má dhéanann Dáil Éireann, laistigh den lá agus fiche a shuífidh Dáil Éireann tar éis an t-ordú a leagan faoina bhráid, rún a rith ag neamhniú an ordaithe, beidh an t-ordú ar neamhní dá réir sin.
Feidhm na Caibidle seo.
[1956, (Mianaigh), a. 2; 1959, a. 79; 1965, a. 63.]
383.—Baineann an Chaibidil seo leis na brabúis (dá ngairtear na brabúis anseo feasta sa Chaibidil seo) de chuid cuideachta (dá ngairtear an chuideachta anseo feasta sa Chaibidil seo), a corpraíodh sa Stát agus a chónaíonn ann chun críocha cánach ioncaim, ó mhianach cháilitheach (dá ngairtear an mianach feasta sa Chaibidil seo) a oibriú a dtosóidh an chuideachta ar thrádáil maidir leis lá (dá ngairtear an lá tosaithe feasta sa Chaibidil seo) laistigh den tréimhse fiche bliain dar tosach an 6ú lá d'Aibreán, 1956.
Brabúis a ríomh.
[1956, (Mianaigh), a. 3.]
1956. Uimh. 8.
384.—Nuair a bheifear ag ríomh méid na mbrabús le haghaidh measúnachta i leith cánach ioncaim, áireofar oibriú an mhianaigh mar thrádáil ar leithligh a bunaíodh nó a tosaíodh ar an lá tosaithe, agus measfar gur íocadh aon cháin bhrabús corparáide nach iníoctha de bhua alt 6 den Acht Airgeadais (Brabúis Mhionach Áirithe) (Faoiseamh Sealadach ó Chánachas), 1956.
Glancháin ioncaim a ríomh.
[1956, (Mianaigh), a. 4.]
385.—(1) Faoi réir fho-alt (2), forléireofar tagairt san Acht seo don ghlancháin ioncaim d'aon bhliain mheasúnachta mar thagairt don cháin ioncaim is inmhuirir ar an gcuideachta don bhliain sin faoi Sceideal D, tar éis gach liúntas, asbhaint nó fritháireamh a bheidh dlite a bheith tugtha, i leith na mbrabús a ríomhadh le haghaidh measúnachta, an cháin ioncaim sin arna laghdú méid na cánach ioncaim, arna ríomh de réir an ráta chaighdeánaigh chánach, ar mhéid aon íocaíochta is iníoctha ag an gcuideachta as na brabúis a bhfuil teideal ag an gcuideachta, ar shlí seachas faoi alt 456, é a mhuirearú ar aon duine eile nó é a asbhaint nó a choinneáil nó a ghlanadh as íocaíocht ar bith le haon duine eile.
(2) I gcás asbhaint a lamháil, nuair a dhéanfar amach méid na mbrabús a ríomhfar le haghaidh measúnachta i leith cánach ioncaim faoi Sceideal D, maidir le luach bliantúil aon tailte, tionóntán nó oidhreachtán a measúnaíodh faoi Sceideal A, ansin, chun an ghlancháin ioncaim a dhéanamh amach, cuirfear leis an gcáin ioncaim is inmhuirir ar mhéid na mbrabús faoi Sceideal D an méid atá ag an gcáin ioncaim sa mheasúnú (arna laghdú chun críocha bailiúcháin, má laghdaítear) i leith na dtailte, na dtionóntán nó na n-oidhreachtán sin faoi Sceideal A don bhliain mheasúnachta de bhreis ar cháin ioncaim arna ríomh de réir an ráta chaighdeánaigh chánach ar aon chíos nó íocaíocht bhliantúil atá iníoctha ar na tailte, na tionóntáin nó na hoidhreachtáin sin.
Faoiseamh ó cháin.
[1956, (Mianaigh), a. 5.]
386.—(1) Ní iníoctha an ghlancháin ioncaim don bhliain mheasúnachta ina mbeidh an lá tosaithe (dá ngairtear an chéad bhliain feasta sa Chaibidil seo).
(2) Ní iníoctha an ghlan-cháin ioncaim d'aon cheann de na trí bliana measúnachta (a ngairtear an ceathrú bliain feasta sa Chaibidil seo den bhliain deiridh díobh) díreach i ndiaidh na céad bhliana.
(3) (a) Ní iníoctha an ghlancháin ioncaim don bhliain mheasúnachta (dá ngairtear an cúigiú bliain feasta sa Chaibidil seo) díreach i ndiaidh na ceathrú bliana, sa mhéid go ngabhann sí thar an suim iomchuí.
(b) I mír (a) den fho-alt seo ciallaíonn “an tsuim iomchuí” leath na suime a bhfuil idir í agus an ghlancháin ioncaim don chúigiú bliain an chomhréir chéanna atá idir an méid lá sa tréimhse dar tosach an lá tosaithe agus dar críoch an 5ú lá d'Aibreán sa chéad bhliain agus an méid iomlán lá sa chéad bhliain.
(4) (a) Beidh an coinníoll seo a leanas ag gabháil le fo-alt (3), is é sin, i gcás an chuideachta buanscor, an cúigiú bliain, d'oibriú an mhianaigh a bheith á sheoladh aici mar thrádáil, ansin—
(i) más ar nó roimh an lá deiridh den tréimhse ocht mí is daichead dar tosach an lá tosaithe a tharlóidh an scor, ní iníoctha an ghlancháin ioncaim don chúigiú bliain, agus
(ii) más tar éis deireadh na tréimhse sin a tharlóidh an scor, ní iníoctha an méid den ghlancháin ioncaim don chúigiú bliain a ghabhann thar an tsúim iomchuí.
(b) I mír (a) (ii) den fho-alt seo ciallaíonn “an tsuim iomchuí” leath na suime a bhfuil idir i agus an ghlancháin, ioncaim don chúigiú bliain an chomhréir chéanna atá idir an méid lá, sa tréimhse dar tosach an lá díreach i ndiaidh an lae dheiridh den tréimhse ocht mí is daichead dar tosach an lá tosaithe agus dar críoch an lá scoir, agus an méid lá sa tréimhse dar tosach an chéad lá den chúigiú bliain agus dar críoch lá an scoir.
(5) Ní iníoctha leath na glanchánach ioncaim d'aon cheann de na trí bliana measúnachta (a ngairtear an t-ochtú bliain feasta sa Chaibidil seo den bhliain dheiridh díobh) díreach i ndiaidh an cúigiú bliain.
(6) (a) Ní iníoctha an méid den ghláncháin ioncaim, don bhliain mheasúnachta (dá ngairtear an naoú bliain anseo feasta sa Chaibidil seo) díreach i ndiaidh an ochtú bliain, is comhionann leis an tsuim iomchuí.
(b) I mír (a) den fho-alt seo ciallaíonn “an tsuim iomchuí” leath na suime a bhfuil idir í agus an ghlancháin iomcaim don naoú bliain an chomhréir chéanna atá idir an méid lá sa tréimhse dar tosach an 6ú lá d'Aibreán an chéad bhliain agus dar críoch an lá díreach roimh an lá tosaithe agus an méid iomlán lá sa chéad bhliain.
(7) (a) Beidh an coinníoll seo a leanas ag gabháil le fo-alt (6), is é sin, i gcás an chuideachta buan scor an naoú bliain d'oibriú an mhianaigh a bheith á sheoladh aici mar thrádáil, ansin—
(i) más ar nó roimh an lá deiridh den tréimhse sé mhí is nóchad dar tosach an lá tosaithe a tharlóidh an scor, ní iníoctha leath na glanchánach ioncaim don naoú bliain, agus
(ii) más tar éis deireadh na tréimhse sin a tharlóidh an scor, ní hiníoctha an méid den ghlancháin ioncaim scor, ní iníoctha an méid den ghlancháin ioncaim iomchuí.
(b) I mír (a) (ii) den fho-alt seo ciallaíonn “an tsuim iomchuí” leath na suime a bhfuil idir í agus an ghlancháin ioncaim don naoú bliain an chomhréir chéanna atá idir an méid lá sa tréimhse dar tosach an 6ú lá d'Aibreán an naoú bliain agus dar críoch an lá deiridh den tréimhse sé mhí nóchad dar tosach an lá tosaithe agus an méid lá sa tréimhse dar tosach an 6ú lá d'Aibreán an naoú bliain agus dar críoch dáta an scoir.
(8) D'ainneoin aon ní sna fo-ailt sin roimhe seo den alt seo, beidh an cháin ioncaim iomlán le n-íoc ar an méid de na brabúis is comhionann le hiomlán aon íocaíocht, den tsórt dá dtagraítear in alt 385, a íocfaidh an chuideachta as na brabúis.
Díbhmní.
[1956, (Mianaigh), a. 7.]
387.—(1) (a) Chun críocha an ailt seo, bainfidh alt 458 leis an gcuideachta ionas go dtaispeánfaidh an ráiteas is gá do réir an ailt sin, maidir le gach barántas, seic nó ordú a tharraingeoidh nó a dhéanfaidh an chuideachta chun aon díbhinn a íoc is iníoctha go hiomlán nó go páirteach as na brabúis, i dteannta aon tsonraí is gá a thabhairt ar leithigh ón alt seo, cibé ní acu seo a leanas is gá sa chás—
(i) gurb íocaíocht díbhinne de na brabúis iomlán na suime dá mbeidh an barántas, an seic nó an t-ordú tarraingte nó déanta, nó
(ii) gurb íocaíocht as na brabúis cuid den tsuim sin (a luaitear ar leithligh a méid comhlán roimh aon asbhaint a dhéanamh i leith cánach ioncaim),
agus gairtear an íocaíocht iomchuí anseo feasta san alt seo den iomlán sin nó den chuid sin.
(b) Taispeánfaidh an ráiteas sin freisin an tréimhse (dá ngairtear an tréimhse dhíbhinne anseo feasta san alt seo) ar as an mbrabús ina leith a dhéantar an íocaíocht iomchuí agus—
(i) más rud é, maidir leis an íocaíocht iomchuí, nach bhfuil an chuideachta, de réir fho-alt (2) (a), i dteideal cáin ioncaim a asbhaint, inseofar an fíoras sin ar leithligh sa ráiteas sin,
(ii) más rud é, maidir le cuid den íocaíocht iomchuí, nach bhfuil an chuideachta, de réir fho-alt (2) (b), i dteideal cáin ioncaim a asbhaint, inseofar an chuid sin ar leithligh sa ráiteas sin,
(iii) más rud é, maidir leis an íocaíocht iomchuí, go ndéanfar, de réir fho-alt (2) (b), an méid den cháin ioncaim a d'fhéadfadh an chuideachta a asbhaint ar shlí eile a laghdú leath an mhéid sin, inseofar an fíoras sin ar leithligh sa ráiteas, sin, agus
(iv) más rud é, maidir le cuid den íocaíocht iomchuí, go ndéanfar, de réir fho-alt (2) (b), an méid den cháin ioncaim a d'fhéadfadh an chuideachta a asbhaint ar shlí eile, a laghdú leath an mhéid sin, inseofar an chuid sin ar leithligh sa ráiteas sin.
(2) (a) Más as na brabúis a íocfar díbhinn go hiomlán nó go páirteach agus, maidir leis an díbhinn sin, gur laistigh de thréimhse (dá ngairtear an chéad téarma anseo feasta sa Chaibidil seo) ocht mí is daichead dar tosach an lá tosaithe a bheidh iomlán na tréimhse díbhinne, beidh an chuideachta i dteideal cáin ioncaim a asbhaint, de réir alt 456 den chuid sin, más aon chuid é, den díbhinn a ghabhann thar an íocaíocht iomchuí, ach ní bheidh an chuideachta i dteideal cáin ioncaim a asbhaint as an íocaíocht iomchuí.
(b) I ngach cás eile ina n-íocfar díbhinn go hiomlán nó go páirteach as na brabúis, beidh an chuideachta i dteideal cáin ioncaim a asbhaint as an díbhinn de réir alt 456 ar choinníoll, áfach,—
(i) más laistigh de thréimhse (dá ngairtear an dara téarma anseo feasta sa Chaibidil seo) ocht mí is daichead dar tosach an lá díreach i ndiaidh lá dheireadh an chéad téarma a bheidh iomlán na tréimhse díbhinne, go ndéanfar an méid den cháin ioncaim a d'fhéadfadh an chuideachta a asbhaint ar shlí eile as an íocaíocht iomchuí faoi alt 456, a laghdú leath an mhéid sin, agus
(ii) mura laistigh den dara téarma a bheidh iomlán na tréimhse díbhinne—
(I) go ndéanfar an méid den cháin ioncaim a d'fhéadfadh an chuideachta a asbhaint ar shlí eile, faoi alt 456, as aon chuid den íocaíocht iomchuí is inchurtha i leith aon choda den tréimhse dhíbhinne a bheidh laistigh den dara téarma a laghdú leath an mhéid sin, agus
(II) nach mbeidh an chuideachta i dteideal cáin ioncaim a asbhaint as aon chuid den íocaíocht iomchuí is inchurtha i leith aon choda den tréimhse dhíbhinne a bheidh laistigh den chéad téarma.
(3) (a) Más as brabúis tréimhse díbhinne a mbeidh a hiomlán laistigh den chéad téarma, a íocfar iomlán na híocaíochta iomchuí, ní áireofar í i ráiteas ioncaim iomláin chun críche aon fhaoisimh nó aisíoca faoin Acht seo ná chun críche forchánach.
(b) Má bhíonn cuid den íocaíocht iomchuí inchurtha i leith coda de thréimhse díbhinne a bheidh laistigh den chéad téarma, ní áireofar an chuid sin den íocaíocht iomchuí i ráiteas ioncaim iomláin chun na gcríocha a dúradh.
(c) Más rud é—
(i) gur as brabúis tréimhse díbhinne a mbeidh a hiomlán laistigh den dara téarma a íocfar iomlán na híocaíochta iomchuí, nó
(ii) go mbeidh cuid den íocaíocht iomchuí inchurtha i leith coda de thréimhse dhíbhinne a bheidh laistigh den dara téarma,
ansin, d'ainneoin aon ní san Acht seo—
(I) ní dhéanfar aon fhaoiseamh ná aisíoc i leith na cánach ioncaim a d'fhéadfadh an chuideachta, de réir fho-alt (2) (b) a asbhaint as an íocaíocht iomchuí nó, de réir mar a bheidh, as an gcuid den íocaíocht iomchuí, a lamháil de réir ráta is mó ná an ráta ar dá réir a bheidh an chuideachta, ag féachaint d'fho-alt (2) (b), i dteideal cáin ioncaim a asbhaint as an íocaíocht iomchuí nó de réir mar a bheidh, as an gcuid den íocaíocht iomchuí, agus
(II) ní áireofar ach leath na híocaíochta iomchuí nó, de réir mar a bheidh, na coda den íocaíocht iomchuí, in aon ráiteas ioncaim iomláin chun críche forchánach.
Aisíoc.
[1956, (Mianaigh), a. 8.]
388.—Aon fhaoiseamh i bhfoirm aisíoca i leith cánach ioncaim a bheidh i measúnacht faoi Sceideal D nó faoi Sceideal A, agus is measúnacht den sórt dá dtagraítear in alt 385, tabharfar é de réir ráta a dhéanfar amach tríd an méid is iníoctha, ag féachaint don Chaibidil seo, den ghlancháin ioncaim don bhliain mheasúnachta a roinnt ar mhéid a thabharfaidh, ar é a mhuirearú de réir an ráta chaighdeánaigh chánach don bhliain sin, suim ar cóimhéid leis an nglancháin ioncaim don bhliain sin.
Srian ginearálta.
[1956, (Mianaigh), a. 9 (1).]
389.—Ní bheidh éifeacht ag an gCaibidil seo chun críocha cánach ioncaim maidir le haon bhliain mheasúnachta a thosóidh tar éis deireadh an naoú bliain, ach ní chuirfidh an fhoráil seo cosc le halt 387 do bhaint le díbhinn a íocfar tar éis deireadh an naoú bliain i gcás iomlán na díbhinne, nó cuid di, a íoc as brabúis thréimhse a mbeidh a hiomlán, nó cuid di, laistigh den chéad téarma nó den dara téarma.
Eolas a thabhairt.
[1956, (Mianaigh), a. 10; 1963, Sc. 6, Cuid III.]
390.—Féadfaidh na Coimisinéirí Ioncaim, trí fhógra i scríbhinn, a cheangal ar an gcuideachta cibé cuntais agus sonraí eile is dóigh leis na Coimisinéirí Ioncaim a bheith riachtanach chun críocha na Caibidle seo a thabhairt dóibh laistigh de cibé tréimhse a ordóidh siad.
Feidhm alt 387 maidir le díbhinní áirithe.
[1956, (Mianaigh), a. 11; 1960, a. 40.]
391.—(1) San alt seo ciallaíonn “cuideachta” cuideachta atá tar éis faoiseamh a fháil faoi alt 11 den Acht Airgeadais (Brabúis Mhianach Áirithe) (Faoiseamh Sealadach ó Chánachas), 1956, i leith brabús ó mhianach láithreach (mar a mhínítear sin san alt sin 11) a oibriú.
(2) D'ainneoin gan éifeacht a bheith feasta le fo-alt (2) den alt sin 11, beidh feidhm ag alt 387 maidir le díbhinn a íocfaidh an chuideachta tar éis tosach feidhme an Achta seo i gcás ina n-íocfar an díbhinn as brabúis a ndearnadh an glancháin ioncaim orthu a laghdú de bhua an ailt sin 11.
(3) D'fhonn feidhm a thabhairt d'alt 387 i gcás aon díbhinne den sórt sin measfar gurb é an lá tosaithe an lá a thosaigh an chuideachta ag gabháil d'oibriú an mhianaigh láithrigh a sheoladh mar thrádáil nó an 6ú lá d'Aibreáin, 1954 (cibé lá acu is déanaí).
(4) (a) Dúnfar amach ó fheidhm alt 387 aon díbhinn a d'íoc an chuideachta as brabúis an mhianaigh láithrigh agus ar tréimhse roimh an 6ú lá d'Aibreán, 1956, an tréimhse dhíbhinne ina leith agus, i gcás aon díbhinne den sórt sin arb é an tréimhse dhíbhinne ina leith tréimhse ar tháinig cuid di roimh an 6ú lá d'Aibreán, 1956, agus cuid tar éis an 5ú lá d'Aibreán, 1956, dúnfar amach ó fheidhm an ailt sin an chuid den díbhinn is inchurtha i leith na coda den tréimhse dhíbhinne roimh an 6ú lá d'Aibreán, 1956, ach ní dhéanann na forálacha sin roimhe seo den mhír seo dochar do theideal na cuideachta chun cáin ioncaim a asbhaint as aon díbhinn den sórt sin nó as aon chuid den sórt sin de dhíbhinn.
(b) I mír (a) ciallaíonn “tréimhse dhíbhinne” an tréimhse a n-íoctar díbhinn as a brabúis.
Athrú cuideachta.
[1956, (Mianaigh), a. 12.]
392.—(2) Más rud é—
(a) go scoirfidh cuideachta (dá ngairtear an chuideachta bhunaidh anseo feasta san alt seo) tar éis an 5ú lá d'Aibreán, 1956, d'oibriú mianaigh cháilithigh a sheoladh mar thrádáil a raibh feidhm ag an gCaibidil seo, díreach roimh an dáta scoir, maidir le brabúis as, agus
(b) go dtosóidh cuideachta eile (dá ngairtear an athchuideachta anseo feasta san alt seo) ina dhiaidh sin ar thrádáil den sórt sin a sheoladh maidir leis an mianach,
tabharfar don athchuideachta, má corpraíodh sa Stát í agus má chónaíonn sí ann chun críocha cánach ioncaim, faoiseamh ó íoc a glanchánach ioncaim agus na cánach brabús corparáide is inchurtha i leith a brabús as an trádáil sin, an méid céanna (agus an méid sin amháin), agus do na blianta céanna (agus do na blianta sin amháin), ba chuí dá mba nár scoir an chuideachta bhunaidh de bheith ag seoladh na trádála sin agus gur ar an gcuideachta bhunaidh a bhí an ghlancháin ioncaim agus an cháin bhrabús corparáide sin inmhuirir in ionad iad a bheith inmhuirir ar an athchuideachta, agus beidh feidhm, chun críocha an ailt seo, ag fórálacha na Caibidle seo le haon mhodhnuithe is gá.
Caibidil III
Brabúis ó Oibríochtaí Gualmhianadóireachta
Mínithe.
[1956, F.I., Cuid II, a. 4.]
393.—Sa Chaibidil seo—
ciallaíonn “oibríochtaí gualmhianadóireachta” oibríochtaí gualmhianadóireachta (trí thochailt faoi thalamh nó trí thochailt in uachtar talún) sa Stát, cibé acu roimh an Acht seo a rith nó dá éis sin é, ach sin sa mhéid go dtáirgfear nó gur táirgeadh gual dá dtoradh agus sa mhéid sin amháin;
ciallaíonn “oibríochtaí gualmhianadóireachta láithreacha” oibríochtaí gualmhianadóireachta ar táirgeadh gual dá dtoradh tráth ar bith sa tréimhse bhliana dar chríoch an 30ú lé de Mheán Fómhair, 1956;
ciallaíonn “táirgeadh” táirgeadh i gcainníochtaí réasúnacha tráchtála d'fhonn brabúis a dhéanamh.
Srian ginearálta le faoiseamh.
[1956, F.I., a. 5.]
394.—Ní thabharfar faoiseamh faoin gCaibidil seo ach amháin i leith ioncaim nó brabús cuideachta, a corpraíodh sa Stát agus a chónaíonn ann chun críocha cánach ioncaim, ó oibríochtaí gualmhianadóireachta láithreacha.
Faoiseamhoibríochtaí gualmhianadóireachta láithreacha.
[1956, F.I., a. 8.]
395.—(1) Laghdófar 50 faoin gcéad in aghaidh gach bliana measúnachta iomchuí, cáin ioncaim is iníoctha i leith ioncaim, arna ríomh de réir an Achta seo, ó oibríochtaí gualmhianadóireachta láithreacha, a mhéid is inchurtha an t-ioncam sin i leith an barrachais chánach ioncaim.
(2) Nuair a bheidh méid na mbrabús ó oibríochtaí gualmhianadóireachta láithreacha á ríomh lena mheasúnú i leith cánach ioncaim, measfar gur íocadh aon cháin bhrabús corparáide nach iníoctha de bhua alt 8 (2) den Acht Airgeadais (Forálacha Ilghnéitheacha) 1956.
(3) (a) San alt seo—
ciallaíonn “bonn-tréimhse” an tréimhse ar ar a brabúis nó a gnóchain a dhéantar cáin ioncaim i leith na n-oibríochtaí gualmhianadóireachta láithreacha a ríomh go críochnaitheach faoi Chás I de Sceideal D don bhliain mheasúnachta iomchuí;
ciallaíonn “barrachas cánach ioncaim” barrachas na táirgeachta guail ó na hoibríochtaí gualmhianadóireachta láithreacha sa bhonn-tréimhse do bhliain mheasúnachta iomchuí thar an táirgeacht chaighdeánach ghuail;
ciallaíonn “bliain mheasúnachta iomchuí” gach ceann de na deich mbliana measúnachta comhleanúnacha arb í an chéad bhliain díobh cibé bliain de na trí blian measúnachta dar tosach an 6ú lá d'Aibreán, 1957, an 6ú lá d'Aibreán, 1958, agus an 6ú lá d'Aibreán, 1959, faoi seach, a roghnóidh an chuideachta a bheidh i gceist nó, mura roghnóidh, an bhliain dar tosach an 6ú lá d'Aibreán, 1959, faoi réir an choinníll, in aon chás inarb ionann an táirgeacht chaighdeánach ghuail agus an táirgeacht ghuail sa dá mhí dhéag dar chríoch an 30ú lá de Mheán Fómhair, 1956, nach bliain mheasúnachta iomchuí an bhliain mheasúnachta dar tosach an 6ú lá d'Aibreán, 1957, más rud é gur ar lá roimh an 1ú lá de Dheireadh Fómhair, 1955, a thosaigh an bhonntréimhse maidir léi;
ciallaíonn “an táirgeacht chaighdeánach ghuail” an táirgeacht ghuail ó na hoibríochtaí gualmhianadóireachta láithreacha sa dá mhí dhéag dar chríoch an 30ú lá de Mheán Fómhair, 1956, nó, más é is rogha leis an gcuideachta a bheidh i gceist, sa dá mhí dhéag dar chríoch an 30ú lá de Mheán Fómhair, 1955.
(b) I gcás inar gá, chun an barrachas cánach ioncaim nó an barrachas cánach brabús corparáide a dhéanamh amach, comparáid a dhéanamh idir an táirgeacht chaighdeánach ghuail agus an táirgeacht ghuail i dtréimhse is giorra ná dhá mhí dhéag, measfar, chun críche na comparáide, gurb ionann an táirgeacht chaighdeánach ghuail agus an chuid sin di a bhfuil idir í agus an t-iomlán an chomhréir chéanna atá idir an tréimhse sin agus dhá mhí dhéag.
Díbhinní.
[1956, F.I., a. 9.]
396.—(1) Má bhíonn teideal faoi alt 456 ag cuideachta cáin ioncaim a bhaint as aon díbhinn, ní dhéanfar, in aon chás, cáin a bhaint aisti de réir ráta is mó ná ráta na cánach ioncaim arna laghdú aon fhaoiseamh ón gcáin sin a thugtar faoin gCaibidil seo nó faoi alt 7 den Acht Airgeadais (Forálacha Ilghnéitheacha), 1956, nó faoi alt 32 den Acht Airgeadais, 1960, agus beidh feidhm dá réir sin ag forálacha alt 457, le haon mhodhnuithe is gá.
(2) An ráta cánach ioncaim ar dá réir a bheidh aon aisíoc cánach ioncaim d'aon bhliain mheasúnachta le déanamh beidh sé faoi réir cibé coigeartuithe is cuí i gcásanna ina dtugtar faoiseamh faoi réim nó de bhua na Caibidle seo nó alt 7 den Acht Airgeadais (Forálacha Ilghnéitheacha), 1956, nó faoi alt 32 den Acht Airgeadais, 1960.
(3) Ní dheonófar aon fhaoiseamh ó cháin ioncaim faoin gCaibidil seo i leith aon ioncaim a bhfuil teideal ag cuideachta ar shlí seachas faoi alt 456 an cháin ioncaim ina leith a mhuirearú ar aon duine eile nó a bhaint, a choimeád siar nó a ghlanadh as aon íocaíocht le haon duine eile.
(4) I gcás ina ndéanfar, de bhua fho-alt (1), cáin ioncaim a asbhaint as díbhinn de réir ráta laghdaithe, is é méid a bheidh le cur i leith na díbhinne in aon tuairisceán chun críocha forchánach méid a mbeidh idir é agus méid na díbhinne an chomhréir chéanna atá idir ráta na cánach ioncaim a baineadh aisti agus an ráta a údarófaí a bhaint aisti dá mba nár hachtaíodh an t-alt seo.
Achomhairc.
[1956, F.I., a. 2.]
397.—Féadfar achomharc a dhéanamh chun na gCoimisinéirí Speisialta ar aon cheist a éireoidh faoin gCaibidil seo sa tslí chéanna ina bhféadfaí achomharc a dhéanamh i gcoinne measúnachta i leith cánach ioncaim, agus beidh feidhm agus éifeacht dá réir sin ag na forálacha den Acht seo a bhaineann le hachomhairc.
Caibidil IV
Brabúis ó Earraí Áirithe a Onnmhairiú
Mínithe i gcoitinne.
[1956, F.I., Cuid III, a. 10 (cuid).]
398.—Sa Chaibidil seo—
ciallaíonn “bonn-tréimhse” an tréimhse ar ar a brabúis nó a gnóchain a dhéantar cáin ioncaim i leith trádála cuideachta a ríomh go críochnaitheach faoi Chás I de Sceideal D don bhliain éilimh;
ciallaíonn “cuideachta” (ach amháin chun críocha an choinníll a ghabhann le halt 399 (1)) comhlacht corpraithe a dhéanann, i gcúrsa a thrádála, earraí a onnmhairiú as an Stát.
Brí “earraí”.
[1956, F.I., a. 10 (cuid); 1958, a. 56 (2) (d); 1959, a. 71 (3); 1960, a. 27 (1).]
399.—(1) Sa Chaibidil seo, ciallaíonn “earraí” earraí arna monarú sa Stát ag an duine a onnmhairíonn iad nó cuid díobh agus arb é, maidir leis an mbonn-tréimhse iomchuí, an chuideachta é a éilíonn faoiseamh faoin gCaibidil seo:
Ar choinníoll, i gcás dhá chuideachta a bheith ann a bhfuil ceann acu ag monarú na n-earraí agus an ceann eile á n-onnmhairiú agus i gcás ina sealbhaíonn ceann amháin de na cuideachtaí níos mó ná 90 faoin gcéad de na gnáthscaireanna sa chuideachta eile nó i gcás daoine ag a bhfuil leas rialaithe i gcuideachta amháin a bheith, go díreach nó go neamhdhíreach, i seilbh níos mó ná 90 faoin gcéad de na gnáthscaireanna sa chuideachta eile, go measfar i gcás na n-earraí a mhonaraíonn ceann de na cuideachtaí agus a onnmhairíonn an chuideachta eile gurb í an chuideachta eile sin a mhonaraigh iad.
(2) Folóidh an míniú ar “earraí” atá i bhfo-alt (1)—
(a) iasc a táirgeadh sa Stát ar fheirm éisc; agus
(b) muisiriúin saothraithe, a saothraíodh sa Stát,
agus i gcás ina gclóifear leabhair nó cártaí beannachta sa Stát ag daoine seachas a bhfoilsitheoir agus go n-onnmhaireoidh a bhfoilsitheoir iad nó cuid díobh (nach cás lena mbaineann an coinníoll a ghabhann le fo-alt (1)), measfar, chun críocha fho-alt (1), gur sa Stát, ag a bhfoilsitheoir, a monaraíodh na leabhair nó na cártaí beannachta, de réir mar a bheidh.
(3) (a) Folóidh an míniú ar “earraí” atá i bhfo-alt (1) earraí arna monarú sa Stát nach dtagann faoin míniú sin agus a d'onnmhairigh an duine arb é, maidir leis an mbonntréimhse iomchuí, an chuideachta é atá ag éileamh faoisimh faoin gCaibidil seo i gcás inar díol ar mórreic an díol a rinne an duine sin ar na hearraí a onnmhairíodh amhlaidh.
(b) Ciallaíonn “díol ar mór-reic” i mír (a) earraí d'aon aicme a dhíol le duine a sheolann gnó díolta earraí den aicme sin nó a úsáideann earraí den aicme sin chun críocha trádála nó gnóthais a sheolann sé.
Tógáil agus deisiú long.
[1959, a. 71 (1) (2).]
400.—(1) I gcás cuideachta a sheolann trádáil ag tógáil nó ag deisiú long, beidh feidhm ag na forálacha seo a leanas chun críocha faoisimh ó cháin ioncaim faoin gCaibidil seo:
(a) measfar gur monarú earraí sa Stát deisiú a dhéanamh sa Stát ar long agus, a mhéid go ndearnadh aon deisiú den sórt sin sa Stát ar long arb iad a húinéirí iomlána daoine nach bhfuil gnáthchónaí orthu sa Stát, measfar gur earraí a rinneadh sa Stát agus a d'onnmhairigh an duine a mhonaraigh iad an long agus measfar gur méid is infhaighte ó earraí a dhíol aon mhéid is infhaighte mar íocaíocht as deisiú a rinneadh sa Stát ar long;
(b) i gcás ina ndéanfaidh an chuideachta maidir le haon bhliain mheasúnachta, trí fhógra i scríbhinn a thabharfar don chigire laistigh de dhá mhí dhéag tar éis deireadh na bliana sin, sin a roghnú, beidh feidhm ag an gCaibidil seo i gcás na bliana sin—
(i) ionann is dá mbeadh an chuideachta tar éis na longa go léir a onnmhairiú a rinne an chuideachta sa Stát,
(ii) maidir leis na longa go léir a dheisigh an chuideachta sa Stát, amhail is dá mb'éard iad, a mhéid a deisíodh amhlaidh iad, earraí a d'onnmhairigh an chuideachta, agus
(iii) ionann is dá mba mhéideanna ab infhaighte ó dhíol earraí a d'onnmhairigh an chuideachta as an Stát méideanna is infhaighte ag an gcuideachta mar íocaíocht as longa a thógáil sa Stát nó a dheisiú sa Stát.
(2) I bhfo-alt 1 (a) (b), folaíonn aon tagairt do dheisiú nó tógáil tagairt do dheisiú nó tógáil a rinneadh tráth ar bith.
Earraí a onnmhaireoidh an Coimisiún Muc agus Bagúin agus An Bord Bainne.
[1964, a. 30.]
401.—(1) Má tharlaíonn, roimh dháta an Achta seo a rith nó dá éis—
(a) go ndíolfaidh cuideachta bagún leis an gCoimisiún Muc agus Bagúin de réir cheanglais faoi alt 23 den Acht Muc agus Bagúin (Leasú), 1961, agus
(b) go n-onnmhaireofar an bagún as an Stát ag an gCoimisiún nó thar a cheann,
beidh feidhm ag an gCaibidil seo ionann agus dá n-onnmhaireodh an chuideachta an bagún as an Stát, agus aon mhéid is infhaighte ag an gcuideachta as an mbagún a dhíol leis an gCoimisiún measfar, chun críocha na Caibidle seo, gur méid é is infhaighte as na hearraí a onnmhaireofar amhlaidh a dhíol.
(2) Má tharlaíonn, roimh dháta an Achta seo a rith nó dá éis—
(a) de bhua ordú faoi alt 57 den Acht um Margú Táirgí Déiríochta, 1961, go mbeidh cuideachta a mhonaraíonn táirge bainne, de réir bhrí an Achta sin, seachas im—
(i) faoi thoirmeasc go hiomlán táirge a onnmhairiú, nó
(ii) faoi thoirmeasc an táirge a onnmhairiú chun aon tíre nó tíortha sonraithe,
(b) go ndíolfaidh an chuideachta an táirge leis an mBord Bainne (dá ngairtear an Bord anseo feasta san fho-alt seo), agus
(c) i gcás lena mbainfidh mír (a) (i) go n-onnmhaireoidh an Bord an táirge, nó i gcás lena mbainfidh mír (a) (ii) go n-onnmhaireoidh an Bord an táirge, go dtí an tír shonraithe nó aon cheann de na tíortha sonraithe,beidh feidhm ag an gCaibidil seo, ionann agus dá n-onnmhaireodh an chuideachta an táirge as an Stát, agus aon mhéid is infhaighte ag an gcuideachta as an táirge a dhíol leis an mBord measfar chun críocha na Caibidle seo gur méid é is infhaighte as na hearraí a onmhaireofar amhlaidh a dhíol.
(3) Chun críocha fho-alt (2), measfar nach bhfuil onnmhairiú toirmiscthe mura ndeimhneoidh an tAire Talmhaíochta nach bhfuil sé sásta é a cheadúnú.
Bliain éilimh.
[1956, F.I., a. 10;
1958, a. 56 (2) (a);
1960, a. 28 (1);
1965, a. 6 (2).]
402.—Sa Chaibidil seo, ciallaíonn “bliain éilimh” gach bliain de dheich mbliana measúnachta comhleanúnacha arb í an chéad bhiain acu cibé bliain de na trí bliana measúnachta dar tosach an 6ú lá d'Aibreán, 1957, an 6ú lá d'Aibreán, 1958, agus an 6ú lá d'Aibreán, 1959, faoi seach, a roghnóidh an chuideachta a bheidh i gceist nó mura roghnóidh, an bhliain dar tosach an 6ú lá d'Aibreán, 1959, ach in aon chás inarb í an tréimhse chaighdeánach an tréimhse bhliana dar chríoch an 30ú lá de Mheán Fómhair, 1956, ní bliain éilimh an bhliain mheasúnachta dar tosach an 6ú lá d'Aibreán, 1957, más rud é gur ar lá roimh an 1ú lá de Dheireadh Fómhair, 1955, a thosaigh an bhonn-tréimhse maidir léi:
Ar choinníoll—
(a) maidir le cuideachta a onnmhaireoidh earraí an 6ú lá d'Aibreán, 1960, nó dá éis, agus nár onnmhairigh earraí roimh an dáta sin, go gciallaíonn “bliain éilimh” gach bliain de dheich mbliana measúnachta comhleanúnacha arb í an chéad bhliain acu an chéad bhliain mheasúnachta a ndearnadh cáin ioncaim faoi Chás I de Sceideal D a ríomh go críochnaitheach ar bhrabúis nó gnóchain thréimhse a d'onnmhairigh an chuideachta earraí nó an chéad bhliain mheasúnachta ina dhiaidh sin, mar a roghnóidh an chuideachta, nó, cheal roghnaithe, an chéad bhliain mheasúnachta ina dhiaidh sin a dúradh, ach ní bheidh an bhliain 1980-81 ná aon bhliain mheasúnachta ina dhiaidh sin ina bliain éilimh in aon chás, agus
(b) maidir le cuideachta—
(i) a onnmhairíonn earraí,
(ii) nach cuideachta dá dtagraítear i mír (a) den mhír seo,
(iii) nach ndearna éileamh, agus nach mbeadh teideal aici éileamh a dhéanamh, faoi fho-ailt (1) go (4) d'alt 404, in aghaidh na bliana 1959-60 ná aon bhliana measúnachta roimhe sin, agus
(iv) nach mbeadh teideal aici, mura mbeadh alt 399 (3), éileamh a dhéanamh faoi fho-ailt (1) go (4) d'alt 404,
go gciallaíonn “bliain éilimh” gach bliain de dheich mbliana measúnachta comhleanúnacha arb í an chéad bhliain acu an bhliain 1960-61 nó an bhliain 1961-62, de réir mar a roghnóidh an chuideachta nó, cheal roghnaithe, an bhliain 1961-62.
An tréimhse chaighdeánach.
[1956, F.I., a. 11.]
403.—Chun críocha na Caibidle seo, is í an tréimhse chaighdeánach maidir le trádáil chuideachta an tréimhse bhliana dar chríoch an 30ú lá de Mhean Fómhair, 1956, nó, má roghnaíonn an chuideachta amhlaidh, an tréimhse bhliana dar críoch an 30ú lá de Mheán Fómhair, 1955, agus beidh feidhm ag an tréimhse chaighdeánach sin maidir leis an trádáil cibé acu a bhí nó nach raibh, i gcaitheamh iomlán na tréimhse caighdeánaí nó aon choda di, an trádáil á seoladh ag duine, seachas an chuideachta, a sheol í sa bhliain éilimh nó sa tréimhse chuntasaíochta (cibé acu é), nó a bhí nó nach raibh codanna ar leithligh dí á seoladh ag daoine éagsúla, ach ní bheidh feidhm ag an tréimhse chaighdeánach sin i gcás nach raibh an trádáil ar marthain roimh dheireadh na tréimhse caighdeánaí sin.
Bonn an fhaoisimh ó cháin ioncaim.
[1956, F.I., a. 11.]
404.—(1) I gcás ina n-éileoidh agus ina gcruthóidh cuideachta maidir le haon bhliain éilimh—
(a) go ndearnadh, sa tréimhse chaighdeánach maidir leis an trádáil, earraí a onnmhairiú as an Stát i gcúrsa na trádála,
(b) go ndearnadh, sa bhonn-tréimhse, earraí a onnmhairiú as an Stát i gcúrsa na trádála, agus
(c) go raibh breis ag an méid iomlán a bhí infhaighte as na hearraí a luaitear go deiridh a dhíol ar an méid iomlán a bhí infhaighte as na hearraí a onnmhairíodh sa tréimhse chaighdeánach a dhíol,
laghdófar go neamhní an cháin ioncaim is iníoctha ag an gcuideachta don bhliain éilimh, a mhéid a bhaineann sí leis an mbrabús is inchurtha i leith na breise sin.
(2) Faoi réir fho-alt (5), measfar gurb é “an brabús is inchurtha i leith na breise sin” cibé suim a mbeidh idir í agus an méid de bhrabúis na cuideachta don bhliain éilimh, arna ríomh do réir an Achta seo, is inchurtha i leith díol earraí (cibé acu a onnmhairíodh iad nó nár onnmhairíodh) an chomhréir chéanna bheidh idir an bhreis sin agus an méid iomlán a bhí infhaighte ag an gcuideachta as an díol sin sa bhonn-tréimhse.
(3) I gcás ina n-éileoidh agus ina gcruthóidh cuideachta maidir le haon bhliain éilimh—
(a) nach ndearnadh, sa tréimhse chaighdeánach maidir leis an trádáil, aon earraí a onnmhairiú as an Stát i gcúrsa na trádála nó nach infheidhmithe an tréimhse chaighdeánach, agus
(b) go ndearnadh, sa bhonn-tréimhse, earraí a onnmhairiú as an Stát i gcúrsa na trádála,
laghdófar ga neamhní an cháin ioncaim is iníoctha ag an gcuideachta don bhliain éilimh, an mhéid a bhaineann sí leis an mbrabús ó na hearraí a onnmhairíodh amhlaidh a dhíol.
(4) Chun críocha fho-alt (5), measfar gurb é “an brabús ó na hearraí a onnmhairíodh amhlaidh a dhíol” cibé suim a mbeidh idir í agus an méid de bhrabúis na cuideachta don bhliain éilimh, arna ríomh de réir an Achta seo, is inchurtha i leith earraí (cibé acu a onnmhairíodh iad nó nár onnmhairíodh) a dhíol, an chomhréir chéanna a bheidh idir an méid ab infhaighte sa bhonntréimhse ó earraí a onnmhairíodh a dhíol agus an méid iomlán ab infhaighte ag an gcuideachta ó earraí (cibé acu a onnmhairíodh iad nó nár onnmhairíodh) a dhíol sa bhonn-tréimhse.
(5) I gcás ina mbeidh feidhm ag na forálacha sin roimhe seo agus gurb iad na hearraí a onnmhairíodh, nó go raibh ar áireamh earraí a onnmhairíodh, as an Stát sa bhonn-tréimhse iomchuí, earraí a bhforálann alt 399 (3) go mbeidh an céanna folaithe sa mhíniú ar “earraí”, beidh éifeacht ag an gCaibidil seo ach go gcuirfear “agus marsantas (cibé acu a onnmhairíodh é nó nár onnmhairíodh) seachas na hearraí sin” isteach, i bhfo-ailt (2) agus (4) i ndiaidh “earraí (cibé acu a onnmhairíodh iad nó nár onnmhairíodh)” gach áit ina bhfuil na focail dheiridh sin.
(6) Maidir le cuideachta a fuair faoiseamh faoi fho-alt (1) nó fo-alt (3), beidh feidhm ag an alt seo, maidir leis na cúig bliana measúnachta comhleanúnacha arb í an chéad bhliain acu an bhliain mheasúnachta díreach i ndiaidh bliain éilimh dheiridh na cuideachta ionann agus—
(a) dá mba bhliain éilimh gach bliain acu sin, agus
(b) go gcuirfí in ionad “laghdófar go neamhní” i bhfo-ailt (1) agus (3)—
(i) i gcás na céad bhliana acu sin, “laghdófar 80 faoin gcéad”.
(ii) i gcás an dara bliain acu sin “laghdófar 65 faoin gcéad”,
(iii) i gcás an tríú bliain acu sin “laghdófar 50 faoin gcéad”,
(iv) i gcás an ceathrú bliain acu sin “laghdófar 35 faoin gcéad”, agus
(v) i gcás an cúigiú bliain acu sin “laghdófar 15 faoin gcéad”.
(7) I gcás ina mbeidh cuideachta i dteideal, ar leithligh ó fhorálacha an fho-ailt seo agus fho-alt (8), faoiseamh a éileamh faoin gCaibidil seo de bhua fho-alt (6) in aghaidh na bliana 1974-75 nó aon bliana measúnachta roimhe sin, feadfaidh an chuideachta, in ionad an fhaoisimh sin, faoiseamh a éileamh faoi fho-alt (1) nó faoi fho-alt (3) ionann agus dá mba bhliain éilimh de réir bhrí alt 402 an bhliain mheasúnachta sin.
(8) I gcás ina mbeidh cuideachta tar éis faoiseamh a fháil faoin gCaibidil seo de bhua fho-alt (7) agus go mbeidh sí ina dhiaidh sin i dteideal faoisimh faoi fho-alt (6) deonófar an faoiseamh sin is déanaí a luaitear ionann agus dá mba í an bhliain mheasúnachta dheiridh a bhfuil faoiseamh dlite ina leith de bhua fho-alt (7) bliain éilimh dheiridh na cuideachta de réir bhrí alt 402:
Ar choinníoll nach dtabharfar aon fhaoiseamh in aghaidh aon bhliana measúnachta tar éis an ceathrú bliain déag measúnachta tar éis na chéad bhliana éilimh ná in aghaidh aon bhliana measúnachta tar éis na bliana 1970-80.
(9) Nuair a bheidh méid na mbrabús nó na ngnóchan ó thrádáil chuideachta á ríomh lena measúnú i leith cánach ioncaim, measfar gur íocadh aon cháin bhrabús corparáide nach iníoctha de bhua alt 13 den Acht Airgeadais (Forálacha Ilghnéitheacha), 1956.
Faoiseamh malairte ar allmhairí iomlána.
[1956, F.I., a. 10;
1957, a. 5; 1958, a. 56 (2) (a);
1960, a. 27 (2), 28 (6); 1963, a. 20.]
405.—(1) San alt seo tá le “bliain éilimh” an bhrí chéanna atá leis in alt 402, ach “chúig” a chur in ionad “dheich” sa chéad áit ina bhfuil sé, agus an coinníoll a fhágáil ar lár.
(2) (a) Aon cháin ioncaim is iníoctha ag cuideachta in aghaidh bliana éilimh seachas an bhliain mheasúnachta dar tosach an 6ú lá d'Aibreán, 1957, féadfar, a mhéid a bhaineann an cháin ioncaim sin le brabús ó earraí a onnmhairíodh as an Stát a dhíol, í a laghdú 25 faoin gcéad d'ainneoin aon ní in alt 404 ach is laghdú é in ionad, agus ní laghdú é i dteannta, aon laghdaithe eile ar cháin ioncaim, faoi alt 404 don bhliain éilimh.
(b) Chun críocha an fho-ailt seo, measfar gurb é an “brabús ó earraí a onnmhairíodh as an Stát a dhíol” cibé suim a mbeidh idir í agus an méid de bhrabúis na cuideachta don bhliain éilimh, arna ríomh de réir an Achta seo, is inchurtha i leith earraí (cibé acu a onnmhairíodh iad nó nár onnmhairíodh) a dhíol an chomhréir chéanna a bheidh idir an méid ab infhaighte sa bhonn-tréimhse ó earraí a onnmhairíodh a dhíol agus an méid iomlán ab infhaighte ag an gcuideachta ó dhíol earraí (cibé acu a onnmhairíodh iad nó nár onnmhairíodh) a dhíol sa bhonn-tréimhse.
(3) I gcás ina mbeidh feidhm ag forálacha an ailt seo agus gurb iad na hearraí a onnmhairíodh, nó go raibh ar earraí a onnmhairíodh, as an Stát sa bhonn-tréimhse ionchuí earraí a bhforálann alt 399 (3) ina dtaobh go mbeidh an céanna folaithe sa mhíniú ar “earraí”, beidh éifeacht ag an gCaibidil ach go gcuirfear “agus marsantais (cibé acu a onnmhairíodh é nó nár onnmhairíodh) seachas na hearraí sin” isteach i bhfo-ailt (2) (b) i ndiaidh “earraí (cibé acu a onnmhairíodh iad nó nár onnmhairíodh)” gach áit ina bhfuil na focail dheiridh sin.
(4) Beidh feidhm ag fo-alt (2) maidir le gach bliain de na cúig bliana measúnachta, arb í an chéad bhliain acu an bhliain mheasúnachta díreach i ndiaidh bliain éilimh dheiridh na cuideachta chun críocha an fho-ailt sin ionann agus—
(a) dá mba bhliain éilimh gach bliain acu sin, agus
(b) go gcuirfí in ionad “a laghdú 25 faoin gcéad” i bhfo-alt (2) (a)—
(i) i gcás na céad bhliana acu sin, “a laghdú 20 faoin gcéad”,
(ii) i gcás an dara bliain acu sin, “a laghdú 15 faoin gcéad”,
(iii) i gcás an tríú bliain acu sin, “a laghdú 10 faoin gcéad”,
(iv) i gcás an ceathrú bliain agus an cúigiú bliain acu sin, “a laghdú 5 faoin gcéad”.
Seirbhísí monaraíochta áirithe.
[1966, a. 29.]
406.—(1) I gcás comhlacht corpraithe a sheolann trádáil arb éard í nó ar cuid di seirbhísí a dhéanamh do dhuine eile i modh earraí nó ábhair leis an duine sin a chur faoi aon phróiseas déantóireachta, beidh, má roghnaíonn an comhlacht corpraithe amhlaidh, feidhm chun críocha faoisimh ó cháin ioncaim agus ó cháin bhrabús corpráide faoin alt seo ag na forálacha seo a leanas:
(a) measfar gur cuideachta an comhlacht corpraithe i ngach cás nach measfaí gur comhlacht corpraithe é mura mbeadh sin;
(b) measfar gur monarú earraí na seirbhísí sin a dhéanamh sa Stát agus measfar méid is infhaighte i leith earraí a dhíol aon mhéid is infhaighte mar íocaíocht ina leith, agus
(c) i gcás—
(i) na seirbhísí sin a dhéanamh do dhuine nach gcónaíonn sa Stát maidir le hearraí nó ábhair a allmhairíodh isteach sa Stát, agus
(ii) tar éis na seirbhísí a bheith déanta, go ndéanfar na hearraí nó na hábhair, nó na táirgí nó na baill a bheidh déanta díobh, a onnmhairiú amach as an Stát agus gur leis an duine sin iad i gcaitheamh an ama,
measfar gur onnmhairigh an comhlacht corpraithe earraí as an Stát agus measfar gur méid is infhaighte aige ó earraí a onnmhairíodh amhlaidh a dhíol aon íocaíocht is infhaighte aige as na seirbhísí.
(2) Aon rogha a dhéanfar faoi fho-alt (1) déanfar é trí fhógra i scríbhinn a sheachadfar don chigire agus beidh éifeacht aici maidir le gach bliain éilimh a mbeidh faoiseamh faoin gCaibidil á éileamh nó éilithe ina leith ag an gcomhlacht corpraithe a dhéanfaidh an rogha sin.
(3) Féadfaidh na Coimisinéirí Ioncaim trí fhógra i scríbhinn a cheangal ar chomhlacht corpraithe a éileoidh faoiseamh ó cháin de bhua fho-alt (1), cibé eolas nó sonraí a thabhairt dóibh is gá chun éifeacht a thabhairt don fho-alt sin, agus beidh éifeacht ag alt 404 (1) ionann is dá mbeadh an t-colas nó na sonraí a shonrófar i bhfógra faoin bhfo-alt seo ar áireamh na n-ábhar a gceanglaíonn na hailt sin cruthúnas a thabhairt orthu.
(4) Beidh éifeacht ag fo-alt (1) den alt seo amhail ón 27ú lá de Nollaig, 1956, agus féadfar faoiseamh a thabhairt dá réir sin trí aisíoc nó ar shlí eile mar is cuí leis na Coimisinéirí Ioncaim:
Ar choinníoll, i gcás ina ndearna comhlacht corpraithe, sula ndearna sé rogha faoin alt seo, díbhinn a íoc agus go bhfuil breis ag an méid cánach ioncaim a bhí sé i dteideal a bhaint as an díbhinn ar an méid a bheadh sé i dteideal faoi alt 410 (2) a asbhaint dá ndéanfaí an rogha sular íocadh an díbhinn, go ndéanfar aon fhaoiseamh ó cháin ioncaim ab inlamháilte mura mbeadh sin a laghdú méid na breise.
(5) I gcás inarb é ioncam nó cuid d'ioncam aon duine d'aon bliain mheasúnachta díbhinn a raibh éifeacht maidir léi ag an gcoinníoll a ghabhann le fo-alt (4), beidh teideal ag an duine a éileamh go n-aisíocfar leis an méid sin cánach ioncaim agus forchánach, más aon mhéid é, a laghdóidh a dhliteanais iomlána i leith na gcánacha sin go dtí an méid arbh é a dhliteanais é dá n-asbhainfí cáin ioncaim as an díbhinn de réir an ráta ar dá réir ab inasbhainte í dá mba rud é go raibh éifeacht ag fo-alt (1) maidir leis an gcomhlacht corpraithe an tráth a íocadh an díbhinn.
Athruithe dilseánachta.
[1956, F.I., a. 14 (1).]
407.—Chun críocha alt 404 (1), más rud é, i mbliain éilimh, go dtiocfaidh comharba i seilbh thrádála, déanfar an méid iomlán ab infhaighte ó na hearraí a onnmhairíodh sa tréimhse chaighdéanach a dhíol a chionroinnt idir an réamhtheachtaí agus an comharba i gcomhréir le faid na dtréimhsí faoi seach sa bhliain éilimh a bhí an trádáil á seoladh acu.
Trádáil a scor.
[1956, F.I., a. 14 (2).]
408.—Más rud é, sa bhliain éilimh, go mbuanscoirfear den trádáil, measfar, chun críocha alt 404 (1), gurb é an méid iomlán ab infhaighte ó na hearraí a onnmhairíodh sa tréimhse chaighdéanach a dhíol an chuid sin de a mbeidh idir í agus an t-iomlán an chomhréir chéanna a bheidh idir an tréimhse sa bhliain éilimh a bhí an trádáil á seoladh agus dhá mhí dhéag.
Cuid de thrádáil a aistriú.
[1956, F.I., a. 14 (3).]
409.—I gcás ina dtarlóidh, lá tosaithe na tréimhse caighdéanaí nó aon lá dá éis sin, aon athrú trína n-aistreofar cuid de thrádáil chun duine ar bith, déanfar, maidir le haon bhliain éilimh a dtarlóidh an t-athrú inti nó roimpi, an méid iomlán ab infhaighte ó na hearraí a onnmhairíodh sa tréimhse chaighdéanach a dhíol a chionroinnt chun críocha alt 404 (1) agus déanfar gach cionroinnt den sórt sin i cibé slí a mheasfaidh na Coimisinéirí Ioncaim a bheith cóir, ag féachaint do na himthosca go léir.
Eisiamh, díbhinní, etc.
[1956, F.I., a. 15;
1958, a. 56 (5).]
410.—(1) Ní déanfar laghdú faoin gCaibidil seo—
(a) i leith cáin ioncaim a bhfuil teideal ag cuideachta, ar shlí seachas faoi alt 456, í a mhuirearú i gcoinne aon duine eile nó a bhaint, a choimeád siar nó a ghlanadh as aon íocaíocht le haon duine eile, ná
(b) i leith cáin ioncaim nó cáin bhrabús corparáide is iníoctha ar bhrabúis ó aon oibríochtaí mianadóireachta.
(2) Má bhíonn teideal, faoi alt 456, ag comhlacht corpraithe cáin ioncaim a bhaint as aon díbhinn, ní dhéanfar, in aon chás, cáin bhaint aisti de réir ráta is mó ná ráta na cánach ioncaim arna laghdú d'aon fhaoiseamh ón gcáin sin a thugtar faoin gCaibidil seo, agus beidh feidhm dá réir sin ag forálacha alt 457, le haon mhodhnuithe is gá.
(3) An ráta cánach ioncaim ar dá réir a bheidh aon aisíoc cánach ioncaim d'aon bhliain mheasúnachta le déanamh beidh sé faoi réir cibé coigeartuithe is cuí i gcásanna ina dtabharfar faoiseamh faoi réim nó de bhua na Caibidle seo.
(4) I gcás ina mbeifear, de bhua fho-alt (2), tar éis cáin ioncaim a bhaint as díbhinn de réir ráta laghdaithe, is é méid a bheidh le cur i leith na díbhinne in aon tuairisceán chun críocha forchánach méid a mbeidh idir é agus méid na díbhinne an chomhréir chéanna a bheidh idir ráta na cánach ioncaim a baineadh aisti agus an ráta a údarófaí a bhaint aisti dá mba nár achtaíodh an t-alt seo.
Coigeartuithe ar mhéideanna áirithe.
[1959, a. 72.]
411.—(1) I gcás ina n-éileoidh cuideachta faoiseamh de bhun na Caibidle seo agus gur dóigh leis na Coimisinéirí Ioncaim maidir le hearraí de shaghas áirithe go ndéanann íoc aon dleachta ag an gcuideachta i leith na n-earraí nó ná n-ábhar a úsáideadh á monarú difear don choibhneas idir an méid is infhaighte ó earraí a onnmhairíodh a dhíol in aon tréimhse áirithe agus an méid is infhaighte ó earraí nár onnmhairíodh a dhíol sa tréimhse sin, féadfaidh na Coimisínéiri Ioncaim a ordú go mbeidh feidhm ag fo-alt (2) nó fo-alt (3), cibé acu is dóigh leo is iomchuí, chun méid a fhionnadh is infhaighte ó na hearraí sin a dhíol sa tréimhse sin, agus, i gcás ina mbeifear tar éis aon ordú den sórt sin a thabhairt, is dá réir a ríomhfar aon fhaoiseamh don chuideachta faoi threoir earraí a dhíol sa tréimhse sin.
(2) (a) Measfar aon mhéid is infhaighte ó earraí a dhíol a onnmhairíodh as an Stát a bheith arna mhéadú de mhéid aon aistarrainge, lacáiste nó aisíoca dhleachta, is dleacht is iníoctha sa Stát, a fuair an chuideachta i leith na n-earraí sin agus a bheith arna laghdú de mhéid aon dleachta a d'íoc an chuideachta in aon chríoch lasmuigh den. Stát i leith na hearraí sin a allmhairiú isteach sa chríoch sin.
(b) Measfar aon mhéid is infhaighte ó earraí a dhíol nár onnmhairíodh a bheith arna mhéadú de mhéid aon lacáiste nó aisíoca dhleachta, is dleacht is iníoctha sa Stát, a fuair an chuideachta i leith na n-earraí sin.
(3) (a) Measfar méid is infhaighte ó earraí a dhíol a onnmhairíodh as an Stát a bheith arna laghdú de mhéid aon dleachta a d'íoc an chuideachta in aon chríoch lasmuigh den Stát i leith na hearraí sin a allmhairiú isteach sa chríoch sin.
(b) Measfar méid is infhaighte ó earraí nár onnmhairíodh a dhíol a bheith arna laghdú de mhéid aon dleachta, is dleacht is iníoctha sa Stát, a d'íoc an chuideachta i leith na n-earraí sin.
(4) Féadfaidh na Coimisinéirí Ioncaim le fógra i scríbhinn a cheangal ar an gcuideachta cibé eolas nó sonraí a thabhairt dóibh is gá chun éifeacht a thabhairt don alt seo, agus beidh éifeacht ag alt 404 (1) ionann is dá mbeadh an t-eolas nó na sonraí a shonrófar i bhfógra faoin bhfo-alt seo ar áireamh na n-ábhar a gceanglaíonn an fo-alt sin cruthúnas a thabhairt orthu.
Idirbheartanna idir daoine i gcomhlachas le chéile agus cuideachta i gcomharbas ar thrádáil chuideachta eile.
[1960, a. 30; 1961, a. 38.]
412.—(1) Má dhéanann cuideachta a éileoidh faoiseamh faoin gCaibidil seo (dá ngairtear an ceannaitheoir anseo ina dhiaidh seo san fho-alt seo) ceannach ó dhuine eile (dá ngairtear an díoltóir anseo ina dhiaidh seo san fho-alt seo), agus—
(a) go mbeidh an ceannaitheoir faoi rialú an díoltóra nó, más comhlacht corpraithe nó comhpháirtíocht an díoltóir, go mbeidh an díoltóir faoi rialú an cheannaitheora nó an díoltóir agus an ceannaitheoir faoi rialú dhuine éigin eile, agus
(b) gur lú an praghas san idirbheart ná an praghas a mbeifí ag súil leis dá mba idirbheart idir páirtithe neamhspleácha ag déileáil ar neamhthuilleamaí le chéile an t-idirbheart,
ansin, chun críocha na Caibidle seo, ríomhfar na brabúis de chuid an cheannaitheora is inchurtha i leith díolachán ionann agus dá mba é an praghas san idirbheart an praghas a bheadh ann dá mba idirbheart idir daoine neamhspleácha ag déileáil mar a dúradh an t-idirbheart.
(2) I bhfo-alt (1) tá le “rialú” an bhrí a thugtar dó le halt 299 (6).
(3) I gcás cuideachta (dá ngairtear an chuideachta chomharbais ina dhiaidh seo san alt seo) a theacht i gcomharbas ar thrádáil nó ar chuid de thrádáil a bhí, an 6ú lá d'Aibreán, 1960, nó dá éis, á seoladh ag cuideachta eile (dá ngairtear an chuid-eachta bhunaidh san fho-alt seo) agus go ndearna an chuideachta bhunaidh éileamh nó go bhféadfaidh sí éileamh a dhéanamh faoin gCaibidil seo, ansin, déanfar faoiseamh a dheonú, chomh fada agus a bhaineann an faoiseamh sin leis an trádáil nó leis an gcuid de thrádáil a bheidh i gceist, don chuideachta chomharbais ach sin amháin maidir lena mbeidh fágtha de na blianta éilimh a bhféadfadh an chuideachta bhunaidh faoiseamh a éileamh ina n-aghaidh dá leanadh sí den trádáil, nó den chuid den trádáil, a bheidh i gceist a sheoladh.
(4) Féadfaidh na Coimisinéirí Ioncaim trí fhógra i scríbhinn a cheangal ar an gcuideachta cibé eolas nó sonraí is gá chun críocha an ailt seo a thabhairt dóibh, agus beidh éifeacht ag alt 404 (1) agus 404 (3) ionann agus dá mbeadh an t-eolas nó na sonraí a shonrófar i bhfógra faoin bhfo-alt seo ar áireamh na n-ábhar a gceanglaíonn na fo-ailt sin cruthúnas a thabhairt orthu.
(5) I gcás ina n-éileoidh cuideachta faoiseamh faoin gCaibidil seo ar shlí seachas de bhua foralácha alt 399 (3), beidh éifeacht ag na forálacha sin roimhe seo den alt seo i leith, agus amháin i leith, comharbais a tharla nó a tharlóidh tar éis an 19ú lá d'Aibreán, 1961.
Doiciméid agus taifid a thabhairt ar aird.
[1960, a. 31.]
413.—(1) Ar oifigeach údaraithe á iarraidh sin air in aon áitreabh le cuideachta a éileoidh faoiseamh faoin gCaibidil seo, déanfaidh aon duine a bheidh ar fostú ag an gcuideachta san áitreamh gach uile shonra, cuntas, leabhar agus doiciméad agus taifead eile a bhainfidh le ceannach agus díol earraí ag an gcuideachta agus a bheidh faoi rialú agus i seilbh an duine sin agus ar fáil aige a thabhairt ar aird don oifigeach údaraithe agus, nuair a thabharfaidh sé an aird amhlaidh iad, ligfidh sé don oifigeach údaraithe iad a scrúdú agus cóipeanna a dhéanamh díobh nó sleachta a thógáil astu.
(2) Mura ndéanaidh duine ar a ndéanfar iarratas faoi fho-alt (1) de réir cheanglas an fho-ailt sin, dlífear pionós £50 a chur air.
(3) Maidir leis na pionóis uile faoin alt seo, féadfar, gan dochar d'aon mhodh gnóthaithe eile, imeachtaí a bhunú dá lorg agus iad a ghnóthú go hachomair amhail mar a dhéantar i gcás imeachtaí achomaire chun aon fhíneáil nó pionós faoi aon Acht a bhaineann leis an mál a ghnóthú.
(4) I gcás ina n-iarrfaidh oifigeach údaraithe, de bhun an ailt seo, go dtabharfar aon doiciméid nó taifid ar aird déanfaidh sé, má iarrtar sin air, a údarás chun críocha an ailt seo a thaispeáint don duine lena mbainfidh
(5) San alt seo, ciallaíonn “oifigeach údaraithe” oifigeach do na Coimisinéirí Ioncaim arna údarú acu i scríbhinn chun críocha an ailt seo.
Achomhairc.
[1956, F.I., a. 2 (cuid).]
414.—Féadfar achomharc a dhéanamh chun na gCoimisinéirí Speisialta ar aon cheist a éireoidh faoin gCaibidil seo ionann agus mar a d'fhéadfaí achomharc a dhéanamh i gcoinne measúnachta i leith cánach ioncaim, agus beidh feidhm agus éifeacht dá réir sin ag na forálacha den Acht seo a bhaineann le hachomairc.
CUID XXVI
Achomhairc
Toirmeasc ar mheasúnacht a athrú ach amháin ar achomharc.
[1918, a. 133 (1).]
415.—Ach amháin i gcás ina n-údaraítear sin go sainráiteach leis an Acht seo, ní athrófar measúnacht roimh an am le haghaidh achomhairc a éisteacht agus a chinneadh, agus ní dhéanfar ansin é ach amháin i gcás measúnachtaí a ndearnadh achomhairc ina n-aghaidh, agus de réir an chinnidh sin; agus má dhéanann duine ar bith, nó má chuireann sé faoi deara nó má cheadaíonn sé go ndéanfar, in aon mheasúnacht, aon athrú neamhúdaraithe, tabhóidh sé pionós £50.
Achomhairc i gcoinne measúnachta.
[1929, a. 5;
1949, a. 30 (1);
1958, a. 3;
1963, Sc. 6, Cuid II; 1965, a. 5.]
416.—(1) Duine ar bith arb éagóir leis aon mheasúnacht i leith cánach ioncaim a dhéanfaidh cigire nó aon oifigeach eile air a cheap na Coimisinéirí Ioncaim chuige sin (dá ngairtear “oifigeach eile” anseo ina dhiaidh seo san alt seo) beidh teideal aige achomharc a dhéanamh chun na gCoimisinéirí Speisialta ar fhógra i scríbhinn a thabhairt don chigire nó don oifigeach eile laistigh de lá agus fiche tar éis dáta an fhógra mheasúnachta nó an fhógra faoi alt 180 go ndearnadh measúnachtaí (de réir mar a bheidh).
(2) (a) Ceapfaidh na Coimisinéirí Speisialta ó am go ham tráthanna agus áiteanna chun achomhairc i gcoinne measúnachtaí a éisteacht agus tabharfaidh Cléireach na gCoimisinéirí Speisialta fógra i dtaobh na dtráthanna agus na n-áiteanna sin don chigire nó don oifigeach eile sin a dúradh.
(b) Tabharfaidh an cigire nó an t-oifigeach eile sin a dúradh fógra i scríbhinn do gach duine a thug fógra achomhairc i dtaobh an trátha agus na háite a ceapadh chun a achomharc a éisteacht, ach—
(i) ní thabharfar fógra faoin mír seo i gcás ina mbeidh éifeacht ag fo-alt (3) (b) de dhroim comhaontaithe dá dtagraítear sa mhír sin nó de dhroim fógra dá dtagraítear i bhfo-alt (3) (d), agus
(ii) i gcás ina measfaidh an cigire nó an t-oifigeach eile go mb'fhéidir go socrófaí achomharc trí chomhaontú faoi fho-alt (3), féadfaidh sé staonadh ó fhógra a thabhairt faoin mír seo nó feadfaidh sé, trí fhógra i scríbhinn, fógra a bheidh tugtha cheana a aistarraingt.
(3) (a) Baineann an fo-alt seo le haon mheasúnacht a mbeidh fógra achomhairc tugtha ina leith agus nach measúnacht a mbeidh na Coimisinéirí Speisialta tar éis an t-achomharc ina coinne a chinneadh nó atá tagtha chun bheith ina measúnacht chríochnaitheach dhochloíte faoi fho-alt (6).
(b) Má tharlaíonn, maidir le measúnacht lena mbaineann an fo-alt seo, go ndéanfaidh an cigire nó an t-oifigeach eile sin a dúradh agus an t-achomharcóir comhaontú, i scríbhinn nó ar shlí eile, go seasfaidh an mheasúnacht, go leasófar ar mhodh áirithe í nó go n-urscaoilfear nó go gcealófar í, tabharfaidh an cigire nó an t-oifigeach eile éifeacht don chomhaontú agus, ansin, más é a bheidh sa chomhaontú go seasfaidh an mheasúnacht nó go leasófar í, beidh an fheidhm agus an éifeacht chéanna ag an measúnacht nó ag an measúnacht leasaithe, de réir mar a bheidh, a bheadh aici dá mba mheasúnacht í nár tugadh aon fhógra achomhairc ina taobh.
(c) Aon chomhaontú nach mbeidh i scríbhinn, measfar nach comhaontú é chun críocha mhír (b) den fho-alt seo, mura rud é—
(i) go ndaingneofar go ndearnadh comhaontú, agus na téarmaí ar ar comhaontaíodh, trí fhógra i scríbhinn a thabharfaidh an cigire nó an t-oifigeach eile sin a dúradh don achomharcóir nó a thabharfaidh an t-achomharcóir don chigire nó don oifigeach eile, agus
(ii) go bhfuil lá agus fiche caite ó tugadh an fógra sin agus nár thug an duine dár tugadh é fógra i scríbhinn don té a thug é gur mian leis an comhaontú a shéanadh nó tarraingt siar sa.
(d) Aon uair a thabharfaidh achomharcóir fógra i scríbhinn don chigire nó don oifigeach eile sin a dúradh gur mian leis gan dul ar aghaidh lena achomharc i gcoinne measúnacht lena mbaineann an fo-alt seo, beidh éifeacht ag mír (b) ionann is dá mbeadh comhaontú i scríbhinn déanta ag an achomharcóir agus ag an gcigire nó an t-oifigeach eile, ar fhógra an achomharcóra a bheith faighte, go seasfadh an mheasúnacht.
(e) Na tagairtí san fho-alt seo do chomhaontú a dhéanamh le hachomharcóir agus fógra a thabhairt d'achomharcóir nó an t-achomharcóir do thabhairt fógra, folaíonn siad tagairtí do chomhaontú a dhéanamh le duine agus é ag gníomhú thar ceann an achomharcóra maidir leis an achomharc, agus d'fhógra a thabhairt don duine sin nó don duine sin do thabhairt fógra.
(4) Is iad na Coimisinéirí Speisialta a éistfidh agus a chinnfidh gach uile achomharc i gcoinne measúnachtaí, agus is cinneadh críochnaitheach dochloíte a gcinneadh ar aon achomharc den sórt sin, mura n-éileoidh an duine a bheidh measúnaithe go n-athéistfear a achomharc faoi alt 429 nó mura gceanglófar faoin Acht seo cás a shonrú le haghaidh tuairim na hArd-Chúirte.
(5) Féadfaidh Coimisinéir Speisialta amháin achomharc i gcoinne measúnachta a éisteacht agus a chinneadh agus féadfaidh Coimisinéir Speisialta amháin na cumhachtaí a thugtar do na Coimisinéirí Speisialta le fo-ailt (7) agus (8) a fheidhmiú.
(6) Mura bhfaighfear fógra achomhairc ó dhuine dar tugadh fógra measúnachta nó má fhaillíonn nó má dhiúltaíonn duine a mbeidh fógra achomhairc tugtha aige, láithriú os comhair na gCoimisinéirí Speisialta san am agus san áit a bheidh ceaptha le haghaidh achomhairc a éisteacht, beidh measúnacht a rinneadh air críochnaitheach dochloíte.
(7) (a) Aon fhógra achomhairc nár tugadh laistigh den am a theorainnítear le fo-alt (1) measfar gur tugadh amhlaidh é i gcás ina ndearna an cigire nó cibé oifigeach eile mar a dúradh, ar iarratas i scríbhinn a bheith déanta chuige á iarraidh sin agus ar é a bheith sásta nár fhéad an t-iarratasóir mar gheall ar asláithreacht, breoiteacht nó cúis réasúnach eile, fógra achomhairc a thabhairt laistigh den am a theorainnítear agus go ndearnadh an t-iarratas gan mhoill neamhréasúnach ina dhiaidh sin, a chur in iúl don iarratasóir i scríbhinn gur géilleadh dá iarratas.
(b) Más rud é, ar iarratas a fháil faoi mhír (a), nach mbeidh an cigire nó an t-oifigeach eile sásta mar a dúradh, cuirfidh sé in iúl don iarratasóir trí fhógra i scríbhinn gur diúltaíodh dá iarratas.
(c) Laistigh de chúig lá dhéag tar éis dáta fógra faoi mhír (b), féadfaidh an t-iarratasóir, trí fhógra i scríbhinn, a iarraidh ar an gcigire nó ar an oifigeach eile a iarratas a tharchur chun na gCoimisinéirí Speisialta agus, i gcás aon iarratas a tharchuirfear amhlaidh, beidh éifeacht ag míreanna (a) agus (b) ionann agus dá gcuirfí tagairt do na Coimisinéirí Speisialta in ionad gach tagartha atá ansin don chigire nó don oifigeach eile.
(8) I gcás gan duine a mbeidh fógra achomhairc tugtha aige a theacht i láthair os comhair na gCoimisinéirí Speisialta san am agus san áit a bheidh ceaptha lena achomharc a éisteacht ann, ní bheidh éifeacht ag fo-alt (6) más rud é—
(a) go dtiocfaidh duine eile i láthair san am agus san áit sin thar ceann an achomharcóra agus go dtoileoidh na Coimisinéirí Speisialta éisteacht leis an duine sin, nó
(b) go n-iarchuirfidh na Coimisinéirí Speisialta an éisteacht ar iarratas chuige sin a bheith déanta chucu i scríbhinn nó ar shlí eile ag an am sin nó roimhe, nó
(c) ar iarratas i scríbhinn a bheith déanta chucu tar éis an ama sin, go n-ordóidh na Coimisinéirí Speisialta, ar iad a bheith sásta nár fhéad an t-iarratasóir, mar gheall ar asláithreacht, breoiteacht nó cúis réasúnach eile, teacht i láthair os a gcomhair san am agus san áit sin agus go ndearnadh an t-iarratas gan mhoill neamhréasúnach, go ndéileálfar leis an achomharc mar achomharc nach bhfuil am a éisteachta ceaptha go fóill.
(9) (a) I gcás ina mbeifear tar éis caingean a thionscnamh chun cáin a ghnóthú muirearaíodh trí mheasúnacht is caingean i modh imeachtaí a thionscnamh in aon chúirt nó deimhniú a eisiúint faoi alt 485, ní bheidh feidhm, mura n-ordóidh na Coimisinéirí Ioncaim a mhalairt, ag fo-alt (7) ná ag fo-alt (8) maidir leis an measúnacht sin go dtí go mbeidh an chaingean sin críochnaithe.
(b) Más rud é, i gcás a bheidh faoi réim na míre sin roimhe seo, go ngéillfear d'iarratas faoi fho-alt (7) (a) nó, ar iarratas faoi fho-alt (8) (c), go n-ordóidh na Coimisinéirí Speisialta mar a fhoráiltear ansin, ní bheidh teideal ag an iarratasóir in aon chás go n-aisíocfar leis aon suim a d'íoc sé i leith costas aon imeachtaí cúirte den sórt a dúradh ná, de réir mar a bheidh, go n-aisíocfar leis aon táillí nó caiteachais a mhuirearaigh an cláraitheoir contae nó an sirriam a d'fhorghníomhaigh deimhniú faoi alt 485.
(10) Is i gcúirt iata a bheidh gach athéisteacht achomhairc ag an gCúirt Chuarda faoi alt 429 agus, más mar sin a theastóidh ón duine arb é a inmhuirireacht i leith cánach is ábhar don chás, is gcúirt iata a dhéanfar gach éisteacht ag an Ard-Chúirt nó ag an gCúirt Uachtarach ar chás a shonrófar faoi alt 428 nó 430.
(11) Beidh feidhm ag an alt seo, leis na modhnuithe is gá, i gcás achomharc i gcoinne measúnachtaí i leith forchánach.
Foráil maidir le hachomhairc.
[1927, a. 10 (1);
1963, Sc. 6, Cuid II; 1965, Sc. 3, Cuid I.]
417.—Aon uair a dhéanfar achomharc i gcoinne measúnachta, déanfaidh an t-achomharcóir san fhógra achomhairc forais an achomhairc a shonrú, ach ní choiscfidh an fo-alt seo na Coimisinéirí Speisialta ó cheadú don achomharcóir ar an achomharc a éisteacht aon fhoras achomhairc a phlé nach mbeidh sonraithe san fhógra achomhairc agus a measfaidh na Coimisinéirí Speisialta nach go toiliúil nó go míréasúnach a fágadh ar lár iad as an bhfógra sin.
Cumhacht na gCoimisinéirí Speisialta a ordú cáin a íoc i measúnachtaí a bheidh faoi achomharc.
[1965, a. 65.]
418.—(1) Más rud é, ar achomharc i gcoinne measúnachta i leith cánach ioncaim a thabhairt os a gcomhair lena éisteacht, go ndéanfaidh na Coimisinéirí Speisialta—
(a) ar iarratas ó bhéal nó i scríbhinn ón achomharcóir, an éisteacht a iarchur, nó
(b) ar an éisteacht a bheith tosaithe acu, í a chur ar atráth,
féadfaidh siad a ordú go n-íocfar, d'ainneoin an éisteacht, an méid sin den cháin sa mheasúnacht is dóigh leo, ar fhoras an eolais a bheidh ar fáil, a bheidh iníoctha ar an achomharc a chinneadh no dá éis sin.
(2) Maidir le cás ina ndéanfar ordú faoi fho-alt (1) gan an t-achomharcóir a bheith i láthair, beidh éifeacht ag na forálacha nó dá éis sin.
(a) déanfaidh an cigire nó an t-oifigeach eile do na Coimisinéirí Ioncaim fógra i scríbhinn i dtaobh an t-ordú a dhéanamh a thabhairt don achomharcóir;
(b) féadfaidh an t-achomharcóir, más éagóir leis an t-ordú, laistigh de cheithre lá dhéag tar éis dáta an fhógra dá dtagraítear i mír (a) é, uiríolla i scríbhinn a chur faoi bhráid na gCoimisinéir Speisialta i dtaobh an ordaithe;
(c) féadfaidh na Coimisinéirí Speisialta tar éis breithniú a dhéanamh ar aon uiríolla a chuirfear faoina mbráid de réir mhír (b), an t-ordú a dhaingniú nó ordú athbhreithnithe a dhéanamh, agus gabhfaidh aon ordú athbhreithnithe den sórt sin ionad an ordaithe chéadluaite.
(3) I gcás an t-achomharc a thabharfar os comhair na gCoimisinéirí Speisialta le héisteacht do bhaint le measúnacht i leith cánach ioncaim (dá ngairtear an mheasúnacht iomchuí anseo ina dhiaidh seo an fho-alt seo) is measúnacht amháin d'uimhir mheasúnachtaí (dá ngairtear na measúnachtaí comhshuimithe anseo ina dhiaidh seo san fho-alt seo) a mbeidh an cháin inti luaite in aon suim amháin faoi alt 183 (1) tiocfar, chun críocha fho-alt (1), ar mhéid na cánach sa mheasúnacht iomchuí tríd an méid cánach, más ann, is iníoctha faoi alt 183 (3) a bhaint as an tsuim amháin sin; agus, i gcás ina ndéanfar achomharc chun na gCoimisinéirí Speisialta, i gcoinne dhá cheann nó níos mó de na measúnachtaí comhshuimithe, tiocfar sa tslí chéanna ar an méid iomlán cánach sna measúnachtaí sin agus beidh feidhm ag forálacha an ailt seo ionann is dá mba mhéid cánach i measúnacht aonair an méid iomlán sin.
(4) I gcás ina mbeidh sé ordaithe, maidir le haon mheasúnacht, méid cánach a íoc faoi na forálacha sin roimhe seo den alt seo—
(a) baileofar agus íocfar an méid sin agus béarfaidh sí ús ionann agus dá mbeadh an t-achomharc i gcoinne na measúnachta cinnte nuair a rinneadh an t-ordú agus gurbh é an méid cánach is inmhuirir de réir an chinnidh an méid cánach a shonraítear leis an ordú, agus
(b) ar an achomharc i gcoinne na measúnachta a chinneadh, déanfar aon iarmhéid cánach is inmhuirir de réir an chinnidh a íoc nó aon cháin a ró-íocadh a aisíoc, de réir mar is gá sa chás,
agus, i gcás ina mbeidh feidhm ag fo-alt (2), measfar chun críocha mhír (a), gur ar dháta an fhógra faoi fho-alt (2) (a) a rinneadh an t-ordú.
(5) Folaíonn gach tagairt san alt seo d'achomharcóir tagairt do dhuine ag gníomhú thar ceann an achomharcóra maidir leis an achomharc.
(6) Féadfaidh Coimisinéir Speisialta amháin aon chumhacht dá dtugtar do na Coimisinéirí Speisialta leis an alt seo a fheidhmiú.
Comhaontú maidir le méid cánach nach mbeidh faoi dhíospóid ar achomharc i gcoinne measúnachta.
[1964, a. 31.]
419.—(1) Más rud é, i gcás inar tugadh fógra achomhairc i gcoinne measúnachta i leith cánach ioncaim nó forchánach, go ndéanfaidh an t-achomharcóir agus cigire nó oifigeach eile do na Coimisinéirí Ioncaim comhaontú mar gheall ar an méid cánach a mhuirearaítear leis an measúnacht agus ar cheart é a íoc d'ainneoin an achomhairc, baileofar agus íocfar an méid sin agus beidh ús air ar gach slí ionann agus dá mba cháin í a muirearaíodh le measúnacht nach raibh achomharc ar bith ar feitheamh ina leith agus ar an achomharc a chinneadh beidh aon iarmhéid cánach is inmhuirir de réir an chinnidh iníoctha nó aisíocfar aon cháin a ró-íocadh, de réir mar is gá sa chás.
(2) An tagairt atá i bhfo-alt (1) do chomhaontú a dhéanamh le hachomharcóir folaíonn sí tagairt do chomhaontú a dhéanamh le duine a bheidh ag gníomhú thar ceann an achomharcóra maidir leis an achomharc.
Tuairiscí ar chásanna a sanraíodh a fhoilsiú.
[1949, a. 30 (2).]
420.—Má dhéanann an Ard-Chúirt nó an Chúirt Uachtarach cás a sonraíodh i dtaobh cánach ioncaim nó forchánach a éisteacht i gcúirt iata, de bhun alt 416 (10), ní thabharfaidh sin nach bhféadfar tuairisc ar imeachtaí, nó ar bhreithiúnais, na hArd-Chúirte nó na Cúirte Uachtaraí, a fhoilsiú sna dlí-thuairiscí a fhoilsíonn Comhairle Corpraithe na dTuairiscí Dlí d'Éirinn ná in aon dlí-thuairiscí aitheanta eile ná in aon tuairiscí a chlóbhuailfear le cead na Comhairle Corpraithe sin, ach ní nochtfar in aon tuairisc den sórt sin ainm an duine arb é a inmhuirearacht i leith cánach is ábhar don chás.
Nós imeachta ar achomhairc.
1918, a. 137 (2)— (5); 1965, Sc. 3, Cuid I.]
421.—(1) Féadfaidh an cigire láithriú ag gach achomharc agus beidh teideal aige—
(a) bheith i láthair am na héisteachta go léir agus nuair a chinnfear an t-achomharc; agus
(b) aon fhianaise dhleathach a thabhairt ar aird ag tacú leis an measúnacht; agus
(c) cúiseanna a thabhairt ag tacú leis an measúnacht.
(2) Ar aon achomharc ceadóidh na Coimisinéirí Speisialta d'aon abhcóide nó aturnae pléadáil os a gcomhair thar ceann an achomhareóra nó na n-oifigeach, viva voce nó i scríbhinn, agus tabharfaidh sé éisteacht d'aon chuntasóir, is duine lenar glacadh mar chomhalta de chumann corpraithe cuntasóirí.
(3) Más rud é, ar achomharc, gur dóigh leis na Coimisinéirí a d'éist an t-achomharc, nó más dóigh le tromlach de na Coimisinéirí sin, tríd an t-achomharcóir a scrúdú faoi mhionn nó le dearbhasc, nó trí aon fhianaise dhleathach eile, go ndearnadh an t-achomharcóir a ró-mhuirearú le haon mheasúnacht, déanfaidh na Coimisinéirí an mheasúnacht a laghdú dá réir sin, ach in aon chás eile seasfaidh an mheasúnacht.
(4) Más rud é, ar aon achomharc, gur dóigh leis na Coimisinéirí gur chóir an duine a measúnaíodh a mhuirearú méid de bhreis ar an méid a bheidh sa mheasúnacht, muirearóidh siad an bhreis air.
Cumhacht chun proiceachtanna a eisiúint.
[1918, a. 139;
1934, a. 6 (a);
1963, Sc. 6,
Cuid III.]
422.—(1) I gcás ina mbeidh fógra achomhairc tugtha i gcoinne measúnachta, féadfaidh na Coimisinéirí Speisialta, aon uair is dóigh leo gur gá sin chun críocha an Achta seo, proiceacht a eisiúint chun an achomharcóra á ordú dó sceideal a sheachadadh dóibh, laistigh den teorainn ama a luafar sa phroiceacht, ina mbeidh cibé sonraí, mar eolas dóibh, a iarrfaidh siad faoi údarás an Achta seo maidir leis na nithe seo a leanas—
(a) maoin an achomharcóra; nó
(b) an trádáil, an ghairm nó an fhostaíocht a bhíonn ar siúl nó á seoladh aige; nó
(c) méid a bhrabús nó a ghnóchan, agus na méideanna sonracha ó gach bunadh ar leithligh a idirdhealú; nó
(d) aon asbhaintí a rinneadh le linn a bhrabúis nó a ghnóchain a bheith á gcinneadh.
(2) Féadfaidh na Coimisinéirí Speisialta tuilleadh proiceacht a eisiúint aon uair is dóigh leo is gá sin chun na gcríocha a dúradh, go dtí go mbeidh sonraí iomlána tugtha chun a sástacht.
(3) Féadfaidh Coimisinéir Speisialta amháin proiceacht a eisiúint.
(4) Duine ar bith a n-eiseofar proiceacht chuige seachadfaidh sé an sceideal a iarrfar laistigh den am a theorainneofar.
(5) Féadfaidh cigire ar bith, gach tráth réasúnach, sceideal ar bith a iniúchadh agus cóipeanna a dhéanamh de nó sleachta a thógáil as.
Agóid i gcoinne sceideal ag cigire.
[1918, a. 141.]
423.—(1) Féadfaidh an cigire, laistigh d'am réasúnach a bheidh le lamháil ag na Coimisinéirí tar éis dó scrúdú a dhéanamh ar aon sceideal, agóid a dhéanamh i gcoinne an sceidil nó aon choda de, agus sa chás sin inseoidh sé i scríbhinn cúis a agóide, a mhéid is fearr is feas nó is eol dó.
(2) I ngach cás den sórt sin tabharfaidh sé fógra i scríbhinn i dtaobh a agóide don duine is inmhuirir ionas go bhféadfaidh sé, más oiriúnach leis, agóid a dhéanamh ina choinne.
Beidh an fógra faoi chlúdach agus faoi shéala agus seolfar é chun an duine is inmhuirir.
(3) Ní dhéanfar aon mheasúnacht a dhaingniú ná a athrú go dtí go mbeifear tar éis aon achomharc i gcoinne na hagóide a éisteacht agus a chinneadh.
Measúnachtaí a dhaingniú agus a leasú.
[1918, a. 142.]
424.—Más rud é—
(a) go bhfeiceann na Coimisinéirí Speisialta cúis chun agóid cigire i gcoinne sceidil a neamhlamháil; nó
(b) ar achomharc a éisteacht, go mbeidh na Coimisinéirí Speisialta sásta le measúnacht, nó más rud é, tar éis sceideal a sheachadadh, go mbeidh siad sásta leis agus nach mbeidh aon colas faighte acu ar a neamhdhóthanacht,
daingneoidh siad nó athróidh siad an mheasúnacht de réir an sceidil, de réir mar is gá sa chás.
Ceisteanna maidir le measúnachtaí nó sceidil.
[1918, a. 143.]
425.—(1) Aon uair a bheidh na Coimisinéirí Speisialta míshásta le sceideal nó a theastóidh tuilleadh eolais uathu ina thaobh, féadfaidh siad, tráth ar bith agus ó am go ham, le proiceacht, aon cheisteanna a chur i scríbhinn maidir leis an sceideal, nó maidir le haon ní a bheidh ann nó ba cheart a bheith ann, nó maidir le haon asbhaintí a rinneadh le linn na brabúis nó na gnóchain a bheith á gcinneadh, agus maidir le sonraí an chéanna, agus féadfaidh siad a cheangal go dtabharfar freagraí fíora sonracha i scríbhinn, agus iad sínithe ag an duine is inmhuirir, laistigh de sheacht lá tar éis an proiceacht a sheirbheáil.
(2) Déanfaidh an duine is inmhuirir, laistigh den am a theorannaítear, aon cheisteanna den sórt sin a fhreagairt i scríbhinn faoina shíniú, nó tairgfidh sé é féin lena scrúdú ó bhéal os comhair na gCoimisinéirí, agus féadfaidh sé agóid a dhéanamh i gcoinne aon cheist áirithe nó diúltú aon cheist áirithe a fhreagairt, ach cuirfear síos i scríbhinn ina láthair substaint aon fhreagra a thabharfaidh sé ó bhéal agus léifear dó é, agus tar éis é bheith de cheart aige aon fhreagra den sórt sin a leasú féadfar a cheangal air an freagra a fhíorú faoi mhionn faoina gcuirfidh aon duine de na Coimisinéirí é agus cuirfidh an duine a rachaidh faoin mionn a lámh leis.
(3) I gcás aon chléireach, gníomhaire nó seirbhíseach leis an duine is inmhuirir dá thairiscint féin, thar ceann an duine sin, lena scrúdú ó bhéal os comhair na gCoimisinéirí, is ionann na forálacha a bheidh i bhfeidhm maidir lena scrúdú agus iad sin a bheidh i bhfeidhm i gcás an duine inmhuirir a thairgfidh é féin lena scrúdú ó bhéal.
Finnéithe a thoghairm agus a scrúdú.
[1918, a. 144.]
426.—(1) Féadfaidh na Coimisinéirí Speisialta duine ar bith is dóigh leo a fhéadfaidh fianaise a thabhairt maidir le measúnacht a rinneadh ar dhuine eile a thoghairm chun láithriú os a gcomhair lena scrúdú, agus féadfaidh siad an duine sin a scrúdú faoi mhionn. Déanfar, áfach, cléireach, gníomhaire nó seirbhíseach le duine inmhuirir nó aon duine eile a bheidh i bhfostaíocht mhuiníne ag gabháil do chúrsaí duine inmhuirir a scrúdú sa tslí chéanna, agus faoi réir na sriantachtaí céanna, le duine inmhuirir a thairgfidh é féin lena scrúdú ó bhéal.
(2) Is é an mionn gurb é a bheidh san fhianaise a thabharfar, maidir leis an ní a bheidh i gceist, ag an duine a chuirfear faoi mhionn, an fhírinne, an fhírinne iomlán agus an fhírinne amháin, agus cuirfidh an duine a rachaidh faoin mionn a lámh leis.
(3) Duine ar bith a gheobhaidh toghairm go cuí agus dá éis sin—
(a) a fhailleoidh nó a dhiúltóidh láithriú os comhair na gCoimisinéirí san am agus san áit a bheidh ceaptha chuige sin; nó
(b) a láithreoidh, ach a dhiúltóidh dul faoi mhionn nó a lámh a chur leis an mionn; nó
(c) a dhiúltóidh freagra a thabhairt ar aon cheist dleathach a bhainfidh leis na nithe faoi bhreithniú,
forghéillfidh sé suim nach mó ná £20;
Ar choinníoll nach mbeidh feidhm ag an bpionós a fhorchuirfear i leith aon chiona faoi mhír (b) nó (c) maidir le haon chléireach, gníomhaire, seirbhíseach nó duine eile mar a dúradh.
Dliteanas a chinneadh i gcásanna mainneachtana.
[1918, a. 145.]
427.—I gcás—
(a) ina mbeidh faillithe nó diúltaithe ag duine sceideal a sheachadadh de réir proiceachta ó na Coimisinéirí Speisialta; nó
(b) ina mbeidh toghairm tugtha d'aon chléireach, gníomhaire nó seirbhíseach le duine inmhuirir nó d'aon duine i bhfostaíocht mhuiníne faoi dhuine inmhuirir agus go mbeidh faillithe nó diúltaithe aige láithriú os comhair na gCoimisinéirí chun é a scrúdú; nó
(c) ina mbeidh diúltaithe ag an duine féin nó ag a chléireach, ag a ghníomhaire nó ag a sheirbhíseach nó ag duine eile mar a dúradh, aon cheist a chuir na Coimisinéirí air a fhreagairt; nó
(d) ina mbeidh agóid déanta i gcoinne sceidil, agus nach mbeidh achomharc déanta i gcoinne na hagóide; nó
(e) ina gcinnfidh na Coimisinéirí géilleadh d'aon agóid ón gcigire,
déanfaidh na Coimisinéirí an tsuim is cóir a mhuirearú ar an duine is inmhuirir a fhionnadh agus a shocrú, chomh hiomlán lena mbreithiúnas.
Cás a shonrú le haghaidh na hArd-Chúirte.
[1918, a. 149;
1924, a. 10 (4).]
428.—(1) Díreach tar éis na Coimisinéirí Speisialta do chinneadh achomhairc, féadfaidh an t-achomharcóir nó an cigire, má bhíonn sé míshásta leis an gcinneadh mar ní atá earráideach i bponc dlí, a mhíshástacht a dhearbhú do na Coimisinéirí a d'éist an t-achomharc.
(2) Laistigh de lá agus fiche tar éis an chinnidh, féadfaidh an t-achomharcóir nó an cigire, cibé acu é, tar éis a mhíshástacht a dhearbhú, a iarraidh ar na Coimisinéirí, trí fhógra i scríbhinn arna sheoladh go dtí Cléireach na gCoimisinéirí, cás a shonrú agus a shíniú le haghaidh tuairim na hArd-Chúirte air.
(3) Íocfaidh an páirtí a bheidh ag iarraidh an cháis táille fiche scilling le Cléireach na gCoimisinéirí le haghaidh agus i leith an chéanna sula mbeidh teideal aige go sonrófaí an cás.
(4) Leagfar amach sa chás na fíorais agus cinneadh na gCoimisinéirí, agus déanfaidh an páirtí a bheidh á iarraidh an cás a tharchur chun na hArd-Chúirte, ar é a bheith sonraithe agus sínithe, laistigh de sheacht lá tar éis é a fháil.
(5) An tráth nó roimh an tráth a tharchuirfidh sé an cás chun na hArd-Chúirte, déanfaidh an páirtí a bheidh á iarraidh fógra i scríbhinn á rá go ndearnadh an cás a shonrú ina iarratas a chur, mar aon le cóip den chás, go dtí an páirtí eile.
(6) Éistfidh agus cinnfidh an Ard-Chúirt aon cheist nó ceisteanna dlí a éireoidh sa chás, agus déanfaidh sí an cinneadh ar ina leith a sonraíodh an cás a fhreaschur, a dhaingniú nó a leasú, nó tarchuirfidh sí an t-ábhar chun na gCoimisinéirí i dteannta tuairim na Cúirte air, nó féadfaidh sí cibé ordú eile maidir leis an ábhar a dhéanamh, agus féadfaidh sí cibé ordú maidir le costais a dhéanamh is cuí leis an gCúirt.
(7) Féadfaidh an Ard-Chúirt an cás a chur ar ais lena leasú, agus air sin leasófar an cás dá réir sin agus tabharfar breithiúnas tar éis é a bheith leasaithe.
(8) Féadfar achomharc a dhéanamh ó bhreith as hArd-Chúirte chun na Cúirte Uachtaraí.
(9) D'ainneoin gur iarradh go sonrófaí cás nó go bhfuil cás ar feitheamh, íocfar cáin de réir chinneadh na gCoimisinéirí Speisialta nó na Cúirte Cuarda de réir mar a bheidh:
Ar choinníoll, má athraítear méid na measúnachta le hordú nó breithiúnas na Cúirte Uachtaraí nó na hArd-Chúirte, ansin—
(a) má íocadh an iomarca cánach, go n-aisíocfar an méid a ró-íocadh mar aon le cibé ús, más aon ús é, a lamhálfaidh an Chúirt; nó
(b) murar íocadh go leor cánach, go measfar gur riaráiste cánach (ach amháin a mhéid a thabhófar aon phionós mar gheall ar riaráiste) an méid a bheidh gan íoc, agus go ndéanfar é a íoc agus a ghnóthú dá réir sin.
Achomharc chun na Cúirte Cuarda.
[1918, a. 106; 1961, Uimh. 39 a. 22 (3) (a); 1963, a. 24 (2); 1963, Sc. 6, Cuid II.]
429.—(1) Duine ar bith arb éagóir leis cinneadh na gCoimisinéirí Speisialta in aon achomharc i gcoinne measúnachta a rinneadh air féadfaidh sé, ar fhógra i scríbhinn a thabhairt don chigire agus laistigh de dheich lá tar éis an chinnidh sin, a éileamh go ndéanfar a achomharc a athéisteacht ag an mbreitheamh den Chúirt Chuarda ar ina Chuaird atá, i gcás—
(a) duine nach sa Stát atá cónaí air,
(b) eastát duine éagtha,
(c) duine éagumasaithe,
(d) iontaobhais,
an áit ina ndearnadh an mheasúnacht, agus, in aon chás eile, an áit ar chuici a seoladh an fógra measúnachta, agus déanfaidh na Coimisinéirí Speisialta aon ráiteas nó sceideal ina seilbh a tugadh dóibh chun críocha an achomhairc a tharchur chun an bhreithimh sin.
(2) Déanfaidh an breitheamh sin, a luaithe is caothúil, an t-achomharc a athéisteacht agus a chinneadh, agus beidh aige agus feidhmeoidh sé na cumhachtaí agus na húdaráis chéanna maidir leis an measúnacht a ndearnadh achomharc ina coinne, maidir leis an gcinneadh, agus maidir le gach ábhar dá dhroim sin, a fhéadfadh a bheith ag na Coimisinéirí Speisialta agus a d'fhéadfaidís a fheidhmiú agus, faoi réir alt 430, is cinneadh críochnaitheach dochloíte a bheidh ina chinneadh air.
(3) Déanfaidh an breitheamh dearbhú i bhfoirm an dearbhaithe is gá do Choimisinéir Speisialta a dhéanamh mar atá leagtha amach i Sceideal 17, Cuid 1.
Leathnú ar alt 428.
[1924, a. 10; 1926, Uimh. 27, a. 35-38; 1961, Uimh. 39, a. 22 (3) (a); 1963, Sc. 6, Cuid II.]
430.—(1) Faoi réir forálacha an ailt seo, beidh feidhm ag alt 428 maidir le cinneadh a dhéanfaidh breitheamh de bhun alt 429 sa tslí chéanna ina bhfuil feidhm aige maidir le cinneadh ag na Coimisinéirí Speisialta.
(2) I ngach cás ina n-éileoidh aon duine faoi údarás an ailt seo ar bhreitheamh cás a shonrú agus a shíniú le haghaidh tuairim na hArd-Chúirte, seolfaidh an duine sin go dtí an cláraitheoir contae an fógra i scríbhinn is gá faoi alt 428 (2) a sheoladh go dtí Cléireach na gCoimisinéirí.
(3) An táille is gá faoi alt 428 (3) a íoc le Cléireach na gCoimisinéirí íocfar leis an gcláraitheoir contae í in aon chás mar a dúradh.
Cinneadh na gCoimisinéirí Speisialta a chur in iúl.
[1932, a. 9.]
431.—(1) I gcás ina mbeidh aird tugtha ag na Coimisinéirí Speisialta ar achomharc i gcoinne measúnachta d'aon bhliain mheasúnachta agus, tar éis argóint ar an achomharc a éisteacht, go mbeidh siad tar éis a gcinneadh a chur ar athló d'fhonn an argóint a bhreithniú nó d'fhonn caoi a thabhairt don achomharcóir tuilleadh fianaise nó argóna a chur isteach i scríbhinn, féadfaidh na Coimisinéirí Speisialta, mura dóigh leo gur gá éisteacht eile, a chur faoi deara a gcinneadh a chur leis an bpost go dtí na páirtithe san achomharc.
(2) I gcás ina gcuirfear cinneadh ar achomharc ag na Coimisinéirí Speisialta chun na bpáirtithe leis an bpost faoin alt seo, féadfar dearbhú míshástachta faoi alt 428 (1) nó fógra ag iarraidh athéisteachta faoi alt 429 (1) a dhéanamh nó a thabhairt i scríbhinn laistigh de dhá lá dhéag tar éis an lae a chuirfear an cinneadh amhlaidh go dtí an duine a dhéanfaidh an dearbhú nó a thabharfaidh an fógra.
Éilimh, etc., a dhéanamh, agus achomhairc agus athéisteachtaí.
[1965, a. 4 (I)-(4).]
432.—(1) D'ainneoin aon fhoráil eile san Acht seo, déanfar—
(a) gach éileamh ar dhíolúine nó ar aon liúntas nó asbhaint faoin Acht seo,
(b) gach éileamh ar aisíoc cánach faoin Acht seo,
(c) (i) gach éileamh ar fhaoiseamh faoin Acht seo i gcás ina bhfuil an faoiseamh tomhaiste san fhoráil ar faoi a thugtar é, agus
(ii) gach ábhar agus ceist a bhaineann le haon fhaoiseamh atá tomhaiste amhlaidh,
agus nach bhfuil foráil shonrach déanta ina leith, ar shlí seachas leis an alt seo, maidir le ceart achomhairc ó chinneadh de chuid na gCoimisinéirí Speisialta,
a shonrú i cibé slí agus foirm a fhorordóidh na Coimisinéirí Ioncaim agus a chur go dtí, agus a chinneadh, ag na Coimisinéirí Ioncaim nó cibé oifigeach do na Coimisinéirí Ioncaim (lena n-áirítear cigire) a údaróidh siad chuige sin, ach duine ar bith arb éagóir leis aon chinneadh ar aon éileamh, ábhar nó ceist den sórt sin féadfaidh sé, ar fhógra i scríbhinn a thabhairt do na Coimisinéirí Ioncaim nó don oifigeach laistigh de lá agus fiche tar éis an cinneadh a chur in iúl don duine éagóraithe, achomharc a dhéanamh chun na gCoimisinéirí Speisialta.
(2) Éistfidh agus cinnfidh na Coimisinéirí Speisialta achomharc a dhéanfar chucu faoi fho-alt (1) ionann agus dá mba achomharc é i gcoinne measúnachta i leith cánach ioncaim, agus beidh feidhm dá réir sin, le haon mhodhnuithe is gá, ag forálacha an Achta seo a bhaineann le hathéisteacht achomhairc agus le cás a shonrú le haghaidh tuairim na hArd-Chúirte ar phonc dlí.
(3) I gcás—
(a) ina dtugtar ceart achomhairc chun na gCoimisinéirí Speisialta le haon fhoráil (seachas alt 203 nó mír (2) de Sceideal 16) den Acht seo, agus
(b) nach ndéanann an fhoráil sin, cé go gcuireann sí chun feidhme na forálacha den Acht seo a bhaineann le hachomhairc i gcoinne measúnachtaí, na forálacha de a bhaineann le hathéisteacht achomharc a chur chun feidhme,
measfar go gcuireann an fhoráil sin chun feidhme na forálacha sin a bhaineann le hathéisteacht achomharc.
(4) I gcás—
(a) nach dtabharfar fógra achomhairc laistigh den am a theorainnítear le fo-alt (1), nó
(b) nach dtiocfaidh duine a mbeidh fógra achomhairc tugtha aige os comhair na gCoimisinéirí Speisialta san am agus san áit a bheidh ceaptha chun a achomharc a éisteacht,
beidh feidhm, le haon mhodhnuithe is gá, ag forálacha alt 416 (5), (7), (8) agus (9).
CUID XXVII
Íocaiochtaí Bliantúla
Ús bliantúil, etc., is iníoctha go hiomlán as brabúis chánaithe.
[1918, r. Gin. 19.]
433.—(1) I gcás inarb iníoctha, go hiomlán, as brabúis nó gnóchain a cuireadh faoi mhuirear cánach aon ús bliantúil airgid, blianacht nó aon íocaíocht bhliantúil eile (cibé acu is iníoctha é sa Stát nó lasmuigh de, mar mhuirear ar aon mhaoin de chuid an duine a bheidh ag íoc an chéanna de bhua aon ghníomhais nó uachta nó eile, nó mar fhorcoimeád as, nó mar fhiach nó oibleagáid phearsanta de bhua aon chonartha, nó cibé acu is iníoctha é go leathbhliantúil nó i gceann aon tréimhsí níos giorra nó níos faide), ní dhéanfar aon mheasúnacht ar an duine a bheidh i dteideal an leasa, an blianachta, nó na híocaíochta bliantúla sin, ach déanfar iomlán na mbrabús nó na ngnóchan sin a mheasúnú agus a mhuirearú i leith cánach ar an duine a bheidh faoi dhliteanas an úis, na blianachta nó na híocaíochta bliantúla, gan an céanna a idirdhealú, agus an duine a bheidh faoi dhliteanas an íocaíocht sin a dhéanamh, cibé acu as na brabúis nó na gnóchain a muirearaíodh i leith cánach nó as aon íocaíocht bhliantúil a bheidh faoi dhliteanas asbhainte, nó a ndearnadh asbhaint aisti beidh sé i dteideal, ar an íocaíocht sin a dhéanamh, suim a asbhaint agus a choinneáil aisti in ionannas mhéid na cánach air de réir an ráta nó na rátaí cánach a bhí i bhfeidhm i gcaitheamh na tréimhse a bhí an íocaíocht sin ag faibhriú chun bheith dlite.
Déanfaidh an duine ar leis a dhéanfar an íocaíocht sin cibé asbhaint a lamháil ar iarmhar an chéanna a fháil, agus beidh an duine a dhéanfaidh an asbhaint sin saortha agus urscaoilte ó cibé méid airgid dá n-ionannaíonn an asbhaint, ionann agus dá mbeadh an tsuim sin íoctha iarbhír.
(2) I gcás ina ndéanfar aon ríchíos, nó suim eile, i leith paitinn a úsáid, a íoc go hiomlán amach as brabúis nó gnóchain a chuirfear faoi mhuirear cánach, beidh an duine a íocfaidh an ríchíos nó an tsuim i dteideal, ar an íocaíocht a dhéanamh, suim a asbhaint agus a choinneáil in ionannas mhéid na cánach air de réir an ráta nó na rátaí cánach a bheidh i bhfeidhm i gcaitheamh na tréimhse a bhí an ríchíos nó an tsuim ag faibhriú chun bheith dlite.
Ús, etc., nach iníoctha as brabúis chánaithe.
[1918, r. Gin. 21;
1963, a. 9; 1965, a. 4 (5).]
434.—(1) Nuair a íocfar aon ús airgid, blianacht, nó aon íocaíocht bhliantúil eile a cuireadh faoi mhuirear cánach faoi Sceideal D, nó aon ríchíos nó suim eile a íocfar i leith paitinn a úsáid, nach iníochta, nó nach iníoctha go hiomlán, as brabúis nó gnóchain a cuireadh faoi mhuirear cánach, déanfaidh an duine a íocfaidh nó trína n-íocfar aon íocaíocht den sórt sin suim a asbhaint as in ionannas mhéid na cánach air de réir an ráta cánach a bheidh i bhfeidhm tráth na híocaíochta.
(2) I gcás ina ndéanfar aon íocaíocht mar a dúradh a íoc ag nó trí aon duine, déanfaidh an duine sin cuntas ar an íocaíocht nó ar an gcuid sin di nach mbeidh déanta as brabúis nó gnóchain a tugadh faoi mhuirear, agus ar an gcáin a asbhaineadh as an íocaíocht nó as an gcuid sin de a sheachadadh láithreach do na Coimisinéirí Ioncaim, agus measúnóidh agus muirearóidh an cigire an íocaíocht ar seachadadh cuntas uirthi amhlaidh don duine sin.
(3) Féadfaidh an cigire measúnacht a dhéanamh go feadh a bhreithiúnais i gcás ina ndearna duine ar bith mainneachtain ag seachadadh cuntais a cheanglaítear leis an alt seo, nó i gcás nach mbeidh sé sásta leis an gcuntas a seachadadh amhlaidh.
(4) I bhfo-ailt (2) agus (3) ciallaíonn “an cigire” cibé cigire a ordóidh na Coimisinéirí Ioncaim.
(5) Na forálacha uile den Acht seo a bhaineann—
(a) le daoine atá le bheith inmhuirir i leith cánach ioncaim agus measúnachtaí cánach ioncaim;
(b) le hachomhairc i gcoinne measúnachtaí den sórt sin;
(c) le bailiú agus gnóthú cánach ioncaim; agus
(d) le hathéisteacht achomharc agus le cásanna a bheidh le sonrú le haghaidh tuairim na hArd-Chúirte,
beidh feidhm acu, a mhéid is inchurtha chun feidhme iad, maidir le cáin ioncaim faoin alt seo a mhuirearú, a mheasúnú, a bhailiú agus a ghnóthú.
(6) An méid blianachtaí a bhfuil, chun críocha an ailt seo, teideal ag cuideachta árachais a sheolann gnó ag deonú blianachtaí, iad a áireamh mar mhéid a íocadh as brabúis nó gnóchain a cuireadh faoi mhuirear cánach, ní rachaidh sé thar méid ioncaim chánaithe a ciste blianachtaí.
(7) Faoi réir aon mhodhnuithe is gá, beidh feidhm ag forálacha an ailt seo i gcás íocaíocht a rinneadh roimh dháta an Achta seo a rith mura mbeidh an cháin a asbhaineadh as an íocaíocht arna híoc leis na Coimisinéirí Ioncaim ar an dáta sin.
Iocaíocht bhliantúil a bheith iníoctha as díbhinn nach bhfuil cáin ioncaim inbhainte aisti nó ar de réir ráta laghdaithe is inbhainte aisti í.
[1963, a. 8.]
435.—(1) I gcás an t-iomlán nó aon chuid d'aon íocaíocht bhliantúil a bheith iníoctha as díbhinn ar díbhinn í, de bhua alt 387, 396 nó 410, nach bhfuil cáin ioncaim inbhainte aistí nó ar de réir ráta laghdaithe is inbhainte aisti í—
(a) áireofar íoc na híocaíochta bliantúla, nó na coda sin de, de réir mar a bheidh, mar íoc nach ndearnadh as sochair nó gnóchain a cuireadh faoi mhuirear cánach agus, faoi réir mhír (b), beidh feidhm dá réir sin ag alt 434.
(b) is é méid cánach is inghnóthaithe ón íocóir cáin ar an íocaíocht a rinne sé arna ríomh—
(i) mura raibh cáin ioncaim inbhainte as an díbhinn— de réir an ráta chaighdeánaigh cánach ioncaim, agus
(ii) má bhí cáin ioncaim inbhainte de réir ráta laghdaithe as an díbhinn—de réir ráta arna chinneadh tríd an ráta cánach ab inbhainte as an díbhinn a bhaint as an ráta caighdeánach cánach ioncaim.
(2) I bhfo-alt (1) ciallaíonn “íocaíocht bhliantúil” aon íocaíocht arb inbhainte cáin aisti, ar leithligh ó aon neamhdhóthanacht brabús nó gnóchan ar thaobh an duine a dhéanann í, faoi alt 433.
Íocaíochtaí atá faoi réir asbhaint i leith rátaí áitiúla.
[1918, a. 201; 1944, a. 3 (1).]
436.—I gcás duine faoi dhliteanas cánach faoi Sceideal A a bheith údaraithe faoin Acht seo cáin a choinneáil as aon íocaíocht bhliantúil a dhéanfaidh sé a mbeidh teideal aige de réir dlí aon suim a bhaint aisti ar cuntas an ráta contae nó ar cuntas na cionúireachta den ráta bardasach is infheidhmithe maidir le faoiseamh na mbocht, déanfar an cháin a bheidh le coinneáil a ríomh faoi threoir na glansuime is iníoctha aige tar éis lamháil a dhéanamh don ráta contae nó don chionúireacht den ráta bardasach is infheidhmithe maidir le faoiseamh na mbocht.
Díospóidí idir tionóntaí, tiarnaí talún agus daoine eile.
[1918, r. Gin. 22.]
437.—(1) Má éiríonn aighneas—
(a) idir tionónta agus tiarna talún nó aon daoine eile maidir leis an asbhaint ar cuntas cánach a bheidh le déanamh as aon suim bhliantúil; nó
(b) idir an t-áititheoir de thuras na huaire agus aon duine ab áititheoir tailte, tionóntán nó oidhreachtán, a sheiceadóirí, a riarthóirí, nó a shannaithe, maidir leis an gcionúireacht cánach a bheidh le híoc nó le lamháil ag ceachtar acu faoi seach;
socróidh na Coimisinéirí Speisialta cionúireacht na n-íocaíochtaí nó na n-asbhaintí a bheidh le déanamh de réir forálacha an Achta seo, agus mura n-íocfar iad, toibheoidh siad an céanna ionann agus dá mbeifí tar éis na cionúireachtaí a shocraigh siad a mhuirearú ar na daoine faoi seach, agus íocfaidh siad an céanna leis an mBailitheoir nó leis an duine cuí, de réir mar is gá sa chás.
(2) In aon chás den sórt sin is cinneadh críochnaitheach cinneadh na gCoimisinéirí Speisialta.
(3) San alt seo ciallaíonn “suim bhliantúil” aon ús, blianacht, cíos, cíosmhuirear, cíos feofheirme, cíos cúiteach, nó cíos nó íocaíocht bhliantúil eile.
CUID XXVIII
Forálacha Speisialta la hAghaidh Cánachais Socraitheoiri, etc., i leith Ioncaim Shocraithe nó Aistrithe
Caibidil I
Diúscairtí Inchúlghairthe, Diúscairtí le haghaidh Gearrthréimhsí agus Diúscairtí Áirithe i bhfabhar Leanaí
Ioncam faoi dhiúscairtí inaisghairthe.
[1922, a. 20 (1) cuid.]
438.—(1) Aon ioncam a bhfuil nó a raibh ar chumas aon duine, tráth ar bith ón 5ú lá d'Aibreán, 1922, gan toiliú ó aon duine eile, trí fheidhmiú a dhéanamh ar aon chumhacht cheapacháin, cumh acht aisghairthe nó ar aon slí eile de bhua nó de dhroim diúscartha arna déanamh go díreach nó go neamhdhíreach aige féin, an sealúchas tairbhiúil a fháil dó féin, measfar chun críocha an Achta seo gurb ioncam de chuid an duine é a bhfuil nó a raibh ar a chumas a sealúchas tairbhiúil a fháil, agus nach ioncam de chuid aon duine eile é.
(2) I gcas ina bhféadfaidh duine le toiliú banchéile nó fearchéile an duine sin aon chumhacht den sórt a dúradh a fheidhmiú ansin, chun críocha fho-alt (1), measfar an chumhacht a bheith infheidhmithe gan toiliú duine eile, ach amháin i gcás ina gcónaíonn an fearchéile agus an banchéile ar leithligh ó chéile trí chomhaontú nó faoi ordú ó chúirt dlínse inniúla.
(3) I gcás ina mbeidh aon chumhacht mar a dúradh infheidhmithe ag banchéile nó ag fearchéile an duine a rinne an diúscairt ansin, chun críocha fho-alt (1), measfar an chumhacht a bheith infheidhmithe ag an duine a rinne an diúscairt.
Ioncam faoi dhiúscairtí ar feadh gearrthréimhsí.
[1922, a. 20 (1) (b);
1940, a. 3; 1957, a. 3; 1959, a. 5.]
439.—(1) Aon ioncam atá, de bhua nó de dhroim aon diúscartha a rinne duine ar bith go díreach nó go neamhdhíreach (seachas diúscairt a rinneadh i leith leorchomaoine luachmhaire), iníoctha le haon duine eile nó infheidhmithe chun sochair aon duine eile, ach gan aon ioncam a áireamh—
(i) ó chaipiteal a ndearna an diúscróir leis an diúscairt é a chur uaidh féin go hiomlán i bhfabhar nó chun tairbhe an duine eile sin, nó
(ii) is iníoctha le haon ollscoil nó coláiste, is ollscoil nó coláiste sa Stát, d'fhonn a chumasú don ollscoil nó don choláiste sin taighde a dhéanamh, agus a bheidh iníoctha amhlaidh go ceann tréimhse a bheidh nó a d'fhéadfadh a bheith trí bliana nó níos faide, nó
(iii) is iníoctha le duine is pearsa aonair le haghaidh a úsáide féin, agus is iníoctha amhlaidh go ceann tréimhse is faide nó a d'fhéadfadh a bheith níos faide ná sé bliana, nó
(iv) is infheidhmithe chun sochair duine ainmnithe is pearsa aonair, agus is infheidhmithe amhlaidh go ceann tréimhse is faide nó a d'fhéadfadh a bheith níos faide ná sé bliana,
measfar chun críocha an Achta seo gur ioncam é leis an duine, más beo dó, a rinne an diúscairt agus nach ioncam é le haon duine eile.
(2) (a) An tagairt atá i bhfo-alt (1) d'ioncam is iníoctha le haon ollscoil nó coláiste sa Stát, d'fhonn a chumasú don ollscoil nó don choláiste sin taighde a dhéanamh folóidh sí tagairtí d'ioncam is iníoctha—
(i) le haon ollscoil, coláiste nó scoil, is ollscoil, coláiste nó scoil sa Stát chun cabhrú leis an ollscoil, an coláiste nó an scoil sin na heolaíochtaí aiceanta nó aon cheann díobh a mhúineadh, nó
(ii) le ciste, is ciste de réir brí an ailt seo.
(b) Chun críocha an fho-ailt seo ciallaíonn “ciste” ciste—
(i) atá á theachtadh ar iontaobhais neamhinaisghairthe faoi dhlí an Stáit,
(ii) atá á riaradh sa Stát, agus
(iii) arb é a aon-chuspóir cúnamh airgid nó cúnamh eile a dheonú d'ollscoileanna, coláistí nó scoileanna sa Stát chun cabhrú leis na hollscoileanna, na coláistí nó na scoileanna sin na heolaíochtaí aiceanta nó aon cheann díobh a mhúineadh.
Ioncam o dhiúscairtí i bhfabhar naíon.
[1922, a. 20 (1) (c) an 2ú coinníoll; 1937, a. 2 (8).]
440.—(1) Faoi réir forálacha an ailt seo, i gcás aon ioncam atá, de bhua nó de dhroim aon diúscartha a rinne duine ar bith, go díreach nó go neamhdhíreach, tar éis an 5ú lá d'Aibreán, 1914 iníoctha le leanbh, nó infheidhmithe chun sochair linbh, de chuid an duine sin go ceann tréimhse éigin is giorra ná saol an linbh, measfar chun críocha an Achta seo, más naíon agus an fad is naíon an leanbh agus é gan phósadh, gur ioncam é leis an duine a rinne an diúscairt, más beo dó, agus nach ioncam é le haon duine eile.
(2) Ní bheidh feidhm ag an alt seo maidir le haon socraíocht lena mbaineann Caibidil II.
(3) Ní bheidh feidhm ag an alt seo maidir le haon ioncam ó chaipiteal a gceanglaítear leis an diúscairt é a theachtadh ar iontaobhas go hiomlán don leanbh nó é a aistriú chun an linbh ag deireadh na tréimhse arb iníoctha an t-ioncam sin leis an leanbh nó arb infheidhmithe é chun sochair an linbh ar a feadh, ná maidir le haon ioncam is iníoctha le leanbh nó is infheidhmithe chun sochair linbh i gcaitheamh iomlán tréimhse saoil an duine a rinne an diúscairt.
(4) Chun críocha an ailt seo ní mheasfar ioncam a bheith iníoctha le leanbh nó infheidhmithe chun sochair linbh go ceann tréimhse éigin is giorra ná a shaol de bhíthin amháin go bhfuil sa diúscairt foráil go n-íocfar an t-ioncam le duine éigin eile i gcás féimheachta an linbh, nó sannadh a dhéanamh ar an ioncam sin aige, nó an leanbh a fhorghníomhú muirir air.
Cáin a ghnóthú ó iontaobhaí agus cáin iomarcach a baineadh amach a íoc le hiontaobhaí.
[1922, a. 20 (2) (3) (4).]
441.—(1) Más rud é de bhua alt 439 nó 440 go dtiocfaidh aon cháin ioncaim nó forcháin chun bheith inmhuirir ar an duine a rinne an diúscairt agus go n-íocfaidh sé í, beidh teideal ag an duine sin méid na cánach a íocfar amhlaidh a ghnóthú ó aon iontaobhaí nó ó aon duine eile arb iníoctha an t-ioncam leis de bhua nó de dhroim na diúscartha, agus chuige sin a éileamh ar na Coimisinéirí Ioncaim deimhniú a thabhairt dó ina sonrófar méid an ioncaim ar ina leith a d'íoc sé cáin amhlaidh agus méid na cánach a íocadh amhlaidh, agus beidh aon deimhniú a thabharfar amhlaidh ina fhianaise dhochloíte ar na fíorais a inseofar ann.
(2) I gcás ina bhfaighidh aon duine i leith aon liúntais nó faoisimh aisíoc cánach ioncaim de bhreis ar mhéid an aisíoca a mbeadh teideal aige chuige, mura mbeadh forálacha alt 439 nó 440, íocfaidh sé méid ar cóimhéid leis an mbreis leis an iontaobhaí nó leis an duine eile lenarb iníoctha an t-ioncam de bhua nó de dhroim na diúscartha, nó má bhíonn beirt nó níos mó de na daoine sin ann cionnroinnfear é i measc a ndaoine sin de réir mar is gá sa chás.
Má éiríonn aon cheist i dtaobh méid aon íocaíochta nó i dtaobh aon chionroinnte a bheidh le déanamh faoin bhfo-alt seo, cinnfidh na Coimisinéirí Speisialta an cheist sin agus is cinneadh críochnaitheach a gcinneadh sin uirthi.
(3) Ioncam ar bith a meastar de bhua na Caibidle seo gur ioncam le haon duine áirithe é measfar gurb é an chuid is airde dá ioncam é.
Mínithe.
[1922, a. 20 (5).]
442.—Sa Chaibidil seo, mura n-éilíonn an comhthéacs a mhalairt—
folaíonn “leanbh” leasleanbh nó leanbh neamhdhlisteanach;
folaíonn “diúscairt” aon iontaobhas, cúnant, comhaontú nó comhshocraíocht.
Caibidil II
Socraíochtaí ar Leanaí i gCoitinne
Ioncam a socraíodh ar leanaí.
[1937, a. 2 (1) (9) (11); 1938 a. 2.]
443.—(1) Más rud é, de bhua nó de dhroim socraíochta agus i rith saoil an tsocraitheora, go ndéanfar, aon bhliain mheasúnachta, aon ioncam a íoc, nó go mbeidh sé iníoctha, le leanbh, nó carnaithe chun sochair linbh, de chuid an tsocraitheora, déanfar, má bhíonn an leanbh sin faoi bhun bliain agus fiche agus gan phósadh i dtosach na bliana sin, é a áireamh chun críocha an Achta seo mar ioncam de chuid an tsocraitheora don bhliain sin agus ní mar ioncam de chuid aon duine eile.
(2) Baineann an Chaibidil seo le gach socraíocht, cibé áit a ndearnadh í agus cibé acu roimh dháta an Achta seo nó dá éis a rinneadh í.
(3) Ní bheidh feidhm ag an gCaibidil seo maidir le haon ioncam a éireoidh faoi shocraíocht in aon bhliain mheasúnachta nach mbeidh an socraítheoir inmhuirir maidir léi i leith cánach ioncaim mar chónaitheoir sa Stát, agus forléireofar dá réir sin tagairtí d'ioncam sa Chaibidil seo.
(4) Ní bhainfidh an Chaibidil seo le haon ioncam a ndearnadh, de bhua nó de dhroim socraíochta agus i rith saoil an tsocraitheora, é a íoc in aon bhliain mheasúnachta le leanbh de chuid an tsocraitheora nó is iníoctha leis an leanbh sin nó atá carnaithe chun sochair dó má chruthaíonn an socraitheoir chun sástacht na gCoimisinéirí Ioncaim—
(a) nach mó ná £60 méid comhiomlán an ioncaim sin a íocadh, is iníoctha, nó a charnaigh amhlaidh sa bhliain sin, agus
(b) go bhfuil an leanbh sin os cionn sé bliana déag i dtosach na bliana sin agus buan-éagumasach, mar gheall ar easláine mheabhrach nó choirp, ar é féin a chothabháil agus ar theagasc lán-aimsire a ghlacadh in ollscoil, coláiste, scoil, nó bunachas oideachais eile, agus
(c) nach bhfuil teideal ag an leanbh sin in aghaidh na bliana sin chun ioncaim is mó san iomlán ná £40, lasmuigh d'ioncam a mbeadh feidhm ina leith ag an gCaibidil seo dá mba nár achtaíodh an fo-alt seo.
Ionstraimí neamhinchúlghairthe.
[1937, a. 2 (2).]
444.—Más rud é de bhua ionstraime neamhinchúlghairthe go mbeidh maoin dílsithe d'iontaobhaithe nó á teachtadh acu ar iontaobhais de shórt go mbeadh feidhm (mura mbeadh an t-alt seo) in aon bhliain mheasúnachta, ag alt 443 (1) maidir le hioncam na maoine sin, beidh feidhm agus éifeacht ag na forálacha seo a leanas, is é sin le rá:
(a) ní bheidh feidhm ag alt 443 (1) maidir le haon chuid den ioncam sin a bheidh, sa bhliain mheasúnachta sin, carnaithe chun sochair linbh de chuid an tsocraitheora (is leanbh faoi bhun bliain agus fiche agus gan phósadh i dtosach na bliana sin) ná maidir le hioncam a éireoidh sa bhliain mheasúnachta sin ó charnaithe ar an ioncam a luaitear anseo roimhe seo;
(b) uair ar bith in aon bhliain mheasúnachta a íocfar suim ar bith faoi iontaobhais na hionstraime neamhinchúlghairthe sin as an maoin sin nó as an ioncam a charnaigh uirthi nó as ioncam na maoine sin nó as ioncam na gcarnaithe sin le leanbh nó chun sochair do leanbh de chuid an tsocraitheora (is leanbh a bheidh faoi bhun bliain agus fiche agus gan phósadh i dtosach na bliana sin), measfar, chun críocha na Caibidle seo, an tsuim sin a bheith íoctha mar ioncam, ach sin faoi réir na teorann nach mbeidh feidhm ag an mír seo maidir leis an méid sin den tsuim sin is comhionann leis an mbreis a bheidh ag comhiomlán na suime sin agus na suimeanna eile go léir (más ann) a íocadh tar éis an 5ú lá d'Aibreán, 1937, faoi iontaobhais na hionstraime neamhinchúlghairthe sin leis an leanbh sin nó aon leanbh eile, nó chun sochair don leanbh sin nó d'aon leanbh eile, de chuid an tsocraitheora (is leanbh faoi bhun bliain agus fiche agus gan phósadh i dtosach na bliana measúnachta a íocadh an tsuim eile sin) ar mhéid comhiomlán an ioncaim a d'éirigh tar éis an 5ú lá d'Aibreán, 1937, ón maoin sin i dteannta an ioncaim a d'éirigh tar éis an dáta sin ó na carnaithe sin.
San alt seo ní fholaíonn “maoin” aon íocaíocht bhliantúil ná aon íocaíocht thréimhsiúil eile arna hurrú ag cúnant an tsocraitheora nó le muirear a chuir an socraitheoir ar a mhaoin go léir nó ar aon chuid de nó ar a ioncam iomlán san am le teacht nó ar aon chuid de, nó leis an gcúnant sin agus leis an muirear sin.
An bhrí atá le “ionstraim neamhinaisghairthe”.
[1937, a 2 (10).]
445.—Beidh éifeacht ag na forálacha seo a leanas maidir le forléiriú “ionstraim neamhinaisghairthe” sa Chaibidil seo:
(a) ní hionstraim neamhinchúlghairthe chun críche na Caibidle seo ionstraim má dhéanann a hiontaobhais foráil le haghaidh gach ní nó aon ní amháin nó níos mó acu seo a leanas:
(i) aon chaipiteal nó ioncam nó carnaithe ioncaim a íoc leis an socraitheoir nó a chur chun feidhme don socraitheoir chun sochair dó féin i gcás ar bith le linn saoil linbh de chuid an tsocraitheora a bhfuil nó a bhféadfadh go mbeadh aon ioncam nó carnaithe ioncaim iníoctha leis nó inchurtha chun feidhme dó faoi iontaobhais na hionstraime;
(ii) aon chaipiteal nó ioncam nó carnaithe ioncaim a íoc le banchéile nó le fearchéile an tsocraitheora nó a chur chun feidhme di nó dó chun sochair di féin nó dó féin le linn saoil an tsocraitheora in imthosca ar bith le linn beo aon linbh mar a dúradh de chuid an tsocraitheora;
(iii) foirceannadh iontaobhas na hionstraime trí ghníomh nó trí mhainneachtain dhuine ar bith;
(iv) íoc pionóis ag an socraitheoir i gcás é do mhainniú forálacha na hionstraime a chomhlíonadh;
(b) ní bheidh aon ionstraim coiscthe ó bheith ina hionstraim neamhinchúlghairthe chun críocha na Caibidle seo de bhíthin aon cheann nó níos mó de na forálacha seo a leanas a bheith in iontaobhais na hionstraime sin agus dá bhíthin sin amháin:
(i) foráil faoina dtiocfaidh aon chaipiteal nó ioncam nó carnaithe ioncaim, nó faoina bhféadfadh an céanna teacht, chun bheith iníoctha leis an socraitheoir nó lena bhanchéile nó lena fearchéile nó inchurtha chun sochair don socraitheoir, dá bhanchéile nó dá fearchéile, ar fhéimheacht linbh de chuid an tsocraitheora a bhfuil, nó a bhféadfadh go mbeadh, aon ioncam nó carnaithe ioncaim iníoctha leis nó inchurtha chun feidhme dó faoi iontaobhais na hionstraime;
(ii) foráil faoina dtiocfaidh aon chaipiteal nó ioncam nó carnaithe ioncaim, nó faoina bhféadfadh an céanna teacht, chun bheith iníoctha leis an socraitheoir nó lena bhanchéile nó lena fearchéile nó chun bheith inchurtha chun sochair don socraitheoir nó dá bhanchéile nó dá fearchéile, i gcás aon leanbh mar a dúradh de chuid an tsocraitheora do dhéanamh sannadh nó muirearú ar an gcaipiteal nó ar an ioncam nó ar na carnaithe ioncaim sin.
(iii) foráil chun iontaobhais na hionstraime a fhoirceannadh in imthosca nó slí nach rachadh an foirceannadh sin, le linn saoil aon linbh mar a dúradh de chuid an tsocraitheora, chun sochair d'aon duine eile seachas an leanbh sin nó a bhanchéile nó a fearchéile nó a chlann nó a clann;
(c) folaíonn “ionstraim neamhinchúlghairthe” ionstraimí arna ndéanamh roimh dháta an Achta seo a rith agus folaíonn sé ionstraimí arna ndéanamh tar éis an dáta sin.
Cáin a ghnóthú ó iontaobhaí agus ró-íoc cánach a íoc le hiontaobhaí.
[1937, a. 2 (3)(7).]
446.—(1) Más rud é, de bhua na Caibidle seo, go dtiocfaidh aon cháin ioncaim nó forcháin chun bheith inmhuirir ar shocraitheoir agus go n-íocfaidh sé í, beidh an socraitheoir sin i dteideal méid na cánach a íocfar amhlaidh a ghnóthú ó aon iontaobhaí nó duine eile lenarb iníoctha an t-ioncam de bhua nó de dhroim na socraíochta, agus chuige sin beidh sé i dteideal a éileamh ar na Coimisinéirí Ioncaim deimhniú a thabhairt dó á shonrú dó cad é an méid ioncaim ar ar íoc sé cáin amhlaidh agus méid na cánach a íocadh amhlaidh, agus beidh gach deimhniú a thabharfar amhlaidh ina fhianaise dhochloíte ar na fíorais a bheidh luaite ann.
(2) Má fhaigheann duine, i leith aon liúntais nó faoisimh, aisíoc cánach ioncaim de bhreis ar mhéid na haisíocaíochta a mbeadh teideal aige chuici mura mbeadh an Chaibidil seo, déanfaidh sé méid is comhionann leis an mbreis a íoc leis an iontaobhaí nó leis an duine eile lena mbeidh an t-ioncam iníoctha de bhua nó de dhroim na socraíochta agus, i gcás beirt nó níos mó iontaobhaithe nó daoine eile den sórt sin a bheith ann, déanfaidh sé sin a íoc i cibé cionúireachtaí is gá sna himthosca.
Má éiríonn aon cheist maidir le méid aon íocaíochta nó maidir le haon chionroinnt a bheidh le déanamh faoin bhfo-alt seo, cinnfidh na Coimisinéirí Speisialta í agus is cinneadh críochnaitheach a gcinneadh sin uirthi.
(3) Aon ioncam a áireofar de bhua na Caibidle seo mar ioncam le haon duine áirithe, measfar gurb é an chuid is airde dá ioncam é.
(4) Ní dhéanfar aon aisíoc faoi alt 154 i dtaobh aon chánach a íocadh i leith ioncaim ar bith a mbeifear, de bhua na Caibidle seo, tar éis é a áireamh mar ioncam shocraitheora.
Mínithe.
[1937, a. 2 (11);
1938, a. 2 (2).]
447.—Sna forálacha roimhe seo den Chaibidil seo—
folaíonn “leanbh” leasleanbh, uchtleanbh, agus leanbh neamhdhlisteanach;
folaíonn “socraíocht” aon diúscairt, iontaobhas, cúnant, comhaontú, nó comhshocraíocht, agus aon aistriú ar airgead nó ar mhaoin eile nó aon aistriú ar cheart chun airgid nó chun maoine eile;
folaíonn “ioncam” (ach amháin sna cásanna ina bhfuil “mar” nó “dá” díreach roimhe in ailt 443 (1), 444 (b) agus 446 (3) (4)) aon ioncam is inmhuirir i leith cánach ioncaim trí asbhaint nó eile agus aon ioncam ab inmhuirir amhlaidh dá mba rud é go bhfuair duine sa Stát é a raibh cónaí nó gnáthchónaí air sa Stát.
Leasanna i dtrádáil a aistriú chun leanaí.
[1949, a. 8.]
448.—(1) I gcás ina dtarlóidh, trí mheáin d'aon sórt (lena n-áirítear meáin neamhdhíreacha nó meáin is sraith oibríochtaí agus cibé acu roimh an Acht seo a rith a glacadh nó dá éis sin a ghlacfar iad) go dtiocfaidh trádáil, a bhí á seoladh aon uair roimh na meáin sin a ghlacadh ag aon duine ina aonar nó i gcomhpháirtíocht, chun bheith ina trádáil a bheidh á seoladh ag leanbh nó leanaí leis an duine sin nó ar mhodh comhpháirtíochta inar comhpháirtithe an duine sin agus leanbh nó leanaí leis an duine sin, beidh éifeacht ag na forálacha seo a leanas:—
(a) is tuigthe, chun críocha na Caibidle seo, gur socraíocht, ar tuigthe gurb é an duine sin an socraitheoir ina leith, na meáin sin,
(b) is tuigthe, chun críocha na Caibidle seo, gurb iad na brabúis nó na gnóchain as an trádáil tar éis na meáin sin a ghlacadh, a mhéid a thiocfaidh siad chun linbh nó leanaí leis an duine sin nó chun an duine sin agus leanbh nó leanaí leis an duine sin (de réir mar a bheidh), an t-ioncam céanna a thiocfadh chun an duine sin dá mba nach nglacfaí na meáin sin, agus
(c) is tuigthe go bhfolaíonn an focal “ioncam”, sa chéad áit a bhfuil sé in alt 443, na brabúis nó na gnóchain sin, a mhéid a thiocfaidh siad chun linbh nó leanaí leis an duine sin.
(2) I bhfo-alt (1) folaíonn an focal “leanbh” leasleanbh, uchtleanbh, agus leanbh neamhdhlisteanach.
(3) Is é méid d'ioncam duine as brabúis nó gnóchain trádála ar tuigthe, de bhua fho-alt (1), gurb ioncam le duine eile é, i gcás an duine céadluaite a bheith ag gabháil go gníomhach do sheoladh na trádála, ná méid iomlán an ioncaim sin lúide suim (dá ngairtear an tsuim iomchuí i bhfo-alt (4)) ar cóimhéid leis an méid a lamhálfaí nuair a bheadh na brabúis nó na gnóchain sin á ríomh i leith an duine chéadluaite dá mba rud é, in ionad é a bheith ina dhuine a bhí ag gabháil do sheoladh na trádála, gur dhuine é a bhí ar fostú ag duine nó daoine a bhí ag seoladh na trádála.
(4) Is tuigthe gur brabúis nó gnócháin a thagann chun an duine chéadluaite dá dtagraítear i bhfo-alt (3) as feidhmiú oifige nó fostaíochta de réir bhrí Sceideal E an tsuim iomchuí.
Caibidil III
Ioncam ó Urrúis a Aistriú
Ceart chun ús a fháil a aistriú.
[1938, a. 6;
1963, Sc. 6, Cuid III.]
449.—Má dhíolann nó má aistríonn úinéir aon urrús (dá ngairtear an t-úinéir san alt seo), aon bhliain mheasúnachta, an ceart chun aon ús áirithe a fháil is iníoctha (roimh an díol nó roimh an aistriú sin nó dá éis sin) i leith na n-urrús sin gan na hurrúis sin a dhíol nó a aistriú, ansin agus i ngach cás den sórt sin beidh feidhm agus éifeacht ag na forálacha seo a leanas, is é sin le rá:—
(a) chun críocha uile an Achta seo, measfar, maidir leis an ús sin (cibé acu bheadh nó nach mbeadh sé inmhuirir i leith cánach dá mba nár achtaíodh an t-alt seo)—
(i) gur ioncam leis an úinéir é nó, murab é úinéir tairbhiúil na n-urrúis sin an t-úinéir agus go mbeidh duine éigin eile (dá ngairtear an tairbhí san alt seo) i dteideal tairbhiúil an ioncaim ó na hurrúis sin, gur ioncam leis an tairbhí é, agus
(ii) gur ioncam leis an úinéir nó leis an tairbhí é (de réir mar a bheidh) in aghaidh na bliana measúnachta sin, agus
(iii) nach ioncam le duine ar bith eile é, agus
(iv) má bhíonn toradh an díola nó an aistrithe sin inmhuirir i leith cánach faoi Sceideal C nó faoi Chuid XXXI, gur comhionann méid dó agus méid na sochar sin;
(b) má dhéantar ina dhiaidh sin ceart faighte an úis áirithe sin a dhíol, a aistriú, nó a réadú ar shlí eile, ní mheasfar, chun aon chríche de chríocha an Achta seo, gur ioncam leis an duine a dhéanfaidh nó a ndéanfar thar a cheann an díol nó an t-aistriú nó an réadú sin a dhéanfar ina dhiaidh sin toradh an díola, an aistrithe, nó an réadaithe eile sin a dhéanfar ina dhiaidh sin;
(c) más de chineál na hurrúis sin go bhféadfar an t-ús is iníoctha ina leith a íoc gan cáin a asbhaint beidh an t-úinéir nó an tairbhí (de réir mar a bheidh) inmhuirir i leith cánach faoi Chás IV de Sceideal D i leith aon úis is iníoctha i leith na n-urrús sin a meastar de bhua an ailt seo gur ioncam leis an duine sin é, mura suífidh sé gur thug an cháin sin ús nó go ndearnadh cáin a mhuirearú faoi Sceideal C nó faoi Chuid XXXI ar an toradh a tháinig ó cheart faighte an úis sin a dhíol, a aistriú nó a réadú ar shlí eile;
(d) más rud é, in aon chás lena mbainfidh mír (c), gur faoi threoir an méid a fuarthas sa Stát a dhéanfaí an cháin i leith an úis is inmhuirir faoi Chás IV de Sceideal D de dhroim na míre sin, a ríomh dá mba laoi Chás III de Sceideal D ab inmhuirir an t-ús sin, is ar mhéid iomlán na suimeanna a gheofar sa Stát an bhliain mheasúnachta sin nó aon bhliain mheasúnachta ina dhiaidh sin a leanfaidh an t-úinéir de bheith ina úinéir ar na hurrúis sin a ríomhfar an cháin sin is inmhuirir de bhun na míre sin (c);
(e) ní dhéanfaidh aon ní san fho-alt seo difear d'aon fhoráil den Acht seo lena n-údaraítear nó lena gceanglaítear cáin a asbhaint as aon ús a measfar de bhua an fho-ailt seo a bheith ina ioncam leis an úinéir nó leis an tairbhí nó as toradh aon díola nó aistrithe nó réadaithe eile den sórt a luaitear anseo roimhe seo a dhéanfar ina dhiaidh sin ar an gceart chun an t-ús áirithe sin a fháil.
(2) Féadfaidh na Coimisinéirí Ioncaim le fógra i scríbhinn a cheangal ar dhuine ar bith go dtabharfaidh sé dóibh, laistigh de cibé am (nach giorra ná ocht lá is fiche ó dháta an fhógra sin a sheirbheáil) a luafar san fhógra sin, cibé sonraí maidir leis na hurrúis sin uile ba leis an duine sin tráth ar bith i gcaitheamh na tréimhse a luafar san fhógra sin is dóigh leis na Coimisinéirí Ioncaim is gá chun críocha an ailt seo nó chun a fháil amach ar íocadh cáin ar an ús ab iníoctha i leith na n-urrús sin nó ar muirearaíodh i leith cánach faoi Sceideal C nó faoi Chuid XXXI an toradh ar cheart faighte an úis i leith na n-urrús sin a dhíol nó a aistriú nó a réadú.
(3) San alt seo—
folaíonn “ús” díbhinní, blianachtaí, agus scaireanna blianachtaí;
folaíonn “urrúis” stoic agus scaireanna de gach cineál.
CUID XXIX
Cáin Ioncaim Maidir le Riaradh Eastát
Léiriú,
[1938, a. 8.]
1894, c. 30.
1890, c. 29.
450.—(1) Chun críocha na Coda seo—
(a) measfar leas iomlán a bheith ag duine in iarmhar eastáit duine éagtha, nó i gcuid de sin, más rud é go mbeadh agus an fad a bheadh caipiteal an iarmhair nó na coda sin de (de réir mar a bheidh) iníoctha go cuí leis féin, nó le duine eile dá cheart, chun sochair dó, dá mbeadh an t-iarmhar déanta amach, nó má bhíonn agus fad a bheidh an caipiteal sin iníoctha go cuí amhlaidh cibé acu go díreach ag na hionadaithe pearsanta é nó go neamhdhíreach trí iontaobhaí nó duine eile;
(b) measfar leas teoranta a bheith ag duine in iarmhar eastáit duine éagtha, nó i gcuid de sin, ar feadh aon tréimhse (seachas tréimhse a mbeidh leas iomlán aige ar a feadh san iarmhar nó sa chuid sin de, de réir mar a bheidh) más rud é go mbeidh an t-ioncam as an iarmhar nó as an gcuid sin de (de réir mar a bheidh) in aghaidh na tréimhse sin iníoctha go cuí leis féin nó le duine eile dá cheart, chun sochair dó, cibé acu go díreach nó go neamhdhíreach é mar a dúradh, dá mbeadh an t-iarmhar déanta amach i dtosach na tréimhse sin;
(c) eastát réadach a bheidh ar áireamh (faoi thuairisc shonrach nó faoi thuairisc ghinearálta) i mbronntanas iarmharach a tugadh le huacht tiomnóra measfar gur cuid é d'iarmhar a eastáit agus nach ábhar diúscartha sonraí é.
(2) Sa Chuid seo—
(a) ciallaíonn “ionadaithe pearsanta”, maidir le heastát duine éagtha, a sheiceadóirí mar a mhínítear le halt 22 (1) (d) den Finance Act, 1894, agus folaíonn sé daoine a bhfuil aon fheidhmeanna acu faoi dhlí tíre eile maidir leis an éagach comhréireach le feidhmeanna chun críocha riaracháin faoi dhlí an Stáit de chuid seiceadóirí mar a mhínítear amhlaidh, agus déanfar tagairtí d'ionadaithe pearsanta sa cháil sin a fhorléiriú mar thagairtí do na seiceadóirí ina gcáil mar dhaoine a bhfuil feidhmeanna den sórt a dúradh acu;
(b) ciallaíonn “diúscairt shonrach” réadtiomnú sonrach nó tiomnacht shonrach arna dhéanamh ag tiomnóir, agus folaíonn sé aon diúscairt ag a bhfuil, de bhua aon achtacháin nó eile, faoi dhlí an Stáit nó faoi dhlí aon tíre eile, éifeacht mar a bheadh ag réadtiomnú sonrach nó tiomnacht shonrach faoi dhlí an Stáit;
(c) ciallaíonn “muirir ar iarmhar”, maidir le heastát duine éagtha, na dliteanais seo a leanas is iníoctha go cuí as agus an t-ús is iníoctha i leith na ndliteanas sin, is é sin le rá,—
(i) costais agus fiacha sochraide, tiomnachta, agus riaracháin,
(ii) leagáidí ginearálta (lena n-áirítear i gcás díthiomnachta suim £500 a bhfuil baintreach ina teideal faoin Intestates' Estates Act, 1890, nó suim £4,000 a bhfuil baintreach ina teideal faoin Acht um Eastáit Dí-Thiomnóirí, 1954). leagáidí taispeántacha, agus blianachtaí, agus
(iii) aon dliteanais eile de chuid a ionadaithe pearsanta sa cháil sin,
ach, i gcás aon dliteanais den sórt arb é atá iontu, amhail idir daoine atá leasmhar faoi dhiúscairt shon-rach nó i leagáid den sórt a dúradh nó i mblianacht agus daoine atá leasmhar in iarmhar an eastáit dliteanais a thiteann go heisiatach nó go príomha ar an maoin is ábhar don diúscairt shonrach nó ar an leagáid nó ar an mblianacht, ní fholaíonn sé ach amháin an chuid sin (más aon chuid é) de na dliteanais sin a thiteann sa deireadh thiar ar an iarmhar;
(d) déanfar tagairtí do “ioncam iomlán an eastáit” de chuid duine éagtha in aghaidh aon bhliana measúnachta a fhorléiriú mar thagairtí don ioncam comhiomlám ó gach bunadh in aghaidh na bliana sin de chuid ionadaithe pearsanta an éagaigh sa cháil sin agus é a áireamh mar ní arb é atá ann—
(i) aon ioncam den sórt sin is inmhuirir i leith cánach ioncaim Éireannaí trí asbhaint nó eile, agus an t-ioncam sin a ríomh ag an méid ar a bhfuil an cháin sin le tabhairt don bhliain sin, agus
(ii) aon ioncam den sórt sin ab inmhuirir amhlaidh dá mba sa Stát a d'éirigh sé chun duine ar sa Stát a bhí cónaí agus gnáthchónaí air, agus an t-ioncam sin a ríomh de réir an mhéid iomlán de a d'éirigh iarbhír i gcaitheamh na bliana sin, lúide cibé asbhaintí ab inlamháilte dá muirearófaí é i leith cáin ioncaim Éireannach, ach gan áireamh a dhéanamh ar aon ioncam ó mhaoin a chineachfaidh ar na hionadaithe pearsanta ar shlí seachas mar shócmhainní chun fiacha an éagaigh a íoc;
(e) ciallaíonn “eastát Éireannach” agus “eastát coigríche”, faoi seach, maidir le haon bhliain mheasúnachta—
(i) eastát arb é atá ann, agus arb é amháin atá ann, ioncam a thug cáin ioncaim Éireannach trí asbhaint nó a bhfuil na hionadaithe pearsanta ina leith inmheasúnaithe go díreach i leith cánach ioncaim Éireannaí, seachas eastát arb é atá in aon chuid den ioncam uaidh ioncam a bhfuil na hionadaithe pearsanta ina leith i dteideal díolúine ó cháin ioncaim Éireannach a éileamh faoi threoir gan a gcónaí nó a ngnáthchónaí a bheith in Éirinn, agus
(ii) eastát seachas eastát Éireannach;
(f) folaíonn tagairtí do shuimeanna a íocadh tagairtí do shócmhainní atá aistrithe nó leithreasaithe chuige féin ag ionadaí pearsanta, agus d'fhiacha ar a ndearnadh fritháireamh nó fuascailt;
(g) folaíonn tagairtí do shuimeanna is iníoctha tagairtí do shócmhainní a bhfuil, ar an riarachán a bheith críoch-naithe, oibleagáid ann iad a aistriú nó ceart ann ag ionadaí pearsanta iad a leithreasú chuige féin agus d'fhiacha a bhfuil oibleagáid fuascailte fritháirithe, nó ceart ag ionadaí pearsanta chun sin a dhéanamh ina fhabhar féin, ann maidir leo an tráth sin;
(h) déanfar tagairtí do mhéid maidir le sócmhainní den sórt sin a dúradh a fhorléiriú mar thagairtí do luach na sócmhainní sin ar dháta a n-aistrithe nó a leithreasaithe, nó chríochnú an riaracháin, de réir mar is gá sa chás, agus, maidir leis na fiacha sin, mar thagairtí do mhéid na bhfiacha sin.
(3) I gcás ina mbeidh codanna éagsúla d'eastát duine éagtha ina n-ábhair faoi seach do dhiúscairtí iarmharacha, beidh éifeacht ag an gCuid seo maidir le gach cuid ar leithligh acu sin, ach go gcuirfear in ionad tagairtí don eastát tagairtí don chuid sin den eastát, agus go gcuirfear in ionad tagairtí d'ionadaithe pearsanta an éagaigh sa cháil sin tagairtí do na hionadaithe pearsanta sin ina gcáil go bhfuil acu na feidhmeanna dá dtagraítear i bhfo-alt (2) (a) maidir leis an gcuid sin den eastát.
Leasanna teoranta in iarmhar.
[1938, a. 10.]
451.—(1) Beidh éifeacht ag na forálacha seo a leanas den alt seo maidir le duine ag a mbeidh, i gcaitheamh na tréimhse dar tosach dáta báis duine éagtha agus dar críoch dáta críochnaithe riaracháin eastáit an duine éagtha sin (dá ngairtear an tréimhse riaracháin sa Chuid seo) nó i gcaitheamh coda den tréimhse sin, leas teoranta in iarmhar an eastáit sin nó i gcuid de.
(2) I gcás aon suim a íoc i rith na tréimhse riaracháin maidir leis an leas teoranta sin measfar, chun críocha uile an Achta seo, go ndearnadh, faoi réir fhorálacha fho-alt (3), an tsuim sin a íoc leis an duine sin mar ioncam don bhliain mheasúnachta a íocadh an tsuim sin, nó, i gcás suim a íoc maidir le leas a bhfuil deireadh leis, don bhliain mheasúnachta deiridh a bhí sé ar marthain.
(3) Ar bheith críochnaithe do riarachán an eastáit—
(a) measfar méid comhiomlán na suimeanna go léir a íocadh roimh chríochnú, nó is iníoctha ar chríochnú, an riaracháin maidir leis an leas teoranta sin a bheith faibhrithe chun bheith dlite don duine sin ó lá go lá i gcaitheamh na tréimhse riaracháin nó na coda de a raibh an leas sin aige ar a feadh (de réir mar a bheidh) agus gur íocadh leis é de réir mar a d'fhaibhrigh sé chun bheith dlite;
(b) measfar chun críocha uile an Achta seo gur íocadh leis an duine sin mar ioncam don bhliain sin an méid a mheastar a íocadh leis de bhua mhír (a) aon bhliain mheasúnachta áirithe; agus
(c) i gcás an méid a mheastar a íocadh leis an duine sin mar ioncam d'aon bhliain áirithe de bhua an fho-ailt seo a bheith níos lú nó níos mó ná an méid a mheastar a íocadh leis mar ioncam don bhliain sin de bhua fho-alt (2), déanfar cibé coigeartuithe a fhoráiltear ina dhiaidh seo sa Chuid seo.
(4) Aon mhéid a mheasfar a íocadh leis an duine sin mar ioncam d'aon bhliain áirithe de bhua an ailt seo—
(a) measfar i gcás eastáit Éireannaigh gur ioncam é arb é a mhéid méid a bheadh, tar éis cáin ioncaim a asbhaint de réir an ráta chaighdeánaigh cánach don bhliain sin, comhionann leis an méid a mheasfar a íocadh amhlaidh, agus gurb ioncam é a thug cáin ioncaim de réir an ráta chaighdeánaigh cánach;
(b) i gcás eastáit choigríche, measfar gurb ioncam é arb é a mhéid méid a measadh a íocadh amhlaidh, agus beidh sé inmhuirir i leith cánach ioncaim faoi Chás III de Sceideal D ionann agus dá mba ioncam é ó urrúis in áit lasmuigh den Stát.
(5) I gcás inar muirearaíodh duine i leith cánach ioncaim in aghaidh aon bhliana áirithe de bhua an ailt seo i leith méid a meastar a íocadh leis mar ioncam maidir le leas in eastát coigríche agus gur thug aon chuid d'ioncam comhiomlán an eastáit sin don bhliain sin cáin ioncaim Éireannach trí asbhaint nó ar shlí eile, déanfar an t-ioncam ar maidir leis a muirearaíodh é amhlaidh i leith cánach a laghdú, ar na fíorais a chruthú chun sástacht na gCoimisinéirí Speisialta, de mhéid a mbeidh idir í agus an t-ioncam an chomhréir chéanna a bheidh idir an méid den ioncam sin ar ar íocadh cáin ioncaim Éireannach agus méid an ioncaim chomhiomláin sin:
Ar choinníoll, i gcás ina mbeidh faoiseamh tugtha amhlaidh, go measfar, chun críocha forchánach, go n-ionadaíonn an oiread sin den mhéid ar maidir leis a muirearaíodh é i leith cánach ioncaim agus a fhreagrann don chomhréir sin an méid sin ioncaim sin ba chomhionann, tar éis cáin ioncaim a asbhaint de réir an ráta chaighdeánaigh cánach, leis an oiread den méid a muirearaíodh.
Leasanna iomlána in iarmhar.
[1938, a. 11.]
452.—(1) Beidh éifeacht ag na forálacha seo a leanas den alt seo maidir le duine ag a mbeidh, i gcaitheamh na tréimhse riaracháin nó i gcaitheamh coda don tréimhse sin, leas iomlán in iarmhar eastáit duine éagtha nó i gcuid de.
(2) Déanfar amach de réir alt 453 méid ioncaim iarmharaigh an eastáit do gach bliain iomlán measúnachta, agus do gach cuid bhearnaithe de bhliain mheasúnachta—
(a) a raibh an tréimhse riaracháin ar rith ar a feadh, agus
(b) a raibh an leas sin ag an duine sin ar a feadh,
agus maidir leis an méid a dhéanfar amach amhlaidh d'aon bhliain nó cuid de bhliain nó, i gcás duine ag an mbeidh leas iomlán i gcuid d'iarmhar, maidir le cuid chomhréireach den mhéid sin, tugtar “ioncam iarmharach” leis an duine sin don bhliain mheasúnachta sin air sa Chuid seo.
(3) Nuair a bheifear tar éis aon suim nó suimeanna a íoc i rith na tréimhse riaracháin maidir leis an leas iomlán sin, measfar chun críocha uile an Achta seo go ndearnadh, faoi réir forálacha fho-alt (4), méid na suime sin nó méid comhiomlán na suimeanna sin a íoc leis an duine sin mar ioncam go feadh an mhéid, agus don bhliain nó do na blianta measúnachta, a n-áireofaí, chun na gcríocha sin, go bhfuair sé ioncam dá mba rud é go raibh ceart aige, gach bliain mheasúnachta—
(a) i gcás eastáit Éireannaigh, a ioncam iarmharach a fháil don bhliain sin lúide cáin ioncaim don bhliain sin, de réir an ráta chaighdeánaigh cánach, nó
(b) i gcás eastáit choigríche, a ioncam iarmharach a fháil don bhliain sin,
agus go raibh an tsuim sin nó comhiomlán na suimeanna sin ar fáil le cur chun feidhme go príomha i leith nó faoi chomhair sásamh na gceart sin de réir mar a d'fhaibhrigh siad agus gur cuireadh chun feidhme amhlaidh iad.
I gcás eastáit Éireannaigh, aon mhéid a mheastar a íocadh leis an duine sin mar ioncam d'aon bhliain áirithe de bhua an fho-ailt seo measfar gurb ioncam é den mhéid sin ba chomhionann, tar éis cáin ioncaim a asbhaint de réir an ráta chaighdeánaigh cánach don bhliain sin, leis an méid a meastar a íocadh amhlaidh, agus gurb ioncam é a thug cáin ioncaim de réir an ráta chaighdeánaigh cánach.
(4) Ar riarachán an eastáit a bheith críochnaithe—
(a) measfar chun críocha uile an Achta seo go ndearnadh ioncam iarmharach an duine sin d'aon bhliain mheasúnachta a íoc leis mar ioncam don bhliain sin, agus i gcás eastáit Éireannaigh measfar gur thug sé cáin ioncaim faoi threoir an ráta chaighdeánaigh cánach; agus
(b) déanfar cibé coigeartuithe a fhoráiltear ina dhiaidh seo sa Chuid seo i gcás inar lú nó inar mó an méid a mheastar a íocadh leis an duine sin mar ioncam d'aon bhliain de bhua an ailt seo ná an méid a mheastar a íocadh leis mar ioncam don bhliain sin de bhua fho-alt (3).
(5) I gcás eastáit choigríche, méid ar bith a mheasfar a íocadh leis an duine sin mar ioncam d'aon bhliain de bhua an ailt seo measfar gur ioncam den mhéid sin é, agus beidh sé inmhuirir i leith cánach ioncaim faoi Chás III de Sceideal D ionann agus dá mba é a bhí ann ioncam ó urrúis in áit lasmuigh den Stát.
(6) I gcás inar muirearaíodh duine i leith cánach ioncaim de bhua an ailt seo sna himthosca a luaitear in alt 451 (5) beidh éifeacht ag forálacha alt 451 (5) mar atá éifeacht acu i gcás inar muirearaíodh duine i leith cánach ioncaim de bhua an ailt sin sna himthosca sin.
Forálacha forlíontacha maidir le leasanna iomlána in iarmhar.
[1938, a. 12.]
453.—(1) Déanfar amach méid ioncaim iarmharaigh eastáit d'aon bhliain mheasúnachta trí na méideanna seo a leanas a bhaint as ioncam comhiomlán an eastáit don bhliain sin, eadhon—
(a) méid aon úis bhliantúil, blianachta, nó íocaíochta bliantúla eile don bhliain sin is muirear ar an iarmhar agus méid aon íocaíochta a rinneadh an bhliain sin maidir le haon chostais a thabhaigh na hionadaithe pearsanta sa cháil sin dóibh ag bainistí sócmhainní an eastáit ar costais iad ab inmhuirir go cuí ar ioncam, d'éagmais aon fhorála shainráitigh in uacht, ach gan áireamh a dhéanamh ar aon ús, blianacht nó íocaíocht den sórt sin a lamháladh nó is inlamháilte le linn ioncam comhiomlán an eastáit a bheith á ríomh; agus
(b) méid aon choda d'ioncam comhiomlán an eastáit don bhliain sin a mbeidh duine, ar aontú nó dá éis sin, tar éis teacht chun bheith ina theideal de bhua diúscartha sonraí i leith leasa dílsithe i gcaitheamh na tréimhse riaracháin nó i leith leasa dílsithe nó leasa theagmhasaigh ar an riarachán a bheith críochnaithe.
(2) Más dealraitheach, ar bheith críochnaithe do riarachán eastáit a raibh leas iomlán ag duine ina iarmhar nó i gcuid dá iarmhar ar bheith críochnaithe don riarachán, nach bhfuil comhiomlán na sochar a fuarthas i leith an leasa sin chomh mór leis an gcomhiomlán a bhí, in aghaidh na mblianta go léir le chéile, in ioncam iarmharach an duine ag a raibh an leas sin, déanfar a ioncam iarmharach in aghaidh gach bliana faoi leith a laghdú chun críche alt 452 méid a mbeidh idir é agus an t-ioncam iarmharach an chomhréir chéanna a bheidh idir an t-easnamh agus an comhiomlán a bhí, in aghaidh na mblianta go léir le chéile, ina ioncam iarmharach.
San fho-alt seo ciallaíonn “na sochair a fuarthas”, maidir le leas iarmharach, na méideanna seo a leanas i leith na suimeanna go léir a íocadh roimh chríochnú, nó ab iníoctha ar chríochnú, an riaracháin i leith an leasa sin, is é sin le rá—
(a) maidir le suim a íocadh roimh chríochnú an riaracháin, i gcás eastáit Éireannaigh méid a bheadh, tar éis cáin ioncaim a asbhaint de réir an ráta chaighdeánaigh cánach don bhliain mheasúnachta a íocadh an tsuim sin, ar cóimhéid leis an tsuim sin nó, i gcás eastáit choigríche, le méid na suime sin, agus
(b) maidir le suim ab iníoctha ar chríochnú an riaracháin, i gcás eastáit Éireannaigh méid a bheadh, tar éis cáin ioncaim a asbhaint de réir an ráta chaighdeánaigh cánach don bhliain mheasúnachta a críochnaíodh an riarachán, ar cóimhéid leis an tsuim sin nó, i gcás eastáit choigríche, le méid na suime sin.
(3) Nuair a bheifear ag cur fo-alt (2) chun feidhme maidir le hiarmhar nó cuid d'iarmhar ina raibh leas iomlán tráth ar bith i gcaitheamh na tréimhse riaracháin ag duine seachas an duine ag a raibh leas iomlán ar an riarachán a chríochnú, déanfar na comhiomláin a luaitear ansin a ríomh maidir leis na leasanna sin i dteannta a chéile, agus beidh ioncam iarmharach an duine sin faoi réir a laghdaithe freisin faoi sin.
Forálacha speisialta maidir le leasanna áirithe in iarmhar.
[1938, a. 13.]
454.—(1) I gcás ina bhfuil ag ionadaithe pearsanta duine éagtha sa cháil sin ceart maidir le heastát duine éagtha eile de shórt go mbeadh acu, dá ndílseofaí an ceart dóibh le haghaidh sochair dóibh féin, leas iomlán nó leas teoranta in iarmhar an eastáit sin nó i gcuid de, measfar go bhfuil an leas sin acu d'ainneoin nach bhfuil an ceart sin dílsithe dóibh chun sochar dóibh féin, agus aon mhéid a mheastar a bheith íoctha leo mar ioncam de bhua na Coda seo áireofar é mar chuid d'ioncam comhiomlán eastáit an duine arb ionadaithe pearsanta dó iad.
(2) I gcás leasanna iomlána in iarmhar, nó i gcuid d'iarmhar, eastáit duine éagtha a bheith, go comhleanúnach ag daoine éagsúla i gcaitheamh na tréimhse riaracháin, déanfar, chun críocha na Coda seo, suimeanna a íocadh i rith na tréimhse sin i leith an iarmhair nó na coda sin de, de réir mar a bheidh, a áireamh mar shuimeanna a íocadh i leith leasa an duine ag a raibh leas iomlán ann i gcéaduair suas go dtí—
(a) i gcás eastáit Éireannaigh, comhiomlán na mblianta uile d'ioncam iarmharach an duine sin lúide cáin ioncaim de réir an ráta chaighdeánaigh cánach, nó
(b) i gcás eastáit choigríche, comhiomlán na mblianta uile d'ioncam iarmharach an duine sin,
agus, maidir le haon iarmhéid suas go méid choimhréireach, i leith leasa an chéad duine eile a raibh leas iomlán aige ann, agus mar sin de.
(3) Más rud é ar rogha a dhéanamh go mbeadh aon chuid den ioncam ó iarmhar eastáit duine éagtha d'aon tréimhse (arb í an tréimhse riaracháin í nó cuid di) iníoctha go cuí, dá mba rud é go raibh an t-iarmhar faighte amach i dtosach na tréimhse sin, le haon duine áirithe nó le duine eile ina cheart, chun sochair dó, go díreach ag na hionadaithe pearsanta nó go neamhdhíreach trí iontaobhaí nó duine eile, measfar chun críocha uile an Achta seo go ndearnadh méid aon suime a íocadh de bhun rogha a dhéanamh i bhfabhar an duine sin a íoc leis an duine sin mar ioncam don bhliain mheasúnachta a íocadh é, agus beidh éifeacht ag forálacha alt 451 (4) (5) maidir le méid a mheastar a íocadh mar ioncam de bhua an fho-ailt seo.
Coigeartuithe agus eolas a thabhairt.
[1938, a. 14;
1963, Sc. 6, Cuid III.]
455.—(1) Más rud é, ar riarachán eastáit a bheith críochnaithe, go measfar de bhua na Coda seo gur íocadh méid le duine ar bith mar ioncam d'aon bhliain mheasúnachta agus—
(a) gur mó an méid sin ná an méid a measadh roimhe sin a íocadh leis mar ioncam don bhliain sin de bhua na Coda seo, nó
(b) nár measadh roimhe sin amhlaidh gur íocadh aon mhéid leis mar ioncam don bhliain sin,
féadfar measúnacht nó measúnacht bhreise a dhéanamh air don bhliain sin agus cáin a mhuirearú dá réir sin nó, ar éileamh a dhéanamh chuige sin, déanfar aon fhaoiseamh nó faoiseamh breise a mbeidh teideal aige chuige a lamháil dá réir sin.
(2) Más rud é, ar riarachán eastáit a bheith críochnaithe, go measfar de bhua na Coda seo gur íocadh aon mhéid le duine ar bith mar ioncam d'aon bhliain mheasúnachta, agus gur lú an méid sin ná an méid a measadh roimhe sin amhlaidh a íocadh leis, ansin—
(a) má bhíonn measúnacht déanta cheana féin air don bhliain sin, déanfar cibé coigeartuithe sa mheasúnacht sin is gá d'fhonn éifeacht a thabhairt do na forálacha den Chuid seo a ghlacann éifeacht ar an riarachán a bheith críochnaithe, agus aisíocfar aon cháin a ró-íocadh, agus
(b) más rud é—
(i) gur lamháladh aon fhaoiseamh dó faoi threoir an mhéid a measadh roimhe sin mar a dúradh a íocadh leis mar ioncam don bhliain sin, agus
(ii) gur mó méid an fhaoisimh sin ná méid an fhaoisimh a d'fhéadfaí a thabhairt faoi threoir an mhéid a mheasfar, ar an riarachán a bheith críochnaithe, a íocadh leis mar ioncam don bhliain sin,
féadfar an faoiseamh a tugadh d'iomarca amhlaidh, mura slánófar é ar shlí eile, a mhuirearú faoi Chás IV de Sceideal D agus a ghnóthú ón duine sin dá réir sin.
(3) An t-am ar laistigh di a fhéadfar measúnacht nó measúnacht bhreise a dhéanamh chun críocha na Coda seo, nó a fhéadfar measúnacht a choigeartú chun na gcríocha sin, nó éileamh ar fhaoiseamh a dhéanamh de bhua na Coda seo ní rachaidh sé in éag, d'ainneoin aon ní atá san Acht seo, roimh dheireadh an tríú bliain i ndiaidh na bliana measúnachta a críochnaíodh riarachán an eastáit a bheidh i gceist.
(4) Féadfaidh na Coimisinéirí Ioncaim le fógra i scríbhinn a cheangal ar dhuine ar bith atá nó a bhí ina ionadaí pearsanta do dhuine éagtha, nó ag a bhfuil nó ag a raibh leas iomlán nó leas teoranta in iarmhar eastáit duine éagtha nó i gcuid de cibé sonraí is dóigh leo is gá chun críocha na Coda seo a thabhairt dóibh (laistigh de cibé am a ordóidh siad, nach giorra ná ocht lá is fiche).
CUID XXX
Díbhinní Éireannacha, Etc.
Caibidil I
Forálacha Ginearálta maidir le Díbhinní
Cáin a bhaint as díbhinní.
[1918, Gin. r. 20.]
456.—Déanfar na brabúis nó na gnóchain a bheidh le muirearú ar aon chomhlacht daoine a ríomh de réir forálacha an Achta seo ar mhéid iomlán an chéanna sula ndéanfar aon díbhinn den chéanna maidir le haon scair, ceart nó teideal chuige sin, agus beidh an comhlacht daoine a íocfaidh an díbhinn sin i dteideal an cháin is iomchuí di a asbhaint.
Méid na díbhinne as a mbeidh asbhaint le déanamh.
[1940, a. 5.]
457.—(1) Forléireofar forálacha alt 456, maidir le haon díbhinn a d'íoc aon chomhlacht daoine, mar ní a údaraíonn go ndéanfaí cáin a bhaint as an méid iomlán a íocadh as brabúis agus gnóchain an chomhlachta sin—
(a) a muirearaíodh i leith cánach, nó
(b) a bheadh, faoi fhorálacha an Achta seo, le cur san áireamh le linn ríomh a bheith á dhéanamh ar dhliteanas an chomhlachta sin a bheith inmheasúnaithe i leith cánach d'aon bhliain áirithe má cheangail na forálacha sin an ríomh a dhéanamh faoi threoir brabús agus gnóchan na bliana sin agus ní faoi threoir brabús agus gnóchan aon bhliana nó tréimhse eile.
(2) Díbhinn ar bith a d'íoc aon chomhlacht daoine a n-údaraítear le halt 456 arna leasú leis na forálacha atá i bhfo-alt (1) cáin a bhaint aisti measfar, chun críocha uile an Achta seo, gur ioncam í de cibé méid ba chomhionann, tar éis cáin a bhaint aisti mar a údaraítear amhlaidh—
(a) i gcás inar asbhaineadh cáin as an díbhinn sin, leis an nglanmhéid a fuarthas, agus
(b) i ngach cás eile, leis an méid a fuarthas.
(3) Beidh éifeacht ag alt 458 maidir le díbhinní ach aird chuí a thabhairt ar na forálacha atá i bhfo-alt (2).
Caibidil II
Míniú ar Cháin Ioncaim a Asbhaineadh a chur ag gabháil le Barántais Díbhinne agus Úis
Ráiteas a chur ag gabháil le barántais.
[1925, a. 13.]
1963 Uimh. 33.
458.—(1) Gach barántas, seic nó ordú eile a sheolfar nó a sheachadfar d'fhonn aon ús nó díbhinn a íoc a d'imdháil cuideachta atá i dteideal cáin ioncaim a bhaint as an ús nó as an díbhinn sin beidh ag gabháil leis nó beidh ina theannta ráiteas i scríbhinn ina dtaispeánfar—
(a) an méid comhlán a bheidh, tar éis na cánach ioncaim is iomchuí dó a asbhaint, ar cóimhréir leis an nglanmhéid a íocadh iarbhír, agus
(b) ráta agus méid na cánach ioncaim is iomchuí don mhéid comhlán sin, agus
(c) an glanmhéid a íocadh iarbhír.
(2) Má mhainníonn cuideachta aon cheann d'fhorálacha an ailt seo a chomhlíonadh tabhóidh an chuideachta pionós £10 maidir le gach cion ach ní bheidh thar £100 i méid comhiomlán na bpionós a fhorchuirfear faoin alt seo ar aon chuideachta i leith cionta a bhaineann le haon íocaíocht nó imdháil áirithe amháin úis nó díbhinní.
(3) San alt seo ciallaíonn an focal “cuideachta” cuideachta de réir bhrí Acht na gCuideachtaí, 1963, agus cuideachta a bunaíodh le litreacha paitinne nó le haon reacht nó de bhun aon reachta.
CUID XXXI
Díbhinní Coigríche, etc.
Mínithe
[1918, Sc. D, r. Ilgh. 7;
1938, a. 5 (7);
1965, a. 7 (1) (2).]
459.—(1) Sa Chuid seo, ciallaíonn “díbhinní lena mbaineann an Chuid seo” aon ús, díbhinní, nó íocaíochtaí bliantúla eile is iníoctha as, nó is iníoctha maidir le, stoic, cistí, scaireanna, nó urrúis aon chomhlacht daoine nach gcónaíonn sa Stát agus forléireofar tagairtí do dhíbhinní dá réir sin:
Ar choinníoll nach mbeidh feidhm ag an bhfo-alt seo maidir le haon íocaíocht lena mbaineann alt 433 nó 434.
(2) Sa Chuid seo folaíonn “baincéir” duine a ghníomhaíonn mar bhaincéir agus folaíonn tagairtí do chúpóin maidir le haon díbhinní barántais le haghaidh na ndíbhinní sin nó billí malairte a airbheartaíonn a bheith tarraingthe nó déanta mar íoc ar na díbhinní sin.
Díbhinní a cuireadh faoi iontaobh le híoc sa Stát.
[1918, Sc. D, r. Ilgh. 7.]
460.—I gcás ina ndéanfar díbhinní lena mbaineann an Chuid seo a chur ar iontaobh aon duine sa Stát le híoc le haon daoine sa Stát—
(a) déanfaidh na Coimisinéirí Speisialta na díbhinní a mheasúnú agus a mhuirearú i leith cánach faoi Sceideal D; agus
(b) beidh feidhm ag forálacha Codanna IV, V agus VI de Sceideal I maidir leis an gcáin a bheidh le measúnú agus le muirearú faoin alt seo.
Díbhinní a íocadh lasmuigh den Stát agus an toradh ó chúpóin díbhinní dhíol.
[1938, a. 5 (2) (3) (4) (6).]
461.—Más rud é—
(a) go bhfaighidh baincéir nó duine éigin eile sa Stát, trí chúpóin a fuarthas ó dhuine eile nó a fuarthas ar shlí eile thar a cheann, íocaíocht aon díbhinní lena mbaineann an Chuid seo in áit seachas sa Stát; nó
(b) go ndíolfaidh baincéir sa Stát nó go réadóidh sé ar shlí eile cúpóin le haghaidh aon díbhinní lena mbaineann an Chuid seo agus go n-íocfaidh sé anonn toradh an réadaithe sin nó go dtabharfaidh sé an toradh sin anonn chun cuntais aon duine áirithe; nó
(c) go gceannóidh déileálaí cúpón sa Stát cúpóin le haghaidh aon díbhinní lena mbaineann an Chuid seo ar shlí seachas ó bhaincéir nó ó dhéileálaí cúpón eile,
sroichfidh an cháin faoi Sceideal D, sa chás a luaitear i mír (a), na díbhinní, sa chás a luaitear, an toradh ón réadú agus, sa chás a luaitear i mír (c), an praghas a íocadh ar an gceannach sin agus beidh éifeacht ag Codanna IV, V agus VI de Sceideal I maidir le measúnú, muirearú agus íoc na cánach.
Díbhinníneamhchónaitheoirí a dhíolmhadh.
[1918, Sc. C, r. Gin 2 (d);
1918, r. Ilgh. 7 (2);
1925, a. 12 (1) (2) (3);
1965, a. 4 (6).]
462.—(1) Ní bheidh aon cháin inmhuirir i leith díbhinní lena mbaineann an Chuid seo is iníoctha sa Stát má chruthaítear chun sástacht na gCoimisinéirí Ioncaim nach sa Stát a chónaíonn an duine ar leis na stoic, na cistí, na scaireanna nó na hurrúis agus atá i dteideal an ioncaim uathu ach, ach amháin mar a fhoráiltear leis an Acht seo, ní thabharfar aon liúntas ná ní dhéanfar aon aisíoc maidir leis an gcáin ar dhíbhinní lena mbaineann an Chuid seo agus is iníoctha sa Stát:
Ar choinníoll, i gcás inar díbhinní iad ó stoic, cistí, scaireanna, nó urrúis atá ar teachtadh faoi aon iontaobhas agus gurb é an duine is tairbhí i seilbh faoin iontaobhas an t-aon tairbhí amháin i seilbh agus go bhféadfaidh sé, tríd an iontaobhas a aisghairm nó trí aon chumhachtaí faoin iontaobhas a fheidhmiú, a iarraidh ar na hiontaobhaithe tráth ar bith na stoic, na cistí, na scaireanna nó na hurrúis a aistriú chuige go hiomlán saor ó aon iontaobhas, go measfar chun críocha an ailt seo, gurb eisean an duine ar leis na stoic, na cistí, na scaireanna nó na hurrúis.
(2) Féadfaidh na Coimisinéirí Ioncaim faoiseamh faoin alt seo a thabhairt ar mhodh liúntais nó aisíocaíochta, ar éileamh a dhéanamh chucu chuige sin.
(3) Duine ar bith arb éagóir leis cinneadh na gCoimisinéirí Ioncaim ar aon cheist maidir le cónaí a éireoidh faoin alt seo féadfaidh sé, trí fhógra i scríbhinn sa chéill sin a thabhairt do na Coimisinéirí Ioncaim laistigh de dhá mhí ón dáta a tugadh fógra faoin gcinneadh dó, a iarraidh go ndéanfadh na Coimisinéirí Speisialta a éileamh ar fhaoiseamh a éisteacht agus a chinneadh.
(4) I gcás ina ndéanfar iarratas faoi fho-alt (3), déanfaidh na Coimisinéirí Speisialta an t-éileamh a éisteacht agus a chinneadh ionann agus dá mba achomharc é a rinneadh chucu i gcoinne measúnachta agus beidh éifeacht dá réir sin, le haon mhodhnuithe is gá, ag forálacha uile an Achta seo maidir le hachomharc den sórt sin (lena n-áirítear na forálacha a bhaineann le hachomhairc a athéisteacht agus le cás a shonrú le haghaidh tuairim na hArd-Chúirte ar phonc dlí).
CUID XXXII
Iasachtaí Rialtais agus Iasachtaí Poiblí Eile
Us ar chairteacha coigiltis a dhíolmhú.
[1923, a. 3.]
463.—An t-ús carnaithe is iníoctha i leith aon chairte coigiltis a d'eisigh an tAire Airgeadais agus faoina dtagann an ceannaitheoir chun bheith i dteideal, de bhua suim shonraithe a íoc láithreach, suim níos mó a fháil tar éis tréimhse sonraithe arb é a bheidh inti an tsuim sin a íocadh i gcéaduair agus an t-ús a bheidh carnaithe ar an tsuim sin, ní bheidh sé faoi dhliteanas i leith cánach an fad is nach rachaidh méid na gcairteacha sin a bheidh ar teachtadh ag an duine is sealbhóir de thuras na huaire ar an gcairt thar an méid a mbeidh údarás ag an duine sin de thuras na huaire iad a theachtadh faoi rialacháin a rinne an tAire Airgeadais.
Urrúis a eisiúint fara le díolúine ó cháin.
[1923, a. 21.]
464.—Aon urrús a bhfuil cumhacht ag an Aire Airgeadais é a éisiúint d'fhonn aon airgead nó iasacht a chruinniú, féadfar é a eisiúint fara le coinníoll nach mbeidh caipiteal an urrúis sin ná an t-ús ar an urrús sin faoi dhliteanas i leith cánach an fad a shuífear sa tslí a fhorordóidh an tAire Airgeadais go bhfuil an t-urrús sin ar úinéireacht tairbhiúil ag duine nó daoine nach bhfuil gnáthchónaí orthu sa Stát, agus beidh gach urrús a eiseofar (roimh dháta an Achta seo a rith nó dá éis sin) fara le coinníoll den sórt sin díolmhaithe ó cháin amhlaidh.
Urrúis neamhúsmhara a dhíolmhadh.
[1965, Uimh. 4, a. 4 (2).]
465.—Beidh an bhreis a bheidh ag an méid a gheofar nuair a fhuasclófar aonad d'urrúis neamhúsmhara a d'eisigh an tAire Airgeadais faoi alt 4 den Acht Príomh-Chiste, 1965, ar an méid a íocadh ar an aonad ar é a eisiúint, ach amháin i gcás ina mbeidh an bhreis le cur sa chuntas agus brabúis trádála á ríomh chun críocha cánachais, díolmhaithe ó cháin ioncaim (lena n-áirítear forcháin).
Us a íoc ar urrúis Rialtais gan cáin a asbhaint.
[1924, a. 2;
1965, a. 8.]
466.—(1) Aon urrúis atá eisithe cheana féin, nó a eiseofar ina dhiaidh seo faoi údarás an Aire Airgeadais, féadfaidh sé a ordú go measfar gur eisíodh iad, agus go n-eiseofar iad faoi réir an choinníll go n-íocfar an t-ús ar an gcéanna gan cáin a asbhaint.
(2) Íocfar gan cáin a asbhaint an t-ús ar na hurrúis go léir a eisíodh, nó a meastar a eisíodh, faoi réir an choinníll a dúradh roimhe seo, ach beidh an t-ús sin go léir inmhuirir faoi Chás III de Sceideal D agus, i gcás ina n-infheisteofar in aon urrúis den sórt sin aon chistí a bheidh faoi rialú aon chúirte nó roinne poiblí, is é an duine ar ina ainm a bheidh na hurrúis infheistithe an duine is inmhuirir amhlaidh i leith an úis air sin.
(3) I gcás ina n-íocfar ús ar aon urrús faoin alt seo gan cáin a asbhaint, déanfaidh gach duine a íocfaidh an t-ús sin, agus gach duine a ghlacfaidh an t-ús sin thar ceann sealbhóra chláraithe nó sealbhóra inscríofa an urrúis, agus déanfaidh freisin gach duine a ghníomhaigh mar idirmheánaí i gceannach an urrúis, an t-eolas seo a leanas a thabhairt, ar na Coimisinéirí Ioncaim dá iarraidh air—
(a) ainm agus seoladh an duine ar leis a íocadh an t-ús sin, nó ar thar a cheann a glacadh an t-ús sin, agus méid an úis a íocadh nó a glacadh amhlaidh, nó (de réir mar is gá sa chás),
(b) an duine ar thar a cheann a ceannaíodh an t-urrús sin agus méid an urrúis sin.
Urrúis Aer Lingus Teo, Aer Rianta Teo agus Aerlínte Éireann Teo.
[1964, a. 12.]
467.—(1) Aon bhintiúir, stoc bintiúir nó cineálacha eile urrúis a d'eisigh cuideachta lena mbaineann an t-alt seo tar éis an 2ú lá d'Iúil, 1964, a measfar gurb urrúis iad a eisíodh faoi údarás an Aire Airgeadais de réir bhrí alt 466 agus beidh feidhm ag an alt sin dá réir sin.
(2) D'ainneoin aon ní atá san Acht seo, nuair a bheidh méid brabús nó gnóchan cuideacha lena mbaineann an t-alt seo á ríomh chun críocha measúnachta faoi Chás I de Sceideal D in aghaidh aon tréimhse dá mbeidh cuntais déanta amach, lamhálfar mar asbhaint méid an úis ar bhintiúir, stoc bintiúir nó foirmeacha eile urrúis a d'íoc an chuideachta gan cáin a asbhaint in aghaidh na tréimhse sin, ar ordú ón Aire Airgeadais faoi alt 466, arna chur chun feidhme leis an alt seo.
(3) Is iad na cuideachtaí lena mbaineann an t-alt seo Aer Lingus Teoranta, Aer Rianta Teoranta, agus Aerlínte Éireann Teoranta.
Urrúis Chorparáid an Chairde Thalmhaíochta, Teoranta.
[1929, a. 2, 37;
1962, a. 2 (1).]
468.—(1) Aon bhintiúir, stoc bintiúir nó foirmeacha eile urrúis a d'eisigh nó a eiseoidh Corparáid an Chairde Thalmhaíochta, Teoranta, measfar gurb urrúis iad a eisíodh faoi údarás an Aire Airgeadais de réir bhrí alt 466 agus beidh feidhm ag an alt sin dá réir sin.
(2) D'ainneoin aon ní atá in alt 61 (l), 433, 434 nó 456, nuair a bheidh méid brabús nó gnóchan Chorparáid an Cháirde Thalmhaíochta, Teoranta, á ríomh chun críocha measúnachta faoi Chás I de Sceideal D in aghaidh aon tréimhse dá mbeidh cuntais déanta suas, lamhálfar mar asbhaint méid an úis ar bhintiúir, stoc bintiúir, deimhnithe muirir agus urrúis eile a íocadh gan cáin a asbhaint in aghaidh na tréimhse sin, ar ordú ón Aire Airgeadais faoi alt 466, arna chur chun feidhme leis an alt seo.
(3) Ní bheidh aon bhintiúir, stoc bintiúir ná deimhnithe muirir a d'eisigh Corporáid an Chairde Thalmhaíochta, Teoranta, faoi dhliteanas i leith cánach an fad a shuífear sa tslí a fhorordóidh an tAire Airgeadais go bhfuil siad ar úinéireacht tairbhiúil ag daoine nach bhfuil sainchónaí ná gnáthchónaí orthu sa Stát.
Comhshó faoin Acht um Iasachta Rialtais (Comhshó), 1951.
[1951, a. 6.]
469.—(1) San alt seo—
ciallaíonn “an tAcht” an tAcht um Iasachta Rialtais (Comhshó), 1951;
tá leis na habairtí “iasacht Rialtais”, “iasacht nua”, “an dáta
fuascailte” agus “stocshealbhóir” na bríonna atá leo faoi seach san Acht.
(2) Má dhéantar sealbhán stoic, nó aon chuid de shealbhán stoic, in iasacht Rialtais, a chomhshó faoin Acht agus gur duine an stocshealbhóir duine a sheolann gnó arb é atá ann, go hiomlán nó go páirteach, déileáil in urrúis, ansin, má thugann an stocshealbhóir don chigire, tráth nach déanaí ná deireadh na bliana measúnachta díreach i ndiaidh na bliana measúnachta ina dtitfidh an dáta fuascailte, fógra i scríbhinn gur mian leis go ndéileálfaí leis amhlaidh, déileálfar leis, chun críocha an Achta seo, amhail is gur athraigh sé a infheistíocht ar an dáta fuascailte ach, mura dtabharfaidh sé aon fhógra den sórt sin, déileálfar leis chun na gcríocha sin, an uair sin agus ina dhiaidh sin, ionann is dá mba nár athraigh sé a infheistíocht, agus sa chás sin déanfar an toradh ó aon réadú ina dhiaidh sin ar an iomlán, nó ar aon chuid, den sealbhán den iasacht nua (agus measfar, chun críocha na forála seo, go bhfolaíonn an sealbhán sin aon stoc a eisíodh mar bhónas i leith an chomhshó), mar aon le haon chomaoin bhreise, nó leis an gcuid iomchuí d'aon chomaoin bhreise, a fuair sé i ndáil leis an gcomhshó, a áireamh mar an toradh ó iomlán an tsealbháin bhunaidh nó an chuid iomchuí de a réadú.
Urrúis de chuid údaráis áitiúla Éireannacha a eisíodh lasmuigh den Stát.
[1916, a. 63;
1928, a. 32.]
470.—Aon urrúis a d'eisigh údarás áitiúil sa Stát (cibé acu roimh nó tar éis tosach feidhme an Achta seo) d'fhonn aon airgead a chruinniú a údaraítear dóibh a fháil ar iasacht, ní bheidh siad faoi dhliteanas i leith cánach, más faoi údarás an Aire Airgeadais a eisíodh iad, ach amháin i gcás ina mbeidh siad ar teachtadh ag daoine a bhfuil sainchónaí orthu sa Stát nó a bhfuil gnáthchónaí orthu sa Stát.
Folaíonn “údarás áitiúil” san alt seo aon chomhlacht poiblí atá aitheanta mar údarás áitiúil chun críocha an ailt seo ag an Aire Rialtais Áitiúil.
Urrúis de chuid Bhord Soláthair an Leictreachais agus Chóras Iompair Éireann.
[1954, a. 12.]
471.—(1) Aon stoc nó aon chineálacha eile urrúis a d'eisigh Bord Soláthair an Leictreachais nó Córas Iompair Éireann tar éis an 13ú lá d'Iúil, 1954, measfar gur urrúis iad a eisíodh faoi údarás an Aire Airgeadais de réir bhrí alt 466, agus beidh feidhm ag an alt sin dá réir sin.
(2) D'ainneoin aon ní in alt 61 (b), 433, 434 nó 456, nuair a bheifear, chun críocha measúnachta faoi Sceideal D, ag ríomh méid brabús nó gnóchan Bhord Soláthair an Leictreachais nó Chóras Iompair Éireann, de réir mar a bheidh, d'aon tréimhse dá mbeidh cuntais déanta suas, lamhálfar mar asbhaint méid an úis ar stoc nó saghsanna eile urrúis a d'íoc Bord Soláthair an Leictreachais nó Córas Iompair Éireann, cibé acu é, gan cáin a asbhaint in aghaidh na tréimhse sin, ar ordú ón Aire Airgeadais faoi alt 466, arna chur chun feidhme leis an alt seo.
Stoc údarás áitiúil.
[1955, a. 5.]
472.—(1) Measfar i dtaobh aon stoic faoi alt 87 den Acht Rialtais Áitiúil, 1946 (Uimh. 24 de 1946), a eisíodh tar éis an 13ú lá d'Iúil, 1954, gur urrúis a eisíodh faoi údarás an Aire Airgeadais de réir bhrí alt 466 an stoc sin, agus beidh feidhm dá réir sin ag an alt sin.
(2) (a) Ní bheidh feidhm ag ailt 106, 433 agus 434 i gcás ús (dá ngairtear an t-ús sin san fho-alt seo) a ndéanfar, ar ordú ón Aire Airgeadais faoi alt 466, arna chur chun feidhme leis an alt seo, é a íoc gan cáin a asbhaint.
(b) I gcás ina mbeidh feidhm ag mír (a) maidir le húdarás áitiúil, ní bheidh an cháin iomlán is iníoctha ag an údarás áitiúil, trí asbhaint nó eile, in aghaidh aon bhliana measúnachta níos mó ná suim a dhéanfar amach tríd an gcáin iomlán a áireamh ar dtús ab iníoctha, mura mbeadh an t-alt seo, ag an údarás áitiúil, trí asbhaint nó eile, in aghaidh na bliana sin agus ansin suim a bhaint as sin ar cóimhéid leis an gcáin ar an méid den ús sin a d'íoc an t-údarás áitiúil in aghaidh na bliana sin.
Urrúis de chuid Bhord na Móna.
[1957, a. 6.]
473.—(1) Aon stoc nó cineálacha eile urrúis a d'eisigh Bord na Móna tar éis an 18ú lá d'Iúil, 1957, measfar gur urrúis iad a eisíodh faoi údarás an Aire Airgeadais de réir bhrí alt 466 agus beidh feidhm dá réir sin ag an alt sin.
(2) D'ainneoin aon ní atá san Acht seo, beidh Bord na Móna i dteideal go ndéanfar an méid cánach ioncaim a dhlífeadh sé sa deireadh, mura mbeadh an t-alt seo, a thabhairt in aghaidh aon bhliana measúnachta a laghdú de shuim is ionann agus cáin ioncaim ar mhéid an úis ar stoc nó ar chineálacha eile urrús a dhéanfaidh Bord na Móna, ar ordú ón Aire Airgeadais faoi alt 466, mar a chuirtear chun feidhme é leis an alt seo, a íoc gan asbhaint chánach an bhliain mheasúnachta sin.
Urrúis áirithe a bheith díolmhaithe ó cháin.
[1956, a. 34;
1957, a. 27;
1964, a. 32.]
474.—(1) Baineann an t-alt seo le haon stoc nó urrús eile ar arb iníoctha ús gan cáin ioncaim a asbhaint de bhua ordaithe ón Aire Airgeadais de bhun alt 467, 471, 472 nó 473.
(2) Féadfar aon stoc nó urrús eile lena mbaineann an t-alt seo a eisiúint maille le ceachtar coinníoll nó an dá choinníoll acu seo a leanas:
(a) nach mbeidh caipiteal ná ús an stoic nó an urrúis eile faoi dhliteanas i leith cánach an fad a shuífear sa tslí a ordóidh an tAire Airgeadais go bhfuil an stoc nó an t-urrús eile ar úinéireacht tairbhiúil ag daoine nach bhfuil sainchónaí ná gnáthchónaí orthu sa Stát,
(b) nach mbeidh ús an stoic nó an urrúis eile faoi dhliteanas i leith cánach an fad a shuífear sa tslí a ordóidh an tAire Airgeadais go bhfuil an stoc nó an t-urrús eile ar úinéireacht tairbhiúil ag daoine nach bhfuil gnáthchónaí orthu sa Stát cé go bhfuil sainchónaí orthu ann,
agus, i gcás gach stoic nó urrúis eile den sórt sin a eisíodh mar a dúradh, deonófar díolúine ó cháin dá réir sin.
Bannaí cistiúcháin a eisíodh maidir le hús ar fhiacha áirithe.
[1938, a. 7.]
475.—(1) Má eisítear aon bhannaí cistiúcháin chun creidiúnaí maidir le haon dliteanas chun ús a íoc ar fhiach lena mbaineann an t-alt seo, déileálfar chun críocha uile an Achta seo le heisiúint na mbannaí sin ionann agus dá mba é a bhí ann íocaíocht de mhéid an úis sin ar cóimhéid le luach na mbannaí sin tráth a n-eisithe, agus ní dhéileálfar chun críche ar bith de na críocha sin le fuascailt na mbannaí sin mar íoc ar an ús sin nó ar aon chuid de.
(2) Baineann an t-alt seo leis na fiacha uile a bheidh dlite ó aon rialtas, údarás poiblí, nó foras poiblí ar bith nó in áit ar bith agus leis na fiacha uile a bheidh dlite ó aon chomhlacht corpraithe ar bith nó in áit ar bith.
(3) San alt seo folaíonn “bannaí cistiúcháin” gach banna, stoc, scair, urrús, agus deimhniú féichiúnais.
CUID XXXIII
Bailiú
Cáin a bhailiú in oifigí poiblí.
[1918 a. 155 (2).]
476.—I gcás ina ndéanfar an cháin ar aon tuarastail, táillí, pá, peircuisí, nó brabúis eile, nó ar aon bhlianachtaí, pinsin, nó stipinn aon oifige a mbeidh coimisinéirí ceaptha go speisialta ina leith a asbhaint, cuirfidh na coimisinéirí faoi seach faoi deara dúblaigh mheasúnachta a sheachadadh do na hoifigigh chuí sna ranna nó sna hoifigí a bheidh i gceist, agus coimeádfaidh na hoifigigh sin cuntais fhíora ar an gcáin uile a asbhainfear amhlaidh agus beidh siad freagrach inti, agus tabharfar cuntas sa cháin sin do na Coimisinéirí Ioncaim agus íocfar leo í.
Am le cáin a íoc.
[1918, a. 157;
1924, a. 43;
1928, a. 5.]
477.—(1) Faoi réir forálacha an ailt seo, aon cháin ioncaim a bheidh ar áireamh i measúnacht i leith aon bhliana beidh sí iníoctha an 1ú lá nó roimh an 1ú lá d'Eanáir an bhliain sin, ach amháin go measfar, i gcás cánach a bheidh ar áireamh i measúnacht i leith aon bhliana a dhéanfar an 1ú lá nó tar éis an 1ú lá d'Eanáir, go mbeidh an cháin sin dlite agus iníoctha an chéad lá tar éis an lae a dhéanfar an mheasúnacht.
(2) Maidir leis an gcáin seo a leanas a mhuirearófar in aghaidh aon bhliana áirithe, is é sin le rá—
(a) cáin a mhuirearófar faoi Sceideal A maidir le hioncam is ioncam tuillte; agus
(b) cáin a mhuirearófar faoi Sceideal B ar aon phearsa aonair nó gnólacht maidir le tailte nach n-áitítear ach le haghaidh feirmeoireachta amháin; agus
(c) cáin a mhuirearófar faoi Sceideal D ar aon phearsa aonair nó gnólacht maidir le brabúis nó gnóchain aon trádála nó gairme; agus
(d) faoi réir forálacha alt 126, cáin a mhuirearófar ar aon phearsa aonair i leith aon oifige nó fostaíochta ach amháin pearsana aonair a ndéantar a gcáin a asbhaint faoi cheann tréimhsí cinnte is giorra ná leathbhliain;
is amhlaidh a bheidh, in ionad í a bheith iníoctha an 1ú lá nó roimh an 1ú lá d'Eanáir an bhliain sin nó cibé dáta eile a shonraítear i bhfo-alt (1), go mbeidh sí iníoctha ina dhá thráthchuid chomhionanna, a n-íocfar an chéad tráthchuid díobh an 1ú lá nó roimh an 1ú lá d'Eanáir na bliana sin, nó cibé lá eile mar a dúradh agus a n-íocfar an dara tráthchuid díobh an 1ú lá nó roimh an 1ú lá d'Iúil dá éis sin agus beidh feidhm ag na forálacha den Acht seo i dtaobh gnóthú cánach maidir le gach tráthchuid den cháin, ionann agus mar atá feidhm acu maidir le méid iomlán na cánach:
Ar choinníoll, i gcás nach ndéanfar an mheasúnacht go dtí dáta tar éis an 1ú lá d'Iúil dá éis sin a dúradh, nach mbeidh éifeacht ag an bhfo-alt seo agus go mbeidh an cháin dlite agus iníoctha mar a fhoráiltear i bhfo-alt (1).
(3) Íocfaidh cuideachtaí iarnróid cáin faoi Sceideal D ina ceithre íocaíochtaí ráithiúla, is é sin le rá, an 20ú lá, nó roimh an 20ú lá, de Mheitheamh, Meán Fómhair, Nollaig agus Márta, faoi seach, gach bliain.
Nótaí éilimh agus admhálacha a eisiúint.
[1918, a. 158;
1963, Sc. 6, Cuid III.]
478.—(1) Déanfaidh an Bailitheoir, nuair a thiocfaidh an cháin chun bheith dlite agus iníoctha, éileamh ar na suimeanna faoi seach a bheidh sna dúblaigh, agus a chuirfear faoina chúram le bailiú, ó na daoine ar a mbeidh siad muirearaithe, nó sna háiteanna a raibh cónaí orthu go deiridh, nó sna háitribh ar muirearaíodh an cháin ina leith, de réir mar a bheidh.
(2) Ar an gcáin a bheith íoctha, tabharfaidh an Bailitheoir, gan táille, admháil faoina láimh ar an bhfoirm fhorordaithe.
Bailiú trí mheán stampaí.
[1918, a. 160.]
1891, c. 38.
1908, c. 48.
479.—Má dhéanann na Coimisinéirí Ioncaim socruithe le haghaidh bailiú na cánach trí mheán stampaí i gcás ar bith, féadfaidh siad aon stampaí a ullmhú agus a eisiúint chun na críche sin, agus beidh feidhm, maidir le haon stampaí den sórt sin, ag forálacha (lena n-áirítear pianfhorálacha) an Stamp Duties Management Act, 1891, agus alt 65 den Post Office Act, 1908.
Tochsal.
[1918, a. 162, 164;
1965, a. 3 (4).]
480.—(1) Má mhainníonn nó má dhiúltaíonn duine an tsuim a bheidh muirearaithe a íoc, ar an mBailitheoir do dhéanamh éilimh de réir na measúnachtaí agus na mbarántas a seachadadh dó, déanfaidh an Bailitheoir, mar gheall ar a neamhíoc sin, tochsal ar na tailte, na tionóntáin agus na háitribh ar ina leith a muirearaíodh an cháin, nó ar an duine a muirearaíodh trína earraí agus a airnéis, agus ar na hearraí agus na hairnéisí eile sin go léir a údaraítear leis seo don Bhailitheoir a thochsal, gan a thuilleadh údaráis chun na críche sin seachas an barántas a seachadadh dó ar é a cheapadh:
Ar choinníoll nach ndéanfar aon tochsal ar na tailte, na tionóntáin agus na háitribh a ndearnadh an cháin a mhuirearú ina leith má díoladh na tailte, na tionóntáin agus na háitribh sin ar chomaoin luachmhar agus nach é an duine ar ar muirearaíodh an cháin an t-áititheoir a thuilleadh.
(2) D'fhonn aon tochsal den sórt sin a thobhach, féadfaidh an Bailitheoir, tar éis barántas chuige sin a fháil, faoi lámha agus séalaí na gCoimisinéirí Speisialta, aon teach nó áitreabh a oscailbhriseadh, i dtrátha an lae, agus aon chomhalta den Gharda Síochána a ghlaoch chun cabhraithe leis. Tabharfaidh gach comhalta den sórt sin, nuair a iarrfar sin air, cabhair agus cúnamh don Bhailitheoir ag forghníomhú an bharántais agus ag tobhach an tochsail sa teach nó san áitreabh.
(3) Is é an Bailitheoir a fhorghníomhóidh, nó is faoina threorú agus ina láthair a fhorghníomhófar tobhach nó barántas le haghaidh oscailbhriste.
(4) Déanfar tochsal a thoibheoidh an Bailitheoir a choimeád go ceann cúig lá, ar chostais agus ar mhuirir an duine a mhainneoidh nó a dhiúltóidh íoc.
(5) Mura n-íocfaidh an duine réamhráite an tsuim a bheidh dlite, mar aon leis na costais agus na muirir, laistigh den chúig lá sin, déanfaidh beirt nó níos mó d'áititheoirí an pharóiste inar tógadh an tochsal, nó déanfaidh daoine dóthanacha eile, an tochsal a mheas, agus díolfaidh an Bailitheoir nó a ionadaí é ar ceant poiblí i leith íocaíocht na suime a bheidh dlite agus na gcostas agus na gcaiteachas go léir. Déanfaidh an Bailitheoir nó a ionadaí na costais agus na muirir a bhainfidh le tógáil, coimeád, agus díol an tochsail a choinneáil, agus aon fhuílleach a thiocfaidh den tochsal, tar éis na costais agus na muirir agus an tsuim a bheidh dlite a asbhaint, tabharfar ar ais í d'úinéir na n-earraí ar a ndearnadh tochsal.
(6) Má bhíonn tailte a mhuirearófar faoi Sceideal A gan áitiú, agus nach bhféadfar aon tochsal a fháil orthu an tráth is iníoctha an cháin, féadfaidh an Bailitheoir aon am sa todhchaí nuair a bheidh aon tochsal le fáil ar na tailte, dul isteach, gabháil agus díol a dhéanamh faoi na cumhachtaí céanna a bheadh aige dá mba é an tráth a tháinig an cháin chun bheith dlite a dhéanfaí an tochsal agus go raibh an t-áititheoir ag áitiú san am sin.
Cáin a bhailiú agus a ghnóthú faoi Sceidil A agus B.
[1918, a. 199;
1965, a. 3 (5).]
481.—(1) Féadfaidh an Bailitheoir cáin faoi Sceidil A agus B a bhailiú, a ghnóthú agus a thobhach trí thochsal ón duine a mhuirearófar, nó ó áithitheoir na maoine a mhuirearófar, nó ar an áitreabh ar ina leith a dhéanfar an mheasúnacht, agus féadfar na hearraí agus an airnéis go léir, cibé duine ar leis iad, a gheofar in aon áitreabh den sórt sin a thochsal agus a dhíol i leith gnóthú aon chánach den sórt sin; nó féadfar an cháin sin, nó aon riaráistí den cháin sin, a bhailiú, a ghnóthú agus a thobhach sa tslí chéanna a ndéanfaí aon cháin eile a mhuirearófaí faoin Acht seo a bhailiú, a ghnóthú agus a thobhach:
Ar choinníoll nach bhféadfar aon tochsal a thobhach ar áititheoir na maoine a mhuirearófar ná ar an áitreabh ar ina leith a rinneadh an mheasúnacht más rud é go mbeifear tar éis an mhaoin nó an t-áitreabh sin a dhíol ar chomaoin luachmhar agus gur le tréimhse roimh an díol a bhain an cháin.
(2) Aon cháin a mhuirearófar faoi Sceideal A maidir le haon mhaoin féadfaidh an Bailitheoir í a bhailiú, a ghnóthú agus a thobhach ón tiarna talún nó ó neasléasóir an áitribh a muirearaíodh, cibé acu a bheidh sé ainmnithe sa mheasúnacht nó nach mbeidh.
(3) I gcás ina mbeifear tar éis measúnacht faoi Sceideal A a dhéanamh ar thionónta nó áititheoir an áitribh a mhuirearófar, ní bheidh an tiarna talún nó an neasléasóir faoi dhliteanas ach amháin maidir le himeachtaí faoi fho-alt (2), mura n-íocfaidh an tionónta an t-áititheoir, agus ní bheidh sé faoi dhliteanas, ach amháin maidir leis an gcuid sin den cháin a muirearaíodh is inmhuirir, i leith an chíosa is iníoctha leis go bliantúil as an áitreabh a muirearaíodh.
Tosaíocht ag cáin ar fhiacha eile.
[1918, a. 163.]
482.—(1) Aon earraí nó airnéis ar bith, de chuid aon duine áirithe an tráth a thagann aon cháin chun bheith i riaráiste, ní dhlífear iad a thógáil de bhua aon fhorghníomhaithe ná de bhua aon phróise, barántais nó údaráis eile ar bith, ná de bhua aon tsannta, ar aon chuntas nó dúmas ar bith, ach amháin ar agra an tiarna talún in aghaidh cíosa, mura ndéanfaidh an duine ar ar a agra a rinneadh an forghníomhú nó an ghabháil, nó mura gcuirfidh an duine sin faoi deara go ndéanfar, na riaráistí cánach uile a bheidh dlite tráth na gabhála, nó is iníoctha in aghaidh na bliana a dhéanfar an ghabháil, a íoc leis an mBailitheoir, sula ndíolfar nó sula n-aistreofar na hearraí nó an airnéis.
(2) I gcás ina n-éileofar cáin in aghaidh tréimhse is faide ná bliain, féadfaidh an duine arb ar a thionscnamh a rinneadh an ghabháil, ar an gcáin a bheidh dlite in aghaidh bliana iomláine amháin a íoc leis an mBailitheoir, dul ar aghaidh lena ghabháil ionann agus dá mba rud é nár éilíodh aon cháin.
(3) Má fhaillítear nó má dhiúltaítear an cháin a éileofar amhlaidh nó an cháin in aghaidh bliana iomláine amháin, cibé acu é, a íoc, déanfaidh an Bailitheoir na hearraí agus an airnéis a thochsal, d'ainneoin na gabhála nó an tsannta, agus rachaidh sé ar aghaidh á ndíol, mar a fhorordaítear leis an Acht seo, d'fhonn íocaíocht a fháil ar iomlán na cánach a muirearaíodh agus a éilítear, agus ar na costais agus na muirir réasúnacha a bhainfidh leis an tochsal agus an díol sin, agus beidh an Bailitheoir a dhéanfaidh sin slán de bhua an Achta seo.
Mainnitheoir a chimiú chun príosúin.
[1918, a. 165.]
483.—(1) Má mhainníonn nó má dhiúltaíonn duine cáin a íoc a mhuirearófar air de bhua an Achta seo laistigh de dheich lá glan tar éis í a éileamh mar a dúradh, féadfaidh na Coimisinéirí Speisialta, le barántas faoina lámha agus a séalaí, é a chimiú chun príosúin, agus é a choimeád ann gan bannaí go dtí go n-íocfar an tsuim sin nó go dtí go rachfar in urrús chun a sástacht i leith a híoc, mar aon le cibé suim bhreise, a mheasfaidh na Coimisinéirí a bheith réasúnach, i leith na gcostas agus na gcaiteachas a bhain lena ghabháil agus a thabhairt chun príosúin; agus déanfar gach duine den sórt sin a choinneáil agus a choimeád i bpríosún de réir bhrí agus éifeacht an bharántais.
(2) Le hordú ón Aire Airgeadais nó ó na Coimisinéirí Ioncaim eiseoidh na Coimisinéirí Speisialta a mbarántas chun rialtóir an phríosúin ina mbeidh aon mhainnitheoir á choinneáil faoina mbarántas, á ordú an mainnitheoir a scaoileadh saor, agus, ar sin a fháil dó, déanfaidh an rialtóir láithreach é a scaoileadh saor ó choimeád, mura mbeidh sé faoi choinneáil ar aon chúis eile seachas í sin a bheidh sonraithe sa bharántas cimithe.
Dualgas fostóra maidir le cáin is iníoctha ag fostaithe.
[1923, a. 6;
1963, Sc. 6, Cuid III.]
484.—(1) I gcás ina mbeidh mainnithe ag aon duine fostaithe aon cháin ioncaim a íoc faoi Sceideal D nó E a bheidh dlite de agus iníoctha aige in aghaidh aon bhliana áirithe, féadfaidh na Coimisinéirí Ioncaim fógra a thabhairt dá fhostóir tráth ar bith tar éis tréimhse trí mhí a bheith caite ó tháinig an cháin ioncaim sin chun bheith dlite agus iníoctha, á cheangal ar an bhfostóir an méid cánach ioncaim a bheidh i riaráiste amhlaidh a asbhaint as aon luach saothair is iníoctha aige leis an dune fostathe.
(2) Ar an bhfógra a fháil dó asbhainfidh an fostóir na suimeanna sin, nach mó ar fad ná méid iomlán na cánach ioncaim a bheidh i riaráiste amhlaidh, cibé tráthanna agus i cibé slí, a ordóidh na Coimisinéirí Ioncaim agus déanfaidh sé láithreach na méideanna a asbhainfear amhlaidh a íoc leis an Ard-Chuntasóir Ioncaim.
(3) Má dhiúltaíonn nó má mhainníonn aon fhostóir aon suimeanna a íoc leis an Ard-Chuntasóir Ioncaim laistigh den am a shonrófar san fhógra, dlífidh an fostóir aon suim den sórt sin a íoc ionann agus dá mba air a measúnaíodh í go cuí, agus féadfar imeachtaí lena gnóthú a bhunú in aon slí a fhorordaítear leis an Acht seo, lena n-áirítear na Coimisinéirí Speisialta d'eisiúint a mbarántas chun an Bhailitheora, á iarraidh air an fostóir sin a thochsal trína earraí agus a airnéis, agus ní hurchosc ar bith ar aon suim den sórt sin a ghnóthú trí imeachtaí nó tochsal an fostóir do mhainniú an tsuim sin a asbhaint ón duine fostaithe.
(4) I gcás inar comhlacht daoine an fostóir beidh feidhm ag ailt 178 (3) (4) agus 207 (2) (3) maidir le haon ní is gá a dhéanamh faoin alt seo.
(5) Ní dhéanfaidh aon ní san alt seo difear do Riail 5 de Sceideal 2.
(6) Aon fhostóir a íocfaidh leis an Ard-Chuntasóir nó leis an mBailitheoir aon suim cánach ioncaim den sórt a éileofar le haon fhógra den sórt sin beidh sé saortha agus urscaoilte i leith cibé méid airgid is comhionann leis an íocaíocht ionann agus dá mba gur íocadh an tsuim airgid sin iarbhír mar luach saothair leis an duine fostaithe.
Gnóthú ag an sirriam nó ag an gCláraitheoir contae.
[1923, a. 7;
1958, a. 55;
1963, a. 101.]
485.—(1) Aon uair a mhainneoidh duine ar bith aon suim a íoc a fhéadfar a thobhach air maidir le cáin ioncaim, agus d'ainneoin (i gcás measúnacht Sceideal A) nach mbeidh an mainnitheoir ainmnithe i measúnacht na cánach, eiseoidh an Bailitheoir deimhniú chuig an gcláraitheoir contae nó chuig sirriam an chontae ina mbeidh cónaí ar an mainnitheoir nó ina mbeidh áit ghnó aige nó (nuair is ar thailte nó ar thionóntáin a bheidh an cháin gan íoc muirearaithe) ina mbeidh na tailte agus na tionóntáin, ag deimhniú méid na suime a bheidh gan íoc amhlaidh agus an duine ar a mbeidh an méid sin intobhaigh agus na tailte agus na tionóntáin (más ann) ar a mbeidh an tsuim muirearaithe.
(2) Ar an deimhniú a fháil rachaidh an cláraitheoir contae nó an sirriam, láithreach, ag tobhach na suime a dheimhneofar ann a bheith gan íoc trí ghabháil a dhéanamh ar na hearraí, na hainmhithe agus an airnéis eile ina bháillíocht is leis an mainnitheoir agus (nuair is ar thailte nó ar thionóntáin a bheidh an cháin gan íoc muirearaithe) ar an iomlán nó ar aon chuid de na hearraí, de na hainmhithe agus den airnéis eile a gheofar ar na tailte nó ar na tionóntáin sin, agus chun na gcríocha sin beidh aige (i dteannta na gceart, na gcumhachtaí agus na ndualgas a thugtar dó leis an alt seo) na cearta, na cumhachtaí agus na dualgais sin go léir a bheidh dílsithe dó de thuras na huaire le dlí i ndáil le heascaire fieri faclas a fhorghníomhú a mhéid nach mbeidh an céanna ar neamhréir leis na cearta, na cumhachtaí agus na dualgais bhreise a thugtar dó leis an alt seo.
(3) Faoi réir fho-alt (4), beidh feidhm ag fo-ailt (1) agus (2) maidir le forcháin a ghnóthú, cibé acu roimh dháta an Achta seo a rith nó dá éis sin a measúnaíodh í, mar atá feidhm acu maidir le cáin ioncaim a ghnóthú.
(4) Nuair a bheidh fo-alt (1) á chur chun feidhme maidir le forcháin a ghnóthú, beidh éifeacht ag an bhfo-alt sin ach tagairt do oifigeach do na Coimisinéirí Ioncaim, arna údarú acu chun críocha an fho-ailt seo a chur in ionad tagartha don Bhailitheoir.
(5) Beidh teideal ag cláraitheoir contae nó ag sirriam a bheidh ag forghníomhú deimhniú faoin alt seo—
(a) más mó ná £600 an tsuim a dheimhneofar sa deimhniú a bheith gan íoc, cibé táillí agus costais, arna ríomh de réir na scálaí a bheidh ceaptha ag an Aire Dlí agus Cirt faoi mhír (a) d'fho-alt (1) d'alt 14 den Acht um Fheidhmiú Orduithe Cúirte, 1926, agus a bheidh i bhfeidhm de thuras na huaire, a mhuirearú agus (i gcás inar iomchuí é) a chur leis an tsuim sin agus (in aon chás) a thobhach faoin deimhniú, is táillí agus costais a bheadh teideal aige a mhuirearú a chur leis an tsuim sin agus a thobhach amhlaidh dá mba ordú forghníomhaithe de réir bhrí an Achta um Fheidhmiú Orduithe Cúirte, 1926, (dá ngairtear “ordú forghníomhaithe” san alt seo) ón Ard-Chúirt an deimhniú,
(b) más mó ná £50 ach nach mó ná £600 an tsuim a dheimhneofar sa deimhniú a bheith gan íoc, cibé táillí agus costais, arna ríomh de réir na scálaí sin, a mhuirearú agus (i gcás inar iomchuí é), a chur leis an tsuim sin agus (in aon chás) a thobhach faoin deimhniú, is a bheadh sé i dteideal a mhuirearú nó a chur leis an tsuim sin agus a thobhach amhlaidh dá mba ordú forghníomhaithe ón gCúirt Chuarda an deimhniú, agus
(c) mura mó ná £50 an tsuim a dheimhneofar as deimhniú a bheith gan íoc, cibé táillí agus costais arna ríomh de réir na scálaí sin, a mhuirearú agus (i gcás inar iomchuí é) a chur leis an tsuim sin agus (in aon chás) a thobhach faoin deimhniú a bheadh sé i dteideal a mhuirearú nó a chur leis an tsuim sin agus a thobhach amhlaidh dá mba ordú forghníomhaithe ón gCúirt Dúiche an deimhniú.
(6) I gcás ina bhfuil in ordú a rinneadh roimh dháta an Achta seo a rith faoi alt 12 den Acht Oifigeach, Cúirte, 1945, tagairt do thobhach faoi dheimhniú a eisíodh faoi alt 7 den Acht Airgid, 1923, nó do thobhach faoi dheimhniú a eisíodh faoin alt sin 7 arna leathnú le halt 55 den Acht Airgeadais, 1958, forléireofar an tagairt mar thagairt do thobhach faoi dheimhniú a eisíodh faoin alt seo.
Cumhacht ag an mBailitheoir agus ag oifigigh údaraithe agra a dhéanamh.
486.—(1) I gcás nach mó ná £600 an méid atá dlite (cibé acu roimh dháta an Achta seo a rith nó dá éis) maidir le cáin ioncaim nó forcháin, féadfaidh an Bailitheoir nó an t-oifigeach eile do na Coimisinéirí Ioncaim, a bheidh údaraithe go cuí chun an cháin sin a bhailiú agra a dhéanamh ina ainm féin sa Chúirt Chuarda i leith an mhéid sin a dúradh atá dlite amhlaidh mar fhiach atá dlite don Aire Airgeadais.
(2) I gcás nach mó ná £50 an méid atá dlite amhlaidh, féadfaidh an Bailitheoir nó an t-oifigeach eile do na Coimisinéirí Ioncaim a bheidh údaraithe go cuí an cháin sin a bhailiú agra a dhéanamh ina ainm féin sa Chúirt Dúiche i leith an méid sin a dúradh atá dlite amhlaidh mar fhiach atá dlite don Aire Airgeadais.
(3) In aon imeacht a bhunóidh an Bailitheoir nó an t-oifigeach eile faoin alt seo is fianaise chríochnaitheach ar an gcáin a bheith measúnaithe go cuí oifigeach do na Coimisinéirí Ioncaim do thabhairt dúblach mheasúnachta an Bhailitheora nó cóipe den dúblach sin a airbheartóidh a bheith deimhnithe mar chóip dhílis ar aird.
(4) Beidh costais aon imeachta den sórt sin faoi réir an dlí agus an chleachtais is infheidhmithe maidir le costais imeachta mar é le haghaidh gnáthfhiach sibhialta ar aon-mhéid leis a ghnóthú sa Chúirt chéanna.
Leanúint d'imeachtaí a bheidh ar feitheamh.
[1930, a. 5.]
487.—Más rud é, roimh dháta an Achta seo a rith nó dá éis sin, go mbeidh an Bailitheoir a ceapadh go cuí chun aon cháin ioncaim a bhailiú tar éis aon imeachtaí a bhunú faoi alt 486 nó go leanfaidh sé faoin alt seo le haon imeachtaí a bunaíodh faoi fho-alt (1) nó (2) d'alt 486 chun an cháin sin a ghnóthú agus, le linn na n-imeachtaí sin a bheith ar feitheamh, go scoirfidh an Bailitheoir sin ar chúis ar bith de bheith ina Bhailitheoir arna cheapadh amhlaidh chun an cháin sin a bhailiú beidh deireadh láithreach le ceart an Bhailitheora sin chun leanúint leis na himeachtaí sin agus beidh teideal ag an mBailitheoir a bheidh ceaptha amhlaidh chun an cháin sin a bhailiú i gcomharbas ar an mBailitheoir a scoirfidh amhlaidh, más mian leis sin, teacht chun bheith agus a bheith ina pháirtí sna himeachtaí sin in áit an Bhailitheora a scoirfidh amhlaidh agus beidh sé i dteideal leanúint leis na himeachtaí sin dá réir sin.
Imeachtaí san Ard-Chúirt.
[1958, a. 54;
1963, a. 26 (3);
1963, Sc. 6, Cda II agus III.]
488.—(1) Gan dochar d'aon tslí eile trína bhféadfar iallach a chur go n-íocfar suimeanna atá dlite i leith cánach ioncaim, forchánach nó cánach brabús corparáide, féadfaidh oifigeach do na Coimisinéirí Ioncaim a bheidh údaraithe acu chun críocha an fho-ailt seo, agra a dhéanamh ina ainm féin san Ard-Chúirt chun aon suim a bheidh dlite maidir le haon cheann de na cánacha sin a ghnóthú, mar fhiach atá dlite don Aire Airgeadais chun sochair don Phríomh-Chiste, ón duine ar a mbeidh an céanna muirearaithe nó óna sheiceadóirí nó a riarthóirí, nó ó aon duine óna mbeidh an tsuim áirithe sin inbhailithe, cibé acu roimh an Acht seo a rith nó dá éis sin a muirearaíodh amhlaidh an duine a bheidh muirearaithe amhlaidh, agus féadfar na himeachtaí a thosú trí thoghairm achomair.
(2) I gcás oifigeach a thosaigh imeachtaí de bhun an ailt seo, nó a lean leis na himeachtaí de bhua an fho-ailt seo, d'fháil bháis nó do scor ar aon slí eile ar aon chúis de bheith ina oifigeach údaraithe chun críocha fho-alt (1)—
(a) beidh deireadh le ceart an oifigigh sin chun leanúint leis na himeachtaí agus dílseoidh an ceart chun leanúint leo a cibé oifigeach eile a bheidh údaraithe amhlaidh agus a ainmneoidh na Coimisinéirí Ioncaim;
(b) i gcás ina n-ainmneofar an t-oifigeach eile sin beidh sé i dteideal dá réir sin é a chur in ionad an oifigigh chéadluaite mar pháirtí sna himeachtaí, agus
(c) i gcás ina ndéanfar oifigeach a chur amhlaidh in ionad oifigigh eile, tabharfaidh sé fógra i scríbhinn don chosantóir gur cuireadh amhlaidh in ionad an oifigigh eile sin é.
(3) In imeachtaí de bhun an ailt seo, beidh deimhniú arna shíniú ag Coimisinéir Ioncaim ag deimhniú na bhfíoras seo a leanas, eadhon, gurb oifigeach do na Coimisinéirí Ioncaim duine áirithe agus go bhfuil sé údaraithe acu chun críocha fho-alt (1) ina fhianaise, nó go gcruthófar a mhalairt, ar na fíorais sin.
(4) In imeachtaí de bhun an ailt seo, beidh deimhniú arna shíniú ag Coimisinéir Ioncaim ag deimhniú na bhfíoras seo a leanas, eadhon, gur scoir an gearánaí de bheith ina oifigeach do na Coimisinéirí Ioncaim a d'údaraigh siad chun críocha fho-alt (1), gurb oifigeach do na Coimisinéirí Ioncaim duine eile, go bhfuil an duine eile sin údaraithe acu chun críocha an fho-ailt sin agus go bhfuil sé ainmnithe acu, maidir leis na himeachtaí, chun críocha fho-alt (2), ina fhianaise, nó go gcruthófar a mhalairt, ar na fíorais sin.
(5) In imeachtaí de bhun an ailt seo—
(a) beidh deimhniú arna shíniú ag cigire ag deimhniú an fhíorais gur tháinig, sular tionscnaíodh na himeachtaí, suim shonraithe i leith cánach ioncaim chun bheith dlite den chosantóir agus iníoctha aige faoi mheasúnacht a tháinig chun bheith críochnaitheach agus dochloíte, agus
(b) beidh deimhniú arna shíniú ag an mBailitheoir ag deimhniú na bhfíoras seo a leanas, eadhon, gurb eisean an Bailitheoir atá cuí-údaraithe chun an tsuim shonraithe sin a bhailiú, gur éilíodh go cuí ar an gcosantóir, sular tionscnaíodh na himeachtaí, an tsuim shonraithe sin a íoc agus go bhfuil an tsuim shonraithe sin nó cuid shonraithe di dlite den chosantóir agus gan íoc aige fós,
ina fhianaise, nó go gcruthófar a mhalairt, ar na fíorais sin.
(6) (a) Is foráil iomchuí den alt seo, chun críocha an fho-ailt seo, gach foráil acu seo a leanas den alt seo:
(i) fo-alt (3),
(ii) fo-alt (4),
(iii) mír (a) d'fho-alt (5),
(iv) mír (b) d'fho-alt (5).
(b) In imeachtaí de bhun an ailt seo, féadfar deimhniú ag deimhniú an fhíorais nó na bhfíoras dá dtagraítear i bhforáil iomchuí agus a airbheartaíonn a bheith sínithe mar a shonraítear san fhoráil sin a thairiscint i bhfianaise gan chruthúnas agus measfar, nó go gcruthófar a mhalairt, é a bheith sínithe ag duine a shealbhaigh, tráth an tsínithe, an oifig nó an post a bheidh luaite sa deimhniú gurb í nó é oifig nó post an duine í nó é a shínigh é.
(7) Féadfar gach suim nó aon suim a bheidh dlite de aon duine áirithe amháin i leith aon cheann nó níos mó de na cánacha a luaitear i bhfo-alt (1) a chur san aon-toghairm amháin.
(8) Na rialacha den Ard-Chúirt is infheidhmithe de thuras a huaire maidir le himeachtaí sibhialta a thosaítear trí thoghairm achomair bainfidh siad, faoi réir an ailt seo, le himeachtaí de bhun an ailt seo.
Fianaise in imeachtaí i leith gnóthú cánach.
[1926, a. 39.]
489.—(1) In aon imeachtaí sa Chúirt Chuarda nó sa Chúirt Dúiche nó maidir le cáin ioncaim nó forcháin a ghnóthú, beidh mionnscríbhinn arna déanamh go cuí ag oifigeach do na Coimisinéirí Ioncaim (lena n-áirítear, maidir leis na nithe a luaitear i míreanna (c) agus (d) den fho-alt seo, an Bailitheoir) ag teistiú i dtaobh aon ní de na nithe seo a leanas—
(a) go ndearnadh go cuí an mheasúnacht chánach,
(b) go bhfuil an mheasúnacht tagtha chun bheith críochnaitheach agus dochloíte,
(c) go bhfuil an cháin nó aon chuid shonraithe di dlite agus gan íoc,
(d) gur éilíodh go cuí an cháin a íoc,
ina fianaise, go dtí go gcruthófar a mhalairt, ar na nithe a theisteofar amhlaidh.
(2) Mura ndíospóidfidh an cosantóir nó an freagróir na deimhnisc sa mhionnscríbhinn, ní gá don oifigeach a rinne an mhionnscríbhinn teacht i láthair ná fianaise ó bhéal a thabhairt le linn éisteacht na n-imeachtaí ná ní gá aon chlár, comhad, leabhar measúnachta, ná taifead eile maidir leis an gcáin a thabhairt ar aird ná a chur i bhfianaise ag an éisteacht.
(3) Má dhíospóideann an cosantóir nó an freagróir aon deimhneasc sa mhionnscríbhinn, déanfaidh an bhreitheamh, ar cibé téarmaí maidir le costais is dóigh leis is cóir, caoi réasúnach a thabhairt, tríd an éisteacht a chur ar atráth nó ar shlí eile, le haghaidh an t-oifigeach a rinne an mhionnscríbhinn do theacht i láthair agus aon fhianaise a thabhairt ó bhéal sna himeachtaí agus le haghaidh aon taifead den sórt a dúradh a thabhairt ar aird agus a chur i bhfianaise sna himeachtaí.
Foirm ordú forghníomhaithe san Ard-Chúirt nó sa Chúirt Chuarda.
[1963, a. 100.]
490.—(1) Baineann an t-alt seo le haon imeachtaí a thionscnófar san Ard-Chúirt nó sa Chúirt Chuarda chun cáin ioncaim nó forcháin a ghnóthú nó le haon fhíneáil, pionós nó forghéilleadh i ndáil le haon cháin den sórt sin.
(2) D'ainneoin aon ní contrártha dó sin a fhoráiltear le haon achtachán nó faoi aon achtachán nó le haon riail cúirte—
(a) i gcás ina dtabharfar aon mhéid áirithe i mbreithiúnas san Ard-Chúirt i gcoinne an chosantóra in imeachtaí lena mbaineann an t-alt seo, is san fhoirm atá leagtha amach i Sceideal 14, Cuid I, a bheidh foirm an ordaithe fhorghníomhaithe a eiseofar maidir leis an méid, agus is suim £1 10s. 0d. an tsuim is inghnóthaithe i leith costas an ordaithe fhorghníomhaithe,
(b) i gcás inarb í an Chúirt Chuarda a thabharfaidh an breithiúnas is san fhoirm atá leagtha amach i Sceideal 14, Cuid II, a bheidh foirm an ordaithe fhorghníomhaithe a eiseofar amhlaidh, agus is suim 16s. 6d. an tsuim is inghnóthaithe i leith costas an ordaithe fhorghníomhaithe.
Airgead atá dlite a ghnóthú.
[1924, a. 38.
1963, a. 99.]
491.—(1) Gach suim atá dlite maidir le cáin ioncaim nó le forcháin agus freisin gach fíneáil, pionós, nó forghéilleadh a tabhaíodh i ndáil le cáin ioncaim nó le forcháin, measfar gur fiach é atá dlite don Aire Airgeadais chun sochair an Phríomh-Chiste agus beidh sé iníoctha leis na Coimisinéirí Ioncaim agus (gan dochar d'aon mhodh eile chun a ghnóthaithe) féadfar agra a dhéanamh ina leith agus féadfar é a ghnóthú trí chaingean, nó imeacht oiriúnach éigin eile, ar agra an Ard-Aighne in aon chúirt dlínse inniúla.
(2) Aon airgead atá dlite don Phríomh-Chiste, nó iníoctha leis an bPríomh-Chiste nó chun sochair dó, amhlaidh tá ag gabháil leis na cearta, na pribhléidí agus na tosaíochtaí sin uile atá ag gabháil leis go dtí seo, ach ní oibreoidh an fo-alt seo chun gurb iníoctha an t-airgead sin i dtosaíocht ar fhiacha eile.
Breithiúnais i leith cáin a ghnóthú.
[1940, a. 28.]
492.—(1) Más rud é, in aon imeachtaí chun cáin ioncaim nó forcháin a ghnóthú, go dtabharfar breithiúnas i gcoinne an duine ar ina choinne a thionscnófar na himeachtaí agus go mbeidh foráil sa bhreithiúnas chun an duine sin a ghabháil agus a phríosúnú agus go nglacfar le suim ar chuntas nó mar pháirt-íoc sa mhéid ar tugadh an breithiúnas ina leith—
(a) ní choiscfidh ná ní dhocharóidh an glacadh sin an iarmhéid a bheidh gan íoc den mhéid sin a ghnóthú faoin mbreithiúnas, agus
(b) féadfar an breithiúnas a fhorghníomhú agus a chur i bhfeidhm maidir leis an iarmhéid chomh hiomlán i ngach slí agus leis na meáin chéanna agus dá mba gurbh í an iarmhéid an méid ar tugadh an breithiúnas ina leith, agus
(c) beidh feidhm agus éifeacht dá réir sin maidir leis an iarmhéid ag an dlí a bhaineann leis an mbreithiúnas a fhorghníomhú agus a chur i bhfeidhm, agus
(d) chun críocha an breithiúnas a fhorghníomhú agus a chur i bhfeidhm, beidh deimhniú ó rúnaí nó rúnaí cúnta do na Coimisinéirí Ioncaim ina luafar méid na hiarmhéide ina fhianaise chríochnaitheach ar mhéid na hiarmhéide.
(2) San alt seo folaíonn “breithiúnas” aon ordú nó foraithne.
Fad na príosúnachta mar gheall ar neamhíoc cánach.
[1943, a. 18.]
493.—I gcás ina ndearna nó ina ndéanfaidh cúirt dlínse inniúla aon duine áirithe a chimiú chun príosúin mar gheall ar shuim airgid a fhágáil gan íoc agus í dlite don Aire Airgeadais chun sochair don Phríomh-Chiste i leith cánach ioncaim nó forchánach, déantar leis seo a údarú do na Coimisinéirí Ioncaim agus a cheangal orthu go ndéanfaidh siad ar shé mhí a bheith caite ó dháta cimithe an duine sin chun príosúin a urscaoileadh ó phríosún a ordú cibé acu a bheidh nó nach mbeidh an tsuim íoctha ar mar gheall ar a neamhíoc a cimíodh amhlaidh é.
Cáin a muirearaíodh ar bhrabúis nach intochsail a ghnóthú.
[1918, a. 170.]
494.—(1) I gcás inar muirearaíodh cáin ar bhrabúis ríchíosanna, margaí nó aontaí, nó ar dholaí, ar iascaigh nó ar aon bhrabúis bhliantúla nó corr-bhrabúis eile nach intochsail, beidh úinéir nó áititheoir nó glacadóir na mbrabús freagrach sa cháin a mhuirearófar amhlaidh, agus féadfaidh sé an céanna a choinneáil agus a asbhaint as aon bhrabúis den sórt sin.
(2) I ngach cás den sórt sin féadfaidh an Bailitheoir tochsal a dhéanamh ar na daoine a bheidh freagrach faoi seach, agus féadfaidh sé na cumhachtaí go léir a fheidhmiú a thugtar chuige sin leis an Acht seo.
Imeachtaí i gcoinne bailitheora nó a urraí.
[1918, a. 180.]
1918, c. 40.
495.—(1) Nuair a bheifear ag triail aon chaingne i gcoinne urraí bailitheora a ceapadh faoi alt 7 den Acht Airgid, 1934, ar bhanna ina ndeachaigh sé nó ar eascaire fiosrúcháin faoi dhamáistí in aon chaingean den sórt sin a fhorghníomhú, is leor cuntas a thabhairt ar aird, i lámhscríbhneoireacht nó faoí láimh an bhailitheora sin, ar aon suim airgid a bhailigh sé nó a fuair sé, i leith nó ar cuntas na cánach nó an airgid, mar chruthú go bhfuair sé gach suim airgid a bheidh luaite ansin, ar cuntas na cánach a cuireadh faoina chúram le bailiú.
(2) Aon sceideal a sheachadfaidh aon bhailitheoir den sórt sin de bhun alt 175 den Income Tax Act, 1918, agus a mbeidh ann, nó a airbheartaíonn go bhfuil ann, ainmneacha daoine a mhainnigh maidir le híoc na cánach agus na suimeanna a bheidh i riaráiste, beidh sé, in aon chaingean den sórt sin agus ar gach ócáid eile, ina leor-chruthú chun an bailitheoir agus a urraí, faoi seach, a chur faoi mhuirear na suimeanna airgid eile go léir a bheidh ar áireamh sa dúblach nó sna dúblaigh a cuireadh faoina chúram le bailiú agus nach mbeidh ar áireamh sa sceideal sin nó nár tugadh cuntas iontu roimhe sin agus a íocadh leis an oifigeach cuí; agus na suimeanna go léir den sórt sin nach mbeidh ar áireamh sa sceideal amhlaidh, nó nach mbeidh cuntas tugtha iontu roimhe sin agus a bheidh gan íoc, measfar iad a bheith bailithe agus faighte ag an mbailitheoir agus iad a bheith ina láimh gan íoc agus i riaráiste.
CUID XXXIV
Aisíoc
Aisíoc i leith ús a íocadh le bainc, tithe úis, etc.
[1918, a. 36.]
496.—(1) I gcás ina ndéanfar ús is iníoctha sa Stát ar airleacan ó bhanc a sheolann gnó baincéireachta bona fide sa Stát a íoc leis an mbanc gan cáin a bhaint as brabúis nó gnóchain a chuirfear faoi mhuirear cánach, beidh an duine a íocfaidh an t-ús i dteideal, ar chruthú na bhfíoras chun sástacht na gCoimisinéirí Speisialta, aisíoc cánach ar mhéid an úis a fháil.
(2) Ar chruthú mar é a fháil déanfar aisíoc mar é i gcás úis (nach ús bliantúil) is iníoctha sa Stát ar airleacan ó dhuine a dhéanann i dtuairim na gCoimisinéirí Ioncaim gnó bona fide a sheoladh mar chomhalta de stocmhargadh sa Stát nó ó aon duine a dhéanann i dtuairim na gCoimisinéirí Ioncaim gnó bona fide tí lascaine a sheoladh sa Stát:
Ar choinníoll nach ndéanfar aon aisíoc mura deimhin leis na Coimisinéirí Ioncaim go ndearna nó go ndéanfaidh an duine a thug an t-airleacan an t-ús a thabhairt i gcuntas sa ráiteas a tugadh nó a bheidh le tabhairt chun críocha cánach ioncaim.
An ráta cánach ar dá réir a dhéanfar aisíoc.
[1925, a. 11;
1959 (Uimh. 2), a. 17 (4), 18.]
497.—Aon aisíoc cánach ioncaim in aghaidh aon bhliana measúnachta a mbeidh teideal ag duine ar bith chuige maidir le haon asbhaint faoi ailt 138 agus 143 déanfar é, ach amháin mar a bhforáiltear a mhalairt leis an Acht seo, de réir an ráta chaighdeánaigh cánach don bhliain sin:
Ar choinníoll, i gcás aon duine a chruthóidh maidir le haon bhliain áirithe nach bhfuil aon ioncam inchánaithe aige don bhliain sin mar gheall ar na hasbhaintí a bhfuil teideal aige chucu, gurb é a bheidh in aon aisíoc a bheidh le déanamh méid iomlán na cánach a d'íoc sé trí asbhaint nó eile, i leith a ioncaim in aghaidh na bliana sin a aisíoc.
Teorainn ama le haghaidh éileamh ar aisíoc.
[1918, a. 41;
1925, a. 9 (2).]
498.—Ach amháin mar a bhforáiltear a mhalairt go sainráiteach le haon fhoráil den Acht seo, ní ghéillfear d'aon éileamh ar aisíoc cánach ioncaim faoin Acht seo mura ndéanfar an t-éileamh sin laistigh de na sé bliana díreach tar éis deireadh na bliana measúnachta lena mbaineann sé.
CUID XXXV
Pionóis agus Measúnachtaí
Cuid XXXV a chur chun feidhme.
[1963, a. 72.]
499.—Beidh éifeacht ag na forálacha seo a leanas den Chuid seo maidir le haon phionóis a thabhófar (trí ghníomh nó trí neamhghníomh) tar éis dáta an Achta seo a rith maidir le haon bhliain mheasúnachta, cibé acu a chríochnaigh sí roimh dháta an Achta seo a rith nó a chríochnóidh sí tar éis an dáta sin.
Pionóis mar gheall ar a mhainniú tuairisceáin, etc., áirithe a thabhairt.
[1963, a. 73.]
500.—(1) I gcás—
(a) ina mbeifear tar éis a cheangal ar dhuine ar bith, trí fhógra nó proiceacht faoi réim nó chun críocha aon cheann de na forálacha a shonraítear i gcolún 1 nó 2 de Sceideal 15, aon tuairisceán, ráiteas, dearbhú, liosta nó doiciméad eile a sheachadadh, aon sonraí a thabhairt, aon doiciméid a thabhairt ar aird nó aon rud áirithe a chur ar fáil lena iniúchadh, agus go mainneoidh sé déanamh de réir an fhógra nó an phroiceachta, nó
(b) go mainneoidh duine ar bith aon ghníomh a dhéanamh, aon sonraí a thabhairt nó aon chuntas a sheachadadh de réir aon cheann de na forálacha a shonraítear i gcolún 3 den Sceideal sin,
ansin, faoi réir fho-alt (2) den alt seo agus alt 503, dlífear fíneáil £100 a chur air agus, má leanann an mhainneachtain tar éis
breithiúnas a bheith tugtha ag an gcúirt arb os a comhair a tionscnaíodh imeachtaí i leith an phionóis, pionós breise £10 in aghaidh gach lae a leanfaidh an mhainneachtain amhlaidh.
(2) I gcás inar tugadh an fógra a dúradh faoi réim nó chun críocha aon fhorála dá sonraítear i gcolún 1 den Sceideal sin agus go leanfaidh an mhainneachtain tar éis deireadh na bliana measúnachta i ndiaidh na bliana a tugadh an fógra, is é a bheidh sa chéad phionós acu sin a luaitear i bhfo-alt (1) £250.
(3) Beidh éifeacht ag na forálacha sin roimhe seo den alt seo faoi réir an choinníll a ghabhann le halt 169 (4) agus an choinníll a ghabhann le halt 178 (1).
Pionós mar gheall ar thuairisceáin mhíchearta, etc., a thabhairt go faillíoch.
[1963, a. 74.]
501.—(1) I gcás ina ndéanfaidh duine go calaoiseach nó go faillíoch—
(a) aon tuairisceán nó ráiteas mícheart a sheachadadh de shórt a luaitear in aon cheann de na forálacha a shonraítear i gcolún 1 de Sceideal 15,
(b) aon tuairisceán, ráiteas nó dearbhú mícheart a dhéanamh i ndáil le haon éileamh ar aon liúntas, asbhaint nó faoiseamh, nó
(c) aon chuntais mhíchearta a chur faoi bhráid na gCoimisinéirí Ioncaim, na gCoimisinéirí Speisialta nó cigire i ndáil le fionnadh a dhliteanais i leith cánach ioncaim nó forchánach,
ansin, faoi réir alt 503, dlífear pionós mar a leanas a chur air—
(i) £100, agus
(ii) oiread, nó, i gcás calaoise, dhá oiread, an difir a shonraítear in alt 502 (1).
(2) Má thugann duine nó má thugann sé ar aird nó má dhéanann sé, go calaoiseach nó go faillíoch, aon tuairisceán, eolas, deimhniú, doiciméad, taifead, ráiteas, sonraí, cuntas nó dearbhú de shórt a luaitear in aon cheann de na forálacha a shonraítear i gcolún 2 nó 3 de Sceideal 15, ansin, faoi réir alt 503, dlífear pionós £100 a chur air, nó, i gcás calaoise, £250.
(3) Má dhéanann duine, nó má chuireann sé isteach, gan chalaois gan fhaillí, aon tuairisceán, ráiteas, dearbhú nó cuntais den sórt a luaitear i bhfo-alt (1) agus go dtabharfaidh sé faoi deara (nó, má bhíonn sé tar éis bháis, go dtabharfaidh a ionad- aithe pearsanta faoi deara) go bhfuil nó go raibh sé nó siad mícheart, ansin, mura gceartófar an earráid gan mhoill neamhréasúnach, measfar chun críocha an ailt seo gur go faillíoch a rinne sé nó a chuir sé isteach an tuairisceán, an ráiteas, an dearbhú nó na cuntais.
(4) Faoi réir alt 504 (2), ní bheidh imeachtaí chun aon phionós faoi fho-alt (1) nó (2) a ghnóthú míthráthach mar gheall ar iad a thionscnamh tar éis an ama a cheadaítear le halt 511.
Forálacha is forlíonadh ar alt 501.
1963, a. 75.]
502.—(1) Is é an difear dá dtagraítear in alt 501 (1) (ii) den Acht seo an difear idir—
(a) méid na cánach is iníoctha in aghaidh na mblianta measúnachta iomchuí ag an duine sin (lena n-áirítear aon mhéid a asbhaineadh ag an mbunadh agus nach inaisíoctha), agus
(b) an méid arbh é an méid ab inioctha amhlaidh é dá mba go raibh an tuarisceán, an ráiteas, an dearbhú nó na cuntais a rinne sé nó a thug sé ceart.
(2) Is iad na blianta measúnachta iomchuí chun críocha fho-alt (1), maidir le haon rud a sheachadfar, a dhéanfar nó a chuirfear isteach aon bhliain mheasúnachta, an bhliain mheasúnachta sin, an chéad bhliain mheasúnachta ina dhiaidh sin agus aon bhliain mheasúnachta roimhe sin; agus folaíonn na tagairtí san fho-alt sin do mhéid na cánach is iníoctha forcháin, ach amháin nach bhfolaíonn siad, maidir le haon rud a rinneadh i ndáil le comhpháirtíocht, aon cháin nach inmhuirir in ainm na comhpháirtíochta.
(3) Chun críocha alt 501, aon chuntais a bheifear tar éis a chur isteach thar ceann duine measfar gurb é an duine sin a chuir isteach iad mura gcruthóidh sé gur gan toiliú uaidh nó gan fhios dó a cuireadh isteach iad.
Pionóis mhéadaithe i gcás comhlacht daoine.
[1963, a. 76.]
503.—(1) Más comhlacht daoine an duine a luaitear in alt 500—
(a) dlífear—
(i) i gcás inar tugadh an fógra faoi réim nó chun críocha aon cheann de na forálacha dá sonraítear i gcolún 1 de Sceideal 15 a ghabhann leis an Acht seo agus go leanfaidh an mhainneachtain tar éis deireadh na bliana measúnachta i ndiaidh na bliana a tugadh an fógra—pionós £1,000, agus
(ii) in aon chás eile—pionós £500,
a chur ar an gcomhlacht daoine agus, má leanann an mhainneachtain tar éis breithiúnas a bheith tugtha ag an gcúirt arb os a comhair a tionscnaíodh imeachtaí i leith an phionóis, dlífear pionós breise £50 a chur air in aghaidh gach lae a leanfadh an mhainneachtain amhlaidh, agus
(b) dlífear pionós mar a leanas a chur ar an rúnaí—
(i) i gcás inar tugadh an fógra faoi réim nó chun críocha aon cheann de na forálacha dá sonraítear i gcolún 1 de Sceideal 15 agus go leanfaidh an mhainneachtain tar éis deireadh na bliana measúnachta i ndiaidh na bliana a tugadh an fógra—£200 de phionós ar leithligh, agus
(ii) in aon chás eile—£100 de phionós ar leithligh.
(2) Más comhlacht daoine an duine a luaitear in alt 501—
(a) i gcás calaois nó faillí den sórt a luaitear in alt 501 (1)—
(i) dlífear pionós mar a leanas a chur ar an gcomhlacht daoine—
(I) £500, agus
(II) oiread, nó, i gcás calaoise, dhá oiread, an difir a shonraítear in alt 502 (1), agus
(ii) dlífear £100, nó, i gcás calaoise, £200, de phionós ar leithligh a chur ar an rúnaí,
(b) i gcás aon chalaois nó faillí den sórt a luaitear i bhfo-alt (2) den alt seo—
(i) dlífear pionós £500, nó, i gcás calaoise, míle punt, a chur ar an gcomhlacht daoine, agus
(ii) dlífear £100, nó, i gcás calaoise, £200, de phionós ar leithligh a chur ar an rúnaí.
(3) Beidh éifeacht ag na forálacha sin roimhe seo den alt seo faoi réir an choinníll a ghabhann le halt 169 (4) agus an choinníll a ghabhann le halt 178 (1), ach thairis sin beidh éifeacht acu d'ainneoin aon ní san Acht seo.
Imeachtaí i gcoinne seiceadóra nó riarthóra.
[1963, a. 77.]
504.—(1) I gcás duine a thabhaigh pionós agus a gheobhaidh bás tar éis dáta an Achta seo a rith, ansin, aon imeachtaí faoin Acht seo a tionscnaíodh nó a fhéadfaí a thionscnamh ina choinne féadfar leanúint leo nó iad a thionscnamh i gcoinne a sheiceadóra nó a riarthóra, de réir mar a bheidh, agus beidh aon phionós a dhámhfar in imeachtaí a leanfar leo nó a thionscnófar amhlaidh ina fhiach a bheidh dlite óna eastát agus iníoctha as.
(2) Féadfar imeachtaí a thionscnófar de bhua fho-alt (1) a thosú tráth ar bith nach déanaí ná trí bliana tar éis deireadh na bliana measúnachta a fuair an duine éagtha bás i gcás inarb í an bhliain sin a deonaíodh probháid nó litreacha riaracháin agus tráth ar bith nach déanaí ná dhá bhliain tar éis deireadh na bliana measúnachta a rinneadh an deonú sin in aon chás eile, ach beidh éifeacht ag na forálacha sin roimhe seo den fho-alt seo faoi réir an choinníll go bhféadfar, i gcás an seiceadóir nó an riarthóir do thaisceadh mionnscríbhinn cheartúcháin chun críche measúnachta dleacht eastáit tar éis na bliana measúnachta a fuair an duine éagtha bás, na himeachtaí a thosú tráth ar bith roimh dheireadh an dá bhliain díreach i ndiaidh deireadh na bliana measúnachta a taisceadh an mhionnscríbhinn cheartúcháin.
Pionós mar gheall ar chabhrú le tuairisceán mícheart, etc., a thabhairt.
[1963, a. 78.]
505.—Duine ar bith a chabhróidh nó a aslóidh chun aon tuairisceán, cuntas, ráiteas, nó dearbhú is eol dó a bheith mícheart a dhéanamh nó a sheachadadh chun aon chríocha cánach ioncaim nó fhorchánach dlífear pionós £500 a chur air.
Fianaise ar ioncam chun críocha Chuid XXXV.
[1963, a. 79.]
506.—Chun críocha na Coda seo, aon mheasúnacht nach féidir a athrú níos faide ag na Coimisinéirí Speisialta ar achomharc ná le hordú ó aon chúirt is leor-fhianaise í gur mar a luaitear sa mheasúnacht a tháinig nó a fuarthas an t-ioncam a muirearaítear cáin ina leith sa mheasúnacht.
Mainniú gníomhú laistigh d'am teoranta.
[1963, a. 82 (2).]
507.—Chun críocha na Coda seo, measfar nár mhainnigh duine aon ní áirithe a dhéanamh a raibh ceangal ann é a dhéanamh laistigh d'am teoranta má rinne sé é laistigh de cibé am breise, más aon am é, a bheidh na Coimisinéirí nó oifigeach iomchuí tar éis a cheadú; agus, i gcás cúis réasúnach a bheith ag duine i dtaobh gan aon ní áirithe a dhéanamh a raibh de cheangal ann é a dhéanamh, measfar nár mhainnigh sé é a dhéanamh má rinne sé é gan mhoill neamhréasúnach tar éis deireadh a bheith leis an gcúis sin.
Pionóis a ghnóthú.
[1963, a. 80.]
508.—(1) Gan dochar d'aon mhodh eile chun pionós faoin alt seo nó faoi alt 238, 240 nó 296 a ghnóthú, féadfaidh oifigeach do na Coimisinéirí Ioncaim a bheidh údaraithe acu chun críocha an fho-ailt seo agra a dhéanamh ina ainm féin trí imeachtaí sibhialta chun an pionós a ghnóthú san Ard-Chúirt mar shuim leachtaithe agus beidh feidhm dá réir sin ag forálacha alt 94 den Acht Cúirteanna Breithiúnais, 1924.
(2) I gcás oifigeach a thionscain imeachtaí de bhun an ailt seo, nó a lean leis na himeachtaí de bhua an fho-ailt seo, d'fháil bháis nó do scor ar shlí eile ar aon chúis de bheith ina oifigeach údaraithe chun críocha fho-alt (1)—
(a) beidh deireadh le ceart an oifigigh sin chun leanúint leis na himeachtaí agus dílseoidh an ceart chun leanúint leo do cibé oifigeach eile a bheidh údaraithe amhlaidh agus a ainmneoidh na Coimisinéirí Ioncaim,
(b) i gcás ina n-ainmneofar an t-oifigeach eile sin faoi mhír (a), beidh sé i dteideal dá réir sin é a chur in ionad an oifigigh chéadluaite mar pháirtí sna himeachtaí, agus
(c) i gcás ina ndéanfar oifigeach a chur amhlaidh in ionad oifigigh eile, tabharfaidh sé fógra i scríbhinn don chosantóir gur cuireadh amhlaidh in ionad an oifigigh eile sin é.
(3) In imeachtaí de bhun an ailt seo, beidh deimhniú arna shíniú ag Coimisinéir Ioncaim ag deimhniú na bhfíoras seo a leanas, eadhon, gurb oifigeach do na Coimisinéirí Ioncaim duine áirithe agus go bhfuil sé údaraithe acu chun críocha fho-alt (1) ina fhianaise, nó go gcruthófar a mhalairt, ar na fíorais sin.
(4) In imeachtaí de bhun an ailt seo, beidh deimhniú arna shíniú ag Coimisinéir Ioncaim ag deimhniú na bhfíoras seo a leanas, eadhon, gur scoir an gearánaí de bheith ina oifigeach do na Coimisinéirí Ioncaim a d'údaraigh siad chun críocha fho-alt (1), gurb oifigeach do na Coimisinéirí Ioncaim duine eile, go bhfuil an duine eile sin údaraithe acu chun críocha fho-ailt (1) agus go bhfuil sé ainmnithe acu, maidir leis na himeachtaí, chun críocha fho-alt (2), ina fhianaise, nó go gcruthófar a mhalairt, ar na fíorais sin.
(5) In imeachtaí de bhun an ailt seo, féadfar deimhniú ag deimhniú na bhfíoras dá dtagraítear i bhfo-alt (3) nó (4) den alt seo agus a airbheartóidh a bheith sínithe ag Coimisinéir Ioncaim a thabhairt i bhfianaise gan chruthúnas, agus measfar, nó go gcruthófar a mhalairt, é a bheith sínithe amhlaidh.
(6) Na rialacha den Ard-Chúirt is infheidhmithe de thuras na huaire maidir le himeachtaí sibhialta bainfidh siad, faoi réir an ailt seo, le himeachtaí de bhun an ailt seo.
Mínithe.
[1963, a. 82 (1).]
509.—Sna forálacha roimhe seo den Chuid seo—
folaíonn “measúnacht” measúnacht bhreise;
folaíonn “rúnaí” daoine den sórt a luaitear in alt 207 (2).
Imeachtaí le haghaidh pionós áirithe.
[1931, a. 4.]
510.—D'ainneoin nach féidir méid pionóis is inghnóthaithe faoin Acht seo a fháil amach go cinnte toisc nach bhfuarthas amach go críochnaitheach méid na cánach ar faoina threoir a bheidh an pionós sin le ríomh, féadfar imeachtaí a thionscnamh le haghaidh gnóthú an phionóis sin agus, más rud é, ag éisteacht na n-imeachtaí, nach mbeidh méid na cánach sin faighte amach go críochnaitheach an t-am sin, féadfaidh an Chúirt, más dóigh léi gurb inghnóthaithe an pionós sin, na himeachtaí sin a chur ar atráth agus ní thabharfaidh sí aon bhreithiúnas ná ní dhéanfaidh sí aon ordú i dtaobh íoc an phionóis sin go dtí go mbeidh méid na cánach sin faighte amach go críochnaitheach.
Teorainn ama le haghaidh fineálacha agus pionóis a ghnóthú.
[1925, a. 10 (1).]
511.—Faoi réir alt 504, féadfar imeachtaí chun aon fhíneáil nó pionós a ghnóthú a tabhaíodh faoin Acht seo maidir le nó i ndáil le cáin ioncaim nó forcháin a thosú tráth ar bith laistigh de shé bliana díreach tar éis an dáta a tabhaíodh an fhíneáil nó an pionós sin.
Fíneálacha agus pionóis a mhaolú agus a chur chun feidhme.
[1918, a. 222.]
512.—(1) Féadfaidh na Coimisinéirí Ioncaim, dá rogha féin, aon fhíneáil nó pionós a mhaolú, nó aon imeachtaí le haghaidh a gnóthú a bhac nó a imshocrú, agus féadfaidh siad freisin, tar éis breithiúnais, an fhíneáil nó an pionós a mhaolú tuilleadh nó a loghadh ar fad, agus féadfaidh siad freisin a ordú go ndéanfar aon duine a bheidh príosúnaithe mar gheall ar aon chion a scaoileadh sula mbeidh téarma a phríosúnachta caite. Féadfaidh an tAire Airgeadais aon fhíneáil nó pionós den sórt sin a mhaolú nó a loghadh, roimh an mbreithiúnas nó dá éis.
(2) Na suimeanna airgid ó fhíneálacha, pionóis agus forghéilleadh, agus na costais, na muirir agus na caiteachais go léir is iníoctha i leith an chéanna nó maidir leis an gcéanna faoi seach, tabharfar cuntas iontu do na Coimisinéirí Ioncaim agus íocfar leo iad nó mar a ordóidh siad.
Cumhacht chun pionóis a chur le measúnachtaí.
[1918, a. 223.]
513.—I gcás ina bhforchuirfear ráta méadaithe cánach mar phionós, nó mar chuid de phionós nó mar bhreis air, féadfar an pionós agus an ráta méadaithe cánach a chur leis an measúnacht, agus a bhailiú agus a thobhach mar is féidir aon cháin a bheidh ar áireamh sa mheasúnacht sin a bhailiú agus a thobhach.
Cosaint maidir le himeachtaí coiriúla.
[1918, a. 224.]
514.—Ní dhéanfaidh forálacha an Achta seo difear d'aon imeachtaí coiriúla i leith aon fheileonachta nó oilghnímh.
Fíneáil mar gheall ar oifigigh a bhac ag feidhmiú a ndualgas dóibh.
[1918, a. 225.]
515.—(1) Má dhéanann duine ar bith, leis féin nó trí aon duine a bheidh fostaithe aige, cosc, cur isteach, nó bac—
(a) ar oifigeach nó ar aon duine a bheidh fostaithe maidir le haon dualgas cánach ioncaim agus é ag feidhmiú a dhualgais, nó ag feidhmiú aon cheann de na cumhachtaí nó de na húdaráis a thugtar le dlí don oifigeach nó don duine; nó
(b) ar aon duine a bheidh ag gníomhú i gcabhair ar oifigeach nó ar aon duine a bheidh fostaithe amhlaidh;
tabhóidh sé fíneáil £100 in aghaidh gach ciona den sórt sin.
(2) Gan dochar d'aon mhodh gnóthaithe eile, féadfar imeachtaí a thionscnamh i leith na fíneála a fhorchuirfear faoin alt seo, agus féadfar í a ghnóthú, sa tslí chéanna, agus, i gcás imeachtaí achomaire, leis an gcumhacht achomhairc chéanna, ionann is dá mba fhíneáil nó pionós í faoi aon Acht a bhaineann leis an mál.
Pionós mar gheall ar ráiteas bréagach chun liúntas a fháil.
[1918, a. 227;
1963, a. 14.]
516.—Má dhéanann duine ar bith, d'fhonn aon liúntas, laghdú, lacáiste, nó aisíoc i leith cánach a fháil dó féin nó d'aon duine eile, nó má dhéanann sé go feasach in aon tuairisceán maidir le cáin, aon ráiteas bréagach nó uiríoll bréagach, dlífear, ar é a chiontú go hachomair, príosúnacht a chur go ceann téarma nach faide ná sé mhí agus dlífear príosúnacht a chur, freisin, mar a dúradh ar dhuine ar bith má chabhraíonn nó má neartaíonn sé le duine eile, nó má ghríosann nó má aslaíonn sé duine eile, go feasach agus go toiliúil, chun cuntas, tuairisceán, liosta, dearbhú nó ráiteas, bréagach nó calaoiseach, a dhéanamh nó a sheachadadh maidir le maoin, brabúis nó gnóchain nó maidir le cáin.
An tréimhse le haghaidh imeachtaí achomaire áirithe.
[1963, a. 15.]
1851, c. 93.
517.—D'ainneoin fo-alt (4) d'alt 10 den Petty Sessions (Ireland) Act, 1851, féadfar imeachtaí achomaire faoi alt 128, 173, 413 nó 516 a thionscnamh laistigh de thrí bliana ón dáta a rinneadh an cion nó a tabhaíodh an pionós (cibé acu é).
Fianaise bhréagach: pionós mar a bhíonn i gcás mionnú éithigh.
[1918, a. 228.]
518.—Má dhéanann duine ar bith, ar aon scrúdú faoi mhionn, nó in aon mhionnscríbhinn nó teistíocht a údaraítear leis an Acht seo, fianaise bhréagach a thabhairt go toiliúil agus go héillitheach, nó aon ábhar nó ní a dhearbhú go toiliúil agus go héillitheach atá bréagach beidh sé, ar é a chiontú, faoi réir agus faoi dhliteanas an phionóis sin a mbíonn daoine a chiontaítear i mionnú éithigh faoina réir agus faoina ndliteanas.
Teorainn le pionóis ar oifigigh atá ar fostú ag forghníomhú an Achta.
[1918, a. 229.]
519.—(1) Aon choimisinéir, sirriam, cláraitheoir contae, cléireach, cigire, measúnóir, nó Bailitheoir a ghníomhaíonn, nó atá fostaithe, ag forghníomhú an Achta seo, ní dhlífear aon phionós a chur air maidir leis an bhforghníomhú sin seachas mar a fhoráiltear leis an Acht seo.
(2) I gcás ina ndéanfar, mar gheall ar aon earraí a urghabháil nó a choinneáil, aon imeacht shibhialta nó choiriúil i gcoinne aon oifigigh nó duine a bheidh fostaithe i ndáil le haon dleacht chánach ioncaim a thabhairt chun trialach agus go dtabharfar fíorasc nó breithiúnas ar an gcéanna i gcoinne an chosantóra, má dheimhníonn an chúirt nó an breitheamh gur dócha go raibh cúis leis an urghabháil, ní bheidh an gearánaí i dteideal aon damáistí, seachas na hearraí a urghabhadh, nó a luach, ná i dteideal aon chostas, agus ní dhlífear aon phionós a chur ar an gcosantóir.
Diúltú asbhaint chánach a lamháil.
[1918, r. Gin. 23.]
520.—(1) Duine ar bith a dhiúltóidh asbhaint cánach a lamháil a údaraítear leis an Acht seo a dhéanamh as aon íocaíocht, forghéillfidh sé suim £50.
(2) Gach comhaontú maidir le hús, cíos, nó íocaíocht bhliantúil eile a íoc go hiomlán gan aon asbhaint den sórt sin a lamháil beidh sé ar neamhní.
Inghlacacht ráiteas agus doiciméad in imeachtaí coiriúla agus imeachtaí cánach.
[1958, a. 4.]
521.—(1) Aon ráitis a dhéanfaidh duine nó a dhéanfar thar a cheann nó aon doiciméid a thabharfaidh sé ar aird nó a thabharfar ar aird thar a cheann, ní hinghlactha iad in aon imeachtaí den sórt a luaitear i bhfo-alt (2), de bhíthin amháin gur cuireadh in iúl dó—
(a) maidir le cáin ioncaim nó forcháin, go bhféadfaidh na Coimisinéirí Ioncaim glacadh le socraíochtaí airgid in ionad imeachtaí a thionscnamh, agus
(b) cé nach féidir aon ghealltanas a thabhairt go nglacfaidh nó nach nglacfaidh na Coimisinéirí Ioncaim le socraíocht mar sin i gcás aon duine áirithe, gur gnách go dtéann sé i bhfeidhm ar na Coimisinéirí Ioncaim má rinne an duine sin admháil iomlán ar aon chalaois nó mainneachtain a raibh sé ina pháirtí inti, agus má thug sé saoráidí iomlána le haghaidh imscrúdaithe,
agus go ndearnadh nó go bhféadfadh go ndearnadh é a aslú tríd sin chun na ráitis a dhéanamh nó a doiciméid a thabhairt ar aird.
(2) Is iad na himeachtaí dá dtagraítear i bhfo-alt (1):
(a) imeachtaí coiriúla i gcoinne an duine a bheidh i gceist mar gheall ar aon sórt calaoise nó mainneachtana toiliúla i ndáil le nó maidir le cáin ioncaim nó forcháin, agus
(b) aon imeachtaí ina choinne chun aon suim atá dlite de a ghnóthú uaidh, ar mhodh cánach, fíneála, forghéillte nó pionóis, i ndáil le nó maidir le cáin ioncaim nó forcháin.
CUID XXXVI
Forcháin, Forcháin ar Ioncam Neamhdháilte Cuideachtaí Áirithe agus Forcháin a Bhaint as Díolaíochtaí
Caibidil I
Forcháin
Muirearú i leith forchánach.
[1928, a. 3;
1963, a. 25 (1).]
522.—(1) I dteannta na cánach ioncaim a mhuirearófar de réir an ráta a fhorordófar d'aon bhliain áirithe, muirearófar, toibheofar agus íocfar don bhliain sin i leith ioncaim aon phearsan aonair, ar mó a iomlán ó gach bunadh ná an méid forordaithe, dleacht bhreise chánach ioncaim (dá ngairtear forcháin san Acht seo) de réir an ráta nó na rátaí a fhorordófar don bhliain sin.
San fho-alt seo ciallaíonn “a fhorordófar” a fhorordófar ag an Oireachtas.
(2) Beidh forcháin dlite agus iníoctha an 1ú lá d'Eanáir an bhliain mheasúnachta, ach amháin go measfar forcháin nó aon chuid d'fhorcháin a bheidh ar áireamh i measúnacht a dhéanfar an 1ú lá d'Eanáir a dúradh nó dá éis sin a bheith dlite agus iníoctha an lá díreach i ndiaidh an lae a dhéanfar an mheasúnacht.
Asbhaint le linn forcháin a bheith á muirearú.
[1959, a. 3.]
523.—(1) Chun forcháin a mhuirearú d'aon bhliain mheasúnachta áirithe, déanfar méid is comhionann leis na hasbhaintí a mbeidh teideal aige iad a lamháil dó faoi ailt 138 (1) (2), 139,140, 141 agus 142 a bhaint as iomlán ioncaim aon phearsan le linn méid an ioncaim a muirearófar cáin ioncaim air ina leith don bhliain mheasúnachta sin a bheith á ríomh.
(2) I gcás teideal a bheith ag pearsa aonair nach gcónaíonn sa Stát chun asbhainte in aghaidh aon bhliana áirithe faoin alt seo, laghdófar an asbhaint an choimhréir a laghdaíonn alt 153 (2) aon fhaoiseamh a thabharfar dó in aghaidh na bliana sin faoi na forálacha a shonraítear i bhfo-alt (1).
(3) I gcás fearchéile agus banchéile a mheasúnófar ar leithligh i leith cánach in aghaidh aon bhliana measúnachta áirithe de bhua iarratais faoi alt 197 nó 198, beidh feidhm ag na forálacha seo a leanas maidir le haon asbhaint a bheidh le déanamh faoi fho-alt (1) don bhliain sin:
(a) cibé acu a dhéanfar nó nach ndéanfar iad a mheasúnú ar leithligh i leith forchánach, is é asbhaint a bheidh le baint as a n-ioncam iomlán an asbhaint a dhéanfaí dá mba nach ndearnadh aon mheasúnacht ar leithligh;
(b) má mheasúnaítear iad ar leithligh i leith forchánach, déanfar an faoiseamh ó fhorcháin a gheofar de sin a roinnt eatarthu trína ghlacadh go bhfuil a n-ioncaim faoi seach arna laghdú mar a leanas:
(i) an méid (más aon mhéid é) a bheidh ar áireamh san asbhaint i leith faoisimh faoi alt 141 (2) nó 142, glacfar leis mar ní a laghdaíonn ioncam an fhearchéile nó an bhanchéile de réir mar is eisean nó ise a chothabhálann an leanbh, an gaol, an mac nó an iníon, ar ina leith a thabharfar an faoiseamh sin,
(ii) faoi réir fhomhír (i), glacfar go ndéanann an asbhaint a n-ioncaim faoi seach a laghdú de réir an ráta chéanna,
ach sin i slí, má bhíonn breis ag an méid a bheidh ioncam cheachtar acu le laghdú faoi fhomhíreanna (i) agus (ii) ar mhéid an ioncaim sin, go nglacfar go bhfuil ioncam an duine eile arna laghdú méid na breise.
An modh chun ioncam a mheas le haghaidh forchánach.
[1918, a. 5;
1920, a. 15 (4) Sc. 3;
1928, a. 3 (3);
1965, Sc. 3, Cuid I.]
524.—(1) Chun críocha forchánach, measfar gurb é ioncam iomlán aon phearsan aonair ó gach bunadh ioncam iomlán na pearsan sin ó gach bunadh, arna mheas sa tslí chéanna agus a cheanglaítear an t-ioncam iomlán ó gach bunadh a mheas i dtuairisceán a dhéanfar i ndáil le haon éileamh ar asbhaint as ioncam inmheasúnaithe, ach sin faoi réir na bhforálacha atá anseo ina dhiaidh seo.
(2) I gcás ina mbeidh measúnacht i leith cánach ioncaim tar éis teacht chun bheith críochnaitheach dochloíte chun críocha cánach ioncaim, beidh an mheasúnacht críochnaitheach dochloíte freisin agus an t-ioncam iomlán ó gach bunadh á mheas chun críocha forchánach, agus ní chuirfear san áireamh, le linn an t-ioncam iomlán ó gach bunadh a bheith á mheas, aon liúntas nó coigeartú dliteanais ar fhoras laghdú ioncaim nó caillteanais, mura mbeidh an liúntas nó an coigeartú sin déanta roimhe sin i leith cánach ioncaim ar iarratas faoi na forálacha speisialta den Acht seo a bhaineann leis sin.
(3) Nuair a bheidh an t-ioncam chun críocha forchánach á mheas—
(a) asbhainfear, i gcás aon talamh ar a muirearófar cáin ioncaim ar an luach bliantúil arna mheas ar shlí seachas i ndáil le brabúis (i dteannta aon asbhainte eile), aon suim a ndéanfar a méid de laghdú ar an measúnacht chun críocha bailithe, nó ar a mbeidh cáin ioncaim aisíoctha faoi fhorálacha an Achta seo maidir le costas cothabhála, deisiúchán, árachais, agus bainistí; agus
(b) aon ioncam ar arb inmhuirir cáin ioncaim ar mhodh asbhainte measfar gurb ioncaim de chuid na bliana í arb infhaighte í, agus aon asbhaintí is inlamháilte ar chuntas aon suimeanna bliantúla a íocadh as maoin nó as brabúis na pearsan aonair lamhálfar iad mar asbhaintí in aghaidh na bliana arb iníoctha iad, d'ainneoin gur fhaibhrigh an t-ioncam nó na suimeanna bliantúla, de réir mar a bheidh, go hiomlán nó go páirteach roimh an mbliain sin.
(4) Nuair a bheidh ioncam iomlán aon phearsan á mheas chun críche forchánach, measfar gurb é méid aon ioncaim thuillte méid iomlán an ioncaim sin gan aon liúntas a asbhaint faoi alt 134.
Muirearófar forcháin ar chomaoin i leith cúnant sriantach áirithe, etc.
[1964, a. 7.]
525.—(1) I gcás—
(a) ina dtabharfaidh pearsa aonair a bhí, atá nó atá ar tí dul i seilbh oifige nó fostaíochta, gealltanas (cibé acu gealltanas iomlán nó gealltanas coinníollach é agus cibé acu bailí nó nach bailí dó de réir dlí) i ndáil lena sealbhú aige, arb é a bhrí nó a éifeacht srian a chur leis an bpearsa sin maidir lena iompar nó lena ghníomhaíochtaí; agus
(b) go mbeifear tar éis suim ar bith a íoc leis féin nó le haon duine eile an 14ú lá d'Aibreán, 1964, nó dá éis i leith é do thabhairt an ghealltanais sin nó dá chomhlíonadh go hiomlán nó go páirteach; agus
(c) nach ndlífí, mura mbeadh an t-alt seo, an tsuim a íocadh a áireamh mar ioncam de chuid duine chun críocha cánach ioncaim d'aon bhliain mheasúnachta nó í a chur i gcuntas mar fháltas, le linn ríomh a bheith á dhéanamh, chun críocha cánach ioncaim d'aon bhliain mheasúnachta áirithe, ar ioncam aon duine nó ar chaillteanas a thabhaigh aon duine,
is iad na torthaí céanna a bheidh ann maidir le forcháin don bhliain mheasúnachta a bheifear tar éis an tsuim sin a íoc a bheadh ann dá mba leis an bpearsa aonair sin (agus nach le haon duine eile) a íocadh an tsuim sin mar ghlanmhéid agus i leith glanmhéid íocaíochta bliantúla a raibh teideal ag an bpearsa aonair sin chuige, arb íocaíocht bhliantúil í ab inmhuirir i leith cánach ioncaim agus ar baineadh cáin go hiomchuí as a mór-mhéid faoi alt 434:
Ar choinníoll, i gcás an phearsa aonair d'fháil bháis sular íocadh an tsuim sin go mbeidh éifeacht ag an oiread de na forálacha sin roimhe seo den fho-alt seo agus a bhaineann leis na torthaí a bheidh ann be bharr na n-ábhar a shonraítear i míreanna (a) go (c) mar a bheadh dá n-íocfaí an tsuim sin roimh an mbás.
(2) I gcás comaoin luachmhar a thabhairt, ar shlí seachas in airgead, i leith aon ghealltanas a thabhairt nó a chomhlíonadh go hiomlán nó go páirteach, beidh feidhm ag na forálacha roimhe seo den alt seo ionann agus dá n-íocfaí ina ionad sin suim ar cóimhéid le luach na comaoine sin.
(3) Ní bhainfidh na forálacha sin roimhe seo den alt seo le haon suim a íocadh nó comaoin a tugadh más roimh an 14ú lá d'Aibreán, 1964, a tugadh an gealltanas a bheidh i gceist.
(4) I gcás aon suim a íoc le haon duine nó comaoin luachmhar a thabhairt d'aon duine in aon bhliain mheasúnachta i leith tabhairt, nó comhlíonadh, iomlán nó páirteach, gealltanais a tugadh an 14ú lá d'Aibreán, 1964, nó dá éis, agus a chomhlíonann na coinníollacha a shonraítear i bhfo-alt (1) (a) (nach suim óna n-asbhaintear cáin go cuí faoi aon fhoráil den Acht seo), is é dualgas an duine a íocfaidh an tsuim nó a thabharfaidh an chomaoin sonraí an chéanna a sheachadadh i scríbhinn don chigire tráth nach déanaí ná mí tar éis deireadh na bliana sin, ag sonrú an duine a fuair an íocaíocht nó an chomaoin, an ghealltanais arb i ndáil leis a rinneadh nó a tugadh í agus an phearsa aonair a thug an gealltanas sin.
(5) San alt seo ciallaíonn “oifig nó fostaíocht” oifig nó fostaíocht ar bith a bhfuil nó a mbeadh cáin ioncaim inmhuirir ar na díolaíochtaí uaithi faoi Sceideal E, nó faoi Chás III de Sceideal D de réir alt 76 (1) in aghaidh aon bhliana measúnachta; agus na tagairtí atá san alt seo do chomaoin luachmhar a thabhairt ní fholaíonn siad tagairtí do ní is glacadh oibleagáide chun maoin luachmhar, cearta nó buntáistí luachmhara a aistriú nó a sholáthar agus an ní sin amháin, ach folaíonn siad tagairtí d'aon ní a dhéanamh ag comhlíonadh, nó i ndáil le comhlíonadh, oibleagáide den sórt sin.
Forcháin a mheasúnú, a bhailiú agus a ghnóthú.
[1918, a. 7;
1925, a. 8 (3) (4);
1928, a. 3 (3);
1932, Sc. 5.;
1936, a. 3 (1);
1963, a. 18 (2). 26 (1) (2), Sc. 6, Cuid III.]
526.—(1) Is cigire a dhéanfaidh forcháin a mheasúnú agus a mhuirearú.
(2) Gach duine ar a seirbheálfaidh cigire fógra, sa slí a fhorordaítear le rialacháin faoin alt seo, á cheangal air tuairisceán ar a ioncam iomlán ó gach bunadh a thabhairt, nó, i gcás fógra a sheirbheálfar ar aon duine a ionadaíonn duine éagumasaithe, duine neamhchónaithigh, nó duine éagtha, ar ioncam iomlán an duine éagumasaithe, an duine neamhchónaithigh nó an duine éagtha ó gach bunadh, déanfaidh sé, cibé a bheidh nó nach mbeidh forcháin inmhuirir air, tuairisceán den sórt sin a thabhairt san fhoirm agus laistigh den am a cheanglófar leis an fhógra.
(3) Is é dualgas gach duine ar arb inmhuirir forcháin fógra gurb inmhuirir é a thabhairt do na Coimisinéirí Ioncaim roimh an 30ú lá de Mheán Fómhair an bhliain i ndiaidh na bliana arb inmhuirir an fhorcháin ina haghaidh.
(4) Má mhainníonn aon duine tuairisceán a thabhairt faoin alt seo, nó mura mbeidh an cigire sásta le haon tuairisceán faoin alt seo, féadfaidh sé measúnacht forchánach a dhéanamh go feadh a bhreithiúnais.
(5) Na forálacha uile den Acht seo a bhaineann le daoine a mbeidh cáin ioncaim le bheith inmhuirir orthu, agus a bhaineann le measúnachtaí cánach ioncaim agus le hachomhairc i gcoinne na measúnachtaí sin, agus le bailiú agus gnóthú cánach ioncaim, agus le cásanna a shonrófar le haghaidh tuairim na hArd-Chúirte beidh feidhm acu, sa mhéid gurb inchurtha chun feidhme iad, maidir le muirearú, measúnú, bailiú agus gnóthú forchánach faoin alt seo.
(6) Féadfaidh cigire aon mheasúnacht faoin alt seo a leasú nó measúnacht nó measúnacht bhreise a dhéanamh tráth ar bith maidir le haon bhliain mheasúnachta:
Ar choinníoll, chun críocha forcháin a mhuirearú ar sheiceadóirí nó riarthóirí duine éagtha maidir leis na brabúis nó leis na gnóchain nó leis an ioncam a d'éirigh nó a d'fhaibhrigh chuige roimh a bhás, nach ndéanfar aon ghníomh nó ní acu sin tráth nach déanaí ná deireadh an tríú bliain tar éis na bliana measúnachta a fuair an duine éagtha bás i gcás inarb í an bhliain sin a deonaíodh probháid nó litreacha riaracháin, agus nach bhféadfar aon ghníomh nó ní acu sin a dhéanamh tráth is déanaí ná deireadh an dara bliain tar éis na bliana measúnachta a rinneadh an deonú sin in aon chás eile, ach go mbeidh éifeacht ag na forálacha sin roimhe seo den fho-alt seo faoi réir an choinníll go bhféadfar, i gcás an seiceadóir nó an riarthóir do thaisceadh mionnscríbhinn cheartúcháin chun dleacht eastáit a mheasúnú tar éis na bliana measúnachta a fuair an duine éagtha bás, aon ghníomh nó ní den sórt sin a dhéanamh tráth ar bith roimh dheireadh dhá bhliain tar éis deireadh na bliana measúnachta a taisceadh an mhionnscríbhinn cheartúcháin.
(7) Féadfaidh na Coimisinéirí Ioncaim rialacháin a dhéanamh d'fhonn an t-alt seo a chur in éifeacht.
Sonraí a sheachadadh.
[1922, a. 22;
1963, a. 26 (1);
1963, Sc. 6, Cuid III.]
527.—Féadfaidh cigire, cibé acu a rinneadh nó nach ndearnadh measúnacht i leith forchánach, a cheangal ar aon phearsa aonair ar iarradh air tuairisceán ar a ioncam iomlán a thabhairt chun críocha forchánach cibé sonraí a thabhairt dó laistigh de cibé am a fhorordóidh sé, nach giorra ná ocht lá fichead, i dtaobh bunadh iomaí a chuid ioncaim agus an méid a tháinig ó gach bunadh, agus i dtaobh méid aon asbhaintí a éileofar a lamháil as an ioncam sin, is dóigh leis is gá.
Méideanna áirithe a mheas.
[1963, a. 27.]
528.—(1) Más rud é—
(a) go mbeidh ar áireamh ioncaim iomláin pearsan aonair ioncam ó aon bhunadh nó bunaidh a bheidh le ríomh ar fhoras na méideanna iarbhír is infhaighte sa bhliain mheasúnachta nó i gcás ina mbeidh aon asbhaintí is inlamháilte i leith aon suimeanna bliantúla a íocadh amach as maoin nó brabúis pearsan aonair le lamháil mar asbhaintí in aghaidh na bliana arb iníoctha iad, agus
(b) go mbeidh measúnacht i leith forchánach á déanamh roimh dheireadh na bliana measúnachta lena mbaineann an mheasúnacht sin i leith forchánach,
ansin, le linn dó a bheith ag déanamh na measúnachta, déanfaidh an cigire, agus é ag ríomh an méid iomlán cánach is inmheasúnaithe i leith forchánach, an méid ioncaim ó gach bunadh den sórt sin nó méid aon asbhaintí inlamháilte den sórt sin a mheas agus, nuair a bheidh aon mheastachán den sórt sin á dhéanamh aige, tabharfaidh sé aird chuí ar aon mhéid comhréire ioncaim nó ar aon asbhaintí inlamháilte comhréireacha sa bhliain díreach roimh an mbliain mheasúnachta.
(2) I gcás—
(a) ina mbeidh meastachán déanta faoi fho-alt (1),
(b) nach mbeidh fógra achomhairc tugtha i gcoinne na measúnachta i leith forchánach, agus
(c) go dtabharfaidh an duine measúnaithe don chigire, laistigh de bhliain ó dheireadh na bliana measúnachta, sonraí ar mhéid ceart an ioncaim nó na n-asbhaintí ar ina leith a rinneadh an meastachán,
coigeartóidh an cigire an mheasúnacht faoi threoir an difir idir méid ceart an ioncaim is inmheasúnaithe i leith forchánach agus méid na measúnachta, agus aisíocfar aon mhéid forchánach a bheidh ró-íoctha.
Méid laghdaithe forchánach a íoc an fad a bheifear ag feitheamh le hachomharc a chinneadh.
[1963, a. 28.]
529.—I gcás ina ndéanfar achomharc maidir le forcháin agus gur dóigh leis na Coimisinéirí Speisialta gur mó an méid forchánach a muirearaíodh in aon mheasúnacht ná an méid forchánach a bheidh iníoctha nuair a bheidh an t-achomharc cinnte go críochnaitheach—
(a) ordóidh na Coimisinéirí Speisialta go n-íocfar cibé méid laghdaithe forchánach a mheasfaidh siad is cóir, ag féachaint don eolas a bheidh ar fáil,
(b) déanfar an méid laghdaithe forchánach sin a bhailiú agus a íoc i ngach slí ionann agus dá mba fhorcháin í a muirearaíodh i measúnacht a bhí tar éis teacht chun bheith ina measúnacht chríochnaitheach dhochloíte,
(c) nuair a bheifear tar éis an méid forchánach is inmhuirir ó cheart a chinneadh go críochnaitheach, beidh aon iarmhéid forchánach is inmhuirir de réir an chinnte iníoctha nó aisíocfar aon cháin a ró-íocadh, de réir mar is gá sa chás.
Caibidil II
Forcháin ar Ioncam Neamhdháilte Cuideachtaí Áirithe
Ioncam neamhdháilte cuideachtaí.
[1922, a. 21;
1940, a. 4.]
530.—(1) D'fhonn cosc a chur le híoc forchánach a sheachaint trí ioncam cuideachta a choinneáil ó imdháil a imdháilfí mura mbeadh sin, achtaítear leis seo go bhféadfaidh na Coimisinéirí Speisialta, i gcás inar dóigh leo nach ndearna aon chuideachta áirithe lena mbaineann an t-alt seo, laistigh de thréimhse réasúnach tar éis deireadh aon bhliana nó tréimhse eile a mbeifear tar éis cuntais a dhéanamh suas ina haghaidh, cuid réasúnach dá hioncam iarbhír ó gach bunadh in aghaidh na bliana nó na tréimhse oile sin a dúradh a imdháil ar a comhaltaí i slí go ndlífear an méid a imdháilfí a áireamh sna ráitis a bheadh le déanamh ag comhaltaí na cuideachta ar a n-ioncam iomlán chun críocha forchánach, go bhféadfaidh siad, trí fhógra i scríbhinn chun na cuideachta, a ordú go measfar, chun críocha measúnacht i leith forchánach, gurb é a bheidh in ioncam sin na cuideachta, in aghaidh na bliana nó na tréimhse eile a shonrófar san fhógra, ioncam na gcomhaltaí, agus cionroinnfear méid an ioncaim sin ar na comhaltaí:
Ar choinníoll, nuair a bheifear á chinneadh an ndearna nó nach ndearna aon chuideachta áirithe cuid réasúnach dá hioncam a imdháil amhlaidh, go dtabharfaidh na Coimisinéirí aird ní amháin ar riachtanais reatha ghnó na cuideachta ach freisin ar cibé riachtanais eile is gá nó is inmholta chun an gnó sin a chothabháil agus a fhorbairt.
(2) Aon fhorcháin is inmhuirir faoin alt seo i leith an méid d'ioncam na cuideachta a cionroinneadh ar aon chomhalta áirithe den chuideachta, measúnófar í ar an gcomhalta sin in ainm na cuideachta, agus, faoi réir mar a fhoráiltear anseo ina dhiaidh seo, beidh sí iníoctha ag an gcuideachta, agus beidh ag forálacha uile an Achta seo agus ag aon rialacháin fúthu maidir le measúnachtaí forchánach agus bailiú agus gnóthú forchánach feidhm, le haon mhodhnú is gá, i gcás measúnachtaí forchánach agus bailiú agus gnóthú forchánach a muirearaíodh faoin alt seo.
(3) Déanfar fógra faoi mhuirear i leith forchánach faoin alt seo a sheirbheáil sa chéad ásc ar an gcomhalta den chuideachta ar a mbeidh an cháin muirearaithe, agus mura roghnóidh an comhalta sin an cháin a íoc laistigh d'ocht lá fhichead ó dháta an fhógra an cháin a íoc seirbheálfar fógra muirir ar an gcuideachta agus, air sin, tiocfaidh an cháin chun bheith iníoctha ag an gcuideachta:
Ar choinníoll nach ndéanfaidh aon ní san fho-alt seo dochar don cheart chun an fhorcháin a ghnóthú ón gcuideachta a muirearaíodh i leith aon chomhalta a roghnaigh mar a dúradh ach nach n-íocfaidh an cháin faoin gcéad lá d'Eanáir an bhliain mheasúnachta nó laistigh d'ocht lá fhichead ón dáta a roghnaigh sé amhlaidh, cibé acu is déanaí.
(4) Maidir le haon ioncam neamhdháilte a measúnaíodh agus a muirearaíodh i leith forchánach faoin alt seo measfar, nuair a dháilfear ina dhiaidh sin é, nach cuid é d'ioncam iomlán ó gach bunadh chun críocha forchánach aon phearsan aonair a bheidh ina theideal.
I gcás comhalta den chomhlacht a bheith measúnaithe i leith forchánach agus é a bheith tar éis forcháin a íoc ar shlí seachas faoin alt seo i leith aon ioncaim a bheidh measúnaithe freisin agus ar a mbeidh forcháin íoctha faoin alt seo, beidh sé i dteideal, ar an measúnacht dúbailte a chruthú chun sástacht na gCoimisinéirí Speisialta, aisíoc a fháil ar cibé méid den fhorcháin a bheidh íoctha amhlaidh aige agus ab inchurtha i leith an ioncaim chéadluaite a áireamh ina ioncam iomlán ó gach bunadh.
(5) I gcás ina muirearófar forcháin faoin alt seo i leith ioncaim chuideachta in aghaidh aon bhliana nó tréimhse eile, déanfaidh na Coimisinéirí Ioncaim, ar dheimhniú ó na Coimisinéirí Speisialta gur tugadh cuntas i leith na forchánach, méid aon chánach brabús corparáide a aisíoc leis an gcuideachta a d'íoc an chuideachta in aghaidh na tréimhse cuntasaíochta comhréire nó in aghaidh coda di.
(6) Bainfidh an t-alt seo le haon chuideachta—
(a) is cuideachta de réir bhrí Acht na gCuideachtaí, 1963; agus
(b) nach mó ná caoga an líon scairshealbhóirí inti arna ríomh mar a fhoráiltear anseo ina dhiaidh seo; agus
(c) nach mbeidh tar éis aon chuid dá scaireanna a eisiúint de dhroim cuireadh poiblí chun suibscríobh le haghaidh scaireanna; agus
(d) atá faoi rialú cúigear daoine ar a mhéid.
Chun críocha an fho-ailt seo—
(i) Nuair a bheidh líon scairshealbhóirí cuideachta á ríomh fágfar as an áireamh aon scairshealbhóir is iontaobhaí nó ainmní do dhuine éigin atá ar shlí eile ina úinéir ar scaireanna nó ag a bhfuil leas tairbhiúil i scaireanna sa chuideachta, nó is fostaí don chuideachta, nó is banchéile úinéir thairbhiúil scaireanna sa chuideachta nó is naíon neamhphósta le húinéir den sórt sin;
(ii) Measfar cuideachta a bheith faoi rialú aon daoine i gcás tromlach na cumhachta vótála nó na scaireanna a bheith i lámha na ndaoine sin nó i lámha gaolta nó ainmnithe leis na daoine sin, nó i gcás ina bhfuil an rialú i lámha na ndaoine sin trí mheán eile ar bith;
(iii) Ciallaíonn “gaol” fearchéile nó banchéile, sinsear, nó dírshliochtach, deartháir, nó deirfiúr;
(iv) Ciallaíonn “ainmní” duine a bhféadfar a cheangal air a chumhacht vótála a fheidhmiú ar ordú ó dhuine eile, nó duine a shealbhaíonn scaireanna go díreach nó go neamhdhíreach thar ceann duine eile;
(v) Daoine i gcomhpháirtíocht agus daoine ag a bhfuil leas in eastát duine éagtha nó i maoin atá ar teachtadh ar iontaobhas measfar, faoi seach, gur duine aonair iad.
(7) San alt seo folaíonn “comhalta” aon duine ag a bhfuil scair nó leas i gcaipiteal nó i mbrabúis nó in ioncam cuideachta, agus ní fholaíonn “fostaí” aon stiúrthóir rialaithe, stiúrthóir bainistí, nó stiúrthóir.
(8) Beidh éifeacht ag na forálacha atá i Sceideal 16 maidir le hioncam iarbhír na cuideachta ó gach bunadh a ríomh, maidir lena chionroinnt ar chomhaltaí na cuideachta, agus ar aon bhealach eile d'fhonn an t-alt seo a chur i gcrích nó i ndáil leis sin.
Cosaint do chuideachtaí a tharchuireann cuntais chun na gCoimisinéirí Speisialta.
[1966, a. 3.]
531.—(1) Aon chuideachta lena mbaineann alt 530, féadfaidh sí, aon tráth tar éis an chruinnithe ghinearálta ag a nglacfar le cuntais na cuideachta mar a bheidh siad déanta suas d'aon bhliain nó tréimhse eile, cóip de na cuntais sin, mar aon le cóip den tuarascáil, más ann, ó na stiúrthóirí don bhliain nó don tréimhse sin agus cibé eolas breise, más ann, is oiriúnach léi a chur chuig na Coimisinéirí Speisialta chun iad a bhreithniú acu, agus, nuair a gheobhaidh na Coimisinéirí Speisialta na cuntais agus na doiciméid eile sin, más ann, a dúradh, rachaidh siad, faoi réir forálacha an ailt seo, i mbun staid na cuideachta maidir leis an alt sin 530 a bhreithniú.
(2) Féadfaidh na Coimisinéirí Speisialta a luaithe is féidir é le réasún, ach tráth nach déanaí ná ocht lá is fiche tar éis na cuntais agus na doiciméid eile sin, más ann, a fháil, a iarraidh ar an gcuideachta cibé sonraí breise a iarrfaidh siad le réasún a thabhairt dóibh laistigh d'ocht lá is fiche, nó cibé tréimhse fadaithe a cheadóidh siad dá éis sin:
Ar choinníoll, mura ndéanfar na sonraí a iarrfar amhlaidh a thabhairt do na Coimisinéirí laistigh den tréimhse nó den tréimhse fhadaithe a cheadófar chuige sin, go bhféadfaidh siad dul ar aghaidh faoin alt seo ar bhonn an eolais a bheidh os a gcomhair.
(3) I gcás ina mbeidh cuideachta tar éis cuntais na cuideachta d'aon bhliain nó tréimhse eile, i dteannta nó d'éagmais aon doiciméad eile, a chur, faoi fho-alt (1), chuig na Coimisinéirí Speisialta, beidh éifeacht ag na forálacha seo a leanas:—
(a) mura ndéanfaidh na Coimisinéirí Speisialta, laistigh de thrí mhí tar éis dóibh na cuntais agus na doiciméid eile sin, nó má iarradh tuilleadh sonraí mar a dúradh, laistigh de thrí mhí tar éis na sonraí sin a fháil, nó tar éis deireadh na tréimhse ar lena linn a bheidh na sonraí sin le tabhairt, de réir mar a bheidh, a chur in iúl don chuideachta go bhfuil beartaithe acu gníomh breise a dhéanamh i gcás na cuideachta faoin alt sin 21 maidir leis an mbliain sin nó an tréimhse eile sin, beidh deireadh agus foirceann, go hiomlán, le cumhacht na gCoimisinéirí aon ghníomh breise eile den sórt sin a dhéanamh maidir leis an mbliain sin nó leis an tréimhse eile sin; agus
(b) d'ainneoin beartú acu mar a dúradh a bheith curtha in iúl ag na Coimisinéirí Speisialta, ní bheidh, tar éis sé mhí ó dháta an beartú a chur in iúl, cumhacht acu maidir leis an gcuideachta sin fógra a eisiúint faoi Sceideal 16, mír 4, maidir leis an mbliain nó an tréimhse sin, nó, mura mbeidh fógra den sórt sin eisithe roimh dheireadh na tréimhse sé mhí sin, ordú a thabhairt maidir leis an gcuideachta faoi alt 530 (1).
Caibidil III
Forcháin a Bhaint as Díolaíochtaí
Forcháin a bhaint as díolaíochtaí.
[1961, a. 11;
1963, a. 25 (2).]
532.—(1) San alt seo, tá le “díolaíochtaí” “fostaí” agus “fostóir” na bríonna céanna atá leo i gCaibidil IV de Chuid V.
(2) Ar é do thabhairt fógra i scríbhinn don chigire, tráth nach déanaí ná trí mhí roimh thosach bliana measúnachta, go mbeidh cáin ioncaim inasbhainte, faoi aon fhoráil maidir le Sceideal E nó faoi alt 126, as díolaíochtaí a íocfar leis an bhliain mheasúnachta, féadfaidh fostaí a roghnú go ndéanfar an fhorcháin a measadh a bheith iníoctha aige don bhliain mheasúnachta a ghnóthú trína hasbhaint as na díolaíochtaí a íocfar leis an bhliain mheasúnachta i dteannta na cánach ioncaim is inasbhainte astu mar a dúradh.
(3) I gcás ina roghnófar faoin alt seo go ndéanfar forcháin a ghnóthú trína hasbhaint as díolaíochtaí a íocfar bliain mheasúnachta, beidh feidhm ag na forálacha seo a leanas, faoi réir fho-alt (4):
(a) mura n-ordóidh na Coimisinéirí Ioncaim a mhalairt, ní dhéanfar measúnacht i leith forchánach don bhliain mheasúnachta roimh dheireadh na bliana measúnachta,
(b) ach amháin mar a bhforáiltear a mhalairt le haon rialacháin faoin alt seo, beidh éifeacht ag na forálacha den Acht seo faoina mbeidh cáin ioncaim le hasbhaint as na díolaíochtaí agus cuntas le tabhairt inti do na Coimisinéirí Ioncaim amhail is dá mba cháin ioncaim ab inasbhainte as na díolaíochtaí an fhorcháin,
(c) i gcás—
(i) ina mbeidh an cigire agus an fostaí tar éis comhaontú i scríbhinn a dhéanamh i dtaobh méid n forchánach is iníoctha ag an bhfostaí don bhliain roimhe sin, agus
(ii) go mbeidh an tsuim aisghafa trí asbhaint as díolaíochtaí,
ní gá aon mheasúnú i leith forchánach a dhéanamh don bhliain mheasúnachta agus beidh éifeacht ag alt 133 (1), maidir leis an mbliain mheasúnachta, ionann is dá bhfágfaí ar lár alt 133 (1) (c).
(4) Ní bheidh aon éifeacht ag roghnú faoin alt seo má thugann an cigire fógra don fhostaí nach indéanta éifeacht a thabhairt dó.
(5) Féadfaidh na Coimisinéirí Ioncaim rialacháin a dhéanamh chun éifeacht a thabhairt don alt seo agus, gan dochar do ghinearáltacht an mhéid sin roimhe seo, féadfaidh siad leis na rialacháin sin—
(a) an fhoirm a fhorordú ina ndéanfar an roghnú agus an t-eolas a fhorordú a bheith le tabhairt maidir leis;
(b) an teorainn ama a fhorordú le haghaidh an cigire do thabhairt an fhógra dá dtagraítear i bhfo-alt (4);
(c) socrú a dhéanamh le haghaidh an cigire do thabhairt meastachán ar an méid forchánach is iníoctha agus le haghaidh an meastachán sin a athbhreithniú má bhíonn an fostaí míshásta leis;
(d) socrú a dhéanamh chun cinneadh a dhéanamh ar na comhréirí den mhéid iomlán cánach a íocfaidh fostóir leis na Coimisinéirí Ioncaim, is cáin a asbhaineadh as díolaíochtaí a íocadh le fostaí aon bhliain mheasúnachta áirithe, a bheidh le dáileadh i leith cánach ioncaim agus forchánach faoi seach agus chun aon iarmhéid cánach ioncaim nó forchánach a bheidh dlite ón bhfostaí ar fhoras an dáilte sin a ghnóthú trína asbhaint as díolaíochtaí a íocfar bliain níos déanaí nó ar shlí eile;
(e) aon fhorálacha atá san Acht seo nó a rinneadh faoi a chur chun feidhme (modhnaithe nó gan mhodhnú) chun críocha an ailt seo nó na rialachán.
(6) Gach rialachán a dhéanfar faoin alt seo leagfar é faoi bhráid Dháil Éireann a luaithe is féidir tar éis a dhéanta agus má dhéanann Dáil Éireann, laistigh den lá agus fiche a shuífidh Dáil Éireann tar éis an rialachán a leagan faoina bráid, rún a rith ag neamhniú an rialacháin, beidh an rialachán ar neamhní dá réir sin ach sin gan dochar do bhailíocht aon ní a rinneadh roimhe sin faoin rialachán.
CUID XXXVII
Ilghnéitheach
Rialacha maidir le ráitis a sheachadadh.
[1918, a. 207,]
533.—Duine ar bith a dhéanfaidh, thar a cheann féin nó thar ceann duine nó daoine eile, ráiteas a sheachadadh ar mhéid luach bliantúil na mbrabús ar arb inmhuirir cáin, urramóidh sé na rialacha agus na hordacháin atá i Sceideal 18 a mhéid is inchurtha chun feidhme an céanna.
Measúnacht chánach ioncaim a bheith dochloíte le linn an t-ioncam iomlán a bheith á mheas.
[1918, a. 18;
1920, a. 32.]
534.—I gcás ina mbeidh measúnacht tagtha chun bheith críochnaitheach dochloíte chun críocha cánach ioncaim d'aon bhliain mheasúnachta áirithe, beidh an mheasúnacht sin críochnaitheach dochloíte freisin le linn ioncam iomlán ó gach bunadh chun críocha an Achta seo a bheith á mheas, agus ní chuirfear aon liúntas ná coigeartú dliteanais, ar fhoras laghdú ioncaim nó caillteanais, san áireamh nuair a bheidh an t-ioncam iomlán sin ó gach bunadh á mheas chun na gcríocha sin mura mbeidh an liúntas nó an coigeartú sin déanta roimhe sin ar iarratas faoi na forálacha speisialta den Acht seo a bhaineann leis sin.
Srian le hasbhaintí agus brabúis á ríomh.
[1918, a. 209.]
535.—(1) Nuair a bheidh méid brabús nó gnóchan chun críocha cánach ioncaim á dhéanamh amach—
(a) ní dhéanfar aon asbhaintí eile seachas iad sin a áirítear go sainráiteach san Acht seo;
(b) ní dhéanfar aon asbhaint ar chuntas aon leasa bhliantúla, bhlianachta nó íocaíochta bliantúla eile a bheidh le híoc as na brabúis nó na gnóchain sin in oirchill go lamhálfar cuid chomhréire den cháin a asbhaint le linn aon íocaíocht den sórt sin a dhéanamh.
(2) Nuair a bheidh méid na mbrabús nó na ngnóchan ó aon mhaoin a thuairiscítear san Acht seo, nó ó aon oifig nó fostaíocht bhrabúis, á dhéanamh amach ní dhéanfar aon asbhaint ar chuntas caipitil a úsáideadh, nó caillteanais a tharla, in aon trádáil nó in aon ghairm nó fostaíocht.
Barántais agus orduithe a fhorghníomhú.
[1918, a. 214.]
536.—(1) Forghníomhóidh na daoine faoi seach chun a mbeidh siad dírithe barántais agus proiceachtanna na gCoimisinéirí Speisialta.
(2) Cabhróidh comhaltaí an Gharda Síochána leis an Acht seo a chur i ngníomh, agus déanfaidh siad de réir cibé proiceachtanna agus barántas a dhíreofar chucu chuige sin faoi údarás an Achta seo agus forghníomhóidh siad iad.
Eifeacht easpa foirme, dearmaid, etc., ar mheasúnachtaí, ar mhuirir, ar bharántais agus ar imeachtaí eile.
[1918, a. 216.]
537.—(1) Ní dhéanfar measúnacht, muirear, barántas ná imeacht eile a airbheartóidh a bheith déanta de bhun an Achta seo a neamhniú, ná ní mheasfar é a bheith ar neamhní ná inneamhnithe mar gheall ar easpa foirme, ná ní difear dó dearmad, locht nó aon ní a bheith ar lár ann, má bhíonn sé, ó thaobh substainte agus éifeachta, ar cothrom nó i gcomhréir le hintinn agus brí an Achta seo, agus má ainmnítear ann de réir ghnáth-intinne agus ghnáth-thuisceana an duine nó an mhaoin a mhuirearaítear nó a mbeartaítear go ndéanfaí muirearú air nó difear dó leis an gcéanna.
(2) Ní tháinseofar measúnacht ná muirear a rinneadh ar mheasúnacht ná ní dhéanfar difear don chéanna—
(a) mar gheall ar dhearmad a bheith ann—
(i) maidir le hainm nó sloinne an duine a bheidh faoi dhliteanas; nó
(ii) maidir le tuairisc aon bhrabús nó maoine; nó
(iii) maidir le méid na cánach a muirearaíodh;
(b) mar gheall ar aon difear idir an fógra agus an deimhniú muirir nó measúnachta:
Ar choinníoll i gcásanna muirir go ndéanfar an fógra muirir a sheirbheáil go cuí ar an duine a bheartaítear a mhuirearú, agus go mbeidh san fhógra agus sa deimhniú faoi seach, i substaint agus in éifeacht, na sonraí ar a mbeidh an muirear déanta; agus déanfaidh na Coimisinéirí Speisialta gach muirear den sórt sin a éisteacht agus a chinneadh de réir a tuillteanais.
Measanna agus luachálacha a bheith díolmhaithe ó dhleacht stampa.
[1918, a. 217.]
538.—Ní dhlífear aon dleacht stampa a chur ar mheas nó luacháil ar bith a dhéanfar de bhun agus chun críocha an Achta seo.
Páipéir agus leabhair a bhaineann le cáin a sheachadadh.
[1918, a. 219.]
539.—(1) Duine ar bith a bhfuil aon leabhair nó páipéir maidir le cáin ioncaim nó forcháin ina choimeád nó ina sheilbh déanfaidh sé, laistigh de mhí tar éis fógra i scríbhinn ó na Coimisinéirí Ioncaim á cheangal air sin a dhéanamh, iad a sheachadadh don duine a bheidh ainmnithe san fhógra, agus má mhainníonn sé déanamh amhlaidh, tabhóidh sé pionós £50 in aghaidh gach ciona den sórt sin.
(2) Beidh admháil an duine a bheidh ainmnithe san fhógra ina leorghlanadh don duine a sheachadfaidh na leabhair nó na páipéir.
Imeachtaí coiriúla i gcoinne bailitheora.
[1918, a. 86 (3).]
540.—I gcás aon bhailitheoir a ceapadh faoi alt 7 den Acht Airgid, 1934, measfar, chun críche aon díotála nó imeachtaí coiriúla i leith aon fheileonacht nó oilghníomh a rinne sé mar bhailitheoir amhlaidh, gur cléireach, oifigeach nó seirbhíseach de chuid na gCoimisinéirí Ioncaim é.
Cruthú i dtaobh duine a bheith ina Choimisinéir nó ina oifigeach.
[1918, a. 233.]
541.—In aon imeachtaí faoi réim nó de dhroim an Achta seo os comhair aon chúirt nó duine dá gcumhachtaítear fianaise a thógáil, féadfar cruthú prima facie go raibh aon duine áirithe ina choimisinéir nó ina oifigeach a thabhairt trína chruthú go raibh an duine sin in ainm bheith ina choimisinéir nó ina oifigeach, nó gur ghníomhaigh sé mar choimisinéir nó mar oifigeach, an tráth a bhí aon ní faoi aighneas in aon imeachtaí den sórt sin.
Seachadadh agus seirbheáil fógraí agus fianaise orthu.
[1918, a. 220;
1958, a. 5, 66, Sc. 4.]
542.—(1) Aon ordacháin a bheidh ceadaithe ag na Coimisinéirí Speisialta maidir leis an am agus leis an tslí ina ndéanfar orduithe a ghreaú, a sheachadadh nó a sheirbheáil ar shlí eile, agus na daoine ar a mbeidh siad le seirbheáil urramóidh an Bailitheoir iad nuair a thabharfaidh an cigire dó iad.
(2) Aon fhógra a údaraítear nó a cheanglaítear faoin Acht seo a thabhairt ag na Coimisinéirí Ioncaim nó ag cigire nó oifigeach eile do na Coimisinéirí Ioncaim féadfar é a sheirbheáil tríd an bpost:
Ar choinníoll, maidir le haon fhógra nó doiciméad eile a bheidh le tabhairt, le seirbheáil, le cur ar aghaidh nó le seachadadh, faoin Acht seo nó faoi aon Acht maidir le cáin ioncaim, go bhféadfar é a sheirbheáil leis an bpost i cibé cásanna a ordóidh na Coimisinéirí Ioncaim le rialacháin a dhéanfaidh siad chuige sin.
(3) Aon fhógra nó foirm a bheidh le seirbheáil ar dhuine féadfar é a sheachadadh dó nó é a fhágáil ag a ghnáth-áit chónaithe nó ag an áit chónaithe is déanaí is eol a bheith aige:
Ar choinníoll, i gcás aon fhógra nó doiciméid eile a bheidh le tabhairt nó le seachadadh do dhuine fostaithe nó le seirbheáil air nó le cur ar aghaidh chuige, go bhféadfar é a sheirbheáil air leis an bpost ag a áit fostaíochta.
(4) Aon fhógra a údaraítear nó a cheanglaítear faoin Acht seo a thabhairt ag na Coimisinéirí Ioncaim féadfaidh oifigeach do na Coimisinéirí Ioncaim, a bheidh údaraithe acu chun fógraí den chineál lena mbaineann an fógra a thabhairt, é a shíniú agus a thabhairt agus má shínítear agus má thugtar amhlaidh é beidh sé chomh bailí éifeachtúil agus dá mba iad na Coimisinéirí Ioncaim a shínigh faoina lámha agus a thug é.
(5) Féadfar fianaise prima facie i dtaobh aon fhógra faoin Acht seo a thug na Coimisinéirí Ioncaim nó cigire nó oifigeach eile do na Coimisinéirí Ioncaim a thabhairt in aon imeachtaí trí dhoiciméad a airbheartóidh gur cóip den fhógra é a thabhairt ar aird, agus ní gá postanna oifigiúla na ndaoine nó post oifigiúil an duine a n-airbheartófar gurb iad nó é a thug an fógra nó, má bhíonn sé sínithe, na sínithe nó an síniú, a chruthú, go raibh údarás ag na daoine nó ag an duine a shínigh agus a thug é é sin a dhéanamh.
(6) Aon fhógraí a bheidh le tabhairt agus le seachadadh do na Coimisinéirí Speisialta, nó le seirbheáil orthu, beidh siad bailí éifeachtúil má thugtar nó má sheachadtar iad dá gCléireach nó má sheirbheáltar air iad.
(7) Beidh éifeacht ag an alt seo d'ainneoin aon fhoráil eile de na hAchtanna Cánach Ioncaim.
Rialacháin a leagan faoi bhráid Thithe an Oireachtais.
[1918, a. 236;
1922, Uimh. 2, a. 5 (2), 10;
1937, Uimh. 40, a. 2 (1).]
543.—Na rialacháin sin uile de chuid na gCoimisinéirí Ioncaim a bhaineann—
(a) le forcháin a mheasúnú, a mhuirearú, a bhailiú agus a ghnóthú, nó
(b) le seirbheáil leis an bpost,
leagfar iad faoi bhráid gach Tí den Oireachtas a luaithe is féidir tar éis a ndéanta agus, má dhéanann ceachtar Teach den Oireachtas laistigh den lá agus fiche, nó i gcás rialacháin a bhaineann le forcháin, laistigh den daichead lá, a shuífidh an Teach sin tar éis aon rialachán den sórt sin a leagan faoina bhráid, rún a rith ag neamhniú an rialacháin, beidh an rialachán ar neamhní dá réir sin, ach sin gan dochar do bhailíocht aon ní a rinneadh roimhe sin faoin rialachán.
Daoine den chléir agus pearsana eaglaise: asbhaint.
[1918, r. Gin., 2.]
544.—(1) Nuair a bheifear ag meas na cánach is inmhuirir faoi aon Sceideal ar dhuine den chléir nó ar phearsa eaglaise d'aicme chreidimh ar bith, bainfear na hasbhaintí seo a leanas as aon bhrabúis, táillí nó díolaíochtaí a bhaineann lena ghairm—
(a) aon suimeanna airgid a d'íoc sé nó caiteachais a thabhaigh sé go hiomlán, go heisiatach agus de riachtanas ag comhlíonadh a dhualgais mar dhuine den chléir nó mar phearsa eaglaise;
(b) cíbe cuid den chíos (nach mó ná an t-ochtú cuid), a cheadóidh na coimisinéirí nó an cigire a rinne an mheasúnacht, a bheidh íoctha aige maidir le teach cónaithe ar a n-úsáidtear aon chuid de go formhór agus go substaintiúil chun críocha a dhualgais mar dhuine den chléir nó mar phearsa eaglaise den sórt sin;
agus i gcás ina mbeidh teach cónaithe á áitiú ag aon duine den chléir nó ag aon phearsa eaglaise den sórt sin, ach gan aon chíos a bheith á íoc aige as, measfar chun críocha na forála roimhe seo go bhfuil cíos á íoc aige ar cóimhéid le luach bliantúil an tí chónaithe arna mheasúnú i leith cánach faoi Sceideal A.
(2) Mura ndearnadh aon asbhaint den sórt sin, déanfar cuid chomhréireach den cháin a d'íoc sé a aisíoc leis an duine den chléir nó leis an bpearsa eaglaise ar a chruthú do na Coimisinéirí Speisialta go ndearnadh aon suim a chaitheamh mar a dúradh.
Bord Soláthair an Leictreachais a mheasúnú.
[1930, a. 3.]
545.—(1) Dearbhaítear agus achtaítear leis seo nach ionann agus narbh ionann riamh Bord Soláthair an Leictreachais agus an Stát ná brainse ná roinn de Rialtas an Stáit chun críche dliteanas maidir le measúnacht i leith cánach ioncaim agus íoc cánach ioncaim a chinneadh.
(2) Is faoi na suirbhéireachtaí agus na luachálacha faoi na hAchtanna Luachála a chinnfear an luach bliantúil ar maidir leis a bheidh cáin le muirearú faoi Sceidil A agus B den Acht seo i leith aon tionóntáin nó oidhreachtáin atá go heisiatach i seilbh nó faoi rialú Bhord Soláthair an Leictreachais nó á áitiú aige agus atá díolmhaithe de thuras na huaire ó mheasúnacht i leith an ráta chontae nó an ráta bhardasaigh.
Cáin a mhuirearú i gcás bunadh nach dtugann ioncam.
[1926, a. 3.]
546.—Aon uair in aon bhliain mheasúnachta a bheadh duine i dteideal ioncaim ó bhunadh áirithe nach dtugann ioncam iarbhír don bhliain sin nó laistigh de, agus go ndéanfaí an cháin air a ríomh, dá mba gur thug an bunadh ioncam, faoi threoir ioncaim ón mbunadh céanna aon bhliain nó blianta roimhe sin, beidh cáin inmhuirir ar an duine sin, sa bhliain mheasúnachta a dúradh, sa tslí chéanna agus i leith an mhéid chéanna agus dá mba gur thug an bunadh ioncam an bhliain sin.
Faoiseamh i gcás bronntanas áirithe.
[1965, a. 64.]
547.—(1) Baineann an t-alt seo le bronntanas airgid arna thabhairt don Aire Airgeadais an 6ú lá d'Aibreán, 1965, nó dá éis lena úsáid chun aon chríocha a soláthraítear airgead poiblí chun nó mar chabhair chun an costas a bhaineann leo agus a ghlacfaidh an tAire sin.
San fho-alt seo ciallaíonn “airgead poiblí” airgead arna mhuirearú ar an bPríomh-Chiste nó arna eisiúint as nó arna sholáthar ag an Oireachtas.
(2) I gcás ina ndéanfaidh duine a bheidh tar éis bronntanas lena mbaineann an t-alt seo a thabhairt faoiseamh ó cháin a éileamh faoi threoir an bhronntanais sin, beidh éifeacht ag na forálacha seo a leanas den alt seo.
(3) Chun críocha cánach don bhliain mheasúnachta a thabharfaidh an duine an bronntanas déanfar méid an chéanna a bhaint as aon ioncam nó a fhritháireamh i gcoinne aon ioncaim de chuid an duine ar arb inmhuirir cáin don bhliain sin agus i gcás inar gá sin, urscaoilfear nó aisíocfar cáin dá réir sin; agus ríomhfar dá réir sin ioncam iomlán an duine nó i gcás inar bean phósta an duine a meastar gurb ioncam de chuid a fearchéile a hioncam, ioncam iomlán an fhearchéile.
San fho-alt seo ciallaíonn “ioncam iomlán” ioncam iomlán ó gach bunadh arna mheas de réir forálacha an Achta seo.
Faoiseamh i gcás tithe atá á n-áitiú ag daoine den chléir agus ag pearsana creidimh.
[1919, a. 22.]
548.—I gcás ina n-áitíonn duine den chléir nó pearsa creidimh d'aon aicme chreidimh teach cónaithe saor ó chíos de bhua a oifige in imthoscaí de shórt nach mbeidh luach bhliantúil an tí le háireamh mar chuid dá ioncam, beidh sé i dteideal, ar fhógra a thabhairt don chigire tráth nach déanaí ná an 30ú lá de Mheán Fómhair aon bhliain áirithe, nó, i gcás inar thosaigh áitiú an duine sin den chléir nó na pearsan creidimh sin ar dháta tar éis an 30ú lá de Mheitheamh, roimh dheireadh trí mhí tar éis dáta tosaithe an áitithe sin, a iarraidh go ndéanfaí luach bliantúil an tí, tar éis méid aon suime bliantúla is iníoctha i leith an tí sin a bhaint as, a áireamh chun críocha uile cánach ioncaim in aghaidh na bliana sin mar ioncam tuillte de chuid an duine sin den chléir nó na pearsan eaglaise sin.
San alt seo tá le “suim bhliantúil” an bhrí chéanna atá léi in alt 18 (3).
Ioncam nach féidir a chur chun an Stáit.
[1953, a. 10;
1965, a. 4 (7).]
549.—(1) San alt seo—
ciallaíonn “cáin” cáin ioncaim, forcháin nó cáin bhrabús corparáide, de réir mar a bheidh;
ciallaíonn “ioncam sonrach” ioncam a bhfuil a bhunadh lasmuigh den Stát agus arb é a mhéid an méid, nó cuid den mhéid, (dá ngairtear an méid a dúradh san alt seo) ar a ríomhtar an cháin de réir an Achta seo.
(2) Faoi réir fho-alt (3), (4) agus (5), beidh éifeacht ag forálacha an ailt seo i gcás—
(a) cáin a mhuirearú trí mheasúnacht in aghaidh aon tréimhse, cibé acu roimh dháta an Achta seo a rith nó tar éis an dáta sin a thosaigh sé, agus cibé acu roimh an dáta sin nó tar éis an dáta sin a rinneadh an mheasúnacht, agus
(b) gan an cháin a bheith íoctha.
(3) In aon chás ina dtabharfar do na Coimisinéirí Ioncaim, ar an dáta a bheidh an cháin iníoctha nó dá éis sin, cibé cruthúnas is leor leo nach féidir, mar gheall ar reachtaíocht sa tír ina bhfuil a bhunadh nó mar gheall ar bheart feidhmiúcháin ag Rialtas na tíre sin, ioncam sonrach a chur chun an Stáit, féadfaidh na Coimisinéirí Ioncaim, chun críocha bailiúcháin, an mheasúnacht a áireamh amhail is nár fholaigh an méid a dúradh an t-ioncam sonrach, ach beidh deireadh leis an áireamh sin a luaithe a bheidh na Coimisinéirí Ioncaim gan leor-chruthúnas den sórt sin.
(4) Féadfaidh na Coimisinéirí Ioncaim, chun críocha an ailt seo, aon eolas is dóigh leo is gá a éileamh.
(5) Duine ar bith atá míshásta le breith na gCoimisinéirí Ioncaim faoi fho-alt (3), féadfaidh sé, trí fhógra i scríbhinn a thabhairt do na Coimisinéirí Ioncaim laistigh de lá agus fiche tar éis an bhreith a chur in iúl dó, a iarraidh an cás a chur faoi bhráid na gCoimisinéirí Speisialta, ionann agus dá mba achomharc é in aghaidh measúnachta, agus beidh feidhm, le haon mhodhnuithe is gá, ag na forálacha de na hAchtanna Cánach Ioncaim a bhaineann le hathéisteacht achomhairc agus le cás a shonrú le haghaidh tuairim na hArd-Chúirte ar phonc dlí.
Ús ar cháin thar téarma.
[1962, a. 14 (1), (3)-(6);
1963, a. 102.]
550.—(1) Faoi réir forálacha an ailt seo agus ailt 551 agus 552, beidh ag gabháil le haon cháin a mhuirearófar le haon mheasúnacht i leith cánach ioncaim, forchánach nó cánach brabús corparáide ús de réir leath faoin gcéad in aghaidh gach mí nó cuid de mhí ón dáta a thiocfaidh an cháin chun bheith dlite agus iníoctha go dtí go n-íocfar í.
(2) I gcás ina n-íocfar aon cháin tráth nach déanaí ná trí mhí ón dáta a thiocfaidh sí chun bheith dlite agus iníoctha, maithfear an t-ús uirthi faoin alt seo.
(3) Ní bheidh ús iníoctha faoin alt seo ar an gcáin a mhuirearófar le haon mheasúnacht mura rud é nach lú ná £1 méid iomlán an úis.
(4) An t-ús is iníoctha faoin alt seo—
(a) beidh sé iníoctha gan aon asbhaint chánach ioncaim agus ní lamhálfar mar asbhaint é le linn aon ioncam, brabúis nó caillteanais a bheith á ríomh chun aon cheann de chríocha an Achta seo, agus
(b) measfar gur fiach é atá dlite don Aire Airgeadais chun tairbhe don Phríomh-Chiste agus beidh sé iníoctha leis na Coimisinéirí Ioncaim,
agus, faoi réir fho-alt (5), beidh ag forálacha gach achtachán a bhaineann le gnóthú aon chánach arna muirearú le measúnacht feidhm maidir le haon mhéid úis is iníoctha ar an gcáin sin a ghnóthú ionann agus dá mba chuid den cháin sin an méid sin úis.
(5) In imeachtaí a thionscnófar de bhua fho-alt (4)—
(a) beidh deimhniú ón mBailitheoir á dheimhniú méid áirithe úis a bheith dlite ón duine, agus iníoctha ag an duine, arbh ina choinne a tionscnaíodh na himeachtaí ina fhianaise, go dtí go suífear a mhalairt, go bhfuil an tsuim sin dlite agus iníoctha, agus
(b) féadfar deimhniú ag deimhniú mar a dúradh agus a airbheartóidh a bheith arna shíniú ag an mBailitheoir a thairiscint i bhfianaise gan chruthú agus measfar, go dtí go suífear a mhalairt, é a bheith arna shíniú ag an mBailitheoir.
An éifeacht ar ús a bheidh ag faoisimh a thabharfar trí urscaoileadh nó trí aisíoc.
[1962, a. 14 (7).]
551.—(1) Faoi réir fho-alt (2)—
(a) i gcás ina ndéanfar faoiseamh ó cháin arna muirearú le haon mheasúnacht den sórt dá dtagraítear in alt 550 (1) a thabhairt do dhuine ar bith trí aon chuid den cháin sin a urscaoileadh, déanfar cibé coigeartú ar an méid is iníoctha faoin alt seo maidir leis an measúnacht, agus déanfar an oiread sin a aisíoc d'aon mhéideanna a íocadh cheana faoin alt seo maidir leis, is gá chun a áirithiú gurb é méid iomlán a bheidh sa tsuim uile, más aon suim é, a íocfar nó is iníoctha faoin alt seo maidir leis an measúnacht an méid iomlán a bheadh inti dá mba nár muirearaíodh riamh an cháin a glanadh, agus
(b) i gcás ina ndéanfar faoiseamh ó cháin a íocadh in aghaidh aon bhliana measúnachta nó aon tréimhse cuntasaíochta a thabhairt d'aon duine trí aisíoc, beidh teideal aige chun a cheangal go ndéileálfar chun críocha an fho-ailt seo leis an méid a aisíocfar, an fad a rachaidh sé, ionann agus dá mba urscaoileadh é ar an gcáin a muirearaíodh air (cibé acu ina aonar é nó i dteannta daoine eile) le haon mheasúnacht in aghaidh na bliana céanna nó na tréimhse céanna, i slí, áfach, nach gcuirfear chun feidhme é maidir le haon mheasúnacht a rinneadh tar éis an faoiseamh a bheith tugtha agus ní chuirfear chun feidhme é maidir le níos mó ná measúnacht amháin ionas go ndéanfar an méid cánach a bheidh muirearaithe leis na measúnacht a laghdú gan é a mhúchadh.
(2) Ní dhéileálfar le haon fhaoiseamh, cibé acu trí urscaoileadh nó trí aisíoc, mar fhaoiseamh—
(a) a dhéanann difear do cháin arna muirearú le measúnacht i leith cánach ioncaim mura faoiseamh ó cháin ioncaim é, nó
(b) a dhéanann difear do cháin arna muirearú le haon mheasúnacht i leith fhorchánach mura faoiseamh ó fhorcháin é.
Tosach feidhme ailt 550 agus 551.
[1962, a. 14 (2) (9).]
552.—(1) Beidh feidhm ag ailt 550 agus 551 maidir le measúnachtaí d'ainneoin gur roimh thosach feidhme an Achta seo a rinneadh iad nó gur i leith blianta measúnachta roimh an mbliain 1967-68 a rinneadh iad, agus, maidir le haon mheasúnachtaí a rinneadh roimh thosach feidhme an Achta seo, measfar éifeacht a bheith acu i gcónaí:
Ar choinníoll nach measfar ús a bheith tosaithe ag rith faoi na hailt sin ó aon dáta roimh an 1ú lá d'Eanáir, 1963.
(2) Beidh éifeacht ag ailt 550 agus 551 agus ag fo-alt (1) den alt seo, maidir le measúnachtaí i leith cánach ioncaim nó forchánach agus measfar éifeacht a bheith acu i gcónaí in ionad forálacha alt 14 den Acht Airgeadais, 1962:
Ar choinníoll go measfar aon ní a rinneadh faoin alt sin 14 nó dá bhua maidir le measúnachtaí i leith cánach ioncaim nó forchánach a bheith déanta faoi réir forálacha comhréire ailt 550 agus 551 nó de bhua na bhforálacha sin agus go ndéanfar tagairtí in aon doiciméad don alt sin 14 nó d'aon fhoráil den alt sin a fhorléiriú dá réir sin maidir le measúnachtaí i leith cánach ioncaim nó forchánach mar thagairtí do na forálacha comhréire de na hailt sin 550 agus 551.
Cearta mianraí a lamháil d'úinéir i leith costas.
[1922, a. 26.]
553.—(1) I gcás cearta chun mianraí a oibriú sa Stát a bheith ligthe in aghaidh aon bhliana measúnachta, beidh teideal ag an léasóir, ar éileamh a dhéanamh chuige, go n-aisíocfar leis an méid sin den cháin ioncaim a d'íoc sé trí asbhaint nó ar shlí eile i leith an chíosa nó na ríchíosanna don bhliain sin is comhionann le méid na cánach ar aon suimeanna a gcruthófar chun sástacht na gCoimisinéirí Speisialta go ndearna sé iad a íoc go hiomlán, go heisiatach agus de riachtanas, mar chostais bainistí nó maoirseachta ar na mianraí sin sa bhliain sin:
Ar choinníoll nach ndéanfar aon aisíoc cánach—
(a) ach amháin ar a chruthú chun sástacht na gCoimisinéirí Speisialta gur íocadh cáin ar mhéid comhiomlán an chíosa nó na ríchíosanna; nó
(b) má rinneadh nó go feadh an mhéid a rinneadh, na costais sin a lamháil, ar shlí eile, mar asbhaint le linn ioncam a bheith á ríomh chun críocha cánach ioncaim.
(2) Déanfar fógra i dtaobh aon éilimh chun na gCoimisinéirí Speisialta faoin alt seo, mar aon le sonraí an éilimh sin, a thabhairt don chigire laistigh de dhá mhí dhéag tar éis deireadh na bliana measúnachta ar ina leith a rinneadh an t-éileamh, agus má agóideann an cigire i gcoinne an éilimh sin éistfidh agus cinnfidh na Coimisinéirí Speisialta an céanna ionann agus mar dhéanfaidís i gcás achomhairc chucu i gcoinne measúnachta faoi Sceideal D, agus beidh feidhm dá réir sin ag na forálacha den Acht seo maidir le cás a shonrú le haghaidh tuairim na hArd-Chúirte ar phonc dlí.
CUID XXXVIII
Tosach Feidhme, Aisghairm, Cosaint, Forálacha Sealadacha agus Forálacha Eatramhacha agus Gearrtheideal
Tosach feidhme agus aisghairm.
[Iarmartach.]
1919, c. 32.
1922, c. 17.
554.—(1) Faoi réir fhorálacha na Coda seo, tiocfaidh an tAcht seo i bhfeidhm an 6ú lá d'Aibreán, 1967, agus déantar leis seo na hachtacháin a luaitear i Sceideal 19 (achtacháin dá ngairtear na hachtacháin aisghairthe san Acht seo), a aisghairm a mhéid a luaitear sa tríú colún den Sceideal sin amhail ón lá sin:
Ar choinníoll, ach amháin mar a bhforáiltear a mhalairt leis an gCuid seo, nach mbeidh feidhm ag forálacha an Achta seo maidir le cáin ioncaim nó forcháin don bhliain 1966-67 nó d'aon bhliain mheasúnachta roimhe sin, agus go leanfaidh forálacha na n-achtachán aisghairthe d'fheidhm a bheidh acu maidir le cáin ioncaim agus forcháin d'aon bhliain den sórt sin an méid céanna a bheadh feidhm acu maidir leo dá mba nár ritheadh an tAcht seo.
(2) Beidh éifeacht ag an gcoinníoll a ghabhann le fo-alt (1), maidir leis na forálacha i leith cáin bhrabús corparáide atá sna forálacha den Acht seo a bhaineann de réir téarmaí leis an gcáin sin, ionann agus dá mba é a bhí sna tagairtí do cháin ioncaim agus d'fhorcháin don bhliain 1966-67 nó d'aon bhliain mheasúnachta roimhe sin tagairtí do cháin bhrabús corparáide do thréimhse chuntasaíochta dar críoch dáta roimh an 6ú lá d'Aibreán, 1967.
(3) Nuair a bheidh ioncam á ríomh chun aon chríche de chríocha an Achta seo ní chuirfear san áireamh ioncam a áireofaí mura mbeadh fo-alt (1), mar ioncam atá díolmhaithe ó cháin faoi alt 16 den Finance Act, 1919, nó faoi alt 27 den Finance Act, 1922.
(4) Tá éifeacht ag an alt seo faoi réir fhorálacha alt 552 (a bhaineann le tosach feidhme forálacha áirithe den Acht seo maidir le hús ar mheasúnachtaí i leith cánach ioncaim agus forchánach).
A mhéid a bheidh feidhm ag an Acht i gcás blianta roimh 1967-68.
[Iarmartach.]
555.—(1) I gcás na bhforálacha seo a leanas den Acht seo, is é sin le rá—
(a) Codanna VII, VIII, XXXIII agus XXXV, agus Sceidil 17 agus 18;
(b) ailt 536, 537, 539, 541 agus 542;
(c) maidir le hioncam is inmhuirir i leith cánach ioncaim nó forchánach don bhliain 1967-68 nó d'aon bhliain mheasúnachta ina dhiaidh sin, ailt 358 (1), 360 (1) agus 361 (2) agus Sceideal 10;
(d) cibé méid d'aon fhoráil eile den Acht seo a údaraíonn déanamh, athrú nó aisghairm aon ordaithe nó rialacháin; agus
(e) ach amháin i gcás inarb í an cháin atá i gceist cáin go huile do bhlianta measúnachta roimh an mbliain 1967-68 nó, maidir le cáin bhrabús corparáide, do thréimhsí cuntasaíochta dar críoch dáta roimh an 6ú lá d'Aibreán, 1967, cibé méid d'aon fhoráil eile san Acht seo a thugann aon chumhacht nó a fhorchuireann aon dualgas a n-oibríonn a fheidhmiú nó a chomhlíonadh maidir le cáin ar feadh níos faide ná bliain mheasúnachta amháin nó tréimhse chuntasaíochta amháin,
ní bheidh feidhm ag an gcoinníoll a ghabhann le halt 554 (1), agus tiocfaidh na forálacha sin i ngníomh chun gach críche an 6ú lá d'Aibreán, 1967, d'eisiamh forálacha comhréire na n-achtachán aisghairthe:
Ar choinníoll, i gcás aon fhoráil sna hachtacháin sin a fhorchuireann pionós nó forghéilleadh i leith aon ghnímh nó neamhghnímh, go leanfaidh sí, maidir le haon ghníomh nó neamhghníomh a tharla nó a thosaigh roimh an 6ú lá sin d'Aibreán a dúradh, d'éifeacht a bheith aici d'eisiamh na forála den Acht seo a bhfuil sí i gcomhréir léi.
(2) Má oibríonn agus a mhéid go n-oibríonn foráil den Acht seo amhail ón 6ú lá d'Aibreán, 1967, de bhua fho-alt (1), d'eisiamh forála sna hachtacháin aisghairthe, déanfar aon ordú nó rialachán nó ní a rinneadh nó ag a mbeidh éifeacht ionann agus dá mba go ndearnadh é faoin bhforáil eisiata roimh an dáta sin a áireamh amhail ón dáta sin ionann agus dá mba ordú nó rialachán nó ní é a rinneadh faoin bhforáil sin den Acht seo.
(3) D'ainneoin aon ní sna forálacha roimhe seo den alt seo—
(a) ní bheidh feidhm ag alt 186 (2), 211 (1) nó 526 (6) maidir le cáin d'aon bhliain roimh an mbliain 1922-23, agus
(b) ní mheasfar go bhfolaíonn na tagairtí in ailt 124, 125, 126 agus 127 do dhíolaíochtaí lena mbaineann Caibidil IV de Chuid V tagairtí d'aon díolaíochtaí is inmheasúnaithe i leith cánach ioncaim faoi Sceideal E agus ab iníoctha roimh an 6ú lá de Dheireadh Fómhair, 1960, agus beidh éifeacht dá réir sin ag aon rialacháin a rinneadh nó a mheasfar a rinneadh faoi alt 127.
Cosaint d'achtacháin nach n-aisghairtear.
[Iarmartach.]
556.—Beidh éifeacht ag na forálacha den Acht seo (seachas na forálacha d'alt 559 a bhaineann le forléiriú tagairtí) faoi réir an méid sin d'aon Acht ina bhfuil forálacha a bhaineann le, nó a dhéanann difear maidir le, cáin ioncaim, forcháin nó cáin bhrabús corparáide is méid—
(a) nach n-aisghairtear leis an Acht seo; agus
(b) a d'oibreodh i ndáil leis na cánacha sin faoi seach dá mba nár cuireadh an tAcht seo in ionad na n-achtachán aisghairthe.
An bhrí atá le “Bailitheoir” in ailt 187, 188, 478, 480 go 482, 484 go 489, 494, 519, 542 agus 550 agus i Sceideal 2, Riail 6.
557.—Déanfar gach tagairt don Bhailitheoir in aon fhoráil acu seo a leanas, eadhon, ailt 187, 188, 478, 480 go 482, 484 go 489, 494, 519, 542 agus 550 agus Riail 6 de Sceideal 2, a fhorléiriú mar thagairt a fholaíonn tagairt do bhailitheoir arna cheapadh faoi alt 7 den Acht Airgid, 1934.
Daoine a bhí fostaithe tráth ag cuideachta iarnróid.
[1929, a. 17 (8).]
1918, c. 40.
558.—I gcás inar scoir duine ar bith de bheith i seilbh oifige nó fostaíochta faoi chuideachta iarnróid, nó inar scoir sé de bheith i dteideal aon phinsin a d'íoc cuideachta iarnróid, déanfar cibé méid nach bhféadfaí a bhaint as díolaíochtaí d'aon cháin a measúnaíodh agus a muirearaíodh ar an gcuideachta faoi Riail 7 de na Rialacha is infheidhmithe maidir le Sceideal E den Income Tax Act, 1918, i leith na hoifige, na fostaíochta nó an phinsin sin a bhailiú agus a thobhach ón duine sin nó óna sheiceadóirí nó a riarthóirí, de réir mar a bheidh, ionann agus dá mbeadh an cháin sin inmhuirir agus gur muirearaíodh í airsean nó orthusan.
Forléiriú tagairtí.
[Iarmartach.]
559.—(1) Ní dhéanfaidh sé difear do leanúntas oibrithe an dlí a bhaineann le cáin ioncaim, forcháin agus cáin bhrabús corparáide an tAcht seo a chur in ionad na n-achtachán aisghairthe agus—
(a) cibé méid d'aon achtachán nó doiciméad (lena n-áirítear achtacháin atá san Acht seo) a thagraíonn, go sainráite nó go hintuigthe, d'aon fhoráil, nó do nithe a rinneadh nó a bheidh le déanamh faoi aon fhoráil, nó chun críocha aon fhorála, de chuid an Achta seo forléireofar é, má cheadaíonn agus a mhéid a cheadaíonn cineál ábhair an actacháin nó an doiciméid sin, mar ní ina bhfuil, i ndáil leis na tráthanna nó na blianta nó na tréimhsí nó na himthosca nó na críocha a bhfuil nó a raibh éifeacht ina leith ag an bhforáil chomhréire sna hachtacháin aisghairthe, tagairt don fhoráil chomhréire sin nó, de réir mar a bheidh, do rudaí a rinneadh nó a bheidh le déanamh faoin bhforáil chomhréire sin nó chun críocha na forála comhréire sin;
(b) an méid sin d'aon achtachán nó doiciméad (lena n-áirítear achtacháin aisghairthe agus achtacháin agus doiciméid a ritheadh nó a rinneadh tar éis dáta an Achta seo a rith) a thagraíonn, go sainráite nó go hintuigthe, d'aon fhoráil nó do nithe a rinneadh nó a bheidh le déanamh faoi aon fhoráil nó chun críocha aon fhorála, de chuid na n-achtachán aisghairthe forléireofar é, má cheadaíonn agus a mhéid a cheadaíonn cineál ábhair an achtacháin nó an doiciméid sin, mar ní ina bhfuil, i ndáil leis na tráthanna nó na blianta nó na tréimhsí nó na himthosca nó na críocha a bhfuil nó a raibh éifeacht ina leith ag foráil chomhréire an Achta seo tagairt don fhoráil chomhréire sin nó, de réir mar a bheidh, do rudaí a rinneadh nó a mheasfar a rinneadh nó a bheidh le déanamh faoin bhforáil chomhréire sin nó chun críocha na forála comhréire sin.
(2) Airítear go sonrach sna tagairtí atá i bhfo-alt (1) do rudaí a rinneadh nó a bheidh le déanamh faoi aon fhoráil áirithe, agus sin gan dochar do ghinearáltacht na dtagairtí, tagairtí do mhuirir i leith cánach agus d'fhaoisimh ó cháin a rinneadh nó a deonaíodh nó a bheidh le déanamh nó le deonú faoin bhforáil sin:
Ar choinníoll, i gcás na méideanna is féidir faoi ailt 241, 244, 245, 248, 252, 254, 295, 305, 309 nó 310 a thabhairt anonn ó bhlianta measúnachta roimh an mbliain 1967-8, go ndéanfar, a mhéid a bheidh difear idir éifeacht na n-achtachán aisghairthe agus éifeacht na n-achtachán comhréire san Acht seo, iad a chinneadh de réir na n-achtachán aisghairthe.
Buanú oifigeach; ionstraimí agus doiciméid.
[Iarmartach.]
560.—(1) Na hoifigigh go léir a ceapadh faoi na hachtacháin aisghairthe agus a bheidh i seilbh oifige díreach roimh thosach feidhme an Achta seo leanfaidh siad de bheith i seilbh oifige ionann agus dá mba faoin Acht seo a ceapadh iad.
(2) Gach ionstraim agus doiciméad a rinneadh nó a eisíodh faoi na hachtacháin aisghairthe agus a bheidh i bhfeidhm díreach roimh thosach feidhme an Achta seo leanfaidh sé i bhfeidhm ionann agus dá mba faoin Acht seo a rinneadh nó a eisíodh é.
Gearrtheideal.
561.—Féadfar an tAcht Cánach Ioncaim, 1967, a ghairm den Acht seo.
SCEIDEAL 1
Sásra chun Cáin a Mheasúnú, a Mhuirearú agus a íoc faoi Sceideal C agus, i gCásanna áirithe, faoi Sceideal D
CUID I.
Díbhinní, etc., ioncaim phoiblí, is iníoctha le Banc na hÉireann, nó a cuireadh ar iontaobh Bhanc na hÉireann le híoc
1. Ar aon íocaíocht a theacht chun bheith dlite, déanfaidh Banc na hÉireann maidir leis na díbhinní agus na brabúis a ghabhann leo sin is iníoctha leo as ioncam poiblí an Stáit, nó is iníoctha as aon ioncam poiblí agus a cuireadh ar a n-iontaoibh le híoc agus le himdháil, cuntais fhíora ar na nithe seo a leanas a sheachadadh, i leabhair a chuirfear ar fáil chuige sin, do no coimisinéirí a bheidh ceaptha chun an cháin orthu a mheasúnú agus a mhuirearú—
(a) méideanna na ndíbhinní agus na mbrabús a ghabhann leo sin is iníoctha leis an mBanc;
(b) na díbhinní uile a cuireadh ar iontaobh an Bhainc le híoc leis na daoine le teideal chucu; agus
(c) an méid cánach is inmhuirir ar an gcéanna de réir an ráta atá i bhfeidhm tráth an íoca gan aon asbhaint eile seachas mar a lamháiltear leis an Acht seo.
2. Sonróidh na cuntais sin cuntas leithleach gach duine.
3. Déanfaidh na coimisinéirí an cháin is inmhuirir ar na cuntais a sheachadfar a mheasúnú feadh iomlán a mbreithiúnais agus a mbarúla, agus seachadfaidh siad chun na gCoimisinéirí Speisialta na leabhair mheasúnachta agus iad sínithe acu.
4. Cuirfidh na Coimisinéirí Speisialta faoi deara go ndéanfar amach dhá dheimhniú ina dtaispeánfar an méid iomlán cánach, méideanna iomlána na ndíbhinní agus na mbrabús a ghabhann leo ar a bhfuil cáin muirearaithe, agus tuairisc na ndaoine nó na gcomhlachtaí daoine lenarb iníoctha an céanna, nó ag a bhfuil a n-imdháil nó a bhfuil a n-íoc ar a n-iontaobh.
5. Cuirfear deimhniú amháin chun na gcoimisinéirí arb é a ndualgas an mheasúnacht a dhéanamh agus cuirfear an ceann eile chun na gCoimisinéirí Ioncaim.
6.—(1) I gcás díbhinní agus brabús a ghabhann leo sin, is iníoctha le Banc na hÉireann as ioncam poiblí an Stáit, cuirfidh Banc na hÉireann do leithligh an cháin i leith an mhéid is iníoctha leo.
(2) I gcás díbhinní agus brabús a ghabhann leo sin a cuireadh ar iontaobh Bhanc na hÉireann le híoc agus le himdháil—
(a) déanfaidh Banc na hÉireann, sula ndéanfaidh sé aon íoc, méid na cánach a choinneáil chun críocha an Achta seo;
(b) measfar coinneáil an mhéid a bheith ina íoc ar an gcáin ag na daoine a bheidh i dteideal na ndíbhinní agus déanfaidh siad lamháil ina leith ar iarmhar an chéanna a fháil; agus
(c) beidh Banc na hÉireann saortha agus urscaoilte i leith suime ar cóimhéid leis an méid a choinneofar ionann agus dá mbeifí tar éis an tsuim sin a íoc iarbhír.
[do. r. 8;
1925, Sc. 3.]
7. Déanfar airgead a cuireadh do leithligh nó a coinníodh faoi mhír 6 a íoc isteach i gcuntas ginearálta na gCoimisinéirí Ioncaim i mBanc na hÉireann, agus i dteannta gach íocaíochta den sórt sin beidh deimhniú, faoi lámha beirt nó níos mó de na coimisinéirí a rinne an mheasúnacht, ar mhéid na measúnachta faoina ndearnadh an íocaíocht.
8. I gcás ina ndéanfaidh Banc na hÉireann gach uile ní is gá chun go bhféadfar an cháin a mheasúnú agus a íoc i leith Stoic Rialtas na Breataine agus Stoic na hIndia a bheidh inscríofa ina leabhair i mBaile Atha Cliath, gheobhaidh an Banc mar luach saothair liúntas, a ríomhfar faoi threoir an méid díbhinní a bheidh íoctha maidir leis na Stoic sin as ar baineadh cáin, agus a shocróidh an tAire Airgeadais.
9. Ach amháin mar a bhforáiltear a mhalairt in aon achtacháin eile a bheidh i bhfeidhm ar dháta thosach feidhme an Achta seo, ní dhéanfar aon mheasúnacht, muirearú ná asbhaint cánach faoin gCuid seo den Sceideal seo i gcás nach mó ná caoga scilling aon íocaíocht leath-bhliantúil i leith aon díbhinní, ach déanfar na díbhinní sin a mheasúnú agus a mhuirearú faoi Chás III de Sceideal D.
CUID II
Forálacha maidir le díbhinní, etc., is iníoctha as ioncam poiblí na hÉireann trí Bhanc Náisiúnta na Cathrach, Teo.
1. Ar aon íocaíocht a theacht chun bheith dlite, déanfaidh Banc Náisiúnta na Cathrach, Teoranta, maidir le haon díbhinní is iníoctha as ioncam poiblí an Stáit agus a cuireadh ar a iontaobh le híoc nó le himdháil, cuntais fhíora ar na nithe seo a leanas a sheachadadh do na Coimisinéirí Speisialta i leabhair a chuirfear ar fáil chuige sin—
(a) na díbhinní uile a cuireadh ar a iontaobh le híoc leis na daoine le teideal chucu; agus
(b) an méid cánach is inmhuirir ar an gcéanna de réir an ráta atá i bhfeidhm tráth an íoca gan aon asbhaint eile seachas mar a lamháiltear leis an Acht seo.
2. Sonróidh na cuntais sin cuntas leithleach gach duine.
3. Beidh ag na Coimisinéirí Speisialta na cumhachtaí go léir is gá maidir leis na leabhair agus na cuntais a dúradh a scrudú, a iniúchadh, a sheiceáil agus a imréiteach, agus déanfaidh siad na díbhinní a mheasúnú agus a mhuirearú de réir an ráta cánach a bheidh i bhfeidhm tráth an íoca ach iad laghdaithe méid na udíolúintí (más ann) a bheidh lamháilte acu, agus tabharfaidh siad fógra ar an méid a mheasúnófar agus a mhuirearófar amhlaidh do Bhanc Náisiúnta na Cathrach, Teoranta.
4. Déanfaidh Banc Náisiúnta na Cathrach, sula ndéanfaidh sé aon íoc, méid na cánach a choinneáil chun críocha an Achta seo.
5. Measfar coinneáil an mhéid a bheith ina íoc ar an gcáin ag na daoine a bheidh i dteideal na ndíbhinní agus déanfaidh siad lamháil ina leith ar iarmhar an chéanna a fháil, agus beidh Banc Náisiúnta na Cathrach, Teoranta, saortha agus urscaoilte i leith suime ar cóimhéid leis an méid a choinneofar ionann agus dá mbeifí tar éis an tsuim sin a íoc iarbhír.
6. Is leis an Ard-Chuntasóir Ioncaim a íocfar airgead a chuirfear do leithligh agus a choinneofar amhlaidh.
CUID III
Díbhinní ioncaim phoiblí is iníoctha ag oifigí poiblí agus ranna poiblí
1. Is faoi Sceideal C a mhuirearóidh na Coimisinéirí Speisialta díbhinní ioncaim phoiblí is iníoctha ag aon oifig phoiblí nó Roinn Stáit.
2. Feidhmeoidh na Coimisinéirí Speisialta cumhachtaí agus dualgais mar atá ag coimisinéirí dá gcumhachtaítear díbhinní a mhuirearú is iníoctha as an ioncam poiblí i gcásanna eile.
3. Nuair a dhéanfar aon íocaíochtaí mar a dúradh, déanfaidh an t-oifigeach cuí an cháin orthu a ríomh agus a dheimhniú le haghaidh íoca, agus coinneoidh seisean an cháin agus íocfaidh sé an céanna isteach i gcuntas ginearálta na gCoimisinéirí Ioncaim i mBanc na hÉireann.
CUID IV
[1918, Sc. C., Gníomhairí Ioca, r. 1; Sc. D, r. Ilgh. 7;
1923, a. 10 (5);
1938, a. 5 (2) (3) (4) (6).]
Díbhinní ioncaim phoiblí eile, díbhinní lena mbaineann Cuid XXXI, fáltais ó chupóin agus an praghas a íocadh ar chupóin a cheannach
1.—(1) Gach duine den sórt a luaitear anseo ina dhiaidh seo, is é sin le rá—
(a) gach duine (seachas Banc na hÉireann) a mbeidh sé curtha ar a iontaobh aon díbhinní a íoc is iníoctha le haon daoine sa Stát amach as aon ioncam poiblí seachas ioncam an Stáit; agus
(b) gach duine sa Stát a mbeidh sé curtha ar a iontaobh aon díbhinní lena mbaineann Cuid XXXI a íoc; agus
(c) gach baincéir nó duine eile sa Stát a gheobhaidh íoc aon díbhinní in imthosca go bhfuil na díbhinní inmhuirir i leith cánach faoi Sceideal C, nó i gcás díbhinní lena mbaineann Cuid XXXI, faoi Sceideal D; agus
(d) gach baincéir sa Stát a dhíolfaidh nó a réadóidh ar shlí eile cupóin ar mhodh go bhfuil na fáltais ón díol nó ón réadú inmhuirir i leith cánach faoi Sceideal C, nó i gcás díbhinní lena mbaineann Cuid XXXI, faoi Sceideal D; agus
(e) gach déileálaí i gcupóin sa Stát a cheannóidh cupóin i slí go bhfuil an praghas a íocadh á gceannach inmhuirir i leith cánach faoi Sceideal C, nó i gcás díbhinní lena mbaineann Cuid XXXI, faoi Sceideal D,
déanfaidh sé, laistigh de mhí tar éis é a cheangal amhlaidh air le fógra arna fhoilsiú in Iris Oifigiúil, cuntas i scríbhinn a sheachadadh do na Coimisinéirí Ioncaim, ina n-inseoidh sé a ainm agus a áit chónaithe, agus ina mbeidh tuairisc ar na díbhinní sin, nó ar na fáltais nó ar an bpraghas a íocadh ar a gceannach, agus déanfaidh sé freisin, ar éileamh ón gcigire a bheidh údaraithe chuige sin ag na Coimisinéirí Ioncaim, cuntais fhíora iomlána a sheachadadh don chigire, le haghaidh úsáide na gCoimisinéirí Speisialta, ar mhéid na ndíbhinní sin go léir, nó ar mhéid na bhfáltas nó an phraghais a íocadh ar cheannach.
(2) Sonróidh na cuntais a dúradh cuntais leithleacha gach duine de na daoine le teideal na díbhinní, na fáltais nó an praghas a íocadh ar cheannach sin a fháil, agus inseoidh sé ainm agus seoladh gach duine acu sin, agus tabharfaidh sé sonraí ar na méideanna is iníoctha agus, i gcás méideanna is iníoctha as aon ioncam poiblí seachas ioncam an Stáit, sonraí ar an ioncam poiblí ar amach as is iníoctha gach méid leithleach.
2. “Daoine inmhuirir” a ghairtear ina dhiaidh seo sa Chuid seo de na daoine a luaitear i bhfomhíreanna (1) (a), (1) (b), (1) (c), (1) (d) agus (1) (e) de mhír 1.
[Sc. C, Gníomhaírí Ioca, r. 2;
1938, a. 5 (3) (4).]
3. Beidh ag na Coimisinéirí Speisialta na cumhachtaí go léir is gá maidir le scrúdú, iniúchadh, seiceáil agus imréiteach na leabhar agus na gcuntas ar dhíbhinní, ar fháltais nó ar an bpraghas a íocadh ar cheannach, arna seachadadh faoi mhír 1, agus measúnóidh siad agus muirearóidh siad na díbhinní, na fáltais nó an praghas a íocadh ar cheannach de réir an ráta cánach a bheidh i bhfeidhm tráth an íoca, lúide méid na ndíolaíochtaí (más ann) a lamháil siad, agus tabharfaidh siad fógra i dtaobh an mhéid a measúnaíodh agus a muirearaíodh amhlaidh don duine is inmhuirir.
[Sc. C, Gníomhaírí Ioca, r. 3;
1938, a. 5 (3) (4).]
4. Íocfaidh an duine is inmhuirir, as an airgead ina lámha, an cháin ar na díbhinní, ar na fáltais nó ar an bpraghas a íocadh ag ceannach thar ceann na ndaoine a bhí ina theideal sin, agus beidh sé saortha i leith gach íocaíochta den sórt sin, agus beidh feidhm ag forálacha an Achta seo mar atá feidhm acu i gcás díbhinní is iníoctha as ioncam poiblí an Stáit agus a cuireadh ar iontaobh Bhanc na hÉireann le híoc agus le himdháil.
5. Íocfaidh an duine inmhuirir an cháin isteach i gcuntas ginearálta na gCoimisinéirí Ioncaim i mBanc na hÉireann, agus mura n-íocfar í gnóthófar uaidh í sa tslí chéanna inar féidir cáin ioncaim eile a measúnaíodh agus a muirearaíodh air a ghnóthú.
6. Aon duine inmhuirir a dhéanfaidh gach ní is gá chun gur féidir an cháin a mheasúnú agus a íoc gheobhaidh sé mar luach saothair liúntas, a bheidh le háireamh faoi threoir mhéid na ndíbhinní, na bhfáltas nó an phraghais a íocadh ar cheannach, a íocadh agus as ar baineadh cáin, agus a shocróidh an tAire Airgeadais de réir ráta nach lú ná 13s. 6d. in aghaidh gach £1,000 den mhéid sin.
7. D'ainneoin aon ni contrártha dó sin san Acht seo, i gcás ina mbeidh sé curtha ar iontaobh Bhanc na hÉireann (dá ngairtear “an Banc” anseo feasta sa mhír seo) aon díbhinní a íoc is iníoctha le haon daoine sa Stát amach as aon ioncam poiblí seachas ioncam an Stáit, beidh feidhm ag forálacha na Coda seo maidir leis an mBanc, agus i gcás ina ndéanfaidh an Banc na nithe go léir is gá de réir na bhforálacha sin do dhuine a dhéanamh a bhfuil íoc na ndíbhinní sin curtha ar a iontaobh beidh luach saothair iníoctha leis an mBanc de réir fhorálacha mhír 6.
8. Ní chuirfidh aon ní sa Chuid seo d'oibleagáid ar aon bhaincéir aon sonraí a nochtadh maidir le cúrsaí duine ar bith a mbeidh sé ag gníomhú thar a cheann.
9. Más rud é, maidir le cáin i leith na bhfáltas ó dhíol nó ó réadú aon chúpóin nó i leith an phraghais a íocadh ar cheannach aon chúpóin, go mbeidh cuntas tugtha sa cháin sin faoin gCuid seo ag aon bhaincéir nó ag aon déileálaí i gcúpóin agus go mbeidh na Coimisinéirí Speisialta sásta, maidir leis na díbhinní is iníoctha ar na cúpóin ar i ndáil leo a d'éirigh na fáltais nó an praghas sin, gur íocadh na díbhinní sin ina dhiaidh sin ar mhodh gur baineadh cáin as na díbhinní sin faoi aon cheann d'fhorálacha an Sceidil seo, aisíocfar an cháin a asbhaineadh amhlaidh.
CUID V
[1923, a. 10;
1924, a. 6 (1);
1925, a. 14;
1965, a. 7 (4).]
Faoiseamh ón oibleagáid chun cáin a íoc ar ús agus díbhinní áirithe agus ar íocaíochtaí bliantúla áirithe eile i gcás daoine ar cuireadh íoc ar a n-iontaobh
1. Nuair a bheidh aon ús, díbhinní, nó íocaíochtaí bliantúla eile is iníoctha as aon ioncam poiblí seachas ioncam an Stáit, nó i leith stoc, cistí, scaireanna nó urrúis aon chomhlachta daoine nach sa Stát atá a gcónaí, curtha ar iontaobh aon duine sa Stát le híoc le haon duine sa Stát beidh cumhacht ag na Coimisinéirí Ioncaim faoiseamh a thabhairt don duine a mbeidh íoc curtha ar a iontaobh amhlaidh ón oibleagáid chun an cháin ar an gcéanna a íoc a fhorchuirtear air le Cuid III den Acht seo, nó le Cuid XXXI agus leis an Sceideal seo.
2. Nuair a bheidh an faoiseamh a dúradh á dheonú acu beidh cumhacht ag na Coimisinéirí Ioncaim aon choinníollacha a fhorordú is dóigh leo is gá chun a áirithiú go measúnofar agus go n-íocfar aon cháin is inmheasúnaithe agus is iníoctha maidir leis an ús, leis na díbhinní nó leis na híocaíochtaí bliantúla eile sin, faoi fhorálacha an Achta seo.
3. Beidh litir arna síniú ag rúnaí nó ag rúnaí cúnta na gCoimisinéirí Ioncaim, nó fógra sa chéill sin san Iris Oifigiúil, á rá go bhfuil na Coimisinéirí Ioncaim tar éis gach ceann nó aon cheann de na cumhachtaí a thugtar dóibh leis seo a fheidhmiú, ina leorfhianaise go ndearna siad sin.
4. Aon uair a tharlóidh, faoi na cumhachtaí a thugtar do na Coimisinéirí Ioncaim leis an gCuid seo, go dtabharfar don duine a mbeidh íoc an úis, na ndíbhinní, nó na n-íocaíochtaí bliantúla eile curtha ar a iontaobh faoiseamh ó íoc na cánach ar an gcéanna, beidh an cháin sin inmheasúnaithe agus inmhuirir faoin gcás iomchuí de Sceideal D ar an duine, agus iníoctha ag an duine, a bheidh i dteideal na ndíbhinní nó na n-íocaíochtaí bliantúla eile sin.
5. I gcás ina ndéanfaidh an duine a mbeidh íoc an úis, na ndíbhinní, nó na n-íocaíochtaí bliantúla eile curtha ar a iontaobh na coinníollacha a chomhlíonadh a bheidh forordaithe ag na Coimisinéirí Ioncaim faoi mhír 2, beidh an duine sin i dteideal liúntas a fháil mar luach saothair a ríomhfar faoi threoir mhéid na ndíbhinní, an úis nó na n-íocaíochtaí bliantúla eile a mbeidh na coinníollacha sin comhlíonta ina leith agus a shocróidh an tAire Airgeadais de réir ráta nó rátaí nach lú in aon chás ná 13s. 6d. in aghaidh gach £1,000 den mhéid sin.
CUID VI
Léiriú Codanna I, II, III agus IV
Beidh feidhm ag alt 51 (a mhíníonn, i dteannta abairtí eile “díbhinní”, “ioncam poiblí”, “díbhinní ioncaim phoiblí”, “baincéir” agus “cúpóin”) i gcás léiriú Codanna I go IV den Sceideal seo mar atá feidhm aige i gcás léiriú Chuid III den Acht seo:
Ar choinníoll go bhfolóidh “díbhinní” i gCuid IV den Sceideal seo an t-ús, na blianachtaí nó na híocaíochtaí sin uile ar díbhinní lena mbaineann Cuid XXXI iad de réir bhrí alt 459.
SCEIDEAL 2
Rialacha is Infheidhmithe maidir le Sceideal E
[1918, Sc. E, r. 5;
1922, a. 18 (5);
1929, a. 17 (10).]
1.—(1) Má thagann duine tráth ar bith, i rith na bliana measúnachta nó i leith na bliana sin, chun bheith i dteideal aon tuarastail, táillí nó díolaíochtaí breise thar an méid a ndearnadh measúnacht air ina leith, nó arb inmhuirir é ina leith i dtosach na bliana sin, déanfar measúnacht bhreise air a mhinice is gá, i leith aon tuarastail, táillí nó díolaíochtaí breise den sórt sin, ionas go bhféadfar é a mhuirearú i leith méid iomlán a thuarastail, a tháillí nó a dhíolaíochtaí don bhliain sin.
(2) Má chruthaíonn duine ar bith chun sástacht an chigire gur mó an méid a ndearnadh measúnacht maidir leis i leith a thuarastail, a tháillí nó a dhíolaíochtaí d'aon bhliain mheasúnachta ná méid a thuarastail, a tháillí nó a dhíolaíochtaí don bhliain sin, coigeartófar an mheasúnacht agus aisíocfar aon mhéid a ró-íocadh ar mhodh cánach.
(3) Ní bheidh feidhm ag an riail seo i gcás measúnachtaí a ndéantar de bhun alt 110 (1) (c), cáin a ríomh ina leith ar mhéid tuarastal, táillí, peircuisí nó brabús na bliana roimh an mbliain mheasúnachta.
2. Íocfar an cháin i leith na n-oifigí poiblí agus na bhfostaíochtaí brabúis go léir sa Stát nó íocfaidh na hoifigigh a thuairiscítear faoi seach anseo ina dhiaidh seo an cháin sin, eadhon:—
(a) oifigí le ceachtar Teach den Oireachtas;
(b) oifigí le haon chúirt sa Stát;
(c) oifigí poiblí faoin Stát;
(d) oifigigh d'Óglaigh na hÉireann;
(e) oifigí nó fostaíochtaí brabúis faoi aon chomhlacht eaglaise;
(f) oifigí nó fostaíochtaí brabúis faoi aon chuideachta nó cumann, cibé acu corpraithe nó gan a bheith corpraithe;
(g) oifigí nó fostaíochtaí brabúis faoi aon fhoras poiblí, nó faoi aon bhunachas poiblí de chineál ar bith, nó cibé críoch chun ar bunaíodh an céanna;
(h) oifigí nó fostaíochtaí brabúis faoi aon bhardas poiblí nó údarás áitiúil poiblí, nó faoi iontaobhaithe nó caomhnóirí aon chistí, dolaí nó dleachtanna poiblí;
(i) gach uile oifig phoiblí eile nó gach uile fhostaíocht brabúis eile de chineál poiblí.
3. Má bhíonn oibleagáid de riachtanas ar shealbhóir oifige nó fostaíochta brabúis costais taistil a thabhú ag comhlíonadh dualgas na hoifige nó na fostaíochta agus iad a íoc as díolaíochtaí na hoifige nó na fostaíochta, nó capall a choinneáil agus a chothabháil chun go bhféadfaidh sé an céanna a chomhlíonadh, nó airgead a chaitheamh ar shlí eile, go hiomlán, go heisiatach agus de riachtanas, ag comhlíonadh na ndualgas sin, féadfar na costais a tabhaíodh de riachtanas agus a íocadh amhlaidh a asbhaint as na díolaíochtaí a bheidh le measúnú.
4. I gcás inar léir don Aire Airgeadais maidir le haon aicme daoine a fhaigheann aon tuarastal, táillí nó díolaíochtaí is iníoctha as an ioncam poiblí go bhfuil d'oibleagáid ar na daoine sin airgead a leagan amach agus a chaitheamh, go hiomlán, go heisiatach agus de riachtanas, ag comhlíonadh na ndualgas ar maidir leo is iníoctha an tuarastal, na táillí, nó na díolaíochtaí sin, féadfaidh an tAire Airgeadais an tsuim sin a shocrú a mheasfaidh sé a bheith cothrom comhionann leis an meán-mhéid bliantúil a rinne daoine den aicme sin a leagan amach agus a chaitheamh mar a dúradh, agus nuair a bheidh an cháin á muirearú ar an tuarastal, ar na táillí, nó ar na díolaíochtaí sin, déanfar cibé suimeanna a shocróidh an tAire Airgeadais amhlaidh a bhaint as méid an chéanna:
Ar choinníoll, i gcás teideal a bheith ag duine ar bith, mura mbeadh forálacha na rialach seo, suim is mó ná an tsuim a socraíodh amhlaidh a asbhaint, go bhféadfar an tsuim sin a asbhaint in ionad na suime a socraíodh amhlaidh.
5.—(1) I gcás inarb iníoctha aon phá oifigiúil in oifig phoiblí, nó ag aon ghníomhaire a bheidh fostaithe chuige sin, déanfar an cháin is inmhuirir air a bhaint as an bpá oifigiúil, nó as aon airgead is iníoctha ar chuntas an phá oifigiúil sin nó aon riaráistí de, agus cuirfear chun feidhme í ag íoc aon chánach den sórt sin nach mbeidh íoctha ar bhealach eile, agus íocfar í leis na Coimisinéirí Ioncaim.
(2) Más cigire a mhuirearóidh an cháin is iníoctha tarchuirfidh sé cuntas ar an méid cánach a mhuirearófar amhlaidh chun na hoifige inarb iníoctha an pá oifigiúil, ionas go n-asbhainfear í ansin.
(3) Sa riail seo ciallaíonn “pá oifigiúil” aon tuarastal, táillí, pá, peircuisí, nó brabúis eile, nó aon bhlianacht, pinsean nó stipinn.
(4) I gcás inarb iníoctha blianacht nó pinsean as aon bhrainse áirithe den ioncam poiblí in oifig an bhrainse sin, féadfar an cháin i leith an chéanna a mhuirearú ar an modh céanna i ngach slí agus a dhéanfaí dá mba thuarastal nó pá ab iníoctha as an bhlianacht nó an pinsean.
6.—(1) Más rud é—
(i) nach féidir an cháin i leith aon oifige nó fostaíochta brabúis a asbhaint i láimh an oifigigh iomchuí nó i láimh an ghníomhaire le haghaidh na ndíolaíochtaí maidir leis an íoc; nó
(ii) gur íocadh na díolaíochtaí sin leis an duine a bhí ina dteideal;
agus go mainneoidh nó go ndiúltóidh an duine a muirearaíodh an cháin a íoc, féadfaidh an t-oifigeach cuí faoi alt 158, nó féadfaidh na coimisinéirí do na hoifigí lena mbaineann, le scríbhinn faoina lámha agus a séalaí, an mhainneachtain nó an diúltú, agus an tsuim is iníoctha, a dheimhniú do na Coimisinéirí Speisialta.
(2) Ar an deimhniú a fháil dóibh déanfaidh na Coimisinéirí Speisialta, trí bharántas faoina lámha agus a séalaí, a chumhachtú don Bhailitheoir an cháin a thobhach sa tslí chéanna ina ndéanfadh sé, agus leis na cumhachtaí céanna atá aige, i gcás cánach eile is intobhaigh aige faoin Acht seo.
7. I gcás ina n-údaraítear cáin a asbhaint as aon suimeanna, déanfar an asbhaint cibé tráthanna gach bliain is iníoctha na suimeanna sin.
SCEIDEAL 3
Faoisimh i leith Cáin a Mhuirearófar ar íocaíochtaí ar Scor, Etc.
Réamhráiteach
1. Lamhálfar faoiseamh de réir na bhforálacha ina dhiaidh seo den Sceideal seo i ndáil le cáin is inmhuirir de bhua alt 114, i gcás ina ndéanfar éileamh go cuí de réir alt 115.
2. Ní bheidh éilitheoir i dteideal faoisimh faoin Sceideal seo maidir le haon ioncam a mbeidh sé i dteideal an cháin air a mhuirearú in aghaidh aon duine eile, nó í a asbhaint, a choinneáil, nó a íoc as aon íocaíocht a dhlíonn sé a dhéanamh le haon duine eile.
Faoiseamh trí shuimeanna is inmhuirir a laghdú
3. Nuair a bheifear ag ríomh an mhuirir i leith cánach maidir le híocaíocht is inmhuirir i leith cánach faoi alt 114, nach íocaíocht chúitimh mar gheall ar chailliúint oifige, asbhainfear as an íocaíocht suim is comhionann leis an méid (más aon mhéid é) atá de bhreis ar £3,000 ag an sochar aoisliúntais caipitiúil caighdeánach don oifig nó don fhostaíocht ar ina leith an íocaíocht.
4. Sa Sceideal seo, ciallaíonn “an sochar aoisliúntais caipitiúil caighdeánach” maidir le hoifig nó fostaíocht, suim arna háireamh mar a leanas, is é sin le rá—
(a) déanfar amach meánmhéid sochar oifige sealbhóra na hoifige nó na fostaíochta in aghaidh bliana amháin de réir na dtrí bliana deiridh dá sheirbhís roimh an dáta iomchuí (nó de réir tréimhse uile a sheirbhíse más giorra í ná trí bliana);
(b) iolrófar an fichiú cuid den mhéid a dhéanfar amach ag (a) ar an slánuimhir de bhlianta iomlána seirbhíse a bheidh curtha isteach ag an sealbhóir san oifig nó san fhostaíocht; agus
(c) asbhainfear as an toradh ag (b) suim is comhionann le méid, nó de réir mar a bheidh, le luach ar an dáta iomchuí, aon chnapshuime (nach inmhuirir i leith cánach) a fuair an sealbhóir nó is infhaighte aige i leith na hoifige nó na fostaíochta de bhun aon scéime nó ciste de shórt dá dtagraítear in alt 115 (1) (d):
Ar choinníoll nach dtabharfar aon aird chun críocha na míre seo ar sheirbhís aon duine mar oifigeach nó fostaí ag comhlacht corpraithe aon tráth nuair a bhí sé ina stiúrthóir dílseánach nó ina fhostaí dílseánach (mar a mhínítear sin le halt 226) ag an gcomhlacht sin.
5. I gcás inarb inmhuirir cáin faoi alt 114 den Acht seo i leith dhá íocaíocht nó níos mó lena mbaineann mír 3, is íocaíochtaí a rinneadh leis an duine céanna nó ina leith i ndáil leis an oifig nó an fhostaíocht chéanna nó i ndáil le hoifigí nó fostaíochtaí éagsúla faoin bhfostóir céanna nó faoi fhostóirí comhpháirte, ansin—
(a) beidh feidhm ag an mír sin 3 ionann agus dá mba é a bhí sna híocaíochtaí sin aon íocaíocht amháin ar cóimhéid le méid comhiomlán na n-íocaíochtaí sin agus i gcás iad a dhéanamh i leith oifigí nó fostaíochtaí éagsúla, ionann is dá mba é a bhí sa sochar aoisliúntais caipitiúil caighdeánach méid ar cóimhéid le suim na sochar aoisliúntais caipitiúil caighdeánach do na hoifigí nó do na fostaíochtaí sin;
(b) i gcás ina measfar gurb ioncam do bhlianta measúnachta éagsúla na híocaíochtaí, is é an faoiseamh a bheidh le deonú faoin mír sin i leith íocaíocht is inmhuirir i leith aon bliana measúnachta an méid a bheidh de bhreis ag an bhfaoiseamh arna ríomh de réir na forála sin roimhe seo i leith na híocaíochta sin agus aon íocaíochtaí is inmhuirir i leith blianta measúnachta roimhe sin ar an bhfaoiseamh i leith na n-íocaíochtaí is déanaí a luaitear;
agus má tharlaíonn i gcás an sochar aoisliúntais caipitiúil caighdeánach d'oifig nó d'fhostaíocht arb ina leith a rinneadh dhá cheann nó níos de na híocaíochtaí nach é an sochar céanna é maidir le gach ceann de na híocaíochtaí sin, measfar chun críche na míre seo é a bheith ar cóimhéid leis an gceann is mó de na sochair sin.
6. Nuair a bheifear ag ríomh an mhuirir i leith cánach i gcás íocaíocht is inmhuirir i leith cánach faoi alt 114 is íocaíocht i leith oifige nó fostaíochta inar cuid de sheirbhís an tsealbhóra seirbhís choigríche agus nach íocaíocht chúitimh mar gheall ar chailliúint oifige, asbhainfear as an íocaíocht (i dteannta aon asbhainte a lamháiltear faoi na forálacha roimhe seo den Sceideal seo) suim a mbeidh an chomhréir chéanna idir í agus an tsuim ab inmhuirir i leith cánach ar leithligh ón mír seo agus a bheidh idir fad na seirbhíse coigríche agus fad na seirbhíse roimh an dáta iomchuí.
Faoiseamh trí cháin a laghdú
7. I gcás aon íocaíocht arb inmhuirir cáin ina leith faoi alt 114 lamhálfar an faoiseamh seo a leanas trí asbhaint as an gcáin is inmhuirir de bhun an ailt sin, is é sin le rá, déanfar amach—
(a) an méid cánach ab inmhuirir ar leithligh ón mír seo i leith ioncam sealbhóra nó iarshealbhóra na hoifige nó na fostaíochta don bhliain mheasúnachta a n-áirítear an íocaíocht ina leith mar ioncam;
(b) an méid cánach ab inmhuirir amhlaidh dá mba nach ndearnadh an íocaíocht;
(c) an dífear idir na méideanna cánach faoi seach ab inmhuirir amhlaidh ar an tuiscint—
(i) nach ndearnadh ach an codán iomchuí den íocaíocht (tar éis aon fhaoiseamh ab infheidhmithe ina leith faoi na forálacha sin roimhe seo den Sceideal seo a asbhaint) a íoc; agus
(ii) nach ndearnadh aon chuid den íocaíocht;
agus gan aird a thabhairt, i gceachtar cás, ar aon díolaíochtaí eile ón oifig nó ón bhfostaíocht;
agus is é an méid a bheidh le hasbhaint an difear idir an méid a rinneadh amach ag (a) agus suim an mhéid a rinneadh amach ag (b) agus an t-iolrú iomchuí ar an difear a rinneadh amach ag (c).
8. I gcás ina bhfolaítear in ioncam sealbhóra nó iarshealbhóra na hoifige nó na fostaíochta don bhliain mheasúnachta a measfar gurb ioncam ina leith an íocaíocht ioncam a bhfuil teideal aige cáin air a mhuirearú in aghaidh aon duine eile, nó cáin a asbhaint, a choimeád nó a shásamh as aon íocaíocht a dhlíonn sé a dhéanamh le haon duine eile, déanfar na méideanna dá dtagraítear i bhfomhíreanna (a) go (c) de mhír (7) a ríomh ionann is nach mbeadh an cháin sin inmhuirir i leith an ioncaim sin.
9. Sa Sceideal seo, ciallaíonn “an codán iomchuí” agus “an t-iolrú iomchuí”, faoi seach, maidir le haon íocaíocht—
(a) i gcás nach íocaíocht chúitimh mar gheall ar chailliúint oifige an íocaíocht, an séú cuid agus a sé;
(b) i gcás inarb íocaíocht chúitimh mar gheall ar chailliúint oifige an íocaíocht, a haon arna roinnt ar an uimhir iomchuí de bhlianta seirbhíse gan chaitheamh, agus an uimhir sin de bhlianta;
gus chun críocha na míre seo ciallaíonn “an uimhir iomchuí de bhlianta seirbhíse gan chaitheamh” an uimhir de bhlianta iomlána a cuireadh san áireamh agus méid na híocaíochta á ríomh is blianta a mbeadh teideal ag sealbhóir na hoifige nó na fostaíochta (ar shlí seachas de bhua socruithe a dhéanfaí ar ionchas a éirí as oifig nó a chur as oifig nó aon athrú iomchuí i bhfeidhmeanna nó i ndíolaíochtaí na hoifige nó na fostaíochta) chun an oifig nó an fhostaíocht nó a díolaíochtaí iomlána a choinneáil, agus i gcás inar lú an tréimhse a chuirfear san áireamh mar a dúradh ná bliain iomlán amháin nó inar mó é ná uimhir chruinn de bhlianta áireofar é chun críocha na míre seo mar bhliain iomlán amháin nó mar an uimhir iomlán de bhlianta is airde ina dhiaidh sin, de réir mar a bheidh.
10. Má bhíonn cáin inmhuirir faoi alt 114 i leith dhá íocaíocht nó níos mó leis an duine céanna nó ina leith maidir leis an oifig nó leis an bhfostaíocht chéanna agus gurb inmhuirir amhlaidh í don bhliain mheasúnachta chéanna, áireofar na híocaíochtaí sin chun críocha mhír 7 mar aon íocaíocht amháin ar cóimhéid le méid comhiomlán na n-íocaíochtaí sin:
Ar choinníoll, nuair nach ionann an codán iomchuí agus an t-iolrú iomchuí i leith gach ceann de na híocaíochtaí, go ndéanfar an faoiseamh faoin mír sin 7 a ríomh ar leithligh maidir le gach íocaíocht nó íocaíochtaí ag a mbeidh codán iomchuí agus iolrú iomchuí éagsúil, agus in aon ríomh den sórt sin—
(a) fágfar as an áireamh chun críocha uile na míre sin 7 aon íocaíocht arb ísle an t-iolrú iomchuí ina leith; agus
(b) nuair a bheidh an difear ag (c) den mhír sin á dhéanamh amach, toimhdeofar nár íocadh ach an codán iomchuí d'aon íocaíocht arb airde an t-iolrú iomchuí ina leith;
agus is é an faoiseamh a lamhálfar suim na bhfaoiseamh a bheidh ríofa amhlaidh i leith na n-íocaíochtaí faoi seach.
11. Má bhíonn cáin inmhuirir faoi alt 114 i leith dhá íocaíocht nó níos mó leis an duine céanna nó ina leith i ndáil le hoifigí nó fostaíochtaí éagsúla agus gur inmhuirir amhlaidh í don bhliain mheasúnachta chéanna, beidh feidhm ag míreanna 7 go 10 ionann agus dá ndéanfaí na híocaíochtaí sin i leith na hoifige nó na fostaíochta céanna agus dá mba dhíolaíochtaí ón oifig nó ón bhfostaíocht chéanna aon díolaíochtaí ó aon cheann de na hoifigí nó de na fostaíochtaí sin.
Forlíontach
12. Aon tagairt atá sna forálacha roimhe seo den Sceideal seo d'íocaíocht arb inmhuirir cáin ina leith faoi alt 114 is tagairt í d'oiread den íocaíocht sin agus is inmhuirir i leith cánach tar éis an faoiseamh is infheidhmithe ina leith faoi alt 115 (3) a asbhaint.
13. Sa Sceideal seo ciallaíonn “íocaíocht chúitimh mar gheall ar cailliúint oifige” íocaíocht—
(a) de bhun ordú ó chúirt in imeachtaí mar gheall ar dhífhostú éagórach nó ar shlí eile mar gheall ar chonradh fostaíochta a shárú, nó mar shocrú ar na himeachtaí sin nó mar shocrú ar éileamh arbh fhéidir imeachtaí den sórt sin a bhunú ina leith; nó
(b) mar chúiteamh mar gheall ar aon cheart a mhúchadh a mbeadh sárú air inchaingne in imeachtaí den sórt sin;
agus déanfar aon cheist i dtaobh cé acu is íocaíocht chúitimh mar gheall ar chailliúint oifige nó nach ea aon íocaíocht áirithe, agus cá mhéad is íocaíocht den sórt sin í, a chinneadh de réir na n-imthosca uile agus ní faoi threoir na dtéarmaí ar a ndeirtear í bheith déanta a chinnfear (nó a chinnfear go huile) an cheist sin.
14. Aon tagairt atá sa Sceideal seo do dhíolaíochtaí oifige nó fostaíochta is tagairt í do na díolaíochtaí sin gan aon íocaíocht is inmhuirir i leith cánach faoi alt 114 a áireamh; agus nuair a bheifear ag ríomh méid na ndíolaíochtaí sin chun aon chríche de chuid an Sceidil seo—
(a) cuirfear san áireamh aon mhuirear cothromaíochta a bheidh dlite de shealbhóir na hoifige nó na fostaíochta faoi alt 272;
(b) asbhainfear aon liúntais faoi alt 241 nó 272, agus aon liúntas faoi alt 222 nó 223, nó faoi Sceideal 2, Riail 3, a mbeidh teideal aige chucu;
agus, chun méid na ndíolaíochtaí in aghaidh aon bhliana seirbhíse a dhéanamh amach, measfar aon mhuirir nó liúntais mar a dúradh do bhliain mheasúnachta a bheith ag faibhriú ó lá go lá, agus cionroinnfear ar an dóigh sin iad de réir ama.
15. Sa Sceideal seo, ciallaíonn “an dáta iomchuí”, maidir le híocaíocht nach íocaíocht mar iomalartú ar íocaíochtaí bliantúla nó íocaíochtaí tréimhsiúla eile, dáta an fhoirceannta nó an athraithe arb ina leith a rinneadh í agus, maidir le híocaíocht mar iomalartú ar íocaíochtaí bliantúla nó íocaíochtaí tréimhsiúla eile, dáta an fhoirceannta nó an athraithe arb ina leith a dhéanfaí na híocaíochtaí sin.
16. Sa Sceideal seo, ciallaíonn “seirbhís choigríche” maidir le hoifig nó fostaíocht, seirbhís de chineál a fhágann—
(a) nach raibh cáin inmhuirir i leith díolaíochtaí na hoifige nó na fostaíochta, nó
(b) toisc gurbh oifig nó fostaíocht faoi Sceideal E an oifig nó an fhostaíocht, nach raibh cáin faoin Sceideal sin inmhuirir i leith iomlán na ndíolaíochtaí ón gcéanna, nó
(c) toisc go meastar gur seilbh in áit lasmuigh den Stát de réir bhrí Chás III de Sceideal D an oifig nó an fhostaíocht, nach raibh cáin i leith an ioncaim ón gcéanna le ríomh de réir alt 76 (1).
17. Aon tagairt atá sa Sceideal seo don mhéid cánach is inmhuirir nó ab inmhuirir ar dhuine is tagairt í don mhéid cánach is inmhuirir nó ab inmhuirir ar dhuine trí mheasúnacht nó trí asbhaint.
SCEIDEAL 4
Forálacha maidir le héilimh áirithe ar Liúntais, Asbhaintí agus Faoisimh
1.—(1) Déanfaidh an t-éilitheoir laistigh den am a theorannaítear leis an Acht seo le haghaidh seachadadh liostaí, dearbhuithe agus ráitis, nó laistigh de cibé am breise a cheadóidh na Coimisinéirí Speisialta ar aon chúis speisialta, fógra i dtaobh a éilimh a sheachadadh don chigire, mar aon le dearbhú agus ráiteas san fhoirm fhorordaithe, agus é sínithe aige, a inseoidh—
(a) na bunaidh shonracha uile óna dtagann a ioncam, agus an méid shonrach ó gach bunadh ar leith acu;
(b) na sonraí go léir ar aon ús bliantúil nó ar aon íocaíochtaí bliantúla eile, a fhorchoimeádtar nó a mhuirearaítear air sin, trína ndéantar nó trína ndéanfaí a ioncam a laghdú; agus
(c) sonraí uile suimeanna a mhuirearaigh sé nó a d'fhéadfadh sé a bheith i dteideal a mhuirearú ar chuntas cánach in aghaidh aon duine eile, nó a d'asbhain sé, nó a d'fhéadfadh sé bheith i dteideal a asbhaint, as aon íocaíocht a bhfuil sé nó a bhféadfadh sé bheith faoi dhliteanas ina leith.
(2) Féadfaidh cigire ar bith gach dearbhú agus ráiteas den sórt sin a scrúdú agus cóipeanna den chéanna a dhéanamh agus sleachta a bhaint astu.
(3) Má dhéanann an cigire agóid i scríbhinn i gcoinne éilimh den sórt sin á rá go bhfuil cúis aige lena chreidiúint nach ndearnadh ioncam an éilitheora, nó aon sonraí eile i ndearbhú nó i ráiteas an éilitheora, a insint go fírinneach nó go hiomlán in aon sonra áirithe, éistfidh na Coimisinéirí Ioncaim an t-éileamh agus cinnfidh siad é ar mhodh achomhairc, mar a chéile le hachomhairc eile faoin Acht seo agus leis an dliteanas céanna maidir le pionóis, agus má ghéilltear don éileamh deonóidh agus eiseoidh na Coimisinéirí Speisialta na deimhnithe uile is gá.
2.—(1) Déanfar an t-éileamh chun an chigire agus cruthófar dó é de bhun na gcumhachtaí agus na bhforálacha faoina ndéantar cáin faoi Sceideal D a fhionnadh agus a mhuirearú.
(2) Más ó oifig nó ó fhostaíocht bhrabúis nó ó phinsean nó ó stipinn faoi dhlínse na gcoimisinéirí a éiríonn ioncam iomlán an éilitheora, féadfar an t-éileamh a dhéanamh chun na gcoimisinéirí sin agus féadfaidh siad sin géilleadh dó.
(3) Mura sa Stát don éilitheoir, féadfaidh an cigire nó na coimisinéirí sin glacadh le mionnscríbhinn ina luafar na sonraí a éilítear leis an Acht seo agus a thógfar os comhair aon duine a mbeidh údarás aige duine a chur faoi mhionn, san áit ina gcónaíonn an t-éilitheoir, maidir le haon ní a bhaineann le hioncam poiblí an Stáit.
(4) Má thugtar cruthú sásúil nach féidir le héilitheoir bheith i láthair i bpearsain, féadfaidh aon chaomhnóir, iontaobhaí, aturnae, gníomhaire nó factóir a bheidh ag gníomhú dó éileamh a dhéanamh thar a cheann.
3.—(1) Má chruthaítear chun sástacht an chigire go ndearna duine ar bith, ar géilleadh dá éileamh, aon cháin a íoc, trí asbhaint nó eile, féadfaidh an cigire na fíorais a cruthaíodh os a chomhair a dheimhniú san fhoirm fhorordaithe do na Coimisinéirí Speisialta.
(2) Luafar i ndeimhniú an chigire sonraí na mbunadh éagsúla ioncaim ar íocadh cáin ina leith, an faoiseamh a bhfuil an t-éilitheoir ina theideal, an méid is iníoctha i leith an chéanna, agus ainm agus áit chónaithe an éilitheora.
(3) Ar an deimhniú a fháil dóibh, eiseoidh na Coimisinéirí Speisialta ordú aisíoca.
SCEIDEAL 5
Blianachtaí Scoir (Coigeartuithe ar an Teorainn le Préimheanna Cáilitheacha).
CUID I
Sealbhóirí Oifige nó Fostaíochta Inphinsin
1. Faoi réir na míreanna seo a leanas, beidh, i gcás pearsa is sealbhóir oifige nó fostaíochta inphinsin, éifeacht ag an gcoinníoll a ghabhann le halt 236 (1) ach tagairtí do £500 lúide an deichiú cuid dá dhíolaíochtaí inphinsin don bhliain mheasúnachta a chur in ionad na tagartha do £500.
2. I gcás pearsa a bheith ina shealbhóir oifige nó fostaíochta inphinsin ach sin amháin ar feadh coda den bhliain mheasúnachta, ansin—
(a) ní bheidh feidhm ag mír 1 má bhíonn an coinníoll atá in alt 235 (1) (a), gan chomhlíonadh tráth ar bith i rith na coda sin den bhliain; ach
(b) má chomhlíontar an coinníoll tráth den sórt sin agus go gcomhlíontar freisin é tráth i rith na coda eile den bhliain, beidh feidhm ag mír 1 ach go gcuirfear in ionad an deichiú cuid cibé cionúireacht is lú ná sin a bheidh cóir.
3. Chun críocha na Coda seo, glacfar gurb iad díolaíochtaí inphinsin pearsan d'aon bhliain mheasúnachta áirithe, méid, arna mheas de réir na bhforálacha a bhaineann le Sceideal E, aon ioncaim dá chuid don bhliain (ach, más fear pósta é, gan ioncam a bhanchéile a áireamh)—
(a) arb ioncam é de bharr luach saothair ó aon oifig nó fostaíocht inphinsin, nó
(b) arb ioncam é ó aon mhaoin a ghabhann le díolaíochtaí, nó ar cuid é de dhíolaíochtaí, aon oifige nó fostaíochta inphinsin.
CUID II
Daoine a rugadh an bhliain 1917, nó roimhe sin
4. Faoi réir mhír 5, beidh éifeacht, i gcás pearsa a rugadh am a shonraítear sa chéad cholún den Tábla atá leagtha amach thíos, ag an gcoinníoll a ghabhann le halt 236 (1) agus ag Cuid I den Sceideal seo ach go gcuirfear in ionad na dtagairtí do £500, agus don chodán an deichiú cuid, tagairtí faoi seach don tsuim sin agus don chéatadán sin a shonraítear dá chás sa dara colún agus sa tríú colún den Tábla.
AN TABLA | ||
Bhliain bhreithe | An tsuim | An céatadán |
1916 nó 1917 | £550 | 11 faoin gcéad |
1914 nó 1915 | £600 | 12 faoin gcéad |
1912 nó 1913 | £650 | 13 faoin gcéad |
1910 nó 1911 | £700 | 14 faoin gcéad |
1909 nó aon bhliain roimhe | £750 | 15 faoin gcéad |
5.—(1) Ní bheidh feidhm ag an gCuid seo den Sceideal seo maidir le haon bhliain mheasúnachta ina dtarlóidh do phearsa, i ndáil lena sheirbhísí san am a caitheadh in aon oifig nó fostaíocht a bhí aige roimhe sin (nach ceann ar go páirt-aimsire amháin d'fhónaigh sé inti)—
(a) go bhfaighidh sé aon ioncam i leith pinsean is iníoctha faoi réim nó de bhun scéime aoisliúntais faoi choimirce nó a rinne duine eile a cheannach nó a sholáthar ar shlí eile dó, nó
(b) go mbeidh ceart aige faoi scéim aoisliúntais faoi choimirce chun pinsin nach iníoctha faoi láthair, toisc é bheith ar fionraí é nó toisc gurb é amháin an tráth a thiocfaidh sé chun bheith iníoctha tráth san am le teacht nó ar theagmhas éigin tarlú (ach nach bhfolaíonn ceart a bhraitheann freisin ar sheirbhís in oifig nó i bhfostaíocht atá aige de thuras na huaire).
(2) Sa mhír seo, folaíonn “pinsean” aon aoisliúntas nó liúntas eile nó pá siarainn.
SCEIDEAL 6
Comhaontuithe, Etc., chun Cánachas Dúbailte a Sheachaint i gCás na Ríochta Aontaithe
CUID I
Téacs Comhaontuithe
[Nóta.—Ligeadh ar lár Airteagal 2 den chéad Chomhaontú ar cuireadh Airteagal 2 den dara Comhaontú ina ionad.]
Os mian le Rialtas na Breataine agus Rialtas Shaorstát Éireann comhaontú a dhéanamh le díolúine comharaíochta ó cháin ioncaim agus ó bharrcháin a thabhairt do dhaoine a chónaíonn sa Bhreatain Mhór (lena n-áirítear Tuaisceart Éireann) nó i Saorstát Éireann ach nach gcónaíonn sa dá thír agus le díolúine comharaíochta faoisimh ó chánachas dúbailte i leith cánach ioncaim (lena n-áirítear barrcháin) a thabhairt do dhaoine a chónaíonn sa dá thír, agus ós mian leo cibé forálacha forlíontacha iarmartacha agus foghabhálacha a dhéanamh is dóigh leo is gá nó is cuí chun críocha an Chomhaontaithe sin, tá siad tar éis comhaontú mar a leanas:—
1. (a) Duine ar bith a chruthóidh chun sástacht na gCoimisinéirí Ioncaim Intíre gur i Saorstát Éireann agus nach sa Bhreatain Mhór nó i dTuaisceart Éireann a chónaigh sé aon bhliain áirithe beidh sé i dteideal díolúine ó cháin ioncaim Bhreataineach in aghaidh na bliana sin i leith na maoine go léir sa Bhreatain Mhór nó i dTuaisceart Éireann agus i leith na mbrabús nó na ngnóchan uile a d'éirigh sa Bhreatain Mhór nó i dTuaisceart Éireann agus fós i dteideal díolúine ó bharrcháin Bhreataineach in aghaidh na bliana sin.
(b) Duine ar bith a chruthóidh chun sástacht na gCoimisinéirí Ioncaim gur sa Bhreatain Mhór nó i dTuaisceart Éireann agus nach i Saorstát Éireann a chónaigh sé aon bhliain áirithe beidh sé i dteideal díolúine ó cháin ioncaim Shaorstát Éireann in aghaidh na bliana sin i leith na maoine go léir i Saorstát Éireann agus i leith na mbrabús nó na ngnóchan go léir a d'éirigh i Saorstát Éireann, agus fós i dteideal díolúine ó bharrcháin Shaorstát Éireann in aghaidh na bliana sin.
(c) Féadfar díolúine faoin Airteagal seo a thabhairt trí urscaoileadh nó trí aisíoc cánach, nó ar aon bhealach eile, de réir mar is gá sa chás.
. . . . . . . . . . .
3. (a) Duine ar bith atá i dteideal díolúine ó cháin ioncaim Bhreataineach de bhua Airteagal 1 (a) den Chomhaontú seo i leith maoine sa Bhreatain Mhór nó i dTuaisceart Éireann agus i leith brabús nó gnóchan a d'éirigh sa Bhreatain Mhór nó i dTuaisceart Éireann beidh sé inmhuirir i leith cánach ioncaim Shaorstát Éireann maidir leis an maoin, leis na brabúis nó leis na gnóchain sin, má fhoráileann agus a mhéid a fhoráileann Oireachtas Shaorstát Éireann amhlaidh, agus faoi réir aon díolúine nó faoisimh a bhféadfaidh sé bheith ina theideal faoi na dlithe atá i bhfeidhm i Saorstát Éireann.
(b) Duine ar bith atá i dteideal díolúine ó cháin ioncaim Shaorstát Éireann de bhua Airteagal 1 (b) den Chomhaontú seo i leith maoin atá i Saorstát Éireann agus i leith brabúis nó gnóchain a d'éirigh i Saorstát Éireann beidh sé inmhuirir i leith cánach ioncaim Breatainí maidir leis an maoin, leis na brabúis nó leis na gnóchain sin má fhoráileann agus a mhéid a fhoráileann Parlaimint na Breataine amhlaidh, agus faoi réir aon díolúine nó faoisimh chun a mbeidh teideal aige faoi na dlíthe atá i bhfeidhm sa Bhreatain Mhór agus i dTuaisceart Éireann.
(c) Duine ar bith atá i dteideal faoisimh de bhua Airteagal 2 den Chomhaontú seo beidh sé, faoi réir an fhaoisimh sin, imhuirir, má fhoráileann agus a mhéid a fhoráileann Parlaimint na Breataine amhlaidh, i leith cánach ioncaim Breatainí maidir le maoin atá i Saorstát Éireann agus maidir le brabúis nó gnóchain a d'éirigh i Saorstát Éireann ionann i ngach slí agus dá mba sa Bhreatain Mhór nó i dTuaisceart Éireann a bhí cónaí air agus nach raibh cónaí air i Saorstát Éireann agus, faoi réir an fhaoisimh sin a dúradh, beidh sé inmhuirir, má fhoráileann agus sa mhéid go bhforáileann Oireachtas Shaorstát Éireann amhlaidh, i leith cánach ioncaim Shaorstát Éireann maidir le maoin atá sa Bhreatain Mhór nó i dTuaisceart Éireann agus maidir le brabúis nó gnóchain a d'éirigh sa Bhreatain Mhór nó i dTuaisceart Éireann ionann i ngach slí agus dá mba i Saorstát Éireann agus nach sa Bhreatain Mhór nó i dTuaisceart Éireann a bhí cónaí air.
4. Chun críocha an Chomhaontaithe seo measfar gur sa tír sin ina mbainistítear agus a rialaítear a gnó agus gur sa tír sin amháin atá cónaí ar chuideachta, cibé acu ar le dlíthe nó faoi dhlíthe na Breataine Móire nó Thuaisceart Éireann nó le dlíthe nó faoi dhlíthe Shaorstát Éireann nó ar aon bhealach eile a corpraíodh.
5. Féadfaidh Coimisinéirí Ioncaim Intíre agus na Coimisinéirí Ioncaim ó am go ham comhshocraíochtaí a dhéanamh go ginearálta chun an Comhaontú seo a chur i gcrích agus féadfaidh siad go sonrach cibé comhshocraíochtaí a dhéanamh is indéanta d'fhonn go seachnófar cáin ioncaim Bhreataineach agus Shaorstát Éireann a chruinniú ón ioncam céanna gan lamháil a dhéanamh i leith aon fhaoisimh a bheidh dlite faoin gComhaontú seo, agus féadfaidh na Coimisinéirí Ioncaim cibé rialacháin a dhéanamh is cuí leo faoi seach chun na comhshocraíochtaí sin a chur i gcrích.
6. An oibleagáid maidir le rúndacht a fhorchuirtear le haon achtachán i leith cánach ioncaim ní choiscfidh sé na fíorais is gá chun go bhféadfar lán-éifeacht a thabhairt don Chomhaontú seo a nochtadh ag aon oifigeach údaraithe de chuid Rialtas na Breataine d'aon oifigeach údaraithe de chuid Rialtas Shaorstát Éireann nó a nochtadh ag aon oifigeach údaraithe de chuid Rialtas Shaorstát Éireann d'aon oifigeach údaraithe de chuid Rialtas na Breataine.
7. Aon cheist a éireoidh idir na páirtithe sa Chomhaontú seo maidir le léiriú an Chomhaontaithe seo nó maidir le haon ábhar a bhainfidh nó a ghabhfaidh leis an gComhaontú cinnfear é ag cibé binse a chomhaontófar eatarthu, agus beidh cinneadh an bhinse sin, mar chinneadh eatarthu, ina chinneadh críochnaitheach.
8. Beidh an Comhaontú seo faoi réir a dhaingnithe ag Parlaimint na Breataine agus ag Oireachtas Shaorstát Éireann agus ní bheidh éifeacht aige mura mbeidh agus an fad a bheidh reachtaíocht ag daingniú an Chomhaontaithe i bhfeidhm sa Bhreatain Mhór agus Tuaisceart Éireann agus i Saorstát Éireann i dteannta a chéile.
Arna dhátú an 14ú lá seo d'Aibreán, 1926.
(Sínithe) | (Sínithe) |
WINSTON S. CHURCHILL, | EARNáN DE BLAGHD, |
Chancellor of the Exchequer. | Aire Airgeadais, |
Saorstát Éireann. |
2.—COMHAONTú DAR DáTA 25 AIBREáN, 1928.
COMHAONTú A RINNEADH AN 25ú Lá d'AIBREáN, 1928, IDIR RIALTAS NA BREATAINE AGUS RIALTAS SHAORSTáT éIREANN, AG LEASú AN CHOMHAON-TAITHE A RINNEADH AN 14ú Lá d'AIBREáN, 1926, IDIR NA RIALTAIS SIN MAIDIR LE CáIN IONCAIM DúBAILTE.
D'fhonn cibé athruithe a dhéanamh sa Chomhaontú a rinneadh an 14 Aibreán, 1926, idir Rialtas na Breataine agus Rialtas Shaorstát Éireann maidir le cáin ioncaim dúbailte is gá de dhroim na n-athruithe sna hAchtanna Cánach Ioncaim Bhreataineacha a rinneadh leis an Acht Cánach Ioncaim Bhreataineach, 1927, agus na n-athruithe a bheartaítear in Achtanna Cánach Ioncaim Shaorstát Éireann, comhaontaítear leis seo idir na Rialtais sin, go leasófar an Comhaontú sin mar a leanas:—
1. (a) In Airteagal 1 (a) den Chomhaontú sin forléireofar na focail “cáin ioncaim Bhreataineach” maidir leis an mbliain 1928-29 agus aon bhliain ina dhiaidh sin mar fhocail a chiallaíonn cáin ioncaim Bhreataineach a muirearaíodh nó is inmhuirir de réir an ráta chaighdeánaigh agus folóidh an abairt “barrcháin Bhreataineach” in aghaidh na bliana 1928-29 forcháin Bhreataineach agus in aghaidh blianta ina dhiaidh sin ciallóidh sé forcháin Bhreataineach.
(b) In Airteagal 1 (b) den Chomhaontú sin folóidh an abairt “barrcháin Shaorstát Éireann” in aghaidh na bliana 1928-29 barrcháin Shaorstát Éireann agus in aghaidh blianta ina dhiaidh sin ciallóidh sé forcháin Shaorstát Éireann.
2. Cuirfear an tAirteagal seo a leanas in ionad Airteagail 2 den Chomhaontú sin:—
2.—(1) Déanfar faoiseamh ó chánachas dúbailte i leith cánach ioncaim (lena n-áirítear forcháin) i gcás aon duine a bhfuil cónaí air sa Bhreatain Mhór nó i dTuaisceart Éireann agus i Saorstát Éireann freisin a lamháil ó cháin ioncaim Bhreataineach agus ó cháin ioncaim Shaorstát Éireann faoi seach de réir agus faoi réim fhorálacha Alt 27 den Finance Act, 1920, ar choinníoll—
(a) gurb é an ráta faoisimh a bheidh le lamháil ó cháin ioncaim Bhreataineach leath ráta iomchuí cánach ioncaim Breatainí an duine sin nó leath ráta iomchuí cánach Shaorstát Éireann an duine sin, cibé acu sin is lú;
(b) gurb é a bheidh sa ráta faoisimh a bheidh le lamháil ó cháin Shaorstát Éireann leath ráta iomchuí cánach ioncaim Breatainí an duine sin nó leath ráta iomchuí cánach Shaorstát Éireann an duine sin, cibé acu is lú;
(c) gurb é a bheidh sa ráta iomchuí cánach ioncaim Breatainí in aghaidh aon bhliana áirithe i gcás duine nach inmhuirir cáin ioncaim Bhreataineach ar a ioncam ach amháin de réir an ráta chaighdeánaigh ráta a chinnfear tríd an méid cánach is iníoctha aige in aghaidh na bliana sin i leith a ioncaim iomláin (sula n-asbhainfear aon fhaoiseamh a bheidh deonaithe i leith préimheanna árachais saoil nó i leith aon fhaoiseamh a bheidh deonaithe faoi fhorálacha Alt 27 den Finance Act, 1920, arna leasú leis an Airteagal seo) a roinnt ar mhéid a ioncaim iomláin, agus gurb é a bheidh ann i gcás duine arb inmhuirir cáin ioncaim Bhreataineach de réir ráta nó rátaí de bhreis ar an ráta caighdeánach ar chuid dá ioncam iomlán suim na rátaí seo a leanas:—
(i) an ráta arb é an ráta iomchuí é i gcás an duine sin dá mba de réir an ráta chaighdeánaigh amháin ab inmhuirir a ioncam, agus
(ii) an ráta a dhéanfar amach tríd an méid is iníoctha d'fhorcháin na Breataine ag an duine sin in aghaidh na bliana sin a roinnt ar mhéid a ioncaim iomláin in aghaidh na bliana sin;
(d) gurb é a bheidh sa ráta iomchuí cánach Shaorstát Éireann in aghaidh aon bhliana áirithe i gcás duine nach inmhuirir a ioncam i Saorstát Éireann ach i leith cánach ioncaim amháin ráta a dhéanfar amach tríd an méid cánach is iníoctha aige in aghaidh na bliana sin i leith an ioncaim iomláin (sula n-asbhainfear aon fhaoiseamh a bheidh deonaithe i leith préimheanna árachais saoil nó i leith aon fhaoiseamh a bheidh deonnaithe faoi fhorálacha Alt 27 den Finance Act, 1920, arna leasú leis an Airteagal seo) a roinnt ar mhéid a ioncaim iomláin, agus gurb é a bheidh ann i gcás duine arb inmhuirir barrcháin Shaorstát Éireann ar a ioncam suim na rátaí seo a leanas:—
(i) an ráta arb é an ráta iomchuí é i gcás an duine sin dá mba inmhuirir i leith cánach ioncaim amháin a bhí a ioncam, agus
(ii) an ráta a dhéanfar amach tríd an méid is iníoctha d'fhorcháin Shaorstát Éireann ag an duine sin in aghaidh na bliana sin a roinnt ar mhéid a ioncaim iomláin in aghaidh na bliana sin;
(e) go ndéanfar faoiseamh is inlamháilte faoin Airteagal seo ó cháin ioncaim Bhreataineach in aghaidh aon bhliana áirithe a thabhairt do dhuine ar bith go feadh an oiread agus a bheadh dlite dá mba nach raibh a ioncam in aghaidh na bliana inmhuirir i leith cánach ioncaim Breatainí ach amháin de réir an ráta chaighdeánaigh agus i leith cánach ioncaim Shaorstát Éireann ach amháin tríd an gcáin is iníoctha aige de réir an ráta chaighdeánaigh in aghaidh na bliana sin a aisíoc nó trí fhritháireamh a dhéanamh ina coinne, agus maidir le haon iarmhéid trí aon fhorcháin Bhreataineach is iníoctha aige in aghaidh na bliana sin a aisíoc nó fritháireamh a dhéanamh ina coinne;
(f) go ndéanfar faoiseamh is inlamháilte faoin Airteagal seo ó cháin Shaorstát Éireann in aghaidh aon bhliana áirithe a thabhairt do dhuine ar bith go feadh an oiread agus a bheadh dlite dá mba nach mbeadh a ioncam in aghaidh na bliana inmhuirir i leith cánach ioncaim Breatainí ach amháin de réir an ráta chaighdeánaigh agus i leith cánach ioncaim Shaorstát Éireann ach amháin tríd an gcáin is iníoctha aige in aghaidh na bliana sin a aisíoc nó trí fhritháireamh dhéanamh ina coinne, agus maidir le haon iarmhéid trí aon fhorcháin de chuid Shaorstát Éireann is iníoctha aige in aghaidh na bliana sin a aisíoc nó fritháireamh a dhéanamh ina coinne.
(2) Déanfar faoiseamh ó chánachas dúbailte i leith barrchánach in aghaidh na bliana 1928-29 i gcás aon duine a bhfuil cónaí air sa Bhreatain Mhór nó i dTuaisceart Éireann agus i Saorstát Éireann freisin a lamháil, de réir agus faoi réim fhorálacha Alt 27 den Finance Act, 1920, a mhéid is infheidhmithe sin, bharrcháin Bhreataineach in aghaidh na bliana sin agus ó bharrcháin Shaorstát Éireann in aghaidh na bliana sin faoi seach de réir leath an ráta is ísle den dá ráta seo a leanas:—
(a) ráta barrchánach Breatainí an duine sin in aghaidh na bliana 1928-29 arna dhéanamh amach trí mhéid na barrchánach ab iníoctha aige in aghaidh na bliana sin a roinnt ar mhéid a ioncaim iomláin ó gach bunadh in aghaidh na bliana sin arna mheas chun críocha barrchánach,
(b) ráta barrchánach Shaorstát Éireann an duine sin in aghaidh na bliana 1928-29 arna dhéanamh amach trí mhéid na barrchánach is iníoctha aige in aghaidh na bliana sin a roinnt ar mhéid a ioncaim iomláin ó gach bunadh in aghaidh na bliana sin arna mheas chun críocha barrchánach.
(3) Chun críocha an Airteagal seo déanfar tagairtí d'Alt 27 den Finance Act, 1920, maidir le cánachas Breataineach a fhorléiriú mar thagairtí don alt sin faoi réir na leasuithe air a rinneadh le hAcht na Breataine, 1927, seachas an leasú ar an alt sin darb uimhir (iv) i gCuid II den Chúigiú Sceideal a ghabhann le hAcht sin 1927.
3. Beidh an Comhaontú seo faoi réir a dhaingnithe ag Parlaimint na Breataine agus ag Oireachtas Shaorstát Éireann, agus ní bheidh éifeacht aige mura mbeidh agus an fad a bheidh reachtaíocht ag daingniú an Chomhaontaithe i bhfeidhm sa Bhreatain Mhór agus Tuaisceart Éireann agus i Saorstát Éireann.
Arna dhátú an 25ú lá seo d'Aibreán, Míle Naoi gCéad Ocht agus Fiche.
(Sínithe) | (Sínithe) |
WINSTON S. CHURCHILL, | EARNáN DE BLAGHD, |
Chancellor of the Exchequer. | Aire Airgeadais, |
Saorstát Éireann. |
3.—COMHAONTú DAR DáTA 21 IúIL, 1947.
COMHAONTú IDIR RIALTAS NA héIREANN AGUS RIALTAS NA RíOCHTA AONTAITHE AG LEASú COMHAONTú 1926 (ARNA LEASú LE COMHAONTú 1928) I dTAOBH CáNACH IONCAIM DúBAILTE.
D'fhonn cibé athruithe a dhéanamh sa Chomhaontú dar dáta an 14 Aibreán, 1926 (arna leasú leis an gComhaontú dar dáta an 25 Aibreán, 1928), a rinneadh idir Rialtas Shaorstát Éireann agus Rialtas na Breataine i dtaobh Cánach Ioncaim Dúbailte is gá de dhroim na n-athruithe sna hAchtanna Cánach Ioncaim Breataineacha a rinneadh le halt 52 d'Acht Airgeadais na Breataine (Uimh. 2), 1945, comhaontaítear leis seo idir Rialtas na hÉireann agus Rialtas na Ríochta Aontaithe go ndéanfar an Comhaontú sin (arna leasú mar a dúradh) a leasú tuilleadh mar a leanas:—
1. In Airteagal 1 (a) den Chomhaontú sin, déanfar na focail “cáin ioncaim Bhreataineach” maidir le haon díbhinn, a srianaítear ina leith faoiseamh nó aisíocaíocht maidir leis an gcáin a asbhaintear nó a údaraítear a asbhaint as sin le halt 52 (2) (a) d'Acht Cánach Ioncaim na Breataine (Uimh. 2), 1945, chun nach mbainfidh an céanna ach le “the net United Kingdom rate” dá dtagraítear ansin, a fhorléiriú mar fhocail a chiallaíonn cáin ioncaim Bhreataineach de réir an ghlan-ráta sin de chuid na Ríochta Aontaithe is infheidhmithe i gcás na díbhinne sin chun críocha an ailt sin.
2. An ráta faoisimh a bheidh le lamháil ó cháin ioncaim Bhreataineach faoi Airteagal 2 (1) (a) den Chomhaontú sin ní rachaidh sé, maidir le haon díbhinn den sórt a luaitear in Airteagal 1 den Chomhaontú seo, i gcás duine nach inmhuirir a ioncam i leith cánach ioncaim Breatainí ach amháin de réir an ráta chaighdeánaigh, thar an nglanráta de chuid na Ríochta Aontaithe is infheidhmithe maidir leis an díbhinn sin chun críocha an ailt sin 52 (2) (a) agus, i gcás duine a bhfuil cuid dá ioncam iomlán in aghaidh aon bhliana áirithe inmhuirir i leith cánach ioncaim Breatainí de réir ráta nó rátaí de bhreis ar an ráta caighdeánach, suim na rátaí seo a leanas:—
(i) an glanráta sin de chuid na Ríochta Aontaithe sin, agus
(ii) an ráta a dhéanfar amach trí mhéid na forchánach Breatainí is iníoctha ag an duine sin in aghaidh na bliana sin a roinnt ar mhéid a ioncaim iomláin in aghaidh na bliana.
3. Beidh éifeacht ag an gComhaontú sin don bhliain 1948-49 agus do bhlianta ina dhiaidh sin.
4. Beidh an Comhaontú seo faoi réir a dhaingnithe le reachtaíocht ag Parlaimint na Ríochta Aontaithe agus ag an Oireachtas, agus ní bheidh éifeacht aige mura mbeidh agus an fad a bheidh an reachtaíocht sin i bhfeidhm.
Arna dhéanamh i ndúblach an 21ú lá d'Iúil, 1947.
(Sínithe) | (Sínithe) |
Thar ceann Rialtas na hÉireann, | Thar ceann Rialtas na Ríochta Aontaithe, |
PROINSIAS MAC AOGáIN, | HUGH DALTON, |
Aire Airgeadais. | Chancellor of the Exchequer. |
4.—COMHAONTú DAR DáTA 4 AIBREáN, 1959.
COMHAONTú IDIR RIALTAS NA héIREANN AGUS RIALTAS NA RíOCHTA AONTAITHE MAIDIR LE DíOLúINTí áIRITHE ó CHáIN.
Tá Rialtas na hÉireann agus Rialtas na Ríochta Aontaithe, ag Breithniú dóibh an Comhaontú a rinneadh an 14 Aibreán, 1926, idir Rialtas Shaorstát Éireann agus Rialtas na Breataine, a dtugtar dá bhun díolúintí ó cháin do dhaoine nach gcónaíonn ach i dtír amháin de na tíortha ó cháin faoi dhlí na tíre eile,
Ag Breithniú dóibh go bhfuil amhras tagtha i dtaobh éifeacht forálacha fho-alt (2) d'Alt a ceathair de Finance (No. 2) Act, 1955, na Ríochta Aontaithe (dá ngairtear “Acht 1955” anseo feasta) agus fho-alt (2) d'Alt caoga a haon d'Acht Airgeadais, 1958, na hÉireann (dá ngairtear “Acht 1958” anseo feasta) (a bhaineann le ceannach scaireanna ag daoine atá díolmhaithe ó cháin),
Agus é de mhian acu an t-amhras sin a dhíchur faoi chomhair na bliana 1959-60 agus na mblianta dá éis sin,
Tar éis comhaontú mar a leanas:—
Airteagal 1.
(1) Tá na díolúintí sin faoi réim agus faoi réir na bhforálacha sin d'Acht 1955 agus d'Acht 1958.
(2) Faoi réir mar a dúradh leanann Comhaontú sin 1926 arna leasú leis na Comhaontuithe a rinneadh an 25 Aibreán, 1928, agus an 21 Iúil, 1947, i bhfeidhm.
(3) Ní bhainfidh mír (1) den Airteagal seo le cásanna arb éard í an díbhinn a n-éilítear díolúine ina leith díbhinn ar shealbhán scaireanna nó stoic a fuair an duine a éilíonn an díolúine, nó a meastar a fuair sé, roimh an ochtú lá d'Aibreán, naoi gcéad déag caoga naoi, ach amháin sa mhéid gur díbhinn í sin lena mbaineann fo-alt (2) den Alt sin caoga a haon de dhroim (díreach nó neamhdhíreach) asbhaint a bheith le déanamh maidir le díbhinn eile, a fuair comhlacht corpraithe seachas an duine atá ag éileamh díolúine ó shealbhán scaireanna nó stoic a fuair, nó a meastar a fuair, an comhlacht corpraithe an t-ochtú lá sin d'Aibreán nó dá éis, le linn cinneadh a bheith á dhéanamh ar ioncam an chomhlachta chorpraithe sin a d'fhaibhrigh tar éis dáta áirithe; ach is mír í seo gan dochar d'aon cheist maidir le feidhm na bhforálacha sin d'Acht 1955 agus d'Acht 1958 i gcúinsí nach bhfuil feidhm ag mír (1) den Airteagal seo.
Airteagal 2.
Tiocfaidh an Comhaontú seo in éifeacht ar nótaí a mhalartú á dhaingniú go bhfuil na bearta riachtanacha déanta chun feidhm dlí a thabhairt dó in Éirinn agus sa Ríocht Aontaithe, agus dá éis sin ní leanfaidh sé i bhfeidhm ach amháin an fad a bheidh feidhm dlí aige sa dá thír.
Arna dhátú an ceathrú lá seo d'Aibreán, 1959.
Thar ceann Rialtas na hÉireann, | Thar ceann Rialtas na Ríochta Aontaithe. |
SéAMAS ó RIAIN. | D. HEATHCOAT AMORY. |
5.—COMHAONTú DAR DáTA 23 MEITHEAMH, 1960.
COMHAONTú IDIR RIALTAS NA héIREANN AGUS RIALTAS NA RíOCHTA AONTAITHE MAIDIR LE DíOLúINTí áIRITHE ó CHáIN.
Tá Rialtas na hÉireann agus Rialtas na Ríochta Aontaithe,
Ag breithniú dóibh an Comhaontú a rinneadh an 14 Aibreán, 1926, idir Rialtas Shaorstát Éireann agus Rialtas na Breataine, a dtugtar dá bhun díolúintí ó cháin do dhaoine nach gcónaíonn ach i dtír amháin de na tíortha ó cháin faoi dhlí na tíre eile,
Ag breithniú dóibh gur féidir reachtaíocht a achtú i gceachtar tír chun go dtitfeadh dliteanas cánach ioncaim go cuí ar dhaoine agus nach bhfaighidh aon duine buntáistí thar an gceart i gcúrsaí cánachais,
Ag breithniú dóibh go mb'fhéidir nach bhfuil an reachtaíocht sin sách éifeachtach mura mbainfidh sí, i dteannta í do bhaint le daoine a chónaíonn sa tír ina bhfuil sí achtaithe, le daoine nach gcónaíonn amhlaidh ach a chónaíonn sa tír eile den dá thír agus go ndéanann sin difear dá réir sin do dhíolúintí ó cháin a thugtar de bhun Chomhaontú sin 1926,
Ag aithint dóibh go ndearna an reachtaíocht ab ábhar do Chomhaontú an 4 Aibreán, 1959, agus a rinneadh idir an dá Rialtas difear do na díolúintí sin ar shlite áirithe, agus é de mhian acu Comhaontú níos ginearálta a dhéanamh mar fhorlíonadh ar an gComhaontú sin,
É de mhian acu a dhearbhú nach ndéanfaidh achtú na reachtaíochta sin difear, ach amháin mar a fhoráiltear leis an gComhaontú seo, do Chomhaontú sin 1926 do leanúint i bhfeidhm,
Tar éis comhaontú mar a leanas:—
Airteagal 1.
Aon reachtaíocht a achtófar i gceachtar tír tráth ar bith tar éis dáta an Chomhaontaithe seo agus a dhéanfaidh difear ar aon slí do dhíolúintí ó cháin ioncaim sa tír sin maidir le daoine a chónaíonn sa tír sin, déanfaidh sí, ach amháin mar a fhoráiltear a mhalairt leis an reachtaíocht agus faoi réir an chéad Airteagail ina dhiaidh seo den Chomhaontú seo, an difear céanna do dhíolúintí ón gcáin sin a theachtann daoine mar dhaoine nach gcónaíonn sa tír sin ach a chónaíonn sa tír eile den dá thír, agus ní dhéanfaidh achtú na reachtaíochta sin difear do Chomhaontú sin 1926, arna leasú le Comhaontuithe 25 Aibreán, 1928, 21 Iúil, 1947, agus 4 Aibreán, 1959, agus leis an gComhaontú seo, do leanúint i bhfeidhm.
Airteagal 2.
Má chuireann Rialtas ceachtar tíre in iúl maidir le haon fhorálacha i reachtaíocht a achtaíodh sa tír eile, is forálacha lena mbaineann Airteagal 1 den Chomhaontú seo, go bhfuil siad, mar sin féin, contrártha d'intinn an Chomhaontaithe, rachaidh an dá Rialtas i gcomhairle le chéile agus má aontaíonn siad nach cóir feidhm a bheith ag Airteagal 1, déanfaidh Rialtas na tíre inar achtaíodh an reachtaíocht na bearta is gá chun a áirithiú nach ndéanfaidh, agus nach measfar go ndearna, na forálacha sin difear do dhíolúintí ó cháin ioncaim na tíre sin a theachtann daoine mar dhaoine nach gcónaionn sa tír sin ach a chónaíonn sa tír eile.
Airteagal 3.
Tiocfaidh an Comhaontú seo in éifeacht ar nótaí a mhalartú á dhaingniú go bhfuil na bearta riachtanacha déanta chun feidhm dlí a thabhairt dó in Éirinn agus sa Ríocht Aontaithe, agus dá éis sin ní leanfaidh sé d'éifeacht a bheith aige ach amháin an fad a bheidh feidhm dlí aige sa dá thír.
Arna dhátú an 23ú lá seo de Mheitheamh, 1960.
Thar ceann Rialtas na hÉireann, | Thar ceann Rialtas na Ríochta Aontaithe, |
SéAMAS ó RIAIN. | D. HEATHCOAT AMORY. |
CUID II.
[1920, a.27;
1923, a. 12;
1926, a. 4;
1965, Sc. 3, Cuid II.]
Forálacha Alt 27 den Finance Act, 1920, arna nathachtú mar atá feidhm acu maidir le Cáin Ioncaim Bhreataineach.
(1) Má dhéanann duine ar bith a bheidh tar éis cáin ioncaim Éireannach (lena n-áirítear forcháin) a íoc, nó a mbeidh de dhliteanas air sin a íoc, trí asbhaint nó eile, in aghaidh aon bhliana measúnachta ar aon chuid dá ioncam, a chruthú chun sástacht na gCoimisinéirí Speisialta gur íoc sé cáin ioncaim Bhreataineach in aghaidh na bliana sin i leith na coda céanna dá ioncam, beidh sé i dteideal faoisimh ó cháin ioncam Éireannach (lena n-áirítear forcháin) a d'íoc sé nó is iníoctha aige ar an gcuid sin dá ioncam de réir ráta ar an gcéanna a chinnfear de réir na bhforálacha chuige sin atá in Airteagal 2 den Chomhaontú dar dáta an 25ú lá d'Aibreán, 1928, Comhaontú atá leagtha amach i gCuid I den Sceideal seo.
(2) I gcás nach mbunóidh duine a éileamh chun faoisimh faoin alt seo in aghaidh aon bhliana measúnachta roimh an gcéad lá d'Eanáir an bhliain sin, deonófar an faoiseamh ar mhodh aisíoc cánach.
(3) D'ainneoin aon ní atá sna forálacha is infheidhmithe maidir le Cás III de Sceideal D nó in aon fhoráil eile den Acht seo, ní dhéanfar aon asbhaint ar chuntas íocaíocht chánach ioncaim Breatainí le linn ioncam a bheith á mheas chun críocha cánach ioncaim Éireannaí agus i gcás ina mbeidh cáin ioncaim íoctha nó iníoctha sa Bhreatain Mhór agus Tuaisceart Éireann ar an ioncam óna dtainig nó óna bhfuarthas ioncam atá faoi réir cánach ioncaim Éireannaí, nó mar mhuirear díreach i leith an ioncaim sin, ansin, an t-ioncam atá faoi réir cánach ioncaim Éireannaí amhlaidh a measfar gurb ioncam é a tháinig nó a fuarthas tar éis cáin ioncaim Bhreataineach a asbhaint agus, le linn ioncam a bheith á mheas chun críocha cánach ioncaim Éireannaí, cuirfear de bhreis leis an ioncam sin an chuid chionúireach den cháin ioncaim a íocadh nó is iníoctha sa Bhreatain Mhór agus Tuaisceart Éireann maidir leis an ioncam óna dtainig nó óna bhfuarthas an t-ioncam sin mar aon le méid iomlán aon chánach ioncaim Breatainí a muirearaíodh nó is inmhuirir go díreach sa Bhreatain Mhór agus Tuaisceart Éireann maidir leis an ioncam sin:
Ar choinníoll, i gcás inarb é atá in aon ioncam a tháinig nó a fuarthas mar a dúradh díbhinní a cuireadh ar iontaobh duine ar bith in Éirinn le híoc agus go bhfuil na Coimisinéirí Speisialta sásta nach bhfuil an duine ar cuireadh sin ar a iontaobh amhlaidh i gcumas méid na breise a bheidh le cur le hioncam faoin bhfo-alt seo a fháil amach, go bhféadfar an mheasúnacht agus an muirear a dhéanamh ar mhéid na ndíbhinní mar a fuair an duine iad ar cuireadh íoc ar a iontaobh amhlaidh, ach in aon chás den sórt sin beidh méid na breise inmhuirir ar an duine a fuair na díbhinní faoi Chás IV de Sceideal D.
Sa choinníoll sin roimhe seo folaíonn “díbhinní” aon ús, blianachtaí, díbhinní, scaireanna blianachtaí, nó íocaíochtaí bliantúla eile a muirearaítear cáin ina leith faoi fhorálacha Chuid III den Acht seo nó faoi Chuid XXXI.
(4) Féadfaidh na Coimisinéirí Ioncaim ó am go ham rialacháin a dhéanamh go ginearálta chun forálacha na Coda seo den Sceideal seo a chur i gcrích, agus féadfaidh siad, go sonrach, foráil a dhéanamh leis na rialacháin seo:—
(a) Chun cibé comhshocraíochtaí a dhéanamh le Rialtas na Breataine is gá chun go bhféadfar an faoiseamh iomchuí a dheonú;
(b) Chun an bhliain a fhorordú arb í an bhliain í, maidir le haon cháin ioncaim Bhreataineach, a mbeidh sé le meas chun críocha faoisimh faoin gCuid seo den Sceideal seo go bhfreagraíonn sí don bhliain mheasúnachta chun críocha cánach ioncaim Éireannaí.
CUID III
[1918, a. 17;
1926, Sc. 1, Cuid II;
1929, Sc. 2;
1934, a. 4;
1965, a. (6).]
Forálacha chun Éifeacht a Thabhairt do Chomhaontuithe atá leagtha amach i gCuid I den Sceideal seo
1. Maidir le maoin, agus le brabúis nó gnóchain a éireoidh, sa Bhreatain Mhór nó i dTuaisceart Éireann:
(1) Beidh éifeacht ag na forálacha is infheidhmithe maidir le Cás III de Sceideal D atá i gCaibidil IV de Chuid V den Acht seo ionann agus dá bhfágfaí alt 76 (2) ar lár.
(2) Beidh éifeacht ag an bhforáil seo a leanas chun críocha Chás III de Sceideal D, d'ainneoin aon ní contrártha dó sin in alt 76 nó 77:
An cháin i leith ioncaim ó shealbhaíochtaí sa Bhreatain Mhór nó i dTuaisceart Éireann, seachas stoic, scaireanna, nó cíosanna, déanfar iad a ríomh ar mhéid iomlán an chéanna a d'éirigh sa bhliain roimh an mbliain mheasúnachta nó ar mhéid iomlán an chéanna ar mheán na tréimhse sin de réir mar is gá sa chás agus mar a ordóidh na Coimisinéirí Speisialta, ionas go bhféadfar an cháin a ríomh de réir chineál an ioncaim ar an bhforas céanna ar a ríofaí é dá mba sa Stát a d'éirigh an t-ioncam, agus i gceachtar cás faoi réir asbhaint ar chuntas aon úis bhliantúil nó aon bhlianachta nó aon íocaíochta bliantúla eile is iníoctha as an ioncam le duine nach gcónaíonn sa Stát agus beidh éifeacht dá réir sin ag forálacha an Achta seo (lena n-áirítear iad sin a bhaineann le ráitis a sheachadadh); agus beidh an duine is inmhuirir agus is inmheasúnaithe i dteideal na liúntas, na n-asbhaintí, agus na bhfaoiseamh céanna agus bheadh dá mba sa Stát á d'éirigh an t-ioncam:
Ar choinníoll, i gcás tailte, tionóntáin, nó oidhreachtáin sa Bhreatain Mhór nó i dTuaisceart Éireann agus iad á n-áitiú ag duine agus cónaí air sa Stát agus ab inmhuirir dá mba sa Stát a bhí siad, i leith cánach de réir alt 10 i leith na maoine sa chéanna agus a n-áitithe ar luach bliantúil a mheasfar ar shlí seachas maidir le brabúis, go muirearófar cáin faoin bhforáil seo agus go measfar gurb é an t-ioncam ón gcéanna méid (faoi réir asbhainte mar a dúradh) a chinnfear mar a leanas, is é sin le rá:—
(a) i gcás ina mbeadh, sna himthosca a dúradh, an cháin inmhuirir faoi Sceideal A, measfar gurb é an méid luach bliantúil (arna laghdú chun críocha bailithe) na dtailte, na dtionóntán, nó na n-oidhreachtán, arna gcinneadh in aghaidh na bliana measúnachta chun críocha an mhuirir i leith cánach ioncaim faoi Sceideal A sa Bhreatain Mhór nó i dTuaisceart Éireann, agus
(b) i gcás ina mbeadh, sna himthosca a dúradh, an cháin inmhuirir faoi Sceideal B, measfar gurb é an méid luach inmheasúnaithe na dtailte, na dtionóntán, nó na n-oidhreachtán, arna chinneadh in aghaidh na bliana measúnachta chun críocha an mhuirir i leith cánach ioncaim faoi Sceideal B sa Bhreatain Mhór nó i dTuaisceart Éireann, de réir mar a bheidh.
Sa mhír seo folaíonn “cíosanna” aon íocaíocht ar mhodh ríchíosa agus aon íocaíocht bhliantúil nó thréimhsiúil ar mhodh cíosa a fhaightear ó aon tailte, tionóntáin nó oidhreachtáin, lena n-áirítear tailte, tionóntáin agus oidhreachtáin a mbeadh feidhm ag alt 56 ina leith dá mba sa Stát a bhí na tailte, na tionóntáin agus na hoidhreachtáin sin.
(3) D'ainneoin aon ní atá in alt 65, nuair a bheidh méid na mbrabús nó na ngnóchan bliantúil a d'éirigh nó a d'fhaibhrigh ó aon trádáil nó gairm á mheas, lamhálfar asbhaint ar chuntas tailte, tionóntáin, oidhreachtáin, nó áitreabh eile sa Bhreatain Mhór nó i dTuaisceart Éireann agus a úsáideadh go hiomlán nó go páirteach chun críche na trádála nó na gairme sin ar cóimhéid leis an méid a mhuirearaítear i leith cánach faoi Chás III de Sceideal D de bhua fhomhír (2) i leith an ioncaim ó na tailte, na tionóntáin, na hoidhreachtáin nó na háitribh eile sin nó ón gcuid a úsáideadh amhlaidh.
2. An miniú ar “ciste árachais saoil coigríche” atá in alt 1 déanfar, chun críocha na Coda seo, é a fhorléiriú ionann agus dá gcuirfí isteach, i ndiaidh na bhfocal “den Stát” gach áit a bhfuil sé, na focail “, de Thuaisceart Éireann agus den Bhreatain Mhór”.
3.—(1) Aon éileamh ar dhíolúine ó cháin ioncaim nó ó fhorcháin ar an bhforas gur sa Bhreatain Mhór nó i dTuaisceart Éireann agus nach sa Stát atá cónaí ar an éilitheoir cuirfear é chun na gCoimisinéirí Ioncaim i cibé foirm a fhorordóidh siad, agus ar na fíorais a chruthú chun a sástacht géillfidh na Coimisinéirí sin don éileamh dá réir sin:
Ar choinníoll nach mbeidh éilitheoir i dteideal na díolúine i leith aon chánach ioncaim a mbeidh sé i dteideal an cháin uirthi a mhuirearú in aghaidh aon duine eile, nó a asbhaint, a choinneáil nó a shásamh as aon íocaíocht a dhlíonn sé a dhéanamh le haon duine eile.
(2) Aon duine arb éagóir leis cinneadh de chuid na gCoimisinéirí Ioncaim ar éileamh arna dhéanamh aige mar a dúradh, féadfaidh sé, trí fhógra i scríbhinn sa chéill sin a thabharfar do na Coimisinéirí Ioncaim laistigh de lá agus fiche ón dáta a tugadh fógra dó ar an gcinneadh, a iarraidh go ndéanfaidh na Coimisinéirí Speisialta a éileamh a éisteacht agus a chinneadh.
(3) I gcás ina ndéanfar aon iarratas den sórt a dúradh, déanfaidh na Coimisinéirí Speisialta an t-éileamh a éisteacht agus a chinneadh ionann agus dá mba achomharc é chucu in aghaidh measúnachta, agus beidh feidhm dá réir, le haon mhodhnuithe is gá, ag na forálacha uile den Acht seo a bhaineann le hachomharc den sórt sin (lena n-áirítear na forálacha a bhaineann le hathéisteacht achomhairc agus le cás a shonrú le haghaidh tuairim na hArd-Chúirte ar phonc dlí).
[1921, a. 28;
1923, a. 12;
1926, a. 4.]
4.—(1) Tabharfar i scríbhinn don chigire fógra ar aon éileamh ar fhaoiseamh faoi Chuid II den Sceideal seo, mar aon le sonraí ar an éileamh, agus i gcás ina ndéanfaidh an cigire agóid in aghaidh an éilimh, éistfidh agus cinnfidh na Coimisinéirí Speisialta an t-éileamh sa tslí chéanna agus dhéanfaidís i gcás achomhairc chucu in aghaidh measúnachta faoi Sceideal D agus beidh feidhm dá réir sin, le haon mhodhnuithe is gá, ag na forálacha den Acht seo a bhaineann le hachomharc den sórt sin (lena n-áirítear na forálacha a bhaineann le cás a shonrú le haghaidh tuairim na hArd-Chúirte ar phonc dlí).
(2) Nuair a bheidh éileamh á chinneadh ag na Coimisinéirí Speisialta faoi Chuid II den Sceideal seo, beidh an chumhacht acu chun an ráta ar dá réir a bheidh faoiseamh le tabhairt, agus méid an fhaoisimh a thabharfar, a chinneadh, agus gach uile cheist ar bith a ghabhann le cinneadh na n-ábhar mar a dúradh.
5. I gcás duine ar bith a mbeidh teideal aige in aghaidh aon bhliana chun faoiseamh ó chánachas dúbailte a éileamh faoi Airteagal 2 den Chomhaontú a rinneadh an 25 Aibreán, 1928, agus atá leagtha amach i gCuid I den Sceideal seo (a bhaineann le faoiseamh ó chánachas dúbailte i gcás duine a bhfuil cónaí air sa Bhreatain Mhór nó i dTuaisceart Éireann agus sa Stát freisin) déanfar cáin don bhliain sin i leith ioncaim ó urrúis, stoic, scaireanna nó cíosanna sa Bhreatain Mhór nó i dTuaisceart Éireann a ríomh ar an méid iomlán den chéanna a d'éirigh sa bhliain mheasúnachta:
Ar choinníoll, áfach, i gcás cánach i leith úis ó aon urrús a eisíodh faoi na War Loan Acts, 1914 to 1917, nó faoi aon Acht le chuid Pharlaimint na Ríochta Aontaithe ag leasú na nAchtanna sin, má íocadh an t-ús sin gan cáin Bhreataineach a asbhaint, go ndéanfar an cháin sin a ríomh de réir na bhforálacha den Acht seo is infheidhmithe maidir le Cás III de Sceideal D agus d'ainneoin aon ní atá in alt 75 go bhféadfar a mheas gur ó bhunadh ar leithligh ioncam ó aon urrús den sórt sin.
SCEIDEAL 7
Forálacha maidir le Faoiseamh ó Cháin Ioncaim i modh Creidmheasa maidir le Cáin Chorparáide na Ríochta Aontaithe
1. Faoi réir forálacha an Sceidil seo, i gcás ina bhfuil, faoi alt 357, creidmheas le lamháil i gcoinne cáin ioncaim is inmhuirir faoi threoir aon bhrabús, déanfar an méid cánach ioncaim is inmhuirir amhlaidh a laghdú méid an chreidmheasa.
2. An méid creidmheasa a bheidh le lamháil i gcoinne cánach ioncaim maidir le cáin chorparáide faoi threoir aon bhrabús ní rachaidh sé, d'aon bhliain mheasúnachta, thar an gcáin ioncaim is inmhuirir faoi threoir na mbrabús sin.
3. (a) I gcás cáin ioncaim i leith aon bhunaidh ioncaim a bheith inmhuirir trí mheasúnacht, measfar an cháin is inmhuirir tríd an measúnacht d'aon bhliain mheasúnachta áirithe a bheith inmhuirir faoi threoir brabús na bonn-tréimhse don bhliain sin agus cinnfear dá réir sin an méid cánach corparáide is iníoctha i leith aon bhrabús arb inmhuirir cáin ioncaim faoina dtreoir d'aon bhliain mheasúnachta áirithe:
Ar choinníoll, i gcás ina ndéanfar an mheasúnacht d'aon bhliain mheasúnachta áirithe a laghdú faoi alt 58 (4), go measfar gurb í an cháin chorparáide is iníoctha i leith na mbrabús arb inmhuirir cáin ioncaim faoina dtreoir tríd an méid, más ann, atá de bhreis ag an méid comhiomlán cánach corparáide is iníoctha i leith na mbrabús a d'éirigh an bhliain mheasúnachta sin agus an bhliain roimh an mbliain sin ar mhéid aon chánach corparáide is iníoctha i leith brabús arb inmhuirir cáin ioncaim faoina dtreoir don bhliain roimhe sin a dúradh.
(b) Maidir le haon bhunadh brabús measfar, chun críocha na fomhíre sin roimhe seo, gurb í an bhonn-tréimhse do bhliain mheasúnachta an tréimhse arb ar a brabús atá cáin ioncaim le ríomh go críochnaitheach i leith an bhunaidh sin nó, i gcás ina bhfuil sé, de bhua aon Achta, le meas gurb iad brabúis na tréimhse sin brabúis aon tréimhse eile, an tréimhse eile sin.
4. (a) Faoi réir forálacha na míre seo, i gcás ina mbeidh creidmheas do cháin chorparáide i leith aon bhrabús le lamháil i gcoinne cánach brabús corparáide nó cánach ioncaim, ní dhéanfar aon asbhaint do cháin chorparáide (cibé acu i leith na mbrabús sin nó aon bhrabús eile) le linn ríomh a bheith á dhéanamh ar mhéid na mbrabús sin chun críocha cánach ioncaim.
(b) Measfar, chun críocha cánach ioncaim, méid díbhinne den sórt a luaitear in alt 357 (3) a bheith méadaithe den mhéid cánach corparáide nach inmhuirir go díreach ina leith a bheidh le cur i gcuntas le linn méid an chreidmheasa a bheith á ríomh agus, chun an méid sin cánach corparáide a chinneadh, beidh éifeacht ag mír 6 de Chuid II den Chúigiú Sceideal a ghabhann leis an Acht Airgeadais, 1949, ionann is dá ndéanfaí tagairt don alt sin 357 a chur in ionad na tagartha don chomhaontú atá leagtha amach i gCuid I den Sceideal sin agus tagairt do cháin ioncaim a chur in ionad na tagartha do cháin bhrabús corparáide.
(c) D'ainneoin aon ní sna fomhíreanna sin roimhe seo—
(i) i gcás nach féidir aon chuid den cháin chorparáide i leith aon bhrabús (lena n-áirítear aon cháin chorparáide a bhfuil sé le meas, faoi fhomhír (b), go méadaíonn sí méid aon díbhinne) a lamháil mar chreidmheas i gcoinne cánach brabús corparáide ná cánach ioncaim, measfar, chun críocha cánach ioncaim, méid na mbrabús a bheith laghdaithe den chuid sin den cháin chorparáide, agus
(ii) i gcás ina mbeidh aon chuid den cháin chorparáide i leith aon bhrabús a thiocfaidh an 1ú lá d'Aibreán, 1966, nó dá éis (lena n-áirítear aon cháin chorparáide a bhfuil sé le meas, faoi fhomhír (b), go méadaíonn sí méid aon díbhinne) le lamháil mar chreidmheas i gcoinne cánach brabús corparáide, measfar, chun críocha cánach ioncaim, méid na mbrabús a bheith laghdaithe den chuid sin den cháin chorparáide.
5. (a) I gcás inar gá chun aon chríche de chuid an Sceidil seo, ionas go dtiocfar ar an méid cánach corparáide is iníoctha i leith na mbrabús a d'éirigh aon bhliain mheasúnachta nó in aon tréimhse eile, na brabúis ar a ndearnadh aon mheasúnacht i leith cánach a roinnt agus a chionroinnt ar thréimhsí sonracha, nó aon bhrabúis den sórt sin nó aon chodanna cionroinnte díobh a chomhshuimiú, is dleathach an roinnt agus an chionroinnt sin nó an comhshuimiú sin a dhéanamh.
(b) Aon chionroinnt a dhéanfar faoin mír seo, déanfar é i gcomhréir le fadanna faoi seach na dtréimhsí.
6. Beidh éifeacht ag forálacha míreanna 6, 12, 13 agus 14 de Sceideal 10, le haon mhodhnuithe is gá, maidir le creidmheas do cháin chorparáide a lamháil faoi alt 357 mar atá éifeacht acu maidir le creidmheas a lamháil do cháin is iníoctha faoi dhlíthe críche a bhfuil comhshocraíochtaí i bhfeidhm maidir léi de bhua alt 361.
SCEIDEAL 8
[1950, Sc. 2, Cuid I;
1958, Sc. 2.]
[Rinneadh an Coinbhinsiún Atá Leagtha Amach sa Sceideal seo a Dhaingniú Faoi Réir Airteagail xiv agus xvi a Eisiamh de Réir Forcoimeád a Rinne Seanad Stát Aontaithe Mheiriceá. Malartaíodh Ionstraimí Daingniúcháin i Washington, Ceantar Columbia, an 20 Nollaig, 1951.]
Faoiseamh Comharaíochta ó Chánachas Dúbailte i Leith Cáin Ioncaim, Forcháin agus Cáin Bhrabús Corparáide na hÉireann agus i Leith Cáin Ioncaim Chónaidhm na Stát Aontaithe lena náirítear Forchánacha.
COINBHINSIUN IDIR RIALTAS NA hÉIREANN AGUS RIALTAS STAT AONTAITHE MHEIRICEA CHUN CANACHAS DUBAILTE A SHEACHAINT AGUS COSC A CHUR LE hIMGHABHAIL FIOSCACH MAIDIR LE CANACHA AR IONCAM.
Tá Rialtas na hÉireann agus Rialtas Stát Aontaithe Mheiriceá,
D'fhonn Coinbhinsiún a dhéanamh chun cánachas dúbailte a sheachaint agus cosc a chur le himghabháil fioscach maidir le cánacha ar ioncam,
Tar éis na daoine seo a leanas a cheapadh mar Lánchumhachtaigh uathu chuige sin:
Rialtas na hÉireann:
Pádraig Mac Giollagáin, Aire Airgeadais;
Seán Mac Giolla Bhrighde, Aire Gnóthaí Eachtracha;
Rialtas Stát Aontaithe Mheiriceá:
George A. Garrett, Toscaire Urghnách agus Aire Lánchumhachtach Stát Aontaithe Mheiriceá i mBaile Atha Cliath;
Noch do rinne, ar iad do thaispeáint a lánchumhacht faoi seach, a fríth i bhfoirm mhaith chuí, comhaontú mar a leanas:—
Airteagal I
(1) Is iad na cánacha a mbaineann an Coinbhinsiún seo leo:—
(a) I Stáit Aontaithe Mheiriceá:
Cánacha ioncaim na Cónaidhme, lena n-áirítear forchánacha (dá ngairtear cáin na Stát Aontaithe anseo feasta).
(b) In Éirinn:
An cháin ioncaim (lena n-áirítear forcháin) agus an cháin bhrabús corparáide (dá ngairtear cáin Éireannach anseo feasta).
(2) Bainfidh an Coinbhinsiún seo freisin le haon chánacha eile a bheidh go substainteach i gcosúlacht leis na cánacha sin agus a fhorchuirfidh ceachtar Páirtí Conarthach tar éis dáta sínithe an Choinbhinsiúin seo.
Airteagal II
(1) Sa Choinbhinsiún seo, mura n-éilíonn an comhthéacs a mhalairt—
(a) ciallaíonn an téarma “na Stáit Aontaithe” Stáit Aontaithe Mheiriceá agus, nuair a úsáidtear é i gcéill gheografach, ciallaíonn sé na Stáit, Críocha Alasca agus Hawaii, agus Ceantar Columbia.
(b) Ciallaíonn an téarma “Éire” Poblacht na hÉireann agus tá brí chomhréire leis an téarma “Éireannach.”
(c) Ciallaíonn an téarma “críocha cheann de na Páirtithe Conarthacha” agus “Críocha an Pháirtí Chonarthaigh eile” na Stáit Aontaithe nó Éire de réir mar a éilíonn an comhthéacs.
(d) Ciallaíonn an téarma “corparáid de chuid na Stát Aontaithe” corparáid, comhlachas nó entitas eile dá samhail sin a cruthnaíodh nó a heagraíodh sna Stáit Aontaithe nó faoi dhlíthe na Stát Aontaithe.
(e) Ciallaíonn an téarma “corparáid Éireannach” aon chineál pearsan dlitheanaí a cruthnaíodh faoi dhlíthe na hÉireann.
(f) Ciallaíonn na téarmaí “corparáid de chuid Pháirtí Chonarthaigh” agus “corparáid de chuid an Pháirtí Chonarthaigh eile” corparáid de chuid na Stát Aontaithe nó corparáid Éireannach de réir mar a éilíonn an comhthéacs.
(g) Ciallaíonn an téarma “cónaitheoir in Éirinn” aon phearsa (seachas saoránach de chuid na Stát Aontaithe nó corparáid de chuid na Stát Aontaithe) a chónaíonn in Éirinn chun críocha cánach Éireannaí agus nach gcónaíonn sna Stáit Aontaithe chun críocha cánach na Stát Aontaithe. Is tuigthe gurb in Éirinn a chónaíonn corparáid más in Éirinn a bhainistítear agus a rialaítear a gnó.
(h) Ciallaíonn an téarma “cónaitheoir sna Stáit Aontaithe” aon duine a bhfuil cónaí air sna Stáit Aontaithe chun críocha cánach na Stát Aontaithe agus nach gcónaíonn in Éirinn chun críocha cánach Éireannaí, agus aon chorparáid de chuid na Stát Aontaithe agus aon chomhpháirtíocht a cruthnaíodh nó a heagraíodh sna Stáit Aontaithe, nó faoi dhlíthe na Stát Aontaithe, is corparáid nó comhpháirtíocht nach gcónaíonn in Éirinn chun críocha cánach Éireannaí.
(i) Ciallaíonn an téarma “fiontar Éireannach” fiontar nó gnóthas tionscail nó tráchtála a sheolann cónaitheoir in Éirinn.
(j) Ciallaíonn an téarma “fiontar de chuid na Stát Aontaithe” fiontar nó gnóthas tionscail nó tráchtála a sheolann cónaitheoir sna Stáit Aontaithe.
(k) Ciallaíonn na téarmaí “fiontar cheann de na Páirtithe Conarthacha” agus “fiontar de chuid an Pháirtí Chonarthaigh eile” fiontar de chuid na Stát Aontaithe nó fiontar Éireannach, do réir mar a éilíonn an comhthéacs.
(l) Ciallaíonn an téarma “buanfhoras” nuair a úsáidtear é maidir le fiontar cheann de na Páirtithe Conarthacha, brainse, bainistíocht, monarcha nó áit sheasta eile ghnó, ach ní fholaíonn sé gníomhaireacht mura bhfuil ag an ngníomhaire, agus mura bhfeidhmíonn sé de ghnáth, údarás ginearálta chun conartha a iomairliú agus a chríochnú thar ceann an fhiontair sin nó mura bhfuil stoc marsantais aige as a líonann sé orduithe go rialta thar a cheann. Ní mheasfar buanfhoras a bheith ag fiontar cheann de na Páirtithe Conarthacha i gcríocha an Pháirtí Chonarthaigh eile ar an aonchúis go bhfuil déileála gnó á ndéanamh aige i gcríocha an Pháirtí Chonarthaigh eile sin trí ghníomhaire coimisiúin nó bróicéir bona fide ag gníomhú dó i ngnáthchúrsa a ghnó sa cháil sin. Má bhíonn áit sheasta ghnó ar cothabháil ag fiontar cheann de na Páirtithe Conarthacha i gcríocha an Pháirtí Chonarthaigh eile go heisiatach chun earraí nó marsantas a cheannach, ní thabharfaidh sin amháin gur buanfhoras leis an bhfiontar sin an áit sheasta ghnó sin. Má bhíonn ag gabháil le corparáid cheann de na Páirtithe Conarthacha fochorparáid is corparáid de chuid an Pháirtí Chonarthaigh eile nó atá ag gabháil do cheird nó gnó i gcríocha an Pháirtí Chonarthaigh eile sin (cibé acu trí bhuanfhoras é nó ar shlí eile) ní thabharfaidh sin amháin gur buanfhoras leis an gcorparáid bhunaidh an fhochorparáid sin.
(2) Chun críocha Airteagal VI, VII, VIII, IX agus XIV, ní mheasfar cónaitheoir in Éirinn a bheith ag gabháil do cheird nó gnó sna Stáit Aontaithe aon bhliain inchánach mura bhfuil buanfhoras ag an gcónaitheoir sin sna Stáit Aontaithe an bhliain inchánaithe sin. Cuirfidh Éire an prionsabal céanna i bhfeidhm, mutatis mutandis, i gcás cónaitheoir sna Stáit Aontaithe.
(3) Nuair a bheidh forálacha an Choinbhinsiúin seo á gcur chun feidhme ag ceann de na Páirtithe Conarthacha, aon téarma nach mínítear ar shlí eile beidh leis, mura n-éilíonn an comhthéacs a mhalairt, an bhrí atá leis faoi na dlíthe de chuid an Pháirtí Chonarthaigh sin a bhaineann leis na cánacha is ábhar don Choinbhinsiún seo.
Airteagal III
(1) Ní bheidh fiontar Éireannach inchurtha faoi cháin na Stát Aontaithe i leith a bhrabús tionscail nó tráchtála mura mbíonn sé ag gabháil do thrádáil nó gnó sna Stáit Aontaithe trí bhuanfhoras ann. Má bhíonn sé ag gabháil do thrádáil nó gnó amhlaidh, féadfar cáin na Stát Aontaithe a fhorchur ar ioncam uile an fhiontair sin as gach bunadh sna Stáit Aontaithe.
(2) Ní bheidh fiontar de chuid na Stát Aontaithe inchurtha faoi cháin Éireannach i leith a bhrabús tionscail nó tráchtála mura mbíonn sé ag gabháil do thrádáil nó gnó in Éirinn trí bhuanfhoras ann. Má bhíonn sé ag gabháil do thrádáil nó do ghnó amhlaidh, féadfar cáin Éireannach a fhorchur ar ioncam uile an fhiontair sin ó gach bunadh in Éirinn.
(3) I gcás fiontar cheann de na Páirtithe Conarthacha a bheith ag gabháil do thrádáil nó gnó i gcríocha an Pháirtí Chonarthaigh eile trí bhuanfhoras sna críocha sin, cuirfear i leith an bhuanfhorais sin na brabúis tionscail nó tráchtála a mbeadh súil go saothródh sé iad dá mba fhiontar neamhspleách é a bhí ag gabháil do na gníomhaíochtaí céanna nó gníomhaíochtaí dá samhail faoi na dála céanna nó dála dá samhail agus a bhí ar neamhthuilleamaí leis an bhfiontar ar buanfhoras de é, agus measfar, faoi réir dlí an Pháirtí Chonarthaigh eile sin, gurb ioncam as bunaidh laistigh de chríocha an Pháirtí Chonarthaigh eile sin na brabúis a chuirfear i leith an bhuanfhorais sin amhlaidh.
(4) Nuair a bheifear a chinneadh cad iad na brabúis tionscail nó tráchtála as bunaidh laistigh de chríocha cheann de na Páirtithe Conarthacha a fuair fiontar de chuid an Pháirtí Chonarthaigh eile, ní mheasfar aon bhrabúis a theacht amháin as ceannach earraí nó marsantais laistigh de chríocha an chéad Pháirtí Chonarthaigh sin ag an bhfiontar sin.
Airteagal IV
Má dhéanann fiontar cheann de na Páirtithe Conarthacha, de bhíthin é a bheith páirteach i mbainistí, i rialú nó i gcaipiteal fiontar de chuid an Pháirtí Chonarthaigh eile, coinníollacha, ina gcaidreamh tráchtála nó airgeadais, a shocrú leis an bhfiontar deiridh sin nó a fhorchur air, agus go mbeidh na coinníollacha sin éagsúil leis na coinníollacha a dhéanfaí le fiontar neamhspleách, ansin, féadfar aon bhrabúis a d'fhaibhreodh sa ghnáth-shlí chun ceann de na fiontair ach nár fhaibhrigh amhlaidh de bhíthin na gcoinníollacha sin a áireamh ar bhrabúis an fhiontair sin agus cáin a chur orthu dá réir sin.
Airteagal V
(1) D'ainneoin forálacha Airteagail III agus IV den Choinbhinsiún seo, na brabúis a gheobhaidh duine is cónaitheoir in Éirinn, nó a gheobhaidh corparáid Éireannach, as oibriú long a bheidh doiciméadaithe nó aerárthaí a bheidh cláraithe faoi dhlíthe na hÉireann, beidh siad díolmhaithe ó cháin na Stát Aontaithe.
(2) D'ainneoin forálacha Airteagail III agus IV den Choinbhinsiún seo, na brabúis a gheobhaidh saoránach de na Stáit Aontaithe nach gcónaíonn in Éirinn, nó a gheobhaidh corparáid de chuid na Stát Aontaithe, as oibriú long a bheidh doiciméadaithe nó aerárthaí a bheidh cláraithe faoi dhlíthe na Stát Aontaithe, beidh siad díolmhaithe ó cháin Éireannach.
(3) Ní mheasfar go ndéanann an tAirteagal seo difear don chomhshocraíocht idir Éire agus na Stáit Aontaithe, lena ndéantar socrú chun díolmhú comharaíochta ó cháin ioncaim a bheith ag brabúis loingseoireachta, a rinneadh idir Rialtas na Stát Aontaithe agus Rialtas na hÉireann trí mhalartú Nótaí dar dáta Lúnasa 24, 1933, agus Eanáir 8, 1934.
Airteagal VI
(1) Ní mó ná 15 faoin gcéad a bheidh ráta cánach na Stát Aontaithe ar dhíbhinní ó chorparáid de chuid na Stát Aontaithe, a gheobhaidh cónaitheoir in Éirinn is inchurtha faoi cháin Éireannach maidir leis na díbhinní sin agus nach bhfuil ag gabháil do thrádáil ná gnó sna Stáit Aontaithe: ar choinníoll nach mó ná cúig faoin gcéad a bheidh an ráta cánach sin más éard é an cónaitheoir sin corparáid a rialaíonn go díreach nó go neamhdhíreach 95 faoin gcéad ar a laghad den chumhacht vótála go léir sa chorparáid a íocann an díbhinn agus nach bhfaightear thar 25 faoin gcéad d'ioncam comhlán chorparáid íoctha na díbhinne as ús agus díbhinní, seachas ús agus díbhinní ó na fochorparáidí féin. Ní bheidh feidhm ag an laghdú sin sa ráta go dtí cúig faoin gcéad má bhíonn caidreamh an dá chorparáid arna chomhshocrú nó á chothabháil go príomha d'fhonn an ráta laghdaithe sin a fháil.
(2) Aon díbhinní as bunaidh in Éirinn a gheobhaidh pearsa aonair (a) is cónaitheoir sna Stát Aontaithe, (b) is inchurtha faoin cháin sna Stát Aontaithe maidir leis na díbhinní sin, agus (c) nach bhfuil ag gabháil do thrádáil ná gnó in Éirinn, beidh siad díolmhaithe ó fhorcháin Éireannach.
(3) Féadfaidh ceachtar de na Páirtithe Conarthacha an tAirteagal seo a fhoirceannadh trí fhógra scríofa á fhoirceannadh a thabhairt don Pháirtí Conarthach eile, trí mheáin taidhleoireachta, an tríochadú lá de Mheitheamh, nó roimhe sin, aon bhliain fhéilire tar éis na bliana féilire a mhalartófar na hionstraimí daingniúcháin, agus sa chás sin scoirfidh mír (1) de seo d'éifeacht a bheith aici maidir le cáin na Stát Aontaithe an chéad lá d'Eanáir agus dá éis sin agus scoirfidh mír (2) de seo d'éifeacht a bheith aici maidir le cáin Éireannach an séú lá d'Aibreán agus dá éis sin, an chéad bhliain fhéilire i ndiaidh na bliana féilire a thabharfar an fógra sin.
Airteagal VII
(1) Aon ús (ar bhannaí, urrúis, nótaí, bintiúir, nó aon saghas eile fiachais), as bunaidh sna Stát Aontaithe, a gheobhaidh cónaitheoir in Éirinn is inchurtha faoi cháin Éireannach maidir leis an ús sin agus nach bhfuil ag gabháil do thrádáil ná gnó sna Stáit Aontaithe, beidh sé díolmhaithe ó cháin na Stát Aontaithe; ach ní bheidh feidhm ag an díolúine sin maidir le hús den sórt sin arna íoc ag corparáid de chuid na Stát Aontaithe le corparáid a chónaíonn in Éirinn agus a rialaíonn, go díreach nó go neamhdhíreach, níos mó ná 50 faoin gcéad den chumhacht vótála go léir i gcorparáid íoctha an úis.
(2) Aon ús (ar bhannaí, urrúis, nótaí, bintiúir, nó aon saghas eile fiachais), as bunaidh in Éirinn, a gheobhaidh cónaitheoir sna Stáit Aontaithe is inchurtha faoi cháin na Stát Aontaithe agus nach bhfuil ag gabháil do cheird ná gnó in Éirinn, beidh sé díolmhaithe ó cháin Éireannach; ach ní bheidh feidhm ag an díolúine sin maidir le hús den sórt sin arna íoc ag corparáid a chónaíonn in Éirinn le corparáid de chuid na Stát Aontaithe a rialaíonn, go díreach nó go neamhdhíreach, níos mó ná 50 faoin gcéad den chumhacht vótála go léir i gcorparáid íoctha an úis.
Airteagal VIII
(1) Aon ríchíosanna agus suimeanna eile a íocfar mar chomaoin as úsáid a dhéanamh, nó as é a fháil de phribhléid úsáid a dhéanamh, de chóipchirt, paitinní, dearaí, próiseanna agus foirmlí rúnda, trádmharcanna agus maoin eile dá samhail sin, agus a fuarthas as bunaidh sna Stáit Aontaithe ag cónaitheoir in Éirinn atá faoi réir cánach Éireannaí maidir leis na ríchíosanna nó na suimeanna eile sin agus nach bhfuil ag gabháil do cheird ná gnó sna Stáit Aontaithe, beidh siad díolmhaithe ó cháin na Stát Aontaithe.
(2) Aon ríchíosanna agus suimeanna eile a íocfar mar chomaoin as úsáid a dhéanamh, nó as é a fháil de phribhléid úsáid a dhéanamh de chóipchirt, paitinní, dearaí, próiseanna agus foirmlí rúnda, trádmharcanna agus maoin eile dá samhail sin, agus a fuarthas as bunaidh in Éirinn ag cónaitheoir sna Stát Aontaithe atá faoi réir cánach na Stát Aontaithe maidir leis na ríchíosanna nó na suimeanna eile sin agus nach bhfuil ag gabháil do cheird ná gnó in Éirinn, beidh siad díolmhaithe ó cháin Éireannach.
(3) Chun críocha an Airteagail seo measfar go bhfolaíonn an téarma “richíosanna” cíosóireachtaí i leith scannán pictiúirí reatha.
Airteagal IX
(1) Ní mó ná 15 faoin gcéad a bheidh ráta cánach na Stát Aontaithe ar ríchíosanna, i leith mianaigh nó coiréil a oibriú nó i leith ábhar maoine aiceanta a bhaint ar shlí eile, agus ar chíosóireachtaí, as maoin réadach nó as leas i maoin réadach, a fuarthas as bunaidh sna Stáit Aontaithe ag cónaitheoir in Éirinn atá faoi réir cánach Éireannaí maidir leis na ríchíosanna agus na cíosóireachtaí sin agus nach bhfuil ag gabháil do thrádáil ná gnó sna Stáit Aontaithe: ar choinníoll go bhféadfaidh aon chónaitheoir den sórt sin a ghlacadh de rogha a bheith inchurtha faoi cháin na Stát Aontaithe in aghaidh aon bhliana áirithe amhail is dá mbeadh an cónaitheoir sin ina chónaí agus ag gabháil do thrádáil nó gnó sna Stáit Aontaithe.
(2) Aon ríchíosanna, i leith mianaigh nó coiréil a oibriú nó i leith ábhar maoine aiceanta a bhaint ar shlí eile, agus aon chíosóireachtaí, as maoin réadach nó as leas i maoin réadach, a fuarthas as bunaidh in Éirinn ag duine (a) is cónaitheoir sna Stát Aontaithe, (b) is inchurtha faoi cháin na Stát Aontaithe maidir leis na ríchíosanna agus na cíosóireachtaí sin, agus (c) nach bhfuil ag gabháil do thrádáil ná gnó in Éirinn, beidh siad díolmhaithe ó fhorcháin Éireannach.
Airteagal X
(1) Aon tuarastal, pá, luach saothair dá samhail sin, nó pinsean, a íocfaidh Rialtas Stát Aontaithe Mheiriceá le duine (seachas saoránach d'Éirinn nach saoránach de na Stáit Aontaithe freisin) i leith seirbhísí a rinneadh do na Stáit Aontaithe i gcomhlíonadh feidhmeanna rialtais, beidh sé díolmhaithe ó cháin Éireannach.
(2) Aon tuarastal, pá, luach saothair dá samhail sin, nó pinsean, a íocfaidh Rialtas na hÉireann le duine (seachas saoránach de na Stáit Aontaithe nach saoránach d'Éirinn freisin) i leith seirbhísí a rinneadh d'Éirinn i gcomhlíonadh feidhmeanna rialtais, beidh sé díolmhaithe ó cháin na Stát Aontaithe.
(3) Ní beidh feidhm ag forálacha an Airteagail seo maidir le híocaíochtaí i leith seirbhísí a rinneadh i ndáil le haon trádáil nó gnó a sheolann ceachtar de na Páirtithe Conarthacha le haghaidh brabúis.
Airteagal XI
(1) Beidh duine is cónaitheoir in Éirinn díolmhaithe ó cháin na Stát Aontaithe ar chúiteamh i leith seirbhísí pearsanta (lena n-áirítear seirbhísí gairmiúla) a rinneadh i rith na bliana inchánaithe, laistigh de na Stáit Aontaithe, más rud é (a) go mbeidh sé tar éis tréimhse nó tréimhsí nach faide san iomlán ná 183 lá a chaitheamh sna Stáit Aontaithe i rith na bliana inchánaithe sin, agus (b) gur le haghaidh nó thar ceann duine a chónaíonn in Éirinn a rinneadh na seirbhísí sin.
(2) Beidh duine is cónaitheoir sna Stát Aontaithe díolmhaithe ó cháin Éireannach ar bhrabúis, sochair oifige, nó luach saothair eile i leith seirbhíse pearsanta (lena n-áirítear seirbhísí gairmiúla) a rinneadh in Éirinn, aon bhliain mheasúnachta, más rud é (a) go mbeidh sé tar éis tréimhse nó tréimhsí nach mó san iomlán ná 183 lá a chaitheamh in Éirinn i rith na bliana inchánaí sin, agus (b) gur le haghaidh nó thar ceann duine a chónaíonn sna Stáit Aontaithe a rinneadh na seirbhísí sin.
Airteagal XII
(1) Aon phinsean (seachas pinsean lena mbaineann Airteagal X agus aon bhlianacht saoil, as bunaidh sna Stáit Aontaithe, a gheobhaidh pearsa aonair is cónaitheoir in Éirinn, beidh sé nó sí díolmhaithe ó cháin na Stát Aontaithe.
(2) Aon phinsean (seachas pinsean lena mbaineann Airteagal X) agus aon bhlianacht saoil, as bunaidh in Éirinn, a gheobhaidh pearsa aonair is cónaitheoir sna Stáit Aontaithe, beidh sé nó sí díolmhaithe ó cháin Éireannach.
(3) Ciallaíonn an téarma “blianacht saoil” suim shonraithe is iníoctha go tréimhsiúil tráthanna sonraithe, i gcaitheamh saoil nó i gcaitheamh tréimhse sonraithe nó tréimhse infhionnta, faoi oibleagáid na híocaíochtaí a dhéanamh i gcomaoin airgid a íocadh.
Airteagal XIII
(1) Faoi réir alt 131 de Chód Ioncaim Intíre na Stát Aontaithe mar a bheidh éifeacht aige an lá a bheidh an Coinbhinsiún seo tar éis teacht in éifeacht, lamhálfar cáin Éireannach mar chreidmheas i gcoinne cáin na Stát Aontaithe. Chuige sin, measfar fáltaí díbhinne a d'íoc corparáid is cónaitheoir in Éirinn a bheith tar éis an cháin ioncaim Éireannach a íoc is iomchuí don díbhinn sin má roghnaíonn an fáltaí sin méid na cánach ioncaim Éireannaí sin a áireamh ar a ioncam comhlán chun críocha cáin na Stát Aontaithe. Chun críocha an Airteagail seo amháin, aon ioncam, as bunaidh sa Ríocht Aontaithe, a gheobhaidh pearsa aonair a chónaíonn in Éirinn, measfar gurb ioncam as bunaidh in Éirinn é má tá an t-ioncam sin gan bheith inchurtha faoi cháin ioncaim na Ríochta Aontaithe.
(2) Faoi réir cibé forálacha (nach ndéanfaidh difear dá phrionsabal ginearálta seo) a achtófar in Éirinn, déanfar cáin de chuid na Stát Aontaithe is iníoctha i leith ioncaim as bunaidh sna Stáit Aontaithe a lamháil mar chreidmheas i gcoinne aon chánach Éireannaí is iníoctha i leith an ioncaim sin. I gcás inar gnáthdhíbhinn a d'íoc corparáid de chuid na Stát Aontaithe an t-ioncam sin, áireofar sa chreidmheas sin (i dteannta aon chánach ioncaim de chuid na Stát Aontaithe a baineadh as an díbhinn sin nó a forchuireadh uirthi) an cháin ioncaim de chuid na Stát Aontaithe a forchuireadh ar an gcorparáid sin i leith a brabús, agus i gcás inar díbhinn í a íocadh ar scaireanna tosaíochta rannpháirteacha, agus a ionadaíonn díbhinn de réir an ráta shocair chun a bhfuil teideal ag na scaireanna mar aon le rannpháirteachas breise i mbrabúis, déanfar an cháin sin ar bhrabúis a áireamh chomh maith, sa mhéid go bhfuil breis ag an díbhinn ar an ráta socair sin.
(3) Chun críocha an Airteagail seo, measfar, maidir le cúiteamh, brabúis, díolaíochtaí agus luach saothair eile as seirbhísí pearsanta (lena n-áirítear seirbhísí gairmiúla), gurb ioncam iad as bunaidh laistigh de chríocha an Pháirtí Chonarthaigh ina ndearnadh na seirbhísí sin.
Airteagal XIV
Beidh cónaitheoir in Éirinn nach bhfuil ag gabháil do thrádáil ná gnó sna Stáit Aontaithe díolmhaithe ó cháin na Stát Aontaithe ar ghnóchain as sócmhainní caipitiúla a dhíol nó a mhalartú.
Airteagal XV
(1) Aon díbhinní agus ús a íocfaidh corparáid Éireannach an chéad lá d'Eanair, nó dá éis, an bhliain fhéilire a mhalartófar na hionstraimí daingniúcháin beidh siad díolmhaithe ó cháin na Stát Aontaithe ach amháin i gcás inar saoránach de na Stáit Aontaithe nó cónaitheoir sna Stáit Aontaithe nó corparáid de chuid na Stát Aontaithe an fáltaí.
(2) Aon díbhinní agus ús a íocfaidh corparáid de chuid na Stát Aontaithe, an séú lá d'Aibreán, nó dá éis, an chéad bhliain mheasúnachta a shonraítear in Airteagal XXII (2) (b) (i) den Choinbhinsiún seo beidh siad díolmhaithe ó cháin Éireannach ach amháin i gcás inar cónaitheoir in Éirinn an fáltaí.
Airteagal XVI
Beidh corparáid Éireannach díolmhaithe ó cháin na Stát Aontaithe ar a tuilleamh, a brabúis, a hioncam nó a barrachas, carnaithe nó neamhdháilte, más daoine is cónaitheoirí in Éirinn a rialaíonn go díreach nó go neamhdhíreach, ar feadh leath deiridh na bliana inchánaithe, níos mó ná 50 faoin gcéad den chumhacht vótála go léir sa chorparáid sin.
Airteagal XVII
(1) An dliteanas, i leith cáin ioncaim na Stát Aontaithe d'aon bhliain inchánaithe a thosaigh roimh an lú Eanáir, 1936, atá ar aon duine (seachas saoránach de na Stáit Aontaithe) a chónaíonn in Éirinn, nó ar aon chorparáid Éireannach, agus a bheidh gan íoc ar dháta an Choinbhinsiúin seo a shíniú, féadfar é a choigeartú ar fhoras a bheidh chun sástacht Choimisinéir Ioncaim Intíre na Stát Aontaithe: ar choinníoll nach mbeidh an méid a bheidh le híoc chun an dliteanas sin a ghlanadh níos mó ná méid an dliteanais a chinnfí dá mbeadh—
(a) Acht Ioncaim na Stát Aontaithe, 1936 (ach amháin i gcás corparáide Éireannaí ina raibh níos mó ná 50 faoin gcéad den chumhacht vótála go léir á rialú go díreach nó go neamhdhíreach, ar feadh leath deiridh na bliana inchánach, ag saoránaigh de na Stáit Aontaithe, nó cónaitheoirí sna Aontaithe), agus
(b) Airteagail XV agus XVI den Choinbhinsiún seo, in éifeacht don bhliain sin. Mura raibh an cáin-íocóir ag gabháil, do réir bhrí an Achta Ioncaim sin, do thrádáil nó gnó sna Stáit Aontaithe agus mura raibh oifig ná áit ghnó aige ann i rith na bliana inchánach, ní bheidh an méid úis agus pionós níos mó ná 50 faoin gcéad de mhéid na cánach ar ríomhadh an t-ús agus na pionóis sin ina leith.
(2) An cháin ioncaim de chuid na Stát Aontaithe a bheidh, ar dháta an Choinbhinsiúin seo a shíniú, gan íoc in aghaidh aon bhliana inchánaithe i dtosach tar éis an t-aonú lá tríochad de Nollaig, 1935, agus roimh an gcéad lá d'Eanáir an bhliain fhéilire a mhalartófar na hionstraimí daingniúcháin, i gcás duine a chónaíonn in Éirinn, nó i gcás aon chorparáide Éireannaí, cinnfear í amhail is dá mbeadh forálacha Airteagail XV agus XVI den Choinbhinsiún seo in éifeacht don bhliain inchánach sin.
(3) Ní bheidh feidhm ag forálacha míre (1) den Airteagal seo—
(a) mura gcomhadóidh an cáin-íocóir leis an gCoimisinéir Ioncaim Intíre, ar nó roimh an aonú lá tríochad de Nollaig an dara bliain fhéilire i ndiaidh na bliana féilire a mhalartófar na hionstraimí daingniúcháin, iarratas á iarraidh an dliteanas sin i leith cánach a choigeartú amhlaidh agus mura dtabharfaidh sé eolas a iarrfaidh an Coimisinéir; ná
(b) in aon chás ina bhfuil an Coimisinéir sásta gur calaois le hintinn an cháin a imghabháil is cúis le haon easnamh cánach.
Airteagal XVIII
Aon ollamh nó múinteoir as críocha cheann de na Páirtithe Conarthacha a thabharfaidh cuairt ar chríocha an Pháirtí Chonarthaigh eile chun bheith ag múinteoireacht, ar feadh tréimhse nach faide ná dhá bhliain, in ollscoil, coláiste, scoil nó foras oideachais eile i gcríocha an Pháirtí Chonarthaigh eile sin, déanfaidh an Páirtí Conarthach eile é a dhíolmhú ó cháin ar a luach saothair as an múinteoireacht sin don tréimhse sin.
Airteagal XIX
Aon mhac léinn nó printíseach gnó ó chríocha cheann de na Páirtithe Conarthacha a bheidh ag fáil oideachais nó oiliúna lánaimsire i gcríocha an Pháirtí Chonarthaigh eile, déanfaidh an Páirtí Conarthach eile sin é a dhíolmhú ó cháin ar íocaíochtaí a gheobhaidh sé ó dhaoine laistigh de chríocha an chéad Pháirtí Chonarthaigh sin chun críocha a chothabhála, a oideachais nó a oiliúna.
Airteagal XX
(1) Déanfaidh údaráis chánachais na bPáirtithe Conarthacha cibé eolas (is eolas a bheidh ar fáil faoi dhlíthe cánachais na bPáirtithe Conarthacha faoi seach) a mhalartú is gá chun forálacha an Choinbhinsiúin seo a chur i gcrích nó chun calaois a chosc nó forálacha reachtúla a riaradh i gcoinne seachanta dlíthiúla maidir leis na cánacha is ábhar don Choinbhinsiún seo. Aon eolas a mhalartófar amhlaidh, coimeádfar ina rún é agus ní nochtfar é d'aon duine seachas na daoine a mbeidh baint acu le measúnú agus bailiú na gcánach is ábhar don Choinbhinsiún seo. Ní mhalartófar aon eolas a nochtfadh aon rún trádála ná próis thrádála.
(2) Mar a úsáidtear é san Airteagal seo, ciallaíonn an téarma “údaráis chánachais” i gcás na Stát Aontaithe, an Coimisinéir Ioncaim Intíre nó a ionadaí údaraithe agus, i gcás na hÉireann, na Coimisinéirí Ioncaim nó a n-ionadaí údaraithe.
Airteagal XXI
(1) An fad a bheidh náisiúnaigh cheann de na Páirtithe Conarthacha ina gcónaí i gcríocha an Pháirtí Chonarthaigh eile, ní dhéanfar, sna críocha sin, iad a chur faoi chánacha seachas mar, ná thar mar, a chuirtear ar náisiúnaigh an Pháirtí Chonarthaigh eile sin a chónaíonn ina chríocha.
(2) Ciallaíonn an téarma “náisiúnaigh”, mar a úsáidtear é san Airteagal seo—
(a) Maidir le hÉirinn, gach saoránach d'Éirinn; agus
(b) Maidir leis na Stát Aontaithe, saoránaigh de na Stáit Aontaithe;
agus folaíonn sé gach duine dlíthiúil, comhpháirtíocht agus comhlachas a fhaigheann a stádas sa cháil sin ó na dlíthe, nó a cruthnaíodh nó a heagraíodh faoi na dlíthe, atá i bhfeidhm in aon chríocha de chuid na bPáirtithe Conarthacha lena mbaineann an Coinbhinsiún seo.
Airteagal XXII
(1) Déanfar an Coinbhinsiún seo a dhaingniú agus na hionstraimí daingniúcháin a mhalartú i Washington, Ceantar Columbia, a luaithe is féidir.
(2) Ar na daingniúcháin a mhalartú, beidh éifeacht ag an gCoinbhinsiún seo—
(a) maidir le cáin na Stát Aontaithe, do na blianta inchánaithe a thosóidh an chéad lá d'Eanáir, nó dá éis, an bhliain fhéilire a mhalartófar na hionstraimí daingniúcháin;
(b) (i) maidir le cáin ioncaim Éireannach, don bhliain mheasúnachta a thosóidh an 6ú lá d'Aibreán an bhliain fhéilire a mhalartófar na hionstraimí daingniúcháin agus blianta dá éis sin;
(ii) maidir le forcháin Éireannach, don bhliain mheasúnachta a thosóidh an 6ú lá d'Aibreán díreach roimh an mbliain fhéilire a mhalartófar na hionstraimí daingniúcháin, agus blianta dá éis sin; agus
(iii) maidir le cáin bhrabús corparáide Éireannach, d'aon tréimhse chuntasaíochta inmhuirir a thosóidh an chéad lá d'Aibreán nó dá éis sin an bhliain fhéilire a mhalartófar na hionstraimí daingniúcháin, agus don chuid neamhchaite d'aon tréimhse chuntasaíochta inmhuirir a bheidh ar rith ar an dáta sin.
Airteagal XXIII
(1) Leanfaidh an Coinbhinsiún seo d'éifeacht a bheith aige ar feadh tréimhse éiginnte ach féadfaidh ceachtar de na Páirtithe Conarthacha, ar nó roimh an 30ú lá de Mheitheamh aon bhliain fhéilire i ndiaidh na bliana féilire a mhalartófar na hionstraimí daingniúcháin, fógra foirceannaidh a thabhairt, trí mheáin taidhleoireachta, don Pháirtí Conarthach eile, agus má dhéantar amhlaidh scoirfidh an Coinbhinsiún seo d'éifeacht a bheith aige—
(a) maidir le cáin na Stát Aontaithe, do na blianta inchánaithe a thosóidh an chéad lá d'Eanáir nó dá éis sin, an bhliain fhéilire díreach i ndiaidh na bliana féilire a thabharfar an fógra sin;
(b) (i) maidir le cáin ioncaim Éireannach, d'aon bhliain mheasúnachta a thosóidh an 6ú lá d'Aibreán, nó dá éis, an bhliain fhéilire díreach i ndiaidh na bliana féilire a thabharfar an fógra sin;
(ii) maidir le forcháin Éireannach, d'aon bhliain mheasúnachta a thosóidh an 6ú lá d'Aibreán nó dá éis, an bhliain fhéilire a thabharfar an fógra sin; agus
(iii) maidir le cáin bhrabús corparáide Éireannach, d'aon tréimhse chuntasaíochta inmhuirir a thosóidh an chéad lá d'Aibreán, nó dá éis an bliain fhéilire díreach i ndiaidh na bliana féilire a thabharfar an fógra sin agus don chuid neamhchaite d'aon tréimhse chuntasaíochta inmhuirir a bheidh á caitheamh ar an dáta sin.
(2) Má fhoirceanntar an Coinbhinsiún seo nó aon Airteagal de, ní bheidh d'éifeacht aige sin go n-athbheofar aon chonradh ná comhshocraíocht a chealaítear leis an gCoinbhinsiún seo nó le conartha a rinneadh roimhe seo idir na Páirtithe Conarthacha.
DÁ FHIANÚ SIN tá na Lánchumhachtaigh thuasaimnithe tar éis an Coinbhinsiún seo a shíniú agus a séalaí a ghreamú de.
Arna dhéanamh i mBaile Átha Cliath, i ndúblach, an tríú lá déag seo de Mheán Fómhair, 1949.
Thar ceann Rialtas na hÉireann:
P. MAC GIOLLAGÁIN
SEÁN MAC GIOLLA BHRIGHDE.
Thar Ceann Rialtas Stát Aontaithe Mheiriceá:
GEORGE A. GARRETT.
SCEIDEAL 9
[1955, Sc. 2, Cuid 1;
1958, Sc. 2.]
Faoiseamh Comharaíochta ó Chánachas Dúbailte i leith Cáin Ioncaim, Forcháin agus Cáin Bhrabús Corparáide na hÉireann agus i leith Cánacha Ioncaim Cheanada, lena nAirítear Forchánacha
COMHAONTU IDIR RIALTAS NA héIREANN AGUS RIALTAS CHEANADA CHUN CANACHAS DUBAILTE A SHEACHAINT AGUS COSC A CHUR LE hIMGHABHAIL FIOSCACH I LEITH CANACHA AR IONCAM.
Tá Rialtas na hÉireann agus Rialtas Cheanada,
D'fhonn Comhaontú a dhéanamh chun cánachas dúbailte a sheachaint agus cosc a chur le himghabháil fioscach maidir le cánacha ar ioncam,
Tar éis na daoine seo a leanas a cheapadh mar Lánchumhachtaigh uathu chuige sin:
Rialtas na hÉireann:
Seán Ó Murchadha, Ambasadóir Urghnách agus Lánchumhachtach na hÉireann in Ottawa;
Rialtas Cheanada:
Walter E. Harris, Aire Airgeadais i Rialtas Cheanada.
Noch do rinne, ar iad do thaispeáint a lánchumhacht faoi seach, a fríth i bhfoirm mhaith chuí, comhaontú mar a leanas:—
Airteagal I
1. Is iad na cánacha a mbaineann am Comhaontú seo leo:
(a) I gCeanada:
Cánacha ioncaim, lena n-áirítear forchánacha, a fhorchuireann Rialtas Cheanada (dá ngairtear “cáin Cheanadach” anseo feasta).
(b) In Éirinn:
An cháin ioncaim (lena n-áirítear forcháin) agus an cháin bhrabús corparáide (dá ngairtear “cáin Éireannach” anseo feasta).
2. Bainfidh an Comhaontú seo freisin le haon chánacha eile a bheidh go substainteach i gcosúlacht leis na cánacha sin, seachas cánacha ró-bhrabúis, agus a fhorchuirfidh ceachtar Rialtas Conarthach tar éis an Comhaontú seo a shíniú.
Airteagal II
1. Sa Chomhaontú seo, mura n-éilíonn an comhthéacs a mhalairt:
(a) Ciallaíonn na téarmaí “ceann de na críocha” agus “an chríoch eile” Éire nó Ceanada, de réir mar a éilíonn an comhthéacs.
(b) Ciallaíonn an téarma “cáin” cáin Éireannach nó cáin Cheanadach de réir mar a éilíonn an comhthéacs.
(c) Folaíonn an téarma “duine” aon chomhlacht daoine, corpraithe nó neamhchorpraithe.
(d) Folaíonn an téarma “cuideachta” aon chomhlacht corpraithe.
(e) Ciallaíonn na téarmaí “cónaitheoir in Éirinn” agus “cónaitheoir i gCeanada”, faoi seach, aon duine is cónaitheoir in Éirinn chun críocha cánach Éireannaí agus nach cónaitheoir i gCeanada chun críocha cánach Ceanadaí agus aon duine is cónaitheoir i gCeanada chun críocha cánach Ceanadaí agus nach cónaitheoir in Éirinn chun críocha cánach Éireannaí; measfar cuideachta a bheith ina cónaí in Éirinn más in Éirinn a dhéantar a gnó a bhainistí agus a rialú agus ina cónaí i gCeanada más i gCeanada a dhéantar a gnó a bhainistí agus a rialú. Ar choinníoll nach ndéanfaidh aon ní sa mhír seo difear d'aon fhorálacha i ndlí na hÉireann maidir le cáin bhrabús corparáide a forchur i gcás cuideachta a corpraíodh in Éirinn.
(f) Ciallaíonn na téarmaí “cónaitheoir i gceann de na críocha” agus “cónaitheoir sa chríoch eile” duine is cónaitheoir in Éirinn nó duine is cónaitheoir i gCeanada, de réir mar a éilíonn an comhthéacs.
(g) Ciallaíonn na téarmaí “fiontar Éireannach” agus “fiontar Ceanadach”, faoi seach, fiontar nó gnóthas tionscail nó tráchtála atá á sheoladh ag cónaitheoir in Éirinn agus fiontar nó gnóthas tionscail nó tráchtála atá á sheoladh ag cónaitheoir i gCeanada; agus ciall aíonn na téarmaí “fiontar cheann de na críocha” agus “fiontar de chuid na críche eile” fiontar Éireannach nó fiontar Ceanadach, de réir mar a éilíonn an comhthéacs.
(h) Ciallaíonn an téarma “buanfhoras”, nuair a úsáidtear é maidir le fiontar cheann de na críocha, brainse nó áit sheasta eile ghnó, ach ní fholaíonn sé gníomhaireacht mura bhfuil ag an ngníomhaire, agus mura bhfeidhmíonn sé de ghnáth, údarás ginearálta chun conartha a iomairliú agus a chríochnú thar ceann an fhiontair nó mura bhfuil stoc marsantais aige as a líonann sé orduithe go rialta thar a cheann. I ndáil leis sin de—
(i) ní mheasfar buanfhoras a bheith ag fiontar cheann de na críocha sa chríocha eile ar an aonchúis go bhfuil déileála gnó á ndéanamh aige sa chríoch eile sin trí ghníomhaire ginearálta coimisiúin nó bróicéir bona fide ag gníomhú dhó i ngnáth-chúrsa a ghnó sa cháil sin;
(ii) má bhíonn áit sheasta ghnó á cothabháil ag fiontar cheann de na críocha sa chríoch eile go heisiatach chun earraí nó marsantas a cheannach, ní thabharfaidh sin ann féin gur buanfhoras leis an bhfiontar sin an áit sheasta ghnó sin;
(iii) má bhíonn ag gabháil le cuideachta is cónaitheoir i gceann de na críocha fochuideachta is cónaitheoir sa chríoch eile nó a sheolann trádáil nó gnó sa chríoch eile sin (cibé acu trí bhuanfhoras é nó ar shlí eile), ní thabharfaidh sin ann féin gur buanfhoras lena cuideachta bhunaidh an fhochuideachta sin.
2. Ní fholaíonn an téarma “brabúis tionscail nó tráchtála”, mar a úsáidtear sa Chomhaontú seo é, ioncam ar mhodh díbhinní, úis, cíosanna nó ríchíosanna, táillí bainistíochta, ná díolaíocht as saothar nó as seirbhísí pearsanta.
3. Nuair a bheidh forálacha an Chomhaontuithe seo á gcur chun feidhme ag ceann de na Rialtais Chonarthacha, téarma nach mínítear ar shlí eile beidh leis, mura n-éilíonn an comhthéacs a mhalairt, an bhrí atá leis faoi dhlíthe an Rialtais Chonarthaigh sin maidir leis na cánacha is ábhar don Chomhaontú seo.
Airteagal III
1. Ní bheidh brabúis tionscail nó tráchtála fiontair Éireannaigh inchurtha faoi cháin Cheanadach mura mbíonn an fiontar ag gabháil do thrádáil nó gnó i gCeanada trí bhuanfhoras ann. Má bhíonn sé ag gabháil do thrádáil nó gnó amhlaidh, féadfaidh Ceanada cáin a fhorchur ar na brabúis sin, ach sin amháin ar an méid sin díobh is inchurtha i leith an bhuanfhorais sin.
2. Ní bheidh brabúis tionscail nó tráchtála fiontair Cheanadaigh inchurtha faoi cháin Éireannach mura bhfuil an fiontar ag gabháil do thrádáil nó gnó in Éirinn trí bhuanfhoras ann. Má bhíonn sé ag gabháil do thrádáil nó gnó amhlaidh, féadfaidh Éire cáin a fhorchur ar na brabúis sin ach amháin ar an méid sin díobh is inchurtha i leith an bhuanfhorais sin.
3. I gcás fiontar cheann de na críocha a bheith ag gabháil do thrádáil nó gnó sa chríocha eile trí bhuanfhoras ann, cuirfear i leith an bhuanfhorais sin na brabúis tionscail nó tráchtála a mbeidh súil go saothródh sé iad sa chríoch eile sin dá mba fiontar neamhspleách é a bhí ag gabháil do na gníomhachtaí céanna nó do ghníomhachtaí dá samhail faoi na dála céanna nó dála dá samhail agus a bhí ag plé ar neamhthuilleamaí leis an bhfiontar ar buanfhoras de é.
4. Ní dhéanfar aon chuid d'aon bhrabúis a thiocfaidh chun fiontair cheann de na críocha a chur i leith buanfhorais sa chríoch eile de bhíthin amháin earraí nó marsantas a bheith á gceannach sa chríoch eile sin ag an bhfiontar.
5. I gcás cuideachta a chónaíonn i gceann de na críocha d'fháil brabús nó ioncaim ó bhunaidh sa chríoch eile, ní fhorchuirfidh Rialtas na críche eile sin aon saghas cánachais ar dhíbhinní a íocfaidh an chuideachta le daoine nach gcónaíonn sa chríoch eile sin, ná aon cháin i modh cánach brabús neamhdháilte ar bhrabúis neamhdháilte na cuideachta, de bhíthin gurb é atá, go hiomlán nó go páirteach, sna díbhinní nó sna brabúis neamhdháilte sin brabúis nó ioncam a fuarthas amhlaidh.
Airteagal IV
I gcás
(a) fiontar cheann de na críocha a bheith rannpháirteach go díreach nó go neamhdhíreach i mbainistí, i rialú nó i gcaipiteal fiontair de chuid na críche eile, nó
(b) na daoine céanna a bheith rannpháirteach go díreach nó go neamhdhíreach i mbainistí, rialú nó caipiteal fiontair cheann de na críocha agus fiontair de chuid na críche eile,
agus, i gceachtar cás, coinníollacha a bheith déanta nó forchurtha idir an dá fhiontar, ina gcaidreamh tráchtála nó airgeadais, nach ionann agus na coinníollacha a dhéanfaí idir fiontair neamhspleácha, ansin, féadfar aon bhrabúis a d'fhaibhreodh chun ceann de na fiontair, mura mbeadh na coinníollacha sin, ach nár fhaibhrigh amhlaidh de bhíthin na gcoinníollacha sin, a áireamh ar bhrabúis an fhiontair sin agus cáin a chur orthu dá réir sin.
Airteagal V
D'ainneoin forálacha Airteagal III agus IV, na brabúis a gheobhaidh cónaitheoir i gceann de na críocha as oibriú long nó aerárthach, beidh siad díolmhaithe ó cháin sa chríoch eile.
Airteagal VI
1. Ní mó ná 15% a bheidh ráta cánach Ceanada ar ioncam (seachas ioncam as gnó a sheoladh i gCeanada nó as dualgais a dhéanamh i gCeanada) a gheobhaidh cónaitheoir in Éirinn ó bhunaidh i gCeanada.
2. D'ainneoin forálacha na míre sin roimhe seo, ní mó ná 5 faoin gcéad a bheidh ráta cánach Ceanadaí ar dhíbhinní a íocfar le cuideachta is cónaitheoir in Éirinn ag cuideachta is cónaitheoir i gCeanada, agus a bhfuil níos mó ná 50 faoin gcéad de na scaireanna inti a ngabhann lán-chearta vótála leo i ngach cúinse ar úinéireacht ag an gcuideachta chéadluaite.
3. Ioncam (seachas ioncam as gnó a sheoladh in Éirinn nó as dualgais a dhéanamh in Éirinn) a gheobhaidh pearsa aonair is cónaitheoir i gCeanada ó fhoinsí in Éirinn beidh se díolmhaithe ó fhorcháin Éireannach.
Airteagal VII
1. Aon ríchíosanna cóipchirt agus íocaíochtaí eile dá samhail a íocfar i leith aon saothar litríochta, drámaíochta, ceoil nó ealaíne (gan cíosanna ná ríchíosanna i leith scannán pictiúr reatha a áireamh) a tháirgeadh nó a atáirgeadh agus a gheobhaidh cónaitheoir i gceann de na críocha ó fhoinsí sa chríoch eile beidh siad díolmhaithe ó cháin sa chríoch eile sin.
Airteagal VIII
1. Beidh an luach saothair (seachas pinsin) a íocfaidh ceann de na Rialtais Chonarthacha le haon phearsa aonair as seirbhísí a rinneadh don Rialtas sin i gcomhlíonadh feidhmeanna rialtais díolmhaithe ó cháin i gcríoch an Rialtais Chonarthaigh eile, más rud é nach bhfuil gnáthchónaí sa chríoch sin ar an bpearsa aonair nó gur chun na seirbhísí sin a dhéanamh agus chuige sin amháin atá gnáthchónaí air sa chríoch sin.
2. Ní bhainfidh forálacha an Airteagail seo le híocaíochtaí i leith seirbhísí a rinneadh i ndáil le haon trádáil nó gnó a sheolann ceann de na Rialtais Chonarthacha chun críocha brabúis.
Airteagal IX
1. Beidh cónaitheoir in Éirinn díolmhaithe ó cháin Cheanadach ar chúiteamh as seirbhísí pearsanta (lena n-áirítear seirbhísí gairmiúla) a rinneadh i rith na bliana cánachais i gCeanada, más rud é go mbeidh sé tar éis tréimhse nó tréimhsí nach faide san iomlán ná 183 lá a chaitheamh ann i rith na bliana cánachais, agus go gcomhlíonfar ceachtar de na coinníollacha seo a leanas:
(a) Gurb as na seirbhísí pearsanta sin a rinne sé mar oifigeach nó mar fhostaí do chónaitheoir in Éirinn a fuair sé a chúiteamh, nó
(b) Nach mó ná $5,000 an cúiteamh a fuair sé as na seirbhísí pearsanta sin.
2. Beidh feidhm ag forálacha mhír 1 den Airteagal seo, mutatis mutandis, maidir le cónaitheoir i gCeanada i leith cúiteamh as seirbhísí pearsanta den sórt sin a dhéanamh in Éirinn.
Airteagal X
1. Aon phinsean nó blianacht a gheobhaidh pearsa aonair is cónaitheoir in Éirinn ó fhoinsí i gCeanada beidh sé nó sí díolmhaithe ó cháin Cheanadach.
2. Aon phinsean nó blianacht a gheobhaidh pearsa aonair is cónaitheoir i gCeanada ó fhoinsí in Éirinn beidh sé nó sí díolmhaithe ó cháin Éireannach.
3. Ciallaíonn an téarma “blianacht” suim shonraithe is iníoctha go tréimhsiúil tráthanna sonraithe i gcaitheamh saoil nó i gcaitheamh tréimhse sonraithe ama nó tréimhse infhionnta faoi oibleagáid na híocaíochtaí a dhéanamh i leith comaoin iomlán in airgead nó i luach airgid.
Airteagal XI
Aon ollamh nó múinteoir as ceann de na críocha a gheobhaidh luach saothair as múinteoireacht, ar feadh tréimhse de chónaí shealadach nach faide ná dhá bhliain in ollscoil, coláiste, scoil nó foras oideachais eile sa chríoch eile, beidh sé díolmhaithe ó cháin sa chríoch eile sin i leith an luach saothair sin.
Airteagal XII
Aon mhac léinn nó printíseach gnó ó cheann de na críocha a bheidh ag fáil oideachais nó oiliúna lán-aimsire sa chríoch eile, beidh sé díolmhaithe ó cháin sa chríoch eile sin ar íocaíochtaí a gheobhaidh sé ó dhaoine sa chríoch chéadluaite chun críocha a chothabhála, a oideachais nó a oiliúna.
Airteagal XIII
1. A mhéid is féidir é de réir forálacha dlí Cheanada i dtaobh cáin a íocadh i gcríoch lasmuigh de Cheanada a bhaint as cáin is iníoctha i gCeanada, déanfar cáin Éireannach is iníoctha i leith ioncaim as bunaidh in Éirinn a bhaint as aon cháin Cheanadach is iníoctha i leith an ioncaim sin. Chun na críche sin measfar fáltaí aon díbhinne a d'íoc corparáid is cónaitheoir in Éirinn a bheith tar éis an cháin ioncaim Éireannach is iomchuí don díbhinn sin a íoc má roghnaíonn an fáltaí sin méid na cánach ioncaim Éireannaí sin a áireamh ina ioncam comhlán chun críocha cánach Ceanadaí. Chun críocha an Airteagail seo amháin, measfar gurb ioncam ó bhunaidh in Éirinn ioncam a fuair pearsa aonair is cónaitheoir in Éirinn ó bhunaidh sa Ríocht Aontaithe mura bhfuil an t-ioncam sin inchurtha faoi cháin ioncaim na Ríochta Aontaithe.
2. Faoi réir cibé forálacha (nach ndéanfaidh difear dá phrionsabal ginearálta seo) a achtófar in Éirinn, déanfar cáin Cheanadach is iníoctha i leith ioncam as bunaidh i gCeanada a lamháil mar chreidmheas i gcoinne aon cháin Éireannach is iníoctha i leith an ioncaim sin. Más é atá san ioncam sin gnáth dhíbhinn a d'íoc corparáid Cheanadach, cuirfear i gcuntas sa chreidmheas sin (i dteannta aon cháin ioncaim Cheanadach a baineadh as an díbhinn sin nó a forchuireadh uirthi) an cháin ioncaim Cheanadach a forchuireadh ar an gcorparáid sin i leith a brabús, agus, i gcás inar díbhinn í a íocadh ar scaireanna tosaíochta rannpháirteacha agus gur ionann í agus díbhinn de réir an ráta shocair a bhfuil na scaireanna ina theideal mar aon le rannpháirtíocht bhreise sna brabúis, déanfar an cháin sin ar bhrabúis a chur i gcuntas freisin sa mhéid gur mó an díbhinn ná an ráta socair sin.
3. Chun críocha an Airteagail seo, measfar gurb éard brabúis nó luach saothair as seirbhísí pearsanta (lena n-áirítear seirbhísí gairmiúla) a rinneadh i gceann de na críocha a ioncam ó bhunaidh sa chríoch sin, agus aon seirbhísí ag pearsa aonair a rinne na seirbhísí sin go hiomlán nó go formhór ar longa nó in aerárthaí a bhí á n-óibriú ag cónaitheoir i gceann de na críocha measfar gur sa chríoch sin a rinneadh iad.
Airteagal XIV
1. Tabharfaidh údaráis chánachais na Rialtas Conarthach dá chéile, nuair a iarrfar sin, cibé eolas (is eolas atá le fáil faoi dhlíthe cánachais na Rialtas Conarthach faoi seach) is gá chun forálacha an Chomhaontaithe seo a chur i gcrích nó chun calaois a chosc nó chun forálacha reachtúla a riaradh in aghaidh seachaint dhlíthiúil i ndáil leis na cánacha is ábhar don Chomhaontú seo. Aon eolas a mhalartófar amhlaidh áireofar mar eolas rúnda é agus ní nochtfar é d'aon duine seachas na daoine a mbeidh sé de chúram orthu na cánacha is ábhar don Chomhaontú seo a mheasúnú agus a bhailiú. Ní mhalartófar aon eolas a nochtfadh aon rún trádála nó próis thrádála.
2. Féadfaidh údaráis chánachais na Rialtas Conarthach dul i gcomhairle le chéile mar is gá chun forálacha an Chomhaontaithe seo, agus, go háirithe, forálacha Airteagal III agus IV, a chomhlíonadh.
3. Mar a úsáidtear é san Airteagal seo, ciallaíonn an téarma “údaráis chánachais”, i gcás Cheanada, an tAire Ioncaim Náisiúnta nó a ionadaí údaraithe; i gcás na hÉireann, na Coimisinéirí Ioncaim nó a n-ionadaí údaraithe.
Airteagal XV
1. Déanfar an Comhaontú seo a dhaingniú agus na hionstraimí daingniúcháin a mhalartú i mBaile Átha Cliath a luaithe is féidir.
2. Ar na daingniúcháin a mhalartú, beidh éifeacht ag an gComhaontú seo—
(a) maidir le cáin Cheanadach, do na blianta cánachais a thosóidh ar an 1ú lá d'Eanáir, nó dá éis, an bhliain chaileandair a mhalartófar na hionstraimí daingniúcháin;
(b) (i) maidir le cáin ioncaim Éireannach, don bhliain mheasúnachta a thosóidh an 6ú lá d'Aibreán an bhliain fhéilire a mhalartófar na hionstraimí daingniúcháin, agus do bhlianta ina dhiaidh sin; agus
(ii) maidir le forcháin Éireannach, don bhliain mheasúnachta a thosóidh ar an 6ú lá d'Aibreán díreach roimh an mbliain fhéilire a mhalartófar na hionstraimí daingniúcháin, agus do bhlianta ina dhiaidh sin; agus
(iii) maidir le cáin bhrabús corparáide Éireannach, d'aon tréimhse chuntasaíochta inmhuirir a thosóidh an 1ú lá d'Aibreán, nó dá éis, an bhliain fhéilire a mhalartófar na hionstraimí daingniúcháin, agus don chuid neamhchaite d'aon tréimhse chuntasaíochta inmhuirir a bheadh á caitheamh ar an dáta sin.
Airteagal XVI
Leanfaidh an Comhaontú seo in éifeacht ar feadh tréimhse éiginnte, ach féadfaidh ceachtar de na Rialtais Chonarthacha ar nó roimh an 30ú lá de Mheitheamh aon bhliain fhéilire i ndiaidh na bliana féilire a mhalartófar na hionstraimí daingniúcháin, fógra foirceannaidh a thabhairt don Rialtas Conarthach eile, agus sa chás sin, scoirfidh an Comhaontú seo d'éifeacht a bheith aige—
(a) maidir le cáin Cheanadach, do na blianta cánachais dar tosach an 1ú lá d'Eanáir nó dáta dá éis sin sa bhliain fhéilire díreach tar éis na bliana féilire ina dtabharfar fógra;
(b) (i) maidir le cáin ioncaim Éireannach, d'aon bhliain mheasúnachta dar tosach an 6ú lá d'Aibreán nó dáta dá éis sin sa bhliain fhéilire díreach tar éis na bliana féilire ina dtabharfar an fógra sin;
(ii) maidir le forcháin Éireannach d'aon bhliain mheasúnachta dar tosach an 6ú lá d'Aibreán, nó dáta dá éis sin, an bhliain fhéilire a thabharfar an fógra sin; agus
(iii) maidir le cáin bhrabús corparáide Éireannach d'aon tréimhse chuntasaíochta inmhuirir a thosóidh an 1ú lá d'Aibreán nó dá éis an bhliain fhéilire díreach i ndiaidh na bliana féilire ina dtabharfar an fógra sin agus don chuid neamhchaite d'aon tréimhse chuntasaíochta inmhuirir a bheidh á caitheamh ar an dáta sin.
Dá FHIANú SIN tá na Lánchumhachtaigh thuasainmnithe tar éis an Comhaontú seo a shíniú agus a séalaí a ghreamú de.
ARNA DHéANAMH in Ottawa, i ndúblach, an 28ú lá seo de Dheireadh Fómhair, naoi gcéad déag caoga a ceathair.
D'éIRINN:
Seán ó Murchadha.
DO CHEANADA:
W. E. Harris.
SCEIDEAL 10
[1958 Sc. 2;
1964, a 4 (b);
1966, a. 6.]
Forálacha maidir le Faoiseamh ó Cháin Ioncaim (lena náirítear Forcháin) agus ó Cháin Bhrabús Corparáide trí Chreidmheas i leith Cánach Coigríche
Léiriú
1.—(1) Sa Sceideal seo, ach amháin i gcás ina n-éilíonn an comhthéacs a mhalairt—
ciallaíonn “comhshocraíochtaí” comhshocraíochtaí atá i bhfeidhm de thuras na huaire de bhua alt 361 nó alt 12 den Acht Airgeadais, 1950, nó alt 14 den Acht Airgeadais, 1955;
folaíonn “cáin ioncaim” forcháin;
ciallaíonn “ioncam”, maidir le cáin bhrabús corparáide, brabúis;
ciallaíonn “ioncam iomlán” ioncam iomlán ó gach bunadh arna mheas de réir forálacha an Achta seo;
ciallaíonn “na cánacha Éireannacha” cáin ioncaim (lena n-áirítear forcháin) agus cáin bhrabús corparáide;
ciallaíonn “cáin choigríche”, maidir le haon chríoch ina bhfuil feidhm dlí ag comhshocraíochtaí, aon cháin is inmhuirir faoi dhlíthe na críche sin agus ar féidir creidmheas a lamháil ina leith faoi na comhshocraíochtaí.
(2) Déanfar aon tagairt atá sa Sceideal seo do cháin choigríche a fhorléiriú, maidir le creidmheas a bheidh le lamháil faoi aon chomhshocraíochtaí, mar thagairt nach mbaineann ach le cáin is inmhuirir faoi dhlíthe na críche a mbeidh na comhshocraíochtaí déanta ina leith.
Ginearálta
2.—(1) Faoi réir forálacha an Sceidil seo, má bhíonn creidmheas le lamháil, faoi na comhshocraíochtaí, i gcoinne aon cheann de na cánacha Éireannacha is inmhuirir i leith aon ioncaim, laghdófar méid na gcánacha Éireannacha méid an chreidmheasa.
(2) Déanfar ar dtús an creidmheas a bheidh le lamháil a úsáid do laghdú méide aon chánach bhrabús corparáide is inmhuirir i leith an ioncaim agus, a mhéid nach féidir é a úsáid amhlaidh, úsáidfear é do laghdú na cánach ioncaim is inmhuirir i leith an chéanna.
(3) Ní údaraíonn aon ní sa mhír seo creidmheas a lamháil i gcoinne aon chánach Éireannaí nach inlamháilte creidmheas ina coinne faoi na comhshocraíochtaí.
Ceanglais maidir le corprú agus cónaí
3.—(1) Ní lamhálfar creidmheas i gcoinne cánach brabús corparáide mura mbeidh an chuideachta ar i leith a hioncam is inmhuirir an cháin bhrabús corparáide corpraithe faoi dhlíthe nó le dlíthe an Stáit.
(2) Ní lamhálfar creidmheas i gcoinne cánach ioncaim in aghaidh aon bhliana measúnachta mura mbeidh an duine ar i leith a ioncaim is inmhuirir an cháin ina chónaí sa Stát an bhliain sin.
Teorainn le creidmheas iomlán—cáin bhrabús corparáide
4. Ní bheidh méid an chreidmheasa a bheidh le lamháil i gcoinne cánach brabús corparáide do cháin choigríche i leith aon ioncaim níos mó ná méid na cánach brabús corparáide is inchurtha i leith an ioncaim sin.
Teorainn le creidmheas iomlán—cáin ioncaim
5.—(1) Ní bheidh méid an chreidmheasa a bheidh le lamháil i gcoinne cánach ioncaim do cháin choigríche i leith aon ioncaim níos mó ná an tsuim a gheofaí trí mhéid an ioncaim sin a ríomh de réir an Achta seo, agus cáin ioncaim a mhuirearú air ansin in aghaidh na bliana measúnachta dá mbeidh an creidmheas le lamháil, ach de réir an ráta seo a leanas, is é sin le rá—
(a) i gcás duine arb inmhuirir cáin ioncaim, ach nach inmhuirir forcháin, ar a ioncam, ráta arna ríomh tríd an gcáin ioncaim is iníoctha ag an duine sin in aghaidh na bliana sin a roinnt ar mhéid ioncaim iomláin an duine sin in aghaidh na bliana sin;
(b) i gcás duine arb inmhuirir forcháin ar a ioncam, suim na rátaí seo a leanas—
(i) an ráta arbh é an ráta iomchuí é ina chás dá mbeadh cáin ioncaim, ach nach mbeadh forcháin, inmhuirir ar a ioncam, agus
(ii) an ráta a gheofaí tríd an bhforcháin is iníoctha aige in aghaidh na bliana sin a roinnt ar mhéid a ioncaim iomláin in aghaidh na bliana sin:
Ar choinníoll go ndéanfar, i gcás nach mbeidh creidmheas le lamháil faoi na comhshocraíochtaí i gcoinne forchánach don bhliain, an ráta a ríomh i ngach cás mar a dhéanfaí i gcás daoine arb inmhuirir cáin ioncaim, ach nach inmhuirir forcháin, ar a n-ioncaim, agus i gcás nach mbeidh creidmheas le lamháil faoi na comhshocraíochtaí, ach amháin i gcoinne forchánach in aghaidh na bliana, is é an ráta an ráta a gheofar tríd an bhforcháin is iníoctha ag an duine iomchuí don bhliain a roinnt ar mhéid a ioncaim iomláin don bhliain.
(2) Chun an ráta sin a chinneadh, déanfar an cháin is iníoctha ag duine ar bith in aghaidh bliana ar bith a ríomh gan aird a thabhairt ar aon fhaoiseamh i leith préimheanna árachais saoil agus gan aon laghdú ar an gcéanna i leith aon chreidmheasa a lamháladh nó a bheidh le lamháil faoi aon chomhshocraíochtaí ag a mbeidh éifeacht de bhua alt 361, ach measfar í a bheith laghdaithe méid aon chánach a bheidh de theideal ag an duine iomchuí a mhuirearú, ar shlí seachas faoi alt 456, i gcoinne aon duine eile, agus measfar ioncam iomlán aon duine a bheith laghdaithe méid aon ioncaim a bhfuil an duine sin i dteideal an cháin ioncaim air a mhuirearú mar a dúradh.
(3) Má bhíonn creidmheas i leith cánach coigríche le lamháil i leith aon ioncaim agus go mbeadh, mura mbeadh forálacha na fomhíre seo, aon fhaoiseamh le lamháil i leith an ioncaim sin faoi alt 365, ní lamhálfar an faoiseamh sin.
6. Gan dochar d'fhorálacha na míre deiridh roimhe seo, ní bheidh an creidmheas iomlán a lamhálfar do dhuine i gcoinne cánach ioncaim in aghaidh aon bhliana measúnachta áirithe níos mó ná an cháin ioncaim iomlán is iníoctha ag an duine iomchuí in aghaidh na bliana measúnachta sin, lúide aon cháin a bheidh teideal ag an duine sin a mhuirearú, ar shlí seachas faoi alt 456. ar aon duine eile.
An éifeacht a bheidh ag lamháil chreidmheasa ar ríomh ioncaim.
7.—(1) Faoi réir forálacha na míre seo, ní dhéanfar, i gcás ina mbeidh cáin ioncaim le lamháil i gcoinne aon cheann de na cánacha Éireannacha i leith aon ioncaim, aon asbhaint i leith cánach coigríche (cibé acu i leith an ioncaim sin nó aon ioncaim eile é) nuair a bheifear ag ríomh méid an ioncaim sin chun críocha cánach brabús corparáide.
(2) I gcás ina bhfolóidh an t-ioncam díbhinn agus, go mbeidh, faoi na comhshocraíochtaí, cáin choigríche nach inmhuirir go díreach nó trí asbhaint i leith na díbhinne le cur i gcuntas nuair a bheifear á bhreithniú an bhfuil aon chreidmheas, agus, má tá, cad é an creidmheas atá, le lamháil i gcoinne na gcánacha Éireannacha i leith na díbhinne, measfar chun críocha cánach brabús corparáide, méid an ioncaim a bheith arna mhéadú de mhéid na cánach coigríche nach inmhuirir amhlaidh agus a bheidh le cur i gcuntas nuair a bheidh méid an chreidmheasa á ríomh.
(3) D'ainneoin aon ní sna forálacha roimhe seo den mhír seo, i gcás nach féidir cuid den cháin choigríche i leith an ioncaim (lena n-áirítear aon cháin choigríche a mbeidh sé le meas, faoi fhomhír (2), go méadaíonn sí an t-ioncam) a lamháil mar chreidmheas i gcoinne aon cheann de na cánacha Éireannacha, measfar, chun críocha cánach brabús corparáide, méid an ioncaim a bheith arna laghdú den chuid sin den cháin choigríche sin.
8. (1) Nuair a bheidh creidmheas i leith cánach coigríche le lamháil i gcoinne aon cheann de na cánacha Éireannacha i leith aon ioncaim, beidh éifeacht ag na forálacha seo a leanas den mhír seo maidir le méid an ioncaim sin a ríomh chun críocha cánach ioncaim.
(2) I gcás ina mbraithfidh an cháin ioncaim is iníoctha ar an méid a fuarthas sa Stát, measfar an méid sin a bheidh arna mhéadú de mhéid an chreidmheasa is inlamháilte i gcoinne cánach ioncaim.
(3) I gcás nach mbeidh feidhm ag fomhír (2)—
(a) ní dhéanfar aon asbhaint i leith cánach coigríche (cibé acu i leith an ioncaim chéanna nó aon ioncaim eile é), agus
(b) i gcás ina bhfolóidh an t-ioncam díbhinn agus go mbeidh, faoi na comhshocraíochtaí, cáin choigríche nach inmhuirir, go díreach nó trí asbhaint, i leith na díbhinne, le cur i gcuntas nuair a bheifear á bhreithniú an bhfuil aon chreidmheas, agus, má tá, cad é an creidmheas atá, le lamháil i gcoinne na gcánacha Éireannacha i leith na díbhinne, measfar méid an ioncaim a bheith arna mhéadú de mhéid na cánach coigríche nach inmhuirir amhlaidh agus a bheidh le cur i gcuntas nuair a bheifear ag ríomh méid an chreidmheasa, ach
(c) d'ainneoin aon ní sna forálacha roimhe seo den fhomhír seo, i gcás aon chuid den cháin choigríche i leith an ioncaim (lena n-áirítear aon cháin choigríche a mbeidh sé le meas, faoi chlásal (b) den fhomhír seo, go méadaíonn sí an t-ioncam) a bheith le lamháil mar chreidmheas i gcoinne cánach brabús corparáide nó nach féidir í a lamháil mar chreidmheas i gcoinne aon cheann de na cánacha Éireannacha, measfar, chun críocha cánach ioncaim méid an ioncaim a bheith arna laghdú den chuid sin den cháin choigríche sin:
Ar choinníoll, maidir le cáin choigríche i leith ioncam a d'éirigh roimh an 1ú lá d'Aibreán, 1966, go mbeidh éifeacht ag forálacha na míre seo ionann agus dá bhfágfaí ar lár as an gclásal seo na focail “a bheith le lamháil mar chreidmheas i gcoinne cánach brabús corparáide nó” agus, chun críocha an choinníll seo, i gcás inar inmhuirir an cháin choigríche i leith ioncam a d'éirigh i dtréimhse ar tháinig cuid di roimh an 1ú lá d'Aibreán, 1966, agus cuid di tar éis an 31ú lá de Mhárta, 1966, go ndéanfar an cháin choigríche a chionroinnt i gcomhréir le fadanna na gcodanna sin faoi seach.
(4) Maidir le ríomh ioncaim iomláin duine chun an ráta a luaitear i mír (5) a chinneadh, beidh éifeacht ag na forálacha roimhe seo den mhír seo faoi réir na modhnuithe seo a leanas:
(a) déanfar tagairt do mhéid na cánach coigríche i leith an ioncaim a chur in ionad na tagartha i bhfomhír (2) do mhéid an chreidmheasa is inlamháilte i gcoinne cánach ioncaim (i gcás díbhinne, fágfar as cuntas cáin choigríche nach inmhuirir go díreach nó trí asbhaint i leith na díbhinne), agus
(b) ní bheidh feidhm ag clásail (b) agus (c) d'fhomhír (3),
agus faoi réir na modhnuithe sin, beidh éifeacht acu maidir leis an ioncam uile a mbeidh, ina chás, creidmheas le lamháil i leith cánach coigríche faoi aon chomhshocraíochtaí.
Forálacha Speisialta maidir le Díbhinní
9. Má bhíonn, i gcás aon díbhinne, cáin choigríche nach inmhuirir go díreach nó trí asbhaint i leith na díbhinne le cur i gcuntas, faoi na comhshocraíochtaí, nuair a bheifear á bhreithniú an bhfuil aon chreidmheas, agus, má tá, cad é an creidmheasa atá, le lamháil i gcoinne na gcánacha Éireannacha i leith na díbhinne, is í an cháin choigríche nach inmhuirir amhlaidh a bheidh le cur i gcuntas an cháin den sórt sin a bhéarfaidh an comhlacht corpraithe a íocfaidh an díbhinn ar na brabúis iomchuí, sa mhéid gurb inchurtha í go cuí i leith na cionúireachta de na brabúis iomchuí arb ionannas dóibh an díbhinn.
Is iad na brabúis iomchuí:
(a) más in aghaidh tréimhse sonraithe a íocfar an díbhinn, brabúis na tréimhse sin;
(b) muran in aghaidh tréimhse sonraithe ach gur as brabúis shonraithe a íocfar an díbhinn, na brabúis sin;
(c) muran in aghaidh tréimhse sonraithe ná as brabúis shonraithe a íocfar an díbhinn, brabúis na tréimhse deiridh dá ndearnadh suas cuntais an chomhlachta chorpraithe agus a chríochnaigh sular tháinig an díbhinn chun a bheith iníoctha:
Ar choinníoll, má bhíonn, i gcás lena mbainfidh fomhír (a) nó fomhír (c), breis ag an díbhinn iomlán ar na brabúis, a bheidh ar fáil le roinnt, de chuid na tréimhse a luaitear i bhfomhír sin (a) nó i bhfomhír sin (b) de réir mar a bheidh, is iad na brabúis iomchuí brabúis na tréimhse sin móide an oiread de bhrabúis thréimhsí roimhe sin a bheidh ar fáil le roinnt (seachas brabúis a roinneadh roimhe sin nó a áiríodh roimhe sin mar bhrabúis iomchuí chun críocha na míre seo) agus is comhionann leis an mbreis; agus chun críocha an choinníll seo cuirfear brabúis na tréimhse deiridh is gaire don am i láthair i gcuntas ar dtús, ansin brabúis na tréimhse deiridh díreach roimhe sin arís, agus mar sin de.
10. I gcás—
(a) ina mbeidh foráil sna comhshocraíochtaí, maidir le díbhinní de shaghsanna áirithe, ach nach mbeidh foráil iontu maidir le díbhinní de shaghsanna eile, go mbeidh cáin choigríche nach inmhuirir go díreach nó trí asbhaint i leith díbhinní le cur i gcuntas nuair a bheifear á bhreithniú an bhfuil aon chreidmheas, agus má tá, cad é an creidmheas atá, le lamháil i gcoinne na gcánacha Éireannacha i leith na ndíbhinní, agus
(b) go n-íocfar díbhinn nach díbhinn de shaghas a mbeidh foráil den sórt sin maidir léi sna comhshocraíochtaí,
ansin, má íoctar an díbhinn le cuideachta a rialaíonn, go díreach nó go neamhdhíreach, cuid nach lú ná leath na cumhachta vótála sa chuideachta a íocfaidh an díbhinn, lamhálfar creidmheas ionann is dá mba dhíbhinn de shaghas a bhfuil foráil den sórt sin maidir léi sna comhshocraíochtaí an díbhinn.
Ilghnéitheach
11. Ní lamhálfar creidmheas faoi na comhshocraíochtaí i gcoinne na gcánacha Éireannacha is inmhuirir i leith aon ioncaim de chuid aon duine áirithe má roghnaíonn an duine sin nach lamhálfar creidmheas i leith an ioncaim sin.
12. I gcás ina bhféadfar, faoi na comhshocraíochtaí, faoiseamh a thabhairt sa Stát nó sa chríoch ar maidir léi a bheidh na comhshocraíochtaí déanta i leith aon ioncaim agus go ndealraíonn sé nach bhfuil an mheasúnacht i leith cánach ioncaim nó cánach brabús corparáide a bheidh déanta maidir leis an ioncam déanta maidir le méid iomlán an ioncaim nó gur measúnacht neamhchruinn í ag féachaint don chreidmheas a bheidh le tabhairt, má bhíonn, faoi na comhshocraíochtaí, féadfar cibé measúnachtaí breise a dhéanamh is gá chun a áirithiú go measúnófar méid iomlán an ioncaim agus go dtabharfar an creidmheas iomchuí, más aon chreidmheas é, ina leith, agus má bhíonn íoc an ioncaim ar iontaobh aon duine sa Stát, féadfar aon mheasúnacht bhreise den sórt sin i leith cánach ioncaim a dhéanamh ar fháltaí an ioncaim faoi Chás IV de Sceideal D.
13. (1) Faoi réir mhír 14, aon éileamh ar liúntas ar mhodh creidmheasa do cháin choigríche i leith aon ioncaim déanfar é, i scríbhinn, chun an chigire tráth nach déanaí ná sé bliana ó dheireadh na bliana measúnachta iomchuí, agus, má dhéanann an cigire agóid i gcoinne aon éilimh den tsórt sin, éistfidh agus cinnfidh na Coimisinéirí Speisialta é ionann is dá mba achomharc chucu i gcoinne measúnachta i leith cánach ioncaim é agus, faoi réir na modhnuithe is gá, beidh feidhm dá réir sin ag na forálacha de na hAchtanna Cánach Ioncaim a bhaineann le hachomharc a athéisteacht nó cás a shonrú ag lorg tuairime na hArdchúirte ar phointe dlí.
(2) Sa mhír seo, ciallaíonn “an bhliain mheasúnachta iomchuí”, maidir le creidmheas do cháin choigríche i leith aon ioncaim, an bhliain mheasúnachta a bhfuil cáin ioncaim le muirearú ar an ioncam sin ina haghaidh nó a mbeadh cáin ioncaim le muirearú amhlaidh ina haghaidh dá mbeadh aon cháin ioncaim inmhuirir i leith an chéanna.
14. I gcás méid aon chreidmheasa a bheidh tugtha faoi na comhshocraíochtaí a bheith iomarcach nó neamhdhóthanach de dhroim aon choigeartú ar mhéid aon chánach is iníoctha sa Stát nó sa chríoch ar maidir léi a bheidh na comhshocraíochtaí déanta, ní bheidh feidhm ag aon ní sna hAchtanna Cánach Ioncaim nó sna hachtacháin, a bhaineann le cáin bhrabús corparáide ag teorannú an ama chun measúnachtaí nó éilimh ar fhaoiseamh a dhéanamh, maidir le haon mheasúnacht nó éileamh de dhroim an choigeartaithe is measúnacht nó éileamh a bheidh arna dhéanamh tráth nach déanaí ná sé bliana ón am a bheidh iomlán na measúnachtaí, na gcoigeartuithe agus na gcinnte eile sin arna ndéanamh agus a bhainfidh le hábhar le linn a bheith á chinneadh cé acu atá nó nach bhfuil aon chreidmheas le tabhairt agus, má tá, cé mhéid é.
SCEIDEAL 11
Ceannach agus Díol Urrús: An méid Iomchuí i leith an úis
1. Chun críocha alt 368, is é an méid iomchuí i leith an úis an chomhréir iomchuí den ús glan is infhaighte ag an gcéad cheannaitheoir.
2. Chun críocha alt 369 agus 370, is é an méid iomchuí i leith an úis an méid iomlán ar comhréir leis an gcomhréir iomchuí den ús glan is infhaighte ag an gcéad cheannaitheoir.
3. (1) Chun críocha míreanna 1 agus 2, is í an chomhréir iomchuí an chomhréir idir—
(a) an tréimhse dar tosach an chéad dáta iomchuí agus dar críoch an lá roimh an lá a cheannaigh an chéad cheannaitheoir na hurrúis,
agus
(b) an tréimhse dar tosach an chéad dáta iomchuí agus dar chríoch an lá roimh an dara dáta iomchuí.
(2) I bhfomhír (1)—
ciallaíonn “an chéad dáta iomchuí”—
(a) i gcás na hurrúis a bheith gan lua i liosta oifigiúil Stocmhargadh Bhaile Átha Cliath ar phraghas nár fholaigh luach na híocaíochta úis deiridh ab iníoctha roimh an ús ab infhaighte ag an gcéad cheannaitheoir nó, i gcás na hurrúis a lua amhlaidh, nárbh é dáta an lua an dáta is luaithe d'fhéadfaí iad a lua amhlaidh dá mbeifí tar éis déileáil iomchuí sna hurrúis a dhéanamh —an dáta is luaithe sin, agus
(b) in aon chás eile—an dáta a luadh na hurrúis i gcéaduair amhlaidh;
ciallaíonn “an dara dáta iomchuí”—
(a) i gcás na hurrúis a bheith gan lua i liosta oifigiúil Stocmhargadh Bhaile Átha Cliath ar phraghas nár fholaigh luach an úis ab infhaighte ag an gcéad cheannaitheoir nó, i gcás na hurrúis a lua amhlaidh, nárbh é dáta an lua an dáta is luaithe d'fhéadfaí iad a lua amhlaidh dá mbeifí tar éis déileáil iomchuí sna hurrúis a dhéanamh—an dáta is luaithe sin, agus
(b) in aon chás eile—an dáta a luadh na hurrúis i gcéaduair amhlaidh.
(3) I gcás inarb é an t-ús ab infhaighte ag an gcéad cheannaitheoir an chéad íocaíocht úis ab iníoctha i leith na n-urrús, beidh éifeacht ag fomhír (1) ach dáta tosaigh na tréimhse ar ina haghaidh ab iníoctha an t-ús a chur in ionad na dtagairtí don chéad dáta iomchuí:
Ar choinníoll, i gcás nach raibh méid caipitiúil an n-urrús láníoctha tús na tréimhse sin agus gur íocadh tráthchuid nó tráthchodanna caipitil i rith na tréimhse sin—
(a) go measfar an t-ús a bheith roinnte ina chodanna, arna ríomh faoi threoir méid an úis is inchurtha i leith an chaipitil a bhí íoctha i dtús nó roimh thús na tréimhse sin agus an méid de is inchurtha i leith gach tráthchoda den sórt sin, agus
(b) go measfar, maidir le gach cuid de na codanna sin a áireamh mar ús ab iníoctha in aghaidh na tréimhse sin no, i gcás inar ríomhadh an chuid faoi threoir aon tráthchoda den sórt sin, mar ús ab iníoctha in aghaidh na coda den tréimhse sin ag tosú le híoc na tráthchoda, an méid arb é comhréir iomchuí gach coda é a ríomh de réir na bhforálacha sin roimhe seo den mhír seo, agus
(c) gurb é comhréir iomchuí an úis chun críocha míreanna 1 agus 2 an chomhréir de arb í suim na méideanna sin é.
(4) Maidir le hurrúis nach luaitear i liosta oifigiúil Stocmhargadh Bhaile Átha Cliath, beidh éifeacht ag fomhír (1) ach go gcuirfear in ionad na dtréimhsí a luaitear ansin cibé tréimhsí is dóigh leis na Coimisinéirí Speisialta a fhreagrann dóibh i gcás na n-urrús a bheidh i gceist.
4. I gcás inarb urrúis iad na hurrúis go méadaíonn ar an bpraghas margáin, i gcás ús a bheith infhaighte ag an gceannaitheoir, faoi threoir úis iomláin a d'fhaibhrigh roimh an lá margáin, ní bheidh feidhm ag na forálacha sin roimhe seo, ach chun críocha gach ailt acu sin, is é an méid iomchuí i leith an úis méid an mhéadaithe ar an bpraghas margáin.
SCEIDEAL 12
Díbhinní a Measfar gurb as Brabúis a Carnadh roimh dháta Áirithe a Iocadh Iad
[1958, Sc. 3;
1959, a. 9 (3), 68 (1) (iii).]
1. (1) Faoi réir forálacha na céad mhíre ina dhiaidh seo, measfar, chun críocha alt 371 agus an Sceidil seo, gurb as brabúis a carnadh roimh dháta áirithe (dá ngairtear an dáta iomchuí anseo feasta sa Sceideal seo) a íocadh go hiomlán díbhinn—
(a) más in aghaidh tréimhse roimh an dáta iomchuí ar fad a bheidh sé arna dearbhú,
(b) mura dtiocfaidh aon bhrabúis chun na cuideachta sa tréimhse dar tosach an dáta iomchuí agus dar críoch an dáta arb iníoctha an díbhinn, nó
(c) mura mbeidh, ag féachaint do mhír 3, aon chuid as brabúis na cuideachta sa tréimhse sin dar thosach an dáta iomchuí, ar fáil chun an díbhinn a íoc.
(2) Faoi réir a bhfuil anseo roimhe seo, i gcás ina mbeidh, ag féachaint do mhír (3), cuid éigin as brabúis na cuideachta sa tréimhse sin dar thosach an dáta iomchuí ar fáil chun an díbhinn a íoc ach gur mó ná an chuid sin de na brabúis an méid iomlán a dáileadh ag íoc na glan-díbhinne ar na scaireanna uile den saghas a bheidh i gceist, measfar, chun na gcríocha sin, an díbhinn a bheith arna híoc, a mhéid is comhionann leis an gcomhréir idir an mbreis sin agus an méid iomlán sin, as brabúis a carnadh roimh an dáta iomchuí.
(3) Chun críocha an Sceidil seo measfar díbhinn a dearbhaíodh in aghaidh tréimhse ar roimh an dáta iomchuí do chuid di agus i ndiaidh an dáta iomchuí don chuid eile di a bheith comhdhéanta de dhá dhíbhinn a dearbhaíodh faoi seach in aghaidh an dá chuid den tréimhse agus de mhéideanna ar comhréir leis na codanna sin.
2. (1) D'ainneoin forálacha mhír 1 ní mheasfar díbhinn ná aon chuid di a bheith arna híoc as brabúis a carnadh roimh an dáta iomchuí—
(a) má tháinig sí chun bheith iníoctha laistigh de bhliain ón dáta sin, agus
(b) más é tuairim na gCoimisinéirí Speisialta maidir le ráta bliantúil na díbhinne ar na scaireanna iomchuí an bhliain sin—
(i) nach mó go substainteach é ná ráta bliantúil na díbhinne ar na scaireanna sin sa tréimhse trí bliana dar críoch an dáta iomchuí, nó
(ii) i gcás ina bhfuarthas na scaireanna iomchuí i ngnáthchúrsa gnó a bhain le scaireanna a eisiúint go poiblí agus a shuíomh, gurb é atá ann toradh as costas an duine a bheidh tar éis an díbhinn a fháil agus nach mó go substainteach ná an toradh ab fhéidir a fháil trí infheistiú i scaireanna inchomórtais a luaitear a bpraghsanna ar stocmhargaí sa Stát.
(2) Chun críocha chlásal (b) d'fhomhír (1) tabharfaidh na Coimisinéirí Speisialta aird ar na díbhinní uile a íocadh ar na scaireanna sna tréimhsí faoi seach, ar aon scair-eisiúint a rinneadh sna tréimhsí sin chun sealbhóirí na scaireanna agus, i gcás faoi fhochlásal (i) den chlásal sin (b) nach raibh na scaireanna ann ar aon chor trí bliana roimh an dáta iomchuí, ar na díbhinní a íocadh i leith, agus ar aon stoc-eisiúint a rinneadh le sealbhóirí, aon scaireanna a géilleadh mar mhalairt ar na scaireanna céadluaite nó ar trí cheart a chinn uathu a fuarthas na scaireanna céadluaite, agus glacfaidh siad cibé meánmhéideanna agus déanfaidh siad cibé coigeartuithe is dóigh leo is gá chun comórtas cóir a dhéanamh.
3. (1) Is mar leanas a chinnfear an chuid de bhrabúis na cuideachta in aghaidh na tréimhse dar tosach an dáta iomchuí agus dar críoch an dáta is iníoctha díbhinn a bheidh ar fáil chun an díbhinn a íoc.
(2) Bainfear as na brabúis sin cibé méid, cibé acu méid socair é nó méid ar comhréir le méid na mbrabús, is ceart agus is réasúnach, dar leis na Coimisinéirí Speisialta, a áireamh mar mhéid a cuireadh de leataobh chun díbhinní a íoc ar aon saghas eile scaireanna sa chuideachta, ag féachaint do na cearta faoi seach a ghabh leis na scaireanna, agus ar an tuiscint go mbeidh an méid iomlán a bheidh ar fáil le dáileadh mar ghlan-díbhinn ar na scaireanna uile sa chuideachta thar aon tréimhse níos mó nó níos lú go comhréireach ná brabúis na cuideachta sa tréimhse dar tosach an dáta iomchuí agus dar críoch an dáta ar arb iníoctha an díbhinn a luaitear i bhfomhír (1), de réir mar a bheidh an chéad tréimhse a luaitear níos faide nó níos giorra ná an dara tréimhse a luaitear.
(3) I gcás inarb amhlaidh a bheidh, i rith na tréimhse dar tosach an dáta iomchuí agus dar críoch an dáta ar arb iníoctha an díbhinn, nár tháinig aon díbhinn roimhe sin chun bheith iníoctha ar na scaireanna den saghas a bheidh i gceist, measfar iomlán brabús na cuideachta sa tréimhse, lúide aon asbhaint a bheidh le déanamh faoi fhomhír (2), a bheith ar fáil chun an díbhinn a íoc.
(4) Má tháinig aon díbhinn roimhe sin chun bheith iníoctha ar na scaireanna céanna sa tréimhse sin, cinnfear de réir na míreanna roimhe seo an méid, más aon mhéid é, den díbhinn sin roimhe sin a mheasfar a íocadh as brabúis a carnadh roimh an dáta iomchuí, agus measfar brabúis na cuideachta, sa tréimhse a dúradh, lúide aon asbhaint a bheidh le déanamh mar a dúradh, a bheith ar fáil go príomha chun glan-mhéid na díbhinne roimhe sin a íoc a mhéid nach measfar í a bheith arna híoc as brabúis a carnadh roimh an dáta iomchuí agus ní mheasfar a bheith ar fáil chun an díbhinn is déanaí a íoc ach an iarmhéid sin a bheidh fágtha má bhíonn aon iarmhéid fágtha.
(5) I gcás ina mbeidh sé le cinneadh ag na Coimisinéirí Speisialta, faoi fhomhír (2), cé méid ba cheart a chur de leataobh chun díbhinní a íoc ar scaireanna d'aon saghas, agus go mbeifear tar éis a mheas faoin Sceideal seo gurb as brabúis a carnadh roimh an dáta iomchuí a íocadh aon chuid de dhíbhinní ar scaireanna den saghas sin, féadfaidh na Coimisinéirí Speisialta aird a thabhairt air sin agus laghdú dá réir a dhéanamh ar an méid a bheidh le cur de leataobh amhlaidh.
4. (1) Chun críocha an Sceidil seo, is mar a leanas a chinnfear brabúis chuideachta i dtréimhse áirithe.
(2) Is iad na brabúis sin ioncaim na cuideachta in aghaidh na tréimhse arna laghdú—
(a) méid na cánach ioncaim a d'íoc an chuideachta iarbhír in aghaidh aon bhliana measúnachta sa tréimhse sin (lena n-áirítear aon fhorcháin a muirearaíodh ar an gcuideachta faoi alt 530 agus Sceideal 16), agus
(b) méid na cánach brabús corparáide ab iníoctha ag an gcuideachta in aghaidh aon tréimhse cuntasaíochta sa tréimhse sin:
Ar choinníoll, i gcás ina mbeidh faoiseamh tugtha don chuideachta faoi alt 358, 360 nó 361, go ndéanfar tagairtí san fhomhír seo do cháin a íocadh iarbhír nó do cháin is iníoctha a fhorléiriú mar thagairtí don cháin a bheadh íoctha nó iníoctha mura dtabharfaí an faoiseamh sin.
(3) Nuair a bheifear a dhéanamh amach chun críocha na míre seo méid na cánach ioncaim agus na cánach brabús corparáide a ndéanfar a chóimhéid de laghdú ar ioncam na cuideachta in aghaidh na tréimhse, fágfar as cuntas aon cháin ar an méid a bheidh le hasbhaint faoi chlásal (d) nó (e) de mhír 5 (3).
5. (1) Chun críocha an Sceidil seo, is mar a leanas a chinnfear ioncam na cuideachta in aghaidh tréimhse áirithe.
(2) Ríomhfar comhiomlán—
(a) aon bhrabús nó gnóchan sa tréimhse ó aon trádáil a bhí á seoladh ag an gcuideachta, arna ríomh de réir na bhforálacha a bhaineann le Cás I de Sceideal D, agus
(b) aon ioncaim in aghaidh aon bhliana measúnachta sa tréimhse (arna ríomh de réir forálacha na nAchtanna Cánach Ioncaim) seachas brabúis nó gnóchain ó aon trádáil den sórt sin.
(3) Bainfear as an gcomhiomlán sin suim na méideanna seo a leanas, is é sin le rá—
(a) aon chaillteanas a bhain don chuideachta sa tréimhse in aon trádáil den sórt sin (arna ríomh ar an modh céanna arb inríofa brabúis nó gnóchain faoi na forálacha is infeidhmithe maidir le Cás I de Sceideal D),
(b) aon liúntais i leith aon trádála den sórt sin faoi ailt 241, 244 (3) nó 245, Caibidil III de Chuid XIV, Cuid XV nó XVI in aghaidh aon bhliana measúnachta sa tréimhse,
(c) aon íocaíochtaí a rinne an chuideachta aon bhliain mheasúnachta sa tréimhse lena mbaineann alt 433 nó 434, seachas íocaíochtaí is inasbhainte le linn brabúis nó gnóchain nó caillteanais trádála a bhí á seoladh aici a bheith á ríomh,
(d) mura raibh an chuideachta ag gabháil do thrádáil den sórt a luaitear in alt 371 (1) agus go bhfuair sí, bliain mheasúnachta sa tréimhse, díbhinn a mbeadh ceangal ann faoi alt 371 (1) dá mbeadh an chuideachta ag gabháil do thrádáil den sórt sin, aon chuid di a chur i gcuntas mar a luaitear ansin, cibé méid ba chomhionann, tar éis cáin ioncaim a asbhaint de réir an ráta a údaraítear a asbhaint le halt 456, leis an méid a mbeadh de cheangal den sórt sin ann é a chur i gcuntas, agus
(e) mura raibh an chuideachta ag gabháil do thrádáil mar a dúradh, ach, dá mbeadh sí ag gabháil amhlaidh do thradáil, go mbeadh aon laghdú faoi alt 366 le déanamh, nó go mbeadh sé, mura mbeadh alt 368 (3), le déanamh, maidir leis an bpraghas a d'íoc an chuideachta ar urrúis (de réir bhrí an ailt sin) a cheannaigh sí bliain mheasúnachta sa tréimhse, cibé méid ba chomhionann, tar éis cáin ioncaim a asbhaint de réir an ráta is infheidhmithe maidir leis an íocaíocht, le méid na hasbhainte, ach sin i slí gurb ioncam an méid agus méid na hasbhainte i gcás inarb urrúis iad den sórt a shonraítear i mír 4 de Sceideal 11,
agus is é an t-iarmhéid ioncam na cuideachta in aghaidh na tréimhse.
6. Aon tagairt atá i mír 4 nó 5 do mhéid in aghaidh bliana measúnachta sa tréimhse a bheidh i gceist measfar gur tagairt í don méid iomlán in aghaidh aon bhliana mheasúnachta ar bliain laistigh den tréimhse sin í go léir agus do chuid chomhréire den méid (ar fhoras ama) in aghaidh aon bhliana measúnachta ar laistigh den tréimhse sin do chuid di, agus is dá réir sin a fhorléireofar an tagairt sa chéanna do cháin bhrabús corparáide is iníoctha in aghaidh aon tréimhse cuntasaíochta sa tréimhse sin.
SCEIDEAL 13
Mianraí Sceidealta
Rubháid baire.
Féalspar.
Marmar ballach.
Grianchloch.
Cloch shiabúin.
Miana copair.
Miana óir.
Miana iarainn.
Miana luaidhe.
Miana maingnéise.
Miana moluibdín.
Miana airgid.
Miana ruibhe.
Miana sionca.
SCEIDEAL 14
Foirmeacha d'Orduithe Forghníomhaithe
Cuid I
AN ARD-CHúIRT
IONCAM
19 | Uimh. | ||
Idir | |||
A.B., | Gearánaí, | ||
agus | |||
C.D., | Cosantóir. |
Do na Sirriamacha agus na Cláraitheoirí Contae uile agus faoi seach agus do Choimisinéir agus comhaltaí an Gharda Síochána, beatha agus sláinte.
DE BHRí gur breithníodh le déanaí san Ard-Chúirt go bhfuil an duine a ainmnítear i gCuid I den Sceideal a ghabhann leis seo (dá ngairtear an Féichiúnaí san Ordú seo) i bhfiacha de réir ceartais ag an Aire Airgeadais chun tairbhe an Phríomh-Chiste sa tsuim a luaitear i gcolún (1) de Chuid II den Sceideal sin mar aon leis an tsuim a luaitear i gcolún (2) den Chuid sin i leith costas mar is léir ó thaifead san Ard-Chúirt:
Ordaítear leis seo daoibhse na Sirriamacha agus na Cláraitheoirí Contae uile agus faoi seach earraí agus airnéisí an Fhéichiúnaí a thógáil i bhforghníomhú chun an chomhshuim a luaitear i gcolún (4) den Chuid sin II a shásamh, is é sin, comhshuim na suimeanna sin i dteannta na suime a luaitear i gcolún (3) den Chuid sin II le haghaidh costais an Ordaithe seo.
AGUS, ach amháin nuair is comhlacht corpraithe an Féichiúnaí, i gcás nach leor earraí nó airnéisí an Fhéichiúnaí chun an chomhshuim sin a shásamh, nó i gcás gan aon earraí nó airnéisí a bheith ag an bhFéichiúnaí a d'fhéadfaí a thógáil i bhforghníomhú chun an chomhshuim sin a shásamh, ordaítear leis seo duitse an Siarriam nó an Cláraitheoir Contae a bhfuil an tOrdú seo á thabhairt i do láimh duit lena fhorghníomhú, deimhniú sa chéill sin a thabhairt i gceann de na foirmeacha atá formhuinithe air seo do Choimisinéir an Gharda Síochána.
AGUS ordaítear leis seo daoibhse, Coimisinéir agus comhaltaí an Gharda Síochána, ar an gCoimisinéir sin d'fháil an Ordaithe seo, mar aon leis an deimhniú atá formhuinithe air seo faoi shíniú an tSirriaim nó an Chláraitheora Contae sin, an Féichiúnaí a thógáil agus a thabhairt go dtí an príosún is gaire agus é a sheachadadh ansin do Rialtóir an phríosúin sin le go bhfanfaidh sé agus go mbeidh sé á choinneáil ansin ag an Rialtóir sin go dtí go dtabharfar sásamh sa chomhshuim sin, nó go ceann deireadh tréimhse sé mhí cibé acu is giorra.
AN SCEIDEAL
Cuid I
Ainm an Fhéichiúnaí:
Cuid II
(1) | (2) | (3) | (4) | ||||||||
Fiach | Costais | Costais an Ordaithe seo | Comhshuim na suimeanna a luaitear i gcolúin (1), (2) agus (3). | ||||||||
£ | s. | d. | £ | s. | d. | £ | s. | d. | £ | s. | d. |
1 | 10 | 0 | |||||||||
LE hORDú | Príomh-Bhreitheamh na hÉireann, | |
an | lá de | , 19 . |
Tá an tOrdú seo á eisiúint ag
Aturnae an Ghearánaí
as
Toibhigh an chomhshuim a luaitear i gcolún (4) de Chuid II den Sceideal a ghabhann leis an Ordú seo istigh.
_______________________________ | |
Sirriam/Cláraitheoir Contae | |
as | |
DEIMHNIú |
Do Choimisinéir an Gharda Síochána.
Deimhním leis seo nach leor earraí agus airnéisí an Fhéichiúnaí a ainmnítear i gCuid I den Sceideal a ghabhann leis an Ordú seo istigh chun an chomhshuim a luaitear i gcolún (4) de Chuid II den Sceideal sin a shásamh agus gurb é an méid a toibhíodh an méid a luaitear anseo thíos ionas go bhfuil fágtha lena shásamh iarmhéid is ionann agus an difear idir an tsuim sin agus an chomhshuim sin a dúradh.
£ | s. | d. |
AN MéID A TOIBHíODH:
ARNA THABHAIRT faoi mo láimh an lá seo de
19 .
Sirriam/Cláraitheoir Contae | |
_________________________________ | |
as |
Do Choimisinéir an Gharda Síochána.
Deimhním leis seo nach bhfuil ag an bhFéichiúnaí a ainmnítear i gCuid I den Sceideal a ghabhann leis an Ordú seo istigh aon earraí ná airnéisí a d'fhéadfaí a thógáil i bhforghníomhú chun an chomhshuim a luaitear i gcolún (4) de Chuid II den Sceideal sin a shásamh.
ARNA THABHAIRT faoi mo láimh an lá seo de
19 .
________________________________ | |
Sirriam/Cláraitheoir Contae | |
as |
Cuid II
AN CHúIRT CHUARDA
IONCAM
Cuaird ......................................................
Contae ................................................
Idir | ||
A.B., | Gearánaí, | |
agus | ||
C.D., | Cosantóir. |
Do na Sirriamacha agus na Cláraitheoirí Contae uile agus faoi seach agus do Choimisinéir agus comhaltaí an Gharda Síochána, beatha agus sláinte.
DE BHRí gur breithníodh le déanaí sa Chúirt Chuarda go bhfuil an duine a ainmnítear i gCuid I den Sceideal a ghabhann leis seo (dá ngairtear an Féichiúnaí san Ordú seo) i bhfiacha de réir ceartais ag an Aire Airgeadais chun tairbhe an Phríomh-Chiste sa tsuim a luaitear i gcolún (1) de Chuid II den Sceideal sin mar aon leis an tsuim a luaitear i gcolún (2) den Chuid sin i leith costas mar is léir ó thaifead sa Chúirt Chuarda:
Ordaítear leis seo daoibhse na Sirriamacha agus na Cláraitheoirí Contae uile agus faoi seach earraí agus airnéisí an Fhéichiúnaí a thógáil i bhforghníomhú chun an chomhshuim a luaitear i gcolún (4) den Chuid sin II a shásamh, is é sin, comhshuim na suimeanna sin i dteannta na suime a luaitear í gcolún (3) den Chuid sin II le haghaidh costais an Ordaithe seo.
AGUS, ach amháin nuair is comhlacht corpraithe an Féichiúnaí, i gcás nach leor earraí nó airnéisí an Fhéichiúnaí chun an chomhshuim sin a shásamh, nó i gcás gan aon earraí nó airnéisí a bheith ag an bhFéichiúnaí a d'fhéadfaí a thógáil i bhforghníomhú chun an chomhshuim sin a shásamh, ordaítear leis seo duitse, an Sirriam nó an Cláraitheoir Contae a bhfuil an tOrdú seo á thabhairt i do láimh duit lena fhorghníomhú, deimhniú sa chéill sin a thabhairt i gceann de na foirmeacha atá formhuinithe air seo do Choimisinéir an Gharda Síochána.
AGUS ordaítear leis seo daoibhse, Coimisinéir agus comhaltaí an Gharda Síochána, ar an gCoimisinéir sin d'fháil an Ordaithe seo, mar aon leis an deimhniú atá formhuinithe air seo faoi shíniú an tSirriaim nó an Chláraitheora Contae sin, an Féichiniúnaí a thógáil agus a thabhairt go dtí an príosún is gaire agus é a sheachadadh ansin do Rialtóir an phriosúin sin le go bhfanfaidh sé agus go mbeidh sé á choinneáil ansin ag an Rialtóir sin go dtí go dtabharfar sásamh sa chomhshuim sin, nó go ceann deireadh tréimhse sé mhí, cibé acu is giorra.
AN SCEIDEAL
Cuid I
Ainm an Fhéichiúnaí:
Cuid II
(1) | (2) | (3) | (4) | |||||||
Fiach | Costais | Costais an Ordaithe seo | Comhshuim na suimeanna a luaitear i gcolúin (1), (2) agus (3). | |||||||
£ | s. | d. | £ | s. | d. | s. | d. | £ | s. | d. |
16 | 6 | |||||||||
Arna dhátú an | lá seo de | , 19 . |
Ag an gCúirt. | ||
Cláraitheoir Contae. | ||
Tá an tOrdú seo á eisiúint ag | ||
Aturnae an Ghearánaí | ||
as | ||
Toibhigh an chomhshuim a luaitear i gcolún (4) de Chuid II den Sceideal a ghabhann leis an Ordú seo istigh.
_________________________________ | |
Sirriam/Cláraitheoir Contae | |
as | |
DEIMHNIú |
Do Choimisinéir an Gharda Síochána.
Deimhním leis seo nach leor earraí agus airnéisí an Fhéichiúnaí a ainmnítear i gCuid I den Sceideal a ghabhann leis an Ordú seo istigh chun an chomhshuim a luaitear i gcolún (4) de Chuid II den Sceideal sin a shásamh agus gurb é an méid a toibhíodh an méid a luaitear anseo thíos ionas go bhfuil fágtha lena shásamh iarmhéid is ionann agus an difear idir an tsuim sin agus an chomhshuim sin a dúradh.
£ | s. | d. | ||
AN MéID A TOIBHíODH: | ||||
ARNA THABHAIRT faoi mo láimh an lá seo de | ||||
, 19 . | ||||
_____________________________ | |
Sirriam/Cláraitheoir Contae | |
as |
Do Choimisinéir an Gharda Síochána.
Deimhním leis seo nach bhfuil ag an bhFéichiúnaí a ainmnítear i gCuid I den Sceideal a ghabhann leis an Ordú seo istigh aon earraí ná airnéisí a d'fhéadfaí a thógáil i bhforghníomhú chun an chomhshuim a luaitear i gcolún (4) de Chuid II den Sceideal sin a shásamh.
ARNA THABHAIRT faoi mo láimh an lá seo de | |
, 19 . | |
________________________________ | |
Sirriam/Cláraitheoir Contae | |
as | |
SCEIDEAL 15
Foralácha dá dTagraítear in Ailt 500, 501 agus 503
[1963, Sc. 3; 1964, a. 7 (5), 8 (8), 11 (6);1965, a. 50 (4), Sc. 3, Cuid I.] | Colún 1 | Colún 2 | Colún 3 |
alt 70 | alt 94 | alt 114 (7) | |
,, 169 | ,, 104 (3) | ,, 234 (1) (a) | |
,, 170 | ,, 171 | ,, 434 (2) | |
,, 172 (1) | ,, 174 | ,, 484 | |
,, 193 (5) | ,, 175 | ,, 525 (4) | |
,, 197 | ,, 176 | ||
,, 198 | ,, 177 | Sceideal 1: Cuid IV, mir 1. | |
,, 526 (2) | ,, 178 | ||
,, 526 (3) | ,, 234 (1) (b) | ||
,, 377 | |||
,, 390 | |||
,, 422 | |||
,, 449 (2) | |||
,, 455 (4) | |||
,, 527 | |||
Sceideal 16, mír 4 | |||
,, 16, mír 11 |
SCEIDEAL 16
Forcháin ar Ioncam Neamhdháilte Chuideachtaí áirithe
[1922, Sc. 1;
1963, Sc. 6, Cuid III.]
1. Aon chuideachta arb éagóir léi aon ordachán faoi alt 530 féadfaidh sí achomharc a dhéanamh chun na gCoimisinéirí Speisialta i gcoinne an ordacháin trí fhógra achomhairc a thabhairt do Chléireach na gCoimisinéirí laistigh de lá agus fiche tar éis dáta an fhógra, agus déanfaidh na Coimisinéirí an t-achomharc a éisteacht agus a chinneadh, faoi réir a bhforáiltear anseo, agus chun críocha achomhairc faoin bhforáil seo beidh feidhm, le haon mhodhnú is gá, ag forálacha an Achta seo maidir le hachomhairc i gcoinne measúnachtaí.
2. Má bhíonn an Chuideachta nó na Coimisinéirí Ioncaim míshásta le cinneadh na gCoimisinéirí Speisialta ar aon achomharc faoi na forálacha roimhe seo den Sceideal seo, féadfaidh siad, ar fhógra a thabhairt do Chléireach na gCoimisinéirí Speisialta laistigh de lá agus fiche tar éis an chinnidh, a iarraidh go ndéanfaidh an Bord Réiteoirí an t-achomharc a athéisteacht agus tarchuirfidh na Coimisinéirí Speisialta chun an Bhoird aon doiciméad ina seilbh a seachadadh dóibh chun críocha an achomhairc.
Déanfaidh an Bord an t-achomarc a athéisteacht agus a chinneadh agus beidh aige na cumhachtaí agus na húdaráis chéanna i ndáil leis an achomharc a bhféadfaidh na Coimisinéirí Speisialta iad a bheith acu agus a fheidhmiú, agus is cinneadh críochnaitheach dochloíte a bheidh i gcinneadh an Bhoird air sin:
Ar choinníoll go mbeidh feidhm, leis na modhnuithe is gá, ag alt 428 (a bhaineann le cás a shonrú ar phone dlí) i gcás aon athéisteacht agus cinneadh den sórt sin mar atá feidhm aige i gcás achomharc chun na gCoimisinéirí Speisialta faoin Acht sin.
3. D'fhonn ionadaíocht a bheith acu ar aon achomharc faoin Sceideal seo os comhair na gCoimisinéirí Speisialta, féadfaidh na Coimisinéirí Ioncaim duine a ainmniú chuige sin agus beidh ag aon duine a ainmneofar amhlaidh na cumhachtaí céanna ag an achomharc, agus ar an achomharc a chinneadh, a bhíonn ag cigire ag aon achomharc, agus ar aon achomharc a chinneadh, maidir le cáin ioncaim.
4. Féadfaidh na Coimisinéirí Speisialta, tráth ar bith trí fhógra i scríbhinn, a iarraidh ar aon chuideachta ar dóigh leo gur cuideachta í lena mbaineann alt 530, na nithe seo a leanas a thabhairt dóibh—
(a) ráiteas ar ioncam iarbhír na cuideachta ó gach bunadh, mar aon le cóip de chuntais na cuideachta in aghaidh aon bhliana nó tréimhse eile a mbeidh cuntais na cuideachta déanta suas ina haghaidh agus cibé sonraí a iarrfaidh na Coimisinéirí le réasún i dtaobh ioncam na cuideachta agus i dtaobh mar a déileáladh leis an ioncam sin; agus
(b) ráiteas in aghaidh na tréimhse céanna ar ainmneacha agus seoltaí agus sonraí ar leasanna faoi seach comhaltaí uile na cuideachta.
5. I gcás ina mbeidh na Coimisinéirí Speisialta tar éis fógra a eisiúint á iarraidh ar chuideachta sonraí a thabhairt dóibh faoi mhír 4 maidir le haon bhliain nó tréimhse eile agus gur comhalta de chumann cuntasóirí corpraithe iniúchóir cuntas na cuideachta, féadfaidh na stiúrthóirí, más cuí leo é, dearbhú reachtúil mar a luaitear anseo ina dhiaidh seo a dhéanamh agus a chur faoi bhráid an iniúchóra, agus sa chás sin beidh éifeacht ag na forálacha seo a leanas:
(a) Déanfaidh stiúrthóirí na cuideachta dearbhú reachtúil maidir leis na nithe seo a leanas—
(i) An méid a mheasann siad, nó a mheas siad, ba cheart a choimeád sa ghnó as ioncam na bliana sin nó na tréimhse eile sin; agus
(ii) An méid (más aon mhéid é) a bheartaíonn siad a mholadh le himdháil, nó a imdháileadh;
agus na cúiseanna atá leis an gcoimeád sin a lua agus cibé eolas a thabhairt a chuirfidh ar chumas an iniúchóra tuairim a cheapadh ar cuid a bheadh réasúnach, nó ar chuid réasúnach, den ioncam do bhliain nó do thréimhse eile mar a dúradh an méid (más aon mhéid é) a beartaíodh a dháileadh, nó a dáileadh, ag féachaint do na ceanglais a luaitear sa choinníoll a ghabhann le halt 530 (1);
(b) Más rud é—
(i) go bhfuil an t-iniúchóir sásta gur leor an t-eolas a nochtadh sa dearbhú chun é a chur ar a chumas tuairim a cheapadh ar cuid a bheadh réasúnach, nó ar chuid réasúnach, den ioncam don bhliain sin nó don tréimhse eile sin mar a dúradh an dáil bheartaithe nó an dáil (más ann); agus
(ii) go bhfuil sé sásta go bhfuil cás prima facie déanta, de dhroim na gcúiseanna agus an eolais a tugadh sa dearbhú, go mbeadh nó go raibh an dáil bheartaithe nó an dáil (más ann) réasúnach;
féadfaidh sé deimhniú amhlaidh;
(c) Cuirfear an deimhniú, mar aon leis an dearbhú reachtúil, chun na gCoimisinéirí Speisialta, agus ní dhéanfaidh siad sin a thuilleadh i dtaobh an scéil mura bhfeictear dóibh go bhfuil cúis lena mhalairt.
6. Nuair a bheidh ioncam iarbhír chuideachta ó gach bunadh d'aon bhliain nó tréimhse á ríomh, déanfar an t-ioncam ó aon bhunadh a mheas de réir na bhforálacha den Acht seo a bhaineann le ríomh ioncaim ón mbunadh sin; ach amháin go ndéanfar an t-ioncam a ríomh faoi threoir an ioncaim don bhliain nó don tréimhse sin mar a dúradh agus ní de réir mheán níos mó ná bliain amháin ná faoi threoir aon bhliana nó tréimhse seachas an bhliain nó an tréimhse sin a dúradh.
7. Má mhainníonn nó má dhiúltaíonn aon chuideachta, nuair a iarrfar sin orthu de réir forálacha an Sceidil seo, ráiteas a thabhairt ar ioncam iarbhír ó gach bunadh nó má thugann sí ráiteas nach mbeidh na Coimisinéirí Speisialta sásta leis, féadfaidh na Coimisinéirí meastachán a dhéanamh ar an ioncam sin feadh iomlán a mbreithiúnais.
8. Déanfaidh na Coimisinéirí Speisialta ioncam iarbhír na cuideachta ó gach bunadh a chionroinnt de réir leasanna faoi seach na gcomhaltaí agus, chun críocha cánach ioncaim measfar gurb ionann an t-ioncam arna chionroinnt amhlaidh ar gach comhalta agus a ioncam óna leas sa chuideachta don bhliain nó don tréimhse eile agus áireofar é sa ráiteas ar a ioncam iomlán nó i ráiteas leasaithe ar ioncam iomlán a údaraítear leis seo do na Coimisinéirí Speisialta a iarraidh agus measfar gurb é an chuid is airde den ioncam sin é.
9. An t-ioncam a chionroinnfear ar chomhalta cuideachta faoi alt 530 measfar, chun críocha cánach ioncaim, go mbeidh sé faighte aige ar an dáta ar go dtí é a rinneadh suas cuntais na cuideachta in aghaidh na bliana nó na tréimhse.
10. Tabharfar fógra ar aon chionroinnt a rinne na Coimisinéirí Speisialta trí ráiteas a sheirbheáil ar an gcuideachta ag taispeáint méid an ioncaim iarbhír ó gach bunadh lenar ghlac siad chun críocha alt 530 agus an méid a cionroinneadh ar gach comhalta nó an méid a cionroinneadh ar gach saghas scaireanna mar is cuí leo.
Aon chuideachta arb éagóir léi aon fhógra cionroinnte beidh teideal aici achomharc a dhéanamh chun na gCoimisinéirí Speisialta ar fhógra a thabhairt dá gCléireach laistigh de lá agus fiche tar éis dáta an fhógra, agus déanfaidh na Coimisinéirí an t-achomharc a éisteacht agus a chinneadh agus beidh feidhm, le haon mhodhnú is gá, chun críocha aon achomhairc den sórt sin ag na forálacha uile den Acht seo agus ag aon rialacháin fúthu maidir le hachomhairc i gcoinne measúnachtaí agus maidir le cásanna a shonrófar le haghaidh tuairim na hArd-Chúirte.
11. Aon duine a bhfuil aon scaireanna le cuideachta cláraithe ina ainm déarfaidh sé, má iarrann na Coimisinéirí Speisialta air é trí fhógra i scríbhinn, gurb é nó nach é is úinéir tairbhiúil ar na scaireanna sin, agus murab é is úinéir tairbhiúil ar na scaireanna sin nó ar aon cheann acu tabharfaidh sé ainm agus seoladh an duine nó na ndaoine ar thar a cheann nó a gceann atá na scaireanna cláraithe ina ainm.
12. Sa Sceideal seo ciallaíonn “Bord Réiteoirí” an Bord Réiteoirí chun críocha alt 241.
SCEIDEAL 17
Dearbhuithe.
CUID I
Foirm an Dearbhaithe a Dhéanfaidh Coimisinéirí Speisialta a Bheidh ag Gníomhú Maidir le Cáin Faoi Sceideal D.
“Dearbhaímse, A.B., go sollúnta, go ndéanfaidh mé go fírinneach, go fíreata, go cothrom agus go macánta, feadh iomlán mo chumais agus m'eolais, na cumhachtaí agus na húdaráis a dhílsítear dom leis na hAchtanna a bhaineann le cáin ioncaim a fhorghníomhú, agus go ndéanfaidh mé na cumhachtaí a thugtar dom leis na hAchtanna sin a fheidmiú i cibé slí a mheastar dom is gá chun an céanna a fhorghníomhú go cuí agus sa tslí sin amháin; agus go ndéanfaidh mé breithiúnas agus cinneadh ar gach uile ábhar agus ní a thabharfar os mo chomhair faoi na hAchtanna sin, gan fabhar, dáimh ná mailís; agus nach nochtfaidh mé aon sonra a bheidh in aon Sceideal, ráiteas, tuairisceán nó doiciméad eile a seachadadh maidir le haon fhianaise nó freagra ó dhuine ar bith a scrúdófar, nó a dhéanfaidh mionnscríbhinn nó teistíocht, maidir leis an gcéanna, de bhun na nAchtanna sin, ach amháin do cibé daoine a bheidh ag gníomhú i bhforghníomhú na nAchtanna sin agus sin i gcás inar gá an céanna a nochtadh dóibh chun críocha na nAchtanna sin, nó do na Coimisinéirí Ioncaim, nó le haghaidh, nó i gcúrsa, inchúisimh i leith mionnú éithigh a rinneadh sa scrúdú, sa mhionnscríbhinn nó sa teistíocht sin.”
Foirm an Dearbhaithe a Dhéanfaidh Cigirí.
“Dearbhaímse, A.B., go sollúnta go ndéanfaidh mé, le linn na hAchtanna a bhaineann le cáin ioncaim a bheith á bhforghníomhú agam, gach ráiteas, tuairisceán, sceideal agus dearbhú a seachadadh i mo cheantar a scrúdú agus a athbhreithniú agus in aon agóid i gcoinne an chéanna go ngníomhóidh mé feadh m'fhaisnéise agus m'eolais; agus go n-iompróidh mé mé féin gan fabhar, dáimh, ná mailís, agus go ndéanfaidh mé na cumhachtaí a thugtar dom leis na hAchtanna sin a fheidhmiú i cibé slí a mheastar dom is gá chun an céanna a fhorghníomhú go cuí agus sa slí sin amháin, nó mar a ordóidh na Coimisinéirí Ioncaim dom; agus nach nochtfaidh mé aon sonra a bheidh in aon ráiteas, tuairisceán, sceideal nó doiciméad eile, maidir le haon cháin a muirearaíodh faoi na forálacha a bhaineann le Sceideal D de na hAchtanna sin, nó maidir le haon fhianaise nó freagra ó dhuine ar bith a bheifear tar éis a scrúdú, nó a dhéanfaidh mionnscríbhinn nó teistíocht, maidir leis an gcéanna, de bhun na nAchtanna sin, ach amháin do cibé daoine a bheidh ag gníomhú i bhforghníomhú na nAchtanna sin agus sin i gcás inar gá an céanna a nochtadh dóibh chun críocha na nAchtanna sin, nó do na Coimisinéirí Ioncaim, nó le haghaidh, nó i gcúrsa, inchúisimh i leith mionnú éithigh a rinneadh sa scrúdú, sa mhionnscríbhinn nó sa teistíocht sin.”
Foirm an Dearbhaithe a Dhéanfaidh Daoine a Cheapfar faoi Alt 158 nó Alt 159 mar Mheasúnóirí.
“Dearbhaímse, A.B., go sollúnta, go ndéanfaidh mé, le linn na nAchtanna a bhaineann le cáin ioncaim a bheith á bhforghníomhú agam, gníomhú i ngach slí go dícheallach agus go macánta gan fabhar ná dáimh de réir mar is fearr is eol dom agus mar a chreidim, agus nach nochtfaidh mé aon sonra a bheidh in aon ráiteas, tuairisceán, Sceideal nó doiciméad eile a seachadadh dom i bhforghníomhú na nAchtanna sin, maidir le haon cháin a muirearaíodh faoi na forálacha a bhaineann le Sceideal D de na hAchtanna sin, ach amháin do cibé daoine a bheidh ag gníomhú i bhforghníomhú na nAchtanna sin, agus sin i gcás inar gá an céanna a nochtadh dóibh chun críocha na nAchtanna sin, nó le haghaidh, nó i gcúrsa, inchúisimh i leith mionnú éithigh a rinneadh in aon ábhar maidir leis an ráiteas, leis an tuairisceán, leis an sceideal nó leis an doiciméad eile sin.”
Foirm an Dearbhaithe a Dhéanfaidh an tArd-Bhailitheoir agus Oifigigh Glactha Cánach.
“Dearbhaímse, A.B., go sollúnta nach nochtfaidh mé, le linn na hAchtanna a bhaineann le cáin ioncaim a bheith á bhforghníomhú agam, aon mheasúnacht, ná méid aon suime a d'íoc aon duine nó atá le híoc aige, faoi na hAchtanna sin, ná na leabhair mheasúnachta a sheachadfar dom i bhforghníomhú na nAchtanna sin, maidir le haon cháin a muirearaíodh faoi na forálacha a bhaineann le Sceideal D de na hAchtanna sin, ach amháin do cibé daoine a bheidh ag gníomhú i bhforghníomhú na nAchtanna sin agus sin i gcás inar gá an céanna a nochtadh dóibh chun críocha na nAchtanna sin, nó do na Coimisinéirí Ioncaim nó le haghaidh, nó i gcúrsa, inchúisimh i leith mionnú éithigh a rinneadh maidir leis an gcáin sin.”
Foirm an Dearbhaithe a Dhéanfaidh Cléireach na gCoimisinéirí Speisialta.
“Dearbhaímse, A.B., go sollúnta, go ndéanfaidh mé go dícheallach agus go fíreata oifig chléirigh a fhorghníomhú de réir na nAchtanna a bhaineann le cáin ioncaim, feadh m'eolais agus mo bhreithiúnais; agus nach nochtfaidh mé aon sonra atá in aon ráiteas, tuairisceán, dearbhú, sceideal nó doiciméad eile, maidir leis an gcáin a mhuirearaítear faoi na forálacha a bhaineann le Sceideal D de na hAchtanna sin, nó aon fhianaise nó freagra a thabharfaidh duine ar bith a bheifear tar éis a scrúdú, nó a dhéanfaidh mionnscríbhinn nó teistíocht, maidir leis an gcéanna, ach amháin do cibé daoine a bheidh ag gníomhú i bhforghníomhú na nAchtanna sin, agus i gcás ina mbeidh ordú agam sin a dhéanamh ó na hAchtanna sin, nó ó na coimisinéirí faoina mbeidh mé ag gníomhú, nó ó na Coimisinéirí Ioncaim, nó le haghaidh, nó i gcúrsa, inchúisimh i leith mionnú éithigh a rinneadh sa scrúdú, sa mhionnscríbhinn nó sa teistíocht sin.”
CUID II
Foirm an Dearbhaithe a Dhéanfaidh Coimisinéir d'Oifigí.
“Dearbhaímse, A.B., go sollúnta, go ndéanfaidh mé go fírinneach, go fíreata, go cothrom agus go macánta, feadh iomlán mo chumais agus m'eolais, na cumhachtaí agus na húdaráis a dhílsítear dom mar Choimisinéir d'Oifigí, leis na hAchtanna a bhaineann le cáin ioncaim, a fhorghníomhú agus go ndéanfaidh mé breithiúnas agus cinneadh gan fabhar dáimh ná mailís ar gach uile ábhar agus ní a thabharfar os mo chomhair faoi na hAchtanna sin.”
SCEIDEAL 18
Ráitis, Liostaí agus Dearbhuithe.
I.—Ag Gach Tiarna Talún, Neasléasóir, Duine atá Rátaithe i leith Ráta Bhardasaigh nó Ráta Chontae nó áititheoir Tailte, Tionóntán nó Oidhreachtán a Bheidh le Muirearú faoi Sceidil A nó B, nó faoi Cheachtar Acu.
Ráiteas ar chíos luach bliantúil, nó ar luach bliantúil, de réir mar is gá sa chás, na dtailte, na dtionóntán nó na n-oidhreachtán uile atá á n-áitiú, agus iad sin atá áitithe mar úinéir nó tionónta, agus iad sin freisin atá á dteachtadh faoi thiarnaí talún éagsúla, agus iad sin freisin atá inmhuirir faoi threoir an chíosa nó an luacha bhliantúil, nó ar mhéid na mbrabús, a mheas ar leithligh; agus an cíos nó an luach bliantúil is inmhuirir i leith na maoine, agus an méid is inmhuirir i leith an áitithe a mheas ar leithligh, agus an céanna a shonrú go leithleach mar a leanas:—
Tailte agus tionóntáin a áitítear mar úinéir;
Tailte agus tionóntáin atá ligthe, agus a gcíos agus a luach bliantúil á meas ar leithligh;
Luachálacha inrátaithe na talún agus na dtionóntán sin;
Méid aon chíosmhuirir deachún a íocadh an bhliain roimhe sin i leith na dtailte agus na dtionóntán thuasluaite;
Méid gach asbhainte a éilíodh ina leith.
II.—Ag Gach Duine, nó thar ceann Gach Duine, a Sheolann aon Trádáil nó a Fheidhmíonn aon Ghairm atá le Muirearú faoi Sceideal D.
Méid iomlán na mbrabús nó na ngnóchan uathu a d'éirigh sa bhliain roimhe sin.
III.—Ag Gach Duine atá i dTeideal Brabús ar Neamhchinnte sa Luach agus Nár Luadh Cheana, nó aon úis, blianachta, íocaíochta Bliantúla, Lascaine nó Díbhinne, atá le Muirearú Faoi Sceideal D.
Méid iomlán na mbrabús a d'éirigh ón gcéanna an bhliain roimhe sin.
IV.—Ag Gach Duine atá i dTeideal nó ag Fáil Ioncaim ó Urrúis nó Sealúchais Lasmuigh den Stát atá le Muirearú Faoi Sceideal D.
(1) An méid iomlán a d'éirigh an bhliain roimhe sin, agus méid gach asbhainte nó liúntais a éilítear ina leith, mar aon le sonraí ar an asbhaint sin agus na forais ar a n-éilítear an liúntas sin; nó
(2) I gcás aon duine den sórt sin a chruthóidh do na Coimisinéirí Ioncaim nach bhfuil sainchónaí air sa Stát, nó gur saoránach Éireannach é ach nach sa Stát atá gnáthchónaí air, nó i gcás ioncam ó urrúis agus sealúchais den sórt a dúradh ar cuid iad d'infheistíochtaí chiste árachais saoil choigríche méid iomlán na suimeanna iarbhír a fuarthas sa Stát ó sheoltáin is iníoctha sa Stát nó ó mhaoin a allmhairíodh, nó ó airgead nó luach ó mhaoin nár allmhairíodh, nó ó airgead nó luach a fuarthas amhlaidh ar creidmheas nó ar cuntas i leith na seoltán, na maoine, an airgid nó an luacha a tugadh isteach sa Stát an bhliain roimhe sin gan aon asbhaint nó laghdú.
V.—Ag Gach Duine atá i dTeideal aon Bhrabús nó Gnóchan Bliantúil nach dTagann faoi aon Cheann de na Rialacha Sin Roimhe Seo, agus nach Muirearaítear le haon Cheann de na Sceidil Eile, atá le Muirearú faoi Sceideal D.
An méid iomlán den chéanna a fuarthas go bliantúil, nó de réir an mheán-mhéid a d'ordaigh an cigire a thógáil ar ráiteas ar chineál na mbrabús nó na ngnóchan sin agus na forais ar ar ríomhadh an méid, agus ar ar tógadh an meán-mhéid, feadh eolais agus tuairime an duine sin.
VI.—Ráiteas ar Bhrabúis aon Oifige Poiblí, nó Fostaíochta Brabúis Poiblí, atá le Muirearú faoi Sceideal E.
Méid tuarastal, táillí, pá, peircuisí, agus brabús na bliana measúnachta nó na bliana roimhe sin, de réir mar is gá sa chás.
VII.—Dearbhú Ginearálta ó Gach Duine a Thabharfaidh Ráiteas ar Bhrabúis nó Gnóchain atá le Muirearú faoi Sceidil A, B, D, nó E.
á dhearbhú go bhfuil an fhírinne ann, agus go bhfuil an céanna luaite go hiomlán ar gach tuairisc maoine brabús nó gnóchan, atá san Acht maidir leis an gcáin sin, agus a bhaineann leis an duine sin, arna mheas feadh iomlán a bhreithiúnais agus a thuairime, de réir forálacha an Achta seo.
VIII.—Liostaí agus Dearbhuithe d'Urasú Forghníomhú an Achta maidir leis an gCáin is Inmhuirir ar dhaoine eile.
A hAon. Liosta ina mbeidh ainm gach lóistéara nó áitritheora a chónaíonn in aon teach cónaithe, mar aon le gnáth-áit chónaithe gach lóistéara nó áitritheora ag a bhfuil aon ghnáth-áit chónaithe in aon áit eile ina bhféadfar, agus inar mian leis, é a mheasúnú.
A Dó. Liosta ina mbeidh ainm agus áit chónaithe gach duine in aon seirbhís nó fostaíocht, agus na híocaíochtaí a rinneadh le gach duine den sórt sin i leith na seirbhíse nó na fostaíochta.
A Trí. Liosta a bheidh le seachadadh ag gach duine is inmhuirir thar ceann duine eile, agus ag duine ar bith a ghlacann, i gcáil ar bith, aon airgead nó luach, nó brabúis nó gnóchain, le haon duine eile, agus ina dtabharfar tuairisc ar an duine ar thar a cheann a ghníomhaíonn sé, agus ina n-inseofar a ainm agus a sheoladh, agus méid an airgid, an luacha, na mbrabús nó na ngnóchan sin, agus ina ndearbhófar maidir leis an duine sin ar duine lánaoise é nó ar bean phósta í nach gcónaíonn lena fearchéile nó bean phósta nach bhfuil a fearchéile freagrach in íoc aon chánach a muirearaíodh uirthi nó ar duine é a chónaíonn sa Stát nó ar duine éagumasaithe é. An duine a sheachadfaidh an liosta sin seachadfaidh sé freisin liosta ina mbeidh ainmneacha agus seolta aon duine nó daoine eile a bheidh ag gníomhú i gcomhar leis.
A Ceathair. Dearbhú ar an duine ar arb inmhuirir an cháin i leith aon airgid, luacha, brabús nó gnóchan den sórt sin.
A Cúig. Liosta ina mbeidh an tuairisc cheart ar gach comhlacht daoine, nó iontaobhas, a bhfuil aon duine freagrach ann faoin Acht seo; agus i gcás ina mbeidh aon duine den sórt sin freagrach faoin Acht seo i leith na cánach a mhuirearófar maidir le maoin nó le brabúis nó le gnóchain daoine eile, seachadfaidh sé na liostaí sin mar a dúradh, mar aon leis na ráitis is gá ar na brabúis nó ar na gnóchain sin.
IX.—Liostaí, Dearbhuithe, agus Ráitis a bheidh le Seachadadh chun aon Liúntas nó Asbhaint a Fháil.
A hAon. Dearbhú ar mhéid luach maoine nó brabús nó gnóchan a tuairiscíodh, nó a ndearnadh nó a ndlítear go ndéanfaí, an t-éilitheoir a mheasúnú ina leith.
A Dó. Dearbhú ar mhéid na gcíosanna, na n-ús, na mblianachtaí, nó na n-íocaíochtaí bliantúla eile, a ndlítear go ndéanfadh an t-éilitheoir cáin a lamháil ina leith, mar aon le hainmneacha na ndaoine faoi seach a mbeidh na híocaíochtaí sin le déanamh acu, agus méid gach íocaíochta a shonrú ar leithligh.
A Trí. Dearbhú ar mhéid an úis, na mblianachtaí, nó na n-íocaíochtaí bliantúla eile a bheidh le dhéanamh a san maoin nó as na brabúis nó as na gnóchain a measúnaíodh ar an éilitheoir, agus gach bunadh a shonrú ar leithligh.
A Ceathair. Ráiteas ar mhéid an ioncaim a fuarthas de réir an trí dhearbhú roimhe seo.
A Cúig. Ráiteas ar aon cháin a bheidh an t-éilitheoir i dteideal a asbhaint, a choimeád nó a mhuirearú i gcoinne aon duine eile.
SCEIDEAL 19
Achtacháin a Aisghairtear
Cuid I
Reachtanna Briotanacha
Seisiún agus Caibidil | Gearrtheideal | Méid na hAisghairme |
53 & 54 Vict. c. 21. | Inland Revenue Regulation, Act, 1890. | Alt 8. |
5 & 6 Geo. 5 c. 89. | Finance (No. 2) Act, 1915 | Alt 47, a mhéid a bhaineann sé le cáin ioncaim nó forcháin. |
6 & 7 Geo. 5 c. 24. | Finance Act, 1916. | Alt 63, a mhéid a bhaineann sé le cáin ioncaim nó forcháin. |
8 & 9 Geo. 5 c. 40. | Income Tax Act, 1918. | An tAcht iomlán. |
9 & 10 Geo. 5 c. 32. | Finance Act, 1919. | Cuid II. |
10 & 11 Geo. 5 c. 18. | Finance Act, 1920. | Cuid II. Alt 61, a mhéid a bhaineann sé le cáin ioncaim. Sceideal 3. |
11 & 12 Geo. 5 c. 32. | Finance Act, 1921. | Cuid II. |
12 & 13 Geo. 5 c. 17. | Finance Act, 1922. | Cuid II. Sceideal 1. |
Cuid II
Achtanna ó Oireachtas Shaorstát Éireann agus ón Oireachtas
Uimhir agus Bliain | Gearrtheideal | Méid na hAisghairme |
An tAcht iomlán a mhéid a bhaineann sé le cáin ioncaim nó le forcháin. | ||
Ailt 1 go 12. Alt 21 (1), a mhéid a bhaineann sé le cáin ioncaim nó le forcháin. | ||
An tAcht iomlán. | ||
Cuid I, Ailt 37, 38, 39 agus 42, a mhéid a bhaineann siad le cáin ioncaim nó le forcháin. Sceideal 1. | ||
Cuid I. | ||
Cuid I, Alt 39, a mhéid a bhaineann sé le c ioncaim nó le forcháin. Sceideal 1. | ||
Cuid I. | ||
Cuid I. Alt 37, a mhéid a bhaineann sé le cáin ioncaim agus le forcháin. Sceideal 1. | ||
Codanna I agus II. Alt 37 a mhéid a bhaineann sé le cáin ioncaim nó le forcháin. Sceidil 1, 2 agus 3. | ||
Cuid I. | ||
Cuid I. | ||
An tAcht Airgid (Méadú Cánach Ioncaim), 1931. | An tAcht iomlán. | |
Cuid I. | ||
Cuid I. | ||
Cuid I. Alt 35 (2), a mhéid a bhaineann sé le cáin ioncaim nó le forcháin. | ||
Cuid I. | ||
Cuid I. | ||
Cuid I. | ||
Codanna I agus II. | ||
Cuid I. | ||
Cuid I. | ||
Cuid I. Alt 28, a mhéid a bhaineann sé le cáin ioncaim nó le forcháin. | ||
Codanna I agus II. | ||
Cuid I. Alt 23 (4). | ||
Ailt 1 go 6. Ailt 7 agus 18, a mhéid a bhaineann siad le cáin ioncaim nó le forcháin. | ||
Cuid I. An Sceideal. | ||
Cuid I. | ||
Cuid I. | ||
Cuid I. | ||
Cuid I. | ||
Cuid I. Sceideal I. | ||
Cuid I. Alt 30, a mhéid a bhaineann sé le cáin ioncaim nó le forcháin. | ||
Codanna I agus V. Sceideal 2. | ||
Codanna I agus IV. | ||
Cuid I. | ||
Cuid I. Cuid IV, a mhéid a bhaineann sé le cáin ioncaim nó le forcháin. | ||
Cuid I. | ||
Codanna I agus IV. Sceideal 2. | ||
An tAcht Airgeadais (Brabúis Mhianach áirithe) (Faoiseamh Sealadach ó Chánachas), 1956. | Ailt 3, 4, 5, 7, 8, 9 (1). Ailt 11 agus 12, a mhéid a bhaineann siad le cáin ioncaim. | |
Cuid I. Ailt 23 go 26. Alt 34, a mhéid a bhaineann sé le cáin ioncaim nó le forcháin. | ||
An tAcht Airgeadais (Forálacha Ilghnéitheacha), 1956. | Alt 3. Codanna II agus III, a mhéid a bhaineann siad le cáin ioncaim. Ailt 16 go 19. | |
Cuid I. Ailt 17 go 21. Alt 27, a mhéid a bhaineann sé le cáin ioncaim nó le forcháin. | ||
Codanna I, IV, V agus VI. Ailt 44 agus 50. Codanna VIII agus IX, a mhéid a bhaineann siad le cáin ioncaim nó le forcháin. Sceideal 1. Sceideal 2. Sceideal 3, a mhéid a bhaineann sé le cáin ioncaim nó le forcháin. | ||
Cuid II, a mhéid a bhaineann sé le cáin ioncaim. | ||
Codanna I agus IV. Ailt 24 go 68 agus Cuid VI, a mhéid a bhaineann siad le cáin ioncaim nó le forcháin. Sceidil 1 agus 2. | ||
Ailt 3 go 17. | ||
Cuid I. Cuid IV, a mhéid a bhaineann sé le cáin ioncaim. Alt 34. Alt 40, a mhéid a bhaineann sé le cáin ioncaim. Alt 41, a mhéid a bhaineann sé le cáin ioncaim nó le forcháin. Sceideal 3. | ||
Cuid I. Alt 38, a mhéid a bhaineann sé le cáin ioncaim. | ||
Cuid I. Ailt 11, 12, 13 (ach amháin fo-alt (10)) agus 14, a mhéid a bhaineann siad le cáin ioncaim nó le forcháin. | ||
Cuid I. Codanna VII agus VIII, a mhéid a bhaineann siad le cáin ioncaim nó le forcháin. Cuid IX. Alt 98, a mhéid a bhaineann sé le cáin ioncaim. Ailt 99 go 102, a mhéid a bhaineann siad le cáin ioncaim nó le forcháin. Sceideal 3. Sceideal 5, a mhéid a bhaineann sé le cáin ioncaim nó le forcháin. | ||
Cuid I. Ailt 30 go 32, a mhéid a bhaineann siad le cáin ioncaim nó le forcháin. Sceideal 1. | ||
Alt 4 (2) a mhéid a bhaineann sé le cáin ioncaim nó le forcháin. | ||
Codanna I, VII, VIII agus IX. Ailt 62, 64 agus 65, a mhéid a bhaineann siad le cáin ioncaim nó le forcháin. | ||
Cuid I. Ailt 28 agus 29, a mhéid a bhaineann siad le cáin ioncaim nó le forcháin. Sceideal 1. |
Number 6 of 1967
INCOME TAX ACT, 1967
ARRANGEMENT OF SECTIONS
Interpretation and Preliminary
Interpretation
Section | |
Preliminary
Enactments in force for any year to apply to tax for succeeding year. | |
Charge and deduction of tax not charged or deducted before passing of annual Act. |
Schedules A and B
Schedule A
Schedule B
General
Relief to farming co-operative societies and farming trustees. | |
SCHEDULE C AND PRINCIPAL PROVISIONS RELATING THERETO
SCHEDULE D
Charge to Tax and General
Interest, etc., paid without deduction of tax under Schedule C. | |
Cases I and II
Deductions in relation to the establishment or alteration of superannuation schemes. | |
Trades and Professions Carried on in Partnership
Power to require return as to sources of partnership income and amounts derived therefrom. | |
Capital allowances and balancing charges in partnership cases. | |
Case III
Case IV-General
Taxation of Rents and Certain Other Payments
Taxation of rents under long lease and certain other payments. | |
Profits or Gains from Dealing in or Developing Land
Payment of Certain Rents Without Deduction of Tax
Miscellaneous Provisions as to Schedule D
SCHEDULE E AND PRINCIPAL PROVISIONS RELATING THERETO
Charge to Tax, etc.
Payments on Retirement, etc.
Payments on retirement or removal from office or employment. | |
Expenses Allowances and Benefits in Kind
Meaning of “director”, “employment” and “employment to which this Chapter applies”. | |
Income Tax in Respect of Certain Emoluments
Differentiation and Graduation of Tax by means of Reliefs
Administration
Disqualification of commissioners in cases of personal interest. | |
Returns and Assessment, Provision against Double Assessment, and Relief in Respect of Error or Mistake
Returns and Assessment
Power to obtain information as to interest paid or credited without deduction of tax. | |
Delivery of lists by persons in receipt of income of others. | |
Provision Against Double Assessment and Relief in Respect of Error or Mistake
Special Provisions as to Married Persons, Non-residents, Temporary Residents, Bodies of Persons, Incapacitated Persons, etc.
Special Provisions as to Married Persons
Special Provisions as to Non-residents and Temporary Residents
Special Provisions as to Bodies of Persons, Incapacitated Persons, Trustees and Agents, Personal Representatives and Receivers
Liability of parents, guardians and personal representatives. | |
Special Provisions as to Assurance Companies and Investment Businesses
Industrial and Provident Societies
Disregard of profits or losses attributable to certain transactions. | |
Special Provisions as to Pensions, Pension Schemes, Retirement Annuities and Purchased Life Annuities
Superannuation
Retirement and Other Benefits for Directors and Employees
Delivery of particulars of retirement benefits schemes, etc. |
Retirement Annuities
Purchased Life Annuities
Wear and Tear and Obsolescence
Relief for certain Expenditure on Scientific Research, on Mining Development and on the Purchase of New Ships
Allowances for Expenditure on Scientific Research
Allowances for Capital Expenditure on Mine Development
Allowances for Capital Expenditure on the Purchase of New Ships
Initial Allowances for certain Capital Expenditure on Machinery and Plant and on Industrial Buildings and Structures
Machinery and Plant: Initial Allowances
Industrial Buildings and Structures: Industrial Building Allowance
Meaning of “expenditure on construction of building or structure”. | |
Commencement of sections 255 (1) (b), 255 (2), 256 (b) (c) and 257. | |
Miscellaneous and General
Annual Allowances for Certain Capital Expenditure on Industrial Buildings and Structures, on Machinery and Plant, on Patents and on Dredging
Industrial Buildings and Structures: Annual Allowances and Balancing Allowances and Charges
Writing off of expenditure and meaning of “residue of expenditure”. | |
Machinery and Plant: Balancing Allowances and Charges
Calculation of balancing allowances and balancing charges in certain cases. | |
Wear and tear allowance deemed to have been made in certain cases. | |
Patents: Annual Allowances and Balancing Allowances and Charges
Annual allowances for capital expenditure on purchase of patent rights. | |
Dredging: Initial and Annual Allowances
Miscellaneous and General
Relief for Expenditure on Training of Local Staff before Commencement of Trading
Allowance for Expenditure on Production of Certain Commodities
Losses
Relief for Losses
Meaning of “permanently discontinued” and “capital allowances”. | |
Amount of assessment under section 434 to be allowed as a loss for certain purposes. |
Treatment of Capital Allowances
Payments by Companies to Associated Companies in Respect of Losses
Treatment of deficiency payments as trading receipts and trading expenses. | |
Relief to Investigators in Irish Securities
Stocks, Shares, and Securities of Companies other than Manufacturing Companies
Stocks, Shares, and Securities of Manufacturing Companies
Charitable and other Exemptions
Relief from Double Taxation
Purchase and Sale of Securities
Purchases of Shares by Financial Concerns and Persons Exempted from Tax and Restriction on Relief for Losses by Repayment of Tax in case of Dividends paid out of Accumulated Profits
Purchases of shares by financial concerns and persons exempted from tax. | |
Temporary Relief from Taxation
Profits from Trading Within Shannon Airport
Disregard of profits or losses in the case of exempted trading operations. | |
Profits of Certain Mines
Profits from Coal-Mining Operations
Profits from Export of certain Goods
Goods exported by the Pigs and Bacon Commission and An Bord Bainne. | |
Transactions between associated persons and company succeeding to trade of another company. | |
Appeals
Power of Special Commissioners to order payment of tax in assessments under appeal. | |
Agreement as to amount of tax not in dispute on an appeal against an assessment. | |
Annual Payments
Special Provisions for Taxation of Settlors, etc., in respect of Settled or Transferred Income
Chapter I
Revocable Dispositions, Dispositions for Short Periods and Certain Dispositions in Favour of Children
Recovery of tax from trustee and payment to trustee of excess tax recoupment. | |
Chapter II
Settlements on Children Generally
Recovery of tax from trustee and payment to trustee of excess tax recoupment. | |
Chapter III
Transfers of Income Arising from Securities
Income Tax in Relation to Administration of Estates
Supplementary provisions as to absolute interests in residue. | |
Irish Dividends, etc.
General Provisions as to Dividends
Explanation of Income Tax Deducted to be Annexed to Dividend and Interest Warrants
Foreign Dividends, etc.
Dividends paid outside State and proceeds of sale of dividend coupons. | |
Government and other Public Loans
Collection
Repayment
Penalties and Assessments
Sur-tax, Sur-tax on Undistributed Income of Certain Companies and Deductions of Sur-tax from Emoluments
Sur-Tax
Sur-tax to be charged on consideration for certain restrictive covenants, etc. | |
Payment of reduced amount of sur-tax pending determination of appeal. |
Sur-Tax on Undistributed Income of Certain Companies
Protection for companies which transmit accounts to the Special Commissioners. |
Deduction of Sur-Tax from Emoluments
Miscellaneous
Commencement, Repeals, Savings, Temporary and Transitional Provisions and Short Title
Acts Referred to | |
1952, No. 25 | |
1939, No. 21 | |
1935, No. 14 | |
1949, No. 28 | |
1923, No. 26 | |
1927, No. 12 | |
1932, No. 24 | |
1937, No. 15 | |
1953, No. 23 | |
Assurance Act, 1867 | 1867, c. 144 |
Assurance Companies Act, 1909 | 1909, c. 49 |
1965, No. 4 | |
1961, No. 17 | |
1963, No. 33 | |
1941, No. 5 | |
1945, No. 25 | |
1926, No. 18 | |
1924, No. 10 | |
1947, No. 5 | |
1961, No. 1 | |
1954, No. 18 | |
Intestates' Estates Act, 1890 | 1890, c. 29 |
1954, No. 12 | |
1956, No. 47 | |
Finance (Profits of Certain Mines) (Temporary Relief from Taxation) Act, 1956 | 1956, No. 8 |
Finance Act, 1894 | 1894, c. 30 |
Finance Act, 1919 | 1919, c. 32 |
Finance Act, 1920 | 1920, c. 18 |
Finance Act, 1922 | 1922, c. 17 |
1923, No. 21 | |
1926, No. 35 | |
1928, No. 11 | |
1934, No. 31 | |
1940, No. 14 | |
1941, No. 14 | |
1948, No. 12 | |
1949, No. 13 | |
1950, No. 18 | |
1955, No. 13 | |
1958, No. 25 | |
1959, No. 18 | |
1960, No. 19 | |
1962, No. 15 | |
1965, No. 22 | |
1956, No. 2 | |
1951, No. 12 | |
1923, No. 5 | |
Income Tax Act, 1918 | 1918, c. 40 |
1927, No. 16 | |
1936, No. 45 | |
1937, No. 38 | |
Landed Property Improvement (Ireland) Act, 1847 | 1847, c. 32 |
1934, No. 35 | |
1930, No. 27 | |
1946, No. 24 | |
1950, No. 30 | |
1940, No. 31 | |
1952, No. 27 | |
Petty Sessions (Ireland) Act, 1851 | 1851, c. 93 |
1961, No. 14 | |
Post Office Act, 1908 | 1908, c. 48 |
Post Office Savings Bank Act, 1861 | 1861, c. 14 |
Preferential Payments in Bankruptcy (Ireland) Act, 1889 | 1889, c. 60 |
1933, No. 18 | |
1960, No. 42 | |
1952, No. 11 | |
Stamp Duties Management Act, 1891 | 1891, c. 38 |
1957, No. 1 | |
1939, No. 25 | |
1964, No. 15 | |
Number 6 of 1967.
INCOME TAX ACT, 1967.
PART I
Interpretation and Preliminary
Chapter I
Interpretation
Interpretation generally.
1.—(1) In this Act, except so far as is otherwise provided or the context otherwise requires—
“annuity fund” means, where an annuity fund is not kept separately from the life assurance fund of an assurance company, such part of the life assurance fund as represents the liability of the company under its annuity contracts, as stated in its periodical returns under the Assurance Companies Act, 1909;
“assessable income” in the case of any income other than earned income means the amount of that income as estimated in accordance with the provisions of this Act;
“assurance company” means any persons or bodies of persons to which the Assurance Companies Act, 1909, applies;
“body of persons” means any body politic, corporate, or collegiate, and any company, fraternity, fellowship and society of persons, whether corporate or not corporate;
“Clerk to the Special Commissioners” means the person for the time being authorised by the Special Commissioners to act as such;
“Collector” means the Collector-General appointed under section 162;
“commencement of this Act” means the 6th day of April, 1967: being the date on which, subject to and in accordance with section 554, this Act comes into force;
“county rate” has the meaning assigned to it by section 12 of the Local Government Act, 1946;
“foreign life assurance fund” means any fund representing the amount of the liability of an assurance company in respect of its life assurance business with policy-holders and annuitants residing outside the State whose proposals were made to, or whose annuity contracts were granted by, the company at or through a branch or agency outside the State, and, where such a fund is not kept separately from the life assurance fund of the company, means such part of the life assurance fund as represents the liability of the company under such policies and annuity contracts; such liability being estimated in the same manner as it is estimated for the purposes of the periodical returns of the company under the Assurance Companies Act, 1909;
“incapacitated person” means any infant or person of unsound mind;
“inspector” means an inspector of taxes appointed under section 161;
“life assurance business” includes the business of granting annuities;
“local authority” means—
(a) the corporation of a county or other borough,
(b) the council of a county, or
(c) the council of an urban district;
“municipal rate” has the meaning assigned to it by section 46;
“the National Debt Commissioners” has the meaning assigned to it by section 31 of the Finance Act, 1940;
“profession” includes vocation;
“rating authority” means—
(a) the corporation of a county or other borough,
(b) the council of a county, or
(c) the council of an urban district;
“relative” includes any person of whom the person claiming a deduction had the custody and whom he maintained at his own expense while that person was under the age of sixteen years;
“repealed enactments” has the meaning assigned to it by section 554 (1);
“Special Commissioners” has the meaning assigned to it by section 156;
“standard rate of tax” means the full rate of income tax charged for the year;
“statute” has the meaning assigned to it by section 3 of the Interpretation Act, 1937;
“tax” means income tax or sur-tax;
“taxable income” has the meaning assigned to it by section 137 (1);
“trade” includes every trade, manufacture, adventure or concern in the nature of trade;
“year of assessment” means, with reference to any tax, the year for which such tax was imposed by any Act imposing duties of income tax.
“the year 1967-68” means the year of assessment beginning on the 6th day of April, 1967, and any corresponding expression in which two years are similarly mentioned means the year of assessment beginning on the 6th day of April in the first mentioned of those two years.
(2) References in this Act to any enactment shall, unless the context otherwise requires, be construed as references to that enactment as amended or extended by any subsequent enactment.
(3) In this Act, a reference to a Part, section or schedule is to a Part or section of, or schedule to, this Act, unless it is indicated that reference to some other enactment is intended.
(4) In this Act, a reference to a subsection, paragraph or subparagraph is to the subsection, paragraph or subparagraph of the provision (including a schedule) in which the reference occurs, unless it is indicated that reference to some other provision is intended.
(5) So much of this Act as relates to corporation profits tax shall be construed together with Part V of the Finance Act, 1920, and the enactments amending or extending that Part.
Earned income.
2.—(1) Subject to subsection (2), in this Act “earned income” means, in relation to any individual—
(a) any income arising in respect of any remuneration from any office or employment of profit held by the individual, or in respect of any pension, superannuation, or other allowance, deferred pay, or compensation for loss of office, given in respect of the past services of the individual or of the husband or parent of the individual in any office or employment of profit, or given to the individual in respect of the past services of any deceased person, whether the individual or husband or parent of the individual shall have contributed to such pension, superannuation allowance, or deferred pay, or not; and
(b) any income from any property which is attached to or forms part of the emoluments of any office or employment of profit held by the individual; and
(c) any income which is charged under Schedule B or Schedule D, and is immediately derived by the individual from the carrying on or exercise by him of his trade or profession, either as an individual, or, in the case of a partnership, as a partner personally acting therein.
In cases where the profits of a wife are deemed to be profits of the husband, any reference in this subsection to the individual includes either the husband or the wife.
(2) Without prejudice to the generality of subsection (1), in this Act, save so far as otherwise expressly provided, “earned income” includes—
(a) any income arising in respect of Civil List pensions granted under the Civil List Act, 1837, as amended by any subsequent enactment;
(b) any payments of benefits which, by virtue of section 224 (4), are deemed to be emoluments to which Chapter IV of Part V applies;
(c) in considering whether any, and if so what, relief is to be granted to an individual under section 134 or under section 138 (3), any income from patent rights (as defined in section 284) arising to an individual where the patent was granted for an invention actually devised by him, whether alone or jointly with any other person;
(d) in the case of a clergyman or minister of any religious denomination who has made such an election as respects the annual value of the house occupied by him as is provided for by section 548, any sum which falls to be treated as earned income of his by virtue of that election;
(e) any annuity made payable to an individual by the terms of an annuity contract or trust scheme for the time being approved by the Revenue Commissioners for the purposes of Chapter III of Part XII, to the extent to which such annuity is payable in return for any amount on which relief is given under section 236; and
(f) any payment which is chargeable to tax under Schedule E by virtue of section 114;
Provided that in the case of income from any such patent rights as are mentioned in paragraph (c), where any part of the rights in question or of any rights out of which they were granted has at any time belonged to any other person, so much only of the said income shall be deemed to be earned income as is not properly attributable to the rights which have belonged to that other person.
“Income Tax Acts”.
3.—In any enactment passed after this Act “the Income Tax Acts” shall mean this Act and every other enactment relating to income tax or sur-tax.
Chapter II
Preliminary
Charge; Schedules.
4.—Where any Act enacts that income tax shall be charged for any year at any rate, the tax at that rate shall, subject to the provisions of this Act, be charged for that year in respect of all property, profits, or gains respectively described or comprised in the Schedules contained in the sections of this Act enumerated below, that is to say—
Schedule A — Section 9;
Schedule B — Section 30;
Schedule C — Section 47;
Schedule D — Section 52; and
Schedule E — Section 109,
and in accordance with the provisions of this Act respectively applicable to those Schedules.
Yearly assessments.
5.—Every assessment and charge to tax shall be made for a year commencing on the 6th day of April and ending on the following 5th day of April.
Fractions of twenty shillings.
6.—The due proportion of tax shall be charged for every fractional part of twenty shillings but no tax shall be charged of a lower denomination than one penny.
Enactments in force for any year to apply to tax for succeeding year.
7.—In order to ensure the collection in due time of tax which may be imposed for any year commencing on the 6th day of April, all such provisions contained in this Act, or in any other Act relating to tax, as were in force on the preceding day, shall have full force and effect with respect to tax which may be so imposed, in the same manner as if the said tax had been actually imposed by Act of the Oireachtas and the said provisions had been applied thereto by the Act.
Charge and deduction of tax not charged or deducted before passing of annual Act.
8.—(1) Where in any year of assessment any half-yearly or quarterly payments have been made on account of any interest, dividends or other annual profits or gains, previously to the passing of the Act imposing the tax for that year, and tax has not been charged thereon or deducted therefrom, or has not been charged thereon or deducted therefrom at the rate ultimately imposed for the said year, the amount not so charged or deducted shall be charged under Case IV of Schedule D in respect of those payments, as profits or gains not charged by virtue of any other Schedule, and the agents entrusted with the payment of the interest, dividends or other annual profits or gains shall furnish to the Revenue Commissioners a list containing the names and addresses of the persons to whom payments have been made and the amount of those payments, upon a requisition made by the Commissioners in that behalf.
(2) Any person liable to pay any rent, interest or annuity, or to make any other annual payment, shall be authorised to make any deduction on account of tax for any year of assessment which he has failed to make previously to the passing of the Act imposing the tax for that year, or to make up any deficiency in any such deduction which has been so made, on the occasion of the next payment of the rent, interest or annuity, or making of the other annual payment after the passing of the Act so imposing the tax, in addition to any other deduction which he may be by law authorised to make, and shall also be entitled, if there is no future payment from which the deduction may be made, to recover the sum which might have been deducted as if it were a debt due from the person as against whom the deduction could originally have been made if the Act imposing tax for the year had been in force.
PART II
Schedules A and B
Chapter I
Schedule A
Schedule A.
9.—The Schedule referred to in this Act as Schedule A is as follows—
Schedule A
1. Tax under this Schedule shall be charged in respect of the property in all lands, tenements and hereditaments in the State, for every twenty shillings of the annual value thereof.
2. Paragraph 1 does not apply to lands, tenements and hereditaments the property in which, by virtue of section 53, is charged under Schedule D, Case I.
Estimation of Annual Value
Annual value for Schedule A.
10.—(1) This section applies, save as otherwise provided in this Part, to the annual value of all property with reference to which tax under Schedule A is to be charged.
(2) The annual value of all property shall, except in the cases mentioned in the subsequent provisions of this section, be five-fourths of the rateable valuation of the property for the time being.
(3) The annual value of lands and of farmhouses and farm buildings occupied with lands for the purpose of farming such lands shall be the rateable valuation thereof for the time being.
(4) The annual value of all property situate in the County Borough of Waterford shall be the rateable valuation of the property for the time being.
(5) Where the annual value with reference to which tax is to be charged on any property in pursuance of subsection (2) includes (when computed in accordance with that subsection) a fraction of one pound which is not five shillings or a multiple of five shillings, such fraction of one pound may—
(a) where it exceeds ten shillings, be reduced, for the purpose of such computation of such annual value, to the next lower multiple of five shillings, or
(b) where it exceeds five shillings but is less than ten shillings, be reduced, for the purpose aforesaid, to five shillings, or
(c) where it is less than five shillings, be disregarded for the purpose aforesaid.
(6) Where, in pursuance of subsection (2), tax has been charged for any year of assessment on property with reference to an annual value computed in accordance with that subsection, and the valuation of the property in force in that year of assessment for the purposes of the county rate or the municipal rate is subsequently reduced, and the reduction becomes operative for the purposes of the county rate or the municipal rate not more than three years after the end of that year of assessment, the Revenue Commissioners, if they are of opinion that relief in respect of the said tax so charged for that year of assessment should be granted with reference to an annual value computed at five-fourths of the said valuation as so reduced, may grant such relief by repayment or otherwise.
Owner-occupied private residence.
11.—(1) Where an individual claims in the manner prescribed by this Act and proves that he is the owner of any property to which, but for this section, section 10 (2) would apply and that he occupies it exclusively for the purposes of his own residence, then—
(a) section 10 (2) shall not apply in relation to the property,
(b) the annual value of the property under Schedule A shall, subject to the provisions of this Part, be its rateable valuation for the time being, and
(c) if tax has been charged in respect of the relevant property otherwise than in accordance with this section, any tax overpaid shall be repaid.
(2) Property shall be deemed to be occupied exclusively for the purposes of his own residence by an individual referred to in subsection (1) where it is mainly occupied by him for such purposes and no part thereof is occupied for the purposes of a trade but a part thereof is occupied for the purposes of a profession.
Newly-built houses.
12.—For the purpose of ascertaining, in the case of a house or building rated for the first time, the annual value with reference to which tax is, in pursuance of this Part, to be charged under Schedule A, the valuation with reference to which the house or building is so rated shall be deemed to have been in force for the year of assessment during which the house or building first becomes occupied, but subject to any relief which may be necessary in respect of that part (if any) of the said year during which the house or building was not occupied.
Assessment by reference to annual rent.
13.—(1) In the event of an appeal by a person who considers himself aggrieved by any assessment under Schedule A, if it is proved to the satisfaction of the Special Commissioners by whom the appeal is heard, or the Judge by whom the appeal is reheard, that the annual value on which the assessment is based exceeds the annual rent at which the property in respect of which the assessment is made is worth to be let from year to year, relief shall be given by reducing the assessment and charging the tax on the amount on which it would have been charged if that rent had been adopted as the basis of the assessment instead of such annual value.
(2) If such annual rent at which the property is worth to be let from year to year exceeds the actual rent payable yearly by the tenant or occupier, the landlord or immediate lessor shall be assessed and charged, under Schedule A, on the amount of such actual rent only, and the tenant or occupier shall be assessed and charged under Schedule A on the difference.
(3) Where an inspector or such other officer as the Revenue Commissioners may appoint in that behalf is of opinion that the annual value with reference to which an assessment of tax is made on any property in pursuance of section 10 (2) exceeds the annual rent at which the property is worth to be let from year to year, he may, notwithstanding that there has been no appeal against the assessment and notwithstanding section 416 (6), at any time before the end of the year of assessment grant relief by reducing the assessment and charging the tax on the amount on which it would, in his opinion, have been charged if it had been assessed with reference to the said annual rent instead of the said annual value, and the assessment as so reduced shall be final and conclusive for all purposes.
(4) Where a person who receives rent in respect of any property which is exempt from being rated to the county rate, or which is assessable to the municipal rate on a proportion only of the rateable valuation, is liable to be rated in respect of that rent to the extent of one-half the poundage of any county rate or is liable to be assessed in respect of that rent to the municipal rate on a proportion only of the rateable valuation, the tax under Schedule A shall be assessed and charged upon him upon the full amount of that rent.
Persons Chargeable
Persons chargeable.
14.—Tax under Schedule A shall be charged upon the landlord or immediate lessor of the property, but may, if it appears to the inspector to be necessary or proper, be charged upon the person rated to the county rate or the municipal rate in respect of the property.
Separate assessments under Schedule A or Schedule B in certain cases.
15.—(1) Where a person—
(a) during any part of a year of assessment, whether alone or jointly with another person or persons in the circumstances set out in subsection (2), or
(b) during the whole of any year of assessment, jointly as aforesaid,
is entitled to any estate or interest in property in respect of which he would be assessable separately or with the other person or persons under Schedule A or Schedule B, if he, or he and the other person or persons, were entitled to that estate or interest for the whole of the year, he shall be separately assessed under Schedule A or under Schedule B, as the case may be, in respect of his estate or interest, or his part of the estate or interest, in the property for the part or whole of the year on the appropriate proportion of the annual or assessable value.
(2) The circumstances in which subsection (1) is to apply to a person being entitled to an estate or interest in property jointly with another person or persons are that he has that estate or interest as a coparcener, joint tenant, tenant in common or tenant of lands or tenements in partnership.
(3) Where a person to whom this section applies is liable to bear part of an annual payment reserved out of or charged on the relevant property, that part shall, for the purposes of section 433, be regarded as being payable as a reservation out of or charge on the estate or interest, or the part of the estate or interest, in respect of which he is assessed under this section.
(4) In this section—
“annual payment” means any payment from which, apart from any insufficiency of profits or gains of the person making it, tax is deductible under section 433.
Diplomatic representatives.
16.—Tax to be charged in respect of any house or tenement occupied by the accredited diplomatic representative of any foreign State shall be charged on and paid by the landlord or person immediately entitled to the rent of the house or tenement.
Mortgagees in possession.
17.—Any mortgagee in possession of the property mortgaged shall be liable to the like deduction as any landlord, and in any settlement of accounts between such mortgagee and the mortgagor, tax payable on interest due in respect of the mortgage shall be allowed as money received on account of interest.
Right of persons by whom tax is paid to recoupment in certain cases.
18.—(1) A tenant occupier of any property who pays the tax shall, subject to section 93 (2), be entitled to deduct and retain in respect of the rent payable to the landlord for the time being (all sums allowed by virtue of this Act being first deducted), an amount representing the rate or rates of tax in force during the period through which the said rent was accruing due for every twenty shillings thereof, the said deduction to be made out of the first payment thereafter made on account of rent, and any receiver on behalf of the State or other person receiving the rent shall allow the deduction on receipt of the residue of the rent:
Provided that a tenant or occupier shall not be entitled to deduct out of the rent any greater sum than the amount of tax charged in respect of such property as aforesaid, and actually paid by him.
(2) A tenant who pays the tax shall be acquitted and discharged of so much money as is represented by the deduction, as if that sum had been actually paid as rent.
(3) Where any property is subject to the payment of any annual sum, whether payable half-yearly or at any shorter or more distant period, a landlord or owner who has been charged to tax under this Schedule or from whom tax is deductible under this subsection or subsection (1), shall subject to section 93 (2), be entitled on making such payment to deduct and retain thereout so much of the said tax as represents the rate or rates of income tax in force during the period through which the said payment was accruing due, for every twenty shillings thereof (the just proportion of any sums allowed by virtue of this Act being first deducted), and every receiver on behalf of the State, and every person to whom such payment is made shall, on receipt of the residue thereof, and without any charge for so doing, allow the deduction:
Provided that no such person as aforesaid who is also a tenant or the occupier of the property shall be entitled to deduct out of any rent any greater sum than the amount of tax charged in respect of any such property and actually paid by him.
In this subsection “annual sum” means any yearly interest, annuity, rent, rentcharge, fee farm rent or other annual payment reserved or charged upon any property.
(4) The landlord or owner shall be acquitted and discharged of so much money as is represented by the deductions as if that sum had been actually paid.
(5) Where under the Landed Property Improvement (Ireland) Act, 1847, or any Acts amending that Act, an advance of public money to promote the improvement of lands has been made by way of loan, and the repayment thereof has been secured by a rentcharge upon the lands to be paid for a term of years, by which the principal sum advanced will eventually be repaid with interest, the person paying any such rentcharge may deduct and retain thereout so much of the tax under Schedule A charged in respect of the lands, as represents the tax on one-third, and no more, of the amount payable at the rate or rates of tax in force during the period through which the payment was accruing due; and the collectors and receivers of such rentcharges shall allow such deduction upon receipt of the residue of such rentcharge then due.
(6) A tenant occupier for the time being of any property who has been required to pay, and has paid, any sums charged in respect thereof under Schedule A which, under the provisions of this Act, ought to have been or ought to be paid by a former tenant or occupier, may deduct and retain out of any subsequent payment of rent to his landlord, the sum, or any part thereof, which ought to have been or ought to be so paid.
(7) As between the owner and a mortgagee of his property or any person having a charge thereon or entitled to any ground rent, rentcharge, annuity, or other annual sum payable thereout, the owner's right of deduction under this section in respect of tax shall not be affected by any relief afforded under section 23.
Occupier.
19.—Every person having the use of any property shall be deemed to be the occupier thereof.
Deductions and Allowances
Allowance in case of ecclesiastical or collegiate body.
20.—(1) An allowance shall be made under Schedule A in respect of the amount expended during the year preceding the year of assessment on repairs of any collegiate church or chapel, or chancel of a church, or of any college or hall in any university of the State, by any ecclesiastical or collegiate body, or by any person bound to repair the same.
(2) The allowances granted under this section may be granted to the body or person therein described in one sum, either by deduction from the assessment, if any, on such body or person, or by repayment.
Allowance for drainage and other rates and expenditure on sea walls.
21.—(1) An allowance shall be made under Schedule A in respect of—
(a) the amount charged on property by a public rate or assessment in respect of draining, fencing, or embanking;
(b) the amount expended by the landlord or owner of lands on an average of the twenty-one preceding years, in the making or repairing of sea walls or other embankments necessary for the preservation or protection of the lands against the encroachment or overflowing of the sea or any tidal river, although the sums expended may not have been charged on the lands by a public rate or assessment.
(2) The allowances granted under this section shall (unless the payments to which they relate, or any part thereof, be made by a tenant) be made from the assessment on the property concerned.
Procedure and time-limits for claims under preceding provisions.
22.—(1) The person entitled to any of the foregoing allowances which have not been made by way of deduction or abatement from the assessment and which may be made by repayment, may claim the allowance at any time within six years after the expiration of the year of assessment, by notice in writing to the inspector.
(2) The inspector on proof that the claimant is entitled to the allowance shall certify the particulars and amount thereof to the Special Commissioners, who shall issue an order for repayment.
Repairs allowance.
23.—(1) Where tax is charged upon annual value estimated otherwise than by relation to profits, the following provisions shall have effect:—
(a) in the case of an assessment on any lands or on any farmhouse or farm buildings occupied together with any lands for the purpose of farming such lands, the amount of the assessment shall, for the purposes of collection, be reduced by a sum equal to one-eighth part thereof; and
(b) in the case of an assessment upon any premises being industrial buildings or structures within the meaning of section 255, the amount of the assessment shall, for the purposes of collection, be reduced—
(i) where the owner is occupier or chargeable as landlord, or where a tenant is occupier and the landlord undertook to bear the cost of repairs, by a sum equal to one-third of that amount; and
(ii) where a tenant is occupier and undertook to bear the cost of repairs, by such a sum, not exceeding one-third of that amount, as may be necessary to reduce it to the amount of rent payable by him.
(2) Where the amount of the assessment in a case to which subsection (1) (a) applies is more than one-eighth, or in a case to which subsection (1) (b) applies is more than one-third below the rent, after deducting from such rent any outgoing which should by law be deducted in making the assessment, the reductions referred to in subsection (1) shall not be made.
Allowance for maintenance, repairs, insurance and management.
24.—(1) If the owner of any property the assessment on which is reduced under section 23 for the purposes of collection shows that the cost to him of maintenance, repairs, insurance, and management, according to the average of the preceding five years, has exceeded, in a case to which section 23 (1) (a) applies, one-eighth part of the annual value of the land as adopted under Schedule A and, in a case to which section 23 (1) (b) applies, one-third part of that value, he shall be entitled in addition to any reduction of the assessment for the purposes of collection, on making a claim for the purpose, to repayment of the amount of the tax on the excess:
Provided that—
(a) no repayment of tax shall be made under this subsection in respect of the cost of maintenance, repairs, insurance or management, if or to such extent as that cost has been otherwise allowed as a deduction in computing income for the purposes of income tax; and
(b) a claimant shall not be entitled to relief under this subsection in respect of any income the tax on which he is entitled to charge against any other person, or to deduct, retain or satisfy out of any payment which he is liable to make to any other person.
(2) In comparing, for the purpose of this section, the cost of maintenance, repairs, insurance, and management of any land or houses with the annual value of the land or houses, the total cost of the maintenance, repairs, insurance and management on any land managed as one estate, or of any houses on any such land, shall be compared with the total annual value of the land or houses, as the case may be.
(3) The provisions of Schedule 4 and of paragraph IX of Schedule 18 shall apply to claims for repayment under this section:
Provided that if the owner of any land or house makes and delivers to the inspector a declaration as to the cost to him of maintenance, repairs, insurance, and management, and the inspector is satisfied as to the correctness of the declaration, the amount of the allowance to which the owner is entitled under this section shall be certified by the inspector, and repayment shall thereupon be made in accordance with his certificate.
(4) In computing the five-year average for the purposes of this section, the year shall be taken to be the year ending on the 31st day of March, or such other date as may be adopted by the owner of the land or houses with the consent of the inspector, and the five preceding years shall be taken to be those preceding the commencement of the year for which the tax in respect of which a claim for repayment is made is charged.
(5) For the purposes of this section “maintenance” shall include the replacement of farmhouses, farm buildings, cottages, fences, and other works where the replacement is necessary to maintain the existing rent.
Maintenance relief for small properties.
25.—Where the Revenue Commissioners are satisfied, in respect of any house or building of which the annual value ascertained in accordance with section 10 does not exceed six pounds five shillings, that—
(a) such house or building is bona fide let to a tenant, and
(b) the cost of the repairs, maintenance, and insurance of such house or building is borne by the landlord or immediate lessor, and
(c) the annual income derived by the said landlord or immediate lessor from such house or building, taking one year with another, after making allowances for the cost to him of the said repairs, maintenance, and insurance is less than the annual value ascertained as aforesaid of such house or building,
the Revenue Commissioners may grant such relief, by repayment or otherwise, as is just.
Loss by flood or tempest.
26.—(1) Where land has been demised at a reserved rent, without fine or other sum paid or contracted for in lieu of a reserved rent, and loss has been sustained on the growing crops or stock on the lands, or the lands or any part of them have been rendered incapable of cultivation for any year, by reason of flood or tempest, the inspector, on proof to him that the owner has, in consideration of any such loss, allowed or agreed to allow, to the tenant an abatement of the whole or any part of the rent reserved or payable for any year of the term, may in like proportion make an abatement in the assessment under Schedule A for the year for which the abatement of rent has been made, and discharge therefrom the corresponding proportion of tax.
(2) Where any such loss is sustained on lands in the occupation of the owner, the inspector may, on proof of the loss, make the like abatement and discharge of tax under Schedule A as might have been made if the land had been demised to a tenant, and the owner had made such abatement of rent proportionate to the loss sustained as the inspector considers would or ought to have been made in respect of such loss.
Universities, colleges, hospitals, schools and almshouses.
27.—The following further allowances shall be made under Schedule A—
(a) the amount of the tax charged on any college or hall in any university of the State, in respect of the public buildings and offices belonging to the college or hall, so far as not occupied by any individual member thereof or by any person paying rent for the same:
(b) the amount expended on repairs of the public buildings and offices of any such college or hall, and of the gardens, walks, and grounds for recreation, repaired and maintained by the funds of the college or hall:
(c) the amount of the tax charged on any hospital, public school, or almshouse, in respect of the public buildings, offices, and premises belonging thereto, and so far as not occupied by any individual officer or the master thereof whose total annual income, however arising, estimated in accordance with this Act, amounts to £150 or more, or by a person paying rent for the same:
(d) the amount expended on repairs of any such hospital, public school, or almshouse, and of the offices belonging thereto, and of the gardens, walks, and grounds used for the sustenance or recreation of the hospitallers, scholars and almsmen respectively, which are repaired and maintained by the funds of the hospital, public school or almshouse:
(e) the amount of the tax charged on any building being the property of any literary or scientific institution, and used solely for the purposes of that institution, in which no payment is made or demanded for any instruction there afforded by lectures or otherwise, and so far as not occupied by an officer of the institution or by any person paying rent for the same.
Allowance for rates paid by landlord.
28.—In assessing tax chargeable under Schedule A on the landlord or immediate lessor—
(a) if the amount or annual value, on which the assessment is made, is not less than the annual rent reserved or payable to him for the property in respect of which the assessment is made, an allowance or abatement shall be made in respect of the amount of the county rate or the proportion applicable to the relief of the poor of the municipal rate paid or borne by him for the same property in the preceding year; and
(b) if the amount or annual value on which the assessment is made is less than the said rent, an allowance or abatement shall be made of the sum by which the amount of the county rate or of the proportion applicable to the relief of the poor of the municipal rate, added to the sum on which the assessment is made, exceeds that rent.
Repayment of tax in respect of lost rent.
29.—(1) If any landlord or immediate lessor of any property charged to tax under Schedule A has paid the same and proves to the satisfaction of the Special Commissioners, that the rent, or any part thereof, due or payable to him in respect of that property, for the period for which that tax was charged, has been wholly and irrecoverably lost by reason of—
(a) the bankruptcy, insolvency, or absconding of the tenant or occupier by whom such rent was payable; or
(b) the fraudulent assignment or removal of his goods by the said tenant or occupier; or
(c) the property being left waste and unoccupied,
he shall be entitled to be repaid such proportion of the said tax as he shall have paid in respect of the rent so lost; and the Special Commissioners shall issue an order for repayment, in like manner as in other cases of repayment.
(2) Any such claim for repayment shall be made within one year after the expiration of the year of assessment.
Chapter II
Schedule B
Schedule B.
30.—The Schedule referred to in this Act as Schedule B is as follows:—
1. Tax under this Schedule shall be charged in respect of the occupation of all lands, tenements and hereditaments in the State chargeable to tax under Schedule A, except—
(a) any dwelling-house, or the domestic offices thereunto belonging, unless occupied, by virtue of one and the same demise, together with a farm of lands, or with a farm of tithes, for the purpose of farming the same; or
(b) any warehouse or other building occupied for the purpose of carrying on a trade or profession.
2. Tax under this Schedule shall be charged for every twenty shillings of the assessable value of the lands, tenements or hereditaments concerned.
In this Act “assessable value” means in relation to tax under this Schedule an amount equal to the annual value of the lands, tenements and hereditaments, or, in any case in which it is proved to the satisfaction of the Special Commissioners that any person occupying any lands and assessed to tax in respect thereof is not occupying those lands for the purpose of husbandry only, or mainly for those purposes, and the Minister for Agriculture and Fisheries on a reference to him by the Revenue Commissioners does not certify that the use of the lands by the occupier thereof for a purpose other than the purpose of husbandry is unreasonable, an amount equal to one-third of the annual value.
3. The tax to be charged under this Schedule shall be in addition to the tax to be charged under Schedule A.
Annual value for Schedule B.
31.—(1) The annual value of lands for the purposes of Schedule B shall, subject to subsection (2), be the rateable valuation of the lands for the time being.
(2) The said annual value shall be taken to be—
(a) the judicial rent fixed under the Land Law (Ireland) Acts or any of them; or
(b) the annual interest or payment payable to the Irish Land Commission in lieu of rent under the Land Purchase Acts or any of them; or
(c) the purchase annuity payable under the Land Purchase Acts or any of them,
in any case in which it is shown that the said judicial rent, annual interest or payment, or purchase annuity, as the case may be, is less than the rateable valuation.
(3) Section 13 (1) shall apply in relation to an assessment under Schedule B as it applies to Schedule A.
(4) In this section “purchase annuity” means the first or original annuity payable before any redemption or statutory reduction.
Persons chargeable.
32.—(1) Tax under Schedule B shall be charged upon the occupier of the property.
(2) Every person having the use of any property shall be deemed to be the occupier thereof.
Assessment of certain profits derived from the keeping of a stallion.
33.—Where a person who is the occupier of land in respect of the occupation of which he is assessed under Schedule B is also the owner or part owner of a stallion which is ordinarily kept on such land, profits derived by such person from fees received or receivable for the service by such stallion on such land of mares owned by other persons shall be deemed, for the purposes of this Act, to arise from the occupation of such land.
Husbandry: election to be charged under Schedule D.
34.—(1) Any person occupying lands for the purposes of husbandry only may elect to be assessed and charged under Schedule D, and in accordance with the provisions applicable thereto, instead of under this Schedule.
(2) The election of any such person shall be signified by notice in writing delivered personally or sent by post in a registered letter to the inspector within two months after the commencement of the year of assessment; and from and after the receipt of the notice the charge upon him for that year shall be under Schedule D, and the profits or gains arising to him from the occupation of the lands shall for all purposes be deemed to be profits or gains of a trade chargeable under that Schedule.
Husbandry: profits falling short of assessable value.
35.—If a person who occupies, either as owner or otherwise, any lands for the purposes of husbandry only, shows within a period of one year after the end of any year of assessment to the satisfaction of the Special Commissioners that the profits or gains arising from that occupation during that year fell short of the assessable value of the lands under this Schedule, the income arising from that occupation shall be taken at the actual amount of those profits or gains, and if the whole of the tax has been paid, the amount overpaid shall be certified and repaid in like manner as tax is repaid under section 22 (2).
Woodlands.
36.—(1) Any person occupying woodlands, who proves to the satisfaction of the Special Commissioners that those woodlands are managed by him on a commercial basis and with a view to the realisation of profits, may elect to be assessed and charged to tax in respect of those woodlands under Schedule D instead of under this Schedule in the same manner as a person occupying lands for the purposes of husbandry only, and section 34 shall apply accordingly.
(2) Any such election shall extend to all woodlands so managed on the same estate:
Provided that woodlands shall be treated for this purpose as being woodlands on a separate estate, if the person occupying those woodlands gives notice to the Special Commissioners within ten years after the time when they are planted or replanted.
(3) The election shall have effect, not only as respects the year of assessment, but also as respects all future years of assessment, so long as the woodlands are occupied by the person making the election.
Assessment of profits from occupation of land under Schedule D in certain other cases.
37.—(1) Where, for any year of assessment, a person to whom this section applies is chargeable to tax under Schedule B in respect of the occupation for the purposes of husbandry of any lands—
(a) the person shall when required to do so by a notice in writing served on him by an inspector prepare and deliver to the inspector, within the time limited by the notice, a statement of the profits or gains on which he would have been chargeable for the year of assessment if he had made an election in relation to the lands under section 34;
(b) where the person fails to deliver the statement, or where the Revenue Commissioners are not satisfied with the statement delivered by the person, the Revenue Commissioners may serve on the person a notice in writing or notices in writing requiring him to do any of the following things, that is to say—
(i) to deliver to an inspector copies of such accounts (including balance sheets) relating to the occupation of the lands as may be specified or described in the notice within such period as may be therein specified, including, where the accounts have been audited, a copy of the auditor's certificate,
(ii) to make available, within such time as may be specified in the notice, for inspection by an inspector or by any officer authorised by the Revenue Commissioners, all such books, accounts and documents in his possession or power as may be specified or described in the notice, being books, accounts and documents which contain information as to transactions related to the occupation of the lands;
(c) the inspector or other officer may take copies of, or extracts from, any books, accounts or documents made available for his inspection under the foregoing paragraph;
(d) where the person fails to do anything which he is required to do by a notice under paragraph (b), this Act shall apply as if he had duly made, under section 34, an election in relation to the lands by notice delivered immediately after the commencement of the year of assessment;
(e) where the person has delivered copies of accounts relating to the occupation of the lands and the Revenue Commissioners are of opinion that the accounts overstate the profits or gains arising from such occupation, the Revenue Commissioners may certify accordingly;
(f) where the Revenue Commissioners have given a certificate under the foregoing paragraph—
(i) this Act shall, subject to the next subparagraph, apply as if the person had duly made, under section 34, an election in relation to the lands by notice delivered immediately after the commencement of the year of assessment,
(ii) an appeal against the certificate shall, within twenty-one days after notification to the person of the giving of the certificate, lie to the Special Commissioners in like manner as an appeal would lie against an assessment to income tax and the provisions of this Act relating to appeals shall have effect accordingly.
(2) (a) This section applies to—
(i) a person carrying on in the year of assessment a trade or profession,
(ii) a person who, in the year of assessment, is a married person whose wife or husband carries on in that year a trade or profession, or
(iii) a person who, in the year of assessment, is a director of a company carrying on in that year a trade and is either the beneficial owner of, or able, either directly or through the medium of other companies or by any other means, to control, more than 25 per cent. of the ordinary share capital of the company,
subject to the proviso that a person who, apart from this proviso, would, by virtue of subparagraph (ii), be a person to whom this section applies shall not be such a person in a case in which the wife is not to be treated for income tax purposes as living with her husband.
(b) For the purposes of subparagraph (iii) of paragraph (a), ordinary share capital which is owned or controlled as referred to in the subparagraph by a person being the wife, the husband or an infant child of a director, or by the trustee of a trust for the benefit of a person or persons being or including any such person or such director, shall be deemed to be owned or controlled by such director and not by any other person.
(c) In this subsection—
“company” means a company within the meaning of the Companies Act, 1963;
“director” includes a person holding any office or employment under a company;
“ordinary share capital” means all the issued capital (by whatever name called) of a company, other than capital the holders whereof have a right to a dividend at a fixed rate or a rate fluctuating in accordance with the rate of income tax, but have no other right to share in the profits of the company.
Relief under Schedule B in case of loss by flood or tempest.
38.—Section 26, relating to relief in the case of losses caused by flood or tempest, shall apply in the case of Schedule B as in the case of Schedule A, and as respects land the proprietor of which is shown to the satisfaction of the Special Commissioners to be an incapacitated person, or to be otherwise incapable of consenting to an abatement of the rent, an abatement and discharge of tax under Schedule B may be allowed by the Special Commissioners on proof to them of the loss in respect of the abatement of rent which in their opinion ought to have been made.
Chapter III
General
Revenue Commissioners to be furnished with copies of rates.
39.—(1) For the purpose of assessing tax chargeable under Schedules A and B, the secretary, clerk, or person acting as such, to a rating authority shall, when required by the Revenue Commissioners, transmit to them, at the head office of the Revenue Commissioners in Dublin, true copies of the last county rate or municipal rate made by the authority for its rating area or any part thereof.
(2) The Revenue Commissioners shall pay to any such person the expenses of making all such copies, not exceeding the rate of two shillings and sixpence for every one hundred ratings.
(3) If any such person neglects to transmit such copies, after being required to do so by the Revenue Commissioners, he shall, for every such neglect, forfeit the sum of £50.
Production of valuations to inspector.
40.—(1) Every person shall, at the request of any inspector, or other officer acting in the execution of this Act, produce to him any survey or valuation on which the rates for any rating area, or part thereof, are assessed or made, or any rate or assessment made under any Act relating to the county rate or the municipal rate, which is in his custody or possession and permit the inspector or other officer to inspect the same and to take copies thereof, or extracts therefrom, without any payment.
(2) Any such person who, on such request, refuses to produce any survey, valuation, rate, or assessment which is in his custody or possession, or to permit the inspection thereof, or the taking of such copies thereof or extracts therefrom as the inspector or other officer may think fit, shall, for every such refusal, forfeit the sum of £50.
Power of Revenue Commissioners to direct revaluation.
41.—(1) If in any case it appears to the Revenue Commissioners that any rateable valuation which is for the time being in force is not correct (having reference to the principles according to which the valuation ought by law to have been made) with respect to all or any of the property included therein, they may direct the Commissioner of Valuation to make or cause to be made, for the purposes of tax, a revaluation of the property in accordance with the principles prescribed by law, and the Commissioner of Valuation shall, with all convenient speed, make the revaluation or cause it to be made accordingly, and shall sign and transmit the revaluation to the Revenue Commissioners.
(2) Tax chargeable under Schedules A and B shall, after any such revaluation, be assessed and charged in accordance therewith.
(3) A person assessed in accordance with any such revaluation may, if aggrieved thereby, appeal against the assessment on the ground that the revaluation is incorrect, and the Special Commissioners by whom the appeal is heard, or the Judge by whom the appeal is reheard, may alter the revaluation and the assessment, and make such an order with reference thereto, as they or he may think fit.
Unoccupied property.
42.—Tax under Schedules A and B shall be charged on all property, whether occupied at the time of assessment or not, but if any house is or becomes unoccupied for the year or for part of the year of assessment, the tax shall not be levied thereon during the period while it is so unoccupied, and the inspector, on proof of the period during which the house was unoccupied, shall upon appeal discharge the tax in respect of that period.
Savings with respect to actions of ejectment.
43.—An action of ejectment for non-payment of rent shall not be defeated on the ground that the person liable to pay the rent is entitled under this Act to a deduction which would reduce the amount due by him below a year's rent.
Relief to persons prevented from using their land.
44.—Where the Revenue Commissioners are satisfied that a person entitled to the ownership and occupation of any land was in any year of assessment prevented by trespass, intimidation, or the disturbed state of the neighbourhood from using and occupying such land, they shall have power to cause to be given such relief as is just and reasonable in those circumstances in respect of any tax payable with reference to such land under Schedule A or Schedule B for such year of assessment.
Relief to farming co-operative societies and farming trustees.
45.—Where the Revenue Commissioners are satisfied that any land is in the ownership and occupation of a co-operative society formed before the 6th day of April, 1927, for the acquisition of land to be divided amongst its members or of a body of trustees created before the 6th day of April, 1927, for the acquisition of land to Ibe divided amongst their cestuis-qui-trustent and the Revenue Commissioners are also satisfied that, having regard to the taxable income of the several individuals beneficially interested in such land, the collection of the tax assessed with respect to such land under Schedule A or Schedule B for any year would impose undue hardship on such individuals the Revenue Commissioners shall have power to cause to be given such relief as is just and reasonable in respect of such tax.
Definition of “the municipal rate”.
46.—In this Part “the municipal rate” means any rate which is—
(a) the rate leviable by the Right Honourable the Lord Mayor, Aldermen and Burgesses of Dublin under section 63 of the Local Government (Dublin) Act, 1930, or
(b) the rate leviable by the Corporation of Dún Laoghaire under section 63 of the said Local Government (Dublin) Act, 1930, or
(c) the rate leviable under section 25 of the Limerick City Management Act, 1934, or
(d) the rate leviable under section 24 of the Waterford City Management Act, 1939, or
(e) the rate leviable under section 16 of the Cork City Management (Amendment) Act, 1941, or
(f) the rate leviable under section 18 of the Local Government Act, 1946.
PART III
Schedule C and Principal Provisions Relating Thereto
Schedule C.
47.—The Schedule referred to in this Act as Schedule C is as follows—
Schedule C
1. Tax under this Schedule shall be charged in respect of all profits arising from public revenue dividends payable in the State in any year of assessment.
2. Where a banker or any other person in the State, by means of coupons received from another person or otherwise on his behalf, obtains payment of any foreign public revenue dividends, tax under this Schedule shall be charged in respect of the dividends.
3. Where a banker in the State sells or otherwise realises coupons for any foreign public revenue dividends and pays over the proceeds of such realisation to or carries such proceeds to the account of any person, tax under this Schedule shall be charged in respect of the proceeds of the realisation.
4. Where a dealer in coupons in the State purchases coupons for any foreign public revenue dividends otherwise than from a banker or another dealer in coupons, tax under this Schedule shall be charged in respect of the price paid on the purchase.
5. Nothing in paragraph 1 shall apply to any annuities which are not of a public nature.
6. The tax under this Schedule shall be charged for every twenty shillings of the annual amount of the profits, dividends, proceeds of realisation or price paid on purchase charged.
Charge and payment.
48.—(1) Tax under Schedule C shall be charged by the commissioners designated for that purpose by this Act, and shall be paid on behalf of the persons entitled to the profits, dividends, proceeds of realisation or price paid on purchase which are the subject of the tax—
(a) in the case of tax charged under paragraph 1 of that Schedule, by the persons and bodies of persons respectively entrusted with payment;
(b) in the case of tax charged under paragraph 2, 3 or 4 of that Schedule, by the banker or other person or by the banker or by the dealer in coupons, as the case may be.
(2) The provisions of Schedule 1 shall have effect in relation to the assessment, charge and payment of tax under Schedule C.
Stocks of State and of foreign diplomats.
49.—(1) No tax shall be chargeable in respect of the stock, dividends or interest transferred to accounts in the books of the Bank of Ireland in the name of the Minister for Finance in pursuance of any statute, but the Bank of Ireland shall transmit to the Special Commissioners an account of the total amount thereof.
(2) No tax shall be chargeable in respect of the stock, dividends or interest belonging to the State in whatever name they may stand in the books of the Bank of Ireland.
(3) No tax shall be chargeable in respect of the stock, dividends or interest of an accredited diplomatic representative of any foreign State resident in the State:
Provided that if the same stand in the name of a trustee, the property therein of any such representative shall be proved by the trustee to the Special Commissioners.
Securities of foreign territories.
50.—(1) No tax shall be chargeable in respect of the dividends on any securities of any territory outside the State which are payable in the State, where it is proved to the satisfaction of the Revenue Commissioners that the person owning the securities and entitled to the dividends is not resident in the State; but, save as provided by this Act, no allowance shall be given or repayment be made in respect of the tax on the dividends on the securities of any such territory which are payable in the State:
Provided that where the securities of any such territory are held under any trust, and the person who is the beneficiary in possession under the trust is the sole beneficiary in possession and can, by means either of the revocation of the trust or of the exercise of any powers under the trust, call upon the trustees at any time to transfer the securities to him absolutely free from any trust, that person shall, for the purposes of this section, be deemed to be the person owning the securities.
(2) Relief under this section may be given by the Revenue Commissioners either by way of allowance or repayment on a claim being made to them for the purpose.
(3) Any person who is aggrieved by the decision of the Revenue Commissioners on any question as to residence arising under this section may, by notice in writing to that effect given to the Revenue Commissioners within two months from the date on which notice of the decision is given to him, make an application to have his claim for relief heard and determined by the Special Commissioners.
(4) Where an application is made under subsection (3), the Special Commissioners shall hear and determine the claim in like manner as an appeal made to them against an assessment and all the provisions of this Act relating to such an appeal (including the provisions relating to the rehearing of an appeal and to the statement of a case for the opinion of the High Court on a point of law) shall apply accordingly with any necessary modifications.
Definitions.
51.—In this Part—
“dividends”, except in the phrase “stock, dividends or interest”, means any interest, annuities, dividends or shares of annuities;
“public revenue”, except where the context otherwise requires, includes the public revenue of any Government whatsoever and the revenue of any public authority or institution in any country outside the State;
“public revenue dividends” means dividends payable out of any public revenue;
“foreign public revenue dividends” means dividends payable elsewhere than in the State (whether they are or are not also payable in the State) out of any public revenue other than the public revenue of the State;
“banker”includes a person acting as a banker;
“coupons” and “coupons for any foreign public revenue dividends” include warrants for or bills of exchange purporting to be drawn or made in payment of any foreign public revenue dividends.
PART IV
Schedule D
Chapter I
Charge to Tax and General
Schedule D.
52.—The Schedule referred to in this Act as Schedule D is as follows—
Schedule D
1. Tax under this Schedule shall be charged in respect of—
(a) the annual profits or gains arising or accruing—
(i) to any person residing in the State from any kind of property whatever, whether situate in the State or elsewhere; and
(ii) to any person residing in the State from any trade, profession or employment, whether carried on in the State or elsewhere; and
(iii) to any person, whether a citizen of Ireland or not, although not resident in the State, from any property whatever in the State, or from any trade, profession or employment exercised within the State; and
(iv) to any person, whether a citizen of Ireland or not, although not resident in the State, from the sale of any goods, wares, or merchandise, manufactured or partly manufactured by such person in the State.
(b) all interest of money, annuities and other annual profits or gains not charged under Schedule A, Schedule B, Schedule C or Schedule E, and not specially exempted from tax,
in each case for every twenty shillings of the annual amount of the profits or gains:
Provided that profits or gains arising or accruing to any person from an office, employment or pension shall not, by virtue of this paragraph, be chargeable to tax under this Schedule unless they are chargeable to tax under Case III of this Schedule.
2. The provisions of paragraph 1 are without prejudice to any other provision of this Act directing tax to be charged under this Schedule, and the tax so directed to be charged shall be charged accordingly.
The Cases.
53.—(1) Tax under Schedule D shall be charged under the following Cases:
Case I.—Tax in respect of—
(a) any trade not contained in any other Schedule;
(b) the property in the following lands, tenements and hereditaments—
(i) quarries of stone, slate, limestone or chalk, or quarries or pits of sand, gravel or clay;
(ii) mines of coal, tin, lead, copper, pyrites, iron and other mines;
(iii) ironworks, gasworks, salt springs or works, alum mines or works, waterworks, streams of water, canals, inland navigations, docks, drains or levels, fishings, rights of markets and fairs, tolls, railways and other ways, bridges, ferries and other concerns of the like nature having profits from or arising out of any lands, tenements or hereditaments;
Case II.—Tax in respect of any profession not contained in any other Schedule;
Case III.—Tax in respect of—
(a) any interest of money, whether yearly or otherwise, or any annuity, or other annual payment, whether such payment is payable within or outside the State, either as a charge on any property of the person paying the same by virtue of any deed or will or otherwise, or as a reservation out of it, or as a personal debt or obligation by virtue of any contract, or whether the same is received and payable half-yearly or at any shorter or more distant periods;
(b) all discounts;
(c) profits on securities bearing interest payable out of the public revenue other than such as are charged under Schedule C;
(d) interest on any securities issued or deemed within the meaning of section 466 to be issued, under the authority of the Minister for Finance, in cases where such interest is paid without deduction of tax;
(e) income arising from securities outside the State except such income as is charged under Schedule C;
(f) income arising from possessions outside the State;
Case IV.—Tax in respect of any annual profits or gains not falling under any of the foregoing Cases, and not charged by virtue of any other Schedule;
and subject to and in accordance with the provisions of this Act applicable to the said Cases respectively.
(2) The provisions of subsection (1) are without prejudice to any other provision of this Act directing tax to be charged under one or other of the said Cases, and the tax so directed to be charged shall be charged accordingly.
Market gardening.
54.—(1) In this section “market garden land” means land in the State occupied as a nursery or garden for the sale of the produce (other than land used for the growth of hops) and “market gardening” shall be construed accordingly.
(2) Notwithstanding anything in Schedule B, or in the provisions applicable thereto, market gardening shall, for all the purposes of this Act in relation to the person by whom it is carried on, be treated as a trade, and
(a) the profits or gains thereof shall be charged under Case I of Schedule D, and
(b) income tax shall not be charged under Schedule B in respect of the occupation of market garden land,
but where land is market garden land for part only of the year of assessment, tax shall be charged under Schedule B on that land for that year on so much of the assessable value of that land as bears to that value the same proportion as the remainder of that year bears to one year.
(3) Where part of property valued under the Valuation Acts as a unit is market garden land—
(a) the annual value of the market garden land, for the purposes of section 65 shall be arrived at by apportionment of the rateable valuation of the property,
(b) the assessable value for the purposes of any assessment under Schedule B in respect of the remainder of the property shall be arrived at by apportionment of the amount which would have been the assessable value of the property, for the purposes of Schedule B, if no part thereof had been market garden land, and
(c) any apportionment required by this subsection shall be made by the inspector according to the best of his knowledge and judgment.
(4) An apportionment made under subsection (3) may be amended by the Special Commissioners, or by the Circuit Court, on the hearing, or the rehearing, of an appeal against an assessment made on the basis of the apportionment, but, on the hearing, or the rehearing, of any such appeal, a certificate of the Commissioner of Valuation tendered by either party to the appeal and certifying, as regards property valued under the Valuation Acts as a unit, the amount of the rateable valuation of the property attributable to any part of the property, shall be conclusive as to the amount so attributable.
Interest, etc., paid without deduction of tax under Schedule C.
55.—(1) Where any interest, dividends, annuities or shares of annuities to which this section applies or the profits attached to any such interest, dividends or annuities fall to be charged under the provisions applicable to Schedule C but are in fact not assessed for any year under that Schedule, tax upon such interest, dividends, annuities, shares of annuities or profits may be charged and assessed on and shall be payable by the person entitled to receive such interest, dividends, or other annual payments for that year under the appropriate Case of Schedule D.
(2) This section applies to all interest, dividends, annuities and shares of annuities payable out of any public revenue of the State or out of any public revenue of Great Britain or of Northern Ireland or of Great Britain and Northern Ireland.
Tax on quarries, mines and other concerns.
56.—(1) The provisions of Chapter II shall apply in relation to the concerns which, by virtue of section 53, are chargeable under Case I (b) of Schedule D, subject to the provisions of this section.
(2) Tax under Case I of Schedule D shall be assessed and charged on the person or body of persons carrying on such concern, or on the agents or other officers who have the direction or management of the concern or receive the profits thereof.
(3) (a) The computation in respect of any mine carried on by a company of adventurers shall be made and stated jointly in one sum, but any adventurer may be assessed and charged separately if he makes a declaration of his proportion or share in the concern for that purpose.
(b) An adventurer so separately assessed and charged may set off against his profits from one or more of such concerns the amount of his loss sustained in any other such concern as certified by the inspector.
(c) In any such case one assessment and charge only shall be made on the balance of profit and loss, and shall be made in the assessment district where the adventurer is chargeable to the greatest amount.
(4) No deduction or set-off (other than the deduction granted by section 67 (2)) shall be allowed in estimating the profits on account of, or by reference to the annual value of any lands tenements or hereditaments occupied and used in connection with the concern and not separately assessed and charged under Schedule A in accordance with subsection (6).
(5) Part XXI shall be be construed and have effect as if any income tax chargeable under Schedule D in respect of any of the concerns to which subsection (1) relates were chargeable under Schedule A.
(6) In any case in which it appears to the Revenue Commissioners to be necessary or proper, the property in any of the concerns specified in section 53 as chargeable under Case I (b) may be assessed and charged under Schedule A instead of under Schedule D.
Save as aforesaid, tax under Schedule A shall not be charged in respect of the property in any such concern.
Chapter II
Cases I and II
Extent of charge.
57.—The tax under Cases I and II of Schedule D shall be charged without any other deduction than is by this Act allowed.
Basis of assessment.
58.—(1) Subject to the provisions of this section and sections 59 and 60, tax shall be charged under Case I or Case II of Schedule D on the full amount of the profits or gains of the year preceding the year of assessment.
(2) Where the trade or profession has been set up and commenced within the year of assessment, the computation of the profits or gains chargeable under Case I or Case II of Schedule D shall be made either on the full amount of the profits or gains arising in the year of assessment or according to the average of such period, not being greater than one year, as the case may require and as may be directed by the inspector.
(3) Any person chargeable with income tax in respect of the profits or gains of any trade or profession which has been set up and commenced within the year preceding the year of assessment shall be charged on the full amount of the profits or gains for one year from the time of such setting up and commencement, but shall be entitled, on giving notice in writing to the inspector within twelve months after the end of the year of assessment, to be charged to income tax on the amount of the profits or gains of the year of assessment.
(4) Any person chargeable with income tax in respect of the profits or gains of any trade or profession which has been set up and commenced within the year next before the year preceding the year of assessment shall be entitled, on giving notice in writing to the inspector within twelve months after the end of the year of assessment, to have the assessment reduced by the amount (if any) by which the aggregate amount of the respective assessments for the year of assessment and the year preceding that year exceed the total amount of the profits or gains of those two years.
(5) (a) Where in any year of assessment a trade or profession is permanently discontinued then, notwithstanding anything contained in this Act—
(i) the person charged or chargeable with tax in respect thereof shall be charged for that year on the amount of the profits or gains of the period beginning on the 6th day of April in that year and ending on the date of the discontinuance, subject to any deduction or set-off to which he may be entitled under section 308 or 309, and, if he has been charged otherwise than in accordance with this paragraph, any tax overpaid shall be repaid, or an additional assessment may be made upon him, as the case may require;
(ii) if the profits or gains of the year ending on the 5th day of April in the year preceding the year of assessment in which the discontinuance occurs exceed the amount on which the person has been charged for that preceding year, or would have been charged if no such deduction or set-off as aforesaid had been allowed, an additional assessment may be made upon him, so that he shall be charged for that preceding year on the amount of the profits or gains of the said year ending on the 5th day of April, subject to any such deduction or set-off as aforesaid to which he may be entitled.
(b) In the case of the death of a person who, if he had not died, would, under this subsection, have become chargeable to income tax for any year, the tax which would have been so chargeable shall be assessed and charged upon his executors or administrators, and shall be a debt due from and payable out of his estate.
(6) The reference in subsection (5) to the discontinuance of a trade or profession shall be construed as referring to a discontinuance occurring by reason of the death while carrying on such trade or profession of the person carrying on the same as well as to a discontinuance occurring in the lifetime of such person, and for the purposes of subsection (5) such death shall be deemed to cause a discontinuance and such discontinuance shall be deemed to take place on the day of such death.
Changes of proprietorship.
59.—(1) If at any time after the 5th day of April, 1965, a trade or profession which immediately before that time was carried on by an individual person (hereafter in this subsection referred to as the predecessor) becomes carried on by another individual person or by a partnership of persons (including a partnership in which the predecessor is a partner), the tax payable for all years of assessment by the predecessor shall be computed as if the trade or profession had been permanently discontinued at that time.
(2) If at any time after the 5th day of April, 1965, an individual person (hereafter in this subsection referred to as the successor) succeeds to a trade or profession which immediately before that time was carried on by another individual person or by a partnership of persons (including a partnership in which the successor was a partner), the tax payable for all years of assessment by the successor shall be computed as if he had set up or commenced the trade or profession at that time.
(3) In the case of the death of a person who, if he had not died, would, under the provision of this section, have become chargeable to income tax for any year, the tax which would have been so chargeable shall be assessed and charged upon his executors or administrators, and shall be a debt due from and payable out of his estate.
Period of computation of profits.
60.—(1) Where, in the case of any trade or profession or of the occupation of any land occupied solely or mainly for the purpose of husbandry or of the occupation of any woodlands, it has been customary to make up accounts:—
(a) if only one account was made up to a date within the year preceding the year of assessment, and that account was for a period of one year, the profits or gains of the year ending on that date shall be taken to be the profits or gains of the year preceding the year of assessment;
(b) if no account for a period of one year was made up to a date within the year preceding the year of assessment, or if more accounts than one were made up to dates within that year, the Revenue Commissioners shall decide what period of twelve months shall be deemed to be the year the profits or gains of which are to be taken to be the profits or gains of the year preceding the year of assessment.
(2) Where the Revenue Commissioners have given a decision under subsection (1) (b) and it appears to them that in consequence thereof the tax for the last preceding year of assessment in respect of the profits or gains from the same source should be computed on the profits or gains of a corresponding period, they may give directions to that effect and an assessment or additional assessment or repayment of tax shall be made accordingly.
(3) An appeal shall lie against any assessment or additional assessment or in respect of any repayment of tax under subsection (2), and any such appeal shall be made to the Special Commissioners who shall consider the circumstances and grant such relief, if any, as is just, and their determination shall be final and conclusive, unless the person assessed requires that his appeal shall be reheard under section 429, or unless under this Act a case is required to be stated for the opinion of the High Court.
(4) In the case of the death of a person who, if he had not died, would, under the provisions of this section, have become chargeable to income tax for any year, the tax which would have been so chargeable shall be assessed and charged upon his executors or administrators and shall be a debt due from and payable out of his estate.
General Rule as to deductions.
61.—Subject to the provisions of this Act, in computing the amount of the profits or gains to be charged, no sum shall be deducted in respect of—
(a) any disbursements or expenses, not being money wholly and exclusively laid out or expended for the purposes of the trade or profession;
(b) any disbursements or expenses of maintenance of the parties, their families or establishments or any sums expended for any other domestic or private purposes distinct from the purposes of such trade or profession;
(c) the rent or annual value of any dwelling-house or domestic offices or any part thereof, except such part thereof as is used for the purposes of the trade or profession:
Provided that where any such part is so used, the sum so deducted shall be such as may be determined by the inspector and shall not, unless in any particular case the inspector is of opinion that, having regard to all the circumstances, some greater sum ought to be deducted, exceed two thirds of the annual value or of the rent bona fide paid for the said dwelling-house or offices;
(d) any sum expended for repairs of premises occupied, or for the supply, repairs, or alterations of any implements, utensils, or articles employed for the purposes of the trade or profession, beyond the sum actually expended for those purposes;
(e) any loss not connected with or arising out of the trade or profession;
(f) any capital withdrawn from, or any sum employed or intended to be employed as capital in such trade or profession;
(g) any capital employed in improvements of premises occupied for the purposes of the trade or profession;
(h) any interest which might have been made if any such sums as aforesaid had been laid out at interest;
(i) any debts, except bad debts proved to be such to the satisfaction of the inspector and doubtful debts to the extent that they are respectively estimated to be bad. In the case of the bankruptcy or insolvency of a debtor, the amount which may reasonably be expected to be received on any such debt shall be deemed to be the value thereof;
(j) any average loss beyond the actual amount of loss after adjustment;
(k) any sum recoverable under an insurance or contract of indemnity;
(l) any annual interest, or any annuity, or other annual payment payable out of the profits or gains;
(m) any royalty or other sum paid in respect of the user of a patent.
Trading stock of discontinued trade.
62.—(1) In computing the profits or gains of a trade which has been discontinued, any trading stock belonging to the trade at the discontinuance thereof shall be valued in accordance with the following provisions:
(a) in the case of any such trading stock—
(i) which is sold, or is transferred for valuable consideration, to a person who carries on or intends to carry on a trade in the State, and
(ii) the cost of which to such person on such sale or transfer may be deducted by him as an expense in computing for any purpose of this Act the profits or gains of the said trade carried on or intended to be carried on by him,
the value of such trading stock shall be taken to be the price paid therefor on such sale or the value of the consideration given therefor on such transfer, as the case may be;
(b) in the case of any other such trading stock, the value thereof shall be taken to be the amount which it would have realised if it had been sold in the open market at the discontinuance of the trade.
(2) In this section—
“trading stock” means property of any description, whether real or personal, which is either—
(a) property such as is sold in the ordinary course of the trade in relation to which the expression is used or would be so sold if it were mature or if its manufacture, preparation, or construction were complete, or
(b) materials such as are used in the manufacture, preparation, or construction of property such as is sold in the ordinary course of the said trade,
references to a trade having been discontinued or to the discontinuance of a trade shall be construed as not referring to or including any case where such trade was carried on by a single individual and is discontinued by reason of his death (whether such trade is or is not continued by another person after such death) but shall be construed as referring to and including every other case where a trade has been discontinued or is, by virtue of any of the provisions of this Act, treated as having been discontinued for the purpose of computing tax.
Deductions in relation to the establishment or alteration of superannuation schemes.
63.—Where a superannuation scheme is established in connection with a trade or undertaking or a superannuation scheme so established is altered and the person by whom the trade or undertaking is carried on makes a payment in respect of expenses (including a payment in respect of professional fees, but not including a payment by way of contribution towards the cost of providing the benefits payable under the scheme) in connection with such establishment or alteration, then, if the scheme or, as the case may be, the altered scheme is—
(a) operated through a fund approved, whether in whole or in part, by the Revenue Commissioners for the purposes of section 222,
(b) approved, whether in whole or in part, by the Revenue Commissioners under section 229, or
(c) an excepted scheme within the meaning of section 228 (2),
the amount of the payment shall be allowed to be deducted in the computation, for the purposes of assessment to income tax, of the profits or gains of the trade or undertaking as an expense incurred when the payment is made:
Provided that where, in a case falling within paragraph (a) or (b), a part only of the relevant fund or scheme is approved as therein mentioned, the deduction shall be restricted to so much of the payment as is referable to that part.
Deduction for corporation, profits tax.
64.—(1) Where any company has paid corporation profits tax in respect of any accounting period ending on or after the 1st day of April, 1966, the amount so paid shall, in computing for purposes of income tax the profits or gains of the company, be allowed to be deducted as an expense incurred in that accounting period:
Provided that there shall be disregarded for the purposes of this subsection so much of the corporation profits tax paid in respect of any such accounting period which began before the 1st day of April, 1966, as is referable to profits apportioned under section 21 (2) of the Finance Act, 1966, to the part of the accounting period before that day.
(2) Where any company has received repayment of any amount previously paid by it by way of corporation profits tax, the amount repaid shall be treated as profit for the year in which the repayment is received but this subsection shall not apply save where there has been an allowance of the deduction of an amount as an expense in computing profits or gains for purposes of income tax.
(3) Where in any year of assessment the profits or gains from which a deduction may be made under this section come into computation, but owing to the time at which the amount of the corporation profits tax became ascertained it was impracticable to give effect to the deduction when assessing income tax, the amount by which that tax would have been reduced if effect had been given to the deduction shall be deducted from the amount payable for corporation profits tax or, if there is no corporation profits tax, shall be repaid to the company.
Exclusion of annual value of property.
65.—(1) The computation of tax shall be made exclusive of the annual value of property occupied for the purpose of the trade or profession and separately assessed and charged under Schedule A.
(2) Where any lands, tenements, hereditaments or other premises of whatsoever description used for the purpose of any trade or profession are situate outside the State, no deduction or set-off shall, in estimating the amount of annual profits or gains arising or accruing from that trade or profession, in any manner be allowed on account or in respect of the annual value of those premises.
(3) Where, in estimating the amount of annual profits or gains arising or accruing from any trade or profession and chargeable to tax under this Schedule, any sum is deducted on account of the annual value of the lands, tenements and hereditaments used for the purpose of such trade or profession, the sum so deducted shall not exceed the amount of the assessment of the lands, tenements and hereditaments for the purpose of tax under Schedule A as reduced for the purpose of collection.
(4) (a) Subsection (3) shall not apply in the case of an industrial building or structure within the meaning of section 255 which is not a building or structure to which section 264 applies.
(b) Where, in the case of premises valued under the Valuation Acts as a unit, a part is, and a part is not, a building or structure to which section 264 applies, the annual value of each part shall be arrived at by apportionment of the rateable valuation of the premises, and section 54 (3) (c) and section 54 (4) shall apply to any such apportionment as they apply to an apportionment required by section 54 (3).
Power to omit Schedule A assessments in certain cases.
66.—(1) In this section—
“basis period” means, in relation to a year of assessment, the period on the profits or gains of which income tax for that year falls to be finally computed under Case I of Schedule D in respect of the trade in question or, where, by virtue of this Act, the profits or gains of any other period are to be taken to be the profits or gains of the said period, that other period;
“company” means any body corporate;
“short lease” has the same meaning as in Chapter VI of Part IV;
“trade” means a trade within Case I of Schedule D;
“unit of valuation” means any lands, tenements or hereditaments valued under the Valuation Acts as a unit.
(2) (a) Subject as hereafter provided, this section applies to any unit of valuation in respect of which a company is assessable under Schedule A being a unit of valuation of which no part fails, at any time during the year of assessment, to satisfy one or other of the following conditions, that is to say:
(i) that it is wholly occupied by the company assessable as aforesaid for the purposes of a trade, or
(ii) that it, with or without other premises, is subject to a short lease granted by the company not being such a lease as is referred to in section 86.
(b) This section does not apply to a unit of valuation—
(i) of which the whole or a part is occupied for the purposes of a trade which consists wholly or partly of exempted trading operations within the meaning of Chapter I of Part XXV, or
(ii) in respect of which any rent is payable under a short lease by the company assessable under Schedule A in respect thereof.
(c) For the purposes of paragraph (a) (ii), the currency of a lease shall be determined as it would be determined for the purposes of section 81 (4).
(3) Notwithstanding anything in this Act, no assessment under Schedule A need be made for any year of assessment in respect of a unit of valuation to which this section applies; and where, for any year of assessment, an assessment under Schedule A is not made, the annual value of the unit of valuation shall not, save as is hereafter provided, be taken into account for any purpose of this Act in relation to the company assessable under Schedule A in respect thereof.
(4) Where—
(a) the whole or a part of a unit of valuation to which this section applies (hereafter in this subsection referred to as the unit) is occupied at any time during a year of assessment (hereafter in this subsection referred to as the relevant year) for the purposes of a trade carried on by the company concerned, and
(b) an assessment under Schedule A is not made for the relevant year in respect of the unit,
the following provisions shall apply to the computation for the purpose of assessment of the amount of the profits or gains of the trade for the basis period for the relevant year but not to the computation for the purpose of relief of the amount of a loss sustained in the trade in that period:
(i) the profits or gains of the basis period shall first be computed as if an assessment under Schedule A in respect of the unit had been made for every year of assessment falling wholly or partly within the basis period for which such an assessment was not made;
(ii) the amount computed in accordance with paragraph (i) shall then be adjusted as if, in addition to the trading receipts taken into account in arriving at it, the company had received in the basis period an amount of trading receipts equal to the sum specified in the next following paragraph and the amount computed in accordance with paragraph, (i) as so adjusted shall for all purposes of this Act be taken to be the amount of the profits or gains of the basis period;
(iii) the sum referred to in paragraph (ii) is a sum equal to the amount of the assessment under Schedule A which might have been made in respect of the unit for the relevant year or, in a case in which section 23 would have applied, the net amount, as reduced for the purposes of collection, of the assessment which might have been made as aforesaid, provided that in a case in which the whole of the unit is not occupied for the purposes of the trade throughout the relevant year, the sum hereinbefore specified shall be appropriately reduced.
(5) (a) Where—
(i) the assessment under Schedule A for any year of assessment (hereafter in this subsection referred to as the relevant year) in respect of a unit of valuation to which this section applies (hereafter in this subsection referred to as the unit) would, if made, fall to be reduced for the purposes of collection under section 23,
(ii) an assessment under Schedule A is not made for that year in respect of the unit,
(iii) a period (hereafter in this subsection referred to as the unassessed period) being the whole or a part of that year falls within a period (hereafter in this subsection referred to as the accounting period) for which the accounts of the company concerned are made up, and
(iv) the whole or a part of the unit is occupied at any time during the unassessed period for the purposes of a trade carried on by the company,
there shall be allowed in the computation of the amount of a loss sustained in the trade in the accounting period such deduction, if any, as is authorised by paragraph (b).
(b) (i) In a case in which the unassessed period coincides with the relevant year and the whole of the unit was throughout that period occupied for the purposes of the trade, the deduction under paragraph (a) shall be equal to the amount, if any, by which the net amount of the assessment under Schedule A which might have been made for the relevant year in respect of the unit falls short of the sum which, if the said assessment had been made, would have fallen to be deducted, under section 65 in respect of the unassessed period on account of the annual value of the unit.
(ii) In any other case, the deduction under paragraph (a) shall be the same proportion of the deduction which would have been allowable thereunder, if sub-paragraph (i) of this paragraph applied, as the proportion which the sum which in the circumstances of the case would, if an assessment under Schedule A in respect of the unit had been made for the relevant year, have fallen to be deducted, under section 65, in respect of the unassessed period on account of the annual value of the unit bears to the sum which would have fallen to be deducted under that section if the circumstances were as stated in the said subparagraph (i).
(6) Where in consequence of the operation of the foregoing provisions of this section the amount of the profits or gains of a trade on which a company is chargeable to tax under Case I of Schedule D is, for any year of assessment, greater than it would otherwise have been, only so much of the profits or gains on which the company is so chargeable as does not exceed the amount on which it would have been so chargeable if this section had not been enacted and only so much of the tax payable by the company as is attributable to that part of the profits or gains shall be taken into account in determining the amount of any relief to which the company is entitled for the year of assessment under section 220 or Chapter II, III or IV of Part XXV.
(7) The circumstance that in accordance with this section an assessment under Schedule A is not made in respect of any unit of valuation shall not have the effect that a sum, which would otherwise be treated in accordance with Chapter III of Part V, as a perquisite of an office or employment, is not so treated.
(8) (a) A company may by notice in writing delivered to the inspector within the time limited by paragraph (b) elect that this section shall not have effect in relation to it and, where a company has so elected, no unit of valuation in respect of which it is assessable under Schedule A shall be a unit of valuation to which this section applies.
(b) A notice under paragraph (a) shall be delivered—
(i) in the case of a company in existence at the commencement of this Act (other than a company incorporated on a date more than six months before such commencement) within six months from the date on which the company was incorporated,
(ii) in the case of a company not in existence at the commencement of this Act, within six months from the date on which the company is incorporated.
(c) A company may at any time withdraw a notice given by it under paragraph (a) or under section 10 (8) of the Finance Act, 1964, and thereupon the notice shall cease to have effect as from the beginning of the next following year of assessment.
Allowance for industrial premises.
67.—(1) In this section “premises” means an industrial building or structure within the meaning of section 255 which is not a building or structure to which section 264 applies.
(2) In estimating the amount of annual profits or gains arising or accruing from any trade the profits of which are chargeable to tax under Case I of Schedule D, there shall, notwithstanding anything in section 65, be allowed to be deducted, as expenses incurred in any year, on account of any premises owned by the person carrying on such trade and occupied by him for the purposes of the said trade, and situate outside the State, a deduction equal to one-third of the annual value of those premises.
(3) In estimating the profits for any year of any of the concerns which, by virtue of section 53, are charged under Case I (b) of Schedule D, there shall be allowed to be deducted, as expenses incurred in any year, on account of any premises owned by the person carrying on the concern and occupied by him for the purposes of such concern, a deduction equal to one-third of the annual value of those premises.
(4) Annual value for the purposes of this section shall be estimated according to the principles governing the estimation of the annual value for the purposes of Schedule A.
Statement of profits.
68.—(1) Every statement of profits to be charged under Schedule D which is made by any person—
(i) on his own account; or
(ii) on account of some other person for whom he is chargeable, or who is chargeable in his name,
shall include every source of income so chargeable.
(2) Where a person delivers a statement of profits as aforesaid on behalf of some other person, or of a body of persons, the statement shall be delivered in the assessment district where the person delivering the statement or the body of persons respectively would be assessable and chargeable if acting on his or their own behalf.
Chapter III
Trades and Professions Carried on in Partnership
Interpretation.
69.—(1) In this Chapter—
“annual payment” means any payment from which, apart from any insufficiency of profits or gains of the person making it, tax is deductible under section 433;
“balancing charge” means a balancing charge under Part XVI;
“basis period” means, in relation to a year of assessment, the period on the profits or gains of which income tax for that year falls to be finally computed under Case I of Schedule D in respect of the trade in question or, where, by virtue of this Act, the profits or gains of any other period are to be taken to be the profits or gains of the said period, that other period;
“capital allowance” means any allowance, other than an allowance falling to be made in computing profits or gains, under section 241 or Part XIV, XV, XVI or XVII;
“partnership trade” means a trade which is carried on by two or more persons in partnership;
“precedent partner” means in relation to a partnership the partner who, being resident in the State—
(a) is first named in the partnership agreement, or
(b) if there is no agreement, is named singly or with precedence to the other partners in the usual name of the firm, or
(c) is the precedent acting partner, if the person named with precedence is not an acting partner,
and any reference to precedent partner shall, in a case in which no partner is resident in the State, be construed as a reference to the agent, manager, or factor of the firm resident in the State;
“relevant period” means in relation to a partnership trade a continuous period the whole or part of which is after the 5th day of April, 1965—
(a) beginning at a time when either the trade was not carried on immediately before it by two or more persons in partnership or none of the persons then carrying on the trade in partnership was one of the persons who immediately before it carried on the trade in partnership, and
(b) continuing so long as (but only so long as) there has not occurred a time when either the trade is not carried on immediately after it by two or more persons in partnership or none of the persons then carrying on the trade in partnership is one of the persons who immediately after it carry on the trade in partnership,
subject to the proviso that, in the case of any such period which, apart from this proviso, would have begun before the 6th day of April, 1965, “the relevant period” shall be taken as having begun at the time, or at the last of two or more times, at which, a change having occurred in the partnership of persons then engaged in carrying on the trade, the persons so engaged immediately after the time fell to be treated for the purposes of income tax as having set up or commenced the trade at that time.
(2) In relation to a case in which a partnership trade is from time to time during a relevant period carried on by two or more different partnerships of persons, any reference in this Chapter to the partnership shall, unless the context otherwise requires, be construed as including a reference to any partnership of persons by whom the trade has been carried on since the beginning of the relevant period and any reference to a partner shall be construed correspondingly.
(3) The provisions of this Chapter shall, with any necessary modifications, apply in relation to professions, as they apply in relation to trades.
Power to require return as to sources of partnership income and amounts derived therefrom.
70.—(1) The precedent partner of any partnership, when required to do so by a notice given to him in relation to any year of assessment by an inspector, shall, within the time limited by the notice, prepare and deliver to the inspector a return in the prescribed form of—
(a) all the sources of income of the partnership for the year of assessment (in this section referred to as the preceding year) immediately preceding the year of assessment in relation to which the notice is given;
(b) the amount of income from each source for the preceding year computed in accordance with subsection (2);
(c) such further particulars for the purposes of income tax (including sur-tax) for the preceding year or the year of assessment as may be required by the notice or indicated by the prescribed form.
(2) The amount of income from any source to be included in a return under this section shall be computed in accordance with the provisions of this Act save that the computation shall be made in all cases by reference to the preceding year:
Provided that—
(a) in the case of such interest as is referred to in section 344 the computation shall be made without regard to that section;
(b) where, in the case of a trade, an account has been made up to a date within the preceding year or more accounts than one have been made up to dates within that year, the computation shall be made by reference to the period or to all the periods, where there are more than one, for which accounts have been made up as aforesaid.
(3) If a person delivers to any inspector a return in a prescribed form, he shall be deemed to have been required by a notice under this section to prepare and deliver that return.
(4) In proceedings for recovery of a penalty incurred under section 500 or 501 in relation to a return referred to in the preceding provisions of this section—
(a) a certificate signed by an inspector which certifies that he has examined his relevant records and that it appears from them that a stated notice was duly given to the defendant on a stated day shall be evidence until the contrary is proved that that person received that notice in the ordinary course,
(b) a certificate signed by an inspector which certifies that he has examined his relevant records and that it appears from them that, during a stated period, a stated return was not received from the defendant shall be evidence until the contrary is proved that the defendant did not, during that period, deliver that return,
(c) a certificate certifying as provided for in paragraph (a) or (b) and purporting to be signed by an inspector may be tendered in evidence without proof and shall be deemed until the contrary is proved to have been signed by such inspector.
(5) In this section “prescribed” means prescribed by the Revenue Commissioners.
Separate assessment of partners.
71.—(1) In the case of a partnership trade this Act shall, subject to the provisions of this Chapter, have effect in relation to any partner in the partnership as if for any relevant period—
(a) any profits or gains arising to him from the trade and any loss sustained by him therein were respectively profits or gains of, and loss sustained in, a trade (hereafter in this Chapter referred to as a several trade) carried on solely by him being a trade—
(i) set up or commenced at the beginning of the relevant period, or if he commenced to be engaged in carrying on the partnership trade at some time in the relevant period other than the beginning thereof, at the time when he so commenced, and
(ii) when he ceases to be engaged in carrying on the partnership trade, either during the relevant period or at the end thereof, permanently discontinued at the time when he so ceases, and
(b) he had paid the part he was liable to bear of any annual payment paid by the partnership.
(2) (a) For any year or period within the relevant period the amount of the profits or gains arising to any partner from his several trade, or the amount of loss sustained by him therein, shall, for the purposes of subsection (1), be taken to be so much of the full amount of the profits or gains of the partnership trade or, as the case may be, of the full amount of the loss sustained in the partnership trade as would fall to his share on an apportionment thereof made in accordance with the terms of the partnership agreement as to the sharing of profits and losses.
(b) Where the year or period (hereafter in this paragraph referred to as the period of computation) for which the profits or gains of, or the loss sustained in, the several trade of a partner is to be computed under this subsection, is, or is part of, a year or period for which an account of the partnership trade has been made up, sections 60 and 107 shall apply in relation to the partner as if an account of his several trade had been made up for the period of computation.
(c) Where in the case of the several trade of a partner the basis period for any year of assessment begins before the 6th day of April, 1965, the profits or gains of that basis period shall be computed in accordance with the foregoing provisions of this subsection notwithstanding that those provisions were not in force in that period or some part thereof.
(3) For the purposes of subsection (2), the full amount of the profits or gains of the partnership trade for any year or period, or the full amount of the loss sustained in such trade in any year or period, shall, subject to section 73, be determined by the inspector and any such determination shall be made as it would have fallen to be made if the trade—
(a) had been set up or commenced at the beginning of the relevant period, and
(b) where the relevant period has come to an end, had been permanently discontinued at the end of that period, and
(c) had at all times within the relevant period been carried on by one and the same person and everything done in the carrying on thereof to or by the persons by whom it was in fact carried on had been done to or by that person:
Provided that in a case in which the relevant period began at some time before the 6th day of April, 1965, and the trade did not fall to be treated for the purposes of income tax as having been set up or commenced at that time, the relevant period shall, for the purposes of this subsection, be deemed to have begun at the time at which the trade was treated for the purposes of income tax as having been set up or commenced and, in any such case, any profits or gains arising to any person from the trade, or any loss sustained by him in the trade, for any year or period within the relevant period during which he was engaged in the trade on his own account shall be deemed to be profits or gains arising to him from, or, as the case may be, loss sustained by him in, a partnership trade in which he was entitled during the year or period in question to the full amount of the profits or gains arising or was liable to bear the full amount of the loss.
(4) Where the shares to which the partners are entitled in the basis period for a year of assessment do not exhaust the profits of the trade carried on by the partnership for that period, an assessment shall be made under Case IV of Schedule D on the precedent partner in respect of the unexhausted portion of the profits and the precedent partner shall, if and when such balance falls to be paid to a person entitled thereto, be entitled to deduct from such balance any amounts of tax which have been assessed on and paid by him and he shall be acquitted and discharged of any such amounts.
(5) This section shall not cause any income which, apart from this section, is not earned income to become earned income.
Capital allowances and balancing charges in partnership cases.
72.—(1) The provisions of this Act as regards the making of capital allowances and balancing charges in charging the profits or gains of a trade shall, in relation to the several trade of a partner in a partnership, have effect subject to the following provisions of this section.
(2) Where for any year of assessment a claim has been made, as provided by subsection (9), by the precedent partner for the time being of any partnership, there shall be made to any partner in the partnership in charging the profits or gains of his several trade a capital allowance in respect of any expenditure or property equal to his appropriate share of any capital allowance for that year (excluding any amount carried forward from an earlier year) (hereafter in this section referred to as a joint allowance) which, apart from any insufficiency of profits or gains, might have been made in respect thereof in charging the profits or gains of the partnership trade if this Act had provided that those profits should be charged by joint assessment on the persons carrying on the trade in the year of assessment as if—
(a) those persons had at all times been carrying on the trade and everything done to or by their predecessors in, or in relation to, the carrying on thereof had been done to or by them, and
(b) the trade had been set up or commenced at the beginning of the relevant period and, where the relevant period has come to an end, had been permanently discontinued at the end of that period.
(3) For any year of assessment there shall be made on any partner in a partnership in charging the profits or gains of his several trade a balancing charge equal to his appropriate share of any balancing charge (hereafter in this section referred to as a joint charge) which would have fallen to be made for that year in charging the profits or gains of the partnership trade if this Act had provided that those profits should be charged as specified in subsection (2).
(4) Where at the end of the relevant period a person or a partnership of persons succeeds to a partnership trade and any property which, immediately before the succession takes place, was in use for the purposes of the partnership trade and, without being sold is, immediately after the succession takes place, in use for the purposes of the trade carried on by the successor or successors, section 300 (1) shall apply as it applies where, by virtue of any of the provisions of section 59, a trade is to be treated as discontinued.
(5) Where for a partnership trade the relevant period began at some time before the 6th day of April, 1965, and the trade did not fall to be treated for the purposes of income tax as having been set up or commenced at that time, the relevant period shall, for the purposes of subsections (2) and (3), be deemed to have begun at the time at which the trade was treated for the purposes of income tax as having been set up or commenced.
(6) (a) In relation to any partnership trade the total amount of all joint allowances for any year of assessment and the total amount of all joint charges for that year shall, subject to section 73, be determined by the inspector.
(b) Where after a determination has been made under paragraph (a) the inspector becomes aware of any facts or events by reference to which the determination is in his opinion incorrect, he may from time to time and as often as appears to him to be necessary make a revised determination, and any such revised determination shall supersede any earlier determination and any such additional assessments or repayments of tax shall be made as may be necessary.
(7) (a) Subject to the provisions of paragraph (b), for any year of assessment the partners' appropriate shares of a joint allowance, or of a joint charge, shall be arrived at by apportioning the full amount thereof between the partners on the same basis as a like amount of profits arising in the trading period from the partnership trade, and accruing from day to day over that period, would fall to be apportioned in accordance with the terms of the partnership if any salary, interest on capital or other sum to which any partner was entitled without regard to the amount of the profits arising from the partnership trade had already been provided for.
In this paragraph “trading period” means, where the relevant period begins or ends during the year of assessment for which the joint allowance or joint charge is computed, the part of that year of assessment which falls within the relevant period or, in any other case, that year of assessment.
(b) If for any year of assessment all the partners (any deceased partner being represented by his legal representatives) allege, by notice in writing signed by them and sent to the inspector within twelve months after the end of the year of assessment, that hardship is caused to one or more partners by the apportionment of a joint allowance or joint charge on the basis set out in paragraph (a), the Revenue Commissioners may, on being satisfied that hardship has been caused, give such relief as in their opinion is just by making a new apportionment of the joint allowance or joint charge, and any such new apportionment shall for all the purposes of this Act have effect as if it were an apportionment made under paragraph (a) and such additional assessments or repayments of tax shall be made as may be necessary.
(8) For any year of assessment the aggregate amount of all capital allowances brought forward shall, for the purpose of making the assessments on the partners, be deemed to be a joint allowance for that year and subsection (7) shall apply accordingly.
In this subsection a capital allowance brought forward means—
(a) any capital allowance or part of a capital allowance falling to be made to the partnership for the year 1964-65 or any earlier year of assessment which might, if Part VIII of the Finance Act, 1965, had not been enacted, have been carried forward and made as a deduction in charging the profits or gains of the partnership trade for the year 1965-66, and
(b) any capital allowance or part of a capital allowance falling to be made to a partner for 1965-66 or a later year of assessment which, but for this subsection, might have been carried forward and made as a deduction in charging the profits or gains of the several trade of the partner for a year of assessment subsequent to that for which the capital allowance was computed.
(9) In relation to a partnership trade—
(a) any claim for a joint allowance for any year of assessment shall be made by the precedent partner as if it were a claim for a capital allowance falling to be made to him and shall be included in the return delivered by him, under section 70, in relation to that year of assessment, and
(b) any claim for a joint allowance shall be deemed to be a claim by every partner for a capital allowance falling to be made to him being a capital allowance equal to his appropriate share of that joint allowance.
Modification of provisions as to appeals.
73.—(1) The inspector may give notice to the partnership concerned of any determination made by him under section 71 (3) or 72 (6) by delivering a statement in writing thereof to the precedent partner for the time being of the partnership and all the provisions of this Act relating to appeals against assessments to income tax shall, with any necessary modifications, apply in relation to any determination and any notice of a determination as if they were respectively such an assessment and notice of such an assessment.
(2) Where a determination has become final and conclusive or, in the case of a determination under section 72 (6) has become final and conclusive subject to paragraph (b) of that subsection, no question as to its correctness shall be raised on the hearing or on the rehearing of an appeal by any partner either against an assessment in respect of the profits or gains of his several trade or against a determination by the inspector on a claim under section 307.
(3) Where on any appeal such as is mentioned in subsection (2) any question arises as to an apportionment falling to be made under section 71 (2) or section 72 (7) and it appears that the question is material as respects the liability to income tax (for whatever year of assessment) of two or more persons, all those persons shall be notified of the time and place of the hearing and shall be entitled to appear and be heard by the Special Commissioners or to make representations to them in writing.
Provision as to charges under section 288.
74.—(1) Where for any year of assessment a charge under section 288 (hereafter in this section referred to as a joint charge) would have fallen to be made in charging the profits or gains of a partnership trade if this Act had provided that those profits or gains should be charged as specified in section 72 (2), there shall be made on any partner in the partnership in charging the profits or gains of his several trade a charge under the said section 288 equal to his appropriate share of the joint charge.
(2) For the purposes of subsection (1) a partner's appropriate share of a joint charge shall be arrived at in the same way as his appropriate share of a joint charge within the meaning of section 72 is to be arrived at by virtue of subsection (7) of that section.
Chapter IV
Case III
Income chargeable under Case III.
75.—(1) Save as is hereinafter otherwise provided, income or profits chargeable under Case III of Schedule D shall, for all the purposes of ascertaining liability to income tax, be deemed to issue from a single source, and the provisions of section 77 shall apply accordingly.
(2) Subsection (1) shall not apply to the following income or profits and such income or profits shall be deemed to arise from separate sources respectively, that is to say:—
(i) income or profits chargeable under section 215.
(ii) profits chargeable under section 78, and
(iii) income from securities and possessions in any place outside the State tax on which under subsections (2) and (3) of section 76 is required to be computed by reference to the amount of the income received in the State.
Foreign securities and possessions.
76.—(1) Subject to the provisions of this section and section 77, tax chargeable under Case III of Schedule D in respect of income arising from securities and possessions in any place outside the State shall be computed on the full amount thereof arising in the year preceding the year of assessment whether the income has been or will be received in the State or not, subject, in the case of income not received in the State—
(a) to the same deductions and allowances as if it had been so received; and
(b) to the deduction, where such deduction cannot be made under, and is not forbidden by, any other provision of this Act, of any sum which has been paid in respect of income tax in the place where the income has arisen; and
(c) to a deduction on account of any annual interest or any annuity or other annual payment payable out of the income to a person not resident in the State,
and the provisions of this Act (including those relating to the delivery of statements) shall apply accordingly.
(2) Subsection (1) shall not apply—
(a) to any person who satisfies the Revenue Commissioners that he is not domiciled in the State, or that, being a citizen of Ireland, he is not ordinarily resident in the State, or
(b) to income arising from such securities and possessions as aforesaid which form part of the investments of the foreign life assurance fund of an assurance company.
(3) In the cases mentioned in subsection (2), the tax shall, subject to the provisions of section 77, be computed on the full amount of the actual sums received in the State from remittances payable in the State, or from property imported, or from money or value arising from property not imported, or from money or value so received on credit or on account in respect of such remittances, property, money or value brought into the State in the year preceding the year of assessment without any deduction or abatement.
(4) Where the Revenue Commissioners are satisfied that the application of the provisions of this section would give rise to hardship in the case of income derived from an employment exercised wholly outside the State they may grant such relief as in their opinion is just.
(5) Any person who is aggrieved by the decision of the Revenue Commissioners on any question as to domicile or ordinary residence arising under subsection (2) may, by notice in writing to that effect given to the Revenue Commissioners within two months from the date on which notice of the decision is given to him, make an application to have his claim for relief heard and determined by the Special Commissioners.
(6) Where an application is made under this section, the Special Commissioners shall hear and determine the claim in like manner as an appeal made to them against an assessment and all the provisions of this Act relating to such an appeal (including the provisions relating to the rehearing of an appeal and to the statement of a case for the opinion of the High Court on a point of law) shall apply accordingly with any necessary modifications.
Basis of assessment.
77.—(1) Tax under Case III of Schedule D shall, subject to the provisions of this section, be computed—
(a) as respects the year of assessment in which the profits or income first arise, on the full amount of the profits or income arising within that year; and
(b) as respects subsequent years of assessment, on the full amount of the profits or income arising within the year preceding the year of assessment:
Provided that—
(i) where the profits or income first arose on some day in the year preceding the year of assessment other than the 6th day of April, the computation shall be made on the profits or income of the year of assessment; and
(ii) where the profits or income first arose on the 6th day of April in the year preceding the year of assessment, or on some day in the year next before the year preceding the year of assessment other than the 6th day of April, the person charged shall be entitled, on giving notice in writing to the inspector at any time within twelve months after the end of the year of assessment, to be charged on the amount of the profits or income of that year, and if the tax charged has been paid, any amount overpaid shall be repaid.
(2) Tax shall, subject to the provisions of section 76, be paid on the actual amount computed as aforesaid without any deduction.
(3) If in any year of assessment any person charged or chargeable in respect of income or profits under Case III of Schedule D ceases to possess the whole of such single source of income or profits as is mentioned in section 75 (1) or any of the sources the income of which is directed to be separately computed under subsection (2) of that section, section 58 (5) shall, subject to the necessary modifications, apply in any such case as if the cesser of the possession of such single source or separate sources, as the case may be, were the discontinuance of a trade.
(4) The references in subsection (3) to a person ceasing to possess a source of income or profits shall be construed as referring to a cesser occurring by reason of the person dying while in possession of the source of income or profits as well as to a cesser occurring in the lifetime of such person, and for the purposes of subsection (3) such death shall be deemed to cause a cesser, and such cesser shall be deemed to take place on the day of such death.
(5) The provisions of subsection (1) shall, in cases where income tax is to be computed by reference to the amount of income received in the State, have effect as if references therein to income which arises or which arose were references to income which is or was so received.
Cattle and milk dealers.
78.—If the inspector finds that lands which have been charged under Schedule B on the assessable value, and which are occupied by a dealer in cattle or a dealer in or a seller of milk, are insufficient for the keep of the cattle brought on to the lands, so that the assessable value affords no just estimate of the profits, he may require a statement of the profits to be delivered, and charge such further sum thereon as, together with the charge under Schedule B, will make up the full sum wherewith the dealer or seller ought to be charged in respect of the like amount of profits charged according to section 77.
Chapter V
Case IV—General
Basis of assessment.
79.—(1) The nature of the profits or gains, and the basis on which the amount thereof has been computed, including the average, if any, taken thereon, shall be stated to the inspector.
(2) The computation shall be made, either on the full amount of the profits or gains arising in the year of assessment, or according to the average of such a period, not being greater than one year, as the case may require, and as may be directed by the inspector.
(3) Every such statement and computation shall be made to the best of the knowledge and belief of the person in receipt of or entitled to the profits or gains.
Chapter VI
Taxation of Rents and Certain Other Payments
Interpretation.
80.—(1) In this Chapter, save where the context otherwise requires—
“easement” includes any right, privilege or benefit in, over or derived from premises;
“lease” includes an agreement for a lease and any tenancy, but does not include a mortgage, and “lessee” and “lessor” shall be construed accordingly, and “lessee” and “lessor” include, respectively, the successors in title of a lessee or a lessor;
“long lease” means a lease granted for a term exceeding fifty years;
“premises” means any lands, tenements or hereditaments in the State;
“premium” includes any like sum, whether payable to the immediate or a superior lessor;
“rent” includes anything in the nature of rent and any payment made by the lessee to defray the cost of work of maintenance of or repairs to the premises, not being work required by the lease to be carried out by the lessee;
“short lease” means a lease granted for a term not exceeding fifty years;
“unit of valuation” means any lands, tenements or hereditaments valued under the Valuation Acts as a unit.
(2) In ascertaining, for the purposes of the definitions of “long lease” and “short lease” contained in subsection (1), the duration of a lease, the following provisions shall have effect:
(a) where the terms of the lease include provision for the determination thereof by notice given either by the lessor or by the lessee, the lease shall not be treated as granted for a term longer than one ending at the earliest date on which it could be determined by notice;
(b) where any of the terms of the lease (whether relating to forfeiture or to any other matter) or any other circumstance render it unlikely that the lease will continue beyond a date falling before the expiration of the term of the lease, the lease shall not be treated as having been granted for a term longer than one ending on that date.
(3) Any reference in this Chapter to one person being connected with another shall be construed in accordance with section 96 (3).
(4) Where the estate or interest of any lessor of any premises is the subject of a mortgage and either the mortgagee is in possession or the rents and profits are being received by a receiver appointed by or on the application of the mortgagee, that estate or interest shall be deemed, for the purposes of this Chapter, to be vested in the mortgagee, and references to a lessor shall be construed accordingly; but the amount of the liability to tax of any such mortgagee shall be computed as if the mortgagor was still in possession or, as the case may be, no receiver had been appointed, and as if it were the amount of the liability of the mortgagor that was being computed.
Taxation of rents under short leases.
81.—(1) The profits or gains arising from any rent in respect of any premises under a short lease shall, to the extent provided for by this Chapter, be deemed, for all the purposes of this Act, to be annual profits or gains within Schedule D and the lessor shall be chargeable in respect thereof under Case IV of that Schedule.
(2) Notwithstanding anything in section 79 (2), income tax in respect of profits or gains chargeable by virtue of this section shall in all cases be computed on the full amount of the profits or gains of the year of assessment.
(3) Subject to the subsequent provisions of this Chapter, the amount of the profits or gains to be charged under this section shall be arrived at by making from any rent to which the lessor becomes entitled in the year of assessment the deductions authorised by the next following subsection.
(4) The deductions authorised by this subsection are deductions by reference to any or all of the following matters:
(a) the amount, if any, on which the lessor is liable to pay, by deduction or otherwise, income tax under Schedule A for the year of assessment in respect of the premises;
(b) the excess, if any, of the amount of any rent payable by the lessor in respect of the premises, or in respect of a portion thereof, under a short lease over the amount referred to in paragraph (a) or, as the case may be, the portion of the latter amount which is referable to the portion of the premises in respect of which the rent is payable by the lessor;
(c) any sums borne by the lessor, in accordance with the conditions of the lease, in respect of county rate, municipal rate or other rate, whether such sums are by law charged upon him or upon the lessee;
(d) the cost to the lessor of any services rendered or goods provided by him, otherwise than by way of maintenance or repairs, being services or goods which he is legally bound under the lease to render or provide but in respect of which he receives no separate consideration;
(e) the cost of maintenance, repairs, insurance and management of the premises in so far as such cost is, by reason of obligations imposed by the lease, borne by the lessor,
and the amount of the deduction to be made by reference to each of the foregoing matters shall be the amount which would fall to be so made in computing profits or gains under the provisions applicable to Case I of Schedule D if it were enacted that the receipt of rent under a short lease should be deemed to be a trade carried on during the currency of the lease by the lessor for the time being and that the premises comprised in the lease should be deemed to be occupied for the purposes of that trade.
For the purposes of this subsection the currency of a lease shall be deemed to include a period, immediately following its termination, during which the lessor, immediately before the termination, was not in occupation of the premises or any part thereof, but was entitled to possession thereof, if at the end of that period the premises have become subject to another short lease granted by him.
(5) Where a lessor is entitled to rent in respect of premises (hereafter in this subsection referred to as the said premises) under a short lease and—
(a) the said premises do not comprise the whole of a unit of valuation or the whole of two or more such units, or
(b) a rent is payable by the lessor under a short lease in respect of premises which comprise the whole or a part of the said premises and other premises,
the inspector shall make, according to the best of his knowledge and judgment, any appropriate apportionment of rateable valuation or of rent payable by the lessor in determining the amount of any deduction under paragraph (a) (b) or (c) of subsection (4).
(6) An apportionment made under subsection (5) may be amended by the Special Commissioners, or by the Circuit Judge, on the hearing, or the rehearing, of an appeal against an assessment made on the basis of such apportionment; but, on the hearing, or the rehearing, of any such appeal, a certificate of the Commissioner of Valuation, tendered by either party to the appeal and certifying, as regards premises valued under the Valuation Acts as a unit, the amount of the rateable valuation of the premises attributable to any part of the premises, shall be conclusive as to the amount so attributable.
Additional deductions in certain cases.
82.—(1) In this section—
“excepted profits or gains” means profits or gains arising from rent under a short lease in respect of premises which comprise the whole of what was, on the 6th day of April, 1963, a unit of valuation where, for the year of assessment, all the following conditions are satisfied, that is to say:
(a) the premises are premises to which subsection (2) applies;
(b) the lease imposes no obligation on the lessee to maintain or repair the fabric or exterior of any building or to contribute to the cost of such maintenance or repairs, and
(c) the rent to which the lessor is entitled or, in a case in which a deduction is allowable under section 81 (4) (c) in arriving at the amount of the profits or gains for the purpose of assessment under Case IV of Schedule D, the said rent reduced by the deduction allowable as aforesaid, does not exceed £52 per annum;
“profit rent” means, in relation to any premises in respect of which a lessor is, in a year of assessment, entitled to rent under a short lease, the amount (hereafter in this definition referred to as the assessable amount) on which, but for the provisions of the following subsections of this section, the lessor would have been chargeable for the year of assessment under Case IV of Schedule D, in respect of profits or gains arising from the said rent, increased by any deduction allowed under section 81 (4) (a) in arriving at the assessable amount and reduced by the amount, if any, by which any deduction allowed under section 81 (4) (b) in arriving at the assessable amount falls short of the deduction which would have been so allowable if—
(i) no deduction had been allowable under section 81 (4) (a), and
(ii) section 81 (4) (b) and section 81 (5) applied to any payment to which section 93 applies as they apply to any rent payable under a short lease.
(2) (a) This subsection applies to any premises which are shown to the satisfaction of the Revenue Commissioners (or, on appeal, to the satisfaction of the Special Commissioners) to be in the year of assessment a controlled dwelling within the meaning of the Rent Restrictions Act, 1960.
(b) Where for any year of assessment a person is chargeable under Case IV of Schedule D in respect of profits or gains arising from any rent in respect of any premises to which this subsection applies under a short lease, the amount on which he would, apart from this subsection, be so chargeable shall be reduced by an amount equal to two-fifths of the profit rent:
Provided that, for any year of assessment, the aggregate of all amounts by which profits or gains, other than excepted profits or gains, arising to any person are reduced by virtue of this paragraph shall not exceed £200.
(3) The reference, in the proviso to subsection (2) (b), to profits or gains arising to any person shall be deemed to include, in the case of an individual, a reference to profits or gains arising to the wife or husband of the individual.
In this subsection and subsection (4) “wife” means a married woman who under section 196 (1) is to be treated as living with her husband, and “husband” has a corresponding meaning.
(4) (a) Where in any year of assessment profits or gains arise to both a husband and a wife from rents in respect of premises to which subsection (2) applies and the aggregate (hereafter in this subsection referred to as the gross aggregate) of all amounts by which the said profits or gains would have fallen to be reduced under this section, if the proviso to subsection (2) (b) (hereafter in this subsection referred to as the limiting provision) had been omitted from this section, exceeds what, in consequence of the operation of the limiting provision is the aggregate (hereafter in this subsection referred to as the net aggregate) of all amounts by which the said profits or gains may be reduced, the aggregate of all amounts by which the profits or gains arising to either spouse are reduced shall not exceed the sum which bears to the net aggregate the same proportion as the aggregate of all amounts by which, but for the limiting provision, the profits or gains arising to that spouse would have fallen to be reduced bears to the gross aggregate.
(b) Any reference in this subsection to profits or gains does not include a reference to excepted profits or gains.
Treatment of premiums, etc., as rent.
83.—(1) Where the payment of any premium is required under a lease, or otherwise under the terms subject to which a lease is granted, and the lease is a short lease, the lessor shall be treated for the purposes of section 81 as becoming entitled, when the lease is granted, to an amount by way of rent (in addition to any actual rent) equal to the amount of the premium reduced by one-fiftieth of that amount for each complete period of twelve months, other than the first, comprised in the term of the lease.
(2) Where the terms subject to which a lease of any premises is granted impose on the lessee an obligation to carry out any work on the premises, the lease shall be deemed for the purposes of this section to have required the payment of a premium to the lessor (in addition to any other premium) of an amount equal to the amount by which the value of the lessor's estate or interest, immediately after the commencement of the lease, falls short of what its then value would have been if the work had been carried out, but otherwise than at the expense of the lessee, and the rent were increased accordingly:
Provided that this subsection shall not apply in so far as the obligation requires the carrying out of work payment for which would, if the lessor and not the lessee were obliged to carry it out, be deductible from the rent under section 81 (4).
(3) Where, under the terms subject to which a lease is granted, a sum becomes payable by the lessee in lieu of the whole or a part of the rent for any period, or as consideration for the surrender of the lease, the lease shall be deemed for the purposes of this section to have required the payment of a premium to the lessor (in addition to any other premium) of the amount of that sum; but—
(a) in computing tax chargeable by virtue of this subsection in respect of a sum payable in lieu of rent, the term of the lease shall be treated as not including any period other than that in relation to which the sum is payable;
(b) notwithstanding anything in subsection (1), rent treated as arising by virtue of this subsection shall be deemed to become due when the sum in question becomes payable by the lessee.
(4) Where, as consideration for the variation or waiver of any of the terms of a lease, a sum becomes payable by the lessee otherwise than by way of rent, the lease shall be deemed for the purposes of this section to have required the payment of a premium to the lessor (in addition to any other premium) of the amount of that sum; but in computing tax chargeable by virtue of this subsection the term of the lease shall be treated as not including any period which precedes the time at which the variation or waiver takes effect or falls after the time at which the variation or waiver ceases to have effect, and notwithstanding anything in subsection (1) rent treated as arising by virtue of this subsection shall be deemed to become due when the contract providing for the variation or waiver is entered into.
(5) Where a payment such as is mentioned in subsection (1), (3) or (4) is due to a person other than the lessor, the said subsection (1), (3) or (4) shall not apply in relation to that payment, but any amount which would have fallen to be treated as rent if the payment had been due to the lessor shall be treated as an annual profit or gain of that other person and chargeable to tax under Case IV of Schedule D:
Provided that where the amount relates to a payment falling within subsection (4), it shall not be so treated unless the payment is due to a person connected with the lessor.
(6) (a) If an amount by reference to which a person is chargeable to tax by virtue of this section is payable by instalments, the following provisions shall, where this subsection applies, have effect in lieu of the foregoing provisions of this section:
(i) each such instalment payable to the lessor for the time being shall be treated for the purposes of section 81 as if it were rent payable under the lease, and
(ii) each such instalment payable to a person who is not a lessor shall be treated as an annual profit or gain of that person and chargeable to tax under Case IV of Schedule D.
(b) This subsection applies where the person chargeable by virtue of this section by notice in writing, given to the inspector before the expiration of the year of assessment following that in which he becomes entitled to the first instalment, elects that it shall apply and where such notice of election is given all such additional assessments, alterations of assessments and repayments of tax shall be made as may be necessary.
(7) For the purposes of this section any sum, other than rent, paid on or in connection with the granting of a lease shall be presumed to have been paid by way of premium except in so far as other sufficient consideration for the payment is shown to have been given.
(8) Where the duration of a lease falls to be ascertained for the purposes of this section after a date on which the lease has for any reason come to an end, the duration shall, notwithstanding anything in section 80 (2), be taken to have extended from its commencement to that date; and where the duration falls to be ascertained for the said purposes at a time when the lease is subsisting, the provisions of section 80 (2) shall be applied in accordance with the circumstances obtaining at that time.
Charge on assignment of lease granted at undervalue.
84.—(1) Where the terms subject to which a short lease was granted are such that the lessor having regard to values prevailing at the time it was granted, and on the assumption that the negotiations for the lease were at arm's length, could have required the payment of an additional sum (hereafter in this section referred to as the amount foregone) by way of premium, or additional premium, for the grant of the lease, then, on any assignment of the lease for a consideration—
(a) where the lease has not previously been assigned, exceeding the premium, if any, for which it was granted, or
(b) where the lease has been previously assigned, exceeding the consideration for which it was last assigned,
the amount of the excess, in so far as it is not greater than the amount foregone reduced by the amount of any such excess arising on a previous assignment of the lease, shall, in the same proportion as the amount foregone would under section 83 (1), have fallen to be treated as rent if it had been a premium under a lease, be treated as profits or gains of the assignor chargeable to tax under Case IV of Schedule D.
(2) In computing the profits or gains of a trade of dealing in land, any trading receipts falling within this section shall be treated as reduced by the amount on which tax is chargeable by virtue of this section.
Charge on sale of land with right to reconveyance.
85.—(1) Where the terms subject to which an estate or interest in land is sold provide that it shall be, or may be required to be, reconveyed at a future date to the vendor or a person connected with him, the vendor shall be chargeable to tax under Case IV of Schedule D on any amount by which the price at which the estate or interest is sold exceeds the price at which it is to be reconveyed or, if the earliest date at which, in accordance with those terms, it would fall to be reconveyed is a date two years or more after the sale, on that excess reduced by one-fiftieth thereof for each complete year (other than the first) in the period between the sale and that date.
(2) Where under the terms of the sale the date of the reconveyance is not fixed, then—
(a) if the price on reconveyance varies with the date, the price shall be taken for the purposes of this section to be the lowest possible under the terms of the sale;
(b) the vendor may, before the expiration of six years after the date on which the reconveyance takes place, claim repayment of any amount by which tax assessed on him by virtue of this section exceeded the amount which would have been so assessed if that date had been treated for the purposes of this section as the date fixed by the terms of the sale.
(3) Where the terms of the sale provide for the grant of a lease directly or indirectly out of the estate or interest to the vendor or a person connected with him, this section shall apply as if the grant of the lease were a reconveyance of the estate or interest at a price equal to the sum of the amount of the premium (if any) for the lease and the value at the date of the sale of the right to receive a conveyance of the reversion immediately after the lease begins to run:
Provided that this subsection shall not apply if the lease is granted, and begins to run, within one month after the sale.
(4) In computing the profits or gains of a trade of dealing in land, any trading receipts falling within this section shall be treated as reduced by the amount on which tax is chargeable by virtue of this section, but where, on a claim being made under subsection (2) (b), the amount on which tax was chargeable by virtue of this section is treated as reduced, this subsection shall be deemed to have applied to the amount as reduced, and such adjustment of liability to tax shall be made (for all relevant years of assessment), whether by means of an additional assessment or otherwise, as may be necessary.
Exclusion of certain lettings.
86.—Neither section 81 nor section 89 shall have effect in relation to a case in which the rent reserved under a lease (including, where the lease was granted on or after the 6th day of April, 1963, an appropriate sum in respect of any premium payable under the lease) is insufficient, taking one year with another, to defray the cost to the lessor of fulfilling his obligations under the lease and of meeting any expense of maintenance, repairs, insurance and management of the premises subject to the lease which fall to be borne by him, and for this purpose the lessor shall be deemed to bear annually an expense of management (in addition to any actual expense) equal to the amount on which he is liable to bear tax under Schedule A in respect of the premises.
Taxation of certain payments in respect of easements.
87.—Where, in any year of assessment, any person is entitled to any payment, other than a payment to which section 93 applies, in respect of any easement in relation to any premises, not being premises of the whole of which he is, throughout the period in respect of which the payment is due, the sole occupier for the purposes of Schedule A, the payment shall be treated for the purposes of section 81 as if it were rent payable in respect of premises under a short lease, and the provisions of that section shall with the necessary adaptations apply accordingly.
Provisions as to assessment.
88.—(1) Where for any year of assessment profits or gains chargeable to tax under Case IV of Schedule D by virtue of the foregoing provisions of this Chapter arise to any person from two or more sources, the several amounts of profits or gains so chargeable may be assessed in one assessment.
(2) Where an assessment, in respect of profits or gains chargeable as aforesaid for any year of assessment, is made in that year, whether pursuant to subsection (1) or otherwise—
(a) it shall be made on the basis that all sources of profits or gains and all facts relevant to the computation of profits or gains are the same as for the last preceding year of assessment, and
(b) tax shall be leviable accordingly, but any necessary adjustments shall be made after the end of the year, whether by way of additional assessment, repayment of tax or otherwise, to secure that tax is charged on the profits or gains of the year of assessment.
(3) For the purposes of subsection (2) (a), any amounts which but for section 83 would not be taken into account in the computation of profits or gains shall be disregarded.
Relief in respect of losses.
89.—Where for any year of assessment the aggregate amount of the deductions authorised, in relation to any short lease, by section 81 (4) exceeds the amount of rent to which the lessor becomes entitled in the year, the excess shall be deemed to be such a loss as is mentioned in section 310 and the provisions of that section shall apply accordingly.
Relief for amount not received.
90.—(1) Where on a claim in that behalf a lessor proves that he has not received an amount which he was entitled to receive in relation to a short lease and—
(a) if the non-receipt of the said amount was attributable to the default of the person by whom it was payable, that the said amount is irrecoverable, or
(b) if he has waived payment of the said amount, that the waiver was made without consideration and was reasonably made in order to avoid hardship,
the lessor shall be treated for the purposes of this Chapter as if he had not been entitled to receive the said amount and his liability to tax for the year of assessment in which he became entitled to receive the said amount and for any subsequent year shall be adjusted, by repayment or otherwise, as the circumstances of the case may require; but if all or any of the said amount is subsequently received, the lessor's liability to tax for all relevant years of assessment shall be appropriately re-adjusted by additional assessment or otherwise.
(2) Any claim to repayment under this section shall be made to, and determined by, the inspector; but any person aggrieved by any determination of the inspector on any such claim may, on giving notice in writing to the inspector within twenty-one days after notification to him of the determination, appeal to the Special Commissioners.
(3) The Special Commissioners shall hear and determine an appeal to them under subsection (2) as if it were an appeal against an assessment to income tax, and the provisions of this Act relating to the rehearing of an appeal or the statement of a case for the opinion of the High Court on a point of law, shall, with the necessary modifications, apply accordingly.
Deduction by reference to premium, etc., paid in the computation of profits for purposes of Schedule D, Cases I & II.
91.—(1) Where, in relation to any premises, an amount (hereafter in this section referred to as the amount chargeable)—
(a) has become chargeable to tax under subsection (1), (2), (3), (4) or (5) of section 83 or under section 84 or 85, or
(b) would have become so chargeable but for section 83 (6) or but for section 92 (2) or but for any exemption from tax,
and, during any part of the relevant period, the premises are wholly or partly occupied by the person for the time being entitled to the lease, estate or interest as respects which the amount chargeable arose for the purposes of a trade or profession carried on by him, that person shall be treated, for the purpose of computing the profits or gains of the trade or profession for assessment under Case I or Case II of Schedule D, as paying in respect of the premises rent for any part of the relevant period during which the premises are occupied by him as aforesaid (in addition to any rent actually paid) an amount which bears to the amount chargeable the same proportion as that part of the relevant period bears to the whole, and such rent shall be taken as accruing from day to day.
(2) In this section “the relevant period” means—
(a) where the amount chargeable arose under section 83, the period treated, in computing that amount, as being the duration of the lease;
(b) where the amount chargeable arose under section 84, the period treated, in computing that amount, as being the duration of the lease remaining at the date of the assignment;
(c) where the amount chargeable arose under section 85, the period beginning with the sale and ending on the date fixed under the terms of the sale as the date of the reconveyance or grant, or, if that date is not fixed, ending with the earliest date at which the reconveyance or grant could take place in accordance with the terms of the sale.
(3) Where the amount chargeable arose under section 83 (2) by reason of an obligation which included the incurring of expenditure in respect of which any allowance has fallen or will fall to be made under Chapter II of Part XV or under Part XVI, this section shall apply as if the obligation had not included the incurring of that expenditure and the amount chargeable had been calculated accordingly.
(4) Where the amount chargeable arose under section 85 and the reconveyance or grant in question takes place at a price different from that taken in calculating that amount or on a date different from that taken in determining the relevant period, the foregoing provisions of this section shall be deemed to have had effect (for all relevant years of assessment) as they would have had effect if the actual price or date had been so taken and such adjustments of liability to tax shall be made, by means of additional assessment or otherwise, as may be necessary.
Deductions by reference to premiums, etc., paid in computation of profits for purposes of this Chapter.
92.—(1) Where in relation to any premises an amount has become or would have become chargeable to tax as mentioned in section 91 (1) by reference to a lease, estate or interest, the person for the time being entitled to that lease, estate or interest shall, subject to the provisions of the following subsections of this section, be treated for the purposes of section 81 (4) as paying rent, accruing from day to day, in respect of the premises (in addition to any rent actually paid), during any part of the relevant period in relation to the said amount for which he is entitled to the lease, estate or interest and in all bearing to that amount the same proportion as that part of the said relevant period bears to the whole.
(2) Where in relation to any premises an amount has become or would have become chargeable to tax as aforesaid, and by reference to a lease granted out of, or a disposition of, the lease, estate or interest by reference to which the said amount (hereafter in this section referred to as the prior chargeable amount) so became or would have become chargeable, a person would apart from this subsection be chargeable under section 83, 84 or 85 on any amount (hereafter in this section referred to as the later chargeable amount), the amount on which he is so chargeable shall, where no claim is or can be made under section 83 (6), be the excess, if any, of the later chargeable amount over the appropriate fraction of the prior chargeable amount or, where the lease or disposition by reference to which the person would be chargeable as aforesaid extends to a part only of the said premises, the excess, if any, of the later chargeable amount over so much of the appropriate fraction of the prior chargeable amount as, on a just apportionment, is attributable to that part of the premises.
(3) In a case in which subsection (2) operates to reduce the amount on which, apart from that subsection, a person would be chargeable by reference to a lease or disposition, subsection (1) shall apply for the relevant period in relation to the later chargeable amount only if the appropriate fraction of the prior chargeable amount exceeds the later chargeable amount and shall then apply as if the prior chargeable amount were reduced in the proportion which the said excess bears to the said appropriate fraction:
Provided that where the lease or disposition extends to a part only of the premises mentioned in subsection (2), the said subsection (1) and this subsection shall be applied separately in relation to that part and to the remainder of the premises but as if for any reference to the prior chargeable amount there were substituted a reference to that amount proportionately adjusted.
(4) In this section “the relevant period” means in relation to any amount—
(a) where the amount arose under section 83, the period treated, in computing that amount, as being the duration of the lease;
(b) where the amount arose under section 84, the period treated, in computing that amount, as being the duration of the lease remaining at the date of the assignment;
(c) where the amount arose under section 85, the period beginning with the sale and ending on the date fixed under the terms of the sale as the date of the reconveyance or grant, or, if that date is not fixed, ending with the earliest date at which the reconveyance or grant could take place in accordance with the terms of the sale.
(5) For the purposes of subsections (2) and (3) the appropriate fraction of the prior chargeable amount is the sum which bears to that amount the same proportion as the length of the relevant period in relation to the later chargeable amount bears to the length of the relevant period in relation to the prior chargeable amount.
(6) Where the prior chargeable amount arose under section 83 (2) by reason of an obligation which included the incurring of expenditure in respect of which any allowance has fallen or will fall to be made under Part XVI, this section shall apply as if the obligation had not included the incurring of that expenditure and the prior chargeable amount had been calculated accordingly.
(7) Where the prior chargeable amount arose under section 85 and the reconveyance or grant in question takes place at a price different from that taken in calculating that amount or on a date different from that taken in determining the relevant period in relation to that amount, the foregoing provisions of this section shall be deemed to have had effect (for all relevant years of assessment) as they would have had effect if the actual price or date had been so taken and such adjustments of liability to tax shall be made, by means of additional assessment or otherwise, as may be necessary.
Taxation of rents under long leases and certain other payments.
93.—(1) This section applies to the following payments:
(a) any rent payable in respect of any premises the property in which is not separately assessed and charged under Schedule A, or in respect of any easement, where the premises or easement is used, occupied or enjoyed in connection with any of the concerns the profits of which are chargeable to tax under Case I (b) of Schedule D by virtue of section 53,
(b) any rent payable in respect of any premises, other than premises used, occupied or enjoyed as aforesaid, under a long lease, and
(c) any yearly interest, annuity, rentcharge, fee farm rent or other annual payment reserved in respect of, or charged on or issuing out of, any premises, not being a rent payable under a lease or in respect of premises used, occupied or enjoyed as mentioned in paragraph (a) or such a rentcharge as is mentioned in section 18 (5),
being a payment falling due on or after the 6th day of April, 1963.
In paragraph (a) the reference to rent shall be deemed to include a reference to a toll, duty, royalty or annual or periodical payment in the nature of rent, whether payable in money or money's worth or otherwise.
(2) Neither section 18 (1) nor section 18 (3) shall have effect in relation to any payment to which this section applies.
(3) Any payment to which this section applies shall—
(a) so far as it does not fall within any other Case of Schedule D, be charged with tax under Case IV of that Schedule, and
(b) subject to section 104, be treated, for the purposes of paragraph (m) of section 61 and of sections 433 and 434 as if it were a royalty paid in respect of the user of a patent:
Provided that where such a rent as is mentioned in subsection (1) (a) is rendered in produce of the concern, this subsection shall have effect as if paragraph (b) were omitted; and the value of the produce so rendered shall be taken to be the amount of profits or income arising therefrom.
(4) Section 8 (2) shall have effect as if “other annual payment”, in both places where occurring in that subsection, included a reference to any payment to which this section applies not being a payment of rent, interest or annuity.
Returns, etc.
94.—For the purpose of obtaining particulars of profits or gains chargeable to tax under Case IV of Schedule D by virtue of this Chapter, the inspector may by notice in writing require—
(a) any lessor, or former lessor, of premises to give, within the time limited by the notice, such information as may be specified in the notice as to the provisions of the lease and the terms subject to which the lease was granted and as to payments made to or by him in relation to the premises;
(b) any lessee, occupier, or former lessee or occupier of premises (including any person having, or having had, the use of premises) to give such information as may be specified in the notice as to the terms applying to the lease, occupation or use of the premises, and where any of those terms are established by any written instrument, to produce the instrument to the inspector for inspection;
(c) any lessee or former lessee of premises to give such information as may be specified in the notice as to any consideration given for the grant to him of the lease;
(d) any person who as agent manages premises or is in receipt of rent or other payments arising from premises to furnish the inspector with such particulars relating to payments arising therefrom as may be specified in the notice.
Restriction of section 24.
95.—Where for any year of assessment a deduction may be made under section 81 (4) in respect of the cost of maintenance, repairs, insurance or management of any premises, no relief from income tax under Schedule A in respect of the premises shall be allowed under section 24.
Chapter VII
Profits or Gains from Dealing in or Developing Land
Interpretation.
96.—(1) In this Chapter, except where the context otherwise requires—
“control”, in relation to a body corporate, means the power of a person to secure, by means of the holding of shares or the possession of voting power in or in relation to that or any other body corporate, or by virtue of any powers conferred by the articles of association or other document regulating that or any other body corporate, that the affairs of the first-mentioned body corporate are conducted in accordance with the wishes of that person and, in relation to a partnership, means the right to a share of more than one-half of the assets, or of more than one-half of the income, of the partnership;
“development” means, in relation to any land, the construction, demolition, extension, alteration or reconstruction of any building on the land or the carrying out of any engineering or other operation in, on, over or under the land to adapt it for materially altered use; and “develop”, “developing” and “developed” shall be construed correspondingly;
“land” includes any interest in land;
“market value” means, in relation to any property, the price which that property might reasonably be expected to fetch if sold in the open market;
“trading stock” has the same meaning as in section 62;
any reference to the disposal of an interest in land includes a reference to the creation of an interest and any reference to the acquisition of an interest in land includes a reference to the acquisition of an interest which ceases on the acquisition;
any reference to price or consideration in relation to the acquisition or disposal of an interest in land shall, in a case in which a lease is granted, be construed as a reference to the fine, premium or like sum payable for the grant of the lease.
(2) For the purposes of this Chapter—
(a) the conveyance or transfer by way of security of any interest in any land or the granting of a lease, for a rent which is the only money consideration, of any land shall not be regarded as involving an acquisition or disposal of an interest in the land, and
(b) an option or other right to acquire or dispose of any interest in any land shall be deemed to be an interest in the land.
(3) (a) Any question whether a person is connected with another shall for the purpose of this Chapter be determined in accordance with the following paragraphs of this subsection, any provision that one person is connected with another being taken to mean that they are connected with one another.
(b) A person is connected with an individual if that person is the individual's husband or wife, or is a relative, or the husband or wife of a relative, of the individual or of the individual's husband or wife.
(c) A person in his capacity as trustee of a settlement, is connected with any individual who in relation to the settlement is a settlor, and with any person who is connected with such an individual.
(d) A person is connected with any person with whom he is in partnership, and with the husband or wife or a relative of any individual with whom he is in partnership.
(e) A company is connected with another company—
(i) if the same person has control of both, or a person has control of one and persons connected with him, or he and persons connected with him have control of the other; or
(ii) if a group of two or more persons has control of each company, and the groups either consist of the same persons or could be regarded as consisting of the same persons by treating (in one or more cases) a member of either group as replaced by a person with whom he is connected.
(f) A company is connected with another person, if that person has control of it or if that person and persons connected with him together have control of it.
(g) Any two or more persons acting together to secure or exercise control of a company shall be treated in relation to that company as connected with one another and with any person acting on the directions of any of them to secure or exercise control of the company.
(h) In this subsection—
“company” includes any body corporate;
“relative” means brother, sister, ancestor or lineal descendant;
“settlement” includes any disposition, trust, covenant, agreement, or arrangement, and any transfer of money or other property or of any right to money or other property;
“settlor”, in relation to a settlement, includes any person by whom the settlement was made or entered into directly or indirectly, and in particular (but without prejudice to the generality of the preceding words of this definition) includes any person who has provided or undertaken to provide funds directly or indirectly for the purpose of the settlement, or has made with any other person a reciprocal arrangement for that other person to make or enter into the settlement.
(4) The provisions of this Chapter shall have effect notwithstanding anything in Schedule A or the provisions applicable to that Schedule or in Chapter VI of Part IV.
Extension of Schedule D charge to certain profits from dealing in or developing land.
97.—(1) Without prejudice to any other provision of this Act under which tax is to be charged under Schedule D, tax under that Schedule shall, subject to and in accordance with the provisions of this and the succeeding sections of this Chapter, be charged in respect of all profits or gains arising or accruing from any business of dealing in or developing land.
(2) Without prejudice to the generality of the expression “dealing in or developing land”, a business of dealing in or developing land shall be deemed to be carried on where a person having an interest in any land—
(a) disposes of that interest, or of an interest which derives therefrom, after he or a person connected with him has developed the land or secured its development or has entered into any obligation to develop the land or to secure its development,
(b) disposes of that interest, or of an interest which derives therefrom, and the person to whom the disposition is made or a person connected with that person has at or before the time of the disposition entered into a contract (other than a contract with respect to which the Revenue Commissioners, or on appeal the Special Commissioners, are satisfied that the disponor had no knowledge of its existence and that he had no reason for thinking that it existed) for the development of the land, or the disposition is subject to any condition or stipulation as to the development of the land or is made in pursuance of any arrangement for the development of the land,
(c) disposes of an interest which derives from that interest in such circumstances that, apart from this section, the consideration for the disposal would have fallen to be taken into account as a trading receipt of a trade carried on by him if it had been the consideration for the disposal of the full interest acquired by him, or
(d) grants to any person for valuable consideration, other than a payment to which section 87 applies, any right in relation to the development of the land.
Every reference in this subsection to disposing of an interest in, or to the development of, any land includes a reference to disposing of an interest in, or to the development of, any part of that land.
(3) Where a person having acquired an interest in any land disposes of the whole of that interest after he has constructed, reconstructed, extended or altered any building on the land, his activities in relation to the land shall, notwithstanding anything in subsection (2) (a), be deemed not to have been carried out in the course of a business of dealing in or developing land where—
(a) the person would, if the said activities were disregarded, not fall to be treated as having carried on, at any time within three years prior to the said disposal, a business of dealing in or developing land, and
(b) either—
(i) in a case in which the building was constructed or reconstructed, the period from the time when the construction or reconstruction was completed to the time when the interest was disposed of was not less than six years and for the whole of that period the person was the sole occupier of the building, or
(ii) the person being an individual, the Revenue Commissioners, or on appeal the Special Commissioners, are satisfied that the building was constructed, reconstructed, extended or altered for exclusive occupation by him as his only or main residence and was in fact so occupied for substantially the whole of the period from the time when the construction, reconstruction, extension or alteration was completed to the time when the interest was disposed of, or
(iii) the Revenue Commissioners, or on appeal the Special Commissioners, are satisfied that the building was constructed or reconstructed for exclusive occupation by the person as a farmhouse or farm building for the purpose of farming the land and was in fact so occupied for substantially the whole of the period from the time when the construction or reconstruction was completed to the time when the interest was disposed of, or
(iv) in a case in which the building was reconstructed, extended or altered, for a period of not less than six years prior to the time when the reconstruction, extension or alteration was completed no part of the building was occupied otherwise than by the person or a parent or child of the person,
and, for the purposes of paragraph (b) (ii), a building shall be deemed to be in the exclusive occupation of an individual as his residence where it is mainly occupied by him or by a parent or child of his as a residence and no part thereof is occupied for the purposes of a trade but a part thereof is occupied for the purposes of a profession.
(4) (a) A business of dealing in or developing land shall be deemed to be a trade within Schedule D, or as the case may be, part of such a trade, and tax in respect of the profits or gains thereof shall be charged under Case I of the said Schedule D accordingly, both where, apart from this section, the business would fall to be regarded as such a trade or part of such a trade if every disposal of an interest in land effected in the course of the business was a disposal of the full interest in the land which the person carrying on the business had acquired and that interest had been acquired by him in the course of the business, as well as where, apart from this section, the business is such a trade or part of such a trade.
(b) In any other case tax in respect of the profits or gains of a business of dealing in or developing land shall be charged under Case IV of Schedule D.
Computation under Case I of Schedule D of profits or gains from dealing in or developing land.
98.—(1) Where a business of dealing in or developing land is, or is to be regarded as, a trade within Schedule D or a part of such a trade, the provisions applicable to Case I of that Schedule shall, as respects the computation of the profits or gains of the business, have effect subject to the provisions of subsection (2).
(2) (a) Any consideration, other than rent or an amount treated as rent under section 83, for the disposal of an interest in any land, or in a part of any land, shall be treated as a consideration for the disposal of trading stock and shall accordingly be taken into account as a trading receipt.
(b) Any interest (hereafter in this subsection referred to as the superior interest) in any land held by the trader which has become trading stock of the trade shall thereafter continue at all times to be such trading stock and the value thereof at any time shall be taken to be an amount equal to the cost to the trader of its acquisition diminished by an amount equal to the cost to the trader of creating any interest (hereafter in this subsection referred to as an inferior interest) to which the superior interest has become subject.
(c) For the purposes of paragraph (b) the cost of the acquisition of the superior interest shall, subject to paragraphs (e) and (f), be taken to be the aggregate of the following amounts, that is to say:
(i) where the interest is a leasehold interest, the amount of any fine, premium or other like sum paid by the trader in consideration for the grant of the lease, or, if he has obtained the lease by assignment, the amount paid by him in consideration of the assignment;
(ii) where the interest is a leasehold interest, an amount equal to the market value at the time of the acquisition of any rent reserved under the lease;
(iii) where the interest is not a leasehold interest, the amount paid by the trader for the acquisition of the interest together with an amount equal to the market value at the time of the acquisition of any fee farm rent, rentcharge, annuity or other annual payment reserved or charged upon the land;
(iv) the amount paid by the trader by way of legal and other expenses incidental to the acquisition of the interest;
(v) where the trader has developed the land, the amount of the expenditure incurred by him on the development;
but where the trader has more than one interest in the land, no amount shall be taken into account under subparagraph (v) except in relation to that interest to which the other or all the others are subject.
(d) For the purposes of paragraph (b) the cost to the trader of creating an inferior interest shall be taken to be—
(i) where the inferior interest is an interest in the whole of the land to which the superior interest extends, the amount by which the cost to the trader, computed in accordance with paragraph (c), of the acquisition of the superior interest exceeds the market value of any interest retained by him, or
(ii) where the inferior interest is an interest in a part of the land to which the superior interest extends, the amount by which the portion of the cost of acquisition of the superior interest which is attributable to that part exceeds the market value of any interest in that part retained by him.
For the purposes of subparagraph (ii) the portion of the cost of acquisition of the superior interest which is attributable to a part of the land to which that interest extends shall be arrived at by apportioning in such manner as is just each of the several amounts which, under paragraph (c), are taken as making up the said cost of acquisition.
(e) Where the trader has acquired the superior interest in any land otherwise than for consideration in money or money's worth and, in particular, where he has acquired the interest under a will or an intestacy or by way of gift, he shall be deemed, for the purposes of paragraph (c), to have acquired the interest for a consideration equal to its market value at the time of acquisition.
(f) The cost of acquisition of the superior interest shall be computed in accordance with the foregoing provisions of this subsection notwithstanding that at the time of acquisition the trade had not been commenced or the interest was not then appropriated as trading stock; but, where the period between the time of acquisition and the time of appropriation exceeds five years, the trader shall be deemed, for the purposes of the said provisions, to have purchased the interest five years before the time of appropriation for a consideration equal to its market value at that time.
For the purposes of this paragraph, without prejudice to the occurrence otherwise of an appropriation of an interest in land as trading stock, there shall be such an appropriation on the occurrence of any of the following:
(i) any interest in the land, or in any part of it, is disposed of,
(ii) the trader holds himself out as being prepared to dispose of any interest in the land or in any part of it,
(iii) the land or any part of it commences to be developed, or
(iv) the trader or a person connected with him enters into any arrangement to develop, or to secure the development of, the land or any part of it.
(g) Section 62 shall have effect as if the provision in subsection (2) thereof as regards a case in which a trade carried on by an individual is discontinued by reason of his death were omitted therefrom.
(h) Any consideration (other than a payment to which section 87 applies) for the granting by the trader of any right in relation to the development of any land shall be taken into account as a trading receipt.
(i) As respects any land an interest in which falls to be treated as trading stock—
(i) rent payable or receivable shall, save to the extent provided by the foregoing provisions of this subsection, be disregarded, and
(ii) other receipts and outgoings arising from, or attributable to, the occupation or use of the land by the trader (other than use for the purposes of the trade) or by any other person shall likewise be disregarded.
Computation under Case IV of Schedule D of profits or gains from dealing in or developing land.
99.—In the case of a business of dealing in or developing land the profits or gains of which are chargeable to tax under Case IV of Schedule D, the profits or gains arising in any year of assessment on the disposal of any interest in land shall be computed as they would, under section 98, have fallen to be computed for the purposes of Case I of Schedule D if the business were a trade:
Provided that where—
(a) the profits or gains in respect of which a person is, under the foregoing provisions of this Chapter, chargeable to tax under the said Case IV for any year of assessment are wholly profits or gains arising on a single transaction involving the disposal of an interest in land, and
(b) if that transaction were disregarded, the person would not fall to be treated as having carried on, at any time within three years prior to the transaction, a business of dealing in or developing land,
so much of those profits or gains as does not exceed £1,500 shall be disregarded.
Transfers of interests in land between certain associated persons.
100.—(1) For the purposes of an assessment for any year beginning on the 6th day of April, 1965, or on any succeeding 6th day of April, where an interest in land is disposed of by any person and—
(a) the person to whom the disposition is made (hereafter referred to as the transferee) is a body of persons over whom the disponor has control or the disponor is a body of persons over whom the transferee has control or both the disponor and the transferee are bodies of persons and some other person has control over both of them;
(b) the interest is disposed of at a price greater than its market value; and
(c) the price—
(i) does not fall to be taken into account, in relation to the disponor, in computing for tax purposes the profits or gains of a business of dealing in or developing land or of a trade which consists of or includes such a business, but
(ii) does fall to be so taken into account in relation to the transferee,
the transferee shall for tax purposes be deemed to have acquired the interest at a price equal to the market value thereof at the time of its acquisition by him.
(2) For the purposes of an assessment for any year beginning on the 6th day of April, 1965, or on any succeeding 6th day of April, where an interest in land is disposed of by any person and—
(a) the person to whom the disposition is made (hereafter referred to as the transferee) is a body of persons over whom the disponor has control or the disponor is a body of persons over whom the transferee has control or both the disponor and the transferee are bodies of persons and some other person has control over both of them;
(b) the interest is disposed of at a price less than its market value, and
(c) the price—
(i) does not fall to be taken into account, in relation to the transferee, in computing for tax purposes the profits or gains of a business of dealing in or developing land or of a trade which consists of or includes such a business, but
(ii) does fall to be so taken into account in relation to the disponor,
the disponor shall for tax purposes be deemed to have disposed of the interest at a price equal to the market value thereof at the time of its disposal by him.
(3) In this section “body of persons” includes a partnership.
Tax to be charged under Case IV of Schedule D in relation to the sale of certain shares.
101.—(1) Where the activities of a company consist of or include the construction or the securing of the construction of a building and after the construction has begun and not later than six years after its completion shares in the company are sold to a person who has, or in consequence of the sale will have, control of the company, and apart from this section the consideration for the sale would not be a receipt of an income nature in the hands of the seller, the consideration shall, if the conditions specified in subsection (2) are satisfied, be deemed to be income of the seller up to the amount specified in subsection (5), and shall be chargeable under Case IV of Schedule D accordingly.
(2) The conditions referred to in subsection (1) are that—
(a) the shares are sold on or after the 11th day of May, 1965;
(b) at the time of the sale the company has (directly or indirectly) an interest in the building and the value of that interest and any interest which the company so has at that time in any other building (not being a building completed more than six years before that time nor one in relation to which the condition specified in paragraph (c) is not satisfied) the erection of which was carried out or secured by the company, amounts to one-fifth or more of the net assets of the company;
(c) on a notice for the purpose having been served on it by the inspector, the company has not shown, within twenty-one days after the date of the notice or within such further time as the Revenue Commissioners may have allowed, that the said interest is trading stock of a trade carried on by it and has been or will be disposed of by it in the normal course of that trade.
(3) Subsection (1) shall not apply if—
(a) the shares in the company are sold by a person or persons to another company and the shares in each company are held (directly or indirectly) by the same person or by the same persons in the same proportion, or
(b) the shares are sold by one company to another company and the shares in each company are held (directly or indirectly) by the same person or by the same persons in the same proportion,
regard being had in each case to any differences in the nature of the shares or the rights attaching thereto.
(4) Where before the sale of shares mentioned in subsection (1) the company—
(a) has disposed of its interest in the building, or of an interest which derives therefrom, to the person who is the purchaser of the shares, or to a company connected with the purchaser, or
(b) has disposed of any interest in the building to or in favour of any person, and the purchaser of the shares, or a company connected with the purchaser, acquires the interest, either before the sale or after the sale in pursuance of arrangements made not later than the sale,
subsection (1) shall apply as if the interest disposed of were still vested in the first-mentioned company at the time of the sale of the shares, and as if any assets of the company representing the consideration for the disposal of the interest were not assets of the company.
(5) The amount which under subsection (1) is to be deemed to be income of the seller is the appropriate proportion of the amount (if any) of the profits or gains of the company chargeable to tax which would have arisen if the interest referred to in paragraphs (b) and (c) of subsection (2) (or all such interests where there are more than one) had been trading stock of a trade carried on by the company and that interest or those interests had been sold at that time for a consideration equal to the following amount, that is to say, the amount of the proper consideration for all the issued shares in the company—
(a) reduced by any excess of the market value of the assets of the company other than the said interest or interests over the aggregate liabilities of the company at the time of the sale, or
(b) increased by any excess of the said aggregate liabilities over the said market value:
Provided that, for the purposes of this and the next succeeding subsection, the market value of the goodwill of the company's business shall not be taken to be an amount exceeding three times the average for one year of the company's income (as computed for income tax purposes) for the three years immediately preceding the time of the sale of the shares or, where the company has been in existence for a period of less than three years, for such lesser period.
(6) For the purposes of this section the proper consideration for all the issued shares in a company shall be the actual consideration for the sale of shares mentioned in subsection (1) increased (unless that sale was of all the issued shares) in the proportion which the total number of issued shares bears to the number of shares sold:
Provided that where the issued shares of the company are not all of the same nature or do not all have the same rights attaching thereto and the said sale was not of all the issued shares, the proper consideration for all the issued shares in the company shall, for the purposes of this section, be taken to be the market value at the time of the sale of the shares of the interest or all the interests mentioned in subsection (5) reduced or, as the case may require, increased by the excess mentioned in paragraph (a) or (b) of subsection (5).
(7) For the purposes of subsection (5) the appropriate proportion, in relation to any sale of shares, is the proportion which the actual consideration for that sale bears to the proper consideration for all issued shares in the company, so however that where the proviso to the foregoing subsection has effect the appropriate proportion is such proportion as may be just having regard to the number and nature of the shares sold and the rights attaching thereto, as compared with the number and nature of all the issued shares in the company and the rights or different rights attaching thereto.
(8) Any tax chargeable on the seller by virtue of the foregoing provisions of this section and not paid by him shall be recoverable from the company, and where the seller is an individual the amount which (by virtue of subsection (1)) is deemed to be income of his shall be deemed for the purposes of this subsection to be the highest part of his income.
(9) Where, in consequence of a sale of shares, any amount would have, under subsection (1), been deemed to be income of the seller if the condition specified in subsection (2) (c) had been satisfied, and on the sixth anniversary of the sale any interest in a building such as is mentioned in subsection (2) (b) is still held by the company, then, income of the like amount shall be deemed to have been received by the company on the said anniversary and shall be chargeable under Case IV of Schedule D accordingly.
(10) If after the sale of the shares any receipts accrue to the company from the disposal, in the course of a business of dealing in or developing land, of an interest in a building, being an interest which the company had at the time of the sale of the shares and with respect to which the profit which would have arisen on the disposal thereof was taken into account in arriving at the amount of income chargeable to tax by reference to the sale under the foregoing provisions of this section, the receipts shall be disregarded for income tax purposes if and to the extent that it is just so to do having regard to any tax charged under the said provisions.
(11) Where a building has been or has begun to be constructed by a company on land in which a company connected with that company has an interest and after the construction has been begun and not later than six years after its completion a person acquires control of the first company, then, as respects sales to that person of shares in the company having the interest in the land (whether effected before or after that person acquires control of the first company), the foregoing subsections shall apply as they apply to such a company as is therein mentioned but with the substitution for references to an interest in the building of references to an interest in the land.
(12) Where a company not carrying on a trade, but of which the activities consist of or include the construction or the securing of the construction of a building, is wound up, and the commencement of the winding up falls at a time after the construction has begun and not later than six years after its completion, then, if immediately before that time the company had (directly or indirectly) an interest in the building, the company shall be treated for income tax purposes as having received immediately before that time untaxed profits, chargeable under Case IV of Schedule D, of an amount equal to the amount (if any) of profits or gains of the company chargeable to tax which would have arisen if, the interest being trading stock of a trade carried on by the company, the interest had, immediately before that time, been disposed of in the course of the trade for a consideration equal to its market value at that time.
(13) For the purposes of the foregoing subsections an uncompleted building shall be taken to include so much of any materials belonging to the company as are required for erecting the building, and a building (whether complete or not) shall be taken to include its site.
(14) For the purposes of this section—
(a) “share” shall be construed in relation to a company not limited by shares (whether or not it has a share capital) as including references to the interests of the member in the company as such whatever the form of that interest, and
(b) the sale of rights attached to or forming part of a share shall be treated as a sale of a share, as if the rights included in the sale and those not included had been separate shares.
(15) Where by virtue of this section the consideration for a sale of shares is deemed to be income of the seller and any securities of the company other than shares in the company are included in the sale at a price in excess of the company's liability on the securities, the excess shall be treated for the purposes of this section as part of the consideration for the sale of the shares.
Application of section 101 to sales of shares in holding companies.
102.—(1) Subject to the provisions of this section, where—
(a) a company (hereafter in this section referred to as the first company) is such that section 101 would apply if shares in the company were sold to a person who has, or in consequence of the sale would have, control of the company;
(b) shares in that company belong (either directly or through a nominee) to another company (hereafter in this section referred to as the second company);
(c) shares in the second company are at any time (hereafter in this section referred to as the relevant time) sold to a person who has, or in consequence of the sale will have, control of the first company; and
(d) all the issued shares in the second company at the relevant time are of the same nature and carry the same rights, the appropriate number of shares in the first company shall be treated for the purposes of section 101 as having been sold at the relevant time to the person mentioned in paragraph (c) by the seller of the shares mentioned in that paragraph for a consideration equal to the amount specified in subsection (3).
(2) For the purposes of the foregoing subsection, the appropriate number of shares in the first company is the number arrived at by multiplying the total number of shares in the first company which at the relevant time belonged (as aforesaid) to the second company by the fraction of which the numerator is the number of shares in the second company sold as mentioned in paragraph (c) of that subsection and the denominator is the total number of the issued shares in the second company at the relevant time.
(3) The amount referred to in subsection (1) is the amount of the consideration for the sale mentioned in subsection (1) (c)—
(a) reduced by the amount arrived at by multiplying by the fraction specified in the foregoing subsection any excess of the value specified in the following subsection over the aggregate liabilities of the second company at the relevant time, or
(b) increased by the amount arrived at by multiplying by the said fraction any excess of the said aggregate liabilities over the said value.
(4) The value referred to in the foregoing subsection is the market value at the relevant time of all the assets of the second company other than the shares in the first company belonging (as aforesaid) to it at that time.
(5) Where, in the circumstances described in paragraphs (a) to (c) of subsection (1), all the issued shares in the second company at the relevant time are not of the same nature or do not carry the same rights, the foregoing provisions of this section shall have effect as if subsection (1) (d) were omitted and for the fraction specified in subsection (2) there were substituted such fraction as may be just having regard to the number and nature of the shares in the second company which were sold as mentioned in subsection (1) (c) and the rights attaching thereto, as compared with the number and nature of all the issued shares in the second company at the relevant time and the rights or different rights attaching thereto, any reference to the first-mentioned fraction being construed accordingly.
(6) Where, in the circumstances described in paragraphs (a) to (c) of subsection (1)—
(a) the second company is itself such a company as is mentioned in the said paragraph (a), and
(b) the person to whom the shares in the second company are sold has, or in consequence of the sale will have, control of the second company,
the provisions of section 101, and the foregoing provisions of this section, shall all apply.
(7) Where, instead of shares in the second company being sold as mentioned in subsection (1) (c), the sale is of shares in a company (hereafter in this subsection referred to as the last company) which, through a series of companies, has an indirect interest in the shares of the first company, the foregoing provisions of this section shall apply with such modifications as may be necessary in relation to each company (being either the first company, the last company, or one of the series of companies) of which the person to whom the shares in the last company are sold either has control at the time of the sale or will have control in consequence of it.
Provisions supplementary to sections 101 and 102.
103.—(1) Where sales of associated parcels of shares in a company, being sales to the same person, take place at different times, and in consequence of any of the sales other than the first that person obtains control of the company, then, for the purposes of either of the two foregoing sections any sales earlier than that in consequence of which he obtains control (not being sales effected before the 11th day of May, 1965) shall be treated as having all taken place at the time of that sale.
(2) For the purposes of the foregoing subsection parcels of shares shall be treated as associated if (either directly or through a nominee) they belong respectively to the same person or two or more persons with one of whom the other or each of the others is connected; and for the purposes of this subsection shares shall be treated as belonging to a person—
(a) if they belong to a company under his control, or
(b) if they are held by trustees in consequence of a settlement (as defined in section 96 (3)) in relation to which he is the settlor (as so defined).
(3) Where a person acquires control of a company at any time—
(a) any sale of shares in the company, whether to that person or to a person from whom he acquires the shares directly or indirectly, which took place before that time and was effected in pursuance of arrangements for transferring control of the company, or
(b) any sale of shares in the company to another person from whom the first-mentioned person acquired them, directly or indirectly, being a sale which took place after that time and was effected in pursuance of arrangements for transferring the shares to the first-mentioned person,
shall be treated for the purposes of the two foregoing sections as a sale in consequence of which the immediate purchaser will have control of the company.
(4) For the purposes of this and the two foregoing sections a sale to a company under a person's control, or to his nominee, shall be treated as a sale to him, and the creation of an interest in favour of a company under a person's control, or in favour of his nominee, shall be treated as the creation of the interest in his favour.
(5) For the purposes aforesaid two or more persons acting together to secure or exercise control of a company shall be treated in relation to that company as a single person.
(6) Where a sale of shares is effected in pursuance of a previous agreement, the time of the sale shall be taken for the purposes of the two foregoing sections and of the foregoing provisions of this section to be the time of the making of the agreement.
Chapter VIII
Payment of Certain Rents Without Deduction of Tax
Payment of certain rents without deduction of tax.
104.—(1) In this section—
“lessor” means a person to whom rent is payable;
“premises” means any lands, tenements or hereditaments in the State;
“rent” means any such payment as is mentioned in section 93 (1) (b).
(2) (a) It shall be lawful for the inspector to enter into an arrangement with a lessor whereby the income tax chargeable on any or all rents payable to the lessor is assessed and charged by assessment under Case IV of Schedule D instead of being deducted under section 433 or 434.
(b) Where pursuant to such an arrangement a lessor is for any year of assessment chargeable by assessment under Case IV of Schedule D in respect of two or more amounts of rent, the several amounts may be assessed in one assessment.
(c) Any such arrangement shall come into force as from the beginning of a year of assessment.
(d) Either party to any such arrangement may at any time give notice in writing to the other that he wishes to terminate the arrangement, and, on the expiration of one month from the giving of such notice, the arrangement shall be terminated.
(3) In connection with the making of an arrangement under this section and from time to time during the currency of such an arrangement, the inspector may by notice in writing require the lessor to deliver within the time limited by the notice such information as may be specified in the notice as to the rents receivable by him and, in particular and without prejudice to the generality of the foregoing, may require the lessor to deliver a statement setting out the names and addresses of all persons by whom rents are payable to him, the annual amount of the rent so payable by each such person and the situation of the premises in respect of which such rent is payable.
(4) Where it is necessary to do so for the purpose of giving effect to subsection (2), the inspector may give to any person by whom a rent is payable—
(a) a notice in writing instructing him that payments of the rent becoming payable by him to the lessor concerned on or after a specified date (which shall be not less than one month after the date of the notice) are to be paid without deduction of tax;
(b) a notice in writing instructing him that the notice previously given under paragraph (a) is cancelled and that tax is deductible from all payments of the rent paid after a specified date (which shall be not less than seven days after the date of the notice).
(5) The following provisions shall have effect in relation to payments of rent which by reference to instructions given under subsection (4) are payable without deduction of tax—
(a) section 93 shall have effect in relation to the payments as if subsection (3) (b) of that section were deleted;
(b) the payments shall be deemed for the purposes of section 81 (4) (b) to have been payable under a short lease;
(c) where the payments becoming payable in a year of assessment are paid in respect of premises occupied for the purposes of a trade or profession carried on by the person by whom they are paid, that person shall be allowed, by repayment or otherwise, such relief, if any, as may be necessary to reduce the total amount of tax ultimately borne by him for the year to the amount which would have been so borne if the notice under subsection (4) (a) had not been given;
(d) so much of the payments becoming payable in a year of assessment as do not otherwise fall to be taken into account in the computation, for the purposes of income tax, of the amount of any profits or gains or loss of the person by whom they are paid shall be deducted from or set off against the income for the year of assessment of that person.
Chapter IX
Miscellaneous Provisions as to Schedule D
Persons chargeable.
105.—Tax under Schedule D shall be charged on and paid by the persons or bodies of persons receiving or entitled to the income in respect of which tax under that Schedule is in this Act directed to be charged.
Interest payable out of rates.
106.—(1) Where any creditor on any rates or assessments not chargeable as profits is entitled to any interest of money, the proper officer having the management of the accounts may be charged with the tax payable thereon, and shall be answerable for all matters necessary to enable the tax to be duly charged and for payment thereof, as if the rates or assessments were profits chargeable to tax, and shall be, in like manner, indemnified in respect of all such matters as if the said rates or assessments were chargeable.
(2) Where—
(a) the proper officer having the management of the accounts of a body may be charged with tax as aforesaid for any year of assessment, and
(b) in that year that body occupies any property, in respect of which any tax under Schedule A for that year would, but for this subsection, be ultimately borne by that body,
then, in computing the amount on which the said proper officer may be so charged for that year, a deduction shall be made of a sum equal to whichever of the following is the lesser—
(i) the amount on which, but for this subsection, the said proper officer might so be charged,
(ii) the net amount on which the tax, referred to in paragraph (b) would, but for this subsection, be ultimately borne by that body.
Apportionment of profits.
107.—(1) Where in the case of any profits or gains chargeable under Case III of Schedule D pursuant to section 78 or chargeable under Case I, Case II or Case IV of Schedule D it is necessary, in order to arrive at the profits or gains or losses of any year of assessment or other period, to divide and apportion to specific periods the profits or gains or losses for any period for which the accounts have been made up, or to aggregate any such profits or gains or losses or any apportioned parts thereof, it shall be lawful to make such a division and apportionment or aggregation.
(2) Any apportionment under this section shall be made in proportion to the number of months or fractions of months in the respective periods.
Limitation of deductions for certain taxes.
108.—As respects the computation of income for the purposes of income tax for any year of assessment, any deduction which, but for this section, would be allowable for the tax in the United Kingdom known as profits tax shall be reduced by an amount equal to so much of that tax as can, under section 21 of the Finance Act, 1949, be allowed as a credit against corporation profits tax.
PART V
Schedule E and Principal Provisions Relating Thereto
Chapter I
Charge to Tax, etc.
Schedule E.
109.—This Schedule referred to in this Act as Schedule E is as follows—
Schedule E
1. Tax under this Schedule shall be charged in respect of every public office or employment of profit, and in respect of every annuity, pension, or stipend payable out of the public revenue of the State, other than annuities charged under Schedule C, for every twenty shillings of the annual amount thereof.
2. Tax under this Schedule shall also be charged in respect of any office, employment or pension the profits or gains arising or accruing from which would be chargeable to tax under Schedule D but for the proviso to section 52.
3. In this Schedule the word “annuity” and the word “pension” include respectively an annuity which is paid voluntarily or is capable of being discontinued and a pension which is so paid or is so capable.
4. The preceding provisions of this Schedule are without prejudice to any other provision of this Act directing tax to be charged under this Schedule, and tax so directed to be charged shall be charged accordingly.
5. The provisions of Schedule 2 shall apply in relation to the tax to be charged under this Schedule.
Persons chargeable and extent of charge.
110.—(1) Tax under Schedule E shall be annually charged on every person having or exercising an office or employment of profit mentioned in that Schedule, or to whom any annuity, pension, or stipend, chargeable under that Schedule, is payable, in respect οf all salaries, fees, wages, perquisites or profits whatsoever therefrom and shall be computed:—
(a) in the case of emoluments to which the provisions of Chapter IV of this Part are applied by section 125, on the amount of those emoluments for the year of assessment, and not otherwise;
(b) in the case of any office or employment held or exercised occasionally or intermittently in the State by a person who is not continuously resident there, on the amount of all such salaries, fees, wages, perquisites or profits whatsoever therefrom for the year of assessment;
(c) in any other case, subject to the provisions of section 111, on the amount of all such salaries, fees, wages, perquisites or profits whatsoever therefrom for the year preceding the year of assessment,
after deducting the amount of duties or other sums payable or chargeable on the same by virtue of any statute, where the same have been really and bona fide paid and borne by the party to be charged.
(2) In this section “emoluments” means anything assessable to income tax under Schedule E.
Basis of assessment.
111.—(1) In the case of income tax chargeable under Schedule E in respect of any office or employment held by any person, or any annuity, pension or stipend to which any person is entitled, tax shall, in the class of case referred to in section 110 (1) (c) and subject as hereinafter provided, be computed—
(a) as respects the year of assessment in which the person first holds the office or employment or becomes entitled to the annuity, pension or stipend, on the amount of his emoluments for that year;
(b) as respects subsequent years of assessment on the full amount of the emoluments for the year preceding the year of assessment, provided that where the person first held the office or employment or became entitled to the annuity, pension or stipend in the year preceding the year of assessment the computation shall be made on the amount of the emoluments for the year of assessment, provided also that, where the person first held the office or employment or became entitled to the annuity, pension or stipend in the year next before the year preceding the year of assessment, he shall be entitled on giving notice in writing to the inspector within twelve months after the end of the year of assessment, to be charged on the amount of the emoluments for the year of assessment.
(2) Where in any year of assessment a person ceases to hold an office or employment or to be entitled to an annuity, pension or stipend chargeable under Schedule E, tax shall be charged for that year on the amount of his emoluments for the period beginning on the 6th day of April in that year and ending on the date of the cessation and, if tax has been charged otherwise than in accordance with this provision, any tax overpaid shall be repaid, or an additional assessment may be made, as the case may require.
(3) In the case of the death of a person in whose case, if he had not died, tax would, under the provisions of subsection (2) have become chargeable for any year, the tax which would have been so chargeable shall be assessed and charged upon his executors or administrators, and shall be a debt due from and payable out of his estate.
(4) In this section “emoluments” means all salaries, fees, wages, perquisites or profits or gains whatsoever arising from an office or employment, or the amount of any annuity, pension or stipend as the case may be.
Making of deductions.
112.—(1) Any deduction from emoluments allowed under this Act for the purpose of computing an assessment to income tax under Schedule E shall be made by reference to the amount paid or borne for the year or portion of the year upon the emoluments of which the computation is made.
(2) In this section “emoluments” has the same meaning as in section 111.
Appeal against amount of deduction.
113.—(1) Any person charged to income tax under Schedule E may appeal to the Special Commissioners against the amount of tax deducted from his emoluments for any year.
(2) The Special Commissioners shall hear and determine an appeal to them under subsection (1) as if it were an appeal to them against an assessment to income tax and the provisions of this Act relating to the rehearing of an appeal or the statement of a case for the opinion of the High Court on a point of law, shall, with the necessary modifications, apply accordingly.
Chapter II
Payments on Retirement, etc.
Payments on retirement or removal from office or employment.
114.—(1) Subject to the provisions of this Chapter, income tax shall be charged under Schedule E in respect of any payment tο which this section applies which is made to the holder or past holder of any office or employment, or to his executors or administrators, whether made by the person under whom he holds or held the office or employment or by any other person.
(2) This section applies to any payment (not otherwise chargeable to income tax) which is made, whether in pursuance of any legal obligation or not, either directly or indirectly in consideration or in consequence of, or otherwise in connection with, the termination of the holding of the office or employment or any change in its functions or emoluments including any payment in commutation of annual or periodical payments (whether chargeable to tax or not) which would otherwise have been made as aforesaid.
(3) For the purposes of this Chapter, any payment made to the spouse or any relative or dependant of a person who holds or has held an office or employment, or made on behalf of or to the order of that person, shall be treated as made to that person, and any valuable consideration other than money shall be treated as a payment of money equal to the value of that consideration at the date when it is given.
(4) Any payment which is chargeable to tax by virtue of this section shall be treated as income received on the following date, that is to say—
(a) in the case of a payment in commutation of annual or other periodical payments, the date on which the commutation is effected;
(b) in the case of any other payment, the date of the termination or change in respect of which the payment is made,
and shall be treated as emoluments of the holder or past holder of the office or employment assessable to income tax under Schedule E.
(5) In the case of the death of any person who, if he had not died, would have been chargeable to tax in respect of any such payment, the tax which would have been so chargeable shall be assessed and charged upon his executors or administrators, and shall be a debt due from and payable out of his estate.
(6) This section does not apply to any payment made before the 14th day of April, 1964, nor to any payment, whenever made, being—
(a) a payment made in pursuance of an obligation incurred before that date; or
(b) a payment made in respect of a termination or change which took place before that date, not being a payment made in commutation of annual or periodical payments;
but subject as aforesaid this section applies to payments made before as well as after the passing of this Act.
(7) Where any payment chargeable to tax under this section is made to any person in any year of assessment, it shall be the duty of the person by whom it is made to deliver particulars thereof in writing to the inspector not later than fourteen days after the end of that year.
Exemptions and reliefs in respect of tax under section 114.
115.—(1) Tax shall not be charged by virtue of section 114 in respect of the following payments, that is to say—
(a) any payment made in connection with the termination of the holding of an office or employment by the death of the holder, or made on account of injury to or disability of the holder of an office or employment;
(b) any sum chargeable to sur-tax under section 525;
(c) a benefit provided in pursuance of any such scheme or agreement as is referred to in section 227, where the holder of the office or employment was chargeable to tax in respect of sums paid, or treated as paid, with a view to the provision of the benefit;
(d) a benefit paid in pursuance of any such scheme or fund as is described in section 228 (1) (2).
(2) Tax shall not be charged by virtue of section 114 in respect of a payment in respect of an office or employment in which the holder's service included foreign service where—
(a) in the case of a payment of compensation for loss of office, the foreign service comprised the whole of the three years immediately preceding the relevant date (or the whole period of service if less than three years), or
(b) in the case of any other payment, the foreign service comprised either—
(i) in any case, three-quarters of the whole period of service down to the relevant date, or
(ii) where the period of service down to the relevant date exceeded ten years, the whole of the last ten years, or
(iii) where the period of service down to the relevant date exceeded twenty years, one-half of that period, including any ten of the last twenty years.
(3) Tax shall not be charged by virtue of section 114 in respect of a payment of an amount not exceeding £3,000, and in the case of a payment which exceeds that amount shall be charged only in respect of the excess:
Provided that where two or more payments in respect of which tax is chargeable by virtue of that section, or would be so chargeable apart from the foregoing provisions of this subsection, are made to or in respect of the same person in respect of the same office or employment, or in respect of different offices or employments held under the same employer or under associated employers, this subsection shall apply as if those payments were a single payment of an amount equal to that aggregate amount; and the amount of any one payment chargeable to tax shall be ascertained as follows, that is to say—
(a) where the payments are treated as income of different years of assessment, the said sum of £3,000 shall be deducted from a payment treated as income of an earlier year before any payment treated as income of a later year; and
(b) subject as aforesaid, the said sum shall be deducted rateably from the payments according to their respective amounts.
(4) The person chargeable to tax by virtue of section 114 in respect of any payment may, before the expiration of six years after the end of the year of assessment of which it is treated as income, by notice in writing to the inspector claim any such relief in respect of the payment as is applicable thereto under Schedule 3; and where such a claim is duly made and allowed, all such repayments and assessments of tax shall be made as are necessary to give effect thereto.
(5) For the purposes of this section and of Schedule 3 offices or employments in respect of which payments to which section 114 applies are made shall be treated as held under associated employers if, on the date which is the relevant date in relation to any of those payments, one of those employers is under the control of the other or of a third person who controls or is under the control of the other on that or any other such date.
(6) In this section “control”, in relation to a body corporate, means the power of a person to secure, by means of the holding of shares or the possession of voting power in or in relation to that or any other body corporate, or by virtue of any powers conferred by the articles of association or other document regulating that or any other body corporate, that the affairs of the first-mentioned body corporate are conducted in accordance with the wishes of that person and, in relation to a partnership, means the right to a share of more than one-half of the assets, or of more than one-half of the income, of the partnership.
(7) In this section “the relevant date”, “payment of compensation for loss of office” and “foreign service” have the same meaning as in Schedule 3, and references to an employer or to a person controlling or controlled by an employer include references to his successors.
(8) For the purposes of any provision of this Act requiring income of any description to be treated as the highest part of a person's income, that income shall be calculated without regard to any payment chargeable to tax by virtue of section 114.
Chapter III
Expenses Allowances and Benefits in Kind
Expenses allowances.
116.—(1) Subject to the provisions of this Chapter, any sum paid in respect of expenses, by a body corporate to any of its directors or to any person employed by it in an employment to which this Chapter applies, shall, if not otherwise chargeable to income tax as income of that director or employee, be treated for the purposes of section 110 as a perquisite of the office or employment of that director or employee and included in the emoluments thereof assessable to income tax (including sur-tax) accordingly, but nothing in this subsection shall prevent a claim for a deduction being made under Rule 3 of Schedule 2 in respect of any money expended wholly, exclusively and necessarily in performing the duties of the office or employment.
(2) The reference in subsection (1) to any sum paid in respect of expenses includes a reference to any sum put by a body corporate at the disposal of a director or employee and paid away by him.
Benefits in kind.
117.—(1) Subject to the following provisions of this Chapter, where—
(a) a body corporate incurs expense in or in connection with the provision, for any of its directors or for any person employed by it in an employment to which this Chapter applies, of living or other accommodation, of entertainment, of domestic or other services or of other benefits or facilities of whatsoever nature, and
(b) apart from this section, the expense would not be chargeable to income tax as income of the director or employee,
Rule 3 of Schedule 2 and sections 110 and 178 shall have effect in relation to so much of the expense as is not made good to the body corporate by the director or employee as if the expense had been incurred by the director or employee and the amount thereof had been refunded to him by the body corporate by means of a payment in respect of expenses, and income tax (including sur-tax) shall be chargeable accordingly.
(2) Subsection (1) shall not apply to expense incurred by the body corporate in or in connection with the provision for a director or employee, in any of its business premises, of any accommodation, supplies or services provided for the director or employee himself and used by him solely in performing the duties of his office or employment.
(3) Subsection (1) shall not apply to expense incurred by the body corporate in or in connection with the provision of living accommodation for an employee in part of any of its business premises which include living accommodation if the employee is, for the purpose of enabling him properly to perform his duties, required by the terms of his employment to reside in the accommodation and either—
(a) the accommodation is provided in accordance with a practice which, since before the beginning of the ten years ending with the passing of the Finance Act, 1958, has commonly prevailed in trades of the class in question as respects employees of the class in question, or
(b) it is necessary, in the case of trades of the class in question, that employees of the class in question should reside on premises of the class in question,
but this subsection shall not apply where the employee is a director of the body corporate in question or of any other body corporate over which that body corporate has control or which has control over that body corporate or which is under the control of a person who also has control over that body corporate.
(4) Subsection (1) shall not apply to expense incurred by the body corporate in or in connection with the provision of meals in any canteen in which meals are provided for the staff generally.
(5) Subsection (1) shall not apply to expense incurred by the body corporate in or in connection with the provision for a director or employee himself, or for his spouse, children or dependants, of any pension, annuity, lump sum, gratuity or other like benefit to be given on his death or retirement.
(6) Any reference in this section to expense incurred in or in connection with any matter includes a reference to a proper proportion of any expense incurred partly in or in connection with that matter.
Valuation of benefits in kind.
118.—(1) Any expense incurred by a body corporate in the acquisition or production of an asset which remains its own property shall be left out of account for the purposes of section 117.
(2) Where the making of any such provision as is mentioned in section 117 (1) takes the form of a transfer of the property in any asset of the body corporate, and, since the acquisition or production thereof by the body corporate, the asset has been used or has depreciated, the body corporate shall be deemed to have incurred in the making of that provision expense equal to the value of the asset at the time of the transfer.
(3) (a) Where a body corporate is assessed or assessable under Schedule A in respect of any premises the whole or any part of which is made available by it as living or other accommodation for any of its directors or employees, and either the body corporate pays no rent in respect of the premises or the annual amount of the rent paid by it is less than the amount of the assessment under Schedule A on the premises, section 117 shall have effect as if the body corporate paid in respect of the premises an annual rent equal to the amount of the assessment under Schedule A on the premises.
(b) In this subsection “the amount of the assessment under Schedule A” means an amount which would have been the amount of the assessment thereunder for the year of assessment in question if—
(i) in section 10 (2) the words “except in the cases mentioned in the subsequent provisions of this section” and “five-fourths of” were omitted, and,
(ii) section 10 (3) (4) (5) (6) had not been enacted.
(4) Where an asset which continues to belong to the body corporate is used wholly or partly in the making of any such provision as is mentioned in section 117 (1) and the asset is not premises, the body corporate shall be deemed for the purposes of that section to incur (in addition to any other expense incurred by it in connection with the asset, not being expense to which subsection (1) of this section applies) annual expense in connection therewith of an amount equal to the annual value of the use of the asset, but where any sum by way of rent or hire is payable by the body corporate in respect of the asset—
(a) if the annual amount of the rent or hire is equal to or greater than the annual value of the use of the asset, this subsection shall not apply, and
(b) if the annual amount of the rent or hire is less than the annual value of the use of the asset, the rent or hire shall be left out of account for the purposes of that section.
(5) Any reference in this section to a body corporate which is assessable under Schedule A in respect of any premises shall be deemed to include a reference to a body corporate which would be so assessable if a state of affairs which subsists during any part of the year had subsisted for the whole of the year.
Meaning of “director”, “employment” and “employment to which this Chapter applies”.
119.—(1) In this Chapter, “director” means—
(a) in relation to a body corporate the affairs whereof are managed by a board of directors or similar body, a member of that board or similar body,
(b) in relation to a body corporate the affairs whereof are managed by a single director or similar person, that director or person,
(c) in relation to a body corporate the affairs whereof are managed by the members themselves, a member of the body corporate,
and includes any person in accordance with whose directions or instructions the directors of a body corporate, defined in accordance with the preceding provisions of this subsection, are accustomed to act, but a person shall not, within the meaning of this subsection, be deemed to be a person in accordance with whose directions or instructions the directors of a body corporate are accustomed to act by reason only that those directors act on advice given by him in a professional capacity.
(2) In this Chapter, “employment” means an employment such that any emoluments thereof would fall to be assessed under Schedule E, and references to persons employed by, or employees of, a body corporate include any person who takes part in the management of the affairs of the body corporate and is not a director thereof.
(3) Subject to the provisions of subsection (4) and this subsection, the employments to which this Chapter applies are employments the emoluments of which, estimated for the year of assessment in question according to the provisions of this Act and on the basis that they are employments to which this Chapter applies, and without any deduction being made under Rule 3 of Schedule 2 in respect of money expended in performing the duties thereof, are £1,500 or more:
Provided that—
(a) where a person is employed in two or more employments by the same body corporate, and the total of the emoluments of those employments, for the year of assessment in question, estimated as aforesaid, is £1,500 or more, all those employments shall be treated as employments to which this Chapter applies, and
(b) where a person is a director of a body corporate, all employments in which he is employed by the body corporate shall be treated as employments to which this Chapter applies.
(4) All the directors of, and persons employed by, a body corporate over which another body corporate has control shall be treated for the purposes of the proviso to subsection (3) (but not for any other purpose) as if they were directors of, or, as the case may be, as if the employment were an employment by, that other body corporate.
Additional information in returns under section 178.
120.—(1) Where, for the purposes of a return under section 178, a body corporate apportions expenses incurred partly in or in connection with a particular matter and partly in or in connection with other matters—
(a) the return shall contain a statement that the sum included in the return is the result of such an apportionment,
(b) the body corporate, if required so to do by notice from the inspector, shall prepare and deliver to the inspector, within the time limited by the notice, a return containing full particulars as to the amount apportioned and the manner in which and the grounds on which the apportionment has been made, and
(c) where the inspector is dissatisfied with any such apportionment of expenses, he may, for the purposes of assessment, apportion the expenses, but the body corporate may, on giving notice in writing to the inspector within twenty-one days after being notified of any such apportionment made by the inspector, appeal against that apportionment to the Special Commissioners.
(2) The Special Commissioners shall hear and determine an appeal to them under subsection (1) as if it were an appeal to them against an assessment to income tax and the provisions of this Act relating to the rehearing of an appeal or the statement of a case for the opinion of the High Court on a point of law, shall, with the necessary modifications, apply accordingly.
(3) The provisions of this Act relating to returns under section 178 shall apply in relation to any return required under subsection (1).
Application of this Chapter.
121.—This Chapter shall not apply in relation to any body corporate unless it carries on a trade or its functions consist wholly or mainly in the holding of investments or other property.
Interpretation.
122.—(1) In the preceding provisions of this Chapter “business premises”, in relation to a body corporate, includes all premises occupied by that body for the purpose of any trade carried on by it:
Provided that, except where the reference is expressly to premises which include living accommodation, “business premises” does not include so much of any such premises as aforesaid as is used wholly or mainly as living accommodation for any of the directors of the body corporate or for any persons employed by the body corporate in any employment to which this Chapter applies.
(2) Any reference in the preceding provisions of this Chapter to anything provided for a director or employee shall, unless the reference is expressly to something provided for the director or employee himself, be construed as including a reference to anything provided for the spouse, family, servants, dependants or guests of that director or employee, and the reference in the proviso to subsection (1) to living accommodation for directors or employees shall be construed accordingly.
(3) In the preceding provisions of this Chapter, “control”, in relation to a body corporate, means the power of a person to secure, by means of the holding of shares or the possession of voting power in or in relation to that or any other body corporate, or by virtue of any powers conferred by the articles of association or other document regulating that or any other body corporate, that the affairs of the first-mentioned body corporate are conducted in accordance with the wishes of that person.
Unincorporated bodies, partnerships and individuals.
123.—(1) The preceding provisions of this Chapter shall apply in relation to unincorporated societies and other bodies as they apply in relation to bodies corporate, and, in connection with the said preceding provisions, the definition of “control” in section 122 (3) shall, with the necessary adaptations, also so apply.
(2) The preceding provisions of this Chapter shall apply in relation to any partnership carrying on any trade or profession as they would apply in relation to a body corporate carrying on a trade, if so much thereof as relates to directors of the body corporate or persons taking part in the management of the affairs of the body corporate were omitted, but—
(a) “control”, in relation to a partnership, means the right to a share of more than one-half of the assets, or of more than one-half of the income, of the partnership, and
(b) where such a partnership as aforesaid has control over a body corporate to which this Chapter applies (“control” being construed for this purpose in accordance with the definition thereof in section 122 (3))—
(i) any employment of any director of that body corporate by the partnership shall be an employment to which this Chapter applies, and
(ii) all the employments of any person who is employed both by the partnership and by the body corporate (being employments by the partnership or the body corporate) shall, for the purpose of seeing whether those employments or any of them are employments to which this Chapter applies, be treated as if they were employments by the body corporate.
(3) The provisions of subsection (2) shall apply in relation to individuals as they apply in relation to partnerships, but nothing in this subsection shall be construed as requiring an individual to be treated in any circumstances as under the control of another person.
Chapter IV
Income Tax in Respect of Certain Emoluments
Interpretation.
124.—In this Chapter, except where the context otherwise requires—
“emoluments” means anything assessable to income tax under Schedule E and references to payments of emoluments include references to payments on account of emoluments;
“employee” means any person in receipt of emoluments;
“employer” means any person paying emoluments;
“income tax month” means a month beginning on the 6th day of any of the months of April to March in any year of assessment;
“tax deduction card” means a tax deduction card in the form prescribed by the Revenue Commissioners or such other document corresponding to a tax deduction card as may be authorised by the Revenue Commissioners in any particular case.
Application.
125.—This Chapter applies to all emoluments except emoluments which are—
(a) emoluments arising from an office or employment of any class which is such that, in relation to the year 1958-59, tax on emoluments from an office or employment of that class was deductible or treated as deductible from the emoluments under any Rule, other than Rule 7 of the Rules applicable to Schedule E of the Income Tax Act, 1918.
(b) emoluments in respect of which the employer has been notified by the Revenue Commissioners that they are emoluments which arise from an office or employment and from which, in the opinion of the Revenue Commissioners having regard to the circumstances of the office or employment, the deduction of tax by reference to the provisions of this Chapter is impracticable, or
(c) emoluments in respect of which the employer has been notified by the Revenue Commissioners that they are emoluments which arise from an office or employment held by a person in the course of a trade or profession and which are or will be taken into account in computing the profits or gains of that trade or profession for the purposes of income tax.
Method of collection of tax.
126.—On the making of any payment of any emoluments to which this Chapter applies, income tax shall, subject to this Chapter and subject to and in accordance with the regulations thereunder, be deducted or repaid by the person making the payment notwithstanding that—
(a) when the payment is made, the tax has not been imposed for the year or no assessment has been made in respect of the emoluments, or
(b) the emoluments are, in whole or in part, emoluments for some year of assessment other than that during which the payment is made.
Regulations.
127.—(1) The Revenue Commissioners shall make regulations with respect to the assessment, charge, collection and recovery of income tax in respect of emoluments to which this Chapter applies or tax for any previous year of assessment remaining unpaid, and those regulations may, in particular and without prejudice to the generality of the foregoing, include provision—
(a) for requiring any employer making any payment of emoluments to which this Chapter applies, when he makes the payment, to make a deduction or repayment of tax calculated by reference to the rate of income tax for the year and any allowances, deductions and reliefs appropriate in the case of the employee as indicated by the particulars on the tax deduction card supplied in respect of the employee by the Revenue Commissioners, and for rendering persons who are required to make any such deduction or repayment, in the case of a deduction (whether or not made), accountable for the amount of the tax, and liable to pay that amount, to the Revenue Commissioners and, in the case of a repayment, entitled, if it has been made, to be paid it, or given credit for it, by the Revenue Commissioners;
(b) for the production to and inspection by persons authorised by the Revenue Commissioners of wages sheets and other documents and records for the purpose of satisfying themselves that tax in respect of emoluments to which this Chapter applies has been and is being duly deducted, repaid and accounted for;
(c) for the collection and recovery, whether by deduction from emoluments paid in any later year or otherwise, of tax in respect of emoluments to which this Chapter applies which has not been deducted or otherwise recovered during the year;
(d) for appeals with respect to matters arising under the regulations which would not otherwise be the subject of an appeal;
(e) for the deduction of tax at the standard rate in such cases or classes of cases as may be provided for by the regulations;
(f) for requiring every employer who pays emoluments to which this Chapter applies exceeding the limits specified in subsection (5) to notify the Revenue Commissioners within the period specified in the regulations that he is such an employer;
(g) for requiring every employer who pays emoluments to which this Chapter applies exceeding the limits specified in subsection (5) to keep and maintain a register of his employees in such manner as may be specified in the regulations, and, on being required so to do by the Revenue Commissioners by notice, to deliver the register to the Revenue Commissioners within the period specified in the notice;
(h) for treating persons who are not employers as employers in such cases or classes of cases as may be provided for by the regulations.
(2) Regulations under this section shall have effect notwithstanding anything in this Act, but shall not affect any right of appeal which a person would have apart from the regulations.
(3) (a) Tax deduction cards shall be prepared with a view to securing that, so far as may be practicable—
(i) the total tax payable for the year of assessment in respect of any emoluments is deducted from the emoluments paid during that year, and
(ii) the tax deductible or repayable on the occasion of any payment of emoluments is such that the total net tax deducted since the beginning of the year of assessment bears to the total tax payable for that year the same proportion that the part of the year which ends with the date of the payment bears to the whole year.
(b) In paragraph (a)—
any reference to the total tax payable for a year shall be construed as a reference to the total tax (excluding sur-tax) estimated to be payable for the year in respect of the emoluments, subject to a provisional deduction for allowances and reliefs and subject also, if necessary, to making an addition to the said estimated amount (including a nil amount) for amounts remaining unpaid on account of income tax for any previous year of assessment and making a deduction therefrom for amounts overpaid on account of any such income tax;
the reference to the total net tax deducted shall be construed as a reference to the total tax deducted during the year by virtue of regulations made under this section, less any tax repaid by virtue of any such regulations.
(c) In making any estimation pursuant to paragraph (b) it may be assumed, in relation to any payment of emoluments, that the emoluments paid in the part of the year of assessment which ends with the making of the payment will bear to the emoluments for the whole of that year the same proportion that that part of the year bears to the whole year.
(4) Notwithstanding any other provision of this section, when stating on a tax deduction card an amount in respect of allowances, deductions and reliefs, the amount may be rounded up to a convenient greater amount and stated accordingly, and, as respects the amount of tax which is not deducted in the year of assessment as a result of such statement, the adjustment appropriate for its recovery shall be made in a subsequent year of assessment.
(5) (a) The limits referred to in paragraphs (f) and (g) of subsection (1) are emoluments at a rate equivalent to a rate of £6 a week, or in the case of an employee with other employment, £1 a week.
(b) In the case of employees paid monthly or at longer intervals, the references in paragraph (a) to a rate of £6 a week and a rate of £1 a week shall be treated as references to a rate of £26 a month and a rate of £4 10s. a month respectively.
(6) Where a deduction falls to be made in any year of assessment from emoluments to which this Chapter applies on account of income tax for any year of assessment before the year 1960-61, the employer shall not, pursuant to regulations under this section, make in the first-mentioned year any repayment of income tax.
(7) Every regulation made under this section shall be laid before Dáil Éireann as soon as may be after it is made and, if a resolution annulling the regulation is passed by Dáil Éireann within the next twenty-one days on which Dáil Éireann has sat after the regulation is laid before it, the regulation shall be annulled accordingly, but without prejudice to the validity of anything previously done thereunder.
Penalties.
128.—(1) If any person does not comply with any provision of regulations under this Chapter requiring him to send any return, statement, notification or certificate or to produce any wages sheets or other records or documents, he shall be liable to a penalty of £20, together with, in the case of a continuing non-compliance, a penalty of the like amount for every day on which the non-compliance is continued.
(2) All penalties under this section may, without prejudice to any other method of recovery, be proceeded for and recovered summarily in the same manner as in summary proceedings for recovery of any fine or penalty under any Act relating to the excise.
(3) Where—
(a) a person does not comply with any provision of regulations under this Chapter requiring him to send any return, statement, notification or certificate,
(b) the provision requires compliance within a particular period, and
(c) such person continues, during a further period of two or more days, not to send the return, statement, notification or certificate, the non-compliance shall be regarded, for the purposes of subsection (1), as a non-compliance continuing on every day, other than the first, of the further period.
(4) In proceedings for recovery of a penalty under this section—
(a) a certificate signed by an officer of the Revenue Commissioners which certifies that he has inspected the relevant records of the Revenue Commissioners and that it appears from them that, during a stated period, a stated return, statement, notification or certificate was not received from the defendant shall be evidence until the contrary is proved that the defendant did not during that period send that return, statement, notification or certificate,
(b) a certificate signed by an officer of the Revenue Commissioners which certifies that he has inspected the relevant records of the Revenue Commissioners and that it appears from them that a stated return or other document was duly sent to the defendant on a stated day shall be evidence until the contrary is proved that that person received that return or other document in the ordinary course,
(c) a certificate certifying as provided for in paragraph (a) or paragraph (b) and purporting to be signed by an officer of the Revenue Commissioners may be tendered in evidence without proof and shall be deemed until the contrary is proved to have been signed by an officer of the Revenue Commissioners.
Interest.
129.—Where any amount of tax which an employer is liable under this Chapter and any regulations thereunder to pay to the Revenue Commissioners is not so paid, simple interest on the amount shall be paid by the employer to the Revenue Commissioners and such interest shall be calculated from the expiration of the period specified in the regulations for the payment of the amount and at the rate of one per cent. for each month or part of a month during which the amount remains unpaid.
Payment by means of stamps.
130.—(1) The Revenue Commissioners may make regulations enabling an employer who is required to deduct tax from emoluments to which this Chapter applies to make, subject to being authorised for the time being by the Revenue Commissioners so to do, payment of the tax deductible by means of stamps to be affixed, by the employer making the deduction, to stamp books supplied by the Revenue Commissioners.
(2) Where payment by means of stamps is authorised as aforesaid, the employer shall not be required to make a repayment of tax previously deducted from emoluments to which this Chapter applies which were earned in his or a former employment.
(3) References in section 127 to tax deduction cards shall, with respect to cases in which the use of stamp books is authorised as aforesaid, be taken as references to those books.
(4) In any case in which a stamp book, required by regulations under this section to be sent to the Revenue Commissioners during a particular period, is not so sent, or if sent, is insufficiently stamped, the tax or balance of tax (as the case may be) for which the means of payment is stamps affixed to the book shall be regarded for the purposes of sections 129 and 131 as tax for which the employer is liable by reference to the relevant income tax month or months, interest under the said section 129 being calculated as from the expiration of the said period.
(5) The provisions (including penal provisions) of the Stamp Duties Management Act, 1891, and section 65 of the Post Office Act, 1908, shall apply to stamps referred to in this section.
(6) Regulations under this section shall not, except as regards the particular matters for which they make provision, affect the operation of any regulations under section 127.
(7) Every regulation made under this section shall be laid before Dáil Éireann as soon as may be after it is made and, if a resolution annulling the regulation is passed by Dáil Éireann within the next twenty-one days on which Dáil Éireann has sat after the regulation is laid before it, the regulation shall be annulled accordingly, but without prejudice to the validity of anything previously done thereunder.
Recovery.
131.—(1) (a) The provisions of any enactment relating to the recovery of income tax charged under Schedule E shall apply to the recovery of any amount of tax which an employer is liable under this Chapter and any regulations thereunder to pay to the Revenue Commissioners by reference to any income tax month as if the said amount had been charged on the employer under Schedule E.
(b) In particular and without prejudice to the generality of paragraph (a), this subsection applies the provisions of sections 480, 485, 486, 488 and 491.
(c) Provisions as applied by this subsection shall so apply subject to any modifications specified by regulations under section 127.
(2) Proceedings may be brought for the recovery of the total amount which the employer is liable to pay as aforesaid by reference to any income tax month without distinguishing the amounts which he is liable to pay by reference to each employee and without specifying the employees in question, and for the purposes of the proceedings the said total amount shall be one single cause of action or one matter of complaint; but nothing in this subsection shall prevent the bringing of separate proceedings for the recovery of each of the several amounts which the employer is liable to pay as aforesaid by reference to any income tax month and to his several employees.
(3) In proceedings instituted by virtue of this section for the recovery of any amount of tax—
(a) a certificate signed by an officer of the Revenue Commissioners which certifies that a stated amount of tax is due and payable by the defendant shall be evidence until the contrary is proved that that amount is so due and payable, and
(b) a certificate certifying as aforesaid and purporting to be signed by an officer of the Revenue Commissioners may be tendered in evidence without proof and shall be deemed until the contrary is proved to have been signed by an officer of the Revenue Commissioners.
(4) Any reference in this section to an amount of tax includes a reference to interest payable in the case in question under section 129.
Priority in bankruptcy.
132.—(1) There shall be included among the debts which, under section 4 of the Preferential Payments in Bankruptcy (Ireland) Act, 1889, are to be paid in priority to all other debts in the distribution of the property of a bankrupt, arranging debtor, or person dying insolvent, so much as is unpaid of the employer's liability for the period of twelve months next before the date on which the order of adjudication of the bankrupt was made, the petition of arrangement of the debtor was filed, or, as the case may be, the person died insolvent.
(2) For the purposes of this section “employer's liability for the period of twelve months” means all sums which an employer was liable under this Chapter and any regulations thereunder to deduct from emoluments to which this Chapter applies paid by him during the period of twelve months mentioned in this section, reduced by any amounts which he was under this Chapter and any regulations thereunder liable to repay during the same period, and subject to the addition of interest payable under section 129.
Supplemental provisions.
133.—(1) No assessment under Schedule E for any year of assessment need be made in respect of emoluments to which this Chapter applies except where—
(a) the person assessable, by notice in writing given to the inspector within five years from the end of the year of assessment, requires an assessment to be made,
(b) the emoluments paid in the year of assessment are not the same in amount as the emoluments which fall to be treated as the emoluments for that year, or
(c) there is reason to suppose that the emoluments would, if assessed, fall to be taken into account in computing the total income for sur-tax purposes of a person who is liable to sur-tax or would be so liable if an assessment were made in respect of the emoluments.
(2) Where an employer pays to the Revenue Commissioners any amount of tax which, pursuant to this Chapter and any regulations thereunder, he has deducted from emoluments, he shall be acquitted and discharged of the sum represented by the payment as if he had actually paid that sum to the employee.
PART VI
Differentiation and Graduation of Tax by Means of Reliefs
Earned income relief.
134.—An individual who makes, in the manner prescribed by this Act, a claim in that behalf and makes a return in the prescribed form of his total income shall, for the purposes of ascertaining the amount of his assessable income for the purposes of income tax, be allowed a deduction from the amount of his earned income as estimated in accordance with this Act of a sum equal to one-fourth of that income, but not exceeding, in the case of any individual, the sum of £500.
Allowances from unearned income of persons aged sixty-five or upwards.
135.—(1) An individual who, in the manner prescribed by this Act, makes a claim in that behalf, makes a return in the prescribed form of his total income, and proves that at any time during the year of assessment either he or, in the case of a married man, his wife living with him was of the age of sixty-five years or upwards shall, for the purpose of ascertaining the amount of his assessable income for the purpose of income tax be allowed a deduction from the amount of his unearned income of a sum equal to one-fourth of the amount of that income:
Provided that—
(a) in case the individual is entitled to a deduction exceeding £350 under section 134—
(i) in case that deduction is £500, there shall be no deduction under this section, and
(ii) in any other case, the deduction under this section shall not be greater than the amount by which the deduction under section 134 falls short of £500, and
(b) in any other case, the deduction under this section shall not be greater than £150.
(2) For the purpose of subsection (1) the amount of the unearned income of any individual shall be taken to be the amount of his total income diminished by the amount of his earned income.
(3) The provisions of Schedule 4 and of paragraph IX of Schedule 18 shall, with any necessary modifications, apply in relation to deductions under this section.
(4) In this section “earned income” and “total income” mean respectively earned income as estimated in accordance with the provisions of this Act and total income from all sources as so estimated.
Relief for small incomes.
136.—(1) In this section—
“total income” means total income from all sources as estimated in accordance with the provisions of this Act;
“relevant income” means, in relation to any individual, his total income exclusive of any part thereof which arises to him by virtue or in consequence of a disposition within the meaning of section 442, and which, if subparagraphs (iii) and (iv) of section 439 (1) had been omitted, would, by virtue of Chapter I of Part XXVIII, be deemed to be income of the person by whom the disposition was made.
(2) Subject to the provisions of this section, an individual who, in the manner prescribed by this Act, makes a claim in that behalf, makes a return in the prescribed form of his total income, and proves that his total income for the year of assessment does not exceed £450, shall, for the purpose of ascertaining the amount of his assessable income for the purpose of income tax, be allowed a deduction from the amount of his relevant income of a sum equal to one-fourth of the amount of that income.
(3) Subject as aforesaid, an individual not entitled to a deduction under subsection (2) shall be entitled to have the amount of the income tax payable in respect of his total income reduced, where necessary, so as not to exceed a sum equal to the aggregate of the two following amounts, that is to say, the amount of the tax which would have been payable if his total income had amounted to, but had not exceeded, £450 and one-half of the amount by which his total income exceeds £450.
(4) For the purposes of subsection (3), the computation of the tax which would have been payable if the individual's total income had amounted to, but had not exceeded, £450 shall be made—
(a) in a case in which the individual's relevant income amounts to not less than £450, on the basis that the income of £450 consisted wholly of relevant income, and
(b) in a case in which the individual's relevant income is less than £450, on the basis that the income of £450 included the whole of the relevant income.
(5) An individual shall not be entitled to any deduction or relief under this section if he is entitled to a deduction under section 135 and any deduction or relief under this section shall be in substitution for and not in addition to the deduction under section 134.
(6) The provisions of Schedule 4 and of paragraph IX of Schedule 18 shall, with any necessary modifications, apply in relation to deductions or relief under this section.
Deduction allowed in ascertaining taxable income.
137.—(1) An individual who, in the manner prescribed by this Act, makes a claim in that behalf and who makes a return in the prescribed form of his total income shall be entitled for the purpose of ascertaining the amount of the income on which he is to be charged to income tax (in this Act referred to as “the taxable income”) to have such deductions as are specified in sections 138 to 143 made from his assessable income.
(2) The provisions of Schedule 4 and of paragraph IX of Schedule 18 shall apply for the purpose of claims for any such deductions as aforesaid.
Personal relief.
138.—(1) The claimant, if he proves that for the year of assessment he has his wife living with him, or that his wife is wholly maintained by him during the year of assessment, and that he is not entitled in computing the amount of his income for that year for the purposes of this Act to make any deduction in respect of the sums paid for the maintenance of his wife, shall be entitled to a deduction of £394, and in any other case to a deduction of £234.
(2) Where, but for this subsection, the claimant would be entitled to a deduction of £234 under subsection (1), then, if the claimant proves that in the year of assessment he or she is a widower or a widow, the claimant shall be entitled to a deduction of £259 in lieu of the said deduction of £234.
(3) If the total income of the claimant includes any earned income of his wife the deduction to be allowed under this section shall be increased by an amount equal to three-fourths of the amount of that earned income but not exceeding in any case £45.
Person taking charge of children of widower, widow or married man living apart from wife.
139.—(1) If the claimant proves that he is a widower and that for the year of assessment a person being a female relative of his or of his deceased wife is resident with him for the purpose of having the charge and care of any child of his, or he proves that he has no female relative of his own or of his deceased wife who is able or willing to take such charge and that he has employed some other female person to undertake the same, he shall, subject as hereinafter provided, be entitled to a deduction of £100 in respect of that female relative or other female person:
Provided that—
(a) no deduction shall be allowed under this section unless the claimant proves that no other individual is entitled to a deduction in respect of the female relative under the provisions of this Part or, if any other individual is so entitled, that the other individual has relinquished his claim thereto; and
(b) no deduction shall be allowed under this section where the female relative is a married woman living with her husband, and the husband has claimed and been allowed the higher deduction under section 138 (1).
(2) In this section “child” means a child in respect of whom a deduction is allowed under this Part.
(3) This section shall apply to a claimant being a widow as it applies to a claimant being a widower, with the substitution of “her deceased husband” for “his deceased wife”.
(4) This section shall also apply to a claimant being a married man, whose wife is not living with him and who is not entitled to the higher deduction under section 138 (1) as it applies to a claimant being a widower, save that “his wife” shall be substituted for “his deceased wife”.
Relative taking charge of unmarried person's brother or sister.
140.—If the claimant proves—
(a) that he is unmarried and that he has living with him either his mother, being a widow or a person living apart from her husband, or some other female relative, for the purpose of having the charge and care of any brother or sister of his, being a child in respect of whom a deduction is allowed under this Part, and that he maintains the mother or other relative at his own expense; and
(b) that neither he nor any other individual is entitled to a deduction in respect of the same person under any of the other provisions of this Part, or if any other individual is entitled to any such deduction that the other individual has relinquished his claim thereto,
he shall be entitled to a deduction of £100.
Children.
141.—(1) If the claimant proves that he has living at any time during the year of assessment any child who is either under the age of sixteen years or who, if over the age of sixteen years at the commencement of that year, is receiving full-time instruction at any university, college, school, or other educational establishment, he shall, subject to the provisions of this section, be entitled in respect of each such child to a deduction and such deduction, in the case of a child shown by the claimant to have been over the age of eleven years at the commencement of the year of assessment, shall be of the amount of £150 and, in any other case, shall be of the amount of £120.
The expression “child” in this provision includes a stepchild and an illegitimate child whose parents have married each other after his birth and a child in respect of whom an adoption order under the Adoption Act, 1952, is in force.
(2) If the claimant proves that for the year of assessment he has the custody of and maintains at his own expense any child who is under the age of sixteen years, or who, if over the age of sixteen years at the commencement of that year, is receiving such full-time instruction as aforesaid, and that neither he nor any other individual is entitled to a deduction in respect of the same child under the foregoing provisions of this section or under any of the other provisions of this Part, or, if any other individual is entitled to such a deduction, that that other individual has relinquished his claim thereto, he shall be entitled in respect of the child to the same deduction as if the child were a child of his.
(3) The references in subsection (1) and (2) to a child receiving full-time instruction at an educational establishment shall include references to a child undergoing training by any person (hereafter in this subsection referred to as the employer) for any trade or profession in such circumstances that the child is required to devote the whole of his time to the training for a period of not less than two years.
For the purpose of a claim in respect of a child undergoing training the inspector may require the employer to furnish particulars with respect to the training of the child in such form as may be prescribed by the Revenue Commissioners.
(4) No deduction shall be allowed under this section in respect of any child who is entitled in his own right to an income exceeding £80 a year, except that if the amount of the excess is less than the deduction which apart from this subsection would be allowable, a deduction reduced by that amount shall be allowed.
Provided that in calculating the income of the child for the purposes of the foregoing provision no account shall be taken of any income to which the child is entitled as the holder of a scholarship, bursary, or other similar educational endowment.
(5) If any question arises as to whether any person is entitled to an allowance under this section in respect of a child who is over the age of sixteen years, as being a child who is receiving such full-time instruction as aforesaid, the Revenue Commissioners may consult the Minister for Education.
(6) Where, for any year of assessment, two or more individuals are or would, but for the provisions of this subsection, be entitled under this section to relief in respect of the same child, the following provisions shall have effect, that is to say:—
(a) only one deduction under this section shall be allowed in respect of such child;
(b) where such child is maintained by one parent only, that parent only shall be entitled to claim such deduction;
(c) where such child is maintained jointly by both parents, each parent shall be entitled to claim such part of such deduction as is proportionate to the amount expended by him or her on the maintenance of such child;
(d) in ascertaining for the purposes of this subsection whether a parent maintains a child and, if so, to what extent, any payment made by such parent for or towards the maintenance of such child which such parent is entitled to deduct in computing his or her total income for the purposes of this Act shall be deemed not to be a payment for or towards the maintenance of such child.
Dependent relatives.
142.—(1) If the claimant proves that he maintains at his own expense any person, being a relative of his or of his wife who is incapacitated by old age or infirmity from maintaining himself, or his or his wife's widowed mother, whether incapacitated or not, and being a person whose total income from all sources is less than £180 a year, he shall be entitled to a deduction of £60 in respect of each person whom he so maintains, and a like deduction shall be made in the case of a claimant who, by reason of old age or infirmity, is compelled to depend upon the services of a person (being a person whose total income from all sources is less than £180 a year and being a son or daughter of the claimant) resident with and maintained by him or her:
Provided that each of the foregoing provisions of this subsection shall have effect, in a case in which the total income from all sources of the person in respect of whom the deduction is to be made exceeds £120 a year, as if, instead of specifying a deduction of £60, it specified a deduction of that amount reduced by the amount of the excess.
(2) Where two or more persons jointly maintain any such person as aforesaid, the deduction to be made under this section shall be apportioned between them in proportion to the amount or value of their respective contributions towards the maintenance of that person.
(3) This section shall apply to a claimant being a female person as it applies to a claimant being a male person with the substitution of “husband” for “wife”.
Premiums on post-1916 insurances and certain other payments.
143.—(1) Subject to the provisions of this section and of section 152, any claimant—
(a) who has paid any such premium as is specified in subsection (2); or
(b) who is under any statute or under the terms or conditions of his employment liable to the payment of any sum or to the deduction from his salary or stipend of any sum for the purpose of securing a deferred annuity to his widow or provision for his children after his death,
shall be entitled, for the purpose of ascertaining the amount of the income on which he is to be charged to tax (excluding sur-tax), to have the deduction specified in subsection (3) made from his assessable income.
(2) The premiums referred to in subsection (1) (a) are any premiums paid by the claimant on a policy of insurance or on a contract for a deferred annuity where—
(a) the insurance or contract was made after the 22nd day of June, 1916—
(i) with any insurance company legally established in the State or in Northern Ireland or in Great Britain or in any other country to which the repealed enactments corresponding to this section would apply but for their repeal, or lawfully carrying on business in the State; or
(ii) with a registered friendly society; or
(iii) in the case of a deferred annuity, with the National Debt Commissioners; and
(b) the insurance, or, as the case may be, the deferred annuity, is on the life of the claimant or on the life of his wife; and
(c) the insurance or contract was made by him.
(3) The deduction to be made from the assessable income of the claimant shall be—
(a) where the insurance or contract referred to in subsection (2) was made after the 21st day of May, 1953, with any insurance company or friendly society, being a company or society which is registered in the State and managed and controlled therein, an amount equal to two-thirds of the premium paid by him;
(b) in any other case an amount equal to one-half of the premium paid by him or, as the case may be, of the sum paid by him or deducted from his salary or stipend.
(4) Where—
(a) a premium has been paid for an insurance, or a contract for a deferred annuity, made with an insurance company, and
(b) a deduction in respect of the premium could be made under subsection (1) but for the fact that the company is not such a company as is referred to in subsection (2) (a) (i),
that fact shall be disregarded, and a deduction in respect of the premium may be made under subsection (1) accordingly, if—
(i) the claimant is resident in the State but has previously been resident outside the State for a continuous period of not less than ten years,
(ii) the insurance or contract was made before the continuous period of residence outside the State ended, and
(iii) either there is no income arising from any security or possession in any place outside the State or, where there is income so arising, section 76 (1) applies to the computation of tax in respect of that income.
(5) No deduction shall, as regards insurances or contracts for deferred annuities—
(a) be given except in respect of premiums or other payments payable on policies for securing a capital sum on death, whether in conjunction with any other benefit or not; or
(b) be given in respect of premiums or payments payable during the period of deferment in respect of a policy of deferred assurance:
Provided that this subsection shall not affect premiums or payments payable—
(i) on policies or contracts made in connection with any superannuation or bona fide pension scheme for the benefit of the employees of any employer or of persons engaged in any particular trade, profession or business or for the benefit of the wife or widow of any such employee or person or of his children or other dependants; or
(ii) on any policy taken out by a teacher in a secondary school pending the establishment of a superannuation or pension scheme for those teachers.
(6) Where a premium is paid by a wife out of her separate income in respect of an insurance on her own life or the life of her husband or a contract for any deferred annuity on her own life or the life of her husband, the same deduction shall be made as if the premium were a premium paid by her husband for an insurance on his own life or for a contract for a deferred annuity on his own life, and this section shall apply accordingly.
(7) References in this Act to relief in respect of life assurance premiums shall be construed as including references to deductions under the foregoing subsections of this section.
Exemption where total income does not exceed £240, and marginal relief.
144.—(1) (a) Any individual who, in the manner prescribed by this Act, makes a claim in that behalf, makes a return in the prescribed form of his total income, and proves that his total income for the year of assessment does not exceed £240 shall be entitled to exemption from income tax.
(b) Any individual who would, but for the fact that his total income exceeds £240, be entitled to exemption as provided in paragraph (a), shall be entitled to have the amount of income tax payable in respect of his total income, if that amount would but for the provisions of this paragraph exceed a sum equal to three-fifths of the amount by which his total income exceeds £240, reduced to that sum.
(2) The provisions of Schedule 4 and of paragraph IX of Schedule 18 shall, with any necessary modifications, apply in relation to exemptions from or reductions of tax under this section.
(3) In this section “total income” means a total income from all sources as estimated in accordance with the provisions of this Act.
Insurance against expenses of illness.
145.—(1) In this section—
“authorised insurer” means any person lawfully carrying on in the State such business of insurance as is referred to in subsection (2);
“total income” means total income from all sources as estimated in accordance with the provisions of this Act.
(2) If an individual makes a claim in that behalf in the manner prescribed by this Act, makes a return in the prescribed form of the total income of the individual and proves that, in the year preceding the year of assessment, the individual, or, if the individual is a married man, his wife, has made a payment to an authorised insurer under a contract of insurance which provides specifically, whether in conjunction with other benefits or not, for the reimbursement or discharge, in whole or in part, of actual medical, surgical or nursing expenses (including the cost of maintenance at a hospital, nursing home or sanatorium) resulting from sickness of or accident to the individual or the spouse of the individual or children or other dependants of the individual or of the spouse of the individual, then—
(a) where the payment covers no benefits other than such reimbursement or discharge, the full amount of the payment shall be deducted from or set off against any income for the year of assessment of the individual, if the individual made the payment, or of the wife of the individual, if she made the payment, and
(b) where the payment covers benefits other than such reimbursement or discharge, a like relief shall be granted in respect of so much of the payment as is referable to such reimbursement or discharge,
and tax shall, where necessary, be discharged or repaid accordingly and the total income of the individual for the year of assessment shall be calculated accordingly for all the purposes of this Act.
(3) Where an amount for deduction from or set off against income of one of the spouses is ascertained in accordance with subsection (2), then—
(a) if there is no income of the spouse for the year of assessment in relation to which relief under the said subsection can be given, the relief may be given in relation to income of the other spouse for that year, and
(b) if the amount ascertained as aforesaid exceeds the income of the spouse for the year of assessment, the excess may be deducted from or set off against any income of the other spouse for that year.
(4) Where relief is given under this section, no relief or deduction under any other provision of this Act shall be given or allowed in respect of the payment or part of a payment (as the case may be).
(5) The provisions of Schedule 4 and of paragraph IX of Schedule 18 shall, with any necessary modifications, apply in relation to relief under this section.
General provisions relating to allowances, deductions and reliefs.
146.—A claimant shall not be entitled to allowance or deduction or relief under sections 134 to 145 in respect of any income the tax on which he is entitled to charge against any other person, or to deduct, retain, or satisfy out of any payment which he is liable to make to any other person.
Basis of assessing income under Schedule A.
147.—For the purpose of any claim for an allowance or deduction under sections 134 to 145 the income arising from the ownership of lands, tenements or hereditaments assessable under Schedule A shall, subject to any allowance, reduction, or relief granted under this Act, be deemed to be the annual value thereof estimated in accordance with the provisions applicable to Schedule A and the income arising from the occupation of lands, tenements and hereditaments assessable under Schedule B shall, subject to any allowance, reduction or relief granted under this Act, be deemed the assessable value thereof estimated in accordance with the provisions applicable to Schedule B, and where a claimant is both owner and occupier of the last mentioned lands, tenements and hereditaments, the amount of the annual value under Schedule A, added to the amount of the assessable value under Schedule B shall be deemed to be the income arising from those lands, tenements or hereditaments.
Partners, joint tenants: separate claims.
148.—The following persons having joint interests, that is to say—
(a) coparceners, joint tenants, or tenants in common of the profits of any property; and
(b) joint tenants, or tenants of land or tenements in partnership, being in the actual and joint occupation thereof in partnership, who are entitled to the profits thereof in shares,
may claim any allowance or deduction under sections 134 to 145 according to their respective shares and interests, and any such claims may be dealt with in the same manner as in the case of several interests:
Provided that profits arising from the occupation of lands shall not be separately charged if the lands are let or underlet without the lessor relinquishing the possession thereof or if the lessee is not exclusively in the possession and occupation of the lands.
Method of allowance.
149.—Except as otherwise provided, any allowance or deduction under sections 134 to 145 shall be given either by discharge or reduction of the assessment, or by repayment of the excess which has been paid, or by all or any of those means, as the case may require.
Total income where assessment reduced.
150.—Where relief has been granted for any year of assessment under any provisions of this Act providing for the reduction of an assessment on any source of income in cases where the profits of the year of assessment fall short, the amount of the assessment as reduced shall be deemed to be the income from that source in ascertaining the total income from all sources for that year for the purpose of any claim for allowance or deduction under sections 134 to 145.
Relief for premiums on pre-1916 insurances.
151.—(1) Subject to the provisions of this section and of section 152, any claimant who has paid any such premium as is specified in subsection (2) shall be entitled to have the amount of tax payable by him reduced by a sum representing tax at the appropriate rate on the amount of the premium paid by him.
(2) The premiums referred to in subsection (1) are any premiums paid by a claimant on a policy of insurance or on a contract for a deferred annuity where—
(a) the insurance or contract was made on or before the 22nd day of June, 1916—
(i) with any insurance company legally established in the State or in Northern Ireland or in Great Britain or in any other country to which the repealed enactments corresponding to this section would apply but for their repeal, or lawfully carrying on business in the State; or
(ii) with a registered friendly society; or
(iii) in the case of a deferred annuity, with the National Debt Commissioners; and
(b) the insurance, or, as the case may be, the deferred annuity, is on the life of the claimant or on the life of his wife; and
(c) the insurance or contract was made by him.
(3) For the purposes of this section “the appropriate rate” means—
(a) where the total income of the claimant from all sources estimated in accordance with the provisions of this Act does not exceed £1,000, the lesser of the two following rates:
(i) half the standard rate of tax,
(ii) the rate obtained by dividing the tax payable by the person referred to in subsection (1), before deduction of any relief under this section or of any double taxation relief under any agreement between the Government and the Government of any other state, but after reduction in respect of any tax which he is entitled to charge against any other person, by the amount of his taxable income, which for this purpose shall be deemed to be reduced by the amount of any income the income tax upon which he is entitled to charge as aforesaid;
(b) where the total income of the claimant from all sources estimated as aforesaid exceeds £1,000 but does not exceed £2,000, three-fourths of the standard rate of tax;
(c) where the total income of the claimant from all sources estimated as aforesaid exceeds £2,000, the standard rate of tax.
(4) Where a premium is paid by a wife out of her separate income in respect of an insurance on her own life or the life of her husband or a contract for any deferred annuity on her own life or the life of her husband the same allowance of tax shall be made as if the premium were a premium paid by her husband for an insurance on his own life or for a contract for a deferred annuity on his own life and this section shall apply accordingly.
(5) Where the tax ultimately payable by any claimant after deducting the allowance under this section is greater than the amount of tax which would be payable if the total income of that person exceeded £1,000 or £2,000, as the case may be, the allowance under this section shall be increased by a sum representing the amount by which tax at one-fourth of the standard rate on the amount of the premiums in respect of which the allowance is made exceeds the amount of the tax at the standard rate on the amount by which the total income falls short of £1,000 or £2,000, as the case may be.
Life assurance relief—general provisions.
152.—(1) The aggregate of the premiums or other sums in respect of which relief is given to any person under sections 143 and 151 shall not exceed one-sixth of the total income of the person from all sources estimated in accordance with the provisions of this Act.
(2) No relief under section 143 or 151 in respect of any premium or other payment payable on a policy for securing a capital sum on death (whether in conjunction with any other benefit or not) shall be given in respect of so much of the premium or other payment as exceeds seven per cent. of the actual capital sum assured, or, where special terms apply to the insurance on the life of the insured person, of the prescribed capital sum, and, in calculating any such capital sum, or the prescribed capital sum, no account shall be taken of any sum payable on the happening of any other contingency, or of the value of any premiums agreed to be returned, or of any benefit by way of bonus, or otherwise, which is to be or may be received either before or after death, either by the person paying the premium, or by any other person, and which is not the sum actually assured or the prescribed capital sum.
In this subsection—
“special terms” in relation to an insurance means terms which, by reason of special circumstances concerning the health of the insured person, are less favourable as to the amounts of the premiums payable or as to the capital sum payable on death, than those which would otherwise be available from the same insurer;
“the prescribed capital sum” means, in relation to an insurance (in this definition referred to as the said insurance), to which special terms apply, on the life of an insured person, the capital sum which would have been payable by the insurer on the death of that person by virtue of an insurance to which special terms did not apply and which, except as regards the capital sum payable on death, was in all respects the same as the said insurance.
(3) No relief under section 143 or 151 shall be given in respect of the excess over £100 of the aggregate of all premiums and payments which are payable for securing any benefits other than those mentioned in subsection (2).
(4) (a) War insurance premiums shall not be taken into account in calculating the limits of one-sixth of total income from all sources, or of seven per cent., or of £100 mentioned in this section.
(b) In this subsection “war insurance premiums” means any additional premium or other sum paid in order to extend an existing life insurance policy to risks arising from war or war service abroad, and any part of any premium or other sum paid in respect of a life insurance policy covering those risks, or either of them, which appears to the Commissioners to whom the claim for relief is made to be attributable to those risks, or either of them.
(5) No relief under section 143 or 151 shall be given for any year of assessment in respect of a payment if for that year a deduction—
(a) is allowable under section 222, or
(b) is allowable under section 233 (1)
in respect of that payment or in respect of a similar payment made in the year preceding the year of assessment.
(6) If any person entitled to relief under section 151 is charged to tax under any Schedule and has paid that tax, or has paid or has been charged with tax by deduction or otherwise, he shall, on a claim being made to the Special Commissioners, and on production to them of the receipt for his payment, and proof of the facts to their satisfaction, be entitled to repayment of the excess tax which he has paid or with which he has been charged as aforesaid.
Non-residents.
153.—(1) Save as is otherwise provided by this section, the following provisions shall have effect in the case of an individual who is not resident in the State—
(a) he shall not be entitled to any allowance in respect of earned income under section 134;
(b) he shall not be entitled to any deduction from unearned income under section 135;
(c) he shall not be entitled to any deduction or relief under section 136;
(d) he shall not be entitled to any of the deductions from assessable income provided for by sections 138 to 143;
(e) he shall not be entitled to any relief under section 151.
(2) Where an individual who is not resident in the State proves to the satisfaction of the Revenue Commissioners—
(a) that he is a citizen of Ireland, or
(b) that he is resident outside the State for the sake or on account of his health or the health of a member of his family resident with him or because of some physical infirmity or disease in himself or any such member of his family, and that, previous to such residence outside the State, he was resident in the State, or
(c) that he is a citizen, subject, or national of a country of which the citizens, subjects, or nationals are for the time being exempted by an Order made under section 10 of the Aliens Act, 1935, from any provision or provisions of that Act or of an aliens order made thereunder, or
(d) that he is a person to whom one of the paragraphs (a) to (e) of the proviso to section 24 of the Finance Act, 1920, applied in respect of the year ending on the 5th day of April, 1935, or any previous year of assessment,
subsection (1) shall not apply to that individual, but no such allowance, deduction, or other benefit as is mentioned in the said subsection shall, in the case of that individual, be so given as to reduce the amount of the income tax payable by him below the amount which bears the same proportion to the amount of tax which would be payable by him if the tax were chargeable on his total income from all sources (including income which is not subject to Irish income tax) as the portion of his income which is subject to Irish income tax bears to his total income from all sources.
(3) Any person who is aggrieved by a decision of the Revenue Commissioners under this section may appeal therefrom to the Special Commissioners.
Relief for income accumulated under trusts.
154.—Where in pursuance of the provisions of any will or settlement any income arising from any fund is accumulated for the benefit of any person contingently on his attaining some specified age or marrying, and the aggregate amount in any year of assessment of that income and the income from any other fund subject to the like trusts for accumulation and of the total income of that person from all sources (hereinafter referred to as “the aggregate yearly income”) is of such an amount only as would entitle an individual either to total exemption from tax or to relief from tax, that person shall, on making a claim for the purpose within six years after the end of the year of assessment in which the contingency happens, be entitled, on proof of the claim in manner prescribed by Schedule 4 and paragraph IX of Schedule 18, to have repaid to him on account of the tax which has been paid in respect of the income during the period of accumulation a sum equal to the aggregate amount of relief to which he would have been entitled if his total income from all sources for each of the several years of the said period had been equal to the aggregate yearly income for that year; but in calculating that sum a deduction shall be made in respect of any relief already received.
PART VII
Administration
Revenue Commissioners.
155.—(1) All duties of income tax shall be under the care and management of the Revenue Commissioners.
(2) The Commissioners may do all such acts as may be deemed necessary and expedient for raising, collecting, receiving, and accounting for the tax in the like and as full and ample a manner as they are authorised to do with relation to any other duties under their care and management, and, unless the Minister for Finance otherwise directs, shall appoint such officers and other persons for collecting, receiving, managing, and accounting for any duties of income tax as are not required to be appointed by some other authority.
(3) All such appointments shall continue in force, notwithstanding the death, or ceasing to hold office, of any Revenue Commissioner, and the holders shall have power to execute the duties of their respective offices, and to enforce, in the execution thereof, all laws and regulations relating to the tax in every part of the State.
(4) The Commissioners may suspend, reduce, discharge, or restore, as they see cause, any such officer or person.
(5) Any act or thing required or permitted by this or any other statute to be done by the Revenue Commissioners in relation to the tax may be done by any one Revenue Commissioner.
Special Commissioners.
156.—(1) The Revenue Commissioners, together with such other persons as the Minister for Finance by warrant may from time to time appoint, shall be commissioners for the special purposes of the Income Tax Acts (in this Act referred to as “Special Commissioners”), and shall, by virtue of their office and appointment, respectively, and without other qualification, have authority to execute such powers, and to perform such duties, as are assigned to them by this Act.
(2) Special Commissioners shall be allowed such sums in respect of salary and incidental expenses as the Minister for Finance directs.
(3) The Minister for Finance shall cause an account of all appointments of Special Commissioners and their salaries to be laid before each House of the Oireachtas within twenty days of their appointment or, in the case of a House not then sitting, within twenty days after the next sitting of that House.
(4) Anything required under this Act to be done by the Special Commissioners or any other commissioners may, save as otherwise expressly provided by this Act, be done by any two or more commissioners.
Governor and directors of Bank of Ireland.
157.—For the purpose of assessing and charging income tax in the cases mentioned in this section the Governor and directors of the Bank of Ireland shall be commissioners, and shall have all the necessary powers for that purpose, and shall make assessments under and subject to the provisions and rules of this Act, that is to say in respect of—
(a) interest, annuities, dividends and shares of annuities, and the profits attached to the same, payable to the Bank out of the public revenue of the State;
(b) interest, annuities, dividends, and shares of annuities, entrusted to the Bank for payment;
(c) all other interest, annuities, and dividends, and salaries and pensions payable by the Bank; and
(d) all other profits chargeable with tax arising within any office or department under the management or control of the Bank.
Assessment of public offices.
158.—If the Minister for Finance determines that, by reason of special circumstances existing in any particular public office, it is not expedient that the powers and duties of assessing and charging income tax in relation to that office or any one or more of such powers and duties should be exercised and performed in relation to that office by the inspector or other officer appointed in that behalf, the Revenue Commissioners shall appoint such officers or persons as may be approved of by the Minister for Finance to exercise such powers and duties in relation to that office.
Declarations to be made by commissioners.
159.—The respective commissioners for executing this Act in relation to offices and employments of profit and pensions and stipends shall, as soon as practicable after their appointment, meet and make and subscribe the declaration contained in Part II of Schedule 17, and may respectively elect a clerk and assessors, and if the tax cannot be deducted at the department of office of the commissioners or at the office for which they act, they may, from among the officers in their respective departments, appoint separate assessors and collectors for each such department.
Disqualification of commissioners in cases of personal interest.
160.—(1) Every commissioner acting in the execution of this Act shall be chargeable with tax in the same manner as any other person, but shall take no part in the proceedings, and shall not be present, when any assessment, statement or schedule is under consideration, or any controversy or appeal is being determined, with reference to any case in which he is interested, either in his own right or in the right of any other person as his agent, except during the hearing of an appeal for the purpose of being examined orally by the commissioners, and he shall withdraw during the consideration and determination of the controversy or appeal.
(2) A commissioner who, in any such case, takes any part in the determination of any such controversy or appeal, or fails to withdraw, shall incur a penalty of £50.
Inspectors of taxes.
161.—(1) The Minister for Finance may appoint inspectors of taxes, and all such inspectors and all other officers or persons employed in the execution of this Act shall observe and follow the orders, instructions and directions of the Revenue Commissioners.
(2) The Minister for Finance may fix such salaries and allowances for the remuneration of inspectors, and all other officers or persons employed in the execution of this Act as the Minister for Finance thinks fit, and may discharge such incidental charges and expenses in connection therewith as the Minister for Finance may think reasonable.
(3) An inspector who—
(a) knowingly or wilfully, through favour, undercharges or omits to charge any person; or
(b) is guilty of any fraudulent, corrupt, or illegal practices in the execution of his office,
shall, for any such offence, incur a penalty of £100, and on conviction shall be discharged from his office.
Collector-General.
162.—(1) There shall be a Collector-General, who shall be appointed by the Revenue Commissioners from their officers and shall hold such office at their will and pleasure.
(2) The Collector-General shall collect and levy the tax from time to time charged in all assessments to income tax and sur-tax of which particulars have been transmitted to him under section 187.
(3) (a) The Revenue Commissioners may nominate persons to exercise on behalf of the Collector-General and at his direction the powers contained in sections 480 and 481.
(b) Those powers, as well as being exercisable by the Collector-General, shall also be exercisable on his behalf and at his direction by persons nominated under this subsection.
(c) A person shall not be nominated under this subsection unless he is an officer or employee of the Revenue Commissioners.
(4) If and so long as the office of Collector-General is vacant or the holder of that office is unable through illness, absence or other cause to fulfil his duties, a person nominated in that behalf by the Revenue Commissioners from their officers shall act as the Collector-General, and any reference in this or any other Act to the Collector-General shall be construed as including, where appropriate, a reference to a person nominated under this subsection.
(5) The Revenue Commissioners may revoke a nomination under this section.
Declaration on taking office.
163.—(1) Every person appointed to one of the offices named in Part I of Schedule 17 shall, before he begins to act in the executtion of this Act so far as relates to the tax under Schedule D, make and subscribe the declaration therein contained, in respect of his office.
(2) The declaration may be made before any Special Commissioner.
(3) A person who acts in the execution of his office in relation to the tax under Schedule D (otherwise than in respect of any such declaration made before him) before he has made the prescribed declaration shall forfeit the sum of £100.
Administration of oaths.
164.—(1) A Peace Commissioner may administer an oath to be taken before a commissioner by any officer or person in any matter touching the execution of this Act.
(2) A Special Commissioner may administer an oath to be taken before the Special Commissioners under this Act by any officer or person in any matter touching the execution of this Act.
Forms.
165.—Every assessment, duplicate, charge, bond, warrant, notice of assessment or of demand, or other document required to be used in assessing, charging, collecting and levying tax shall be in accordance with the forms prescribed from time to time in that behalf by the Revenue Commissioners, and a document in the form prescribed and supplied or approved by them shall be valid and effectual.
Exercise of powers, etc., under this Act.
166.—(1) The Revenue Commissioners shall have all the jurisdictions, powers and duties in relation to tax under this Act which they had before the passing of this Act.
(2) Anything required under this Act to be done by the Minister for Finance may be signified under the hand of the Secretary, a Deputy Secretary or an assistant secretary of the Department of Finance.
PART VIII
Returns and Assessment, Provision Against Double Assessment, and Relief in Respect of Error or Mistake
Chapter I
Returns and Assessment
General notice to deliver lists and statements.
167.—(1) The Revenue Commissioners shall in each year of assessment cause general notice to be given, requiring every person who, by this Act, is required to deliver any list, declaration or statement to make out and deliver such list, declaration or statement to the inspectors or to the said Revenue Commissioners within such time as shall be limited by such notice, not being less than twenty-one days from the giving thereof.
(2) The said general notice shall in each year be given by causing the same to be inserted once in Iris Oifigiúil and once at least in each of two daily newspapers published in the State and such insertions shall be deemed to be sufficient compliance with subsection (1) and to be good service of such general notice on all persons concerned.
Particular notice to persons chargeable.
168.—(1) The inspectors shall, within the time directed by the precept of the Special Commissioners, give a particular notice to every person chargeable, within the limits wherein they act, requiring him, within such time as shall be limited by the precept, to prepare and deliver to the inspectors all such lists, declarations and statements as are required by this Act to be delivered.
(2) A particular notice may be given either personally, or by leaving a notice at the dwelling-house, place of residence or place of business of the person chargeable, or on the premises to be charged by the assessment.
Returns by persons chargeable.
169.—(1) Every person chargeable under this Act, when required to do so by any general or particular notice given in pursuance of this Act, shall, within the period limited by such notice, prepare and deliver to the inspector, a statement in writing as required by this Act, signed by him, containing—
(a) the annual value of all lands and tenements in his occupation;
(b) the amount of the profits or gains arising to him, from each and every source chargeable according to the respective schedules, estimated for the period and according to the provisions of this Act.
(2) To the said statement shall be added a declaration that such values or amounts are estimated in respect of all the sources of income mentioned in this Act, describing the same, after deducting only such sums as are allowed.
(3) Every such statement shall be made exclusive of any interest of money or other annual payment arising out of the property of any other person charged in respect thereof.
(4) Every person upon whom a particular notice has been served by an inspector requiring him to deliver a statement of any profits, gains, or income in respect of which he is chargeable under Schedule D or Schedule E, shall deliver a statement in the form required by the notice, whether or not he is so chargeable:
Provided that the penalty inflicted upon any person proceeded against for not complying with this provision who proves that he was not chargeable to tax, shall not exceed £5 for any one offence.
Persons acting for incapacitated persons and non-residents.
170.—(1) Every person acting in any character on behalf of any incapacitated person or person not resident in the State who, by reason of such incapacity or non-residence in the State, cannot be personally charged under this Act, shall, whenever required to do so by any general or particular notice, within the like period, and in any district in which he may be chargeable on his own account, deliver such a statement as is described in section 169 of the profits or gains in respect of which the tax is to be charged on him on account of that other person, together with the prescribed declaration.
(2) Where two or more such persons are liable to be charged for the same person—
(a) one statement only shall be required to be delivered which may be made by them jointly, or by any one or more of them; and
(b) notice in writing may be given by any such persons to the inspector for each district in which they are called upon for a statement stating in which district or districts they are respectively chargeable on their own account, and in which of those districts they desire to be charged on behalf of the person for whom they act, and they shall, if any one of them is liable to be charged on his own account in that district, be charged therein accordingly by one assessment.
Notice to persons coming into district.
171.—(1) If any person comes into a district in which he has not been charged to tax, the inspector may give him notice in writing to deliver, within fourteen days from the giving of the notice—
(a) a declaration in writing, signed by him, specifying the district in which he has been assessed; or
(b) in default thereof, a statement in order that he may be assessed and charged in the district into which he has come.
(2) If in any case a person who is, or who resides, in any district has not been assessed therein, the inspector may assess him, as though he had been resident there at the time of the publication of the general notices directed by this Act, unless he proves to the inspector's satisfaction that he has been duly assessed in some other district.
Power to require return of income.
172.—(1) Every individual, when required to do so by a notice given to him in relation to any year of assessment by an inspector, shall, within the time limited by the notice, prepare and deliver to the inspector a return in the prescribed form of—
(a) all the sources of his income for the year of assessment (in this section referred to as the preceding year) immediately preceding the year of assessment in relation to which the notice is given;
(b) the amount of income from each source for the preceding year computed in accordance with subsection (2);
(c) such further particulars for the purposes of income tax (including sur-tax) for the preceding year or the year of assessment as may be required by the notice or indicated by the prescribed form.
(2) The amount of income from any source to be included in a return under this section shall be computed in accordance with the provisions of this Act save that the computation shall be made in all cases by reference to the preceding year:
Provided that—
(a) in the case of such interest as is referred to in section 344 the computation shall be made without regard to that section;
(b) where, under section 60, the profits or gains of a year ending on a date within the preceding year are to be taken to be the profits or gains of the preceding year, the computation shall be made by reference to the said year ending on a date within the preceding year.
(3) An inspector may refrain from giving a particular notice pursuant to a precept under section 168 in any case in which he has given, or intends to give, a notice under this section.
(4) If a person delivers to any inspector a return in a prescribed form, he shall be deemed to have been required by a notice under this section to prepare and deliver that return.
(5) In proceedings for recovery of a penalty incurred under section 500 or 501 in relation to a return referred to in the preceding provisions of this section—
(a) a certificate signed by an inspector which certifies that he has examined his relevant records and that it appears from them that a stated notice was duly given to the defendant on a stated day shall be evidence until the contrary is proved that that person received that notice in the ordinary course,
(b) a certificate signed by an inspector which certifies that he has examined his relevant records and that it appears from them that, during a stated period, a stated return was not received from the defendant shall be evidence until the contrary is proved that the defendant did not, during that period, deliver that return,
(c) a certificate certifying as provided for in paragraph (a) or (b) and purporting to be signed by an inspector may be tendered in evidence without proof and shall be deemed until the contrary is proved to have been signed by such inspector.
(6) In this section “prescribed” means prescribed by the Revenue Commissioners and, in prescribing forms for the purposes of this section, the Revenue Commissioners shall have regard to the desirability of securing, so far as may be possible, that no individual shall be required to make more than one return annually of the sources of his income and the amounts derived therefrom.
Power to obtain information as to fees, commissions, etc.
173.—(1) Every person carrying on a trade or business shall, if required to do so by notice from an inspector, make and deliver to the inspector a return of all payments of any kind specified in the notice made during a period so specified, being—
(a) payments made in the course of the trade or business, or of such part of the trade or business as may be specified in the notice, for services rendered in connection with the trade or business by persons ordinarily resident in the State and not employed in the trade or business, or
(b) payments for services rendered in connection with the formation, acquisition, development or disposal of the trade or business, or any part of it, by persons ordinarily resident in the State and not employed in the trade or business, or
(c) periodical or lump sum payments made to persons ordinarily resident in the State in respect of any copyright.
(2) Every body of persons carrying on any activity which does not constitute a trade or business shall, if required to do so by notice from an inspector, make and deliver to the inspector a return of all payments of a kind specified in the notice made during a period so specified, being—
(a) payments made in the course of carrying on the activity, or such part of the activity as may be specified in the notice, for services rendered in connection with the activity by persons ordinarily resident in the State and not employed by the said body of persons, or
(b) periodical or lump sum payments made to persons ordinarily resident in the State in respect of any copyright.
(3) A return required under subsection (1) or (2) shall, if the trade or business or other activity is carried on by an unincorporated body of persons, be made and delivered by the person who is or performs the duties of secretary of the body, and the notice shall be framed accordingly.
(4) A return under this section shall give the name of the person to whom each payment was made, the amount of the payment and such other particulars (including particulars as to the services or rights in respect of which the payment was made, the period over which any services were rendered and any business name and any business or home address of the person to whom payment was made) as may be specified in the notice.
(5) No person shall be required under this section to include in a return—
(a) particulars of any payment from which income tax is deductible, or
(b) particulars of payments made to any one person where the total of the payments to that person which would otherwise fall to be included in the return does not exceed £15, or
(c) particulars of any payment made in a year of assessment ending more than three years before the service of the notice requiring him to make the return.
(6) A person who fails to deliver, within the period limited in any notice served on him under this section, a true and correct-return which he is required by the notice to deliver shall be liable to a penalty of £20, together with, in the case of a continuing non-compliance, a penalty of the like amount for every day on which the non-compliance is continued.
(7) All penalties under this section may, without prejudice to any other method of recovery, be proceeded for and recovered summarily in the same manner as in summary proceedings for recovery of any fine or penalty under any Act relating to the excise.
(8) Where—
(a) a person does not comply with any notice served on him under this section requiring him to deliver any return,
(b) the notice requires compliance within a particular period, and
(c) such person continues, during a further period of two or more days, not to deliver the return,
the non-compliance shall be regarded, for the purposes of subsection (6), as a non-compliance continuing on every day, other than the first, of the further period.
(9) In proceedings for recovery of a penalty under this section a certificate by an officer of the Revenue Commissioners which certifies that he has inspected the relevant records of the Revenue Commissioners and that it appears from them that, during a stated period, a stated return was not received from the defendant shall be evidence until the contrary is proved that the defendant did not, during that period, deliver that return, and any such certificate, purporting to be signed by an officer of the Revenue Commissioners, may be tendered in evidence without proof and shall be deemed until the contrary is proved to have been signed by an officer of the Revenue Commissioners.
(10) In this section—
(a) references to payments for services include references to payments in the nature of commission of any kind and references to payments in respect of expenses incurred in connection with the rendering of services, and
(b) references to the making of payments include references to the giving of any valuable consideration,
and the requirement imposed by subsection (4) to state the amount of a payment shall, in relation to any consideration given otherwise than in the form of money, be construed as a requirement to give particulars of the consideration.
Power to require production of accounts and books.
174.—(1) Where a person who has been duly required to deliver a statement of the profits or gains arising to him from any trade or profession fails to deliver the statement, or where the Revenue Commissioners are not satisfied with the statement delivered by any such person, the Revenue Commissioners may serve on that person a notice in writing or notices in writing requiring him to do any of the following things, that is to say—
(a) to deliver to an inspector copies of such accounts (including balance sheets) relating to the trade or profession as may be specified or described in the notice within such period as may be therein specified, including, where the accounts have been audited, a copy of the auditor's certificate;
(b) to make available, within such time as may be specified in the notice, for inspection by an inspector or by any officer authorised by the Revenue Commissioners, all such books, accounts and documents in his possession or power as may be specified or described in the notice, being books, accounts and documents which contain information as to transactions of the trade or profession.
(2) The inspector or other officer may take copies of, or extracts from any books, accounts or documents made available for his inspection under this section.
Power to obtain information as to interest paid or credited without deduction of tax.
175.—(1) Every person carrying on a trade or business who, in the ordinary course of the operations thereof, receives or retains money in such circumstances that interest becomes payable thereon which is paid or credited without deduction of income tax, and, in particular, every person carrying on the trade or business of banking, shall, if required to do so, by notice from an inspector, make and deliver to the inspector, within the time specified in the notice, a return of all interest paid or credited by him as aforesaid during a year specified in the notice in the course of his trade or business or any such part of his trade or business as may be so specified, giving the names and addresses of the persons to whom the interest was paid or credited and stating, in each case, the amount of the interest:
Provided that—
(a) no interest paid or credited to any person shall be required to be included in any such return if the total amount of the interest paid or credited to that person which would otherwise have fallen to be included in the return does not exceed £50; and
(b) the year specified in a notice under this subsection shall not be a year ending more than three years before the date of the service of the notice.
(2) Without prejudice to the generality of so much of subsection (1) as enables different notices to be served thereunder in relation to different parts of a trade or business, separate notices may be served under that subsection as respects the transactions carried on at any branch or branches respectively specified in the notices, and any such separate notice shall, if served on the manager or other person in charge of the branch or branches in question, be deemed to have been duly served on the person carrying on the trade or business; and where such a separate notice is so served as respects the transactions carried on at any branch or branches, any notice subsequently served under subsection (1) on the person carrying on the trade or business shall not be deemed to extend to any transaction to which the said separate notice extends.
(3) This section shall, with any necessary adaptations, apply in relation to the Post Office Savings Bank as if it were a trade or business carried on by the Minister for Posts and Telegraphs.
This subsection shall have effect notwithstanding anything in section 4 of the Post Office Savings Bank Act, 1861, but save as aforesaid that section shall remain in full force and effect.
(4) The foregoing provisions of this section shall apply to interest paid or credited on or at any time after the 6th day of April, 1962, and only to money received or retained in the State, and, if a person to whom any interest is paid or credited in respect of any money received or retained in the State by notice in writing served on the person paying or crediting the interest—
(a) declares that the person who was beneficially entitled to that interest when it was paid or credited was not then ordinarily resident in the State, and
(b) requests that the interest shall not be included in any return under this section,
the person paying or crediting the interest shall not be required to include the interest in any such return.
Delivery of lists by persons in receipt of income of others.
176.—(1) Every person who, in whatever capacity, is in receipt of any money or value, or of profits or gains arising from any of the sources mentioned in this Act, of or belonging to any other person who is chargeable in respect thereof, or who would be so chargeable if he were resident in the State and not an incapacitated person, shall, whenever required to do so by any general or particular notice, prepare and deliver, within the period mentioned in such notice, a list in the prescribed form, signed by him, containing—
(a) a statement of all such money, value, profits or gains;
(b) the name and address of every person to whom the same shall belong;
(c) a declaration whether every such person is of full age, or a married woman or is resident in the State or is an incapacitated person.
(2) If any person above described is acting jointly with any other person, he shall, in like manner, deliver a list of the names and addresses of all persons joined with him at the time of delivery of the list mentioned in subsection (1).
Lists of lodgers and inmates.
177.—Every person, when required to do so by a general or particular notice under this Act, shall, within the time limited thereby, prepare and deliver to the inspector a list, in writing, containing to the best of his belief—
(a) the name of every lodger or inmate resident in his dwellinghouse; and
(b) the name and ordinary place of residence of any such lodger or inmate who has any ordinary place of residence elsewhere at which he can be assessed and who desires to be assessed at such ordinary place of residence.
Lists of employees.
178.—(1) Every employer, when required to do so by notice from an inspector, shall, within the time limited by the notice, prepare and deliver to the inspector a return containing—
(a) the names and places of residence of all persons employed by him; and
(b) the payments, made to those persons in respect of that employment, except persons who are not employed in any other employment and whose remuneration in the employment for the year does not exceed £150:
Provided that an employer shall not be liable to any penalty for omitting from any such return the name or place of residence of any person employed by him and not employed in any other employment, if it appears to the Revenue Commissioners that such person is entitled to total exemption from tax.
(2) (a) In this section the references to payments made to persons in respect of their employment and to the remuneration of persons in their employment shall be deemed to include references—
(i) to any payments made to employed persons in respect of expenses,
(ii) to any payments made on behalf of employed persons and not repaid, and
(iii) to any payments made to the employees in a trade or business for services rendered in connection with the trade or business, whether the services were rendered in the course of their employment or not.
(b) The reference in paragraph (a) (i) to payments made to employed persons in respect of expenses includes a reference to sums put at the disposal of an employed person and paid away by him.
(3) Where the employer is a body of persons, the secretary of the body, or other officer (by whatever name called) performing the duties of secretary, shall be deemed to be the employer for the purposes of this section, and any director, within the meaning of section 119, of a body corporate (including a company), or person engaged in the management of that body corporate, shall be deemed to be a person employed.
(4) Where an employer is a body corporate (including a company), that body corporate shall be liable to a penalty for failure to deliver a return in pursuance of this section, as well as the secretary or other officer performing the duties of secretary of the body corporate.
Service of notice on new residents in district.
179.—The inspector may at any time cause a notice to be delivered or served to or on any person coming to reside in any district after the expiration of the general notices prescribed by this Act.
Making of assessments under Schedules A and B.
180.—(1) Assessments under Schedules A and B shall be made by the inspectors or such other officers as the Revenue Commissioners shall appoint in that behalf.
(2) When assessments under Schedules A and B have been made the Revenue Commissioners shall cause notice thereof and of the time allowed for giving notice of appeal to be given in such manner as they deem expedient.
(3) Any such notice may be given—
(a) by publishing in Iris Oifigiúil, and in at least two daily newspapers published in the State, a notice that the assessments are deposited with the inspectors for the respective districts for inspection by the person assessed, and stating the time allowed for giving notice of appeal against the said assessments, or
(b) by causing to be delivered to each person assessed a notification of the amount of his assessment and of the time allowed for giving notice of appeal.
Making of assessments under Schedules D and E.
181.—(1) Assessments under Schedules D and E, except—
(a) such assessments as the Special Commissioners are empowered to make under Part XXXI, and
(b) assessments to which section 157 applies, and
(c) such assessments as officers or persons appointed by the Revenue Commissioners are empowered to make under section 158,
shall be made by the inspectors or such other officers as the Revenue Commissioners shall appoint in that behalf.
(2) The inspector shall give due notice to each person assessed, of every such assessment made by him, and the amount thereof, and of the time allowed for giving notice of appeal against the same.
Granting of allowances and reliefs.
182.—(1) Notwithstanding anything contained in this Act, the inspector or such other officer as the Revenue Commissioners shall appoint in that behalf may at any time grant, in relation to any assessment in respect of tax chargeable for any year of assessment, any allowance, deduction, or relief authorised by this Act.
(2) Whenever such inspector or other officer so grants any such allowance, deduction, or relief in relation to an assessment, such assessment shall be deemed to be amended accordingly.
Aggregation of assessments.
183.—(1) Where two or more assessments fall to be made on a person under Schedule A, B, D or E, or under two or more of those Schedules,—
(a) the tax in the assessments may be stated in one sum,
(b) as regards Schedule A or B in a case in which there are two or more tenements or rateable hereditaments, one assessment may be made on the total of the annual or assessable values,
and the notice of assessment may be stated correspondingly, but particulars of the annual or assessable values comprised in one assessment made pursuant to paragraph (b) shall, on request, be given by the inspector.
(2) A notice of appeal in a case in which subsection (1) applies must, to be valid, indicate each assessment appealed against.
(3) Pending the determination of an appeal against any one or more of such assessments as are referred to in subsection (1), an amount of tax being a portion of the one sum referred to in that subsection shall be payable on the due date or dates and shall be the amount which results when the appropriate personal reliefs are deducted from the assessments not under appeal or allowed from the tax charged in those assessments (as may be appropriate).
(4) The tax stated in one sum under subsection (1) or the amount payable under subsection (3) shall for the purposes of sections 550, 551 and 552, be deemed to be tax charged by an assessment to income tax.
(5) If for any of the purposes of this Act, other than subsection (3), it becomes necessary to determine what amount of the tax charged is applicable to any one of two or more assessments referred to in subsection (1)—
(a) a certificate from the inspector indicating the manner in which the deductions, allowances or reliefs were allocated and stating the separate amounts of tax, if any, and the instalments thereof applicable to any one or more assessments or to each assessment shall be sufficient evidence of the charge to tax in and by each such assessment,
(b) where an assessment to which that certificate relates is made under subsection (1) (b), the inspector may further certify what portion of the amount of the tax charged in and by that assessment is applicable to any of the annual or assessable values, and for the purposes of this Act that portion shall be deemed to be tax charged in and by an assessment.
(6) Notwithstanding the making of one assessment pursuant to subsection (1) (b), the provisions of this Act, other than this section, relating to assessments under Schedule A or B (as the case may be) shall continue to apply as if the tenements or rateable hereditaments had been assessed separately.
(7) In this section “personal reliefs” has the meaning assigned to it by section 193 (6).
Assessment in absence of return.
184.—(1) If the inspector does not receive a statement from a person liable to be charged to tax, he shall to the best of his information and judgment make an assessment upon that person of the amount at which he ought to be charged under Schedules A, B, and E.
(2) If—
(a) a person makes default in the delivery of a statement in respect of any tax under Schedule D, or
(b) the inspector is not satisfied with a statement which has been delivered, or has received any information as to its insufficiency,
the inspector shall make an assessment on the person concerned in such sum as, according to the best of the inspector's judgment, ought to be charged on that person.
Functions of assessors.
185.—(1) (a) A person appointed under section 159 to be an assessor and a person (in this section also called an assessor) appointed under section 158 shall, on request, be furnished, free of charge, by any officer in the relevant department or office or by any agent by whom the same are payable, with true accounts of any salaries, fees, wages, perquisites, profits, pensions, or stipends chargeable under Schedule E.
(b) Every such assessor shall have access to all documents in his department or office which concern any such payments.
(c) Every such assessor may, if he is dissatisfied with any such account as aforesaid, or in any case in which it may be necessary, require, from any person to be charged, an account of any salary, fees, wages, perquisites, profits, pensions, or stipend, within the like period as is limited for the delivery of statements of profits or gains under this Act, and under the like penalty as is provided in the case of failure to deliver such statements.
(2) The assessors shall assess the persons who hold offices, or are entitled to pensions or stipends, in accordance with the annual amount thereof from the documents, accounts and papers in their respective departments.
(3) Every assessment shall set forth—
(a) the full and just annual emoluments of every office and employment of profit, and the full annual amount of every pension or stipend;
(b) the names of the persons entitled thereto; and
(c) the tax payable in each case.
(4) An assessor who fails to comply with the provisions of this section shall be liable to a penalty not exceeding £100 and not less than £20.
Additional assessments.
186.—(1) If the inspector discovers—
(a) that any properties or profits chargeable to tax have been omitted from the first assessments, or
(b) that a person chargeable has not delivered any statement, or has not delivered a full and proper statement, or has not been assessed to tax, or has been undercharged in the first assessments, or
(c) that a person chargeable has been allowed, or has obtained from and in the first assessments, any allowance, deduction, exemption, abatement, or relief not authorised by this Act,
then, where the tax is chargeable under Schedule A, B, D or E, the inspector shall make an additional first assessment:
Provided that any such additional first assessment shall be subject to appeal and other proceedings as in the case of a first assessment.
(2) Subject to section 211, an assessment or an additional first assessment may be amended or made at any time.
(3) Any assessments not made at the time when the first assessments are made shall, as soon as they are made, be added to the first assessments, and to the respective duplicates thereof, by means of separate forms of assessment and duplicate.
Particulars of sums to be collected.
187.—(1) After assessments to income tax and sur-tax have been made, the inspectors shall transmit particulars of the sums to be collected to the Collector for collection, and references in this Act to duplicates of assessments delivered to collectors shall be construed as including references to particulars so transmitted.
(2) As soon as may be after the termination of the appointment of a collector appointed under section 7 of the Finance Act, 1934, the inspector shall transmit to the Collector for collection particulars of all sums of income tax or balances thereof contained in duplicates which were delivered to that collector and which remained unpaid on such termination, and references in this Act to duplicates of assessments delivered to collectors shall be construed as including references to particulars so transmitted.
(3) Where, before or after the passing of this Act, the Collector duly appointed to collect any income tax in succession to another Collector institutes or continues proceedings under section 486 for the recovery of the tax or any balance thereof, the other Collector shall, for the purposes of the proceedings, be deemed until the contrary is proved to have ceased to be the Collector appointed to collect the tax.
Loss or destruction of assessments and other documents.
188.—(1) Where any assessment to income tax for any year, or any duplicate of assessment to income tax for any year, or any return or other document relating to income tax has been lost or destroyed, or has been so defaced or damaged as to be illegible or otherwise useless, the Revenue Commissioners, inspectors, the Collector, and other officers respectively having powers in relation to income tax may, notwithstanding anything in any enactment to the contrary, do all such acts and things as they might have done, and all acts and things done under or in pursuance of this section shall be as valid and effectual for all purposes as they would have been if the assessment or duplicate of assessment had not been made, or the return or other document had not been made or furnished, or required to be made or furnished:
Provided that, where any person who is charged with income tax in consequence or by virtue of any act or thing done under or in pursuance of this section, proves to the satisfaction of the Revenue Commissioners that he has already paid any income tax for the same year in respect of the subject matter and on the account in respect of and on which he is so charged, relief shall be given to the extent to which the liability of that person has been discharged by the payments so made either by abatement from the charge or by repayment, as the case may require.
(2) In this section “income tax” includes “sur-tax”.
Amendment of statutory forms.
189.—It shall be lawful for the Revenue Commissioners from time to time to make such amendments of the forms of declarations, lists and statements contained in Schedules 17 and 18 as appear to them to be necessary to give effect to the provisions of this Act.
Chapter II
Provision Against Double Assessment and Relief in Respect of Error or Mistake
Double assessment.
190.—(1) A person who, either on his own account, or on behalf of another person, has been assessed to tax, and is by any error or mistake again assessed for the same year for the same cause and on the same account, may apply to the Special Commissioners for relief, and the said Commissioners, on proof to their satisfaction of the double assessment, shall cause the said assessment, or so much thereof as constitutes a double assessment, to be vacated.
(2) If it appears to the satisfaction of the Revenue Commissioners that a person has been assessed more than once for the same cause and for the same year, they shall direct the whole, or such part of any assessment as appears to be an overcharge, to be vacated, and thereupon the same shall be vacated accordingly.
(3) If it is proved to the satisfaction of the Revenue Commissioners that any such double assessment as aforesaid has been made, and that payment has been made on both assessments, they shall order the amount of the overpayment to be repaid to the applicant.
Error or mistake.
191.—(1) If any person who has paid tax charged under an assessment to income tax made for any year under Schedule D or Schedule E alleges that the assessment was excessive by reason of some error or mistake in the return or statement made by him for the purposes of the assessment, he may, at any time not later than six years after the end of the year of assessment within which the assessment was made, make an application in writing to the Revenue Commissioners for relief.
(2) On receiving any such application the Revenue Commissioners shall inquire into the matter and shall, subject to the provisions of this section, give by way of repayment such relief (including any consequential relief from sur-tax) in respect of the error or mistake as is reasonable and just:
Provided that no relief shall be given under this section in respect of an error or mistake as to the basis on which the liability of the applicant ought to have been computed where the return or statement was in fact made on the basis or in accordance with the practice generally prevailing at the time when the return or statement was made;
(3) In determining any application under this section the Revenue Commissioners shall have regard to all the relevant circumstances of the case, and in particular shall consider whether the granting of relief would result in the exclusion from charge to income tax or sur-tax of any part of the profits or income of the applicant, and for this purpose the Commissioners may take into consideration the liability of the applicant and assessments made on him in respect of other years.
(4) Any person who is aggrieved by the determination of the Revenue Commissioners on an application made by him under this section may, on giving notice in writing to those Commissioners within twenty-one days after the notification to him of their determination, appeal to the Special Commissioners.
(5) The Special Commissioners shall thereupon hear and determine the appeal in accordance with the principles to be followed by the Revenue Commissioners in determining the applications under this section, and subject thereto, in like manner as in the case of an appeal to them against an assessment under Schedule D or Schedule E, as the case may be, and the provisions of this Act relating to such an appeal (including the provisions relating to the rehearing of an appeal and to the statement of a case for the opinion of the High Court on a point of law) shall apply accordingly with any necessary modifications:
Provided that neither the appellant nor the Revenue Commissioners shall be entitled to require a case to be stated for the opinion of the High Court otherwise than on a point of law arising in connection with the computation of profits or income.
(6) This section shall have effect, in relation to an assessment for a year earlier than the year 1960-61 if it was made before the 6th day of April, 1963, subject to the substitution in subsection (1) of “three years after the end of the year of assessment for” for “six years after the end of the year of assessment within”.
PART IX
Special Provisions as to Married Persons, Non-residents, Temporary Residents, Bodies of Persons, Incapacitated Persons, etc.
Chapter I
Special Provisions as to Married Persons
General rule as to tax on husbands and wives.
192.—(1) Subject to the provisions of this Chapter, a woman's income chargeable to tax shall, so far as it is income for a year of assessment or part of a year of assessment during which she is a married woman living with her husband, be deemed for income tax (including sur-tax) purposes to be his income and not to be her income, but the question whether there is any income of hers chargeable to tax for any year of assessment and, if so, what is to be taken to be the amount thereof for tax purposes shall not be affected by the provisions of this subsection.
(2) Any tax falling to be assessed in respect of any income which, under subsection (1), is to be deemed to be the income of a woman's husband shall, instead of being assessed on her, or on her trustee, guardian or committee, or on her executors or administrators, be assessable on him or, in the appropriate cases, on his trustee, guardian or committee, or on his executors or administrators.
(3) References in this section to a woman's income include references to any such sum which, apart from this section, would fall to be included in computing her total income, and this subsection has effect in relation to any such sum notwithstanding that some enactment (including, except so far as the contrary is expressly provided, an enactment passed after the passing of this Act) requires that that sum should not be treated as income of any person other than her.
Personal reliefs on exercise of option for separate assessments.
193.—(1) This section shall have effect as respects personal reliefs where, by virtue of an application under section 197, income tax for any year is to be assessable and chargeable on the incomes of a husband and a wife as if they were not married.
(2) The total relief from tax given to the husband and the wife by way of personal reliefs shall be the same as if the application had not had effect with respect to the year and, subject to subsection (3), the benefit flowing from the personal reliefs may be given either by way of reduction of the amount of the tax to be paid, or by repayment of any excess of tax which has been paid, or by both of these means, as the case requires, and shall be allocated to the husband and the wife—
(a) so far as it flows from relief under sections 143, 151 and 152, to the husband or the wife according as he or she made the payment giving rise to the relief,
(b) so far as it flows from relief under section 134, in proportion to the amounts of their respective earned incomes,
(c) so far as it flows from relief in respect of a dependent relative under section 142 or relief in respect of a child under section 141 (2), to the husband or the wife according as he or she maintains the relative or child,
(d) so far as it flows from relief under section 135, in proportion to the amounts of their respective unearned incomes within the meaning of section 135,
(e) so far as it flows from relief under section 136, in proportion to the amount of their respective relevant incomes within the meaning of section 136, and
(f) as to the balance, in proportion to the amounts of their respective assessable incomes.
(3) Where the amount of relief allocated to the husband under subsection (2) exceeds the income tax chargeable on the income of the husband for the year of assessment, the balance shall be applied to reduce the income tax chargeable on the income of the wife for that year, and where the amount of relief allocated to the wife under that subsection exceeds the income tax chargeable on her income for the year of assessment, the balance shall be applied to reduce the income tax chargeable on the income of the husband for that year.
(4) Returns of the total incomes of the husband and the wife may be made for the purposes of this section either by the husband or by the wife but, if the Revenue Commissioners are not satisfied with any such return, they may obtain a return from the wife or the husband, as the case may be.
(5) The Revenue Commissioners may by notice require returns for the purposes of this section to be made at any time.
(6) In this section “personal reliefs” means any relief under section 134, 135, 136, 138, 139, 140, 141, 142, 143, 144, 151 or 152.
Collection from wife of tax assessed on husband attributable to her income.
194.—(1) Where—
(a) an assessment to income tax or sur-tax (in this section referred to as the original assessment) has been made for the year beginning on the 6th day of April, 1958, or any subsequent year of assessment on a man, or on a man's trustee, guardian or committee, or on a man's executors or administrators,
(b) the Revenue Commissioners are of opinion that, if an application for separate assessment under section 197 or 198 had been in force with respect to that year of assessment, an assessment in respect of, or of part of, the same income would have fallen to be made on, or on the trustee, guardian or committee of, or on the executors or administrators of, a woman who is the said man's wife or was his wife in that year of assessment, and
(c) the whole or part of the amount payable under the original assessment has remained unpaid at the expiration of twenty-eight days from the time when it became due,
the Revenue Commissioners may give to her, or, if she is dead, to her executors or administrators, or, if such an assessment as is referred to in paragraph (b) could, in the event therein referred to, have been made on her trustee, guardian or committee, to her or to her trustee, guardian or committee, a notice—
(i) stating particulars of the original assessment and of the amount remaining unpaid thereunder, and
(ii) stating particulars, to the best of their judgment, of the assessment which would have fallen to be made as aforesaid,
and requiring the person to whom the notice is given to pay the amount which would have been payable under the last-mentioned assessment if it conformed with those particulars, or the amount remaining unpaid under the original assessment, whichever is the less.
(2) The same consequences as respects—
(a) the imposition of a liability to pay, and the recovery of, the tax with or without interest,
(b) priority for the tax in bankruptcy or in the administration of the estate of a deceased person,
(c) appeals to the Special Commissioners, the rehearing of such appeals and the stating of cases for the opinion of the High Court, and
(d) the ultimate incidence of the liability imposed,
shall follow on the giving of a notice under subsection (1) to a woman, or to her trustee, guardian or committee, or to her executors or administrators, as would have followed on the making on her, or on her trustee, guardian or committee, or on her executors or administrators, as the case may be, of such an assessment as is referred to in subsection (1) (b), being an assessment which—
(i) was made on the day of the giving of the notice,
(ii) charged the same amount of tax as is required to be paid by the notice,
(iii) fell to be made and was made by the authority who made the original assessment, and
(iv) was made by that authority to the best of his or their judgment,
and the provisions of this Act relating to the matters specified in paragraphs (a) to (d) shall, with the necessary adaptations, have effect accordingly.
(3) Where a notice is given under subsection (1), tax up to the amount required to be paid by the notice shall cease to be recoverable under the original assessment and, where the tax charged by the original assessment carried interest under section 550, such adjustment shall be made of the amount payable under that section in relation to that assessment and such repayment shall be made of any amounts previously paid under that section in relation thereto, as are necessary to secure that the total sum, if any, paid or payable under that section in relation to that assessment is the same as it would have been if the amount which ceases to be recoverable had never been charged.
(4) Where the amount payable under a notice given under subsection (1) is reduced as the result of an appeal or of the stating of a case for the opinion of the High Court—
(a) the Revenue Commissioners shall, if, in the light of that result, they are satisfied that the original assessment was excessive, cause such relief to be given by way of repayment or otherwise as appears to them to be just; but
(b) subject to any relief so given, a sum equal to the reduction in the amount payable under the notice shall again become recoverable under the original assessment.
(5) The Revenue Commissioners and the inspector or other proper officer shall have the like powers of obtaining information with a view to the giving of, and otherwise in connection with, a notice under subsection (1) as they would have had with a view to the making of, and otherwise in connection with, such an assessment as is referred to in subsection (1) (b) if the necessary conditions had been fulfilled for the making of such an assessment.
Right of husband to disclaim liability for tax on deceased wife's income.
195.—(1) Where a woman dies who, at any time before her death, was a married woman living with her husband, he or, if he is dead, his executors or administrators may, not later than two months from the date of the grant of probate or letters of administration in respect of her estate or, with the consent of her executors or administrators, at any later date, give to her executors or administrators and to the inspector a notice in writing declaring that, to the extent permitted by this section, he or they disclaims or disclaim responsibility for unpaid income tax or unpaid sur-tax in respect of all income of hers for any year of assessment or part of a year of assessment, being a year of assessment or part of a year of assessment which began on or after the 6th day of April, 1958, and during which he was her husband and she was living with him.
(2) A notice given pursuant to this section to the inspector shall be deemed not to be a valid notice unless it specifies the names and addresses of the woman's executors or administrators.
(3) Where a notice under this section has been given to a woman's executors or administrators and to the inspector—
(a) it shall be the duty of the Revenue Commissioners and the Special Commissioners to exercise such powers as they may then or thereafter be entitled to exercise under section 194 in connection with any assessment made on or before the date when the giving of the said notice is completed, being an assessment in respect of any of the income to which the said notice relates, and
(b) the assessments (if any), whether to income tax or to sur-tax, which may be made after that date shall, in all respects and in particular as respects the persons assessable and the tax payable, be the assessments which would have fallen to be made if—
(i) an application for separate assessment under section 197 or under section 198, as the case may be, had been in force in respect of the year of assessment in question, and
(ii) all assessments previously made had been made accordingly.
(4) In this section “the inspector” means, in relation to a notice, any inspector who might reasonably be considered by the person giving the notice to be likely to be concerned with the subject-matter thereof or who declares himself ready to accept the notice.
(5) Any notice under this section may be served by post.
Married woman living with husband.
196.—(1) A married woman shall be treated for income tax purposes as living with her husband unless either—
(a) they are separated under an order of a court of competent jurisdiction or by deed of separation, or
(b) they are in fact separated in such circumstances that the separation is likely to be permanent.
(2) Where a married woman is living with her husband and either—
(a) one of them is, and one of them is not, resident in the State for a year of assessment, or
(b) both of them are resident in the State for a year of assessment but one of them is, and one of them is not, absent from the State throughout that year,
the same consequences shall follow for income tax (including sur-tax) purposes as would have followed if, throughout that year of assessment, they had been in fact separated in such circumstances that the separation was likely to be permanent.
(3) Where subsection (2) applies and the net aggregate amount of income tax (including sur-tax) falling to be borne by the husband and the wife for the year is greater than it would have been but for the provisions of that subsection, the Revenue Commissioners shall cause such relief to be given (by the reduction of such assessments on the husband or the wife or the repayment of such tax paid (by deduction or otherwise) by the husband or the wife as the Revenue Commissioners may direct) as will reduce the said net aggregate amount by the amount of the excess.
Separate assessments to income tax.
197.—(1) If an application is made for the purpose in such manner and form as may be prescribed by the Revenue Commissioners, either by a husband or wife, within six months before the 6th day of July in any year of assessment, income tax for that year shall be assessed, charged and recovered on the income of the husband and on the income of the wife as if they were not married, and all the provisions of this Act with respect to the assessment, charge, and recovery of tax shall, save as otherwise provided by this Act, apply as if they were not married.
(2) An application for the purposes of this section may in the case of persons marrying during the course of a year of assessment be made as regards that year at any time before the 6th day of July in the following year.
(3) The Revenue Commissioners may require returns for the purposes of this section to be made at any time.
Separate assessments to sur-tax.
198.—(1) If an application is made for the purpose in such manner and form as may be prescribed by the Revenue Commissioners, either by a husband or wife, within six months before the 6th day of July in the year of assessment—
(a) sur-tax for that year shall be assessed, charged, and recovered on the income of the husband and on the income of the wife as if they were not married, and all the provisions of this Act with respect to the assessment, charge, and recovery of sur-tax, shall apply as if they were not married; and
(b) the income of the husband and wife shall be treated as one in estimating total income for the purpose of sur-tax, and the amount of sur-tax payable in respect of the total income shall be divided between the husband and wife in proportion to their respective incomes, and the total amount payable shall not be less than it would have been if an application had not been made under this section.
(2) An application for the purposes of this section may in the case of persons marrying during the course of a year of assessment be made as regards that year at any time before the 6th day of July in the following year.
(3) The Revenue Commissioners may require returns for the purposes of this section to be made at any time.
Chapter II
Special Provisions as to Non-residents and Temporary Residents
Persons temporarily resident outside the State.
199.—Every person whose ordinary residence has been in the State shall be assessed and charged to tax, notwithstanding that at the time the assessment or charge is made he may have left the State if he has so left for the purpose only of occasional residence outside the State, and shall be charged as a person actually residing in the State upon the whole amount of his profits or gains, whether they arise from property in the State or elsewhere, or from any allowance, annuity, or stipend (save as herein is excepted), or from any trade, profession or employment in the State or elsewhere.
Non-residents: assessment.
200.—A person not resident in the State, whether a citizen of Ireland or not, shall be assessable and chargeable in the name of any trustee, guardian, or committee of such person, or of any factor, agent, receiver, branch, or manager, whether such factor, agent, receiver, branch, or manager has the receipt of the profits or gains or not, in like manner and to the like amount as such non-resident person would be assessed and charged if he were resident in the State and in the actual receipt of such profits or gains:
Provided that in the case of a partnership, the precedent partner (as defined in section 69) or if there is no precedent partner, the factor, agent, receiver, branch, or manager shall be deemed to be the agent of a non-resident partner.
Non-residents: profits from agencies, etc.
201.—A non-resident person shall be assessable and chargeable in respect of any profits or gains arising, whether directly or indirectly, through or from any factorship, agency, receivership, branch, or management, and shall be so assessable and chargeable in the name of the factor, agent, receiver, branch, or manager.
Non-residents: control over residents.
202.—Where a non-resident person, not being a citizen of Ireland or an Irish firm or company, or branch thereof, carries on business with a resident person, and it appears to the inspector that, owing to the close connection between the resident person and the non-resident person, and to the substantial control exercised by the non-resident person over the resident person, the course of business between those persons can be so arranged, and is so arranged, that the business done by the resident person in pursuance of his connection with the non-resident person produces to the resident person either no profits or less than the ordinary profits which might be expected to arise from that business, the non-resident person shall be assessable and chargeable to tax in the name of the resident person as if the resident person were an agent of the non-resident person.
Non-residents: charge on percentage of turnover.
203.—(1) Where it appears to the inspector or, on appeal, to the Special Commissioners, that the true amount of the profits or gains of any non-resident person chargeable with tax in the name of a resident person cannot in any case be readily ascertained, the non-resident person may, if it is thought fit by the inspector or Commissioners, be assessed and charged on a percentage of the turnover of the business done by the non-resident person through or with the resident person in whose name he is chargeable as aforesaid, and in such case the provisions of this Act relating to the delivery of statements by persons acting on behalf of others shall extend so as to require returns to be given by the resident person of the business so done by the non-resident person through or with the resident person, in the same manner as statements are to be delivered by persons acting for incapacitated or non-resident persons of profits or gains to be charged.
(2) The amount of the percentage under subsection (1) shall in each case be determined, having regard to the nature of the business, by the inspector by whom the assessment on the percentage basis is made, subject to appeal to the Special Commissioners.
(3) If either the resident person or the non-resident person is dissatisfied with the percentage determined either in the first instance or by the Special Commissioners on appeal, he may, within four months of that determination, require the inspector or the Special Commissioners, as the case may be, to refer the question of the percentage to a referee or board of referees to be appointed for the purpose by the Minister for Finance, and the decision of the referee or board shall be final and conclusive.
Non-residents: merchanting profit.
204.—Where a non-resident person is chargeable to income tax in the name of any branch, manager, agent, factor or receiver in respect of any profits or gains arising from the sale of goods or produce manufactured or produced outside the State by the non-resident person, the person in whose name the non-resident person is so chargeable may, if he thinks fit, apply to the inspector or, in case of an appeal, to the Special Commissioners, to have the assessment to income tax in respect of those profits or gains made or amended on the basis of the profits which might reasonably be expected to have been earned by a merchant or, where the goods are retailed by or on behalf of the manufacturer or producer, by a retailer of the goods sold, who had bought from the manufacturer or producer direct, and on proof to the satisfaction of the inspector or, as the case may be, the Special Commissioners of the amount of the profits on the basis aforesaid, the assessment shall be made or amended accordingly.
Non-residents: restrictions on chargeability.
205.—(1) Nothing in this Chapter shall render a non-resident person chargeable in the name of a broker or general commission agent, or in the name of an agent not being an authorised person carrying on the regular agency of the non-resident person or a person chargeable as if he were an agent in pursuance of the provisions of this Chapter in respect of profits or gains arising from sales or transactions carried out through such a broker or agent.
(2) The fact that a non-resident person executes sales or carries out transactions with other non-residents in circumstances which would make him chargeable in pursuance of the provisions of this Chapter in the name of a resident person shall not of itself make him chargeable in respect of profits arising from those sales or transactions.
Temporary residents.
206.—A person shall not be charged to tax under Schedule D as a person residing in the State, in respect of profits or gains received in respect of possessions or securities outside the State, who is in the State for some temporary purpose only, and not with any view or intent of establishing his residence therein, and who has not actually resided in the State at one time or several times for a period equal in the whole to six months in any year of assessment, but if any such person resides in the State for the aforesaid period he shall be so chargeable for that year.
Chapter III
Special Provisions as to Bodies of Persons, Incapacitated Persons, Trustees and Agents, Personal Representatives and Receivers
Bodies of persons.
207.—(1) Every body of persons shall be chargeable to tax in like manner as any person is chargeable under the provisions of this Act.
(2) The treasurer or other officer acting as such, auditor or receiver for the time being of any body of persons chargeable to tax, shall be answerable for doing all such acts as are required to be done under this Act, for the purpose of the assessment of such body and for payment of the tax, and for the purpose of the assessment of the officers and persons in the employment of such body:
Provided that, in the case of a company, the person so answerable shall be the secretary of the company or other officer (by whatever name called) performing the duties of secretary.
(3) Every such officer may from time to time retain out of any money coming into his hands, on behalf of the body, so much thereof as is sufficient to pay the tax charged upon the body, and shall be indemnified for all such payments made in pursuance of this Act.
Trustees, guardians and committees.
208.—The trustee, guardian or committee of any incapacitated person having the direction, control, or management of the property or concern of any such person, whether such person resides in the State or not, shall be assessable and chargeable to tax in like manner and to the like amount as that person would be assessed and charged if he were not an incapacitated person.
Liability of trustees, etc.
209.—(1) The person who is chargeable in respect of an incapacitated person, or in whose name a non-resident person is chargeable, shall be answerable for all matters required to be done under this Act for the purpose of assessment and payment of tax.
(2) Any person who has been charged under this Act in respect of any incapacitated or non-resident person may retain, out of money coming into his hands on behalf of any such person, so much thereof from time to time as is sufficient to pay the tax charged, and shall be indemnified for all such payments made in pursuance of this Act.
Liability of parents, guardians and personal representatives.
210.—(1) If a person chargeable to tax is an infant, or dies—
(a) the parent or guardian of the infant shall be liable for the tax in default of payment by the infant; and
(b) the executor or administrator of the person deceased shall be liable for the tax charged on such deceased person,
and on neglect or refusal of payment any such person so liable as aforesaid may be proceeded against in like manner as any other defaulter.
(2) A parent or guardian who makes such payment shall be allowed all sums so paid in his accounts, and an executor or administrator may deduct all such payments out of the assets and effects of the person deceased.
(3) If the owner of any property occupied by him at the time an assessment for any year under Schedule A was made, dies before payment of the tax, the heirs, executors, administrators, or assigns, or other persons who become entitled on his death, to the rents and profits thereof, shall be liable to pay all arrears of tax due at the time of the death, or, if no arrears are due, the tax payable for the period up to the time of the death, without any new assessment.
Assessment of personal representatives.
211.—(1) Where a person dies, an assessment or an additional first assessment (as the case may be), may be made for the year of assessment in which such person dies or for any previous year in respect of the profits or gains which arose or accrued to such person before his death, and the amount of the tax on such profits or gains shall be a debt due from and payable out of the estate of such person, and the executor or administrator of such person shall be assessable and chargeable in respect of such tax.
(2) No assessment under this section shall be made later than three years after the expiration of the year of assessment in which the deceased person died in a case in which the grant of probate or letters of administration was made in that year, and no such assessment shall be made later than two years after the expiration of the year of assessment in which such grant was made in any other case, but the foregoing provisions of this paragraph shall have effect subject to the proviso that where the executor or administrator lodges a corrective affidavit for the purpose of assessment of estate duty after the year of assessment in which the deceased person died, such assessment may be made at any time before the expiration of two years after the end of the year of assessment in which the corrective affidavit was lodged.
(3) The executor or administrator of any such deceased person shall, when required by a particular notice so to do, prepare and deliver to the inspector a statement in writing signed by such executor or administrator and containing particulars, to the best of his judgment and belief, of the profits or gains which arose or accrued to such deceased person before his death and in respect of which such executor or administrator is assessable under this section, and the provisions of this Act relating to statements to be delivered by any person shall apply, with any necessary modifications, to statements to be delivered under this section.
(4) Nothing in this section shall apply to or affect statements to be delivered or assessments to be made in respect of a trade or profession carried on by two or more persons jointly.
Receivers appointed by the court.
212.—(1) A receiver appointed by any court in the State which has the direction and control of any property in respect of which tax is charged in accordance with the provisions of this Act shall be assessable and chargeable with tax in like manner and to the like amount as would be assessed and charged if the property were not under the direction and control of the court.
(2) Every such receiver shall be answerable for doing all matters and things required to be done under this Act for the purpose of assessment and payment of tax.
Protection for trustees, agents and receivers.
213.—(1) A trustee who has authorised the receipt of profits arising from trust property by, or by the agent of, the person entitled thereto shall not, if—
(a) that person or agent actually received the profits under that authority, and
(b) the trustee returns a list, as required by section 176, of the name, address and profits of that person,
be required to do any other act for the purpose of the assessment of that person, unless the Revenue Commissioners require the testimony of the trustee pursuant to this Act.
(2) An agent or receiver of any person resident in the State, other than an incapacitated person, shall not, if he returns a list, as required by section 176, of the name, address and profits of that person, be required to do any other act for the purpose of the assessment of that person, unless the Revenue Commissioners require the testimony of the agent or receiver pursuant to this Act.
PART X
Special Provisions as to Assurance Companies and Investment Businesses
Relief for expenses of management.
214.—(1) Where an assurance company carrying on life assurance business, or any company whose business consists mainly in the making of investments, and the principal part of whose income is derived therefrom, or any savings bank or other bank for savings, claims and proves to the satisfaction of the Special Commissioners that, for any year of assessment, it has been charged to tax by deduction or otherwise, and has not been charged in respect of its profits in accordance with the provisions of this Act applicable to Case I of Schedule D, the company or bank shall be entitled to repayment of so much of the tax paid by it as is equal to the amount of the tax on any sums disbursed as expenses of management (including commissions) for that year:
Provided that—
(a) relief shall not be given under this section so as to make the tax paid by the company or bank less than the tax which would have been paid if the profits had been charged in accordance with the provisions of this Act applicable to Case I of Schedule D; and
(b) the amount of any fines, fees, or profits arising from reversions in the case of an assurance company, and, in the case of any other company or any such bank, the amount of any income or profits derived from sources not charged to tax, shall be deducted from the amount treated as expenses of management for the year; and
(c) in calculating profits arising from reversions, the company may set off against those profits any loss arising from reversions for any previous year during which any enactment granting this relief was in operation.
(2) Notice of any claim to the Special Commissioners under this section, together with the particulars thereof, shall be given in writing to the inspector within twelve months after the expiration of the year of assessment in respect of which the claim is made, and where the inspector objects to such claim the Special Commissioners shall hear and determine the same in like manner as in the case of an appeal to them against an assessment under Schedule D, and the provisions of this Act relating to the statement of a case for the opinion of the High Court on a point of law shall apply.
(3) A company or bank shall not be entitled to any relief under this section in respect of any expenses as to which relief may be claimed or allowed under section 23 or 24.
(4) Where an assurance company, not having its head office in the State, is charged under Case III of Schedule D, on a proportion of the income from the investments of its life assurance fund, or on a basis substituted therefor, the relief in respect of expenses of management shall be calculated by reference to a like proportion of its total expenses of management for the year, estimated according to the provisions of this Act.
(5) Where income arising from the investments of the foreign life assurance fund of an assurance company has been relieved from tax in pursuance of the provisions of this Act, a corresponding reduction shall be made in the relief granted under this section in respect of the expenses of management.
Foreign assurance companies: investment income.
215.—(1) Where an assurance company not having its head office in the State carries on life assurance business through any branch or agency in the State, any income of the company from the investments of its life assurance fund (excluding the annuity fund, if any), wherever received, shall, to the extent provided in this section, be deemed to be profits comprised in Schedule D and shall be charged under Case III thereof.
(2) Such portion only of the income from the investments of the life assurance fund for the year preceding the year of assessment shall be so charged as bears the same proportion to the total income from those investments as the amount of premiums received in that year from policy holders resident in the State and from policy holders resident outside the State whose proposals were made to the company at or through its office or agency in the State bears to the total amount of the premiums received by the company:
Provided that in the case of an assurance company having its head office in Northern Ireland, Great Britain or in any other country to which the repealed enactments corresponding to this section would apply but for their repeal, the Revenue Commissioners may, by regulation, substitute some basis other than that herein prescribed for the purpose of ascertaining the portion of the income from investments to be so charged as being income derived from business carried on in the State.
(3) Where a company has already been charged to tax, by deduction or otherwise, in respect of its life assurance business, to an amount equal to or exceeding the charge under this section, no further charge shall be made under this section, and where a company has already been so charged, but to a less amount, the charge shall be proportionately reduced.
Companies carrying on life assurance business.
216.—(1) Where an assurance company carries on life assurance business in conjunction with assurance business of any other class, the life assurance business of the company shall for the purposes of this Act be treated as a separate business from any other class of business carried on by the company.
(2) In ascertaining whether an assurance company has sustained a loss in respect of its life assurance business for the purpose of setting off such loss against the profits of any other business carried on by the company, or for the purpose of obtaining repayment of tax under section 307, any income of the company derived from the investments of its life assurance fund shall be treated as part of the profits of the company acquired in that business.
Liability of assurance companies.
217.—(1) Where the profits of an assurance company in respect of its life assurance business are, for the purposes of this Act, computed in accordance with the provisions thereof applicable to Case I of Schedule D, then, subject to subsection (3), the following provisions shall have effect:—
(a) such part of those profits as belongs or is allocated to, or is expended on behalf of, policy-holders or annuitants shall be excluded in making the computation;
(b) such part of those profits as is reserved for policy-holders or annuitants shall also be excluded in making the computation, but if any profits so excluded as being so reserved cease at any time to be so reserved and are not allocated to, or expended on behalf of, policy-holders or annuitants, then those profits shall be treated as profits of the company for the year in which they ceased to be so reserved.
(2) Where an assurance company carries on both ordinary life assurance business and industrial life assurance business, then, subject to subsection (3), the business of each such class shall, for the purposes of this Act, be treated as though it were a separate business and section 214 shall apply separately to each such class of business.
(3) Neither subsection (1) nor subsection (2) shall apply to an assurance company in respect of any year of assessment unless the company elects, by giving notice in writing to the inspector within twelve months after the end of that year, that the said subsections (1) and (2) shall both apply to it in respect of that year.
PART XI
Industrial and Provident Societies
Interpretation.
218.—In this Part, save where the context otherwise requires—
“capital allowance” means any allowance, other than an allowance falling to be made in computing profits or gains, under section 241, Part XIV, XV, XVI or XVII;
“loan interest”, in relation to a society, means any interest payable by the society in respect of any mortgage, loan, loan stock, or deposit;
“share interest”, in relation to a society, means any interest, dividend, bonus, or other sum payable to a shareholder of the society by reference to the amount of his holding in the share capital of the society;
“society” means a society registered under the Industrial and Provident Societies Acts, 1893 to 1936;
and references to the payment of share interest or loan interest include references to the crediting of such interest.
Deduction as expenses of certain sums, etc.
219.—(1) It is hereby declared that in computing, for the purposes of Case I of Schedule D or of section 78, the profits or gains of a society there are to be deducted as expenses any sums which—
(a) represent a discount, rebate, dividend, or bonus granted by the society to members thereof or other persons in respect of amounts paid or payable by or to them on account of their transactions with the society being transactions which are taken into account in the said computation, and
(b) are calculated by reference to the said amounts or to the magnitude of the said transactions and not by reference to the amount of any share or interest in the capital of the society.
(2) A society whose business consists mainly in the making of investments, and the principal part of whose income is derived therefrom, shall be entitled to relief under section 214, in the same manner and to the same extent as if the business of the society were the business of a company.
(3) Where any profits or gains of a society which, but for the repeal of section 39 (4) of the Income Tax Act, 1918, would not be chargeable to tax are so chargeable by virtue of that repeal and the computation of profits or gains is required to be made by reference to any year or period other than the year of assessment, the computation for that year or period shall be made in accordance with the provisions of this Part notwithstanding that those provisions were not in force in that year or period or some part thereof.
(4) (a) Where for the year 1962-63 a society was entitled to exemption from tax in respect of the profits of a trade carried on by it—
(i) no capital allowance in respect of any property used for the purposes of the trade shall be carried forward from the year 1962-63, and
(ii) no loss, or portion of a loss, which was sustained before the 6th day of April, 1963, shall be carried forward under section 309.
(b) Where for the year 1962-63 or any previous year of assessment an annual allowance, balancing allowance or balancing charge in respect of capital expenditure on the construction of a building or structure might have been made to or on a society under Part V of the Finance Act, 1959, but for the circumstance that the society was exempt from tax under Schedule D, any annual allowance, balancing allowance or balancing charge falling to be made in respect of the expenditure under Part XVI for any year of assessment shall be computed as if every annual allowance, balancing allowance and balancing charge which might have been made as aforesaid had been made:
Provided that nothing in this paragraph shall affect the provisions of section 265 (5).
(c) Where for the year 1962-63 or any previous year of assessment an annual allowance in respect of capital expenditure on the purchase of patent rights might have been made to or on a society under Part V of the Finance Act, 1959, but for the circumstance that the society was exempt from tax under Schedule D, the amount of the expenditure remaining unallowed (within the meaning of section 286) shall, in relation to any balancing allowance or balancing charge under Part XVI falling to be made to or on the society in respect of the expenditure for any year of assessment, be computed as if every annual allowance which might have been made as aforesaid had been made.
Disregard of profits or losses attributable to certain transactions.
220.—(1) In this section—
“agricultural society” means a society—
(a) in relation to which both the following conditions are satisfied:
(i) that the number of the society's members is not less than fifty,
(ii) that all or a majority of the society's members are persons who are mainly engaged in, and derive the principal part of their income from, husbandry, or
(b) to which a certificate under subsection (2) (a) relates;
“fishery society” means a society—
(a) in relation to which both the following conditions are satisfied:
(i) that the number of the society's members is not less than twenty,
(ii) that all or a majority of the society's members are persons who are mainly engaged in, and derive the principal part of their income from, fishing, or
(b) to which a certificate under subsection (2) (b) relates;
“exempted transactions” means—
(a) in relation to an agricultural society, transactions falling within any of the following classes of transactions:
(i) the selling by wholesale of milk, cream, butter, cheese, eggs, poultry, meat or specified commodities,
(ii) the selling by retail of seeds, fertilisers or other commodities or articles, being specified commodities or articles, entering into or associated with agricultural production,
(iii) the auctioning of livestock, the artificial insemination of animals or the provision of specified services, and
(b) in relation to a fishery society, transactions falling within any of the following classes of transactions:
(i) the selling by wholesale of fresh or processed fish,
(ii) the auctioning or transportation of fish,
(iii) the selling of commodities or articles used in catching fish or of specified commodities or articles;
“selling by wholesale” means selling goods of any class to a person who carries on a trade of selling goods of that class or uses goods of that class for the purposes of a trade carried on by him.
(2) (a) The Minister for Finance may, on the recommendation of the Minister for Agriculture and Fisheries, give a certificate entitling a society to be treated, for the purposes of this section, as an agricultural society notwithstanding—
(i) that the number of the society's members is less than fifty, or
(ii) that persons such as are described in paragraph (a) (ii) of the definition of “agricultural society” contained in subsection (1) do not constitute a majority of the society's members.
(b) The Minister for Finance may, on the recommendation of the Minister for Agriculture and Fisheries, give a certificate entitling a society to be treated, for the purposes of this section, as a fishery society notwithstanding—
(i) that the number of the society's members is less than twenty, or
(ii) that persons such as are described in paragraph (a) (ii) of the definition of “fishery society” contained in subsection (1) do not constitute a majority of the society's members.
(c) In the definition of “exempted transactions” contained in subsection (1) “specified” means specified in a certificate given by the Minister for Finance on the recommendation of the Minister for Agriculture and Fisheries.
(d) A certificate under paragraph (a), (b) or (c) of this subsection—
(i) shall have effect as from such date, whether before or after the date on which it is given, as may be stated therein,
(ii) shall be published in Iris Oifigiúil as soon as may be after it is given, and
(iii) may be revoked by the Minister for Finance at any time.
(e) Where a certificate is revoked under paragraph (d), notice of the revocation shall be published as soon as may be in Iris Oifigiúil.
(3) Where, in the case of a trade carried on by a society, the transactions in any year or period for which the accounts of the society are made up, being a year or period throughout which the society was an agricultural society or a fishery society, include exempted transactions, so much of the profits or gains or the loss (as the case may be) of that year or period (computed in accordance with the provisions, other than this section, applicable to Case I of Schedule D) as is attributable to the exempted transactions shall be disregarded for all the purposes of this Act.
(4) In relation to any trade, the amount of the profits or gains or loss attributable to the exempted transactions of any year or period shall be taken to be the amount which bears to the full amount of the profits or gains or, as the case may be, the full amount of the loss for the year or period the same proportion as the aggregate of the amounts receivable by the society, by virtue of those transactions, from the sale of goods or the provision of services bears to the aggregate of all amounts receivable by the society, by virtue of transactions in the year or period from the sale of goods or the provision of services.
(5) Where for any year of assessment any capital allowances or any balancing charges under Part XVI fall to be made in charging to income tax the profits or gains of a trade carried on by a society and a proportion of the profits or gains or, as the case may be, the loss of the basis period is disregarded under this section, the amount of allowances or the amount of charges which, but for this subsection, would have been made shall be diminished in like proportion.
In this subsection—
(a) the reference to capital allowances falling to be made for any year of assessment does not include a reference to any amount carried forward from any previous year,
(b) “basis period” means, in relation to a year of assessment, the period on the profits or gains of which income tax for that year falls to be finally computed under Case I of Schedule D in respect of the trade in question or, where, by virtue of this Act, the profits or gains of any other period are to be taken to be the profits or gains of the said period, that other period.
(6) All amounts receivable by an agricultural society or a fishery society from the sale of goods, being amounts which are so receivable by virtue of exempted transactions, shall be disregarded for all the purposes of Chapter IV of Part XXV, and where, in a case in which relief from income tax is given to the society under that Chapter, any share interest is payable with deduction of tax, section 410 (2) shall not apply.
(7) Where a society claims relief from income tax by virtue of this section, the Revenue Commissioners may by notice in writing require the society to make available, within such time as may be specified in the notice, for inspection by an inspector or other officer nominated by them, all books, records and documents containing information as to its trading transactions for the year or period concerned, and if the society fails to comply with such notice, no relief under this section shall be given.
Payment of interest without deduction of tax.
221.—(1) Notwithstanding anything in this Act, any share interest or loan interest paid by a society shall be paid without deduction of tax and shall be charged under Schedule D, Case III:
Provided that this subsection shall not apply to any share interest or loan interest payable to a person whose usual place of abode is not within the State.
(2) (a) Where, in a case in which section 220 applies, a society claims repayment of tax under section 496 in respect of interest paid by it in any year of assessment, the amount repayable shall be determined on the basis that so much of the interest as exceeds the appropriate proportion thereof was not paid out of profits or gains brought into charge to tax.
(b) Where, in any year of assessment, a society, in a case in which section 220 applies, pays any share interest or loan interest, from which tax is deductible, or makes any other annual payment, so much of the aggregate of the gross amounts of all such payments as exceeds the appropriate proportion thereof shall be treated as not having been paid out of profits or gains brought into charge and section 434 shall apply accordingly.
In this paragraph “annual payment” means any payment from which, apart from any insufficiency of profit or gains of the person making it, tax is deductible under section 433.
(c) Where in any year of assessment a society pays share interest or loan interest (other than loan interest in respect of which a claim such as is mentioned in paragraph (a) is made) without deduction of tax in accordance with subsection (1), it may claim, in a case in which section 220 applies, that the appropriate proportion of the total amount so paid, or, in any other case, that the total amount so paid, be deducted from its total income for that year and, where such a claim is made, any appropriate relief from tax shall be given by repayment or otherwise.
Section 307 (5) (6) shall apply to a claim under this paragraph as those subsections apply to a claim under section 307, except that it shall not be necessary to use a prescribed form.
(d) Where for any year of assessment the amount of share interest and loan interest falling to be deducted from a society's total income under the immediately preceding paragraph exceeds the amount of the said total income, section 316 shall have effect as if the society had been assessed to tax under section 434 in respect of the payment of the excess and had paid tax under that assessment on the amount of such payment.
(e) In this subsection “the appropriate proportion” of any amount of interest or annual payment paid by a society in a year of assessment means the portion of that amount which bears to the whole the same proportion as the amount of the society's total income for the year bears to what would, but for section 220, have been the amount of the society's total income for that year.
(f) For the purposes of this subsection the total income of a society shall be taken to be its total income from all sources for the purposes of income tax computed in the manner in which it would be computed if the society were an individual but without regard to any such interest or annual payment as is mentioned in paragraph (a), (b) or (c).
(g) Any reference in the foregoing provisions of this subsection to loan interest or other interest does not include a reference to interest which is allowable as a deduction in the computation of the profits or gains of a trade carried on by the society.
(h) On or before the 1st day of May in each year, every society shall deliver to the inspector a return in such form as the Revenue Commissioners may prescribe, showing—
(i) the name and place of residence of every person to whom share interest or loan interest amounting to the sum of £5 or more has been paid by the society in the year of assessment which ended next before the said 1st day of May, and
(ii) the amount of such share interest or loan interest paid in that year to each of those persons,
and if such a return is not duly made as respects any year of assessment, the society shall not be entitled to any deduction under paragraph (c) in respect of any payments of share interest or loan interest which it was required to include in the return, and the amount of any deduction in respect of any such payments by reference to which relief has been given under paragraph (c) may, if not otherwise made good, be assessed under Case IV of Schedule D and recovered from the society accordingly.
PART XII
Special Provisions as to Pensions, Pension Schemes, Retirement Annuities and Purchased Life Annuities
Chapter I
Superannuation
Exemption of superannuation funds.
222.—(1) Subject to the provisions of this section and to any regulations made thereunder, exemption from income tax shall be allowed in respect of income derived from investments or deposits of a superannuation fund, and, subject as aforesaid, any sum paid by an employer or employed person by way of contribution towards a superannuation fund shall, in computing profits or gains for the purpose of an assessment to income tax under Case I or Case II of Schedule D or under Schedule E, be allowed to be deducted as an expense incurred in the year in which the sum is paid:
Provided that no allowance shall be made under the foregoing provision in respect of any contribution by an employed person which is not an ordinary annual contribution, and, where a contribution by an employer is not an ordinary annual contribution, it shall, for the purpose of the foregoing provision, be treated as the Commissioners may direct, either as an expense incurred in the year in which the sum is paid or as an expense to be spread over such period of years as the Commissioners think proper.
(2) Income tax chargeable in respect of an annuity paid out of a superannuation fund to a person residing in the State shall, if the Commissioners so direct, be assessed and charged on the annuitant under Schedule E instead of being deducted and accounted for under section 434 and tax shall be computed on the full amount of the annuity arising in the year of assessment.
(3) For the purposes of this section, “superannuation fund” means, unless the context otherwise requires, a fund which is approved for those purposes, by the Commissioners, and, subject as hereinafter provided, the Commissioners shall not approve any fund unless it is shown to their satisfaction that—
(a) the fund is a fund bona fide established under irrevocable trusts in connection with some trade or undertaking carried on in the State by a person residing therein;
(b) the fund has for its sole purpose the provision of annuities for all or any of the following persons in the events respectively specified, that is to say, for persons employed in the trade or undertaking, either on retirement at a specified age, or on becoming incapacitated at some earlier age, or for the widows, children, or dependants of persons who are or have been so employed, on the death of those persons;
(c) the employer in the trade or undertaking is a contributor to the fund;
(d) the fund is recognised by the employer and employed persons in the trade or undertaking:
Provided that the Commissioners may, if they think fit, and subject to such conditions, if any, as they think proper to attach to the approval, approve a fund, or any part of a fund, as a superannuation fund for the purposes of this section—
(i) notwithstanding that the rules of the fund provide for the return in certain contingencies of contributions paid to the fund; or
(ii) if the main purpose of the fund is the provision of such annuities as aforesaid, notwithstanding that such provision is not its sole purpose; or
(iii) notwithstanding that the trade or undertaking in connection with which the fund is established is carried on only partly in the State and by a person not residing therein.
(4) The Commissioners may make regulations generally for the purpose of carrying this section into effect and, in particular, without prejudice to the generality of the foregoing provision, may by such regulations—
(a) provide for the charging of and accounting for tax in respect of contributions (including interest) repaid to a contributor to a superannuation fund and on lump sums paid in commutation of or in lieu of annuities payable out of a superannuation fund as if any sums so repaid or paid were income of the year in which they are repaid or paid;
(b) require the trustees or other persons having the management of a superannuation fund, or an employer whose employees contribute to a superannuation fund to deliver to the Commissioners such information and particulars as the Commissioners may reasonably require for the purposes of this section;
(c) prescribe the manner in which claims for relief under this section are to be made and approved, and in which applications for the approval of a superannuation fund are to be made;
(d) provide for the withdrawal of approval in the case of a fund which ceases to satisfy the requirements of this section;
(e) provide for determining what contributions to a superannuation fund are to be treated as ordinary annual contributions for the purposes of this section.
(5) In this section “the Commissioners” means the Revenue Commissioners.
Contributions towards expenses of superannuation benefits.
223.—(1) Where, in pursuance of any public statute, superannuation allowances or gratuities are payable to individuals holding an office or employment on their retirement or to their legal personal representatives on their death, and such individuals are by any such statute required to make contributions towards the expenses of providing the allowances and gratuities, the sums so contributed by any such individual for any year may be deducted from the amount of his emoluments to be assessed to income tax for that year:
Provided that, where any such sums are to be repaid to any individual under the authority of any such statute, the person by or through whom the sums are to be repaid shall deduct from those sums an amount equal to the total amount of the income tax which would have been paid in respect of those sums if they had not been allowed as deductions under the authority of this section, and if those sums are repaid with any interest thereon, shall also deduct therefrom an amount equal to the total amount of the income tax which would have been paid in respect of that interest if it had actually been paid to the individual in the several years in respect of which it is paid, and the provisions of section 434 (2) (3) (4) (5) shall apply in regard to the accounting for and recovery of the amounts so deducted.
(2) Any person having the custody of the books containing the assessments to income tax on any individual for the several years in respect of which sums are repayable to him as aforesaid shall, notwithstanding anything contained in any declaration made by that person in pursuance of section 163, on application by the person by or through whom the sums are repayable, furnish to him such particulars as may be necessary to enable him to compute the appropriate amount of income tax to be deducted and paid over by him as aforesaid.
Contributions and benefits under Social Welfare Acts.
224.—(1) In this section “the Acts” means the Social Welfare Acts, 1952 to 1963, and any subsequent enactment together with which those Acts may be cited.
(2) The benefits to which this section applies are widow's (contributory) pension, orphan's (contributory) allowance and old age (contributory) pension payable under the Acts.
(3) So much of any contribution paid under the Acts by a person as an employed contributor or a voluntary contributor as is paid in respect of a benefit to which this section applies shall be deducted from or set off against the income of that person for the year of assessment in which the contribution is paid, and tax shall, where necessary, be discharged or repaid accordingly, and the total income of that person for that year of assessment shall be calculated accordingly for all the purposes of this Act, and no relief or deduction shall be given or allowed under any other provision of this Act in respect of any contribution in respect of which relief can be given under this subsection:
Provided that—
(a) the amount to be deducted or set off shall be treated as reducing primarily earned income;
(b) where the total amount to be deducted from or set off against the income of a married person whose wife is living with him or who is living with her husband exceeds the total income of that person, the excess shall be deemed to be an amount which, under the foregoing provisions of this subsection, may be deducted from or set off against the income of the wife or husband of that person;
(c) no deduction or set-off shall be allowed in respect of so much of any contribution paid by a person whose entry into insurance for the purpose of old age (contributory) pension occurred after he had attained the age of sixty as was paid in respect of old age (contributory) pension.
(4) Payments of benefits to which this section applies shall be deemed to be emoluments to which Chapter IV of Part V applies.
(5) A person who, by virtue of any provision of the Acts, suffers a deduction from his remuneration in respect of any contribution shall be deemed, for the purposes of this section (but no other purpose), to have paid a contribution equal to the amount of the deduction.
(6) For the purposes of this section, the part of any contribution which is paid in respect of any or all of the benefits to which this section applies shall be taken to be such part thereof as may be determined by the Minister for Social Welfare.
Liability of certain pensions, etc., to tax.
225.—Where a person has ceased to hold an office or employment and a pension, annuity, or other annual payment is paid to him or to his widow or his child or any of his relatives or dependants by the person or the heirs, executors, administrators, or successors of the person under whom he held such office or by whom he was so employed, then such pension, annuity, or other annual payment shall, notwithstanding that it is paid voluntarily or is capable of being discontinued, be deemed to be income for the purpose of assessment of income tax and shall be assessed and charged under Schedule D or under Schedule E as the case may require.
Chapter II
Retirement and Other Benefits for Directors and Employees
Interpretation.
226.—(1) In this Chapter, except where the context otherwise requires—
“director” means—
(a) in relation to a body corporate the affairs whereof are managed by a board of directors or similar body, a member of that board or similar body,
(b) in relation to a body corporate the affairs whereof are managed by a single director or similar person, that director or person,
(c) in relation to a body corporate the affairs whereof are managed by the members themselves, a member of the body corporate,
and includes any person who is to be or has been a director;
“employee”, in relation to a body corporate, includes any person taking part in the management of the affairs of the body corporate who is not a director, and includes a person who is to be or has been an employee;
“final remuneration” means, in relation to a director or employee of a body corporate, the average annual amount of his remuneration from the body corporate over the last three years of his service with the body corporate, and the amount of a person's remuneration for any year shall be taken to be the amount thereof on which he would be assessable under the provisions of this Act, if those provisions required the assessment to be based on the profits or gains of that year and not on those of any other year or period, reduced by any deduction (other than deductions under section 222 or under section 233) which would be allowable in computing profits or gains under this Act, and by any deductions which would be allowable in respect of wear and tear of any machinery or plant: Provided that, in the case of a director of a company, remuneration shall not include any director's fee or similar remuneration received by him in his capacity as such director;
“part-time director” means, in relation to a body corporate, a director who is not required to devote substantially the whole of his time to the service of the body corporate;
“part-time employee” means, in relation to a body corporate, an employee who is not required to devote substantially the whole of his time to the service of the body corporate;
“proprietary director” means a director of a company who is either the beneficial owner of, or able, either directly or through the medium of other companies or by any other indirect means, to control, more than 15 per cent. of the ordinary share capital of the company;
“proprietary employee” means, in relation to a company, an employee who is the beneficial owner of, or able, either directly or through the medium of other companies or by any other indirect means, to control, more than 15 per cent. of the ordinary share capital of the company;
“retirement or other benefit” means any pension, annuity, lump sum, gratuity or other like benefit to be given on retirement, or in anticipation of retirement, or, in connection with past service, after retirement, or on or in connection with death during service or after retirement, or to be given on or in anticipation of or in connection with any change in the nature of the service of the person in question, except that it does not include any pension, annuity, lump sum, gratuity, or other like benefit which is to be afforded solely by reason of the death or disability of a person resulting from an accident arising out of or in the course of his office or employment and for no other reason;
“service” means service as an employee or director of the body corporate in question and “retirement” shall be construed accordingly;
“statutory superannuation scheme” means a scheme set up by or under any enactment relating to superannuation.
(2) For the purposes of the definitions in subsection (1) of “proprietary director” and “proprietary employee”—
(a) ordinary share capital which is owned or controlled as referred to in the definitions by a person being a spouse or an infant child of a director or employee, or by the trustee of a trust for the benefit of a person or persons being or including any such person or such director or employee, shall be deemed to be owned or controlled by such director or employee and not by any other person, and
(b) “ordinary share capital” means all the issued capital (by whatever name called) of the company, other than capital the holders whereof have a right to a dividend at a fixed rate or a rate fluctuating in accordance with the rate of income tax, but have no other right to share in the profits of the company.
(3) Where an alteration has been made in a retirement benefits scheme at any time after the 23rd day of April, 1958, the scheme shall, for the purposes of this Chapter, be deemed to have become a new scheme coming into being on the date of the alteration, but this subsection shall not apply to an alteration approved by the Revenue Commissioners.
(4) Any reference in this Chapter to the provision for a person of retirement or other benefits includes a reference to the provision of benefits payable to that person's spouse, children, dependants or legal personal representatives.
(5) Any reference in this Chapter to the provision of retirement or other benefits, or of a pension or annuity, by a body corporate includes a reference to the provision thereof by means of a contract with a third person.
(6) This Chapter shall apply in relation to unincorporated societies or other bodies as it applies in relation to bodies corporate, but the reference in this subsection to unincorporated societies or other bodies shall be deemed not to include a reference to individuals in partnership.
Charge to tax in respect of provision for retirement or other benefits to directors and employees of bodies corporate.
227.—(1) Subject to section 228, where, pursuant to a scheme for the provision of future retirement or other benefits for persons consisting of or including directors or employees of a body corporate (in this Chapter referred to as a retirement benefits scheme), the body corporate in any year of assessment pays a sum with a view to the provision of any such benefits for any director or employee thereof, then (whether or not the accrual of the benefits is dependent on any contingency)—
(a) the sum paid, if not otherwise chargeable to income tax as income of the director or employee, shall be deemed for all the purposes of this Act to be income of that director or employee for that year of assessment and assessable to income tax under Case IV of Schedule D; and
(b) where the payment is made under any such insurance or contract as is mentioned in section 143 or 151, relief, if not otherwise allowable, shall be given to the director or employee under section 143 or 151, as the case may be, in respect of the payment and shall be given to the extent, if any, to which such relief would have been allowable to him if the payment had been made by him and the insurance or contract under which the payment is made had been made with him.
(2) Subject to section 228, where—
(a) an agreement is in force between a body corporate and a director or employee thereof for the provision for him of any future retirement or other benefits afforded by a retirement benefits scheme, or a person is serving as a director or employee of a body corporate in connection wherewith there is a retirement benefits scheme, relating to persons of the class within which he falls, under which any such benefits will be provided for him,
(b) the body corporate does not, or does not fully, secure the provision of the benefits by the payment of such sums as are mentioned in subsection (1), and
(c) the circumstances in which the benefits are to accrue are not such as will render the benefits assessable to income tax as emoluments of his office as a director or of his employment,
then (whether or not the accrual of the benefits is dependent on any contingency), in each year of assessment in which the agreement is in force or the director or employee is serving as aforesaid, up to and including the year of assessment in which the benefits accrue or there ceases to be any possibility of the accrual thereof, a sum equal to the annual sum which the body corporate would have had to pay in that year under a contract with a third person which secured the provision by that third person of those benefits or, as the case may be, of those benefits so far as not already secured by the payment of such sums as are mentioned in subsection (1), shall be deemed for all the purposes of this Act to be income of the director or employee for that year and assessable to income tax under Case IV of Schedule D.
(3) Where the body corporate pays any sum as mentioned in subsection (1) in relation to several directors or employees, the sum so paid shall, for the purpose of that subsection, be apportioned among them by reference to the separate sums which would have had to be paid to secure the separate benefits to be provided for them respectively, and the part of the sum apportioned to each of them shall be deemed for that purpose to have been paid separately in relation to that one of them.
Exemptions from charge under section 227.
228.—(1) The following payments shall be exempted from the operation of section 227 (1):
(a) payments to a superannuation fund approved (whether in whole or in part) by the Revenue Commissioners for the purposes of section 222;
(b) payments made by way of premium pursuant to a retirement benefits scheme, the benefits whereunder are secured by premiums payable by the body corporate, with or without contributions by the directors or employees affected, under life or endowment assurance or life annuity contracts, being a scheme which was in operation before the 24th day of April, 1958,
subject to the proviso that paragraph (b) shall not apply in relation to a payment made in respect of a director or employee admitted to membership of the scheme after the 5th day of April, 1959, or in respect of a person who at any time during the year of assessment is—
(i) a proprietary director,
(ii) a part-time director,
(iii) a proprietary employee, or
(iv) a part-time employee.
(2) (a) Neither section 227 (1) nor 227 (2) shall apply so as to cause any sum to be treated as income as therein mentioned where the retirement benefits scheme in question is—
(i) a statutory superannuation scheme,
(ii) an excepted scheme, or
(iii) a scheme which is for the time being approved by the Revenue Commissioners under section 229.
(b) In this subsection “excepted scheme” means a retirement benefits scheme relating to persons, none of whom is a proprietary director, part-time director, proprietary employee or part-time employee, under the terms of which the aggregate value of all benefits which may be provided for any person cannot exceed £3,000 (where there are more retirement benefits schemes than one subsisting for the time being in connection with the body corporate and relating to persons of the same class, all such schemes taken together being deemed to constitute a single scheme for the purposes of this definition).
(3) Where—
(a) in respect of the provision for a director or employee of any future retirement or other benefits, a sum (in this subsection referred to as the charged sum) has been deemed to be income of his by virtue either of section 227 (1) or 227 (2),
(b) subsequently the director or employee proves to the satisfaction of the Revenue Commissioners, or on appeal to the satisfaction of the Special Commissioners, that no payment in respect of, or in substitution for, the benefits has been made and that some event has occurred by reason whereof no such payment will be made, and
(c) within three years from the time when that event occurred, the director or employee claims relief under this subsection,
the Revenue Commissioners shall give relief in respect of tax on the charged sum by repayment or otherwise as may be appropriate; and, if the director or employee satisfies the Revenue Commissioners, or on appeal the Special Commissioners, as aforesaid in relation to some particular part of the benefits but not the whole thereof, the Revenue Commissioners may give such relief as may seem to them just and reasonable.
(4) Where, apart from this subsection, any sum would be deemed, by virtue of subsection (1) or subsection (2) of section 227, to be income of an employee for any year of assessment, but, for that year, the employee is, under the provisions of this Act, either not assessable to income tax in respect of the emoluments of his employment or is so assessable in respect thereof on the basis of the amount received in the State, that subsection shall not apply so as to cause that sum to be deemed to be income of his for that year.
Approval of retirement benefits schemes.
229.—(1) Subject to section 230, the Revenue Commissioners shall approve a retirement benefits scheme for the purposes of this Chapter if it is shown to their satisfaction that the scheme satisfies all the following conditions:
(a) that the scheme is established in connection with a trade or undertaking carried on wholly or partly in the State by a body corporate resident for income tax purposes therein;
(b) that the benefits afforded by the scheme may accrue only to—
(i) directors or employees of the body corporate on retirement, either on reaching a specified age (not exceeding seventy years) or on becoming permanently incapacitated at an earlier age, or
(ii) the widows, children or other dependants or the legal personal representatives of persons who are or have been directors or employees of the body corporate, on the death of such persons;
(c) that each person to whom the scheme relates has, under it, a specified right to defined benefits and has been made aware of the terms of the scheme;
(d) that the nature of the benefits afforded by the scheme is the same in relation to all the persons to whom the scheme relates;
(e) that not less than one-third of the cost of providing the benefits payable under the scheme, to or in respect of each of the persons to whom the scheme relates, is borne by the body corporate;
(f) that no sum paid by the body corporate for the purposes of providing benefits under the scheme may be applied to any other purpose or may be repaid to the body corporate;
(g) that, where any director or employee contributes to the cost of providing the benefits under the scheme, no sum so contributed by any person may be applied to any purpose other than the provision of those benefits or may be refunded to him;
(h) that—
(i) the aggregate value of all benefits which may accrue to any person on his retirement may not exceed the value, at the date of such retirement, of a pension for his life equal to one-sixtieth of his final remuneration multiplied by the number of his years of service, or the value, at such date, of a pension for his life equal to two-thirds of his final remuneration whichever is the lesser, and
(ii) the fraction of such aggregate value which may be represented by the value of the benefits, if any, given otherwise than by way of non-commutable pension or annuity does not exceed one-fourth;
(i) that the aggregate value of all benefits (in this subparagraph referred to as death benefits), which may accrue on the death during his service of any person, may not exceed the value of the benefits which might, consonant with the condition set forth in paragraph (h) (i), have been provided for him on retirement on attaining the specified age, if he had continued to serve until he attained that age at an annual rate of remuneration equal to his final remuneration, and that the value of all such death benefits which may be given otherwise than by way of non-commutable pension or annuity may not exceed whichever of the following amounts is the greatest:
(i) the sum of £1,000,
(ii) an amount equal to the person's final remuneration,
(iii) an amount equal to one-thirtieth of the person's final remuneration multiplied by the number of his years of service or by forty-five, whichever is the lesser,
(iv) an amount equal to the aggregate of the sums contributed by the person under the scheme, together with reasonable interest on those sums;
(j) that—
(i) the aggregate value of all benefits which may accrue, on the death after his retirement of any person, may not exceed an amount equal to the aggregate value of the benefits to which that person became entitled on his retirement reduced by the total amount of all payments made or due up to such death in respect of such benefits, or
(ii) the only benefit which may accrue on the death after his retirement of any person is a non-commutable pension to his widow or other dependant of an amount not exceeding one-half of the pension or annuity to which that person had been entitled at the time of his death;
(k) that the pensions or annuities provided under the scheme are not assignable in whole or in part;
(l) that the scheme includes provision securing that no rights to any benefit provided or to be provided under the scheme (whether or not the accrual of the benefit is dependent on a contingency) shall be surrendered in whole or in part; and
(m) that no service of a person in whatever capacity while he is—
(i) a proprietary director,
(ii) a part-time director,
(iii) a proprietary employee, or
(iv) a part-time employee,
may be taken into account for any of the purposes of the scheme.
(2) The Revenue Commissioners may, if they think fit, having regard to the circumstances of the particular case, and subject to such conditions as they think proper to impose, approve a retirement benefits scheme for the purposes of this Chapter notwithstanding that one or more of the following paragraphs applies:
(a) the condition set out in subsection (1) (a) is not satisfied,
(b) while the provision of benefits which may accrue only in the circumstances mentioned in subsection (1) (b) is the principal purpose of the scheme, such provision is not its sole purpose,
(c) the condition set out in subsection (1) (f) is not satisfied because, if the amount of the sums paid by the body corporate for the purpose of providing benefits under the scheme in respect of any person or persons is in excess of the amount required to provide benefits in accordance with the scheme for such person or persons, a sum in relation to the excess may be repaid to the body corporate,
(d) the condition set out in subsection (1) (g) is not satisfied because sums contributed by a director or employee may be refunded to him (with or without reasonable interest thereon) on the cessation of his service in circumstances such that he does not become entitled to a pension payable either immediately or at some future date,
(e) in exceptional circumstances the aggregate value of the benefits which may accrue on the retirement of a director or employee may exceed the limit set out in subsection (1) (h) (i) or the value of such benefits which may be given otherwise than by way of non-commutable pension or annuity may exceed the limit set out in subsection (1) (h) (ii),
(f) the aggregate value of the benefits which may be given, otherwise than by way of non-commutable pension or annuity, on the death during his service of any person may exceed the limit set out in subsection (1) (i),
(g) the condition set out in subsection (1) (m) is not satisfied in relation to a part-time director or part-time employee,
provided that the scheme otherwise satisfies the conditions set out in subsection (1) and that all payments under the scheme to persons to whom the scheme relates are payable by or through a person resident, for income tax purposes, in the State.
(3) Where the Revenue Commissioners have given their approval to a scheme, they may at any time, by notice in writing to the body corporate in question, withdraw their approval on such grounds, and as from such date (including a date before the date of the notice) as may be specified in the notice and where any approval is withdrawn under this subsection, such assessments as, having regard to section 227, may be appropriate consequent upon the withdrawal shall thereupon be made.
Aggregation and severance of schemes.
230.—(1) References in this Chapter to a retirement benefits scheme shall be construed in accordance with the following provisions:
(a) references to such a scheme shall, in relation to a deed, agreement, series of agreements, or other arrangements providing for retirement or other benefits for persons of two or more classes, be construed as references to so much thereof as relates to persons of a single class, and accordingly a deed, agreement, series of agreements or other arrangements so providing shall be treated for the purposes of this Chapter as constituting two or more retirement benefits schemes relating respectively to the different classes;
(b) references to such a scheme include references to a deed, agreement, series of agreements, or other arrangements providing for retirement or other benefits for persons consisting of or including a director or employee, or directors or employees, of a body corporate (or, in a case falling within paragraph (a), to so much thereof as relates to a person or persons of any one class), notwithstanding that it or they relates or relate only to a small number of directors or employees, or to a single director or employee.
(2) For the purpose of determining, in the case of a retirement benefits scheme submitted for the approval of the Revenue Commissioners, whether the conditions specified in section 229 (1) are satisfied, the scheme shall be considered in conjunction with any other scheme or schemes subsisting in connection with the body corporate and relating to persons of the class to which the scheme in question relates and if the said conditions are satisfied in the case of all the schemes taken together, those conditions shall be taken to be satisfied in the case of each of them, and, if not, those conditions shall be taken to be satisfied in the case of none of them.
(3) The Revenue Commissioners may, if they think fit—
(a) approve a part of a retirement benefits scheme, or
(b) approve such scheme notwithstanding that, having regard to another such scheme subsisting in connection with the body corporate, the scheme in question is to be treated by virtue of subsection (2) as not satisfying the conditions aforesaid,
and references in this Chapter to a retirement benefits scheme approved under section 229 shall be deemed to include references to a part of a scheme approved under this subsection.
Certain amounts deemed to be income.
231.—(1) This section applies in relation to a retirement benefits scheme which is approved by the Revenue Commissioners by exercise of the powers conferred on them by section 229 (2), in a case to which section 229 (2) (e) applies.
(2) Where, under a retirement benefits scheme in relation to which this section applies, any benefit is provided for a director or employee on his retirement, otherwise than by way of non-commutable pension or annuity, and the total value of all benefits so provided under all retirement benefits schemes in relation to which this section applies exceeds the amount which would have satisfied the condition specified in section 229 (1) (h) (ii), the amount of such excess (hereafter in this section referred to as the excess) shall be deemed, for all the purposes of this Act, to be income of the director or employee for the year of assessment in which his retirement takes place and assessable to income tax under Case IV of Schedule D:
Provided that the director or employee shall, on proof of the relevant facts to the satisfaction of the Revenue Commissioners, be entitled to have the total amount of income tax and sur-tax payable by him for the year of assessment reduced to the total of the two following amounts:
(i) the amount of income tax and sur-tax which would have been payable by him if this subsection had not been enacted, and
(ii) income tax and sur-tax on the amount of the excess at rates respectively ascertained in the manner specified in subsection (3).
(3) There shall be ascertained:
(a) the amounts of income tax and sur-tax respectively which would have been payable by the director or employee for the year of assessment in which his retirement takes place if his total income for that year had not included any remuneration from the office or employment from which he has retired, but had included a full year's payment of the non-commutable pension or annuity, if any, provided for him on his retirement, and
(b) the additional amounts of income tax and sur-tax, over and above the amounts ascertained in accordance with paragraph (a), which would have been payable by him if his total income for the year of assessment had, in addition to the income specified in that paragraph, included a full year's payment of a pension for his life (hereafter in this subsection referred to as the notional pension) the value of which, at the date of his retirement, would have been equal to the excess,
and the rates of income tax and sur-tax respectively for the purposes of paragraph (ii) of the proviso to subsection (2) shall then be ascertained by dividing the additional amounts of income tax and sur-tax respectively computed in accordance with paragraph (b) by the amount of the notional pension.
(4) (a) Section 434 shall apply to any payment made in respect, or on account, of the excess as if such payment were a payment of interest charged to tax under Schedule D not payable out of profits or gains brought into charge to tax, and tax shall accordingly be deducted by and recoverable from the person by or through whom the payment is made.
(b) This subsection shall not affect the liability of the director or employee in question to assessment to tax by virtue of this section under Case IV of Schedule D, or the amount on which he may be so assessed to tax, but, for the purposes of collection, credit shall be given to him for the amount deducted and accounted for under this subsection.
(5) Where the aggregate value of all benefits provided on or in connection with the retirement of a director or employee under all retirement benefits schemes subsisting in connection with the body corporate does not exceed £3,000, this section shall not take effect in relation to such director or employee.
Application of section 434 to certain payments.
232.—(1) This section applies in relation to a retirement benefits scheme approved by the Revenue Commissioners by exercise of the powers conferred on them by section 229 (2), in a case to which section 229 (2) (f) applies.
(2) Where, under a retirement benefits scheme in relation to which this section applies, any benefit is provided, otherwise than by way of non-commutable pension or annuity, on the death during his service of a director or employee and the total value of all benefits so provided under that scheme and under all other schemes exempt from the operation of section 227, subsisting in connection with the body corporate, exceeds the amount which would have satisfied the condition specified in section 229 (1) (i), section 434 shall apply to any payment made in respect, or on account, of such excess as if the payment were a payment of interest charged to tax under Schedule D not payable out of profits or gains brought into charge to tax, and tax shall accordingly be deducted by and recoverable from the person by or through whom the payment is made.
(3) Nothing in this section shall cause any such excess as is referred to in subsection (2) to be treated, for any purpose of this Act, as income either of the legal personal representative of the deceased director or employee or of any other person.
(4) Where the aggregate value of all benefits provided on or in connection with the death during his service of a director or employee under all retirement benefits schemes subsisting in connection with the body corporate does not exceed £3,000 this section shall not take effect in relation to such director or employee.
Allowance of contributions as deductions, etc.
233.—(1) Where, under the terms of a retirement benefits scheme approved by the Revenue Commissioners under section 229, a director or employee contributes towards the cost of providing the benefits afforded by the scheme, any amount so contributed by the director or employee shall, for the purpose of assessment under Schedule E, be allowed as a deduction from the remuneration from his office or employment and such deduction shall be made in accordance with section 112, but
(a) the amount (hereafter in this paragraph referred to as the said amount), otherwise allowable under this subsection for any year of assessment, of any deduction or deductions shall, where necessary, be reduced (including reduced to nil) so that the total amount of the said amount and of the deduction, if any, allowable for the same year of assessment under section 222 (1) in respect of contributions made to a superannuation fund relating to the same office or employment, shall not exceed 15 per cent. of the remuneration from the office or employment concerned for the year, or the portion of a year, for which the relevant contributions were made, and
(b) no deduction shall be allowable in respect of a contribution which is repaid before the end of the year of assessment in which it is made.
(2) Where any contributions made by a director or employee under an approved scheme within the meaning of subsection (1) are repaid to him during his lifetime—
(a) section 434 shall apply to the amount of the contributions repaid as if it were a payment of interest charged to tax under Schedule D not payable out of profits or gains brought into charge to tax, and tax shall accordingly be deducted by and recovered from the person by or through whom the repayment is made,
(b) for the purposes of income tax (excluding sur-tax) the amount of the contributions repaid shall not be regarded as income of the director or employee but, on making a claim in that behalf, he shall be entitled to be repaid so much of the tax deducted under paragraph (a) as is in excess of a sum equal to tax on the amount of the contributions repaid, exclusive of any contributions or portions of contributions which were not allowable as deductions under subsection (1), at a rate ascertained by dividing the total of the additional amounts of income tax which would have been payable by him for the six years of assessment preceding that in which the contributions were repaid if no deduction had been allowed under subsection (1) by reference to the payment of those contributions, by the total of the deductions which were actually so allowed for those years, and
(c) for the purposes of sur-tax, the contributions repaid shall, to the extent to which they were allowed as deductions under subsection (1), be treated as income of the several years of assessment for which they were so allowed and any necessary additional assessments to sur-tax may be made accordingly.
Delivery of particulars of retirement benefits schemes, etc.
234.—(1) It shall be the duty of a body corporate—
(a) to deliver to the inspector within the three months beginning with the date on which the scheme comes into being, particulars of any retirement benefits scheme coming into being on or after the 6th day of January, 1967, other than a scheme operated through a fund approved by the Revenue Commissioners under section 222, or a statutory superannuation scheme, and
(b) when required so to do by notice given by the inspector to furnish within the time limited by the notice such further particulars as he may reasonably require with regard to any retirement benefits scheme subsisting in connection with the body corporate or to the persons to whom it relates.
(2) Where a retirement benefits scheme is for the time being approved for the purposes of this Chapter, it shall be the duty of the person having the management of the scheme, when required so to do by notice given by the inspector, to furnish within the time limited by the notice such particulars relating to the carrying out of the scheme as the inspector may reasonably require, including (in particular and without prejudice to the generality of the foregoing)—
(a) particulars of payments made to provide benefits under the scheme,
(b) particulars of payments made in respect of or on account of benefits under the scheme and of persons to whom such payments were made, and
(c) particulars of contributions refunded under the scheme and of any interest paid on such contributions.
(3) Where a body corporate deducts from the emoluments which it pays to any of its directors or employees, or pays on his behalf, any contributions of that director or employee under an approved retirement benefits scheme, particulars of the deduction or payment shall be included in the appropriate return of wages and salaries required to be furnished under section 178.
Chapter III
Retirement Annuities
Retirement annuities (relief for premiums).
235.—(1) Where an individual—
(a) is (or would but for an insufficiency of profits or gains be) chargeable to tax in respect of relevant earnings from any trade, profession, office or employment carried on or held by him, and
(b) pays a premium or other consideration under an annuity contract for the time being approved by the Revenue Commissioners as being a contract the main benefit secured by which is a life annuity for the individual in his old age (hereafter in this Chapter referred to as a qualifying premium),
relief from tax may be given in respect of the qualifying premium under section 236.
(2) Subject to subsection (3), the Revenue Commissioners shall not approve a contract unless it appears to them to satisfy the conditions that it is made by the individual with a person lawfully carrying on in the State the business of granting annuities on human life, and that it does not—
(a) provide for the payment by that person during the life of the individual of any sum except sums payable by way of annuity to the individual,
(b) provide for the annuity payable to the individual to commence before he attains the age of sixty or after he attains the age of seventy,
(c) provide for the payment by that person of any other sums except sums payable by way of annuity to the individual's widow or widower and any sums which, in the event of no annuity becoming payable either to the individual or to a widow or widower, are payable to the individual's personal representatives by way of return of premiums, by way of reasonable interest on premiums or by way of bonuses out of profits,
(d) provide for the annuity, if any, payable to a widow or widower of the individual to be of a greater annual amount than that paid or payable to the individual, or
(e) provide for the payment of any annuity otherwise than for the life of the annuitant,
and that it does include provision securing that no annuity payable under it shall be capable in whole or in part of surrender, commutation or assignment.
(3) The Revenue Commissioners may, if they think fit, and subject to any conditions they think proper to impose, approve a contract otherwise satisfying the foregoing conditions, notwithstanding that the contract provides for one or more of the following matters:
(a) for the payment after the individual's death of an annuity to a dependant not the widow or widower of the individual;
(b) for the payment to the individual of an annuity commencing before he attains the age of sixty, if the annuity is payable on his becoming permanently incapable through infirmity of mind or body of carrying on his own occupation or any occupation of a similar nature for which he is trained or fitted;
(c) if the individual's occupation is one in which persons customarily retire before attaining the age of sixty, for the annuity to commence before he attains that age (but not before he attains the age of fifty);
(d) for the annuity payable to any person to continue for a term certain (not exceeding ten years) notwithstanding his death within that term, or for the annuity payable to any person to terminate, or be suspended, on marriage (or remarriage) or in other circumstances;
(e) in the case of an annuity which is to continue for a term certain, for the annuity to be assignable by will, and in the event of any person dying entitled to it, for it to be assignable by his personal representatives in the distribution of the estate so as to give effect to a testamentary disposition, or to the rights of those entitled on intestacy or to an appropriation of it to a legacy or to a share or interest in the estate.
(4) The foregoing provisions of this section shall apply in relation to a contribution under a trust scheme approved by the Revenue Commissioners as they apply in relation to a premium under an annuity contract so approved, with the modification that, for the condition as to the person with whom the contract is made, there shall be substituted a condition that the scheme—
(a) is established under the law of, and administered in, the State,
(b) is established for the benefit of individuals engaged in or connected with a particular occupation (or one or other of a group of occupations), and for the purpose of providing retirement annuities for them, with or without subsidiary benefits for their families or dependants, and
(c) is so established under irrevocable trusts by a body of persons comprising or representing the majority of the individuals so engaged in the State,
and with the necessary adaptations of other references to the contract or the person with whom it is made; and exemption from income tax shall be allowed in respect of income derived from investments or deposits of any fund maintained for the purpose aforesaid under a scheme for the time being approved under this subsection.
(5) The Revenue Commissioners may at any time, by notice in writing given to the persons by and to whom premiums are payable under any contract for the time being approved under this section or to the trustees or other persons having the management of any scheme so approved, withdraw that approval on such grounds and from such date (including a date before the date of the notice) as may be specified in the notice and where any approval is withdrawn under this section, such assessments as may be appropriate for the purpose of withdrawing any reliefs given under this Chapter consequent upon the approval shall thereupon be made.
(6) For the purposes of this Chapter a married woman's relevant earnings shall not be treated as her husband's relevant earnings, notwithstanding that her income chargeable to tax is treated as his income.
(7) Subject to subsection (6), “relevant earnings” in relation to any individual means, for the purposes of this Chapter, any income of his chargeable to tax for the year of assessment in question, being either—
(a) income arising in respect of remuneration from an office or employment of profit held by him other than a pensionable office or employment,
(b) income from any property which is attached to or forms part of the emoluments of any such office or employment of profit held by him,
(c) income which is chargeable under Schedule B or Schedule D and is immediately derived by him from the carrying on or exercise by him of his trade or profession either as an individual or, in the case of a partnership, as a partner personally acting therein, or
(d) income treated as earned income by virtue of section 2 (2) (c),
but does not include any remuneration from an investment company of which he is—
(i) a proprietary director as defined in section 226, or
(ii) a proprietary employee as defined in that section
In this subsection “investment company” means a company the income whereof consists mainly of investment income, and “investment income” means, in relation to a company, income which, if the company were an individual, would not be earned income.
(8) For the purposes of this Chapter, an office or employment is a pensionable office or employment if, and only if, service in it is service to which a sponsored superannuation scheme relates (not being a scheme under which the benefits provided in respect of that service are limited to a lump sum payable on the termination of the service through death before the age of seventy or some lower age or disability before the age of seventy or some lower age); but references to a pensionable office or employment apply whether or not the duties are performed wholly or partly in the State or the holder is chargeable to tax in respect of it.
Service in an office or employment shall not for the purposes of this definition be treated as service to which a sponsored superannuation scheme relates by reason only of the fact that the holder of the office or employment might (though he does not) participate in the scheme by exercising or refraining from exercising an option open to him by virtue of that service.
(9) In subsection (8) and in Schedule 5 “sponsored superannuation scheme” means a scheme or arrangement relating to service in particular offices or employments and having for its object or one of its objects to make provision in respect of persons serving therein against future retirement or partial retirement, against future termination of service through death or disability, or against similar matters, being a scheme or arrangement under which any part of the cost of the provision so made is or has been borne otherwise than by those persons by reason of their service (whether it is the cost or part of the cost of the benefits provided, or of paying premiums or other sums in order to provide those benefits, or of administering or instituting the scheme or arrangement); but for this purpose a person shall be treated as bearing by reason of his service the cost of any payment made or agreed to be made in respect of his service, if that payment or the agreement to make it is treated under this Act as increasing his income or would be so treated if he were chargeable to tax under Schedule E in respect of his emoluments from that service.
(10) Nothing in sections 4 and 6 of the Policies of Assurance Act, 1867, shall be taken to apply to any contract approved under this section.
Nature and amount of relief for qualifying premiums.
236.—(1) Where relief is to be given under this section in respect of any qualifying premium paid by an individual, the amount of that premium shall be deducted from or set off against his relevant earnings for the year of assessment in which the premium is paid:
Provided that the amount which may be deducted or set off in any year of assessment (whether in respect of one or more qualifying premiums) shall not be more than the sum of £500, nor more than one-tenth of his net relevant earnings for that year, and where the condition in section 235 (1) (a) is satisfied as respects part only of that year, then, for the said sum of £500, there shall be substituted the sum which bears to it the same proportion as that part bears to the whole year (but so that in the case of individuals holding a pensionable office or employment, and of individuals born in or before the year 1917, this proviso shall have effect subject to the provisions of Schedule 5).
(2) If in any year of assessment a reduction or a greater reduction would be made under this section in the relevant earnings of an individual but for an insufficiency of net relevant earnings, the amount of the reduction which would be made but for that insufficiency, less the amount of any reduction which is made in that year, shall be carried foward to the next following year, and shall be treated for the purposes of relief under this section as the amount of a qualifying premium paid in that following year, and so on for succeeding years (if necessary).
(3) For the purposes of relief under this section, an individual's relevant earnings are those earnings before giving effect to any deduction falling to be made therefrom in respect of a loss or in respect of any allowance under section 241, 244 (3) or 245, Chapter III of Part XIV, Part XV or XVI, and references to income in the following provisions of this section (other than references to total income) shall be construed similarly.
(4) Subject to the following provisions of this section, “net relevant earnings” means, in relation to any individual, the amount of his relevant earnings for the year of assessment in question, less the amount of any deductions falling to be made from the relevant earnings in computing his total income for that year being either—
(a) deductions in respect of payments made by him, or
(b) deductions in respect of losses or of such allowances as are mentioned in subsection (3), being losses or allowances arising from activities, profits or gains of which would be included in computing relevant earnings of the individual or of the individual's wife or husband for the year 1958-59 or a later year of assessment.
(5) Where, in any year of assessment for which an individual claims and is allowed relief under this section, there falls to be made in computing the total income of the individual or that of the individual's wife or husband a deduction in respect of any such loss or allowance of the individual as is referred to in subsection (4) (b), and the deduction or part of it falls to be so made from income other than relevant earnings, the amount of the deduction made from that other income shall be treated as reducing the individual's net relevant earnings for subsequent years of assessment (being deducted as far as may be from those of the immediately following year, whether or not he claims or is entitled to claim relief under this section for that year, and so far as it cannot be so deducted, then from those of the next year, and so on).
(6) Where an individual's income for any year of assessment consists partly of relevant earnings, and partly of other income, then, as far as may be, any deductions which fall to be made in computing his total income, and which may be treated in whole or in part either as made from relevant earnings or as made from other income, shall be treated for the purposes of this section as being made from those relevant earnings in so far as they are deductions in respect of any such loss as is referred to in subsection (4) (b) and otherwise as being made from that other income.
(7) An individual's net relevant earnings for any year of assessment are to be computed without regard to any relief which falls to be given for that year under this section either to the individual or to the individual's wife or husband.
(8) Where relief under this section for any year of assessment is claimed and allowed (whether or not relief then falls to be given for that year), and afterwards there is made any additional assessment, alteration of an assessment, or other adjustment of the claimant's liability to tax, there shall be made also such adjustments, if any, as are consequential thereon in the relief allowed or given under this section for that or any subsequent year of assessment.
(9) Where relief under this section is claimed and allowed for any year of assessment in respect of any payment, relief shall not be given in respect of it under any other provision of this Act for the same or a later year of assessment nor (in the case of a payment under an annuity contract) in respect of any other premium or consideration for an annuity under the same contract; and references in this Act to relief in respect of life assurance premiums shall not be taken to include relief under this section.
(10) In this section “total income” means total income from all sources as estimated in accordance with the provisions of this Act.
Taxation of assurance companies doing annuity business.
237.—(1) Where an assurance company carries on pension annuity business—
(a) exemption from income tax shall be allowed in respect of income from investments and deposits of so much of the company's annuity fund as is referable to that business, and
(b) the company shall not be entitled to treat as paid out of profits or gains brought into charge to tax any part so referable of the annuities paid by the company.
(2) Except in the case of an assurance company charged to tax in accordance with the provisions applicable to Case I of Schedule D in respect of the profits of its life assurance business or in respect of (where the company has made an election under section 217 (3)) the profits of its ordinary life assurance business, profits arising to an assurance company from pension annuity business, or from general annuity business, shall be treated as annual profits or gains within Schedule D, and be chargeable under Case IV of that Schedule, and for that purpose—
(a) the business of each such class shall be treated separately, and
(b) subject to the foregoing paragraph, the profits therefrom shall be computed in accordance with the provisions applicable to Case I of Schedule D (and without regard to the provisions of section 79 (2) as to the period to be taken in computing profits for the purposes of Case IV of Schedule D):
Provided that in making any such computation—
(i) the provisions of section 217 (1) shall apply with the necessary modifications and, in particular, with the omission therefrom of all references to policy-holders,
(ii) no deduction shall be allowed in respect of any expense being an expense of management referred to in section 214, and
(iii) there may be set off against the profits any loss, to be computed on the same basis as the profits, which has been sustained in annuity business of the same class in any previous year not being a year prior to the year 1958-59; but no such loss shall be taken into account more than once for the purposes of this paragraph.
(3) Where income from the investments of the foreign life assurance fund of an assurance company having its head office in the State has been relieved from tax under section 76 (3), a corresponding reduction shall be made in any amount on which the company is chargeable to tax by virtue of subsection (2) in like manner as a corresponding reduction is made under section 214 (5) in the relief granted to the company in respect of expenses of management.
(4) Where an assurance company not having its head office in the State carries on life assurance business through any branch or agency in the State, then, any charge to tax under subsection (2) for any year of assessment on the profits arising to the company from pension annuity business, or from general annuity business,—
(a) shall be made on an amount bearing to the total amount of those profits, wherever arising, the same proportion as, under section 215, the part of the income of the company's life assurance fund charged to tax under Case III of Schedule D bears in that year to the total amount of that income, and
(b) shall not be treated as a charge to tax in respect of life assurance business for the purposes of section 215 (3).
(5) The exemption from tax conferred by subsection (1) shall not exclude any sums from being taken into account as receipts in computing profits or gains or losses for any purpose of this Act; and an assurance company shall not, by virtue of subsection (2), be entitled to any relief under section 310 in respect of losses on its pension annuity business or on its general annuity business.
(6) For the purposes of this section “general annuity business” means any annuity business which is not pension annuity business, and any division to be made between the two classes of business shall be made on the principle of referring to pension annuity business any premiums falling within subsection (7), together with the part resulting therefrom of the company's annuity fund and liability for annuities, and of dealing with other incomings and outgoings accordingly.
(7) The premiums to be referred to pension annuity business are those payable under contracts falling (at the time when the premium is payable) within one or other of the following descriptions:
(a) any contract with an individual who is, or would but for an insufficiency of profits or gains be, chargeable to tax in respect of relevant earnings (as defined in section 235) from a trade, profession, office or employment carried on or held by him, being a contract approved by the Revenue Commissioners under that section; and
(b) any contract with the trustees or other persons having the management of a superannuation fund within the meaning of section 222 or of a scheme approved under section 235, being a contract which—
(i) was entered into for the purposes only of that fund or scheme or, in the case of a fund part only of which is approved under section 222, then for the purposes only of that part of that fund, and
(ii) (in the case of a contract entered into or varied on or after the 6th day of April, 1958) is so framed that the liabilities undertaken by the assurance company under the contract correspond with liabilities against which the contract is intended to secure the fund (or the relevant part of it) or scheme.
(8) This section shall be construed in accordance with section 1; and for the purposes of this section “annuity business” means the business of granting annuities on human life and “premium” includes any consideration for an annuity.
Supplementary provisions.
238.—(1) Relief shall not be given under section 236 in respect of a qualifying premium except on a claim made to and allowed by the inspector, but any person aggrieved by any decision of the inspector on any such claim may, on giving notice in writing to the inspector within twenty-one days after the notification to him of the decision, appeal to the Special Commissioners.
(2) The Special Commissioners shall hear and determine an appeal to them under subsection (1) as if it were an appeal to them against an assessment to income tax and the provisions of this Act relating to the rehearing of an appeal or the statement of a case for the opinion of the High Court on a point of law, shall, with the necessary modifications, apply accordingly.
(3) The Revenue Commissioners may make regulations prescribing the procedure to be adopted in giving effect to this Chapter in so far as such procedure is not otherwise provided for and, without prejudice to the generality of the foregoing provision, may by such regulations—
(a) prescribe the manner and form in which claims for relief from or repayment of tax are to be made,
(b) prescribe the time limit for the making of any such claim as aforesaid,
(c) require the trustees or other persons having the management of an approved trust scheme to deliver from time to time such information and particulars as the Revenue Commissioners may reasonably require for the purposes of this Chapter, and
(d) apply for purposes of this Chapter or of the regulations any provision of this Act (with or without modifications).
(4) If any person, for the purpose of obtaining for himself or any other person any relief from or repayment of tax under this Chapter, knowingly makes any false statement or false representation, he shall be liable to a penalty of £500.
Chapter IV
Purchased Life Annuities
Capital element in certain purchased annuities.
239.—(1) A purchased life annuity (not being of a description excepted by subsection (8)) shall, for the purposes of the provisions of this Act relating to tax on annuities and other annual payments, be treated as containing a capital element and, to the extent of the capital element, as not being an annual payment or in the nature of an annual payment; but the capital element in such an annuity shall be taken into account in computing profits or gains or losses for other purposes of this Act in any circumstances in which a lump sum payment would be taken into account.
(2) In the case of any purchased life annuity to which this section applies—
(a) the capital element shall be determined by reference to the amount or value of the payments made or other consideration given for the grant of the annuity,
(b) the proportion which the capital element in any annuity payment bears to the total amount of that payment shall be constant for all payments on account of the annuity,
(c) where neither the term of the annuity nor the amount of any annuity payment depends on any contingency other than the duration of a human life or lives, that proportion shall be the same proportion which the total amount or value of the consideration for the grant of the annuity bears to the actuarial value of the annuity payments as determined in accordance with subsection (3), and
(d) where paragraph (c) does not apply, the said proportion shall be such as may be just, having regard to that paragraph and to the contingencies affecting the annuity.
(3) For the purposes of subsection (2)—
(a) any entire consideration given for the grant of an annuity and for some other matter shall be apportioned as appears just (but so that a right to a return of premiums or other consideration for an annuity shall not be treated for this purpose as a distinct matter from the annuity),
(b) where it appears that the amount or value of the consideration purporting to be given for the grant of an annuity has affected, or has been affected by, the consideration given for some other matter, the aggregate amount or value of those considerations shall be treated as one entire consideration given for both and shall be apportioned under paragraph (a) accordingly, and
(c) the actuarial value of any annuity payments shall be taken to be their value as at the date when the first of those payments begins to accrue, that value being determined by reference to the prescribed tables of mortality and without discounting any payment for the time to elapse between that date and the date it is to be made.
(4) Where a person making a payment on account of any life annuity has been notified in the prescribed manner of any decision as to its being or not being a purchased life annuity to which this section applies or as to the amount of the capital element (if any), and has not been notified of any alteration of that decision, the notice shall be conclusive as to those matters for the purpose of determining the amount of tax which he is entitled or required to deduct from the payment, or for which he is liable in respect of it.
(5) Where a person making a payment on account of a purchased life annuity to which this section applies has not been notified in the prescribed manner of the amount of the capital element, the amount of tax which he is entitled or required to deduct from the payment, or for which he is liable in respect of it, shall be the same as if the annuity were not a purchased life annuity to which this section applies.
(6) Any person carrying on a business of granting annuities on human life shall be entitled to repayment of any tax borne by him by deduction or otherwise for any year of assessment up to the amount of tax which, if this section had not been passed, he would have been entitled to deduct and retain on making payments due in that year of assessment on account of life annuities and which in accordance with this section he has not deducted.
(7) For the purposes of this section, “life annuity” means an annuity payable for a term ending with (or at a time ascertainable only by reference to) the end of a human life, whether or not there is provision for the annuity to end during the life on the expiration of a fixed term or on the happening of any event or otherwise, or to continue after the end of the life in particular circumstances, and “purchased life annuity” means a life annuity granted for a consideration in money or money's worth in the ordinary course of a business of granting annuities on human life.
(8) This section shall not apply—
(a) to any annuity which would, apart from this section, be treated for the purposes of the provisions of this Act relating to tax on annuities and other annual payments as consisting to any extent in the payment or repayment of a capital sum,
(b) to any annuity where the whole or part of the consideration for the grant of the annuity consisted of sums satisfying the conditions for relief from tax under section 143, 151 or 236,
(c) to any annuity purchased in pursuance of any direction in a will, or to provide for an annuity payable by virtue of a will or settlement out of income of property disposed of by the will or settlement (whether with or without resort to capital), or
(d) to any annuity purchased under or for the purposes of any sponsored superannuation scheme as defined in section 235 (9), or any scheme approved under section 235, or in pursuance of any obligation imposed, or offer or invitation made, under or in connection with any such scheme, or to any other annuity purchased by any person in recognition of another's services (or past services) in any office or employment.
(9) This section shall extend to life annuities whenever purchased or commencing (and the references to sections 143, 151 and 236 shall be construed accordingly).
Supplementary provisions.
240.—(1) Any question whether an annuity is a purchased life annuity to which section 239 applies, or what is the capital element in such an annuity, shall be determined by the inspector, but any person aggrieved by any decision of the inspector on any such question may appeal within the prescribed time to the Special Commissioners.
(2) Save as otherwise provided in this Chapter, the procedure to be adopted in giving effect thereto shall be such as may be prescribed.
(3) The Revenue Commissioners may make regulations for prescribing anything which is to be prescribed under this Chapter; and the regulations may apply for the purposes of this Chapter or of the regulations any provision of this Act (with or without modifications), and in particular the provisions relating to the rehearing of an appeal and the statement of a case for the opinion of the High Court on a point of law.
(4) Regulations under subsection (3) may in particular make provision as to the time limit for making any claim for relief from or repayment of tax under this Chapter and as to all or any of the following matters:
(a) the information to be given in connection with the determination of any question whether an annuity is a purchased life annuity to which section 239 applies, or what is the capital element in an annuity, and the persons who may be required to give any such information;
(b) the manner of giving effect to the decision on any such question, and the making of assessments for the purpose on the person entitled to the annuity notwithstanding anything in section 433;
(c) the extent to which any decision on any such question is to be binding, and the circumstances in which it may be reviewed.
(5) If any person, for the purpose of obtaining for himself or any other person any relief from or repayment of tax under this Chapter, knowingly makes any false statement or false representation, he shall be liable to a penalty of £500.
PART XIII
Wear and Tear and Obsolescence
Wear and tear of machinery, plant, etc.
241.—(1) Subject to the provisions of this Act, in charging the profits or gains of a trade, profession, employment or office, a deduction may be allowed of a sum equal to five-fourths of the amount considered by the Special Commissioners to be just and reasonable, as representing the diminished value by reason of wear and tear during the year of any machinery or plant used for the purposes of the trade, profession, employment or office and belonging to the person by whom it is carried on or held:
Provided that where a person is carrying on a trade which consists of or includes the working of a mine or quarry or the smelting of ore, the deduction to be allowed under this subsection in respect of machinery or plant belonging to him and used in connection with the working of the mine or quarry or the smelting of the ore shall, if the person so elects, be such sum as is considered just and reasonable having regard to the period at the expiration of which the mine or quarry is likely to cease to be worked or the smelting of ore is likely to be discontinued and the probable value of the machinery or plant at the expiration of that period to the person carrying on the trade:
Provided also that the deduction to be allowed under this subsection—
(a) in respect of a vehicle suitable for the conveyance by road of persons or goods or the haulage by road of other vehicles, or
(b) by virtue of an election under the first proviso to this subsection,
shall be computed as if “five-fourths of” in this subsection were deleted.
(2) Where machinery or plant is let to the person by whom the trade, profession, employment or office is carried on or held, on the terms of his being bound to maintain the same and deliver it over in good condition at the end of the lease, the machinery or plant shall be deemed to belong to that person for the purpose of this section, provided that the burden of the wear and tear of the machinery or plant will in fact fall directly on him.
(3) Where full effect cannot be given to any such deduction in any year owing to there being no profits or gains chargeable for that year, or owing to the profits or gains chargeable being less than the deduction, the deduction or part of the deduction to which effect has not been given, as the case may be, shall, for the purpose of making the assessment for the following year, be added to the amount of the deduction for wear and tear for that year, and deemed to be part of that deduction, or, if there is no such deduction for that year, be deemed to be the deduction for that year, and so on for succeeding years.
(4) Any claim in respect of the aforesaid deduction shall be included in the annual statement required to be delivered under this Act of the profits or gains of the trade, profession, employment or office for which the machinery or plant is used, and the inspector, in assessing those profits or gains, shall make such allowance in respect thereof as is due.
(5) Where machinery or plant is let upon such terms that the burden of the wear and tear thereof falls directly on the lessor, he shall be entitled, on making a claim to the inspector within twelve months after the end of the year of assessment, to an allowance on account of the wear and tear of the machinery or plant equal to the amount which might have been allowed if, during the period of the letting, the machinery or plant were in use for the purposes of a trade, profession, employment or office carried on or held by him.
(6) No deduction for wear and tear, or repayment on account of any such deduction, shall be allowed for any year if the deduction, when added to—
(a) the deductions on that account, and
(b) any initial allowances in relation to the machinery or plant under Chapter I of Part XV,
allowed for any previous years to the person by whom the trade, profession, employment or office is carried on or held, will make the aggregate amount of the deductions and allowances exceed the actual cost to that person of the machinery or plant, including in that actual cost any expenditure in the nature of capital expenditure on the machinery or plant by way of renewal, improvement, or reinstatement.
(7) Where, in charging the profits or gains of a trade or profession, a deduction is to be allowed to any person under subsection (1), as representing the diminished value by reason of wear and tear during the year of assessment of any machinery or plant, the value at the commencement of the year of such machinery or plant shall be taken to be the actual cost to that person of such machinery or plant reduced by the total of any deductions allowed on account of wear and tear and any initial allowances made under Chapter I of Part XV for previous years of assessment.
(8) Where an application is made to the Revenue Commissioners for the alteration of the amount of any deduction for wear and tear, the Revenue Commissioners, unless they are of opinion that the application is frivolous or vexatious, shall refer the case to the Board of Referees, and that Board shall, if they are satisfied that the application is made by or on behalf of any considerable number of persons engaged in or holding any class of trade, business, profession, employment or office take the application into their consideration, and determine the deduction to be allowed.
In this subsection the expression “Board of Referees” means a Board of Referees to be appointed for the purpose of this subsection by the Minister for Finance.
Machinery out of use during national emergency.
242.—The provisions of this Act relating to the deduction to be allowed in respect of diminished value by reason of wear and tear shall have effect as if the references therein to diminished value by reason of wear and tear during the year of any machinery or plant included references to diminished value by reason of any machinery or plant having been temporarily out of use at any time during the year through circumstances attributable directly or indirectly, to the national emergency to which the resolution passed by each House of the Oireachtas on the 2nd day of September, 1939, related (including circumstances continuing after the termination of that emergency).
Obsolescence.
243.—(1) In estimating the profits or gains of any trade, profession, employment or office there shall, if the person carrying on or holding the same so elects by notice in writing to the inspector, be allowed to be deducted as expenses incurred in any year so much of any amount expended in that year in replacing any plant or machinery provided before the 15th day of April, 1959, which has become obsolete as is equivalent to the cost of the plant or machinery replaced after deducting from that cost the total amount of any allowances which have at any time been made in estimating profits or gains, as aforesaid on account of the wear and tear of that plant and machinery, any initial allowances made in respect of that plant and machinery under Chapter I of Part XV and any sum realised by the sale of that machinery or plant.
(2) The provisions of section 279 and 280 shall apply for the purpose of determining the amount which, under subsection (1), is to be allowed to be deducted as expenses in estimating the profits or gains of the trade, profession, employment or office as they apply for the purpose of determining the amount of a balancing allowance under Chapter II of Part XVI.
(3) Notwithstanding anything in section 34 or 36, the preceding provisions of this section shall not apply in relation to the occupation of lands (including woodlands) and, in estimating the profits or gains arising from the occupation of lands (including woodlands) for the purposes of section 34 or 36, there shall be allowed to be deducted as expenses incurred in any year so much of any amount expended in that year in replacing any plant or machinery which has become obsolete as is equivalent to the cost of the plant or machinery replaced after deducting from that cost—
(a) the total amount of any allowances which have at any time been made in estimating profits or gains as aforesaid, on account of—
(i) the wear and tear of that plant and machinery, and,
(ii) in the case of woodlands, any initial allowances in respect of that plant and machinery under Chapter I of Part XV, and
(b) any sum realised by the sale of that machinery or plant.
PART XIV
Beliefs for Certain Expenditure on Scientific Research, on Mining Development and on the Purchase of New Ships
Chapter I
Allowances for Expenditure on Scientific Research
Allowance for scientific research.
244.—(1) In this section—
the expression “scientific research” means any activities in the fields of natural or applied science for the extension of knowledge;
the word “asset” includes a part of an asset;
the expression “expenditure on scientific research” does not include any expenditure incurred in the acquisition of rights in, or arising out of, scientific research.
(2) Where a person carrying on a trade either—
(a) incurs, on or after the 6th day of April, 1946, non-capital expenditure on scientific research relating to the trade, or
(b) pays, on or after that date, any sum to a body carrying on scientific research and approved for the purposes of this section by the Minister for Finance or to an Irish university, in order that such body or university may undertake scientific research relating to the trade,
then, the expenditure so incurred or the sums so paid shall be deducted as an expense in computing the profits or gains of the trade.
(3) Where—
(a) on or after the 6th day of April, 1946, a person incurs capital expenditure on scientific research, and
(b) either—
(i) he is then carrying on a trade to which such expenditure relates, or
(ii) he subsequently sets up and commences a trade which is related to such research, and
(c) he applies to the inspector for an allowance under this sub-section in respect of the said expenditure, and
(d) he so applies—
(i) in case the expenditure was incurred by him while carrying on the trade, within twelve months after the end of the year of assessment in which it was incurred, or
(ii) in case the expenditure was incurred by him before the setting up and commencement of the trade, within twelve months after the end of the year of assessment in which the trade was set up and commenced,
then, subject to the provisions of this section, there shall be allowed as a deduction in charging the profits or gains of the trade for the year of assessment mentioned in whichever of subparagraphs (i) and (ii) of paragraph (d) is applicable, and for each of the four following years of assessment, a sum equal to one-fifth of the amount of the expenditure.
(4) Where an asset, representing capital expenditure on scientific research, ceases at any time from any cause whatever to be used for such research, relating to the trade carried on by the person who incurred the expenditure, then—
(a) no allowance under this section in respect of that expenditure shall be made for any year of assessment after that in which the cessation takes place;
(b) if the total of the following, namely, the allowances already made under this section in respect of that expenditure and the value of the asset immediately before the cessation, is less than the said expenditure, there shall be allowed as a deduction in charging the profits or gains of the trade for the year of assessment in which the cessation takes place an additional allowance equal to the amount of the deficiency;
(c) if the said total exceeds the said expenditure, the amount of the excess or the total of the allowances so made, whichever is the less, shall be treated as a trading receipt of the trade accruing immediately before the cessation;
(d) in the application of section 241 to a claim in respect of the asset for any year of assessment after that in which the cessation takes place, the actual cost of the asset shall be treated as being reduced by the total of the allowances granted in respect of the asset under this section; and
(e) in the application of section 243 to any such claim, the cost of the asset shall be treated as being reduced by the said total.
(5) In relation to capital expenditure on scientific research incurred on or after the 6th day of April, 1965, this section shall have effect—
(a) as if in subsection (3) the words “and for each of the four following years of assessment,” and “one-fifth of” were omitted,
(b) as if paragraphs (a), (b) and (e) of subsection (4) were omitted and the following paragraph were substituted for paragraph (c)—
“(c) an amount equal to the allowance made under this section in respect of that expenditure, or, if the value of the asset immediately before the cessation is less than that allowance, equal to that value, shall be treated as a trading receipt of the trade accruing immediately before the cessation;”,
(c) as if “the amount of the allowance effectively granted” were substituted for “the total of the allowances granted” in subsection (4) (d).
(6) Where an allowance under this section is granted to a person for any year of assessment in respect of expenditure represented wholly or partly by assets, then, for that year of assessment—
(a) no deduction in respect of those assets shall be allowed to that person under section 67, 241, 243 or 306, and
(b) section 65 (3) shall have effect as regards those assets as if section 65 (4) were omitted.
(7) Section 241 (3) shall apply in relation to an allowance under subsection (3) of this section as it applies in relation to deductions in respect of wear and tear of plant and machinery.
(8) For the purposes of this section expenditure shall not be regarded as incurred by a person in so far as it is, or is to be, met directly or indirectly out of moneys provided by the Oireachtas or by any person other than the first-mentioned person.
(9) The same expenditure shall not be taken into account for any of the purposes of this section in relation to more than one trade.
Chapter II
Allowances for Capital Expenditure on Mine Development
Allowance for mining development.
245.—(1) In this section—
“mine” means an underground excavation made for the purpose of getting minerals:
Provided that in relation to capital expenditure within the meaning of this section incurred on or after the 6th day of April, 1960, “mine” means a mine which is operated for the purpose of obtaining, whether by underground or surface working, any scheduled mineral, mineral compound or mineral substance as defined in section 2 of the Minerals Development Act, 1940;
references to capital expenditure incurred in connection with a mine shall be construed as references to capital expenditure incurred—
(a) in the development of the mine on searching for or on discovering and testing mineral deposits or winning access thereto, or
(b) on the construction of any works which are of such a nature that when the mine has ceased to be operated they are likely to have so diminished in value that their value will be little or nothing,
but as excluding references to—
(c) any expenditure on the acquisition of the site of the mine or of the site of any such works or of rights in or over any such site, or
(d) any expenditure on the acquisition of, or of rights over, the deposits, or
(e) any expenditure on works constructed wholly or mainly for subjecting the raw product of the mine to any process except a process designed for preparing the raw product for use as such;
references to assets representing capital expenditure incurred in connection with a mine shall—
(a) be construed as including, in relation to expenditure on searching for, discovering and testing deposits, references to any information or other results obtained from any search, exploration or enquiry upon which the expenditure was incurred, and
(b) be construed as also including references to any part of such assets, and
(c) be construed as also including, in the case of any such assets destroyed or damaged, references to any insurance moneys or other compensation moneys in respect of such destruction or damage.
(2) Expenditure shall not, for the purposes of this section, be regarded as having been incurred by a person carrying on the trade of working a mine in so far as it has been or is to be met directly or indirectly out of moneys provided by the Oireachtas or by any other person (not being a person who has carried on the trade of working that mine).
(3) Any person, who carries on the trade of working a mine and who has, on or after the 6th day of April, 1946, incurred any capital expenditure in connection with the said mine, may apply for the grant of an allowance (in this section referred to as a mine development allowance) in respect of such capital expenditure.
(4) Application for a mine development allowance for any year of assessment may be made to the inspector not later than twelve months after the end of such year.
(5) The following provisions shall have effect in relation to the amount of a mine development allowance for any year of assessment in respect of any capital expenditure incurred in connection with a mine—
(a) the inspector shall estimate to the best of his judgment the life (in this subsection referred to as the estimated life) of the deposits, but shall not estimate such life at more than twenty years,
(b) the inspector shall then estimate the amount of the difference (in this subsection referred to as the estimated difference) between the said capital expenditure and the amount which, in his opinion, the assets representing the said capital expenditure are likely to be worth at the end of the estimated life,
(c) the inspector shall, subject to the provisions of this section, allow, as the mine development allowance for the said year of assessment, an amount equal to a sum which bears to the estimated difference the same proportion as the length of the said year of assessment bears to the length of the estimated life,
(d) if the said capital expenditure was incurred during the said year of assessment, then the said year of assessment shall, for the purposes of paragraph (c), be taken to comprise so much only of the said year of assessment as is subsequent to the date on which the said capital expenditure was incurred:
Provided that the total of the allowances shall not exceed the estimated difference.
(6) A mine development allowance to any person carrying on the trade of working a mine shall be made as a deduction in charging the profits or gains of that trade and section 241 (3) shall apply in relation to the allowance as it applies in relation to deductions for wear and tear of plant and machinery.
(7) A mine development allowance shall not be granted in respect of any capital expenditure incurred in connection with a mine in any case where the asset representing such capital expenditure is an asset in respect of which a deduction could be claimed under section 241, 243 or 306.
(8) Where a mine development allowance for any year of assessment has been granted in respect of capital expenditure incurred in connection with a mine, then, for that year of assessment—
(a) section 65 (3) shall have effect as regards any asset which represents the said capital expenditure as if section 65 (4) were omitted, and
(b) section 67 shall not apply as respects any such asset.
(9) Any capital expenditure incurred, on or after the 6th day of April, 1946, in connection with a mine by a person about to carry on the trade of working the said mine but before commencing such trade shall, for the purposes of this section, be treated as if it had been incurred on the first day of the commencement of such trade.
(10) Where mine development allowances in respect of capital expenditure incurred in connection with a mine have been granted and the mine has finally ceased to be operated—
(a) the inspector shall review the said mine development allowances,
(b) if, on such review, it appears that the amount of the difference (in this subsection referred to as the said difference) between the said capital expenditure and the amount which the assets, representing the said capital expenditure at such cessation, were worth at such cessation exceeds the total of the said mine development allowances, then further mine development allowances totalling in amount the excess may be granted for any year of assessment (being the year in which the said mine has finally ceased to be operated or any previous year) so however that the total of such further mine development allowances shall not amount to more than the said excess, and if necessary effect may be given to this paragraph by way of repayment,
(c) if, on such review, it appears that the said difference is less than the total of the said mine development allowances, then, the deficiency or the total of the said mine development allowances, whichever is the less, shall be treated as a trading receipt of the trade of working the said mine accruing immediately before such cessation.
(11) Where the person (in this subsection referred to as the vendor) carrying on the trade of working a mine sells to any other person (not being a person who succeeds the vendor in the said trade) any asset representing capital expenditure incurred in connection with the said mine and by reference to which mine development allowances have been granted, the following provisions shall have effect—
(a) if the total of the said mine development allowances when added to the sum realised on the sale of the said asset is less than the said capital expenditure, by any amount (in this subsection referred to as the unexhausted allowance), then, further mine development allowances may be granted to the vendor in respect of any year of assessment (being the year of such sale or any previous year), so however that the total of such further mine development allowances shall not exceed the unexhausted allowance,
(b) if the total of the said mine development allowances when added to the sum realised on the sale of the said asset exceeds the said capital expenditure, then, the amount of such excess or the said total of the mine development allowances, whichever is the less, shall be treated as a trade receipt of the said trade accruing immediately before the said sale.
(12) Where—
(a) mine development allowances in respect of capital expenditure incurred in connection with a mine have been granted to a person (in this subsection referred to as the original trader) carrying on the trade of working the mine, and
(b) another person (in this subsection referred to as the successor) succeeds to the said trade,
mine development allowances may continue to be granted in respect of the said capital expenditure to the successor, but in no case shall the amount of such allowances exceed the amount to which the original trader would have been entitled if he had continued to carry on the said trade.
(13) Where for any year of assessment a company is entitled to relief from income tax by virtue of Chapter II or Chapter III of Part XXV then, for the purposes of subsections (5), (10), (11) and (12), there shall be deemed to have been granted, for that year in respect of any expenditure, the full mine development allowance which, on due claim, could have been granted for that year in respect of that expenditure, unless that allowance has in fact been granted.
(14) An appeal to the Special Commissioners shall lie on any question arising under this section in like manner as an appeal would lie against an assessment and the provisions of this Act relating to appeals shall apply and have effect accordingly.
Chapter III
Allowances for Capital Expenditure on the Purchase of New Ships
Shipping investment allowances.
246.—(1) Where a person carrying on a trade incurs capital expenditure on the purchase of a new ship for the purposes of the trade, there shall be made to him, for the year of assessment in the basis period for which the expenditure is incurred, an allowance (in this Chapter referred to as a shipping investment allowance) equal to two-fifths of the expenditure, and such allowance shall be made as a deduction in charging the profits or gains of the trade and shall be in substitution for and not in addition to an initial allowance under Chapter I of Part XV:
Provided that this subsection shall not apply to any expenditure incurred before the 6th day of April, 1957.
(2) For the purposes of this Chapter, the day on which any expenditure is incurred shall be taken to be the day when the sum in question becomes payable.
(3) Any claim by a person for an allowance under this section in charging the profits or gains of his trade shall be included in the annual statement required to be delivered under this Act of the profits or gains thereof and shall be accompanied by a certificate signed by the claimant, which shall be deemed to form part of the claim, stating that the expenditure was incurred on the purchase of a new ship and giving such particulars as show that the allowance falls to be made.
(4) In this section and the subsequent sections of this Chapter “new” means unused and not secondhand.
Provisions relating to wear and tear and obsolescence.
247.—(1) For the purposes of ascertaining the amount of any deduction to be allowed to any person under section 241 (1) as representing the diminished value by reason of wear and tear during the year of assessment of any ship, no account shall be taken of a shipping investment allowance in determining the value of the ship at the commencement of the year.
(2) In section 241 (6) “the deductions on that account, and”, and the expression “the deductions” where that expression occurs before “and allowances”, shall each be construed as not including a reference to any shipping investment allowance made to the person by whom the trade is carried on.
(3) Section 243 shall be taken as not requiring a deduction of any shipping investment allowance from the cost of any ship for the purposes of that section.
Application of section 241 (3).
248.—Section 241 (3) shall apply in relation to a shipping investment allowance as it applies in relation to deductions allowable in respect of wear and tear of machinery or plant.
Meaning of “basis period”.
249.—(1) In this Chapter “basis period” has the meaning assigned to it by the following provisions of this section.
(2) In the case of a person to whom an allowance falls to be made under this Chapter, his basis period for any year of assessment shall be the period on the profits or gains of which income tax for that year falls to be finally computed under Case I of Schedule D in respect of the trade in question or, where, by virtue of any provision of this Act, the profits or gains of any other period are to be taken to be the profits or gains of the said period, that other period:
Provided that, in the case of any trade—
(a) where two basis periods overlap, the period common to both shall be deemed for the purposes of this subsection to fall in the first basis period only;
(b) where there is an interval between the end of the basis period for one year of assessment and the basis period for the next year of assessment, then, unless the second-mentioned year of assessment is the year of the permanent discontinuance of the trade, the interval shall be deemed to be part of the second basis period; and
(c) where there is an interval between the end of the basis period for the year of assessment preceding that in which the trade is permanently discontinued and the basis period for the year in which it is permanently discontinued, the interval shall be deemed to form part of the first basis period.
(3) (a) Any reference in the proviso to subsection (2) to the permanent discontinuance of a trade shall be construed as including a reference to the occurring of any event which, under any of the provisions of this Act, is to be treated as equivalent to the permanent discontinuance of a trade.
(b) Any reference in the said proviso to the overlapping of two periods shall be construed as including a reference to the coincidence of two periods or to the inclusion of one period in another, and references to the period common to both of two periods shall be construed accordingly.
Withdrawal of shipping investment allowance.
250.—Where a shipping investment allowance has been made to any person in respect of expenditure incurred on the purchase of a new ship and the ship is sold by him without the ship having been used by him for the purposes of his trade or before the expiration of the period of five years from the day on which the ship began to be so used, the shipping investment allowance shall be withdrawn, and all such additional assessments and adjustments of assessments shall be made as may be necessary for or in consequence of the withdrawal of a shipping investment allowance or the substitution therefor of an initial allowance under Chapter I of Part XV.
PART XV
Initial Allowances for Certain Capital Expenditure on Machinery and Plant and on Industrial Buildings and Structures
Chapter I
Machinery and Plant: Initial Allowances
Initial allowances.
251.—(1) Subject to the provisions of this Act, where a person carrying on a trade the profits or gains of which are (otherwise than consequent upon an election under section 34) chargeable under Case I of Schedule D, incurs capital expenditure on the provision, for the purposes of the trade, of new machinery or new plant, other than vehicles suitable for the conveyance by road of persons or goods or the haulage by road of other vehicles, there shall be made to him, for the year of assessment in the basis period for which the expenditure is incurred, an allowance (in this Chapter referred to as an initial allowance) equal to one-fifth of the expenditure, and such allowance shall be made as a deduction in charging the profits or gains of the trade.
(2) Any expenditure incurred for the purposes of a trade by a person about to carry it on shall be treated for the purposes of subsection (1) as if it had been incurred by that person on the first day on which he does carry it on.
(3) Subsections (1) and (2) shall not apply to any expenditure incurred before the 6th day of April, 1956.
(4) Notwithstanding anything in the preceding provisions of this section, this Chapter shall have effect in relation to capital expenditure incurred on or after the 14th day of December, 1961, and before the 1st day of April, 1968, as if “two-fifths” were substituted for “one-fifth” in subsection (1).
(5) Any claim by a person for an allowance under this section in charging the profits or gains of his trade shall be included in the annual statement required to be delivered under this Act of the profits or gains thereof and shall be accompanied by a certificate signed by the claimant, which shall be deemed to form part of the claim, stating that the expenditure was incurred on new machinery or new plant and giving such particulars as show that the allowance falls to be made.
(6) In this section, “new” means unused and not secondhand, provided that a ship shall be deemed to be new even if it has been used or is secondhand.
Application of section 241 (2) (3) (5).
252.—Section 241 (2) (3) (5) shall apply in relation to an initial allowance as those subsections apply in relation to deductions allowable in respect of wear and tear of machinery or plant.
Application to professions.
253.—The preceding provisions of this Chapter shall, with any necessary adaptations, apply in relation to capital expenditure incurred by a person assessable under Case II of Schedule D of this Act.
Chapter II
Industrial Buildings and Structures: Industrial Building Allowance
Industrial building allowance.
254.—(1) Subject to the provisions of this Act, where a person incurs capital expenditure on the construction of a building or structure which is to be an industrial building or structure occupied for the purposes of a trade carried on by him, there shall be made to him, for the year of assessment in the basis period for which the expenditure is incurred, an allowance (in this Chapter referred to as an industrial building allowance) equal to one-tenth of the expenditure, and such allowance shall be made as a deduction in charging the profits or gains of the trade:
Provided that this subsection shall not apply to any expenditure incurred before the 30th day of September, 1956.
(2) Notwithstanding anything in subsection (1), in relation to capital expenditure incurred on or after the 14th day of December, 1961, and before the 1st day of April, 1968, this Chapter shall have effect as if “one-fifth” were substituted for “one-tenth” in subsection (1):
Provided that this subsection shall not have effect in relation to capital expenditure incurred on or after the 1st day of January, 1960, on the construction of a building or structure which falls to be regarded as an industrial building or structure by reason of its use for the purposes of the trade of hotel-keeping or in relation to capital expenditure incurred on the construction of a building or structure in respect of which an allowance under this Chapter falls to be made by virtue of section 255 (1) (c).
(3) Notwithstanding any other provision of this section, no industrial building allowance shall be made in respect of any expenditure on a building or structure if the building or structure, when it comes to be used, is not an industrial building or structure, and where an industrial building allowance has been granted in respect of any expenditure on any such building or structure, any necessary additional assessments may be made to give effect to this subsection.
(4) For the purposes of this section—
(a) any expenditure incurred for the purposes of a trade by a person about to carry it on shall be treated as if it had been incurred by that person on the first day on which he does carry it on, and
(b) expenditure shall not be regarded as having been incurred by a person in so far as it has been or is to be met directly or indirectly by the State, by any board established by statute or by any public or local authority:
Provided that paragraph (a) shall not apply to any expenditure incurred before the 30th day of September, 1956.
(5) Section 241 (3) shall apply in relation to a deduction under this section as it applies in relation to a deduction allowable in respect of wear and tear of machinery or plant.
(6) Any claim by a person for an allowance under this section in charging the profits or gains of his trade shall be included in the annual statement required to be delivered under this Act of the profits or gains thereof and shall be accompanied by a certificate signed by the claimant, which shall be deemed to form part of the claim, stating that the expenditure was incurred on the construction of an industrial building or structure and giving such particulars as show that the allowance falls to be made.
Meaning of “industrial building or structure”.
255.—(1) In this Chapter, “industrial building or structure” means a building or structure in use—
(a) for the purposes of a trade carried on in a mill, factory or other similar premises, or
(b) for the purposes of a dock undertaking, or
(c) for the purposes of growing fruit, vegetables or other produce in the course of a trade of market gardening within the meaning of section 54, or
(d) for the purposes of the trade of hotel-keeping:
Provided that a building or structure in use as a holiday camp shall be deemed to be a building or structure in use for the purposes of the trade of hotel-keeping.
(2) In this section, “dock” includes any harbour, wharf, pier or jetty or other works in or at which vessels can ship or unship merchandise or passengers, not being a pier or jetty primarily used for recreation, and “dock undertaking” shall be construed accordingly.
(3) Subsection (1) shall apply in relation to a part of a trade as it applies in relation to a trade, but where part only of a trade complies with the conditions set out in that subsection, a building or structure shall not, by virtue of this subsection, be an industrial building or structure unless it is in use for the purposes of that part of that trade.
(4) (a) Notwithstanding anything in subsection (1) or (3), but subject to subsection (5), in this Chapter “industrial building or structure” does not include any building or structure in use as, or as part of, a dwelling-house, retail shop, showroom or office or for any purpose ancillary to the purposes of a dwelling-house, retail shop, showroom or office.
(b) In this subsection “retail shop” includes any premises of a similar character where retail trade or business (including repair work) is carried on.
(5) Where part of the whole of a building or structure is, and part thereof is not, an industrial building or structure, and the capital expenditure which has been incurred on the construction of the second-mentioned part is not more than one-tenth of the total capital expenditure which has been incurred on the construction of the whole building or structure, the whole building or structure and every part thereof shall be treated as an industrial building or structure.
(6) Any reference in this Chapter to a building or structure shall be construed as including a reference to a part of a building or structure except where the reference is comprised in a reference to the whole of a building or structure.
Meaning of “expenditure on construction of building or structure”.
256.—A reference in this Chapter to expenditure incurred on the construction of a building or structure does not include—
(a) any expenditure incurred on the acquisition of, or of rights in or over, any land, or
(b) any expenditure on the provision of machinery or plant or on any asset which is treated for any year of assessment as machinery or plant, or
(c) any expenditure in respect of which an allowance is or may be made, for the same or for any previous or subsequent year of assessment, under section 244 (3) or under section 245.
Expenditure on preparing site.
257.—Where capital expenditure is incurred on preparing, cutting, tunnelling or levelling land for the purposes of preparing the land as a site for the installation of machinery or plant, the machinery or plant shall, as regards that expenditure, be treated, for the purposes of this Chapter, as a building or structure.
Commencement of sections 255 (1) (b), 255 (2), 256 (b) (c) and 257.
258.—In relation to industrial building allowances for years of assessment beginning on or after the 6th day of April, 1959, other than amounts carried forward from any year of assessment ended before that date, the following provisions of this Chapter shall have effect as from the commencement of the Finance (Miscellaneous Provisions) Act, 1956—
(a) section 255 (1) (b) section 255 (2),
(b) section 256 (b) (c), and
(c) section 257.
Appeals.
259.—An appeal to the Special Commissioners shall lie on any question arising under this Chapter in like manner as an appeal would lie against an assessment to income tax, and the provisions of this Act relating to appeals shall apply and have effect accordingly.
Chapter III
Miscellaneous and General
“Capital expenditure” under sections 251 and 254.
260.—For the purposes of sections 251 and 254, capital expenditure shall not include any expenditure which is allowed, to be deducted in computing, for the purposes of income tax, the profits or gains of a trade or profession carried on by the person incurring the expenditure.
Date on which expenditure incurred.
261.—For the purposes of this Part, the day on which any expenditure is incurred shall be taken to be the day when the sum in question becomes payable.
Meaning of “basis period”.
262.—(1) In this Part, “basis period” has the meaning assigned to it by the following provisions of this section.
(2) In the case of a person to whom an allowance falls to be made under this Part, his basis period for any year of assessment shall be the period on the profits or gains of which income tax for that year falls to be finally computed under Case I or Case II of Schedule D in respect of the trade or profession in question or, where, by virtue of any provision of this Act, the profits or gains of any other period are to be taken to be the profits or gains of the said period, that other period:
Provided that, in the case of any trade or profession—
(a) where two basis periods overlap, the period common to both shall be deemed for the purposes of this subsection to fall in the first basis period only;
(b) where there is an interval between the end of the basis period for one year of assessment and the basis period for the next year of assessment, then, unless the second-mentioned year of assessment is the year of the permanent discontinuance of the trade or profession, the interval shall be deemed to be part of the second basis period; and
(c) where there is an interval between the end of the basis period for the year of assessment preceding that in which the trade or profession is permanently discontinued and the basis period for the year in which it is permanently discontinued, the interval shall be deemed to form part of the first basis period.
(3) (a) Any reference in the proviso to subsection (2) to the permanent discontinuance of a trade or profession shall be construed as including a reference to the occurring of any event which, under any of the provisions of this Act, is to be treated as equivalent to the permanent discontinuance of a trade or profession.
(b) Any reference in the said proviso to the overlapping of two periods shall be construed as including a reference to the coincidence of two periods or to the inclusion of one period in another, and references to the period common to both of two periods shall be construed accordingly.
PART XVI
Annual Allowances for Certain Capital Expenditure on Industrial Buildings and Structures, on Machinery and Plant, on Patents and on Dredging
Chapter I
Industrial Buildings and Structures: Annual Allowances and Balancing Allowances and Charges
Interpretation.
263.—(1) In this Chapter—
“industrial building allowance” means an allowance made under Chapter II of Part XV;
“industrial building or structure” has the same meaning as, by virtue of section 255, that expression has in Chapter II of Part XV.
(2) A person who has incurred expenditure on the construction of a building or structure shall be deemed, for the purposes of any provision of this Chapter referring to his interest therein at the time when the expenditure was incurred, to have had the same interest therein as he would have had if the construction thereof had been completed at that time.
(3) Without prejudice to any of the other provisions of this Part relating to the apportionment of sale, insurance, salvage or compensation moneys, the sum paid on the sale of the relevant interest in a building or structure, or any other sale, insurance, salvage or compensation moneys payable in respect of any building or structure, shall, for the purposes of this Chapter, be deemed to be reduced by an amount equal to so much thereof, as, on a just apportionment, is attributable to assets representing expenditure other than expenditure in respect of which an allowance can be made under Chapter II of Part XV or under this Chapter.
(4) Sections 256 and 257 shall apply in relation to allowances and charges under this Chapter as they apply in relation to industrial building allowances.
Annual allowances.
264.—(1) Subject to the provisions of this Part, where—
(a) any person is, at the end of his basis period for any year of assessment, entitled to an interest in a building or structure to which this section applies,
(b) at the end of the said basis period, the building or structure is an industrial building or structure, and
(c) that interest is the relevant interest in relation to the capital expenditure incurred on the construction of that building or structure,
an allowance (in this Chapter referred to as an annual allowance) equal to one-fiftieth of that expenditure shall be made to him for that year of assessment:
Provided that in relation to a building or structure the capital expenditure on the construction of which has been incurred on or after the 1st day of January, 1960, and which falls to be regarded as an industrial building or structure by reason of its use for the purposes of the trade of hotel-keeping and in relation to a building or structure which falls to be regarded as an industrial building or structure by reason of its use for the purposes of growing fruit, vegetables or other produce in the course of a trade of market gardening within the meaning of section 54, this Part shall have effect as if “one-tenth” were substituted for “one-fiftieth” in the foregoing provisions of this subsection.
(2) A building or structure is one to which this section applies, if, and only if, the capital expenditure incurred on the construction of it has been incurred on or after the 30th day of September, 1956.
(3) Where, at any time on or after the 15th day of April, 1959, the interest in a building or structure which is the relevant interest in relation to any expenditure is sold while the building or structure is an industrial building or structure, the annual allowance in respect of that expenditure shall, in the case of years of assessment the basis periods for which end after the time of that sale,—
(a) be computed by reference to the residue (as defined in the provisions of this Chapter relating to the writing off of expenditure) of that expenditure immediately after the sale, and
(b) be the fraction of the said residue the numerator of which is one and the denominator of which is the number of years of assessment comprised in the period which—
(i) begins with the first year of assessment for which the buyer is entitled to an annual allowance in respect of the expenditure or would be so entitled if the building or structure had at all material times continued to be an industrial building or structure, and
(ii) ends with the fiftieth year of assessment after that in which the building or structure was first used,
and so on for any subsequent sales:
Provided that in relation to a building or structure the capital expenditure on the construction of which has been incurred on or after the 1st day of January, 1960, and which falls to be regarded as an industrial building or structure by reason of its use for the purposes of the trade of hotel-keeping and in relation to a building or structure which falls to be regarded as an industrial building or structure by reason of its use for the purposes of growing fruit, vegetables or other produce in the course of a trade of market gardening within the meaning of section 54, this Part shall have effect as if “tenth year” were substituted for “fiftieth year” in the foregoing provisions of this subsection.
(4) Notwithstanding anything in the preceding provisions of this section, in no case shall the amount of an annual allowance made to a person for any year of assessment in respect of any expenditure exceed what, apart from the writing off falling to be made by reason of the making of that allowance, would be the residue of that expenditure at the end of his basis period for that year of assessment.
Balancing allowances and balancing charges.
265.—(1) Where any capital expenditure has been incurred, on or after the 30th day of September, 1956, on the construction of a building or structure, and any of the following events occurs while the building or structure is an industrial building or structure:
(a) the relevant interest in the building or structure is sold,
(b) that interest, being a leasehold interest, comes to an end otherwise than on the person entitled thereto acquiring the interest which is reversionary thereon,
(c) the building or structure is demolished or destroyed, or, without being demolished or destroyed, ceases altogether to be used,
an allowance or charge (in this Chapter referred to as a balancing allowance or a balancing charge) shall, in the circumstances mentioned in this section, be made to, or, as the case may be, on, the person entitled to the relevant interest immediately before that event occurs, for the year of assessment in his basis period for which that event occurs:
Provided that—
(i) no balancing allowance or balancing charge shall be made to or on any person for any year of assessment by reason of any event occurring after the end of his basis period for the fiftieth year of assessment after that in which the building or structure was first used, and
(ii) in relation to a building or structure the capital expenditure on the construction of which has been incurred on or after the 1st day of January, 1960, and which falls to be regarded as an industrial building or structure by reason of its use for the purposes of the trade of hotel-keeping and in relation to a building or structure which falls to be regarded as an industrial building or structure by reason of its use for the purposes of growing fruit, vegetables or other produce in the course of a trade of market gardening within the meaning of section 54, this Part shall have effect as if “tenth year” were substituted for “fiftieth year” in the foregoing provisions of this subsection.
(2) Where there are no sale, insurance, salvage or compensation moneys, or where the residue of the expenditure immediately before the event exceeds those moneys, a balancing allowance shall be made and the amount thereof shall be the amount of the said residue or, as the case may be, of the excess thereof over the said moneys.
(3) If the sale, insurance, salvage or compensation moneys exceed the residue, if any, of the expenditure immediately before the event, a balancing charge shall be made and the amount on which it is made shall be an amount equal to the excess, or, where the residue is nil, to the said moneys.
(4) If, for any of the relevant years of assessment (as defined for the purposes of this subsection) an annual allowance has not been made, subsections (2) and (3) shall have effect subject to the modification that the amount of the balancing allowance, or, as the case may be, the amount on which the balancing charge is to be made, shall be reduced by applying thereto the fraction, the numerator of which is the number of the relevant years of assessment for which an annual allowance has been made in respect of the expenditure and the denominator of which is the total number of the relevant years of assessment.
In this subsection, “the relevant years of assessment” means all years of assessment after that in which the building or structure was first used for any purpose up to and including that in which the event takes place which gives rise to the allowance or charge:
Provided that where, before the said event but on or after the 15th day of April, 1959, the building or structure has been sold while an industrial building or structure, the said expression means all years of assessment for which either—
(a) an annual allowance is made by reason of the building or structure being an industrial building or structure at any time between the sale and the event, or, where there has been more than one such sale, between the last such sale and the event, or
(b) an annual allowance would have fallen to be made if the building or structure had been an industrial building or structure at all times between the sale, or, as the case may be, the last such sale, and the event.
(5) Notwithstanding anything in the preceding provisions of this section, in no case shall the amount on which a balancing charge is made on a person in respect of any expenditure on the construction of a building or structure exceed the amount of the industrial building allowance, if any, made to him in respect of that expenditure together with the amount of any annual allowances made to him in respect of that expenditure for years of assessment his basis periods for which end on or before the date of the event which gives rise to the charge.
Writing off of expenditure and meaning of “residue of expenditure”.
266.—(1) Any expenditure incurred on the construction of any building or structure shall be treated for the purposes of this Chapter to be written off to the extent and as at the times hereafter specified in this section, and references in this Chapter to the residue of any such expenditure shall be construed accordingly.
(2) If an industrial building allowance is made in respect of the expenditure, the amount of that allowance shall be written off as at the time when the building or structure is first used.
(3) If, by reason of the building or structure being at any time an industrial building or structure, an annual allowance is made for any year of assessment in respect of the expenditure, the amount of that allowance shall be written off as at the said time:
Provided that where at the said time an event occurs which gives rise or may give rise to a balancing allowance or balancing charge, the amount directed to be written off by this subsection as at the said time shall be taken into account in computing the residue of that expenditure immediately before that event for the purpose of determining whether any and if so what balancing allowance or balancing charge is to be made.
(4) If, in the case of any year of assessment after that in which the building or structure is first used, no annual allowance falls to be made to any person in respect of the expenditure, then, subject to the provisions of this subsection and subsection (5), an amount equal to one-fiftieth of the expenditure shall be treated as written off as at the end of the previous year of assessment,:
Provided that—
(a) in the case of a year of assessment beginning on or after the 6th day of April, 1960, this subsection shall not apply for any purpose if the building or structure was an industrial building or structure on the day preceding the beginning of the year of assessment;
(b) where this subsection does apply in the case of a year of assessment beginning as aforesaid, the amount to be written off shall, if the building or structure has been sold on or after the 15th day of April, 1959, while an industrial building or structure, be the amount which would have fallen to be written off if—
(i) the building or structure had been an industrial building or structure in use on the said preceding day for the purposes of a trade carried on by a person entitled to the relevant interest in the building or structure,
(ii) the basis period of that person for the year of assessment had ended on the said preceding day, and
(iii) an annual allowance had been made to him for the year of assessment accordingly, and
(c) in relation to a building or structure the capital expenditure on the construction of which has been incurred on or after the 1st day of January, 1960, and which falls to be regarded as an industrial building or structure by reason of its use for the purposes of the trade of hotel-keeping and in relation to a building or structure which falls to be regarded as an industrial building or structure by reason of its use for the purposes of growing fruit, vegetables or other produce in the course of a trade of market gardening within the meaning of section 54, this Part shall have effect as if “one-tenth” were substituted for “one-fiftieth” in the foregoing provisions of this subsection.
(5) If, on the occasion of a sale, a balancing allowance is made in respect of the expenditure, there shall be written off as at the time of the sale the amount by which the residue of the expenditure before the sale exceeds the net proceeds of the sale.
(6) If, on the occasion of a sale, a balancing charge is made in respect of the expenditure, the residue of the expenditure shall be deemed for the purposes of this Chapter to be increased as at the time of the sale by the amount on which the charge is made.
Manner of making allowances and charges.
267.—(1) Except in the cases mentioned in the following provisions of this section, any allowance or charge made to or on a person under the preceding provisions of this Chapter shall be made to or on him in charging the profits or gains of his trade.
(2) An annual allowance shall be made to a person for a year of assessment by way of discharge or repayment of tax if his interest is subject to any lease at the end of his basis period for that year of assessment.
(3) A balancing allowance shall be made to a person by way of discharge or repayment of tax if his interest is subject to any lease immediately before the event giving rise to the allowance.
(4) A balancing charge shall be made on a person under Case IV of Schedule D if his interest is subject to any lease immediately before the event giving rise to the charge.
(5) Any allowance which, under the preceding provisions of this section, is to be made by way of discharge or repayment of tax shall be available primarily against the following income:
(a) income charged to tax under Schedule A in respect of any premises which at any time in the year consist of or include an industrial building or structure,
(b) income charged to tax under Case IV of Schedule D in respect of any rent payable for any such premises as aforesaid, or
(c) income which is the subject of a balancing charge under this Chapter.
Meaning of “the relevant interest”.
268.—(1) Subject to the provisions of this section, in this Chapter “the relevant interest” means, in relation to any expenditure incurred on the construction of a building or structure, the interest in that building or structure to which the person who incurred the expenditure was entitled when he incurred it.
(2) Where, when he incurs expenditure on the construction of a building or structure, a person is entitled to two or more interests in the building or structure, and one of those interests is an interest which is reversionary on all the others, that interest shall be the relevant interest for the purposes of this Chapter.
(3) An interest shall not cease to be the relevant interest for the purposes of this Chapter by reason of the creation of any lease or other interest to which that interest is subject, and where the relevant interest is a leasehold interest and is extinguished by reason of the surrender thereof, or on the person entitled thereto acquiring the interest which is reversionary thereon, the interest into which that leasehold interest merges shall thereupon become the relevant interest.
Special provisions in regard to leases.
269.—(1) Where, with the consent of the lessor, a lessee of any building or structure remains in possession thereof after the termination of the lease without a new lease being granted to him, that lease shall be deemed for the purposes of this Chapter to continue so long as he remains in possession as aforesaid.
(2) Where, on the termination of a lease, a new lease is granted to the lessee consequent upon his being entitled by statute to a new lease or in pursuance of an option available to him under the terms of the first lease, the provisions of this Chapter shall have effect as if the second lease were a continuation of the first lease.
(3) Where, on the termination of a lease, the lessor pays any sum to the lessee in respect of a building or structure comprised in the lease, the provisions of this Chapter shall have effect as if the lease had come to an end by reason of the surrender thereof in consideration of the payment.
Temporary disuse of building or structure.
270.—(1) For the purpose of this Chapter, a building or structure shall not be deemed to cease altogether to be used by reason that it falls temporarily out of use on or after the 15th day of April, 1959, and where, immediately before any period of temporary disuse beginning on or after that day, a building or structure is an industrial building or structure, it shall be deemed to continue to be an industrial building or structure during the period of temporary disuse.
(2) Notwithstanding any other provision of this Part as to the manner of making allowances and charges, where by reason of the provisions of subsection (1) a building or structure is deemed to continue to be an industrial building or structure while temporarily out of use then, if—
(a) upon the last occasion upon which the building or structure was in use as an industrial building or structure, it was in use for the purposes of a trade which has since been permanently discontinued, or
(b) upon the last occasion upon which the building or structure was in use as an industrial building or structure, the relevant interest therein was subject to a lease which has since come to an end,
any annual allowance or balancing allowance falling to be made to any person in respect of the building or structure during any period for which the temporary disuse continues after the discontinuance of the trade or the coming to an end of the lease shall be made by way of discharge or repayment of tax, and any balancing charge falling to be made on any person in respect of the building or structure during that period shall be made under Case IV of Schedule D.
(3) The reference in this section to the permanent discontinuance of a trade does not include a reference to the happening of any event which, by virtue of any of the provisions of this Act, is to be treated as equivalent to the discontinuance of the trade.
Chapter II
Machinery and Plant: Balancing Allowances and Charges
Interpretation.
271.—In this Chapter—
“initial allowance” means an allowance made under Chapter I of Part XV;
“scientific research allowance” means—
(a) in relation to any expenditure incurred prior to the 6th day of April, 1965, the total amount of any allowances made in respect of that expenditure under section 244 (3) increased by the amount of any allowance made under section 244 (4) (b) or, as the case may be, reduced by any amount treated as a trading receipt pursuant to section 244 (4) (c), and
(b) in relation to any expenditure incurred on or after the 6th day of April, 1965, the amount of any allowance made in respect of that expenditure under section 244 (3) reduced by any amount treated as a trading receipt pursuant to section 244 (4) (c) as it applies to expenditure incurred on or after that date;
“wear and tear allowance” means a deduction allowed under section 241.
Balancing allowances and balancing charges.
272.—(1) Subject to the provisions of this section, where any of the following events occurs in the case of any machinery or plant in respect of which an initial allowance or a wear and tear allowance has been made for any year of assessment to a person carrying on a trade:
(a) any event occurring after the setting up and before the permanent discontinuance of the trade whereby the machinery or plant ceases to belong to the person carrying on the trade (whether on a sale of the machinery or plant or in any other circumstances of any description),
(b) any event occurring as aforesaid whereby the machinery or plant (while continuing to belong to the person carrying on the trade) permanently ceases to be used for the purposes of a trade carried on by him,
(c) the permanent discontinuance of the trade, the machinery or plant not having previously ceased to belong to the person carrying on the trade,
an allowance or charge (in this Chapter referred to as a balancing allowance or a balancing charge) shall, in the circumstances mentioned in this section, be made to, or, as the case may be, on, that person for the year of assessment in his basis period for which that event occurs.
(2) Where there are no sale, insurance, salvage or compensation moneys or where the amount of the capital expenditure of the person in question on the provision of the machinery or plant still unallowed as at the time of the event exceeds those moneys, a balancing allowance shall be made, and the amount thereof shall be the amount of the expenditure still unallowed as aforesaid, or, as the case may be, of the excess thereof over the said moneys.
(3) If the sale, insurance, salvage or compensation moneys exceed the amount, if any, of the said expenditure still unallowed as at the time of the event, a balancing charge shall be made, and the amount on which it is made shall be an amount equal to the excess or, where the said amount still unallowed is nil, to the said moneys.
(4) Notwithstanding anything in subsection (3), in no case shall the amount on which a balancing charge is made on a person exceed the aggregate of the following amounts:
(a) the amount of the initial allowance, if any, made to him in respect of the expenditure in question,
(b) the amount of any wear and tear allowance made to him in respect of the machinery or plant in question,
(c) the amount of any scientific research allowance made to him in respect of the expenditure, and
(d) the amount of any balancing allowance previously made to him in respect of the expenditure.
(5) Where, as respects any machinery or plant, an event falling within any of the paragraphs (a), (b) and (c) of subsection (1) is followed by another event falling within any of those paragraphs, the later event shall not be treated as an event giving rise to a balancing allowance or balancing charge in respect of that machinery or plant.
Option in case of replacement.
273.—(1) Where machinery or plant in the case of which any of the events mentioned in section 272 (1) has occurred is replaced by the owner thereof and a balancing charge falls to be made on him by reason of that event, or, but for the provisions of this subsection, would have fallen to be made on him by reason thereof, then, if by notice in writing to the inspector he so elects, the following provisions shall have effect:
(a) if the amount on which the charge would have been made is greater than the capital expenditure on providing the new machinery or plant—
(i) the charge shall be made only on an amount equal to the difference,
(ii) no initial allowance, no balancing allowance and no wear and tear allowance shall be made in respect of the new machinery or plant or the expenditure on the provision thereof, and
(iii) in considering whether any, and if so what, balancing charge falls to be made in respect of the expenditure on the new machinery or plant, there shall be deemed to have been made in respect of that expenditure an initial allowance equal to the full amount of that expenditure;
(b) if the capital expenditure on providing the new machinery or plant is equal to or greater than the amount on which the charge would have been made—
(i) the charge shall not be made,
(ii) the amount of any initial allowance in respect of the said expenditure and the amount of any wear and tear allowance shall be calculated as if the expenditure had been reduced by the amount on which the charge would have been made, and
(iii) in considering whether any, and if so what, balancing allowance or balancing charge falls to be made in respect of the new machinery or plant, there shall be deemed to have been granted in respect thereof an initial allowance equal to the amount on which the charge would have been made, in addition to any initial allowance actually granted in respect thereof.
(2) Where any such election is made as is mentioned in section 243, no balancing allowance shall be made in respect of the machinery or plant which is replaced.
Meaning of “amount still unallowed”.
274.—References in this Chapter to the amount still unallowed as at any time of any expenditure on the provision of machinery or plant shall be construed as references to the amount of that expenditure less—
(a) any initial allowance made or deemed under this Chapter to have been made in respect thereof to the person who incurred it,
(b) any wear and tear allowances made or deemed under this Chapter to have been made to him in respect of the machinery or plant on the provision of which the expenditure was incurred, being allowances for the year of assessment in the basis period for which the time in question falls or for any previous year of assessment,
(c) any scientific research allowance made to him in respect of the expenditure, and
(d) any balancing allowance made to him in respect of the expenditure.
Application to partnerships.
275.—(1) Where, after the setting up and on or before the permanent discontinuance of a trade which at any time is carried on in partnership, any event occurs which gives rise or may give rise to a balancing allowance or balancing charge in respect of machinery or plant, any balancing allowance or balancing charge which, if the trade had at all times been carried on by one and the same person, would have fallen to be made to or on him in respect of that machinery or plant by reason of that event shall, subject to section 72, be made to or on the person or persons carrying on the trade in the year of assessment in the basis period for which that event occurs, and the amount of any such allowance or charge shall be computed as if that person or those persons had at all times been carrying on the trade and as if everything done to or by his or their predecessors in the carrying on thereof had been done to or by him or them:
Provided that in applying the provisions of section 272 (4) to any such balancing charge, the deductions and allowances allowed or made in respect of the machinery or plant for the year beginning on the 6th day of April, 1959, or for any earlier year of assessment shall not be taken to include deductions or allowances made to, or attributable to the shares of, persons who were not, either alone or in partnership with other persons, carrying on the trade at the beginning of the year beginning on the 6th day of April, 1959.
(2) In charging the profits or gains arising to any partner from a trade carried on in partnership, the same allowances, deductions and charges shall be allowed or made in respect of machinery or plant used for the purposes of that trade and belonging to one or more of the partners but not being partnership property as would fall to be allowed or made if the machinery or plant had at all material times belonged to all the partners and been partnership property and everything done by or to any of the partners in relation thereto had been done by or to all the partners.
(3) Notwithstanding anything in section 272, a sale or gift of machinery or plant used for the purposes of a trade carried on in partnership, being a sale or gift by one or more of the partners to one or more of the partners, shall not be treated as an event giving rise to a balancing allowance or a balancing charge if the machinery or plant continues to be used after the sale or gift for the purposes of that trade.
(4) References in subsections (2) and (3) to use for the purposes of a trade do not include references to use in pursuance of a letting by the partner or partners in question to the partnership or to use in consideration of the making to the partner or partners in question of any payment which may be deducted in computing under section 71 (3) the profits or gains of the trade.
Machinery or plant used partly for non-trading purposes.
276.—Where an event occurs which gives rise or might give rise to a balancing allowance or balancing charge to or on any person and the machinery or plant concerned is machinery or plant which has been used by that person for the purposes of a trade carried on by him and has also been used for other purposes, then, in determining the amount of the allowance, or, as the case may be, the amount on which the charge is to be made, regard shall be had to all the relevant circumstances and, in particular, to the extent of the use for the said other purposes, and there shall be made to or on him an allowance of such an amount, or, as the case may be, a charge on such an amount, as may be just and reasonable.
Calculation of balancing allowances and balancing charges in certain cases.
277.—(1) Where an event occurs which gives rise or might give rise to a balancing allowance or balancing charge in respect of machinery or plant, the event is the permanent discontinuance of a trade, and at or about the time of the discontinuance there occurs in relation to the machinery or plant any event such as is mentioned in paragraphs (a) to (c) of the definition of “sale, insurance, salvage or compensation moneys” in section 304, not being a sale at less than open-market price other than a sale to which section 299 applies then, for the purpose of determining—
(a) whether the discontinuance gives rise to a balancing allowance or balancing charge, and, if so,
(b) the amount of the allowance or, as the case may be, the amount on which the charge is to be made,
the amount of the net proceeds, compensation, receipts or insurance moneys mentioned in the said paragraphs (a) to (c) which arise on the last-mentioned event shall be deemed to be an amount of sale, insurance, salvage or compensation moneys arising on the permanent discontinuance of the trade.
(2) (a) Subject to subsections (3) and (5), paragraph (b) of this subsection shall have effect where an event occurs which gives rise or might give rise to a balancing allowance or balancing charge in respect of machinery or plant, and either—
(i) the event is the permanent discontinuance of the trade and immediately after the time of the discontinuance the machinery or plant continues to belong to the person by whom the trade was carried on immediately before the said time and the case is one not falling within subsection (1),
(ii) the event is the permanent discontinuance of the trade and at the time of the discontinuance the machinery or plant is either sold at less than the open-market price, the sale not being one to which section 299 applies, or the machinery or plant is given away,
(iii) the event is the sale of the machinery or plant at less than the open-market price, not being a sale to which section 299 applies, or is the gift of the machinery or plant, or
(iv) the event is that, after the setting up and before the permanent discontinuance of the trade, the machinery or plant permanently ceases to be used for the purposes of a trade carried on by the person by whom the first-mentioned trade is being carried on, and so ceases either by reason of that person's transferring the machinery or plant to other use or; on a transfer of the trade which is not treated as involving a discontinuance thereof, by reason of the retention of the machinery or plant by the transferor.
(b) For the purpose of determining whether a balancing allowance or balancing charge falls to be made and, if so, the amount of the allowance or, as the case may be, the amount on which the charge is to be made, the event shall be treated as if it had given rise to sale, insurance, salvage or compensation moneys of an amount equal to the open-market price of the machinery or plant.
(3) References in subsection (2) to the sale of machinery or plant at less than the open-market price do not include references to the sale thereof in such circumstances that there is a charge to income tax under Schedule E by virtue of the provisions of Chapter III of Part V and subsection (2) (b) shall not apply by reason of the gift of machinery or plant if the machinery or plant is given away in such circumstances as aforesaid.
(4) Subject to the provisions of subsection (5), where subsection (2) (b) has effect by reason of the gift or sale of machinery or plant to any person, and that person receives or purchases it with a view to using it for the purposes of a trade carried on by him, then, in determining whether any, and if so what, wear and tear allowances, balancing allowances or balancing charges are to be made in connection with that trade the like consequences shall ensue as if the recipient or purchaser had purchased the machinery or plant at the open-market price.
(5) Where, in a case falling within subsection (4), the recipient or purchaser and the donor or seller by notice in writing to the inspector jointly so elect the following provisions shall have effect:
(a) subsection (2) (b) and subsection (4) shall have effect as if for the references to the open-market price there were substituted references to that price or the amount of the expenditure on the provision of the machinery or plant still unallowed immediately before the gift or sale, whichever is the lower;
(b) notwithstanding anything in this Chapter, such balancing charge, if any, shall be made on the recipient or purchaser on any event occurring after the date of the gift or sale as would have fallen to be made on the donor or seller if the donor or seller had continued to own the machinery or plant and had done all such things and been allowed all such allowances in connection therewith as were done by or allowed to the recipient or purchaser.
(6) In this section “open-market price”, in relation to any machinery or plant, means the price which the machinery or plant would have fetched if sold in the open market at the time of the event in question.
Option in case of succession under will or intestacy.
278.—Where a person succeeds to a trade as a beneficiary under the will or on the intestacy of a deceased person who carried on that trade, the following provisions shall, if the beneficiary by notice in writing to the inspector so elects, have effect in relation to any machinery or plant previously owned by the deceased person and used by him for the purposes thereof:
(a) the reference in section 300 to the price which the machinery or plant would have fetched if sold in the open market shall, in relation to the succession and any previous succession occurring on or after the death of the deceased, be deemed to be a reference to that price or the amount of the expenditure on the provision of the machinery or plant still unallowed immediately before the succession in question, whichever is the lower; and
(b) notwithstanding anything in that section, such balancing charge, if any, shall be made on the beneficiary on any event occurring after his succession as would have fallen to be made on the deceased if he had not died and had continued to own the machinery or plant and had done all such things and been allowed all such allowances in connection therewith as were done by or allowed to the beneficiary or the successor on any such previous succession as is mentioned in paragraph (a).
Wear and tear allowance deemed to have been made in certain cases.
279.—(1) In determining whether any, and if so what, balancing allowance or balancing charge falls to be made to or on any person for any year of assessment in charging the profits or gains of a trade, there shall be deemed to have been made to that person, for every previous year of assessment in which the machinery or plant belonged to him and which is a year of assessment to be taken into account for the purpose of this section, such wear and tear allowance or greater wear and tear allowance, if any, in respect of the machinery or plant as would have fallen to be made to him if all the conditions specified in subsection (3) had been fulfilled in relation to every such previous year.
(2) There shall be taken into account for the purposes of this section every previous year of assessment in which the machinery or plant belonged to the person and—
(a) during which the machinery or plant was not used by the person for the purposes of the trade,
(b) during which the trade was not carried on by him,
(c) during which the trade was carried on by him in such circumstances that, otherwise than by virtue of Chapter I of Part XXV, the full amount of the profits or gains thereof was not liable to be charged to income tax,
(d) for which the whole or a part of the income tax chargeable in respect of the profits of the trade was not payable by virtue of Chapter II of Part XXV, or
(e) for which the income tax payable in respect of the profits of the trade was reduced by virtue of Chapter III or Chapter IV of Part XXV.
(3) The conditions referred to in subsection (1) are:
(a) that the trade had been carried on by the person in question ever since the date on which he acquired the machinery or plant and had been so carried on by him in such circumstances that the full amount of the profits or gains thereof was liable to be charged to income tax,
(b) that the trade had at no time consisted wholly or partly of exempted trading operations within the meaning of Chapter I of Part XXV,
(c) that the machinery or plant had been used by him solely for the purposes of the trade ever since that date, and
(d) that a proper claim had been duly made by him for wear and tear allowance in respect of the machinery or plant for every relevant year of assessment.
(4) Nothing in this section shall affect the provisions of section 272 (4).
Subsidies towards wear and tear.
280.—(1) Where—
(a) an event occurs which gives rise or might give rise to a balancing allowance or balancing charge to or on any person in respect of any machinery or plant provided or used by him for the purposes of a trade; and
(b) any sums (hereafter in this section referred to as the said sums) which—
(i) are in respect of, or take account of, the wear and tear to the machinery or plant occasioned by its use for the purposes of the trade, and
(ii) do not fall to be taken into account as his income or in computing the profits or gains of any trade carried on by him,
have been paid, or are to be payable, to him directly or indirectly,
then, in determining whether and, if so what, balancing allowance or balancing charge falls to be made to or on that person, there shall be deemed to have been made to him for the years of assessment during which the machinery or plant was used for the purposes of the trade wear and tear allowances in respect thereof the total amount of which is equal to the total amount of the said sums, over and above the wear and tear allowances, if any, which have been made to him in respect of the machinery or plant.
(2) Nothing in this section shall affect the provisions of section 272 (4).
Application to lessors.
281.—Where machinery or plant is let upon such terms that the burden of the wear and tear thereof falls directly upon the lessor, the preceding provisions of this Chapter shall apply in relation to the lessor as if the machinery or plant were, during the term of the letting, in use for the purposes of a trade carried on by him.
Manner of making allowances and charges.
282.—(1) Any balancing allowance or balancing charge made to or on any person under the preceding provisions of this Chapter shall, unless it is made under or by virtue of section 281, be made to or on that person in charging the profits or gains of his trade.
(2) Any wear and tear allowance made under or by virtue of section 241 (5) or any balancing allowance made under or by virtue of section 281 shall be made by way of discharge or repayment of tax and shall be available primarily against income from the letting of machinery or plant.
(3) Any balancing charge made under or by virtue of section 281 shall be made under Case IV of Schedule D.
Application to professions and employments.
283.—(1) The preceding provisions of this Chapter shall, with any necessary adaptations, apply in relation to professions, employments and offices, as they apply in relation to trades.
(2) Notwithstanding anything in section 34 or 36, none of the provisions of this Chapter shall apply in relation to the occupation of lands (including woodlands).
Chapter III
Patents: Annual Allowances and Balancing Allowances and Charges
Interpretation.
284.—(1) In this Chapter—
“income from patents” means—
(a) any royalty or other sum paid in respect of the user of a patent, and
(b) any amount on which tax is payable for any year of assessment by virtue of any of the provisions of this Chapter;
“the commencement of the patent” means, in relation to a patent, the date as from which the patent rights become effective;
“patent rights” means the right to do or authorise the doing of anything which would, but for that right, be an infringement of a patent;
“Irish patent” means a patent granted under the laws of the State;
“the operative date” means the 6th day of April, 1960.
(2) In this Chapter, any reference to the sale of part of patent rights includes a reference to the grant of a licence in respect of the patent in question, and any reference to the purchase of patent rights includes a reference to the acquisition of a licence in respect of a patent:
Provided that if a licence granted by a person entitled to any patent rights is a licence to exercise those rights to the exclusion of the grantor and all other persons for the whole of the remainder of the term for which the rights subsist, the grantor shall be treated for the purposes of this Chapter as thereby selling the whole of the rights.
(3) Where, under section 130 of the Industrial and Commercial Property (Protection) Act, 1927, or any corresponding provisions of the law of any country outside the State, an invention which is the subject of a patent is made, used, or exercised or vended by or for the service of the State or the government of the country concerned, the provisions of this Chapter shall have effect as if the making, user, exercise or vending of the invention had taken place in pursuance of a licence, and any sums paid in respect thereof shall be treated accordingly.
(4) Any reference in this Chapter to the number of years comprised in a period shall be construed as a reference to the number of consecutive periods of twelve months, beginning with the day with which the period begins, which are comprised in the period, any odd period being treated as a complete twelve months:
Provided that nothing in this subsection shall be construed as affecting any reference in this Chapter to the number of complete years comprised in any period or which have elapsed since any date.
Annual allowances for capital expenditure on purchase of patent rights.
285.—(1) Where, on or after the operative date, a person incurs capital expenditure on the purchase of patent rights, there shall, subject to and in accordance with the following provisions of this Chapter, be made to him for each of the relevant years of assessment, as hereinafter defined, an allowance (in this Chapter referred to as an annual allowance) equal to the appropriate fraction, as hereinafter defined, of the amount of that expenditure:
Provided that no annual allowance shall be made to a person in respect of any expenditure unless—
(a) the allowance falls to be made to him in charging the profits or gains of his trade, or
(b) any income receivable by him in respect of the rights would be liable to income tax.
(2) The relevant years of assessment are, in the case of any person, the seventeen years of assessment beginning with the year of assessment in his basis period for which the expenditure was incurred:
Provided that—
(a) Where the rights are purchased for a specified period, the preceding provisions of this subsection shall have effect with the substitution for the reference to seventeen years of a reference to seventeen years or the number of years comprised within that period, whichever is the less,
(b) where the rights purchased begin one complete year or more after the commencement of the patent and paragraph (a) of this proviso does not apply, the said provisions shall have effect with the substitution for the reference to seventeen years of a reference to seventeen years less the number of complete years, which, when the rights begin, have elapsed since the commencement of the patent, or, if seventeen complete years have elapsed as aforesaid, of a reference to one year, and
(c) any expenditure incurred on or after the operative date for the purposes of a trade by a person about to carry it on shall be treated for the purposes of this subsection as if it had been incurred by that person on the first day on which he does carry it on, unless, before the said first day, he has sold all the rights on the purchase of which the expenditure was incurred.
(3) The appropriate fraction is the fraction the numerator of which is one and the denominator of which is the number of the relevant years of assessment.
Effect of lapse of patent rights, sales, etc.
286.—(1) Where, on or after the operative date, a person incurs capital expenditure on the purchase of patent rights and, before the end of the relevant years of assessment, any of the following events occurs:
(a) the rights come to an end without being subsequently revived;
(b) he sells all those rights or so much thereof as he still owns;
(c) he sells part of those rights and the net proceeds of the sale (so far as they consist of capital sums) are not less than the amount of the capital expenditure remaining unallowed;
no annual allowance shall be made to that person for the year of assessment in his basis period for which the event takes place or any subsequent year of assessment.
(2) Where, on or after the operative date, a person incurs capital expenditure on the purchase of patent rights and, before the end of the relevant years of assessment, either of the following events occurs:
(a) the rights come to an end without being subsequently revived;
(b) he sells all those rights, or so much thereof as he still owns, and the net proceeds of the sale (so far as they consist of capital sums) are less than the amount of the capital expenditure remaining unallowed;
there shall, subject to and in accordance with the following provisions of this Chapter, be made to him for the year of assessment, in his basis period for which the event takes place, an allowance (in this Chapter referred to as a balancing allowance) equal, if the event is the rights coming to an end, to the amount of the capital expenditure remaining unallowed, and, if the event is a sale, to the amount of the capital expenditure remaining unallowed less the net proceeds of the sale.
(3) Where a person who, on or after the operative date, has incurred capital expenditure on the purchase of patent rights sells all or any part of those rights and the net proceeds of the sale (so far as they consist of capital sums) exceed the amount of the capital expenditure remaining unallowed, if any, there shall, subject to and in accordance with the following provisions of this Chapter, be made on him for the year of assessment, in his basis period for which the sale takes place, a charge (in this Chapter referred to as a balancing charge) on an amount equal to the excess or, where the amount of the capital expenditure remaining unallowed is nil, to the said net proceeds.
(4) Where a person who, on or after the operative date, has incurred capital expenditure on the purchase of patent rights sells a part of those rights and subsection (3) does not apply, the amount of any annual allowance made in respect of that expenditure for the year of assessment in his basis period for which the sale takes place or any subsequent year of assessment shall be the amount arrived at by—
(a) subtracting the net proceeds of the sale (so far as they consist of capital sums) from the amount of the expenditure remaining unallowed at the time of the sale, and
(b) dividing the result by the number of the relevant years of assessment which remained at the beginning of the year of assessment in his basis period for which the sale takes place,
and so on for any subsequent sales.
(5) References in the preceding provisions of this section to the amount of any capital expenditure remaining unallowed shall, in relation to any event, be construed as references to the amount of that expenditure less any annual allowances made in respect thereof for years of assessment before the year of assessment in the basis period for which that event occurs, and less also the net proceeds of any previous sale by the person who incurred the expenditure of any part of the rights acquired by the expenditure, so far as those proceeds consist of capital sums.
(6) Notwithstanding anything in the preceding provisions of this section, no balancing allowance shall be made in respect of any expenditure unless an annual allowance has been, or, but for the happening of the event giving rise to the balancing allowance, could have been, made in respect of that expenditure, and the total amount on which a balancing charge is made in respect of any expenditure shall not exceed the total annual allowances actually made in respect of that expenditure, less, if a balancing charge has previously been made in respect of that expenditure, the amount on which that charge was made.
Special provision for certain capital expenditure.
287.—Where within one year before the operative date a person has incurred capital expenditure on the purchase of patent rights for the purposes of a trade carried on or about to be carried on by him and has not sold any part of the said rights before the operative date, he shall be deemed for the purposes of sections 285 and 286 to have incurred the said expenditure on the operative date.
Charges on capital sums received for sale of patent rights.
288.—(1) Where, on or after the operative date, a person resident in the State sells any patent rights and the net proceeds of the sale consist wholly or partly of a capital sum, he shall, subject to the provisions of this Chapter, be charged to tax under Case IV of Schedule D for the year of assessment in which the sum is received by him and for each of the five succeeding years of assessment, on an amount equal to one-sixth of that sum:
Provided that—
(a) if that person, by notice in writing served on the inspector not later than twelve months after the end of the year of assessment in which that sum was received, elects that the whole of that sum shall be charged to tax for the said year of assessment, it shall be charged to tax accordingly;
(b) if that person, by notice as aforesaid, applies to have the period for which he is to be charged determined as being other than the six years of assessment hereinbefore referred to (that is to say, the year of assessment in which that sum was received and the five succeeding years of assessment), then, if it appears to the Revenue Commissioners that hardship is likely to arise having regard to all the circumstances of the case unless a direction is given under this paragraph, they may direct that the charge shall be spread equally over a number of years of assessment other than six, of which the first shall be the year of assessment in which that sum was received.
(2) Where, on or after the operative date, a person not resident in the State sells any patent rights and the net proceeds of the sale consist wholly or partly of a capital sum, and the patent is an Irish patent, then, subject to the provisions of this Chapter—
(a) he shall be chargeable to tax in respect of that sum under Case IV of Schedule D, and
(b) section 434 shall apply to that sum as if it were an annual payment payable otherwise than out of profits or gains brought into charge to tax:
Provided that if, not later than twelve months after the end of the year of assessment in which the sum is paid, the person to whom it is paid, by notice in writing to the Revenue Commissioners, elects that the said sum shall be treated for the purpose of income tax for that year and for each of the five succeeding years as if one-sixth thereof, and no more, were included in his income chargeable to tax for all those years respectively, it shall be so treated, and all such repayments and assessments of tax for each of those years shall be made as are necessary to give effect to the election, so, however, that—
(i) the election shall not affect the amount of tax falling to be deducted and accounted for under section 434;
(ii) where any sum is deducted under section 434, any adjustments necessary to give effect to the election shall be made by way of repayment of tax, and
(iii) the said adjustments shall be made year by year and as if one-sixth of the sum deducted had been deducted in respect of tax for each year, and no repayment of, or of any part of, that portion of the tax deducted which is to be treated as deducted in respect of tax for any year shall be made unless and until it is ascertained that the tax (other than sur-tax) ultimately falling to be paid for that year is less than the amount of tax (other than sur-tax) paid for that year.
(3) Where the patent rights sold by a person, or the rights out of which the patent rights sold by a person were granted, were acquired by him by purchase and the price paid consisted wholly or partly of a capital sum, subsections (1) and (2) shall apply as if any capital sum received by him when he sells the rights were reduced by the amount of that sum:
Provided that—
(a) where between the said purchase and the said sale he has sold part of the patent rights acquired by him and the net proceeds of that sale consist wholly or partly of a capital sum, the amount of the reduction falling to be made under this subsection in respect of the subsequent sale shall be itself reduced by the amount of that sum,
(b) nothing in this subsection shall affect the amount of tax falling to be deducted and accounted for under section 434 by virtue of subsection (2) of this section, and where any sum is deducted under section 434, any adjustment necessary to give effect to the provisions of this subsection shall be made by way of repayment of tax.
(4) This section shall apply in relation to any sale of part of any patent rights as it applies in relation to sales of patent rights.
Patent rights sold before operative date.
289.—Nothing in the preceding provisions of this Chapter shall apply in relation to any patent rights if those rights, or any rights out of which they were granted, have been the subject of a sale before the operative date and the proceeds of the sale consisted wholly or partly of a capital sum:
Provided that, in relation to any patent rights to which section 287 applies, this section shall apply as if, for the reference to the operative date, there were substituted a reference to the date on which the said rights were purchased by the person who, by virtue of that section, is deemed to have purchased them on the operative date.
Relief for expenses.
290.—(1) Notwithstanding anything in section 61, in computing the profits or gains of any trade, there shall be allowed to be deducted as expenses any fees paid or expenses incurred in obtaining, for the purposes of the trade, the grant of a patent or an extension of the term of a patent.
(2) Where—
(a) on or after the operative date, a person, otherwise than for the purposes of a trade carried on by him, pays any fees or incurs any expenses in connection with the grant or maintenance of a patent or the obtaining of an extension of a term of a patent, and
(b) those fees or expenses would, if they had been paid or incurred for the purposes of a trade, have been allowable as a deduction in estimating the profits or gains thereof,
there shall be made to him, for the year of assessment in which those expenses were paid or incurred, an allowance equal to the amount thereof.
(3) Where a patent is granted in respect of any invention, an allowance equal to so much of the net amount of any expenses incurred on or after the operative date by an individual who, whether alone or in conjunction with any other person, actually devised the invention as is properly ascribable to the devising thereof (not being expenses in respect of which, or of assets representing which, an allowance falls to be made under any other provision of this Act) shall be made to that individual for the year of assessment in which the expenses were incurred.
(4) The provisions of subsection (3) shall apply in relation to expenses incurred before the operative date as if those expenses were incurred on that day, subject to the modification that, if the patent in question was granted one complete year or more before that day, the amount to be allowed shall be reduced by applying thereto the fraction the numerator of which is seventeen less the number of complete years comprised in the period beginning with the commencement of the patent and ending immediately before the operative date and the denominator of which is seventeen.
Spreading of revenue payments over several years.
291.—(1) Where a royalty or other sum to which section 433 or 434 applies is paid in respect of the user of a patent, and that user extended over a period of six complete years or more, the person receiving the payment may require that the income tax (including sur-tax) payable by him by reason of the receipt of that sum shall be reduced so as not to exceed the total amount of income tax (including sur-tax) which would have been payable by him if that royalty or sum had been paid in six equal instalments at yearly intervals, the last of which was paid on the date on which the payment was in fact made.
(2) Subsection (1) shall apply in relation to a royalty or other sum where the period of the user is two complete years or more but less than six complete years as it applies to the royalties and sums mentioned in that subsection, but with the substitution for the reference to six equal instalments of a reference to so many equal instalments as there are complete years comprised in that period.
(3) In this section, any reference to the income tax (including sur-tax) payable by a person includes, in cases where the income of a wife is deemed to be the income of the husband, references to the income tax (including sur-tax) payable by his wife or her husband, as the case may be.
(4) Nothing in this section shall apply to any sum to which section 434 applies by virtue of section 288.
Manner of making allowances and charges.
292.—(1) An allowance or charge under any of the provisions of this Chapter shall be made to or on a person in charging the profits or gains of his trade if—
(a) he is carrying on a trade the profits or gains of which are, or, if there were any, would be, chargeable to tax under Case I of Schedule D for the year of assessment for which the allowance or charge is made, and
(b) at any time in his basis period for that year of assessment, the patent rights in question, or other rights out of which they were granted, were or were to be used for the purposes of that trade:
Provided that nothing in this subsection shall affect any of the preceding provisions of this Chapter allowing a deduction as expenses in computing the profits or gains of a trade or requiring a charge to be made under Case IV of Schedule D.
(2) Save as aforesaid, an allowance under this Chapter shall be made by way of discharge or repayment of tax and shall be available against income from patents, and a charge under this Chapter shall be made under Case IV of Schedule D.
Effect of death, winding up and partnership changes.
293.—(1) Where a person on whom, by reason of the receipt of a capital sum, a charge falls or would otherwise fall to be made under section 288 dies or, being a body corporate, commences to be wound up—
(a) no sums shall be charged under that section on that person for any year of assessment subsequent to that in which the death takes place or the winding up commences, and
(b) the amount falling to be charged for the year of assessment in which the death occurs or the winding up commences shall be increased by the total amounts which, but for the death or winding up, would have fallen to be charged for subsequent years:
Provided that, in the case of a death, the personal representatives may, by notice in writing served on the inspector not later than twenty-one days after notice has been served on them of the charge falling to be made by virtue of this section, require that the income tax (including sur-tax) payable out of the estate of the deceased by reason of the increase provided for by this section shall be reduced so as not to exceed the total amount of income tax (including sur-tax) which would have been payable by him or out of his estate by reason of the operation of section 288 in relation to that sum, if, instead of the amount falling to be charged for the year in which the death occurs being increased by the whole amount of the sums charged for subsequent years, the several amounts falling to be charged for the years beginning with that in which the capital sum was received and ending with that in which the death occurred had each been increased by the said whole amount divided by the number of those years.
(2) Where, under the provisions of Chapter V of this Part as modified by Chapter III of Part IV, charges under section 288 fall to be made on two or more persons as being the persons for the time being carrying on a trade, and the relevant period, within the meaning of the said Chapter III, comes to an end, the provisions of subsection (1) shall have effect in relation to the ending of the relevant period as they have effect where a body corporate commences to be wound up:
Provided that—
(a) the additional sums which, under subsection (1), fall to be charged for the year in which the relevant period ends shall be aggregated and apportioned among the members of the partnership immediately before the ending of the relevant period according to their respective interests in the partnership profits at that time and each partner (or, if he is dead, his personal representatives) charged for his proportion, and
(b) each partner (or, if he is dead, his personal representatives) shall have the same right to require a reduction of the total income tax (including sur-tax) payable by him or out of his estate by reason of the increase as would have been exercisable by the personal representatives under subsection (1) in the case of a death, and the proviso to that subsection shall have effect accordingly but as if references to the amount of income tax (including sur-tax) which would have been payable by the deceased or out of his estate in the event therein mentioned were a reference to the amount of income tax (including sur-tax) which would in that event have fallen to be paid or borne by the partner in question or out of his estate.
(3) In this section, any references to income tax (including sur-tax) paid or borne or payable or falling to be paid or borne by a person include, in cases where the income of a wife is deemed to be income of the husband, references to the income tax (including sur-tax) paid or borne, or payable or falling to be paid or borne, by his wife or her husband, as the case may be.
Chapter IV
Dredging: Initial and Annual Allowances
Allowances for expenditure on dredging.
294.—(1) Subject to the provisions of this section, where a person for the purposes of any qualifying trade carried on by him incurs capital expenditure on dredging, and either the trade consists of the maintenance or improvement of the navigation of a harbour, estuary or waterway or the dredging is for the benefit of vessels coming to, leaving or using any dock or other premises occupied by him for the purposes of the trade, then, there shall be made in respect of the expenditure to the person for the time being carrying on the trade—
(a) for the first relevant year of assessment, an initial allowance equal to one-tenth of the expenditure, and
(b) for that and each subsequent year of assessment (until the allowances made under this section in respect of the expenditure equal the amount of the expenditure), an annual allowance equal to one-fiftieth of the expenditure:
Provided that this subsection shall not apply to any expenditure incurred before the 30th day of September, 1956.
(2) If the trade is permanently discontinued in any year of assessment, then, for that year there shall be made to the person last carrying on the trade, in addition to any other allowance made to him, an allowance equal to the amount of the expenditure less the allowances made in respect of it under subsection (1) for that and previous years of assessment.
(3) For the purposes of this section, a trade shall not be treated by virtue of any of the provisions of this Act as discontinued on a change in the persons engaged in carrying it on.
(4) Any allowance under this section shall be made in charging the profits or gains of the trade, and if different persons are charged in respect of the trade for different parts of any year of assessment, any annual allowance for that year shall be apportioned between them in proportion to the length of the periods for which they are so charged, but, if it is the first relevant year of assessment, any initial allowance shall be made to the person first carrying on the trade in the year.
(5) Where expenditure is incurred partly for the purposes of a qualifying trade and partly for other purposes, subsection (1) shall apply to so much only of that expenditure as on a just apportionment ought fairly to be treated as incurred for the purposes of that trade.
(6) In this section “qualifying trade” means any trade or undertaking which, or a part of which, complies with any of the following conditions:
(a) the condition that it consists of the maintenance or improvement of the navigation of a harbour, estuary or waterway,
(b) any condition set out in the provisions of section 255 (1),
but where part only of a trade or undertaking complies with those conditions, subsection (5) shall apply as if the part which does and the part which does not comply were separate trades.
(7) Where a person incurs capital expenditure for the purposes of a trade or part of a trade not yet carried on by him but with a view to carrying it on, or incurs capital expenditure in connection with a dock or other premises not yet occupied by him for the purposes of a qualifying trade but with a view to so occupying the dock or premises, the foregoing provisions of this section shall apply as if he had been carrying on the trade or part of the trade or occupying the dock or premises for the purposes of the qualifying trade, as the case may be, at the time when the expenditure was incurred.
(8) For the purposes of this section, the first relevant year of assessment, in relation to expenditure incurred by any person, is the year in his basis period for which he incurs the expenditure or, in the case of expenditure for which allowances are to be made by virtue of subsection (7), the first year of assessment in his basis period for which he both carries on the trade or part of the trade for the purposes of which the expenditure was incurred and occupies for the purposes of that trade or part of the trade the dock or other premises in connection with which it was incurred.
(9) Where a person contributes a capital sum to expenditure on dredging incurred by another person, he shall, for the purposes of this section, be treated as incurring capital expenditure on that dredging equal to the amount of the contribution and the capital expenditure incurred by the other person on that dredging shall, for those purposes, be deemed to be reduced by the amount of the contribution.
(10) In this section “dredging” does not include things done otherwise than in the interests of navigation, but (subject to that) includes the removal of anything forming part of or projecting from the bed of the sea or of any inland water, by whatever means it is removed and whether or not at the time of removal it is wholly or partly above water; and this section shall apply to the widening of an inland waterway in the interests of navigation as it applies to dredging.
(11) No allowance shall be made by virtue of this section in respect of any expenditure if for the same or any previous or subsequent year of assessment an allowance is or can be made in respect of it under Chapter II of Part XV or Chapter I of this Part.
(12) Notwithstanding any other provision of this section, no allowance under this section shall be made for any year of assessment beginning before the 6th day of April, 1960, but, in determining the allowances to be made under this section in any particular case, there shall be deemed to have been made in that case all such allowances (other than initial allowances) as could have been made if this section had always had effect.
Chapter V
Miscellaneous and General
Manner of granting allowances and charging tax in certain cases.
295.—(1) Any claim by a person for an allowance falling to be made to him under any of the provisions of this Part in charging the profits or gains of his trade shall be included in the annual statement required to be delivered under this Act of the profits or gains thereof, and the allowance shall be made as a deduction in charging those profits or gains, and section 241 (3) shall apply in relation to the allowance as it applies in relation to deductions allowable in respect of wear and tear of machinery and plant.
(2) Any charge falling to be made under any of the provisions of this Part on a person for any year of assessment in charging the profits or gains of his trade shall be made by means of an assessment in addition to any other assessment falling to be made thereon for that year.
(3) The preceding provisions of this section shall apply in relation to professions, employments and offices as they apply in relation to trades.
Manner of granting, and effect of, allowances made by way of discharge or repayment of tax.
296.—(1) Where, under any of the provisions of this Part, an allowance falls to be made to a person for any year of assessment which is to be given by way of discharge or repayment of tax, and is to be available, or available primarily, against a specified class of income, the amount of the allowance shall be deducted from or set off against income of his of that class for that year of assessment, and, if the amount to be allowed is greater than the amount of his income of that class for that year of assessment, the balance shall be deducted from or set off against his income of that class for the next year of assessment, and so on for subsequent years of assessment and tax shall be discharged or repaid accordingly:
Provided that where the allowance is available primarily against income of the specified class and the amount of the allowance is greater than the amount of the person's income of that class for the first-mentioned year of assessment, he may, by notice in writing given to the inspector not later than one year after the end of the year of assessment, elect that the excess shall be deducted from or set off against his other income for that year of assessment, and it shall be deducted from or set off against that income and tax discharged or repaid accordingly and only the excess, if any, of the amount of the allowance over all his income for that year of assessment shall be deducted from or set off against his income of the specified class for succeeding years.
(2) Section 524 (2) shall apply in relation to the allowances mentioned in subsection (1) as it applies in relation to the allowances and adjustments mentioned in section 524 (2).
(3) Any claim for such an allowance as is mentioned in subsection (1) shall be made to and determined by the inspector, but any person aggrieved by any decision of the inspector on any such claim may, on giving notice in writing to the inspector within twenty-one days after the notification to him of the decision, appeal to the Special Commissioners.
(4) The Special Commissioners shall hear and determine an appeal to them under subsection (3) as if it were an appeal against an assessment to income tax, and the provisions of this Act relating to the rehearing of an appeal and the statement of a case for the opinion of the High Court on a point of law, shall, with the necessary modifications, apply accordingly.
(5) If any person, for the purpose of obtaining for himself or any other person any relief from or repayment of tax in respect of such an allowance as is mentioned in subsection (1), knowingly makes any false statement or false representation, he shall be liable to a penalty of £500.
Meaning of “basis period”.
297.—(1) In this Part, “basis period” has the meaning assigned to it by the following provisions of this section.
(2) In the case of a person to or on whom an allowance or charge falls to be made in charging the profits or gains of his trade, his basis period for any year of assessment is the period on the profits or gains of which income tax for that year falls to be finally computed under Case I of Schedule D in respect of the trade in question or, where, by virtue of any provision of this Act, the profits or gains of any other period are to be taken to be the profits or gains of the said period, that other period:
Provided that, in the case of any trade—
(a) where two basis periods overlap, the period common to both shall be deemed for the purpose of this subsection to fall in the first basis period only,
(b) where there is an interval between the end of the basis period for one year of assessment and the basis period for the next year of assessment, then, unless the second-mentioned year of assessment is the year of the permanent discontinuance of the trade, the interval shall be deemed to be part of the second basis period, and
(c) where there is an interval between the end of the basis period for the year of assessment preceding that in which the trade is permanently discontinued and the basis period for the year in which it is permanently discontinued, the interval shall be deemed to form part of the first basis period.
(3) Any reference in the proviso to subsection (2) to the overlapping of two periods shall be construed as including a reference to the coincidence of two periods or to the inclusion of one period in another, and references to the period common to both of two periods shall be construed accordingly.
(4) Where an allowance or charge falls to be made under Chapter II of this Part to or on a person carrying on or holding a profession, employment or office, the provisions of the preceding subsections of this section shall apply as if the references to a trade included references to a profession, employment or office and as if the references to Case I of Schedule D included references to Case II of Schedule D and Schedule E.
(5) In the case of any other person to or on whom an allowance or charge falls to be made under this Part, his basis period for any year of assessment is the year of assessment itself.
Apportionment of consideration and exchanges and surrenders of leasehold interests.
298.—(1) Any reference in this Part to the sale of any property includes a reference to the sale of that property together with any other property and, where property is sold together with other property, so much of the net proceeds of the sale of the whole property as, on a just apportionment is properly attributable to the first-mentioned property shall, for the purposes of this Part, be deemed to be the net proceeds of the sale of the first-mentioned property, and references to expenditure incurred on the provision or the purchase of property shall be construed accordingly.
For the purposes of this subsection, all the property which is sold in pursuance of one bargain shall be deemed to be sold together, notwithstanding that separate prices are or purport to be agreed for separate items of that property or that there are or purport to be separate sales of separate items of that property.
(2) The provisions of subsection (1) shall, with the necessary adaptations, apply in relation to other sale, insurance, salvage or compensation moneys as they apply in relation to the net proceeds of sales.
(3) This Part shall have effect as if any reference therein (including any reference in the preceding provisions of this section) to the sale of any property included a reference to the exchange of any property and in the case of a leasehold interest, also included a reference to the surrender thereof for valuable consideration and any provisions of this Part referring to the sales shall have effect accordingly with the necessary adaptations and, in particular, with the adaptations that references to the net proceeds of sale and to the price shall be taken to include references to the consideration for the exchange or surrender and references to capital sums included in the price shall be taken to include references to so much of the consideration as would have been a capital sum if it had taken the form of a money payment.
(4) The preceding provisions of this section shall, with the necessary adaptations, have effect in relation to—
(a) sections 241 and 243, and
(b) Chapter I of Part XV,
as if the said sections 241 and 243 and the said Chapter I were provisions of this Part.
Special provisions as to certain sales.
299.—(1) The provisions of this section shall have effect in relation to sales of any property where either—
(a) the buyer is a body of persons over whom the seller has control, or the seller is a body of persons over whom the buyer has control, or both the seller and the buyer are bodies of persons and some other person has control over both of them, or
(b) it appears with respect to the sale or with respect to transactions of which the sale is one, that the sole or main benefit which, apart from the provisions of this section, might have been expected to accrue to the parties or any of them was the obtaining of an allowance or deduction under section 241 or 243, under Chapter I of Part XV or under any of the provisions of this Part.
References in this subsection to a body of persons include references to a partnership.
(2) Where the property is sold at a price other than that which it would have fetched if sold in the open market, then, subject to the provisions of subsections (3) and (4), the like consequences shall ensue for the purposes of the enactments mentioned in subsection (1), in their application to the income tax of all persons concerned, as would have ensued if the property had been sold for the price which it would have fetched if sold in the open market.
(3) Where the sale is a sale of machinery or plant—
(a) no initial allowance shall be made to the buyer, and
(b) subject to the provisions of subsection (4), if the price which the property would have fetched if sold in the open market is greater than the amount which, for the purpose of determining whether any, and if so, what, balancing charge should be made on the seller in respect of the property under Chapter II of this Part, would be taken to be the amount of the capital expenditure incurred by the seller on the provision of the property, subsection (2) shall have effect as if for each of the references to the price which the property would have fetched if sold in the open market there were substituted a reference to the said amount:
Provided that this subsection shall not apply in relation to a sale of machinery or plant which was never used if the business or part of the business of the seller was the manufacture or supply of machinery or plant of that class and the sale was effected in the ordinary course of the seller's business.
(4) (a) Subject to subsection (5), where the sale is one to which subsection (1) (a) applies and subsection (1) (b) does not apply, and the parties to the sale by notice in writing to the inspector so elect, the following provisions shall have effect:
(i) subsection (2) shall have effect as if, for each of the references to the price which the property would have fetched if sold in the open market, there were substituted a reference to that price or to the sum hereinafter mentioned, whichever is the lower,
(ii) subsection (3) (b) shall not apply, and
(iii) notwithstanding anything in the preceding provisions of this section, such balancing charge, if any, shall be made on the buyer on any event occurring after the date of the sale as would have fallen to be made on the seller if the seller had continued to own the property and had done all such things and been allowed all such allowances or deductions in connection therewith as were done by or allowed to the buyer.
(b) The sum referred to in paragraph (a) (i) is—
(i) in the case of an industrial building or structure, the residue of the expenditure on the construction of that building or structure immediately before the sale, computed in accordance with the provisions of section 266,
(ii) in the case of machinery or plant, the amount of the expenditure on the provision thereof still unallowed immediately before the sale, computed in accordance with the provisions of section 274,
(iii) in the case of patent rights, the amount of the capital expenditure on the acquisition thereof remaining unallowed, computed in accordance with the provisions of section 286.
(5) An election under subsection (4) (a) may not be made if—
(a) any of the parties to the sale is not resident in the State at the time of the sale, and
(b) the circumstances are not at that time such that an allowance or charge under this Part falls or might fall to be made to or on that party in consequence of the sale,
but, except as aforesaid, this section shall have effect in relation to a sale notwithstanding that it is not fully applicable by reason of the non-residence of a party to the sale or otherwise.
(6) In this section “control”, in relation to a body corporate, means the power of a person to secure, by means of the holding of shares or the possession of voting power in or in relation to that or any other body corporate, or by virtue of any powers conferred by the articles of association or other document regulating that or any other body corporate, that the affairs of the first-mentioned body corporate are conducted in accordance with the wishes of that person and, in relation to a partnership, means the right to a share of more than one-half of the assets, or of more than one-half of the income, of the partnership.
Effect, in certain cases, of succession to trade, etc.
300.—(1) Where, on or after the 6th day of April, 1967, a person succeeds to any trade or profession which until that time was carried on by another person and, by virtue of any of the provisions of section 59, the trade or profession is to be treated as discontinued, any property which, immediately before the succession takes place, was in use for the purposes of the discontinued trade or profession and, without being sold is, immediately after the succession takes place, in use for the purposes of the new trade or profession shall, for the purposes of this Part, and of sections 241 and 243, be treated as if it had been sold to the successor when the succession takes place, and as if the net proceeds of that sale had been the price which that property would have fetched if sold in the open market.
(2) Where, after the setting up and before the permanent discontinuance of a trade or profession which at any time is carried on in partnership anything is done for the purposes thereof, any allowance or charge which, if the trade or profession had at all times been carried on by one and the same person, would have fallen to be made to or on him under section 241 or Part XV or any of the provisions of this Part, shall, subject to section 72, be made to or on the person or persons from time to time carrying on that trade or profession, and the amount of any such allowance or charge shall be computed as if that person or those persons had at all times been carrying on the trade or profession and as if everything done to or by his or their predecessors in the carrying on thereof had been done to or by him or them.
(3) In relation to machinery or plant this section shall have effect subject to the provisions of Chapter II of this Part.
Procedure on apportionment, etc.
301.—(1) Where, under or by virtue of any provisions of this Part, any sum falls to be apportioned and, at the time of the apportionment, it appears that it is material as respects the liability to income tax (for whatever year of assessment) of two or more persons, any question which arises as to the manner in which the sum is to be apportioned shall be determined, for the purposes of the income tax of all those persons, by the Special Commissioners, in like manner as if it were an appeal against an assessment to income tax under Schedule D, and the provisions of this Act relating to such an appeal shall apply accordingly with any necessary modifications:
Provided that all the said persons shall be entitled to appear and be heard by the Special Commissioners or to make representations to them in writing.
(2) This section applies in relation to any determination for the purposes of this Part of the price which property would have fetched if sold in the open market as it applies in relation to apportionments.
Property used for purposes of “exempted trading operations”.
302.—(1) Where an event occurs which gives rise, or would, but for this section, give rise to a balancing allowance or balancing charge in respect of any property to or on a company in relation to which a certificate under section 374 (2) has been given, then, whether the certificate is still in force or not, the following provisions of this section shall apply.
(2) If the property has been used by the company exclusively for the purposes of its exempted trading operations within the meaning of Chapter I of Part XXV no balancing allowance or balancing charge shall be made.
(3) If the property has been used partly for the purposes of the company's exempted trading operations and partly for the purposes of its other trading operations, regard shall be had to all the relevant circumstances of the case and there shall be made to or on the company an allowance of such an amount, or, as the case may be, a charge on such an amount, as may be just and reasonable.
Interpretation of certain references to expenditure, etc.
303.—(1) References in this Part to capital expenditure and capital sums—
(a) in relation to the person incurring the expenditure or paying the sums, do not include any expenditure or sum which is allowed to be deducted in computing, for the purposes of income tax, the profits or gains of a trade, profession, office or employment carried on or held by him, and
(b) in relation to the person receiving the amounts expended or the sums in question, do not include references to any amounts or sums which fall to be taken into account as receipts in computing the profits or gains of any trade, profession, office or employment carried on or held by him,
and do not include, in relation to any such person as aforesaid, any expenditure or sum in the case of which a deduction of tax falls or may fall to be made, otherwise than by virtue of the provisions of Chapter III of this Part relating to charges on capital sums received for patent rights, under section 433 or 434.
(2) Any reference in this Part to the date on which expenditure is incurred shall be construed as a reference to the date when the sums in question become payable.
(3) Expenditure shall not be regarded for any of the purposes of this Part as having been incurred by any person in so far as it has been or is to be met directly or indirectly by the State, by any board established by statute or by any public or local authority:
Provided that in considering whether any and, if so, what, balancing charge is to be made on a person under Chapter II of this Part in respect of any machinery or plant provided before the 15th day of April, 1959, this subsection shall not apply.
Other provisions as to interpretation.
304.—(1) In this Part, except where the context otherwise requires—
“income” includes any amount on which a charge to tax is authorised to be made under any of the provisions of this Part;
“lease” includes an agreement for a lease where the term to be covered by the lease has begun, and any tenancy, but does not include a mortgage, and “lessee”, “lessor” and “leasehold interest” shall be construed accordingly;
“sale, insurance, salvage or compensation moneys” mean, in relation to an event which gives rise or might give rise to a balancing allowance or a balancing charge to or on any person—
(a) where the event is a sale of any property, the net proceeds to that person of the sale,
(b) where the event is the demolition or destruction of any property, the net amount received by him for the remains of the property, together with any insurance moneys received by him in respect of the demolition or destruction and any other compensation of any description received by him in respect thereof, in so far as that compensation consists of capital sums,
(c) as respects machinery or plant, where the event is the permanent loss thereof otherwise than in consequence of its demolition or destruction, any insurance moneys received by him in respect of the loss and any other compensation of any description received by him in respect thereof, in so far as that compensation consists of capital sums, and
(d) where the event is that a building or structure ceases altogether to be used, any compensation of any description received by him in respect of that event, in so far as that compensation consists of capital sums.
(2) Any reference in this Part to any building, structure, machinery or plant shall be construed as including a reference to a part of any building, structure, machinery or plant.
(3) The provisions of this Part shall apply in relation to a share in machinery or plant as they apply in relation to a part of machinery or plant, and for the purposes of those provisions a share in machinery or plant shall be deemed to be used for the purposes of a trade so long as, and only so long as, the machinery or plant is used for the purposes thereof.
(4) Any reference in this Part to the time of any sale shall be construed as a reference to the time of completion or the time when possession is given, whichever is the earlier.
(5) Any reference in this Part to the setting up or permanent discontinuance of a trade includes, except where the contrary is expressly provided, a reference to the occurring of any event which, under any of the provisions of this Act, is to be treated as equivalent to the setting up or permanent discontinuance of a trade.
(6) Any reference in this Part to an allowance made or deduction allowed includes a reference to an allowance or deduction which would be made or allowed but for an insufficiency of profits or gains, or other income, against which to make it.
PART XVII
Relief for Expenditure on Training of Local Staff Before Commencement of Trading
Training of local staff before commencement of trading.
305.—(1) Where, before the day of the setting up or commencement of a trade consisting of the production for sale of manufactured goods, a person who is about to carry on the trade incurs or has incurred expenditure on the recruitment and training, with a view to their employment in the trade, of persons all or a majority of whom are Irish citizens—
(a) for the year of assessment in which that day occurs and each of the next two years of assessment, there shall be made to him an allowance equal to one-third of that expenditure, and such allowance shall be made as a deduction in charging the profits or gains of the trade,
(b) section 241 (3) shall apply in relation to an allowance under paragraph (a) as it applies in relation to a deduction allowable in respect of wear and tear of machinery or plant.
(2) For the purposes of this section—
(a) expenditure shall not include any expenditure incurred by a person in respect of which no deduction would have been allowable to him, in computing the profits or gains of the trade under the provisions of this Act applicable to Case I of Schedule D, if it had been incurred on or after the day of the setting up or commencement of the trade,
(b) expenditure shall not be regarded as having been incurred by a person in so far as it has been or is to be met directly or indirectly by the State, by any board established by statute or by any public or local authority.
(3) For the purposes of this section, the date on which any expenditure is incurred shall be taken to be the date on which the sum in question becomes payable.
(4) Any claim by a person for an allowance under this section shall be included in the annual statement required to be delivered under this Act of the profits or gains of his trade and shall be accompanied by a certificate signed by the claimant, which shall be deemed to form part of the claim, stating that the expenditure was incurred on the recruitment and training, with a view to their employment in the trade, of persons all or a majority of whom are Irish citizens and giving such particulars as show that the allowance falls to be made.
PART XVIII
Allowance for Expenditure on Production of Certain Commodities
Expenditure on production of certain commodities.
306.—(1) This section relates only to commodities which were not produced commercially in the State in the twelve months ended on the 31st day of August, 1939, and the production of which in the State (whether for home consumption or for export) would not have been commercially profitable at any time during those twelve months, and “commodity to which this section relates” shall in this section be construed accordingly.
(2) In this section references to abnormal economic conditions in respect of a commodity to which this section relates shall be construed as meaning that, owing to circumstances created by or arising from the national emergency to which the resolution passed by each House of the Oireachtas on the 2nd day of September, 1939, related (including circumstances continuing after the termination of that emergency),—
(a) the said commodity is urgently required in the State to meet an essential need of the people and either cannot be imported in sufficient quantities to meet that need or cannot be imported at all, and
(b) the production of the said commodity in the State for home consumption is, while the said circumstances exist, commercially profitable, but will cease to be commercially profitable after the cesser of those circumstances.
(3) Where—
(a) a person applies, in accordance with this section, to the Revenue Commissioners for a special allowance under this section in respect of any year of assessment, and
(b) shows, to the satisfaction of the Revenue Commissioners, that during that year he used buildings erected or acquired or plant or machinery installed by him after the 31st day of August, 1939, solely for the production by way of trade or business of a commodity to which this section relates, and that such commodity was so produced solely for consumption within the State, and
(c) also shows to the satisfaction aforesaid that during the said year abnormal economic conditions existed in respect of the said commodity,
the Revenue Commissioners may cause such special allowance as they consider just to be made in respect of the said buildings, plant, or machinery from the assessment made on the said person for the said year in respect of the profits of his trade or business of so producing the said commodity.
(4) Application to the Revenue Commissioners for a special allowance under this section in relation to any year of assessment may be made within twelve months after the end of such year.
(5) Where a special allowance is made under the foregoing provisions of this section, effect shall be given to such allowance by repayment or otherwise.
(6) Where special allowances under this section have been made to a person and the Revenue Commissioners are satisfied that abnormal economic conditions have ceased to exist in respect of the commodity in relation to the production of which the said allowances were made, the Revenue Commissioners may review the said allowances.
(7) The following provisions shall have effect in relation to or in consequence of a review under the next preceding subsection of this section of the special allowances under this section made to any person, that is to say:—
(a) for the purpose of such review the Revenue Commissioners may compare the following amounts, that is to say:—
(i) the net cost (as hereinafter defined) to the said person of the buildings, plant, or machinery in respect of which the said special allowances were made, and
(ii) the total allowances as hereinafter defined made to the said person;
(b) for the purposes of the said comparison, the said net cost shall be taken to be the amount by which the actual cost to the said person of the erection or acquisition of the said buildings or the installation of the said plant or machinery exceeds the aggregate of—
(i) the sum or sums (if any) provided by way of subsidy or grant out of public funds towards the said erection, acquisition, or installation, and
(ii) the amount for which, in the opinion of the Revenue Commissioners, the said buildings, plant, or machinery are worth to be sold at or within twelve months after the cesser of abnormal economic conditions in respect of the commodity for the production of which the said buildings, plant, or machinery were or was used;
(c) the said total allowances shall be taken to be the aggregate of all special allowances made to the said person under the foregoing provisions of this section and all allowances made to such person in respect of the said buildings, machinery, or plant under or by reason of section 65 (4) (a), 241 or 243 for the year of assessment in which occurred the cesser of abnormal economic conditions in respect of the commodity for the production of which the said buildings, plant, or machinery was or were used and for any previous year of assessment during which the said buildings, plant, or machinery were or was so used;
(d) if the said net cost exceeds the said total allowances, the Revenue Commissioners may make, by repayment or otherwise, such further special allowance as is in their opinion just;
(e) if the said total allowances exceed the said net cost, the special allowances under this section made to the said person may be revised and such additional assessments as the Revenue Commissioners consider to be necessary may be made on the said person for any year of assessment in respect of which any such special allowance was granted to him.
PART XIX
Losses
Chapter I
Relief for Losses
Right to repayment of tax by reference to losses.
307.—(1) Subject to the provisions of this section, where in any year of assessment any person has sustained a loss in any trade, profession or employment, carried on by him either solely or in partnership, or in the occupation of lands for the purposes of husbandry only, or in the occupation of woodlands in respect of which he has elected to be charged to tax under Schedule D, he shall be entitled, on making a claim in that behalf, to such repayment of tax as is necessary to secure that the aggregate amount of tax for the year ultimately borne by him will not exceed the amount which would have been borne by him if his income had been reduced by the amount of the loss.
(2) (a) For the purposes of subsection (1) the amount of tax which would have been borne if income had been reduced by the amount of a loss shall be computed—
(i) where the loss has been sustained by an individual, on the basis of treating the loss as reducing first the appropriate income of the individual, then the other income of the individual, then the appropriate income of the individual's wife or husband and then the other income of the individual's wife or husband, and
(ii) where the loss has been sustained in a trade carried on by a body corporate, on the basis of treating the loss as reducing first the income of the body corporate from profits or gains of the trade in which the loss was sustained and then the other income of the body corporate.
(b) For the purposes of paragraph (a) (i), “appropriate income” means either earned or unearned income according as income arising during the same period as the loss to the person sustaining it from the same activity would have been that person's earned or unearned income.
(3) Except as is otherwise provided by section 216 (2), the amount of a loss sustained in an activity shall, for the purposes of this section, be computed in like manner as profits or gains arising or accruing from the activity would be computed under the relevant provisions of this Act.
(4) Where repayment has been made to a person for any year under this section—
(a) no portion of the loss which, in the computation of the repayment, was treated as reducing his income shall be taken into account in computing the amount of an assessment for any subsequent year, and
(b) so much of the loss as was required, by subsection (2), to be treated as reducing income of a particular class or income from a particular source, shall for all the purposes of this Act, be regarded as a deduction to be made from income of that class or from income from that source, as the case may be, in computing the person's total income for the year.
(5) Any claim to repayment under this section shall be made, in a form prescribed by the Revenue Commissioners, not later than two years after the end of the year of assessment and shall be made to, and determined by, the inspector, but any person aggrieved by any determination of the inspector on any such claim may, on giving notice in writing to the said inspector within twenty-one days after notification to him of the determination, appeal to the Special Commissioners.
(6) The Special Commissioners shall hear and determine an appeal to them under subsection (5) as if it were an appeal to them against an assessment to income tax and the provisions of this Act relating to the rehearing of an appeal or the statement of a case for the opinion of the High Court on a point of law, shall, with the necessary modifications, apply accordingly.
Persons carrying on two or more trades.
308.—A person who carries on, either solely or in partnership, two or more distinct trades the profits of which are chargeable under Schedule D may deduct from or set off against the profits as computed under this Act in respect of one or more such trades, the loss so computed sustained in any other such trade, and may make separate statements as to each such trade.
Right to carry forward losses to future years.
309.—(1) Where a person has in any trade or profession carried on by him, either solely or in partnership, sustained a loss (to be computed in like manner as profits or gains under the provisions of this Act applicable to Cases I and II of Schedule D) in respect of which relief has not been wholly given under section 307 or 308 or under any other provision of this Act, he may claim that any portion of the loss for which relief has not been so given shall be carried forward and, as far as may be, deducted from or set off against the amount of profits or gains on which he is assessed under Schedule D in respect of that trade or profession for any subsequent year of assessment, save that if and in so far as relief in respect of any loss has been given to any person under this section that person shall not be entitled to claim relief in respect of that loss under any other provision of this Act.
(2) Any relief under this section shall be given as far as possible from the first subsequent assessment, and so far as it cannot be so given then from the next assessment and so on.
(3) Where a loss is sustained—
(a) by a person in the occupation of woodlands, who, if he had made a profit, would, by reason of his election under section 36, have been chargeable for the succeeding year to tax under Schedule D computed on the amount of that profit, or
(b) by a person in the occupation of lands who, if he had made a profit, would, in consequence of his election under section 34, have been chargeable for the succeeding year to tax under Schedule D computed on the amount of that profit;
this section shall apply so as to give relief in respect of that loss in the same manner and to the same extent as if it were a loss sustained in a trade:
Provided that, if for any year after the year in which the loss is sustained the person who suffered the loss is assessed under Schedule B in respect of the occupation of the lands in question no such deduction or set-off as aforesaid shall in respect of that loss be allowed for that or any succeeding year.
Relief under Case IV for losses.
310.—(1) Where in any year of assessment a person sustains a loss in any transaction (being a transaction of such kind that, if any profits had arisen therefrom, he would have been liable to be assessed in respect thereof under Case IV of Schedule D) in which he engages, whether solely or in partnership, he may claim that the amount of the said loss shall, as far as may be, be deducted from or set off against the amount of profits or gains on which he is assessed under the said Case IV for that year and that any portion of the loss for which relief is not so given shall be carried forward and, as far as may be, deducted from or set off against the amount of profits or gains on which he is assessed under the said Case IV for any subsequent year of assessment.
(2) In the application of this section to a loss sustained by a partner in a partnership, “the amount of profits or gains on which he is assessed” shall, in respect of any year, be taken to mean such portion of the amount on which the partnership is assessed under Case IV of Schedule D as he would be required under this Act to include in a return of his total income for that year.
(3) Any relief under this section by way of carrying forward any portion of a loss shall be given as far as possible from the first subsequent assessment, and so far as it cannot be so given then from the next assessment and so on.
Terminal loss.
311.—(1) Where a trade or profession is permanently discontinued, and any person carrying it on, either solely or in partnership, immediately before the time of the discontinuance, has sustained therein a loss to which this section applies (hereafter in this Chapter referred to as a terminal loss), then, subject to the provisions of sections 312 to 315, he may claim that the amount of the terminal loss shall, as far as may be, be deducted from or set off against the amount of profits or gains on which he has been charged to income tax under Schedule D in respect of the trade or profession for the three years of assessment last preceding that in which the discontinuance occurs, and there shall be made all such amendments of assessments or repayments of tax as may be necessary to give effect to the claim:
Provided that relief shall not be given in respect of the same matter both under this section and under some other provision of this Act.
(2) Any relief under this section shall be given as far as possible from the assessment for a later rather than an earlier year.
Determination of terminal loss.
312.—(1) The question whether a person has sustained any, and if so what, terminal loss in a trade or profession shall for the purposes of section 311 be determined by taking the amounts, if any, of the following (in so far as they have not been otherwise taken into account so as to reduce or relieve any charge to tax), that is to say:
(a) the loss sustained by him in the trade or profession in the year of assessment in which it is permanently discontinued;
(b) the relevant capital allowances for that year of assessment;
(c) the loss sustained by him in the trade or profession in the part of the preceding year of assessment beginning twelve months before the date of the discontinuance;
(d) the same fraction of the relevant capital allowances for that preceding year of assessment as the part beginning as aforesaid is of a year.
(2) In subsection (1), “the relevant capital allowances” means, in relation to any year of assessment, the capital allowances falling to be made in charging the profits or gains of the trade or profession for that year excluding amounts carried forward from an earlier year, and, for the purposes of subsection (1)(a)(c), the amount of a loss shall be computed in like manner as profits or gains are computed under the provisions of this Act applicable to Cases I and II of Schedule D.
Amount of profits or gains.
313.—(1) Subject to subsection (3), the amount of the profits or gains on which a person has been charged to income tax for any year of assessment in respect of the profits or gains of a trade or profession shall, for the purposes of relief under section 311 from the assessment for that year, be taken to be the full amount of the profits or gains on which he was assessable for that year reduced by—
(a) a sum equal to the total amount of the deductions, if any, in respect of capital allowances made in charging the profits or gains, and
(b) a sum equal to the total amount of the deductions, if any, in respect of payments made or losses sustained, which fell to be made from the profits or gains in computing for income tax purposes the person's total income for the year, or would have fallen to be so made if the person were an individual, and
(c) in the case of a body of persons, a sum equal to so much of the profits or gains as was applied in payment of dividends:
Provided that where any deduction such as is mentioned in paragraph (b) may be treated in whole or in part either as having been made from the profits or gains or as having been made from other income, the deduction shall, as far as may be, be treated for the purposes of this subsection as made from the other income.
(2) Where, under subsection (1) (b), the amount of the profits or gains on which a person was assessable for any year is reduced by reference to a payment made by him, a like reduction shall be made in the amount of the terminal loss for which relief may be given under section 311 for earlier years unless the payment was made wholly and exclusively for the purposes of the trade or profession.
(3) Where a person claiming relief under section 311 on a discontinuance has, since the beginning of the third year of assessment preceding that in which the discontinuance occurs, carried on the trade or profession in partnership, the full amount of the profits or gains on which he was assessable for any year, or part of a year, prior to 1965-66 for which the partnership was assessed in respect of the trade or profession, shall, for the purposes of subsection (1), be taken to be the amount of his share, computed in accordance with this Act, of the profits or gains on which the partnership has been charged to tax and the amount of the profits or gains on which the partnership has been so charged shall, for this purpose, be computed as it would be computed under subsection (1) if that subsection applied to a partnership as it applies to a person.
Meaning of “permanently discontinued” and “capital allowances”.
314.—(1) For all the purposes of sections 311 to 315 a trade or profession shall be treated as permanently discontinued and a new trade or profession set up or commenced when it is so treated for the purposes of section 59, or where by reference to section 71 (1) (a) (ii) a several trade of a partner has been deemed to have been permanently discontinued, but—
(a) a person who continues to be engaged in carrying it on immediately after such a discontinuance shall not be entitled to relief in respect of any terminal loss on that discontinuance, and
(b) on any discontinuance, a person not continuing to be so engaged may be given relief in respect of a terminal loss against profits or gains on which he was charged in respect of the same trade or profession for a period before a previous discontinuance, if he has been continuously engaged in carrying it on between the two discontinuances, and, in his case, if the previous discontinuance occurred within twelve months before the other, it shall be disregarded for the purposes of section 312 (1).
(2) In sections 312 and 313 “capital allowances” means allowances, other than allowances falling to be made in computing profits or gains, under section 241 or Part XIV, XV, XVI or XVII.
Determination claims for terminal loss.
315.—(1) Any claim under section 311 shall be made to and determined by the inspector, but any person aggrieved by any decision of the inspector on any such claim may, on giving notice in writing to the said inspector within twenty-one days after the notification to him of the decision, appeal to the Special Commissioners.
(2) The Special Commissioners shall hear and determine an appeal to them under subsection (1) as if it were an appeal against an assessment to income tax, and the provisions of this Act relating to the rehearing of an appeal and the statement of a case for the opinion of the High Court on a point of law shall, with the necessary modifications, apply accordingly.
Amount of assessment under section 434 to be allowed as a loss for certain purposes.
316.—(1) Subject to the provisions of this section, where a person has been assessed to tax for the year 1963-64 or a subsequent year of assessment under section 434, in respect of a payment made wholly and exclusively for the purposes of a trade or profession, the amount on which tax has been paid under that assessment shall, for the purposes of sections 309 and 311 to 315, be treated as though it were a loss sustained in that trade or profession and relief in respect thereof shall be allowed accordingly:
Provided that no relief shall be allowed under this section in respect of any such payment or any part of such payment which is not ultimately borne by the person assessed or which is charged to capital.
(2) This section shall not apply to any sum assessed under section 434 by virtue of Chapter II of Part XII or section 221 (2) (b), 288, 363 or 435.
Chapter II
Treatment of Capital Allowances
Interpretation.
317.—(1) In this Chapter—
“balancing charges” means balancing charges under Part XVI;
“capital allowances” means allowances, other than allowances falling to be made in computing profits or gains, under section 241 or Part XIV, XV, XVI or XVII;
“year of claim” means, in relation to any claim under section 307, the year of assessment for which the claim is made.
(2) For the purposes of this Chapter—
(a) where the end of the basis period for a year of assessment falls in or coincides with the end of any year of assessment, that year is the basis year for the first-mentioned year of assessment, but so that if a year of assessment would under the foregoing provision be the basis year both for that year itself and another year of assessment, it shall be the basis year for the year itself and not for the other year;
(b) any reference to capital allowances or balancing charges for a year of assessment shall be construed as a reference to those falling to be made in charging the profits or gains of the trade for that year, excluding, in the case of allowances, amounts carried forward from an earlier year;
(c) effect shall be deemed to be given in charging the profits or gains of the trade for a year of assessment to allowances carried forward from an earlier year before it is given to allowances for the year of assessment; and
(d) any reference to an amount of capital allowances non-effective in a year of assessment shall be construed as referring to the amount to which by reason of an insufficiency of profits or gains effect cannot be given in charging the profits or gains of the trade for that year.
In paragraph (a) “the basis period for a year of assessment” means in relation to any trade the period on the profits or gains of which income tax for that year falls to be finally computed under Case I of Schedule D in respect of the trade or, where, by virtue of this Act, the profits or gains of any other period are to be taken to be the profits or gains of the said period, that other period.
Option to treat as creating or augmenting loss.
318.—(1) Subject to the provisions of this Chapter, any claim made under section 307, for relief in respect of a loss sustained in any trade, may require the amount of the loss to be determined as if an amount equal to the capital allowances for the year of assessment for which the year of claim is the basis year were to be deducted in computing the profits or gains or losses of the trade in the year of claim and a claim may be so made notwithstanding that apart from those allowances a loss has not been sustained in the trade in the year of claim.
(2) Where on any claim made by virtue of this Chapter relief is not given under section 307 for the full amount of the loss determined as aforesaid, the relief shall be referred as far as may be to the loss sustained in the trade rather than to the capital allowances in respect of the trade.
Extent to which allowances to be taken into account.
319.—(1) The capital allowances for any year of assessment shall be taken into account under section 318 (1) only if and so far as they are not required to offset balancing charges for the year; and, where the capital allowances taken into account are allowances for the year of claim, relief shall not be given by reference to those allowances in respect of an amount greater than the amount non-effective in the year of claim.
(2) For the purposes of subsection (1), the capital allowances for any year of assessment shall be treated as required to offset balancing charges for the year up to the amount on which the balancing charges fall to be made after deducting from that amount the amount, if any, of capital allowances for earlier years which is carried forward to that year and would, without the balancing charges, be non-effective in that year.
Effect of giving relief.
320.—Where for any year of claim relief is given under section 307 by reference to any capital allowances, then, for all the purposes of this Act, effect shall be deemed to have been given to those allowances up to the amount in respect of which relief is so given, and any relief previously given for a subsequent year on the basis that effect had not been given to the allowances as aforesaid shall be adjusted, where necessary, by additional assessment.
Grant of relief before passing of annual Act.
321.—Relief from tax may be given by virtue of section 318 (1) by reference to capital allowances for a year of assessment before the passing of any Act imposing income tax for that year, as if income tax had been imposed for the year without alteration; but if relief given to a person by virtue of section 318 (1) for any year of claim is affected by a subsequent alteration of the law, or by any discontinuance of the trade or other event occurring after the end of the year, any necessary adjustment may be made, and so much of any repayment of tax as exceeded the amount repayable in the events that happened shall, if not otherwise made good, be recovered from the person by assessment under Case IV of Schedule D; and for the purpose of such assessment the amount of capital allowances by reference to which the repayment was made, or an appropriate part of that amount, shall be deemed to be income chargeable under the said Case IV for the year of claim.
Application to professions, etc.
322.—This Chapter applies, with any necessary adaptations, in relation to a profession or employment and in relation to the occupation of lands for the purposes of husbandry only or of woodlands, where, in either case, profits or gains arising from the occupation are, for the year of claim and the year of assessment for which the year of claim is the basis year, chargeable under Schedule D, as it applies in relation to a trade.
Chapter III
Payments by Companies to Associated Companies in Respect of Losses
Interpretation.
323.—In this Chapter—
“accounting period” means, in relation to a company, a period for which the accounts of the company have been made up;
“auxiliary company” means a company incorporated not earlier than the 14th day of December, 1961, and not later than the 31st day of March, 1965, being a company—
(a) of whose ordinary share capital—
(i) a part is held beneficially by each of two or more companies, and
(ii) not less than 95 per cent. is held beneficially by companies, and
(b) which does not hold any stock, share or security issued by a company holding beneficially a part of such ordinary share capital;
“capital allowances” means allowances, other than allowances falling to be made in computing profits or gains, under section 241 or Part XIV, XV, XVI or XVII;
“company” means a body corporate resident in the State and carrying on a trade;
“deficiency payment” means a payment made to an auxiliary company by one of its principal companies under an agreement providing for the principal company to bear, or share in, losses or a particular loss sustained by the auxiliary company in a trade carried on by it, not being a payment which, apart from this Chapter, would fall to be taken into account in computing profits or gains or losses of either company or would fall to be treated as income of the auxiliary company;
“ordinary share capital” means, in relation to a company, all the issued capital (by whatever name called) of the company, other than capital the holders whereof have a right to a dividend at a fixed rate or a rate fluctuating in accordance with the rate of income tax, but have no other right to share in the profits of the company;
“principal company” means, in relation to an auxiliary company a company which holds beneficially a part of the ordinary share capital of that company;
“trade” means a trade carried on wholly or partly in the State.
Treatment of deficiency payments as trading receipts and trading expenses.
324.—(1) Subject to the provisions of this Chapter, where an auxiliary company—
(a) has a deficiency in a trade for an accounting period, and
(b) receives in relation to the trade a deficiency payment in respect of that period, being a deficiency payment in relation to which this subsection applies,
then, in computing for the purposes of income tax the profits or gains or losses of the company and of the principal company from which the payment was received, the payment shall be treated as a trading receipt of the auxiliary company, receivable by that company on the last day of the period, and shall be allowed as a deduction to the principal company as if it were a trading expense incurred on that day.
(2) A deficiency payment in respect of an accounting period shall be a deficiency payment in relation to which subsection (1) applies if (but only if)—
(a) at all times during the period—
(i) the payee company was an auxiliary company, and
(ii) the paying company was, in relation to the payee company, a principal company, and
(b) the payment is made not later than three years after the end of the period.
(3) If an auxiliary company receives in respect of an accounting period a deficiency payment or deficiency payments from one or more principal companies and the payment or the aggregate of the payments exceeds the deficiency in its relevant trade for that period, the excess shall be disregarded for the purposes of this Chapter; and, where payments by more than one principal company are in question, the payments shall be treated as abating in such manner as may be agreed between all the companies concerned or, in default of agreement, as may be determined by the Revenue Commissioners.
(4) Where a deficiency payment is made to an auxiliary company in respect of more than one accounting period of that company or is made by a principal company carrying on more than one trade, the apportioned part of the payment to be attributed for the purposes of this Chapter to any period or trade shall be determined by the Revenue Commissioners.
Meaning of “deficiency”.
325.—(1) For the purposes of this Chapter—
(a) a company has a deficiency in a trade for an accounting period if (but only if) the aggregate amount of—
(i) any loss sustained in the trade in the period (computed in like manner as profits or gains under the provisions, other than this Chapter, applicable to Case I of Schedule D),
(ii) any amounts referable to the period of capital allowances falling to be made in charging the profits or gains of the trade for any year of assessment of which the whole or a part is within the period, and
(iii) any payments to which section 433 or 434 applies (other than payments to which section 434 applies by virtue of section 288) being payments made wholly and exclusively for the purposes of the trade and not deductible in computing the profits or gains or losses of the trade,
exceeds the aggregate amount of—
(I) any profits or gains arising from the trade in the period (computed in accordance with the provisions, other than this Chapter, applicable to Case I of Schedule D), and
(II) any amounts referable to the period of balancing charges under Part XVI falling to be made in charging the profits or gains of the trade for any year of assessment of which the whole or a part is within the period, and
(b) if there is such an excess, the amount of the deficiency shall be taken as being equal to the amount of the excess.
(2) For the purposes of this section the amount of an allowance or charge referable to a period shall be taken to be the amount thereof to be taken into account in computing for the purposes of corporation profits tax the profits of the company for that period.
Adjustment of assessments in certain cases.
326.—(1) Where under the foregoing provisions of this Chapter a deficiency payment, or part of a deficiency payment, made by a principal company falls to be treated as an expense of a trade incurred in an accounting period of which the whole or a part—
(a) falls within the company's basis periods for more than one year of assessment, or
(b) does not fall within the company's basis period for any year of assessment,
then, such adjustments, if any, shall be made—
(i) in a case within paragraph (a), of the assessment for any year mentioned in that paragraph other than the first, or
(ii) in a case within paragraph (b), of the assessment for the year next following the end of the said accounting period or, where the trade has been permanently discontinued before the beginning of that year, for the year in which the said accounting period ends,
as may be necessary to secure that, so far as may be, the aggregate of the amounts which, disregarding this Chapter, would be the final assessments on the company is reduced by an amount neither more nor less than the amount of the deficiency payment.
(2) For the purposes of this section a company's basis period for a year of assessment is the period on the profits or gains of which income tax for that year falls to be finally computed under Case I of Schedule D in respect of the trade in question.
Method of giving effect to this Chapter.
327.—There shall be made such additional assessments, reductions of assessments or repayments of tax as may in any case be required in order to give effect to this Chapter; and where a deficiency payment reduces or extinguishes a loss in respect of which a company has received repayment of tax under section 307 or 311, so much of the repayment as would not have been made if the deficiency payment had been taken into account shall, if not otherwise made good, be recovered from the company by assessment under Case IV of Schedule D; and for the purpose of such assessment the deficiency payment, or an appropriate part thereof, shall be deemed to be income chargeable under the said Case IV for the year of assessment for which the repayment was made.
Restriction of relief for losses of auxiliary companies.
328.—This Chapter shall not have effect in relation to a loss sustained by an auxiliary company during an accounting period beginning more than five years after the date on which the company first commenced to trade; and where, after a trade has been set up or commenced by an auxiliary company, the trade, or a part of the trade, becomes carried on by any other company, the other company shall, for the purposes of this section, be deemed to have first commenced to trade on the same day as the first-mentioned company.
PART XX
Relief to Investors in Irish Securities
Chapter I
Stocks, Shares, and Securities of Companies other than Manufacturing Companies
Relief to investors.
329.—(1) Where an individual who is resident in the State and is not resident elsewhere claims and proves to the satisfaction of the Special Commissioners that he is entitled to the beneficial ownership of any stock, shares, or security to which this section applies, the following provisions shall have effect, that is to say—
(a) such individual shall be entitled to repayment of 20 per cent. of the income tax applicable to any dividend or interest received by him in respect of such stock, shares, or security, save in so far as relief or repayment in respect of such tax has been or is granted under any other provision of this Act;
(b) in estimating the total income from all sources of such individual for the purposes of income tax and sur-tax the amount of any dividend or interest in respect of such stock, shares, or security shall be deemed to be diminished by 20 per cent.
(2) Subject to Chapter II of this Part and to the provisions of sections 330 and 331, this section shall apply to all stocks, shares, and securities issued for public subscription after the 4th day of August, 1932, in respect of which the Minister for Finance certifies that he is satisfied, after consultation with the Minister for Industry and Commerce, that all the following conditions are complied with in relation to such stock, share, or security, that is to say—
(a) such stock, share, or security is or was issued by a company which complies with the following provisions that is to say, such company—
(i) is incorporated by or under the laws of the State, and
(ii) is a company limited by shares within the meaning of the Companies Act, 1963, and
(iii) is managed and controlled in the State, and
(iv) carries on or (in the case of a company which has not commenced to carry on business) intends to carry on its business wholly or mainly in the State; and
(b) the capital raised by the issue of such stock, share, or security is or is intended to be or has been devoted to the establishment or extension in the State of one or more industries as defined by this section; and
(c) no part of the said capital so raised is intended to be or is being or has been used for the purpose of acquiring (directly or indirectly) an existing business or any share or interest in an existing business or of purchasing investments, or of paying off existing loans or debentures; and
(d) such issue of stock, shares, or security is so described and designated that it is readily distinguishable from all other (if any) issues of such company.
(3) Every warrant, cheque, or order drawn or made for the payment of any dividend or interest in respect of any stock, share, or security to which this section applies shall indicate clearly either (as the case may require)—
(a) that the whole of the sum for which such warrant, cheque, or order is drawn or made is a payment of or on account of dividend or interest in respect of such stock, share, or security; or
(b) that a part (the amount of which is separately stated) of such sum is a payment of or on account of such dividend or interest.
(4) Any stock, share, or security to which this section applies shall cease to be a stock, share, or security (as the case may be) to which this section applies if and when the Minister for Finance certifies in relation to such stock, share, or security that he is satisfied, after consultation with the Minister for Industry and Commerce, either—
(a) that the company by which such stock, share, or security was issued has ceased to comply with the provisions set forth in subsection (2) (a), or
(b) that the capital raised by the issue of such stock, share, or security has been or is being devoted wholly or partly to purposes other than the establishment or extension in the State of one or more industries as defined by this section, or
(c) that such capital is being used wholly or partly in contravention of subsection (2) (c), or
(d) that such issue of stock, shares, or security has ceased to be described and designated in accordance with subsection (2) (d), or
(e) that subsection (3) is not being complied with in relation to such stock, share, or security.
(5) In this section “industry” means any trade or business whatsoever save and except the purchase and sale of imported coal, the manufacture or distribution of gas for lighting, heating, or power, the carrying on, organisation, or conduct of road transport, the provision of amusement or entertainment of any kind, the holding (otherwise than by way of investment of reserve or subsidiary funds) of or dealing in stocks, shares, or securities, whether of all kinds or of any particular class or classes or of one or more particular companies.
Restriction of section 329.
330.—(1) In this section—
“qualified person” means a person who is a citizen of Ireland, and
“qualified holding company” means a company of which—
(i) the issued shares are, to an extent exceeding one-half (in nominal value) thereof in the beneficial ownership of a qualified person or persons, and
(ii) at least two-thirds (in nominal value) of every class of shares issued and carrying voting rights (whether immediate or to arise in certain future circumstances) are in the beneficial ownership of a qualified person or persons.
(2) Section 329 shall not apply to any stock, share, or security issued after the 30th day of July, 1935, unless the certificate of the Minister for Finance under subsection (2) of that section certifies that (in addition to the conditions set out in the said subsection (2)) the following conditions are complied with in relation to such stock, share, or security, that is to say that such stock, share, or security is or was issued by a company of which—
(a) a majority of the directors (other than a managing director giving the whole of his time to his duties as such director) are qualified persons, and
(b) unless the company is a company licensed under the Insurance Act, 1936, to carry on assurance business, the issued shares are, to an extent exceeding one-half (in nominal value) thereof in the beneficial ownership of a person who is, or of two or more persons each of whom is, either a qualified person or a qualified holding company, and
(c) at least two-thirds (in nominal value) of every class of shares issued and carrying voting rights (whether immediate or to arise in certain future circumstances) are in the beneficial ownership of a person who is, or of two or more persons each of whom is, either a qualified person or a qualified holding company.
(3) Without prejudice to the provisions of section 329 (4) any stock, share, or security issued after the 30th day of July, 1935, to which section 329 applies shall cease to be a stock, share, or security (as the case may be) to which that section applies if and when the Minister for Finance certifies in relation to such stock, share, or security that he is satisfied, after consultation with the Minister for Industry and Commerce, that the company by which such stock, share, or security was issued has ceased to comply with the conditions set out in subsection (2) of this section.
Shares, etc., deemed to be issued for public subscription.
331.—(1) Where—
(a) a company has issued any stocks, shares, or securities in respect of which a certificate under section 329 (2) has been given and continues to have effect, and
(b) the company subsequently issues any stocks, shares, or securities—
(i) offered or allotted to the holders as such, at or about the time of such subsequent issue, of the first-mentioned stocks, shares, or securities or of a particular class thereof, and
(ii) so offered or allotted on a basis calculated by reference to the respective holdings of those holders,
the stocks, shares, or securities which the company subsequently issues as aforesaid shall, for the purposes of section 329, be deemed to be issued for public subscription.
(2) Notwithstanding anything contained in section 329 (2) (b) (c) a certificate may be given under section 329 (2) in respect of any stocks, shares, or securities of a company which were or are issued as fully paid up and which, by virtue of subsection (1) of this section, are deemed to be issued for public subscription.
(3) Where a certificate is given under section 329 (2) in respect of any stocks, shares, or securities relief or repayment under section 329 (1) shall not be granted in respect of any dividend or interest on the stocks, shares, or securities which was payable before the date of the certificate.
Chapter II
Stocks, Shares, and Securities of Manufacturing Companies
Relief to investors.
332.—(1) Where an individual who is resident in the State and is not resident elsewhere claims and proves to the satisfaction of the Special Commissioners that he is entitled to the beneficial ownership of any stock, shares, or security to which this section applies, the following provisions shall have effect, that is to say:—
(a) such individual shall be entitled to repayment of 20 per cent. of the income tax applicable to any dividend or interest received by him in respect of such stock, shares, or security, save in so far as relief or repayment in respect of such tax has been or is granted under any other provision of this Act;
(b) in estimating the total income from all sources of such individual for the purposes of income tax and sur-tax the amount of any dividend or interest in respect of such stock, shares, or security shall be deemed to be diminished by 20 per cent.
(2) This section shall apply to all stocks, shares, and securities issued whether before or after the passing of this Act by a company whose trade or business consists wholly or mainly of the production for sale of manufactured goods, and in respect of which the Revenue Commissioners certify that they are satisfied that all the following conditions are complied with in relation to such stock, share, or security, that is to say:
(a) such stock, share, or security is or was issued by a company which complies with the following provisions, that is to say, such company—
(i) is incorporated by or under the laws of the State, and
(ii) is a company limited by shares within the meaning of the Companies Act, 1963, and
(iii) is managed and controlled in the State, and
(iv) carries on or (in the case of a company which has not commenced to carry on business) intends to carry on its business wholly or mainly in the State; and
(b) the stocks, shares, or securities—
(i) have been issued for public subscription, or
(ii) belong to a class of the company's stocks, shares, or securities that is quoted on a stock exchange in the State, and the number of individuals as described in subsection (1) who are beneficial owners of stocks, shares, or securities of that class is not less than fifty; and
(c) such issue of stock, shares, or security is so described and designated that it is readily distinguishable from all other (if any) issues of such company.
(3) Every warrant, cheque, or order drawn or made for the payment of any dividend or interest in respect of any stock, share, or security to which this section applies shall indicate clearly either (as the case may require)—
(a) that the whole of the sum for which such warrant, cheque, or order is drawn or made is a payment of or on account of dividend or interest in respect of such stock, share, or security; or
(b) that a part (the amount of which is separately stated) of such sum is a payment of or on account of such dividend or interest.
(4) Any stock, share, or security to which this section applies shall cease to be a stock, share, or security (as the case may be) to which this section applies if and when the Revenue Commissioners certify in relation to such stock, share, or security that they are satisfied that the company's trade or business has ceased to consist wholly or mainly of the production for sale of manufactured goods or that, as respects the company, all or any of the conditions set forth in subsection (2) (a) or, as respects such stock, share, or security, all or any of the conditions set forth in subsection (2) (b) (c), or in subsection (3), have ceased to be complied with.
(5) Where—
(a) the company has issued any stocks, shares, or securities in respect of which a certificate under subsection (2) has been given and continues to have effect, and
(b) the company subsequently issues any stocks, shares, or securities—
(i) offered or allotted to the holders as such, at or about the time of such subsequent issue, of the first-mentioned stocks, shares, or securities or of a particular class thereof, and
(ii) so offered or allotted on a basis calculated by reference to the respective holdings of those holders,
the stocks, shares, or securities which the company subsequently issues as aforesaid shall, for the purposes of this section, be deemed to be issued for public subscription.
(6) Where—
(a) a company (in this subsection referred to as the holding company) holds beneficially more than 90 per cent. (in nominal value) of the issued stocks, shares, and securities of any other company or companies,
(b) all of such stocks, shares, or securities are such as would qualify for a certificate of the Revenue Commissioners under subsection (2) but for paragraph (b) of that subsection, and
(c) such holding is the sole or main business of the holding company,
subsections (2) and (4) shall, so long as the foregoing conditions subsist, have effect in relation to stocks, shares, and securities issued by the holding company as if the holding company were a company whose trade or business consisted wholly or mainly of the production for sale of manufactured goods.
(7) Nothing in this section shall—
(a) affect the validity of any certificate under section 329 (2) issued before the 18th day of July, 1957, or
(b) in a case in which such a certificate has been so issued, prevent the issue of a certificate under section 329 (4).
(8) Where a certificate is given under subsection (2) relief or repayment under subsection (1) shall not be granted in respect of any dividend or interest on the stocks, shares, or securities which was payable before the date of the certificate.
PART XXI
Charitable and Other Exemptions
Rents of property belonging to hospitals and other charities.
333.—(1) Exemption shall be granted—
(a) from income tax chargeable under Schedule A or, by virtue of Chapter VI of Part IV, under Schedule D, in respect of the rents and profits of any property belonging to any hospital, public school or almshouse, or vested in trustees for charitable purposes, so far as the same are applied to charitable purposes only:
Provided that any assessment upon the respective properties shall not be vacated or altered, but shall be in force and levied, notwithstanding the allowance of any such exemption;
(b) from income tax chargeable under Schedule C in respect of any interest, annuities, dividends or shares of annuities, and from income tax chargeable under Schedule D, in respect of any yearly interest or other annual payment forming part of the income of any body of persons or trust established for charitable purposes only, or which, according to the rules or regulations established by statute, charter, decree, deed of trust, or will, are applicable to charitable purposes only, and so far as the same are applied to charitable purposes only;
(c) from income tax chargeable under Schedule C in respect of any interest, annuities, dividends or shares of annuities, in the names of trustees applicable solely towards the repairs of any cathedral, college, church or chapel, or any building used solely for the purposes of divine worship, and so far as the same are applied to those purposes.
(2) (a) This subsection applies to every gift (within the meaning of the Charities Act, 1961) made before the 1st day of July, 1961, which, if it had been made on or after that day would, by virtue of section 50 of that Act (which relates to gifts for graves and memorials) have been, to the extent provided in that section, a gift for charitable purposes.
(b) Subsection (1) shall have effect in relation to a gift to which this subsection applies as if the gift had been made on or after the 1st day of July, 1961.
Lands owned and occupied, and trades carried on, by charities.
334.—(1) Exemption shall be granted—
(a) from income tax chargeable under Schedule A in respect of property owned and occupied by a charity, not being such lands, tenements, or hereditaments as are mentioned in section 27;
(b) from income tax chargeable under Schedule B in respect of lands occupied by a charity:
Provided that the exemption under this paragraph shall not apply in the case of lands which are occupied for the purpose of husbandry unless the profits, if any arising therefrom are applied solely to the purposes of the charity;
(c) from income tax chargeable under Schedule D in respect of the profits of a trade carried on by any charity, if the profits are applied solely to the purposes of the charity and either—
(i) the trade is exercised in the course of the actual carrying out of a primary purpose of the charity, or
(ii) the work in connection with the trade is mainly carried on by beneficiaries of the charity.
(2) The exemption granted by subsections (1) (a) and (1) (b) shall not extend to tax in respect of any rent payable or other annual payment to be made by a charity in respect of the lands, tenements, or hereditaments, or to any parts of those lands, tenements, or hereditaments, which are in the use and enjoyment of a person whose total annual income from all sources estimated in accordance with the provisions of this Act amounts to not less than £150.
(3) In this section “charity” means any body of persons or trust established for charitable purposes only.
Friendly societies.
335.—An unregistered friendly society whose income does not exceed £160 shall be entitled to exemption from tax, and a registered friendly society which is precluded, by statute or by its rules, from assuring to any person a sum exceeding £300 by way of gross sum, or £52 a year by way of annuity, shall be entitled to exemption from tax under Schedules A, C, and D.
Trade unions.
336.—A registered trade union which is precluded, by statute or by its rules, from assuring to any person a sum exceeding £600 by way of gross sum, or £250 a year by way of annuity, shall be entitled to exemption from tax under Schedules A, C, and D in respect of its interest and dividends which are applicable and applied solely for the purpose of provident benefits.
In this section, “provident benefits” includes any payment, expressly authorised by the registered rules of the trade union, which is made to a member during sickness or incapacity from personal injury or while out of work, or to an aged member by way of superannuation, or to a member who has met with an accident, or has lost his tools by fire or theft, and includes a payment in discharge or aid of funeral expenses on the death of a member, or the wife of a member, or as provision for the children of a deceased member.
Savings Banks.
337.—(1) Any savings bank certified under the Trustee Savings Bank Acts, 1863 to 1958, shall be entitled to exemption from tax in respect of its interest and dividends—
(a) arising from investments with the National Debt Commissioners, and
(b) arising from investments of moneys to the credit of the special account opened in pursuance of section 31 (3) of the Finance Act, 1940.
(2) Any savings bank, whether certified under the Trustee Savings Bank Acts, 1863 to 1958, or not, shall be entitled to exemption from tax under Schedules C and D in respect of the income of its funds, so far as such income is applied in the payment or credit of interest to any depositor:
Provided that—
(a) any such interest shall be chargeable under Case III of Schedule D; and
(b) where the interest paid or credited to any depositor in the year for which exemption is claimed by the bank exceeds the sum of £5, the bank and any branch thereof shall make a return to the inspector for the district in which the bank or branch is situate of the name and place of residence of every depositor to whom any such sum has been paid or credited, and of the amount thereof, and unless such returns are duly made, the bank shall not be entitled to any relief in respect of any such sums. Any such return shall be made on or before the 1st day of May in the year following that in respect of which exemption is claimed.
Relief for income from investments under Social Welfare Act, 1952.
338.—The Minister for Finance shall be entitled to exemption from tax in respect of the income derived from investments made under section 39 of the Social Welfare Act, 1952.
Repayment claims.
339.—(1) Any claim under sections 333 and 335 to 337 shall be made to the Special Commissioners in writing, in such form as may be prescribed by the Revenue Commissioners, and the Special Commissioners on proof of the facts to their satisfaction shall allow such claim accordingly.
(2) The Special Commissioners shall require every such claim to be verified by affidavit, and proof of the claim may be given by the treasurer, trustee, or any duly authorised agent.
(3) Where the Special Commissioners allow a claim they shall issue an order for repayment.
(4) A person who makes a false or fraudulent claim for exemption under the said sections in respect of any interest, annuities, dividends or shares of annuities charged or chargeable under Schedule C shall forfeit the sum of £100.
Military and other pensions, gratuities and allowances.
340.—(1) Income to which this section applies shall be exempt from tax and shall not be reckoned in computing income for the purposes of this Act.
(2) This section applies to—
(a) (i) all wound and disability pensions, and all increases in such pensions, granted under the Army Pensions Acts, 1923 to 1962, or those Acts and any subsequent Act together with which those Acts may be cited;
(ii) all gratuities in respect of wounds or disabilities similarly granted:
Provided that, where the amount of any pension to which subparagraph (i) applies is not solely attributable to disability, the relief conferred by this section shall extend only to such part as is certified by the Minister for Defence to be attributable to disability;
(b) military gratuities and demobilisation pay granted to officers of the National Forces or the Defence Forces of Ireland on demobilisation;
(c) (i) deferred pay, within the meaning of any regulations under the Defence Act, 1954, which is credited to the pay account of a member of the Defence Forces;
(ii) gratuities granted in respect of service with the Defence Forces;
(d) (i) every allowance granted under section 8 of the Army Pensions Act, 1923, or under section 12 of the Army Pensions Act, 1932, as amended by the Army Pensions Act, 1927, by the Army Pensions Act, 1937, or by the Army Pensions (Increase) Act, 1949, to the widow or to any child or dependant of a person who was killed during the Rising of April and May, 1916;
(ii) any allowance granted under section 4 of the Army Pensions Act, 1953, to the widow, parent, sister or brother of a person who was killed during the Rising of April and May, 1916;
(iii) any allowance payable under section 3 of the Army Pensions Act, 1937;
(iv) any allowance payable under section 45 of the Army Pensions Act, 1953;
(e) any yearly sum payable under section 1 of the Griffith Settlement Act, 1923;
(f) the pension payable under section 1 of the MacSwiney (Pension) Act, 1950;
(g) a pension payable under the Pensions Act, 1952.
(3) In subsection (2) (d), “killed” has the same meaning as it has in section 8 of the Army Pensions Act, 1923.
Exemption of Commonwealth representatives.
341.—(1) Subject to the provisions of this section, exemption shall be granted from tax in respect of the emoluments payable by a Government to which this section for the time being applies to any person employed by such Government as a diplomatic or trade representative or other like representative in the State or as a member of the staff in the State of such representative and no account shall be taken of any such emoluments in estimating the amount of the income of such person for the purposes of this Act.
(2) Exemption shall be granted to a person under this section in respect only of a period during which such person is shown to the satisfaction of the Revenue Commissioners to have been resident in the State solely for the purpose of performing the duties in respect of which the said emoluments are payable to him and not to have been exercising in the State any other trade, employment, or vocation.
(3) If any person has paid tax from which he would be entitled to be exempted under this section he shall be entitled to repayment of such tax.
(4) This section applies to every Government of the several countries comprised in the British Commonwealth of Nations in respect of which the Revenue Commissioners are for the time being satisfied that it gives to diplomatic and trade representatives of the Government of Ireland and the members of their staffs a similar exemption to that given by this section to the diplomatic and trade representatives of the first-mentioned Government and the members of their staffs.
Exemption of consular representatives.
342.—(1) Subject to the provisions of this section, exemption shall be granted from tax in respect of the emoluments payable by a foreign state to which this section applies to any person who, being a citizen of such foreign state, is permanently employed in the consular service of such state and is appointed to serve in the State and in respect of any income arising outside the State accruing to any such person, and no account shall be taken of any such emoluments or income in estimating the amount of income of such person for the purposes of this Act.
(2) If any person has paid tax from which he would be entitled to be exempted under this section he shall be entitled to repayment of such tax.
(3) This section applies to every foreign state in respect of which the Revenue Commissioners are for the time being satisfied that it gives to persons permanently employed in the consular service of the State a similar exemption to that given by this section to persons permanently employed in the consular service of such foreign state.
Exemption of harbour authorities.
343.—Exemption shall be granted from tax under Schedule D in respect of so much of the profits or gains of an authority controlling a harbour situate within the State as arise from the provision in that harbour of such facilities and accommodation for vessels, goods and passengers as are ordinarily provided by authorities controlling harbours, situate within the State, in those harbours.
Exemption of interest on certain deposits.
344.—(1) Where the total income of an individual for the year of assessment includes, or would but for this section include, any sums (in this section referred to as the said sums) paid or credited in respect of interest on deposits with a trustee savings bank, with the Post Office Savings Bank or with any of the commercial banks, the said sums shall be disregarded for all the purposes of this Act if or in so far as the said sums do not exceed £50, but the provisions of this Act as regards the making by the individual of a return of his total income shall apply as if this section had not been enacted.
(2) For the purposes of subsection (1) the question whether or how far the said sums exceed £50 shall, where by virtue of section 192, a woman's income is deemed to be her husband's, be determined separately as regards the part of his income which is his by virtue of that section and the part which is his apart from that section.
(3) Where any sums arising to an individual are, by virtue of this section, to be disregarded, the individual shall not be treated, by reason of such disregarding, as having ceased to possess the whole of a single source within the meaning of section 75.
(4) In this section—
“total income” means total income from all sources as estimated in accordance with the provisions of this Act;
“the commercial banks” means the Bank of Ireland, the Hibernian Bank, Limited, the Munster and Leinster Bank, Limited, The National Bank of Ireland Limited, the Northern Bank, Limited, the Provincial Bank of Ireland, Limited, the Royal Bank of Ireland, Limited, the Ulster Bank, Limited, Ansbacher & Company, Limited, the Commercial Banking Company, Limited, Guinness & Mahon and the National City Bank, Limited;
“trustee savings bank” has the same meaning as in the Trustee Savings Banks Acts, 1863 to 1958.
Exemption of interest on certain securities.
345.—Income tax or sur-tax shall not be chargeable in respect of the interest on securities which are issued by the Minister for Finance for the purpose of being used in payment of income tax or sur-tax and such interest shall not be reckoned in computing income for the purposes of this Act.
Exemption of sweepstake profits.
346.—(1) Exemption shall be granted from tax under Schedule D in respect of the profits of any sweepstake held under the Public Hospitals Act, 1933, which, but for this section, would have been assessable under Case I of the said Schedule D on the organisers (within the meaning of the said Public Hospitals Act, 1933) of such sweepstake or on the sweepstake committee appointed in pursuance of that Act for the purpose of such sweepstake by the said organisers thereof.
(2) In this section, “sweepstake” has the meaning given to it by section 1 of the Public Hospitals Act, 1933, for the purposes of that Act.
Carrying out of voluntary health schemes—deeming not to be trade.
347.—The business of carrying out under section 4 of the Voluntary Health Insurance Act, 1957, schemes of voluntary health insurance shall, for all the purposes of this Act in relation to the Voluntary Health Insurance Board, be deemed not to be a trade, and accordingly, in particular and without prejudice to the generality of the foregoing, that Board shall be exempt from income tax under Case I of Schedule D in respect of profits or gains arising from that business:
Provided that that Board shall be entitled to relief under section 307, as if the foregoing provisions of this section had not been enacted.
Exemption of profits of agricultural societies.
348.—(1) Any profits or gains arising to an agricultural society from an exhibition or show held for the purposes of the society shall, if they are applied solely to the purposes of the society, be exempt from income tax.
(2) In this section “agricultural society” means any society or institution established for the purpose of promoting the interests of agriculture, horticulture, live-stock breeding, or forestry.
Exemption of bodies established for promotion of athletic or amateur games or sports.
349.—Exemption shall be granted from income tax in respect of so much of the income of any body of persons established for the sole purpose of promoting athletic or amateur games or sports as is shown to the satisfaction of the Revenue Commissioners to be income which has been or will be applied to that purpose.
Exemption of profits from lotteries.
350.—Exemption from income tax shall be granted in respect of profits from a lottery to which a licence under Part IV of the Gaming and Lotteries Act, 1956, applies.
Exemption of sewers.
351.—(1) Income tax shall not be charged in respect of a sewer vested in a local authority:
Provided that the foregoing exemption shall not extend to any rent payable or other annual payment to be made by the local authority in respect of the sewer.
(2) In this section—
“sewer” means a sewer maintained by a local authority in pursuance of their statutory duties in relation to the public health;
“local authority” means a public body having power under any enactment relating to the public health to construct and maintain sewers.
Exemption of air raid protection works.
352.—(1) Exemption shall be granted from tax under Schedule A in respect of any hereditament which is not let in whole or in part and, pursuant to subsection (3) of section 59 of the Air-raid Precautions Act, 1939, is not rated.
(2) Where in ascertaining under the Valuation Acts the valuation of a hereditament which is a mill, factory, or other similar premises, no regard is, pursuant to subsection (2) of section 59 of the Air-raid Precautions Act, 1939, to be had to any room or other part of such hereditament or to any structural alterations or improvements to such hereditament, the amount of any deduction to be allowed under section 65 shall be increased by an amount equal to one-sixth of the difference between the annual value of such hereditament and the annual value of such hereditament estimated on the basis that regard is to be had to (as the case may be) such room or other part or such structural alterations or improvements.
Exemption of income from scholarships.
353.—(1) Income arising from a scholarship held by a person receiving full-time instruction at a university, college, school, or other educational establishment, shall be exempt from tax and no account shall be taken of any such income in computing the amount of income for the purposes of this Act.
(2) In this section “scholarship” includes an exhibition, bursary, or any other similar educational endowment.
(3) If any question arises whether any income is income arising from a scholarship held as aforesaid, the Revenue Commissioners may consult the Minister for Education.
Exemption of children's allowances.
354.—A children's allowance under the Social Welfare (Children's Allowances) Acts, 1944 to 1963, or those Acts and any subsequent Act together with which those Acts may be cited, shall be exempt from tax and shall not be reckoned in computing income for the purposes of this Act.
PART XXII
Relief from Double Taxation
Agreements relating to Northern Ireland and Great Britain.
355.—(1) The confirmation, by section 2 of the Finance Act, 1926, section 8 of the Finance Act, 1928, section 2 of the Finance Act, 1948, section 10 of the Finance Act, 1959, and section 34 of the Finance Act, 1960, of the agreements in force at the commencement of this Act between the State and the United Kingdom which are set forth in Schedule 6, Part I, is not affected by the repeal, by this Act, of those sections.
(2) Accordingly the first of the said agreements, as modified by the second, third, fourth and fifth of the said agreements, shall, for any year of assessment for which, under the law of the United Kingdom, it has effect with respect to exemption and relief from United Kingdom tax, have effect with respect to exemption or relief to be granted from Irish tax, and the references in the said agreements to enactments repealed by this Act shall be taken for that purpose to be references to the corresponding provisions of this Act:
Provided that, in Article 2(1) of the first of the said agreements, as amended by Article 2 of the second of the said agreements, the references to section 27 of the Finance Act, 1920, shall be taken for the said purpose to be references to Schedule 6, Part II, which re-enacts the provisions of the said section 27 with the amendments made therein by subsequent enactments and with certain omissions and adaptations of provisions and phrases which have become inapt or unnecessary.
(3) For the purpose of giving effect to the said agreements, this Act, in relation to—
(a) persons resident in the State, whether or not also resident in Northern Ireland or Great Britain; and
(b) claims by persons resident in Northern Ireland or Great Britain,
shall, for any year for which the said agreements are in force, have effect subject to the modifications set out in Schedule 6, Part III.
(4) For the purpose of carrying out any obligation under Article 2 of the Agreement of the 23rd June, 1960, set forth in Schedule 6, Part I, the Government may by order direct that any provisions of this Act specified in the order, being provisions affecting in any way exemptions from income tax of persons resident in the State, shall not affect, and be deemed not to have affected, exemptions from income tax which persons enjoy as not resident in the State but resident in the United Kingdom, and any such order shall have effect accordingly.
Further relief for certain double residents.
356.—Where the Revenue Commissioners are satisfied in respect of any person—
(a) that such person is entitled under Article 2 of the Agreement made 25th April, 1928, set forth in Schedule 6, Part I, to be allowed relief from double taxation for any particular year, and
(b) that the principal place of abode of such person for the said year was situate in Northern Ireland or Great Britain, and
(c) that such person did not in the said year spend in the aggregate more than six months in the State, and
(d) that the total amount of income tax and sur-tax (including British as well as Irish income tax and sur-tax) payable by such person for the said year after deduction of all such relief from double taxation as aforesaid exceeds the total amount of British income tax and sur-tax which would have been payable by such person for the said year if he had not been resident in the State for that year,
the Revenue Commissioners may grant to such person such further relief from Irish income tax and sur-tax as in their opinion is just, but not exceeding the amount by which the total amount of income tax and sur-tax (including British as well as Irish income tax and sur-tax) mentioned in paragraph (d) exceeds the total amount of British income tax and sur-tax mentioned in that paragraph.
Allowance of United Kingdom corporation tax as a credit against income tax.
357.—(1) In this section and Schedule 7—
“company” means any body corporate;
“corporation tax” means the tax in Northern Ireland and Great Britain known as corporation tax;
“profits” in relation to income tax means income.
(2) Subject to the provisions of Schedule 7, corporation tax payable in respect of profits arising in Northern Ireland or Great Britain shall, to the extent to which it is to be taken into account for the purposes of this section, be allowed as a credit against the income tax chargeable for any year of assessment by reference to those profits.
(3) Where a dividend is paid by a company resident in Northern Ireland or Great Britain to a company which beneficially owns, directly or indirectly, not less than three-quarters of the ordinary share capital of the former company, the credit shall take into account the corporation tax payable by the former company in respect of its profits.
(4) The corporation tax payable in respect of any profits shall be taken into account for the purposes of this section—
(a) where the profits are subject to corporation profits tax, only to the extent that it cannot, on due claim having been made in that behalf, be allowed as a credit against corporation profits tax, or
(b) where the profits are not subject to corporation profits tax, only to the extent that it could not, on due claim having been made in that behalf, have been allowed as a credit against corporation profits tax if the profits had been subject to that tax as profits of a company incorporated by or under the laws of the State.
(5) In a case in which relief is allowed under this section, section 363 (3) shall have effect in relation to a dividend paid before the passing of the Finance Act, 1966, as it has effect in relation to a dividend paid before the making by the Government of an order to which section 361 (1) relates.
Convention with United States of America.
358.—(1) The confirmation, by section 12 of the Finance Act, 1950, of the Convention set forth in Schedule 8 and concluded on the 13th day of September, 1949, between the Government of Ireland and the Government of the United States of America is not affected by the repeal, by this Act, of the said section 12.
(2) For the purpose of giving effect to the Convention, the provisions set forth in Schedule 10 shall have effect.
(3) The Revenue Commissioners may from time to time make regulations in relation to the granting of the reliefs specified in the Convention and may, in particular, by those regulations provide—
(a) for securing that no such reliefs from taxation imposed by the laws of the United States of America as are provided for in the Convention shall enure to the benefit of persons not entitled thereto, and
(b) for authorising, in cases where tax deductible from any periodical payment has, in order to comply with the terms of the Convention, not been deducted and it is discovered that the Convention does not apply to that payment, the recovery of the tax by assessment on the person entitled to the payment or by deduction from subsequent payments.
Relief in respect of ships documented under laws of United States of America.
359.—Exemption shall be granted from tax in respect of so much of the income of a citizen of the United States of America not resident in the State or of a corporation organised in the United States of America as is derived from the operation of a ship or ships documented under the laws of the United States of America.
Agreement with Canada.
360.—(1) The confirmation, by section 14 of the Finance Act, 1955, of the Agreement set forth in Schedule 9 and concluded on the 28th day of October, 1954, between the Government of Ireland and the Government of Canada is not affected by the repeal, by this Act, of the said section 14.
(2) For the purpose of giving effect to the Agreement the provisions set forth in Schedule 10 shall have effect.
(3) The Revenue Commissioners may from time to time make regulations in relation to the granting of the reliefs specified in the Agreement and may, in particular, by those regulations provide—
(a) for securing that no such reliefs from taxation imposed by the laws of Canada as are provided for in the Agreement shall enure to the benefit of persons not entitled thereto, and
(b) for authorising, in cases where tax deductible from any periodical payment has, in order to comply with the terms of the Agreement, not been deducted and it is discovered that the Agreement does not apply to that payment, the recovery of the tax by assessment on the person entitled to the payment or by deduction from subsequent payments.
Agreements for relief from double taxation of income.
361.—(1) If the Government by order declare that arrangements specified in the order have been made with the government of any territory outside the State in relation to affording relief from double taxation in respect of income tax, sur-tax or corporation profits tax and any taxes of a similar character, imposed by the laws of the State or by the laws of that territory, and that it is expedient that those arrangements should have the force of law, then, subject to the provisions of this Part, the arrangements shall, notwithstanding anything in any enactment, have the force of law.
(2) The provisions of Schedule 10 shall have effect where arrangements which have the force of law by virtue of this section provide that tax payable under the laws of the territory concerned shall be allowed as a credit against tax payable in the State.
(3) Any arrangements to which the force of law is given under this section may include provision for relief from tax for periods before the passing of this Act or before the making of the arrangements and provisions as to income which is not itself subject to double taxation, and the preceding provisions of this section shall have effect accordingly.
(4) For the purposes of subsection (1), arrangements made with the head of a foreign state shall be regarded as made with the government thereof.
(5) Any order made under this section may be revoked by a subsequent order and any such revoking order may contain such transitional provisions as appear to the Government to be necessary or expedient.
(6) Where an order is proposed to be made under this section, a draft thereof shall be laid before Dáil Éireann and the order shall not be made until a resolution approving of the draft has been passed by Dáil Éireann.
(7) Where any arrangements have the force of law by virtue of this section, the obligation as to secrecy imposed by any enactment shall not prevent the Revenue Commissioners or any authorised officer of the Revenue Commissioners from disclosing to any authorised officer of the government with which the arrangements are made such information as is required to be disclosed under the arrangements.
(8) The Revenue Commissioners may from time to time make regulations generally for carrying out the provisions of this section or any arrangements having the force of law thereunder and may, in particular, but without prejudice to the generality of the foregoing, by those regulations provide—
(a) for securing that relief from taxation imposed by the laws of the territory to which any such arrangements relate does not enure to the benefit of persons not entitled thereto, and
(b) for authorising, in cases where tax deductible from any periodical payment has, in order to comply with any such arrangements, not been deducted and it is discovered that the arrangements do not apply to that payment, the recovery of the tax by assessment on the person entitled to the payment or by deduction from subsequent payments.
Relief on profits from business of sea or air transport.
362.—(1) In this section—
“business of sea or air transport” means the business of transporting persons, goods or mail carried on by the owner or charterer of ships or aircraft;
“arrangement to which this section applies” means an arrangement entered into by the Government with the government of a foreign state with a view to affording relief from double taxation in cases where income derived from the business of sea or air transport is chargeable both in the State and in the foreign state to income tax, or to any tax corresponding to income tax, or to any other tax on profits, whether such arrangement is to afford relief as from the date when it is entered into, a date after that date or a date before that date.
(2) For the purposes of this section, an arrangement made with the head of a foreign state shall be regarded as made with the government thereof.
(3) Subject to subsections (4) and (5), the Government may by order confirm and give the force of law to an arrangement to which this section applies.
(4) Where an order is proposed to be made under this section, a draft thereof shall be laid before Dáil Éireann and the order shall not be made until a resolution approving of the draft has been passed by Dáil Éireann.
(5) Where an order is made under this section, the arrangement to which it relates shall have the force of law only if and so long as such arrangement, in so far as it relates to the relief to be granted by the foreign state, has the force of law in that state.
Treatment of dividends for double taxation relief in certain cases.
363.—(1) In this section—
“dividend” means a dividend from which deduction of tax is authorised by section 456;
“the company” means a body of persons paying a dividend;
“double taxation relief” means any credit for tax (other than British income tax) payable in any territory outside the State, which is allowable against Irish income tax by virtue of section 357 or of any international agreement having the force of law, including any such credit which has been taken into account in relation to any dividends receivable by the company;
“the reduced Irish rate” means the rate of Irish income tax payable directly or by deduction by the company after taking double taxation relief into account.
(2) (a) Notwithstanding anything in this Act, no relief or repayment in respect of the tax deducted or authorised to be deducted from any dividend shall, in a case in which there is double taxation relief, be allowed at a rate exceeding the reduced Irish rate.
(b) Where the reduced Irish rate falls to be computed in relation to a dividend, the particulars to be given by the company in the statement required by sections 457 and 458 shall (in addition to the particulars required to be given apart from this section) include particulars of the reduced Irish rate.
(3) Where (whether before or after the passing of this Act) a dividend has been paid before the making by the Government of an order to which section 361 (1) relates, and any double taxation relief would have fallen to be taken into account in relation to that dividend if this section had applied thereto, that relief shall be taken into account as far as possible in determining the reduced Irish rate in relation to the first dividend payable by the company after the making of the order, and any part of that relief which cannot be so taken into account shall as far as possible be taken into account in relation to the next succeeding dividend, and so on.
(4) Where the whole or any part of any annual payment is payable out of a dividend, and the rate of relief or repayment allowable in respect of the tax deducted or authorised to be deducted from the dividend is affected by double taxation relief, the annual payment, or that part thereof, as the case may be, shall be deemed to be paid out of profits or gains not brought into charge to tax and section 434 shall apply accordingly, but the tax recoverable under section 434 from the person making the payment shall be reduced by an amount equal to tax on the payment or part of the payment at the reduced Irish rate applicable to the dividend.
Determination of “reduced Irish rate” for section 363.
364.—(1) In this section, “the reduced Irish rate”, “double taxation relief”, “the company” and “dividend” have the same meaning as in section 363.
(2) The reduced Irish rate in relation to any dividend shall be taken to be the rate which is produced by deducting—
(a) the rate of double taxation relief for the period for which the dividend is paid, from
(b) the rate of tax authorised to be deducted from the dividend by section 456.
(3) Subject to any adjustment which is required by section 363 (3) or by subsection (4) of this section, the rate of double taxation relief for the period for which the dividend is paid shall be taken to be—
(a) in the case of a dividend paid for a period which falls wholly within any year of assessment, the rate which is produced by dividing the double taxation relief for that year of assessment by a sum consisting of the total income of the company as computed for income tax purposes for that year reduced by the amount of any income the income tax upon which the company is entitled, otherwise than under section 456, to charge against any other person;
(b) in the case of a dividend paid for a period which falls partly within one year of assessment and partly within another year of assessment or other years of assessment, the rate which is produced by determining, in relation to each of those years,—
(i) the rate which would have been applicable if the dividend had been paid for a period falling wholly within that year, and
(ii) the portion of that rate which bears the same proportion to that rate as the part of the period for which the dividend is paid which falls within that year bears to the whole period,
and then aggregating the portions so determined.
(4) Where any matter affecting the calculation of the rate of double taxation relief has not been fully determined at the time when the reduced Irish rate falls to be determined in relation to any dividend, the rate of double taxation relief shall be estimated according to the best of the information available at the time, and, if it is subsequently found that the rate so estimated was excessive or deficient, the appropriate adjustment shall be made in determining the reduced Irish rate applicable to the next subsequent dividend on the occasion of which it is practicable to make the adjustment, and shall be made by reducing or, as the case may be, increasing the rate of double taxation relief, as calculated for the purposes of that subsequent dividend in accordance with the foregoing subsection, by a rate which bears the same proportion to the excess or deficiency in the rate applicable to the first-mentioned dividend as the total amount of the first-mentioned dividend bears to the total amount of that subsequent dividend.
(5) Where the double taxation relief for any year of assessment includes any credit which has been taken into account for the purposes of determining the reduced Irish rate applicable to any dividends received by the company, the amount of that credit shall be taken to be the sum of the amounts which are produced by applying to each such dividend the rate which represents the excess of the rate of tax authorised to be deducted from that dividend by section 456 over the reduced Irish rate applicable to that dividend.
(6) For the purposes of this section, a dividend which is not expressed to be paid for any specified period shall be deemed to be paid for the last period for which accounts of the company were made up which ended before the dividend became payable.
Relief for foreign income tax in certain cases.
365.—(1) Where an individual has paid under this Act by deduction or otherwise, or is liable under this Act to pay, income tax, or income tax and sur-tax, for any year of assessment in respect of any part of his income arising in a country to which this section applies and shows to the satisfaction of the Revenue Commissioners—
(a) that he has paid external income tax in the said country in respect of the said part of his income, and
(b) that he was, prior to the said year of assessment, resident in the said country to which this section applies for a continuous period of not less than ten years or for a number of discontinuous periods amounting in the aggregate to not less than ten years or, where the said part of his income arises in any one (hereinafter referred to as the particular country) of the countries coming under the description lastly set forth in subsection (3), that he was, prior to the said year of assessment, resident in any two or more, one of which is the particular country, of the countries coming under the said description for periods amounting in the aggregate to not less than ten years, and
(c) that for the said year of assessment he was or is domiciled, resident, and ordinarily resident in the State, and
(d) that, in respect of the said year of assessment, he is not entitled to claim relief from double taxation under Article 2 of the Agreement made 25th April, 1928, set forth in Schedule 6, Part I,
the Revenue Commissioners may grant to such individual in respect of the said year of assessment such relief as is in their opinion just, but not exceeding whichever of the following amounts is the lesser, that is to say, one-half of the amount of the individual's Irish income tax for the said year of assessment or the amount of external income tax paid or payable by him in the said country in respect of the said part of his income after deduction of any relief to which he may be entitled in that country.
(2) In subsection (1)—
“the amount of the individual's Irish income tax” means the amount of tax appropriate to the income of the individual referred to arising in a country to which this section applies, such tax being computed at a rate determined by dividing, by the amount of the total income from all sources of the said individual for the relevant year of assessment, the amount of income tax or income tax and sur-tax payable under this Act by the said individual for the said year of assessment in respect of his total income before the granting of any relief under this section;
“external income tax” means a tax which is chargeable and payable under the law of a country to which this section applies and appears to the Revenue Commissioners to correspond to income tax or sur-tax chargeable under this Act.
(3) This section applies to the following countries, that is to say, the United States of America, Canada, Australia, New Zealand, the Republic of South Africa and also to any other country to which the repealed enactments corresponding to this section would apply but for their repeal.
(4) Nothing contained in the foregoing provisions of this section shall authorise the granting of relief under this section to any individual in respect of any year of assessment to such an extent as would reduce the aggregate of the amount of income tax, sur-tax (if any), and external income tax (as defined in subsection (2)) payable by such individual in respect of any part of his income arising in a country to which this section applies (such aggregate being computed after deduction of any relief to which he may be entitled in the said country) below the amount of income tax and sur-tax (if any) which would be payable by such individual in respect of the said part of his income if that part of his income had arisen in the State.
Extension of relief in certain cases.
366.—Where as regards any person to whom the provisions of section 2 of the Finance Act, 1941, formerly applied—
(a) such person has income arising in a country outside the State and outside Northern Ireland and Great Britain in respect of which relief was formerly granted by virtue of those provisions, and
(b) the Revenue Commissioners are satisfied in relation to that income that the total tax, that is to say, Irish tax (including sur-tax) in respect of the income together with the corresponding tax of the said country, is in excess of what the said corresponding tax would have been if it had been computed on the basis that such person had been taxable as a person solely resident in the said country in respect of income arising from sources therein,
the Revenue Commissioners may grant a measure of relief not exceeding the amount of the excess.
PART XXIII
Purchase and Sale of Securities
Application of Part XXIII.
367.—(1) Subject as hereinafter provided, this Part relates to cases of a purchase by a person (in this Part referred to as the first buyer) after the 22nd day of April, 1959, of any securities and their subsequent sale by him, the result of the transaction being that interest becoming payable in respect of the securities (in this Part referred to as the interest) is receivable by the first buyer.
(2) This Part does not relate to cases where—
(a) the time elapsing between the purchase by the first buyer and his taking steps to dispose of the securities exceeded six months, or
(b) that time exceeded one month and, in the opinion of the Revenue Commissioners, the purchase and sale were each effected at the current market price and the sale was not effected in pursuance of an agreement or arrangement made before or at the time of the purchase.
(3) An appeal shall lie to the Special Commissioners with respect to any opinion of the Revenue Commissioners under subsection (2) (b) in like manner as an appeal would lie against an assessment to income tax, and the provisions of this Act relating to appeals shall apply and have effect accordingly.
(4) The reference in subsection (2) to the first buyer taking steps to dispose of the securities shall be construed—
(a) if he sold them in the exercise of an option he had acquired, as a reference to his acquisition of the option,
(b) in any other case, as a reference to his selling them.
(5) For the purposes of this Part a sale of securities similar to, and of the like nominal amount as, securities previously bought (hereinafter referred to as the original securities) shall be equivalent to a sale of the original securities, and subsection (4) shall apply accordingly; and where the first buyer bought parcels of similar securities at different times, a subsequent sale of any of the securities shall so far as may be be related to the last to be bought of the parcels, and then to the last but one, and so on:
Provided that a person shall be under no greater liability to tax by virtue of this subsection than he would have been under if instead of selling the similar securities he had sold the original securities.
(6) Where, at the time when a trade is, or is deemed to be, set up and commenced, any securities form part of the trading stock belonging to the trade, those securities shall be treated for the purposes of this section as having been sold at that time in the open market by the person to whom they belonged immediately before that time and as having been purchased at that time in the open market by the person thereafter engaged in carrying on the trade; and subject to the foregoing provisions of this subsection, where there is a change in the persons engaged in carrying on a trade which is not a change on which the trade is deemed to be discontinued, the provisions of this section shall apply in relation to the person so engaged after the change as if anything done to or by his predecessor had been done to or by him.
(7) For the purposes of this Part—
(a) “interest” includes a dividend;
(b) “person” includes any body of persons, and references to a person entitled to any exemption from income tax include, in a case of an exemption expressed to apply to income of a trust or fund, references to the persons entitled to make claims for the granting of that exemption;
(c) “securities” includes stocks and shares;
(d) securities shall be deemed to be similar if they entitle their holders to the same rights against the same persons as to capital and interest and the same remedies for the enforcement of those rights, notwithstanding any difference in the total nominal amounts of the respective securities or in the form in which they are held or the manner in which they can be transferred.
Dealers in securities.
368.—(1) Subject to the provisions of this section, if the first buyer is engaged in carrying on a trade which consists of or comprises dealings in securities, then, in computing for any of the purposes of this Act the profits arising from or loss sustained in the trade, the price paid by him for the securities shall be reduced by the appropriate amount in respect of the interest, as determined in accordance with Schedule 11.
(2) Where, in the opinion of the Revenue Commissioners, the first buyer is bona fide carrying on the business of a discount house in the State, or where the first buyer is a member of a stock exchange in the State who is recognised by the committee of that stock exchange as carrying on the business of a dealer, subsection (1) shall not have effect in relation to securities bought in the ordinary course of his said business.
(3) Subsection (1) shall not apply if the interest is to any extent required to be brought into account under section 371 as if it were a trading receipt which had not borne tax or would to any extent be so required to be brought into account but for the provisions of paragraph 2 of Schedule 12.
Persons entitled to exemptions.
369.—(1) If the first buyer is entitled under any enactment to an exemption from income tax which, apart from this subsection, would extend to the interest, then, subject to the provisions of this section, the exemption shall not extend to an amount equal to the appropriate amount in respect of the interest, as determined in accordance with Schedule 11:
Provided that if the first buyer is entitled as aforesaid and any annual payment is payable by him out of the interest, the annual payment shall be deemed as to the whole thereof to be paid out of profits or gains not brought into charge to tax, and section 434 shall apply accordingly.
(2) This section shall not apply where the exemption arises from the residence of the first buyer in Northern Ireland or Great Britain.
Traders other than dealers in securities.
370.—(1) If the first buyer carries on a trade not falling within section 368 then, in ascertaining whether any, and, if so, what, repayment of tax is to be made to him under section 307 by reference to any loss sustained in the trade for the year of assessment his income for which includes the interest, there shall be left out of account—
(a) the appropriate amount in respect of the interest, as determined in accordance with Schedule 11, and
(b) any tax paid on that amount.
(2) Where the first buyer is a company and carries on a trade not falling within section 368 or a business consisting mainly in the making of investments then, if any annual payment payable by the company is to any extent payable out of the interest, that annual payment shall be deemed to that extent not to be payable out of profits or gains brought into charge to tax, and section 434 shall apply accordingly.
(3) In this section “company” includes any body corporate.
PART XXIV
Purchases of Shares by Financial Concerns and Persons Exempted from tax and Restriction on Relief for Losses by Repayment of Tax in Case of Dividends Paid Out of Accumulated Profits
Purchases of shares by financial concerns and persons exempted from tax.
371.—(1) Where a person engaged in carrying on a trade which consists of or comprises dealings in shares or other investments becomes entitled to receive a dividend on a holding of shares of a class to which this section applies, being shares sold or issued to him or otherwise acquired by him not more than six years before the date on which the dividend becomes payable, and the dividend is to any extent paid out of profits accumulated before the date on which the shares were so acquired, then, if those shares, or those shares together with—
(a) any other shares the dividend on which is payable to that person and which were sold or issued to him or otherwise acquired by him not more than six years before the date on which the dividend becomes payable, and
(b) in a case where the trade is under the same control as another trade which consists of or comprises dealings in shares or other investments, any shares the dividend on which is payable to the person engaged in carrying on that other trade and which were sold or issued to him or otherwise acquired by him not more than six years before the date on which the dividend becomes payable, and
(c) any such shares as are to be brought into account under subsection (3),
amount to 10 per cent. or more of the issued shares of that class, the net amount of the dividend received on the shares in the holding shall, to the said extent to which it was paid out of profits accumulated before the shares were acquired, be brought into account in computing for the purposes of this Act the profits or gains or losses of the trade as if it were a trading receipt which had not borne tax.
(2) Where a person entitled under this Act to an exemption from income tax which extends to dividends on shares becomes entitled to receive a dividend on a holding of shares of a class to which this section applies, being shares sold or issued to him or otherwise acquired by him not more than six years before the date on which the dividend becomes payable, and the dividend is to any extent paid out of the profits accumulated before the date on which the shares were so acquired, then, if those shares, or those shares together with—
(a) any other shares the dividend on which is payable to that person and which were sold or issued to him or otherwise acquired by him not more than six years before the date on which the dividend becomes payable, and
(b) any such shares as are to be brought into account under subsection (3),
amount to 10 per cent. or more of the issued shares of that class, the exemption shall, to an extent proportionate to the said extent to which the dividend is paid out of profits accumulated before the date on which the shares were acquired, not apply to the dividend:
Provided that if any annual payment is payable by that person out of the dividend, that annual payment shall be deemed as to the whole thereof to be paid out of profits or gains not brought into charge to tax and section 434 shall apply accordingly.
(3) If two or more persons, being persons engaged in carrying on trades of the kind mentioned in subsection (1) or entitled to an exemption of the kind mentioned in subsection (2), have each acquired shares in a company and the transactions in pursuance of which the acquisition was made were either transactions entered into by those persons acting in concert or transactions together comprised in any arrangements made by any person, then, in the application of either of those subsections in relation to a dividend payable to one of those persons on shares which include shares so acquired (or shares acquired in right of those shares), there shall be taken into account under subsection (1) (c), or, as the case may be, subsection (2) (b) any shares the dividend on which is payable to any other of those persons, being shares so acquired by that other person (or shares acquired in right of those shares).
(4) Where any shares have been sold or otherwise disposed of by a person who held shares of that kind acquired at different times it shall be assumed for the purposes of this section that shares which have been held for a longer time have been disposed of before shares which have been held for a shorter time.
(5) Where, at the time when a trade is, or is deemed to be, set up and commenced, any shares form part of the trading stock belonging to the trade, those shares shall be regarded for the purposes of this section as having been acquired at that time by the person then engaged in carrying on the trade; and, subject to the foregoing provisions of this subsection, where there is a change in the persons engaged in carrying on a trade which is not a change on which the trade is deemed to be discontinued, the provisions of this section shall apply in relation to the person so engaged after the change as if anything done to or by his predecessor had been done to or by him.
(6) The provisions of Schedule 12 shall have effect for the purpose of ascertaining whether a dividend is to be regarded as paid to any extent out of profits accumulated before a given date.
(7) For the purposes of this section and Schedule 12—
(a) “company” includes any body corporate, but does not extend to a company not resident in the State;
(b) “person” includes any body of persons, and references to a person entitled to any exemption from income tax include, in a case of an exemption expressed to apply to income of a trust or fund, references to the persons entitled to make claims for the granting of that exemption;
(c) “shares of a class to which this section applies” means shares of any class forming part of a company's share capital other than a class of fully-paid preference shares carrying only a right to dividends at a rate per cent. of the nominal value of the shares which is fixed or fluctuates only in accordance with the rate of income tax and which in the opinion of the Special Commissioners does not substantially exceed the yield generally obtainable on preference shares the prices of which are quoted on stock exchanges in the State;
(d) “share” includes stock other than debenture or loan stock;
(e) shares shall be regarded as of different classes if the rights and obligations respectively attached to them are as regards the payment of dividends or the amount paid up or in any other respect distinguishable;
(f) any reference to shares acquired in right of other shares includes a reference to shares acquired in pursuance of an offer or invitation which was restricted to holders of those other shares;
(g) two trades shall be regarded as under the same control if they are carried on by persons one of whom is a body of persons over whom the other has control (within the meaning assigned to that expression by subsection (8)), or both of whom are bodies of persons under the control (as so defined) of a third person, and several trades shall be regarded as under the same control if each is under the same control as all of the others,
and in paragraph (g) “body of persons” includes a partnership.
(8) For the purposes of subsection (7) (g), the following shall be taken to be the meaning assigned to “control” by this subsection:
“control”, in relation to a body corporate, means the power of a person to secure, by means of the holding of shares or the possession of voting power in or in relation to that or any other body corporate, or by virtue of any powers conferred by the articles of association or other document regulating that or any other body corporate, that the affairs of the first-mentioned body corporate are conducted in accordance with the wishes of that person, and, in relation to a partnership, means the right to a share of more than one-half of the assets, or of more than one-half of the income, of the partnership.
Restriction on relief for losses by repayment of tax in case of dividends paid out of accumulated profits.
372.—(1) Where a person carries on a trade other than such a trade as is mentioned in section 371 (1) and his income for any year of assessment includes a dividend the net amount of which would, if the trade were such a trade as is mentioned in section 371 (1), be required to any extent to be brought into account as a trading receipt which has not borne tax, then, in ascertaining whether any or what repayment of tax is to be made to that person under section 307 by reference to any loss sustained in the trade for the said year of assessment, there shall be left out of account—
(a) the gross amount corresponding to so much of the said net amount as would have been required to be brought into account as aforesaid, and
(b) any tax paid on the amount required to be left out of account under paragraph (a).
(2) For the purposes of this section “person” includes any body of persons.
PART XXV
Temporary Relief from Taxation
Chapter I
Profits from Trading Within Shannon Airport
Definitions.
373.—In this Chapter—
“the airport” has the same meaning as in the Customs-free Airport Act, 1947;
“company” means any body corporate carrying on a trade;
“the Minister” means the Minister for Finance.
Exempted trading operations.
374.—(1) In this section “qualified company” means a company the whole or part of the trade of which is carried on within the airport.
(2) Subject to subsections (5) and (6), the Minister may give a certificate certifying that such trading operations of a qualified company as are specified in the certificate are, with effect as from their commencement, exempted trading operations for the purposes of this Chapter, and any certificate so given shall, unless it is revoked under subsection (4), remain in force until the expiration of the period of twenty-five years from the 25th day of November, 1958.
(3) A certificate under subsection (2) may be given either without conditions or subject to such conditions as the Minister considers proper and specifies therein.
(4) Where, in the case of a company in relation to which a certificate under subsection (2) has been given—
(a) the trade of the company ceases or becomes carried on wholly outside the airport, or
(b) the Minister is satisfied that the company has failed to comply with any condition subject to which the certificate was given,
the Minister may, by notice in writing served by registered post on the company, revoke the certificate.
(5) The Minister shall not certify, under subsection (2), that a trading operation is an exempted trading operation unless it falls within one or more of the following classes of trading operations:
(a) the sale of goods exported, or to be exported, out of the State by the qualified company (whether acting as principal or agent), being goods which have been produced, manufactured or processed within the airport by the qualified company,
(b) the sale of goods exported, or to be exported, out of the State by the qualified company, being goods which have been imported into the State and which have been packaged or handled within the airport by the qualified company,
(c) the repair or maintenance, within the airport, of aircraft,
(d) the rendering, within the airport or outside the State, of services entailing the use of aircraft or air transport,
(e) other trading operations in regard to which the Minister is of opinion, after consultation with the Minister for Transport and Power, that they contribute to the use or development of the airport,
(f) trading operations which are ancillary to any of those described in the foregoing paragraphs of this subsection.
(6) The Minister shall not certify, under subsection (2), that any of the following trading operations is an exempted trading operation:
(a) the sale of goods brought, or to be brought, from the airport into any other part of the State otherwise than in the course of being exported out of the State,
(b) the rendering, to persons resident in the State outside the airport, of services,
(c) the production or manufacture of goods outside the airport,
(d) the operation of an air transport service other than an air transport service which—
(i) is operated between the airport and a place outside the State, and
(ii) is not so operated under an international bilateral agreement to which the Government is a party,
(e) the rendering within the State of—
(i) services to embarking or disembarking aircraft passengers, including hotel, catering, money changing or transport (other than air transport) services, or
(ii) services in connection with the landing, departure, loading or unloading of aircraft,
(f) the sale of goods by retail,
(g) the sale of consumable goods for the fuelling of aircraft or for shipment as aircraft stores,
(h) a trading operation carried on in the course of trading in Northern Ireland or Great Britain.
Disregard of profits or losses in the case of exempted trading operations.
375.—(1) Profits or gains arising from, or losses sustained in, exempted trading operations shall not be taken into account for any purpose of this Act in relation to the company by which such operations are carried on.
(2) Where the trade carried on by a company consists partly of exempted trading operations and partly of other trading operations, the amount of the profits or gains arising from, or of the loss sustained in, such other trading operations shall, for any purpose of this Act, be computed as it would have been computed for that purpose if the company were carrying on two distinct trades consisting respectively of the exempted trading operations and of the other trading operations.
Transactions between associated persons.
376.—(1) Where, in the course of exempted trading operations, the company carrying on the operations (hereafter in this subsection referred to as the buyer) buys goods from another person (hereafter in this subsection referred to as the seller) and—
(a) the seller has control over the buyer or, the seller being a body corporate or partnership, the buyer has control over the seller or some other person has control over both the seller and the buyer, and
(b) the goods are sold at a price less than the price which they might have been expected to fetch if the parties to the transaction had been independent parties dealing at arm's length,
then, a computation of the profits or gains or losses of the seller, for any purpose of this Act, shall be made as if the goods had been sold for the price which they would have fetched if the transaction had been a transaction between independent persons dealing as aforesaid.
(2) In this section “control” has the meaning assigned to it by section 299 (6).
Delivery of statements, etc.
377.—Where the Minister has given a certificate under section 374—
(a) the provisions of this Act relating to the delivery of statements or returns of profits or gains shall continue to have effect in relation to the company concerned as if the certificate had not been given, and
(b) the Revenue Commissioners may by notice in writing require the company concerned to furnish them, within such time as they may direct, with such accounts and other particulars as the Revenue Commissioners think necessary for the purposes of this Chapter.
Exemption from Chapter IV.
378.—Notwithstanding anything in Chapter IV of this Part no amount receivable from the sale of goods exported out of the State in the course of exempted trading operations shall be taken into account for any purpose of the said Chapter IV.
Reduction of certain deductions.
379.—(1) Where the trade carried on by a company consists partly of exempted trading operations and partly of other trading operations, the amount of any deduction, being a deduction to which this section applies, to which, but for this section, the company would have been entitled shall be reduced by such amount, if any, as the Special Commissioners consider just having regard to section 375.
(2) The deductions to which this section applies are deductions in respect of any allowance under sections 241, 244 (3), Chapter III of Part XIV, or Part XV or any annual allowances under Chapter 1, III or IV of Part XVI.
Dividends.
380.—(1) Where a dividend is paid in part out of profits from exempted trading operations and in part out of other profits, sections 456 and 457 shall apply as if the dividend consisted of two dividends respectively paid out of profits from exempted trading operations and out of other profits.
(2) So much of any dividend as has been paid out of profits from exempted trading operations shall not be regarded as income or profits for any purpose of this Act.
(3) In relation to every warrant, cheque or order drawn or made by a company for the payment of a dividend payable wholly or in part out of profits from exempted trading operations, section 458 shall apply to the company so that the statement required by that section shall show, in addition to the particulars required to be given apart from this section, either (as the case may require)—
(a) that the whole of the sum for which the warrant, cheque or order is drawn or made is a payment of a dividend of profits from exempted trading operations, or
(b) that a part of such sum is a payment out of profits from exempted trading operations and that a part (the gross amount of which, before any deduction in respect of income tax, is separately stated) of such sum is a payment out of other profits.
Provision for annual payments and patent royalties.
381.—(1) Where any payment to which this section applies is payable out of the profits or gains of a trade consisting partly of exempted trading operations and partly of other trading operations, there shall be treated as paid out of profits or gains brought into charge to tax only the portion of the payment which bears to the total amount thereof the same proportion as the amount of the profits or gains of the trade actually charged to tax bears to the amount of such profits or gains which would have been actually charged to tax if this Chapter had not been enacted.
(2) This section applies to any payment of interest of money, annuity, or other annual payment charged with tax under Schedule D, or of any royalty or other sum paid in respect of the user of a patent.
Chapter II
Profits of Certain Mines
Interpretation.
382.—(1) In this Chapter—
“mining operations” means mining operations (by underground or opencast excavation) within the State, whether before or after the passing of this Act, but only in so far as scheduled minerals have been or are obtained thereby;
“new mining operations” means mining operations which—
(a) at no time in the period of one year ending on the 5th day of April, 1956, have resulted in the production of scheduled minerals, and
(b) are, in the opinion of the Revenue Commissioners, having regard to all the circumstances (which may include the nature and magnitude of the operations and the place where they are carried on), substantially distinct and separate from, and not merely an extension of, any other mining operations;
“production” means production in reasonable commercial quantities with a view to the realisation of profits;
“qualifying mine” means a mine in so far only as new mining operations are carried on therein;
“scheduled minerals” means minerals specified in Schedule 13 occurring in non-bedded deposits of such minerals.
(2) As respects any opinion of the Revenue Commissioners under subsection (1), an appeal to the Special Commissioners shall lie in like manner as an appeal would lie against an assessment to income tax, and the provisions of this Act relating to appeals shall apply and have effect accordingly.
(3) The Minister for Finance may by order add minerals occurring in non-bedded deposits of such minerals to Schedule 13.
(4) Every order made under subsection (3) shall be laid before Dáil Éireann as soon as may be after it is made and if a resolution annulling the order is passed by Dáil Éireann within the next twenty-one days on which Dáil Éireann has sat after the order is laid before it, the order shall be annulled accordingly.
Application of this Chapter.
383.—This Chapter applies to the profits (hereafter in this Chapter referred to as the profits) of a company (hereafter in this Chapter referred to as the company), incorporated in the State and resident therein for the purposes of income tax, derived from the working of a qualifying mine (hereafter in this Chapter referred to as the mine) in relation to which the company commences to trade on a day (hereafter in this Chapter referred to as the commencement day) within the period of twenty years beginning on the 6th day of April, 1956.
Computation of profits.
384.—In computing the amount of the profits for the purpose of assessment to income tax the working of the mine shall be treated as a separate trade set up or commenced on the commencement day and any corporation profits tax which, by virtue of section 6 of the Finance (Profits of Certain Mines) (Temporary Relief from Taxation) Act, 1956, is not payable, shall be deemed to have been paid.
Computation of net income tax.
385.—(1) Subject to subsection (2), a reference in this Chapter to the net income tax for any year of assessment shall be construed as a reference to the income tax chargeable on the company for the year under Schedule D, after all allowances, deductions or set-offs due have been granted, in respect of the profits computed for the purpose of assessment, that income tax being diminished by income tax, computed at the standard rate of tax, on the amount of any payment payable by the company out of the profits which, otherwise than under section 456, the company is entitled to charge against any other person or to deduct, retain or satisfy out of any payment to any other person.
(2) Where a deduction is allowed, in arriving at the amount of the profits computed for the purpose of assessment to income tax under Schedule D, on account of the annual value of any property assessed under Schedule A, there shall, for the purpose of arriving at the net income tax, be added, to the income tax chargeable on the amount of the profits under Schedule D, the excess of the income tax contained in the assessment (as reduced for the purposes of collection, if it is so reduced) in respect of the said property under Schedule A for the year of assessment over income tax computed at the standard rate of tax on any rent or annual payment to which the said property is subject.
Relief from tax.
386.—(1) The net income tax, for the year of assessment within which falls the commencement day (hereafter in this Chapter referred to as the first year), shall not be payable.
(2) The net income tax, for each of the three years of assessment (the last of which is hereafter in this Chapter referred to as the fourth year) next following the first year, shall not be payable.
(3) (a) The net income tax, for the year of assessment (hereafter in this Chapter referred to as the fifth year) next following the fourth year, to the extent to which it exceeds the appropriate sum, shall not be payable.
(b) In paragraph (a) of this subsection “the appropriate sum” means one-half of the sum which bears the same proportion to the net income tax for the fifth year as the number of days in the period beginning on the commencement day and ending on the 5th day of April in the first year bears to the total number of days in the first year.
(4) (a) Subsection (3) shall be subject to the proviso that, where the company ceases permanently within the fifth year to carry on the trade of working the mine, then—
(i) if the cessation occurs before or on the last day of the period of forty-eight months beginning on the commencement day, the net income tax for the fifth year shall not be payable, and
(ii) if the cessation occurs after the expiration of that period, so much of the net income tax for the fifth year as exceeds the appropriate sum shall not be payable.
(b) In paragraph (a) (ii) of this subsection “the appropriate sum” means one-half of the sum which bears the same proportion to the net income tax for the fifth year as the number of days, in the period beginning on the day next following the last day of the period of forty-eight months which begins on the commencement day and ending on the day of the cessation, bears to the number of days in the period beginning on the first day of the fifth year and ending on the day of the cessation.
(5) One-half of the net income tax for each of the three years of assessment (the last of which is hereafter in this Chapter referred to as the eighth year) next following the fifth year shall not be payable.
(6) (a) So much of the net income tax, for the year of assessment (hereafter in this Chapter referred to as the ninth year) next following the eighth year, as is equal to the appropriate sum shall not be payable.
(b) In paragraph (a) of this subsection “the appropriate sum” means one-half of the sum which bears the same proportion to the net income tax for the ninth year as the number of days in the period beginning on the 6th day of April in the first year and ending on the day immediately preceding the commencement day bears to the total number of days in the first year.
(7) (a) Subsection (6) shall be subject to the proviso that, where the company ceases permanently within the ninth year to carry on the trade of working the mine, then—
(i) if the cessation occurs before or on the last day of the period of ninety-six months beginning on the commencement day, one-half of the net income tax for the ninth year shall not be payable, and
(ii) if the cessation occurs after the expiration of that period, so much of the net income tax for the ninth year as is equal to the appropriate sum shall not be payable.
(b) In paragraph (a) (ii) of this subsection “the appropriate sum” means one-half of the sum which bears the same proportion to the net income tax for the ninth year as the number of days, in the period beginning on the 6th day of April in the ninth year and ending on the last day of the period of ninety-six months beginning on the commencement day, bears to the number of days in the period beginning on the 6th day of April in the ninth year and ending on the date of the cessation.
(8) The income tax on so much of the amount of the profits, as is equal to the total amount of any such payments by the company out of the profits as are referred to in section 385, shall, notwithstanding anything contained in the foregoing subsections of this section, be payable in full.
Dividends.
387.—(1) (a) For the purposes of this section, section 458 shall apply to the company so that the statement required by that section shall, in relation to every warrant, cheque or order drawn or made by the company for the payment of any dividend payable wholly or in part out of the profits, show, in addition to any particulars required to be given apart from this section, either (as the case may require)—
(i) that the whole of the sum for which the warrant, cheque or order is drawn or made is a payment of a dividend of the profits, or
(ii) that a part (the gross amount of which, before any deduction in respect of income tax, is separately stated) of such sum is a payment out of the profits,
and such whole or such part is hereafter in this section referred to as the relevant payment.
(b) The said statement shall also show the period (hereafter in this section referred to as the dividend period) out of the profit of which the relevant payment is made and—
(i) where, as respects the relevant payment, the company is, in accordance with subsection (2) (a), not entitled to deduct income tax, that fact shall be separately indicated in the said statement,
(ii) where, as respects part of the relevant payment, the company is, in accordance with subsection (2) (b), not entitled to deduct income tax, that part shall be separately indicated in the said statement,
(iii) where, as respects the relevant payment, the amount of the income tax which the company would otherwise be entitled to deduct is, in accordance with subsection (2) (b), reduced by one-half of such amount, that fact shall be separately indicated in the said statement, and
(iv) where, as respects part of the relevant payment, the amount of the income tax which the company would otherwise be entitled to deduct is, in accordance with subsection (2) (b), reduced by one-half of such amount, that part shall be separately indicated in the said statement.
(2) (a) Where a dividend is paid wholly or in part out of the profits and, as respects such dividend, the dividend period is wholly within a period (hereafter in this Chapter referred to as the first term) of forty-eight months beginning on the commencement day, the company shall be entitled to deduct income tax in accordance with section 456 from such part, if any, of the dividend as exceeds the relevant payment, but shall not be entitled to deduct income tax from the relevant payment.
(b) In every other case in which a dividend is paid wholly or in part out of the profits, the company shall be entitled to deduct income tax from the dividend in accordance with section 456 provided, however, that—
(i) where the dividend period is wholly within a period (hereafter in this Chapter referred to as the second term) of forty-eight months beginning on the day next following the last day of the first term, the amount of the income tax which the company would otherwise be entitled to deduct from the relevant payment under section 456 shall be reduced by one-half of such amount, and
(ii) where the dividend period is not wholly within the second term—
(I) the amount of the income tax which the company would otherwise be entitled under section 456 to deduct from any part of the relevant payment which is referable to any part of the dividend period within the second term shall be reduced by one-half of such amount, and
(II) the company shall not be entitled to deduct income tax from any part of the relevant payment which is referable to any part of the dividend period within the first term.
(3) (a) Where the relevant payment is made wholly out of the profits of a dividend period wholly within the first term, it shall not be included in a statement of total income for the purpose of any relief or repayment under this Act or for the purpose of sur-tax.
(b) Where part of the relevant payment is referable to a part of a dividend period within the first term, that part of the relevant payment shall not be included in a statement of total income for the purposes aforesaid.
(c) Where—
(i) the relevant payment is made wholly out of the profits of a dividend period wholly within the second term, or
(ii) part of the relevant payment is referable to a part of a dividend period within the second term,
then, notwithstanding anything contained in this Act—
(I) no relief or repayment in respect of the income tax, which in accordance with subsection (2) (b) the company is entitled to deduct from the relevant payment or, as the case may be, the part of the relevant payment, shall be allowed at a rate greater than the rate at which, having regard to subsection (2) (b), the company is entitled to deduct income tax from the relevant payment or, as the case may be, the part of the relevant payment, and
(II) the relevant payment or, as the case may be, the part of the relevant payment shall be included in any statement of total income for the purpose of sur-tax to the extent only of one-half thereof.
Repayments.
388.—Any relief by way of repayment in respect of income tax contained in an assessment under Schedule D or under Schedule A, being an assessment such as is referred to in section 385, shall be given at a rate to be ascertained by dividing so much of the net income tax for the year of assessment as, having regard to this Chapter, is payable, by an amount which, when charged at the standard rate of tax for the year, produces a sum equal to the net income tax for the year.
General restriction.
389.—This Chapter shall not have effect for the purposes of income tax in relation to any year of assessment beginning after the expiration of the ninth year, but this provision shall not prevent section 387 from applying to a dividend paid after the expiration of the ninth year in a case in which the whole or part of the dividend is paid out of the profits of a period wholly or partly within the first term or the second term.
Furnishing of information.
390.—The Revenue Commissioners may by notice in writing require the company to furnish them, within such time as they may direct, with such accounts and other particulars as the Revenue Commissioners think necessary for the purposes of this Chapter.
Application of section 387 to certain dividends.
391.—(1) In this section “company” means a company which has obtained relief under section 11 of the Finance (Profits of Certain Mines) (Temporary Relief from Taxation) Act, 1956, in respect of profits derived from the working of an existing mine (as defined in the said section 11).
(2) Notwithstanding that subsection (2) of the said section 11 no longer has effect, section 387 shall apply to a dividend paid by the company after the commencement of this Act in a case in which the dividend is paid out of profits the net income tax on which has been reduced by virtue of the said section 11.
(3) For the purpose of applying section 387 to any such dividend the day on which the company commenced to carry on the trade of working the existing mine or the 6th day of April, 1954 (whichever is the later) shall be taken to be the commencement day.
(4) (a) There shall be excluded from the application of section 387 any dividend paid by the company out of profits of the existing mine as respects which the dividend period is a period prior to the 6th day of April, 1956, and, in the case of any such dividend as respects which the dividend period consists of a part prior to the 6th day of April, 1956, and a part subsequent to the 5th day of April, 1956, there shall be excluded from the application of that section such part of the dividend as is referable to the part of the dividend period prior to the 6th day of April, 1956, but the foregoing provisions of this paragraph are without prejudice to the entitlement of the company to deduct income tax from any such dividend or any such part of a dividend.
(b) In paragraph (a) “dividend period” means the period out of profits of which a dividend is paid.
Change of company.
392.—Where—
(a) a company (hereafter in this section referred to as the original company) ceases after the 5th day of April, 1956, to carry on the trade of working a qualifying mine to profits of which this Chapter had applied immediately prior to the date of cessation, and
(b) another company (hereafter in this section referred to as the later company) subsequently commences to carry on such a trade in relation to the mine,
the later company, if it is incorporated in the State and resident therein for the purposes of income tax, shall be given relief, from the payment of its net income tax referable to its profits from the said trade, to the same extent (but only to the same extent), and for the same years (but only for the same years), as would have been proper if the original company had not ceased to carry on the said trade and if the said net income tax, instead of being chargeable on the later company, were chargeable on the original company, and the provisions of this Chapter shall, for the purposes of this section, apply with any necessary modifications.
Chapter III
Profits from Coal-Mining Operations
Definitions.
393.—In this Chapter—
“coal-mining operations” means coal-mining operations (by underground or opencast excavation) within the State, whether before or after the passing of this Act, but only in so far as the production of coal results or has resulted therefrom;
“existing coal-mining operations” means coal-mining operations which, at any time during the period of one year ending on the 30th day of September, 1956, have resulted in the production of coal;
“production” means production in reasonable commercial quantities with a view to the realisation of profits.
General restriction on relief.
394.—Relief under this Chapter shall be given in respect only of income or profits of a company, incorporated in the State and resident therein for the purposes of income tax, derived from existing coal-mining operations.
Relief—existing coal-mining operations.
395.—(1) For each relevant year of assessment, income tax payable in respect of income, computed in accordance with this Act, from existing coal-mining operations, in so far as such income is referable to the income tax excess, shall be reduced by 50 per cent.
(2) In computing, for the purpose of assessment to income tax, the amount of the profits from existing coal-mining operations, any corporation profits tax which, by virtue of section 8 (2) of the Finance (Miscellaneous Provisions) Act, 1956, is not payable, shall be deemed to have been paid.
(3) (a) In this section—
“basis period” means the period on the profits or gains of which income tax in respect of the existing coal-mining operations is finally computed under Case I of Schedule D for the relevant year of assessment;
“income tax excess” means the excess of the volume of output of coal resulting from the existing coal-mining operations in the basis period for a relevant year of assessment over the standard output of coal;
“relevant year of assessment” means each of the ten consecutive years of assessment of which the first is such one of the three years of assessment commencing on the 6th day of April, 1957, the 6th day of April, 1958, and the 6th day of April, 1959, respectively, as the company in question elects or, in default of election, the year commencing on the 6th day of April, 1959, subject to the proviso that, in any case in which the standard output of coal is the volume of output of coal in the twelve months ending on the 30th day of September, 1956, the year of assessment commencing on the 6th day of April, 1957, shall not be a relevant year of assessment if the basis period in relation thereto commences on a day prior to the 1st day of October, 1955;
“standard output of coal” means the volume of output of coal from the existing coal-mining operations in the twelve months ending on the 30th day of September, 1956, or, if the company in question so elects, in the twelve months ending on the 30th day of September, 1955.
(b) Where, for the purpose of ascertaining the income tax excess, it is necessary to compare, with the standard output of coal, the volume of output of coal in a period of less than twelve months, the standard output of coal shall, for the purpose of the comparison, be deemed to be such part thereof as bears to the whole the same proportion as that period bears to twelve months.
Dividends.
396.—(1) Where, under section 456, a company is entitled to deduct income tax from any dividend, tax shall not in any case be deducted at a rate exceeding the rate of the income tax as reduced by any relief from that tax given under this Chapter or section 7 of the Finance (Miscellaneous Provisions) Act, 1956, or section 32 of the Finance Act, 1960, and the provisions of section 457 shall apply accordingly, with any necessary modifications.
(2) The rate of income tax at which any repayment of income tax for any year of assessment falls to be made shall be subject to such adjustments as may be proper in cases in which relief is given under or by virtue of this Chapter or section 7 of the Finance (Miscellaneous Provisions) Act, 1956, or section 32 of the Finance Act, 1960.
(3) No relief from income tax shall be granted under this Chapter in respect of any income the income tax on which a company is, otherwise than under section 456, entitled to charge against any other person or to deduct, retain or satisfy out of any payment to any other person.
(4) Where, by virtue of subsection (1), income tax is deducted from a dividend at a reduced rate, the amount to be included in respect of the dividend in any return for the purpose of sur-tax shall be an amount which bears the same proportion to the amount of the dividend as the rate of income tax deducted therefrom bears to the rate which would have been authorised to be deducted if this section had not been enacted.
Appeals.
397.—An appeal to the Special Commissioners shall lie on any question arising under this Chapter in like manner as an appeal would lie against an assessment to income tax, and the provisions of this Act relating to appeals shall apply and have effect accordingly.
Chapter IV
Profits from Export of Certain Goods
Definitions generally.
398.—In this Chapter—
“basis period” means the period on the profits or gains of which income tax in respect of a company's trade is finally computed under Case I of Schedule D for the year of claim;
“company” means (save for the purposes of the proviso to section 399 (1)) a body corporate which in the course of its trade exports goods out of the State.
Meaning of “goods”.
399.—(1) In this Chapter, “goods” means goods manufactured within the State by the person who exports them or some of them and who in relation to the relevant basis period is the company claiming relief under this Chapter:
Provided that where there are two companies one of which manufactures goods and the other of which exports them and where one of the companies holds more than 90 per cent. of the ordinary shares in the other company or where persons who have a controlling interest in one company hold, either directly or indirectly, more than 90 per cent. of the ordinary shares in the other company, the goods manufactured by one of the companies shall, when exported by the other company, be deemed to be manufactured by that other company.
(2) The definition of “goods” contained in subsection (1) shall include—
(a) fish produced within the State on a fish farm; and
(b) cultivated mushrooms, cultivated within the State,
and, in a case in which books or greeting cards are printed within the State otherwise than by their publisher and they or some of them are exported by their publisher (not being a case to which the proviso to subsection (1) applies), the books or greeting cards, as the case may be, shall be regarded, for the purposes of subsection (1), as having been manufactured within the State by their publisher.
(3) (a) The definition of “goods” contained in subsection (1) shall include goods manufactured within the State which do not come within that definition and which are exported by the person who in relation to the relevant basis period is the company claiming relief under this Chapter where the selling by such person of the goods so exported is selling by wholesale.
(b) “Selling by wholesale” in paragraph (a) means selling goods of any class to a person who carries on a business of selling goods of that class or who uses goods of that class for the purposes of a trade or undertaking carried on by him.
Ship building and repair.
400.—(1) In the case of a company carrying on the trade of building or repairing ships, the following provisions shall apply for the purposes of relief from income tax under this Chapter:
(a) repairs carried out within the State to a ship shall be regarded as the manufacture within the State of goods and, to the extent to which any such repairs have been carried out within the State to a ship which is wholly owned by persons who are not ordinarily resident in the State, the ship shall be regarded as goods which are manufactured within the State and exported by the person who manufactures them and any amount receivable in payment for repairs carried out within the State to a ship shall be regarded as an amount receivable from the sale of goods;
(b) where, as respects any year of assessment, the company, by notice in writing given to the inspector within twelve months after the end of that year, so elects, this Chapter shall apply in the case of that year—
(i) as if all ships built by the company within the State had been exported by the company,
(ii) as if all ships to which repairs were carried out by the company within the State were, to the extent of such repairs, goods exported by the company, and
(iii) as if amounts receivable by the company in payment for the building within the State or of the repair within the State of ships were amounts receivable from the sale of goods exported by the company out of the State.
(2) In subsection (1) (a) (b) any reference to repair or building includes a reference to repair or building effected at any time.
Goods exported by the Pigs and Bacon Commission and An Bord Bainne.
401.—(1) Where, whether before or after the passing of this Act—
(a) a company, in compliance with a requirement under section 23 of the Pigs and Bacon (Amendment) Act, 1961, sells bacon to the Pigs and Bacon Commission, and
(b) the bacon is exported out of the State by or on behalf of the Commission,
this Chapter shall apply as if the bacon had been exported out of the State by the company, and any amount receivable by the company from the sale of the bacon to the Commission shall be deemed for the purposes of this Chapter to be an amount receivable from the sale of goods so exported.
(2) Where, whether before or after the passing of this Act—
(a) by virtue of an order under section 57 of the Dairy Produce Marketing Act, 1961, a company which manufactures a milk product within the meaning of that Act other than butter—
(i) is totally prohibited from exporting the product, or
(ii) is prohibited from exporting the product to any specified country or countries,
(b) the product is sold by the company to An Bord Bainne (hereafter in this subsection referred to as the Board), and
(c) in a case in which paragraph (a) (i) applies, the product is exported by the Board or, in a case in which paragraph (a) (ii) applies, the product is exported by the Board to the specified country or any of the specified countries, this Chapter shall apply as if the product had been exported out of the State by the company, and any amount receivable by the company from the sale of the product to the Board shall be deemed for the purposes of this Chapter to be an amount receivable from the sale of goods so exported.
(3) For the purposes of subsection (2), exportation shall be deemed not to be prohibited unless the Minister for Agriculture and Fisheries certifies that he is not prepared to license it.
Year of claim.
402.—In this Chapter “year of claim” means each of ten consecutive years of assessment of which the first is such one of the three years of assessment commencing on the 6th day of April, 1957, the 6th day of April, 1958, and the 6th day of April, 1959, respectively, as elected by the company or, in default of election, the year commencing on the 6th day of April, 1959, but, in any case in which the standard period is the period of one year ending on the 30th day of September, 1956, the year of assessment commencing on the 6th day of April, 1957, shall not be a year of claim if the basis period in relation thereto commenced on a day prior to the 1st day of October, 1955:
Provided that—
(a) in relation to a company which exports goods on or after the 6th day of April, 1960, and has not exported goods before that date, “year of claim” means each of ten consecutive years of assessment of which the first is either the earliest year of assessment for which income tax under Case I of Schedule D in respect of the company's trade is finally computed on the profits or gains of a period in which the company exports goods or the next succeeding year of assessment, as elected by the company, or, in default of election, the said succeeding year of assessment, but the year 1980-81 or any subsequent year of assessment shall in no case be a year of claim, and
(b) in relation to a company which—
(i) exports goods,
(ii) is not a company referred to in paragraph (a) of this proviso,
(iii) has not made and would not have been entitled to make a claim under subsections (1) to (4) of section 404 in respect of the year 1959-60 or any earlier year of assessment, and
(iv) would not, but for section 399 (3), be entitled to make a claim under subsections (1) to (4) of section 404,
“year of claim” means each of ten consecutive years of assessment of which the first is either the year 1960-61 or the year 1961-62, as elected by the company, or, in default of election, the year 1961-62.
Standard period.
403.—The standard period in relation to a company's trade shall, for the purposes of this Chapter, be the period of one year ending on the 30th day of September, 1956, or, if so elected by the company, the period of one year ending on the 30th day of September, 1955, and that standard period shall be applicable in relation to the trade whether or not, during the whole or part of that standard period, the trade was carried on by a person other than the company by which it is carried on in the year of claim or separate parts of the trade were carried on by different persons, but that standard period shall not be applicable where the trade was not in existence before the end of that standard period.
Basis of relief from tax.
404.—(1) Where a company claims and proves as respects any year of claim—
(a) that, during the standard period in relation to the trade, goods were, in the course of the trade, exported out of the State,
(b) that, during the basis period, goods were, in the course of the trade, exported out of the State, and
(c) that the total amount receivable from the sale of the last-mentioned goods was in excess of the total amount receivable from the sale of the goods exported during the standard period,
income tax payable by the company for the year of claim, so far as it is referable to the profit attributable to the said excess, shall be reduced to nil.
(2) Subject to subsection (5), “the profit attributable to the said excess” shall, for the purposes of subsection (1), be taken to be such sum as bears to the amount of the company's profits for the year of claim, computed in accordance with this Act, which is attributable to the sale of goods (whether exported or not), the same proportion as the amount of the said excess bears to the total amount receivable by the company from such sale in the basis period.
(3) Where a company claims and proves as respects any year of claim—
(a) that, during the standard period in relation to the trade, no goods were, in the course of the trade, exported out of the State or that the standard period is not applicable, and
(b) that, during the basis period, goods were, in the course of the trade, exported out of the State,
income tax payable by the company for the year of claim, so far as it is referable to the profit on the sale of the goods so exported shall be reduced to nil.
(4) Subject to subsection (5), “the profit on the sale of the goods so exported” shall, for the purposes of subsection (3), be taken to be such sum as bears to the amount of the company's profits for the year of claim, computed in accordance with this Act, which is attributable to the sale of goods (whether exported or not), the same proportion as the amount receivable in the basis period from the sale of goods exported bears to the total amount receivable by the company from the sale of goods (whether exported or not) in the basis period.
(5) In a case in which the preceding provisions of this section apply, and the export out of the State in the relevant basis period consisted of or included goods with respect to which section 399 (3) provides for the inclusion thereof in the definition of “goods”, this Chapter shall have effect subject to the insertion, in subsections (2) and (4), of “and of merchandise (whether exported or not) other than such goods” after “goods (whether exported or not)” wherever the latter words occur.
(6) In relation to a company which has obtained relief under subsection (1) or (3), this section shall apply as respects the five consecutive years of assessment the first of which is the year of assessment immediately following the company's last year of claim as if—
(a) each of those years were a year of claim, and
(b) for “shall be reduced to nil” in subsections (1) and (3) there were substituted—
(i) in the case of the first of those years, “shall be reduced by 80 per cent.”,
(ii) in the case of the second of those years, “shall be reduced by 65 per cent.”,
(iii) in the case of the third of those years, “shall be reduced by 50 per cent.”,
(iv) in the case of the fourth of those years, “shall be reduced by 35 per cent”, and
(v) in the case of the fifth of those years, “shall be reduced by 15 per cent.”.
(7) Where, apart from the provisions of this subsection and subsection (8), a company is entitled to claim relief under this Chapter, by virtue of subsection (6), in respect of the year 1974-75 or any earlier year of assessment, the company may, in lieu of such relief, claim relief under subsection (1) or subsection (3) as if that year of assessment were a year of claim within the meaning of section 402.
(8) Where a company has obtained relief under this Chapter by virtue of subsection (7) and is subsequently entitled to relief under subsection (6), the last-mentioned relief shall be granted as if the last year of assessment in respect of which relief is due by virtue of subsection (7) was the company's last year of claim within the meaning of section 402:
Provided that no relief shall be given in respect of any year of assessment after the fourteenth year of assessment after the first year of claim or in respect of any year of assessment after the year 1979-80.
(9) In computing, for the purpose of assessment to income tax, the amount of the profits or gains from a company's trade, any corporation profits tax which, by virtue of section 13 of the Finance (Miscellaneous Provisions) Act, 1956, is not payable, shall be deemed to have been paid.
Alternative relief on total exports.
405.—(1) In this section “year of claim” has the same meaning as in section 402, with the substitution of “five” for “ten” where it first occurs, and the omission of the proviso.
(2) (a) Income tax payable by a company for a year of claim other than the year of assessment commencing on the 6th day of April, 1957, so far as such income tax is referable to profit on the sale of goods exported out of the State may, notwithstanding anything contained in section 404, be reduced by 25 per cent., but such reduction shall be in substitution for and not in addition to any reduction of income tax, under section 404, for the year of claim.
(b) For the purposes of this subsection “profit on the sale of goods exported out of the State” shall be taken to be such sum as bears to the amount of the company's profits for the year of claim, computed in accordance with this Act, which is attributable to the sale of goods (whether exported or not), the same proportion as the amount receivable in the basis period from the sale of goods exported bears to the total amount receivable by the company from the sale of goods (whether exported or not) in the basis period.
(3) In a case in which the provisions of this section apply, and the export out of the State in the relevant basis period consisted of or included goods with respect to which section 399 (3) provides for the inclusion thereof in the definition of “goods”, this Chapter shall have effect subject to the insertion, in subsection (2) (b) of “and of merchandise (whether exported or not) other than such goods” after “goods (whether exported or not)” wherever the latter words occur.
(4) Subsection (2) shall apply to each of the five consecutive years of assessment, the first of which is the year of assessment immediately following the company's last year of claim for the purposes of that subsection as if—
(a) each of those years were a year of claim, and
(b) for “reduced by 25 per cent.” in subsection (2) (a) there were substituted—
(i) in the case of the first of those years, “reduced by 20 per cent.”,
(ii) in the case of the second of those years, “reduced by 15 per cent.”,
(iii) in the case of the third of those years, “reduced by 10 per cent.”,
(iv) in the case of the fourth and fifth of those years, “reduced by 5 per cent.”.
Certain manufacturing services.
406.—(1) In the case of a body corporate carrying on a trade which consists of or includes the rendering to another person of services by way of subjecting commodities or materials belonging to that person to any process of manufacturing, the following provisions shall, if the body corporate so elects, apply for the purposes of relief from income tax under this Chapter:
(a) the body corporate shall be regarded as being a company where it would not otherwise be so regarded;
(b) the rendering in the State of such services shall be regarded as the manufacture of goods and any amount receivable in payment therefor shall be regarded as an amount receivable from the sale of goods, and
(c) where—
(i) such services are rendered to a person who is not resident in the State in relation to commodities or materials which have been imported into the State, and
(ii) after the services have been rendered, the commodities or materials, or the products or articles into which they have been converted, are exported out of the State while continuing to belong to that person,
the body corporate shall be regarded as having exported goods out of the State and any payment receivable by it for the services shall be regarded as an amount receivable from the sale of goods so exported.
(2) Any election under subsection (1) shall be made by notice in writing delivered to the inspector and shall have effect as respects every year of claim for which relief under this Chapter is, or has been, claimed by the body corporate by which it is made.
(3) The Revenue Commissioners may by notice in writing require a body corporate claiming relief from tax by virtue of subsection (1) to furnish them with such information or particulars as may be necessary for the purpose of giving effect to that subsection, and section 404 (1) shall have effect as if the matters of which proof is required thereby included the information or particulars specified in a notice under this subsection.
(4) Subsection (1) shall have effect as from the 27th day of December, 1956, and relief from tax may be given accordingly by repayment or otherwise as the Revenue Commissioners think proper:
Provided that where, before an election was made by it under this section, a body corporate has paid a dividend and the amount of income tax which it was entitled to deduct from the dividend exceeds the amount which, under section 410 (2), it would have been entitled to deduct if the election had been made before the dividend was paid, any relief from income tax which would otherwise have been allowable shall be reduced by the amount of the excess.
(5) Where for any year of assessment the income of any person consists of, or includes, a dividend in relation to which the proviso to subsection (4) has had effect, the person shall be entitled to claim such repayment, if any, of income tax and sur-tax as will reduce his total liabilities to those taxes to what those liabilities would have been if income tax had been deducted from the dividend at the rate at which it would have been deductible if subsection (1) had had effect in relation to the body corporate at the time when the dividend was paid.
Changes of proprietorship.
407.—For the purposes of section 404 (1), where, in a year of claim, there is a succession to a trade, the total amount receivable from the sale of the goods exported during the standard period shall be apportioned between the predecessor and the successor in proportion to the lengths of the respective periods in the year of claim during which they carried on the trade.
Discontinuance of trade.
408.—Where, in the year of claim, the trade is permanently discontinued, the total amount receivable from the sale of the goods exported during the standard period shall, for the purposes of section 404 (1), be deemed to be such part thereof as bears to the whole the same proportion as the period in the year of claim during which the trade was carried on bears to twelve months.
Transfer of part of trade.
409.—Where, on or after the day on which the standard period commenced, any change takes place whereby a part of a trade becomes transferred to any person, the total amount receivable from the sale of the goods exported during the standard period shall, as respects any year of claim in which, or prior to which, the change occurs, be apportioned for the purposes of section 404 (1) and every such apportionment shall be made in such manner as the Revenue Commissioners consider just, having regard to all the circumstances.
Exclusions, dividends, etc.
410.—(1) A reduction shall not be made under this Chapter—
(a) in respect of income tax which a company is, otherwise than under section 456, entitled to charge against any other person or to deduct, retain or satisfy out of any payment to any other person, or
(b) in respect of income tax payable on profits from any mining operations.
(2) Where, under section 456, a body corporate is entitled to deduct income tax from any dividend, tax shall not in any case be deducted at a rate exceeding the rate of the income tax as reduced by any relief from that tax given under this Chapter, and the provisions of section 457 shall apply accordingly, with any necessary modifications.
(3) The rate of income tax at which any repayment of income tax for any year of assessment falls to be made shall be subject to such adjustments as may be proper in cases in which relief is given under or by virtue of this Chapter.
(4) Where, by virtue of subsection (2), income tax is deducted from a dividend at a reduced rate, the amount to be included in respect of the dividend in any return for the purpose of sur-tax shall be an amount which bears the same proportion to the amount of the dividend as the rate of income tax deducted therefrom bears to the rate which would have been authorised to be deducted if this section had not been enacted.
Adjustments of certain amounts.
411.—(1) Where a company claims relief pursuant to this Chapter and it appears to the Revenue Commissioners that, in the case of goods of a particular class, the relationship between the amount receivable from the sale in any period of goods exported and the amount receivable from the sale in that period of goods not exported is affected by the payment by the company of any duty in respect of the goods or the materials used in their manufacture, the Revenue Commissioners may direct that subsection (2) or subsection (3), whichever appears to them to be appropriate, shall apply in arriving at an amount receivable from the sale in that period of such goods, and where any such direction has been given, any relief to the company by reference to the sale of goods in that period shall be computed in accordance with it.
(2) (a) An amount receivable from the sale of goods exported out of the State shall be deemed to be increased by the amount of any drawback, rebate or repayment of duty, being duty payable in the State, received by the company in respect of such goods and to be reduced by the amount of any duty paid in any territory outside the State by the company in respect of the import of such goods into that territory.
(b) An amount receivable from the sale of goods not exported shall be deemed to be increased by the amount of any rebate or repayment of duty, being duty payable in the State, received by the company in respect of such goods.
(3) (a) An amount receivable from the sale of goods exported out of the State shall be deemed to be reduced by the amount of any duty paid in any territory outside the State by the company in respect of the import of such goods into that territory.
(b) An amount receivable from the sale of goods not exported shall be deemed to be reduced by the amount of any duty, being duty payable in the State, paid by the company in respect of such goods.
(4) The Revenue Commissioners may by notice in writing require the company to furnish them with such information or particulars as may be necessary for the purpose of giving effect to this section, and section 404 (1) shall have effect as if the matters of which proof is required by that subsection included the information or particulars specified in a notice under this subsection.
Transactions between associated persons and company succeeding to trade of another company.
412.—(1) Where a company claiming relief under this Chapter (hereafter in this subsection referred to as the buyer) buys from another person (hereafter in this subsection referred to as the seller) and—
(a) the seller has control over the buyer or, the seller being a body corporate or partnership, the buyer has control over the seller or some other person has control over both the seller and the buyer, and
(b) the price in the transaction is less than that which might have been expected to obtain if the parties to the transaction had been independent parties dealing at arm's length,
then, the profits of the buyer which are attributable to sales shall, for the purposes of this Chapter, be computed as if the price in the transaction had been that which would have obtained if the transaction had been a transaction between independent persons dealing as aforesaid.
(2) In subsection (1) “control” has the meaning assigned to it by section 299 (6).
(3) Where a company (hereafter in this subsection referred to as the succeeding company) succeeds to a trade or a part of a trade which, on or after the 6th day of April, 1960, was carried on by another company (hereafter in this subsection referred to as the original company) and the original company has or could have made a claim to relief under this Chapter, then, relief in so far as such relief relates to the trade or the part of the trade in question, shall be granted to the succeeding company only as respects the remaining years of claim for which such relief might have been claimed by the original company if it had continued to carry on the trade or the part of the trade in question.
(4) The Revenue Commissioners may by notice in writing require the company to furnish them with such information or particulars as may be necessary for the purposes of this section, and section 404 (1) and 404 (3) shall have effect as if the matters of which proof is required by those subsections included the information or particulars specified in a notice under this subsection.
(5) Where a company claims relief under this Chapter otherwise than by virtue of the provisions of section 399 (3), the foregoing provisions of this section shall have effect only in respect of transactions and successions occurring after the 19th day of April, 1961.
Production of documents and records.
413.—(1) Upon request made to him by an authorised officer at any premises of a company claiming relief under this Chapter, any person employed by the company at the premises shall produce to the authorised officer all such invoices, accounts, books and other documents and records whatsoever relating to purchase and sale of goods by the company as may be in such person's power, possession and procurement and, on production thereof, shall permit the authorised officer to examine them and take copies thereof or extracts therefrom.
(2) If a person requested under subsection (1) does not comply with the requirements of that subsection, he shall be liable to a penalty of £50.
(3) All penalties under this section may, without prejudice to any other method of recovery, be proceeded for and recovered summarily in the same manner as in summary proceedings for recovery of any fine or penalty under any Act relating to the excise.
(4) Where, in pursuance of this section, an authorised officer requests production of any documents or records, he shall, on request, show his authorisation for the purposes of this section to the person concerned.
(5) In this section, “authorised officer” means an officer of the Revenue Commissioners authorised by them in writing for the purposes of this section.
Appeals.
414.—An appeal to the Special Commissioners shall lie on any question arising under this Chapter in like manner as an appeal would lie against an assessment to income tax, and the provisions of this Act relating to appeals shall apply and have effect accordingly.
PART XXVI
Appeals
Prohibition on alteration of assessment except on appeal.
415.—Save where expressly authorised by this Act, an assessment shall not be altered before the time for hearing and determining appeals, and then only in cases of assessments appealed against, and in accordance with such determination; and if any person makes, causes, or allows to be made, in any assessment, any unauthorised alteration, he shall incur a penalty of £50.
Appeals against assessment.
416.—(1) A person aggrieved by any assessment to income tax made upon him by the inspector or such other officer as the Revenue Commissioners shall appoint in that behalf (hereafter in this section referred to as “other officer”) shall be entitled to appeal to the Special Commissioners on giving, within twenty-one days after the date of the notice of assessment or of the notice under section 180 that assessments have been made (as the case may be), notice in writing to the inspector or other officer.
(2) (a) The Special Commissioners shall from time to time appoint times and places for the hearing of appeals against assessments and the Clerk to the Special Commissioners shall give notice of such times and places to the inspector or other officer.
(b) The inspector or other officer shall give notice in writing to each person who has given notice of appeal of the time and place appointed for the hearing of his appeal, but—
(i) notice under this paragraph shall not be given in a case in which subsection (3) (b) has effect either consequent upon an agreement referred to in that paragraph or consequent upon a notice referred to in subsection (3) (d), and
(ii) in a case in which it appears to the inspector or other officer that an appeal may be settled by agreement under subsection (3), he may refrain from giving notice under this paragraph or may by notice in writing withdraw a notice already given.
(3) (a) This subsection applies to any assessment in respect of which notice of appeal has been given, not being an assessment the appeal against which has been determined by the Special Commissioners or which has become final and conclusive under subsection (6).
(b) Where, in relation to an assessment to which this subsection applies, the inspector or other officer and the appellant come to an agreement, whether in writing or otherwise, that the assessment is to stand good, is to be amended in a particular manner or is to be discharged or cancelled, the inspector or other officer shall give effect to the agreement and thereupon, if the agreement is that the assessment is to stand good or is to be amended, the assessment or the amended assessment, as the case may be, shall have the same force and effect as if it were an assessment in respect of which no notice of appeal had been given.
(c) An agreement which is not in writing shall be deemed not to be an agreement for the purposes of paragraph (b) unless—
(i) the fact that an agreement was come to, and the terms agreed upon, are confirmed by notice in writing given by the inspector or other officer to the appellant or by the appellant to the inspector or other officer, and
(ii) twenty-one days have elapsed since the giving of that notice without the person to whom it was given giving notice in writing to the person by whom it was given that he desires to repudiate or withdraw from the agreement.
(d) Where an appellant gives notice in writing to the inspector or other officer that he desires not to proceed with his appeal against an assessment to which this subsection applies, paragraph (b) shall have effect as if the appellant and the inspector or other officer had, on the appellant's notice being received, come to an agreement in writing that the assessment should stand good.
(e) The references in this subsection to an agreement being come to with an appellant and the giving of notice to or by an appellant include references to an agreement being come to with, and the giving of notice to or by, a person acting on behalf of the appellant in relation to the appeal.
(4) All appeals against assessments to income tax shall be heard and determined by the Special Commissioners, and their determination on any such appeal shall be final and conclusive, unless the person assessed requires that his appeal shall be reheard under section 429 or unless under this Act a case is required to be stated for the opinion of the High Court.
(5) An appeal against an assessment may be heard and determined by one Special Commissioner and the powers conferred on the Special Commissioners by subsections (7) and (8) may be exercised by one Special Commissioner.
(6) In default of notice of appeal by a person to whom notice of assessment has been given or in case of the neglect or refusal of a person, who has given notice of appeal, to attend before the Special Commissioners at the time and place appointed for the purpose of hearing appeals, the assessment made on him shall be final and conclusive.
(7) (a) A notice of appeal not given within the time limited by subsection (1) shall be regarded as having been so given where, on an application in writing having been made to him in that behalf, the inspector or such other officer as aforesaid, being satisfied that, owing to absence, sickness or other reasonable cause, the applicant was prevented from giving notice of appeal within the time limited and that the application was made thereafter without unreasonable delay, notifies the applicant in writing that his application has been allowed.
(b) If on an application under paragraph (a) the inspector or other officer is not satisfied as aforesaid, he shall by notice in writing inform the applicant that his application has been refused.
(c) Within fifteen days after the date of a notice under paragraph (b) the applicant may by notice in writing require the inspector or other officer to refer his application to the Special Commissioners and, in relation to any application so referred, paragraphs (a) and (b) shall have effect as if for every reference therein to the inspector or other officer there was substituted a reference to the Special Commissioners.
(8) In a case in which a person who has given notice of appeal does not attend before the Special Commissioners at the time and place appointed for the hearing of his appeal, subsection (6) shall not have effect if—
(a) at the said time and place another person attends on behalf of the appellant and the Special Commissioners consent to hear that person, or
(b) on an application in that behalf having been made to them in writing or otherwise at or before the said time, the Special Commissioners postpone the hearing, or
(c) on an application in writing having been made to them after the said time the Special Commissioners, being satisfied that, owing to absence, sickness or other reasonable cause, the appellant was prevented from appearing before them at the said time and place and that the application was made without unreasonable delay, direct that the appeal be treated as one the time for the hearing of which has not yet been appointed.
(9) (a) Where action for the recovery of tax charged by an assessment, being action by way of the institution of proceedings in any court or the issue of a certificate under section 485 has been taken, neither subsection (7) nor subsection (8) shall, unless the Revenue Commissioners otherwise direct, apply in relation to that assessment until the said action has been completed.
(b) Where, in a case coming within the foregoing paragraph, an application under subsection (7) (a) is allowed or, on an application under subsection (8) (c), the Special Commissioners direct as therein provided, the applicant shall in no case be entitled to repayment of any sum paid or borne by him in respect of costs of any such court proceedings as aforesaid or, as the case may be, of any fees or expenses charged by the county registrar or sheriff executing a certificate under section 485.
(10) Every rehearing of an appeal by the Circuit Court under section 429 shall be held in camera, and every hearing by the High Court or the Supreme Court of a case stated under section 428 or 430 shall, if the person whose chargeability to tax is the subject of the case so desires, be held in camera.
(11) This section shall apply with the necessary modifications to appeals against assessments to sur-tax.
Provision as to appeals.
417.—Whenever an appeal is made against an assessment, the appellant shall in the notice of appeal specify the grounds of the appeal, but this subsection shall not preclude the Special Commissioners from allowing the appellant on the hearing of the appeal to go into any ground of appeal which was not specified in the notice of appeal and the omission of which from such notice was in the opinion of the Special Commissioners not wilful or unreasonable.
Power of Special Commissioners to order payment of tax in assessments under appeal.
418.—(1) Where, on an appeal against an assessment to income tax being brought before them for hearing, the Special Commissioners—
(a) on the oral or written application of the appellant, postpone the hearing, or
(b) having commenced the hearing, adjourn it,
they may order that there shall be paid, notwithstanding the appeal, so much of the tax in the assessment as in their opinion, on the basis of the information available, is likely to become payable on or after the determination of the appeal.
(2) In relation to a case in which an order is made under subsection (1) in the absence of the appellant, the following provisions shall have effect:
(a) the inspector or other officer of the Revenue Commissioners shall give notice in writing to the appellant of the making of the order;
(b) the appellant if aggrieved by the order may, within fourteen days after the date of the notice referred to in paragraph (a), make representations in writing to the Special Commissioners in regard to the order;
(c) the Special Commissioners, having considered any representations made to them in accordance with paragraph (b), may either confirm the order or make a revised order, and any such revised order shall supersede the first-mentioned order.
(3) Where the appeal brought before the Special Commissioners for hearing relates to an assessment to income tax (hereafter in this subsection referred to as the relevant assessment) that is one of a number of assessments (hereafter in this subsection referred to as the aggregated assessments) the tax in which is stated in one sum under section 183 (1), the amount of tax in the relevant assessment shall, for the purposes of subsection (1) of this section, be arrived at by deducting from the said one sum the amount of tax, if any, which is payable under section 183 (3); and, where appeals against two or more of the aggregated assessments are brought before the Special Commissioners, the total amount of tax in those assessments shall be arrived at in like manner and the provisions of this section shall apply as if that total amount were an amount of tax in a single assessment.
(4) Where in relation to any assessment an amount of tax has been ordered to be paid under the foregoing provisions of this section—
(a) that amount shall be collected, paid and carry interest as if the appeal against the assessment had been determined when the order was made and the amount of tax specified by the order were the amount of tax chargeable in accordance with the determination, and
(b) on the determination of the appeal against the assessment, any balance of tax chargeable in accordance with the determination shall be paid, or any tax overpaid shall be repaid, as the case may require,
and, in a case to which subsection (2) applies, the order shall, for the purposes of paragraph (a), be deemed to have been made on the date of the notice under subsection (2) (a).
(5) Every reference in this section to an appellant includes a reference to a person acting on behalf of the appellant in relation to the appeal.
(6) Any of the powers conferred on the Special Commissioners by this section may be exercised by one Special Commissioner.
Agreement as to amount of tax not in dispute on an appeal against an assessment.
419.—(1) Where, in a case in which notice of appeal has been given against an assessment to income tax or sur-tax, the appellant and an inspector, or other officer of the Revenue Commissioners, come to an agreement as to the amount of tax charged by the assessment which should be paid notwithstanding the appeal, that amount shall be collected, paid and carry interest in all respects as if it were tax charged by an assessment in respect of which no appeal was pending and, on the determination of the appeal, any balance of tax chargeable in accordance with the determination shall be payable or any tax overpaid shall be repaid, as the case may require.
(2) The reference in subsection (1) to an agreement being come to with an appellant includes a reference to an agreement being come to with a person acting on behalf of the appellant in relation to the appeal.
Publication of reports of cases stated.
420.—The holding in camera in pursuance of section 416 (10) of the hearing of a case stated relative to income tax or sur-tax shall not preclude the publication, in the law reports published by the Incorporated Council of Law Reporting for Ireland or in any other recognised law reports or in any reports printed with the permission of the said Incorporated Council, of a report of the proceedings before, or the judgments given by, the High Court or the Supreme Court, but no such report shall disclose the name of the person whose chargeability to tax is the subject of the case.
Procedure on appeals.
421.—(1) The inspector may attend every appeal, and shall be entitled—
(a) to be present during all the time of the hearing and at the determination of the appeal; and
(b) to produce any lawful evidence in support of the assessment; and
(c) to give reasons in support of the assessment.
(2) Upon any appeal the Special Commissioners shall permit any barrister or solicitor to plead before them on behalf of the appellant or officers, either viva voce or in writing, and shall hear any accountant, being any person who has been admitted a member of an incorporated society of accountants.
(3) If, on an appeal, it appears to the Commissioners by whom the appeal is heard, or to a majority of such Commissioners, by examination of the appellant on oath or affirmation, or by other lawful evidence, that the appellant is overcharged by any assessment, the Commissioners shall abate or reduce the assessment accordingly, but otherwise the assessment shall stand good.
(4) If, on any appeal, it appears to the Commissioners that the person assessed ought to be charged in an amount exceeding the amount contained in the assessment, they shall charge him with the excess.
Power to issue precepts.
422.—(1) Where notice of appeal has been given against an assessment, the Special Commissioners may, whenever it appears to them to be necessary for the purposes of this Act, issue a precept to the appellant ordering him to deliver to them, within the time limited by the precept, a schedule containing such particulars, for their information, as they may demand under the authority of this Act respecting—
(a) the property of the appellant; or
(b) the trade, profession or employment carried on or exercised by him; or
(c) the amount of his profits or gains, distinguishing the particular amounts derived from each separate source; or
(d) any deductions made in arriving at his profits or gains.
(2) The Special Commissioners may issue further precepts whenever they consider it necessary for the purposes aforesaid, until complete particulars have been furnished to their satisfaction.
(3) A precept may be issued by one Special Commissioner.
(4) A person to whom a precept is issued shall deliver the schedule required, within the time limited.
(5) Any inspector may, at all reasonable times, inspect and take copies of, or extracts from, any schedule.
Objection by inspector to schedules.
423.—(1) The inspector may, within a reasonable time to be allowed by the Special Commissioners after examination by him of any schedule, object to the schedule or any part thereof, and in that case shall state in writing the cause of his objection, according to the best of his knowledge or information.
(2) In every such case he shall give notice in writing of his objection to the person chargeable in order that he may, if he thinks fit, appeal against it.
The notice shall be under cover and sealed, and addressed to the person chargeable.
(3) No assessment shall be confirmed or altered until any appeal against the objection has been heard and determined.
Confirmation and amendment of assessments.
424.—If—
(a) the Special Commissioners see cause to disallow an objection of the inspector to a schedule; or
(b) on the hearing of an appeal, the Special Commissioners are satisfied with the assessment, or if, after the delivery of a schedule, they are satisfied therewith and have received no information as to its insufficiency,
they shall confirm or alter the assessment in accordance with the schedule, as the case may require.
Questions as to assessments or schedules.
425.—(1) Whenever the Special Commissioners are dissatisfied with a schedule or require further information relating thereto, they may, at any time and from time to time, by precept, put any questions in writing concerning the schedule, or any matter which is contained or ought to be contained therein, or concerning any deductions made in arriving at the profits or gains, and the particulars thereof, and may require true and particular answers in writing, signed by the person chargeable, to be given within seven days after the service of the precept.
(2) The person chargeable shall, within the time limited, either answer any such questions in writing signed by him, or shall tender himself to be examined orally before the Commissioners, and may object to, and refuse to answer, any question, but the substance of any answer given by him orally shall be taken down in writing in his presence and be read over to him, and after he has had liberty to amend any such answer he may be required to verify the answer on oath to be administered to him by any one of the Commissioners, and the oath shall be subscribed by the person by whom it is made.
(3) Where any clerk, agent or servant of the person chargeable tenders himself, on behalf of that person, to be examined orally before the Commissioners, the same provisions shall apply to his examination as in the case of the person chargeable who tenders himself to be examined orally.
Summoning and examination of witnesses.
426.—(1) The Special Commissioners may summon any person whom they think able to give evidence respecting an assessment made on another person to appear before them to be examined, and may examine such person on oath. The clerk, agent, servant or other person confidentially employed in the affairs of a person chargeable shall however be examined in the same manner, and subject to the same restrictions, as in the case of a person chargeable who tenders himself to be examined orally.
(2) The oath shall be that the evidence to be given, touching the matter in question, by the person sworn shall be the truth, the whole truth and nothing but the truth, and the said oath shall be subscribed by the person by whom it is made.
(3) A person who after being duly summoned—
(a) neglects or refuses to appear before the Commissioners at the time and place appointed for that purpose; or
(b) appears, but refuses to be sworn or to subscribe the oath; or
(c) refuses to answer any lawful question touching the matters under consideration,
shall forfeit a sum not exceeding £20:
Provided that the penalty imposed in respect of any offence under paragraph (b) or (c) shall not apply to any clerk, agent, servant or other person as aforesaid.
Determination of liability in cases of default.
427.—If—
(a) a person has neglected or refused to deliver a schedule in accordance with a precept of the Special Commissioners; or
(b) any clerk, agent or servant of, or any person confidentially employed by, a person chargeable, having been summoned, has neglected or refused to appear before the Commissioners to be examined; or
(c) the person himself or his clerk, agent or servant or other person as aforesaid, has declined to answer any question put to him by the Commissioners; or
(d) an objection has been made to a schedule, and the objection has not been appealed against; or
(e) the Commissioners decide to allow any objection made by the inspector,
the Commissioners shall ascertain and settle, according to the best of their judgment, the sum in which the person chargeable ought to be charged.
Statement of case for High Court.
428.—(1) Immediately after the determination of an appeal by the Special Commissioners, the appellant or the inspector, if dissatisfied with the determination as being erroneous in point of law, may declare his dissatisfaction to the Commissioners who heard the appeal.
(2) The appellant or inspector, as the case may be, having declared his dissatisfaction, may, within twenty-one days after the determination, by notice in writing addressed to the Clerk to the Commissioners, require the Commissioners to state and sign a case for the opinion of the High Court thereon.
(3) The party requiring the case shall pay to the Clerk to the Commissioners a fee of twenty shillings for and in respect of the same, before he is entitled to have the case stated.
(4) The case shall set forth the facts and the determination of the Commissioners, and the party requiring it shall transmit the case, when stated and signed, to the High Court within seven days after receiving it.
(5) At or before the time when he transmits the case to the High Court, the party requiring it shall send notice in writing of the fact that the case has been stated on his application, together with a copy of the case, to the other party.
(6) The High Court shall hear and determine any question or questions of law arising on the case, and shall reverse, affirm or amend the determination in respect of which the case has been stated, or shall remit the matter to the Commissioners with the opinion of the Court thereon, or may make such other order in relation to the matter, and may make such order as to costs as to the Court may seem fit.
(7) The High Court may cause the case to be sent back for amendment, and thereupon the case shall be amended accordingly, and judgment shall be delivered after it has been amended.
(8) An appeal shall lie from the decision of the High Court to the Supreme Court.
(9) Notwithstanding that a case has been required to be stated or is pending, tax shall be paid in accordance with the determination of the Special Commissioners or the Circuit Court as the case may be:
Provided that, if the amount of the assessment is altered by the order or judgment of the Supreme Court or the High Court, then—
(a) if too much tax has been paid, the amount overpaid shall be refunded with such interest, if any, as the Court may allow; or
(b) if too little tax has been paid, the amount unpaid shall be deemed to be arrears of tax (except so far as any penalty is incurred on account of arrears), and shall be paid and recovered accordingly.
Appeal to Circuit Court.
429.—(1) Any person who is aggrieved by the determination of the Special Commissioners in any appeal against an assessment made upon him may, on giving notice in writing to the inspector, within ten days after such determination, require that his appeal shall be reheard by the judge of the Circuit Court in whose circuit is situate, in the case of—
(a) a person who is not resident in the State,
(b) the estate of a deceased person,
(c) an incapacitated person, or
(d) a trust,
the place where the assessment was made, and, in any other case, the place to which the notice of assessment was addressed, and the Special Commissioners shall transmit to the said judge, any statement or schedule in their possession which was delivered to them for the purposes of the appeal.
(2) The said judge shall, with all convenient speed, rehear and determine the appeal, and shall have and exercise the same powers and authorities in relation to the assessment appealed against, the determination, and all matters consequent thereon, as the Special Commissioners might have and exercise, and his determination thereon shall, subject to section 430, be final and conclusive.
(3) The judge shall make a declaration in the form of the declaration required to be made by a Special Commissioner as set out in Schedule 17, Part I.
Extension of section 428.
430.—(1) Section 428 shall, subject to the provisions of this section, apply to a determination given by a judge pursuant to section 429 in like manner as it applies to a determination by the Special Commissioners.
(2) The notice in writing required under section 428 (2) to be addressed to the Clerk to the Commissioners shall, in every case in which a judge is under the authority of this section required by any person to state and sign a case for the opinion of the High Court thereon, be addressed by such person to the county registrar.
(3) The fee required under section 428 (3) to be paid to the Clerk to the Commissioners shall in any such case as aforesaid be paid to the county registrar.
Communication of decision of Special Commissioners.
431.—(1) Where the Special Commissioners have entertained an appeal against an assessment for any year of assessment and, after hearing argument on the appeal, have postponed giving their determination either for the purpose of considering the argument or for the purpose of affording to the appellant an opportunity of submitting in writing further evidence or argument, the Special Commissioners may, unless they consider a further hearing to be necessary, cause their determination to be sent by post to the parties to the appeal.
(2) Where the determination of an appeal by the Special Commissioners is sent to the parties by post under this section, a declaration of dissatisfaction under section 428 (1) or a notice requiring a rehearing under section 429 (1) may be made or given in writing within twelve days after the day on which the determination is so sent to the person making the declaration or giving the notice.
Making of claims, etc., and appeals and rehearings.
432.—(1) Notwithstanding any other provision of this Act—
(a) all claims of exemption or for any allowance or deduction under this Act,
(b) all claims for repayment of tax under this Act, and
(c) (i) all claims to relief under this Act where the relief is measured in the provision under which it is given, and
(ii) all matters and questions relating to any relief so measured,
in relation to which a right of appeal from a decision of the Special Commissioners is, otherwise than by this section, not specifically provided,
shall be stated in such manner and form as the Revenue Commissioners may prescribe and shall be submitted to and determined by the Revenue Commissioners or such officer of the Revenue Commissioners (including an inspector) as they may authorise in that behalf, but any person aggrieved by any determination on any such claim, matter or question may, on giving notice in writing to the Revenue Commissioners or the officer within twenty-one days after notification to the person aggrieved of the determination, appeal to the Special Commissioners.
(2) The Special Commissioners shall hear and determine an appeal to them under subsection (1) as if it were an appeal against an assessment to income tax, and the provisions of this Act relating to the rehearing of an appeal and the statement of a case for the opinion of the High Court on a point of law shall apply accordingly with any necessary modifications.
(3) Where—
(a) a right of appeal to the Special Commissioners is given by any provision (other than section 203 or paragraph 2 of Schedule 16) of this Act, and
(b) such provision, while applying the provisions of this Act relating to appeals against assessments, does not apply the provisions thereof relating to rehearing of appeals,
such provision shall be deemed to apply the said provisions relating to rehearing of appeals.
(4) In a case in which—
(a) a notice of appeal is not given within the time limited by subsection (1), or
(b) a person who has given notice of appeal does not attend before the Special Commissioners at the time and place appointed for the hearing of his appeal,
the provisions of section 416 (5), (7), (8) and (9) shall apply, with any necessary modifications.
PART XXVII
Annual Payments
Yearly interest, etc., payable wholly out of taxed profits.
433.—(1) Where any yearly interest of money, annuity, or any other annual payment (whether payable within or outside the State, either as a charge on any property of the person paying the same by virtue of any deed or will or otherwise, or as a reservation thereout, or as a personal debt or obligation by virtue of any contract, or whether payable half-yearly or at any shorter or more distant periods), is payable wholly out of profits or gains brought into charge to tax, no assessment shall be made upon the person entitled to such interest, annuity, or annual payment, but the whole of those profits or gains shall be assessed and charged with tax on the person liable to the interest, annuity, or annual payment, without distinguishing the same, and the person liable to make such payment, whether out of the profits or gains charged with tax or out of any annual payment liable to deduction, or from which a deduction has been made, shall be entitled, on making such payment, to deduct and retain thereout a sum representing the amount of the tax thereon at the rate or rates of tax in force during the period through which the said payment was accruing due.
The person to whom such payment is made shall allow such deduction upon the receipt of the residue of the same, and the person making such deduction shall be acquitted and discharged of so much money as is represented by the deduction, as if that sum had been actually paid.
(2) Where any royalty, or other sum, is paid in respect of the user of a patent, wholly out of profits or gains brought into charge to tax, the person paying the royalty or sum shall be entitled, on making the payment, to deduct and retain thereout a sum representing the amount of the tax thereon at the rate or rates of tax in force during the period through which the royalty or sum was accruing due.
Interest, etc., not payable out of taxed profits.
434.—(1) Upon payment of any interest of money, annuity, or other annual payment charged with tax under Schedule D, or of any royalty or other sum paid in respect of the user of a patent, not payable, or not wholly payable, out of profits or gains brought into charge, the person by or through whom any such payment is made shall deduct thereout a sum representing the amount of the tax thereon at the rate of tax in force at the time of the payment.
(2) Where any such payment as aforesaid is made by or through any person, that person shall forthwith deliver to the Revenue Commissioners an account of the payment, or of so much thereof as is not made out of profits or gains brought into charge, and of the tax deducted out of the payment or out of that part thereof, and the inspector shall assess and charge the payment of which an account is so delivered on that person.
(3) The inspector may, where any person has made default in delivering an account required by this section, or where he is not satisfied with the account so delivered, make an assessment according to the best of his judgment.
(4) In subsections (2) and (3) “the inspector” means such inspector as the Revenue Commissioners may direct.
(5) All the provisions of this Act relating—
(a) to persons who are to be chargeable with income tax and to income tax assessments;
(b) to appeals against such assessments;
(c) to the collection and recovery of income tax; and
(d) to the rehearing of appeals and to cases to be stated for the opinion of the High Court,
shall, so far as they are applicable, apply to the charge, assessment, collection and recovery of income tax under this section.
(6) The amount of annuities which an assurance company carrying on the business of granting annuities is entitled, for the purposes of this section, to treat as having been paid out of profits or gains brought into charge to tax, shall not exceed the amount of the taxed income of its annuity fund.
(7) The provisions of this section shall, subject to any necessary modifications, apply in the case of a payment which has been made before the passing of this Act unless at such passing the tax deducted out of the payment stands paid to the Revenue Commissioners.
Annual payment payable out of dividend from which income tax is not deductible or is deductible at reduced rate.
435.—(1) Where the whole or any part of any annual payment is payable out of a dividend from which, by virtue of section 387, 396 or 410, income tax either is not deductible or is deductible at a reduced rate—
(a) a payment of the annual payment, or that part thereof, as the case may be, shall be treated as not having been paid out of profits or gains brought into charge to tax and, subject to paragraph (b), section 434 shall apply accordingly,
(b) the amount of tax recoverable from the payer shall be tax on the payment which he has made calculated—
(i) if income tax was not deductible from the dividend—at the standard rate of income tax, and
(ii) if income tax was deductible from the dividend at a reduced rate—at a rate arrived at by deducting from the standard rate of income tax the rate of tax deductible from the dividend.
(2) In subsection (1) “annual payment” means any payment from which, apart from any insufficiency of profits or gains of the person making it, tax is deductible under section 433.
Payments subject to deduction for local rates.
436.—Where a person liable to tax under Schedule A is authorised under this Act to retain tax from any annual payment made by him from which he is by law entitled to deduct any sum on account of the county rate or of the proportion applicable to the relief of the poor of the municipal rate, the tax to be retained shall be calculated by reference to the net sum payable by him, after the allowance for the county rate or of the proportion applicable to the relief of the poor of the municipal rate.
Disputes between tenants, landlords and others.
437.—(1) If a difference arises—
(a) between tenant and landlord or any other persons with regard to the deduction on account of tax to be made from any annual sum; or
(b) between the occupier for the time being and any former occupier of lands, tenements or hereditaments, his executors, administrators, or assigns, with regard to the proportion of tax to be paid or allowed by either of them respectively;
the Special Commissioners shall settle the proportion of the payments or deductions to be made according to the provisions of this Act, and, in default of payment, shall levy the same as if the proportions settled by them had been charged upon the respective persons, and shall pay over the same to the Collector or to the proper person, as the case may require.
(2) In any such case the determination of the Special Commissioners shall be final.
(3) In this section “annual sum” means any interest, annuity, rent, rentcharge, fee-farm rent, quitrent, or other rent or annual payment.
PART XXVIII
Special Provisions for Taxation of Settlors, etc., in Respect of Settled or Transferred Income
Chapter I
Revocable Dispositions, Dispositions for Short Periods and Certain Dispositions in Favour of Children
Income under revocable dispositions.
438.—(1) Any income of which any person is able, or has, at any time since the 5th day of April, 1922, been able, without the consent of any other person by means of the exercise of any power of appointment, power of revocation or otherwise howsoever by virtue or in consequence of a disposition made directly or indirectly by himself, to obtain for himself the beneficial enjoyment shall be deemed for the purposes of this Act to be the income of the person who is or was able to obtain the beneficial enjoyment thereof, and not to be the income of any other person.
(2) Where any such power as aforesaid can be exercised by a person with the consent of the wife or the husband of that person, the power shall, for the purposes of subsection (1), be deemed to be exercisable without the consent of another person, except where the husband and wife are living apart either by agreement or under an order of a court of competent jurisdiction.
(3) Where any such power as aforesaid is exercisable by the wife or the husband of the person who made the disposition, the power shall, for the purposes of subsection (1), be deemed to be exercisable by the person who made the disposition.
Income under dispositions for short periods.
439.—(1) Any income which, by virtue of or in consequence of any disposition made, directly or indirectly, by any person (other than a disposition made for valuable and sufficient consideration) is payable to or applicable for the benefit of any other person, but excluding any income which—
(i) arises from capital of which the disponor by the disposition has divested absolutely himself in favour of or for the benefit of the said other person, or
(ii) being payable to any university or college, being a university or college in the State, for the purpose of enabling such university or college to carry on research, is so payable for a period which is or may be three years or longer, or
(iii) being payable to a person who is an individual for his own use, is so payable for a period which exceeds or may exceed six years, or
(iv) being applicable for the benefit of a named person who is an individual, is so applicable for a period which exceeds or may exceed six years,
shall be deemed for the purposes of this Act to be the income of the person, if living, by whom the disposition was made and not to be the income of any other person.
(2) (a) The reference in subsection (1) to income payable to any university or college, being a university or college in the State, for the purpose of enabling such university or college to carry on research shall include references to income payable—
(i) to any university, college or school, being a university, college or school in the State for the purpose of assisting such university, college or school to teach the natural sciences or any of them, or
(ii) to a fund, being a fund within the meaning of this subsection.
(b) For the purposes of this subsection “fund” means a fund—
(i) held upon irrevocable trusts under the law of the State,
(ii) administered in the State, and
(iii) having for its sole purpose the granting of financial or other aid to universities, colleges or schools in the State in order to assist such universities, colleges or schools to teach the natural sciences or any of them.
Income of dispositions in favour of infants.
440.—(1) Subject to the provisions of this section, any income which, by virtue or in consequence of any disposition made, directly or indirectly, by any person after the 5th day of April, 1914, is payable to or applicable for the benefit of a child of that person for some period less than the life of the child shall, if and so long as the child is an infant and unmarried, be deemed for the purposes of this Act to be the income of the person, if living, by whom the disposition was made and not to be the income of any other person.
(2) This section shall not apply in respect of any settlement to which Chapter II applies.
(3) This section shall not apply as regards any income which is derived from capital which, at the end of the period during which that income is payable to or applicable for the benefit of the child, is required by the disposition to be held on trust absolutely for, or to be transferred to, the child, or any income which is payable to or applicable for the benefit of a child during the whole period of the life of the person by whom the disposition was made.
(4) Income shall not be deemed for the purposes of this section to be payable to or applicable for the benefit of a child for some period less than its life by reason only that the disposition contains a provision for the payment to some other person of the income in the event of the bankruptcy of the child, or of an assignment thereof, or a charge thereon being executed by the child.
Recovery of tax from trustee and payment to trustee of excess tax recoupment.
441.—(1) Where by virtue of section 439 or 440 any income tax or sur-tax becomes chargeable on and is paid by the person by whom the disposition was made, that person shall be entitled to recover from any trustee or other person to whom the income is payable by virtue or in consequence of the disposition the amount of the tax so paid, and for that purpose to require the Revenue Commissioners to furnish to him a certificate specifying the amount of the income in respect of which he has so paid tax and the amount of the tax so paid, and any certificate so furnished shall be conclusive evidence of the facts appearing thereby.
(2) Where any person obtains in respect of any allowance or relief a repayment of income tax in excess of the amount of the repayment to which he would, but for the provisions of section 439 or 440 have been entitled, an amount equal to the excess shall be paid by him to the trustee or other person to whom the income is payable by virtue or in consequence of the disposition, or where there are two or more such persons shall be apportioned among those persons as the case may require.
If any question arises as to the amount of any payment or as to any apportionment to be made under this subsection, that question shall be decided by the Special Commissioners whose decision thereon shall be final.
(3) Any income which is deemed by virtue of this Chapter to be the income of any person shall be deemed to be the highest part of his income.
Definitions.
442.—In this Chapter, unless the context otherwise requires—
“child” includes a stepchild or illegitimate child;
“disposition” includes any trust, covenant, agreement or arrangement.
Chapter II
Settlements on Children Generally
Income settled on children.
443.—(1) Where, by virtue or in consequence of a settlement and during the life of the settlor, any income is, in any year of assessment, paid or payable or accumulated to or for the benefit of a child of the settlor, such income shall, if at the beginning of such year such child is under the age of twenty-one years and is unmarried, be treated for the purposes of this Act as income of the settlor for that year and not as income of any other person.
(2) This Chapter applies to every settlement, wheresoever made or entered into and whether it was made or entered into before or after the passing of this Act.
(3) This Chapter shall not apply in relation to any income arising under a settlement in any year of assessment for which the settlor is not chargeable to income tax as a resident in the State, and references in this Chapter to income shall be construed accordingly.
(4) This Chapter shall not apply to any income which, by virtue or in consequence of a settlement and during the life of the settlor, is in any year of assessment paid or payable or accumulated to or for the benefit of a child of the settlor if the settlor proves to the satisfaction of the Revenue Commissioners—
(a) that the aggregate amount of such income so paid, payable, or accumulated in such year does not exceed £60, and
(b) that at the beginning of such year such child is over the age of sixteen years and is permanently incapacitated by mental or physical infirmity from maintaining himself and from receiving full-time instruction at a university, college, school, or other educational establishment, and
(c) that such child is not entitled for such year to income exceeding in the aggregate £40, exclusive of income to which this Chapter would have applied if this subsection had not been enacted.
Irrevocable instruments.
444.—Where by virtue of an irrevocable instrument property is vested in or held by trustees upon such trusts that, in any year of assessment, section 443 (1) would (but for this section) apply to the income of such property, the following provisions shall apply and have effect, that is to say:
(a) section 443 (1) shall not apply in respect of any part of such income which is, in the said year of assessment, accumulated for the benefit of a child (being a child who, at the beginning of such year, is under the age of twenty-one years and is unmarried) of the settlor nor in respect of income arising in the said year of assessment from accumulations of the income hereinbefore mentioned;
(b) whenever in any year of assessment any sum whatsoever is paid under the trusts of such irrevocable instrument out of such property or the accumulations of the income thereof or out of the income of such property or the income of the said accumulations to or for the benefit of a child (being a child who, at the beginning of such year, is under the age of twenty-one years and is unmarried) of the settlor, such sum shall be deemed for the purposes of this Chapter to be paid as income, but subject to the limitation that this paragraph shall not apply to so much of such sum as is equal to the amount by which the aggregate of such sum and all other (if any) sums paid after the 5th day of April, 1937, under the trusts of such irrevocable instrument to or for the benefit of the said child or any other child (being a child who, at the beginning of the year of assessment in which such other sum was paid, was under the age of twenty-one years and unmarried) of the settlor exceeds the aggregate amount of the income arising after the 5th day of April, 1937, from such property together with the income arising after the said date from the said accumulations.
In this section “property” does not include any annual or other periodical payment secured by the covenant of the settlor, or by a charge made by the settlor on the whole or any part of his property or the whole or any part of his future income, or by both such covenant and such charge.
Meaning of “irrevocable instrument”.
445.—The following provisions shall have effect in relation to the construction of “irrevocable instrument” in this Chapter:
(a) an instrument shall not be an irrevocable instrument for the purposes of this Chapter if the trusts thereof provide for all or any one or more of the following matters:
(i) the payment or application to or for the settlor for his own benefit of any capital or income or accumulations of income in any circumstances whatsoever during the life of a child of the settlor to or for the benefit of whom any income or accumulations of income is or are or may be payable or applicable under the trusts of the instrument;
(ii) the payment or application during the life of the settlor to or for the wife or husband of the settlor for her or his own benefit of any capital or income or accumulations of income in any circumstances whatsoever during the life of any such child as aforesaid of the settlor;
(iii) the termination of the trusts of the instrument by the act or on the default of any person;
(iv) the payment by the settlor of a penalty in the event of his failing to comply with the provisions of the instrument;
(b) an instrument shall not be prevented from being an irrevocable instrument for the purposes of this Chapter by reason only that the trusts thereof include any one or more of the following provisions:
(i) a provision whereunder any capital or income or accumulations of income will or may become payable to or applicable for the benefit of the settlor, or the wife or the husband of the settlor, on the bankruptcy of a child of the settlor to or for the benefit of whom any income or accumulations of income is or are or may be payable or applicable under the trusts of the instrument;
(ii) a provision whereunder any capital or income or accumulations of income will or may become payable to or applicable for the benefit of the settlor, or the wife or the husband of the settlor, in the event of any such child as aforesaid of the settlor making an assignment of or charge on such capital or income or accumulations of income;
(iii) a provision for the termination of the trusts of the instrument in such circumstances or manner that such termination would not, during the life of any such child as aforesaid of the settlor, benefit any person other than such child or his or her wife, husband, or issue;
(c) “irrevocable instrument” includes instruments made before, as well as instruments made after, the passing of this Act.
Recovery of tax from trustee and payment to trustee of excess tax recoupment.
446.—(1) Where, by virtue of this Chapter, any income tax or sur-tax becomes chargeable on and is paid by a settlor, such settlor shall be entitled to recover from any trustee or other person to whom the income is payable by virtue or in consequence of the settlement the amount of the tax so paid, and for that purpose to require the Revenue Commissioners to furnish to him a certificate specifying the amount of the income in respect of which he has so paid tax and the amount of the tax so paid, and every certificate so furnished shall be conclusive evidence of the matters of fact stated therein.
(2) Where a person obtains, in respect of any allowance or relief, a repayment of income tax in excess of the amount of the repayment to which he would, but for this Chapter, have been entitled, an amount equal to the excess shall be paid by him to the trustee or other person to whom the income is payable by virtue or in consequence of the settlement and, where there are two or more such trustees or other persons, in such proportions as the circumstances may require.
If any question arises as to the amount of any payment or as to any apportionment to be made under this subsection, such question shall be decided by the Special Commissioners, whose decision thereon shall be final.
(3) Any income which by virtue of this Chapter is treated as income of any person shall be deemed to be the highest part of his income.
(4) No repayment shall be made under section 154 on account of tax paid in respect of any income which has by virtue of this Chapter been treated as income of a settlor.
Definitions.
447.—In the preceding provisions of this Chapter—
“child” includes a stepchild, an adopted child, and an illegitimate child;
“settlement” includes any disposition, trust, covenant, agreement, or arrangement, and any transfer of money or other property or of any right to money or other property;
“income” (except where, in sections 443 (1), 444 (b) and 446 (3) (4), it is immediately preceded by “as” or “his”) includes any income chargeable to income tax by deduction or otherwise and any income which would have been so chargeable if it had been received in the State by a person resident or ordinarily resident in the State.
Transfer of interests in trade to children.
448.—(1) Where by any means whatsoever (including indirect means or means consisting of a series of operations and whether adopted before or after the passing of this Act), a trade, which at any time before the adoption of such means was carried on by any person solely or in partnership, becomes a trade carried on by one or more than one child of such person or by way of a partnership in which such person and one or more than one child of such person are partners, the following provisions shall have effect:
(a) such means shall, for the purposes of this Chapter, be deemed to constitute a settlement as respects which such person shall be deemed to be the settlor,
(b) the profits or gains arising from the trade after the adoption of such means, in so far as they arise to (as the case may be) one or more than one child of such person or such person and one or more than one child of such person, shall for the purposes of this Chapter, be deemed to be the same income as would have arisen to such person had such means not been adopted, and
(c) “income” where it first occurs in section 443 shall be deemed to include the said profits or gains in so far as they arise to one or more than one child of such person.
(2) In subsection (1), the word “child” includes a stepchild, an adopted child, and an illegitimate child.
(3) The amount of the income of a person from the profits or gains of a trade which is to be deemed by virtue of subsection (1) to be income of another person shall, if the first-mentioned person is engaged actively in the carrying on of the trade, be the full amount of the said income reduced by a sum (in subsection (4) referred to as the appropriate sum) equal to the amount which would have been allowed in computing the said profits or gains in respect of the first-mentioned person if he, instead of being a person engaged in the carrying on of the trade, had been a person employed by a person or persons carrying on the trade.
(4) The appropriate sum shall be deemed to be profits or gains arising to the first-mentioned person referred to in subsection (3) from the exercise of an office or employment within the meaning of Schedule E.
Chapter III
Transfers of Income Arising from Securities
Transfer of right to receive interest.
449.—(1) Where in any year of assessment the owner (in this section referred to as the owner) of any securities sells or transfers the right to receive any particular interest payable (whether before or after such sale or transfer) in respect of the said securities without selling or transferring the said securities, then and in every such case the following provisions shall apply and have effect, that is to say:—
(a) for all the purposes of this Act, the said interest (whether it would or would not be chargeable to tax if this section had not been enacted)—
(i) shall be deemed to be the income of the owner or, where the owner is not the beneficial owner of the said securities and some other person (in this section referred to as the beneficiary) is beneficially entitled to the income arising from the said securities, the income of the beneficiary, and
(ii) shall be deemed to be income of the owner or the beneficiary (as the case may be) for the said year of assessment, and
(iii) shall not be deemed to be income of any other person, and
(iv) shall, where the proceeds of the said sale or transfer are chargeable to tax under Schedule C or under Part XXXI be deemed to be equal in amount to the amount of the said proceeds;
(b) where the said right to receive the said particular interest is subsequently sold, transferred, or otherwise realised, the proceeds of such subsequent sale, transfer, or other realisation shall not be deemed, for any of the purposes of this Act, to be income of the person by or on whose behalf such subsequent sale, transfer, or other realisation is made or effected;
(c) where the said securities are of such character that the interest payable in respect thereof may be paid without deduction of tax, the owner or beneficiary (as the case may be) shall be chargeable to tax under Case IV of Schedule D in respect of any interest payable in respect of the said securities which is deemed by virtue of this section to be his income, unless he shows either that such interest has borne tax or that the proceeds of a sale, transfer, or other realisation of the right to receive such interest have been charged to tax under Schedule C or under Part XXXI;
(d) where, in any case to which paragraph (c) applies, the computation of the tax in respect of the interest which is by that paragraph made chargeable under Case IV of Schedule D would, if that interest had been chargeable under Case III of Schedule D, have been made by reference to the amount received in the State, the said tax chargeable pursuant to the said paragraph (c) shall be computed on the full amount of the sums received in the State in the said year of assessment or in any subsequent year of assessment in which the owner remains the owner of the said securities;
(e) nothing in this subsection shall affect any provision of this Act authorising or requiring the deduction of tax from any interest which is deemed by virtue of this subsection to be income of the owner or of the beneficiary or from the proceeds of any such subsequent sale, transfer, or other realisation as is hereinbefore mentioned of the right to receive the said particular interest.
(2) The Revenue Commissioners may by notice in writing require any person to furnish them, within such time (not being less than twenty-eight days from the service of such notice) as shall be specified in such notice, with such particulars in relation to all securities of which such person was the owner at any time during the period specified in such notice as the Revenue Commissioners may consider to be necessary for the purposes of this section or for the purpose of discovering whether tax has been borne in respect of the interest payable in respect of the said securities or whether the proceeds of any sale, transfer, or other realisation of the right to receive the interest in respect of the said securities has been charged to tax under Schedule C or under Part XXXI.
(3) In this section—
“interest” includes dividends, annuities, and shares of annuities;
“securities” include stocks and shares of all descriptions.
PART XXIX
Income Tax in Relation to Administration of Estates
Interpretation.
450.—(1) For the purposes of this Part—
(a) a person shall be deemed to have an absolute interest in the residue of the estate of a deceased person, or in a part thereof, if and so long as the capital of the residue or of that part thereof (as the case may be) would, if the residue had been ascertained, be properly payable to him, or to another in his right, for his benefit, or is properly so payable, whether directly by the personal representatives or indirectly through a trustee or other person;
(b) a person shall be deemed to have a limited interest in the residue of the estate of a deceased person, or in a part thereof, during any period (other than a period during which he has an absolute interest in the residue or in that part thereof, as the case may be) where the income of the residue or of that part thereof (as the case may be) for that period would, if the residue had been ascertained at the commencement of that period, be properly payable to him, or to another in his right, for his benefit, whether directly or indirectly as aforesaid;
(c) real estate included (either by a specific or a general description) in a residuary gift made by the will of a testator shall be deemed to be a part of the residue of his estate and not to be the subject of a specific disposition.
(2) In this Part—
(a) “personal representatives” means, in relation to the estate of a deceased person, his executors as defined by section 22 (1) (d) of the Finance Act, 1894, and includes persons having in relation to the deceased under the law of another country any functions corresponding to the functions for administration purposes under the law of the State of executors as so defined, and references to personal representatives as such shall be construed as references to the executors in their capacity as having such functions as aforesaid;
(b) “specific disposition” means a specific devise or bequest made by a testator, and includes any disposition having, whether by virtue of any enactment or otherwise, under the law of the State or of another country an effect similar to that of a specific devise or bequest under the law of the State;
(c) “charges on residue” means, in relation to the estate of a deceased person, the following liabilities properly payable thereout and interest payable in respect of those liabilities, that is to say,—
(i) funeral, testamentary, and administration expenses and debts,
(ii) general legacies (including in the case of an intestacy the sum of £500 to which a widow is entitled under the Intestates' Estates Act, 1890, or the sum of £4,000 to which a widow is entitled under the Intestates' Estates Act, 1954), demonstrative legacies, and annuities, and
(iii) any other liabilities of his personal representatives as such,
but, in the case of any such liabilities which, as between persons interested under a specific disposition or in such a legacy as aforesaid or in an annuity and persons interested in the residue of the estate, fall exclusively or primarily upon the property that is the subject of the specific disposition or upon the legacy or annuity, includes only such part (if any) of those liabilities as fall ultimately upon the residue;
(d) references to the “aggregate income of the estate” of a deceased person for any year of assessment shall be construed as references to the aggregate income from all sources for that year of the personal representatives of the deceased as such, treated as consisting of—
(i) any such income which is chargeable to Irish income tax by deduction or otherwise, such income being computed at the amount on which that tax falls to be borne for that year, and
(ii) any such income which would have been so chargeable if it had arisen in the State to a person resident and ordinarily resident therein, such income being computed at the full amount thereof actually arising during that year, less such deductions as would have been allowable if it had been charged to Irish income tax, but excluding any income from property devolving on the personal representatives otherwise than as assets for payment of the debts of the deceased;
(e) “Irish estate” and “foreign estate” mean respectively, as regards any year of assessment—
(i) an estate the income whereof comprises only income which either has borne Irish income tax by deduction or in respect of which the personal representatives are directly assessable to Irish income tax, other than an estate any part of the income of which is income in respect of which the personal representatives are entitled to claim exemption from Irish income tax by reference to the fact that they are not resident or not ordinarily resident in the State, and
(ii) an estate other than an Irish estate;
(f) references to sums paid include references to assets that are transferred or that are appropriated by a personal representative to himself, and to debts that are set off or released;
(g) references to sums payable include references to assets as to which an obligation to transfer or a right of a personal representative to appropriate to himself is subsisting on the completion of the administration and to debts as to which an obligation to release is set off, or a right of a personal representative so to do in his own favour, is then subsisting;
(h) references to amount in relation to such assets as aforesaid shall be construed as references to the value thereof at the date on which they were transferred or appropriated, or at the completion of the administration, as the case may require, and, in relation to such debts, as references to the amount thereof.
(3) In a case in which different parts of the estate of a deceased person are the subjects respectively of different residuary dispositions, this Part shall have effect in relation to each of those parts, with the substitution for references to the estate of references to that part of the estate, and the substitution for references to the personal representatives of the deceased as such of references to the said personal representatives in their capacity as having the functions referred to in subsection (2) (a) in relation to that part of the estate.
Limited interests in residue.
451.—(1) The following provisions of this section shall have effect in relation to a person who, during the period commencing on the death of a deceased person and ending on the completion of the administration of the estate of such deceased person (in this Part referred to as “the administration period”) or during a part of that period, has a limited interest in the residue of the said estate or in a part thereof.
(2) When any sum has been paid during the administration period in respect of that limited interest the amount thereof shall, subject to the provisions of subsection (3), be deemed for all the purposes of this Act to have been paid to that person as income for the year of assessment in which that sum was paid, or, in the case of a sum paid in respect of an interest that has ceased, for the last year of assessment in which it was subsisting.
(3) On the completion of the administration of the estate—
(a) the aggregate amount of all sums paid before, or payable on, the completion of the administration in respect of that limited interest shall be deemed to have accrued due to that person from day to day during the administration period or the part thereof during which he had that interest (as the case may be) and to have been paid to him as it accrued due;
(b) the amount deemed to have been paid to that person by virtue of paragraph (a) in any year of assessment shall be deemed for all the purposes of this Act to have been paid to him as income for that year; and
(c) where the amount which is deemed to have been paid to that person as income for any year by virtue of this subsection is less or greater than the amount deemed to have been paid to him as income for that year by virtue of subsection (2), such adjustments shall be made as are hereafter provided in this Part.
(4) Any amount which is deemed to have been paid to that person as income for any year by virtue of this section shall—
(a) in the case of an Irish estate be deemed to be income of such an amount as would after deduction of income tax at the standard rate of tax for that year be equal to the amount deemed to have been so paid, and to be income that has borne income tax at the standard rate of tax;
(b) in the case of a foreign estate, be deemed to be income of the amount deemed to have been so paid, and shall be chargeable to income tax under Case III of Schedule D as if it were income arising from securities in a place outside the State.
(5) Where a person has been charged to income tax for any year by virtue of this section in respect of an amount deemed to have been paid to him as income in respect of an interest in a foreign estate and any part of the aggregate income of that estate for that year has borne Irish income tax by deduction or otherwise, the income in respect of which he has been so charged to tax shall, on proof of the facts to the satisfaction of the Special Commissioners, be reduced by an amount bearing the same proportion thereto as the amount of the said income which has borne Irish income tax bears to the amount of the said aggregate income:
Provided that where relief has been so given, such part of the amount in respect of which he has been charged to income tax as corresponds to the said proportion shall, for the purposes of sur-tax, be deemed to represent income of such an amount as would after deduction of income tax at the standard rate of tax be equal to that part of the amount charged.
Absolute interests in residue.
452.—(1) The following provisions of this section shall have effect in relation to a person who, during the administration period or during a part of that period, has an absolute interest in the residue of the estate of a deceased person or in a part thereof.
(2) There shall be ascertained in accordance with section 453 the amount of the residuary income of the estate for each whole year of assessment, and for each broken part of a year of assessment, during which—
(a) the administration period was current, and
(b) that person had that interest,
and the amount so ascertained in respect of any year or part of a year or, in the case of a person having an absolute interest in a part of a residue, a proportionate part of that amount, is in this Part referred to as the “residuary income” of that person for that year of assessment.
(3) When any sum or sums has or have been paid during the administration period in respect of that absolute interest, the amount of that sum or the aggregate amount of those sums shall, subject to the provisions of subsection (4), be deemed for all the purposes of this Act to have been paid to that person as income to the extent to which, and for the year or years of assessment for which, he would have been treated for those purposes as having received income if he had had a right to receive in each year of assessment—
(a) in the case of an Irish estate, his residuary income for that year less income tax for that year, at the standard rate of tax, or
(b) in the case of a foreign estate, his residuary income for that year,
and that sum or the aggregate of those sums had been available for application primarily in or towards satisfaction of those rights as they accrued and had been so applied.
In the case of an Irish estate, any amount which is deemed to have been paid to that person as income for any year by virtue of this subsection shall be deemed to be income of such an amount as would after deduction of income tax at the standard rate of tax for that year be equal to the amount deemed to have been so paid, and to be income which has borne income tax at the standard rate of tax.
(4) On the completion of the administration of the estate—
(a) the amount of the residuary income of that person for any year of assessment shall be deemed for all the purposes of this Act to have been paid to him as income for that year, and in the case of an Irish estate shall be deemed to have borne tax by reference to the standard rate of tax; and
(b) where the amount which is deemed to have been paid to that person as income for any year by virtue of this subsection is less or greater than the amount deemed to have been paid to him as income for that year by virtue of subsection (3), such adjustments shall be made as are hereafter provided in this Part.
(5) In the case of a foreign estate, any amount which is deemed to have been paid to that person as income for any year by virtue of this section shall be deemed to be income of that amount, and shall be chargeable to income tax under Case III of Schedule D as if it were income arising from securities in a place outside the State.
(6) Where a person has been charged to income tax by virtue of this section in the circumstances mentioned in section 451 (5), the provisions of section 451 (5) shall have effect as they have effect where a person has been charged to income tax by virtue of that section in those circumstances.
Supplementary provisions as to absolute interests in residue.
453.—(1) The amount of the residuary income of an estate for any year of assessment shall be ascertained by deducting from the aggregate income of the estate for that year—
(a) the amount of any annual interest, annuity, or other annual payment for that year which is a charge on residue and the amount of any payment made in that year in respect of any such expenses incurred by the personal representatives as such in the management of the assets of the estate as, in the absence of any express provision in a will, would be properly chargeable to income, but excluding any such interest, annuity, or payment allowed or allowable in computing the aggregate income of the estate; and
(b) the amount of any of the aggregate income of the estate for that year to which a person has on or after assent become entitled by virtue of a specific disposition either for a vested interest during the administration period or for a vested or contingent interest on the completion of the administration.
(2) In the event of its appearing, on the completion of the administration of an estate in the residue of which, or in a part of the residue of which, a person had an absolute interest at the completion of the administration, that the aggregate of the benefits received in respect of that interest does not amount to as much as the aggregate for all years of the residuary income of the person having that interest, his residuary income for each year shall be reduced for the purpose of section 452 by an amount bearing the same proportion thereto as the deficiency bears to the aggregate for all years of his residuary income.
In this subsection “benefits received” in respect of an absolute interest means the following amounts in respect of all sums paid before, or payable on, the completion of the administration in respect of that interest, that is to say—
(a) as regards a sum paid before the completion of the administration, in the case of an Irish estate such an amount as would, after deduction of income tax at the standard rate of tax for the year of assessment in which that sum was paid, be equal to that sum or, in the case of a foreign estate, the amount of that sum, and
(b) as regards a sum payable on the completion of the administration, in the case of an Irish estate such an amount as would, after deduction of income tax at the standard rate of tax for the year of assessment in which the administration is completed, be equal to that sum or, in the case of a foreign estate, the amount of that sum.
(3) In the application of subsection (2) to a residue or a part of a residue in which a person other than the person having an absolute interest at the completion of the administration had an absolute interest at any time during the administration period, the aggregates therein mentioned shall be computed in relation to those interests taken together, and the residuary income of that other person also shall be subject to reduction thereunder.
Special provisions as to certain interests in residue.
454.—(1) Where the personal representatives of a deceased person have as such a right in relation to the estate of another deceased person such that, if that right were vested in them for their own benefit, they would have an absolute or a limited interest in the residue of that estate or in a part thereof, they shall be deemed to have that interest notwithstanding that that right is not vested in them for their own benefit, and any amount deemed to be paid to them as income by virtue of this Part shall be treated as part of the aggregate income of the estate of the person whose personal representatives they are.
(2) Where different persons have successively during the administration period absolute interests in the residue of the estate of a deceased person or in a part thereof, sums paid during that period in respect of the residue or of that part thereof, as the case may be, shall be treated for the purpose of this Part as having been paid in respect of the interest of the person who first had an absolute interest therein up to the amount of—
(a) in the case of an Irish estate, the aggregate for all years of that person's residuary income less income tax at the standard rate of tax, or
(b) in the case of a foreign estate, the aggregate for all years of that person's residuary income, and, as to any balance up to a corresponding amount, in respect of the interest of the person who next had an absolute interest therein, and so on.
(3) Where upon the exercise of a discretion any of the income of the residue of the estate of a deceased person for any period (being the administration period or a part thereof) would, if the residue had been ascertained at the commencement of that period, be properly payable to any person, or to another in his right, for his benefit, whether directly by the personal representatives or indirectly through a trustee or other person, the amount of any sum paid pursuant to an exercise of the discretion in favour of that person shall be deemed for all the purposes of this Act to have been paid to that person as income for the year of assessment in which it was paid, and the provisions of section 451 (4) (5) shall have effect in relation to an amount which is deemed to have been paid as income by virtue of this subsection.
Adjustments and furnishing of information.
455.—(1) Where, on the completion of the administration of an estate, any amount is deemed by virtue of this Part to have been paid to any person as income for any year of assessment and either—
(a) that amount is greater than the amount that has previously been deemed to have been paid to him as income for that year by virtue of this Part, or
(b) no amount has previously been so deemed to have been paid to him as income for that year,
an assessment or additional assessment may be made upon him for that year and tax charged accordingly or, on a claim being made for the purpose, any relief or additional relief to which he may be entitled shall be allowed accordingly.
(2) Where, on the completion of the administration of an estate, any amount is deemed by virtue of this Part to have been paid to any person as income for any year of assessment, and that amount is less than the amount that has previously been so deemed to have been paid to him, then—
(a) if an assessment has already been made upon him for that year, such adjustments shall be made in that assessment as may be necessary for the purpose of giving effect to the provisions of this Part which take effect on the completion of the administration, and any tax overpaid shall be repaid, and
(b) if—
(i) any relief has been allowed to him by reference to the amount which has been previously deemed as aforesaid to have been paid to him as income for that year, and
(ii) the amount of that relief exceeds the amount of relief which could have been given by reference to the amount which, on the completion of the administration, is deemed to have been paid to him as income for that year,
the relief so given in excess may, if not otherwise made good, be charged under Case IV of Schedule D and recovered from that person accordingly.
(3) Notwithstanding anything contained in this Act, the time within which an assessment or additional assessment may be made for the purposes of this Part, or an assessment may be adjusted for those purposes, or a claim for relief may be made by virtue of this Part, shall not expire before the end of the third year following the year of assessment in which the administration of the estate in question was completed.
(4) The Revenue Commissioners may by notice in writing require any person being or having been a personal representative of a deceased person, or having or having had an absolute or a limited interest in the residue of the estate of a deceased person or in a part thereof, to furnish them (within such time as they may direct, not being less than twenty-eight days) with such particulars as they think necessary for the purposes of this Part.
PART XXX
Irish Dividends, etc.
Chapter I
General Provisions as to Dividends
Deductions of tax from dividends.
456.—The profits or gains to be charged on any body of persons shall be computed in accordance with the provisions of this Act on the full amount of the same before any dividend thereof is made in respect of any share, right or title thereto, and the body of persons paying such dividend shall be entitled to deduct the tax appropriate thereto.
Amount of dividend from which deduction is to be made.
457.—(1) The provisions of section 456 shall, in relation to any dividend paid by any body of persons, be construed as authorising the deduction of tax from the full amount paid out of profits and gains of the said body which—
(a) have been charged to tax, or
(b) would fall, under the provisions of this Act, to be included in computing the liability of the said body to assessment to tax for any year if the said provisions required the computation to be made by reference to the profits and gains of that year and not by reference to those of any other year or period.
(2) For all the purposes of this Act the amount of any dividend paid by any body of persons from which a deduction of tax is authorised by section 456 as amended by the provisions contained in subsection (1), shall be deemed to be income of such amount as would, after such deduction of tax as is so authorised, be equal—
(a) if tax is deducted from such dividend, to the net amount received, and
(b) in every other case, to the amount received.
(3) Section 458 shall have effect in relation to dividends with due regard to the provisions contained in subsection (2).
Chapter II
Explanation of Income Tax Deducted to be Annexed to Dividend and Interest Warrants
Annexation of statement to warrants.
458.—(1) Every warrant, cheque, or other order sent or delivered for the purpose of paying any interest or dividend distributed by a company which is entitled to deduct income tax from such interest or dividend shall have annexed thereto or be accompanied by a statement in writing showing—
(a) the gross amount which, after deduction of the income tax appropriate thereto, corresponds to the net amount actually paid, and
(b) the rate and amount of income tax appropriate to such gross amount, and
(c) the net amount actually paid.
(2) If a company fails to comply with any of the provisions of this section the company shall incur a penalty of £10 in respect of each offence but the aggregate amount of the penalties imposed under this section on any company in respect of offences connected with any one payment or distribution of interest or dividends shall not exceed £100.
(3) In this section the word “company” means a company within the meaning of the Companies Act, 1963, and a company created by letters patent or by or in pursuance of any statute.
PART XXXI
Foreign Dividends, etc.
Definitions.
459.—(1) In this Part, “dividends to which this Part applies” means any interest, dividends, or other annual payments payable out of or in respect of the stocks, funds, shares, or securities of any body of persons not resident in the State and references to dividends shall be construed accordingly:
Provided that this subsection shall not extend to any payment to which section 433 or 434 applies.
(2) In this Part “banker” includes a person acting as a banker, and references to coupons in relation to any dividends include warrants for or bills of exchange purporting to be drawn or made in payment of those dividends.
Dividends entrusted for payment in State.
460.—Where dividends to which this Part applies are entrusted to any person in the State for payment to any persons in the State—
(a) the dividends shall be assessed and charged to tax under Schedule D by the Special Commissioners; and
(b) the provisions of Parts IV, V and VI of Schedule 1 shall extend to the tax to be assessed and charged under this section.
Dividends paid outside State and proceeds of sale of dividend coupons.
461.—Where—
(a) a banker or any other person in the State, by means of coupons received from another person or otherwise on his behalf, obtains payment of any dividends to which this Part applies elsewhere than in the State; or
(b) a banker in the State sells or otherwise realises coupons for any dividends to which this Part applies and pays over the proceeds of such realisation to or carries such proceeds to the account of any person; or
(c) a dealer in coupons in the State purchases coupons for any dividends to which this Part applies otherwise than from a banker or another dealer in coupons,
the tax under Schedule D shall extend, in the case mentioned in paragraph (a), to the dividends, in the case mentioned in paragraph (b), to the proceeds of the realisation and, in the case mentioned in paragraph (c), to the price paid on such purchase and Parts IV, V and VI of Schedule 1 shall have effect in relation to the assessment, charge and payment of the tax.
Exemption of dividends of non-residents.
462.—(1) No tax shall be chargeable in respect of dividends to which this Part applies which are payable in the State where it is proved to the satisfaction of the Revenue Commissioners that the person owning the stocks, funds, shares or securities and entitled to the income arising therefrom, is not resident in the State but, save as provided by this Act, no allowance shall be given or repayment be made in respect of the tax on dividends to which this Part applies which are payable in the State:
Provided that where the dividends are from stocks, funds, shares or securities which are held under any trust, and the person who is the beneficiary in possession under the trust is the sole beneficiary in possession and can, by means either of the revocation of the trust or of the exercise of any powers under the trust, call upon the trustees at any time to transfer the stocks, funds, shares or securities to him absolutely free from any trust, that person shall, for the purposes of this section, be deemed to be the person owning the stocks, funds, shares or securities.
(2) Relief under this section may be given by the Revenue Commissioners either by way of allowance or repayment, on a claim being made to them for that purpose.
(3) Any person who is aggrieved by the decision of the Revenue Commissioners on any question as to residence arising under this section may, by notice in writing to that effect given to the Revenue Commissioners within two months from the date on which notice of the decision is given to him, make an application to have his claim for relief heard and determined by the Special Commissioners.
(4) Where an application is made under subsection (3), the Special Commissioners shall hear and determine the claim in like manner as an appeal made to them against an assessment and all the provisions of this Act relating to such an appeal (including the provisions relating to the rehearing of an appeal and to the statement of a case for the opinion of the High Court on a point of law) shall apply accordingly with any necessary modifications.
PART XXXII
Government and Other Public Loans
Exemption of interest on savings certificates.
463.—The accumulated interest payable in respect of any savings certificate issued by the Minister for Finance under which the purchaser, by virtue of an immediate payment of a specified sum, becomes entitled after a specified period to receive a larger sum consisting of the said sum originally paid and accumulated interest thereon, shall not be liable to tax so long as the amount of such certificates held by the person who is for the time being the holder of the certificate does not exceed the amount which that person is for the time being authorised to hold under regulations made by the Minister for Finance.
Issue of securities with exemption from tax.
464.—Any security which the Minister for Finance has power to issue for the purpose of raising any money or loan, may be issued with a condition that neither the capital of nor the interest on such security shall be liable to tax so long as it is shown in the manner to be prescribed by the Minister for Finance that such security is in the beneficial ownership of a person or persons who is or are not ordinarily resident in the State, and every security issued (whether before or after the passing of this Act) with such condition shall be exempt from tax accordingly.
Exemption of non-interest-bearing securities.
465.—The excess of the amount received on the redemption of a unit of non-interest-bearing securities issued by the Minister for Finance under section 4 of the Central Fund Act, 1965, over the amount which was paid for the unit on its issue shall, save where the excess falls to be taken into account in computing for the purposes of taxation the profits of a trade, be exempt from income tax (including sur-tax).
Payment of interest on Government securities without deduction of tax.
466.—(1) The Minister for Finance may direct that any securities already issued or hereafter to be issued under his authority shall be deemed to have been, or shall be, issued subject to the condition that the interest thereon shall be paid without deduction of tax.
(2) The interest on all securities issued, or deemed to have been issued, subject to the condition aforesaid shall be paid without deduction of tax, but all such interest shall be chargeable under Case III of Schedule D and, where any funds under the control of any court or public department are invested in any such securities, the person in whose name the securities are invested shall be the person so chargeable in respect of the interest thereon.
(3) Where interest on any security is paid under this section without deduction of tax, every person by whom such interest is paid, and every person who receives such interest on behalf of a registered or inscribed holder of the security, and also every person who has acted as an intermediary in the purchase of the security, shall, on being so required by the Revenue Commissioners, furnish to them—
(a) the name and address of the person to whom such interest has been paid, or on whose behalf such interest has been received, and the amount of the interest so paid or received, or (as the case may require)
(b) the person on whose behalf such security was purchased and the amount of such security.
Securities of Aer Lingus Teo., Aer Rianta Teo. and Aerlínte Éireann Teo.
467.—(1) Any debentures, debenture stock or other forms of security issued after the 2nd day of July, 1964, by a company to which this section applies shall be deemed to be securities issued under the authority of the Minister for Finance within the meaning of section 466 and that section shall apply accordingly.
(2) Notwithstanding anything contained in this Act, in computing for the purposes of assessment under Case I of Schedule D the amount of the profits or gains of a company to which this section applies, for any period for which accounts are made up, there shall be allowed as a deduction the amount of the interest on debentures, debenture stock or other forms of security which, by direction of the Minister for Finance given under section 466 as applied by this section, is paid by the company without deduction of tax for such period.
(3) The companies to which this section applies are Aer Lingus, Teoranta, Aer Rianta, Teoranta, and Aerlínte Éireann, Teoranta.
Securities of Agricultural Credit Corporation, Ltd.
468.—(1) Debentures, debenture stock, certificates of charge and other securities issued by The Agricultural Credit Corporation, Limited, shall be deemed to be securities issued under the authority of the Minister for Finance within the meaning of section 466 and that section shall apply accordingly.
(2) Notwithstanding anything contained in section 61 (l), 433, 434 or 456, in computing for the purposes of assessment under Schedule D the amount of the profits or gains of The Agricultural Credit Corporation, Limited, for any period for which accounts are made up there shall be allowed as a deduction the amount of the interest on debentures, debenture stock, certificates of charge and other securities which, by direction of the Minister for Finance given under section 466, as applied by this section, is paid without deduction of tax for such period.
(3) Debentures, debenture stock and certificates of charge issued by The Agricultural Credit Corporation, Limited, shall not be liable to tax so long as it is shown in manner to be prescribed by the Minister for Finance that they are in the beneficial ownership of persons who are neither domiciled nor ordinarily resident in the State.
Conversions under Government Loans (Conversion) Act, 1951.
469.—(1) In this section—
“the Act” means the Government Loans (Conversion) Act, 1951;
“Government loan”, “new loan”, “the redemption date” and
“stockholder” have the same meanings respectively as they have in the Act.
(2) Where a holding, or part of a holding, of stock of a Government loan is converted under the Act and the stockholder is a person who is carrying on a trade which consists wholly or partly in dealing in securities, the stockholder shall, if he gives notice in writing to the inspector, not later than the end of the year of assessment next following the year of assessment in which the redemption date falls, that he desires to be so treated, be treated for the purposes of this Act as having changed his investment on the redemption date, but if he gives no such notice, he shall be for those purposes treated, both then and thereafter, as not having changed his investment, and in that case the produce of any subsequent realisation of the whole or any part of the holding of the new loan (which holding shall, for the purpose of this provision, be deemed to include any stock issued by way of bonus in respect of the conversion) together with any additional consideration, or the appropriate part of any additional consideration, received by him in connection with the conversion, shall be treated as the produce of the realisation of the whole or the appropriate part of the original holding.
Securities of Irish local authorities issued abroad.
470.—Securities issued (whether before or after the commencement of this Act) outside the State by a local authority in the State for the purpose of raising any money which they are authorised to borrow, if issued under the authority of the Minister for Finance, shall not be liable to tax, except where they are held by persons domiciled in the State or ordinarily resident in the State.
“Local authority” in this section includes any public body which is recognised as a local authority for the purposes of this section by the Minister for Local Government.
Securities of Electricity Supply Board and Córas Iompair Éireann.
471.—(1) Any stock or other forms of security issued after the 13th day of July, 1954, by the Electricity Supply Board or by Córas Iompair Éireann shall be deemed to be securities issued under the authority of the Minister for Finance within the meaning of section 466 and that section shall apply accordingly.
(2) Notwithstanding anything contained in section 61 (l), 433, 434 or 456, in computing for the purposes of assessment under Schedule D the amount of the profits or gains of the Electricity Supply Board, or of Córas Iompair Éireann, as the case may be, for any period for which accounts are made up, there shall be allowed as a deduction the amount of the interest on stock or other forms of security which, by direction of the Minister for Finance given under section 466, as applied by this section, is paid by the Electricity Supply Board or by Córas Iompair Éireann, as the case may be, without deduction of tax for such period.
Stock of local authorities.
472.—(1) Any stock under section 87 of the Local Government Act, 1946, issued after the 13th day of July, 1955, shall be deemed to be securities issued under the authority of the Minister for Finance within the meaning of section 466 and that section shall apply accordingly.
(2) (a) Sections 106, 433 and 434 shall not apply to interest (in this subsection referred to as the said interest) which, by direction of the Minister for Finance given under section 466, as applied by this section, is paid without deduction of tax.
(b) Where paragraph (a) applies in relation to a local authority, the total tax payable by the local authority, by deduction or otherwise, for any year of assessment shall not exceed a sum to be ascertained by first computing the total tax which, but for this section, would have been payable by the local authority, by deduction or otherwise, for that year and then deducting therefrom a sum equal to tax on the amount of the said interest paid for that year by the local authority.
Securities of Bord na Móna.
473.—(1) Any stock or other forms of security issued after the 18th day of July, 1957, by Bord na Móna shall be deemed to be securities issued under the authority of the Minister for Finance within the meaning of section 466 and that section shall apply accordingly.
(2) Notwithstanding anything contained in this Act, Bord na Móna shall be entitled to have the amount of income tax which, but for this section, it would be liable ultimately to bear for any year of assessment reduced by a sum representing income tax on the amount of the interest on stock or other forms of security which, by direction of the Minister for Finance given under section 466, as applied by this section, is paid by Bord na Móna without deduction of tax in that year of assessment.
Exemption of certain securities from tax.
474.—(1) This section applies to any stock or other security on which interest is payable without deduction of income tax by virtue of a direction given by the Minister for Finance in pursuance of section 467, 471, 472 or 473.
(2) Any stock or other security to which this section applies may be issued with either or both of the following conditions:
(a) that neither the capital of nor the interest on the stock or other security shall be liable to tax so long as it is shown in the manner directed by the Minister for Finance that the stock or other security is in the beneficial ownership of persons who are neither domiciled nor ordinarily resident in the State,
(b) that the interest on the stock or other security shall not be liable to income tax so long as it is shown in the manner directed by the Minister for Finance that the stock or other security is in the beneficial ownership of persons who, though domiciled in the State, are not ordinarily resident therein,
and, as respects every such stock or other security issued as aforesaid, exemption from tax shall be granted accordingly.
Funding bonds issued in respect of interest on certain debts.
475.—(1) Where any funding bonds are issued to a creditor in respect of any liability to pay interest on a debt to which this section applies, the issue of those bonds shall be treated for all the purposes of this Act as if it were the payment of an amount of the said interest equal to the value of the said bonds at the time of the issue thereof, and the redemption of the said bonds shall not be treated for any of the said purposes as payment of the said interest or any part thereof.
(2) This section applies to all debts owing by any government, public authority, or public institution whatsoever or wheresoever and to all debts owing by any body corporate whatsoever or wheresoever.
(3) In this section “funding bonds” includes all bonds, stocks, shares, securities, and certificates of indebtedness.
PART XXXIII
Collection
Collection of tax in public offices.
476.—Where the tax on any salaries, fees, wages, perquisites, or other profits, or any annuities, pensions, or stipends, of any office for which commissioners are specially appointed, is deducted, the respective commissioners shall cause duplicates of assessment to be delivered to the proper officers in the departments or offices concerned, and those officers shall keep true accounts of and be answerable for all tax so deducted, and such tax shall be accounted for and paid to the Revenue Commissioners.
Time for payment of tax.
477.—(1) Subject to the provisions of this section, income tax contained in an assessment for any year shall be payable on or before the 1st day of January in that year, except that tax included in an assessment for any year which is made on or after the 1st day of January shall be deemed to be due and payable on the day next after the day on which the assessment is made.
(2) The following tax charged for any year, that is to say—
(a) tax charged under Schedule A in respect of income which is earned income; and
(b) tax charged under Schedule B on any individual or firm in respect of lands occupied for husbandry only; and
(c) tax charged under Schedule D on any individual or firm in respect of the profits or gains of any trade or profession; and
(d) subject to the provisions of section 126, tax charged on any individual in respect of any office or employment except individuals whose tax is deducted at definite intervals of less than half a year,
shall, instead of being payable on or before the 1st day of January in that year or on such other date as is specified in subsection (1), be payable in two equal instalments, the first on or before the 1st day of January in that year, or on such other day as aforesaid and the second on or before the following 1st day of July, and the provisions of this Act as to the recovery of tax shall apply to each instalment of the tax, in the same manner as they apply to the whole amount of the tax:
Provided that where the assessment is not made until after the said following 1st day of July, this subsection shall not have effect and the tax shall be due and payable as provided in subsection (1).
(3) Railway companies shall pay tax under Schedule D by four quarterly payments, that is to say, on or before the 20th days of June, September, December and March respectively, in each year.
Issue of demand notes and receipts.
478.—(1) The Collector shall, when the tax becomes due and payable, make demand of the respective sums contained in the duplicates, and given to him in charge to collect, from the persons charged therewith, or at the places of their last abode, or on the premises in respect of which the tax is charged, as the case may require.
(2) On payment of the tax the Collector shall, without charge, give a receipt under his hand, on the prescribed form.
Collection by means of stamps.
479.—If the Revenue Commissioners make arrangements for the collection of tax by means of stamps in any case, they may prepare and issue any stamps required for the purpose, and the provisions (including penal provisions) of the Stamp Duties Management Act, 1891, and section 65 of the Post Office Act, 1908, shall apply to any such stamps.
Distraint.
480.—(1) If a person neglects or refuses to pay the sum charged, upon demand made by the Collector in accordance with the assessments and warrants delivered to him, the Collector shall, for non-payment thereof, distrain upon the lands, tenements and premises in respect of which the tax is charged, or distrain the person charged by his goods and chattels, and all such other goods and chattels as the Collector is hereby authorised to distrain, without any further authority for that purpose than the warrant delivered to him on his appointment:
Provided that no distraint shall be made on the lands, tenements and premises in respect of which the tax is charged if such lands, tenements and premises have been sold for valuable consideration and the person on whom the tax is charged is no longer the occupier thereof.
(2) For the purpose of levying any such distress, the Collector may, after obtaining a warrant for that purpose, under the hands and seals of the Special Commissioners, break open, in the daytime, any house or premises, calling to his assistance any member of the Garda Síochána. Every such member shall, when so required, aid and assist the Collector in the execution of the warrant and in levying the distress in the house or premises.
(3) A levy or warrant to break open shall be executed by, or under the direction of, and in the presence of, the Collector.
(4) A distress levied by the Collector shall be kept for five days, at the costs and charges of the person neglecting or refusing to pay.
(5) If the person aforesaid does not pay the sum due, together with the costs and charges, within the said five days, the distress shall be appraised by two or more inhabitants of the parish in which the distress is taken, or by other sufficient persons, and shall be sold by public auction by the Collector or his deputy for payment of the sum due and all costs and charges. The costs and charges of taking, keeping, and selling the distress shall be retained by the Collector or his deputy, and any overplus coming by the distress, after the deduction of the costs and charges and of the sum due, shall be restored to the owner of the goods distrained.
(6) If lands charged under Schedule A are unoccupied, and no distress can be found thereon at the time the tax is payable, the Collector may at any future time when there is any distress to be found on the lands, enter, seize, and sell, under the same powers as if a distraint had been made on the lands at the time the tax became due and as if the occupier had been in occupation at that time.
Collection and recovery of tax under Schedules A and B.
481.—(1) Tax under Schedules A and B may be collected, recovered and levied by the Collector by distress from the person charged, or from the occupier of the property charged, or upon the premises in respect of which the assessment is made, and all goods and chattels, to whomsoever they may belong, found upon any such premises may be distrained and sold for the recovery of any such tax; or such tax, or any arrears thereof, may be collected, recovered and levied in the same manner as other tax charged under this Act may be collected, recovered and levied:
Provided that no distress may be levied on the occupier of the property charged or upon the premises in respect of which the assessment is made if such property or premises has or have been sold for valuable consideration and the tax is in respect of a period prior to the sale.
(2) Tax charged under Schedule A in respect of any property may be collected, recovered and levied by the Collector from the landlord or immediate lessor of the premises charged, whether he be named in the assessment or not.
(3) Where an assessment under Schedule A has been made on the tenant or occupier of premises charged, the landlord or immediate lessor shall only be liable to proceedings under subsection (2), in default of payment by the tenant or occupier, and for so much only of the tax charged as is chargeable in respect of the rent payable yearly to him for the premises charged.
Priority of tax over other debts.
482.—(1) No goods or chattels whatever, belonging to any person at the time any tax becomes in arrear, shall be liable to be taken by virtue of any execution or other process, warrant, or authority whatever, or by virtue of any assignment, on any account or pretence whatever, except at the suit of the landlord for rent, unless the person at whose suit the execution or seizure is made, or to whom the assignment was made, pays or causes to be paid to the Collector, before the sale or removal of the goods or chattels, all arrears of tax which are due at the time of seizure, or which are payable for the year in which the seizure is made.
(2) Where tax is claimed for more than one year, the person at whose instance the seizure has been made, may, on paying to the Collector the tax which is due for one whole year, proceed in his seizure in like manner as if no tax had been claimed.
(3) In case of neglect or refusal to pay the tax so claimed or the tax for one whole year, as the case may be, the Collector shall distrain the goods and chattels, notwithstanding the seizure or assignment, and shall proceed to the sale thereof, as prescribed by this Act, for the purpose of obtaining payment of the whole of the tax charged and claimed, and the reasonable costs and charges attending such distress and sale, and the Collector so doing shall be indemnified by virtue of this Act.
Commitment of defaulter to prison.
483.—(1) If a person neglects or refuses to pay tax charged upon him by virtue of this Act within ten clear days after demand as aforesaid, and no sufficient distress can be found whereby the same may be levied, the Special Commissioners may, by warrant under their hands and seals, commit him to prison, there to be kept without bail until payment be made of that sum or security given to their satisfaction for payment thereof, together with such further sum, as the Commissioners shall adjudge to be reasonable, for the costs and expenses of apprehending and conveying him to prison; and every such person shall be detained and kept in prison according to the tenor and effect of the warrant.
(2) By direction of the Minister for Finance or of the Revenue Commissioners, the Special Commissioners shall issue their warrant to the governor of the prison in which any defaulter is detained under their warrant, directing the liberation of the defaulter, and, on receipt thereof, the governor shall forthwith release and discharge him out of custody, if he is under detention for no other cause than as set forth in the warrant of commitment.
Duty of employer as to tax payable by employees.
484.—(1) Where any employed person has omitted to make payment of any income tax under Schedule D or E due and payable by him for any year, the Revenue Commissioners may give notice to his employer at any time after a period of three months has elapsed since such income tax became due and payable, requiring the employer to deduct the amount of income tax so in arrear from any remuneration payable by him to the employed person.
(2) On receipt of the notice the employer shall deduct such sums, not exceeding in the aggregate the total amount of income tax so in arrear, at such times, and in such manner, as the Revenue Commissioners may direct and shall forthwith pay over the amounts so deducted to the Accountant General of Revenue.
(3) If any employer refuses or neglects to pay over to the Accountant General of Revenue any sums within the time specified in the notice, the employer shall be liable to pay any such sum as if it had been duly assessed upon him, and proceedings for the recovery thereof may be taken in any manner prescribed by this Act, including the issue by the Special Commissioners of their warrant to the Collector, requiring him to distrain the said employer by his goods and chattels, and failure on the part of the employer to deduct any such sum from the employed person shall not be any bar to the recovery of the sum by proceedings or distraint.
(4) Where the employer is a body of persons sections 178 (3) (4) and 207 (2) (3) shall apply in relation to anything required to be done under this section.
(5) Nothing in this section shall affect Rule 5 of Schedule 2.
(6) An employer who pays over to the Accountant General or to the Collector any such sum of income tax as is required by any such notice shall be acquitted and discharged of so much money as is represented by the payment as if that sum of money had actually been paid as remuneration to the employed person.
Recovery by sheriff or county registrar.
485.—(1) Whenever any person makes default in paying any sum which may be levied upon him in respect of income tax, and notwithstanding (in the case of a Schedule A assessment) that the defaulter is not named in the assessment of the tax, the Collector may issue a certificate to the county registrar or sheriff of the county in which the defaulter resides or has a place of business or (when the tax in default is charged on lands or tenements) in which the lands and tenements are situate, certifying the amount of the sum so in default and the person upon whom the same is leviable and the lands and tenements (if any) on which the sum is charged.
(2) Immediately upon receipt of the certificate the county registrar or sheriff shall proceed to levy the sum therein certified to be in default by seizing all or any of the goods, animals and other chattels within his bailiwick belonging to the defaulter and (when the tax in default is charged on lands or tenements) all or any goods, animals and other chattels which may be found on such lands or tenements, and for such purposes he shall (in addition to the rights, powers and duties conferred on him by this section) have all such rights, powers and duties as are for the time being vested in him by law in relation to the execution of a writ of fieri facias so far as the same are not inconsistent with the additional rights, powers and duties conferred on him by this section.
(3) Subject to subsection (4), subsections (1) and (2) shall apply in relation to the recovery of sur-tax, whether assessed before or after the passing of this Act, as they apply in relation to the recovery of income tax.
(4) In any application of subsection (1) in relation to the recovery of sur-tax, that subsection shall have effect with the substitution of “an officer of the Revenue Commissioners, authorised by them for the purposes of this subsection,” for “the Collector”.
(5) A county registrar or sheriff executing a certificate under this section shall be entitled—
(a) if the sum certified in the certificate to be in default exceeds £600, to charge and (where appropriate) to add to that sum and (in any case) to levy under the certificate such fees and expenses, calculated according to the scales appointed by the Minister for Justice under paragraph (a) of subsection (1) of section 14 of the Enforcement of Court Orders Act, 1926, and for the time being in force, as he would be entitled so to charge or add and to levy if the certificate were an execution order within the meaning of the Enforcement of Court Orders Act, 1926, (in this section referred to as an “execution order”) of the High Court,
(b) if the sum certified in the certificate to be in default exceeds £50 but does not exceed £600, to charge and (where appropriate) to add to that sum and (in any case) to levy under the certificate such fees and expenses, calculated according to the said scales, as he would be entitled so to charge or add and to levy if the certificate were an execution order of the Circuit Court, and
(c) if the sum certified in the certificate to be in default does not exceed £50, to charge and (where appropriate) to add to that sum and (in any case) to levy under the certificate such fees and expenses, calculated according to the said scales, as he would be entitled so to charge or add and to levy if the certificate were an execution order of the District Court.
(6) Where an order which was made before the passing of this Act under section 12 of the Court Officers Act, 1945, contains a reference to levy under a certificate issued under section 7 of the Finance Act, 1923, or to levy under a certificate issued under the said section 7 as extended by section 55 of the Finance Act, 1958, the reference shall be construed as being a reference to levy under a certificate issued under this section.
Power of Collector and authorised officers to sue.
486.—(1) Where the amount due (whether before or after the passing of this Act) in respect of income tax or sur-tax does not exceed £600, the Collector or other officer of the Revenue Commissioners, duly authorised to collect the said tax may sue in his own name in the Circuit Court for the said amount so due as a debt due to the Minister for Finance.
(2) Where the amount so due does not exceed £50, the Collector or other officer of the Revenue Commissioners duly authorised to collect the said tax may sue in his own name in the District Court for the said amount so due as a debt due to the Minister for Finance.
(3) In any proceeding brought by the Collector or other officer under this section, the production of the Collector's duplicate of the assessment of the tax or a copy of such duplicate purporting to be certified as a true copy by an officer of the Revenue Commissioners shall be conclusive evidence of the due assessment of the tax.
(4) The costs of any such proceeding shall be subject to the law and practice applicable to the costs of a like proceeding for the recovery of an ordinary civil debt of like amount in the same Court.
Continuance of pending proceedings.
487.—Where, before or after the passing of this Act, the Collector duly appointed to collect any income tax has instituted under section 486 or continues under this section any proceedings brought under subsection (1) or (2) of section 486 for the recovery of such tax and, while such proceedings are pending, such Collector ceases for any reason to be the Collector so appointed to collect such tax, the right of such Collector to continue such proceedings shall forthwith terminate and the Collector duly appointed to collect such tax in succession to the Collector so ceasing shall, if he so desires, be entitled to become and be a party to such proceedings in the place of the Collector so ceasing and be entitled to continue such proceedings accordingly.
High Court proceedings.
488.—(1) Without prejudice to any other means by which payment of sums due in respect of income tax or sur-tax may be enforced, an officer of the Revenue Commissioners, authorised by them for the purposes of this subsection, may sue in his own name in the High Court for the recovery of any sum due in respect of any of those taxes, as a debt due to the Minister for Finance for the benefit of the Central Fund, from the person charged therewith or from his executors or administrators or from any person from whom the sum in question is collectable, whether the person so charged was so charged before or after the passing of this Act, and the proceedings may be commenced by summary summons.
(2) If an officer who has commenced proceedings pursuant to this section, or who has continued the proceedings by virtue of this subsection, dies or otherwise ceases for any reason to be an officer authorised for the purposes of subsection (1)—
(a) the right of such officer to continue the proceedings shall cease and the right to continue them shall vest in such other officer so authorised as may be nominated by the Revenue Commissioners,
(b) where such other officer is nominated, he shall be entitled accordingly to be substituted as a party to the proceedings in the place of the first-mentioned officer, and
(c) where an officer is so substituted, he shall give notice in writing of the substitution to the defendant.
(3) In proceedings pursuant to this section, a certificate signed by a Revenue Commissioner certifying the following facts, namely, that a person is an officer of the Revenue Commissioners and that he has been authorised by them for the purpose of subsection (1), shall be evidence until the contrary is proved of those facts.
(4) In proceedings pursuant to this section, a certificate signed by a Revenue Commissioner certifying the following facts, namely, that the plaintiff has ceased to be an officer of the Revenue Commissioners authorised by them for the purposes of subsection (1), that another person is an officer of the Revenue Commissioners, that such other person has been authorised by them for the purposes of that subsection and that he has been nominated by them, in relation to the proceedings, for the purposes of subsection (2), shall be evidence until the contrary is proved of those facts.
(5) In proceedings pursuant to this section—
(a) a certificate signed by an inspector certifying the fact that before the institution of the proceedings a stated sum for income tax or sur-tax became due and payable by the defendant under an assessment which had become final and conclusive, and
(b) a certificate signed by the Collector certifying the following facts, namely, that he is the Collector duly authorised to collect the said stated sum, that before the institution of the proceedings payment of the said stated sum was duly demanded from the defendant and that the said stated sum or a stated part thereof remains due and payable by the defendant,
shall be evidence until the contrary is proved of those facts.
(6) (a) Each of the following provisions of this section shall be a relevant provision of this section for the purposes of this subsection:
(i) subsection (3),
(ii) subsection (4),
(iii) paragraph (a) of subsection (5),
(iv) paragraph (b) of subsection (5).
(b) In proceedings pursuant to this section, a certificate certifying the fact or facts referred to in a relevant provision and purporting to be signed as specified in that provision may be tendered in evidence without proof and shall be deemed until the contrary is proved to have been signed by a person holding, at the time of the signature, the office or position indicated in the certificate as the office or position of the person signing.
(7) All or any of the sums due from any one person in respect of either or both of the taxes mentioned in subsection (1) may be included in the same summons.
(8) Subject to this section, the rules of the High Court for the time being applicable to civil proceedings commenced by summary summons shall apply to proceedings pursuant to this section.
Evidence in proceedings for recovery of tax.
489.—(1) In any proceedings in the Circuit Court or the District Court for or in relation to the recovery of income tax or sur-tax, an affidavit duly made by an officer of the Revenue Commissioners (including as regards the matters mentioned in paragraphs (c) and (d) of this subsection the Collector) deposing to any of the following matters—
(a) that the assessment of tax was duly made,
(b) that the assessment has become final and conclusive,
(c) that the tax or any specified part thereof is due and outstanding,
(d) that demand for the payment of the tax has been duly made,
shall be evidence, until the contrary is proved, of the matters so deposed to.
(2) If the averments in the affidavit are not disputed by the defendant or respondent, it shall not be necessary for the officer by whom the affidavit was made to attend or give oral evidence at the hearing of the proceedings nor shall it be necessary to produce or put in evidence at the hearing any register, file, book of assessment, or other record relating to the tax.
(3) If any averment contained in the affidavit is disputed by the defendant or respondent, the judge or justice shall upon such terms as to costs as he thinks just give a reasonable opportunity by adjournment of the hearing or otherwise for the officer by whom the affidavit was made to attend and give oral evidence in the proceedings and for any such record as aforesaid to be produced and put in evidence in the proceedings.
Form of execution order in High Court or Circuit Court.
490.—(1) This section applies to any proceedings instituted in the High Court or the Circuit Court for the recovery of income tax or sur-tax or for any fine, penalty or forfeiture in connection with any such tax.
(2) Notwithstanding anything to the contrary provided by or under any enactment or by any rule of court—
(a) where judgment against the defendant for any amount is given by the High Court in proceedings to which this section applies, the form of execution order to be issued in relation to the amount shall be in the form set out in Schedule 14, Part I, and the sum recoverable for the costs of the execution order shall be the sum of £1 10s. 0d.,
(b) where the judgment is given by the Circuit Court, the form of execution order to be so issued shall be in the form set out in Schedule 14, Part II, and the sum recoverable for the costs of the execution order shall be the sum of 16s. 6d.
Recovery of moneys due.
491.—(1) Every sum due in respect of income tax or sur-tax and also every fine, penalty, or forfeiture incurred in connection with income tax or sur-tax, shall be deemed to be a debt due to the Minister for Finance for the benefit of the Central Fund and shall be payable to the Revenue Commissioners and may (without prejudice to any other mode of recovery thereof) be sued for and recovered by action, or other appropriate proceeding, at the suit of the Attorney General in any court of competent jurisdiction.
(2) Moneys so due or payable to or for the benefit of the Central Fund shall have attached to them all such rights, privileges, and priorities as have heretofore attached thereto, but this subsection shall not operate to make such moneys payable in priority to other debts.
Judgments for recovery of tax.
492.—(1) Where, in any proceedings for the recovery of income tax or sur-tax, judgment is given against the person against whom the proceedings are brought and the judgment provides for the arrest and imprisonment of that person and a sum is accepted on account or in part payment of the amount for which the judgment was given—
(a) such acceptance shall not prevent or prejudice the recovery under the judgment of the balance remaining unpaid of the said amount, and
(b) the judgment shall be capable of being executed and enforced in respect of the balance as fully in all respects and by the like means as if the balance were the amount for which the judgment was given, and
(c) the law relating to the execution and enforcement of the judgment shall apply and have effect in respect of the balance accordingly, and
(d) a certificate by a secretary or an assistant secretary of the Revenue Commissioners stating the amount of the balance shall, for the purposes of the enforcement and execution of the judgment, be conclusive evidence of the amount of the balance.
(2) In this section “judgment” includes any order or decree.
Duration of imprisonment for non-payment of tax.
493.—Where any person was or shall be committed to prison by a court of competent jurisdiction for non-payment of a sum of money due to the Minister for Finance for the benefit of the Central Fund in respect of income tax or sur-tax, the Revenue Commissioners are hereby authorised and required at the expiration of six months from the date of the committal of such person to prison to order his discharge from prison whether the sum for the non-payment of which he was so committed shall or shall not have been paid.
Recovery of tax charged on profits not distrainable.
494.—(1) Where tax is charged on the profits of royalties, markets or fairs, or on tolls, fisheries or any other annual or casual profits not distrainable, the owner or occupier or receiver of the profits thereof shall be answerable for the tax so charged, and may retain and deduct the same out of any such profits.
(2) In every such case the Collector may distrain upon the persons respectively answerable, and may exercise all the powers in that behalf conferred by this Act.
Proceedings against a collector or his sureties.
495.—(1) On the trial of any action against the sureties of a collector appointed under section 7 of the Finance Act, 1934, on a bond entered into by him or on the execution of a writ of inquiry of damages in any such action, the production of an account, in the handwriting of such collector or signed by him, of any sum of money collected or received by him for or on account of the tax or moneys, shall be sufficient proof of the receipt by him of every sum of money therein mentioned, on account of the tax given to him in charge for collection.
(2) A schedule delivered upon oath by such collector in pursuance of section 175 of the Income Tax Act, 1918, and containing, or purporting to contain, the names of persons who have made default in payment of the tax and the sums remaining in arrear, shall, in any such action and upon all other occasions, be sufficient evidence to charge the collector and his sureties, respectively, with all other sums of money comprised in the duplicate or duplicates given to him in charge to collect, and not included in that schedule or previously accounted for and paid over to the proper officer; and all such sums not so included in the schedule, or previously accounted for and paid over, shall be deemed to have been collected and received by the collector and to remain in his hands unpaid and in arrear.
PART XXXIV
Repayment
Repayment for interest paid to banks, discount houses, etc.
496.—(1) Where interest payable in the State on an advance from a bank carrying on a bona fide banking business in the State is paid to the bank without deduction of tax out of profits or gains brought into charge to tax, the person by whom the interest is paid shall be entitled, on proof of the facts to the satisfaction of the Special Commissioners, to repayment of tax on the amount of the interest.
(2) A like repayment shall on the like proof be made in the case of interest (not being yearly interest) payable in the State on an advance from a person who in the opinion of the Revenue Commissioners is bona fide carrying on business as a member of a stock exchange in the State or from any person who in the opinion of the said Commissioners is bona fide carrying on the business of a discount house in the State:
Provided that no repayment shall be made unless the Revenue Commissioners are satisfied that the interest has been or will be brought into account in the statement delivered or to be delivered for the purposes of income tax by the person making the advance.
Rate of tax at which repayments are to be made.
497.—Any repayment of income tax for any year of assessment to which any person may be entitled in respect of any deduction allowed under sections 138 to 143 shall, save as otherwise provided by this Act, be made at the standard rate of tax for that year:
Provided that, in the case of any person who proves as regards any year that, by reason of the deductions to which he is entitled, he has no taxable income for that year, any repayment to be made shall be a repayment of the whole amount of the tax paid by him, whether by deduction or otherwise, in respect of his income for that year.
Limit of time for repayment claims.
498.—Save as otherwise expressly provided by any provision of this Act, no claim for repayment of income tax under this Act shall be allowed unless it is made within six years next after the end of the year of assessment to which it relates.
PART XXXV
Penalties and Assessments
Application of Part XXXV.
499.—The following provisions of this Part shall have effect in relation to any penalties incurred (whether by commission or omission) after the passing of this Act with respect to any year of assessment whether ending before or ending after such passing.
Penalties for failure to make certain returns, etc.
500.—(1) Where any person—
(a) has been required, by notice or precept given under or for the purposes of any of the provisions specified in column 1 or 2 of Schedule 15, to deliver any return, statement, declaration, list or other document, to furnish any particulars, to produce any document, or to make anything available for inspection, and he fails to comply with the notice or precept, or
(b) fails to do any act, furnish any particulars or deliver any account in accordance with any of the provisions specified in column 3 of that Schedule,
he shall, subject to subsection (2) and to section 503, be liable to a penalty of £100 and, if the failure continues after judgment has been given by the court before which proceedings for the penalty have been commenced, to a further penalty of £10 for each day on which the failure so continues.
(2) Where the said notice was given under or for the purposes of any of the provisions specified in column 1 of the said Schedule and the failure continues after the end of the year of assessment following that during which the notice was given, the first of the penalties mentioned in subsection (1) shall be £250.
(3) The preceding provisions of this section shall have effect subject to the proviso to section 169 (4) and the proviso to section 178 (1).
Penalty for fraudulently or negligently making incorrect returns, etc.
501.—(1) Where a person fraudulently or negligently—
(a) delivers any incorrect return or statement of a kind mentioned in any of the provisions specified in column 1 of Schedule 15,
(b) makes any incorrect return, statement or declaration in connection with any claim for any allowance, deduction or relief, or
(c) submits to the Revenue Commissioners, the Special Commissioners or an inspector any incorrect accounts in connection with the ascertainment of his liability to income tax or sur-tax,
he shall, subject to section 503, be liable to a penalty of—
(i) £100, and
(ii) the amount, or, in the case of fraud, twice the amount, of the difference specified in section 502 (1).
(2) Where a person fraudulently or negligently furnishes, gives, produces or makes any incorrect return, information, certificate, document, record, statement, particulars, account or declaration of a kind mentioned in any of the provisions specified in column 2 or 3 of Schedule 15, he shall, subject to section 503, be liable to a penalty of £100, or, in the case of fraud, of £250.
(3) Where any such return, statement, declaration or accounts as is or are mentioned in subsection (1) was or were made or submitted by a person neither fraudulently nor negligently and it comes to his notice (or, if he has died, to the notice of his personal representatives) that it or they was or were incorrect, then, unless the error is remedied without unreasonable delay, the return, statement, declaration or accounts shall be treated for the purposes of this section as having been negligently made or submitted by him.
(4) Subject to section 504 (2), proceedings for the recovery of any penalty under subsection (1) or (2) shall not be out of time by reason that they are commenced after the time allowed by section 511.
Provisions supplementary to section 501.
502.—(1) The difference referred to in section 501 (1) (ii) is the difference between—
(a) the amount of tax payable for the relevant years of assessment by the said person (including any amount deducted at source and not repayable), and
(b) the amount which would have been the amount so payable if the return, statement, declaration or accounts as made or submitted by him had been correct.
(2) The relevant years of assessment for the purposes of subsection (1) are, in relation to anything delivered, made or submitted in any year of assessment, that year, the next following year, and any preceding year of assessment; and the references in that subsection to the amount of tax payable include sur-tax, except that, in relation to anything done in connection with a partnership, they do not include any tax not chargeable in the partnership name.
(3) For the purposes of section 501, any accounts submitted on behalf of a person shall be deemed to have been submitted by that person unless he proves that they were submitted without his consent or knowledge.
Increased penalties in the case of body of persons.
503.—(1) Where the person mentioned in section 500 is a body of persons—
(a) the body of persons shall be liable to—
(i) in case the notice was given under or for the purposes of any of the provisions specified in column 1 of Schedule 15 and the failure continues after the end of the year of assessment following that during which the notice was given—a penalty of £1,000, and
(ii) in any other case—a penalty of £500,
and, if the failure continues after judgment has been given by the court before which proceedings for the penalty have been commenced, a further penalty of £50 for each day on which the failure so continues, and
(b) the secretary shall be liable to—
(i) in case the notice was given under or for the purposes of any of the provisions specified in column 1 of Schedule 15 and the failure continues after the end of the year of assessment following that during which the notice was given—a separate penalty of £200, and
(ii) in any other case—a separate penalty of £100.
(2) Where the person mentioned in section 501 is a body of persons—
(a) in the case of such fraud or negligence as is mentioned in section 501 (1)—
(i) the body of persons shall be liable to a penalty of—
(I) £500, and
(II) the amount, or, in the case of fraud, twice the amount, of the difference specified in section 502 (1), and
(ii) the secretary shall be liable to a separate penalty of £100, or, in the case of fraud, £200,
(b) in the case of any such fraud or negligence as is mentioned in section 501 (2)—
(i) the body of persons shall be liable to a penalty of £500, or, in the case of fraud, £1,000, and
(ii) the secretary shall be liable to a separate penalty of £100, or, in the case of fraud, £200.
(3) The preceding provisions of this section shall have effect subject to the proviso to section 169 (4) and the proviso to section 178 (1), but otherwise shall have effect notwithstanding anything contained in this Act.
Proceedings against executor or administrator.
504.—(1) Where the person who has incurred any penalty has died after the passing of this Act, any proceedings under this Act which have been or could have been commenced against him may be continued or commenced against his executor or administrator, as the case may be, and any penalty awarded in proceedings so continued or commenced shall be a debt due from and payable out of his estate.
(2) Proceedings commenced by virtue of subsection (1) may be begun at any time not later than three years after the expiration of the year of assessment in which the deceased person died in a case in which the grant of probate or letters of administration was made in that year and at any time not later than two years after the expiration of the year of assessment in which such grant was made in any other case, but the foregoing provisions of this subsection shall have effect subject to the proviso that where the executor or administrator lodges a corrective affidavit for the purpose of assessment of estate duty after the year of assessment in which the deceased person died, the proceedings may be begun at any time before the expiration of two years next after the end of the year of assessment in which the corrective affidavit was lodged.
Penalty for assisting in making incorrect return, etc.
505.—Any person who assists in or induces the making or delivery for any purposes of income tax or sur-tax of any return, account, statement or declaration which he knows to be incorrect shall be liable to a penalty of £500.
Evidence of income for purposes of Part XXXV.
506.—For the purposes of this Part, any assessment which can no longer be varied by the Special Commissioners on appeal or by the order of any court shall be sufficient evidence that the income in respect of which tax is charged in the assessment arose or was received as stated therein.
Failure to act within required time.
507.—For the purposes of this Part, a person shall be deemed not to have failed to do anything required to be done within a limited time if he did it within such further time, if any, as the Commissioners or officer concerned may have allowed; and where a person had a reasonable excuse for not doing anything required to be done, he shall be deemed not to have failed to do it if he did it without unreasonable delay after the excuse had ceased.
Recovery of penalties.
508.—(1) Without prejudice to any other mode of recovery of a penalty under the preceding provisions of this Part, or section 238, 240 or 296, an officer of the Revenue Commissioners, authorised by them for the purposes of this subsection, may sue in his own name by civil proceedings for the recovery of the penalty in the High Court as a liquidated sum and the provisions of section 94 of the Courts of Justice Act, 1924, shall apply accordingly.
(2) If an officer who has commenced proceedings pursuant to this section, or who has continued the proceedings by virtue of this subsection, dies or otherwise ceases for any reason to be an officer authorised for the purposes of subsection (1)—
(a) the right of such officer to continue the proceedings shall cease and the right to continue them shall vest in such other officer so authorised as may be nominated by the Revenue Commissioners,
(b) where such other officer is nominated under paragraph (a), he shall be entitled accordingly to be substituted as a party to the proceedings in the place of the first-mentioned officer, and
(c) where an officer is so substituted, he shall give notice in writing of the substitution to the defendant.
(3) In proceedings pursuant to this section, a certificate signed by a Revenue Commissioner certifying the following facts, namely, that a person is an officer of the Revenue Commissioners and that he has been authorised by them for the purposes of subsection (1), shall be evidence until the contrary is proved of those facts.
(4) In proceedings pursuant to this section, a certificate signed by a Revenue Commissioner certifying the following facts, namely, that the plaintiff has ceased to be an officer of the Revenue Commissioners authorised by them for the purposes of subsection (1), that another person is an officer of the Revenue Commissioners, that such other person has been authorised by them for the purposes of subsection (1) and that he has been nominated by them, in relation to the proceedings, for the purposes of subsection (2), shall be evidence until the contrary is proved of those facts.
(5) In proceedings pursuant to this section, a certificate certifying the facts referred to in subsection (3) or (4) and purporting to be signed by a Revenue Commissioner may be tendered in evidence without proof and shall be deemed until the contrary is proved to have been so signed.
(6) Subject to this section, the rules of the High Court for the time being applicable to civil proceedings shall apply to proceedings pursuant to this section.
Definitions.
509.—In the preceding provisions of this Part—
“assessment” includes additional assessment;
“secretary” includes such persons as are mentioned in section 207 (2).
Proceedings for certain penalties.
510.—Notwithstanding that the amount of a penalty recoverable under this Act cannot be definitely ascertained by reason of the fact that the amount of tax by reference to which such penalty is to be calculated has not been finally ascertained, proceedings may be instituted for the recovery of such penalty and, if at the hearing of such proceedings the amount of such tax has not then been finally ascertained, the Court may, if it is of opinion that such penalty is recoverable, adjourn such proceedings and shall not give any judgment or make any order for the payment of such penalty until the amount of such tax has been finally ascertained.
Time limit for recovery of fines and penalties.
511.—Proceedings for the recovery of any fine or penalty incurred under this Act in relation to or in connection with income tax or sur-tax may, subject to section 504, be begun at any time within six years next after the date on which such fine or penalty was incurred.
Mitigation and application of fines and penalties.
512.—(1) The Revenue Commissioners may, in their discretion, mitigate any fine or penalty, or stay or compound any proceedings for recovery thereof, and may also, after judgment, further mitigate or entirely remit the fine or penalty, and may order any person imprisoned for any offence to be discharged before the term of his imprisonment has expired. The Minister for Finance may mitigate or remit any such fine or penalty, either before or after judgment.
(2) Moneys arising from fines, penalties and forfeitures, and all costs, charges and expenses payable in respect thereof or in relation thereto respectively, shall be accounted for and paid to the Revenue Commissioners or as they direct.
Power to add penalties to assessments.
513.—Where an increased rate of tax is imposed as a penalty, or as part of or in addition to a penalty, the penalty and increased rate of tax may be added to the assessment, and collected and levied in like manner as any tax included in such assessment may be collected and levied.
Saving for criminal proceedings.
514.—The provisions of this Act shall not affect any criminal proceedings for any felony or misdemeanour.
Fine for obstruction of officers in execution of duties.
515.—(1) If any person, by himself or by any person in his employ, obstructs, molests, or hinders—
(a) an officer or any person employed in relation to any duty of income tax in the execution of his duty, or of any of the powers or authorities by law given to the officer or person; or
(b) any person acting in the aid of an officer or any person so employed;
he shall, for every such offence, incur a fine of £100.
(2) Without prejudice to any other mode of recovery, the fine imposed under this section may be proceeded for and recovered in the same manner, and, in the case of summary proceedings, with the like power of appeal, as any fine or penalty under any Act relating to the excise.
Penalty for false statement made to obtain allowance.
516.—If any person, for the purpose of obtaining any allowance, reduction, rebate, or repayment in respect of tax either for himself or for any other person, or in any return made with reference to tax, knowingly makes any false statement or false representation, he shall be liable, on summary conviction, to imprisonment for a term not exceeding six months and any person shall also be liable as aforesaid if he knowingly and wilfully aids, abets, assists, incites or induces another person to make or deliver a false or fraudulent account, return, list, declaration or statement with reference to property, profits or gains or to tax.
Time for certain summary proceedings.
517.—Notwithstanding subsection (4) of section 10 of the Petty Sessions (Ireland) Act, 1851, summary proceedings under section 128, 173, 413 or 516 may be instituted within three years from the date of the committing of the offence or incurring of the penalty (as the case may be).
False evidence: punishment as for perjury.
518.—If any person, upon any examination on oath, or in any affidavit or deposition authorised by this Act, wilfully and corruptly gives false evidence, or wilfully and corruptly swears any matter or thing which is false or untrue, he shall on conviction be subject and liable to such punishment as persons convicted of perjury are subject and liable to.
Limitation of penalties on officers employed in execution of Act.
519.—(1) A commissioner, sheriff, county registrar, clerk, inspector, assessor, or Collector who acts, or is employed, in the execution of this Act, shall not be liable to any penalty in respect of such execution other than is by this Act provided.
(2) Where any civil or criminal proceeding, against any officer or person employed in relation to any duty of income tax on account of the seizure or detention of any goods, is brought to trial, and a verdict or judgment is given thereupon against the defendant, if the court or judge certifies that there was probable cause for the seizure, the plaintiff shall not be entitled to any damages, besides the goods seized, or the value thereof, nor to any costs, and the defendant shall not be liable to any punishment.
Refusal to allow deduction of tax.
520.—(1) A person who refuses to allow a deduction of tax authorised by this Act to be made out of any payment, shall forfeit the sum of £50.
(2) Every agreement for payment of interest, rent, or other annual payment in full without allowing any such deduction shall be void.
Admissibility of statements and documents in criminal and tax proceedings.
521.—(1) Statements made or documents produced by or on behalf of a person shall not be inadmissible in any such proceedings as are mentioned in subsection (2), by reason only that it has been drawn to his attention that—
(a) in relation to income tax or sur-tax, the Revenue Commissioners may accept pecuniary settlements instead of instituting proceedings, and
(b) though no undertaking can be given as to whether or not the Revenue Commissioners will accept such a settlement in the case of any particular person, it is the practice of the Revenue Commissioners to be influenced by the fact that a person has made a full confession of any fraud or default to which he has been a party, and has given full facilities for investigation,
and that he was or may have been induced thereby to make the statements or produce the documents.
(2) The proceedings referred to in subsection (1) are:
(a) any criminal proceedings against the person in question for any form of fraud or wilful default in connection with or in relation to income tax or sur-tax; and
(b) any proceedings against him for the recovery of any sum due from him, whether by way of tax, fine, forfeiture or penalty, in connection with or in relation to income tax or sur-tax.
PART XXXVI
Sur-Tax, Sur-Tax on Undistributed Income of Certain Companies and Deduction of Sur-Tax from Emoluments
Chapter I
Sur-Tax
Charge to sur-tax.
522.—(1) In addition to the income tax charged at the rate prescribed for any year there shall be charged, levied, and paid for that year in respect of the income of any individual, the total of which from all sources exceeds the prescribed amount, an additional duty of income tax (in this Act referred to as sur-tax) at the rate or rates prescribed for that year.
In this subsection “prescribed” means prescribed by the Oireachtas.
(2) Sur-tax shall be due and payable on the 1st day of January in the year of assessment, except that sur-tax or any part of sur-tax included in an assessment which is made on or after the said 1st day of January shall be deemed to be due and payable on the day next after the day on which the assessment is made.
Deduction in charging sur-tax.
523.—(1) For the purpose of charging sur-tax for any year of assessment there shall be deducted from the total income of an individual an amount equal to the deductions which, in ascertaining the amount of the income on which he is to be charged to income tax for that year of assessment, he is entitled to be allowed under sections 138 (1) (2), 139, 140, 141 and 142.
(2) Where an individual not resident in the State is entitled to a deduction for any year under this section, the deduction shall be reduced in the proportion in which section 153 (2) reduces any relief given him for that year under the provisions specified in subsection (1).
(3) In the case of a husband and wife who are for any year of assessment separately assessed to tax by virtue of an application under section 197 or 198, the following provisions shall apply in relation to any deduction to be made under subsection (1) for that year:
(a) whether or not they are separately assessed to sur-tax, the deduction to be made from their total income shall be the same as if there were no separate assessment;
(b) where they are separately assessed to sur-tax, the resulting relief from sur-tax shall be divided between them by treating their respective incomes as reduced as follows:
(i) the amount (if any) included in the deduction in respect of relief under section 141 (2) or 142 shall be treated as reducing the income of the husband or the wife according as he or she maintains the child, relative, son or daughter, in respect of whom that relief is given,
(ii) subject to subparagraph (i), the deduction shall be treated as reducing their respective incomes rateably,
but so that, if the amount by which the income of either falls to be reduced under subparagraphs (i) and (ii) exceeds the amount of that income, the income of the other shall be treated as reduced by the amount of the excess.
Method of estimating income for sur-tax purposes.
524.—(1) For the purposes of sur-tax, the total income of any individual from all sources shall be taken to be the total income of that individual from all sources, estimated in the same manner as the total income from all sources is required to be estimated in a return made in connection with any claim for a deduction from assessable income, but subject to the provisions hereinafter contained.
(2) Where an assessment to income tax has become final and conclusive for the purposes of income tax, the assessment shall also be final and conclusive in estimating total income from all sources for the purposes of sur-tax, and no allowance or adjustment of liability on the ground of diminution of income or loss shall be taken into account in estimating the total income from all sources, unless that allowance or adjustment has been previously made in respect of income tax on an application under the special provisions of this Act relating thereto.
(3) In estimating the income for the purpose of sur-tax—
(a) there shall be deducted in respect of any land on which income tax is charged upon the annual value estimated otherwise than in relation to profits (in addition to any other deduction), any sum by which the assessment is reduced for the purposes of collection, or on which income tax has been repaid under the provisions of this Act in respect of the cost of maintenance, repairs, insurance, and management; and
(b) any income which is chargeable with income tax by way of deduction shall be deemed to be income of the year in which it is receivable, and any deductions allowable on account of any annual sums paid out of the property or profits of the individual, shall be allowed as deductions in respect of the year in which they are payable, notwithstanding that the income or the annual sums, as the case may be, accrued in whole or in part before that year.
(4) In estimating the total income of any individual for the purpose of sur-tax, the amount of any earned income shall be taken to be the full amount of that income without the deduction of any allowance under section 134.
Sur-tax to be charged on consideration for certain restrictive covenants, etc.
525.—(1) Where—
(a) an individual who holds, has held or is about to hold an office or employment gives, in connection with his holding thereof, an undertaking (whether absolute or qualified and whether legally valid or not) the tenor or effect of which is to restrict him as to his conduct or activities; and
(b) in respect of the giving of that undertaking by him, or of the total or partial fulfilment of that undertaking by him, any sum is paid, on or after the 14th day of April, 1964, either to him or to any other person; and
(c) apart from this section, the sum paid would neither fall to be treated as income of any person for the purposes of income tax for any year of assessment nor fall to be taken into account as a receipt in computing, for the purposes of income tax for any year of assessment, the amount of any income of, or loss incurred by, any person,
the same results shall follow in relation to sur-tax for the year of assessment in which the said sum is paid as would have followed if the said sum had been paid to the said individual (and not to any other person) as and for the net amount of an annual payment to which the said individual was entitled, being an annual payment chargeable to income tax from the gross amount of which tax had been duly deducted under section 434:
Provided that where the individual has died before the payment of the said sum, so much of the preceding provisions of this subsection as relates to the results which are to follow from the matters specified in paragraphs (a) to (c) shall have effect as if the said sum had been paid immediately before the death.
(2) Where valuable consideration otherwise than in the form of money is given in respect of the giving of, or of the total or partial fulfilment of, any undertaking, the preceding provisions of this section shall apply as if a sum had instead been paid equal to the value of that consideration.
(3) The preceding provisions of this section shall not apply to any sum paid or consideration given if the undertaking in question was given before the 14th day of April, 1964.
(4) Where any sum is paid or valuable consideration given to any person in any year of assessment in respect of the giving of, or of the total or partial fulfilment of, an undertaking given on or after the 14th day of April, 1964, and satisfying the conditions specified in subsection (1) (a) (not being a sum from which tax is duly deducted under any provision of this Act), it shall be the duty of the person paying over the sum or giving the consideration to deliver particulars thereof in writing to the inspector not later than one month after the end of that year, identifying the recipient of the payment or consideration, the undertaking in connection with which it was made or given and the individual who gave that undertaking.
(5) In this section, “office or employment” means any office or employment whatsoever such that the emoluments thereof, if any, are or would be chargeable to income tax under Schedule E, or under Case III of Schedule D in accordance with section 76 (1), for any year of assessment; and references in this section to the giving of valuable consideration do not include references to the mere assumption of an obligation to make over or provide valuable property, rights or advantages, but do include references to the doing of anything in or towards the discharge of such an obligation.
Assessment, collection and recovery of sur-tax.
526.—(1) Sur-tax shall be assessed and charged by an inspector.
(2) Every person upon whom a notice is served, in manner prescribed by regulations under this section, by an inspector, requiring him to make a return of his total income from all sources, or, in the case of a notice served upon any person representing an incapacitated, non-resident, or deceased person, of the total income from all sources of the incapacitated, non-resident, or deceased person, shall, whether he is or is not chargeable with sur-tax, make such a return in the form and within the time required by the notice.
(3) It shall be the duty of every person chargeable with sur-tax to give notice that he is chargeable to the Revenue Commissioners before the 30th day of September in the year following the year for which sur-tax is chargeable.
(4) If any person fails to make a return under this section, or if the inspector is not satisfied with any return made under this section, he may make an assessment of sur-tax according to the best of his judgment.
(5) All provisions of this Act relating to persons who are to be chargeable with income tax, and to income tax assessments, and to appeals against those assessments, and to the collection and recovery of income tax, and to cases to be stated for the opinion of the High Court shall, so far as they are applicable, apply to the charge, assessment, collection, and recovery of sur-tax under this section.
(6) An inspector may amend any assessment made under this section or make an assessment or an additional assessment at any time in respect of any year of assessment:
Provided that for the purposes of the charge of sur-tax on the executors or administrators of a deceased person in respect of the profits or gains or income which arose or accrued to him before his death, none of such acts or things shall be done later than the end of the third year after the year of assessment in which the deceased person died in a case in which the grant of probate or letters of administration was made in that year, and none of such acts and things may be done later than the end of the second year after the year of assessment in which such grant was made in any other case, but the foregoing provisions of this subsection shall have effect subject to the proviso that where the executor or administrator lodges a corrective affidavit for the purpose of assessment of estate duty after the year of assessment in which the deceased person died, any such act or thing may be done at any time before the expiration of two years after the end of the year of assessment in which the corrective affidavit was lodged.
(7) The Revenue Commissioners may make regulations for the purpose of carrying this section into effect.
Delivery of particulars.
527.—An inspector may, whether an assessment to sur-tax has been made or not, require any individual who has been required to make a return of his total income for the purposes of sur-tax to furnish to him within such time as he may prescribe, not being less than twenty-eight days, such particulars as to the several sources of his income and the amount arising from each source, and as to the nature and the amount of any deductions claimed to be allowed therefrom, as he considers necessary.
Estimation of certain amounts.
528.—(1) Where—
(a) the total income of an individual from all sources includes income from any source or sources which is to be computed on the basis of the actual amounts receivable in the year of assessment or where any deductions allowable on account of any annual sums paid out of the property or profits of an individual are to be allowed as deductions in respect of the year in which they are payable, and
(b) an assessment to sur-tax is being made before the end of the year of assessment to which such assessment to sur-tax relates,
the inspector in making the assessment shall, in computing the total amount of income assessable to sur-tax, estimate the amount of income from each such source or the amount of any such allowable deductions and, in making any such estimate he shall have due regard to any corresponding amount of income or allowable deductions in the year immediately preceding the year of assessment.
(2) Where—
(a) an estimate has been made under subsection (1),
(b) notice of an appeal against the assessment to sur-tax has not been given, and
(c) the person assessed gives to the inspector within a period of one year from the end of the year of assessment particulars of the correct amount of the income or deductions in respect of which the estimate was made,
the inspector shall adjust the assessment by reference to the difference between the correct amount of income assessable to sur-tax and the amount of the assessment, and any amount of sur-tax overpaid shall be repaid.
Payment of reduced amount of sur-tax pending determination of appeal.
529.—Where an appeal relating to sur-tax is taken and the Special Commissioners are of opinion that the amount of sur-tax charged in any assessment exceeds the amount of sur-tax which will be payable when the appeal is finally determined—
(a) the Special Commissioners shall order payment of such reduced amount of sur-tax as in their opinion is just, having regard to the information available,
(b) that reduced amount of sur-tax shall be collected and paid in all respects as if it was sur-tax charged in an assessment which had become final and conclusive,
(c) when the amount of sur-tax correctly chargeable has been finally determined, any balance of sur-tax chargeable in accordance with the determination shall be payable or any tax overpaid shall be repaid, as the case may require.
Chapter II
Sur-Tax on Undistributed Income of Certain Companies
Undistributed income of companies.
530.—(1) With a view to preventing the avoidance of the payment of sur-tax through the withholding from distribution of income of a company which would otherwise be distributed, it is hereby enacted that where it appears to the Special Commissioners that any company to which this section applies has not, within a reasonable time after the end of any year or other period for which accounts have been made up, distributed to its members in such manner as to render the amount distributed liable to be included in the statements to be made by the members of the company of their total income for the purposes of sur-tax, a reasonable part of its actual income from all sources for the said year or other period, the Commissioners may, by notice in writing to the company, direct that for purposes of assessment to sur-tax, the said income of the company shall, for the year or other period specified in the notice, be deemed to be the income of the members, and the amount thereof shall be apportioned among the members:
Provided that, in determining whether any company has or has not distributed a reasonable part of its income as aforesaid, the Commissioners shall have regard not only to the current requirements of the company's business but also to such other requirements as may be necessary or advisable for the maintenance and development of that business.
(2) Any sur-tax chargeable under this section in respect of the amount of the income of the company apportioned to any member of the company, shall be assessed upon that member in the name of the company, and, subject as hereinafter provided, shall be payable by the company, and all the provisions of this Act and any regulations made thereunder relating to sur-tax assessments and the collection and recovery of sur-tax shall, with any necessary modification, apply to sur-tax assessments and to the collection and recovery of sur-tax charged under this section.
(3) A notice of charge to sur-tax under this section shall in the first instance be served on the member of the company on whom the tax is assessed, and if that member does not within twenty-eight days from the date of the notice elect to pay the tax a notice of charge shall be served on the company and the tax shall thereupon become payable by the company:
Provided that nothing in this subsection shall prejudice the right to recover from the company the sur-tax charged in respect of any member who has elected as aforesaid but who fails to pay the tax by the first day of January in the year of assessment or within twenty-eight days of the date on which he so elected, whichever is later.
(4) Any undistributed income which has been assessed and charged to sur-tax under this section shall, when subsequently distributed, be deemed not to form part of the total income from all sources for the purposes of sur-tax of any individual entitled thereto.
Where a member of the company has been assessed to and has paid sur-tax otherwise than under this section in respect of any income which has also been assessed and upon which sur-tax has been paid under this section, he shall, on proof to the satisfaction of the Special Commissioners of the double assessment, be entitled to repayment of so much of the sur-tax so paid by him as was attributable to the inclusion in his total income from all sources of the first-mentioned income.
(5) Where sur-tax is charged under this section in respect of the income of a company for any year or other period, the Revenue Commissioners shall, on a certificate from the Special Commissioners that the sur-tax has been accounted for, repay to the company the amount of any corporation profits tax paid by the company in respect of the corresponding accounting period or part thereof.
(6) This section shall apply to any company—
(a) which is a company within the meaning of the Companies Act, 1963; and
(b) in which the number of shareholders computed as hereinafter provided is not more than fifty; and
(c) which has not issued any of its shares as a result of a public invitation to subscribe for shares; and
(d) which is under the control of not more than five persons.
For the purposes of this subsection—
(i) In computing the number of shareholders of a company there shall be excluded any shareholder who is a trustee or nominee for some person otherwise owning or beneficially interested in shares in the company, or who is an employee of the company, or is the wife or the unmarried infant child of a beneficial owner of shares in the company;
(ii) A company shall be deemed to be under the control of any persons where the majority of the voting power or shares is in the hands of those persons or relatives or nominees of those persons, or where the control is by any other means whatever in the hands of those persons;
(iii) “Relative” means a husband or wife, ancestor, or lineal descendant, brother, or sister;
(iv) “Nominee” means a person who may be required to exercise his voting power on the directions of, or holds shares directly or indirectly on behalf of, another person;
(v) Persons in partnership and persons interested in the estate of a deceased person or in property held on a trust shall, respectively, be deemed to be a single person.
(7) In this section “member” includes any person having a share or interest in the capital or profits or income of a company, and “employee” does not include any governing director, managing director, or director.
(8) The provisions contained in Schedule 16 shall have effect as to the computation of the actual income from all sources of the company, the apportionment thereof amongst members of the company, and otherwise for the purpose of carrying into effect, and in connection with, this section.
Protection for companies which transmit accounts to the Special Commissioners.
531.—(1) Any company to which section 530 applies, may at any time after the general meeting at which the accounts of the company made up for any year or other period are adopted, forward to the Special Commissioners for their consideration a copy of the said accounts, together with a copy of the report, if any, of the directors for that year or period, and such further information, if any, as it may think fit, and the Special Commissioners shall, subject to the provisions of this section, on receiving the said accounts and other documents, if any, proceed to consider the position of the company in relation to the said section 530.
(2) The Special Commissioners may as soon as reasonably may be, but not later than twenty-eight days after the receipt of the said accounts and other documents, if any, call upon the company to furnish to them within twenty-eight days, or such extended period as they may subsequently allow, such further particulars as they may reasonably require:
Provided that, if the particulars so required are not furnished to the Commissioners within the period or extended period allowed for the purpose, they may proceed under this section upon the information before them.
(3) Where a company has under subsection (1) forwarded to the Special Commissioners the accounts of the company for any year or other period, whether with or without any other documents, the following provisions shall have effect:—
(a) unless within three months after the receipt of the said accounts and other documents, or, if further particulars have been required as aforesaid, within three months after the receipt of those particulars, or the expiration of the period within which those particulars are to be furnished, as the case may be, the Special Commissioners intimate to the company their intention to take further action in the case of the company under the said section 530 in respect of that year or other period, the power of the Commissioners to take any such further action in respect of that year or other period shall absolutely cease and determine; and
(b) notwithstanding that the Special Commissioners have given such an intimation as aforesaid, they shall not after the expiration of six months from the date of the intimation have power in relation to that company to issue a notice under Schedule 16, paragraph 4, with respect to that year or period, or, unless such a notice has been issued before the expiration of the said period of six months, to give a direction in relation to the company under section 530 (1).
Chapter III
Deduction of Sur-Tax from Emoluments
Deduction of sur-tax from emoluments.
532.—(1) In this section, “emoluments”, “employee” and “employer” have the same meanings as in Chapter IV of Part V.
(2) An employee, on giving notice in writing to the inspector not later than three months before the beginning of a year of assessment that, under any provision applicable to Schedule E or under section 126, income tax will be deductible from emoluments paid to him in the year of assessment, may elect that the sur-tax estimated to be payable by him for the year of assessment shall be recovered by deduction from the emoluments paid to him in the year of assessment in addition to the income tax deductible therefrom as aforesaid.
(3) Where an election is made under this section for recovery of sur-tax by deduction from the emoluments paid in a year of assessment, the following provisions shall, subject to subsection (4), apply:
(a) unless the Revenue Commissioners otherwise direct, an assessment to sur-tax for the year of assessment shall not be made before the end of the year of assessment,
(b) the provisions of this Act under which income tax falls to be deducted from the emoluments and accounted for to the Revenue Commissioners shall, save as may be otherwise provided by any regulations under this section, have effect as if the sur-tax were income tax deductible from the emoluments,
(c) where—
(i) the inspector and the employee have come to an agreement in writing as to the amount of sur-tax payable by the employee for the year of assessment, and
(ii) that amount has been recovered by deduction from emoluments,
no assessment to sur-tax need be made for the year of assessment and section 133 (1) shall, in relation to the year of assessment, have effect as if section 133 (1) (c) were omitted.
(4) An election under this section shall have no effect if the inspector gives notice to the employee that it is not practicable to give effect to it.
(5) The Revenue Commissioners may make regulations for giving effect to this section and, without prejudice to the generality of the foregoing, may by such regulations—
(a) prescribe the form in which an election is to be made and the information to be given in connection with it;
(b) prescribe the time limit for the giving by the inspector of the notice referred to in subsection (4);
(c) provide for the estimation by the inspector of the amount of sur-tax payable and for the review of such an estimation where the employee is dissatisfied with it;
(d) provide for the determination of the proportions in which the total amount of tax paid to the Revenue Commissioners by an employer, being tax deducted from emoluments paid to an employee in any year of assessment, is to be allocated to income tax and sur-tax respectively and for the recovery, by deduction from emoluments paid in a later year or otherwise, of any balance of income tax or sur-tax due from the employee on the basis of such allocation;
(e) apply for the purposes of this section or the regulations any provisions of or made under this Act (with or without modification).
(6) Every regulation made under this section shall be laid before Dáil Éireann as soon as may be after it is made and, if a resolution annulling the regulation is passed by Dáil Éireann within the next twenty-one days on which Dáil Éireann has sat after the regulation is laid before it, the regulation shall be annulled accordingly, but without prejudice to the validity of anything previously done there-under.
PART XXXVII
Miscellaneous
Rules as to delivery of statements.
533.—Any person who, on his own behalf or on behalf of another person or body of persons, delivers a statement of the amount of the annual value or profits on which any tax is chargeable, shall, so far as the same are respectively applicable, observe the rules and directions contained in Schedule 18.
Income tax assessment to be conclusive in estimation of total income.
534.—Where an assessment has become final and conclusive for the purposes of income tax for any year of assessment, that assessment shall also be final and conclusive in estimating total income from all sources for the purposes of this Act, and no allowance or adjustment of liability, on the ground of diminution of income or loss, shall be taken into account in estimating such total income from all sources for such purposes unless that allowance or adjustment has been previously made on an application under the special provisions of this Act relating thereto.
Restriction on deductions in computing profits.
535.—(1) In arriving at the amount of profits or gains for the purpose of income tax—
(a) no other deductions shall be made than such as are expressly enumerated in this Act;
(b) no deduction shall be made on account of any annual interest, annuity or other annual payment to be paid out of such profits or gains in regard that a proportionate part of the tax is allowed to be deducted on making any such payment.
(2) In arriving at the amount of profits or gains from any property described in this Act, or from any office or employment of profit, no deduction shall be made on account of diminution of capital employed, or of loss sustained, in any trade or in any profession or employment.
Execution of warrants and precepts.
536.—(1) Warrants and precepts of the Special Commissioners shall be executed by the respective persons to whom they are directed.
(2) Members of the Garda Síochána shall aid in the execution of this Act, and obey and execute such precepts and warrants as are directed to them in that behalf under the authority of this Act.
Effect of want of form, error, etc., on assessments, charges, warrants and other proceedings.
537.—(1) An assessment, charge, warrant or other proceeding which purports to be made in pursuance of this Act shall not be quashed, or deemed to be void or voidable, for want of form, or be affected by reason of a mistake, defect, or omission therein, if the same is in substance and effect in conformity with or according to the intent and meaning of this Act, and if the person or property charged or intended to be charged or affected thereby is designated therein according to common intent and understanding.
(2) An assessment or a charge made upon an assessment shall not be impeached or affected—
(a) by reason of a mistake therein as to—
(i) the name or surname of a person liable; or
(ii) the description of any profits or property; or
(iii) the amount of the tax charged;
(b) by reason of any variance between the notice and the certificate of charge or assessment:
Provided that in cases of charge the notice of charge shall be duly served on the person intended to be charged, and the notice and certificate shall respectively contain, in substance and effect, the particulars on which the charge is made; and every such charge shall be heard and determined on its merits by the Special Commissioners.
Exemption of appraisements and valuations from stamp duty.
538.—No appraisement or valuation given or made in pursuance and for the purposes of this Act shall be liable to any stamp duty.
Delivery of books and papers relating to tax.
539.—(1) A person who has in his custody or possession any books or papers relating to income tax or sur-tax shall, within one month next after notice in writing from the Revenue Commissioners requiring him to do so, deliver them to the person named in the notice, and if he fails to do so, shall, for every such offence, incur a penalty of £50.
(2) The receipt of the person named in the notice shall be a sufficient discharge to the person delivering the books or papers.
Criminal proceedings against collector.
540.—A collector appointed under section 7 of the Finance Act, 1934, shall, for the purpose of any indictment or criminal proceedings for any felony or misdemeanour committed by him as such collector, be deemed to be a clerk, officer, or servant of the Revenue Commissioners.
Proof that person is a commissioner or officer.
541.—In any proceedings under or arising out of this Act before any court or person empowered to take evidence, prima facie proof of the fact that any person was a commissioner or officer may be given by proving that, at the time when any matter in controversy in any such proceedings arose, that person was reputed to be or had acted as a commissioner or officer.
Delivery, service and evidence of notices and forms.
542.—(1) Any directions which have been allowed by the Special Commisioners with reference to the time and manner of fixing, delivering or otherwise serving notices, and the persons on whom they are to be served, shall, when given by the inspector to the Collector, be observed by him.
(2) Any notice which under this Act is authorised or required to be given by the Revenue Commissioners or an inspector or other officer of the Revenue Commissioners may be served by post:
Provided that any other notice or document to be given, served, sent or delivered, under this Act or any Act relating to income tax, may be served by post in such cases as the Revenue Commissioners direct by regulations to be made by them for the purpose.
(3) A notice or form which is to be served on a person may be either delivered to him or left at his usual or last known place of abode:
Provided that any notice or other document to be given, served, sent or delivered to or on an employed person may be served by post at his place of employment.
(4) Any notice which under this Act is authorised or required to be given by the Revenue Commissioners may be signed and given by an officer of the Revenue Commissioners authorised by them for the purpose of giving notices of the class to which the notice belongs and, if so signed and given, shall be as valid and effectual as if signed under the hands of the Revenue Commissioners and given by them.
(5) Prima facie evidence of any notice given under this Act by the Revenue Commissioners or an inspector or other officer of the Revenue Commissioners may be given in any proceedings by production of a document purporting to be a copy of the notice, and it shall not be necessary to prove the official positions or position of the persons or person by whom the notice purports to be given or, if it is signed, the signatures or signature or that the persons or person signing and giving it were or was authorised so to do.
(6) Notices to be given or delivered to, or served on, the Special Commissioners shall be valid and effectual if given or delivered to or served on their Clerk.
(7) This section shall have effect notwithstanding any other provision of this Act.
Laying of regulations before Oireachtas.
543.—All such regulations of the Revenue Commissioners as relate to—
(a) the assessment, charge, collection and recovery of sur-tax,
or
(b) service by post,
shall be laid before each House of the Oireachtas as soon as may be after they are made, and, if a resolution annulling any such regulation is passed by either House of the Oireachtas within the next twenty-one days, or in the case of a regulation relating to surtax within the next forty days, on which that House has sat next after any such regulation has been laid before it, the regulation shall be annulled accordingly, but without prejudice to the validity of anything previously done thereunder.
Clergymen and ministers of religion: deduction.
544.—(1) In assessing the tax chargeable under any Schedule upon a clergyman or minister of any religious denomination, the following deductions may be made from any profits, fees or emoluments of his profession—
(a) any sums of money paid or expenses incurred by him wholly, exclusively, and necessarily in the performance of his duty as a clergyman or minister;
(b) such part of the rent (not exceeding one-eighth), as the commissioners or inspector by whom the assessment is made may allow, paid by him in respect of a dwelling-house any part of which is used mainly and substantially for the purposes of his duty as such clergyman or minister;
and where any such clergyman or minister is in the occupation of a dwelling-house, but pays no rent therefor, he shall for the purposes of the foregoing provision be deemed to pay a rent equal to the annual value of the dwelling-house as assessed to tax under Schedule A.
(2) If no such deduction has been made, a proportionate part of the tax paid by him shall be repaid to the clergyman or minister on proof to the Special Commissioners that any sum has been expended as aforesaid.
Assessment of Electricity Supply Board.
545.—(1) It is hereby declared and enacted that for the purpose of determining liability for assessment to and payment of income tax, the Electricity Supply Board is not and never was the State or a branch or department of the Government of the State.
(2) The annual value with reference to which tax is to be charged under Schedules A and B of this Act in respect of any tenement or hereditament in the exclusive possession or control or the occupation of the Electricity Supply Board and for the time being exempt from assessment to the county rate or the municipal rate shall be ascertained according to the surveys and valuations made under the Valuation Acts.
Charge of tax in relation to source not producing income.
546.—Whenever in any year of assessment a person would be entitled to income from a particular source which in fact does not produce income for or within that year, and the tax thereon would if the source had produced income be computed by reference to income from the same source in any preceding year or years, such person shall, in the year of assessment aforesaid, be chargeable with tax in the same manner and to the like amount as if the source had produced income in such year.
Relief for certain gifts.
547.—(1) This section applies to a gift of money which, on or after the 6th day of April, 1965, is made to the Minister for Finance for use for any purposes for or towards the cost of which public moneys are provided and which is accepted by that Minister.
In this subsection “public moneys” means moneys charged on or issued out of the Central Fund or provided by the Oireachtas.
(2) Where a person who has made a gift to which this section applies claims relief from tax by reference thereto, the following provisions of this section shall have effect.
(3) For the purposes of tax for the year of assessment in which the person makes the gift, the amount thereof shall be deducted from or set off against any income of the person chargeable to tax for that year and tax shall, where necessary, be discharged or repaid accordingly; and the total income of the person or, where the person is a married woman whose income is deemed to be the income of her husband, the total income of the husband shall be calculated accordingly.
In this subsection “total income” means total income from all sources estimated in accordance with the provisions of this Act.
Relief for houses occupied by clergymen and ministers of religion.
548.—Where a clergyman or minister of any religious denomination occupies a dwelling-house rent free by virtue of his office in such circumstances that the annual value of the house does not fall to be regarded as part of his income, he shall be entitled, on giving notice to the inspector not later than the 30th day of September in any year, or, where the occupation of such clergyman or minister commenced after the 30th day of June, before the expiration of three months after the date of the commencement of such occupation, to require that the annual value of the house, after deducting therefrom the amount of any annual sum payable in respect of such house, shall for all purposes of income tax for that year be treated as earned income of such clergyman or minister.
In this section “annual sum” has the same meaning as in section 18 (3).
Unremittable income.
549.—(1) In this section—
“tax” means income tax or sur-tax, as the case may be;
“particular income” means income arising outside the State, the amount of which is, or is included in, the amount (in this section referred to as the said amount) on which, in accordance with this Act, the tax is computed.
(2) Subject to subsections (3), (4) and (5), the provisions of this section shall have effect where—
(a) tax is charged by an assessment for any period, whether beginning before or after the passing of this Act, and whether the assessment has been made before or after such passing, and
(b) the tax has not been paid.
(3) In any case in which, on or after the date on which the tax has become payable, such proof is given to the Revenue Commissioners as renders them satisfied that particular income cannot, by reason of legislation in the country in which it arises or of executive action of the government of that country, be remitted to the State, the Revenue Commissioners may, for the purposes of collection, treat the assessment as if the said amount did not include the particular income, but such treatment shall terminate on the Revenue Commissioners ceasing to be satisfied as aforesaid.
(4) The Revenue Commissioners may, for the purposes of this section, call for such information as they consider necessary.
(5) Any person who is dissatisfied with a decision of the Revenue Commissioners under subsection (3) may, by giving notice in writing to the Revenue Commissioners within twenty-one days after the notification of the decision to him, apply to have the matter referred to the Special Commissioners, as if it were an appeal against an assessment, and the provisions of this Act relating to the rehearing of an appeal and the statement of a case for the opinion of the High Court on a point of law shall apply accordingly with any necessary modifications.
Interest on overdue tax.
550.—(1) Subject to the provisions of this section and sections 551 and 552, any tax charged by any assessment to income tax or to sur-tax shall carry interest at the rate of one half per cent. for each month or part of a month from the date when the tax becomes due and payable until payment.
(2) Where any tax is paid not later than three months from the date on which it becomes due and payable, the interest thereon under this section shall be remitted.
(3) Interest shall not be payable under this section on the tax charged by any assessment unless the total amount of the interest is not less than £1.
(4) The interest payable under this section—
(a) shall be payable without any deduction of income tax and shall not be allowed as a deduction in computing any income, profits or losses for any of the purposes of this Act, and
(b) shall be deemed to be a debt due to the Minister for Finance for the benefit of the Central Fund and shall be payable to the Revenue Commissioners,
and, subject to subsection (5), the provisions of every enactment relating to the recovery of any tax charged by an assessment and the provisions of every rule of court so relating shall apply to the recovery of any amount of interest payable on that tax as if the said amount of interest were a part of that tax.
(5) In proceedings instituted by virtue of subsection (4)—
(a) a certificate by the Collector certifying that a stated amount of interest is due and payable by the person against whom the proceedings were instituted shall be evidence until the contrary is proved that that amount is so due and payable, and
(b) a certificate certifying as aforesaid and purporting to be signed by the Collector may be tendered in evidence without proof and shall be deemed until the contrary is proved to have been signed by the Collector.
Effect on interest of reliefs given by discharge or repayment.
551.—(1) Subject to subsection (2)—
(a) where relief from tax charged by any such assessment as is referred to in section 550 (1) is given to any person by a discharge of any of that tax, such adjustment shall be made of the amount payable under this section in relation to the assessment, and such repayment shall be made of any amounts previously paid under this section in relation thereto, as are necessary to secure that the total sum, if any, paid or payable under this section in relation to the assessment is the same as it would have been if the tax discharged had never been charged, and
(b) where relief from tax paid for any year of assessment is given to any person by repayment, he shall be entitled to require that the amount repaid shall be treated for the purposes of this subsection, so far as it will go, as if it were a discharge of the tax charged on him (whether alone or together with other persons) by any assessment for the same year, so, however, that it shall n0t be applied to any assessment made after the relief was given and it shall not be applied to more than one assessment so as to reduce, without extinguishing, the amount of tax charged thereby.
(2) No relief, whether by way of discharge or repayment, shall be treated as—
(a) affecting tax charged by any assessment to income tax unless it is a relief from income tax, or
(b) affecting tax charged by any assessment to sur-tax unless it is a relief from sur-tax.
Commencement of sections 550 and 551.
552.—(1) Sections 550 and 551 extend to assessments notwithstanding that they were made before the commencement of this Act or were made for years of assessment before the year 1967-68, and, in relation to any assessments made before the commencement of this Act, shall be deemed always to have had effect:
Provided that interest shall not be deemed to have begun to run under the said sections from any date before the 1st day of January, 1963.
(2) Sections 550 and 551 and subsection (1) of this section shall, in relation to assessments to income tax or sur-tax have effect and be deemed always to have had effect instead of the provisions of section 14 of the Finance Act, 1962:
Provided that anything done under or by virtue of the said section 14 in relation to assessments to income tax or sur-tax shall be deemed to have been done under or by virtue of the corresponding provisions of sections 550 and 551, and references in any document to the said section 14 or any provision of that section shall, in relation to assessments to income tax or sur-tax be construed accordingly as references to the corresponding provisions of the said sections 550 and 551.
Allowance to owner of mineral rights for expenses.
553.—(1) Where for any year of assessment rights to work minerals in the State are let, the lessor shall be entitled on making a claim for the purpose to be repaid so much of the income tax paid by him by deduction or otherwise in respect of the rent or royalties for that year as is equal to the amount of the tax on any sums proved to the satisfaction of the Special Commissioners to have been wholly, exclusively, and necessarily disbursed by him as expenses of management or supervision of those minerals in that year:
Provided that no repayment of tax shall be made—
(a) except on proof to the satisfaction of the Special Commissioners of payment of tax on the aggregate amount of the rent or royalties; or
(b) if, or to such extent as, the said expenses have been otherwise allowed as a deduction in computing income for the purposes of income tax.
(2) Notice of any claim to the Special Commissioners under this section, together with the particulars thereof, shall be given in writing to the inspector within twelve months after the expiration of the year of assessment in respect of which the claim is made, and where the inspector objects to such claim the Special Commissioners shall hear and determine the same in like manner as in the case of an appeal to them against an assessment under Schedule D, and the provisions of this Act relating to the statement of a case for the opinion of the High Court on a point of law shall apply.
PART XXXVIII
Commencement, Repeals, Savings, Temporary and Transitional Provisions and Short Title
Commencement and repeals.
554.—(1) Subject to the provisions of this Part, this Act shall come into force on the 6th day of April, 1967, and the enactments mentioned in Schedule 19, (which enactments are in this Act referred to as the repealed enactments) are hereby repealed to the extent mentioned in the third column of that Schedule as from that day:
Provided that, save as otherwise provided in this Part, the provisions of this Act shall not apply to income tax or sur-tax for the year 1966-67 or any previous year of assessment, and the provisions of the repealed enactments shall continue to apply to income tax and sur-tax for any such year to the same extent that they would have applied thereto if this Act had not been passed.
(2) The proviso to subsection (1) shall, in relation to the provisions as to corporation profits tax contained in the provisions of this Act which in terms extend to that tax, have effect as if the references to income tax and sur-tax for the year 1966-67 or any previous year of assessment were references to corporation profits tax for an accounting period ending before the 6th day of April, 1967.
(3) Income which but for subsection (1) would be treated as exempt from tax under section 16 of the Finance Act, 1919, or section 27 of the Finance Act, 1922, shall not be reckoned in computing income for any of the purposes of this Act.
(4) This section has effect subject to the provisions of section 552 (which relates to the commencement of certain provisions of this Act relating to interest on assessments to income tax and sur-tax).
Extent to which Act is to apply to years before 1967-68.
555.—(1) In the case of the following provisions of this Act, that is to say—
(a) Parts VII, VIII, XXXIII and XXXV, and Schedules 17 and 18;
(b) sections 536, 537, 539, 541 and 542;
(c) in relation to income chargeable to income tax or sur-tax for the year 1967-68 or any subsequent year of assessment, sections 358 (1), 360 (1) and 361 (2) and Schedule 10;
(d) so much of any other provision of this Act as authorises the making, variation or revocation of any order or regulation; and
(e) except where the tax concerned is all tax for years of assessment before the year 1967-68 or, in relation to corporation profits tax, accounting periods ending before the 6th day of April, 1967, so much of any other provision of this Act as confers any power or imposes any duty the exercise or performance of which operates in relation to tax for more than one year of assessment or accounting period,
the proviso to section 554 (1) shall not apply, and those provisions shall come into operation for all purposes on the 6th day of April, 1967, to the exclusion of the corresponding provisions of the repealed enactments:
Provided that any provision in the said enactments which imposes a punishment, penalty or forfeiture for any act or omission shall, in relation to any act or omission which took place or began before the said 6th day of April, continue to have effect to the exclusion of the provision of this Act to which it corresponds.
(2) If, and in so far as, by virtue of subsection (1), a provision of this Act operates, as from the 6th day of April, 1967, to the exclusion of a provision in the repealed enactments, any order or regulation made or having effect as if made, and any thing done or having effect as if done, under the excluded provision before that date shall be treated as from that date as if it were an order or regulation made or a thing done under that provision of this Act.
(3) Notwithstanding anything in the preceding provisions of this section—
(a) neither section 186 (2), 211 (1) nor 526 (6) shall apply to tax for any year before the year 1922-23, and
(b) the references in sections 124, 125, 126 and 127 to emoluments to which Chapter IV of Part V applies shall not be deemed to include references to any emoluments assessable to income tax under Schedule E which were payable before the 6th day of October, 1960, and any regulations made or deemed to be made under section 127 shall have effect accordingly.
Saving for enactments not repealed.
556.—The provisions of this Act (other than those of section 559 relating to the construction of references) shall have effect subject to so much of any Act which contains provisions relating to or affecting income tax, sur-tax or corporation profits tax as—
(a) is not repealed by this Act; and
(b) would have operated in relation to those taxes respectively if this Act had not been substituted for the repealed enactments.
Meaning of “Collector” in sections 187, 188, 478, 480 to 482, 484 to 489, 494, 519, 542 and 550 and Schedule 2, Rule 6.
557.—Every reference in any of the following provisions, namely, sections 187, 188, 478, 480 to 482, 484 to 489, 494, 519, 542 and 550 and Rule 6 of Schedule 2, to the Collector shall be construed as including a reference to a collector appointed under section 7 of the Finance Act, 1934.
Former employees of railway company.
558.—Where any person has ceased to hold an office or employment under a railway company, or has ceased to be entitled to any pension paid by a railway company, such part of any tax assessed and charged upon the company under Rule 7 of the Rules applicable to Schedule E of the Income Tax Act, 1918, in respect of that office, employment or pension as could not be deducted out of emoluments shall be collected and levied from that person or from his executors or administrators, as the case may be, as if he or they had been chargeable and charged with the said tax.
Construction of references.
559.—(1) The continuity of the operation of the law relating to income tax, sur-tax and corporation profits tax shall not be affected by the substitution of this Act for the repealed enactments and—
(a) so much of any enactment or document (including enactments contained in this Act) as refers, whether expressly or by implication, to, or to things done or falling to be done under or for the purposes of, any provision of this Act, shall, if and so far as the nature of the subject matter of the enactment or document permits, be construed as including, in relation to the times, years or periods, circumstances or purposes in relation to which the corresponding provision in the repealed enactments has or had effect, a reference to, or, as the case may be, to things done or falling to be done under or for the purposes of, that corresponding provision;
(b) so much of any enactment or document (including repealed enactments and enactments and documents passed or made after the passing of this Act) as refers, whether expressly or by implication, to, or to things done or falling to be done under or for the purposes of, any provision of the repealed enactments shall, if and so far as the nature of the subject matter of the enactment or document permits, be construed as including, in relation to the times, years or periods, circumstances or purposes in relation to which the corresponding provision of this Act has effect, a reference to, or as the case may be, to things done or deemed to be done or falling to be done under or for the purposes of, that corresponding provision.
(2) The references in subsection (1) to things done or falling to be done under any provision include in particular, and without prejudice to the generality of the references, references to charges to tax and reliefs from tax made or granted or falling to be made or granted under that provision:
Provided that the amounts which may, under sections 241, 244, 245, 248, 252, 254, 295, 305, 309 or 310, be carried forward from years of assessment before the year 1967-68 shall, in so far as the effect of the repealed enactments differs from that of the corresponding enactments in this Act, be determined according to the repealed enactments.
Continuance of officers; instruments and documents.
560.—(1) All officers appointed under the repealed enactments and holding office immediately before the commencement of this Act shall continue in office as if appointed under this Act.
(2) All instruments and documents made or issued under the repealed enactments and in force immediately before the commencement of this Act shall continue in force as if made or issued under this Act.
Short title.
561.—This Act may be cited as the Income Tax Act, 1967.
SCHEDULE 1
Machinery for Assessment, Charge and Payment of Tax Under Schedule C, and, in Certain Cases, Schedule D
Sections 48, 460, 461.
PART I
Public revenue dividends, etc., payable to the Bank of Ireland, or entrusted for payment to the Bank of Ireland
1. The Bank of Ireland as respects the dividends and the profits attached thereto payable to them out of the public revenue of the State, or payable out of any public revenue and entrusted to them for payment and distribution, shall, when any payment becomes due, deliver to the commissioners appointed to assess and charge the tax thereon true accounts in books provided for the purpose, of—
(a) the amounts of the dividends and profits attached thereto payable to the Bank;
(b) all dividends entrusted to the Bank for payment to the persons entitled thereto; and
(c) the amount of tax chargeable thereon at the rate in force at the time of payment without any other deduction than is allowed by this Act.
2. The said accounts shall distinguish the separate account of each person.
3. The commissioners shall assess the tax chargeable on the accounts delivered to the best of their judgment and belief, and deliver the assessment books, signed by them, to the Special Commissioners.
4. The Special Commissioners shall cause to be made out two certificates showing the total amount of tax, the total amounts of the dividends and profits attached thereto charged with tax, and the description of the persons or bodies of persons to whom the same are payable, or who have the distribution or are entrusted with the payment thereof.
5. One certificate shall be transmitted to the commissioners whose duty it is to make the assessment and the other to the Revenue Commissioners.
6.—(1) In the case of dividends and profits attached thereto, payable to the Bank of Ireland out of the public revenue of the State, the Bank of Ireland shall set apart the tax in respect of the amount payable to them.
(2) In the case of dividends and profits attached thereto entrusted to the Bank of Ireland for payment and distribution—
(a) the Bank of Ireland shall, before any payment is made by them, retain the amount of the tax for the purposes of this Act; and
(b) the retaining of the amount shall be deemed to be a payment of the tax by the persons entitled to the dividends and shall be allowed by them on the receipt of the residue thereof; and
(c) the Bank of Ireland shall be acquitted and discharged of a sum equal to the amount retained as though that sum had been actually paid.
7. Money set apart or retained under paragraph 6 shall be paid into the general account of the Revenue Commissioners at the Bank of Ireland, and every such payment shall be accompanied by a certificate, under the hands of two or more of the commissioners who made the assessment, of the amount of the assessment under which the payment is made.
8. Where the Bank of Ireland does all such things as are necessary to enable the tax to be assessed and paid in respect of British Government Stocks and India Stocks inscribed in its books in Dublin, the Bank shall receive as remuneration an allowance, to be calculated by reference to the amount of dividends paid in respect of such Stocks from which tax is deducted, and to be fixed by the Minister for Finance.
9. Except as otherwise provided in any other enactments in force at the commencement of this Act, no assessment, charge or deduction of tax under this Part of this Schedule shall be made where any half-yearly payment in respect of any dividends does not exceed fifty shillings, but such dividends shall be assessed and charged under Case III of Schedule D.
PART II
Provisions as to dividends, etc., payable out of the public revenue of Ireland through the National City Bank, Ltd.
1. The National City Bank, Limited, as respects any dividends payable out of the public revenue of the State and entrusted to it for payment or distribution, shall, when any payment becomes due, deliver to the Special Commissioners true accounts in books provided for the purpose of—
(a) all dividends entrusted to it for payment to the persons entitled thereto;
(b) the amount of tax chargeable thereon at the rate in force at the time of payment without any other deduction than is allowed by this Act.
2. The said accounts shall distinguish the separate account of each person.
3. The Special Commissioners shall have all necessary powers in relation to the examining, auditing, checking and clearing the books and accounts aforesaid, and shall assess and charge the dividends at the rate of tax in force at the time of payment but reduced by the amount of the exemptions (if any) allowed by them, and shall give notice of the amount so assessed and charged to the National City Bank, Limited.
4. The National City Bank, Limited, shall, before any payment is made by it, retain the amount of the tax for the purpose of this Act.
5. The retaining of the amount shall be deemed a payment of the tax by the persons entitled to the dividends and shall be allowed by them on receipt of the residue thereof, and the National City Bank, Limited, shall be acquitted and discharged of a sum equal to the amount retained as though that sum had been actually paid.
6. Money so set apart and retained shall be paid to the Accountant-General of Revenue.
PART III
Public revenue dividends payable by public offices and departments
1. Public revenue dividends payable by any public office or Department of State shall be charged under Schedule C by the Special Commissioners.
2. The Special Commissioners shall exercise the like powers and duties as are possessed by commissioners empowered to charge dividends payable out of the public revenue in other cases.
3. When any such payments are made as aforesaid, the tax thereon shall be computed and certified to the proper officer for payment, who shall retain the tax and pay the same into the general account of the Revenue Commissioners at the Bank of Ireland.
PART IV
Other public revenue dividends, dividends to which Part XXXI applies, proceeds of coupons and price paid on purchase of coupons
1.—(1) Every such person as is hereinafter mentioned, that is to say—
(a) every person (other than the Bank of Ireland) who is entrusted with the payment of any dividends which are payable to any persons in the State out of any public revenue other than that of the State; and
(b) every person in the State who is entrusted with the payment of any dividends to which Part XXXI applies; and
(c) every banker or other person in the State who obtains payment of any dividends in such circumstances that the dividends are chargeable to tax under Schedule C, or in the case of dividends to which Part XXXI applies, under Schedule D; and
(d) every banker in the State who sells or otherwise realises coupons in such manner that the proceeds of the sale or realisation are chargeable to tax under Schedule C, or in the case of dividends to which Part XXXI applies, under Schedule D; and
(e) every dealer in coupons in the State who purchases coupons in such manner that the price paid on the purchase is chargeable to tax under Schedule C, or in the case of dividends to which Part XXXI applies, under Schedule D,
shall within one month after being so required by notice published in Iris Oifigiúil, deliver to the Revenue Commissioners an account in writing, giving his name and residence, and a description of the said dividends, proceeds or price paid on purchase, and shall also, on demand by the inspector authorised for that purpose by the Revenue Commissioners, deliver to him, for the use of the Special Commissioners, true and perfect accounts of the amount of all such dividends, proceeds or price paid on purchase.
(2) The aforesaid accounts shall distinguish the separate accounts of each of the persons entitled to receive such dividends, proceeds or price paid on purchase, and state the name and address of each of such persons, and give particulars of the amounts payable and in the case of amounts payable out of any public revenue other than that of the State, of the public revenue out of which each separate amount is payable.
2. The persons mentioned in subparagraphs (1) (a), (1) (b), (1) (c), (1) (d) and (1) (e) of paragraph 1 are hereafter in this Part referred to as “chargeable persons”.
3. The Special Commissioners shall have all necessary powers in relation to the examining, auditing, checking and clearing the books and accounts of dividends, proceeds or price paid on purchase delivered under paragraph 1, and shall assess and charge the dividends, proceeds or price paid on purchase at the rate of tax in force at the time of payment, but reduced by the amount of the exemptions (if any) allowed by them, and shall give notice of the amount so assessed and charged to the chargeable person.
4. The chargeable person shall out of the moneys in his hands pay the tax on the dividends, proceeds or price paid on purchase on behalf of the persons entitled thereto, and shall be acquitted in respect of all such payments, and the provisions of this Act shall apply as in the case of dividends payable out of the public revenue of the State and entrusted to the Bank of Ireland for payment and distribution.
5. The chargeable person shall pay the tax into the general account of the Revenue Commissioners at the Bank of Ireland, and in default of payment it shall be recovered from him in the same manner as other income tax assessed and charged upon him may be recovered.
6. A chargeable person who does all such things as are necessary to enable the tax to be assessed and paid shall receive as remuneration an allowance, to be calculated by reference to the amount of the dividends, proceeds or price paid on purchase paid from which tax has been deducted, and to be fixed by the Minister for Finance at a rate not being less than 13s. 6d. for every £1,000 of that amount.
7. Notwithstanding anything to the contrary contained in this Act, where the Bank of Ireland (hereafter in this paragraph referred to as “the Bank”) is entrusted with the payment of any dividends which are payable to any persons in the State out of any public revenue other than that of the State, the provisions of this Part shall apply to the Bank, and where the Bank does all things required by those provisions to be done by a person entrusted with the payment of such dividends, remuneration shall be payable to the Bank in accordance with the provisions of paragraph 6.
8. Nothing in this Part shall impose on any banker the obligation to disclose any particulars relating to the affairs of any person on whose behalf he may be acting.
9. Where tax in respect of the proceeds of the sale or realisation of any coupon or in respect of the price paid on the purchase of any coupon has been accounted for under this Part by any banker or any dealer in coupons and the Special Commissioners are satisfied that the dividends payable on the coupons in relation to which such proceeds or such price arises have been subsequently paid in such manner that tax has been deducted from such dividends under any of the provisions of this Schedule, the tax so deducted shall be repaid.
PART V
Relief from obligation to pay tax on certain interest, dividends and other annual payments in the case of persons entrusted with payment
1. When any interest, dividends, or other annual payments payable out of any public revenue other than that of the State, or in respect of the stocks, funds, shares or securities of any body of persons not resident in the State are entrusted to any person in the State for payment to any person in the State, the Revenue Commissioners shall have power to relieve the person so entrusted with payment from the obligation to pay the tax thereon imposed on him by Part III of this Act, or Part XXXI and this Schedule.
2. When granting the relief aforesaid the Revenue Commissioners shall have power to prescribe any conditions which may appear to them to be necessary to ensure the assessment and payment of any tax assessable and payable in respect of such interest, dividends or other annual payments, under the provisions of this Act.
3. A letter signed by a secretary or an assistant secretary of the Revenue Commissioners, or the publication of a notice to that effect in Iris Oifigiúil, stating that the Revenue Commissioners have exercised all or any of the powers hereby conferred on them, shall be sufficient evidence that they have done so.
4. When, under the powers conferred on the Revenue Commissioners by this Part, the person entrusted with the payment of the interest, dividends, or other annual payments, is relieved from payment of the tax thereon, the said tax shall be assessable and chargeable under the appropriate case of Schedule D, on, and shall be payable by the person entitled to receive such interest, dividends, or other annual payments.
5. Where the person entrusted with the payment of the interest, dividends, or other annual payments complies with the conditions prescribed by the Revenue Commissioners under paragraph 2, such person shall be entitled to receive as remuneration an allowance to be calculated by reference to the amount of the dividends, interest, or other annual payments in respect of which such conditions have been complied with and to be fixed by the Minister for Finance at a rate or rates not being in any case less than 13s. 6d. for every £1,000 of that amount.
PART VI
Interpretation of Parts I, II, III and IV
Section 51 (which defines, amongst other expressions, “dividends”, “public revenue”, “public revenue dividends”, “banker” and “coupons”) shall apply for the interpretation of Parts I to IV of this Schedule as it applies for the interpretation of Part III of this Act:
Provided that in Part IV of this Schedule “dividends” shall include all such interest, annuities or payments as are, within the meaning of section 459, dividends to which Part XXXI applies.
SCHEDULE 2
Rules Applicable to Schedule E
Sections 109, 116, 117, 119.
1.—(1) If at any time, either during the year of assessment or in respect of that year, a person becomes entitled to any additional salary, fees, or emoluments beyond the amount for which an assessment has been made upon him, or for which at the commencement of that year he was liable to be charged, an additional assessment shall, as often as the case may require, be made upon him in respect of any such additional salary, fees or emoluments, so that he may be charged in respect of the full amount of his salary, fees or emoluments for that year.
(2) If any person proves to the satisfaction of the inspector that the amount for which an assessment has been made in respect of his salary, fees or emoluments for any year of assessment exceeds the amount of the salary, fees or emoluments for that year, the assessment shall be adjusted and any amount overpaid by way of tax shall be repaid.
(3) This rule shall not apply as regards assessments in relation to which tax is, pursuant to section 110 (1) (c), computed on the amount of the salaries, fees, wages, perquisites or profits of the year preceding the year of assessment.
2. The tax shall be paid in respect of all public offices and employments of profit within the State or by the officers hereinafter respectively described, namely:—
(a) offices belonging to either House of the Oireachtas;
(b) offices belonging to any court in the State;
(c) public offices under the State;
(d) officers of the Defence Forces;
(e) offices or employments of profit under any ecclesiastical body;
(f) offices or employments of profit under any company or society, whether corporate or not corporate;
(g) offices or employments of profit under any public institution, or on any public foundation of whatever nature, or for whatever purpose established;
(h) offices or employments of profit under any public corporation or local authority, or under any trustees or guardians of any public funds, tolls, or duties;
(i) all other public offices, or employments of profit which are of a public nature.
3. If the holder of an office or employment of profit is necessarily obliged to incur and defray out of the emoluments thereof the expenses of travelling in the performance of the duties of the office or employment, or of keeping and maintaining a horse to enable him to perform the same, or otherwise to expend money wholly, exclusively, and necessarily in the performance of the said duties, there may be deducted from the emoluments to be assessed the expenses so necessarily incurred and defrayed.
4. Where the Minister for Finance is satisfied with respect to any class of persons in receipt of any salary, fees, or emoluments payable out of the public revenue that such persons are obliged to lay out and expend money wholly, exclusively, and necessarily in the performance of the duties in respect of which such salary, fees, or emoluments are payable, the Minister for Finance may fix such sum, as in his opinion represents a fair equivalent of the average annual amount laid out and expended as aforesaid by persons of that class, and in charging the tax on the said salary, fees, or emoluments, there shall be deducted from the amount thereof the sums so fixed by the Minister for Finance:
Provided that if any person would, but for the provisions of this rule, be entitled to deduct a larger amount than the sum so fixed, that sum may be deducted instead of the sum so fixed.
5.—(1) Where any official pay is payable at a public office, or by any agent employed in that behalf, the tax chargeable thereon shall be deducted out of the official pay, or out of any money which is payable on account of that official pay or any arrears thereof, and shall be applied in satisfaction of any such tax which has not been otherwise paid, and shall be paid to the Revenue Commissioners.
(2) If the tax payable is charged by an inspector he shall transmit an account of the amount of tax so charged to the office where the official pay is payable, in order that it may be there deducted.
(3) In this rule “official pay” means any salary, fees, wages, perquisites, or other profits, or any annuity, pension, or stipend.
(4) Where an annuity or pension is payable out of any particular branch of the public revenue at the office of that branch, the tax in respect of the same may be charged in like manner in all respects as if the annuity or pension were salary or wages payable thereout.
6.—(1) If either—
(i) the tax in respect of any office or employment of profit cannot be deducted in the hands of the appropriate officer or of an agent for payment of the emoluments thereof; or
(ii) the said emoluments have been paid over to the person entitled to them;
and the person charged neglects or refuses to pay the tax, the proper officer under section 158, or the commissioners for the offices concerned may, by writing under their hands and seals, certify the neglect or refusal, and the sum payable, to the Special Commissioners.
(2) The Special Commissioners on receipt of the certificate shall, by warrant under their hands and seals, empower the Collector to levy the tax in the same manner and with the like powers as other tax is leviable by him under this Act.
7. Where deduction of tax is authorised to be made out of any sums, the deduction shall be made at such times in each year as the said sums are payable.
SCHEDULE 3
Reliefs in Respect of Tax Charged on Payments on Retirement, Etc.
Preliminary
1. Relief shall be allowed in accordance with the following provisions of this Schedule in respect of tax chargeable by virtue of section 114, where a claim is duly made in accordance with section 115.
2. A claimant shall not be entitled to relief under this Schedule in respect of any income the tax on which he is entitled to charge against any other person, or to deduct, retain, or satisfy out of any payment which he is liable to make to any other person.
Relief by reduction of sums chargeable
3. In computing the charge to tax in respect of a payment chargeable to tax under section 114, not being a payment of compensation for loss of office, there shall be deducted from the payment a sum equal to the amount (if any) by which the standard capital superannuation benefit for the office or employment in respect of which the payment is made exceeds £3,000.
4. In this Schedule “the standard capital superannuation benefit”, in relation to an office or employment, means a sum arrived at as follows, that is to say—
(a) there shall be ascertained the average for one year of the holder's emoluments of the office or employment for the last three years of his service before the relevant date (or for the whole period of his service if less than three years);
(b) one-twentieth of the amount ascertained at (a) shall be multiplied by the whole number of complete years of the service of the holder in the office or employment; and
(c) there shall be deducted from the product at (b) a sum equal to the amount, or, as the case may be, to the value at the relevant date, of any lump sum (not chargeable to tax) received or receivable by the holder in respect of the office or employment in pursuance of any such scheme or fund as is referred to in section 115(1) (d):
Provided that no account shall be taken for the purposes of this paragraph of the service of any person as an officer or employee of a body corporate at any time while he was a proprietary director or proprietary employee (as defined by section 226) of that body.
5. Where tax is chargeable under section 114 in respect of two or more payments to which paragraph 3 applies, being payments made to or in respect of the same person in respect of the same office or employment or in respect of different offices or employments held under the same employer or under associated employers, then—
(a) paragraph 3 shall apply as if those payments were a single payment of an amount equal to their aggregate amount and, where they are made in respect of different offices or employments, as if the standard capital superannuation benefit were an amount equal to the sum of the standard capital superannuation benefits for those offices or employments;
(b) where the payments are treated as income of different years of assessment, the relief to be granted under that paragraph in respect of a payment chargeable for any year of assessment shall be the amount by which the relief computed in accordance with the foregoing provision in respect of that payment and any payments chargeable for previous years of assessment exceeds the relief in respect of the last-mentioned payments;
and where the standard capital superannuation benefit for an office or employment in respect of which two or more of the payments are made is not the same in relation to each of those payments, it shall be treated for the purposes of this paragraph as equal to the higher or highest of those benefits.
6. In computing the charge to tax in respect of a payment chargeable to tax under section 114, being a payment made in respect of an office or employment in which the service of the holder includes foreign service and not being a payment of compensation for loss of office, there shall be deducted from the payment (in addition to any deduction allowed under the foregoing provisions of this Schedule) a sum which bears to the amount which would be chargeable to tax apart from this paragraph the same proportion as the length of the foreign service bears to the length of the service before the relevant date.
Relief by reduction of tax
7. In the case of any payment in respect of which tax is chargeable under section 114, the following relief shall be allowed by way of deduction from the tax chargeable by virtue of that section, that is to say, there shall be ascertained—
(a) the amount of tax which would be chargeable apart from this paragraph in respect of the income of the holder or past holder of the office or employment for the year of assessment of which the payment is treated as income;
(b) the amount of tax which would be so chargeable if the payment had not been made;
(c) the difference between the respective amounts of tax which would be so chargeable on the assumptions—
(i) that the appropriate fraction only of the payment (after deducting any relief applicable thereto under the foregoing provisions of this Schedule) had been made; and
(ii) that no part of the payment had been made;
and disregarding, in each case, any other emoluments of the office or employment;
and the amount to be deducted shall be the difference between the amount ascertained at (a) and the sum of the amount ascertained at (b) and the appropriate multiple of the difference ascertained at (c).
8. Where the income of the holder or past holder of the office or employment for the year of assessment of which the payment is treated as income includes income, tax on which he is entitled to charge against any other person, or to deduct, retain or satisfy out of any payment which he is liable to make to any other person, the amounts referred to in subparagraphs (a) to (c) of paragraph 7 shall be calculated as if that tax were not chargeable in respect of that income.
9. In this Schedule “the appropriate fraction” and “the appropriate multiple”, in relation to any payment, mean respectively—
(a) where the payment is not a payment of compensation for loss of office, one-sixth and six;
(b) where the payment is a payment of compensation for loss of office, one divided by the relevant number of years of unexpired service, and that number of years;
and for the purposes of this paragraph “the relevant number of years of unexpired service” means the number of complete years taken into account in calculating the amount of the payment, being years for which the holder of the office or employment would have been entitled (otherwise than by virtue of arrangements made in contemplation of his retirement or removal or of any relevant change in the functions or emoluments of the office or employment) to retain the office or employment or its full emoluments, and where the period taken into account as aforesaid is less than one complete year or exceeds an exact number of years, it shall be treated for the purposes of this paragraph as one complete year or as the next higher number of complete years, as the case may be.
10. Where tax is chargeable under section 114 in respect of two or more payments to or in respect of the same person in respect of the same office or employment and is so chargeable for the same year of assessment, those payments shall be treated for the purposes of paragraph 7 as a single payment of an amount equal to their aggregate amount:
Provided that where the appropriate fraction and appropriate multiple are not the same for each of the payments, the calculations of relief under paragraph 7 shall be made separately in relation to each payment or payments having a different appropriate fraction and multiple, and in any such calculation—
(a) any payment for which the appropriate multiple is lower shall be left out of account for all the purposes of paragraph 7; and
(b) in ascertaining the difference at (c) of that paragraph, it shall be assumed that the appropriate fraction only of any payment for which the appropriate multiple is higher has been made;
and the relief to be allowed shall be the sum of the reliefs so calculated in respect of the payments respectively.
11. Where tax is chargeable under section 114 in respect of two or more payments to or in respect of the same person in respect of different offices or employments and is so chargeable for the same year of assessment, paragraphs 7 to 10 shall apply as if those payments were made in respect of the same office or employment and as if any emoluments of any of those offices or employments were emoluments of the same office or employment.
Supplemental
12. Any reference in the foregoing provisions of this Schedule to a payment in respect of which tax is chargeable under section 114 is a reference to so much of that payment as is chargeable to tax after deduction of the relief applicable thereto under section 115 (3).
13. In this Schedule “payment of compensation for loss of office” means a payment made—
(a) in pursuance of an order of a court in proceedings for wrongful dismissal or otherwise for breach of a contract of employment, or by way of settlement of such proceedings or of a claim in respect of which such proceedings could have been brought; or
(b) by way of compensation for the extinguishment of any right the infringement of which would be actionable in such proceedings;
and any question whether, and to what extent, a payment is or is not a payment of compensation for loss of office shall be determined according to all the circumstances and not (or not exclusively) by reference to the terms on which it is expressed to be made.
14. Any reference in this Schedule to the emoluments of an office or employment is a reference to those emoluments exclusive of any payment chargeable to tax under section 114; and in calculating for any purpose of this Schedule the amount of such emoluments—
(a) there shall be included any balancing charge to which the holder of the office or employment is liable under section 272;
(b) there shall be deducted any allowances under section 241 or 272, and any allowance under section 222 or 233, or Schedule 2, Rule 3, to which he is entitled;
and any such charges or allowances as aforesaid for a year of assessment shall, for the purposes of ascertaining the amount of the emoluments for any year of service, be treated as accruing from day to day, and shall be apportioned in respect of time accordingly.
15. In this Schedule “the relevant date” means, in relation to a payment not being a payment in commutation of annual or other periodical payments, the date of the termination or change in respect of which it is made and, in relation to a payment in commutation of annual or other periodical payments, the date of the termination or change in respect of which those payments would have been made.
16. In this Schedule “foreign service”, in relation to an office or employment, means service such that—
(a) tax was not chargeable in respect of the emoluments of the office or employment, or
(b) the office or employment being an office or employment within Schedule E, tax under that Schedule was not chargeable in respect of the whole of the emoluments thereof, or
(c) the office or employment being regarded as a possession in a place out of the State within the meaning of Case III of Schedule D, tax in respect of the income arising therefrom did not fall to be computed in accordance with section 76 (1).
17. Any reference in this Schedule to the amount of tax to which a person is or would be chargeable is a reference to the amount of tax to which he is or would be chargeable either by assessment or by deduction.
SCHEDULE 4
Provisions as to Certain Claims for Allowances, Deductions and Reliefs
1.—(1) The claimant shall within the time limited by this Act for the delivery of lists, declarations, and statements, or within such further time as the Special Commissioners may for any special reason allow, deliver to the inspector a notice of his claim, together with a declaration and statement in the prescribed form, signed by him, setting forth—
(a) all the particular sources from which his income arises, and the particular amount arising from each source;
(b) all particulars of any yearly interest or other annual payments, reserved or charged thereon, whereby his income is or may be diminished; and
(c) all particulars of sums which he has charged or may be entitled to charge on account of tax against any other person, or which he has deducted, or may be entitled to deduct, out of any payment to which he is or may be liable.
(2) Any inspector may examine every such declaration and statement and take copies of or extracts from the same.
(3) If the inspector objects in writing to such a claim stating that he has reason to believe that the income of the claimant, or any other particulars in the declaration or statement of the claimant, are not truly or fully set forth in any specified particular, the claim shall be heard and determined by way of appeal by the Special Commissioners, in like manner as other appeals under this Act and with the like liability to penalties, and if the claim is allowed the Special Commissioners shall grant and issue all necessary certificates accordingly.
2.—(1) The claim shall be made and proved to the inspector, pursuant to the powers and provisions under which tax under Schedule D is ascertained and charged.
(2) If the whole income of the claimant arises from an office or employment of profit or from a pension or stipend under the jurisdiction of commissioners, the claim may be made to and allowed by those commissioners.
(3) If a claimant is not within the State, an affidavit stating the particulars required by this Act, and taken before any person who has authority to administer, in the place where the claimant resides, an oath with regard to any matter relating to the public revenue of the State, may be received by the inspector or the said commissioners.
(4) If satisfactory proof is given that a claimant is unable to attend in person, a claim on his behalf may be made by any guardian, trustee, attorney, agent or factor acting for him.
(5) Where a person is assessable on behalf of any other person, he may make a claim as aforesaid on behalf of that other person.
3.—(1) If it is proved to the satisfaction of the inspector that any person whose claim has been allowed, has paid any tax, by deduction or otherwise, the inspector may, in the form prescribed, certify the facts proved before him to the Special Commissioners.
(2) The certificate of the inspector shall state the particulars of the different sources of income in respect of which tax has been paid, the relief to which the claimant is entitled, the amount repayable in respect thereof, and the name and place of abode of the claimant.
(3) On receipt of the certificate, the Special Commissioners shall issue an order for repayment.
SCHEDULE 5
Retirement Annuities (Adjustments of Limit on Qualifying Premiums)
Part I
Holders of Pensionable Office or Employment
1. Subject to the following paragraphs, in the case of an individual who is the holder of a pensionable office or employment, the proviso to section 236 (1) shall have effect with the substitution for the references to £500 of references to £500 less one-tenth of his pensionable emoluments for the year of assessment.
2. Where an individual is the holder of a pensionable office or employment during part only of the year of assessment, then—
(a) paragraph 1 shall not apply if the condition in section 235 (1) (a) is not satisfied at any time during that part of the year; but
(b) if the condition is satisfied at such a time and is also satisfied at a time during the remainder of the year, paragraph 1 shall apply but for one-tenth there shall be substituted therein such less proportion as may be just.
3. For the purposes of this Part, an individual's pensionable emoluments for any year of assessment shall be taken to be the amount, estimated in accordance with the provisions applicable to Schedule E, of any income of his for the year (but not including in the case of a married man income of his wife), being either—
(a) income arising in respect of remuneration from any pensionable office or employment, or
(b) income from any property which is attached to or forms part of the emoluments of any pensionable office or employment.
PART II
Persons born in or before 1917
4. Subject to paragraph 5, in the case of an individual born at a time specified in the first column of the table set out below, the proviso to section 236 (1) and Part I of this Schedule shall have effect with the substitution for the references to £500 and to the fraction one-tenth of references respectively to such sum and to such percentage as are specified for his case in the second and third columns of the Table.
TABLE
Year of birth | Sum | Percentage |
1916 or 1917 | £550 | 11 per cent. |
1914 or 1915 | £600 | 12 per cent. |
1912 or 1913 | £650 | 13 per cent. |
1910 or 1911 | £700 | 14 per cent. |
1909 or any earlier year | £750 | 15 per cent. |
5.—(1) This Part shall not apply in relation to any year of assessment in which the individual, in respect of his past services in any office or employment formerly held by him (not being one in which he served part-time only), either—
(a) receives any income in respect of a pension payable under or in pursuance of a sponsored superannuation scheme or otherwise purchased or provided for him by another person, or
(b) has a right under a sponsored superannuation scheme to a pension which is not presently payable, whether because it is suspended or because it is to become payable only at a future time or on the happening of some contingency (but not including a right dependent also on service in an office or employment for the time being held by him).
(2) In this paragraph, “pension” includes any superannuation or other allowance or deferred pay.
SCHEDULE 6
Agreements, Etc., for Avoidance of Double Taxation in the Case of the United Kingdom
Sections 355, 356, 365.
PART I
Text of Agreements
[Note.—Article 2 of the first Agreement, which was superseded by Article 2 of the second Agreement, is omitted.]
AGREEMENT BETWEEN THE BRITISH GOVERNMENT AND THE GOVERNMENT OF THE IRISH FREE STATE IN RESPECT OF DOUBLE INCOME TAX.
The British Government and the Government of the Irish Free State, being desirous of concluding an Agreement for the reciprocal exemption from income tax and super-tax of persons who are resident in Great Britain (including Northern Ireland) or in the Irish Free State but are not resident in both countries and for the reciprocal granting of relief from double taxation in respect of income tax (including super-tax) to persons who are resident in both countries, and being desirous of making such supplemental, consequential and incidental provisions as appear necessary or proper for the purposes of such Agreement, have agreed as follows:—
1. (a) Any person who proves to the satisfaction of the Commissioners of Inland Revenue that for any year he is resident in the Irish Free State and is not resident in Great Britain or Northern Ireland shall be entitled to exemption from British income tax for that year in respect of all property situate and all profits or gains arising in Great Britain or Northern Ireland and to exemption from British super-tax for that year.
(b) Any person who proves to the satisfaction of the Revenue Commissioners that for any year he is resident in Great Britain or Northern Ireland and is not resident in the Irish Free State shall be entitled to exemption from Irish Free State income tax for that year in respect of all property situate and all profits or gains arising in the Irish Free State, and to exemption from Irish Free State super-tax for that year.
(c) Exemption under this Article may be given either by discharge or by repayment of tax, or otherwise, as the case may require.
3. (a) Any person who is entitled to exemption from British income tax by virtue of Article 1 (a) of this Agreement in respect of property situate and profits or gains arising in Great Britain or Northern Ireland shall, if and so far as the Oireachtas of the Irish Free State so provides, and subject to any exemption or relief to which he may be entitled under the laws in force in the Irish Free State, be chargeable to Irish Free State income tax in respect of such property, profits or gains.
(b) Any person who is entitled to exemption from Irish Free State income tax by virtue of Article 1 (b) of this Agreement in respect of property situate and profits or gains arising in the Irish Free State shall, if and so far as the British Parliament so provides, and subject to any exemption or relief to which he may be entitled under the laws in force in Great Britain and Northern Ireland, be chargeable to British income tax in respect of such property, profits or gains.
(c) Any person who is entitled to relief by virtue of Article 2 of this Agreement shall, subject to such relief, be chargeable, if and so far as the British Parliament so provides, to British income tax in respect of property situate and profits or gains arising in the Irish Free State in like manner in all respects as if he were resident in Great Britain or Northern Ireland but not resident in the Irish Free State and shall, subject to such relief as aforesaid, be chargeable, if and so far as the Oireachtas of the Irish Free State so provides, to Irish Free State income tax in respect of property situate and profits or gains arising in Great Britain or Northern Ireland in like manner in all respects as if he were resident in the Irish Free State but not resident in Great Britain or Northern Ireland.
4. For the purposes of this Agreement a company, whether incorporated by or under the laws of Great Britain or of Northern Ireland or of the Irish Free State or otherwise, shall be deemed to be resident in that country only in which its business is managed and controlled.
5. The Commissioners of Inland Revenue and the Revenue Commissioners may from time to time make arrangements generally for carrying out this Agreement and may in particular make such arrangements as may be practicable to avoid the collection of both British and Irish Free State income tax on the same income without allowance for any relief due under this Agreement, and the Commissioners of Inland Revenue and the Revenue Commissioners may make such regulations as they respectively think fit for carrying out such arrangements.
6. The obligation as to secrecy imposed by any enactment with regard to income tax shall not prevent the disclosure by any authorised officer of the British Government to any authorised officer of the Government of the Irish Free State or by any authorised officer of the Government of the Irish Free State to any authorised officer of the British Government of such facts as may be necessary to enable full effect to be given to this Agreement.
7. Any question that may arise between the parties to this Agreement as to the interpretation of this Agreement or as to any matter arising out of or incidental to the Agreement shall be determined by such tribunal as may be agreed between them, and the determination of such tribunal shall, as between them, be final.
8. This Agreement shall be subject to confirmation by the British Parliament and by the Oireachtas of the Irish Free State and shall have effect only if and so long as legislation confirming the Agreement is in force both in Great Britain and Northern Ireland and in the Irish Free State.
Dated this 14th day of April, 1926.
(Signed) WINSTON S. CHURCHILL, Chancellor of the Exchequer. | (Signed) EARNAN DE BLAGHD, Minister for Finance, Saorstát Éireann. |
2.—AGREEMENT DATED 25th APRIL, 1928.
AGREEMENT MADE THE 25th DAY OF APRIL, 1928, BETWEEN THE BRITISH GOVERNMENT AND THE GOVERNMENT OF THE IRISH FREE STATE, AMENDING THE AGREEMENT MADE ON THE 14th DAY OF APRIL, 1926, BETWEEN THE SAID GOVERNMENTS IN RESPECT OF DOUBLE INCOME TAX.
With a view to making such alterations in the Agreement made the 14th April, 1926, between the British Government and the Government of the Irish Free State in respect of Double Income Tax as may be necessary in consequence of the alterations in the British Income Tax Acts effected by the British Finance Act, 1927, and of the alterations contemplated in the Irish Free State Income Tax Acts, it is hereby agreed between the said Governments that the said Agreement shall be amended as follows:—
1. (a) In Article 1 (a) of the said Agreement the words “British income tax” shall as respects the year 1928-29 and any subsequent year be construed as meaning British income tax charged or chargeable at the standard rate and the expression “British super-tax” shall for the year 1928-29 include British sur-tax and shall for subsequent years mean British sur-tax.
(b) In Article 1 (b) of the said Agreement the expression “Irish Free State super-tax” shall for the year 1928-29 include Irish Free State sur-tax and shall for subsequent years mean Irish Free State sur-tax.
2. The following Article shall be substituted for Article 2 of the said Agreement:—
2.—(1) Relief from double taxation in respect of income tax (including sur-tax) in the case of any person who is resident both in Great Britain or Northern Ireland and in the Irish Free State shall be allowed from British income tax and Irish Free State tax respectively in accordance with and under the provisions of Section 27 of the Finance Act, 1920, provided that—
(a) the rate of relief to be allowed from British income tax shall be one-half of that person's appropriate rate of British income tax or one-half of his appropriate rate of Irish Free State tax, whichever is the lower;
(b) the rate of relief to be allowed from Irish. Free State tax shall be one-half of that person's appropriate rate of British income tax or one-half of his appropriate rate of Irish Free State tax, whichever is the lower;
(c) the appropriate rate of British income tax for any year shall in the case of a person whose income is chargeable to British income tax at the standard rate only be a rate ascertained by dividing the amount of tax payable by him for that year in respect of his total income (before deduction of any relief granted in respect of life assurance premiums or any relief granted under the provisions of Section 27 of the Finance Act, 1920, as amended by this Article) by the amount of his total income, and shall in the case of a person part of whose total income is chargeable to British income tax at a rate or rates in excess of the standard rate be the sum of the following rates:—
(i) the rate which would have been the appropriate rate in the case of that person if his income had been chargeable at the standard rate only, and
(ii) the rate ascertained by dividing the amount of the British sur-tax payable by that person for that year by the amount of his total income for that year;
(d) the appropriate rate of Irish Free State tax for any year shall in the case of a person whose income is chargeable in the Irish Free State to income tax only be a rate ascertained by dividing the amount of tax payable by him for that year in respect of his total income (before deduction of any relief granted in respect of life assurance premiums or any relief granted under the provisions of Section 27 of the Finance Act, 1920, as amended by this Article) by the amount of his total income, and shall in the case of a person whose income is chargeable to Irish Free State sur-tax be the sum of the following rates:—
(i) the rate which would have been the appropriate rate in the case of that person if his income had been chargeable to income tax only, and
(ii) the rate ascertained by dividing the amount of the Irish Free State sur-tax payable by that person for that year by the amount of his total income for that year;
(e) relief under this Article from British income tax allowable to any person for any year shall be given as to such an amount as would be due if his income for the year were chargeable to British income tax at the standard rate only and to Irish Free State income tax only by repayment of or set off against the tax at the standard rate payable by him for that year, and as to any balance by repayment of or set off against any British sur-tax payable by him for that year;
(f) relief under this Article from Irish Free State tax allowable to any person for any year shall be given as to such an amount as would be due if his income for the year were chargeable to British income tax at the standard rate only and to Irish Free State income tax only by repayment of or set off against the income tax payable by him for that year, and as to any balance by repayment of or set off against any Irish Free State sur-tax payable by him for that year.
(2) Relief from double taxation to super-tax for the year 1928-29 in the case of any person who is resident both in Great Britain or Northern Ireland and in the Irish Free State shall be allowed, in accordance with and under the provisions of Section 27 of the Finance Act, 1920, so far as applicable, from British super-tax for that year and Irish Free State super-tax for that year respectively at one-half of the lower of the two following rates:—
(a) that person's rate of British super-tax for the year 1928-29 ascertained by dividing the amount of the super-tax payable by him for that year by the amount of his total income from all sources for that year as estimated for super-tax purposes,
(b) that person's rate of Irish Free State super-tax for the year 1928-29 ascertained by dividing the amount of the super-tax payable by him for that year by the amount of his total income from all sources for that year as estimated for super-tax purposes.
(3) For the purposes of this Article references to Section 27 of the Finance Act, 1920, shall in relation to British taxation be construed as references to that section subject to the amendments thereof effected by the British Finance Act, 1927, other than the amendment of the said section numbered (iv) in Part II of the Fifth Schedule to the said Act of 1927.
3. This Agreement shall be subject to confirmation by the British Parliament and by the Oireachtas of the Irish Free State, and shall have effect only if and so long as legislation confirming the Agreement is in force both in Great Britain and Northern Ireland and in the Irish Free State.
Dated this 25th day of April, Nineteen Hundred and Twenty-eight.
(Signed) WINSTON S. CHURCHILL, Chancellor of the Exchequer. | (Signed) EARNAN DE BLAGHD, Minister for Finance, Saorstát Éireann. |
3.—AGREEMENT DATED 21st JULY, 1947.
AGREEMENT BETWEEN THE IRISH GOVERNMENT AND THE UNITED KINGDOM GOVERNMENT AMENDING THE AGREEMENT OF 1926 (AS AMENDED BY THE AGREEMENT OF 1928) IN RESPECT OF DOUBLE INCOME TAX.
With a view to making such alterations in the Agreement dated the 14th April, 1926 (as amended by the Agreement dated the 25th April, 1928), made between the Government of the Irish Free State and the British Government in respect of Double Income Tax as may be necessary in consequence of the alterations in the British Income Tax Acts effected by section 52 of the British Finance (No. 2) Act, 1945, it is hereby agreed between the Irish Government and the United Kingdom Government that the said Agreement (as amended as aforesaid) shall be further amended as follows:—
1. In Article 1 (a) of the said Agreement, the words “British income tax” shall, as regards any dividend in respect of which relief or repayment in respect of the tax deducted or authorised to be deducted therefrom is restricted by section 52 (2) (a) of the British Finance (No. 2) Act, 1945, to “the net United Kingdom rate” therein referred to, be construed as meaning British income tax at the said net United Kingdom rate applicable to such dividend for the purposes of the said section.
2. The rate of relief to be allowed from British income tax under Article 2 (1) (a) of the said Agreement shall, as regards any dividend such as is mentioned in Article 1 of this Agreement, not exceed, in the case of a person whose income is chargeable to British income tax at the standard rate only, the net United Kingdom rate applicable to such dividend for the purposes of the said section 52 (2) (a) and, in the case of a person part of whose total income for any year is chargeable to British income tax at a rate or rates in excess of the standard rate, the sum of the following rates:—
(i) the said net United Kingdom rate, and
(ii) the rate ascertained by dividing the amount of the British sur-tax payable by that person for that year by the amount of his total income for that year.
3. This Agreement shall have effect for the year 1948-49 and subsequent years.
4. This Agreement shall be subject to confirmation by legislation both by the United Kingdom Parliament and by the Oireachtas, and shall have effect only if and so long as that legislation is in force.
Done in duplicate the 21st day of July, 1947.
(Signed) For the Irish Government, PROINSIAS MAC AOGÁIN, Minister for Finance. | (Signed) For the United Kingdom Government, HUGH DALTON, Chancellor of the Exchequer. |
4.—AGREEMENT DATED 4th APRIL, 1959.
AGREEMENT BETWEEN THE GOVERNMENT OF IRELAND AND THE GOVERNMENT OF THE UNITED KINGDOM WITH RESPECT TO CERTAIN EXEMPTIONS FROM TAX.
The Government of Ireland and the Government of the United Kingdom, Considering the Agreement of the 14th April, 1926, between the Government of the Irish Free State and the British Government, in pursuance of which exemptions from tax are conferred on persons resident in one only of the countries from tax under the law of the other,
Considering that doubts have arisen as to the effect on the said exemptions of the provisions of subsection (2) of Section four of the United Kingdom Finance (No. 2) Act, 1955 (hereinafter called “the Act of 1955”) and subsection (2) of section fifty-one of the Irish Finance Act, 1958 (hereinafter called “the Act of 1958”) (which relate to purchases of shares by persons exempted from tax),
Desiring to remove these doubts for the year 1959-60 and subsequent years,
Have agreed as follows:—
Article 1.
(1) The said exemptions fall within, and are subject to, the said provisions of the Act of 1955 and the Act of 1958.
(2) Subject as aforesaid the said Agreement of 1926 as amended by Agreements made on the 25th April, 1928, and the 21st July, 1947, continues in force.
(3) Paragraph (1) of this Article does not relate to cases where the dividend in respect of which exemption is claimed is one on a holding of shares or stock acquired by the person claiming exemption, or regarded as having been acquired by him, before the eighth day of April, nineteen hundred and fifty-nine except in so far as that dividend is one falling within subsection (2) of the said Section four or subsection (2) of the said Section fifty-one by reason (directly or indirectly) that in respect of another dividend, received by a body corporate other than the person claiming exemption from a holding of shares or stock acquired, or regarded as acquired, by the body corporate on or after the said eighth day of April, a deduction is to be made in determining the income of that body corporate arising after a given date; but this paragraph is without prejudice to any question as to the application of the said provisions of the Act of 1955 and the Act of 1958 in circumstances to which paragraph (1) of this Article does not relate.
Article 2.
This Agreement shall become effective on the exchange of notes confirming that the necessary steps have been taken to give it the force of law in Ireland and the United Kingdom, and thereafter shall remain effective only so long as it has the force of law in both countries.
Dated this fourth day of April, 1959.
For the Government of Ireland, SÉAMAS Ó RIAIN. | For the Government of the United Kingdom, D. HEATHCOAT AMORY. |
5.—AGREEMENT DATED 23rd JUNE, 1960.
AGREEMENT BETWEEN THE GOVERNMENT OF IRELAND AND THE GOVERNMENT OF THE UNITED KINGDOM WITH RESPECT TO CERTAIN EXEMPTIONS FROM TAX.
The Government of Ireland and the Government of the United Kingdom,
Considering the Agreement of the 14th April, 1926, between the Government of the Irish Free State and the British Government in pursuance of which exemptions from tax are conferred on persons resident in one only of the countries from tax under the law of the other,
Considering that legislation may be enacted in either country to maintain the proper incidence of liability to income tax and to prevent the obtaining of undue tax advantages,
Considering that such legislation may be insufficiently effective unless, as well as applying to persons resident in the country where it is enacted, it applies also to persons not so resident but resident in the other of the two countries and accordingly affects exemptions from tax conferred in pursuance of the said Agreement of 1926,
Recognising that the legislation which was the subject of the Agreement of the 4th April, 1959, made between the two Governments affected the said exemptions in particular ways, and desiring to supplement that Agreement by a more general Agreement,
Desiring to declare that save as provided by this Agreement the continuance in force of the said Agreement of 1926 shall not be affected by the enactment of such legislation,
Have agreed as follows:—
Article 1.
Legislation enacted in either country at any time after the date of this Agreement and affecting in any way exemptions from income tax of that country of persons resident in that country shall, except as otherwise provided by the legislation and subject to the next following Article of this Agreement, have the like effect on exemptions from that tax which persons enjoy as not resident in that country but resident in the other of the two countries, and the enactment of such legislation shall not affect the continuance in force of the said Agreement of 1926, as amended by Agreements of the 25th April, 1928, the 21st July, 1947, and the 4th April, 1959, and this Agreement.
Article 2.
If the Government of either country represents that any provisions of legislation enacted in the other country, being provisions falling within Article 1 of this Agreement, are nevertheless not within the intention of the Agreement, the two Governments shall consult and if they agree that Article 1 ought not to apply the Government of the country in which the legislation was enacted shall take the necessary steps to secure that the said provisions shall not affect, or be deemed to have affected, exemptions from the income tax of that country which persons enjoy as not resident therein but resident in the other country.
Article 3.
This Agreement shall become effective on the exchange of notes confirming that the necessary steps have been taken to give it the force of law in Ireland and the United Kingdom, and thereafter shall remain effective only so long as it has the force of law in both countries.
Dated this 23rd day of June, 1960.
For the Government of Ireland, SÉAMAS Ó RIAIN. | For the Government of the United Kingdom, D. HEATHCOAT AMORY. |
PART II
Provisions of Section 27 of the Finance Act, 1920, re-enacted as they apply in relation to British Income Tax.
(1) If any person who has paid, by deduction or otherwise, or is liable to pay, Irish income tax (including sur-tax) for any year of assessment on any part of his income proves to the satisfaction of the Special Commissioners that he has paid British income tax for that year in respect of the same part of his income, he shall be entitled to relief from Irish income tax (including sur-tax) paid or payable by him on that part of his income at a rate thereon to be determined in accordance with the provisions in that behalf of Article 2 of the Agreement dated the 25th day of April, 1928, which Agreement is set out in Part I of this Schedule.
(2) Where a person has not established his claim to relief under this section for any year of assessment before the first day of January in that year, the relief shall be granted by way of repayment of tax.
(3) Notwithstanding anything in the provisions applicable to Case III of Schedule D or in any other provision of this Act, no deduction shall be made on account of the payment of British income tax in estimating income for the purposes of Irish income tax, and where income tax has been paid or is payable in Great Britain and Northern Ireland either on the income out of which income subject to Irish income tax arises or is received, or as a direct charge in respect of that income, the income so subject to Irish income tax shall be deemed to be income arising or received after deduction of British income tax and an addition shall, in estimating income for the purposes of Irish income tax, be made to that income of the proportionate part of the income tax paid or payable in Great Britain and Northern Ireland in respect of the income out of which that income arises or is received together with the full amount of any British income tax directly charged or chargeable in Great Britain and Northern Ireland in respect of that income:
Provided that where any income arising or received as aforesaid consists of dividends which are entrusted to any person in Ireland for payment and the Special Commissioners are satisfied that the person so entrusted is not in a position to ascertain the amount of the addition to be made under this subsection, the assessment and charge may be made on the amount of the dividends as received by the person so entrusted, but in any such case the amount of the addition shall be chargeable on the recipient of the dividends under Case IV of Schedule D.
In the foregoing proviso the expression “dividends” includes any interest, annuities, dividends, shares of annuities, or other annual payments in respect of which tax is charged under the provisions of Part III of this Act or under Part XXXI.
(4) The Revenue Commissioners may from time to time make regulations generally for carrying out the provisions of this Part of this Schedule, and may, in particular, by those regulations provide:—
(a) For making such arrangements with the British Government as may be necessary to enable the appropriate relief to be granted;
(b) For prescribing the year which, in relation to any British income tax, is, for the purposes of relief under this Part of this Schedule, to be taken as corresponding to the year of assessment for the purposes of Irish income tax.
PART III
Provisions for Giving Effect to Agreements set out in Part I of this Schedule
1. In respect of property situate and profits or gains arising in Great Britain or Northern Ireland:
(1) The provisions applicable to Case III of Schedule D contained in Chapter IV of Part IV of this Act shall have effect as if section 76 (2) were omitted.
(2) The following provision shall have effect for the purposes of Case III of Schedule D, notwithstanding anything to the contrary in section 76 or 77:
The tax in respect of income arising from possessions in Great Britain or Northern Ireland, other than stocks, shares, or rents, shall be computed either on the full amount thereof arising in the year preceding the year of assessment or on the full amount thereof on an average of such period as the case may require and as may be directed by the Special Commissioners, so that according to the nature of the income the tax may be computed on the same basis as that on which it would have been computed if the income had arisen in the State, and subject in either case to a deduction on account of any annual interest or any annuity or other annual payment payable out of the income to a person not resident in the State and the provisions of this Act (including those relating to the delivery of statements) shall apply accordingly; and the person chargeable and assessable shall be entitled to the same allowances, deductions, and reliefs as if the income had arisen in the State:
Provided that, in the case of lands, tenements, or hereditaments in Great Britain or Northern Ireland in the occupation of a person resident in the State which, had they been situated in the State, would have been chargeable to tax according to section 10 in respect of the property therein and the occupation thereof on an annual value estimated otherwise than in relation to profits, tax shall be charged under this provision and the income arising therefrom shall be taken to be an amount (subject to deduction as aforesaid) determined as follows, that is to say:—
(a) where the tax would in the circumstances aforesaid have been chargeable under Schedule A, the amount shall be taken to be the annual value as reduced for the purposes of collection of the lands, tenements, or hereditaments, as ascertained for the year of assessment for the purposes of the charge to income tax under Schedule A in Great Britain or Northern Ireland, as the case may be, and
(b) where the tax in the circumstances aforesaid would have been chargeable under Schedule B, the amount shall be taken to be the assessable value of the lands, tenements, or hereditaments, as ascertained for the year of assessment for the purposes of the charge to income tax under Schedule B in Great Britain or Northern Ireland, as the case may be.
In this paragraph “rents” includes any payment in the nature of a royalty and any annual or periodical payment in the nature of a rent derived from any lands, tenements or hereditaments, including lands, tenements and hereditaments to which section 56 would apply or have applied if such lands, tenements and hereditaments were situate in the State.
(3) Notwithstanding anything contained in section 65, in estimating the amount of annual profits or gains arising or accruing from any trade or profession, a deduction shall be allowed on account of lands, tenements, hereditaments, or other premises situate in Great Britain or Northern Ireland and used in whole or in part for the purpose of that trade or profession of an amount equal to the amount charged to tax under Case III of Schedule D by virtue of subparagraph (2) in respect of the income arising from such lands, tenements, hereditaments or other premises or the part so used.
2. The definition of “foreign life assurance fund” in section 1 shall, for the purposes of this Part, be construed as if, after “State”, in each place where it occurs, there were inserted “, Northern Ireland and Great Britain”.
3.—(1) Any claim for exemption from income tax or sur-tax on the ground that the claimant is resident in Great Britain or Northern Ireland and is not resident in the State shall be made to the Revenue Commissioners in such form as they may prescribe, and the said Commissioners shall on proof of the facts to their satisfaction allow the claim accordingly:
Provided that a claimant shall not be entitled to the exemption in respect of any income the tax on which he is entitled to charge against any other person, or to deduct, retain or satisfy out of any payment which he is liable to make to any other person.
(2) Any person who is aggrieved by the decision of the Revenue Commissioners on a claim made by him as aforesaid, may, by notice in writing to that effect given to the Revenue Commissioners within twenty-one days from the date on which notice of the decision is given to him, make an application to have his claim heard and determined by the Special Commissioners.
(3) Where any such application as aforesaid is made, the Special Commissioners shall hear and determine the claim in like manner as an appeal made to them against an assessment, and all the provisions of this Act relating to such an appeal (including the provisions relating to the rehearing of an appeal and to the statement of a case for the opinion of the High Court on a point of law) shall apply accordingly with any necessary modifications.
4.—(1) Notice of any claim for relief under Part II of this Schedule, together with particulars of the claim, shall be given in writing to the inspector, and, where an objection is made to the claim by the inspector, the Special Commissioners shall hear and determine the claim in like manner as in the case of an appeal to them against an assessment under Schedule D, and the provisions of this Act relating to such an appeal (including the provisions relating to the statement of a case for the opinion of the High Court on a point of law) shall apply accordingly with any necessary modifications.
(2) The Special Commissioners in determining a claim under Part II of this Schedule, shall have power to determine the rate at which relief is to be given and the amount of the relief to be given, and all questions whatsoever incidental to the determination of the matters as aforesaid.
5. In the case of any person entitled for any year to claim relief from double taxation under Article 2 of the Agreement made 25th April, 1928, which is set out in Part I of this Schedule (which deals with relief from double taxation in the case of a person who is resident both in Great Britain or Northern Ireland and in the State) tax for that year in respect of income arising from securities, stocks, shares or rents in Great Britain or Northern Ireland shall be computed on the full amount thereof arising in the year of assessment:
Provided however that tax in respect of interest arising from any security issued under the War Loan Acts, 1914 to 1917, or any Act of the United Kingdom Parliament amending these Acts where such interest is paid without deduction of British tax shall be computed in accordance with the provisions of this Act applicable to Case III of Schedule D and notwithstanding anything contained in section 75 income from any such security may be deemed to issue from a separate source.
SCHEDULE 7
Provisions as to Relief from Income Tax by way of Credit in Respect of United Kingdom Corporation Tax
1. Subject to the provisions of this Schedule, where, under section 357, credit is to be allowed against income tax chargeable by reference to any profits, the amount of income tax so chargeable shall be reduced by the amount of the credit.
2. For any year of assessment, the amount of the credit to be allowed against income tax for corporation tax in respect of any profits shall not exceed the income tax chargeable by reference to those profits.
3. (a) Where in respect of any source of profits income tax is chargeable by assessment, the tax chargeable by the assessment for any year of assessment shall be regarded as chargeable by reference to the profits of the basis period for that year and the amount of corporation tax payable in respect of any profits by reference to which income tax is chargeable for any year of assessment shall be determined accordingly:
Provided that where the assessment for any year of assessment is reduced under section 58 (4), the corporation tax payable in respect of the profits by reference to which income tax is chargeable thereby shall be taken to be the amount, if any, by which the aggregate amount of corporation tax payable in respect of the profits arising in that year of assessment and in the year preceding that year exceeds the amount of any corporation tax payable in respect of profits by reference to which income tax is chargeable for that preceding year.
(b) In relation to any source of profits the basis period for a year of assessment shall, for the purposes of the foregoing subparagraph, be taken to be the period on the profits of which income tax falls to be finally computed in respect of that source or, where, by virtue of this Act, the profits of any other period are to be taken to be the profits of the said period, that other period.
4. (a) Subject to the provisions of this paragraph, where credit for corporation tax in respect of any profits falls to be allowed against corporation profits tax or income tax, no deduction for corporation tax (whether in respect of those or any other profits) shall be made in computing the amount of those profits for the purposes of income tax.
(b) The amount of such a dividend as is mentioned in section 357 (3) shall, for the purposes of income tax, be treated as increased by the amount of corporation tax not chargeable directly in respect thereof which falls to be taken into account in computing the amount of the credit and, for the purpose of determining the said amount of corporation tax, paragraph 6 of Part II of the Fifth Schedule to the Finance Act, 1949, shall have effect as if a reference to the said section 357 were substituted for the reference to the agreement set forth in Part I of that Schedule and a reference to income tax for the reference to corporation profits tax.
(c) Notwithstanding anything in the preceding subparagraphs—
(i) where any part of the corporation tax in respect of any profits (including any corporation tax which, under subparagraph (b), falls to be treated as increasing the amount of a dividend) cannot be allowed as a credit against either corporation profits tax or income tax, the amount of the profits shall be treated for the purposes of income tax as reduced by that part of the corporation tax, and
(ii) where any part of the corporation tax in respect of any profits arising on or after the 1st day of April, 1966 (including any corporation tax which, under subparagraph (b), falls to be treated as increasing the amount of a dividend) falls to be allowed as a credit against corporation profits tax, the amount of the profits shall be treated for the purposes of income tax as reduced by that part of the corporation tax.
5. (a) Where for any purpose of this Schedule it is necessary, in order to arrive at the amount of corporation tax payable in respect of the profits arising in any year of assessment or other period, to divide and apportion to specific periods the profits on which any assessment to corporation tax has been made, or to aggregate any such profits or any apportioned parts thereof, it shall be lawful to make such a division and apportionment or aggregation.
(b) Any apportionment under this paragraph shall be made in proportion to the respective lengths of the periods.
6. The provisions of paragraphs 6, 12, 13 and 14 of Schedule 10 shall, with any necessary modifications, have effect in relation to the allowance of credit for corporation tax under section 357 as they have effect in relation to the allowance of credit for tax payable under the laws of a territory in regard to which arrangements are in force by virtue of section 361.
SCHEDULE 8
[The Convention Set Out in This Schedule Was Ratified Subject to the Exclusion of Articles XIV and XVI in accordance with Reservations Made by the Senate of the United States of America. Instruments of Ratification were Exchanged at Washington, District of Columbia, on 20th December, 1951.]
Reciprocal Relief of Double Taxation in Respect of Irish Income Tax, Sur-tax and Corporation Profits Tax and United States Federal Income Taxes, Including Sur-taxes.
CONVENTION BETWEEN THE GOVERNMENT OF IRELAND AND THE GOVERNMENT OF THE UNITED STATES OF AMERICA FOR THE AVOIDANCE OF DOUBLE TAXATION AND THE PREVENTION OF FISCAL EVASION WITH RESPECT TO TAXES ON INCOME.
The Government of Ireland and the Government of the United States of America,
Desiring to conclude a Convention for the avoidance of double taxation and the prevention of fiscal evasion with respect to taxes on income,
Have appointed for that purpose as their Plenipotentiaries:
The Government of Ireland:
Patrick McGilligan, Minister for Finance;
Seán MacBride, Minister for External Affairs;
The Government of the United States of America:
George A. Garrett, Envoy Extraordinary and Minister Plenipotentiary of the United States of America at Dublin;
Who, having exhibited their respective full powers, found in good and due form, have agreed as follows:—
Article I
(1) The taxes which are the subject of the present Convention are:—
(a) In the United States of America:
The Federal income taxes, including surtaxes (hereinafter referred to as United States tax).
(b) In Ireland:
The income tax (including surtax) and the corporation profits tax (hereinafter referred to as Irish tax).
(2) The present Convention shall also apply to any other taxes of a substantially similar character imposed by either Contracting Party subsequently to the date of signature of the present Convention.
Article II
(1) In the present Convention, unless the context otherwise requires—
(a) The term “United States” means the United States of America, and when used in a geographical sense means the States, the Territories of Alaska and of Hawaii, and the District of Columbia.
(b) The term “Ireland” means the Republic of Ireland and the term “Irish” has a corresponding meaning.
(c) The terms “territory of one of the Contracting Parties” and “territory of the other Contracting Party” mean the United States or Ireland as the context requires.
(d) The term “United States corporation” means a corporation, association or other like entity created or organised in or under the laws of the United States.
(e) The term “Irish corporation” means any kind of juridical person created under the laws of Ireland.
(f) The terms “corporation of one Contracting Party” and “corporation of the other Contracting Party” mean a United States corporation or an Irish corporation as the context requires.
(g) The term “resident of Ireland” means any person (other than a citizen of the United States or a United States corporation) who is resident in Ireland for the purposes of Irish tax and not resident in the United States for the purposes of United States tax. A corporation is to be regarded as resident in Ireland if its business is managed and controlled in Ireland.
(h) The term “resident of the United States” means any individual who is resident in the United States for the purposes of United States tax and not resident in Ireland for the purposes of Irish tax, and any United States corporation and any partnership created or organised in or under the laws of the United States, being a corporation or partnership which is not resident in Ireland for the purposes of Irish tax.
(i) The term “Irish enterprise” means an industrial or commercial enterprise or undertaking carried on by a resident of Ireland.
(j) The term “United States enterprise” means an industrial or commercial enterprise or undertaking carried on by a resident of the United States.
(k) The terms “enterprise of one of the Contracting Parties” and “enterprise of the other Contracting Party” mean a United States enterprise or an Irish enterprise, as the context requires.
(l) The term “permanent establishment” when used with respect to an enterprise of one of the Contracting Parties means a branch, management, factory or other fixed place of business, but does not include an agency unless the agent has, and habitually exercises, a general authority to negotiate and conclude contracts on behalf of such enterprise or has a stock of merchandise from which he regularly fills orders on its behalf. An enterprise of one of the Contracting Parties shall not be deemed to have a permanent establishment in the territory of the other Contracting Party merely because it carries on business dealings in the territory of such other Contracting Party through a bona fide commission agent or broker acting in the ordinary course of his business as such. The fact that an enterprise of one of the Contracting Parties maintains in the territory of the other Contracting Party a fixed place of business exclusively for the purchase of goods or merchandise shall not of itself constitute such fixed place of business a permanent establishment of such enterprise. The fact that a corporation of one Contracting Party has a subsidiary corporation which is a corporation of the other Contracting Party or which is engaged in trade or business in the territory of such other Contracting Party (whether through a permanent establishment or otherwise) shall not of itself constitute that subsidiary corporation a permanent establishment of its parent corporation.
(2) For the purposes of Articles VI, VII, VIII, IX and XIV, a resident of Ireland shall not be deemed to be engaged in trade or business in the United States in any taxable year unless such resident has a permanent establishment situated therein in such taxable year. The same principle shall be applied, mutatis mutandis, by Ireland in the case of a resident of the United States.
(3) In the application of the provisions of the present Convention by one of the Contracting Parties any term not otherwise defined shall, unless the context otherwise requires, have the meaning which it has under the laws of that Contracting Party relating to the taxes which are the subject of the present Convention.
Article III
(1) An Irish enterprise shall not be subject to United States tax in respect of its industrial or commercial profits unless it is engaged in trade or business in the United States through a permanent establishment situated therein. If it is so engaged, United States tax may be imposed upon the entire income of such enterprise from all sources within the United States.
(2) A United States enterprise shall not be subject to Irish tax in respect of its industrial or commercial profits unless it is engaged in trade or business in Ireland through a permanent establishment situated therein. If it is so engaged, Irish tax may be imposed upon the entire income of such enterprise from all sources within Ireland.
(3) Where an enterprise of one of the Contracting Parties is engaged in trade or business in the territory of the other Contracting Party through a permanent establishment situated therein, there shall be attributed to such permanent establishment the industrial or commercial profits which it might be expected to derive if it were an independent enterprise engaged in the same or similar activities under the same or similar conditions and dealing at arm's length with the enterprise of which it is a permanent establishment, and the profits so attributed shall, subject to the law of such other Contracting Party, be deemed to be income from sources within the territory of such other Contracting Party.
(4) In determining the industrial or commercial profits from sources within the territory of one of the Contracting Parties of an enterprise of the other Contracting Party, no profits shall be deemed to arise from the mere purchase of goods or merchandise within the territory of the former Contracting Party by such enterprise.
Article IV
Where an enterprise of one of the Contracting Parties, by reason of its participation in the management, control or capital of an enterprise of the other Contracting Party, makes with or imposes on the latter, in their commercial or financial relations, conditions different from those which would be made with an independent enterprise, any profits which would normally have accrued to one of the enterprises but by reason of those conditions have not so accrued, may be included in the profits of that enterprise and taxed accordingly.
Article V
(1) Notwithstanding the provisions of Articles III and IV of the present Convention, profits which an individual resident of Ireland or an Irish corporation derives from operating ships documented or aircraft registered under the laws of Ireland, shall be exempt from United States tax.
(2) Notwithstanding the provisions of Articles III and IV of the present Convention, profits which a citizen of the United States not resident in Ireland or a United States corporation derives from operating ships documented or aircraft registered under the laws of the United States, shall be exempt from Irish tax.
(3) This Article shall not be deemed to affect the arrangement between Ireland and the United States, providing for reciprocal exemption of shipping profits from income tax, effected between the Government of the United States and the Government of Ireland by exchange of Notes dated August 24, 1933, and January 8, 1934.
Article VI
(1) The rate of United States tax on dividends derived from a United States corporation by a resident of Ireland who is subject to Irish tax on such dividends and not engaged in trade or business in the United States shall not exceed 15 per cent.; provided that such rate of tax shall not exceed five per cent. if such a resident is a corporation controlling, directly or indirectly, at least 95 per cent. of the entire voting power in the corporation paying the dividend, and not more than 25 per cent. of the gross income of such paying corporation is derived from interest and dividends, other than interest and dividends received from its own subsidiary corporations. Such reduction of the rate to five per cent. shall not apply if the relationship of the two corporations has been arranged or is maintained primarily with the intention of securing such reduced rate.
(2) Dividends derived from sources within Ireland by an individual who is (a) a resident of the United States, (b) subject to United States tax with respect to such dividends, and (c) not engaged in trade or business in Ireland, shall be exempt from Irish surtax.
(3) Either of the Contracting Parties may terminate this Article by giving written notice of termination to the other Contracting Party, through diplomatic channels, on or before the thirtieth day of June in any calendar year after the calendar year in which the exchange of the instruments of ratification takes place and in such event paragraph (1) hereof shall cease to be effective as to United States tax on and after the first day of January, and paragraph (2) hereof shall cease to be effective as to Irish tax on and after the sixth day of April, in the calendar year next following that in which such notice is given.
Article VII
(1) Interest (on bonds, securities, notes, debentures, or on any other form of indebtedness) derived from sources within the United States by a resident of Ireland who is subject to Irish tax on such interest and not engaged in trade or business in the United States, shall be exempt from United States tax; but such exemption shall not apply to such interest paid by a United States corporation to a corporation resident in Ireland controlling, directly or indirectly, more than 50 per cent. of the entire voting power in the paying corporation.
(2) Interest (on bonds, securities, notes, debentures, or on any other form of indebtedness) derived from sources within Ireland by a resident of the United States who is subject to United States tax on such interest and not engaged in trade or business in Ireland, shall be exempt from Irish tax; but such exemption shall not apply to such interest paid by a corporation resident in Ireland to a United States corporation controlling, directly or indirectly, more than 50 per cent. of the entire voting power in the paying corporation.
Article VIII
(1) Royalties and other amounts paid as consideration for the use of, or for the privilege of using, copyrights, patents, designs, secret processes and formulae, trademarks, and other like property, and derived from sources within the United States by a resident of Ireland who is subject to Irish tax on such royalties or other amounts and not engaged in trade or business in the United States, shall be exempt from United States tax.
(2) Royalties and other amounts paid as consideration for the use of, or for the privilege of using, copyrights, patents, designs, secret processes and formulae, trademarks, and other like property, and derived from sources within Ireland by a resident of the United States who is subject to United States tax on such royalties or other amounts and not engaged in trade or business in Ireland shall be exempt from Irish tax.
(3) For the purposes of this Article the term “royalties” shall be deemed to include rentals in respect of motion picture films.
Article IX
(1) The rate of United States tax on royalties in respect of the operation of mines or quarries or of other extraction of natural resources, and on rentals from real property or from an interest in such property, derived from sources within the United States by a resident of Ireland who is subject to Irish tax with respect to such royalties or rentals and not engaged in trade or business in the United States, shall not exceed 15 per cent.: provided that any such resident may elect for any taxable year to be subject to United States tax as if such resident were engaged in trade or business in the United States.
(2) Royalties in respect of the operation of mines or quarries or of other extraction of natural resources, and rentals from real property or from an interest in such property, derived from sources within Ireland by an individual who is (a) a resident of the United States, (b) subject to United States tax with respect to such royalties and rentals, and (c) not engaged in trade or business in Ireland, shall be exempt from Irish surtax.
Article X
(1) Any salary, wage, similar remuneration, or pension, paid by the Government of the United States to an individual (other than a citizen of Ireland who is not also a citizen of the United States) in respect of services rendered to the United States in the discharge of governmental functions, shall be exempt from Irish tax.
(2) Any salary, wage, similar remuneration, or pension, paid by the Government of Ireland to an individual (other than a citizen of the United States who is not also a citizen of Ireland) in respect of services rendered to Ireland in the discharge of governmental functions, shall be exempt from United States tax.
(3) The provisions of this Article shall not apply to payments in respect of services rendered in connection with any trade or business carried on by either of the Contracting Parties for purposes of profit.
Article XI
(1) An individual who is a resident of Ireland shall be exempt from United States tax upon compensation for personal (including professional) services performed during the taxable year within the United States if (a) he is present within the United States for a period or periods not exceeding in the aggregate 183 days during such taxable year, and (b) such services are performed for or on behalf of a person resident in Ireland.
(2) An individual who is a resident of the United States shall be exempt from Irish tax upon profits, emoluments or other remuneration in respect of personal (including professional) services performed within Ireland in any year of assessment if (a) he is present within Ireland for a period or periods not exceeding in the aggregate 183 days during that year, and (b) such services are performed for or on behalf of a person resident in the United States.
Article XII
(1) Any pension (other than a pension to which Article X applies), and any life annuity, derived from sources within the United States by an individual who is a resident of Ireland shall be exempt from United States tax.
(2) Any pension (other than a pension to which Article X applies), and any life annuity, derived from sources within Ireland by an individual who is a resident of the United States shall be exempt from Irish tax.
(3) The term “life annuity” means a stated sum payable periodically at stated times, during life or during a specified or ascertainable period of time, under an obligation to make the payments in consideration of money paid.
Article XIII
(1) Subject to section 131 of the United States Internal Revenue Code as in effect on the day on which this Convention shall have come into effect, Irish tax shall be allowed as a credit against United States tax. For this purpose, the recipient of a dividend paid by a corporation which is a resident of Ireland shall be deemed to have paid the Irish income tax appropriate to such dividend if such recipient elects to include in his gross income for the purposes of United States tax the amount of such Irish income tax. For the purposes only of this Article, income derived from sources in the United Kingdom by an individual who is resident in Ireland shall be deemed to be income from sources in Ireland if such income is not subject to United Kingdom income tax.
(2) Subject to such provisions (which shall not affect the general principle hereof) as may be enacted in Ireland, United States tax payable in respect of income from sources within the United States shall be allowed as a credit against any Irish tax payable in respect of that income. Where such income is an ordinary dividend paid by a United States corporation, such credit shall take into account (in addition to any United States income tax deducted from or imposed on such dividend) the United States income tax imposed on such corporation in respect of its profits, and where it is a dividend paid on participating preference shares and representing both a dividend at the fixed rate to which the shares are entitled and an additional participation in profits, such tax on profits shall likewise be taken into account in so far as the dividend exceeds such fixed rate.
(3) For the purposes of this Article, compensation, profits, emoluments and other remuneration for personal (including professional) services shall be deemed to be income from sources within the territory of the Contracting Party where such services are performed.
Article XIV
A resident of Ireland not engaged in trade or business in the United States shall be exempt from United States tax on gains from the sale or exchange of capital assets.
Article XV
(1) Dividends and interest paid, on or after the first day of January in the calendar year in which the exchange of instruments of ratification takes place, by an Irish corporation shall be exempt from United States tax except where the recipient is a citizen of or a resident in the United States or a United States corporation.
(2) Dividends and interest paid, on or after the sixth day of April of the first year of assessment specified in Article XXII (2) (b) (i) of this Convention, by a United States corporation shall be exempt from Irish tax except where the recipient is a resident of Ireland.
Article XVI
An Irish corporation shall be exempt from United States tax on its accumulated or undistributed earnings, profits, income or surplus, if individuals who are residents of Ireland control, directly or indirectly, throughout the latter half of the taxable year, more than 50 per cent. of the entire voting power in such corporation.
Article XVII
(1) The United States income tax liability for any taxable year beginning prior to January 1, 1936, of any individual (other than a citizen of the United States) resident in Ireland, or of any Irish corporation, remaining unpaid on the date of signature of the present Convention, may be adjusted on a basis satisfactory to the United States Commissioner of Internal Revenue: provided that the amount to be paid in settlement of such liability shall not exceed the amount of the liability which would have been determined if—
(a) the United States Revenue Act of 1936 (except in the case of an Irish corporation in which more than 50 per cent. of the entire voting power was controlled, directly or indirectly, throughout the latter half of the taxable year, by citizens or residents of the United States), and
(b) Articles XV and XVI of the present Convention, had been in effect for such year. If the taxpayer was not, within the meaning of such Revenue Act, engaged in trade or business in the United States and had no office or place of business therein during the taxable year, the amount of interest and penalties shall not exceed 50 per cent. of the amount of the tax with respect to which such interest and penalties have been computed.
(2) The United States income tax unpaid on the date of signature of the present Convention for any taxable year beginning after the thirty-first day of December, 1935, and prior to the first day of January in the calendar year in which the exchange of instruments of ratification takes place in the case of an individual resident of Ireland or in the case of any Irish corporation shall be determined as if the provisions of Articles XV and XVI of the present Convention had been in effect for such taxable year.
(3) The provisions of paragraph (1) of this Article shall not apply—
(a) unless the taxpayer files with the Commissioner of Internal Revenue on or before the thirty-first day of December of the second calendar year following the calendar year in which the exchange of the instruments of ratification takes place a request that such tax liability be so adjusted and furnishes such information as the Commissioner may require; or
(b) in any case in which the Commissioner is satisfied that any deficiency in tax is due to fraud with intent to evade the tax.
Article XVIII
A professor or teacher from the territory of one of the Contracting Parties who visits the territory of the other Contracting Party for the purpose of teaching, for a period not exceeding two years, at a university, college, school or other educational institution in the territory of such other Contracting Party shall be exempted by such other Contracting Party from tax on his remuneration for such teaching for such period.
Article XIX
A student or business apprentice from the territory of one of the Contracting Parties who is receiving full-time education or training in the territory of the other Contracting Party shall be exempted by such other Contracting Party from tax on payments made to him by persons within the territory of the former Contracting Party for the purposes of his maintenance, education or training.
Article XX
(1) The taxation authorities of the Contracting Parties shall exchange such information (being information available under the respective taxation laws of the Contracting Parties) as is necessary for carrying out the provisions of the present Convention or for the prevention of fraud or the administration of statutory provisions against legal avoidance in relation to the taxes which are the subject of the present Convention. Any information so exchanged shall be treated as secret and shall not be disclosed to any person other than those concerned with the assessment and collection of the taxes which are the subject of the present Convention. No information shall be exchanged which would disclose any trade secret or trade process.
(2) As used in this Article, the term “taxation authorities” means, in the case of the United States, the Commissioner of Internal Revenue or his authorised representative and, in the case of Ireland, the Revenue Commissioners or their authorised representative.
Article XXI
(1) The nationals of one of the Contracting Parties shall not, while resident in the territory of the other Contracting Party, be subjected therein to other or more burdensome taxes than are the nationals of such other Contracting Party resident in its territory.
(2) The term “nationals” as used in this Article means—
(a) In relation to Ireland, all citizens of Ireland; and
(b) In relation to the United States, United States citizens;
and includes all legal persons, partnerships and associations deriving their status as such from, or created or organised under, the laws in force in any territory of the Contracting Parties to which the present Convention applies.
Article XXII
(1) The present convention shall be ratified and the instruments of ratification shall be exchanged at Washington, District of Columbia, as soon as possible.
(2) Upon exchange of ratifications, the present Convention shall have effect—
(a) as respects United States tax, for the taxable years beginning on or after the first day of January in the calendar year in which the exchange of instruments of ratification takes place;
(b) (i) as respects Irish income tax, for the year of assessment beginning on the 6th day of April in the calendar year in which the exchange of instruments of ratification takes place and subsequent years;
(ii) as respects Irish surtax, for the year of assessment beginning on the 6th day of April immediately preceding the calendar year in which the exchange of instruments of ratification takes place, and subsequent years; and
(iii) as respects Irish corporation profits tax, for any chargeable accounting period beginning on or after the first day of April in the calendar year in which the exchange of instruments of ratification takes place, and for the unexpired portion of any chargeable accounting period current at that date.
Article XXIII
(1) The present Convention shall continue in effect indefinitely but either of the Contracting Parties may, on or before the 30th day of June in any calendar year following the calendar year in which the exchange of instruments of ratification takes place, give to the other Contracting Party, through diplomatic channels, notice of termination and, in such event, the present Convention shall cease to be effective—
(a) as respects United States tax, for the taxable years beginning on or after the first day of January in the calendar year next following that in which such notice is given;
(b) (i) as respects Irish income tax, for any year of assessment beginning on or after the 6th day of April in the calendar year next following that in which such notice is given;
(ii) as respects Irish surtax, for any year of assessment beginning on or after the 6th day of April in the calendar year in which such notice is given; and
(iii) as respects Irish corporation profits tax, for any chargeable accounting period beginning on or after the first day of April in the calendar year next following that in which such notice is given and for the unexpired portion of any chargeable accounting period current at that date.
(2) The termination of the present Convention or of any Article thereof shall not have the effect of reviving any treaty or arrangement abrogated by the present Convention or by treaties previously concluded between the Contracting Parties.
IN WITNESS WHERE OF the above-named Plenipotentiaries have signed the present Convention and have affixed thereto their seals.
Done at Dublin, in duplicate, this thirteenth day of September, 1949.
For the Government of Ireland:
P. McGILLIGAN
SEÁN MacBRIDE
For the Government of the United States of America:
GEORGE A. GARRETT.
SCHEDULE 9
Reciprocal Relief of Double Taxation in Respect of Irish Income Tax, Sur-Tax and Corporation Profits Tax and Canadian Income Taxes, Including Surtaxes
AGREEMENT BETWEEN THE GOVERNMENT OF IRELAND AND THE GOVERNMENT OF CANADA FOR THE AVOIDANCE OF DOUBLE TAXATION AND THE PREVENTION OF FISCAL EVASION WITH RESPECT TO TAXES ON INCOME.
The Government of Ireland and the Government of Canada,
Desiring to conclude an Agreement for the avoidance of double taxation and the prevention of fiscal evasion with respect to taxes on income,
Have appointed for that purpose as their Plenipotentiaries:
The Government of Ireland:
Seán Murphy, Ambassador Extraordinary and Plenipotentiary of Ireland at Ottawa;
The Government of Canada:
Walter E. Harris, Minister of Finance in the Government of Canada,
Who, having communicated their respective full powers, found in good and due form, have agreed as follows:—
Article I
1. The taxes which are subject to this Agreement are:
(a) In Canada:
Income taxes, including surtaxes, which are imposed by the Government of Canada (hereinafter referred to as “Canadian tax”).
(b) In Ireland:
The income tax (including sur-tax) and the corporation profits tax (hereinafter referred to as “Irish tax”).
2. This Agreement shall also apply to any other taxes of a substantially similar character, other than excess profits taxes, imposed by either Contracting Government subsequent to the signing of this Agreement.
Article II
1. In this Agreement, unless the context otherwise requires:
(a) The terms “one of the territories” and “the other territory” mean Ireland or Canada, as the context requires.
(b) The term “tax” means Irish tax or Canadian tax, as the context requires.
(c) The term “person” includes any body of persons, corporate or not corporate.
(d) The term “company” includes any body corporate.
(e) The terms “resident of Ireland” and “resident of Canada” mean respectively any person who is resident in Ireland for the purposes of Irish tax and not resident in Canada for the purposes of Canadian tax and any person who is resident in Canada for the purposes of Canadian tax and not resident in Ireland for the purposes of Irish tax; a company shall be regarded as resident in Ireland if its business is managed and controlled in Ireland and as resident in Canada if its business is managed and controlled in Canada. Provided that nothing in this paragraph shall affect any provisions of the law of Ireland regarding the imposition of corporation profits tax in the case of a company incorporated in Ireland.
(f) The terms “resident of one of the territories” and “resident of the other territory” mean a person who is a resident of Ireland or a person who is a resident of Canada, as the context requires.
(g) The terms “Irish enterprise” and “Canadian enterprise” mean respectively an industrial or commercial enterprise or undertaking carried on by a resident of Ireland and an industrial or commercial enterprise or undertaking carried on by a resident of Canada; and the terms “enterprise of one of the territories” and “enterprise of the other territory” mean an Irish enterprise or a Canadian enterprise, as the context requires.
(h) The term “permanent establishment”, when used with respect to an enterprise of one of the territories, means a branch or other fixed place of business, but does not include an agency unless the agent has, and habitually exercises, a general authority to negotiate and conclude contracts on behalf of the enterprise or has a stock of merchandise from which he regularly fills orders on its behalf. In this connection—
(i) An enterprise of one of the territories shall not be deemed to have a permanent establishment in the other territory merely because it carries on business dealings in that other territory through a bona fide broker or general commission agent acting in the ordinary course of his business as such;
(ii) the fact that an enterprise of one of the territories maintains in the other territory a fixed place of business exclusively for the purchase of goods or merchandise shall not of itself constitute that fixed place of business a permanent establishment of the enterprise;
(iii) the fact that a company which is a resident of one of the territories has a subsidiary company which is a resident of the other territory or which carries on a trade or business in that other territory (whether through a permanent establishment or otherwise) shall not of itself constitute that subsidiary company a permanent establishment of its parent company.
2. The term “industrial or commercial profits”, as used in the present Agreement, does not include income in the form of dividends, interest, rents or royalties, management charges, or remuneration for labour or personal services.
3. In the application of the provisions of the present Agreement by one of the Contracting Governments any term not otherwise defined shall, unless the context otherwise requires, have the meaning which it has under the laws of that Contracting Government relating to the taxes which are the subject of the present Agreement.
Article III
1. The industrial or commercial profits of an Irish enterprise shall not be subject to Canadian tax unless the enterprise is engaged in trade or business in Canada through a permanent establishment situated therein. If it is so engaged, tax may be imposed on those profits by Canada, but only on so much of them as is attributable to that permanent establishment.
2. The industrial or commercial profits of a Canadian enterprise shall not be subject to Irish tax unless the enterprise is engaged in trade or business in Ireland through a permanent establishment situated therein. If it is so engaged, tax may be imposed on those profits by Ireland, but only on so much of them as is attributable to that permanent establishment.
3. Where an enterprise of one of the territories is engaged in trade or business in the other territory through a permanent establishment situated therein, there shall be attributed to such permanent establishment the industrial or commercial profits which it might be expected to derive in that other territory if it were an independent enterprise engaged in the same or similar activities under the same or similar conditions and dealing at arm's length with the enterprise of which it is a permanent establishment.
4. No portion of any profits arising to an enterprise of one of the territories shall be attributed to a permanent establishment situated in the other territory by reason of the mere purchase of goods or merchandise within that other territory by the enterprise.
5. Where a company which is a resident of one of the territories derives profits or income from sources within the other territory, the Government of that other territory shall not impose any form of taxation on dividends paid by the company to persons not resident in that other territory, or any tax in the nature of an undistributed profits tax on undistributed profits of the company, by reason of the fact that those dividends or undistributed profits represent in whole or in part, profits or income so derived.
Article IV
Where
(a) an enterprise of one of the territories participates directly or indirectly in the management, control or capital of an enterprise of the other territory, or
(b) the same persons participate directly or indirectly in the management, control or capital of an enterprise of one of the territories and an enterprise of the other territory, and
in either case conditions are made or imposed between the two enterprises, in their commercial or financial relations, which differ from those which would be made between independent enterprises, then any profits which but for those conditions would have accrued to one of the enterprises but by reason of those conditions have not so accrued may be included in the profits of that enterprise and taxed accordingly.
Article V
Notwithstanding the provisions of Articles III and IV, profits which a resident of one of the territories derives from operating ships or aircraft shall be exempt from tax in the other territory.
Article VI
1. The rate of Canadian tax on income (other than income from carrying on business in Canada or from performing duties in Canada) derived from sources within Canada by a resident of Ireland shall not exceed 15%.
2. Notwithstanding the provisions of the foregoing paragraph, the Canadian tax on dividends paid to a company which is a resident of Ireland by a company resident in Canada, more than 50 per cent. of whose shares which have under all circumstances full voting rights are owned by the former company, shall not exceed 5 per cent.
3. Income (other than income from carrying on business in Ireland or from performing duties in Ireland) derived from sources within Ireland by an individual who is a resident of Canada shall be exempt from Irish surtax.
Article VII
Copyright royalties and other like payments made in respect of the production or reproduction of any literary, dramatic, musical or artistic work (but not including rents or royalties in respect of motion picture films) and derived from sources within one of the territories by a resident of the other territory shall be exempt from tax in that first-mentioned territory.
Article VIII
1. Remuneration (other than pensions) paid by one of the Contracting Governments to any individual for services rendered to that Government in the discharge of governmental functions shall be exempt from tax in the territory of the other Contracting Government if the individual is not ordinarily resident in that territory or is ordinarily resident in that territory solely for the purpose of rendering those services.
2. The provisions of this Article shall not apply to payments in respect of services rendered in connection with any trade or business carried on by either of the Contracting Governments for purposes of profit.
Article IX
1. A resident of Ireland shall be exempt from Canadian tax upon compensation for personal (including professional) services performed during the taxation year within Canada if he is present therein for a period or periods not exceeding a total of 183 days during the taxation year and either of the following conditions is met:
(a) His compensation is received for such personal services performed as an officer or employee of a resident of Ireland, or
(b) His compensation received for such personal services does not exceed $5,000.
2. The provisions of paragraph 1 of this Article shall apply, mutatis mutandis, to a resident of Canada with respect to compensation for such personal services performed in Ireland.
Article X
1. Any pension or annuity derived from sources within Canada by an individual who is a resident of Ireland shall be exempt from Canadian tax.
2. Any pension or annuity derived from sources within Ireland by an individual who is a resident of Canada shall be exempt from Irish tax.
3. The term “annuity” means a stated sum payable periodically at stated times, during life or during a specified or ascertainable period of time, under an obligation to make the payments in return for adequate and full consideration in money or money's worth.
Article XI
A professor or teacher from one of the territories who receives remuneration for teaching, during a period of temporary residence not exceeding two years, at a university, college, school or other educational institution in the other territory, shall be exempt from tax in that other territory in respect of that remuneration.
Article XII
A student or business apprentice from one of the territories who is receiving full-time education or training in the other territory shall be exempt from tax in that other territory on payments made to him by persons in the first-mentioned territory for the purposes of his maintenance, education or training.
Article XIII
1. As far as may be in accordance with the provisions of the law of Canada regarding the deduction from tax payable in Canada of tax paid in a territory outside Canada, Irish tax payable in respect of income from sources within Ireland shall be deducted from any Canadian tax payable in respect of that income. For this purpose the recipient of a dividend paid by a corporation which is a resident of Ireland shall be deemed to have paid the Irish income tax appropriate to such dividend if such recipient elects to include in his gross income for the purposes of Canadian tax the amount of such Irish income tax. For the purposes only of this Article, income derived from sources in the United Kingdom by an individual who is resident in Ireland shall be deemed to be income from sources in Ireland if such income is not subject to United Kingdom income tax.
2. Subject to such provisions (which shall not effect the general principle hereof) as may be enacted in Ireland, Canadian tax payable in respect of income from sources within Canada shall be allowed as a credit against any Irish tax payable in respect of that income. Where such income is an ordinary dividend paid by a Canadian corporation, such credit shall take into account (in addition to any Canadian income tax deducted from or imposed on such dividend) the Canadian income tax imposed on such corporation in respect of its profits, and where it is a dividend paid on participating preference shares and representing both a dividend at the fixed rate to which the shares are entitled and an additional participation in profits, such tax on profits shall likewise be taken into account in so far as the dividend exceeds such fixed rate.
3. For the purposes of this Article, profits or remuneration for personal (including professional) services performed in one of the territories shall be deemed to be income from sources within that territory, and the services of an individual whose services are wholly or mainly performed in ships or aircraft operated by a resident of one of the territories shall be deemed to be performed in that territory.
Article XIV
1. The taxation authorities of the Contracting Governments shall upon request exchange such information (being information available under the respective taxation laws of the Contracting Governments) as is necessary for carrying out the provisions of the present Agreement or for the prevention of fraud or the administration of statutory provisions against legal avoidance in relation to the taxes which are the subject of the present Agreement. Any information so exchanged shall be treated as secret and shall not be disclosed to any persons other than those concerned with the assessment and collection of the taxes which are the subject of the present Agreement. No information shall be exchanged which would disclose any trade secret or trade process.
2. The taxation authorities of the Contracting Governments may consult together as may be necessary for the purpose of carrying out the provisions of the present Agreement and, in particular, the provisions of Articles III and IV.
3. As used in this Article, the term “taxation authorities” means, in the case of Canada, the Minister of National Revenue or his authorised representative; in the case of Ireland, the Revenue Commissioners or their authorised representative.
Article XV
1. The present Agreement shall be ratified and the instruments of ratification shall be exchanged at Dublin as soon as possible.
2. Upon exchange of ratifications, the present Agreement shall have effect—
(a) in respect of Canadian tax, for the taxation years beginning on or after the 1st day of January in the calendar year in which the exchange of instruments of ratification takes place;
(b) (i) in respect of Irish income tax, for the year of assessment, beginning on the 6th day of April in the calendar year in which the exchange of instruments of ratification takes place and subsequent years;
(ii) in respect of Irish surtax, for the year of assessment beginning on the 6th day of April immediately preceding the calendar year in which the exchange of instruments of ratification takes place, and subsequent years; and
(iii) in respect of Irish corporation profits tax, for any chargeable accounting period beginning on or after the 1st day of April in the calendar year in which the exchange of instruments of ratification takes place, and for the unexpired portion of any chargeable accounting period current at that date.
Article XVI
This Agreement shall continue in effect indefinitely but either of the Contracting Governments may on or before the 30th day of June in any calendar year following the calendar year in which the exchange of instruments of ratification takes place, give to the other Contracting Government notice of termination, and in such event this Agreement shall cease to be effective—
(a) in respect of Canadian tax, for the taxation years beginning on or after the 1st day of January in the calendar year next following that in which notice is given;
(b) (i) in respect of Irish income tax, for any year of assessment beginning on or after the 6th day of April in the calendar year next following that in which such notice is given;
(ii) in respect of Irish surtax, for any year of assessment beginning on or after the 6th day of April in the calendar year in which such notice is given; and
(iii) in respect of Irish corporation profits tax, for any chargeable accounting period beginning on or after the 1st day of April in the calendar year next following that in which such notice is given and for the unexpired portion of any chargeable accounting period current at that date.
IN WITNESS WHEREOF the above-named Plenipotentiaries have signed the present Agreement and have affixed thereto their seals.
DONE at Ottawa, in duplicate, this 28th day of October, nineteen hundred and fifty-four.
FOR IRELAND:
Seán Murphy.
FOR CANADA:
W. E. Harris.
SCHEDULE 10
Provisions as to Relief from Income Tax (Including Sur-tax) and Corporation Profits Tax by way of Credit in Respect of Foreign Tax
Sections 358, 360, 361, 555.
Interpretation
1.—(1) In this Schedule, except where the context otherwise requires—
“arrangements means” arrangements for the time being in force by virtue of section 361, or of section 12 of the Finance Act, 1950, or of section 14 of the Finance Act, 1955;
“income tax” includes sur-tax,
“income”, in relation to corporation profits tax, means profits;
“total income” means total income from all sources as estimated in accordance with the provisions of this Act;
“the Irish taxes” means income tax (including sur-tax) and corporation profits tax;
“foreign tax” means, in relation to any territory in regard to which arrangements have the force of law, any tax chargeable under the laws of that territory for which credit may be allowed under the arrangements.
(2) Any reference in this Schedule to foreign tax shall be construed, in relation to credit to be allowed under any arrangements, as a reference only to tax chargeable under the laws of the territory in regard to which the arrangements are made.
General
2.—(1) Subject to the provisions of this Schedule, where, under the arrangements, credit is to be allowed against any of the Irish taxes chargeable in respect of any income, the amount of the Irish taxes so chargeable shall be reduced by the amount of the credit.
(2) The credit to be allowed shall be first applied in reducing the amount of any corporation profits tax chargeable in respect of the income and, so far as it cannot be so applied, in reducing the income tax chargeable in respect thereof.
(3) Nothing in this paragraph authorises the allowance of credit against any Irish tax against which credit is not allowable under the arrangements.
Requirements as to incorporation and residence
3.—(1) Credit shall not be allowed against corporation profits tax unless the company in respect of whose income the corporation profits tax is chargeable is incorporated by or under the laws of the State.
(2) Credit shall not be allowed against income tax for any year of assessment unless the person in respect of whose income the tax is chargeable is resident in the State for that year.
Limit on total credit—corporation profits tax
4. The amount of the credit to be allowed against corporation profits tax for foreign tax in respect of any income shall not exceed the corporation profits tax attributable to that income.
Limit on total credit—income tax
5.—(1) The amount of the credit to be allowed against income tax for foreign tax in respect of any income shall not exceed the sum which would be produced by computing the amount of that income in accordance with this Act, and then charging it to income tax for the year of assessment for which the credit is to be allowed, but at the following rate, that is to say—
(a) in the case of a person whose income is chargeable to income tax but not to sur-tax, a rate ascertained by dividing the income tax payable by that person for that year by the amount of the total income of that person for that year;
(b) in the case of a person whose income is chargeable to surtax, the sum of the following rates—
(i) the rate which would have been the appropriate rate in his case if his income had been chargeable to income tax but not to sur-tax, and
(ii) the rate ascertained by dividing the sur-tax payable by him for that year by the amount of his total income for that year:
Provided that where, under the arrangements, credit is not to be allowed against sur-tax for the year, the rate shall be calculated in all cases as in the case of persons whose incomes are chargeable to income tax but not to sur-tax, and where, under the arrangements, credit is not to be allowed except against sur-tax for the year, the rate shall be that ascertained by dividing the sur-tax payable by the person in question for the year by the amount of his total income for the year.
(2) For the purpose of determining the said rate, the tax payable by any person for any year shall be computed without regard to any relief in respect of life assurance premiums and without any reduction thereof for any credit allowed or to be allowed under any arrangements having effect by virtue of section 361 but shall be deemed to be reduced by any tax which, otherwise than under section 456, the person in question is entitled to charge against any other person, and the total income of any person shall be deemed to be reduced by the amount of any income the income tax upon which that person is entitled to charge as aforesaid.
(3) Where credit for foreign tax falls to be allowed in respect of any income and any relief would, but for the provisions of this subparagraph, fall to be allowed in respect of that income under section 365, the said relief shall not be allowed.
6. Without prejudice to the provisions of the last preceding paragraph, the total credit to be allowed to a person against income tax for any year of assessment shall not exceed the total income tax payable by the person in question for that year of assessment, less any tax which, otherwise than under section 456, that person is entitled to charge against any other person.
Effect on computation of income of allowance of credit
7. (1) Subject to the provisions of this paragraph, where credit for foreign tax falls to be allowed against any of the Irish taxes in respect of any income, no deduction for foreign tax (whether in respect of that or any other income) shall be made in computing the amount of that income for the purposes of corporation profits tax.
(2) Where the income includes a dividend and, under the arrangements, foreign tax not chargeable directly or by deduction in respect of the dividend is to be taken into account in considering whether any, and if so what, credit is to be allowed against the Irish taxes in respect of the dividend, the amount of the income shall for the purposes of corporation profits tax, be treated as increased by the amount of the foreign tax not so chargeable which falls to be taken into account in computing the amount of the credit.
(3) Notwithstanding anything in the preceding provisions of this paragraph, where part of the foreign tax in respect of the income (including any foreign tax which, under subparagraph (2), falls to be treated as increasing the amount of the income) cannot be allowed as a credit against any of the Irish taxes, the amount of the income shall be treated for the purposes of corporation profits tax as reduced by that part of that foreign tax.
8. (1) Where credit for foreign tax falls to be allowed against any of the Irish taxes in respect of any income, the following provisions of this paragraph shall have effect as respects the computation, for the purposes of income tax, of the amount of that income.
(2) Where the income tax payable depends on the amount received in the State, the said amount shall be treated as increased by the amount of the credit allowable against income tax.
(3) Where subparagraph (2) does not apply—
(a) no deduction shall be made for foreign tax (whether in respect of the same or any other income), and
(b) where the income includes a dividend and under the arrangements foreign tax not chargeable directly or by deduction in respect of the dividend is to be taken into account in considering whether any, and if so what, credit is to be allowed against the Irish taxes in respect of the dividend, the amount of the income shall be treated as increased by the amount of the foreign tax not so chargeable which falls to be taken into account in computing the amount of the credit, but
(c) notwithstanding anything in the preceding provisions of this subparagraph, where any part of the foreign tax in respect of the income (including any foreign tax which, under clause (b) of this subparagraph, falls to be treated as increasing the amount of the income) either falls to be allowed as a credit against corporation profits tax, or cannot be allowed as a credit against any of the Irish taxes, the amount of the income shall be treated for the purposes of income tax as reduced by that part of that foreign tax:
Provided that in relation to foreign tax in respect of income arising before the 1st day of April, 1966, the provisions of this paragraph shall have effect as if the words “either falls to be allowed against corporation profits tax or” were omitted from this clause and, for the purposes of this proviso, in a case in which the foreign tax is chargeable in respect of income arising in a period of which a part is before the 1st day of April, 1966, and a part after the 31st day of March, 1966, the foreign tax shall be apportioned in proportion to the respective lengths of those parts.
(4) In relation to the computation of the total income of a person for the purpose of determining the rate mentioned in paragraph 5, the preceding provisions of this paragraph shall have effect subject to the following modifications:
(a) for the reference in subparagraph (2) to the amount of the credit allowable against income tax, there shall be substituted a reference to the amount of the foreign tax in respect of the income (in the case of a dividend, foreign tax not chargeable directly or by deduction in respect of the dividend being left out of account), and
(b) clauses (b) and (c) of subparagraph (3) shall not apply,
and subject to those modifications shall have effect in relation to all income in the case of which credit falls to be allowed for foreign tax under any arrangements.
Special Provisions as to Dividends
9. Where, in the case of any dividend, foreign tax not chargeable directly or by deduction in respect of the dividend is, under the arrangements, to be taken into account in considering whether any, and if so what, credit is to be allowed against the Irish taxes in respect of the dividend, the foreign tax not so chargeable which is to be taken into account shall be that borne by the body corporate paying the dividend upon the relevant profits in so far as it is properly attributable to the proportion of the relevant profits which is represented by the dividend.
The relevant profits are:
(a) if the dividend is paid for a specified period, the profits of that period;
(b) if the dividend is not paid for a specified period, but is paid out of specified profits, those profits;
(c) if the dividend is paid neither for a specified period nor out of specified profits, the profits of the last period for which accounts of the body corporate were made up which ended before the dividend became payable:
Provided that if, in a case falling under subparagraph (a) or subparagraph (c), the total dividend exceeds the profits available for distribution of the period mentioned in subparagraph (a) or subparagraph (c), as the case may be, the relevant profits shall be the profits of that period plus so much of the profits available for distribution of preceding periods (other than profits previously distributed or previously treated as relevant for the purposes of this paragraph) as is equal to the excess; and for the purposes of this proviso the profits of the most recent preceding period shall first be taken into account, then the profits of the next most recent preceding period, and so on.
10. Where—
(a) the arrangements; provide, in relation to dividends of some classes, but not in relation to dividends of other classes, that foreign tax not chargeable directly or by deduction in respect of dividends is to be taken into account in considering whether any, and if so what, credit is to be allowed against the Irish taxes, in respect of the dividends, and
(b) a dividend is paid which is not of a class in relation to which the arrangements so provide,
then, if the dividend is paid to a company which controls, directly or indirectly, not less than one half of the voting power in the company paying the dividend, credit shall be allowed as if the dividend were a dividend of a class in relation to which the arrangements so provide.
Miscellaneous
11. Credit shall not be allowed under the arrangements against the Irish taxes chargeable in respect of any income of any person if the person in question elects that credit shall not be allowed in respect of that income.
12. Where, under the arrangement, relief may be given either in the State or in the territory in regard to which the arrangements are made in respect of any income and it appears that the assessment to income tax or to corporation profits tax made in respect of the income is not made in respect of the full amount thereof or is incorrect having regard to the credit, if any, which falls to be given under the arrangements, any such additional assessments may be made as are necessary to ensure that the total amount of the income is assessed and the proper credit, if any, is given in respect thereof, and where the income is entrusted to any person in the State for payment, any such additional assessment to income tax may be made on the recipient of the income under Case IV of Schedule D.
13. (1) Subject to paragraph 14, any claim for an allowance by way of credit for foreign tax in respect of any income shall be made in writing to the inspector not later than six years from the end of the relevant year of assessment, and, if the inspector objects to any such claim, it shall be heard and determined by the Special Commissioners as if it were an appeal to them against an assessment to income tax and the provisions of this Act relating to the rehearing of an appeal or the statement of a case for the opinion of the High Court on a point of law, shall, with the necessary modifications, apply accordingly.
(2) In this paragraph “the relevant year of assessment” means, in relation to credit for foreign tax in respect of any income, the year of assessment for which that income falls to be charged to income tax or would fall so to be charged if any income tax were chargeable in respect thereof.
14. Where the amount of any credit given under the arrangements is rendered excessive or insufficient by reason of any adjustment of the amount of any tax payable either in the State or in the territory in regard to which the arrangements are made, nothing in this Act or in the enactments relating to corporation profits tax limiting the time for the making of assessments or claims for relief shall apply to any assessment or claim to which the adjustment gives rise, being an assessment or claim made not later than six years from the time when all such assessments, adjustments and other determinations have been made, as are material in determining whether any, and if so what, credit falls to be given.
SCHEDULE 11
Purchase and Sale of Securities: Appropriate Amount in Respect of the Interest
Sections 368, 369, 370.
1. For the purposes of section 368, the appropriate amount in respect of the interest is the appropriate proportion of the net interest receivable by the first buyer.
2. For the purposes of sections 369 and 370, the appropriate amount in respect of the interest is the gross amount corresponding with the appropriate proportion of the net interest receivable by the first buyer.
3. (1) For the purposes of paragraphs 1 and 2, the appropriate proportion is the proportion which—
(a) the period beginning with the first relevant date and ending with the day before the day on which the first buyer bought the securities,
bears to—
(b) the period beginning with the first relevant date and ending with the day before the second relevant date.
(2) In subparagraph (1)—
“the first relevant date” means—
(a) in case the securities have not been quoted in the official list of the Dublin Stock Exchange at a price excluding the value of the interest payment last payable before the interest receivable by the first buyer or, the securities having been so quoted, the date of the quotation was not the earliest date on which they could have been so quoted if an appropriate dealing in the securities had taken place—the said earliest date, and
(b) in any other case—the date on which the securities have been first so quoted;
“the second relevant date” means—
(a) in case the securities have not been quoted in the official list of the Dublin Stock Exchange at a price excluding the value of the interest receivable by the first buyer or, the securities having been so quoted, the date of the quotation was not the earliest date on which they could have been so quoted if an appropriate dealing in the securities had taken place—the said earliest date, and
(b) in any other case—the date on which the securities have been first so quoted.
(3) Where the interest receivable by the first buyer was the first interest payment payable in respect of the securities, subparagraph (1) shall have effect with the substitution, for the references to the first relevant date, of the beginning of the period for which the interest was payable:
Provided that, where the capital amount of the securities was not fully paid at the beginning of the said period and one or more instalments of capital were paid during that period—
(a) the interest shall be treated as divided into parts, calculated by reference to the amount of the interest attributable to the capital paid at or before the beginning of the said period and the amount thereof attributable to each such instalment, and
(b) treating each of the said parts as interest payable for the said period or, where the part was calculated by reference to any such instalment, as interest payable for the part of the said period beginning with the payment of the instalment, there shall be calculated, in accordance with the foregoing provisions of this paragraph, the amount constituting the appropriate proportion of each part, and
(c) the appropriate proportion of the interest for the purposes of paragraphs 1 and 2 shall be the proportion thereof constituted by the sum of the said amounts.
(4) In relation to securities which are not the subject of quotations in the official list of the Dublin Stock Exchange, subparagraph (1) shall have effect with the substitution for the periods therein mentioned of such periods as in the opinion of the Special Commissioners correspond therewith in the case of the securities in question.
4. Where the securities are of a description such that the bargain price is increased, where interest is receivable by the buyer, by reference to gross interest accruing before the bargain date, the foregoing paragraphs shall not apply, but, for the purposes of each of the said sections, the appropriate amount in respect of the interest shall be the amount of the increase in the bargain price.
SCHEDULE 12
Dividends Regarded As Paid Out Of Profits Accumulated Before Given Date
1. (1) Subject to the provisions of the next following paragraph, a dividend shall be regarded for the purposes of section 371 and of this Schedule as paid wholly out of profits accumulated before a given date (hereafter in this Schedule referred to as the relevant date)—
(a) if it is declared for a period falling wholly before the relevant date,
(b) if there are no profits of the company arising in the period beginning with the relevant date and ending with the date on which the dividend is payable, or
(c) if, out of such profits of the company as arose in the said period beginning with the relevant date, no part is, having regard to paragraph 3, available for payment of the dividend.
(2) Subject as aforesaid, where, out of such profits of the company as arose in the said period beginning with the relevant date, some part is, having regard to paragraph 3, available for payment of the dividend but the total amount distributed in payment of the net dividend on all the shares of the class in question exceeds the said part of the profits, the dividend shall be regarded for the said purposes as paid out of profits accumulated before the relevant date to an extent which is the same as the proportion which the excess bears to the said total amount.
(3) For the purposes of this Schedule a dividend which is declared for a period falling partly before the relevant date, and partly after, shall be regarded as consisting of two dividends respectively declared for the two parts of the period and of amounts proportionate to those parts.
2. (1) Notwithstanding the provisions of paragraph 1, a dividend shall not be regarded as paid to any extent out of profits accumulated before the relevant date—
(a) if it became payable within one year from that date, and
(b) if in the opinion of the Special Commissioners the annual rate of dividend on the shares in question in the said year—
(i) is not substantially greater than the annual rate of dividend on those shares in the period of three years ending on the relevant date, or
(ii) in a case where the shares in question were acquired in the ordinary course of a business of arranging public issues and placings of shares, represents a yield on the cost to the person receiving the dividend which is not substantially greater than the yield obtainable by investing in comparable shares the prices of which are quoted on stock exchanges in the State.
(2) For the purposes of clause (b) of subparagraph (1) the Special Commissioners shall have regard to all dividends paid on the shares in the respective periods, to any share-issue made in those periods to holders of the shares and, in a case under sub-clause (i) of the said clause (b) where the shares were not in existence three years before the relevant date, to the dividends paid on, and any share-issue made to holders of, any shares surrendered in exchange for the first-mentioned shares or in right of which the first-mentioned shares were acquired, and shall take such averages and make such adjustments as may appear to them to be required for a fair comparison.
3. (1) The part of the profits of the company arising in the period beginning on the relevant date and ending on the date on which a dividend is payable which is available for payment of the dividend shall be determined as follows.
(2) There shall be deducted from the said profits such amount, whether fixed or proportionate to the amount of the profits, as in the opinion of the Special Commissioners ought justly and reasonably to be treated as set aside for payment of dividends on any other class of shares in the company, having regard to the respective rights attaching to the shares and on the assumption that the total amount available for distribution by way of net dividend on all the shares in the company over any period will be proportionately greater or less than the profits of the company arising in the period beginning on the relevant date and ending on the date on which the dividend mentioned in subparagraph (1) is payable, according as the first-mentioned period is longer or shorter than the second-mentioned period.
(3) In a case where, in the period beginning on the relevant date and ending on the date on which the dividend is payable, no previous dividend became payable on the shares of the class in question, the whole of the profits of the company arising in the period, less any deduction to be made under subparagraph (2), shall be regarded as available for payment of the dividend.
(4) If any previous dividend became payable in the said period on the same shares, there shall be determined in accordance with the foregoing paragraphs the extent, if any, to which that previous dividend is to be regarded as paid out of profits accumulated before the relevant date, and the profits of the company arising in the said period, less any deduction to be made as aforesaid, shall be regarded as primarily available for payment of the net amount of that previous dividend so far as it is not regarded as paid out of profits accumulated before the relevant date and only such balance, if any, as remains shall be regarded as available for payment of the later dividend.
(5) Where under subparagraph (2) it falls to the Special Commissioners to determine what should be set aside for payment of dividends on shares of any class, and dividends on shares of that class have been treated under this Schedule as paid to any extent out of profits accumulated before the relevant date, the Special Commissioners may take that fact into account and reduce the amount to be so set aside accordingly.
4. (1) For the purposes of this Schedule the profits of a company arising in a given period shall be determined as follows.
(2) The said profits shall be the income of the company for the period diminished by—
(a) the income tax actually borne by the company for any year of assessment in the said period (including any sur-tax borne by the company under section 530 and Schedule 16), and
(b) the corporation profits tax payable by the company for any accounting period in the said period:
Provided that where relief has been afforded to the company under section 358, 360 or 361, references in this subparagraph to tax actually borne or to tax payable shall be construed as references to the tax which would have been borne or payable if that relief had not been given.
(3) In ascertaining for the purposes of this paragraph the amount of income tax and corporation profits tax by which the income of the company for the period is to be diminished, any tax on the amount to be deducted under clause (d) or (e) of paragraph 5 (3) shall be left out of account.
5. (1) For the purposes of this Schedule the income of the company for a given period shall be determined as follows.
(2) There shall be computed the aggregate amount—
(a) of any profits or gains arising in the period from any trade carried on by the company computed in accordance with the provisions applicable to Case I of Schedule D, and
(b) of any income for any year of assessment in the period (computed in accordance with the provisions of this Act) other than profits or gains arising from any such trade.
(3) There shall be deducted from the said aggregate amount the sum of the following amounts, that is to say—
(a) any loss sustained by the company in the period in any such trade (computed in the same manner as profits or gains under the provisions applicable to Case I of Schedule D),
(b) any allowances in respect of any such trade under sections 241, 244 (3) or 245, Chapter III of Part XIV, Part XV or XVI for any year of assessment in the period,
(c) any payments made by the company in any year of assessment in the period to which section 433 or 434 applies, other than payments which are deductible in computing the profits or gains or losses of a trade carried on by it,
(d) if the company is not engaged in carrying on such a trade as is mentioned in section 371 (1) and has received in a year of assessment in the period a dividend which, if the company had been engaged in such a trade, would have been required by section 371 (1) to be brought into account to any extent as mentioned therein, such amount as would, after deduction of income tax at the rate authorised to be deducted by section 456, be equal to the amount which would have been so required to be brought into account, and
(e) if the company is not engaged as aforesaid, but were it so engaged any reduction under section 368 would, or would but for section 368 (3), fall to be made as respects the price paid by the company for securities (within the meaning of that section) bought by it in a year of assessment in the period, such amount as would, after deduction of income tax at the rate applicable to the payment, be equal to the amount of the reduction, so however that where the securities are of the description specified in paragraph 4 of Schedule 11, the amount shall be the amount of the reduction,
and the balance shall be the income of the company for the period.
6. Any reference in paragraph 4 or 5 to an amount for a year of assessment in the period in question shall be taken as a reference to the full amount for any year of assessment falling wholly within the period and a proportionate part of the amount (on a time basis) for any year of assessment falling partly within that period, and the reference therein to corporation profits tax payable for any accounting period in the said period shall be construed in a corresponding manner.
SCHEDULE 13
Scheduled Minerals
Barytes.
Felspar.
Serpentinous marble.
Quartz rock.
Soapstone.
Ores of copper.
Ores of gold.
Ores of iron.
Ores of lead.
Ores of manganese.
Ores of molybdenum.
Ores of silver.
Ores of sulphur.
Ores of zinc.
SCHEDULE 14
Forms of Execution Orders
PART I
THE HIGH COURT
REVENUE
19 | No. | |
Between | ||
A.B., | Plaintiff, | |
and | ||
C.D., | Defendant. | |
To the several Sheriffs and County Registrars and to the Commissioner and members of the Garda Síochána, greeting.
WHEREAS lately in the High Court it was adjudged that the person named in Part I of the Schedule hereto (in this Order referred to as the Debtor) is justly indebted to the Minister for Finance for the benefit of the Central Fund in the sum stated in column (1) of Part II of that Schedule together with the sum stated in column (2) of that Part for costs as appears of record in the High Court:
You the several Sheriffs and County Registrars are hereby commanded to take in execution the goods and chattels of the Debtor to satisfy the aggregate amount stated in column (4) of the said Part II, being the aggregate amount of those sums together with the sum stated in column (3) of the said Part II for the costs of this Order.
AND, save where the Debtor is a body corporate, in the event of the goods or chattels of the debtor not being sufficient to satisfy that aggregate, or in the event of the Debtor having no goods or chattels which can be taken in execution to satisfy that aggregate, you, the Sheriff or County Registrar to whom this Order is handed for execution, are hereby commanded to give a certificate to that effect in one of the forms endorsed hereon to the Commissioner of the Garda Síochána.
AND you, the Commissioner and members of the Garda Síochána, are hereby commanded, upon the receipt of this Order by such Commissioner, with the certificate endorsed hereon signed by the said Sheriff or County Registrar, to take and convey the Debtor to the nearest prison and there deliver him to the Governor of such prison there to remain and be kept by such Governor until satisfaction be made of that aggregate, or until the expiration of the period of six months, whichever shall be the shorter.
SCHEDULE
Part I
Name of Debtor:
Part II
(1) | (2) | (3) | (4) | ||||||||
Debt | Costs | Costs of this Order | Aggregate of sums stated in columns (1), (2) and (3) | ||||||||
£ | s. | d. | £ | s. | d. | £ | s. | d. | £ | s. | d. |
1 | 10 | 0 | |||||||||
BY ORDER, | Chief Justice of Ireland, |
the | day of | , 19. |
This Order is issued by
The Solicitor for the Plaintiff
of
Levy the aggregate amount stated in column (4) of Part II of the Schedule to the within Order.
Sheriff/County Registrar
of
CERTIFICATE
To the Commissioner of the Garda Síochána.
I hereby certify that the goods and chattels of the Debtor named in Part I of the Schedule to the within Order are not sufficient to satisfy the aggregate amount stated in column (4) of Part II of that Schedule and that the amount levied is the amount stated hereunder leaving a balance of the difference between that amount and the said aggregate amount to be satisfied.
£ s. d.
AMOUNT LEVIED:
GIVEN under my hand this | day of | , 19. |
Sheriff/County Registrar
of
To the Commissioner of the Garda Síochána.
I hereby certify that the Debtor named in Part I of the Schedule to the within Order has no goods or chattels which can be taken in execution to satisfy the aggregate amount stated in column (4) of Part II of that Schedule.
GIVEN under my hand this | day of | , 19. |
Sheriff/County Registrar
of
PART II
THE CIRCUIT COURT
REVENUE
................................Circuit
County ................................
Between | ||
A.B., | and | Plaintiff, |
C.D., | Defendant. | |
To the several Sheriffs and County Registrars and to the Commissioner and members of the Garda Síochána, greeting.
WHEREAS lately in the Circuit Court it was adjudged that the person named in Part I of the Schedule hereto (in this Order referred to as the Debtor) is justly indebted to the Minister for Finance for the benefit of the Central Fund in the sum stated in column (1) of Part II of that Schedule together with the sum stated in column (2) of that Part for costs as appears of record in the Circuit Court:
You the several Sheriffs and County Registrars are hereby commanded to take in execution the goods and chattels of the Debtor to satisfy the aggregate amount stated in column (4) of the said Part II, being the aggregate amount of those sums together with the sum stated in column (3) of the said Part II for the costs of this Order.
AND, save where the Debtor is a body corporate, in the event of the goods or chattels of the Debtor not being sufficient to satisfy that aggregate, or in the event of the Debtor having no goods or chattels which can be taken in execution to satisfy that aggregate, you, the Sheriff or County Registrar to whom this Order is handed for execution, are hereby commanded to give a certificate to that effect in one of the forms endorsed hereon to the Commissioner of the Garda Síochána.
AND you, the Commissioner and members of the Garda Síochána, are hereby commanded, upon the receipt of this Order by such Commissioner, with the certificate endorsed hereon signed by the said Sheriff or County Registrar, to take and convey the Debtor to the nearest prison and there deliver him to the Governor of such prison there to remain and be kept by such Governor until satisfaction be made of that aggregate, or until the expiration of the period of six months, whichever shall be the shorter.
SCHEDULE
Part I
Name of Debtor:
Part II
(1) | (2) | (3) | (4) | ||||||||
Debt | Costs | Costs of this Order | Aggregate of sums stated in columns (1), (2) and (3) | ||||||||
£ | s. | d. | £ | s. | d. | s. | d. | £ | s. | d. | |
16 | 6 | ||||||||||
Dated this | day of | , 19. |
By the Court. County Registrar. | ||
This Order is issued by
The Solicitor for the Plaintiff
of
Levy the aggregate amount stated in column (4) of Part II of the Schedule to the within Order.
Sheriff/County Registrar
of
CERTIFICATE
To the Commissioner of the Garda Síochána.
I hereby certify that the goods and chattels of the Debtor named in Part I of the Schedule to the within Order are not sufficient to satisfy the aggregate amount stated in column (4) of Part II of that Schedule and that the amount levied is the amount stated hereunder leaving a balance of the difference between that amount and the said aggregate amount to be satisfied.
£ s. d.
AMOUNT LEVIED:
GIVEN under my hand this | day of | , 19. |
Sheriff/County Registrar
of
To the Commissioner of the Garda Síochána.
I hereby certify that the Debtor named in Part I of the Schedule to the within Order has no goods or chattels which can be taken in execution to satisfy the aggregate amount stated in column (4) of Part II of that Schedule.
GIVEN under my hand this | day of | , 19. |
Sheriff/County Registrar
of
SCHEDULE 15
Provisions Referred to in Sections 500, 501 and 503.
Sections 500, 501 and 503.
Column 1 | Column 2 | Column 3 | |||
section | 70 | section | 94 | section | 114 (7) |
” | 169 | ” | 104 (3) | ” | 234 (1) (a) |
” | 170 | ” | 171 | ” | 434 (2) |
” | 172 (1) | ” | 174 | ” | 484 |
” | 193 (5) | ” | 175 | ” | 525 (4) |
” | 197 | ” | 176 | ||
” | 198 | ” | 177 | Schedule 1: Part IV, paragraph 1. | |
” | 526 (2) | ” | 178 | ||
” | 526 (3) | ” | 234 (1) (b) | ||
” | 377 | ||||
” | 390 | ||||
” | 422 | ||||
” | 449 (2) | ||||
” | 455 (4) | ||||
” | 527 | ||||
Schedule | 16, paragraph 4 | ||||
” | 16, ” 11 | ||||
SCHEDULE 16
Sur-tax on Undistributed Income of Certain Companies
1. A company which is aggrieved by any direction given under section 530 may appeal to the Special Commissioners against the direction by giving notice of appeal to the Clerk to the Commissioners within twenty-one days after the date of the notice, and the Commissioners shall hear and determine the appeal, subject as herein provided, and the provisions of this Act relating to appeals against assessments shall, with any necessary modification, apply for the purposes of an appeal under this provision.
2. If either the Company or the Revenue Commissioners are dissatisfied with the determination of the Special Commissioners on any appeal under the foregoing provisions of this Schedule, they may, on giving notice to the Clerk to the Special Commissioners within twenty-one days after the determination, require the appeal to be reheard by the Board of Referees and the Special Commissioners shall transmit to the Board any document in their possession which was delivered to them for the purposes of the appeal.
The Board shall rehear and determine the appeal and shall have and exercise the same powers and authorities in relation to the appeal as the Special Commissioners might have and exercise, and the determination of the Board thereon shall be final and conclusive:
Provided that section 428 (which relates to the statement of a case on a point of law), shall apply with the necessary modifications in the case of any such rehearing and determination as it applies in the case of appeals to the Special Commissioners under the said Act.
3. For the purpose of being represented on any appeal under this Schedule before the Special Commissioners, the Revenue Commissioners may nominate a person in that behalf, and any person so nominated shall have the same powers at, and upon the determination of, the appeal as an inspector has at, and upon the determination of, any appeal relating to income tax.
4. The Special Commissioners may, at any time by notice in writing, require any company which appears to them to be a company to which section 530 applies, to furnish them with—
(a) a statement of the actual income of the company from all sources, together with a copy of the company's accounts for any year or other period for which the company's accounts have been made up and such particulars as the Commissioners may reasonably require as to the income of the company and the manner in which the income has been dealt with; and
(b) a statement for the same period of the names and addresses and particulars of the respective interests of all members of the company.
5. Where the Special Commissioners have issued a notice requiring a company to furnish them with particulars under paragraph 4 as respects any year or other period, and the auditor of the accounts of the company is a member of an incorporated society of accountants, the directors may, if they think fit, make and submit to the auditor such a statutory declaration as is hereinafter mentioned, and in such case the following provisions shall have effect:
(a) The directors of the company shall make a statutory declaration as to—
(i) The amount which they regard, or regarded, as proper to be retained in the business out of the income of that year or other period; and
(ii) The amount (if any) which they propose to recommend for distribution, or which has been distributed;
setting out the reasons for such retention and giving such information as will enable the auditor to form an opinion whether the amount (if any) proposed for distribution or distributed, having regard to such requirements as are mentioned in the proviso to section 530 (1) would be, or was, a reasonable part of the income for such year or other period;
(b) If the auditor—
(i) is satisfied that the information disclosed in the declaration is sufficient to enable him to form an opinion as to whether the proposed distribution or distribution (if any) would be or was a reasonable part of the income for such a year or other period as aforesaid; and
(ii) is satisfied that a prima facie case is made out by the reasons and information given in the declaration that the proposed distribution or distribution (if any) would be or was reasonable;
he may so certify:
(c) The certificate, together with the statutory declaration, shall be sent to the Special Commissioners who, unless they see reason to the contrary, shall take no further action in the matter.
6. In computing the actual income from all sources of a company for any year or period, the income from any source shall be estimated in accordance with the provisions of this Act relating to the computation of income from that source; except that the income shall be computed by reference to the income for such year or period as aforesaid and not according to an average of more than one year or by reference to any year or period other than such year or period aforesaid.
7. If any company fails or refuses on being so required in accordance with the provisions of this Schedule to furnish a statement of actual income from all sources or renders a statement with which the Special Commissioners are not satisfied, the Commissioners may make an estimate of that income to the best of their judgment.
8. The apportionment of the actual income from all sources of the company shall be made by the Special Commissioners in accordance with the respective interests of the members, and the income as apportioned to each member shall, for the purposes of sur-tax, be deemed to represent his income from his interest in the company for the year or other period and shall be included in the statement of his total income or in an amended statement of total income which the Special Commissioners are hereby authorised to require and shall be deemed to be the highest part of that income.
9. The income apportioned to a member of a company under section 530 shall, for the purposes of sur-tax, be deemed to have been received by him at the date to which the accounts of the company for the year or period were made up.
10. Notice of any apportionment made by the Special Commissioners shall be given by serving on the company a statement showing the amount of the actual income from all sources adopted by them for the purposes of section 530 and either the amount apportioned to each member or the amount apportioned to each class of shares, as they think fit.
A company which is aggrieved by any notice of apportionment shall be entitled to appeal to the Special Commissioners on giving notice to their Clerk within twenty-one days after the date of the notice, and those Commissioners shall hear and determine the appeal and all the provisions of this Act and any regulations made thereunder relating to appeals against assessments and to cases to be stated for the opinion of the High Court shall, with any necessary modification, apply for the purposes of any such appeal.
11. Any person in whose name any shares of a company are registered shall, if required by notice in writing by the Special Commissioners, state whether or not he is the beneficial owner of those shares, and if not the beneficial owner of those shares or any of them shall furnish the name and address of the person or persons on whose behalf the shares are registered in his name.
12. In this Schedule “Board of Referees” means the Board of Referees for the purposes of section 241.
SCHEDULE 17
Declarations.
PART I
Form of Declaration to be Made by Special Commissioners Acting in Respect of Tax Under Schedule D.
“I, A.B., do solemnly declare, that I will truly, faithfully, impartially and honestly, according to the best of my skill and knowledge, execute the powers and authorities vested in me by the Acts relating to income tax, and that I will exercise the powers entrusted to me by the said Acts in such manner only as shall appear to me necessary for the due execution of the same; and that I will judge and determine upon all matters and things which shall be brought before me under the said Acts, without favour, affection, or malice; and that I will not disclose any particular contained in any schedule, statement, return or other document delivered with respect to any tax charged under the provisions relating to Schedule D of the said Acts, or any evidence or answer given by any person who shall be examined, or shall make affidavit or deposition, respecting the same, in pursuance of the said Acts, except to such persons only as shall act in the execution of the said Acts, and where it shall be necessary to disclose the same to them for the purposes of the said Acts, or to the Revenue Commissioners, or in order to, or in the course of, a prosecution for perjury committed in such examination, affidavit or deposition.”
Form of Declaration to be Made by Inspectors.
“I, A.B., do solemnly declare, that in the execution of the Acts relating to income tax, I will examine and revise all statements, returns, schedules, and declarations delivered within my district, and, in objecting to the same, I will act according to the best of my information and knowledge; and that I will conduct myself without favour, affection, or malice, and that I will exercise the powers, entrusted to me by the said Acts, in such manner only as shall appear to me to be necessary for the due execution of the same, or as I shall be directed by the Revenue Commissioners; and that I will not disclose any particular contained in any statement, return, schedule or other document, with respect to any tax charged under the provisions relating to Schedule D of the said Acts, or any evidence or answer given by any person who shall be examined, or shall make affidavit or deposition, respecting the same, in pursuance of the said Acts, except to such persons only as shall act in the execution of the said Acts, and where it shall be necessary to disclose the same to them for the purposes of the said Acts, or to the Revenue Commissioners, or in order to, or in the course of, a prosecution for perjury committed in such examination, affidavit or deposition.”
Form of Declaration to be Made by Persons Appointed Under Section 158 or Section 159 as Assessors.
“I, A.B., do solemnly declare, that in the execution of the Acts relating to income tax, I will in all respects act diligently and honestly, and without favour or affection, to the best of my knowledge and belief, and that I will not disclose any particular contained in any statement, return, schedule or other document delivered to me in the execution of the said Acts, with respect to any tax charged under the provisions relating to Schedule D of the said Acts, except to such persons only as shall act in the execution of the said Acts, and where it shall be necessary to disclose the same to them for the purposes of the said Acts, or in order to, or in the course of, a prosecution for perjury committed in any matter relating to such statement, return, schedule or other document.”
Form of Declaration to be Made by the Collector-General and Officers for Receiving Tax.
“I, A.B., do solemnly declare, that in the execution of the Acts relating to income tax, I will not disclose any assessment, or the amount of any sum paid or to be paid by any person, under the said Acts, or the books of assessment which shall be delivered to me in the execution of the said Acts, with respect to any tax charged under the provisions relating to Schedule D of the said Acts, except to such persons only as shall act in the execution of the said Acts, and where it shall be necessary to disclose the same to them for the purposes of the said Acts, or to the Revenue Commissioners, or in order to, or in the course of, a prosecution for perjury committed in relation to the said tax.”
Form of Declaration to be Made by the Clerk to the Special Commissioners.
“I, A.B., do solemnly declare, that I will diligently and faithfully execute the office of a clerk according to the Acts relating to income tax, to the best of my knowledge and judgment; and that I will not disclose any particular contained in any statement, return, declaration, schedule or other document, with respect to the tax charged under the provisions relating to Schedule D of the said Acts, or any evidence or answer given by any person who shall be examined, or shall make affidavit or deposition, respecting the same, except to such persons only as shall act in the execution of the said Acts, and where I shall be directed so to do by the said Acts, or by the commissioners under whom I act, or by the Revenue Commissioners, or in order to, and in the course of, a prosecution for perjury committed in such examination, affidavit or deposition.”
PART II
Form of Declaration to be Made by a Commissioner for Offices.
“I, A.B., do solemnly declare, that I will truly, faithfully, impartially and honestly, according to the best of my skill and knowledge, execute the powers and authorities vested in me as a Commissioner for Offices, by the Acts relating to income tax, and that I will judge and determine upon all matters and things which shall be brought before me under the said Acts without favour, affection or malice.”
SCHEDULE 18
Statements, Lists, and Declarations.
I.—By Every Landlord, Immediate Lessor, Person Rated to Municipal or County Rate or Occupier of Lands, Tenements or Hereditaments to be Charged Under Schedules A and B, or Either of Them.
A statement of the rent and annual value, or the annual value, as the case shall require, of all lands, tenements or hereditaments occupied, estimating separately such as are occupied as owner or tenant, and also such as are held under different landlords, and also such as are chargeable by reference to the rent or annual value, or on the amount of profits; and also estimating separately the rent or annual value chargeable in respect of the property, and the amount chargeable in respect of the occupation, distinguishing the same as follows:—
Lands and tenements occupied as owner;
Lands and tenements let, with the rent and annual value thereof estimated separately;
Rateable valuations of such land and tenements;
The amount of any tithe rent charge paid in the preceding year in respect of the above lands and tenements;
The amount of each deduction claimed in respect thereof.
II.—By or for Every Person Carrying on any Trade or Exercising any Profession to be Charged Under Schedule D.
The amount of the profits or gains thereof arising within the preceding year.
III.—By Every Person Entitled to Profits of an Uncertain Value Not Before Stated, or any Interest, Annuity, Annual Payment, Discount or Dividend, to be Charged Under Schedule D.
The full amount of the profits or gains arising therefrom within the preceding year.
IV.—By Every Person Entitled to or Receiving Income from Securities or Possessions out of the State to be Charged Under Schedule D.
(1) The full amount arising within the preceding year, and the amount of every deduction or allowance claimed in respect thereof, together with the particulars of such deduction and the grounds for claiming such allowance; or
(2) In the case of any such person who satisfies the Revenue Commissioners that he is not domiciled in the State, or that being a citizen of Ireland he is not ordinarily resident in the State, or in the case of income arising from such securities and possessions aforesaid which form part of the investments of the foreign life assurance fund of an assurance company the full amount of the actual sums received in the State from remittances payable in the State or from property imported, or from money or value arising from property not imported, or from money or value so received on credit or on account in respect of such remittances, property, money or value brought into the State in the preceding year without any deduction or abatement.
V.—By Every Person Entitled to any Annual Profits or Gains Not Falling Under Any of the Foregoing Rules, and Not Charged by any of the Other Schedules, to be Charged Under Schedule D.
The full amount thereof received annually, or according to the average directed to be taken by the inspector on a statement of the nature of such profits or gains and the grounds on which the amount has been computed, and the average taken, to the best of the knowledge and belief of such person.
VI.—Statement of Profits of any Public Office, or Employment of Profit, to be Charged Under Schedule E.
The amount of the salary, fees, wages, perquisites, and profits of the year of assessment or of the preceding year, as the case shall require.
VII.—General Declaration by Each Person Returning a Statement of Profits or Gains to be Charged Under Schedules A, B, D, or E.
Declaring the truth thereof, and that the same is fully stated on every description of property, or profits or gains, included in the Act relating to the said tax, and appertaining to such person, estimated to the best of his judgment and belief, according to the provisions of this Act.
VIII.—Lists and Declarations for Facilitating the Execution of the Act in Relation to the Tax Chargeable on Others.
First. List containing the name of every lodger or inmate resident in any dwelling-house, with the ordinary place of residence of every lodger or inmate who has any ordinary place of residence elsewhere at which he can be, and is desirous of being, assessed.
Second. List containing the name and place of residence of every person in any service or employ, and the payments made to every such person in respect of the service or employment.
Third. List to be delivered by every person chargeable on behalf of another person, and by any person whomsoever who, in whatever capacity, is in receipt of any money or value, or of profits or gains, of or belonging to any other person, describing the person for whom he acts, and stating his name and address, and the amount of such money, value, profits or gains, and declaring whether such person is of full age, or a married woman living with her husband, or a married woman whose husband is not accountable for the payment of any tax charged on her, or is resident in the State, or is an incapacitated person. The person delivering such list shall also deliver a list containing the names and addresses of any other person or persons acting jointly with him.
Fourth. Declaration on whom the tax is chargeable in respect of any such money, value, profits or gains.
Fifth. List containing the proper description of every body of persons, or trust, for which any person is answerable under this Act; and where any such person is answerable under this Act for the tax to be charged in respect of the property or profits or gains of other persons, he shall deliver such lists as aforesaid, together with the required statements of such profits or gains.
IX.—Lists, Declarations, and Statements to be Delivered in Order to Obtain any Allowance or Deduction.
First. Declaration of the amount of value of property or profits or gains returned, or for which the claimant has been, or is liable to be, assessed.
Second. Declaration of the amount of rents, interests, annuities, or other annual payments, in respect of which the claimant is liable to allow the tax, with the names of the respective persons by whom such payments are to be made, distinguishing the amount of each payment.
Third. Declaration of the amount of interest, annuities, or other annual payments to be made out of the property or profits or gains assessed on the claimant, distinguishing each source.
Fourth. Statement of the amount of income derived according to the three preceding declarations.
Fifth. Statement of any tax which the claimant may be entitled to deduct, retain or charge against any other person.
SCHEDULE 19
Enactments Repealed
PART I
British Statutes
Session and Chapter | Short title | Extent of repeal |
53 & 54 Vict. c. 21. | Inland Revenue Regulation Act, 1890. | Section 8. |
5 & 6 Geo. 5 c. 89. | Finance (No. 2) Act, 1915. | Section 47, so far as it relates to income tax or sur-tax. |
6 & 7 Geo. 5 c. 24. | Finance Act, 1916. | Section 63, so far as it relates to income tax or sur-tax. |
8 & 9 Geo. 5 c. 40. | Income Tax Act, 1918. | The whole Act. |
9 & 10 Geo. 5 c. 32. | Finance Act, 1919. | Part II. |
10 & 11 Geo. 5 c. 18. | Finance Act, 1920. | Part II. Section 61, so far as it relates to income tax. Schedule 3. |
11 & 12 Geo. 5 c. 32. | Finance Act, 1921. | Part II. |
12 & 13 Geo. 5 c. 17. | Finance Act, 1922. | Part II. Schedule 1. |
PART II
Acts of the Oireachtas of Saorstát Éireann and of the Oireachtas
Number and year | Short title | Extent of repeal |
No. 8 of 1923. | The whole Act, so far as it relates to income tax or sur-tax. | |
No. 21 of 1923. | Sections 1 to 12. Section 21 (1), so far as it relates to income tax or sur-tax. | |
No. 32 of 1923. | The whole Act. | |
No. 27 of 1924. | Sections 37, 38, 39 and 42, so far as they relate to income tax or sur-tax. | |
No. 28 of 1925. | ||
No. 35 of 1926. | Section 39, so far as it relates to income tax or sur-tax. | |
No. 18 of 1927. | ||
No. 11 of 1928. | Section 32, so far as it relates to income tax or sur-tax. | |
No. 32 of 1929. | Section 37, so far as it relates to income tax or sur-tax. Schedules 1, 2 and 3. | |
No. 20 of 1930. | ||
No. 31 of 1931. | ||
No. 41 of 1931. | The whole Act. | |
No. 20 of 1932. | ||
No. 15 of 1933. | ||
No. 31 of 1934. | Section 35 (2), so far as it relates to income tax or sur-tax. | |
No. 28 of 1935. | ||
No. 31 of 1936. | ||
No. 18 of 1937. | ||
No. 25 of 1938. | ||
No. 18 of 1939. | ||
No. 33 of 1939. | ||
No. 14 of 1940. | Section 28, so far as it relates to income tax or sur-tax. | |
No. 14 of 1941. | ||
No. 14 of 1942. | Section 23 (4). | |
No. 16 of 1943. | Sections 1 to 6. Sections 7 and 18, so far as they relate to income tax or sur-tax. | |
No. 18 of 1944. | Schedule. | |
No. 20 of 1945. | ||
No. 15 of 1946. | ||
No. 15 of 1947. | ||
No. 33 of 1947. | ||
No. 12 of 1948. | ||
No. 13 of 1949. | Section 30, so far as it relates to income tax or sur-tax. | |
No. 18 of 1950. | ||
No. 15 of 1951. | ||
No. 14 of 1952. | ||
No. 21 of 1953. | Part IV, so far as it relates to income tax or sur-tax. | |
No. 22 of 1954. | ||
No. 13 of 1955. | ||
No. 8 of 1956. | Finance (Profits of Certain Mines) (Temporary Relief from Taxation) Act, 1956. | Sections 3, 4, 5, 7, 8, 9 (1). Sections 11 and 12, so far as they relate to income tax. |
No. 22 of 1956. | Sections 23 to 26. Section 34, so far as it relates to income tax or sur-tax. | |
No. 47 of 1956. | Parts II and III, so far as they relate to income tax. Sections 16 to 19. | |
No. 20 of 1957. | Sections 17 to 21. Section 27, so far as it relates to income tax or sur-tax. | |
No. 25 of 1958. | Sections 44 and 50. Parts VIII and IX, so far as they relate to income tax or sur-tax. Schedule 3, so far as it relates to income tax or sur-tax. | |
No. 28 of 1958. | Part II, so far as it relates to income tax. | |
No. 18 of 1959. | Sections 24 to 68 and Part VI, so far as they relate to income tax or sur-tax. Schedules 1 and 2. | |
No. 42 of 1959. | Sections 3 to 17. | |
No. 19 of 1960. | Part IV, so far as it relates to income tax. Section 40, so far as it relates to income tax. Section 41, so far as it relates to income tax or sur-tax. | |
No. 23 of 1961. | Section 38, so far as it relates to income tax. | |
No. 15 of 1962. | Sections 11, 12, 13 (except subsection (10)) and 14, so far as they relate to income tax or sur-tax. | |
No. 23 of 1963. | Parts VII and VIII, so far as they relate to income tax or sur-tax. Section 98, so far as it relates to income tax. Sections 99 to 102, so far as they relate to income tax or sur-tax. Schedule 5, so far as it relates to income tax or sur-tax. | |
No. 15 of 1964. | Sections 30 to 32, so far as they relate to income tax or sur-tax. | |
No. 4 of 1965. | Section 4 (2) so far as it relates to income tax or sur-tax. | |
No. 22 of 1965. | Sections 62, 64 and 65, so far as they relate to income tax or sur-tax. | |
No. 17 of 1966. | Sections 28 and 29 so far as they relate to income tax or sur-tax. |